Τη διοίκηση της ΕΡΤ καταγγέλει η ΠΟΣΠΕΡΤ με ανακοίνωσή της όπως και την ανταποκρίτρια της δημόσιας τηλεόρασης στο Ισραήλ, Ευτυχία Πενταράκη, για «πολεμοχαρείς» και «χωρίς αιδώ αναμεταδόσεις».

Συγκεκριμένα, η ΠΟΣΠΕΡΤ αναφέρει ότι οι ανταποκρίσεις της προϊστάμενης του περιφερειακού σταθμού Χανίων στην Κρήτη κας Πενταράκη «υποδηλώνουν χαρά για τον πόλεμο, σκηνές με χορούς και τραγούδια με τον στρατό για τις πολεμικές επιχειρήσεις που θα ακολουθήσουν σκοτώνοντας αμάχους και παιδιά, περιχαρείς αναδείξεις των οπλικών συστημάτων και στρατιωτικών επιτευγμάτων, περιγραφές που αντιμετωπίζουν το δράμα του πολέμου στο επίπεδο της παιδικής χαράς».

«Οι συγκεκριμένες ανταποκρίσεις της κας Πενταράκη, όχι μόνο δεν αντιλαμβάνονται την τραγικότητα των στιγμών, αλλά προσβάλουν βάναυσα τόσο την ανθρώπινη τραγωδία, όσο και το «περί κοινού δικαίου αίσθημα» που επιβάλλεται να διακρίνει την μορφή και το περιεχόμενο των πολεμικών ανταποκρίσεων της δημόσιας τηλεόρασης», αναφέρεται στη συνέχεια.

«Θεωρούμε ότι η αντικειμενικότητα, η δημοσιογραφική δεοντολογία, η τραγικότητα του πολέμου, η ενσυναίσθηση και ευαισθησία για την ανθρώπινη ύπαρξη, των αθώων θυμάτων και αμάχων ανεξαρτήτως προέλευσης, είναι τα βασικά στοιχεία που θα έπρεπε να διέπουν τους δημοσιογράφους που τιμούν το επάγγελμα, πολύ περισσότερο την πολεμική ανταπόκριση, όπως αρμόζει στην δημόσια τηλεόραση και τις παρακαταθήκες παλαιότερων και καταξιωμένων συναδέλφων σε ανάλογες περιπτώσεις» τονίζεται στην ίδια ανακοίνωση.

Καταλήγοντας, η πανελλήνια ομοσπονδία καταγγέλλει και τη διοίκηση της ΕΡΤ την επιλογή της να στείλει να στείλει την κα Πενταράκη ως πολεμική ανταποκρίτρια «για το ύφος και τρόπο αναμετάδοσης που υπερβαίνει τα εσκαμμένα και καλούμε τον κ. Ζούλα, την ΕΣΗΕΑ και το Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης να αναλάβουν τις ευθύνες τους, προστατεύοντας το λειτούργημα της δημοσιογραφίας, την δημοσιογραφική δεοντολογία, την αντικειμενική ενημέρωση, την ανθρώπινη υπόσταση και ζωή μπροστά στο ατελείωτο δράμα της φρίκης του πολέμου».

Αναλυτικά η ανακοίνωση της ΠΟΣΠΕΡΤ

«Παρακολουθώντας τις πολεμικές ανταποκρίσεις της ΕΡΤ από τα πρόσφατα πεδία πολέμου στο Ισραήλ και την Παλαιστίνη, αναγκαζόμαστε να προβούμε σε καταγγελία-ανακοίνωση αναφορικά με τον τρόπο και το ύφος μετάδοσης των ανταποκρίσεων.

Ο λόγος για την προϊστάμενη του περιφερειακού σταθμού Χανίων στην Κρήτη κ. Ευτυχία Πενταράκη, την οποία η Διοίκηση της ΕΡΤ απέστειλε ως πολεμική ανταποκρίτρια στις εμπόλεμες περιοχές, προκειμένου να καλύψει δημοσιογραφικά τις εξελίξεις.

Θεωρούμε ότι η αντικειμενικότητα, η δημοσιογραφική δεοντολογία, η τραγικότητα του πολέμου, η ενσυναίσθηση και ευαισθησία για την ανθρώπινη ύπαρξη, των αθώων θυμάτων και αμάχων ανεξαρτήτως προέλευσης, είναι τα βασικά στοιχεία που θα έπρεπε να διέπουν τους δημοσιογράφους που τιμούν το επάγγελμα, πολύ περισσότερο την πολεμική ανταπόκριση, όπως αρμόζει στην δημόσια τηλεόραση και τις παρακαταθήκες παλαιότερων και καταξιωμένων συναδέλφων σε ανάλογες περιπτώσεις.

Αντί αυτού, παρακολουθούμε πολεμοχαρείς αναμεταδόσεις, χωρίς αιδώ, χωρίς καμία επαφή με την πραγματικότητα και το δράμα που βιώνουν οι λαοί της περιοχής και αναδύει η φρίκη του πολέμου.

Ανταποκρίσεις που υποδηλώνουν χαρά για τον πόλεμο, σκηνές με χορούς και τραγούδια με τον στρατό για τις πολεμικές επιχειρήσεις που θα ακολουθήσουν σκοτώνοντας αμάχους και παιδιά, περιχαρείς αναδείξεις των οπλικών συστημάτων και στρατιωτικών επιτευγμάτων, περιγραφές που αντιμετωπίζουν το δράμα του πολέμου στο επίπεδο της παιδικής χαράς.

«Περιπέτεια» για Γάλλους δημοσιογράφους στα Εξάρχεια. Στο αστυνομικό τμήμα κατέληξε η προσπάθεια τους να κάνουν επιτόπια έρευνα στα Εξάρχεια, ύστερα από πολλαπλές παρενοχλήσεις της αστυνομίας στη σε διάφορα σημεία της γειτονιάς.

Κάτοικοι των Εξαρχείων καταγγέλλουν την «υποδοχή» που επεφύλασσε η ελληνική αστυνομία σε δύο Γάλλους δημοσιογράφους, όπως μεταδίδει το left.gr.

Σύμφωνα με την καταγγελία:

«Είσαι κάτοικος Εξαρχείων. Ξεκινάς τη μέρα σου πηγαίνοντας το παιδί σου σχολείο πριν αρχίσεις δουλειά. Μαζί είναι και δύο φίλοι, Γάλλοι δημοσιογράφοι, που στα πλαίσια ενός ντοκιμαντέρ θέλουν κάποιες εικόνες από τους δρόμους, την καθημερινότητά μας και κυρίως το γιατί συνεχίζουμε πεισματικά να λέμε όχι σε όσα ετοιμάζουν για εμάς στην πλατεία, στον Στρέφη, στη συνοικία. Περπατάς μαζί τους, μιλάς κλπ.

Περνάν δίπλα μηχανάκια της αστυνομίας, έξω από το σχολείο, ρωτάνε γιατί, τους απαντά το παιδί ότι έτσι γίνεται εδώ. Προχωράς μαζί τους στον λόφο, βλέπουν ΟΠΚΕ με ασπίδες, ρωτάνε γιατί, τους απαντάς… έτσι γίνεται εδώ. Κάποια στιγμή τους αφήνεις γιατί πρέπει να πας για δουλειά και σου τηλεφωνούν σε 5 λεπτά να σου πουν ότι βρίσκονται μέσα σε περιπολικό και τους έχουν κάνει προσαγωγή γιατί;;;; Γιατί έτσι γίνεται εδώ.

Με φόρα, με φόρα να εκτεθεί η χώρα.

Δύο ώρες στο ΑΤ Καλλιδρομίου με τον οπερατέρ να αναρωτιέται για ποιον λόγο τον έχουν συλλάβει, να αναρωτιέται γιατί του μιλάνε με αυτόν τον τρόπο. Και ενώ ο επικεφαλής βλέπει το υλικό του και δηλώνει ότι δεν υπάρχει τίποτα παράνομο να συνεχίζουν να τους κρατάνε. Τελικά, αφέθηκαν και καταλήξαμε ότι ήταν ό,τι καλύτερο για να καταλάβουν πώς ζούμε εμείς εδώ».