Γιώργος Σταματόπουλος

Γούστο της και καπέλο της της δημοσιογράφου Βίκυς Φλέσσα να κατέλθει στον προεκλογικό στίβο με τα χρώματα της Νέας Δημοκρατίας στις επικείμενες ευρωεκλογές. Τόσοι και τόσοι δημοσιογράφοι κάνουν αμάν και πώς να «επιτύχουν» μια τέτοια κάθοδο· ίσως θεωρούν ότι αυτό είναι το επιστέγασμα, η κορύφωση της σταδιοδρομίας τους, παιδικό όνειρο ίσως, ποιος ξέρει. Ας μη γίνει λόγος για θεμιτές τάχα φιλοδοξίες, για ματαιοδοξίες και λοιπά.

Δεν χρειάζονται μικροψυχίες. Δήλωσε κάτι ωραία αφού εχρίσθη· σαν, ας πούμε, να γεμίσουν τα καλοκαίρια οι ελληνικές κατασκηνώσεις από μαθητές της Ευρώπης, να συνταχθεί ένα κοινό βιβλίο ευρωπαϊκής ιστορίας επί τη βάσει του πολιτισμού, να ιδρυθούν ευρωπαϊκά παρατηρητήρια για την ηθική της τεχνητής νοημοσύνης και τη βιοηθική και δεν ξέρω τι άλλο, που δεν συγκράτησα.

Σεβαστά όλα τούτα. Μίλησε όμως και στην κρατική ΕΡΤ -και τι είπε; Α, λέει, η Νέα Δημοκρατία ήταν αυτή που άνοιξε τη ΝΕΡΙΤ [δεν είπε «αυτό το έκτρωμα», α πα πα, ούτε είπε ότι αυτή η κυβέρνηση της Ν.Δ. έκλεισε με φασιστική «πυγμή» την ΕΡΤ].

Και απτόητη συνέχισε: Η ΝΕΡΙΤ απαιτούσε ένα εξαιρετικό βιογραφικό για να προσληφθείς, τα κριτήρια, παρακαλώ, είπε η κυρία, για να προσληφθεί κανείς, ήσαν αυστηρά αξιοκρατικά, η ΝΕΡΙΤ επέβαλε [η άμεμπτη!] κανόνες. Απαιτούσε πτυχίο οπωσδήποτε, ικανή προϋπηρεσία, ξένες γλώσσες και, ασφαλώς, γνώσεις ψηφιακής τεχνολογίας. Προσπάθησε στη συνέχεια να «τα μαζέψει», λέγοντας ότι, προς θεού, δεν υπονοούσε ότι έως εκείνη τη στιγμή λειτουργούσε μη αξιοκρατικά, αλλά τέλος πάντων το όλον θέμα ήταν μια θλιβερή ιστορία για όλους τους [όσοι εργάζονταν στην ΕΡΤ].

Εδώ αρχίζουν οι ενστάσεις. Η αγαπητή συνάδελφος ξέχασε να πει ότι η ίδια έβαλε την υπογραφή της σε αυτό το φασιστικού τύπου μόρφωμα επικοινωνίας της ΝΕΡΙΤ, ότι πολλοί «συνάδελφοί» της εναντιώθηκαν στην επιβολή αυτού του φασισμού και -μόνοι τους- με πάθος αρνήθηκαν να υπογράψουν, γράφοντας έτσι τις πιο ωραίες σελίδες, την πιο ωραία ιστορία σε ό,τι αφορά το δημόσιο αγαθό που λέγεται ελεύθερη πληροφόρηση.

Στην ουσία, η υποψήφια ευρωβουλευτίνα φάνηκε αγενής απέναντι στους συναδέλφους της που πάσχισαν να κρατήσουν ελεύθερη την ΕΡΤ και έδειξαν στην ελληνική κοινωνία τι σημαίνει πραγματικά δημόσια [υπέρ της κοινωνίας] τηλεόραση.

Θα έλεγα, με τέτοια αναίδεια που επέδειξε η εν λόγω εκπομπάρχισσα, ότι έχουν δίκιο όσοι απεκάλεσαν τους υπογράψαντες ή προσληφθέντες στη ΝΕΡΙΤ ραγιάδες -και ας στενοχωριούνται φίλοι τινές-· θέλει σθένος να αντισταθείς στο κρύο [φασιστικό] σύστημα, δεν είναι όλα βόλεμα και υποταγή και... θου κύριε... και λοιπά. Εχει και η υπομονή τα όριά της.

Είναι γνωστό ότι επικροτούνται από τις εξουσίες οι λείχοντες τα υποπόδιά της και οι ευκόλως υποτασσόμενοι, διότι χωρίς αυτούς δεν θα στεκόταν καμιά εξουσία, αλλά μην το παρακάνουν -ας κάνουν απλώς τη δουλίτσα τους και ας μην προκαλούν, με γελοιωδέστατη δε αυθάδεια και με σηκωμένη τη μύτη· δεν είναι σωστό κάτι τέτοιο, δεν είναι πρέπον, καλέ, πώς να το κάνουμε, έχει και η επιείκεια το μέτρον της. Ετσι συνήθως συμβαίνει με τους δημοσιογράφους που μεταπηδάνε στην πολιτική: αποδεικνύουν ότι ουδέποτε ήσαν πραγματικοί δημοσιογράφοι. [Ποιοι δημοσιογράφοι τώρα...]



Αναδημοσίευση από έντυπη έκδοση της :// ΕΦΣΥΝ // Γιώργος Σταματόπουλος //

Συντάκτης: Γιώργος Σταματόπουλος
Αναδημοσίευση από efsyn

Πήγαν λοιπόν απροειδοποίητα στο κτίριο που στεγάζεται η Ertopen και αφαίρεσαν τα μηχανήματα ώστε να μη γίνονται εκπομπές - πλέον ο σταθμός συνεχίζει μεν να λειτουργεί αλλά μόνο στο διαδίκτυο.

Τέτοιες ενέργειες δυσφημίζουν τη δημοκρατία, μια και αφαιρούν το δικαίωμα της ελευθερίας της έκφρασης κατά απροκάλυπτο τρόπο. Ποιοι τις τολμάνε; Γιατί; Φοβούνται την απρόσκοπτη διακίνηση ιδεών; Θεωρούν ότι κινδυνεύουν από τις ιδέες;

Φαίνεται σαν μερικοί να θέλουν να φιμώσουν κάθε ελεύθερη φωνή που αποκαλύπτει τη νέα «φιλοσοφία» των κυβερνώντων ή που ασκεί δριμεία κριτική στην αντικοινωνική πολιτική τους.

Αυτό, όμως, είναι επικίνδυνο διότι οδηγεί στη λογική του αποκλεισμού, που με τη σειρά της ανοίγει τον δρόμο σε ολοκληρωτικού τύπου νοοτροπία. Δεν κάνουν κακό οι αντίθετες φωνές ούτε βεβαίως η κριτική, αντιθέτως συντελούν στην ανταλλαγή απόψεων, διευρύνουν τον πολιτικό διάλογο και δοξάζουν την πολιτιστική πολυπλοκότητα. Μόνο έτσι λειτουργεί η πολιτική ως τέχνη, όχι με φίμωση, τρομοκράτηση, απειλές, εκβιασμούς και λοιπά.

Αυτοί που λατρεύουν τα φίμωτρα όφειλαν να γνωρίζουν ότι μόνο δυσαρέσκεια προκαλούν, όχι στους φιμωμένους, αλλά σε αυτούς που παρακολουθούν άναυδοι (όσοι τελοσπάντων είναι αυτοί - είναι, όμως, ο κοινός νους) τη σκύλευση των δημοκρατικών ιδεών.

Η Εrtopen φιλοξενεί τους αδύναμους, αυτούς που κυρίως έχουν πληγεί από την καταστροφική εφαρμογή των διατάξεων των μνημονίων που έχουν συνυπογράψει οι κυβερνήσεις των τελευταίων πέντε-έξι ετών (όλες ανεξαιρέτως: φιλελεύθερες, δεξιές, «σοσιαλιστικές», «αριστερές» και πάει λέγοντας· εντάξει, ώς εκεί).

Η βίαιη εισβολή στα γραφεία της Εrtopen προκαλεί ανατριχίλα στους ελεύθερα σκεπτόμενους. Ποιο θα είναι το επόμενο βήμα; Καλύτερα να μην το σκεφτόμαστε. Είναι κρίμα η εκάστοτε εξουσία να μετέρχεται απαράλλαχτα τις ίδιες μεθόδους όταν έχει απέναντί της ενοχλητικούς πολίτες που ενδιαφέρονται για την αντικειμενική αλήθεια και οι οποίοι ιχνηλατούν τρόπους και αντιστάσεις ώστε να βελτιωθεί η δυσχερής τους κατάσταση και θέση στο υπάρχον πολιτικό σύστημα.

Είναι αλήθεια ότι το ραδιόφωνο είναι ένα μαγικό μέσο, ενημερωτικό, ψυχαγωγικό, παιδαγωγικό, έχει πολλούς φίλους και συνεπείς ακροατές, οπότε για τα μυαλά των κυβερνώντων καθίσταται άμεσα επικίνδυνος αγωγός επιρροής και αντίστασης.

Επίσης αλήθεια είναι ότι -λόγω της ηπιότητάς του- το Συμβούλιο της Επικρατείας έχει κρίνει, και ουδείς είχε αντίρρηση, ότι οι ραδιοφωνικοί σταθμοί (όλοι) δεν λειτουργούν σε νομοθετικό πλαίσιο στήριξης. Αυτό αφαιρεί οποιαδήποτε δικαιολογία προσπαθήσουν να προσκομίσουν όσοι αποφάσισαν την «αρπαγή» των μηχανημάτων.

Τόσο μένος πια, τόση μικρότητα. Πού η μεγαλοθυμία και η επιείκεια όσων θέλουν να αποκαλούνται ακόμη αριστεροί ή έστω πολίτες με δημοκρατικό φρόνημα;

Ξέχασαν εύκολα τον σημαντικό ρόλο της Εrtopen κατά τα δίσεκτα χρόνια που ακολούθησαν το «μαύρο» της ΕΡΤ; Οτι υπήρξε πυρήνας αντίστασης στην ασυνάρτητη συγκυβέρνηση δεξιών και (πάλαι ποτέ) «σοσιαλιστών», ότι συνέτεινε στη διάνοιξη του δρόμου που περπάτησε ο ΣΥΡΙΖΑ για να συναντηθεί με την εξουσία; Ας επανορθώσουν οι «υπεύθυνοι»...