Η ΓΣΕΕ με την ΑΔΕΔΥ καλούν στις 30 Μάη τους εργαζόμενους σε «Κοινωνική Συμμαχία» πρακτικά με την εργοδοσία, για να βάλουμε «…την πατρίδα στην πρώτη γραμμή με σκοπό την “παλινόρθωση” της ελληνικής κοινωνίας και οικονομίας…». Η συνεργασία των εργαζομένων με τα αφεντικά τους και η λογική της «υπομονής» ή η διεκδίκηση αιτημάτων της εργοδοσίας (όπως η χαμηλότερη φορολογία για τις επιχειρήσεις) μόνο χειρότερα αποτελέσματα θα φέρουν για τη ζωή όλων όσοι ζουν από τη δουλειά τους.

Η «δίκαιη ανάπτυξη» που προτείνουν είναι για να αυξήσουν τα κέρδη τα αφεντικά και να συνεχίσουν οι εργαζόμενοι να δουλεύουν για ένα κομμάτι ψωμί, χωρίς δικαιώματα σε μια Ελλάδα παρία της Ευρώπης. Την ώρα μάλιστα που οι εργοδότες ετοιμάζονται για μια ακόμα καλοκαιρινή σεζόν στην αποκαλούμενη «βαριά βιομηχανία» της χώρας, αυτή του τουρισμού, στην οποία χιλιάδες εργαζόμενοι δουλεύουν κάτω από τις χειρότερες συνθήκες, χωρίς ωράρια και δικαιώματα, η κίνηση των ηγεσιών ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ αποτελεί πρόκληση για την Εργατική Τάξη.

Πρόκληση που πρέπει να απαντηθεί στους δρόμους, μαζί με το αφήγημα της κυβέρνησης για την ανάπτυξη και την έξοδο από τα μνημόνια που… έρχεται, ενώ την επόμενη περίοδο θα κατατεθούν προς ψήφιση ακόμα 88 προαπαιτούμενα μέτρα· μετά τους πλειστηριασμούς για ιδιωτικά χρέη, ξεκίνησαν και οι κατασχέσεις για χρέη στο Δημόσιο, και ακολουθούν τεράστιες περικοπές στις συντάξεις, ενώ και η ανεργία μειώνεται μόνο στα χαρτιά, κυρίως από τη μετανάστευση και την εκ περιτροπής απασχόληση και την υποαπασχόληση.

Η απάντηση στα παραπάνω μπορεί να είναι μόνο μια: να πάρουμε το «όπλο» της απεργίας στα χέρια μας, να μετατρέψουμε την 30ή Μάη από φιέστα του κοινωνικού εταιρισμού σε πραγματική μέρα μάχης.

Η μη συμμετοχή στην απεργία και η παράδοση του ίσως πιο σημαντικού «όπλου» της τάξης μας στην εργατική αριστοκρατία και στα αφεντικά είναι «βούτυρο στο ψωμί» αυτών που θέλουν ένα υποταγμένο συνδικαλιστικό κίνημα, που του παραχωρούν μια γωνιά στα σαλόνια τους για να υπηρετεί τα συμφέροντά τους! Εξάλλου ποιο αφεντικό έχει μέχρι σήμερα πει στους εργαζομένους να απεργήσουν ή ότι θα είναι κλειστά στις 30 Μάη;

Τα αφεντικά μπορεί να προσπαθούν να πείσουν τους εργαζόμενους ότι «είμαστε όλοι μια οικογένεια», αλλά πολύ δύσκολα θυσιάζουν την εύρυθμη λειτουργία της παραγωγικής διαδικασίας, έστω και μιας μέρας.

Γυρίζουμε την πλάτη στην εργατική γραφειοκρατία, στον εργοδοτικό – κυβερνητικό συνδικαλισμό και απεργούμε για:

– Αυξήσεις στους μισθούς, τις συντάξεις και τα κοινωνικά επιδόματα.

– Επαναφορά των ΣΣΕ και του κατώτατου μισθού, επίδομα ανεργίας για όλους και για όλη τη διάρκεια της ανεργίας. Μείωση του χρόνου εργασίας, αφορολόγητο στα 12.000€, κατάργηση του ΕΝΦΙΑ.

– Κατάργηση της ελαστικής, ενοικιαζόμενης και εκ περιτροπής εργασία. Μόνιμη και σταθερή εργασία για όλους, με πλήρη δικαιώματα.

– Λιγότερες ώρες εργασίας χωρίς μείωση αποδοχών. Δουλειά για όλους και όλες.

– Όχι στις ιδιωτικοποιήσεις δημοσίων οργανισμών, κοινωνικών υπηρεσιών και στην εμπορευματοποίηση των κοινωνικών αγαθών.

– Όχι στους πλειστηριασμούς και την εκποίηση της εργατικής κατοικίας και της λαϊκής περιουσίας. Κανένα σπίτι στα χέρια κράτους – τραπεζίτη.

– Κατάργηση των μνημονίων και της επιτροπείας.

– Λεφτά για τις κοινωνικές ανάγκες και όχι για πολεμικούς εξοπλισμούς

– Ένταση του αγώνα ενάντια στον πόλεμο και τους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς στην περιοχή μας.

– Αλληλεγγύη στους πρόσφυγες – Ίσα δικαιώματα σε ντόπιους και ξένους εργάτες

Στη βάση αυτών των αιτημάτων, το ΜΕΤΑ καλεί όλες τις ταξικές δυνάμεις και τα συνδικάτα, στην ξεχωριστή απεργιακή συγκέντρωση που καλούν πολλά συνδικάτα για τις 30 Μάη, στις 10.30πμ., στο χώρο του Πολυτεχνείου – Μουσείου.

ΕΝΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΕΡΓΑΤΩΝ

ΚΟΝΤΡΑ ΣΤΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ ΕΡΓΟΔΟΤΩΝ ΚΑΙ ΕΡΓΟΔΟΤΙΚΩΝ

---

ΕΔΩ η ανακοίνωση – κάλεσμα σε μορφή docx.

Ο γραμματέας του ΜΕΤΑ, Γιώργος Χαρίσης, απαντώντας σε ερώτηση του ergasianet.gr, σχετικά με την απεργία στις 30 Μάη και τη θέση του ΜΕΤΑ, δήλωσε τα εξής:

Η Γενική Πανεργατική Απεργία που έχει προκηρυχθεί από τη ΓΣΕΕ και την ΑΔΕΔΥ, για τις 30 Μάη 2018, στο πλαίσιο της «Πανεθνικής Ημέρας Δράσης» που έχει εξαγγείλει η λεγόμενη «Κοινωνική Συμμαχία» αποτελούν, όπως τονίζεται σε ανακοίνωση της παράταξής μας «…την “κορυφή του παγόβουνου” και τη μοιραία κατάληξη ενός συνδικαλισμού, που βλέπει τους εργοδότες ως κοινωνικούς εταίρους και τη μορφή πάλης της απεργίας σαν ξεπερασμένη…».

Η εξέλιξη αυτή σηματοδοτεί μια ποιοτικά διαφορετική κατάσταση πλήρους υποταγής του συνδικαλιστικού κινήματος στην εργοδοσία και υιοθέτησης της στρατηγικής του κεφαλαίου ως αποτέλεσμα μιας μακράς πορείας ενσωμάτωσης, ταξικής συνεργασίας και εκφυλισμού.

Μιας ηγεσίας του συνδικαλιστικού κινήματος, που όλα τα προηγούμενα χρόνια έβλεπε τις κυβερνήσεις και τους εργοδότες ως κοινωνικούς εταίρους και όχι ως ταξικούς αντιπάλους και που στην πρώτη περίοδο των μνημονίων ακολούθησε μια τακτική εκτόνωσης και όχι οργάνωσης των αγώνων, με κορυφαία στιγμή το ανοιχτό πέρασμα στο στρατόπεδο των ταξικών και πολιτικών μας αντιπάλων και τη στοίχισή τους με τις δυνάμεις του «ΝΑΙ» στο δημοψήφισμα του Ιούλη του 2015.

Μιας γραφειοκρατικής ηγεσίας που έφτασε σήμερα να θεωρεί την απεργία ξεπερασμένη και τις αντιδράσεις των εργαζομένων και της κοινωνίας «…ως λαϊκισμό και πόλωση που στερούν κάθε προοπτική για τις υγιείς και παραγωγικές κοινωνικές δυνάμεις…»!

Απέναντι σε αυτή την κατάσταση, η απάντηση των ταξικών δυνάμεων στο συνδικαλιστικό κίνημα δεν μπορεί να είναι το δίλημμα «Απεργούμε – Δεν απεργούμε», αλλά η οργάνωση της συμμετοχής των εργαζομένων στην απεργία, η αποκάλυψη του εργοδοτικού ρόλου της εργατικής γραφειοκρατίας, η καταγγελία της «Κοινωνικής Συμμαχίας» και η προβολή των εργατικών αιτημάτων.

Στις 30 Μάη, εμείς απεργούμε για αυξήσεις στους μισθούς, στα μεροκάματα, στις συντάξεις και στα κοινωνικά επιδόματα. Απεργούμε για τη μείωση του χρόνου εργασίας και την επαναφορά του αφορολόγητου στα 12.000 ευρώ. Παλεύουμε για την άμεση επαναφορά του κατώτατου μισθού στα 751 ευρώ, του επιδόματος ανεργίας στο 80% του κατώτατου μισθού και την καταβολή του σε όλους τους άνεργους και για όλη τη διάρκεια της ανεργίας, παλεύουμε για ΣΣΕ παντού και για την πλήρη εφαρμογή τους.

Στις 30 Μάη, παλεύουμε για μόνιμη και σταθερή εργασία, για την κατάργηση όλων των αντεργατικών νόμων που επιτρέπουν στην εργοδοσία από τη μια να απολύει, να εκβιάζει και να μην καταβάλει τα δεδουλευμένα στους εργαζόμενους και από την άλλη η ίδια να συνεχίζει την τρυφηλή της ζωή και να αβγαταίνει τα κέρδη της. Διεκδικούμε την κάλυψη όλων των πάγιων και διαρκών αναγκών σε ιδιωτικό και δημόσιο τομέα με σχέσεις μόνιμης και σταθερής εργασίας. Αγωνιζόμαστε για την κατάργηση της ελαστικής, της εκ περιτροπής και της ενοικιαζόμενης εργασίας. Παλεύουμε για την άμεση μετατροπή όλων αυτών των συμβάσεων σε συμβάσεις αορίστου χρόνου.

Στις 30 Μάη, απεργούμε αντιδρώντας στις ιδιωτικοποιήσεις και για την επανάκτηση όλων των δημοσίων οργανισμών και επιχειρήσεων που έχουν ιδιωτικοποιηθεί. Απεργούμε ενάντια στην εμπορευματοποίηση των κοινωνικών αγαθών της Παιδείας, της Υγείας, της Πρόνοιας, της Ενέργειας, του Νερού και των Συγκοινωνιών. Παλεύουμε ενάντια στην εκποίηση της δημόσιας περιουσίας και του εκπλειστηριασμού της εργατικής και λαϊκής κατοικίας και περιουσίας. Βροντοφωνάζουμε «Κανένα σπίτι στα χέρια του κράτους και των τραπεζών».

Ενώνουμε τη φωνή μας στον αγώνα ενάντια στον πόλεμο και στους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς στην περιοχή μας και συνεχίζουμε τον αγώνα για την κατάργηση των μνημονίων και της μνημονιακής επιτροπείας που έχει επιβληθεί στη χώρα μας από το Κεφάλαιο, τις Κυβερνήσεις, την ΕΕ και το ΔΝΤ.

Οι απόψεις που ακούγονται για μη συμμετοχή στην απεργία, και που θέλουν μάλιστα να εμφανίζονται σαν ταξικές και ριζοσπαστικές, είναι βαθιά λανθασμένες, δεν έρχονται σε επαφή με τη σημερινή κατάσταση της Εργατικής Τάξης και του κινήματος και εκφράζουν μια μικροαστική ανυπομονησία και έναν βολονταρισμό που συμπυκνώνεται στο ότι απλά θέλουν να κάνουν την επιθυμία τους πραγματικότητα.

Αυτό που παίρνει όμως επείγοντα χαρακτήρα σήμερα είναι ότι όλες οι αγωνιστικές ταξικές δυνάμεις πρέπει να «διαβάσουν» τη νέα πραγματικότητα και να παλέψουν για την αναζωογόνηση των συνδικάτων και τη δημοκρατική τους λειτουργία, για τη συγκρότηση ενός ευρύτερου ταξικού πόλου, χωρίς ηγεμονισμούς και παραταξιακές-κομματικές περιχαρακώσεις και σκοπιμότητες, που από τα κάτω θα συντονίσουν τη δράση τους και θα συμβάλλουν στην ανασυγκρότηση του συνδικαλιστικού κινήματος και στην απαλλαγή του από μια ηγεσία που δεν εκπροσωπεί την Εργατική Τάξη.

Εμείς ως ΜΕΤΑ καλούμε όλα τα ταξικά συνδικάτα να πάρουν πρωτοβουλίες και να εξαγγείλουν άμεσα τη δικιά τους ενωτική συγκέντρωση και πορεία, σε χώρο που θα αποφασίσουν αυτά (π.χ., στο Πολυτεχνείο-Μουσείο), κόντρα στην «Κοινωνική Συμμαχία» και στον εργοδοτικό – κυβερνητικό συνδικαλισμό.