Ηλέκτρα: μια σύγχρονη τραγωδία από την Ομάδα Sarkha στο Θέατρο Σταθμός
Τρίτη, 03/03/2020 - 21:24Απ’ τις 7 Μαρτίου
Η παράσταση “Ηλέκτρα: μια σύγχρονη τραγωδία”, η αληθινή ιστορία της αγωνίστριας της Εθνικής Αντίστασης Ηλέκτρας Αποστόλου, μετά τη διεθνή της περιοδεία στο Λονδίνο, την Κρακοβία και το Βερολίνο,ανεβαίνει απ’ την ομάδα Sarkha σε κείμενο Ελένης Τριανταφυλλοπούλου και σκηνοθεσία Κωνσταντίνου Μωραΐτη στις 7Μαρτίου στο θέατρο Σταθμός.Παίζουν ο Ερρίκος Λίτσης και η Άλκηστις Νικολαΐδη.
Στα τέλη Ιουλίου 1944, βρίσκεται πεταμένο στους δρόμους και παραδίδεται στο νεκροτομείο της Αθήνας μισοκαμένο και παραμορφωμένο απ’ τα βασανιστήρια το νεκρό κορμί μιας 32χρονης. Η άτυχη γυναίκα είναι η Ηλέκτρα Αποστόλου, αγωνίστρια της Εθνικής Αντίστασης και υπέρμαχος των γυναικείων δικαιωμάτων. Λίγες μέρες νωρίτερα, την Τρίτη 25 Ιουλίου 1944, είχε συλληφθεί και μεταφερθεί στην Ειδική Ασφάλεια από Έλληνες δοσίλογους, συνεργάτες των Γερμανών. Βασανιστές και δολοφόνοι της Ηλέκτρας Αποστόλου είναι ο διοικητής της Ειδικής Ασφάλειας υποστράτηγος Αλέξανδρος Λάμπου, ο ανθυπασπιστής Ευσέβιος Παρθενίου και ο Μηνάς Καθρέπτης. Μάταια προσπαθώντας ν’ αποσπάσουν πληροφορίες για την αγωνιστική της δράση, την υποβάλλουν στο ξενοδοχείο Κρυστάλ, το διαβόητο κέντρο βασανιστηρίων, σε μια μαρτυρική ανάκριση μέχρι θανάτου.
Η ΗλέκτραΑποστόλου γεννήθηκε στην Αθήνα το 1912 και μεγάλωσε σε εύπορη αστική οικογένεια. Το 1926, σε ηλικία 14 χρόνων, οργανώθηκε στην Ομοσπονδία Κομμουνιστικών Νεολαίων Ελλάδος (ΟΚΝΕ), όπου διηύθυνε λίγα χρόνια αργότερα, το 1933, το τμήμα της εργαζόμενης νεολαίας της εφημερίδας της. Διετέλεσε επικεφαλής της ελληνικής αντιπροσωπείας στο Αντιφασιστικό και Αντιπολεμικό Συνέδριο των Γυναικών στο Παρίσι το 1935, υπεύθυνη της πανελλαδικής αντιστασιακής οργάνωσης “Ελεύθερη Νέα” και συντονίστρια αντιφασιστικών ομάδων που αποτελούνταν αποκλειστικά από γυναίκες. Έχοντας αναπτύξει σημαντική δραστηριότητα στην οργάνωση της αντιστασιακής πάλης του λαού, κατά τη δικτατορία του Μεταξά συνελήφθη και μεταφέρθηκε στις φυλακές Αβέρωφ. Αποφυλακίσθηκε το 1938 και συνελήφθη ξανά το 1939 ετοιμόγεννη. Μόλις επτά ημερών λεχώνα μεταφέρθηκε με το βρέφος στην εξορία, στην Ανάφη, απ’ όπου απέδρασε τον Αύγουστο του 1942.
“Εγώ όταν πιάνομαι,δε νιώθω καμία ανησυχία για την απολογία μου, γιατί μόλις περάσω εκείνα τα κατώφλια, βάζω στον νου μου πως δεν έχω πια μνήμη, δεν έχω αυτιά, δεν έχω γλώσσα, δεν έχω μιας μέρας παρελθόν.”
Η Ηλέκτρα Αποστόλου πάλεψε με όλα της τα μέσα να εμπνεύσει στις γυναίκες σιγουριά για το δίκιο τους και ν’ αποδείξει ότι η απελευθέρωσή τους θα ήταν δυνατή μόνο μόνο με την ενεργό συμμετοχή τους στους κοινωνικούς αγώνες. Ο Δημοκρατικός Στρατός Ελλάδας όρισε το παράσημο “Ηλέκτρα Αποστόλου” ως την έξοχη τιμητική διάκριση γυναικείου ηρωισμού. Μετά την απελευθέρωση, το φθινόπωρο του 1945, οι τρεις εκτελεστές της Ηλέκτρας Αποστόλου και δεκάδων άλλων αγωνιστών καταδικάστηκαν σε ισόβια κάθειρξη, αλλά λίγους μήνες αργότερα αφέθηκαν ελεύθεροι στο πλαίσιο του εμφυλιακού κλίματος.
Σκηνοθετικό Σημείωμα
Στο γενικότερο κλίμα της τρομοκρατίας και των σύγχρονων πλέον τακτικών βασανισμού, θ’ αφηγηθούμε τη νύχτα της δολοφονίας της Ηλέκτρας Αποστόλου, που έχασε τη ζωή της με τρόπο ειδεχθή, αρνούμενη να προδώσει την ιδεολογία της και να συμβιβαστεί. Η ιστορία της, έχοντας ταξιδέψει πια πέρα απ’ τα σύνορα της Ελλάδας, αποτελεί παγκόσμιο φεμινιστικό πρότυπο.
Πόσο δυνατή είναι η ελευθερία στις μέρες μας, σε ποιον βαθμό μπορεί ένας άνθρωπος ν’ αλλάξει την ιστορία μόνο με τη στάση ζωής του και πώς συνδέεται η έννοια της θυσίας και της κρατικής βίας με τη δημοκρατία, το κράτος και την ελευθερία του λόγου;
Η Ηλέκτρα Αποστόλου θυσίασε τη ζωή της, υπερασπιζόμενη τα ιδανικά, την ιδεολογία και τους αγώνες χιλιάδων ακόμα λαϊκών αγωνιστών, για μια κοινωνία ειρηνική κι ελεύθερη από εκμετάλλευση. Η Ηλέκτρα Αποστόλου είναι μία σύγχρονη τραγωδία. Είναι η Ηλέκτρα της εποχής μας.
Λίγα λόγια για τους συντελεστές
Ο Ερρίκος Λίτσης είναι ηθοποιός ευρύτερα γνωστός απ’ τις συμμετοχές του στον ελληνικό κινηματογράφο, το θέατρο και την τηλεόραση. Σπούδασε στατιστική και διοίκηση επιχειρήσεων στην Α.Β.Σ.Π., υποκριτική και παντομίμα στην Αθήνα και το Τελ Αβίβ. Ασχολήθηκε με το standupcomedy στα Χανιά (1982-83) και την Πάτρα (1989-90) κι έχει εργαστεί ως DJ και ραδιοφωνικός παραγωγός. Στον κινηματογράφο έχει συμμετάσχει σε περισσότερες από 30 ταινίες. Έχει συνεργαστεί με σκηνοθέτες όπως ο Γιάννης Οικονομίδης (“Σπιρτόκουτο”, “Η ψυχή στο στόμα”), ο Νίκος Παναγιωτόπουλος (“Delivery”, “Αθήνα-Κωνσταντινούπολη”), ο Νίκος Κούνδουρος (“Το πλοίο για την Παλαιστίνη”), η Κατερίνα Ευαγγελάκου (“Ώρες κοινής ησυχίας”), ο Σύλλας Τζουμέρκας (“Χώρα Προέλευσης”), ο Τάσος Μπουλμέτης (“Νοτιάς”, “1968”), ο Δημήτρης Αθανίτης (“Τρεις μέρες ευτυχίας”), ο Γιάννης Σακαρίδης (“Πλατεία Αμερικής”), η Δώρα Μασκλαβάνου (“Κι αν φύγω θα ξανάρθω”, “Πολυξένη”), ο Σταύρος Τσιώλης (“Γυναίκες που περάσατε από δω”) κ.ά. Έχει συμμετάσχει, επίσης, στις ταινίες: “Τσίου” του Μάκη Παπαδημητράτου, “TheRepublic” του Δημήτρη Τζέτζα, “HighwaytoHellas” του AronLeman κ.ά. Έχει βραβευτεί για την ερμηνεία του στις ταινίες μικρού μήκους “Ο Μάριος και το κοράκι” του Γιάννη Μπουγιούκα (2010), “Κόφ’το” του Βασίλη Καλαμάκη (2011) στο φεστιβάλ Δράμας, και “HiddenLife” (2012) των RolandRammul και Δημήτρη Γκότση στο δεύτερο Φεστιβάλ Ψηφιακού Κινηματογράφου. Στο θέατρο έχει συνεργαστεί με σημαντικούς σκηνοθέτες όπως ο Γιάννης Κακλέας (“Ο Βροχοποιός”), η Μάρθα Φριντζήλα (“Η υπόθεση της οδού Λουρσίν”), ο Έκτορας Λυγίζος (“Ευτυχισμένες Μέρες”), η Ελένη Σκότη (“Η λάμψη μιας ασήμαντης νύχτας”), ο Γιώργος Γιανναράκος (“Ταξίδι στην έρημο”, “Σιλωάμ”) αλλά και με νέους ταλαντούχους σκηνοθέτες όπως ο Νικορέστης Χανιωτάκης (“Ο κουλοχέρης του Σποκέιν”), η Κωνσταντίνα Νικολαΐδη (“ThemanfromEarth”), ο Τριαντάφυλλος Δελής (“ReservoirDogs”), η Μαργαρίτα Γερογιάννη (“Γκουντ Λακ”) κ.ά. Έχει συμμετάσχει στις τηλεοπτικές παραγωγές “Δέκα” της Πηγής Δημητρακοπούλου, “Καρυωτάκης” και “Η ζωή εν τάφω” του Τάσου Ψαρρά, “Λούφα και παραλλαγή” του Νίκου Περράκη, “Άμυνα ζώνης” του Φίλιππου Τσίτου, “Μην αρχίζεις τη μουρμούρα” του Διονύση Φερεντίνου, “Θα γίνει της πολυκατοικίας” του Βασίλη Θωμόπουλου κ.ά.
Η ομάδα Sarkhaαποτελείται απ’ τον Κωνσταντίνο Μωραΐτη και την ΆλκηστηΝικολαΐδη. Sarkha στα Αραβικά σημαίνει κραυγή. Στόχος της ομάδας είναι να δώσει φωνή, μέσα από το θέατρο Ντοκουμέντο, σε υπαρκτά πρόσωπα, η στάση ζωής των οποίων επηρέασε τον κόσμο μας. Η “Ηλέκτρα: μια σύγχρονη τραγωδία” είναι η πρώτη τους παράσταση.
Ο Κωνσταντίνος Μωραΐτης είναι αριστούχος απόφοιτος της Δραματικής Σχολής του Ωδείου Αθηνών (2010) και του τμήματος Σκηνοθεσίας Θεάτρου του Royal Central School of Speech and Drama (2016). Το 2018 ολοκλήρωσε την εκπαίδευσή του στη μέθοδο Ido Portal Movement Culture, την οποία έκτοτε διδάσκει στη Δραματική Σχολή “Δήλος”. Έχει συνεργαστεί με σημαντικούς σκηνοθέτες στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Στην Αγγλία, περιόδευσε στη Μεγάλη Βρετανία με τους DV8 με την παράσταση “To Be straight with you” και συνεργάστηκε με τον Ντέιβιντ Σίλβα στο “I am because you are”, στο πλαίσιο των Φεστιβάλ Εδιμβούργου και Fringe. Έχει συνεργαστεί-μεταξύ άλλων- με τον Σίμο Κακάλα στις παραστάσεις “Ο φόβος τρώει τα σωθικά” (Ράινερ Φασπίντερ), “Greek Freak-All star Game”, “Greek Freak- Fire and Fury”, “Ανεμοδαρμένα ύψη” (Έμιλυ Μπροντέ), “Ο Καταποντισμός του εγωιστή Γιόχαν Φάτσερ” (Μπέρτολτ Μπρεχτ), “Εδώ Ουρανός” (Αγλαΐα Βετεράνι), με τη Σοφία Μαραθάκη στη “Φαλακρή τραγουδίστρια” (Ευγένιος Ιονέσκο) και με τους Fly Theatre στο “La Strada” (Φεντερίκο Φελλίνι).
ΗΆλκηστις Νικολαΐδη είναιαπόφοιτοςτου Royal Central School of Speech and Drama. Έχει συμμετάσχει στις μικρού μήκους ταινίες “WithlovefromB” των MichaelHinchcliffe–HarmitSharma και “TheVeil” της MabyAlam και στις παραστάσεις “Τρεις αδερφές” του Άντον Τσέχωφ (2016) στο EmbassyTheatre, σε σκηνοθεσία DanaBlackstone, “Ο Μορφωμένος” (2017)(DocumentTheatre) στο θέατρο 104, σε σκηνοθεσία Κωνσταντίνου Μωραΐτη, όπου συνεργάστηκε ως βοηθός σκηνοθέτη, “Οι Δούλες” του Ζαν Ζενέ (2018) στο Bios, σε σκηνοθεσία Άντζελας Μπρούσκου και “Φλεγμονή” στο πλαίσιο του Adapt Festival-TempusVerum, σε κείμενο και σκηνοθεσία Αριάννας Χατζηγαλανού, “Η Μόνικα Βίτι δεν θυμάται πια” του Θωμά Τσαλαπάτη στο θέατρο 104, σε σκηνοθεσία Νικόλ Δημητρακοπούλου, “Τα ίχνη της Αντιγόνης” της Χριστίνας Ουζουνίδου (2019) σε σκηνοθεσία ΈλληςΠαπακωνσταντίνου, στο πλαίσιο του Διεθνούς Φεστιβάλ Αναλόγιο, “Ο καταποντισμός του εγωιστή Γιόχαν Φάτσερ” του Μπέρτολτ Μπρεχτ, σε σκηνοθεσία Σίμου Κακάλα (2019) στην Πειραματική Σκηνής του Εθνικού Θέατρου. Έχει παρακολουθήσει σεμινάρια τεχνικής Meisner και MichaelChekhov στο Λονδίνο, και Performance στο Εθνικό Θέατρο στο πλαίσιο της Documenta 14.
Facebookpage:SarkhaTheatreGroup
Σκηνοθεσία: Κωνσταντίνος Μωραΐτης
Κείμενο: Ελένη Τριανταφυλλοπούλου
Δραματουργία-Σκηνογραφία: ομάδα Sarkha
Φωτισμοί-Φωτογραφίες: Karol Jarek
Βοηθός σκηνοθέτη: Δώρα Χουρσανίδου
Trailer: Πάτροκλος Σκαφίδας
Υπεύθυνη Επικοινωνίας παράστασης: Ελεάννα Γεωργίου
Παίζουν: Ερρίκος Λίτσης, Άλκηστις Νικολαΐδη
Με την υποστήριξη του Ιδρύματος Ρόζα Λούξεμπουργκ.
Παραστάσεις: Από 7 Μαρτίου έως 5 Απριλίου*
Μέρες και ώρες παραστάσεων: Σάββατο στις 18.00 και Κυριακή στις 21.15
Τιμές εισιτηρίων: 12€ κανονικό, 10€ μειωμένο (φοιτητικό, άνω των 65, ανέργων)
Διάρκεια: 60 λεπτά
ΠΡΟΣΦΟΡΑ Μέχρι 6 Μαρτίου: 8€
* Την Κυριακή 8 Μαρτίου, με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας, αμέσως μετά το τέλος της παράστασης, η Ελένη Τριανταφυλλοπούλου συγγραφέας του έργου, η Βάλια Τσιριγώτη Κοινωνιολόγος, ο Κωστής Καρπόζηλος Ιστορικός-Διευθυντής ΑΣΚΙ και η Ζωή Κόκαλου Σύμβουλος Επικοινωνίας, μέλος της πρωτοβουλίας Justice For Zak/Zackie, θα συζητήσουν με το κοινό για ένα εύρος ζητημάτων που αφορούν στο γυναικείο κίνημα, τη φυλετική ανισότητα, τον βασανισμό κρατουμένων κ.ά.
Trailer: https://youtu.be/fobGTeXBqtA
Φωτογραφίες (highres): https://bit.ly/36NcWQc
Θέατρο Σταθμός
Βίκτωρος Ουγκώ 55 (Μετρό: Μεταξουργείο)
Αθήνα, 104 37
Facebookpage:Θέατρο Σταθμός
Προπώληση
viva.gr, 11876, SevenSpots, ReloadStores, WIND, Βιβλιοπωλεία Ευριπίδης, Τεχνόπολη Δήμου Αθηναίων, Αθηνόραμα, VivaKiosk, Yoleni’s