ΚΙΝΗΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑΚΗ 8 ΜΑΡΤΗ

8 ΜΑΡΤΗ Παγκόσμια Μέρα Γυναικών

Παλεύουμε, Διεκδικούμε, Απεργούμε

 Σύσκεψη για την οργάνωση της 8 Μάρτη, Τρίτη 4 Φλεβάρη, 7μμ
Πολυχώρος Ρομάντσο, Αναξαγόρα 3-5

Η φετινή 8 Μάρτη έρχεται μέσα σε νέες προκλήσεις και επιθέσεις της κυβέρνησης της ΝΔ απέναντι στις γυναίκες και το εργατικό κίνημα συνολικά.

Η πρόσφατη επίθεση στο δικαίωμα στην έκτρωση με τις αφίσες για τα “αγέννητα” παιδιά ξεσήκωσε τεράστια οργή. Επιστρατεύουν τον πιο χυδαίο σεξισμό, την προσπάθεια για πισωγύρισμα των γυναικών για να καλύψουν τις ιδιωτικοποιήσεις και τη διάλυση του κοινωνικού κράτους, την κατάργηση των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας και τις απολύσεις των συμβασιούχων.

Η επιστροφή στις “παραδοσιακές αξίες” που θέλουν τη γυναίκα στο σπίτι να γεννάει και να μεγαλώνει παιδιά, να φροντίζει το σύζυγο και τους ηλικιωμένους είναι ο πιο φθηνός τρόπος αναπαραγωγής της εργατικής τάξης και είναι απαραίτητος μέσα στη μεγαλύτερη κρίση του συστήματος.

Χρειάζεται περισσό θράσος ακροδεξιές φωνές όπως του Άδωνη Γεωργιάδη να χύνουν κροκοδείλια δάκρυα για τα αγέννητα παιδιά, για την “επιβίωση του έθνους” και ταυτόχρονα να πνίγουν προσφυγόπουλα στο Αιγαίο, να πεθαίνουν στις Μόριες από ασθένειες αφού τους κόψανε και τον ΑΜΚΑ. Είναι οι ίδιοι που κλείνουν παιδιατρικά νοσοκομεία, όπως έγινε με το παράρτημα του Αγλαϊα Κυριακού στην Καλλιθέα, την παιδοψυχιατρική στο Παίδων Πεντέλης, που κλείνουν παιδικούς σταθμούς, απολύουν αναπληρωτές εκπαιδευτικούς. Απειλούν με απολύσεις τους συμβασιούχους που στην πλειοψηφία τους είναι γυναίκες. Καταργούν τις ΣΣΕ, τα σταθερά επιδόματα για τα παιδιά, κλείνουν τα ΚΑΠΗ, βάζουν στόχο να διαλύσουν το Βοηθεια στο Σπίτι, τα γηροκομεία.

Αλλά οι μάχες του εργατικού κινήματος με τις γυναίκες στην πρώτη γραμμή δεν τους αφήνει να μας γυρίσουν πίσω! Το 2019 για πρώτη φορά στις 8 Μάρτη έγινε απεργία με αιτήματα για δημόσιους δωρεάν παιδικούς σταθμούς που θα λειτουργούν όλο το 24ωρο, ισότητα στους μισθούς και τις συντάξεις, ΚΑΠΗ και γηροκομεία σε κάθε γειτονιά, δημόσιες και δωρεάν δομές για οικογενειακό προγραμματισμό, δημόσιες και δωρεάν εκτρώσεις και αντισύλληψη. Οι αναπληρώτριες εκπαιδευτικοί παλεύουν για άδεια κύησης και μητρότητας. Οι συμβασιούχοι στα νοσοκομεία την ανανέωση των συμβάσεων τους, οι καθαρίστριες στο αντικαρκινικό νοσοκομείο “Άγιος Σάββας” που ήταν και στο κεφάλι της διαδήλωσης πέρσι στις 8 Μάρτη την παραμονή τους στη δουλειά.

Το κέρδισμα αυτής της μάχης δυναμώνει όλη την εργατική τάξη, άντρες και γυναίκες, απέναντι στα αφεντικά. Οι εικόνες που έρχονται από όλο τον κόσμο στέλνουν δυνατό μήνυμα ότι ο ξεσηκωμός ενάντια στη γυναικεία καταπίεση είναι διεθνής! Από τις μπαλαρίνες που απεργούν στο Παρίσι που σαρώνεται από τις απεργίες για το ασφαλιστικό του Μακρόν, μέχρι τις γυναίκες στο Λίβανο και το Σουδάν, τις γυναίκες στη Χιλή, το Χονγκ Κονγκ και την Αμερική του Τραμπ! Οι ρίζες του σεξισμού και των διακρίσεων είναι κοινές και βρίσκονται στο σάπιο σύστημα του καπιταλισμού. Το 2020 συμπληρώνονται εκατόν δέκα χρόνια από το συνέδριο που καθιέρωσε την 8 Μάρτη σαν διεθνή μέρα των γυναικών. Ήταν η περίοδος που σε Ευρώπη και Αμερική ξεσπούσαν μεγάλες απεργίες και κινήματα όπου πρωτοστάτησαν γυναίκες. Κορυφαίο παράδειγμα είναι ο ρόλος των γυναικών στη ρώσικη επανάσταση η οποία ξεκίνησε με μία μαζική από τα κάτω απεργία στις 8 Μάρτη το 1917 και οδήγησε στην έφοδο στον ουρανό. Αυτή η επέτειος αξίζει να γιορταστεί με μαζικές απεργιακές διαδηλώσεις.

Οργανώνουμε συζητήσεις στους χώρους δουλειάς μας, στις σχολές μας, τις γειτονιές μας, συσπειρώνουμε σωματεία, συνδικάτα, πρωτοβουλίες γυναικών, ΛΟΑΤΚΙ, συλλόγους γονέων και κατεβαίνουμε μαζικά στη διαδήλωση στις 8 Μάρτη.

ΚΙΝΗΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑΚΗ 8 ΜΑΡΤΗ

Το γυναικείο κίνημα, αναπόσπαστο κομμάτι του εργατικού κινήματος ενάντια σε μνημόνια, πόλεμο, ρατσισμό, καταστολή

Η 8 Μάρτη –παρά την προσπάθεια των αστών πολιτικών και των επιτελείων τους να την περιορίσουν, στην καλύτερη περίπτωση, σε ένα ζήτημα ισότητας των δύο φύλων ή να την εκφυλίσουν σε μια ανώδυνη επέτειο– είναι η μέρα που τιμούμε πάνω απ’ όλα τις εργάτριες γυναίκες που αγωνίστηκαν, αγωνίζονται και θα αγωνίζονται ενάντια στην ταξική καταπίεση.

Το γυναικείο κίνημα έχει τις ρίζες του στους αιματοβαμμένους αγώνες των εργατριών στα κλωστοϋφαντουργεία των ΗΠΑ τον 19^ο αιώνα, που διεκδικούσαν υψηλότερους μισθούς, λιγότερες ώρες εργασίας (αναγκάζονταν να δουλεύουν μέχρι και 16ωρα!), καλύτερες εργασιακές συνθήκες. Η επέτειος θεσπίστηκε σε παγκόσμιο επίπεδο το 1910, στο 2^ο Διεθνές Συνέδριο Σοσιαλιστριών στην Κοπεγχάγη, ως παγκόσμια ημέρα γυναικείων αγώνων και διεκδικήσεων, ύστερα από πρόταση του βορειοαμερικανικού Σοσιαλιστικού Κόμματος και της γερμανίδας σοσιαλίστριας Κλάρα Τσέτκιν. Ο ξεσηκωμός των εργατριών στα κλωστοϋφαντουργεία της Πετρούπολης 7 χρόνια αργότερα θα πυροδοτήσει την ίδια την Φεβρουαριανή επανάσταση και την πτώση του Τσάρου. Οι γυναικείοι αγώνες έχουν προτάξει ιστορικές διεκδικήσεις όπως το δικαίωμα ψήφου, την ισότητα μισθών και εργασιακών δικαιωμάτων, την ελευθερία αυτοδιάθεσης του σώματος, την ελευθερία συνδικαλιστικής δράσης, την πάλη ενάντια στον μιλιταρισμό και τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο.

Στην   Ελλάδα,   η   πρώτη   γυναικεία   απεργία  που  έχει  καταγραφεί  είναι  όταν  απήργησαν  οι  υφάντρες  στο  εργοστάσιο  των  αδελφών  Ρετσίνα  στον  Πειραιά  στις  13  Απρίλη  το  1892,  επειδή  η  εργοδοσία  ήθελε  να  μειώσει  τις  αποδοχές  τους. Το 1952, οι γυναίκες καταφέρνουν να αποκτήσουν το δικαίωμα του «εκλέγειν και εκλέγεσθαι». Ανατρέχοντας στην ιστορία του ελληνικού εργατικού κινήματος θα δούμε τις γυναίκες εργαζόμενες να πρωτοστατούν στους αγώνες της εργατικής τάξης, να δίνουν ακόμα και τη ζωή τους για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων και των συμφερόντων της.

Οι γυναίκες, πρώτα θύματα της καπιταλιστικής βαρβαρότητας

Παρά τις κατακτήσεις του γυναικείου κινήματος, η ισότητα στην εργασία, στην οικογένεια ακόμα και στο ίδιο το δικαίωμα στη ζωή είναι ακόμη ζητούμενο.

Οι ιμπεριαλιστικοί πόλεμοι και η κολοσσιαία επίθεση ενάντια στην εργατική τάξη και τους λαούς, με εκατομμύρια θύματα σε ολόκληρο τον πλανήτη, έχουν επιβάλλει βαρύ ανθρώπινο φόρο στις γυναίκες. Μόνο ο πόλεμος στη Συρία κόστισε πάνω από 400.000 αμάχους δολοφονημένους, στην πλειοψηφία τους γυναίκες και παιδιά. Οι καθημερινές δολοφονίες μεταναστών/στριών στη Mεσόγειο, η ταλαιπωρία τους και οι άθλιες συνθήκες στα κέντρα κράτησης έχουν σαν πρώτα θύματα γυναίκες και παιδιά.  Το δουλεμπόριο, εκμεταλλευόμενο τη νέα φουρνιά εξαθλιωμένων και ανυπεράσπιστων γυναικών, κάνει χρυσές δουλειές εξαγοράζοντας, απαγάγοντας και εξαναγκάζοντας μετανάστριες –και όχι μόνο– να ζήσουν μια ζωή χειρότερη κι απ’ το θάνατο.

Γυναίκα και Εργασία…

Οι γυναίκες πλήττονται με μεγαλύτερη σφοδρότητα από τη φτώχεια, την ανεργία, τη μερική απασχόληση και την ανασφάλιστη εργασία.  Οι ίσες ευκαιρίες στη δουλειά, η μισθολογική ισότητα και οι αξιοπρεπείς συνθήκες εργασίας δεν ισχύουν στην πράξη, παρά μένουν μόνο στα χαρτιά. Το 60% των εργαζόμενων γυναικών στις ΗΠΑ έχει χαμηλότερες απολαβές από ότι οι άνδρες συνάδελφοί τους, ενώ η πληρωμένη άδεια μητρότητας δεν υφίσταται ούτε καν νομικά. Παγκόσμια οι γυναίκες είναι αυτές που καταλαμβάνουν τις περισσότερες θέσεις εργασίας μερικής απασχόλησης έναντι της πλήρους, όπως και θέσεις που συγκαταλέγονται ανάμεσα σε αυτές με τις χειρότερες συνθήκες εργασίας, όπως ο επισιτισμός και το εμπόριο. Ταυτόχρονα οι γυναίκες εργαζόμενες δεν έχουν καταφέρει να αποδεσμευτούν από την σκλαβιά του νοικοκυριού. Πέρα από την καταπίεση στη δουλειά, κάθε μέρα τις περιμένει η οικιακή εργασία, η οποία φυσικά είναι απλήρωτη. Η φροντίδα των παιδιών, των ηλικιωμένων και των ασθενών πέφτει κι αυτή στις γυναίκες.

Στην Ελλάδα

Στην Ελλάδα των μνημονίων, η ανεργία είναι γένους θηλυκού με ποσοστό 23,4% (σύμφωνα με το επίσημο ποσοστό, γιατί το πραγματικό είναι μεγαλύτερο) κατά το τελευταίο τρίμηνο του 2018. Η γλώσσα των αριθμών γίνεται ακόμα πιο σκληρή παρατηρώντας το ποσοστό των εγγεγραμμένων μακροχρόνιων ανέργων στις γυναίκες, που ανέρχεται σε 64,5% έναντι 36% στους άνδρες. Σημαντική απόκλιση (πάνω από 40%) παρουσιάζει και η διαφορά των συνολικών αποδοχών μεταξύ των δύο φύλων. Τα νούμερα θα ήταν ακόμα μεγαλύτερα, αν ήταν δυνατόν να συνυπολογίσουμε και την τεράστια γυναικεία στρατιά ανέργων, που αναγκάζεται να μην δουλέψει ώστε να ασχοληθεί με την ανατροφή των παιδιών και την απλήρωτη οικιακή εργασία. Φυσικά, τις γυναίκες που εγκλωβίζονται μέσα στο σπίτι και την οικογένεια οι αστικές κυβερνήσεις και στατιστικές τις υπολογίζουν ως άεργες, άρα «άχρηστες»…

Έγκυες γυναίκες απολύονται με τις ευλογίες του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου και του Αρείου Πάγου. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η απόλυση της εγκύου εργαζόμενης από την εταιρεία Vresnet κ.ά.  Όταν πρόκειται για εργάτριες και εργάτες, τα αστικά δικαστήρια δεν δείχνουν καμία επιείκεια ή ακόμα χειρότερα δικάζουν και αποφασίζουν με σκοπό να εξοντώσουν και να τσακίσουν κάθε διεκδίκηση. Πρόσφατο παράδειγμα η καταδίκη καθαρίστριας μητέρας 13 παιδιών (τα 5 από αυτά είναι ανήλικα) σε 8ετή φυλάκιση, επειδή «πλαστογράφησε» το απολυτήριο δημοτικού αλλάζοντας τον χρόνο αποφοίτησης για να βρει δουλειά. Από την άλλη, όσες περιπτώσεις προχωρούν σε δίκη και αφορούν εργοδότες, φασίστες ή αστυνομικούς, στην πλειοψηφία των περιπτώσεων αυτοί πέφτουν στα μαλακά.

Η οικονομική κρίση, η φτώχεια και η εξαθλίωση ενισχύουν τα φαινόμενα βίας εντός κι εκτός της οικογένειας. Η Ελλάδα κατέχει την τρίτη θέση στη μαύρη λίστα των καταγεγραμμένων βιαιοπραγιών και σεξουαλικών παρενοχλήσεων σε γυναίκες στην Ευρώπη. Σύμφωνα με το ΕΚΚΕ (Εθνικό Κέντρο Κοινωνικών Ερευνών) τα ποσοστά της πορνείας (εργασία στο σεξ με πληρωμή) στην Ελλάδα τα χρόνια των μνημονίων έχουν εκτοξευθεί κατά 150% (στην συντριπτική πλειοψηφία τους αφορούν, φυσικά, ελληνίδες και μετανάστριες γυναίκες), ενώ οι περισσότερες ελληνίδες εκδιδόμενες απάντησαν (στα πλαίσια της έρευνας) ότι παλαιότερα είχαν άλλες δουλειές, αναγκάστηκαν, όμως, να στραφούν στην πορνεία προκειμένου να συντηρήσουν τις ίδιες και τις οικογένειες τους.

…Τρομακτικές οι διαστάσεις της βίας ενάντια στις γυναίκες

Τα περιστατικά βιαιοπραγίας, βιασμών, σεξουαλικών παρενοχλήσεων, αλλά και δολοφονιών γυναικών, αυξάνονται με επικίνδυνο ρυθμό. Στις ΗΠΑ, 2 στις 3 εργαζόμενες έχουν υποστεί σεξουαλική παρενόχληση από τους προϊσταμένους ή τους ίδιους τους εργοδότες τους. Σε αντίθεση με τα φασιστικά παραληρήματα ενάντια στους μετανάστες, οι πραγματικοί βιαστές των γυναικών θα πρέπει να αναζητηθούν πρώτα και κύρια στα στελέχη, τους εργοδότες και όλη την αστική κουστωδία. Μπροστά σε αυτές τις κτηνωδίες, το γυναικείο κίνημα στις ΗΠΑ βρίσκει νέες μορφές έκφρασης και ελπιδοφόρα μαζικότητα. Toν περασμένο Σεπτέμβρη στις ΗΠΑ, χιλιάδες κυρίως αφροαμερικάνες και λατίνες, πάμφτωχες εργαζόμενες της πολυεθνικής αλυσίδας των φαστφουντάδικων Mc Donald έκαναν στάση εργασίας και κατέβηκαν σε διαδηλώσεις σε δέκα αμερικανικές πολιτείες, απαιτώντας να σταματήσει η εργοδοσία την υποκριτική σιωπή της και την συστηματική κάλυψη των βίαιων σεξουαλικών επιθέσεων που υφίστανται οι εργαζόμενες από τους προϊσταμένους, αλλά και τους πελάτες των καταστημάτων της. Σε συνεργασία με το εργατικό κίνημα των 15 δολαρίων ( «Fight for 15$») που αγωνίζεται εδώ και χρόνια για την αύξηση στα 15 δολάρια του κατώτατου ωρομισθίου, το γυναικείο κίνημα ενάντια στους βιασμούς και τη σεξουαλική παρενόχληση, έχει πυροδοτήσει εξελίξεις τόσο στις ΗΠΑ όσο και σε διεθνές επίπεδο. Αξίζει να αναφερθεί η μαζική απεργία στην Google, όπου χιλιάδες εργαζόμενοι και εργαζόμενες έκλεισαν τους χώρους εργασίας σε διάφορες χώρες (Λονδίνο, Τόκιο, Νέα Υόρκη κτλ) και κατέβηκαν στους δρόμους σε ένδειξη διαμαρτυρίας για τη συστηματική κάλυψη των σεξουαλικών παρενοχλήσεων από ανώτερα στελέχη, όπως του διαβόητου Andy Rubin (δημιουργός του τηλεφώνου Android). Με σύνθημα το «τέλος των βιασμών και των βιαιοπραγιών στη δουλειά και την οικογένεια» έχουν ξεπηδήσει γυναικεία κινήματα και σε διάφορες άλλες χώρες όπως η Ινδία, το Βέλγιο και το Πουέρτο Ρίκο. Στην Ιρλανδία, το κίνημα υπέρ της αυτοδιάθεσης του σώματος και για το δικαίωμα στην άμβλωση κυοφορούσε ριζοσπαστικά αιτήματα κατά του θεσμού της εκκλησίας και των αναχρονιστικών του επεμβάσεων στο σύνταγμα, καταλήγοντας σε δημοψήφισμα (Μάιος 2018) υπέρ της αλλαγής του νομοθετήματος περί απαγόρευσης των αμβλώσεων με ποσοστό 66,4% .

Ο δρόμος για τη νίκη, μακρύς και δύσκολος… αλλά ο μόνος

Το επίπεδο επιτυχίας αυτών των αγώνων εξαρτάται από το πως θα καταφέρουν να ενωθούν τα αιτήματα του γυναικείου κινήματος με τις συνολικές διεκδικήσεις των εργαζομένων, σε μια ταξική συμμαχία με σοσιαλιστική προοπτική. Οι καπιταλιστές προσπαθούν με όλα τα μέσα να μας διαιρέσουν (με βάση το φύλο, το έθνος κ.ά.). Για να διαλύσουν κάθε αγωνιστική και ταξική συνείδηση, χρησιμοποιούν ή και κατασκευάζουν διαφορετικές «ταυτότητες», που θέλουν οι ίδιοι και οι μηχανισμοί τους (ΜΜΕ, αστικές και κυβερνητικές «ΜΚΟ», φιλανθρωπία της «καλής κοινωνίας» κ.λπ.) να τις διαχειρίζονται ως οι μόνοι «προοδευτικοί» και υπερασπιστές της «ανεκτικότητας». Ώστε να αποπροσανατολιζόμαστε από την κύρια διαίρεση στην κοινωνία, αυτή των εργατών με τα αφεντικά, αυτών που  παράγουν τον πλούτο και αυτών που τον εκμεταλλεύονται και τον κλέβουν. Πρόκειται για μια ακόμα μεγάλη ιδεολογική και ηθική επίθεση στην εργατική τάξη, που δεν έχει καμία σχέση με τα πραγματικά προβλήματα και αγώνες των γυναικών.

H διπλή καταπίεση των γυναικών δεν ίσχυε πάντα και δεν θα ισχύει εσαεί. Οι γυναίκες δεν ήταν πάντα το καταπιεσμένο φύλο. Στην πρωτόγονη κοινωνία οι γυναίκες ήταν ίσες με τους άνδρες. Η ανισότητα σε όλα τα κοινωνικά φαινόμενα γεννιέται μαζί με την ατομική ιδιοκτησία, το κράτος, τις άρχουσες τάξεις. Η καταπίεση των γυναικών διατρέχει όλες τις ταξικές κοινωνίες (δουλεία, φεουδαρχία, καπιταλισμό). Ο Μαρξ και ο Ένγκελς (ιδιαίτερα μέσα από το έργο του δεύτερου «Η καταγωγή της οικογένειας, της ατομικής ιδιοκτησίας και του κράτους») απέδειξαν ότι η ανισοτιμία των φύλων σε βάρος της γυναίκας ως κοινωνικό φαινόμενο,  πηγάζει από τις ταξικές σχέσεις εκμετάλλευσης, ενώ η λήξη του θα έρθει όταν εκλείψουν και οι όροι που το δημιούργησαν. Με απλά λόγια, για να απελευθερωθεί πλήρως η γυναίκα από τα δεσμά της πρέπει να εξαλειφθεί η εκμετάλλευση από άνθρωπο σε άνθρωπο, να προχωρήσουμε στην ανατροπή του καπιταλισμού, στη Σοσιαλιστική Επανάσταση, σε μια πορεία προς την αταξική κοινωνία, τον Κομμουνισμό. Η Οκτωβριανή Επανάσταση (και όλες οι μεγάλες στιγμές του εργατικού και επαναστατικού κινήματος), πριν από τον σταλινικό εκφυλισμό της, δίνει ένα λαμπρό παράδειγμα γι’ αυτό.

Το γυναικείο κίνημα και πολλές δυνάμεις της αριστεράς (κυρίως οι ρεφορμιστές) πολλές φορές αποπροσανατολίζονται από την κυρίαρχη ιδεολογία, τις επιθέσεις, τη διαίρεση και συνειδητή σύγχυση και αποπολιτικοποίηση που κατευθύνεται προς το σύνολο της εργατικής τάξης. Η ουσία της πάλης ενάντια στην καταπίεση των γυναικών δεν μπορεί παρά να περνάει πρωτίστως μέσα από τις εργατικές διεκδικήσεις, την πάλη για την λύση των προβλημάτων των εργαζομένων. Τους εργατικούς αγώνες με υποκείμενα και πρωταγωνίστριες τις γυναίκες, την ανάδειξη μιας επαναστατικής ηγεσίας της εργατικής τάξης όπου οι γυναίκες παίζουν πρωταγωνιστικό ρόλο.

Ο αγώνας των γυναικών πρέπει να συνδέεται με τους συνολικούς αγώνες ενάντια στην καταπίεση, τον πόλεμο, την φτώχεια, τη βαρβαρότητα του συστήματος. Για να κερδίσει πρέπει να ξεκινάει με τα προβλήματα που απασχολούν σήμερα τις γυναίκες και τους εργαζόμενους, να προσπαθεί να επιβάλλει λύσεις με έναν μαχητικό και οργανωμένο τρόπο και να στοχεύει στην κατάργηση κάθε εκμετάλλευσης, δηλαδή στην επανάσταση και τον σοσιαλισμό.

ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ/ΠΑΛΕΥΟΥΜΕ ΓΙΑ:

• ΚΑΜΙΑ ΜΙΣΘΟΛΟΓΙΚΗ ΚΑΙ ΕΡΓΑΣΙΑΚΗ ΑΝΙΣΟΤΗΤΑ ΣΕ ΒΑΡΟΣ ΤΩΝ ΓΥΝΑΙΚΩΝ – ΑΥΞΗΣΗ ΜΙΣΘΟΥ ΣΤΑ 751 ΕΥΡΩ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΓΙΑ ΟΛΕΣ/ΟΛΟΥΣ – ΡΙΖΙΚΗ ΑΥΞΗΣΗ ΤΩΝ ΑΔΕΙΩΝ, ΕΠΙΔΟΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΔΙΕΥΚΟΛΥΝΣΕΩΝ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ.
• ΔΗΜΟΣΙΑ–ΔΩΡΕΑΝ ΠΑΙΔΕΙΑ, ΥΓΕΙΑ, ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΣΦΑΛΙΣΗ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ/ΕΣ – ΔΟΜΕΣ ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΕΥΚΟΛΥΝΣΗ ΤΗΣ ΦΡΟΝΤΙΔΑΣ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΛΑΦΡΥΝΣΗ ΤΗΣ ΟΙΚΙΑΚΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ (ΟΛΟΗΜΕΡΟΙ ΔΗΜΟΣΙΟΙ ΚΑΙ ΔΩΡΕΑΝ ΒΡΕΦΟΝΗΠΙΑΚΟΙ ΣΤΑΘΜΟΙ/ΣΧΟΛΕΙΑ, ΚΕΝΤΡΑ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΩΝ Κ.ΛΠ.) –
• ΚΑΜΙΑ ΑΝΟΧΗ ΣΤΙΣ ΕΡΓΟΔΟΤΙΚΕΣ ΑΥΘΑΙΡΕΣΙΕΣ– ΤΣΑΚΙΣΜΑ ΤΗΣ ΒΙΑΣ ΑΠΟ ΕΡΓΟΔΟΤΗ ΣΕ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ/ΕΣ
• ΤΣΑΚΙΣΜΑ ΤΩΝ ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΩΝ ΠΑΡΕΝΟΧΛΗΣΕΩΝ ΜΕΣΑ ΚΙ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ, ΤΗΣ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΗΣ ΚΑΙ ΡΑΤΣΙΣΤΙΚΗΣ ΒΙΑΣ, ΤΗΣ ΕΜΠΟΡΙΑΣ ΑΝΘΡΩΠΩΝ
• ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗ ΚΑΙ ΔΙΕΥΡΥΝΣΗ ΤΩΝ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΩΝ/ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ/ΕΛΕΥΘΕΡΙΩΝ– ΟΛΕΣ ΚΑΙ ΟΛΟΙ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ
• ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ/ΣΤΡΙΩΝ, ΙΣΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ/ΕΣ – ΣΥΝΟΡΑ ΑΝΟΙΧΤΑ, ΜΕ ΕΛΕΥΘΕΡΗ – ΑΣΦΑΛΗ – ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΗ ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΗ – ΠΛΗΡΗ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΚΑΙ ΠΑΙΔΙΩΝ–ΕΠΑΝΕΝΩΣΗ ΜΕ ΤΙΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΕΣ ΤΟΥΣ
• ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΩΝ ΜΝΗΜΟΝΙΩΝ – ΔΙΑΓΡΑΦΗ ΤΟΥ ΧΡΕΟΥΣ – ΕΞΟΔΟΣ ΑΠΟ ΕΥΡΩ ΚΑΙ ΕΕ. ΔΙΕΘΝΙΣΜΟΣ – ΚΟΙΝΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΣΕ ΟΛΗ ΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ.
• ΠΑΛΗ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΚΑΙ ΤΙΣ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΕΣ ΕΠΕΜΒΑΣΕΙΣ
• ΓΙΑ ΜΙΑ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΠΟΥ ΘΑ ΕΦΑΡΜΟΣΕΙ ΕΝΑ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΣΩΤΗΡΙΑΣ

«Οι γυναίκες καλούνται εκ νέου να διεκδικήσουν, δυναμικά και αποφασιστικά, την ισότητα στην εργασία, την κοινωνία και την οικογένεια.»

Ανακοίνωση της Λαϊκής Ενότητας, για την Παγκόσμια Ημέρα Γυναίκας.

162 χρόνια μετά την 8η Μαρτίου του 1857, μετά την πρώτη καταγεγραμμένη στην ιστορία απεργία εργαζόμενων γυναικών (με κεντρικά αιτήματα-μεταξύ άλλων-τη μείωση των ωρών εργασίας, την ίση αμοιβή με τους άνδρες και ανθρώπινες συνθήκες διαβίωσης και εργασίας), η φετινή Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας βρίσκει τις γυναίκες στην Ελλάδα, για μία ακόμη χρονιά, σε άκρως δυσμενή οικονομικά και κοινωνικά θέση.

Οι εργαζόμενες, οι ελεύθερες επαγγελματίες, οι νέες, οι γυναίκες μεγαλύτερης ηλικίας,οι μητέρες, οι άνεργες, οι συνταξιούχες, Ελληνίδες και μετανάστριες ή πρόσφυγες, υφίστανται, στη μεγαλύτερη πλειονότητά τους, τις δραματικές επιπτώσεις των εξοντωτικών πολιτικών λιτότητας από τα μνημόνια και τα υποτιθέμενα προγράμματα διάσωσης, με τον πλέον δραματικό τρόπο και με τα δικαιώματα τους να έχουν επιστρέψει ήδη αρκετές δεκαετίες πίσω.

Η τραγική υποβάθμιση του κοινωνικού Κράτους και του πλέγματος κοινωνικής προστασίας επιβαρύνει ακόμη περισσότερο τη γυναίκα, η οποία καλείται να σηκώνει το βάρος και των κοινωνικών υποχρεώσεων, σε βάρος της επαγγελματικής της εξέλιξης.

Οι γυναίκες στην Ελλάδα αντιμετωπίζουν, σε κοινωνικό, οικονομικό και εργασιακό επίπεδο, συνθήκες τραγικές μέσα από τις οποίες εδώ και 9 χρόνια (από την εφαρμογή των νεοφιλελεύθερων προγραμμάτων) τα δικαιώματα τους έχουν κυριολεκτικά «σφαγιαστεί».

Σήμερα και ενώ το κεφάλαιο εξαπολύει την πιο βάρβαρη επίθεση των τελευταίων ετών σε βάρος της εργατικής τάξης, η γυναίκα βρίσκεται πάλι στο στόχαστρο.

Ενδεικτικό είναι το γεγονός πως επί του συνόλου των εγγεγραμμένων ανέργων στον ΟΑΕΔ, το ποσοστό των άνεργων γυναικών είναι στο 61,9% ενώ το αντίστοιχο των ανδρών στο 38,1%!

Όμως και το ποσοστό της ανεργίας στις γυναίκες παραμένει σε πολύ υψηλά επίπεδα σε σχέση με τους άνδρες(23,7%% στις γυναίκες, 14,3% στους άνδρες), ενώ οι αμοιβές των γυναικών στον ιδιωτικό τομέα είναι πιο χαμηλές από τις αντίστοιχες των ανδρών συναδέλφων τους.

Η περαιτέρω αποδιάρθρωση των εργασιακών σχέσεων θίγει πρωτίστως τις γυναίκες, με νέες απολύσεις, επιπλέον μειώσεις μισθών και ακόμη πιο ελαστικά και εξοντωτικά ωράρια εργασίας.

Είναι χαρακτηριστικό ότι, ειδικά στον ιδιωτικό τομέα, πλέον αποτελεί κανόνα ότι όταν μια γυναίκα μένει έγκυος, αυτό συνεπάγεται σε πάρα πολλές περιπτώσεις, ταυτόχρονα, την απόλυση της. Καθόλου τυχαία δεν μπορεί να θεωρηθεί η περίπτωση απόλυσης εγκύου από γνωστή βιομηχανία τροφίμων, η οποία, κατά τα άλλα, διαφημίζει πρόγραμμα κατά της υπογεννητικότητας!

Η υποβάθμιση, όμως, των εργασιακών σχέσεων και συνολικά των κοινωνικών δικαιωμάτων είναι συνέπεια των γενικότερων νεοφιλελεύθερων πολιτικών λιτότητας που απορρέουν από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η πρόσφατη απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου για νομιμότητα απόλυσης ακόμα και εγκύου, σε περίπτωση ομαδικών απολύσεων.

Στο ίδιο πλαίσιο, η γυναίκα υφίσταται στο μεγαλύτερο βαθμό την ενδοοικογενειακή βία ή τη βία στο στενό συγγενικό ή φιλικό περίγυρο, καθώς και την σεξουαλική παρενόχληση, ειδικά σε περιόδους όπως η τρέχουσα, όπου εξαιτίας της οικονομικής κρίσης και της ανεργίας, το φαινόμενο αυτό διογκώνεται. Τραγικά παραδείγματα από την ελληνική κοινωνία είναι τα πρόσφατα περιστατικά σε Κέρκυρα, Ρόδο και Κρήτη.

Μεταξύ άλλων, αποτέλεσμα του διαρκούς αυξανόμενου κύματος προσφύγων και μεταναστών, τόσο λόγω των πολεμικών εστιών, όσο και της φτώχειας, είναι η παράλληλη, τα τελευταία χρόνια, γιγάντωση του trafficking, το οποίο αποτελεί μια από τις μεγαλύτερες πληγές, παγκοσμίως, με θύματα κυρίως τις γυναίκες.

Τα μνημόνια σαρώνουν όλες τις κοινωνικές κατακτήσεις με τεράστιες συνέπειες ακόμη και σε σχέση με τον αριθμό του πληθυσμού της χώρας, αφού τα τελευταία χρόνια, 610.000 νέοι άνθρωποι, εξαναγκάστηκαν να μεταναστεύσουν στο εξωτερικό, ενώ για όσες νέες παρέμειναν στην Ελλάδα, η απόκτηση παιδιού με μισθούς πείνας, με την υποτιθέμενη αύξηση υποκατώτατου και κατώτατου μισθού να εξαφανίζεται από τις φορολογικές επιβαρύνσεις, φαντάζει άπιαστο όνειρο.

Οι πρόσφατες δευποσχέσεις τόσο της κυβέρνησης όσο και της αξιωματικής αντιπολίτευσης για χορήγηση επιδομάτων σε περίπτωση γέννησης παιδιού (με εισοδηματικά κριτήρια φυσικά…), σε μία κοινωνία, που βιώνει, κατά τα άλλα, την άγρια λιτότητα, μόνο ως κοροϊδία φαντάζει.

Η Λαϊκή Ενότητα, με αφορμή την 8η Μαρτίου 2019, απευθύνει θερμό χαιρετισμό σε όλες τις γυναίκες. Οι γυναίκες διεκδικούν και δικαιούνται ίσα δικαιώματα στην εργασία, στην επαγγελματική εξέλιξη, στο Κράτος Πρόνοιας, στην αξιοπρέπεια, στην ελπίδα για μια καλύτερη ζωή.

Οι γυναίκες λοιπόν, σήμερα, πρέπει να αγωνιζόμαστε και να διεκδικούμε πραγματική ισότητα και κοινωνική δικαιοσύνη, αντλώντας αυτοπεποίθηση από την ιστορική εμπειρία που είναι γεμάτη από κοινωνικούς αγώνες στους οποίους πρωτοστατήσαμε διαχρονικά και δηλώνουμε ότι θα σταθούμε ενάντια στις νεοφιλελεύθερες πολιτικές της λιτότητας που εφαρμόζονται στη χώρα μας, και καταδικάζουν τόσο εμάς τις ίδιες, όσο και το μέλλον των παιδιών και των οικογενειών μας.

Στις 8 Μάρτη, διοργανώνονται κινητοποιήσεις από τις γυναίκες σε όλα τα μέρη του κόσμου. Στο πλαίσιο αυτό, η Λαϊκή Ενότητα στηρίζει και καλεί σε μαζική συμμετοχή, την Ημέρα της Γυναίκαςτην Παρασκευή 8 Μαρτίου, στην απεργιακή συγκέντρωση που διοργανώνει η ΑΔΕΔΥστις 13:30μ.μ., στην πλατεία Κλαυθμώνος αλλά και στην Πορεία Γυναικών που διοργανώνουν συλλογικότητες γυναικών, στις 18:00μ.μ. στο ίδιο σημείο.

ΑΝΤΑΡΣΙΑ ΣΤΙΣ ΓΕΙΤΟΝΙΕΣ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ

ΑΠΕΡΓΙΑ 8 ΜΑΡΤΗ, ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΜΕΡΑ ΓΕΥΝΑΙΚΩΝ
ΑΠΕΡΓΙΑΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ, ΠΛΑΤΕΙΑ ΚΛΑΥΘΜΩΝΟΣ 2ΜΜ

Θέλουμε ψωμί και τριαντάφυλλα! Τα θέλουμε όλα!

Η Ανταρσία στις Γειτονιές της Αθήνας συμμετέχει στην παγκόσμια μέρα για τα δικαιώματα των γυναικών που για πρώτη φορά θα είναι μέρα απεργίας! Απεργούμε και διαδηλώνουμε μαζί με τους εργαζόμενους και εργαζόμενες, τους φοιτητές/τριες, ομάδες ΛΟΑΤΚΙ και γυναικών.
Απεργούμε γιατί οι κυβερνήσεις στην περίοδο της κρίσης έχουν βάλει στο στόχαστρο μια σειρά από εργασιακά δικαιώματα και καταχτήσεις των γυναικών. Η προσαρμογή της διοίκησης του δήμου Αθήνας στην πολιτική των μνημονίων και των πλεονασμάτων σήμανε περικοπές σε όλες τις κοινωνικές υπηρεσίες. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα, από τη μια, να χειροτερεύουν οι συνθήκες εργασίας των εργαζομένων σε αυτές, που στην πλειοψηφία τους είναι γυναίκες ενώ από την άλλη, φορτώθηκαν παραπέρα στις πλάτες των γυναικών μέσα από την οικογένεια τα βάρη της ανατροφής των παιδιών και η φροντίδα των ηλικιωμένων. Είναι αυτές οι οικονομικές επιθέσεις που δημιουργούν το πλαίσιο για τις σεξιστικές παρενοχλήσεις στη δουλειά, τη σεξιστική βία στο δρόμο και στο σπίτι.
Ώρα να τσακίσουμε τις επιθέσεις, ώρα να τα πάρουμε όλα πίσω!
Απεργούμε και διεκδικούμε μαζικές προσλήψεις μονίμων για παιδικούς σταθμούς για όλους σε 24ωρη βάση, για τα δημοτικά ιατρεία, τα ΚΑΠΗ, το Βοήθεια στο σπίτι και σε όλες τις κοινωνικές υπηρεσίες. Μαζικές προσλήψεις μόνιμου προσωπικού στην καθαριότητα και στο πράσινο. Όχι στην εντατικοποίηση που οδηγεί σε εργατικά ατυχήματα, όχι στην ελαστική εργασία, όχι στην ιδιωτικοποίηση. Το κράτος πρόνοιας πρέπει να ενισχυθεί και να αναλάβει την αναπαραγωγή της εργατικής τάξης και όχι οι γυναίκες της!
Δεν είμαστε μόνες. Τα τελευταία χρόνια οι αγώνες των γυναικών ξαναφουντώνουν. Για τα εργασιακά μας δικαιώματα, για να έχουμε τον έλεγχο στα σώματα μας. Για το δικαίωμα στις εκτρώσεις, ενάντια στη σεξουαλική βία, τους βιασμούς, τις δολοφονίες. Σε όλη την Αμερική, την Ισπανία, την Ιρλανδία και παντού οι αγώνες μας δυναμώνουν και συντονίζονται. Φέτος για πρώτη φορά μπορεί η 8 Μάρτη να εξελιχθεί σε πανευρωπαϊκή απεργία!
Ελάτε να την οργανώσουμε μαζί!
Να μην αφήσουμε τις μνημονιακές δεσμεύσεις της κυβέρνησης και τα πλεονάσματα να μας καταστρέφουν τις ζωές! Να τσακίσουμε την καταπίεση των γυναικών!
Να ανατρέψουμε τον καπιταλισμό που τη γεννάει!

YΓ, Στη συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου Αθήνας στις 28/2 η Μαρία Αμπελιώτη εισηγήθηκε θέμα για συμμετοχή στην απεργιακή 8 Μάρτη και ψηφίστηκε με μία αποχή συμβούλου της παράταξης Καμίνη. Τρία σωματεία του Δήμου Αθήνας καλούν σε συμμετοχή, η ΕΕΔΑ, το Ανεξάρτητο και οι οδηγοί. Η Ανταρσία στις γειτονιές της Αθήνας θα βρεθεί με πανό στη διαδήλωση στις 8 Μάρτη.

Αγ. Παρασκευή  05/2/2019

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

Η ΠΟΣΠΕΡΤ, γυναίκες και άντρες, που παλεύουμε για προσλήψεις, αυξήσεις,  δημόσια και δωρεάν υγεία και παιδεία για όλους, αληθινή ισότητα και εφαρμοσμένη στην πράξη ισονομία, καλούμε τους συναδέλφους μας και κυρίως τους συνδικαλιστές να συμμετάσχουν στην διαδήλωση της 8 Μάρτη (14.00 Πλ. Κλαυθμώνος). Όλοι οι συνάδελφοι που θα συμμετέχουν καλύπτονται από την δίωρη στάση 13:00 – 15:00 της ΓΣΣΕ.

Η φετινή παγκόσμια ημέρα της Γυναίκας, στις 8 του Μάρτη, αποκτάει επιτέλους και στην Ελλάδα το χαρακτηριστικό της Φεμινιστικής Απεργίας.

Ένα χαρακτηριστικό που ξεκίνησε το 2016, ως Διεθνής Απεργία των Γυναικών, με πρωτοβουλία φεμινιστικών οργανώσεων από χώρες τις Ευρώπης, της Ασίας, της Αφρικής και της Αμερικής και απλώθηκε γρήγορα ώστε το 2018 να συμμετέχουν επίσημα σαράντα χώρες. 

Πόσοι όμως γνωρίζουν ότι στις 8 Μάρτη του 1857 εργάτριες κλωστοϋφαντουργίας στη Νέα Υόρκη, βγήκαν στους δρόμους διαμαρτυρόμενες για τις απάνθρωπες συνθήκες εργασίας και αμοιβής; Ότι στις 8 Μάρτη του 1917 πάλι οι εργάτριες της κλωστοϋφαντουργίας, αυτή τη φορά στη Ρωσία, διαδήλωσαν γεμίζοντας τους δρόμους της Αγίας Πετρούπολης, εναντίον του πολέμου, της πείνας και του τσαρικού καθεστώτος και ότι μετά από μία εβδομάδα παραιτήθηκε ο αυτοκράτορας της Ρωσίας Νικόλαος Β; Όχι άδικα λοιπόν αυτή η κινητοποίηση των γυναικών χαρακτηρίστηκε  ως «προάγγελος» της Οκτωβριανής  επανάστασης.

Το 1965, δηλαδή 48 χρόνια από την Οκτωβριανή επανάσταση, το ανώτατο Σοβιέτ καθιέρωσε την 8 Μάρτη ως «μη εργάσιμη ημέρα» και το 1977, δηλαδή 120 χρόνια μετά τη διαδήλωση της Ν. Υόρκης, ο ΟΗΕ αποφάσισε πως αυτή η μέρα πρέπει να «γιορτάζεται» ως «παγκόσμια ημέρα για τα δικαιώματα της γυναίκας και την ειρήνη».

Σήμερα 162 χρόνια μετά από τον πρώτο ξεσηκωμό των εργατριών της Ν. Υόρκης και 42 χρόνια μετά την δήθεν φιλο - φεμινιστική απόφαση του ΟΗΕ, πολύ λίγα έχουν αλλάξει σε ότι αφορά τα δικαιώματα της γυναίκας, την ισότητα των δύο φύλλων και φυσικά την ειρήνη.

Μέσα στο 2017 κυκλοφόρησε ο "δείκτης ισότητας των φύλων" που καταγράφει την ανισότητα ανάμεσα στις γυναίκες και τους άντρες στους τομείς της εργασίας, του χρήματος, της γνώσης, του χρόνου, της εξουσίας και της υγείας σε όλο τον κόσμο. Σε αυτόν, ο μέσος όρος των κρατών - μελών της Ε.Ε. φτάνει στο 66,2 και πρώτη στην ανισότητα είναι η Ελλάδα με 50, δηλαδή με τον χαμηλότερο δείκτη ισότητας σε σχέση με τις άλλες χώρες.

Με βάση τα στοιχεία του 2016 από το ΙΚΑ, ο μισθός των γυναικών είναι κατά 226 ευρώ το μήνα χαμηλότερος. Η μισθολογική διαφορά στην Ελλάδα φτάνει το 45,2% ενώ στην Ευρώπη είναι 41,1%. Πέρα όμως από αυτά την ίδια στιγμή παρατηρείται αύξηση των σεξιστικών επιθέσεων διεθνώς αλλά και μέσα στους χώρους δουλειάς, ιδιαίτερα στον ιδιωτικό τομέα.

Όπως πολύ σωστά επισημαίνει η καθηγήτρια Πανεπιστημίου Μαρία Γκατσούκα: «Οι γυναίκες εξακολουθούν να αποτελούν την πλειοψηφία των ανέργων και των μακροχρόνια ανέργων, να αμείβονται λιγότερο από τους άνδρες για την ίδια δουλειά, να υποαντιπροσωπεύονται στο κοινοβούλιο, να αποκλείονται έμμεσα από τις πολιτικές και οικονομικές αποφάσεις, να υφίστανται έμφυλη βία και να είναι θύματα καταναγκαστικής πορνείας»

ΣΥΜΕΤΕΧΟΥΜΕ ΣΤΙΣ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΕΙΣ 8 ΜΑΡΤΗ 14:00μμ ΠΛΑΤΕΙΑ ΚΛΑΥΘΜΩΝΟΣ

*Συντονιστείτε στο ελεύθερο ραδιόφωνο της ΕΡΤ Open στους 106.7 στα fm στην Αττική και διαδικτυακά σε ολόκληρο τον κόσμο στην ιστοσελίδα της www.ertopen.com/radio ή στο www.live24.gr

Το πρόγραμμά αναμεταδίδεται από τον ραδιοφωνικό σταθμό του Εργατικού Κέντρου της Εύβοιας στους 96,5 και
από τον ραδιοφωνικό σταθμό του σωματείου Εργαζομένων Αλουμινίου στους 97,3 στη Βοιωτία, τη Φωκίδα, και την Βόρεια Πελοπόννησο,
καθώς και από διάφορους άλλους σταθμούς στην Ελλάδα.

Για τη συμμετοχή σας! Μπορείτε να καλείτε στα τηλέφωνα 210 6002909-10 ή να στείλετε αποστολή SMS γράφοντας: 
1Π(κενό) και μετά το ΜΗΝΥΜΑ στο 54045


Καλή ακρόαση!!!