«Αγαπητέ rider, στα πλαίσια της αύξησης της παραγωγικότητας του στόλου και της ευρύτερης στρατηγικής της εταιρείας, θα θέλαμε να σου προτείνουμε να συμμετάσχεις και εσύ στο σχήμα συνεργασίας freelancing (σ.σ. ως αυτοαπασχολούμενος).
Θέλουμε να συνεχίσουμε τη συνεργασία μας, αλλά με βάση τα παραπάνω και το batch σου (το οποίο προκύπτει από διάφορες αιτίες) εκτιμούμε ότι θα ήταν καλύτερο να συνεχίσεις να εργάζεσαι ως freelancer (αυτοαπασχολούμενος).
Θα έχεις την ευελιξία να διαμορφώσεις τις ώρες εργασίας σου και να αυξήσεις τις αποδοχές σου.
Σε διαφορετική περίπτωση, θα θέλαμε να σε ενημερώσουμε ότι δεν υπάρχει δυνατότητα ανανέωσης της υπάρχουσας σύμβασης.
Παρακαλώ πολύ να μας ενημερώσεις άμεσα μέσω ticket για την αποδοχή του παραπάνω, προκειμένου να σε ενημερώσουμε για τα επόμενα βήματα».
«Θα έχεις την ευελιξία να διαμορφώσεις τις ώρες εργασίας σου και να αυξήσεις τις αποδοχές σου», έγραφε το μήνυμα του efood στους εργαζόμενους διανομείς.
Ακούγεται ωραίο ε;
«Φτιάξε τη δική σου εταιρεία», «Γίνε αφεντικό του εαυτού σου», «Πάρε την τύχη στα χέρια σου».
Τόσες πολλές φράσεις που ακούμε να χρησιμοποιούνται για να πουν εξωραϊσμένα: «ο θάνατός σου, η ζωή μου».
Τι σημαίνει αυτό για τα «παιδιά των delivery»;
- Θα πληρώνεσαι ανά παραγγελία και σε πλήρη ανταγωνισμό με τους υπόλοιπους πρώην συναδέλφους σου.
- Για να μπορέσεις να επιζήσεις στην ζούγκλα του ανταγωνισμού θα πρέπει να δουλεύεις στις ώρες αιχμής. Ακόμα πιο εντατικά, ακόμα πιο γρήγορα, ακόμα πιο επικίνδυνα. Ανεξαρτήτως καιρικών ή άλλων συνθηκών.
- Αν όπως είναι πολύ πιθανόν, κατά την ώρα εργασίας σου, έχεις ατύχημα, η εταιρεία δεν φέρει καμία ευθύνη και καμία υποχρέωση. Θα την βρεις την άκρη.
Όσο για την οικονομική πορεία της ιδιοκτήτριας εταιρείας του efood το τελευταίο χρόνο, διαβάζουμε στο ρεπορτάζ από την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, στις 09/06/2021, με τις επίσημες, δημοσιευμένες οικονομικές καταστάσεις της εταιρείας.
«Ευνοημένη από την πανδημία και τη στροφή του κόσμου σε ψηφιακά κανάλια αγορών, η οnline delivery Α.Ε. που αναπτύσσει την ηλεκτρονική πλατφόρμα efood σημείωσε σημαντική αύξηση σε όλα τα οικονομικά της μεγέθη. Σύμφωνα με τις δημοσιευμένες οικονομικές της καταστάσεις, ο κύκλος εργασιών της σημείωσε πέρυσι αύξηση της τάξεως του 49% και διαμορφώθηκε στο ποσό των 64,4 εκατ. ευρώ, από 43,1 εκατ. ευρώ το 2019, ενώ τα καθαρά κέρδη της αυξήθηκαν κατά 26,7% φθάνοντας στα 21,3 εκατ. ευρώ, από 16,8 εκατ. ευρώ το 2019».
Ας πάμε όμως ακριβώς τρεις μήνες πριν.
Στις 16 Ιουνίου, με ανάρτησή του στο twitter, αμέσως μετά τη ψήφιση του εργασιακού Νομοσχεδίου Χατζηδάκη, ο Κυριάκος Μητσοτάκης ανέφερε τα παρακάτω:
«Προβλέπεται φροντίδα για εργαζόμενους σε υπηρεσίες που παρέχονται από ψηφιακές πλατφόρμες. Στο εξής, τα αυτοαπασχολούμενα παιδιά των delivery και courier θα έχουν προστατευτικά κράνη και οχήματα μετακίνησης από τις εταιρίες τους, ασφάλιση και συνδικαλιστική εκπροσώπηση».
O ίδιος ο Κωστής Χατζηδάκης δήλωνε, επίσης τις ίδιες μέρες, πως πρόκειται για ένα «νομοσχέδιο το οποίο κατοχυρώνει τα συνδικαλιστικά δικαιώματα και τα δικαιώματα στην υγεία και την ασφάλεια για τους εργαζόμενους στα delivery».
Εργαζόμενοι που τα τελευταία δύο χρόνια, εν μέσω πανδημίας, σήκωσαν πάνω τους το βαρύ φορτίο διάσωσης εταιρειών εστίασης και εκτίναξαν τα κέρδη εφαρμογών - «μεσαζόντων», όπως το efood.
Εργαζόμενοι που δούλευαν με κορωνοϊό, βροχές, χιόνια, καύσωνες και προφανές καθεστώς ακραίας εντατικοποίησης της εργασίας.
Εργαζόμενοι που δεν είναι «παιδιά των delivery και courier», όπως τους αποκαλεί υποτιμητικά ο πρωθυπουργός, ούτε ήταν όλοι «αυτοαπασχολούμενοι» όπως επίσης προφητικά προέβλεψε (;). Οι πιο πολλοί από αυτούς ανήκουν σε καθεστώς ολιγόμηνων συμβάσεων και είναι μεσήλικες, απολυμένοι, οικογενειάρχες που προσπαθούν να τα φέρουν βόλτα, μετανάστες με «μαύρα» και 25άρηδες ή 30άρηδες που πιθανόν να μένουν ακόμα με τους γονείς τους.
"Παράγωγα" της δεκαετούς κρίσης. Οι «μαζί τα φάγαμε». Οι «καταναλώναμε πάνω από τις δυνατότητές μας», που βρέθηκαν στο αποκορύφωμα της φτωχοποίησης, με κυβέρνηση ένα κυριολεκτικά και μεταφορικά χρεοκοπημένο κόμμα, που έχει επιστρέψει στην εξουσία περιφέροντας σε λιτανεία την θαυματουργή εικόνα της Θάτσερ.
Εργαζόμενοι που αυταπόδεικτα δουλεύουν με κίνδυνο και σε ακραίες συνθήκες, τώρα καλούνται να γίνουν ακόμα «πιο παραγωγικοί και ανταγωνιστικοί». Δηλαδή, γρηγορότερη εξυπηρέτηση, περισσότερες παραγγελίες, μεγαλύτερος φόρτος εργασίας. Χωρίς ασφάλιση από την εταιρεία, χωρίς δώρα Χριστουγέννων, Πάσχα, Αδείας και φυσικά καμία κάλυψη σε περίπτωση εργατικού ατυχήματος.
Προφανώς αυτό δεν ήταν αρκετό.
Η ιδιοκτήτρια εταιρεία της efood, με ανακοίνωσή της -αλά Μπογδάνος- δήλωσε πριν λίγες ώρες πως: «Αποδοκιμάζουμε τη χθεσινή λανθασμένη επικοινωνία καθώς δεν εκφράζει τη φιλοσοφία και την κουλτούρα της εταιρείας»
Η ίδια δηλαδή εταιρεία που -εκμεταλλευόμενη τον νόμο «4808/21για την προστασία της Εργασίας»- σχεδόν εκβίαζε με απόλυση εργαζόμενους της αν δεν δεχτούν να δουλέψουν ως «αυτοαπασχολούμενοι», δηλώνει μετά από τις σφοδρές αντιδράσεις των social media και κάποιων Μέσων που πήραν θέση, πως αποδοκιμάζει την «λανθασμένη επικοινωνία που δεν εκφράζει την φιλοσοφία και την κουλτούρα της εταιρείας».
Η αναδίπλωση της εταιρείας, όσο ασαφής και υποκριτική μπορεί να είναι, δείχνει πως οι πολίτες και οι χρήστες των σόσιαλ μίντια, έχουν τη δύναμη στα χέρια τους.
Απέδειξαν πως ακόμα και με τον ψηφιακό ακτιβισμό και την αλληλεγγύη, μπορούν να αλλάζουν στρατηγικές εταιρικές αποφάσεις.
Αρκεί να κατανοήσουμε πως τα συμφέροντά μας είναι ίδια με τα συμφέροντα ενός άλλου εργαζόμενου, ενός ξένου, που μπορεί να είμαστε ήδη ή να βρεθούμε σύντομα στην ίδια δυσχερή θέση.
Από την άλλη έχουμε την κυβέρνηση. Τους "ντελιβεράδες" των μεγάλων επιχειρήσεων που δεν είχαν, δεν έχουν και δεν πρόκειται ποτέ να έχουν ως προτεραιότητα «τα παιδιά των delivery και των courier», όπως και κανένα άλλο παιδί. Κανέναν άλλον εργαζόμενο που προσπαθεί να επιβιώσει σε συνθήκες ασφυξίας. Οικονομικής και ψυχολογικής.
H νεκρανάσταση των trickle down economics από την κυβέρνηση Μητσοτάκη, προϋποθέτει την ενίσχυση των μεγάλων επιχειρήσεων και την… μεγαλοθυμία τους ώστε να "μετακυλιστούν" τα κέρδη τους προς τα κάτω, στην κοινωνία (και όχι στα νησιά Κέυμαν).
Γελάνε και τα πόμολα σε γνωστό σπίτι των Παρισίων.
Δεν τα λέω εγώ. Οι υπερ-καπιταλιστές στην Ουάσινγκτον τα λένε πλέον.
Όχι ότι υπάρχει συστημική αλλαγή, αλλά όπως και να 'χει, δείχνει με τι ακριβώς έχουμε μπλέξει εδώ.
