Ημέρες & Ώρα έναρξης:
Παρασκευή, Σάββατο, Κυριακή, Δευτέρα στις 21.00
Για 16 μόνο παραστάσεις
Η νέα παράσταση της bijoux de kant, το πρωτότυπο και ανέκδοτο έργο του Άκη Δήμου «Μάθε να φεύγω», θα παρουσιάζεται από τις 10 Μαΐου - και για 16 μόνο παραστάσεις - στο HOOD art space, τον ειδικά διαμορφωμένο για την παράσταση χώρο της Ομάδας, στο κέντρο της Αθήνας.
Η Αγνή, ιδιοκτήτρια ενός παλιού ξενοδοχείου χτισμένου κοντά στα ερείπια ενός αρχαίου παλατιού. Ο αδερφός της Ίων, συγκάτοικος, σύμμαχος και αντίπαλός της. Ένας μυστηριώδης ανώνυμος Άντρας, που επιστρέφει χρόνια μετά από μια θυελλώδη ερωτική νύχτα που πέρασε εκεί. Ένα παραλίγο ειδύλλιο, ένας ανεξιχνίαστος φόνος κι ένας βίαιος, εντελώς παράλογος χωρισμός. Ένα ιδιότυπο διακειμενικό παιχνίδι με την επιστροφή του ομηρικού Οδυσσέα στην Πηνελόπη του.
Σουρεαλιστικοί απόηχοι και πεζότατα ρεαλιστικά στοιχεία, αγοραίοι διάλογοι και λυρικές υποτροπές, παράφορα βλέμματα και τυφλά χάδια. Βροχή, αλυχτίσματα αδέσποτων σκυλιών, πυροβολισμοί, το τραγούδι «Έλα γι’ απόψε» του Χρήστου Χαιρόπουλου, μια βιτρίνα με ενθύμια λησμονημένων ερωτικών συνευρέσεων, μια στοίβα παλιές ηχογραφήσεις της Όπερας, η ανάμνηση της Έντας Γκάμπλερ, ένα ράφι φθαρμένοι ταξιδιωτικοί οδηγοί…
Το πρωτότυπο και ανέκδοτο έργο του Άκη Δήμου «Μάθε να φεύγω» είναι ένα ακατάτακτο έργο που άλλοτε φλερτάρει με το, ξεχασμένο σήμερα, είδος του μπουλβάρ, άλλοτε με το ψυχολογικό θέατρο δωματίου, άλλοτε με τις ιστορίες μυστηρίου κι άλλοτε με τα παλιά, αισθηματικά ρομάντσα των περιπτέρων. Και που ενώ ονειρεύεται πως είναι δράμα, κρατάει σφιχτά το χέρι της κωμωδίας.
Σκηνοθετικό σημείωμα
Οι ήρωες του έργου είναι χειμαρρώδεις, ορμητικοί και συνάμα τρυφεροί, με μια γυμνή ποιητικότητα που τους κάνει απολύτως δραστικούς. Φέρνουν στη σκηνή την αλήθεια της εποχής τους. Ζούνε τη ζωή χωρίς να την περιγράφουν, την υμνούν χωρίς να την καθαγιάζουν και την κρίνουν χωρίς να την κατακρίνουν. Το «Μάθε με να φεύγω» είναι ένα τραγούδι για τους έρωτες που χάθηκαν και τους έρωτες που έρχονται, για τα όνειρα που έσβησαν και γι’ αυτά που γεννιούνται. Για τις ήττες και τις νίκες μας μέσα στον χρόνο.
κάθε Παρασκευή, Σάββατο στις 21:00 και Κυριακή στις 20:00 (εκτός Κυριακής 24/12)
Επιπλέον έκτακτες παραστάσεις Τετάρτη 27/12 και Πέμπτη 28/12 στις 21:00.
στοH.ug (Human underground) art space
Η bijoux de kant, μετά το «Όσα η καρδιά μου στην καταιγίδα» (2016) βασισμένο στο μυθιστόρημα του Ι. Κονδυλάκη «Η πρώτη αγάπη» και «Τα δάση στα γόνατα» (2019) βασισμένο στο μυθιστόρημα του Π. Μάτεσι «Ο Παλαιός των ημερών», συναντιέται για τρίτη φορά με τον Άκη Δήμου ολοκληρώνοντας την «τριλογία του έρωτα» με το έργο «Παράφορα: ακροβατώντας στο Λεμονοδάσος του Κοσμά Πολίτη».
Γραμμένο και τοποθετημένο στην ανάστατη Ελλάδα του Μεσοπολέμου από έναν εμβληματικό πεζογράφο της γενιάς του ’30, το νεωτερικό για την εποχή του και μοντέρνο μέχρι σήμερα «Λεμονοδάσος» του Κοσμά Πολίτη, δεν είναι παρά ο φευγαλέος χώρος μιας ουτοπίας όπου το ερωτικό πάθος διασταυρώνεται με τις πολλαπλές ματαιώσεις του.
Η Βίργκω, ο Παύλος και η Λήδα μοιράζουν τις μέρες και τις νύχτες τους στην Αθήνα και στον Πόρο, κρυμμένοι πίσω από λόφους και κύματα, φύλλα και κλαδιά, υπαρξιακές αγωνίες, τυραννικούς ψιθύρους και υπόρρητες υποσχέσεις, προορισμένες εσαεί να μείνουν ανεκπλήρωτες. Μια αισθηματική – και λίγο πένθιμη - ιστορία που αναπτύσσεται σε χρόνο και τόπο ενός συγκεκριμένου παρελθόντος διαφεύγοντας, ωστόσο, συνεχώς και γνέφοντας παρήγορα προς το χαοτικό μας παρόν.
Στο ερώτημα γιατί το «Λεμονοδάσος» (και γιατί σήμερα), η απάντηση έρχεται αυθόρμητα: Γιατί το έργο είναι κάτι παραπάνω από μια γοητευτική ερωτική ιστορία. Γιατί ο έρωτας δεν γερνάει, πολλαπλασιάζεται και ακούγεται πάντα στα αυτιά μας σαν το κλάμα ενός νεογέννητου. Γιατί είναι ο αρχαιότερος μάρτυρας όλων. Ζητήματα φύλου, ταυτότητας και σεξουαλικού προσανατολισμού αναδύονται σε μια ιστορία που εκτυλίσσεται μέσα στο βίαιο τοπίο της αστικοποίησης των αρχών του 20ου αιώνα.
Η bijoux de kant βουτάει βαθιά μέσα στις έννοιες της κανονικότητας, της ατομικότητας, της αστικής αποξένωσης και του συνανήκειν. Μέσα από αυτό το δάσος όπου ηχούν σειρήνες πολέμου, η bijoux de kant μιλά για τον πρωτόγονο μύθο της ανθρώπινης ύπαρξης, την ενατένιση του σύμπαντος και τα αρχετυπικά σύμβολα που κρύβονται υπό τη λογικοφάνεια του αστικού πολιτισμού.
Η παράσταση «Παράφορα» ανεβαίνει στον νέο θεατρικό χώρο H.ug (Humanunderground) artspace, Μελιταίων 14, Άνω Πετράλωνα
Σκηνοθετικό Σημείωμα
«Λεμονοδάσος, η ιστορία μιας ζωής. Το “Λεμονοδάσος” είναι ο μέγας δρυμός της παιδικής μας ηλικίας. Είναι το δάσος όπου ανακαλύπτει κανείς την κρυφή σημασία των ονομάτων, τον τόπων και των πράξεων. Είναι το ξέφωτο όπου οδηγούν οι μύθοι. Είναι το μονοπάτι που ακολουθεί κανείς για να λύσει τα μυστήρια των δικών του συμβόλων. Να αποκωδικοποιήσει τα αρχέτυπα. Η Βίργκω, ο Παύλος και η Λήδα εκφράζουν την αγωνία του σύγχρονου ανθρώπου να κατανοήσει όσα συμβαίνουν γύρω του. Να κατανοήσει την πηγή της επιθυμίας του και την ακατάληπτη ορμή του για ζωή.»
κάθε Παρασκευή, Σάββατο στις 21.00 και Κυριακή στις 20.00
στοH.ug (Human underground) art space
Η bijoux de kant, μετά το «Όσα η καρδιά μου στην καταιγίδα» (2016) βασισμένο στο μυθιστόρημα του Ι. Κονδυλάκη «Η πρώτη αγάπη» και «Τα δάση στα γόνατα» (2019) βασισμένο στο μυθιστόρημα του Π. Μάτεσι «Ο Παλαιός των ημερών», συναντιέται για τρίτη φορά με τον Άκη Δήμου ολοκληρώνοντας την «τριλογία του έρωτα» με το έργο «Παράφορα: ακροβατώντας στο Λεμονοδάσος του Κοσμά Πολίτη».
Γραμμένο και τοποθετημένο στην ανάστατη Ελλάδα του Μεσοπολέμου από έναν εμβληματικό πεζογράφο της γενιάς του ’30, το νεωτερικό για την εποχή του και μοντέρνο μέχρι σήμερα «Λεμονοδάσος» του Κοσμά Πολίτη, δεν είναι παρά ο φευγαλέος χώρος μιας ουτοπίας όπου το ερωτικό πάθος διασταυρώνεται με τις πολλαπλές ματαιώσεις του.
Η Βίργκω, ο Παύλος και η Λήδα μοιράζουν τις μέρες και τις νύχτες τους στην Αθήνα και στον Πόρο, κρυμμένοι πίσω από λόφους και κύματα, φύλλα και κλαδιά, υπαρξιακές αγωνίες, τυραννικούς ψιθύρους και υπόρρητες υποσχέσεις, προορισμένες εσαεί να μείνουν ανεκπλήρωτες. Μια αισθηματική – και λίγο πένθιμη - ιστορία που αναπτύσσεται σε χρόνο και τόπο ενός συγκεκριμένου παρελθόντος διαφεύγοντας, ωστόσο, συνεχώς και γνέφοντας παρήγορα προς το χαοτικό μας παρόν.
Στο ερώτημα γιατί το «Λεμονοδάσος» (και γιατί σήμερα), η απάντηση έρχεται αυθόρμητα: Γιατί το έργο είναι κάτι παραπάνω από μια γοητευτική ερωτική ιστορία. Γιατί ο έρωτας δεν γερνάει, πολλαπλασιάζεται και ακούγεται πάντα στα αυτιά μας σαν το κλάμα ενός νεογέννητου. Γιατί είναι ο αρχαιότερος μάρτυρας όλων. Ζητήματα φύλου, ταυτότητας και σεξουαλικού προσανατολισμού αναδύονται σε μια ιστορία που εκτυλίσσεται μέσα στο βίαιο τοπίο της αστικοποίησης των αρχών του 20ου αιώνα.
Η bijoux de kant βουτάει βαθιά μέσα στις έννοιες της κανονικότητας, της ατομικότητας, της αστικής αποξένωσης και του συνανήκειν. Μέσα από αυτό το δάσος όπου ηχούν σειρήνες πολέμου, η bijoux de kant μιλά για τον πρωτόγονο μύθο της ανθρώπινης ύπαρξης, την ενατένιση του σύμπαντος και τα αρχετυπικά σύμβολα που κρύβονται υπό τη λογικοφάνεια του αστικού πολιτισμού.
Η παράσταση «Παράφορα» ανεβαίνει στον νέο θεατρικό χώρο H.ug (Humanunderground) artspace, Μελιταίων 14, στα Άνω Πετράλωνα
Σκηνοθετικό Σημείωμα
«Λεμονοδάσος, η ιστορία μιας ζωής. Το “Λεμονοδάσος” είναι ο μέγας δρυμός της παιδικής μας ηλικίας. Είναι το δάσος όπου ανακαλύπτει κανείς την κρυφή σημασία των ονομάτων, τον τόπων και των πράξεων. Είναι το ξέφωτο όπου οδηγούν οι μύθοι. Είναι το μονοπάτι που ακολουθεί κανείς για να λύσει τα μυστήρια των δικών του συμβόλων. Να αποκωδικοποιήσει τα αρχέτυπα. Η Βίργκω, ο Παύλος και η Λήδα εκφράζουν την αγωνία του σύγχρονου ανθρώπου να κατανοήσει όσα συμβαίνουν γύρω του. Να κατανοήσει την πηγή της επιθυμίας του και την ακατάληπτη ορμή του για ζωή.»
ΗΧρύσα Καψούλη σκηνοθετεί το θεατρικό έργο«ΗΣάντραστο Φως» του Άκη Δήμου, μια συνεργασία του θεάτρου «Κύκλος» με το θέατρο «Φούρνος».
Το έργο «Η Σάντρα στο Φώς» δεν μιλάει μόνο για την ιστορία της Σάντρας.
Η ίδια η Σάντρα μιλάει εξ ονόματος όλων των γυναικών που έχουν κακοποιηθεί, είτε λεκτικά είτε σωματικά, από το τότε έως το τώρα. Ακούγοντας την ιστορία της Σάντρας, είναι σαν να απαριθμεί η ίδια τους αμέτρητους βιασμούς, τις αμέτρητες κακοποιήσεις και γυναικοκτονίες που έχουν έρθει στο φως ή συνεχίζουν να συμβαίνουν σιωπηλά, καθημερινά, μακριά μας αλλά και δίπλα μας.
Η Σάντρα γίνεται ένα σύμβολο, αν και η ίδια πότε δεν επιθύμησε κάτι τέτοιο. Έχει το θάρρος να βγει στο φως και να κοιτάξει κατάματα τον κακοποιητή της. Έχει το θάρρος να μην δεχτεί την ενοχοποίηση του θύματος και να μην κρατήσει μια παθητική στάση απέναντι σε αυτό που της έχει συμβεί. Απεγκλωβίζεται από τα δεσμά του κακοποιητή της και διεκδικεί την αξιοπρέπεια και την ελευθερία της.
Δύο θεμελιώδη και αυτονόητα δικαιώματα τα οποία στερήθηκε από την στιγμή που ο καλλιτέχνης φίλος της αποφάσισε να «δωρίσει» στην τέχνη και να «απαθανατίσει» τις προσωπικές τους στιγμές εν αγνοία της και χωρίς φυσικά την συγκατάθεσή της. Κάθε πράξη όμως έχει και τις συνέπειες της. Και επακόλουθο της ύβρεως είναι η τιμωρία ή όπως αναφέρει η Σάντρα το «σωστό». Ο γυάλινος κόσμος του κακοποιητή καταρρέει και η τιμωρία του έρχεται σαν όχι μόνο σαν λύτρωση, αλλά και σαν φυσικό επακόλουθο.
Και η Σάντρα παραμένει εκεί, μας κοιτάει στα μάτια και συνεχίζει να ζει.
Όπως αναφέρει και ο Άκης Δήμου «Γι’ αυτό μιλάει τώρα όπως μιλάει. Γι’ αυτό έκανε ό,τι έκανε. Όχι για να εκδικηθεί κάποιον που της χάλασε τις μέρες και τις νύχτες αλλά γιατί για πρώτη φορά καταλαβαίνει πως στα χέρια ενός άντρα ποτέ δεν πρέπει να κοιμάσαι ήσυχη.»
Σκηνοθεσία:Χρύσα Καψούλη
Σκηνογραφία, video art, Εικαστική επιμέλεια: Χριστόφορος Κώνστας, Χρήστος Μαγγανάς@XSQUARE DesignLab
Μουσική επιμέλεια: Αλέξανδρος Σάουκ
Έρευνα – Διακείμενο: Γιάννης Τσαπαρέγκας
Φωτισμοί: Αποστόλης Τσατσάκος
Α΄ βοηθός σκηνοθέτη: Αλέξανδρος Σάουκ
Β΄ βοηθός σκηνοθέτη: Πολυξένη Θάνου
Παραγωγή:Θέατρο Κύκλος
Επικοινωνία: Μαρίκα Αρβανιτοπούλου| ArtEnsemble
Ερμηνεύει ηΚατερίνα Τσολίγκα
Η φωτογράφιση πραγματοποιήθηκε στον χώρο του εικαστικού καλλιτέχνη Θάνου Κυριακίδη
Η Σάντρα δεν είναι απλά ένα πρόσωπο ενός έργου. Είναι ένα σύμβολο. Είναι η γυναίκα που κοιτάζει τον εαυτό της κάθε πρωί στον καθρέφτη, η γυναίκα που μοχθεί καθημερινά, η γυναίκα που εκτοπίζεται, που μεταναστεύει, που κακοποιείται, που βιάζεται και που λυτρώνεται. Σκοπός της δεν είναι η εκδίκηση, αλλά η διεκδίκηση. Όχι μόνο των δικαιωμάτων της, αλλά και της ίδιας της της ύπαρξης και της αυτοδιάθεσής της.
Η ιστορία της Σάντρας πραγματεύεται τον βιασμό της ελευθερίας του ατόμου και την καταστρατήγηση της τέχνης. Προσπαθεί να προσδιορίσει τα όρια της τέχνης όταν η ίδια η τέχνη εισβάλει στην ιδιωτικότητα του ατόμου και τα όρια πλέον είναι δυσδιάκριτα. Όταν η τέχνη καταστρατηγεί τα θεμελιώδη δικαιώματα του ατόμου και εργαλιοποιείται σε λάθος χέρια. Όταν η συγκατάθεση και η συγκατάβαση δεν πρέπει να ταυτίζονται, αλλά η πρώτη να επιβάλλεται.
Αρχικά η Σάντρα γοητεύεται από τον μετέπειτα κακοποιητή της. Αισθάνεται ότι είναι η μούσα του, χωρίς να αντιλαμβάνεται ότι ο άνθρωπος αυτός – ο Δάνης – μαγνητοσκοπεί τις προσωπικές τους στιγμές. Ο Δάνης δημιουργεί παγίδες. Καταστρατηγεί και βιάζει την φύση προς όφελός του. Σαν άλλος παντεπόπτης οφθαλμός, παρακολουθεί και καταγράφει τα πάντα, χωρίς ηθικούς φραγμούς, με πρόσχημα την τέχνη. Μια τέχνη που δεν υπηρετεί τον άνθρωπο και την φύση, αλλά τους δικούς του ιδιοτελείς σκοπούς.
Ωστόσο, το τέλος δεν φαντάζει σε καμία περίπτωση μόνο σαν μια μορφή εκδίκησης ή απόδοσης δικαιοσύνης. Φαντάζει περισσότερο σαν αποτέλεσμα της φυσικής επιλογής. Ότι δεν μπορεί να δικαιολογήσει την ύπαρξή του, αποβάλλεται. Ότι ζει παρασιτικά και εις βάρος των άλλων, κάποια στιγμή απλά σταματά να υπάρχει. Δεν υπάρχει θύτης και θύμα, παρά μόνο το «σωστό». Και η Σάντρα απλά το μέσο για την αποκατάσταση της τάξης. Όπως εξάλλου λέει και η ίδια «Το σωστό ήρθε και με βρήκε μόνο του».
Χρύσα Καψούλη
Σας ευχαριστούμε.
Με εκτίμηση,
Το βράδυ του Σαββάτου 4 Νοεμβρίου, αμέσως μετά την παράσταση "Η Σάντρα στο Φως", θα πραγματοποιηθεί συζήτηση με θέμα: "Η ελληνική πραγματικότητα σε σχέση με την έμφυλη βία"
ώρα έναρξης συζήτησης 22:30
Εκπρόσωποι του κινήματος strong me, ψυχολόγος, η σκηνοθέτις της παράστασης και η ηθοποιός θα λάβουν μέρος στη συζήτηση και θα δεχθούν ερωτήσεις από το κοινό.
ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΤΟ STRONG ME
Το Strong me είναι ένα κίνημα για την πρόληψη και την καταπολέμηση της έμφυλης βίας και το νομικό του πρόσωπο είναι αστική μη κερδοσκοπική.
Δραστηριοποιείται από το 2021 έχοντας θεσμοθετήσει το μεγαλύτερο Φεστιβάλ για την πρόληψη και την καταπολέμηση της έμφυλης βίας, που έλαβε χώρα τον Οκτώβριο του2021 και τον Σεπτέμβριο του 2022 στο Σεράφειο του Δήμου Αθηναίων, υπό την αιγίδα του Δήμου Αθηναίων, της Κεντρικής Ένωσης Δήμων Ελλάδος (ΚΕΔΕ), της Γενικής Γραμματείας Οικογενειακής Πολιτικής και Ισότητας των φύλων (ΓΓΟΠΙΦ), της UNESCO Τεχνών ,Επιστημών και Γραμμάτων και της Περιφέρειας Αν. Μακεδονίας – Θράκης.
Το Strong me δραστηριοποιείται σε δύο κεντρικούς πυλώνες :
Tην ΠΡΟΛΗΨΗ που πραγματοποιείται μέσω της δημιουργίας εκπαιδευτικών προγραμμάτων και διαδραστικών ημερίδων για τα παιδιά , αλλά και εκπαιδεύσεις ενηλίκων. Συνεργάζεται με τους σημαντικότερους φορείς που ασχολούνται με τα δικαιώματα και την εκπαίδευση των παιδιών. Ενδεικτικά αναφέρουμε το Χαμόγελο του Παιδιού , Genderhood, Άγγιγμα και όρια , Παρέα της Αγάπης , Φλόγα , Όραμα Ελπίδας
Ο δεύτερος πυλώνας αφορά την KATAΠΟΛΕΜΗΣΗ της έμφυλης βίας και πραγματοποιείται μέσω δράσεων και ημερίδων για την ενημέρωση , αφύπνιση και ευαισθητοποίηση του γενικού πληθυσμού. Έχει δημιουργήσει κάποιες από τις σημαντικότερες καμπάνιες ,ενώ ταυτόχρονα δουλεύει στο πεδίο με τα θύματα ενδοοικογενειακής και έμφυλης βίας, από την στιγμή που θα ζητήσουν βοήθεια μέχρι την επανένταξή τους. Συνεργάζεται με όλους τους δημόσιους φορείς, ΜΚΟ και συλλόγους . Η σπουδαιότητα του έργου του Strong me έγκειται στο γεγονός ότι λαμβάνει χώρα πανελλαδικά (στα 2 χρόνια που δραστηριοποιείται έχει επισκεφθεί σχεδόν 40 περιοχές σε όλη την χώρα ,συμπεριλαμβανομένων περιοχών της παραμεθορίου και της άγονης γραμμής), κυρίως εκτός αστικών κέντρων , ακόμα και σε περιοχές όπου δεν υπάρχουν κοινωνικές υπηρεσίες.
Οι ανάγκες είναι πάρα πολλές και η προσπάθειά μας πολύ μεγάλη. Πολύ σημαντική για το έργο μας έχει υπάρξει η στήριξη αγαπημένων καλλιτεχνών και αθλητών, όπως η Ζέτα Δούκα, Αμαλία Καβάλη, Μιχάλης Συριόπουλος, Μαρία Κωνσταντάκη, Μαρία Αντουλινάκη, Ελένη Κοκκίδου, Χριστίνα Χειλά Φαμέλη, Πέννυ Μπαλτατζή, Τζώρτζια Κεφαλά, των ποδοσφαιριστών της ΠΑΕ ΟΦΗ 1925 και της γυναικείας Παραολυμπιακής Ομάδας, οι οποίοι αφιλοκερδώς συμμετείχαν σε ραδιοφωνικά σποτ και στις μεγάλες καμπάνιες μας, η μία εκ των οποίων, συγκεκριμένα «Πες την με τ’ όνομά της- Γυναικοτονία», έλαβε το βραβείο Social Award 2022 και κατόπιν έγκρισης του ΕΣΡ έπαιξε τηλεοπτικά στα πλαίσια της κοινωνικής ευθύνης.
Στα πλαίσια της κοινωνικής εταιρικής ευθύνης καταβάλλουμε προσπάθεια να δημιουργήσουμε σταθερές σχέσεις συνεργασίας, με επιχειρήσεις , ώστε να μπορέσουμε να ενισχύσουμε το έργο μας συνεχίζοντας τις δράσεις μας και να καλύψουμε τις ανάγκες των θυμάτων έμφυλης βίας και των παιδιών τους που περιλαμβάνουν ψυχολογική στήριξη, νομική εκπροσώπηση, κάλυψη πρώτων εξόδων κατα την επανένταξη. Tην στήριξή τους μας έχουν προσφέρει και συνεχίζουν μέχρι σήμερα το Δικηγορικό Γραφείο Μίνα Καούνη& Συνεργάτες, η AVANCE rent a car, η P&G και σε προηγούμενες δράσεις μας η SEPTONA, ενώ αρωγός μας είναι από την πρώτη μέρα της Ίδρυσής μας το ταξιδιωτικό γραφείο HERAKLION TRAVEL.
Κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 21:00 στο θέατρο Μπέλλος
Ένας νεαρός ξεναγός που σε μια άλλη ζωή ίσως να ήταν ο Διόνυσος. Μια ραδιοφωνική παραγωγός επαρχιακού σταθμού που παλιά μπορεί και να τη λέγανε Μυρρίνη. Μια παράξενη συνάντηση στο έλεος ενός μόνιμου, ανυποχώρητου καλοκαιριού στα ερείπια ενός αρχαιολογικού χώρου κάτω από έναν φαρμακερό ήλιο. Εκείνος περιμένει να χειμωνιάσει για να δροσιστεί. Εκείνη αδημονεί να ‘ρθει ο Νοέμβριος για να ζήσει τον έρωτα της ζωής της κάτω από τη βροχή. Όσο το φθινόπωρο γίνεται αφήγηση και το καλοκαίρι ανεβάζει σφυγμούς, η επιστροφή της παλιάς διαδοχής των εποχών όπως την ξέραμε γίνεται η καινούργια ουτοπία. Μια μάταιη προσδοκία. Χαμένοι στις συζητήσεις τους, η Τερέζα και ο Χρόνης υποψιάζονται πως η ανάγκη τους για δροσιά και βροχή πιθανώς να μην ικανοποιηθεί και ξεκινούν δειλά τα πρώτα βήματα της συνειδητοποίησης.
Κάθιδροι, σχεδόν ακινητοποιημένοι από την αφύσικη ζέστη, ο Χρόνης Πετμεζάς και η Τερέζα Λάλα ταξιδεύουν όλο και πιο πίσω συναντώντας τον Αριστοφάνη και τα Ονειροκριτικά του Αρτεμίδωρου, τις «4 Εποχές» του Βιβάλντι και τα χειμωνιάτικα μπλουζ της Σοφίας Βέμπο, τα «Τόσα καλοκαίρια» του Δάκη και την ξεχασμένη, άχρηστη πια μόδα των «ντεμί σεζόν» ρούχων.
Υποψιασμένοι και, την ίδια στιγμή, ανυποψίαστοι για το μέλλον κουβεντιάζουν, τραγουδούν ή μονολογούν ασυνάρτητα. Επιστημονικές θεωρίες, καταστροφολογικά σενάρια, αρχαίες προφητείες, νέοι χρησμοί και προσωπικές αγωνίες συνθέτουν το ιδιότυπο, αποσπασματικό λιμπρέτο της συνάντησής τους, απ’ το οποίο λείπει πάντα ένα κομμάτι - φάντασμα. Γιατί πώς να σχηματίσεις εικόνα για κάτι που δεν έχεις δει παρά μόνο νιώθεις να σ’ απειλεί;
Η bijoux de kant επιλέγει τον ποιητικό λόγο για να μιλήσει για το ζήτημα της κλιματικής αλλαγής, για όλα όσα οι αισθήσεις του σώματος έχουν αντιληφθεί από καιρό ενώ το μυαλό αργεί.
Η πρώτη παρουσίαση της παραγωγής πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο του προγράμματος 2023, του θεσμού "Όλη η Ελλάδα ένας Πολιτισμός" του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού στον Αρχαιολογικό χώρο Ναού Απόλλωνος στη Μητρόπολη Καρδίτσας.
Σκηνοθετικό σημείωμα
«Οκτώ συναπτά έτη αφόρητης ζέστης και κλιματιστικού βαρέως τύπου στο φουλ. Η ζέστη φέρνει πυρκαγιά και η πυρκαγιά κι άλλη ζέστη και ορμητικά νερά. Τα κλιματιστικά διοξείδιο του άνθρακα και το διοξείδιο κι άλλη ζέστη. Οι εποχές γίνονται όλο και λιγότερο διακριτές, τα καιρικά φαινόμενα ακραία και καταστροφικά. Η κλιματική κρίση αποτελεί μια απειλή, τόσο σταδιακή που γίνεται σχεδόν αόρατη. Μοιάζει να αφορά τους επόμενους –όχι εμάς. Ένα πρόβλημα προς επίλυση για τις μελλοντικές γενιές.
Οι χαρακτήρες καταφεύγουν απελπισμένοι στον αρχαιολογικό χώρο, καθώς όπως πληροφορήθηκαν, πρόκειται για το δροσερότερο σημείο της Ελλάδας. Εγκλωβισμένοι, ωστόσο, σ’ ένα αόρατο θερμοκήπιο, αρχίζουν να διαισθάνονται την απειλή την οποία αντιμετωπίζουν αρχικά με σαρκασμό και ελαφρά τη καρδία. Οι καυτές πέτρες και το στεγνό χώμα όμως, τους θυμίζουν διαρκώς πως δεν μπορούν πια ούτε να καθίσουν στη γη, να ξαπλώσουν κάτω από τον έναστρο νυχτερινό ουρανό. Καθώς πέφτει η νύχτα, η ζέστη δεν υποχωρεί όπως είθισται. Τα φώτα των πόλεων κρύβουν τα αστέρια και εντείνουν το ασφυκτικό αίσθημα μιας διαρκούς μέρας, ενός αέναου θέρους. Χαμένοι σε συζητήσεις που εκ πρώτης όψεως μοιάζουν με ειδησεογραφικό παραλήρημα, η Τερέζα και ο Χρόνης υποψιάζονται πως οι προσδοκίες για δροσιά και βροχή πιθανώς να μην εκπληρωθούν και ξεκινούν δειλά τα πρώτα βήματα της συνειδητοποίησης.»
Συντελεστές
Κείμενο: Άκης Δήμου
Σύλληψη - Σκηνοθεσία: Γιάννης Σκουρλέτης
Μουσική: Χαρούλα Τσαλπαρά
Σκηνικά – κοστούμια - φωτισμοί: bijouxdekant
Δραματολόγος: Ασημένια Ευθυμίου
Φωτογραφίες: Εβίτα Σκουρλέτη
Συντονισμός παραγωγής: Γιώργος Παπαδάκης
Επικοινωνία: Μαρίκα Αρβανιτοπούλου | Art Ensemble
Παίζουν η Καλλιρρόη Μυριαγκού και ο Γιάννης Τσουμαράκης
Κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 21:00 στο θέατρο Μπέλλος
Προσφορά προπώλησης: 10 ευρώ, μέχρι και Κυριακή 8/10
Ένας νεαρός ξεναγός που σε μια άλλη ζωή ίσως να ήταν ο Διόνυσος. Μια ραδιοφωνική παραγωγός επαρχιακού σταθμού που παλιά μπορεί και να τη λέγανε Μυρρίνη. Μια παράξενη συνάντηση στο έλεος ενός μόνιμου, ανυποχώρητου καλοκαιριού στα ερείπια ενός αρχαιολογικού χώρου κάτω από έναν φαρμακερό ήλιο. Εκείνος περιμένει να χειμωνιάσει για να δροσιστεί. Εκείνη αδημονεί να ‘ρθει ο Νοέμβριος για να ζήσει τον έρωτα της ζωής της κάτω από τη βροχή. Όσο το φθινόπωρο γίνεται αφήγηση και το καλοκαίρι ανεβάζει σφυγμούς, η επιστροφή της παλιάς διαδοχής των εποχών όπως την ξέραμε γίνεται η καινούργια ουτοπία. Μια μάταιη προσδοκία. Χαμένοι στις συζητήσεις τους, η Τερέζα και ο Χρόνης υποψιάζονται πως η ανάγκη τους για δροσιά και βροχή πιθανώς να μην ικανοποιηθεί και ξεκινούν δειλά τα πρώτα βήματα της συνειδητοποίησης.
Κάθιδροι, σχεδόν ακινητοποιημένοι από την αφύσικη ζέστη, ο Χρόνης Πετμεζάς και η Τερέζα Λάλα ταξιδεύουν όλο και πιο πίσω συναντώντας τον Αριστοφάνη και τα Ονειροκριτικά του Αρτεμίδωρου, τις «4 Εποχές» του Βιβάλντι και τα χειμωνιάτικα μπλουζ της Σοφίας Βέμπο, τα «Τόσα καλοκαίρια» του Δάκη και την ξεχασμένη, άχρηστη πια μόδα των «ντεμί σεζόν» ρούχων.
Υποψιασμένοι και, την ίδια στιγμή, ανυποψίαστοι για το μέλλον κουβεντιάζουν, τραγουδούν ή μονολογούν ασυνάρτητα. Επιστημονικές θεωρίες, καταστροφολογικά σενάρια, αρχαίες προφητείες, νέοι χρησμοί και προσωπικές αγωνίες συνθέτουν το ιδιότυπο, αποσπασματικό λιμπρέτο της συνάντησής τους, απ’ το οποίο λείπει πάντα ένα κομμάτι - φάντασμα. Γιατί πώς να σχηματίσεις εικόνα για κάτι που δεν έχεις δει παρά μόνο νιώθεις να σ’ απειλεί;
Η bijoux de kant επιλέγει τον ποιητικό λόγο για να μιλήσει για το ζήτημα της κλιματικής αλλαγής, για όλα όσα οι αισθήσεις του σώματος έχουν αντιληφθεί από καιρό ενώ το μυαλό αργεί.
Η πρώτη παρουσίαση της παραγωγής πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο του προγράμματος 2023, του θεσμού "Όλη η Ελλάδα ένας Πολιτισμός" του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού στον Αρχαιολογικό χώρο Ναού Απόλλωνος στη Μητρόπολη Καρδίτσας.
Σκηνοθετικό σημείωμα
«Οκτώ συναπτά έτη αφόρητης ζέστης και κλιματιστικού βαρέως τύπου στο φουλ. Η ζέστη φέρνει πυρκαγιά και η πυρκαγιά κι άλλη ζέστη και ορμητικά νερά. Τα κλιματιστικά διοξείδιο του άνθρακα και το διοξείδιο κι άλλη ζέστη. Οι εποχές γίνονται όλο και λιγότερο διακριτές, τα καιρικά φαινόμενα ακραία και καταστροφικά. Η κλιματική κρίση αποτελεί μια απειλή, τόσο σταδιακή που γίνεται σχεδόν αόρατη. Μοιάζει να αφορά τους επόμενους –όχι εμάς. Ένα πρόβλημα προς επίλυση για τις μελλοντικές γενιές.
Οι χαρακτήρες καταφεύγουν απελπισμένοι στον αρχαιολογικό χώρο, καθώς όπως πληροφορήθηκαν, πρόκειται για το δροσερότερο σημείο της Ελλάδας. Εγκλωβισμένοι, ωστόσο, σ’ ένα αόρατο θερμοκήπιο, αρχίζουν να διαισθάνονται την απειλή την οποία αντιμετωπίζουν αρχικά με σαρκασμό και ελαφρά τη καρδία. Οι καυτές πέτρες και το στεγνό χώμα όμως, τους θυμίζουν διαρκώς πως δεν μπορούν πια ούτε να καθίσουν στη γη, να ξαπλώσουν κάτω από τον έναστρο νυχτερινό ουρανό. Καθώς πέφτει η νύχτα, η ζέστη δεν υποχωρεί όπως είθισται. Τα φώτα των πόλεων κρύβουν τα αστέρια και εντείνουν το ασφυκτικό αίσθημα μιας διαρκούς μέρας, ενός αέναου θέρους. Χαμένοι σε συζητήσεις που εκ πρώτης όψεως μοιάζουν με ειδησεογραφικό παραλήρημα, η Τερέζα και ο Χρόνης υποψιάζονται πως οι προσδοκίες για δροσιά και βροχή πιθανώς να μην εκπληρωθούν και ξεκινούν δειλά τα πρώτα βήματα της συνειδητοποίησης.»
Συντελεστές
Κείμενο: Άκης Δήμου
Σύλληψη - Σκηνοθεσία: Γιάννης Σκουρλέτης
Μουσική: Χαρούλα Τσαλπαρά
Σκηνικά – κοστούμια - φωτισμοί: bijouxdekant
Δραματολόγος: Ασημένια Ευθυμίου
Φωτογραφίες: Εβίτα Σκουρλέτη
Συντονισμός παραγωγής: Γιώργος Παπαδάκης
Επικοινωνία: Μαρίκα Αρβανιτοπούλου | Art Ensemble
Παίζουν η Καλλιρρόη Μυριαγκού και ο Γιάννης Τσουμαράκης
Ήταν μια Άννα, θα λένε. Μια τυχαία γυναίκα. Κλειστή, περιφρονημένη απ’ τον άντρα της. Μίλησε μόνο μια φορά, όταν σε κείνον τέλειωσαν τα λόγια. Μια γυναίκα ήσυχη σαν το ρόδο. Κρυφή σαν αίνιγμα…
Στράτφορντ 1616. Λίγο πριν «σβήσουν» τα φώτα της ζωής του Ουίλλιαμ Σαίξπηρ, η γυναίκα του, Αν Χάθαγουεϊ, σαν ρόδο και σαν αίνιγμα ρίχνει φως στη μυστηριώδη συζυγική ζωή τους. Στο έργο «Σαν ρόδο και σαν αίνιγμα» του Άκη Δήμου, η Αν Χάθαγουεϊ για πρώτη φορά σπάει την εκκωφαντική σιωπή της.
Το έργο του Άκη Δήμου παρουσιάζεται για πρώτη φορά στην Αθήνα στο Θέατρο ΤΟΠΟΣ ΑΛΛΟύ από 19 Μαρτίου 2022, κάθε Σάββατο και Κυριακή στις 20:00 για περιορισμένο αριθμό παραστάσεων.
Υπό της σκηνοθετικές οδηγίες του Νίκου Καμτσή, η σπουδαία ηθοποιός Πέγκυ Σταθακοπούλου με τους κωμικούς και δραματικούς τόνους της, ερμηνεύει τον ρόλο της αφανούς συζύγου του μεγάλου ποιητή. Σε ρόλο ρυθμιστή και τελετάρχη σε χρώμα κόκκινο, ο Γιάννης Ζέρβας.
Ένα ποιητικό σύμπαν σ’ ένα κείμενο που σφύζει από θεατρικότητα, κωμικό και σπαρακτικό, το έργο επιχειρεί με ελευθερία και έμπνευση να φωτίσει την αινιγματική σχέση του Σαίξπηρ και της γυναίκας του Αν Χάθαγουεϊ και έτσι να μας γνωρίσει μια άλλη ρηξικέλευθη και μυθιστορηματική πλευρά του ποιητή.
Το μουσικοθεατρικό έργο «Κάποτε στο Βόσπορο» του Άκη Δήμου, που μάγεψε και συγκίνησε το κοινό, επιστρέφει για μία ακόμη παράσταση τηνΤετάρτη29 Σεπτεμβρίου στις 21.00 στη σκηνή του θεάτρου Κολωνούμε δωρεάν είσοδο, για να γράψει με μοναδικό και νοσταλγικό τρόπο τον επίλογο του Φεστιβάλ Κολωνού. Η αυλαία του φεστιβάλ, το οποίο αποτελεί πλέον σταθμό στη φθινοπωρινή διασκέδαση στην πόλη, πέφτει ανακαλώντας μνήμες μέσα από τη μουσική μία ολόκληρης εποχής σε ένα ειδυλλιακό σκηνικό στο λόφο του Ιππίου Κολωνού.
Ο Οργανισμός Πολιτισμού, Αθλητισμού και Νεολαίας Δήμου Αθηναίων(ΟΠΑΝΔΑ), αντιμετωπίζοντας με ευαισθησία τις δυσμενείς συνθήκες που δημιούργησαν οι ανεξέλεγκτες πυρκαγιές στη χώρα μας, θα διαθέσει τα έσοδα του Φεστιβάλ Κολωνού για την αντιμετώπιση των συνεπειών των πυρκαγιών. Μετά την επιτυχία του προγράμματος «Στηρίζουμε τον Πολιτισμό» του Δήμου Αθηναίων στηρίζοντας έμπρακτα τους καλλιτέχνες και τους εργαζόμενους στον πολιτισμό, στο πλαίσιο του Culture is Athens / Πολιτισμός είναι η Αθήνα, ο ΟΠΑΝΔΑ βρίσκεται και πάλι δίπλα στους πολίτες της Αθήνας, προσφέροντας ποιότητα ζωής στις γειτονιές της πόλης και μία πολιτιστική πινελιά στην καθημερινότητά τους, στον ιστορικό λόφο του Ιππίου Κολωνού.
Ταυτότητα της παράστασης Ένα εξαιρετικό επιτελείο συντελεστών κι ένας δυνατός θίασος πρωταγωνιστών θα ζωντανέψουν την ιστορία των Ρωμιών της Κωνσταντινούπολης στα μισά του περασμένου αιώνα, ανακαλώντας μνήμες με σημείο αναφοράς τις μουσικές και τα τραγούδια μιας ολόκληρης εποχής.
Επίσης, διανομή δελτίων εισόδου θα γίνεται και δύο ώρες πριν την έναρξη της παράστασης στο θέατρο Κολωνού, εφόσον υπάρχει διαθεσιμότητα.
Ο ΟΠΑΝΔΑ έχει πάρει όλα τα αναγκαία μέτρα για την τήρηση των υγειονομικών κανόνων, αλλά και των κανόνων λειτουργίας των χώρων για την προστασία και την ασφάλεια του κοινού και των εργαζομένων, σύμφωνα με τις οδηγίες του ΕΟΔΥ και της Εθνικής Επιτροπής Προστασίας Δημόσιας Υγείας.
Κατά την άφιξή των θεατών στο θέατρο: · Προς αποφυγή συνωστισμού προτείνεται στους θεατές να προσέρχονται στο θέατρο τουλάχιστον μία (60’) ώρα πριν την έναρξη της παράστασης · Κατά την είσοδο τους στο θέατρο να τηρούνται οι προβλεπόμενες αποστάσεις · Κατά τη διάρκεια της παράστασης οι θεατές κάθονται μόνο στις θέσεις που υπάρχει σήμανση και δεν αλλάζουν θέση · Η χρήση ιατρικής μάσκας είναι υποχρεωτική καθ’ όλη τη διάρκεια της παραμονής του κοινού στον χώρο της παράστασης, από την είσοδο μέχρι και την έξοδό τους · Μετά το πέρας της παράστασης θα γίνεται σταδιακή αποχώρηση από το θέατρο ακολουθώντας τις οδηγίες της ταξιθεσίας · Δεν θα υπάρχει διάλειμμα
Το θέατρο Κολωνού είναι προσβάσιμο σε Άτομα με Αναπηρία.
Η sold out παράσταση που φιλοξενήθηκε σε 20 Μεγάλα Φεστιβάλ του Καλοκαιριού επιστρέφει στο Θέατρο Βεάκη
Ένα εξαιρετικό επιτελείο συντελεστών κι ένας δυνατός θίασος πρωταγωνιστών θα ζωντανέψουν την ιστορία των Ρωμιών της Κωνσταντινούπολης στα μισά του περασμένου αιώνα, ανακαλώντας μνήμες με σημείο αναφοράς τις μουσικές και τα τραγούδια μιας ολόκληρης εποχής. Το κοινό θα έχει την ευκαιρία για πρώτη φορά να παρακολουθήσει έργο, με αφορμή τα γεγονότα του 1955, καθώς μέχρι σήμερα δεν είχε προϋπάρξει ανάλογη παράσταση ή ταινία.
«Κάποτε στο Βόσπορο»
Ο Άκης Δήμου, ένας από τους πιο σημαντικούς συγγραφείς της γενιάς του («Απόψε Τρώμε στης Ιοκάστης», «…και Ιουλιέττα») έγραψε κατά παραγγελία των Θεατρικών Επιχειρήσεων Τάγαρη ένα έργο, το οποίο σκιαγραφεί το μύθο και τη νοσταλγία της Πόλης της καρδιάς μας.
Εξήντα πέντε χρόνια μετά τον σκληρό Σεπτέμβριο του 1955, όταν το ελληνικό στοιχείο της Κωνσταντινούπολης βρέθηκε στο στόχαστρο των επίσημων τουρκικών αρχών, με συνέπεια την εξόντωσή του, το «Κάποτε στο Βόσπορο» ανατρέχει στην ιστορία των Ρωμιών της Κωνσταντινούπολης και του τραγικού διωγμού τους. Τη σκηνοθεσία και τη χορογραφία υπογράφει η Σοφία Σπυράτου, η οποία ετοιμάζει μια μουσικοθεατρική παράσταση, όπου τα περίφημα γλέντια της Πόλης, εναλλάσσονται με την ποίηση και το δράμα του τόπου και του χρόνου.
Λίγα λόγια για την πλοκή
Οι ήρωες του έργου έρχονται αντιμέτωποι με το παρελθόν και το παρόν τους, κάτω από τις απειλές του τουρκικού κράτους, που θα οδηγήσουν τελικά στα τραγικά γεγονότα της 1955 και τον αφανισμό των Ελλήνων της Πόλης.
Οικογενειακά δράματα και πολιτικά παιχνίδια, μυστικά και ψέματα, αντιπαλότητες και χωρισμοί, έρωτες και φιλοδοξίες, γέλια και δάκρυα, στο φόντο μιας από τις τραγικότερες σελίδες της νεότερης ελληνικής ιστορίας που, σήμερα περισσότερο παρά ποτέ, οφείλουμε να γνωρίζουμε και να θυμόμαστε.
«Κάποτε στο Βόσπορο», μια Μουσικο θεατρική παράσταση για τις ανοιχτές πληγές εκείνης της Πόλης και των ανθρώπων της.
Προπώληση εισιτηρίων και κρατήσεις στο viva.gr και στο ταμείο του Θεάτρου.
Διαβεβαιώνουμε το κοινό μας ότι η διεξαγωγή όλων των εκδηλώσεων είναι ασφαλής, τηρώντας όλα τα νέα υγειονομικά μέτρα που θέσπισε η Ελληνική κυβέρνηση.
Το Θέατρο θα λειτουργήσει ως Αμιγής Χώρος
Οι θεατές εισέρχονται κατόπιν υποχρεωτικής επίδειξης κατά την είσοδο :
[α] πιστοποιητικού εμβολιασμού ή
[β] πιστοποιητικού νόσησης που εκδίδεται τριάντα (30) ημέρες μετά από τον πρώτο θετικό έλεγχο και η ισχύς του διαρκεί έως εκατόν ογδόντα (180) ημέρες μετά από αυτόν.
Απαιτείται αστυνομική ταυτότητα ή δίπλωμα οδήγησης ή διαβατήριο ή άλλο αποδεικτικό ταυτότητας, προκειμένου να διενεργείται έλεγχος ταυτοπροσωπίας .
Τα ανωτέρω πιστοποιητικά επιδεικνύονται είτε σε έγχαρτη μορφή είτε ηλεκτρονικά μέσω κινητής συσκευής του θεατή.
Οι ανήλικοι από τεσσάρων (4) έως έντεκα (11) ετών, δύνανται να προσκομίζουν, εναλλακτικά, δήλωση αυτοδιαγνωστικού ελέγχου (self-test) τελευταίου εικοσιτετραώρου, στην οποία προβαίνει είτε οποιοσδήποτε γονέας, ακόμα και μη έχων την επιμέλεια, είτε κηδεμόνας. Δεν απαιτείται φυσική παρουσία του γονέα ή κηδεμόνα.
Μια από τις μεγαλύτερες θεατρικές παραστάσεις της χρονιάς, ολοκληρώνει το ταξίδι της στην Αθήνα.
Τετάρτη 25 και Πέμπτη 26 Αυγούστου στο Κηποθέατρο Παπάγου στις 21.00
Ένα εξαιρετικό επιτελείο συντελεστών κι ένας δυνατός θίασος πρωταγωνιστών θα ζωντανέψουν την ιστορία των Ρωμιών της Κωνσταντινούπολης στα μισά του περασμένου αιώνα, ανακαλώντας μνήμες με σημείο αναφοράς τις μουσικές και τα τραγούδια μιας ολόκληρης εποχής. Το κοινό θα έχει την ευκαιρία για πρώτη φορά να παρακολουθήσει έργο, με αφορμή τα γεγονότα του 1955, καθώς μέχρι σήμερα δεν είχε προϋπάρξει ανάλογη παράσταση ή ταινία.
«Κάποτε στο Βόσπορο»
Ο Άκης Δήμου, ένας από τους πιο σημαντικούς συγγραφείς της γενιάς του («Απόψε Τρώμε στης Ιοκάστης», «…και Ιουλιέττα»)έγραψε κατά παραγγελία των Θεατρικών Επιχειρήσεων Τάγαρη ένα έργο, το οποίο σκιαγραφεί το μύθο και τη νοσταλγία της Πόλης της καρδιάς μας.
Εξήντα πέντε χρόνια μετά τον σκληρό Σεπτέμβριο του 1955, όταν το ελληνικό στοιχείο της Κωνσταντινούπολης βρέθηκε στο στόχαστρο των επίσημων τουρκικών αρχών, με συνέπεια την εξόντωσή του, το «Κάποτε στο Βόσπορο» ανατρέχει στην ιστορία των Ρωμιών της Κωνσταντινούπολης και του τραγικού διωγμού τους. Τη σκηνοθεσία και τη χορογραφία υπογράφει η Σοφία Σπυράτου, η οποία ετοιμάζει μια μουσικοθεατρική παράσταση, όπου τα περίφημα γλέντια της Πόλης, εναλλάσσονται με την ποίηση και το δράμα του τόπου και του χρόνου.
Λίγα λόγια για την πλοκή
Οι ήρωες του έργου έρχονται αντιμέτωποι με το παρελθόν και το παρόν τους, κάτω από τις απειλές του τουρκικού κράτους, που θα οδηγήσουν τελικά στα τραγικά γεγονότα της 1955 και τον αφανισμό των Ελλήνων της Πόλης.
Οικογενειακά δράματα και πολιτικά παιχνίδια, μυστικά και ψέματα, αντιπαλότητες και χωρισμοί, έρωτες και φιλοδοξίες, γέλια και δάκρυα, στο φόντο μιας από τις τραγικότερες σελίδες της νεότερης ελληνικής ιστορίας που, σήμερα περισσότερο παρά ποτέ, οφείλουμε να γνωρίζουμε και να θυμόμαστε.
«Κάποτε στο Βόσπορο», μια μουσικοθεατρική παράσταση για τις ανοιχτές πληγές εκείνης της Πόλης και των ανθρώπων της.
