Ο Γουίλσον, γνωστός με το καλλιτεχνικό όνομά του Astro, έφυγε από τους UB40 το 2013 για να συμμετάσχει στην αποσχισθείσα μπάντα “UB40 featuring Ali Campbell and Astro”.

«Είμαστε απόλυτα συντετριμμένοι και συγκλονισμένοι, καθώς πρέπει να σας ανακοινώσουμε ότι ο αγαπημένος μας Astro απεβίωσε σήμερα έπειτα από μια πολύ σύντομη ασθένεια. Ο κόσμος δεν θα είναι ποτέ ο ίδιος χωρίς εσένα», ανέφερε το συγκρότημα σε μια ανακοίνωση στο Twitter αργά προχθες το βράδυ.

 
Το άλμπουμ περιλαμβάνει επανεγγραφές και ανανεωμένες εκδοχές των πρώτων τραγουδιών του Μπόουι. Αρχικά υπήρξαν σχέδια να κυκλοφορήσει ως συνέχεια του άλμπουμ «Hours…» του 1999, αλλά αυτό δεν έγινε μετά από διαμάχη μεταξύ του καλλιτέχνη και της τότε δισκογραφικής του Virgin.
 
Το 2011, το άλμπουμ διέρρευσε στο διαδίκτυο και τώρα, μια δεκαετία αργότερα θα κυκλοφορήσει επίσημα μαζί με την ειδική έκδοση σετ «Era Five».
 
Σε tweet στον επίσημο λογαριασμό του Ντέιβιντ Μπόουι αναφέρεται: «Ανάλογα με το πού βρίσκεστε στον πλανήτη, αν είναι 29 Σεπτεμβρίου, μπορείτε να ακούσετε μέσω streaming τη ραδιοφωνική έκδοση του «You’ve Got A Habit Of Leaving» από το επερχόμενο άλμπουμ «Toy» μέσω της αγαπημένης σας πλατφόρμας».
 
Στα μέσα Σεπτεμβρίου η ταινία – σταθμός στην καριέρα του αείμνηστου Ντέιβιντ Μπόουι «Labyrinth» με αφορμή τη συμπλήρωση 35 χρόνων από την κυκλοφορία της επέστρεψε για περιορισμένες προβολές στη μεγάλη οθόνη στις ΗΠΑ.

Με πληροφορίες από ΑΠΕ / ΜΠΕ

Στίχοι: Γιόλα Αργυροπούλου

Μουσική: Γιώργος Κωνσταντινίδης - Ιωάννα Εμμανουήλ

Ερμηνεύει η Ιωάννα Εμμανουήλ

Ένα τραγούδι για τη λύπη, τον πόνο και την απόγνωση που βιώνει  ένας σκύλος - ο κάθε σκύλος - στο τάχα ασφαλές και προστατευμένο περιβάλλον του Δημοτικού Καταφυγίου περιμένοντας την υιοθεσία. Με τ’ αυτιά τεντωμένα και στον  πιο ανεπαίσθητο ήχο που ίσως και να  είναι για κείνον «κάλεσμα ζωής». Μιας άλλης ζωής. Όχι έγκλειστης. Όχι εδώ…

Με όλες τις αισθήσεις του σε εγρήγορση. Με το κάθε λεπτό να μετρά για αιωνιότητα. Πόσο ζει ο σκύλος, άλλωστε; Πόσος λίγος είναι ο χρόνος που του προσφέρεται σε σχέση με τον δικό μας; Χρόνος πίσω από τα κάγκελα. Με το παράδοξο, ο αθώος να βρίσκεται μέσα και οι ένοχοι έξω.

Τα «Βήματα» είναι ένα τραγούδι για την χρόνια ομηρία και τον βιασμό της ψυχής. Για τη μη δυνατότητα του αναφαίρετου δικαιώματος της ελευθερίας, δεδομένης για κάθε ον του πλανήτη. Ένα τραγούδι για τον σκύλο πίσω από τα σίδερα που κοιμάται-ξυπνάει στο ίδιο κελί χωρίς να μπορεί να εκτονώσει την ενέργεια του. Πεταμένος, ξεχασμένος και προδομένος. Αυτός, ο πιο πιστός όλων.

Την ενορχήστρωση υπογράφει ο Γιώργος Κωνσταντινίδης. Έπαιξαν οι μουσικοί Γιώργος Ζηκογιάννης (ηλεκτρικό μπάσο), Νίκος Κασσαβέτης (τύμπανα), Δημήτρης Κουφογιώργος (ακουστική κιθάρα), Αλέξανδρος Δεσποτίδης (ηλεκτρική κιθάρα) και Γιώργος Κωνσταντινίδης (πιάνο και βιολί). Η ηχογράφηση και η μίξη έγιναν στο Subway Recording Studio από τον Βαγγέλη Σαπουνά.

Link τραγουδιού στο YouTube: https://www.youtube.com/watch?v%3DzoHi3l-Qutk%26t%3D7s&source=gmail&ust=1632850525834000&usg=AFQjCNEmLvBwVRgtpWoEZpJPojuEtOPy5Q">Εδώ  

* «Τα Βήματα» θα παιχτούν ζωντανά στη μουσική παράσταση «ΣΚΥΛΟΣ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ» που υπό την αιγίδα και στήριξη της Περιφέρειας Αττικής και με τη συνεργασία της Πανελλαδικής Φιλοζωικής και Περιβαλλοντικής Ομοσπονδίας θα πραγματοποιηθεί στο Πεδίον του Άρεως την Κυριακή, 17 Οκτωβρίου (18.30), αποτελώντας ένα από τα κομμάτια του album που ακολουθεί, μέρος των εσόδων του οποίου, θα διατεθεί για τους σκοπούς της Π.Φ.Π.Ο.

Με αφορμή την παγκόσμια ημέρα των ζώων αλλά και το τραγούδι «Τα βήματα», η  Πρόεδρος της Πανελλαδικής, Φιλοζωικής & Περιβαλλοντικής Ομοσπονδίας Νατάσα Μπομπολάκη σχολιάζει το νέο νομοσχέδιο που αφορά στα ζώα συντροφιάς:

«Όπως έχουμε επισημάνει πολλές φορές, η χειρότερη πρόβλεψη του νόμου, αφορά την νομιμοποίηση του αυθαίρετου εγκλεισμού σε κυνοκομεία - κολαστήρια. Μια πρακτική εντελώς αναποτελεσματική  καθώς διαρκώς νέα αδέσποτα βγαίνουν στους δρόμους. Πρόκειται για μια βάναυση αντιμετώπιση προς τα ζώα που φυλακίζονται αναίτια και μάλιστα συνήθως σε άθλιες συνθήκες. Το αποτέλεσμα  δεν ωφελεί ούτε το ζώο, ούτε τον πολίτη ο οποίος πληρώνει διαρκώς χωρίς ουσιαστικά να επέρχεται λύση  στο πρόβλημα ενώ την ίδια στιγμή περιφρονείται το βασικό και θεμελιώδες δικαίωμα τους στην ελευθερία.

Αντίθετα, η γραμμή των δημοτικών  κτηνιατρείων  θα έπρεπε να είναι αυτή του να προβαίνουν συνεχώς σε στειρώσεις αδέσποτων αλλά και δεσποζόμενων, ώστε να μειώνεται ο αριθμός των μικρών που εγκαταλείπονται στο δρόμο.

Η Π.Φ.Π.Ο. και όλοι οι φιλόζωοι διαπιστώνουμε με λύπη ότι δεν υπάρχει καμία προϋπόθεση ή δέσμευση για μια ανάλογη διευθέτηση.»

Νατάσα Μπομπολάκη

Πρόεδρος της Πανελλαδικής Φιλοζωικής και Περιβαλλοντικής Ομοσπονδίας

Η σονάτα του Μότσαρτ για δύο πιάνα στο D Major K448 είναι γνωστή για τις επιδράσεις της στις εγκεφαλικές δραστηριότητες, αλλά οι ερευνητές εξακολουθούν να προσπαθούν να καταλάβουν γιατί. 

Στη μελέτη, οι επιστήμονες έπαιξαν το κομμάτι σε ασθενείς εξοπλισμένους με αισθητήρες εμφυτεύματος εγκεφάλου για την παρακολούθηση της εμφάνισης IED -σύντομα αλλά επιβλαβή εγκεφαλικά συμβάντα από επιληπτικά μεταξύ επιληπτικών κρίσεων. Διαπίστωσαν ότι αυτά τα συμβάντα μειώθηκαν μετά από 30 δευτερόλεπτα ακρόασης, με σημαντικές επιδράσεις σε μέρη του εγκεφάλου που σχετίζονται με το συναίσθημα.

Όταν συνέκριναν την ανταπόκριση με τη δομή του έργου, διαπίστωσαν ότι τα εφέ αυξήθηκαν κατά τη μετάβαση μεταξύ μεγαλύτερων μουσικών φράσεων -εκείνων που διήρκησαν 10 δευτερόλεπτα ή περισσότερο.

Ο Quon λέει ότι τα ευρήματα υποδηλώνουν ότι οι μεγαλύτερες μουσικές φράσεις μπορεί να δημιουργήσουν μια αίσθηση προσμονής -και στη συνέχεια απόκρισης σε αυτήν με έναν απροσδόκητο τρόπο "δημιουργώντας μια θετική συναισθηματική απόκριση".

Το λεγόμενο «φαινόμενο Μότσαρτ» έχει αποτελέσει αντικείμενο έρευνας από το 1993 όταν οι επιστήμονες ισχυρίστηκαν πως οι άνθρωποι που είχαν ακούσει το K448 για 10 λεπτά έδειξαν βελτιωμένες δεξιότητες χωρικού συλλογισμού. Μεταγενέστερη έρευνα έχει δοκιμάσει τις επιδράσεις του K448 σε διάφορες λειτουργίες και διαταραχές του εγκεφάλου, συμπεριλαμβανομένης της επιληψίας.

Οι συγγραφείς είπαν ότι αυτή η μελέτη είναι η πρώτη που κατακερματίζει τις παρατηρήσεις με βάση τη δομή του τραγουδιού, το οποίο περιέγραψαν ως "οργανωμένο με αντίθεση μελωδικών θεμάτων, το καθένα με τη δική του υποκείμενη αρμονία".

Η μελέτη σημειώνει ότι οι περαιτέρω δοκιμές θα μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν άλλα προσεκτικά επιλεγμένα κομμάτια μουσικής για σύγκριση ώστε να προσδιορίσουν περαιτέρω τα θεραπευτικά συστατικά της σονάτας.

Η μελέτη δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Scientific Reports.

Την τελευταία του πνοή σε ηλικία 80 ετών άφησε ο ντράμερ των Rolling Stones, Charlie Watts.

Ο ατζέντης του, Bernard Doherty δήλωσε την Τρίτη (24/8) ότι ο Watts «πέθανε ειρηνικά σε νοσοκομείο του Λονδίνου νωρίτερα σήμερα και είχε δίπλα του την οικογένειά του».

Επίσης ανέφερε: «Ο Τσάρλι ήταν ένας αγαπημένος σύζυγος, πατέρας και παππούς και επίσης ως μέλος των The Rolling Stones ένας από τους μεγαλύτερους ντράμερ της γενιάς του».

Ο Charlie Watts υποβλήθηκε στις αρχές Αυγούστου σε χειρουργική επέμβαση, η οποία ήταν επιτυχής. Ωστόσο, είχε ανακοινωθεί ότι δεν θα ακολουθούσε το συγκρότημα στην επερχόμενη περιοδεία τους στις ΗΠΑ.

Ποιος ήταν ο Τσάρλι Γουάτς

Ο Τσάρλι Γουάτς εντάχθηκε σε ηλικία 22 ετών στους Rolling Stones και υπήρξε μόνιμο μέλος έκτοτε. Ο Γουάτς γεννήθηκε στο Λονδίνο κατά την διάρκεια του δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου και ξεκίνησε να ακούει τζαζ μουσική από τα παιδικά του χρόνια, με κύριες επιρροές τους Μάιλς Ντέιβις και Τζον Κολτρέιν. Μετατρέποντας ένα μπάντζο σε ταμπούρο, έπαιξε για πρώτη φορά τύμπανα, ενώ στα δεκαέξι του χρόνια έφυγε από το σχολείο του και εγγράφηκε στην σχολείο τεχνών του Χάροου.

Το 1960, ξεκίνησε να εργάζεται σε διαφημιστική εταιρεία του Λονδίνου, ενώ εξέδωσε και το παιδικό βιβλίο "Ode to a High-Flying Bird", το οποίο αναφερόταν στον τζαζ μουσικό Τσάρλι Πάρκερ Παράλληλα, έπαιζε τύμπανα για τους Alexis Korner's Blues Incorporated, όπου συνεργάστηκε με μουσικούς όπως ο Μπράιαν Τζόουνς, ο Μικ Τζάγκερ και ο Έρικ Κλάπτον. Μη θέλοντας όμως να παραιτηθεί από την καθημερινή του εργασία, αποχώρησε από το συγκρότημα.

Ο Γουάτς εντάχθηκε στους Rolling Stones τον Ιανουάριο του 1963, χωρίς να αντιμετωπίσει με ιδιαίτερη σοβαρότητα το συγκρότημα, αλλά άλλαξε γνώμη όταν το σινγκλ "It's All Over Now" έφθασε στην τρίτη θέση των βρετανικών τσαρτ το 1964. Την ίδια χρονιά παντρεύτηκε την Σίρλεϊ Ανν Σέπαρντ και τέσσερα χρόνιαα αργότερα γεννήθηκε η κόρη του, Σεραφίνα.

Οι Rolling Stones έφθασαν για πρώτη φορά στην κορυφή των αμερικάνικων τσαρτ με το σινγκλ "(I Can't Get No) Satisfaction", ακολουθούμενο από τις πολύ μεγάλες επιτυχίες των "Paint It Black" και "Ruby Tuesday". Οι ίδιοι περιέγραφαν τους εαυτούς τους ως το σπουδαιότερο ροκ συγκρότημα του πλανήτη και συνέχισαν στο υψηλότερο δυνατό επίπεδο δημοτικότητας για τις επόμενες δύο δεκαετίες, με άλμπουμ όπως τα "Aftermath" (1966), "Sticky Fingers" (1971), "Exile on Main St." (1972), "Black and Blue" (1976), "Some Girls" (1978) και "Tattoo You" (1981).

Από την δεκαετία του '80, ο Γουάτς ασχολήθηκε με την πρώτη του μουσική αγάπη, την τζαζ, σχηματίζοντας διάφορες μπάντες, συμπεριλαμβανομένης και μίας ορχήστρας 32 ατόμων με την ονομασία Charlie Watts Orchestra. Την ίδια περίοδο, συμμετείχε στους Rocket 88 μαζί με τον Ίαν Στιούαρτ.

Στις αρχές της δεκαετίας του '90, κυκλοφόρησε μερικούς δίσκους με τους Charlie Watts Quintet,[16] ενώ αργότερα συνεργάστηκε με τον Τζιμ Κέλτνερ στους Charlie Watts/Jim Keltner Project. Το 2004, κυκλοφόρησε ένα άλμπουμ με τους Charlie Watts and the Tentet, ενώ ταυτόχρονα διαγνώστηκε με καρκίνο του φάρυγγα, από τον οποίο απέδρασε εντελώς υγιής μετά από ένα μεγάλο διάστημα θεραπειών. Μετά το 2010, ηχογραφεί και παίζει ζωντανά με τους A B C & D of Boogie Woogie, μία σουίνγκ μπάντα, ενώ το 2016 ανακοινώθηκε η επιστροφή των Rolling Stones στην δισκογραφία μετά από έντεκα χρόνια, με το μπλουζ άλμπουμ "Blue & Lonesome".