Η σημασία της καθημερινής σωματικής δραστηριότητας στον διαβήτη τύπου 2

 

Τα άτομα με διαβήτη τύπου 2 θα πρέπει να προσπαθήσουν να αυξήσουν τη σωματική τους δραστηριότητα με κάθε απαραίτητο μέσο, αλλά αυτό δεν σημαίνει υποχρεωτικά προγραμματισμένες ασκήσεις ρουτίνας.

Αυτό είναι ένα σημαντικό μέρος των οδηγιών του Αμερικανικού Κολλεγίου Αθλιατρικής (ACSM), το οποίο έχει εκδώσει νέες συστάσεις για άσκηση και σωματική δραστηριότητα για άτομα με διαβήτη τύπου 2.

«Την τελευταία δεκαετία, καθώς τα ποσοστά διαβήτη στις ΗΠΑ έχουν αυξηθεί ραγδαία, πραγματοποιήθηκαν αρκετές έρευνες σχετικά με την επίδραση της άσκησης σε άτομα με διαβήτη τύπου 2. Στην Ελλάδα, οι ασθενείς με διαβήτη υπολογίζονται στο 10% του πληθυσμού και αν προστεθούν τα άτομα με προδιαβήτη και οι ηλικιακές ομάδες άνω των 45 ετών, τότε τα ποσοστά ξεπερνούν το 20%, δηλαδή κάθε πενταμελής οικογένεια έχει τουλάχιστον 1 άτομο με διαβήτη - προδιαβήτη στα μέλη της.

Οι ενημερωμένες οδηγίες, που προκύπτουν από τις έρευνες, δίνουν έμφαση στη σωματική δραστηριότητα, όχι μόνο στην προγραμματισμένη άσκηση, αλλά και προτρέπουν τα άτομα με διαβήτη να μειώσουν τον χρόνο που περνούν καθισμένα και χωρίς κίνηση», επισημαίνει ο κ. Αντώνιος Λέπουρας, MD, Ειδικός Παθολόγος-Διαβητολόγος, Διευθυντής Παθολογικής-Διαβητολογικής Κλινικής & Διαβητολογικού Κέντρου στο Metropolitan General.

Οι πιο πρόσφατες οδηγίες ισχύουν για σχεδόν οποιονδήποτε ασθενή με διαβήτη, συμπεριλαμβανομένων των νέων, με ελάχιστες εξαιρέσεις.

Η βασική πρόταση είναι ότι όλα τα άτομα με διαβήτη τύπου 1 ή 2 θα πρέπει να συμμετέχουν σε τακτική σωματική δραστηριότητα, να μειώσουν γενικά τον χρόνο της καθιστικής χωρίς σωματικές δραστηριότητες ζωής και να διακόπτουν τον χρόνο καθιστικής εργασίας με συχνά διαλείμματα δραστηριότητας.

Για τον διαβήτη τύπου 2, οποιασδήποτε μορφής άσκηση αποτελεί απαραίτητο συστατικό της θεραπείας.

Η άσκηση μπορεί να παίξει σημαντικό ρόλο στη διαχείριση ιδίως του διαβήτη τύπου 2 και οι προπονήσεις μπορούν να τροποποιηθούν ώστε να ταιριάζουν στις ικανότητες και τον τρόπο ζωής κάθε ατόμου. Όσοι πάσχουν από διαβήτη τύπου 2 και θέλουν να χάσουν βάρος, θα πρέπει επίσης να εξετάσουν το ενδεχόμενο ασκήσεων μέτριας έντασης για τουλάχιστον 5 έως 6 ημέρες την εβδομάδα.

7.000 βήματα την ημέρα είναι εφικτά και μπορούν να χαρίσουν ζωή

Πλέον υπάρχουν τα έξυπνα ρολόγια και οι εφαρμογές στα τηλέφωνα που μετρούν τον αριθμό των βημάτων που κάνει κάποιος. Συνήθως, ο στόχος είναι τουλάχιστον 10.000 βήματα την ημέρα, κάτι που συχνά υπενθυμίζεται σε αυτές τις εφαρμογές. Αυτός ο στόχος είναι ένας αυθαίρετος αριθμός που φαίνεται να προέρχεται από μια ιαπωνική καμπάνια μάρκετινγκ για ένα βηματόμετρο.

«Ωστόσο, μια πιο πρόσφατη μεγάλη μελέτη, με επικεφαλής το Πανεπιστήμιο της Μασαχουσέτης, παρακολούθησε περισσότερους από 2.000 ενήλικες μέσης ηλικίας από διαφορετικά εθνικά υπόβαθρα για μια περίοδο 11 ετών. Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι όσοι έκαναν τουλάχιστον 7.000 βήματα την ημέρα είχαν 50% έως 70% χαμηλότερο κίνδυνο θανάτου κατά την περίοδο της μελέτης σε σύγκριση με εκείνους που έκαναν λιγότερα από 7.000 βήματα την ημέρα.

Ένα άλλο ενδιαφέρον εύρημα από τη μελέτη ήταν ότι ο κίνδυνος θανάτου δεν συσχετίστηκε με την ένταση του βήματος. Εάν δύο άτομα έκαναν τον ίδιο αριθμό βημάτων, το άτομο που τα έκανε σε χαμηλή ένταση δεν είχε μεγαλύτερο κίνδυνο θανάτου σε σύγκριση με το άτομο που τα έκανε σε μέτρια ένταση», εξηγεί ο ιατρός.

7 συμβουλές για σωματική δραστηριότητα στα άτομα με Σακχαρώδη διαβήτη

1. «Η τακτική αερόβια άσκηση βελτιώνει τη διαχείριση του σακχάρου στο αίμα. Επιπλέον, σύμφωνα με μελέτες, μειώνει και τα συνολικά επίπεδα σακχάρου του αίματος.

2. Η καθημερινή άσκηση (15-30’) με αντίσταση υψηλής έντασης και μικρής διάρκειας επαναλήψεις ('High-Intensity Interval Training' HIIT) μπορεί να είναι καλύτερη από την άσκηση χαμηλής έως μέτριας έντασης μακράς διάρκειας (π.χ. περπάτημα) για τη διαχείριση του σακχάρου στο αίμα και για να βοηθήσει να διατηρηθούν τα επίπεδα ινσουλίνης χαμηλά στον διαβήτη τύπου 2.

3. Η άσκηση με αντίσταση επίσης, (όπως πχ. η άρση μετρίων βαρών και τα push ups), έχει δείξει ότι βελτιώνει τη δύναμη, την οστική πυκνότητα, την αρτηριακή πίεση, τα επίπεδα χοληστερόλης, τη μυϊκή μάζα και την ευαισθησία στην ινσουλίνη κατά 10% έως 15%.

4. Ασκηθείτε μετά τα γεύματα με μια βόλτα με τον δικό σας ρυθμό.

5. Μειώστε το χρόνο της καθιστικής ζωής κάνοντας τακτικά διαλείμματα για μικρές «δόσεις» σωματικής δραστηριότητας, που μπορούν να βοηθήσουν τα επίπεδα σακχάρου και ινσουλίνης στο αίμα. Η συστηματική, μέτριας έντασης άσκηση, ασκεί άμεση αλλά και μακροχρόνια ευνοϊκή επίδραση στη γλυκόζη του αίματος καθώς και στον μεταβολισμό των λιπιδίων και των πρωτεϊνών.
   Η συστηματική αερόβια άσκηση (ακόμα και το απλό βάδισμα) μειώνει το σπλαχνικό λίπος και τα κιλά, βελτιώνει την ευαισθησία των ιστών στην ινσουλίνη και συμβάλλει στον έλεγχο ζαχάρου, πιέσεως και υπερλιπιδαιμίας.

6. Για την αποφυγή χαμηλού σακχάρου στο αίμα κατά τη διάρκεια ή μετά την άσκηση, τα άτομα που χρησιμοποιούν ινσουλίνη ή χάπια που απελευθερώνουν ινσουλίνη θα πρέπει να καταναλώσουν καλής ποιότητας υδατάνθρακες πριν την άσκηση ή κατά την διάρκειά της (πχ. μια μερίδα φρούτου ή μια μπάρα δημητριακών).

Αν κάνουν χρήση ινσουλίνης, ιδίως στον διαβήτη τύπου 1, να μειώσουν ή να αποφύγουν την γευματική ινσουλίνη πριν την άσκηση. Ο κίνδυνος υπογλυκαιμίας είναι υπαρκτός και σοβαρός, είναι, επομένως, απαραίτητη η μέτρηση του ζαχάρου πριν την άσκηση. Ιδανικές τιμές ζαχάρου πριν και κατά τη διάρκειά της είναι από 100 ως 180mg/dl. Σε τιμές μικρότερες του 100mg/dl ή μεγαλύτερες του 300mg/dl πρέπει να αποφεύγεται η άσκηση πριν διορθωθούν.
Στους ινσουλινοθεραπευόμενους καλό είναι να αποφεύγονται παρατεταμένης διάρκειας σπορ και ασκήσεις αντοχής ακόμη και μέτριας έντασης, περισσότερο της 1 ώρας, ή τουλάχιστον να συνδυάζονται με τακτικές μετρήσεις του σακχάρου (ανά 30’ ως 60’ ανάλογα με τις τιμές στις μετρήσεις και την ένταση της άσκησης).

7. Τα άτομα που λαμβάνουν β-αναστολείς ή καρδιολογικά φάρμακα δεν πρέπει να βασίζονται σε ένα καρδιολογικό μόνιτορ για τη μέτρηση της έντασης της προπόνησης. Ένας πιστοποιημένος επαγγελματίας εργοφυσιοθεραπευτής-γυμναστής, μπορεί να προσφέρει καθοδήγηση σχετικά με τον τρόπο παρακολούθησης της προσπάθειας άσκησης και εξατομικευμένες οδηγίες με βάση τις καρδιοαναπνευστικές δυνατότητες σε σχέση με τις απαιτήσεις μιας προπόνησης», καταλήγει ο κ. Λέπουρας.

 

Νέες θεραπείες για τους πάσχοντες από σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2, που θα χορηγούνται ενέσιμα μία φορά το μήνα, αναμένεται να κυκλοφορήσουν στο εγγύς μέλλον, ενώ ήδη, εδώ κι ένα εξάμηνο, διατίθενται και στην Ελλάδα θεραπείες που χορηγούνται με ένεση μία φορά την εβδομάδα. Οι τελευταίες καλύπτονται από τα ασφαλιστικά ταμεία και συμβάλλουν στη ρύθμιση του σακχαρώδους διαβήτη, με λιγότερες υπογλυκαιμίες, προσφέροντας καλύτερη ποιότητα ζωής στους ασθενείς.

   "Οι νέες θεραπείες, που είναι ανάλογα του GLP, ρυθμίζουν καλύτερα τον σακχαρώδη διαβήτη, απομακρύνοντας τον κίνδυνο υπογλυκαιμιών και επιτυγχάνοντας και μείωση του σωματικού βάρους των πασχόντων. Επιπλέον, επειδή γίνονται μόνο μία φορά την εβδομάδα, οι διαβητικοί αποφεύγουν τις καθημερινές ενέσεις και συνεπώς συμμορφώνονται πιο εύκολα στη θεραπεία τους. Εκτός από τις ενέσιμες θεραπείες που ήδη κυκλοφορούν, αναμένεται να κυκλοφορήσει σύντομα ακόμη μία, η οποία επίσης είναι ανάλογο του GLP" εξήγησε ο πρόεδρος της Ελληνικής Ενδοκρινολογικής Εταιρείας - Πανελλήνιας Ένωσης Ενδοκρινολόγων, Ζαδάλλα Μούσλεχ, κατά τη διάρκεια συνέντευξης τύπου που δόθηκε με αφορμή το 45ο Πανελλήνιο Συνέδριο Ενδοκρινολογίας, Μεταβολισμού και Σακχαρώδους Διαβήτη, το οποίο διεξάγεται στη Θεσσαλονίκη από τις 9 έως τις 12 Μαΐου.

   Σύμφωνα με τον κ. Μούσλεχ οι νέες μορφές ινσουλίνης, που κυκλοφορούν εδώ και λίγο καιρό στη χώρα μας, αποτελούν "ανάσα" για τους διαβητικούς και τα πλεονεκτήματά τους είναι ότι μιμούνται τη φυσιολογική έκκριση και δράση της ινσουλίνης του ανθρώπινου οργανισμού και μειώνουν τα υπογλυκαιμικά επεισόδια.

   Φρένο στους ακρωτηριασμούς διαβητικών ποδιών με μεταμόσχευση δέρματος

   Φρένο στους ανεξέλεγκτους ακρωτηριασμούς των διαβητικών ποδιών μπορεί να βάλει μια σύγχρονη μέθοδος, με μεταμόσχευση δέρματος από τον ίδιο τον ασθενή, η οποία εφαρμόζεται εδώ και χρόνια στην Περούτζια της Ιταλίας. Συγκεκριμένα ένα κομμάτι δέρματος παίρνεται από τον ίδιο τον ασθενή και αφού καλλιεργηθεί στο εργαστήριο μεταμοσχεύεται πάνω στο διαβητικό έλκος και έτσι σώζονται τα πόδια των διαβητικών που εμφανίζουν έλκη, τα οποία μπορεί να εξελιχθούν σε γάγγραινα και να οδηγήσουν σε ακρωτηριασμό εφόσον δεν αντιμετωπιστούν έγκαιρα. Η επέμβαση διαρκεί από μισή έως μία ώρα και σε δύο-τρεις ημέρες ο ασθενής μπορεί να επιστρέψει στο σπίτι του. Το σημαντικό είναι ότι αποφεύγεται ο κίνδυνος απόρριψης του μοσχεύματος, αφού αυτό προέρχεται από τον ίδιο τον πάσχοντα.

   Τα παραπάνω ανέφερε κατά τη διάρκεια της συνέντευξης τύπου η ειδική γραμματέας της Ελληνικής Ενδοκρινολογικής Εταιρείας - Πανελλήνιας Ένωσης Ενδοκρινολόγων, διευθύντρια Ενδοκρινολογικού τμήματος στο Γενικό Κρατικό Νοσοκομείο Νίκαιας "Άγιος Παντελεήμων", Γεωργία Κάσση. Σύμφωνα με την ίδια, το κόστος αυτής της θεραπείας, η οποία δεν εφαρμόζεται στην Ελλάδα, είναι υψηλό καθώς ανέρχεται στις 2.000-3.000 ευρώ, ωστόσο είναι χαμηλό αν συγκριθεί με τον ακρωτηριασμό, ο οποίος μαζί και με την αναπηρία που προκαλεί κοστίζει πολύ περισσότερο.

   "Κατά τη διάρκεια του συνεδρίου θα υπάρχει κλινικό φροντιστήριο, όπου η Ιταλίδα Κριστιάνα Βερμίλι από το εξειδικευμένο κέντρο της Περούτζια, το οποίο είναι ένα από τα δέκα καλύτερα του κόσμου στο θέμα του διαβητικού ποδιού, θα μας παρουσιάσει τη μέθοδο αυτή. Η ομάδα που εφαρμόζει τη μέθοδο αποτελείται από δύο ενδοκρινολόγους και μια καλά εκπαιδευμένη νοσηλεύτρια χειρουργείου" επισήμανε η κ. Κάσση και συμπλήρωσε ότι "θα μπορούσε να γίνει εκπαίδευση και των Ελλήνων ενδοκρινολόγων στη μέθοδο αυτή, ώστε να βοηθηθούν οι διαβητικοί και στη χώρα μας".

   Σύμφωνα με την ίδια, οι ακρωτηριασμοί παραμένουν ανοιχτή πληγή για την Ελλάδα, γεγονός για το οποίο ευθύνονται τόσο οι ασθενείς που αμελούν να ελέγχουν συστηματικά τα πόδια τους, όσο και οι γιατροί οι οποίοι δεν κάνουν εκτεταμένο έλεγχο.

   "Κάθε γιατρός πρέπει να ελέγξει τα κάτω άκρα του διαβητικού ασθενούς ακόμη και με τα χέρια του. Πρέπει να κάνει μια νευρολογική εκτίμηση, να εξετάσει την κατάσταση των αρτηριών. Είναι σημαντικό το πόδι να είναι θερμό κι αν υπάρχει τραύμα να διατηρείται η ιδανική υγρασία" είπε η κ. Κάσση.

   Παράλληλα ανέφερε ότι οι διαβητικοί πρέπει να κάνουν πελματογράφημα, ώστε να βρουν το κατάλληλο πέλμα για τους ίδιους, και στη συνέχεια να επιλέγουν τα παπούτσια τους προσέχοντας να είναι φτιαγμένα από ειδικό δέρμα και να μην έχουν ραφές που να ακουμπούν στην πληγή που μπορεί να έχουν στα πόδια τους.

   Ιδιαίτερη αναφορά έκανε η κ. Κάσση και στα σπάνια μεταβολικά νοσήματα, τα οποία θα συζητηθούν στο συνέδριο. Όπως είπε, εμφανίζονται συνήθως σε νεογνά και παιδιά και το ποσοστό τους στην Ελλάδα αγγίζει το 7%.

   "Έχουμε 10.000 ένζυμα στον οργανισμό μας κι από αυτά έχουμε αναγνωρίσει μόλις τα 588. Όταν κάποια από τα 10.000 ένζυμα δεν υπάρχουν στον οργανισμό μας, τότε μπορεί να εκδηλωθεί ένα σπάνιο μεταβολικό νόσημα. Στο συνέδριο θα μιλήσει ο καθηγητής Tim Barrett, ο οποίος θα παρουσιάσει ένα πανευρωπαϊκό πρωτόκολλο για τους τρόπους διάγνωσης και αντιμετώπισης αυτών των νοσημάτων" εξήγησε η κ. Κάσση και πρόσθεσε ότι "η έγκαιρη διάγνωση μπορεί να αποτρέψει τον θάνατο ενός νεογνού ή ενός παιδιού και να το βοηθήσει να ζήσει μια σχεδόν φυσιολογική ζωή τηρώντας φυσικά αυστηρούς κανόνες διατροφής. Μια εξέταση αίματος για την αναζήτηση συγκεκριμένων ενζύμων μάς επιτρέπει να διαγνώσουμε εάν κάποιος πάσχει από μεταβολικό νόσημα"











ΑΠΕ