Πρώτη παρουσίαση στην Ελλάδα

3η χρονιά επιτυχίας

Κάθε Σάββατο & Κυριακή στις 21:00 στο Θέατρο 104

(Ευμολπιδών 41, Γκάζι, πλησίον μετρό «Κεραμεικός»)

«Αλλά θέλετε να μάθετε ποιο είναι το πραγματικό θέμα; Θα σας πω εγώ ποιο είναι το πραγματικό θέμα. Το πραγματικό θέμα είναι η εξουσία».Μετά την μεγάλη αποδοχή κοινού και κριτικών, η παράσταση «Girls & Boys» επιστρέφει στο Θέατρο 104, κάθε Σάββατο και Κυριακή στις 21:00.

Το έργο του βραβευμένου με Tony συγγραφέα Dennis Kelly («Ορφανά», «Ματίλντα – Το μιούζικαλ»), παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στην Ελλάδα σε μετάφραση – σκηνοθεσία Άννας-Μαρίας Στεφαδούρου, με πρωταγωνίστρια τη Δώρα Παρδάλη, στο Θέατρο 104.

Μία γυναίκα γνωρίζει τυχαία τον μέλλοντα σύζυγό της σ’ ένα αεροδρόμιο. Ένας έντονος, παθιασμένος, τρελός έρωτας. Σύντομα αρχίζουν να φτιάχνουν την κοινή τους ζωή. Αγοράζουν σπίτι, χτίζουν καριέρες, κάνουν παιδιά – μία συνηθισμένη οικογένεια. Μέχρι που εκείνος αρχίζει να αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα με τη δουλειά του, ενώ εκείνη απολαμβάνει ολοένα και μεγαλύτερη επαγγελματική αναγνώριση. Οι ισορροπίες ανατρέπονται. Τα πάντα αλλάζουν, παίρνοντας μία απροσδόκητη και εφιαλτική τροπή…

«Δεν θυμάμαι κάποια συγκεκριμένη στιγμή που άρχισε να ξεφεύγει το πράγμα μεταξύ μας – θυμάμαι ότι βρέθηκα σε αυτήν την κατάσταση ξαφνικά».

To «Girls & Boys» έκανε την παγκόσμια πρεμιέρα του τον Φεβρουάριο του 2018 στο Βασιλικό Θέατρο του Λονδίνου, σε σκηνοθεσία Lyndsey Turner, με πρωταγωνίστρια την βραβευμένη με BAFTA Carey Mulligan, σοκάροντας το κοινό και αποσπώντας διθυραμβικές κριτικές.

Ένας συνταρακτικός μονόλογος για τη βία, την εξουσία, τις σχέσεις των δύο φύλων μέσα στη σύγχρονη πατριαρχική κοινωνία.

Έγραψαν για την παράσταση:

Αυτό που διακρίνει το έργο και το κάνει σκηνικά συναρπαστικό δεν είναι απλώς το θέμα του, αλλά ο τρόπος με τον οποίο το εξελίσσει.... Εδώ η δουλειά της παράστασης είναι αξιοσημείωτη, καθώς η Άννα-Μαρία Στεφαδούρου καθοδηγεί τη Δώρα Παρδάλη.

Τώνια Καράογλου, Αθηνόραμα

Μικρός χώρος. Για να αντέξει μάλλον ο πόνος κλεισμένος και να μην βρει χώρο να αποδράσει. Λιτά σκηνικά. Το συναίσθημα δεν γεννάται από τα άψυχα έπιπλα αλλά τις λέξεις, τις εκφράσεις, τα ουρλιαχτά, τα γέλια. Μια γυναίκα. Αρκεί για να συνταράξει τον κόσμο. Ένα κείμενο. Τραχύ, σαρκαστικό, δραματικό, πλούσιο. Ένας χείμαρρος.

Πέπη Νικολάου, elculture.gr

Όσοι αγαπούν τον συγγραφέα Ντένις Κέλι ή έχουν δει «τα Ορφανά», αξίζει να δουν το νέο του έργο «Girls and boys», στο θέατρο 104, στο Γκάζι. Είναι έργο «ωμό», με δυο χαρακτήρες, μια ηθοποιό και το κοινό, και το λέω αυτό γιατί είναι ένα έργο λεπτής ισορροπίας και αν μείνεις σαν θεατής απέξω, το παιχνίδι χάθηκε. Είναι μια ιστορία για δυο ανθρώπους που αγαπιούνται, οικοδομούν μια ζωή, μια οικογένεια και αυτή αρχίζει να θρυμματίζεται μέχρι να καταστραφεί με τον πιο άγριο τρόπο.Είναι ένα έργο που σε κάνει να ανησυχείς και είναι ωραίο να συμβαίνει αυτό.

Αργυρώ Μποζώνη, elculture.gr

Η Δώρα Παρδάλη, εκφραστική, με πειστική μιμική στις σκηνές με τα -αόρατα στο θεατή- παιδιά, καταφέρνει, με τη βοήθεια, σίγουρα, και της σκηνοθεσίας, το βασικότερο: να κατεβάσει το κείμενο στην πλατεία και να κρατήσει το κοινό -το δυσκολότερο σε ένα μονόλογο-, με το ενδιαφέρον του να αυξάνεται βαθμιαία μέχρι το σοκαριστικό φινάλε.

Γιώργος Σαρηγιάννης, Το Τέταρτο Κουδούνι

Σημαντική είναι και η εικονοποιία που διακρίνεται από το κυρίαρχο γνώρισμά της, την εναλλαγή, τη σφοδρότητα, αλλά και την ποικιλομορφία της. Η Δώρα Παρδάλη, υπηρετεί με τόλμη και ζήλο αυτήν την εικονοποιία, και έτσι αποδεικνύει, πλην των άλλων, το πολυδιάστατο του ταλέντου της.

Ζωή Τόλη, enetpress

Η μετάφραση της Άννας-Μαρίας Στεφαδούρου αποδίδει ένα κείμενο ζωντανό, με λόγο σύγχρονο και πηγαίο, ενώ η σκηνοθετική της ματιά υπηρετεί την ένταση μιας νεανικής αφήγησης αλλά και το σοκ της τελικής ανατροπής.

Λουκία Σουγιά, θέατρο.gr

Με τη Δώρα Παρδάλη να ξεδιπλώνει το ταλέντο της χωρίς υπερβολές και ιδιαίτερες εξάρσεις, με τη συγκίνηση και το πόνο να διαδέχονται την αυστηρή καταγραφή των γεγονότων από έναν αυτόπτη μάρτυρα.

Κακλαμάνη Αθηνά, toperiodiko.gr

Η σκηνοθεσία της Άννας-Μαρίας Στεφαδούρου μας προσέφερε μια σπάνια και ουσιαστική θεατρική εμπειρία. Αγκάλιασε με αγάπη και τεράστιο ενδιαφέρον ένα έργο με απίστευτα σημαντικές προεκτάσεις για τα θέματα τα οποία πραγματεύεται, δημιουργώντας μια σπουδαία παράσταση με ρυθμό και συναίσθημα.

Νίκη Ράπτη, theathinai.com

Η σκηνοθέτης, υπογράφει και τη μετάφραση του κειμένου, μια μετάφραση που πραγματικά «μιλάει» στα αυτιά του θεατή, του προκαλεί το γέλιο, του φέρνει ανάγλυφα τα συναισθήματα και τις καταστάσεις.

Νάγια Παπαπάνου, boemradio.gr

Η παράσταση έχει αμεσότητα (το περιορισμένο του χώρου άλλωστε βοηθά σε αυτό), αλλά δεν έχει μια ξεκάθαρη κατεύθυνση αν απευθύνεται σε ευθεία γραμμή στον θεατή, ή θέλει να τον κάνει συμμέτοχο του σκεπτικού της μέσω ενός αυτοψυχογραφήματος.

Onlytheater.gr

Η νεαρή ηθοποιός είναι εμφανές ότι ζει την κάθε φράση, πάλλεται με την κάθε λέξη, νιώσαμε μαζί της κάθε ανάσα, κάθε εσωτερικό κραδασμό.

Μαρινέλλα Φρουζάκη, theatromania.gr

Η Δώρα Παρδάλη μας καθήλωσε από την πρώτη στιγμή. Ενσάρκωσε τόσο ζωντανά τον χαρακτήρα της γυναίκας που από λούζερ στέκεται στα πόδια της, και τον έρωτά της για τον αποφασιστικό, ντούερ (δεν τους λένε στα τέντεξ αυτούς τους τύπους που τα καταφέρνουν όλα;) που όμως μετά γίνεται αυτός λούζερ και τότε εκρήγνυται ένας καταπιεσμένος βίαιος άνθρωπος.

Γιάννης Καφάτος, viewtag.gr

Η Δώρα Παρδάλη καταφέρνει, παρόλο που είναι μόνη της στη σκηνή, να ζωντανέψει στα μάτια του θεατή, με συχνές αναδρομές και τον σύζυγό της, αλλά κυρίως τα παιδιά της, τη Leanne και τον Danny, καθώς και τις αντιπαραβαλλόμενες προσωπικότητες τους. Είναι μια εξαιρετικά εκφραστική ηθοποιός, η οποία καταφέρνει να επικοινωνήσει το κείμενο με τον δικό της ξεχωριστό τρόπο, δείχνοντας το εύρος του υποκριτικού της ταλέντου.

Ελεάνα Χατζοπούλου,sinwebradio.gr

O μονόλογος που παρακολούθησα ήταν το χαστούκι που χρειαζόμουν.

Ζωή Δημητρίου, provocateur.gr

Η Δώρα Παρδάλη, με το καθαρό πρόσωπο και τα ακόμα πιο καθαρά μάτια, γέμισε τον χώρο με την παρουσία της. Για όση ώρα κρατά ο μονόλογος, μας πήγε από το γέλιο στη συγκίνηση, στο βουβό κλάμα, στην κάθαρση χωρίς λύτρωση.

Κώστας Κούλης, noizy.gr

Δεν κατάλαβα πώς πέρασε η ώρα κι ήταν κι αυτό το σφίξιμο στο στομάχι... Πηγαίνεις και το βλέπεις, χωρίς δεύτερη σκέψη. Διαμαντάκι!

Λουκάς Κούτρας, sin radio.gr

Λίγα λόγια από τον συγγραφέα:

«Δεν έχω υπάρξει ποτέ βίαιος, αλλά μόνο επειδή δεν ήμουν καλός σε αυτό. Δεν υπήρξα ποτέ ο σκληρός τύπος, αλλά πιθανώς να υπάρχει κάπου μέσα μου ένα κομμάτι που να επιθυμεί να σκοτώσει κάποιον. Μην με παρεξηγείτε. Δεν φαντασιώνομαι πάνω στη βία, στην πραγματικότητα με αρρωσταίνει. Αλλά νομίζω ότι υπάρχει μία πλευρά μου, σε ένα παράλληλο σύμπαν, που την ευχαριστιέται. Πολλοί άντρες το κάνουν. Υπάρχει κάτι στους άντρες που τους ωθεί στη βία και η ανατροφή και η επίγνωση είναι τα αντίδοτα. Οι άνδρες χρειάζονται την αρρενωπότητα και οι γυναίκες τη θηλυκότητα. Αλλά υπάρχουν άνδρες εκεί έξω για τους οποίους η επιβεβαίωση του ανδρισμού τους συνεπάγεται την αδυναμία τους να χάσουν ή να λυγίσουν, παρά μόνο να σπάσουν ολοκληρωτικά. Εκείνος ήταν ένας από αυτούς τους άνδρες, με μία ωρολογιακή βόμβα που περίμενε να εκραγεί μέσα του».

Απόσπασμα από συνέντευξη του Dennis Kelly στην εφημερίδα “The Guardian”

Σημείωμα σκηνοθέτιδας:

«Η οπτική της δικής μας παράστασης και η κύρια προτεραιότητά μας είναι να ειπωθεί αυτή η ιστορία, στην Ελλάδα, τώρα. Όλο αυτόν τον καιρό, που η οικονομία της χώρας βρίσκεται σε κρίση, επιχειρήσεις - η μία μετά την άλλη - κλείνουν, και οι άνδρες συχνά δεν μπορούν πια να προσφέρουν οικονομικά στο σπίτι και την οικογένεια. Σ’ αυτές τις

συνθήκες αμέτρητα ζευγάρια έρχονται αντιμέτωπα με μια σκληρή πραγματικότητα: αδυνατούν να διαχειριστούν αλλαγές στο ενδοοικογενειακό τους περιβάλλον, ειδικά όταν πρόκειται για αλλαγές στην εισοδηματική τους ισορροπία. Οι ρόλοι του αρσενικού και θηλυκού ορίζονται και εξυπηρετούνται, σχεδόν ασυνείδητα, από ετεροπροσδιορισμούς, παλαιικούς νόμους κι έναν συντηρητισμό, που κάποιοι θέλουν να πιστεύουν ότι έχει ξεπεραστεί. Όχι, στην ουσία του όμως. Συναισθηματικά ανώριμοι και θεμελιωδώς ανασφαλείς, φέρονται σαν «κορίτσια και αγόρια», με συνέπειες τέτοιες, που η παράβλεψή τους ισοδυναμεί με σιωπηρή συναίνεση σε έγκλημα».

Άννα-Μαρία Στεφαδούρου

Συντελεστές:

Μετάφραση – Σκηνοθεσία: Άννα-Μαρία Στεφαδούρου

Σκηνικά: Ηλέκτρα Σταμπούλου

Κοστούμια: Βασιλική Σύρμα

Φωτισμοί: Αλέξανδρος Αλεξάνδρου

Φωτογραφίες: Πάτροκλος Σκαφίδας, Χριστίνα Δενδρινού

Trailer: Έλενα Κώτση

Πρωταγωνιστεί η Δώρα Παρδάλη

Επικοινωνία: Γιώτα Δημητριάδη

Παραστάσεις: Σάββατο & Κυριακή στις 21:00

Εισιτήρια: 12 ευρώ, 8 ευρώ (μειωμένο)

Διάρκεια: 90 λεπτά

Θέατρο 104 (Black Box)

Ευμολπιδών 41, Γκάζι, Αθήνα, T. 210 3455.020 Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε. |https://www.facebook.com/theatre104/ Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε. | https://www.facebook.com/Girls-and-Boys-101474127877379/?ref=br_rs

Προπώληση:

https://www.viva.gr/tickets/theater/theatro-104/girls-and-boys-tou-dennis-kelly/

Την Τρίτη 4 Ιανουαρίου στις 5 το απόγευμα στην πρώτη εκπομπή του χρόνου η Μαρία Κωνσταντοπούλου φιλοξενεί από το θέατρο 104 τους Ιωσηφ Ιωσηφίδη (Ο Κατά Φαντασίαν Ασθενής) και Δώρα Παρδάλη (Boys and Girls) και από το θεατρο Δρόμος τους Εμμανουήλ Μαύρο (´Ολο Σπίτι, Κρεββάτι κι Εκκλησία) και Θοδωρή Γκόγκο (Το Παλτό). Επίσης η πολιτιστική ατζέντα της εβδομάδας και προτάσεις.
Στο ραδιόφωνο της ertopen www.ertopen.Com & www.live24.GR

Από τις 2 Οκτωβρίου

Κάθε Σάββατο & Κυριακή στις 21:00 στο Θέατρο 104

(Ευμολπιδών 41, Γκάζι, πλησίον μετρό «Κεραμεικός»)

«Αλλά θέλετε να μάθετε ποιο είναι το πραγματικό θέμα; Θα σας πω εγώ ποιο είναι το πραγματικό θέμα. Το πραγματικό θέμα είναι η εξουσία».Μετά την μεγάλη αποδοχή κοινού και κριτικών, η παράσταση «Girls & Boys» επιστρέφει από τις 9 Οκτωβρίου και για 12 μοναδικές παραστάσεις στο Θέατρο 104, κάθε Σάββατο και Κυριακή στις 21:00.

Το έργο του βραβευμένου με Tony συγγραφέα Dennis Kelly («Ορφανά», «Ματίλντα – Το μιούζικαλ»), παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στην Ελλάδα σε μετάφραση – σκηνοθεσία Άννας-Μαρίας Στεφαδούρου, με πρωταγωνίστρια τη Δώρα Παρδάλη, στο Θέατρο 104.

Μία γυναίκα γνωρίζει τυχαία τον μέλλοντα σύζυγό της σ’ ένα αεροδρόμιο. Ένας έντονος, παθιασμένος, τρελός έρωτας. Σύντομα αρχίζουν να φτιάχνουν την κοινή τους ζωή. Αγοράζουν σπίτι, χτίζουν καριέρες, κάνουν παιδιά – μία συνηθισμένη οικογένεια. Μέχρι που εκείνος αρχίζει να αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα με τη δουλειά του, ενώ εκείνη απολαμβάνει ολοένα και μεγαλύτερη επαγγελματική αναγνώριση. Οι ισορροπίες ανατρέπονται. Τα πάντα αλλάζουν, παίρνοντας μία απροσδόκητη και εφιαλτική τροπή…

«Δεν θυμάμαι κάποια συγκεκριμένη στιγμή που άρχισε να ξεφεύγει το πράγμα μεταξύ μας – θυμάμαι ότι βρέθηκα σε αυτήν την κατάσταση ξαφνικά».

To «Girls & Boys» έκανε την παγκόσμια πρεμιέρα του τον Φεβρουάριο του 2018 στο Βασιλικό Θέατρο του Λονδίνου, σε σκηνοθεσία Lyndsey Turner, με πρωταγωνίστρια την βραβευμένη με BAFTA Carey Mulligan, σοκάροντας το κοινό και αποσπώντας διθυραμβικές κριτικές.

Ένας συνταρακτικός μονόλογος για τη βία, την εξουσία, τις σχέσεις των δύο φύλων μέσα στη σύγχρονη πατριαρχική κοινωνία.

Έγραψαν για την παράσταση:

Όσοι αγαπούν τον συγγραφέα Ντένις Κέλι ή έχουν δει «τα Ορφανά», αξίζει να δουν το νέο του έργο «Girls and boys», στο θέατρο 104, στο Γκάζι. Είναι έργο «ωμό», με δυο χαρακτήρες, μια ηθοποιό και το κοινό, και το λέω αυτό γιατί είναι ένα έργο λεπτής ισορροπίας και αν μείνεις σαν θεατής απέξω, το παιχνίδι χάθηκε. Είναι μια ιστορία για δυο ανθρώπους που αγαπιούνται, οικοδομούν μια ζωή, μια οικογένεια και αυτή αρχίζει να θρυμματίζεται μέχρι να καταστραφεί με τον πιο άγριο τρόπο.

Είναι ένα έργο για τη λεηλασία της ζωής και τη στιγμή που δε μπορείς να καταλάβεις τον τρόπο με τον οποίο όλα ξεφεύγουν από τον έλεγχο. Μας αφορά αυτό το έργο και είναι κάτι που βλέπουμε συχνά, ειδικά τα τελευταία χρόνια- τις σχέσεις μέσα σε ένα οικονομικό πλαίσιο που καταρρέει να βουλιάζουν και να διαλύονται. Και την αδυναμία αυτής της διαχείρισης να μετατρέπεται σε εκτρωματική βία, σε παλιούς ρόλους και συντηρητικά μοντέλα, αξεπέραστα. Είναι η πρώτη σκηνοθεσία της Άννα-Μαρία Στεφαδούρου και αυτό τον πολύ δύσκολο και ευαίσθητο ρόλο υποδύεται η Δώρα Παρδάλη. Το τόλμησαν και νομίζω τα κατάφεραν πολύ καλά. Είναι ένα έργο που σε κάνει να ανησυχείς και είναι ωραίο να συμβαίνει αυτό.

Αργυρώ Μποζώνη, elculture.gr

 

Η Δώρα Παρδάλη, εκφραστική, με πειστική μιμική στις σκηνές με τα -αόρατα στο θεατή- παιδιά, καταφέρνει, με τη βοήθεια, σίγουρα, και της σκηνοθεσίας, το βασικότερο: να κατεβάσει το κείμενο στην πλατεία και να κρατήσει το κοινό -το δυσκολότερο σε ένα μονόλογο-, με το ενδιαφέρον του να αυξάνεται βαθμιαία μέχρι το σοκαριστικό φινάλε.

Γιώργος Σαρηγιάννης, Το Τέταρτο Κουδούνι

 

Σημαντική είναι και η εικονοποιία που διακρίνεται από το κυρίαρχο γνώρισμά της, την εναλλαγή, τη σφοδρότητα, αλλά και την ποικιλομορφία της. Η Δώρα Παρδάλη, υπηρετεί με τόλμη και ζήλο αυτήν την εικονοποιία, και έτσι αποδεικνύει, πλην των άλλων, το πολυδιάστατο του ταλέντου της.

Ζωή Τόλη, enetpress

 

Η μετάφραση της Άννας-Μαρίας Στεφαδούρου αποδίδει ένα κείμενο ζωντανό, με λόγο σύγχρονο και πηγαίο, ενώ η σκηνοθετική της ματιά υπηρετεί την ένταση μιας νεανικής αφήγησης αλλά και το σοκ της τελικής ανατροπής.

Λουκία Σουγιά, θέατρο.gr

 

Με τη Δώρα Παρδάλη να ξεδιπλώνει το ταλέντο της χωρίς υπερβολές και ιδιαίτερες εξάρσεις, με τη συγκίνηση και το πόνο να διαδέχονται την αυστηρή καταγραφή των γεγονότων από έναν αυτόπτη μάρτυρα.

Κακλαμάνη Αθηνά, toperiodiko.gr

 

Η σκηνοθεσία της Άννας-Μαρίας Στεφαδούρου μας προσέφερε μια σπάνια και ουσιαστική θεατρική εμπειρία. Αγκάλιασε με αγάπη και τεράστιο ενδιαφέρον ένα έργο με απίστευτα σημαντικές προεκτάσεις για τα θέματα τα οποία πραγματεύεται, δημιουργώντας μια σπουδαία παράσταση με ρυθμό και συναίσθημα.

Νίκη Ράπτη, theathinai.com

 

Η σκηνοθέτης, υπογράφει και τη μετάφραση του κειμένου, μια μετάφραση που πραγματικά «μιλάει» στα αυτιά του θεατή, του προκαλεί το γέλιο, του φέρνει ανάγλυφα τα συναισθήματα και τις καταστάσεις.

Νάγια Παπαπάνου, boemradio.gr

 

Η παράσταση έχει αμεσότητα (το περιορισμένο του χώρου άλλωστε βοηθά σε αυτό), αλλά δεν έχει μια ξεκάθαρη κατεύθυνση αν απευθύνεται σε ευθεία γραμμή στον θεατή, ή θέλει να τον κάνει συμμέτοχο του σκεπτικού της μέσω ενός αυτοψυχογραφήματος.

Onlytheater.gr

 

Η νεαρή ηθοποιός είναι εμφανές ότι ζει την κάθε φράση, πάλλεται με την κάθε λέξη, νιώσαμε μαζί της κάθε ανάσα, κάθε εσωτερικό κραδασμό.

Μαρινέλλα Φρουζάκη, theatromania.gr

 

Η Δώρα Παρδάλη μας καθήλωσε από την πρώτη στιγμή. Ενσάρκωσε τόσο ζωντανά τον χαρακτήρα της γυναίκας που από λούζερ στέκεται στα πόδια της, και τον έρωτά της για τον αποφασιστικό, ντούερ (δεν τους λένε στα τέντεξ αυτούς τους τύπους που τα καταφέρνουν όλα;) που όμως μετά γίνεται αυτός λούζερ και τότε εκρήγνυται ένας καταπιεσμένος βίαιος άνθρωπος.

Γιάννης Καφάτος, viewtag.gr

 

 Η Δώρα Παρδάλη καταφέρνει, παρόλο που είναι μόνη της στη σκηνή, να ζωντανέψει στα μάτια του θεατή, με συχνές αναδρομές και τον σύζυγό της, αλλά κυρίως τα παιδιά της, τη Leanne και τον Danny, καθώς και τις αντιπαραβαλλόμενες προσωπικότητες τους. Είναι μια εξαιρετικά εκφραστική ηθοποιός, η οποία καταφέρνει να επικοινωνήσει το κείμενο με τον δικό της ξεχωριστό τρόπο, δείχνοντας το εύρος του υποκριτικού της ταλέντου.

Ελεάνα Χατζοπούλου,sinwebradio.gr

 

O μονόλογος που παρακολούθησα ήταν το χαστούκι που χρειαζόμουν.

Ζωή Δημητρίου, provocateur.gr

Λίγα λόγια από τον συγγραφέα:

«Δεν έχω υπάρξει ποτέ βίαιος, αλλά μόνο επειδή δεν ήμουν καλός σε αυτό. Δεν υπήρξα ποτέ ο σκληρός τύπος, αλλά πιθανώς να υπάρχει κάπου μέσα μου ένα κομμάτι που να επιθυμεί να σκοτώσει κάποιον. Μην με παρεξηγείτε. Δεν φαντασιώνομαι πάνω στη βία, στην πραγματικότητα με αρρωσταίνει. Αλλά νομίζω ότι υπάρχει μία πλευρά μου, σε ένα παράλληλο σύμπαν, που την ευχαριστιέται. Πολλοί άντρες το κάνουν. Υπάρχει κάτι στους άντρες που τους ωθεί στη βία και η ανατροφή και η επίγνωση είναι τα αντίδοτα. Οι άνδρες χρειάζονται την αρρενωπότητα και οι γυναίκες τη θηλυκότητα. Αλλά υπάρχουν άνδρες εκεί έξω για τους οποίους η επιβεβαίωση του ανδρισμού τους συνεπάγεται την αδυναμία τους να χάσουν ή να λυγίσουν, παρά μόνο να σπάσουν ολοκληρωτικά. Εκείνος ήταν ένας από αυτούς τους άνδρες, με μία ωρολογιακή βόμβα που περίμενε να εκραγεί μέσα του».

Απόσπασμα από συνέντευξη του Dennis Kelly στην εφημερίδα “The Guardian”

 

 

Σημείωμα σκηνοθέτιδας:

«Η οπτική της δικής μας παράστασης και η κύρια προτεραιότητά μας είναι να ειπωθεί αυτή η ιστορία, στην Ελλάδα, τώρα. Όλο αυτόν τον καιρό, που η οικονομία της χώρας βρίσκεται σε κρίση, επιχειρήσεις - η μία μετά την άλλη - κλείνουν, και οι άνδρες συχνά δεν μπορούν πια να προσφέρουν οικονομικά στο σπίτι και την οικογένεια. Σ’ αυτές τις

συνθήκες αμέτρητα ζευγάρια έρχονται αντιμέτωπα με μια σκληρή πραγματικότητα: αδυνατούν να διαχειριστούν αλλαγές στο ενδοοικογενειακό τους περιβάλλον, ειδικά όταν πρόκειται για αλλαγές στην εισοδηματική τους ισορροπία. Οι ρόλοι του αρσενικού και θηλυκού ορίζονται και εξυπηρετούνται, σχεδόν ασυνείδητα, από ετεροπροσδιορισμούς, παλαιικούς νόμους κι έναν συντηρητισμό, που κάποιοι θέλουν να πιστεύουν ότι έχει ξεπεραστεί. Όχι, στην ουσία του όμως. Συναισθηματικά ανώριμοι και θεμελιωδώς ανασφαλείς, φέρονται σαν «κορίτσια και αγόρια», με συνέπειες τέτοιες, που η παράβλεψή τους ισοδυναμεί με σιωπηρή συναίνεση σε έγκλημα».

Άννα-Μαρία Στεφαδούρου

Συντελεστές:

Μετάφραση – Σκηνοθεσία: Άννα-Μαρία Στεφαδούρου

Σκηνικά: Ηλέκτρα Σταμπούλου

Κοστούμια: Βασιλική Σύρμα

Φωτισμοί: Αλέξανδρος Αλεξάνδρου

Φωτογραφίες: Πάτροκλος Σκαφίδας

Trailer: Έλενα Κώτση

Πρωταγωνιστεί η Δώρα Παρδάλη

Επικοινωνία: Γιώτα Δημητριάδη

Πρεμιέρα: 2 Οκτωβρίου 2021

Παραστάσεις: Σάββατο & Κυριακή στις 21:00 (για 12 παραστάσεις)

Εισιτήρια: 12 ευρώ, 8 ευρώ (μειωμένο)

Διάρκεια: 90 λεπτά

Θέατρο 104 (Black Box)

Ευμολπιδών 41, Γκάζι, Αθήνα, T. 210 3455.020 Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε. | https://www.facebook.com/theatre104/ Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε. | https://www.facebook.com/Girls-and-Boys-101474127877379/?ref=br_rs

ς

Από τις 10 Οκτωβρίου

κάθε Σάββατο και Κυριακή

στο Θέατρο 104

(Ευμολπιδών 41, Γκάζι, πλησίον μετρό «Κεραμεικός»)

«Αλλά θέλετε να μάθετε ποιο είναι το πραγματικό θέμα; Θα σας πω εγώ ποιο είναι το πραγματικό θέμα. Το πραγματικό θέμα είναι η εξουσία».

Μετά την μεγάλη αποδοχή κοινού και κριτικών η παράσταση «Girls & Boys» επιστρέφει από τις 3 Οκτωβρίου και για 12 μοναδικές παραστάσεις στο Θέατρο 104 κάθε Σάββατο και Κυριακή στις 21:00.

Το έργο του βραβευμένου με Tony συγγραφέα Dennis Kelly («Ορφανά», «Ματίλντα – Το μιούζικαλ») παρουσιάστηκε πέρσι για πρώτη φορά στην Ελλάδα σε μετάφραση – σκηνοθεσία Άννας-Μαρίας Στεφαδούρου, με τη Δώρα Παρδάλη, στο Θέατρο 104.

Μία γυναίκα γνωρίζει τυχαία τον μέλλοντα σύζυγό της σ’ ένα αεροδρόμιο. Ένας έντονος, παθιασμένος, τρελός έρωτας. Σύντομα αρχίζουν να φτιάχνουν την κοινή τους ζωή. Αγοράζουν σπίτι, χτίζουν καριέρες, κάνουν παιδιά – μία συνηθισμένη οικογένεια. Μέχρι που εκείνος αρχίζει να αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα με τη δουλειά του, ενώ εκείνη απολαμβάνει ολοένα και μεγαλύτερη επαγγελματική αναγνώριση. Οι ισορροπίες ανατρέπονται. Τα πάντα αλλάζουν παίρνοντας μία απροσδόκητη και εφιαλτική τροπή…

«Δεν θυμάμαι κάποια συγκεκριμένη στιγμή που άρχισε να ξεφεύγει το πράγμα μεταξύ μας – θυμάμαι ότι βρέθηκα σε αυτήν την κατάσταση ξαφνικά».

To«Girls & Boys» έκανε την παγκόσμια πρεμιέρα του τον Φεβρουάριο του 2018 στο Βασιλικό Θέατρο του Λονδίνου, σε σκηνοθεσία Lyndsey Turner, με πρωταγωνίστρια την βραβευμένη με BAFTA Carey Mulligan, σοκάροντας το κοινό και αποσπώντας διθυραμβικές κριτικές.

Ένας συνταρακτικός μονόλογος για τη βία, την εξουσία, τις σχέσεις των δύο φύλων μέσα στη σύγχρονη πατριαρχική κοινωνία.

Λίγα λόγια από τον συγγραφέα:

«Δεν έχω υπάρξει ποτέ βίαιος, αλλά μόνο επειδή δεν ήμουν καλός σε αυτό. Δεν υπήρξα ποτέ ο σκληρός τύπος, αλλά πιθανώς να υπάρχει κάπου μέσα μου ένα κομμάτι που να επιθυμεί να σκοτώσει κάποιον. Μην με παρεξηγείτε. Δεν φαντασιώνομαι πάνω στη βία, στην πραγματικότητα με αρρωσταίνει. Αλλά νομίζω ότι υπάρχει μία πλευρά μου, σε ένα παράλληλο σύμπαν, που την ευχαριστιέται. Πολλοί άντρες το κάνουν. Υπάρχει κάτι στους άντρες που τους ωθεί στη βία και η ανατροφή και η επίγνωση είναι τα αντίδοτα. Οι άνδρες χρειάζονται την αρρενωπότητα και οι γυναίκες τη θηλυκότητα. Αλλά υπάρχουν άνδρες εκεί έξω για τους οποίους η επιβεβαίωση του ανδρισμού τους συνεπάγεται την αδυναμία τους να χάσουν ή να λυγίσουν, παρά μόνο να σπάσουν ολοκληρωτικά. Εκείνος ήταν ένας από αυτούς τους άνδρες με μία ωρολογιακή βόμβα που περίμενε να εκραγεί μέσα του».

Απόσπασμα από συνέντευξη του Dennis Kelly στην εφημερίδα “The Guardian”

Σημείωμα σκηνοθέτιδας:

«Η οπτική της δικής μας παράστασης και η κύρια προτεραιότητά μας είναι να ειπωθεί αυτή η ιστορία, στην Ελλάδα, τώρα. Όλο αυτόν τον καιρό, που η οικονομία της χώρας βρίσκεται σε κρίση, επιχειρήσεις, η μία μετά την άλλη, κλείνουν και οι άνδρες συχνά δεν μπορούν πια να προσφέρουν οικονομικά στο σπίτι και την οικογένεια. Σ’ αυτές τις συνθήκες αμέτρητα ζευγάρια έρχονται αντιμέτωπα με μια σκληρή πραγματικότητα: αδυνατούν να διαχειριστούν αλλαγές στο ενδοοικογενειακό τους περιβάλλον, ειδικά όταν πρόκειται για αλλαγές στην εισοδηματική τους ισορροπία. Οι ρόλοι του αρσενικού και θηλυκού ορίζονται και εξυπηρετούνται, σχεδόν ασυνείδητα, από ετεροπροσδιορισμούς, παλαιικούς νόμους κι έναν συντηρητισμό, που κάποιοι θέλουν να πιστεύουν ότι έχει ξεπεραστεί. Όχι, στην ουσία του όμως. Συναισθηματικά ανώριμοι και θεμελιωδώς ανασφαλείς, φέρονται σαν «κορίτσια και αγόρια», με συνέπειες τέτοιες, που η παράβλεψή τους ισοδυναμεί με σιωπηρή συναίνεση σε έγκλημα».

Άννα-Μαρία Στεφαδούρου

Συντελεστές:

Μετάφραση – Σκηνοθεσία: Άννα-Μαρία Στεφαδούρου

Σκηνικά: Ηλέκτρα Σταμπούλου

Κοστούμια: Βασιλική Σύρμα

Φωτισμοί: Αλέξανδρος Αλεξάνδρου

Φωτογραφίες: Πάτροκλος Σκαφίδας

Trailer: Έλενα Κώτση

Παίζει η Δώρα Παρδάλη

Επικοινωνία: Γιώτα Δημητριάδη

Πρεμιέρα: 10 Οκτωβρίου 2020

Παραστάσεις: Σάββατο στις 21:00 και Κυριακή στις 20:00 (για 12 παραστάσεις)

Εισιτήρια: 12 ευρώ, 10 ευρώ (μειωμένο)

Διάρκεια: 90 λεπτά

Θέατρο 104 (Black Box)

Ευμολπιδών 41, Γκάζι, Αθήνα, T. 210 3455.020

Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε..Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε. | https://www.facebook.com/theatre104/

Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.@Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε..Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε. | https://www.facebook.com/Girls-and-Boys-101474127877379/?ref=br_rs

«Αλλά θέλετε να μάθετε ποιο είναι το πραγματικό θέμα; Θα σας πω εγώ ποιο είναι το πραγματικό θέμα. Το πραγματικό θέμα είναι η εξουσία».

Μετά την μεγάλη αποδοχή κοινού και κριτικών η παράσταση «Girls & Boys» επιστρέφει από τις 3 Οκτωβρίου και για 12 μοναδικές παραστάσεις στο Θέατρο 104 κάθε Σάββατο και Κυριακή στις 21:00.

Το  έργο του βραβευμένου με Tony συγγραφέα Dennis Kelly («Ορφανά», «Ματίλντα – Το μιούζικαλ») παρουσιάστηκε πέρσι για πρώτη φορά στην Ελλάδα σε μετάφραση – σκηνοθεσία Άννας-Μαρίας Στεφαδούρου, με τη Δώρα Παρδάλη, στο Θέατρο 104.

Μία γυναίκα γνωρίζει τυχαία τον μέλλοντα σύζυγό της σ’ ένα αεροδρόμιο. Ένας έντονος, παθιασμένος, τρελός έρωτας. Σύντομα αρχίζουν να φτιάχνουν την κοινή τους ζωή. Αγοράζουν σπίτι, χτίζουν καριέρες, κάνουν παιδιά – μία συνηθισμένη οικογένεια. Μέχρι που εκείνος αρχίζει να αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα με τη δουλειά του, ενώ εκείνη απολαμβάνει ολοένα και μεγαλύτερη επαγγελματική αναγνώριση. Οι ισορροπίες ανατρέπονται. Τα πάντα αλλάζουν παίρνοντας μία απροσδόκητη και εφιαλτική τροπή…

«Δεν θυμάμαι κάποια συγκεκριμένη στιγμή που άρχισε να ξεφεύγει το πράγμα μεταξύ μας – θυμάμαι ότι βρέθηκα σε αυτήν την κατάσταση ξαφνικά».

To«Girls & Boys»  έκανε την παγκόσμια πρεμιέρα του τον Φεβρουάριο του 2018 στο Βασιλικό Θέατρο του Λονδίνου, σε σκηνοθεσία Lyndsey Turner, με πρωταγωνίστρια την βραβευμένη με BAFTA Carey Mulligan, σοκάροντας το κοινό και αποσπώντας διθυραμβικές κριτικές.

Ένας συνταρακτικός μονόλογος για τη βία, την εξουσία, τις σχέσεις των δύο φύλων μέσα στη σύγχρονη πατριαρχική κοινωνία.

Έγραψαν για την παράσταση:

Όσοι αγαπούν τον συγγραφέα Ντένις Κέλι ή έχουν δει «τα Ορφανά», αξίζει να δουν το νέο του έργο «Girls and boys», στο θέατρο 104, στο Γκάζι. Είναι έργο ωμό με δυο χαρακτήρες, μια ηθοποιό και το κοινό και το λέω αυτό γιατί είναι ένα έργο λεπτής ισορροπίας και αν μείνεις σαν θεατής απέξω, το παιχνίδι χάθηκε. Είναι μια ιστορία για δυο ανθρώπους που αγαπιούνται, οικοδομούν μια ζωή, μια οικογένεια και αυτή αρχίζει να θρυμματίζεται μέχρι να καταστραφεί με τον πιο άγριο τρόπο.

Είναι ένα έργο για τη λεηλασία της ζωής και την στιγμή που δε μπορείς να καταλάβεις τον τρόπο με τον οποίο όλα ξεφεύγουν από τον έλεγχο. Μας αφορά αυτό το έργο και είναι κάτι που βλέπουμε συχνά, ειδικά τα τελευταία χρόνια- τις σχέσεις μέσα σε ένα οικονομικό πλαίσιο που καταρρέει να βουλιάζουν και να διαλύονται. Και την αδυναμία αυτής της διαχείρισης να μετατρέπεται σε εκτρωματική βία, σε παλιούς ρόλους και συντηρητικά μοντέλα, αξεπέραστα. Είναι η πρώτη σκηνοθεσία της Άννα-Μαρία Στεφαδούρου και αυτό τον πολύ δύσκολο και ευαίσθητο ρόλο υποδύεται η Δώρα Παρδάλη. Το τόλμησαν και νομίζω τα κατάφεραν πολύ καλά. Είναι ένα έργο που σε κάνει να ανησυχείς και είναι ωραίο να συμβαίνει αυτό.

Αργυρώ Μποζώνη, elculture.gr

Σημαντική είναι και η εικονοποιία που διακρίνεται από το κυρίαρχο γνώρισμά της, την εναλλαγή, τη σφοδρότητα, αλλά και την ποικιλομορφία της.Η Δώρα Παρδάλη, υπηρετεί με τόλμη και ζήλο αυτήν την εικονοποιία, και έτσι αποδεικνύει, πλην των άλλων, το πολυδιάστατο του ταλέντου της.

 

Ζωή Τόλη, enetpress

Η μετάφραση της Άννας-Μαρίας Στεφαδούρου αποδίδει ένα κείμενο ζωντανό, με λόγο σύγχρονο και πηγαίο, ενώ η σκηνοθετική της ματιά υπηρετεί την ένταση μιας νεανικής αφήγησης αλλά και το σοκ της τελικής ανατροπής.

 

Λουκία Σουγιά, θέατρο.gr

Με τη Δώρα Παρδάλη να ξεδιπλώνει το ταλέντο της χωρίς υπερβολές και ιδιαίτερες εξάρσεις, με τη συγκίνηση και το πόνο να διαδέχονται την αυστηρή καταγραφή των γεγονότων από έναν αυτόπτη μάρτυρα.

 

Κακλαμάνη Αθηνά, toperiodiko.gr

 

Η σκηνοθεσία της Άννας-Μαρίας Στεφαδούρου μας προσέφερε μια σπάνια και ουσιαστική θεατρική εμπειρία. Αγκάλιασε με αγάπη και τεράστιο ενδιαφέρον ένα έργο με απίστευτα σημαντικές προεκτάσεις για τα θέματα τα οποία πραγματεύεται, δημιουργώντας μια σπουδαία παράσταση με ρυθμό και συναίσθημα.

Νίκη Ράπτη, theathinai.com

Η σκηνοθέτης, υπογράφει και την μετάφραση του κειμένου, μια μετάφραση που πραγματικά μιλάει στα αυτιά του θεατή, του προκαλεί το γέλιο, του φέρνει ανάγλυφα τα συναισθήματα και τις καταστάσεις.

Νάγια Παπαπανου, boemradio.gr

Η παράσταση έχει αμεσότητα (το περιορισμένο του χώρου άλλωστε βοηθά σε αυτό), αλλά δεν έχει μια ξεκάθαρη κατεύθυνση αν απευθύνεται σε ευθεία γραμμή στο θεατή, ή θέλει να τον κάνει συμμέτοχο του σκεπτικού της μέσω ενός αυτοψυχογραφήματος.

 

Onlytheater.gr

Η νεαρή ηθοποιός είναι εμφανές ότι ζει την κάθε φράση, πάλλεται με την κάθε λέξη, νιώσαμε μαζί της κάθε ανάσα, κάθε εσωτερικό κραδασμό.

Μαρινέλλα Φρουζάκη,theatromania.gr

Λίγα λόγια από τον συγγραφέα:

«Δεν έχω υπάρξει ποτέ βίαιος, αλλά μόνο επειδή δεν ήμουν καλός σε αυτό. Δεν υπήρξα ποτέ ο σκληρός τύπος, αλλά πιθανώς να υπάρχει κάπου μέσα μου ένα κομμάτι που να επιθυμεί να σκοτώσει κάποιον. Μην με παρεξηγείτε. Δεν φαντασιώνομαι πάνω στη βία, στην πραγματικότητα με αρρωσταίνει. Αλλά νομίζω ότι υπάρχει μία πλευρά μου, σε ένα παράλληλο σύμπαν, που την ευχαριστιέται. Πολλοί άντρες το κάνουν. Υπάρχει κάτι στους άντρες που τους ωθεί στη βία και η ανατροφή και η επίγνωση είναι τα αντίδοτα. Οι άνδρες χρειάζονται την αρρενωπότητα και οι γυναίκες τη θηλυκότητα. Αλλά υπάρχουν άνδρες εκεί έξω για τους οποίους η επιβεβαίωση του ανδρισμού τους συνεπάγεται την αδυναμία τους να χάσουν ή να λυγίσουν, παρά μόνο να σπάσουν ολοκληρωτικά. Εκείνος ήταν ένας από αυτούς τους άνδρες με μία ωρολογιακή βόμβα που περίμενε να εκραγεί μέσα του».

Απόσπασμα από συνέντευξη του Dennis Kelly στην εφημερίδα “The Guardian”

Σημείωμα σκηνοθέτιδας:

«Η οπτική της δικής μας παράστασης και η κύρια προτεραιότητά μας είναι να ειπωθεί αυτή η ιστορία, στην Ελλάδα, τώρα. Όλο αυτόν τον καιρό, που η οικονομία της χώρας βρίσκεται σε κρίση, επιχειρήσεις, η μία μετά την άλλη, κλείνουν και οι άνδρες συχνά δεν μπορούν πια να προσφέρουν οικονομικά στο σπίτι και την οικογένεια. Σ’ αυτές τις συνθήκες αμέτρητα ζευγάρια έρχονται αντιμέτωπα με μια σκληρή πραγματικότητα: αδυνατούν να διαχειριστούν αλλαγές στο ενδοοικογενειακό τους περιβάλλον, ειδικά όταν πρόκειται για αλλαγές στην εισοδηματική τους ισορροπία. Οι ρόλοι του αρσενικού και θηλυκού ορίζονται και εξυπηρετούνται, σχεδόν ασυνείδητα, από ετεροπροσδιορισμούς, παλαιικούς νόμους κι έναν συντηρητισμό, που κάποιοι θέλουν να πιστεύουν ότι έχει ξεπεραστεί. Όχι, στην ουσία του όμως. Συναισθηματικά ανώριμοι και θεμελιωδώς ανασφαλείς, φέρονται σαν «κορίτσια και αγόρια», με συνέπειες τέτοιες, που η παράβλεψή τους ισοδυναμεί με σιωπηρή συναίνεση σε έγκλημα».

Άννα-Μαρία Στεφαδούρου

Συντελεστές:

Μετάφραση – Σκηνοθεσία: Άννα-Μαρία Στεφαδούρου

Σκηνικά: Ηλέκτρα Σταμπούλου

Κοστούμια: Βασιλική Σύρμα

Φωτισμοί: Αλέξανδρος Αλεξάνδρου

Φωτογραφίες: Πάτροκλος Σκαφίδας

Trailer: Έλενα Κώτση

Παίζει η Δώρα Παρδάλη

Επικοινωνία: Γιώτα Δημητριάδη

Πρεμιέρα: 3 Οκτωβρίου 2020

Παραστάσεις: Σάββατο στις 21:00 και Κυριακή στις 20:00 (για 12 παραστάσεις)

Εισιτήρια: 12 ευρώ, 10 ευρώ (μειωμένο)

Διάρκεια: 90 λεπτά

Θέατρο 104 (Black Box)

Ευμολπιδών 41, Γκάζι, Αθήνα, T. 210 3455.020

Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε..Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε. | https://www.facebook.com/theatre104/

girlsandboysgr@gmail.com | https://www.facebook.com/Girls-and-Boys-101474127877379/?ref=br_rs

ΓΙΒΡΑΛΤΑΡ

Μια παράσταση των

GINGER CREEPERS THEATER BAND

Πρεμιέρα 9 Μαρτίου

Τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται

Δύο Βρετανοί αρχαιοκάπηλοι, ο Λίο και ο Λούι, γνωρίστηκαν στο Πανεπιστήμιο όπου σπούδαζαν αρχαιολογία. Όταν ένας καθηγητής τούς παρουσίασε ένα σημαντικό εύρημα, εκείνοι αποπειράθηκαν να το κλέψουν. Τους έπιασαν όμως και τους απέβαλαν από το πανεπιστήμιο. Στη συνέχεια, αποπειράθηκαν να κλέψουν και άλλα ευρήματα ανά τον κόσμο, με αποτέλεσμα να τους κυνηγάει η Ίντερπολ και να καταλήξουν φυγαδευμένοι στον απομονωμένο κόλπο του Γιβραλτάρ.

Εκεί, εμφανίζονται με νέες ταυτότητες και για κάλυψη δημιουργούν μία ρομαντική ραδιοφωνική εκπομπή με μουσικές του κόσμου. Παράλληλα μαθαίνουν τη φήμη πως λίγα ναυτικά μίλια έξω από το Γιβραλτάρ, βρίσκεται η μυθική Ατλαντίδα. Έτσι ξεκινούν για τη μεγαλύτερη ανακάλυψη του 21ου αιώνα.

Το έργο διαδραματίζεται σε πραγματικό χρόνο, στο πλαίσιο της εκπομπής των ηρώων, η οποία και θα μεταδίδεται ζωντανά σε ιντερνετικό ραδιοφωνικό σταθμό στην ιστοσελίδα της ομάδας (www.gingercreepers.com).

Οι Ginger Creepers δημιουργούν μια στατική περιπέτεια, έναν πολυσύνθετο προσωπικό κόσμο, εντός και εκτός της σκηνής, συνδυάζοντας μύθους, ιστορικές αναφορές, σε συνδυασμο με την προσωπική τους δημιουργική διαδικασία, σε ένα θέαμα που ξεκινάει και ολοκληρώνεται πριν και μετά την ίδια την παράσταση.

 

 

 

Συντελεστές

 

Σύλληψη - Κείμενο: Ginger Creepers (Χρ. Καπενής – Γρ. Χατζάκης)

Σκηνοθεσία: Γρηγόρης Χατζάκης

Σκηνικά: Ζωή Αρβανίτη

Κοστούμια: Lila Nova  

Μουσική: Βύρων Κατρίτσης

Βοηθός Σκηνοθέτη: Κική Μπαρμπαβασίλογλου

Φωτογραφίες: Φίλιππος Μαργκαλιάς

Γραφιστική Επιμέλεια: Michelangelo Bevilacqua

 

Ερμηνεύουν

 

Χρήστος Καπενής, Γρηγόρης Χατζάκης, Δώρα Παρδάλη

 

Πληροφορίες

 

Παραστάσεις: Από 9 Μαρτίου

 

Ημέρες & ώρες παραστάσεων: Σάββατο & Κυριακή στις 19.00

 

Τιμές εισιτηρίων:

Γενική Είσοδος: 12€

Φοιτητικό, ανέργων: 8€

Ατέλειες ηθοποιών: 5€

 

BIOS

Πειραιώς 84, Αθήνα

Τηλ. 210 3425335

 

Προπώληση εισιτηρίων: VIVA.GR

 

 

Διάρκεια παράστασης: 110 λ.

«Τα Τέσσερα Κοριτσάκια» του Χρήστου Καρασαββίδη παρατείνουν τις παραστάσεις τους μέχρι τον Φεβρουάριο στο Tempus Verum - Εν Αθήναις κάθε Σάββατο και Κυριακή.Θα είμαστε ευτυχισμένες. Κανένας πόλεμος δεν θα μας νοιάζει. Εμείς θα είμαστε προτεκτοράτο του ουρανού κι απ’ την στρατιωτική μας βάση, θα εκτοξεύουμε αστέρια και σύννεφα να πνίγουμε βηχωδώς τους παραστρατημένους δικτάτορες και να φωτίζουμε τις ειρηνοφόρες διάνοιες.Έρωτας εναντίον πολέμου
Ο Χρήστος Καρασαββίδης εμπνέεται από το κείμενο του Πάμπλο Πικάσο και το γράφει ξανά από την αρχή. Το αποτέλεσμα; Ένα μανιφέστο πάνω στον έρωτα και τις μάχες των λαών, όπου τα χρώματα και τα παιδικά παιχνίδια μπερδεύονται με την ανήλικη σεξουαλικότητα.
Στα συντρίμμια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, τέσσερα κοριτσάκια σ’ έναν λαχανόκηπο που θα μπορούσε να είναι πεδίο μάχης, καράβι ή φεγγάρι, παίζουν βίαια παιχνίδια. Ονειρεύονται, αυτοσαρκάζονται και κραυγάζουν για τη δύναμη του έρωτα και την αδυναμία του πολέμου.
«Τα Τέσσερα Κοριτσάκια», η παράσταση που άφησε άφωνο το κοινό, με την ποιητική της γλώσσα και τον γόνιμο πειραματισμό, παρουσιάζεται ξανά στην ανανεωμένη της εκδοχή, εξακολουθώντας ν’ αναζητά τη μορφή του νέου δημιουργικού θεάτρου.