«Ο Ξεπεσμένος Δερβίσης υπό την βασιλικήν δρυν». Το αριστούργημα του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη, σε σκηνοθεσία Θοδωρή Γκόνη με τον Δημήτρη Σωτηρίου επί σκηνής, κάνει πρεμιέρα στις 24 Νοεμβρίου στην Καβάλα και περιοδεύει σε Βέροια, Θεσσαλονίκη και Δράμα.

---

 

 

Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης

«Ο Ξεπεσμένος Δερβίσης υπό την βασιλικήν δρυν»

Σκηνοθεσία Θοδωρής Γκόνης

 

 

 

ΘΕΑΤΡΟ ΑΝΤΙΓΟΝΗ ΒΑΛΑΚΟΥ

 

ΔΗΠΕΘΕ ΚΑΒΑΛΑΣ

 

σε συμπαραγωγή με την Εφορεία Αρχαιοτήτων Ημαθίας

και το

Σύλλογο Φίλων Γραμμάτων και Τεχνών Δράμας

 

 

Πρεμιέρα (Καβάλα): Σάββατο 24 Νοεμβρίου στις 21.00

Παραστάσεις: Κυριακή 25 και Δευτέρα 26 Νοεμβρίου στις 21.00

 

Βέροια (Κεντρικός Χώρος του Πολυκεντρικού Μουσείου των Αιγών στη Βεργίνα):  Παρασκευή 14 Δεκεμβρίου στις 20.00, στο πλαίσιο του Συνεδρίου IMPERIAL Palimpsests: The Byzantine and Ottoman Empires as inheritors of the classical tradition, που διοργανώνει η ΕΦΑ ΗΜΑΘΙΑΣ.

Θεσσαλονίκη (θέατρο Αυλαία): Σάββατο 22 στις 21.00 και Κυριακή 23 Δεκεμβρίου στις 20.00.

Δράμα (θέατρο Δημοτικού Ωδείου): Ιανουάριος 2019

 

Η Δημοτική Θεατρική Κοινωφελής Επιχείρηση Καβάλας (ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ.Κ), σε συμπαραγωγή με την Εφορεία Αρχαιοτήτων Ημαθίας και το Σύλλογο Φίλων Γραμμάτων και Τεχνών Δράμας, παρουσιάζει στην κεντρική της σκηνή το έργο «Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης: Ο Ξεπεσμένος Δερβίσης υπό την βασιλικήν δρυν», σε σκηνοθεσία Θοδωρή Γκόνη το Σάββατο 24, την Κυριακή 25 και τη Δευτέρα 26 Νοεμβρίου στις 21.00 στο θέατρο Αντιγόνη Βαλάκου.

Σημείωμα Σκηνοθέτη

Ο κόσμος της Τέχνης μας έχει δείξει πως δεν υπάρχει ασυμβίβαστο ανάμεσα στις ιδιότητες «αμαρτωλός» και «ασκητής». Ένας χορευτής και ένας αφηγητής έχοντας ως αφετηρία αυτήν τη σκέψη διαβάζουν σαν να είναι ένα κείμενο, τα τρία ερωτικά διηγήματα του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη: «Υπό την βασιλικήν δρυν», «Τα ρόδινα ακρογιάλια», «Η Φαρμακολύτρια».

Και κάτω από το φως της σκηνής, σαν κάτω από το φως της σελήνης, των άστρων και των κεριών, εκεί που με το ίδιο πάθος αμαρτάνει κανείς  με το ίδιο πάθος ακριβώς μετανοεί, εκεί που όλα λέγονται και όλα συγχωρούνται, εκεί που σμίγουν παλιές και νέες λατρείες και συνυπάρχουν ο Διόνυσος, ο Άδωνις και ο Χριστός, εκεί λειτουργεί το θαύμα.  Εμφανίζεται ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης σαν Ξεπεσμένος  Δερβίσης. Όχι στον λάκκο της  φρεσκοσκαμμένης  σήραγγας  του Θησείου, αλλά στο αγαπημένο του λημέρι, κάτω από την «βασιλικήν δρυν», εκστατικός, ξέφρενος και πλάνης. Και τότε η έκστασή του γίνεται ασυγκράτητη και μας  πηγαίνει κατευθείαν στην καρδιά της ερωτικής πράξης, του θείου έρωτα. Μα η ζωή  δεν στέκεται εκεί, αφήνει τη βάρκα, το ρεύμα  να τον παρασύρει από «τα ρόδινα ακρογιάλια»  και βρίσκεται νύχτα στο εκκλησάκι  της Αγίας Αναστασίας της Φαρμακολύτριας, «...εἶν᾽ ἐκείνη, ἥτις χαλνᾷ τὰ μάγια, ἤτοι λύει πᾶσαν γοητείαν καὶ μεθοδείαν πονηρὰν…» Φτάνει εκεί φαρμακωμένος, αποτυχημένος, βασανισμένος, καραβοτσακισμένος από τα πάθη του τα ερωτικά και τα άλλα  για να ζητήσει συγχώρεση, απουσιάζει ο Θεός, απουσιάζουν τα πάντα, η Αγία δε θα τον  ακούσει.

«Ἐσηκώθην καὶ ἔφυγα. ᾘσθανόμην ἀγρίαν χαράν, διότι ἡ Ἁγία δὲν εἶχεν εἰσακούσει τὴν δέησίν μου.»

Συντελεστές

Σκηνοθεσία: Θοδωρής Γκόνης

Χορογραφία: Δημήτρης Σωτηρίου

Σκηνικό/Κοστούμι: Ανδρέας Γεωργιάδης

Φωτισμοί: Τάσος Παλαιορούτας

Βοηθός σκηνοθέτη: Κατερίνα Συμεωνίδου

Χορευτής: Δημήτρης Σωτηρίου

Αφηγητής: Θοδωρής Γκόνης

Κατασκευή σκηνικού: Γιώργος Μαστοράκης, Γιάννης Σταυρίδης

Χειρισμός ήχου παράστασης: Κώστας Γαρουφαλίδης

Χειρισμός κονσόλας φωτισμών: Γιώργος Τριανταφυλλίδης

Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης: Ο Ξεπεσμένος Δερβίσης Υπό την βασιλικήν δρυν

Θέατρο Αντιγόνη Βαλάκου

 

Παραστάσεις (Καβάλα): Σάββατο 24, Κυριακή 25 και Δευτέρα 26 Νοεμβρίου στις 21.00

Τιμές εισιτηρίων: 10 € κανονικό - 8 € (φοιτητικό, μαθητικό, άνεργων)

 

 

Προπώληση εισιτηρίων καθημερινά από την Τετάρτη 21 Nοεμβρίου, 11.00 - 14.00 και 18.00 – 20.00, στο Κέντρο Πληροφόρησης Επισκεπτών Δήμου Καβάλας (πρ. ΕΟΤ) στην κεντρική πλατεία Καβάλας (τηλ. ταμείου 2510 620 566).

Για περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να καλείτε στα τηλέφωνα του ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Καβάλας 2510. 220876 – 7 ώρες γραφείου.

 

Info

 

 Ημέρες παραστάσεων : Κυριακή ώρα 7μμ και Δευτέρα ώρα 9μμ

Πρεμιέρα:  25 Νοεμβρίου 2018

 

 Τιμή εισιτηρίου : 10 ευρώ

 Άνεργοι, ΑΜΕΑ : 5 ευρώ

 

Διάρκεια παράστασης : 1 ώρα & 10λεπτά

 

Τηλ. επικοινωνίας & κρατήσεων : 210 – 3822661, 6977023168

Βασισμένο στο διήγημα του Α. Παπαδιαμάντη 

ΠΡΕΜΙΕΡΑ 3 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2018
3 Απριλίου 2018

Εναλλακτική Σκηνή Εθνικής Λυρικής Σκηνής
Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος

Ώρα έναρξης: 20.30


ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ

Μουσική σύνθεση, σύλληψη: Φένια Παπαδόδημα



Αυτoσχεδιασμοί :

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΚΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ τύμπανα

DAVIDLYNCH σαξόφωνο, φλάουτο, κρουστά

ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΑΛΑΜΙΩΤΗΣ   ηλεκτρικό μπάσο, ηλεκτρονικά

ΑΝΤΡΕΑΣ ΠΟΛΥΖΩΓΟΠΟΥΛΟΣ   τρομπέτα, φιλικόρνο, ηλεκτρονικά.

ΦΕΝΙΑ ΠΑΠΑΔΟΔΗΜΑ φωνή, πιάνο, άρπα, λούπες.


Τιμές εισιτηρίων 12, 15 €
Φοιτητικό, παιδικό 8 €





Ένα σύγχρονο τζαζ κουιντέτο αναβιώνει τις διαδοχικές εντυπώσεις- ατμόσφαιρες του αριστουργηματικού αθηναικού διηγήματος του Α. Παπαδιαμάντη.



Αποτυπώνει μ’ έναν αυθεντικό, πρωτότυπο και αυτοσχεδιαστικό τρόπο το παιχνίδι των λέξεων, των ήχων, των μελωδιών και των ρυθμών που ο συγγραφέας ανακαλεί χάρις σε μία υπέροχη λεκτική ενορχήστρωση. Ο απόηχος του βυζαντινού μέλους, πυρήνας του Παπαδιαμαντικού λόγου συναντά τον αυτοσχεδιασμό της φωνής πάνω σε ινδικές καρνατικές κλίμακες ως μεταφορική απόδοση του “καθαυτού αμανέ” που φέρει ο ξένος, ο δερβίσης. Λούπες και σύγχρονα ηχητικά τοπία συνυπάρχουν με μία αρμονία που φέρει την επιρροή των γάλλων συνθετών του 19ου και 20ου αιώνα. Η μελωδία αιωρείται μεταξύ ανατολής και δύσης. Πηγή έμπνευσης υπήρξαν οι Debussy, Fauré, Poulenc, Boulanger, Messiaen, Shorter, Evans, Coltrane, AliceColtrane. Το μουσικό αυτό ποίημα ( ραψωδιακή όπερα ) είναι ένα είδος που ονόμασα έτσι μετά από χρόνια έρευνας με επίκεντρο τη μουσική αφήγηση της Οδύσσειας .



“Το άστατο των ανθρωπίνων πραγμάτων” και η στάση μας απέναντι σ’ αυτό.



Ο ξεπεσμένος δερβίσης, εξόριστος, άστεγος, περιπλανώμενος, περιβάλλεται από μυστήριο. Πλήθος αναπάντητων ερωτημάτων ως προς το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον του, δηλώνουν την φασματική του υπόσταση. Ο ξένος δεν έχει κανένα χαρακτηριστικό κοσμικής ταυτότητας- επάγγελμα, τάξη, οικογενειακή κατάσταση, συγκεκριμένη αποστολή - που να δικαιολογεί την παρουσία του στο Θησείο, το φθινόπωρο του 1895. Το μόνο που γνωρίζουμε γι’ αυτόν είναι ότι παίζει νευ. Η ύπαρξη του ταυτίζεται με τη μουσική. Δεν είναι ένας συνηθισμένος ξένος λόγω καταγωγής ή θρησκείας. Είναι καθ’ όλα ξένος. Ως προς αυτόν κόσμο. Τον άστατο, τον εφήμερο.



Μπου ντουνιά τσερκ φιλέκ!...

Μια σφαίρα είναι ο ντουνιάς και γυρίζει. Τίποτα δεν είναι σταθερό και μόνιμο εδώ.

Διαβάζοντας το διήγημα είχα την αίσθηση ότι όλα στροβιλίζονται γύρω από τον δερβίση. Οι ήχοι, οι εικόνες, οι άνθρωποι που συναντά, οι σκηνές που διαδραματίζονται στο μικρό χρονικό διάστημα που περνά μαζί τους, το καφενείο, η ταβέρνα, η σύραγγα, ο σαλεπτζής και οι διαβάτες, όλη η ιστορία δεν είναι παρά μία σειρά φευγαλέων εντυπώσεων με ακλόνητο κέντρο αυτόν τον ξένο. Η καλύτερα τη μουσική του.

“Εἶχεν ἀναφανῆ. Πότε; Πρὸ ἡμερῶν, πρὸ ἑβδομάδων. Πόθεν; Ἀπὸ τὴν Ρούμελην, ἀπὸ τὴν Ἀνατολήν, ἀπὸ τὴν Σταμπούλ. Πῶς; Ἐκ ποίας ἀφορμῆς; Ποῖος; Ἦτον Δερβίσης; ... Εἶχεν ἀκ- μάσει, εἶχεν ἐκπέσει, εἶχεν ἐξορισθῆ;

Ανάλογα ερωτήματα γεννά και η αναπάντεχη εξαφάνιση του.

“Ζῇ, ἀπέθανε, περιπλανᾶται εἰς ἄλλα μέρη, ἀνεκλήθη ἀπὸ τῆς ἐξορίας, ἐπανέκαμψεν εἰς τὸν τόπον του;”

Οι απορίες αυτές εμφανίζονται και εξαφανίζονται μαζί με τα γεγονότα, τα πρόσωπα, τα τοπία, τους δρόμους όπου βάδισε. Τέλος κι ο ίδιος αποχωρεί από το διήγημα σαν στρόβιλος καπνού μέσα από τις σελίδες. Μένει ο απόηχος της μουσικής του. Το αληθινό σπίτι του ξένου, η πραγματική του ταυτότητα, το μέσο επικοινωνίας του με τους ανθρώπους είναι η μουσική. Η περίθαλψη του, η αποδοχή της ετερότητας του, η αγκαλιά, το ναι το σπλαχνικό, το ναι το πράο το φιλάνθρωπο του Χριστού, που υπερβαίνει το “φιλέκδικον πάθος” του Λεπενιώτου όπως γράφει η Κ. Χιωτέλλη, αυτό το ναι, συντελείται, αποκτιέται, έρχεται μετά μουσικής. Είναι συν-κίνηση.

Στρόβιλος κάθαρσης. Αποδοχή του διαφορετικού. Ο Παπαδιαμάντης κρύβει τον ξένο μέσα στη σύραγγα, στη γη, προσομοίωση του Άδη και όπως αναφέρει ο Σ. Ζαμπουλάκης υπάρχει μία αόρατη σύνδεση εδώ με τό «Ἀσματικόν» τοῦ Ὄρθρου τοῦ Μεγάλου Σαββάτου όπου ακούμε «Δός μοι τοῦτον τόν ξένον, ἵνα κρύψω ἐν τάφῳ, ὅς ὡς ξένος οὐκ ἔχει τήν κεφαλήν ποῦ κλῖναι».

Το ευχαριστώ του ξένου για το καταφύγιο που του προσφέρεται είναι η μελωδία που παίζει με το νευ του. Έτσι εκφράζει το δικό του ναι, την δική του κατάφαση σε όλες τις αντιξοότητες της ζωής. Παίζοντας το νέυ.

“Κάτω εἰς τὸ βάθος, εἰς τὸν λάκκον, εἰς τὸ βάραθρον, ὡς κελάρυσμα ρύακος εἰς τὸ ρεῦμα, φωνὴ ἐκ βαθέων ἀναβαίνουσα, ὡς μύρον, ὡς ἄχνη, ὡς ἀτμός, θρῆνος, πάθος... αἰρομένη μετάρσιος, πραεῖα, μειλιχία, ἄδολος, ψίθυρος, λιγεῖα, ἀναρριχωμένη εἰς τὰς ριπάς, χορδίζουσα τοὺς ἀέρας, χαιρετίζουσα τὸ ἀχανές, ἱκετεύουσα τὸ ἄπειρον..”

Δεν υπάρχουν λόγια για να περιγράψω την επίδραση που έχει πάνω μου η μουσική των λέξεων του Παπαδιαμάντη. | Φένια Παπαδόδημα



***



*Η παράσταση πραγματοποιείται στο πλαίσιο του φεστιβάλ Ημέρες Λατρευτικής Μουσικής, με θέμα την «Έκσταση» (22 Μαρτίου - 3 Απριλίου 2018 - Επιμέλεια προγράμματος: Στέφανος Θωμόπουλος - Αλέξανδρος Ευκλείδης).



Ο ετήσιος κύκλος Ημέρες Λατρευτικής Μουσικής επανέρχεται με ένα θέμα που συνδέει στη διαχρονία μουσική και λατρεία: την έκσταση. Από τους θιάσους του Διονύσου στους περιστρεφόμενους δερβίσηδες και από το μέλος και την πολυφωνία έως τον μινιμαλισμό, η μουσική συνδέεται άρρηκτα με την επιθυμία του ανθρώπου για υπέρβαση των φυσικών του ορίων και αναλαμβάνει να γίνει το όχημα της έκστασης. Οι Ημέρες Λατρευτικής Μουσικής βολιδοσκοπούν τη σχέση αυτή με μια σειρά από συναυλίες και εκδηλώσεις που καλύπτουν ένα ευρύ γεωγραφικό, χρονικό και αισθητικό φάσμα, από την παλιά μουσική μέχρι τον αμερικάνικο μινιμαλισμό και από την οθωμανική μουσική μέχρι τον Μπαχ. Στον κύκλο συμμετέχουν καλλιτέχνες με πολύ διαφορετική προέλευση και πορεία. 

Ενα διήγημα του ΚΩΣΤΑ ΒΑΡΝΑΛΗ με ήρωα τον κυρ Αλέξανδρο

Ο ουρανός έβρεχε διαρκώς λεπτόν νερόχιονον, ο γραίος αδιάκοπος εφύσα και ήτο ψύχος και χειμών τας παραμονάς των Χριστουγέννων του έτους…

Ο κυρ Αλέξανδρος είχε νηστεύσει ανελλιπώς ολόκληρον το Σαρανταήμερον και είχεν εξομολογηθεί τα κρίματά του (Παπά-Δημήτρη το χέρι σου φιλώ!). Και αφού εγκαίρως παρέδωσε το χριστουγεννιάτικον διήγημά του εις την «Ακρόπολιν» και διέθεσεν ολόκληρον την γλίσχρον αντιμισθίαν του προς πληρωμήν του ενοικίου και των ολίγων χρεών του, γέρων ήδη κεκμηκώς υπό των ετών και της νηστείας, αποφεύγων πάντοτε την πολυάσχολον τύρβην, αλλά φιλακόλουθος πιστός, έψαλεν, ως συνήθως, με την βραχνήν και σπασμένην φωνήν του, πλήρη όμως ενθέου πάθους, ως αριστερός ψάλτης, εις το παρεκκλήσιον του Αγίου Ελισσαίου τας Μεγάλας Ώρας, σχεδόν από στήθους, και ότε επανήλθεν εις το πτωχικόν του δωμάτιον, δεν είχεν ακόμη φέξει!

Ήναψε το κηρίον του και τη βοηθεία του κηρίου (και του Κυρίου!) έβγαλε το υπόδημά του το αριστερόν, διότι τον ηνώχλει ο κάλος, και ημίκλιντος επί της πενιχράς στρωμνής του, πολλά ρεμβάζων και ουδέν σκεπτόμενος, ήκουε τας ορυγάς του κραταιού ανέμου και τους κρότους της βροχής και έβλεπε νοερώς τον πορφυρούν πόντον να ρήγνυται εις τους σκληρούς αιχμηρούς βράχους του νεφελοσκεπούς και χιονοστεφάνου Άθω.

Εκρύωνεν. Αλλά το καφενείον του κυρ Γιάννη του Αγκιστριώτη ήτο κλειστόν. Αλλά και οβολόν δεν είχε να παραγγείλει:

– Πάτερ Αβραάμ, πέμψον Λάζαρον! (ένα ποτηράκι ρακή ή ρώμι).

Εκείνην την χρονιάν τα Χριστούγεννα έπεσαν Παρασκευήν. Τόσον το καλύτερον. Θα νηστεύσει και πάλιν, ως το είχε τάμα να νηστεύει δια βίου κάθε Παρασκευήν δια να εξαγνισθεί ο αμαρτωλός δούλος του Θεού από το μέγα κρίμα της νεότητός του, που είδε τυχαίως από την κλειδαρότρυπαν την νεαράν του εξαδέλφην να γδύνεται.

Έκαμε τον σταυρόν του κι εσκεπάσθη με την διάτρητον βατανίαν του, όπως ήτο ντυμένος και με τα υποδήματα – πλην του αριστερού.

Και τότε ευρέθη εις την προσφιλήν του νήσον των παιδικών του χρόνων με τα ρόδιν’ ακρογιάλια, τας αλκυονίδας ημέρας, τας χλοϊζούσας πλαγιάς, με τα κρίταμα, την κάππαριν και τας αρμυρήθρας των παραθαλασσίων βράχων και με τους απλούς παλαιούς ανθρώπους, θαλασσοδαρμένους ή ναυαγούς, ζωντανούς και κεκοιμημένους.

Και ήλθεν ο Χριστός με το τεθλιμμένον πρόσωπον, η Παναγία η Γλυκοφιλούσα με το λευκόν και ένθεον Βρέφος της, ο Άγιος Στυλιανός, ο φίλος και φρουρός των νηπίων, η Αγία Βαρβάρα και η Αγία Κυριακή με τους σταυρούς και τους κλάδους των φοινίκων εις τας χείρας, ο όσιος Αντώνιος και Ευθύμιος και Σάββας με τας γενειάδας και τα κομβοσχοίνιά των· και ήλθε και ο όσιος Μωϋσής ο Αιθίοψ, «άνθρωπος την όψιν και θεός την καρδίαν», η Αγία Αναστασία η Φαρμακολύτρια κρατούσα εις τας χείρας το μικρόν της ληκύθιον, το περιέχον τα λυτήρια όλων των μαγγανειών και επωδών, ο Άγιος Ελευθέριος, η Αγία Μαρίνα και είτα ο Άγιος Γεώργιος και ο Άγιος Δημήτριος με τα χαντζάρια των, με τας ασπίδας και τους θώρακάς των – ολόκληρον το Τέμπλον του παρεκκλησίου της Παναγίας της Γλυκοφιλούσης εκεί επάνω εις τον βράχον τον μαστιζόμενον από θυέλλας και λαίλαπας και λικνιζόμενον από το πολυτάραχον και πολύρροιβδον κύμα….

Φέγγος εαρινόν και θαλπωρή διεχύθησαν εντός του υγρού δωματίου και ο κυρ Αλέξανδρος λησμονήσας τον κάλον του ανεσηκώθη να φορέσει και το αριστερόν του υπόδημα δια ν’ ασπασθεί ευλαβώς τους πόδας του Χριστού, της Παναγίας και των αγίων.

Αλλ’ η οπτασία εξηφανίσθη και ιδού ευρέθη εις τον Άι Γιάννην τον Κρυφόν, που εγιάτρευε τους κρυφούς πόνους κι εδέχετο την εξαγόρευσιν των κρυφών αμαρτιών. Πλήθος πιστών είχεν ανέλθει από την πολίχνην, ζωντανοί και συγχωρεμένοι, να παρακολουθήσουν την Λειτουργίαν, την οποία ετέλει ο παπά-Μπεφάνης βοηθούμενος από τον μπάρμπ’ Αναγνώστην τον Παρθένην.

Κατά περίεργον αντινομίαν των στοιχείων, ήτο καλοκαίρι κι η Λειτουργία είχε τελειώσει και ήτον δεν ήτον τρίτη πρωϊνή, ότε η αμφιλύκη ήρχισε να ροδίζει εις τον αντικρυνόν ζυγόν του βουνού.

Όλοι γείτονες, λάλοι και φωνασκοί, εκάθηντο κατά γης πέριξ εστρωμένης καθαράς οθόνης. Τέσσερ’ αρνιά, τρία πρόβατα, δύο κατσίκια, αστακοουρές, κεφαλόπουλα καπνιστά της λίμνης, αυγοτάραχον και εγχέλεις αλατισμένοι, πίττες, κουραμπιέδες, μπακλαβάδες, πορτοκάλια και μήλα – όλα τα καλούδια, προϊόντα της μικρής και ωραίας νήσου, περιέμενον τους συνδαιτυμόνας.

– Καλώς ώρισες κυρ Αλέξαντρε, κάτσε κ’ η αφεντιά σου, του είπεν η θεια η Αμέρσα.

Αλλά τι βλέπει γύρω του; Όλους τους ήρωας και τας ηρωίδας των Χριστουγεννιάτικων διηγημάτων του. Εκεί ήτον η θεια-Αχτίτσα, φορούσα καινουργή μανδήλαν και νέα πέδιλα, επιδεικνύουσα μετ’ ευγνωμοσύνης το συνάλλαγμα των δέκα λιρών, το οποίον μόλις έλαβε από τον ξενητευμένον εις την Αμερικήν υιόν της. Δίπλα της εκάθητο κι ο Γιάννης ο Παλούκας, ο προσποιηθείς τον Καλλικάντζαρον την Παραμονήν των Χριστουγέννων και ληστεύσας τον Αγγελήν, τον Νάσον, τον Τάσον – όλα τα παιδιά τα οποία κατήρχοντο από την Επάνω ενορίαν, αφού είχαν ψάλει τα Κάλανδα. Εσηκώθη και παρέδωσεν εις τον κυρ Αλέξανδρον τας κλεμμένας πεντάρας -δεν είχε πως να μεθύσει και εορτάσει τα Χριστούγεννα εκείνην την χρονιάν (συχωρεμένος ας είναι!).

Ιδού κι ο Μπάρμπ’ Αλέξης, ο Καλοκαιρής, που δεν είχεν ανάγκην του πορθμείου του Χάρωνος δια να πηδήσει εις τον άλλον κόσμον· είχε το ιδικόν του, υπόσαθρον πλοιάριον, αυτόχρημα σκυλοπνίχτην. Μαζί του ήτον κι ο σύντροφός του ο Γιάννης ο Πανταρώτας ο ναυτολογημένος ως Ιωαννίδης και διατελών εν διαρκεί απουσία κατά τας ώρας της εργασίας.

– Να φροντίσεις, του είπεν ο Πανταρώτας, να πάρω την σύνταξή μου!

Και λησμονών την ιερότητα της στιγμής εμούντζωσε το κενόν συνοδεύων την άσεμνον χειρονομίαν με την ασεμνοτέραν βλασφημίαν:

– Όρσε, κουβέρνο!

Εκεί ήτον κι ο Μπάρμπα-Διόμας, ευτυχής διότι εγλύτωσεν από το ναυάγιον και ερρόφησεν απνευστί επί του διασώσαντος αυτόν τρεχαντηρίου ολόκληρον φιάλην πλήρη ηδυγεύστου μαύρου οίνου δια να συνέλθει – ω πενιχρά, αλλ’ υπερτάτη ευτυχία του πτωχού!

Αλλ’ ιδού έτρεξε να του σφίξη την χείρα και ο βοσκός ο Σταθ’ς του Μπόζα, του οποίου δύο αίγες είχον βραχωθή εις τον κρημνόν υπεράνω της αβύσσου, όπου έχαινεν ο πόντος και ήτο αδύνατον να σωθούν, αν δεν τον κατεβίβαζαν δια σχοινίου εις τον βράχον με κίνδυνον της ζωής του.

– Την Ψαρή την έχω τάξει ασημένια στην Παναγιά. Τη Στέρφα (την άλλην αίγα) θα την σφάξω για σένα, να την φάμε.

Και η Ασημίνα του μαστρο-Στεφανή του βαρελά, με τας τέσσαρας κακοτυχισμένας θυγατέρας, τη Ροδαυγή, την Ελένη, τη Μαργαρώ και την Αφέντρα, η Ασημίνα, που την μίαν ημέραν εώρτασε τους γάμους της Αφέντρας με τον Γρηγόρη της Μονεβασάς και την άλλην ημέραν επένθησεν τον θάνατον του υιού της του Θανάση.

Τέλος, ω! της εκπλήξεως, ενεφανίσθη και ο έτερος εαυτός του, ο Αλέξανδρος Παπαδημούλης, ο πτωχαλαζών, ο ασχολούμενος εις έργα μη κοινώς παραδεδεγμένης χρησιμότητος!

Ο κυρ Αλέξανδρος ησθάνθη τύψεις, ότι έπλασεν όλους αυτούς τους ανθρώπους του λαού τόσον δυστυχείς και ταπεινούς ή τόσον αμαρτωλούς (ουδείς αναμάρτητος!) και τον εαυτόν του τόσον επηρμένον!…

Αλλά την στιγμήν εκείνην τον διέκοψεν η οκταόκαδος τσότρα, η περιφερομένη από χειρός εις χείρα. Δεν επρόλαβε να την εναγκαλισθή και ήχησαν τα λαλούμενα (βιολιτζήδες ντόπιοι και τουρκόγυφτοι με κλαρινέτα) και … εξύπνησεν.

Ποτέ ο κοσμοκαλόγηρος κυρ Αλέξανδρος δεν εξύπνησε τόσον χορτάτος, όσον εκείνην την αγίαν ημέραν, ο νήστις του Σαρανταημέρου και ο νήστις όλης της ζωής του! – ζωήν να έχει!







πηγή:// imerodromos.gr

Μετά την περσινή sold out επιτυχία, το σημαντικό διήγημα του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη «Ο Γάμος του Καραχμέτη» Γεράσιμος Γεννατάς σε σκηνοθεσία της Όλιας Λαζαρίδου επιστρέφει στο Από Μηχανής Θέατρο για ένα νέο κύκλο παραστάσεων.

Σύνοψη έργου

Η ιστορία του διηγήματος λαμβάνει χώρα στη Σκιάθο την εποχή της Τουρκοκρατίας. Ο Κουμπής ένας από τους προεστούς του χωριού και φίλος του Τούρκου ναυάρχου, μετά από δεκαπέντε έτη στείρου γάμου με τη Σεραϊνώ φλέγεται από την επιθυμία να αποκτήσει παιδιά. Το σχέδιό του είναι να απαγάγει τη γειτόνισσά του τη Λελούδω που είναι μόλις τριάντα ετών και να δωροδοκήσει ένα παπά ή να τον βιάσει με φοβέρα να τους στεφανώσει.

Το τέλος της ιστορίας αναδεικνύει τη Σεραϊνώ, τη γυναίκα του, σε Αγία ψυχή και την προβάλλει σαν παρήγορη μαρτυρία για τη δυνατότητα εξαγιασμού του βέβηλου κόσμου μας.



Trailer παράστασης: https://www.youtube.com/watch?v=fHklwxMX25E



Συντελεστές:

Σκηνοθεσία: Όλια Λαζαρίδου

Σκηνικά- Κοστούμια: Όλια Λαζαρίδου, Δάφνη Ρόκκου



Παίζουν:

Ιφιγένεια Γρίβα

Νικόλαος Γεώργιος Χαλδαιάκης



Από τις 20 Οκτωβρίου 2017 έως τις 14 Ιανουαρίου 2018

Παρασκευή και Σάββατο 9μμ, Κυριακή 8μμ ΠΑΝΩ ΣΚΗΝΗ

Θέατρο Από Μηχανής, Ακαδήμου 13, τηλέφωνο: 210. 5232097

www.amtheater.gr



Τιμές εισιτηρίων:

Κανονικό: 12€

Φοιτητικό & άνω των 65: 10€

Ανέργων: 8€

Ατέλεια: 5€

Κρατήσεις-προπώληση εισιτηρίων στο τηλέφωνο 210. 5232097 και στο www.viva.gr/tickets/



Διάρκεια: 50 λεπτά

Το «Όνειρο στο κύμα & Έρως Ήρως» είναι το πρώτο μέρος της τριλογίας, αφιερώματος του Δ.Αβδελιώδη στον Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη.



Τα διηγήματα του Α.Παπαδιαμάντη, «Όνειρο στο Κύμα & Έρως Ήρως» μετά την πρώτη παρουσίαση τους στην Αθήνα και ανά την Ελλάδα, και την κατανυκτική υποδοχή τους από το κοινό, με την συγκλονιστική ερμηνεία ενός νέου ηθοποιού, του Θεμιστοκλή Καρποδίνη, επαναλαμβάνονται και φέτος στο θέατρο της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών από τη Παρασκεύη 18 Νοεμβρίου.

«Στο πρώτο διήγημα της παράστασης ο Παπαδιαμάντης δημιουργώντας ένα ιδανικό ονειρικό τοπίο, φυσικής ομορφιάς μέσα στο φεγγαρόφωτο, αποφεύγοντας συνειδητά το βάρος και το πάθος μιας μάταιης, στιγμιαίας ικανοποίησης, εστιάζει το βλέμμα και αντικρίζει με δέος, την ομορφιά του γυμνού γυναικείου σώματος, καθώς βυθίζεται και αναδύεται μέσα στους φωσφορίζοντες από τη Σελήνη κυματισμούς της Θάλασσας, όπως η “Αναδυομένη Αφροδίτη” ενός αγάλματος με πολλές παραλλαγές, όπου όμως σ’ όλες του τις μορφές και απ’ όλους τους καλλιτέχνες έχει αποτυπωθεί σταθερά το δέος, δηλαδή ο μετά φόβου και ρίγους θαυμασμός αλλά και ο σεβασμός απέναντι στο γυμνό γυναικείο κορμί, σαν ένθεης υπόστασης της αλήθειας. Ο Έρωτας, μόνιμος συνοδός της Αφροδίτης, φτερουγίζει από πάνω ψηλά αλλά δεν πληγώνει, γιατί δεν ρίχνει τα βέλη του πάθους, παραμένοντας ουράνιος και αθώος.

Στο δεύτερο διήγημα ο Έρωτας, έχοντας ρίξει τα βέλη του πάθους, έχει κατέβει στη γη και έχει κουρνιάσει μέσα στο νου και την καρδιά ενός Νεαρού ναύτη, για ένα συνομήλικό του Κορίτσι .Ο αφηγητής Παπαδιαμάντης αφουγκράζεται το πάθος του Νεαρού, τον νοιώθει και συντάσσεται μαζί του, μπροστά στον άμεσο και αιφνίδιο κίνδυνο να χάσει το ύψιστο αντικείμενο της επιθυμίας του, την Νεαρή αγαπημένη του, από έναν πολύ μεγαλύτερό του Άνδρα.



Αφηγητής και Νεαρός ταυτίζονται, μάχονται με σκέψεις, μήπως αποτρέψουν ακόμα και με τη βία, την επερχόμενη συντριβή των πόθων τους πάνω στον κάβο της πραγματικότητας, όπου σε λίγο θα προσεγγίσει η βάρκα του Νεαρού ναύτη, μεταφέροντας, έναντι αμοιβής, στην απέναντι από το νησί ακτή τον ηλικιωμένο Γαμπρό, και Νύφη, την ίδια την αγαπημένη του.

Όμως το πάθος μετριάζεται και υποχωρεί, όταν υπακούει στη λογική τάξη.

Τότε ο γήινος Έρως μεταμορφώνεται, και γίνεται Ήρωας.»

Ο Δ. Αβδελιώδης προτείνει με τις παραστάσεις του έναν ανανεωμένο και μοντέρνο τρόπο θεατρικής έκφρασης, που στηρίζεται στη διαύγεια και τη σαφήνεια του νοήματος, χωρίς στοιχεία πειραματισμού.



Η παρακολούθηση της παράστασης γίνεται μια βιωματική εμπειρία για όλους τους θεατές, ανεξαρτήτως ηλικίας ή παιδείας.



Αριστουργήματα της λογοτεχνίας μεταλλάσσονται σε ένα λαϊκό λυρικό θέατρο, που παρά την ιδιότυπη γλώσσα των, γίνονται απόλυτα κατανοητά και απευθύνονται στο ευρύ κοινό, μέσα από παραστάσεις που έχουν υμνηθεί από κριτικούς και κοινό, και θεωρούνται μαθήματα υποκριτικής, σκηνοθεσίας και θεατρικής διασκευής.αι ποί

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ: ομορφιά και μυσταγωγία, το νήμα του χθες με το σήμερα.                                        

ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΕΡΜΗΝΕΙΑΣ,                                                                                                      ΣΚΗΝΙΚΗ ΟΨΗ,ΔΡΑΜΑΤΟΥΡΓΙΑ,                                                                                                                   ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Δήμος Αβδελιώδης

ΕΡΜΗΝΕΥΕΙ: Θεμιστοκλής Καρποδίνης  

ΜΟΥΣΙΚΗ: Debussy, lamer                                                      

ΔΙΑΡΚΕΙΑ 90’

ΠΡΟΒΟΛΗ / ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ: BrainCo S.A.





ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ:

Έναρξη παραστάσεων: Από Παρασκευή 18 Νοεμβρίου

                                           Κάθε Παρασκευή, Σάββατο Κυριακή έως 11 Δεκεμβρίου

Ώρα Έναρξης:                Παρασκευή Σαββάτο 21:00 - Κυριακές απογευματινή 18:00

Διάρκεια: 90’
Τιμή εισιτηρίου: Προπώληση, φοιτητές, άτομα άνω των 65, πολύτεκνων, ΑΜΕΑ 10,00 ευρώ.

                             Ταμείο 12,00 ευρώ.

                             Ανέργων, ατέλεια 5,00 ευρώ.



Κρατήσεις θέσεων στο 6947186910





Θέατρο της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών, Πειραιώς 256, Ταύρος







«anagnorisis» Αστ. Μη Κερδοσκοπική

Εταιρεία Θεάτρου – Κινηματογράφου.



                            



Με την υποστήριξη και                  

τη συνεργασία του Θεάτρου της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών