Στην Κωνσταντινούπολη καταφεύγουν όλο και περισσότεροι Σύροι που αντιμετωπίζουν το δίλημμα να επιστρέψουν στη χώρα τους μετά τον πόλεμο ή να πάνε στην Ευρώπη.
Στ' αριστερά κάθεται σιωπηλός ο 12χρονος Γιαμάν. Είναι ένθερμος υποστηρικτής της ποδοσφαιρικής ομάδας Ρεάλ Μαδρίτης. Έφυγε από τη Συρία και τώρα ζει με την οικογένειά του σε ένα υπόγειο στην Κωνσταντινούπολη, στη βορειοδυτική Τουρκία. Του λείπει η γενέτειρά του, Αλ Κισγουά, στα περίχωρα της Δαμασκού, και θέλει να επιστρέψει στην πατρίδα του μόλις τελειώσει ο πόλεμος. Όταν μεγαλώσει, θέλει να γίνει μαθηματικός.
Ο Γιανάλ, που είναι ένα χρόνο μικρότερος από τον αδελφό του κάθεται δεξιά. Του αρέσει να βρίσκεται στο επίκεντρο της προσοχής και οι ήρωες του είναι οι επιθετικοί παίκτες της Μπαρτσελόνα. Ονειρεύεται να φύγει από τη Συρία και την Τουρκία και να πάει σε μια ευρωπαϊκή πρωτεύουσα. Θέλει να γίνει δημοσιογράφος.
 
Ακόμα και μέσα σε μια οικογένεια, υπάρχουν εντάσεις και διαφωνίες για το αν θα επιστρέψουν στην πατρίδα τους ή θα ακολουθήσουν νέους δρόμους. Στη μέση κάθεται ο πατέρας τους, Χασάν Νάσερ. «Αν φύγουμε, θα το κάνουμε με τα απαραίτητα έγγραφα», λέει ο Χασάν αμετάκλητα. «Πολλοί Σύροι εισέρχονται παράτυπα στην Ευρώπη, μέσω διακινητών αλλά αυτό είναι πολύ επικίνδυνο. Η οικογένειά μου δεν θα το κάνει. Αν πηγαίναμε στην Ευρώπη θα το κάναμε έχοντας τα κατάλληλα χαρτιά.

Ο Χασάν στριφογυρίζει στην πολυθρόνα προσπαθώντας να ανακουφίσει τον πόνο στην πλάτη του. Συμμετείχε στις πρώτες διαδηλώσεις που ξέσπασαν στη Συρία το Μάρτιο του 2011. Λίγο αργότερα, οι δυνάμεις ασφαλείας έφτασαν στο σπίτι και τον συνέλαβαν. Ο Χασάν πήδηξε από ένα παράθυρο στον τρίτο όροφο και τραυματίστηκε στην πλάτη. Ένα χρόνο αργότερα, κατάφερε να πάει στην Τουρκία μαζί με την οικογένειά του. Δεν είναι ακόμα ξεκάθαρο, αν θα χρειαστεί να υποβληθεί σε χειρουργική επέμβαση. «Αν είχα την ευκαιρία να πάω στην Ευρώπη για να το κάνω, θα πήγαινα», λέει ο Χασάν. «Εύχομαι να μπορούσα να το κάνω.» Όμως ο Χασάν δηλώνει αμετάκλητα ότι η μεγαλύτερή του επιθυμία είναι να επιστρέψει στην πατρίδα του μόλις δοθεί ένα τέλος στην αιματοχυσία.

Χιλιάδες μετανάστες και πρόσφυγες από όλο τον κόσμο έχουν καταφύγει στην Κωνσταντινούπολη. Πολλοί έχουν φύγει από χώρες όπου μαίνονται συγκρούσεις, όπως το Αφγανιστάν, το Ιράκ και η Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό. Σε αυτές τις χώρες έχει προστεθεί και η Συρία. Οι περισσότεροι από αυτούς που έχουν γλιτώσει από τις βόμβες στη Συρία ζουν σε προσφυγικούς καταυλισμούς κατά μήκος των ελληνοτουρκικών συνόρων αλλά όλο και περισσότεροι κατευθύνονται προς την Κωνσταντινούπολη.

«Οι περισσότεροι Σύροι που έχουμε δει περιμένουν στην Κωνσταντινούπολη επειδή έχουν την οικονομική δυνατότητα να κάνουν κάτι τέτοιο», λέει ο Γκασάν Αμπού Τσαρ, συντονιστής του προγράμματος των MSF στην Κωνσταντινούπολη. «Οι περισσότεροι από αυτούς που περιθάλπουμε στο πρόγραμμα ψυχικής υγείας έχουν εγκαταλείψει τις εστίες τους προσπαθώντας να γλιτώσουν από τον πόλεμο. Επικρατεί ένας φόβος ανάμεσά τους-κάτι που μοιάζει περισσότερο με παράνοια: φοβούνται να δώσουν πληροφορίες ή να μιλήσουν σε διεθνείς οργανισμούς ή στον τουρκικό πληθυσμό, γι’αυτό και έχουν κλειστεί στον εαυτό τους. Φοβούνται ότι μπορεί να αποκαλυφθεί η ταυτότητά τους ή να απελαθούν από την Κωνσταντινούπολη».

Ο Χασάν δεν είναι σε θέση να εργαστεί λόγω του τραυματισμού του στην πλάτη. Οι γιατροί συζητούν εδώ και μήνες αν η χειρουργική επέμβαση σε έναν από τους σπονδύλους του μπορεί να έχει αποτέλεσμα. Εν τω μεταξύ, τα οικονομικά του στενεύουν. Πριν τον πόλεμο, ο Χασάν ήταν ιδιοκτήτης ενός μαγαζιού με ρούχα στη γενέτειρά του και σε πολύ καλή οικονομική κατάσταση. «Χάσαμε τα πάντα», λέει ο Χασάν. «Ξαφνικά δεν είχα καθόλου πελάτες, ούτε έναν. Στην περιοχή μου, στην αρχή της επανάστασης, ακόμα και αυτοί που το βιοτικό τους επίπεδο ήταν κάτω του μετρίου μπορούσαν τουλάχιστον να επιβιώσουν. Αργότερα όμως πολλοί από αυτούς έχασαν τα πάντα και αναγκάστηκαν να βασιστούν σε φιλανθρωπίες».

Ιστορίες όπως αυτή του Χασάν δείχνουν πώς οικογένειες που ήταν κάποτε σε καλή οικονομική κατάσταση τώρα περνάνε δύσκολες στιγμές. Ο Κεμάλ Ζόρι, ένας Σύρος Κούρδος, έχει δει επίσης την περιουσία του να χάνεται. Είχε ένα εστιατόριο στη Δαμασκό, και η οικογένεια ήταν οικονομικά εύπορη, παρόλο που ένιωθαν θύματα διακρίσεων ως μέλη της κουρδικής κοινότητας. «Νιώθαμε σαν τον τελευταίο τροχό της αμάξης», λέει. Παρόλο που ο Κεμάλ δεν υπέστη ο ίδιος βία, οι δυο γιοι του κλήθηκαν να συμμετάσχουν στον στρατό του Μπασάρ αλ Άσαντ, και τότε η οικογένεια αποφάσισε να δραπετεύσει. «Ποιον να πήγαιναν να πολεμήσουν;» ρωτά με έναν τόνο ειρωνείας.

Ο Κεμάλ παραδέχεται ότι του λείπει η ζωή πριν τον πόλεμο. Ένα από τα αδέρφια του παίζει λαούτο προσπαθώντας να τους εμψυχώσει όλους. Περιμένουν να έρθει η ώρα του δείπνου σε ένα ευρύχωρο διαμέρισμα στην περιοχή Κανάρια, στα περίχωρα της Κωνσταντινούπολης. Η οικογενειακή του κατάσταση δεν είναι απελπιστική, αλλά αντικατοπτρίζει την αβεβαιότητα που αντιμετωπίζουν πάρα πολλοί πρόσφυγες. «Δεν σκέφτομαι φύγω στην Ευρώπη», λέει ο Κεμάλ. «Θα μείνουμε εδώ. Δεν έχουμε άλλη επιλογή».


Aναδημοσίευση από: http://www.msf.gr/


 

Η αύξηση των βίαιων επιθέσεων κατά του προσωπικού και των εγκαταστάσεων των Γιατρών Χωρίς Σύνορα (Médecins sans Frontières/MSF) ανάγκασε την οργάνωση να αποσύρει την ομάδα της από νοσοκομείο στο βόρειο τμήμα της Υεμένης.
Η απόφαση για την απόσυρση της ομάδας την Τετάρτη, 31 Ιουλίου, από το νοσοκομείο Αλ-Σαλάμ στην περιοχή Κάμερ του κυβερνείου Άμραν, ελήφθη μετά τις απειλές θανάτου που έλαβε το προσωπικό των MSF, και σχετίζονταν με φυλετικές διαφορές. Δεν επρόκειτο, ωστόσο, για ένα μεμονωμένο περιστατικό. Τους τελευταίους πέντε μήνες οι MSF έχουμε καταγράψει 18 περιστατικά βίας κατά της ομάδας μας στο Άμραν, μεταξύ των οποίων απειλές και περιστατικά βίας σε βάρος γιατρών και άλλων μελών του προσωπικού των MSF, στήσιμο ενέδρας και κλοπή οχημάτων και ασθενοφόρων, και πυροβολισμούς μέσα ή γύρω από το νοσοκομείο.
Οι MSF καλούμε όλους τους φορείς στην Υεμένη να σεβαστούν την ασφάλεια των ιατρικών εγκαταστάσεων και του προσωπικού, και να μην εμπλέκουν ιατρικούς φορείς στη διαδικασία επίλυσης προσωπικών διαφορών, ώστε η ιατρική φροντίδα να παρέχεται αμερόληπτα. Το Διεθνές Δίκαιο και το δίκαιο των φυλών πρέπει να γίνουν σεβαστά, ώστε να μπορούν τα νοσοκομεία να λειτουργούν ως ασφαλή μέρη και όχι ως ένα ευκαιριακό μέσο διεκδίκησης πόρων ή απόκτησης ισχύος.
«Είναι πολύ δύσκολο να παρέχεις την αναγκαία ιατρική περίθαλψη σε ένα περιβάλλον συνεχιζόμενης βίας», είπε ο Τιερί Ντουράντ, επικεφαλής της αποστολής των MSF στην Υεμένη. «Οι άνθρωποι εδώ καταφεύγουν σε βία, απειλές και εκβιασμούς για να ικανοποιήσουν τις απαιτήσεις τους. Οι MSF και τα νοσοκομεία χρησιμοποιούνται ως μέσα άσκησης πίεσης και επιρροής στο πλαίσιο αυτών των διαπροσωπικών και οικογενειακών διαφορών, χωρίς να λαμβάνεται υπόψη ο αντίκτυπος στους ασθενείς και στο δικαίωμά τους να λαμβάνουν την απαραίτητη περίθαλψη».
Μετά από διαπραγματεύσεις με τοπικούς ηγέτες, οι MSF θα αρχίσουμε να παρέχουμε και πάλι ιατρική και χειρουργική φροντίδα στους κατοίκους των κυβερνείων Καμέρ και Άμραν. «Καλούμε τις αρχές της Υεμένης και τους αρχηγούς των φυλών να καταβάλουν κάθε δυνατή προσπάθεια για να επιλύσουν τις διαφορές και να προστατεύσουν τους γιατρούς, τα νοσοκομεία και τον πληθυσμό από περαιτέρω επιθέσεις», συμπληρώνει ο Τιερί Ντουράντ.
Οι MSF υλοποιούμε μια παγκόσμια εκστρατεία για την προώθηση της προστασίας της ιατρικής δράσης σε όλο τον κόσμο. Στην Υεμένη, οι MSF έχουμε καταγράψει 46 περιστατικά βίας κατά του προσωπικού και των εγκαταστάσεών μας από τον Απρίλιο του 2010. Το Μάρτιο του 2013, ενώσαμε τις φωνές όλων των αρμόδιων φορέων σε μια εκστρατεία για την προστασία της ιατρικής δράσης στην Υεμένη, σε συνεργασία με το Υπουργείο Υγείας, με στόχο να αντιμετωπιστούν τα ανησυχητικά επίπεδα βίας μέσα σε ιατρικές εγκαταστάσεις και γύρω από αυτές.
Οι MSF εργαζόμαστε στο νοσοκομείο Αλ-Σαλάμ από το 2010, πραγματοποιώντας- κατά μέσο όρο- 500 επείγουσες ιατρικές εξετάσεις την εβδομάδα και περισσότερες από 900 πολύ κρίσιμες χειρουργικές επεμβάσεις από τις αρχές του 2013, ενώ δραστηριοποιούμαστε και σε απομακρυσμένες περιοχές του κυβερνείου Άμραν.
Οι MSF δραστηριοποιούμαστε στην Υεμένη από το 1986. Εκτός από τη δράση στο κυβερνείο Άμραν, εργαζόμαστε και στις πόλεις Άντεν, Αλ Νταλ, Αμπιγιάν και Σαναά.
Στην Υεμένη οι MSF στηριζόμαστε αποκλειστικά σε ιδιωτικές δωρεές από όλο τον κόσμο και δεν λαμβάνουμε καθόλου χρηματοδότηση από κυβερνήσεις, θρησκευτικές ομάδες ή άλλους διεθνείς φορείς.


Πηγή: Γιατροί Χωρίς Σύνορα