Ευαγγελή Φίλη "Η αγάπη υπερβαίνει ακόμα και το θάνατο"

Πέμπτη, 06/02/2020 - 15:47
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ
στην Μαρία Κωνσταντοπούλου

Βρεθήκαμε με την Ευαγγελή Φίλη στα παρασκήνια της παράστασης "Αγάπη ή Φαντάσματα Ενός Μη Τόπου", η οποία θα παρουσιάζεται στο Μπάγκειον μέχρι την Κυριακή 23 Φεβρουαρίου και μιλήσαμε για πολλά.

Πως προέκυψε η συνεργασία με την Ελένη Καλαρά και την Ομάδα Blow Up;

Με την Ελένη Καλαρά, που είναι ιδρυτικό μέλος της ομάδας Blow Up, γνωριζόμαστε αρκετά χρόνια. Είχαμε συνεργαστεί στο παρελθόν ως ηθοποιοί/performers.  Όταν αποφάσισε να ανεβάσει την "Αγάπη" στο Μπάγκειον, μου ζήτησε να συμμετέχω στο εγχείρημα αυτό και δέχτηκα αμέσως με μεγάλη χαρά.  Υπάρχει κανείς που δεν τον αφορά η Αγάπη;

Ποιος είναι ο δικός σας ρόλος στην παράσταση;

Λόγω της ιδιαίτερης φύσης της παράστασης, θα έλεγα πως δεν υπηρετώ ακριβώς ένα ρόλο, αλλά έχω δημιουργήσει μια persona, μια φιγούρα της οποίας παρακολουθούμε τη διαδρομή. Πρόκειται για μια γυναίκα που βρίσκεται στο μεταίχμιο μεταξύ νιότης και ωριμότητας και προσπαθεί να ισορροπήσει ανάμεσα στην αγάπη και την απώλεια. Κουβαλάει και μοιράζεται ό,τι σημαντικό της έχει συμβεί και την έχει καθορίσει, αφήνοντας ένα αποτύπωμα πάνω της, ενώ εξακολουθεί να αναζητά την αγάπη εκείνη μέσα από την οποία θα αναγεννηθεί. 

Πόσο εξοικειωμένο είναι το κοινό σε πιο εναλλακτικές παραστάσεις ;

Σήμερα το κοινό είναι πολύ πιο εξοικειωμένο από ό,τι ήταν 15 χρόνια πριν, όταν άρχισα να συμμετέχω σε devised παραστάσεις και περιπατητικές performance σε μη θεατρικούς χώρους. Ακόμα όμως και οι θεατές που ίσως να μην έχουν συνηθίσει σε τέτοιου είδους θεάματα, παρατηρώ πως είναι συνήθως ανοιχτοί και τελικά εκπλήσσονται ευχάριστα από την εμπειρία τους.


Η αγάπη που πραγματεύεται το έργο μπορεί να κρύβεται στα φαντάσματα του καθένα μας ή είναι κάτι ζωντανό ;

Η αγάπη είναι πάντα κάτι ζωντανό, ακόμα κι αν την κρύβουμε κάποιες φορές στα φαντάσματα μας, γιατί πονέσαμε ή φοβηθήκαμε. Πιστεύω πως η αγάπη υπερβαίνει ακόμα και το θάνατο, το τέλος - φυσικό ή συμβολικό- και πάντα μετασχηματίζεται, μετουσιώνεται, δε χάνεται πάντως. Αν έχεις λάβει αγάπη αναπόφευκτα θα δώσεις. Αν έχεις νιώσει αγάπη για κάποιον/α, ακόμα κι αν δεν έχεις ανταπόκριση από το συγκεκριμένο πρόσωπο, θα σου επιστρέψει από άλλη πηγή. Όπως λέει κι ένα αγαπημένο τραγούδι, "all is full of love", τα πάντα είναι γεμάτα αγάπη.


Ποια είναι η γνώμη σας για την πληθώρα παραστάσεων στην Αθήνα; Είναι καλό για τους ηθοποιούς αλλά και για το κοινό ;

Καλό είναι να δίνεται βήμα σε καλλιτέχνες ώστε να δημιουργούν και να επικοινωνούν τη δουλειά τους, αλλά με ποιούς όρους; Πόσες από τις παραστάσεις που ανεβαίνουν κάθε χρόνο -στη διευρυμένη πλέον σεζόν- είναι "βιώσιμες"; Σε πόσες από αυτές αμείβονται οι συντελεστές αξιοπρεπώς; Και σε πόσες από τις πολυάριθμες παραστάσεις να πρωτοπάει το θεατρόφιλο κοινό της Αθήνας, που ούτως ή άλλως -σε σχέση με τον πληθυσμό της πόλης- είναι μικρό; Μου αρέσει η πολυφωνία κι η ποικιλομορφία της θεατρικής ζωής στην Αθήνα, αλλά με προβληματίζει ταυτόχρονα.

Υπάρχει ενδιαφέρον η παράσταση να ταξιδέψει μετά το Μπάγκειον και εκτός Ελλάδας;

Το να ταξιδέψει η παράσταση στο εξωτερικό είναι μέσα στις επιδιώξεις μας, αν και λόγω του μεγέθους της παραγωγής κάτι τέτοιο μοιάζει δύσκολο, ιδίως αν δεν υπάρξει ένας θεσμός που να λειτουργήσει υποστηρικτικά. Θα ήθελα πολύ να ταξιδέψει η "Αγάπη" εκτός συνόρων, πιστεύω πως η συγκεκριμένη δουλειά εύκολα μπορεί να σπάσει τους φραγμούς της γλώσσας.

 
Ποια είναι τα δικά σας καλλιτεχνικά σχέδια ;

Στα άμεσα σχέδιά μου είναι η συμμετοχή μου στην παράσταση "Η Σούπα", ένα έργο που έγραψε και σκηνοθετεί ο καλός φίλος και συνεργάτης Στέλιος Παρρής. Ξεκινάμε στις 9 Μαρτίου στο θέατρο ΙΣΟΝ για 12 παραστάσεις κάθε Δευτέρα και Τρίτη.  Επίσης στις αρχές Μαΐου θα επαναληφθεί για λίγες παραστάσεις  η multimedia performance "Αντιγόνη, μια Ύβρις" από την Ομάδα 7 σε σκηνοθεσία Βίκυς Μαστρογιάννη στο Booze Cooperativa.


Η Ευαγγελή Φίλη γεννήθηκε στο Rochester του Michigan. Σπούδασε υποκριτική και θεατρολογία στο Τμήμα Θεάτρου του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και στο πανεπιστήμιο του Exeter, Αγγλία (ως υπότροφος του προγράμματος Erasmus). Έχει παρακολουθήσει σεμινάρια υποκριτικής και κίνησης. Έχει συμμετάσχει ως ηθοποιός-performer σε θεατρικές παραγωγές (ενδεικτικά αναφέρονται: 2019 Αγάπη ή Φαντάσματα ενός Μη Τόπου  σκηνοθεσία Ε.Καλαρά, Αντιγόνη, μια Ύβρις  σκηνοθεσία Β. Μαστρογιάννη, 2017 Afterlives  σκηνοθεσία Γ.Αργυροπούλου-P.Kirk, 2016 Οδύσσεια-Νέκυια σκηνοθεσία Φ.Παπαδόδημα, 2016  Μνήμες μιας σκύλας και 2013-15 Sex Τrafficking σκην. A.Μaioletti, 2011 Πολεοδομία II:Μια εκδρομή, Έντεκα, 2010 Αντίστροφη Μέτρηση  με την ομάδα ΜKultra, 2005 Secret location 2, 2004 Restricted Area με την ομάδα F2 Performance Unit, 2003 Ενός πουλιού, μόνο, η φωνή σκηνοθεσία Μ.Μάσχα κ.ά. ) και  σε κινηματογραφικές ταινίες (Μαμά Βασίλισσα σκηνοθεσία Άρτεμις Αναστασιάδου, μικρού μήκους, Η ρεζέρβα, σκηνοθεσία Μ. Γαστεράτος, μικρού μήκους, Περί των όπλων κρίσις, σκηνοθεσία Γ. Παντελεάκης, μικρού μήκους, Το λιβάδι που δακρύζει, σκηνοθεσία Θ. Αγγελόπουλος).   

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ
ΑΓΑΠΗ Ή ΦΑΝΤΑΣΜΑΤΑ ΕΝΟΣ ΜΗ ΤΟΠΟΥ

Συντελεστές – Καλλιτέχνες

Ιδέα -Σύνθεση-Σκηνοθεσία- Επιμέλεια: Ελένη Καλαρά

Σύμβουλος δραματουργικής σύνθεσης: Μάριος Χατζηπροκοπίου

Σύμβουλος επιμέλειας έκθεσης: Θεόφιλος Τραμπούλης

Σκηνική επιμέλεια χώρου, κοστούμια: Kenny MacLellan

Σχεδιασμός ήχου: Ελένη Καβούκη

Επιμέλεια κίνησης: Μυρτώ Δελημιχάλη

Σχεδιασμός φωτισμού: Χάρης Δάλλας

Βοηθός Σκηνοθέτη: Μυρτώ Δελημιχάλη

Υπεύθυνος παραγωγής: Σταμάτης Τσιμπίδης

Βοηθός παραγωγής: Δώρα Κόχυλα

Βοηθός ήχου: Ευτυχία Καμενάκη

Οπτική ταυτότητα: The Birthdays Design

Video trailer: Ιάσων Αθανασιάδης/Iason Athanasiadis

Φωτογραφίες παράστασης: Παναγιώτης Ευαγγελίδης, Δημήτρης Συρανίδης, Ιάσων Αθανασιάδης

Ηθοποιοί-χορευτές/περφόρμερ:  Ηλίας Βογιατζηδάκης, Ορφέας Γεωργίου, Μυρτώ Δελημιχάλη, Ελένη Καλαρά, Αναστασία Κατσιναβάκη, Βαγγέλης Παπαδάκης, Ευαγγελή Φίλη, Χάρης Φραγκούλης, Αλεξάνδρα Χασάνη.

Εικαστικοί:  Μαργαρίτα Αθανασίου, Αντώνης Αντωνίου, Μανώλης Δασκαλάκης-Λεμός, Γιάννης Ισιδώρου, Αλεξία Καραβέλα, Χριστίνα Κατσάρη, Καρολίνα Κρασούλη,  Άννα Λάσκαρη, Κυριακή Μαυρογεώργη, Βασίλης Παπαγεωργίου.

 

Ημέρες παραστάσεων:

Πέμπτη, Παρασκευή 20.15

 και Σάββατο, Κυριακή: 18.00

 

Τελευταία παράσταση 23 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2020

Αυστηρή ώρα προσέλευσης: 15 λεπτά νωρίτερα

Διάρκεια παράστασης: 120 λεπτά

Μπάγκειον Ξενοδοχείο

(3ος όροφος και η διαδρομή από την είσοδο έως αυτόν), στην Ομόνοια.

 

Εισιτήρια:

12,00 ευρώ, μειωμένο/ ατέλεια 7,00 ευρώ

Προπώληση: viva.gr

Απαραίτητη η τηλεφωνική κράτηση: 694 7632298

Σύνδεσμος για το video trailer της παράστασης

https://www.youtube.com/watch?v=EP9aX5wecQA

Αγάπη (ή φαντάσματα ενός Μη Τόπου). Εκδοχή #2 στο Μπάγκειον/ Τελευταίες παραστάσεις

Τετάρτη, 15/01/2020 - 21:25

Τελευταίες παραστάσεις

16, 17, 18, 19

23, 24, 25,26

ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2020

ΠΕΜΠΤΗ, ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΣΤΙΣ 20.15

&

ΣΑΒΒΑΤΟ, ΚΥΡΙΑΚΗ ΣΤΙΣ 18.00

 

Η Αγάπη (ή Φαντάσματα ενός Μη Τόπου) επιστρέφει στην Ομόνοια, στο κτίριο του  Μπάγκειου Ξενοδοχείου, για να διερευνήσει και πάλι τις διαδρομές της αγάπης μέσα από τη συνομιλία εικαστικών, θεατρικής πρακτικής-περφόρμανς και λογοτεχνίας.

Το καλλιτεχνικό εγχείρημα Αγάπη (ή φαντάσματα ενός Μη Τόπου) είναι μια διαδραστική, work in progress παράσταση και εικαστική έκθεση μαζί, που αναπτύσσεται στο χώρο του Μπάγκειου κτιρίου, από την είσοδο, σε όλο τον τρίτο όροφο του κτιρίου και στη διαδρομή προς αυτόν, στην Πλατεία Ομονοίας.  Φιλοδοξεί να δημιουργήσει μια «θραυσματική πόλη αγάπης», ένα έργο και συγχρόνως μια πλατφόρμα πειραματισμού που θα εξελίσσεται και θα αναδιατάσσεται με το χρόνο, συνδέοντας τον ενδιάμεσο, εφήμερο και πορώδη χαρακτήρα της Πλατείας Ομονοίας με ένα άχρονο σύμπαν αισθημάτων.

Ηθοποιοί, χορευτές-περφόρμερ, εικαστικοί, μουσικοί, συγγραφείς κ.ά. γίνονται οι δημιουργοί μιας «πόλης» από τα «θραυσματικά υλικά της αγάπης»: τον μετεωρισμό και την απουσία της αγάπης, τη συνεχή κι απεγνωσμένη αναζήτησή της, την πληρότητα, σωματική και ψυχική, που φέρνει η αγάπη, τις αισθήσεις που ενεργοποιεί η αγάπη, την εξάντληση και το πέρας της αγάπης, αλλά και την κατασκευή του υποκειμένου και του φύλου μέσα από την αγάπη, την ταξική και πολιτισμική παράμετρο του συναισθήματος.

 

Χαράσσονται έτσι διαδρομές μέσα στο κτίριο που μας οδηγούν σε μια υπαρξιακή καταβύθιση και διατυπώνουν ερωτήματα πάνω στην πολιτική και κοινωνική διάσταση της Αγάπης, αποκαλύπτοντας τις πολλαπλές προβολές και τη διαχειριστική χρήση της, τις κατασκευές και την αντιστροφή της έννοιας που φτάνει μέχρι τον εκφυλισμό της.

Αποτελεί η αγάπη ως υπαρξιακό δομικό υλικό της ζωής μας ουτοπία; Είναι ένα τοπίο σε έναν μη τόπο; Είναι πέρα από το χρόνο; Είναι εμπειρία; Είναι μια διαμεσολάβηση αισθημάτων; Είναι η απουσία της; Είναι μια απάτη; Μια κατασκευή; Ένα κάλεσμα; Μια κραυγή; Είναι εκ Θεού; Είναι βαθιά ανθρώπινη; Είναι δύναμη; Είναι αδυναμία; Είναι εγωιστική; Είναι απροϋπόθετη; Είναι σκληρή; Είναι πόνος; Είναι πληρότητα; Έχει κοινωνική διάσταση; Τι σημαίνει αγαπώ; Τι σημαίνει δρω με αγάπη; Είναι μια «ιδανική πολιτεία»;

Η Αγάπη (ή Φαντάσματα ενός Μη Τόπου) είναι μια έκθεση σύγχρονης τέχνης και συγχρόνως μια παράσταση που στηρίζεται στη φόρμα του devised theatre. Τα καλλιτεχνικά έργα απλώνονται σε όλο το χώρο του κτιρίου ή σε μέρος αυτού, και δημιουργούν μια υπαρξιακή διαδρομή, λειτουργώντας ταυτόχρονα ως αυτόνομα εικαστικά έργα αλλά και ως τοπόσημα γύρω από τα οποία αναπτύσσεται η επίδραση-διάδραση των περφόρμερ και των υπόλοιπων στοιχείων της παράστασης. Έτσι, τα έργα μετουσιώνονται-μεταμορφώνονται σε δομικά δραματουργικά στοιχεία της παράστασης και αποτελούν ένα ακόμα στοιχείο της αφήγησης.

Η παράσταση αντλεί υλικό από κλασικά και σύγχρονα κείμενα της παγκόσμιας λογοτεχνίας και φιλοσοφίας όπως: Μπερνάρ Μαρί Κολτές, Τζόρτζιο Αγκάμπεν, Αντόνιο Νέγκρι, Ίταλο Καλβίνο, Πολ Ρικέρ, Χάνα Άρεντ, Τζελαλεντίν Ρουμί, Σάρα Κέην, Χ. Λ. Μπόρχες, Απόστολος Παύλος, Άσμα Ασμάτων, Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη, Νίκου Γ. Πεντζίκη, Κώστα Κωστάκου, Σάββα Μιχαήλ, Σταύρου Ζουμπουλάκη, Ιωάννη Χρυσοστόμου, Μαρίνας Τσβετάγιεβα, Χέρμαν Μελβίλ, όπως και από προσωπικές αφηγήσεις κ.ά.

Συντελεστές – Καλλιτέχνες

Ιδέα -Σύνθεση-Σκηνοθεσία- Επιμέλεια: Ελένη Καλαρά

Σύμβουλος δραματουργικής σύνθεσης: Μάριος Χατζηπροκοπίου

Σύμβουλος επιμέλειας έκθεσης: Θεόφιλος Τραμπούλης

Σκηνική επιμέλεια χώρου, κοστούμια: Kenny MacLellan

Σχεδιασμός ήχου: Ελένη Καβούκη

Επιμέλεια κίνησης: Μυρτώ Δελημιχάλη

Σχεδιασμός φωτισμού: Χάρης Δάλλας

Βοηθός Σκηνοθέτη: Μυρτώ Δελημιχάλη

Υπεύθυνος παραγωγής: Σταμάτης Τσιμπίδης

Βοηθός παραγωγής: Δώρα Κόχυλα

Βοηθός ήχου: Ευτυχία Καμενάκη

Οπτική ταυτότητα: The Birthdays Design

Video trailer: Ιάσων Αθανασιάδης/Iason Athanasiadis

Φωτογραφίες παράστασης: Παναγιώτης Ευαγγελίδης, Δημήτρης Συρανίδης, Ιάσων Αθανασιάδης

Ηθοποιοί-χορευτές/περφόρμερ:  Ηλίας Βογιατζηδάκης, Ορφέας Γεωργίου, Μυρτώ Δελημιχάλη, Ελένη Καλαρά, Αναστασία Κατσιναβάκη, Βαγγέλης Παπαδάκης, Ευαγγελή Φίλη, Χάρης Φραγκούλης, Αλεξάνδρα Χασάνη.

 

Εικαστικοί:  Μαργαρίτα Αθανασίου, Αντώνης Αντωνίου, Μανώλης Δασκαλάκης-Λεμός, Γιάννης Ισιδώρου, Αλεξία Καραβέλα, Χριστίνα Κατσάρη, Καρολίνα Κρασούλη,  Άννα Λάσκαρη, Κυριακή Μαυρογεώργη, Βασίλης Παπαγεωργίου.

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ –ΕΙΚΑΣΤΙΚΗΣ ΕΚΘΕΣΗΣ

Ημέρες παραστάσεων:

 

 Πέμπτη, Παρασκευή 20.15

 και Σάββατο, Κυριακή: 18.00

 

Τελευταία παράσταση 26 Ιανουαρίου 2020

Αυστηρή ώρα προσέλευσης: 15 λεπτά νωρίτερα

Διάρκεια παράστασης: 120 λεπτά

Μπάγκειον Ξενοδοχείο

(3ος όροφος και η διαδρομή από την είσοδο έως αυτόν), στην Ομόνοια.

 

Εισιτήρια:

12,00 ευρώ, μειωμένο/ ατέλεια 7,00 ευρώ

Προπώληση: viva.gr

Απαραίτητη η τηλεφωνική κράτηση: 694 7632298

Σύνδεσμος για το video trailer της παράστασης

https://www.youtube.com/watch?v=EP9aX5wecQA

 

ΕΓΡΑΨΑΝ ΓΙΑ ΜΑΣ (αποσπάσματα)

--«…αυτή τη δουλειά με τις πολλές περφόρμανς, τα ωραία κείμενα, τους εξαιρετικούς ηθοποιούς, που φτιάχνουν με «θραύσματα της αγάπης», θαύματα, μη τη χάσετε. Μέσα στα δωμάτια του παλιού ξενοδοχείου, μέσα στα ξέφτια των ανθρώπων, μια εμπειρία που μου θύμισε σε προθέσεις και ένταση τον Εθνικό Ύμνο του Μαρμαρινού. Εδώ έχει πάει ακόμα πιο πέρα, πιο ψηλά, το πράγμα. Στο τέλος μετά από ένα λυτρωτικό τρυφερό χορό, ρίξτε μια ματιά από το παράθυρο, από ψηλά στη ξεχαρβαλωμένη πλατεία Ομονοίας και όλα θα πάρουν άλλο νόημα».

Αργυρώ Μποζώνη, δημοσιογράφος και κριτικός

-- «Η Αγάπη στο Μπάγκειον είναι ένα πάμπλουτο φτωχό θέατρο, teatro povero, στο οποίο οι θεατές περπατούν μες στη φαντασμαγορία της πόλης και στις μικρές εκρήξεις αισθημάτων και υπάρξεων στις αίθουσες του τρίτου ορόφου, είναι υπερδραματικά ταμπλώ βιβάν στον μαγικό ακάλυπτο, ψίθυροι και τριγμοί μαρμάρων, είναι μια περικύκλωση της αγάπης: είναι δυνατόν να συμβεί; ποιον αγαπούμε; ποιος μας αγάπησε; μας χάιδεψε; μας θέλησε και μας συχώρεσε; Το poltergeist της αγάπης μάς στοιχειώνει, όπως το Μπάγκειον το στοιχειώνουν μποέμ, χορεύτριες, ηθοποιοί, πότες, χαμένες ψυχές, περαστικοί, πλάνητες και πλανεμένοι».

Νίκος Ξυδάκης, δημοσιογράφος, πρώην αρχισυντάκτης πολιτιστικού στην Καθημερινή της Κυριακής

 

Θάνατος μοιρολόι. Γάμος γιορτή. Παρόμοιες όψεις της κοινης εμπειρίας. Φθορά και αναγέννηση. Η τελετουργία που λειτουργεί ως σημείο αφετηρίας στη διαδραστική παράσταση Αγάπη (ή Φαντάσματα ενός Μη Τόπου) της Ελένης Καλαρα και της ομάδας Blow- Up στο Μπάγκειον, δεν σου αφήνει περιθώριο να κάνεις πίσω. Εμπλέκεσαι κατευθείαν. Μετά ανεβαίνεις σκαλιά. Πόσα γαμημενα σκαλιά πρέπει ν ανεβείς για να βρεις αυτό που θέλεις («Είσαι η αγάπη μου;», «Μ αγαπάς;»); . Ή για να μην το βρεις ποτέ. Ή για να το βρεις και να σε διαλύσει. Ή για να το βρεις και να το διαλύσεις εσύ. Όλες οι εκδοχές, οι φάσεις και οι όψεις της «αγάπης» θίγονται σ΄αυτή την παράσταση η οποία αξιοποιεί θαυματουργά τους δοκιμασμένους, ρημαγμένους χώρους του παλιού ξενοδοχείου που διατηρεί όμως το αριστοκρατικό του μεγαλείο. Ο συμβολισμός είναι σαφής κι από αυτή την άποψη: εισέρχεσαι σ΄ένα μεγαλειώδη χώρο, στη διαδρομή όμως τα πατώματα τρίζουν, μπορεί να σκοντάψεις, οι τοίχοι ξεφλουδίζουν, θα βρεθείς στο σκοτάδι για να σε βρει το φως κι αντίστροφα. Αυτό που βρίσκεις καταρχάς είναι τα έργα της έκθεσης σύγχρονης τέχνης που αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της παράστασης. Είναι τα έργα που αποτελούν σταδιακά το σκηνικό για να ξετυλιχθεί σε διαφορετικά σημεία του τρίτου ορόφου αυτή η ολιστική προσέγγιση, με όλες τις αισθήσεις, της έννοιας «αγάπη». Που είναι τρυφερή ή και επικίνδυνα κοφτερή. Που είναι άγγιγμα, φιλί διστακτικό, φιλί παθιασμένο, ηχηρό, παιδικό. Που είναι φως καλοκαιρινό ή ψυχρό ή είναι σκοτάδι. Που είναι ανάμνηση στο γυμνό εκτεθειμένο σώμα. Που είναι μουσική μία άρια, ένα τραγούδι του Ζαμπέτα, ένα ντίσκο κομμάτι. Που είναι παράθυρο και κοιτάς απέναντι. Που είναι πόρτα και κοιτάς δίπλα. Που μυρίζει προζύμι και είναι ζυμωτό ψωμί ή τσουρέκι βουτηγμένο στο κακάο ή κόλυβα ή ψωμί και κρασί και «λάβετε φάγετε τούτο εστί το σώμα μου» και η Μαγδαληνή στην πιο απόλυτη ερωτική προσφορά να πλένει τα πόδια του Ιησού. Και που είναι θραύσματα αναμνήσεων λουσμένα στο φως: γενέθλια, το πατρικό σπίτι, μία πολυθρόνα, ο «τόπος μου». Αλλά όχι μόνον αυτά τα βελούδινα. Κι άλλα κοφτερά σαν τη λάμα στον πάγο και τη συνειδητοποίηση της ματαιότητας, σαν το κρύο νερό στην πλάτη και την αμφισημία της μητρικής αγάπης, σαν τη μοναξιά στα δωμάτια, σαν τα λόγια της Σάρα Κέιν ή του Δημητριάδη ή του Κολτές... Κι όλα νερό. Παντού νερό. Απ τον αμνιακό σάκο μέχρι αυτό που κατρακυλά στη ραχοκοκαλιά σου. Να τη δείτε αυτή την παράσταση. Εγώ την είδα και το πρώτο μισάωρο αισθάνθηκα κάπως άβολα, κουμπωμένη στην αρχή, αμυντική στην αρχή..Μετά σ αυτόν τον καλειδοσκοπικό κόσμο το «μετά» ακόμα κι αν η διαδρομή είναι κοινή, είναι απολύτως προσωπικό…Αν λυθείς, αν βουτήξεις σ΄αυτά τα άγνωστα νερά; (Laschia ch'io pianga).
Υ.Γ. Εάν μια τέτοια παράσταση που αξιοποιεί τα «υλικά» του θέατρου για να μεταφέρει την εμπειρία του θεατή σε ένα άλλο επίπεδο δεν επιχορηγείται, τότε ο θεσμός των επιχορηγήσεων όπως λειτουργεί είναι βαθιά αποτυχημένος. Που είναι.

Ναταλί Χατζηαντωνίου, αρχισυντάκρια πολιτιστικού, Έθνος

-- «Αν αγαπήσαμε αυτή την παράσταση ένα τσακ περισσότερο από τις υπόλοιπες, όχι μονάχα για τις εξαίρετες ερμηνείες ή για την πλήρη συμμετοχή της γεύσης, της όσφρησης και της αφής, αλλά κυρίως γιατί πρόκειται για ένα μίγμα τεχνών, ένα εγχείρημα συνομιλίας/ συνύπαρξης του θεάτρου, της λογοτεχνίας, των εικαστικών τεχνών, της κινητικής περφόμανς, της μουσικής με όλα αυτά να συνυπάρχουν και αναδομούνται όπως τα υφάσματα ξαναγεννιούνται μέσα από το πλέξιμο των γιαγιάδων, και αν αυτό δεν είναι ο ορισμός της μεταμοντέρνας τέχνης του σήμερα, τι είναι;»

Arts4

-- «Την ώρα που το devised theatre βαδίζει ολοταχώς προς τον ακαδημαϊσμό, μια δεμένη ομάδα από ηθοποιούς, χορευτές, εικαστικούς, περφόρμερς, δημιουργεί ένα σκηνικό γεγονός αφοπλιστικής ευθύτητας και γοητείας. Δύο μαγικές ώρες σε ένα συναρπαστικό χώρο…»

Γιώργος Βουδικλάρης, δημοσιογράφος και κριτικός, Artivist

 

Πρόκειται για ένα εγχείρημα πολύ διαφορετικό, ευφυές και ενδιαφέρον, το οποίο πραγματεύεται το ζήτημα της αγάπης υπαρξιακά, ιστορικά, ανθρωπολογικά, αισθητηριακά κι αισθησιακά.
Μπορεί αποχωρώντας από το Μπάγκειον κάποιος να νιώσει πιο ανάλαφρος, άλλος προβληματισμένος ή συγκινημένος. Σίγουρα, όμως όλοι θα έχουν καθρεφτίσει προσωπικές τους πτυχές, διότι αυτό το θέαμα δεν μπορεί να αφήσει κανέναν αδιάφορο.
Να σπεύσετε. Με αγάπη.

Μυρτώ Παπαϊωάννου, Texnes-Plus.gr

 

--«Μια παράσταση που αν την κοιτάξεις στα μάτια, μπορεί και να αγκαλιάσεις τον πάγο βουρκώνοντας μαζί του».
Παναγιώτης Καλυβίτης, fragilemag.gr 

Αγάπη (ή φαντάσματα ενός Μη Τόπου). Εκδοχή #2 στο Μπάγκειον

Τετάρτη, 13/11/2019 - 13:07
ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΣΜΕΝΗ ΠΡΕΜΙΕΡΑ

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 29 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ

ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ

ΚΑΘΕ ΠΕΜΠΤΗ, ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ, ΣΑΒΒΑΤΟ ΣΤΙΣ 20.15 και

ΚΥΡΙΑΚΗ ΣΤΙΣ 18.15

ΜΕΧΡΙ ΤΕΛΗ ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2020

Μετά την επιτυχία της πρώτης παρουσίασης και την ενθουσιώδη υποδοχή κριτικών και κοινού, η Αγάπη (ή Φαντάσματα ενός Μη Τόπου) επιστρέφει στην Ομόνοια, στο κτίριο του  Μπάγκειου Ξενοδοχείου, για να διερευνήσει και πάλι τις διαδρομές της αγάπης μέσα από τη συνομιλία εικαστικών, θεατρικής πρακτικής-περφόρμανς και λογοτεχνίας.

Το καλλιτεχνικό εγχείρημα Αγάπη (ή φαντάσματα ενός Μη Τόπου) είναι μια διαδραστική, work in progress παράσταση και εικαστική έκθεση μαζί, που αναπτύσσεται στο χώρο του Μπάγκειου κτιρίου, από την είσοδο, σε όλο τον τρίτο όροφο του κτιρίου και στη διαδρομή προς αυτόν, στην Πλατεία Ομονοίας.  Φιλοδοξεί να δημιουργήσει μια «θραυσματική πόλη αγάπης», ένα έργο και συγχρόνως μια πλατφόρμα πειραματισμού που θα εξελίσσεται και θα αναδιατάσσεται με το χρόνο, συνδέοντας τον ενδιάμεσο, εφήμερο και πορώδη χαρακτήρα της Πλατείας Ομονοίας με ένα άχρονο σύμπαν αισθημάτων.

Ηθοποιοί, χορευτές-περφόρμερ, εικαστικοί, μουσικοί, συγγραφείς κ.ά. γίνονται οι δημιουργοί μιας «πόλης» από τα «θραυσματικά υλικά της αγάπης»:

τον μετεωρισμό και την απουσία της αγάπης, τη συνεχή κι απεγνωσμένη αναζήτησή της, την πληρότητα, σωματική και ψυχική, που φέρνει η αγάπη, τις αισθήσεις που ενεργοποιεί η αγάπη, την εξάντληση και το πέρας της αγάπης, αλλά και την κατασκευή του υποκειμένου και του φύλου μέσα από την αγάπη, την ταξική και πολιτισμική παράμετρο του συναισθήματος.

 

Χαράσσονται έτσι διαδρομές μέσα στο κτίριο που μας οδηγούν σε μια υπαρξιακή καταβύθιση και διατυπώνουν ερωτήματα πάνω στην πολιτική και κοινωνική διάσταση της Αγάπης, αποκαλύπτοντας τις πολλαπλές προβολές και τη διαχειριστική χρήση της, τις κατασκευές και την αντιστροφή της έννοιας που φτάνει μέχρι τον εκφυλισμό της.

Αποτελεί η αγάπη ως υπαρξιακό δομικό υλικό της ζωής μας ουτοπία; Είναι ένα τοπίο σε έναν μη τόπο; Είναι πέρα από το χρόνο; Είναι εμπειρία; Είναι μια διαμεσολάβηση αισθημάτων; Είναι η απουσία της; Είναι μια απάτη; Μια κατασκευή; Ένα κάλεσμα; Μια κραυγή; Είναι εκ Θεού; Είναι βαθιά ανθρώπινη; Είναι δύναμη; Είναι αδυναμία; Είναι εγωιστική; Είναι απροϋπόθετη; Είναι σκληρή; Είναι πόνος; Είναι πληρότητα; Έχει κοινωνική διάσταση; Τι σημαίνει αγαπώ; Τι σημαίνει δρω με αγάπη; Είναι μια «ιδανική πολιτεία»;

Η Αγάπη (ή Φαντάσματα ενός Μη Τόπου) είναι μια έκθεση σύγχρονης τέχνης και συγχρόνως μια παράσταση που στηρίζεται στη φόρμα του devised theatre. Τα καλλιτεχνικά έργα απλώνονται σε όλο το χώρο του κτιρίου ή σε μέρος αυτού, και δημιουργούν μια υπαρξιακή διαδρομή, λειτουργώντας ταυτόχρονα ως αυτόνομα εικαστικά έργα αλλά και ως τοπόσημα γύρω από τα οποία αναπτύσσεται η επίδραση-διάδραση των περφόρμερ και των υπόλοιπων στοιχείων της παράστασης. Έτσι, τα έργα μετουσιώνονται-μεταμορφώνονται σε δομικά δραματουργικά στοιχεία της παράστασης και αποτελούν ένα ακόμα στοιχείο της αφήγησης.

Η παράσταση αντλεί υλικό από κλασικά και σύγχρονα κείμενα της παγκόσμιας λογοτεχνίας και φιλοσοφίας όπως: Μπερνάρ Μαρί Κολτές, Τζόρτζιο Αγκάμπεν, Αντόνιο Νέγκρι, Ίταλο Καλβίνο, Πολ Ρικέρ, Χάνα Άρεντ, Τζελαλεντίν Ρουμί, Σάρα Κέην, Χ. Λ. Μπόρχες, Απόστολος Παύλος, Άσμα Ασμάτων, Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη, Νίκου Γ. Πεντζίκη, Κώστα Κωστάκου, Σάββα Μιχαήλ, Σταύρου Ζουμπουλάκη, Ιωάννη Χρυσοστόμου, Μαρίνας Τσβετάγιεβα, Χέρμαν Μελβίλ, όπως και από προσωπικές αφηγήσεις κ.ά.

Συντελεστές – Καλλιτέχνες

Ιδέα -Σύνθεση-Σκηνοθεσία- Επιμέλεια: Ελένη Καλαρά

Σύμβουλος δραματουργικής σύνθεσης: Μάριος Χατζηπροκοπίου

Σύμβουλος επιμέλειας έκθεσης: Θεόφιλος Τραμπούλης

Σκηνική επιμέλεια χώρου, κοστούμια: Kenny MacLellan

Σχεδιασμός ήχου: Ελένη Καβούκη

Video: Παναγιώτης Ευαγγελίδης

Επιμέλεια κίνησης: Μυρτώ Δελημιχάλη

Σχεδιασμός φωτισμού: Χάρης Δάλλας

Βοηθός Σκηνοθέτη: Μυρτώ Δελημιχάλη

Υπεύθυνος παραγωγής: Σταμάτης Τσιμπίδης

Βοηθός παραγωγής: Δώρα Κόχυλα

 

Οπτική ταυτότητα: The Birthdays Design

Φωτογραφίες παράστασης: Παναγιώτης Ευαγγελίδης, Δημήτρης Συρανίδης

 

Ηθοποιοί-χορευτές/περφόρμερ:  Ηλίας Βογιατζηδάκης, Μυρτώ Δελημιχάλη, Ελένη Καλαρά, Νίκος Καμόντος, Βαγγέλης Παπαδάκης, Ευαγγελή Φίλη, Χάρης Φραγκούλης, Κατερίνα Φωτιάδη, Αλεξάνδρα Χασάνη.

Εικαστικοί:  Μαργαρίτα Αθανασίου, Αντώνης Αντωνίου, Μανώλης Δασκαλάκης-Λεμός, Γιάννης Ισιδώρου, Αλεξία Καραβέλα, Χριστίνα Κατσάρη, Καρολίνα Κρασούλη,  Άννα Λάσκαρη, Κυριακή Μαυρογεώργη, Βασίλης Παπαγεωργίου.

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ –ΕΙΚΑΣΤΙΚΗΣ ΕΚΘΕΣΗΣ

Προγραμματισμένη Πρεμιέρα & εγκαίνια: Παρασκευή 29 Νοεμβρίου 2019

έως τέλη Ιανουαρίου 2020

Ημέρες παραστάσεων: Πέμπτη, Παρασκευή, Σάββατο: 20.15

Κυριακή: 18.15

Αυστηρή ώρα προσέλευσης: 20.00.και 18.00 αντίστοιχα

Διάρκεια παράστασης: 120 λεπτά

Μπάγκειον Ξενοδοχείο

(3ος όροφος και η διαδρομή από την είσοδο έως αυτόν), στην Ομόνοια.

 

Εισιτήρια:

12,00 ευρώ, μειωμένο/ ατέλεια 7,00 ευρώ

Προπώληση: viva.gr

Απαραίτητη η τηλεφωνική κράτηση: 694 7632298

 

 

 

 

 

 

 

 
   

ΕΓΡΑΨΑΝ ΓΙΑ ΜΑΣ

--«…αυτή τη δουλειά με τις πολλές περφόρμανς, τα ωραία κείμενα, τους εξαιρετικούς ηθοποιούς, που φτιάχνουν με «θραύσματα της αγάπης», θαύματα, μη τη χάσετε. Μέσα στα δωμάτια του παλιού ξενοδοχείου, μέσα στα ξέφτια των ανθρώπων, μια εμπειρία που μου θύμισε σε προθέσεις και ένταση τον Εθνικό Ύμνο του Μαρμαρινού. Εδώ έχει πάει ακόμα πιο πέρα, πιο ψηλά, το πράγμα. Στο τέλος μετά από ένα λυτρωτικό τρυφερό χορό, ρίξτε μια ματιά από το παράθυρο, από ψηλά στη ξεχαρβαλωμένη πλατεία Ομονοίας και όλα θα πάρουν άλλο νόημα».

Αργυρώ Μποζώνη, δημοσιογράφος και κριτικός

-- «Η Αγάπη στο Μπάγκειον είναι ένα πάμπλουτο φτωχό θέατρο, teatro povero, στο οποίο οι θεατές περπατούν μες στη φαντασμαγορία της πόλης και στις μικρές εκρήξεις αισθημάτων και υπάρξεων στις αίθουσες του τρίτου ορόφου, είναι υπερδραματικά ταμπλώ βιβάν στον μαγικό ακάλυπτο, ψίθυροι και τριγμοί μαρμάρων, είναι μια περικύκλωση της αγάπης: είναι δυνατόν να συμβεί; ποιον αγαπούμε; ποιος μας αγάπησε; μας χάιδεψε; μας θέλησε και μας συχώρεσε; Το poltergeist της αγάπης μάς στοιχειώνει, όπως το Μπάγκειον το στοιχειώνουν μποέμ, χορεύτριες, ηθοποιοί, πότες, χαμένες ψυχές, περαστικοί, πλάνητες και πλανεμένοι».

Νίκος Ξυδάκης, δημοσιογράφος, πρώην αρχισυντάκτης πολιτιστικού στην Καθημερινή της Κυριακής, πρώην υπουργός Πολιτισμού

-- «Αν αγαπήσαμε αυτή την παράσταση ένα τσακ περισσότερο από τις υπόλοιπες, όχι μονάχα για τις εξαίρετες ερμηνείες ή για την πλήρη συμμετοχή της γεύσης, της όσφρησης και της αφής, αλλά κυρίως γιατί πρόκειται για ένα μίγμα τεχνών, ένα εγχείρημα συνομιλίας/ συνύπαρξης του θεάτρου, της λογοτεχνίας, των εικαστικών τεχνών, της κινητικής περφόμανς, της μουσικής με όλα αυτά να συνυπάρχουν και αναδομούνται όπως τα υφάσματα ξαναγεννιούνται μέσα από το πλέξιμο των γιαγιάδων, και αν αυτό δεν είναι ο ορισμός της μεταμοντέρνας τέχνης του σήμερα, τι είναι;»

Arts4

-- «Την ώρα που το devised theatre βαδίζει ολοταχώς προς τον ακαδημαϊσμό, μια δεμένη ομάδα από ηθοποιούς, χορευτές, εικαστικούς, περφόρμερς, δημιουργεί ένα σκηνικό γεγονός αφοπλιστικής ευθύτητας και γοητείας. Δύο μαγικές ώρες σε ένα συναρπαστικό χώρο…»

Γιώργος Βουδικλάρης, δημοσιογράφος και κριτικός, Artivist

Αγάπη (ή Φαντάσματα ενός Μη Τόπου) στο Ξενοδοχείο ΜΠΑΓΚΕΙΟΝ/ Δύο επιπλέον παραστάσεις 15 & 16 Απριλίου

Τρίτη, 09/04/2019 - 18:04

 

 

Αγάπη (ή Φαντάσματα ενός Μη Τόπου)

ΜΠΑΓΚΕΙΟΝ

ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΟ

 

ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ

Τετάρτη 10 Απριλίου στις 20.15

Πέμπτη 11 Απριλίου στις 20.15

Παρασκευή 12 Απριλίου στις 23.15

και

 

ΕΠΙΠΛΕΟΝ 2 ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ

Δευτέρα 15 Απριλίου στις 22.00

&

ΤΡΙΤΗ 16 Απριλίου στις 20.15

 

 

Το καλλιτεχνικό εγχείρημα της ομάδας Blow- Up,

με τίτλο Αγάπη (ή Φαντάσματα ενός Μη Τόπου)

έκανε πρεμιέρα την Τετάρτη 20 Φεβρουαρίου 2019  κερδίζοντας τις καρδιές των θεατών που βρέθηκαν στο  Μπάγκειον Ξενοδοχείο.

 

Πρόκειται για μια διαδραστική παράσταση και εικαστική έκθεση μαζί, που αναπτύσσεται στον χώρο του Μπάγκειου κτιρίου στην Πλατεία Ομονοίας.

Το εγχείρημα φιλοδοξεί να δημιουργήσει μια «θραυσματική πόλη αγάπης», ένα έργο και συγχρόνως μια πλατφόρμα πειραματισμού που εξελίσσεται και αναδιατάσσεται με τον χρόνο.

Η Αγάπη (ή Φαντάσματα ενός Μη Τόπου)

συνδέει τον ενδιάμεσο, εφήμερο και πορώδη χαρακτήρα της Πλατείας Ομονοίας με ένα άχρονο σύμπαν αισθημάτων.

Αποτελεί η αγάπη ως υπαρξιακό δομικό υλικό της ζωής μας ουτοπία; Είναι ένα τοπίο σε έναν μη τόπο; Είναι πέρα από τον χρόνο; Είναι εμπειρία; Είναι μια διαμεσολάβηση αισθημάτων; Είναι η απουσία της; Είναι μια απάτη; Είναι μια κατασκευή; Είναι ένα κάλεσμα; Είναι μια κραυγή; Είναι εκ Θεού; Είναι βαθιά ανθρώπινη;  Είναι δύναμη; Είναι αδυναμία; Είναι εγωιστική; Είναι απροϋπόθετη; Είναι σκληρή; Είναι πόνος; Είναι πληρότητα; Έχει κοινωνική διάσταση; Τι σημαίνει αγαπώ;         Τι σημαίνει δρω με αγάπη;  Είναι μια «ιδανική πολιτεία»;

Ηθοποιοί, χορευτές – περφόρμερ, εικαστικοί, μουσικοί, συγγραφείς κ.α. γίνονται οι δημιουργοί μιας «πόλης» από τα «θραυσματικά υλικά της αγάπης»: τον μετεωρισμό και την απουσία της αγάπης, τη συνεχή κι απεγνωσμένη αναζήτησή της, την πληρότητα, σωματική και ψυχική, που επέρχεται με την αγάπη, τις αισθήσεις που ενεργοποιεί η αγάπη, την εξάντληση και το πέρας της αγάπης αλλά και την κατασκευή του υποκειμένου και του φύλου μέσα από την αγάπη, την ταξική και πολιτισμική παράμετρο του συναισθήματος. Χαράσσονται έτσι διαδρομές μέσα στο κτίριο που μας οδηγούν σε μια υπαρξιακή καταβύθιση και διατυπώνουν ερωτήματα πάνω στην πολιτική και κοινωνική διάσταση της Αγάπης, αποκαλύπτουν τις πολλαπλές προβολές και τη διαχειριστική χρήση της, τις κατασκευές και την αντιστροφή της έννοιας που φτάνει μέχρι τον εκφυλισμό της, αναζητώντας ωστόσο ένα σπέρμα εμπειρίας Αγάπης.

Η Παράσταση

Η τελική σύνθεση-σκηνοθεσία της παράστασης-εικαστικής έκθεσης στηρίζεται στη φόρμα του Devised theatre και επιχειρεί ένα πείραμα, μία συνομιλία της θεατρικής πρακτικής- περφόρμανς με τα εικαστικά. Το τελικό αποτέλεσμα έχει συνδιαμορφωθεί από όλους τους συντελεστές. Τα εικαστικά έργα απλώνονται σε όλη τη διαδρομή από το ισόγειο ως το τον τρίτο όροφο του κτιρίου, λειτουργώντας ταυτόχρονα ως αυτόνομα έργα αλλά και ως τοπόσημα γύρω από τα οποία αναπτύσσεται η επίδραση-διάδραση των περφόρμερ και των υπόλοιπων στοιχείων της παράστασης. Έτσι τα έργα μετουσιώνονται-μεταμορφώνονται σε δομικά δραματουργικά στοιχεία της παράστασης και αποτελούν ένα ακόμα στοιχείο αφήγηση.

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ

Ιδέα -Σύνθεση-Σκηνοθεσία- Επιμέλεια: Ελένη Καλαρά

Σύμβουλος δραματουργικής σύνθεσης: Μάριος Χατζηπροκοπίου

Σύμβουλος επιμέλειας έκθεσης: Θεόφιλος Τραμπούλης

Σκηνική επιμέλεια χώρου, κοστούμια: Kenny MacLellan

Σχεδιασμός ήχου: Ελένη Καβούκη

Video: Χριστίνα Κατσάρη

Επιμέλεια κίνησης: Μυρτώ Δελημιχάλη

Σχεδιασμός φωτισμού: Χάρης Δάλλας

Βοηθός Σκηνοθέτη: Μαρία Γεωργοπούλου

Βοηθός παραγωγής: Σταμάτης Τσιμπίδης

Φωτογραφίες: Παναγιώτης Ευαγγελίδης, Δημήτρης Συρανίδης


Ηθοποιοί-χορευτές/περφόρμερ: Αντώνης Αντωνίου, Ηλίας Βογιατζηδάκης, Μυρτώ Δελημιχάλη, Ελένη Καλαρά, Σοφία Κορώνη, Βαγγέλης Παπαδάκης, Ευαγγελή Φίλη, Χάρης Φραγκούλης, Αλεξάνδρα Χασάνη.

Εικαστικοί: Μαργαρίτα Αθανασίου, Αντώνης Αντωνίου, Μανώλης Δασκαλάκης-Λεμός, Γιάννης Ισιδώρου, Αλεξία Καραβέλα, Χριστίνα Κατσάρη, Καρολίνα Κρασούλη, Άννα Λάσκαρη, Κυριακή Μαυρογεώργη, Βασίλης Παπαγεωργίου.

.

Πρεμιέρα & εγκαίνια

Τετάρτη 20 Φεβρουαρίου 2019

έως Τρίτη 16 Απριλίου  2019

Ημέρες παραστάσεων:

Τετάρτη, Πέμπτη 20.15, &

Παρασκευή 23.15

 

****Δευτέρα 15/4/2019 στις 22.00

και Τρίτη 16/4/2019 στις 20.15

 

Ώρα  προσέλευσης 15 λεπτά πριν την έναρξη των παραστάσεων

Διάρκεια παράστασης: 120 λεπτά

Μπάγκειον Ξενοδοχείο

(3ος όροφος και η διαδρομή από την είσοδο έως αυτόν), στην Ομόνοια

Είσοδος με ελεύθερη συνεισφορά αντί εισιτηρίου

Τηλεφωνική κράτηση:

6945 374464 & 694 7632298

Αγάπη (ή Φαντάσματα ενός Μη Τόπου) στο ξενοδοχείο ΜΠΑΓΚΕΙΟΝ / Παράταση παραστάσεων μέχρι 12 Απριλίου

Τρίτη, 02/04/2019 - 18:00

Αγάπη (ή Φαντάσματα ενός Μη Τόπου)

ΜΠΑΓΚΕΙΟΝ

ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΟ

 

ΠΑΡΑΤΑΣΗ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΩΝ

10, 11, 12

ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2019

Τετάρτη & Πέμπτη στις 20.15

και Παρασκευή στις 23.15

 

 

Το καλλιτεχνικό εγχείρημα της ομάδας Blow- Up,

με τίτλο Αγάπη (ή Φαντάσματα ενός Μη Τόπου)

έκανε πρεμιέρα την Τετάρτη 20 Φεβρουαρίου 2019  κερδίζοντας τις καρδιές των θεατών που βρέθηκαν στο  Μπάγκειον Ξενοδοχείο.

 

Πρόκειται για μια διαδραστική παράσταση και εικαστική έκθεση μαζί, που αναπτύσσεται στον χώρο του Μπάγκειου κτιρίου στην Πλατεία Ομονοίας.

Το εγχείρημα φιλοδοξεί να δημιουργήσει μια «θραυσματική πόλη αγάπης», ένα έργο και συγχρόνως μια πλατφόρμα πειραματισμού που εξελίσσεται και αναδιατάσσεται με τον χρόνο.

Η Αγάπη (ή Φαντάσματα ενός Μη Τόπου)

συνδέει τον ενδιάμεσο, εφήμερο και πορώδη χαρακτήρα της Πλατείας Ομονοίας με ένα άχρονο σύμπαν αισθημάτων.

Αποτελεί η αγάπη ως υπαρξιακό δομικό υλικό της ζωής μας ουτοπία; Είναι ένα τοπίο σε έναν μη τόπο; Είναι πέρα από τον χρόνο; Είναι εμπειρία; Είναι μια διαμεσολάβηση αισθημάτων; Είναι η απουσία της; Είναι μια απάτη; Είναι μια κατασκευή; Είναι ένα κάλεσμα; Είναι μια κραυγή; Είναι εκ Θεού; Είναι βαθιά ανθρώπινη;  Είναι δύναμη; Είναι αδυναμία; Είναι εγωιστική; Είναι απροϋπόθετη; Είναι σκληρή; Είναι πόνος; Είναι πληρότητα; Έχει κοινωνική διάσταση; Τι σημαίνει αγαπώ;         Τι σημαίνει δρω με αγάπη;  Είναι μια «ιδανική πολιτεία»;

Ηθοποιοί, χορευτές – περφόρμερ, εικαστικοί, μουσικοί, συγγραφείς κ.α. γίνονται οι δημιουργοί μιας «πόλης» από τα «θραυσματικά υλικά της αγάπης»: τον μετεωρισμό και την απουσία της αγάπης, τη συνεχή κι απεγνωσμένη αναζήτησή της, την πληρότητα, σωματική και ψυχική, που επέρχεται με την αγάπη, τις αισθήσεις που ενεργοποιεί η αγάπη, την εξάντληση και το πέρας της αγάπης αλλά και την κατασκευή του υποκειμένου και του φύλου μέσα από την αγάπη, την ταξική και πολιτισμική παράμετρο του συναισθήματος. Χαράσσονται έτσι διαδρομές μέσα στο κτίριο που μας οδηγούν σε μια υπαρξιακή καταβύθιση και διατυπώνουν ερωτήματα πάνω στην πολιτική και κοινωνική διάσταση της Αγάπης, αποκαλύπτουν τις πολλαπλές προβολές και τη διαχειριστική χρήση της, τις κατασκευές και την αντιστροφή της έννοιας που φτάνει μέχρι τον εκφυλισμό της, αναζητώντας ωστόσο ένα σπέρμα εμπειρίας Αγάπης.

Η Παράσταση

Η τελική σύνθεση-σκηνοθεσία της παράστασης-εικαστικής έκθεσης στηρίζεται στη φόρμα του Devised theatre και επιχειρεί ένα πείραμα, μία συνομιλία της θεατρικής πρακτικής- περφόρμανς με τα εικαστικά. Το τελικό αποτέλεσμα έχει συνδιαμορφωθεί από όλους τους συντελεστές. Τα εικαστικά έργα απλώνονται σε όλη τη διαδρομή από το ισόγειο ως το τον τρίτο όροφο του κτιρίου, λειτουργώντας ταυτόχρονα ως αυτόνομα έργα αλλά και ως τοπόσημα γύρω από τα οποία αναπτύσσεται η επίδραση-διάδραση των περφόρμερ και των υπόλοιπων στοιχείων της παράστασης. Έτσι τα έργα μετουσιώνονται-μεταμορφώνονται σε δομικά δραματουργικά στοιχεία της παράστασης και αποτελούν ένα ακόμα στοιχείο αφήγηση.

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ

Ιδέα -Σύνθεση-Σκηνοθεσία- Επιμέλεια: Ελένη Καλαρά

Σύμβουλος δραματουργικής σύνθεσης: Μάριος Χατζηπροκοπίου

Σύμβουλος επιμέλειας έκθεσης: Θεόφιλος Τραμπούλης

Σκηνική επιμέλεια χώρου, κοστούμια: Kenny MacLellan

Σχεδιασμός ήχου: Ελένη Καβούκη

Video: Χριστίνα Κατσάρη

Επιμέλεια κίνησης: Μυρτώ Δελημιχάλη

Σχεδιασμός φωτισμού: Χάρης Δάλλας

Βοηθός Σκηνοθέτη: Μαρία Γεωργοπούλου

Βοηθός παραγωγής: Σταμάτης Τσιμπίδης

Φωτογραφίες: Παναγιώτης Ευαγγελίδης, Δημήτρης Συρανίδης


Ηθοποιοί-χορευτές/περφόρμερ: Αντώνης Αντωνίου, Ηλίας Βογιατζηδάκης, Μυρτώ Δελημιχάλη, Ελένη Καλαρά, Σοφία Κωρώνη, Βαγγέλης Παπαδάκης, Ευαγγελή Φίλη, Χάρης Φραγκούλης, Αλεξάνδρα Χασάνη.

Εικαστικοί: Μαργαρίτα Αθανασίου, Αντώνης Αντωνίου, Μανώλης Δασκαλάκης-Λεμός, Γιάννης Ισιδώρου, Αλεξία Καραβέλα, Χριστίνα Κατσάρη, Καρολίνα Κρασούλη, Άννα Λάσκαρη, Κυριακή Μαυρογεώργη, Βασίλης Παπαγεωργίου.

.

Πρεμιέρα & εγκαίνια:

Τετάρτη 20 Φεβρουαρίου 2019

έως Παρασκευή 12 Απριλίου  2019

Ημέρες παραστάσεων:

Τετάρτη, Πέμπτη 20.15, &

Παρασκευή 23.15

Αυστηρή ώρα προσέλευσης :

Τετάρτη & Πέμπτη 20.00.

Παρασκευή: 23.00

Διάρκεια παράστασης: 120 λεπτά

Μπάγκειον Ξενοδοχείο

(3ος όροφος και η διαδρομή από την είσοδο έως αυτόν), στην Ομόνοια.

Είσοδος με ελεύθερη συνεισφορά αντί εισιτηρίου

Τηλεφωνική κράτηση:

6945 374464 & 694 7632298

Αυστηρή ώρα προσέλευσης ένα τέταρτο πριν την ώρα έναρξης.

Αγάπη (ή Φαντάσματα ενός Μη Τόπου) στο ΘΕΑΤΡΟ ΜΠΑΓΚΕΙΟΝ

Πέμπτη, 14/02/2019 - 00:07

Αγάπη (ή Φαντάσματα ενός Μη Τόπου)

ΘΕΑΤΡΟ ΜΠΑΓΚΕΙΟΝ

Προγραμματισμένη πρεμιέρα

Τετάρτη 20 Φεβρουαρίου 2019

Κάθε Τετάρτη & Πέμπτη στις 20.15

και Παρασκευή στις 23.15

Το καλλιτεχνικό εγχείρημα της ομάδας Blow- Up, με τίτλο Αγάπη (ή Φαντάσματα ενός Μη Τόπου) που κάνει πρεμιέρα την Τετάρτη 20 Φεβρουαρίου 2019 στις 20.15, στο θέατρο Μπάγκειον είναι μια διαδραστική παράσταση και εικαστική έκθεση μαζί, που αναπτύσσεται στον χώρο του Μπάγκειου κτιρίου στην Πλατεία Ομονοίας. Φιλοδοξεί να δημιουργήσει μια «θραυσματική πόλη αγάπης», ένα έργο και συγχρόνως μια πλατφόρμα πειραματισμού που θα εξελίσσεται και θα αναδιατάσσεται με τον χρόνο. Η Αγάπη συνδέει τον ενδιάμεσο, εφήμερο και πορώδη χαρακτήρα της Πλατείας Ομονοίας με ένα άχρονο σύμπαν αισθημάτων.

Αποτελεί η αγάπη ως υπαρξιακό δομικό υλικό της ζωής μας ουτοπία; Είναι ένα τοπίο σε έναν μη τόπο; Είναι πέρα από τον χρόνο; Είναι εμπειρία;

Ηθοποιοί, χορευτές – περφόρμερ, εικαστικοί, μουσικοί, συγγραφείς κ.α. γίνονται οι δημιουργοί μιας «πόλης» από τα «θραυσματικά υλικά της αγάπης». Χαράσσονται έτσι διαδρομές μέσα στο κτίριο που μας οδηγούν σε μια υπαρξιακή καταβύθιση και διατυπώνουν ερωτήματα πάνω στην πολιτική και κοινωνική διάσταση της Αγάπης, αποκαλύπτουν τις πολλαπλές προβολές και τη διαχειριστική χρήση της, τις κατασκευές και την αντιστροφή της έννοιας που φτάνει μέχρι τον εκφυλισμό της. Καταθέτουν ωστόσο και ένα σπέρμα εμπειρίας Αγάπης.

Η Παράσταση

Η τελική σύνθεση-σκηνοθεσία της παράστασης-εικαστικής έκθεσης θα στηρίζεται στη φόρμα του Devised theatre και θα επιχειρεί μία συνομιλία της θεατρικής πρακτικής- περφόρμανς με τα εικαστικά. Το τελικό αποτέλεσμα θα συνδιαμορφωθεί από όλους τους συντελεστές. Τα καλλιτεχνικά έργα απλώνονται σε όλη τη διαδρομή από το ισόγειο ως το τον τρίτο όροφο του κτιρίου, λειτουργώντας ταυτόχρονα ως αυτόνομα εικαστικά έργα αλλά και ως τοπόσημα γύρω από τα οποία θα αναπτύσσεται η επίδραση-διάδραση των περφόρμερ και των υπόλοιπων στοιχείων της παράστασης. Έτσι τα έργα θα μετουσιώνονται-μεταμορφώνονται σε δομικά δραματουργικά στοιχεία της παράστασης και θα αποτελούν ένα ακόμα στοιχείο αφήγηση

Η Έκθεση

 

Η Αγάπη είναι συγχρόνως και μια έκθεση σύγχρονης τέχνης η οποία λειτουργεί με δύο τρόπους: Ως τμήμα της ευρύτερης σύνθεσης της παράστασης όπου το κάθε έργο αποτελεί οργανικό στοιχείου του συνόλου αλλά και ως αυτόνομη έκθεση σύγχρονης τέχνης που αντικείμενό της είναι τόσο η έννοια της Αγάπης όσο και η έννοια της Παράστασης. Η έκθεση είναι έτσι ένα διαρκές καθρέφτισμα καλλιτεχνικών επιπέδων όπου το παραστασιακό αντανακλάται ως εικαστικό και το αντίθετο.

Σημείωμα σκηνοθέτη

 

Η παράσταση-έκθεση Αγάπη έχει τριπλή στόχευση: Να ανιχνεύσει μέσα από αφηγήσεις, πράξεις, εικόνες και ήχους το υπαρξιακό στίγμα της έννοιας της αγάπης, δημιουργώντας ταυτόχρονα ένα καλλιτεχνικό γεγονός. Να δημιουργήσει ένα χώρο συνάντησης, έρευνας και συνεργασίας μεταξύ καλλιτεχνών από διαφορετικά πεδία και να παραγάγει νέες μορφές στα όρια μεταξύ διαφορετικών τεχνών. Να συνδέσει την θεατρική πρακτική, την περφόρμανς, τα εικαστικά και τη λογοτεχνία, με αρμό τον ενιαίο  δραματουργικό πυρήνα μιας παράστασης. Να συνομιλήσει με το κτίριο του Μπαγκείου, όχι ως κέλυφος που δέχεται μια εκδήλωση, αλλά ως ζωντανό οργανισμό.. Για την παράσταση αντλείται υλικό από κείμενα της παγκόσμιας λογοτεχνίας και φιλοσοφίας (ενδεικτικά: Μπερνάρ Μαρι Κολτές, Τζιόρτζιο Αγκάμπεν, Αντόνιο Νέγκρι, Ίταλο Καλβίνο, Πολ Ρικέρ, Χάνα Άρεντ, Τζελαλεντίν Ρουμί, Χ.Λ. Μπόρχες Απόστολο Παύλο, Άσμα Ασμάτων και γενικότερα την Αγία Γραφή και άλλα θεολογικά κείμενα) καθώς και από κείμενα συγχρόνων Ελλήνων πεζογράφων και ποιητών, προϋπάρχοντα όπως των Μάριου Χάκκα ή του Νίκου Γ .Πεντζίκη) ή γραμμένα ειδικά για το έργο (π.χ. του Κώστα Κωστάκου). Επιπλέον, η παράσταση θα ενσωματώνει προφορικές μαρτυρίες και καταθέσεις προσώπων. (Ελένη Καλαρά)

 

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ

 

Ιδέα -Σύνθεση-Σκηνοθεσία- Επιμέλεια: Ελένη Καλαρά

Σύμβουλος δραματουργικής σύνθεσης: Μάριος Χατζηπροκοπίου

Σύμβουλος επιμέλειας έκθεσης: Θεόφιλος Τραμπούλης

Επιμέλεια χώρου, κοστούμια: Kenny MacLellan

Μουσική επιμέλεια και σχεδιασμός ήχου: Ελένη Καβούκη

Video: Χριστίνα Κατσάρη

Επιμέλεια κίνησης: Μυρτώ Δελημιχάλη

Σχεδιασμός φωτισμού: Χάρης Δάλλας

Βοηθός Σκηνοθέτη α’: Μυρτώ Δελημιχάλη

Βοηθός Σκηνοθέτη β’: Μαρία Γεωργοπούλου

Βοηθός Φωτισμού: Σταμάτης Τσιμπίδης


 

Ηθοποιοί-χορευτές/περφόρμερ:  Αντώνης Αντωνίου, Ηλίας Βογιατζηδάκης, Μυρτώ Δελημιχάλη, Ελένη Καλαρά, Βαγγέλης Παπαδάκης, Ευαγγελή Φίλη, Χάρης Φραγκούλης, Αλεξάνδρα Χασάνη.

Εικαστικοί:  Άννα Λάσκαρη, Γιάννης Ισιδώρου, Μανώλης Δασκαλάκης-Λεμός, Χριστίνα Κατσάρη, Καρολίνα Κρασούλη, Κυριακή Μαυρογεώργη, Βασίλης Παπαγεωργίου, Αλεξία Καραβέλα, Μαργαρίτα Αθανασίου, Αντώνης Αντωνίου.

 

Προγραμματισμένη Πρεμιέρα & εγκαίνια: Τετάρτη 20 Φεβρουαρίου 2019 

έως Παρασκευή 5 Απριλίου  2019

Ημέρες παραστάσεων: Τετάρτη, Πέμπτη 20.15, &

Παρασκευή 23.15

Διάρκεια παράστασης: 120 λεπτά

Μπάγκειον Ξενοδοχείο

(3ος όροφος και η διαδρομή από την είσοδο έως αυτόν), στην Ομόνοια.

Είσοδος με ελεύθερη συνεισφορά

Απαραίτητη η τηλεφωνική κράτηση: 6945 374464