«RegretMeNot»
Μετανιώνω την ώρα και τη στιγμή
Από την Θεατρική Ομάδα AllTooHuman
Σκηνοθεσία Ρωξάνη Κριμίζη
Τετάρτη & Πέμπτη
Θέατρο Χώρος
Μετά από συνεντεύξεις με ανθρώπους μετανοημένους και μη, κάθε κοινωνικής προέλευσης, μια νέα ομάδα ηθοποιών έγραψε το έργο «RegretMeNot» και μ’ αυτό θα συστηθούν στο αθηναϊκό κοινό.
Τη σκηνοθεσία της παράστασης έχει αναλάβει η Ρωξάνη Κριμίζη, η οποία μαζί με τέσσερις ακόμη νέους ηθοποιούς θα φέρουν επί σκηνής ιστορίες που όλοι μας έχουμε ζήσει. Η πρεμιέρα της παράστασης θα γίνει στις 15 Νοεμβρίου στο Θέατρο Χώρος.
Σκηνοθετικό σημείωμα:
Τι είναι η μετάνοια; Το σ’ αγαπώ που δεν ειπώθηκε; Το μπέργκερ που φαγώθηκε; Το έκτο κερασμένο σφηνάκι; Την έχεις κολλητή ή την αποφεύγεις σαν το τζατζίκι πριν από το πρώτο ραντεβού;
Αυτά και άλλα τόσα άκουσε η ομάδα στις συνεντεύξεις με μετανοημένους και αμετανόητους κάθε ηλικίας, φύλου, καταγωγής και επαγγέλματος που μοιράστηκαν τις ιστορίες τους. Μαζί με αυτές οι ηθοποιοί της παράστασης καταθέτουν και τις δικές τους προσωπικές εμπειρίες. Δηλώσεις προσωπικοτήτων εντός κι εκτός συνόρων. Μετανιωμένα τραγούδια. Ένα διαδοχικό παιχνίδι που μέσα από τεχνικές Verbatim Theater και Devised Theater συνθέτει αυτήν την παράσταση.
Μια σπονδυλωτή παράσταση βασισμένη σε καθημερινές «δηλώσεις μετάνοιας» που δημιουργούν ένα μωσαϊκό για την απώλεια, τον έρωτα, την καριέρα, την οικογένεια, το θάνατο, αλλά και τα μεθύσια, τις δίαιτες, ακόμα και τις στυλιστικές επιλογές που όλοι θέλουμε να ξεχάσουμε. Όλα μας φέρνουν μπροστά στο γέλιο και στην συγκίνηση που μόνο η αληθινή ζωή μπορεί να προσφέρει.
Μέσα σε έναν κόσμο στον οποίο ζούμε διχασμένοι, απομονωμένοι, αυτό που μας ενώνει είναι η κοινή ανθρώπινη εμπειρία. Και αυτό που μας λείπει, είναι το μοίρασμα αυτής της εμπειρίας, η δική μας δήλωση γύρω από έναν κοινό πυρήνα που θα μας καταστήσει ευάλωτους αλλά και δυνατότερους απέναντι σε ένα μέλλον αβέβαιο. Επειδή μετά, θα είμαστε λιγότερο μόνοι.
Ελάτε στην παράσταση και δε θα το μετανιώσετε. Μάλλον.
Κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 21:00 στο Θέατρο Χώρος
Πόση θεατρική, κι όχι μόνο, αξία έχει μια αφανής ανθρώπινη ύπαρξη;
Στην πρώτη τους συνεργασία οι ομάδες TheProdigyTheatreCompany και Naif χρησιμοποιούν ως αφορμή το έργο του Τσέχωφ για να εξερευνήσουν το ζήτημα του ανθρώπου που υπηρετεί. Του ανθρώπου που δεν μοιάζει αρκετά σημαντικός για να «πρωταγωνιστήσει».
Οι «Υπηρέτες» σε σκηνοθεσία Αλέξανδρου Νικόλαου Μπαλαμώτη, ανεβαίνουν από την Δευτέρα 30 Οκτωβρίου, κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 21:00 στο θέατρο Χώρος, για λίγες παραστάσεις.
Υπόθεση: Βρισκόμαστε το 1895 σε μια εξοχική κατοικία περιτριγυρισμένη από κτήματα στη Ρωσία. Εκεί δύο υπηρέτες προσπαθούν να βάλουν σε οργάνωση τη ζωή και τα όνειρά τους. Ταυτόχρονα εργάζονται για τον επιστάτη Ηλγιά Αφανιάσιεβιτς Σαμράγιεφ, καθώς και για τους επίτιμους καλεσμένους του ιδιοκτήτη του κτήματος Πιότρ Νικολάγιεβιτς Σόριν. Την αδερφή του Ιρίνα Νικολάγεβνα Αρκάντινα, τον αμφίθυμο γιο της Κονσταντίν Γαβριίλοβιτς Τρέπλιεφ και ένα σωρό άλλους ανθρώπους που με την δραματικότητα και την υπερβολή τους δεν τους αφήνουν σε ησυχία.
Η παράσταση είναι μια υπαρξιακή κωμωδία που εμπνέεται από τον Γιάκωφ, ένα σχεδόν βουβό ρόλο του θεατρικού έργου Γλάρος του Άντον Τσέχωφ. Η παρουσία του στον Γλάρο είναι τόσο μικρή που αν αφαιρεθεί, όπως και συνήθως συμβαίνει, δεν αλλάζει τίποτα από το έργο. Εστιάζοντας στην παρουσία τέτοιων «ασήμαντων» ανθρώπων και τοποθετώντας τους στο κέντρο της δράσης, παρακολουθούμε μέσα από τα δικά τους μάτια τα γεγονότα στο κτήμα του Σόριν. Πόσο «ζωή» επιτρέπεται στους υπηρέτες; Προλαβαίνουν να ονειρευτούν και να σχεδιάσουν ένα καλύτερο αύριο ή η οριακά βουβή τους παρουσία στην δομή του Γλάρου, αντικατοπτρίζει και την φίμωσή τους σε σχέση με τα δικαιώματα, τις επιθυμίες, και την ίδια τους την ύπαρξη;
Το κείμενο, που ανεβαίνει για πρώτη φορά, δημιουργήθηκε κατά την διάρκεια των προβών με την τεχνική της Δραστικής Ανάλυσης (Active Analysis) του Κονσταντίν Στανισλάφσκι.
«RegretMeNot»
Μετανιώνω την ώρα και την στιγμή
Από την Θεατρική Ομάδα AllTooHuman
Σκηνοθεσία Ρωξάνη Κριμίζη
Πρεμιέρα Τετάρτη 15 Νοεμβρίου
Θέατρο Χώρος
Μετά από συνεντεύξεις με ανθρώπους μετανοημένους και μη, κάθε κοινωνικής προέλευσης, μια νέα ομάδα ηθοποιών έγραψε το έργο «RegretMeNot» και μ’ αυτό θα συστηθούν στο αθηναϊκό κοινό.
Τη σκηνοθεσία της παράστασης έχει αναλάβει η Ρωξάνη Κριμίζη, η οποία μαζί με τέσσερις ακόμη νέους ηθοποιούς θα φέρουν επί σκηνής ιστορίες που όλοι μας έχουμε ζήσει. Η πρεμιέρα της παράστασης θα γίνει στις 15 Νοεμβρίου στο Θέατρο Χώρος.
Σκηνοθετικό σημείωμα:
Τι είναι η μετάνοια; Το σ’ αγαπώ που δεν ειπώθηκε; Το μπέργκερ που φαγώθηκε; Το έκτο κερασμένο σφηνάκι; Την έχεις κολλητή ή την αποφεύγεις σαν το τζατζίκι πριν από το πρώτο ραντεβού;
Αυτά και άλλα τόσα άκουσε η ομάδα στις συνεντεύξεις με μετανοημένους και αμετανόητους κάθε ηλικίας, φύλου, καταγωγής και επαγγέλματος που μοιράστηκαν τις ιστορίες τους. Μαζί με αυτές οι ηθοποιοί της παράστασης καταθέτουν και τις δικές τους προσωπικές εμπειρίες. Δηλώσεις προσωπικοτήτων εντός κι εκτός συνόρων. Μετανιωμένα τραγούδια. Ένα διαδοχικό παιχνίδι που μέσα από τεχνικές Verbatim Theater και Devised Theater συνθέτει αυτήν την παράσταση.
Μια σπονδυλωτή παράσταση βασισμένη σε καθημερινές «δηλώσεις μετάνοιας» που δημιουργούν ένα μωσαϊκό για την απώλεια, τον έρωτα, την καριέρα, την οικογένεια, το θάνατο, αλλά και τα μεθύσια, τις δίαιτες, ακόμα και τις στυλιστικές επιλογές που όλοι θέλουμε να ξεχάσουμε. Όλα μας φέρνουν μπροστά στο γέλιο και στην συγκίνηση που μόνο η αληθινή ζωή μπορεί να προσφέρει.
Μέσα σε έναν κόσμο στον οποίο ζούμε διχασμένοι, απομονωμένοι, αυτό που μας ενώνει είναι η κοινή ανθρώπινη εμπειρία. Και αυτό που μας λείπει, είναι το μοίρασμα αυτής της εμπειρίας, η δική μας δήλωση γύρω από έναν κοινό πυρήνα που θα μας καταστήσει ευάλωτους αλλά και δυνατότερους απέναντι σε ένα μέλλον αβέβαιο. Επειδή μετά, θα είμαστε λιγότερο μόνοι.
Ελάτε στην παράσταση και δε θα το μετανιώσετε. Μάλλον.
Κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 21:00 στο Θέατρο Χώρος
Πόση θεατρική, κι όχι μόνο, αξία έχει μια αφανής ανθρώπινη ύπαρξη;
Στην πρώτη τους συνεργασία οι ομάδες TheProdigyTheatreCompany και Naif χρησιμοποιούν ως αφορμή το έργο του Τσέχωφ για να εξερευνήσουν το ζήτημα του ανθρώπου που υπηρετεί. Του ανθρώπου που δεν μοιάζει αρκετά σημαντικός για να «πρωταγωνιστήσει».
Οι «Υπηρέτες» σε σκηνοθεσία Αλέξανδρου Νικόλαου Μπαλαμώτη, ανεβαίνουν από την Δευτέρα 30 Οκτωβρίου, κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 21:00 στο θέατρο Χώρος, για λίγες παραστάσεις.
Υπόθεση: Βρισκόμαστε το 1895 σε μια εξοχική κατοικία περιτριγυρισμένη από κτήματα στη Ρωσία. Εκεί δύο υπηρέτες προσπαθούν να βάλουν σε οργάνωση τη ζωή και τα όνειρά τους. Ταυτόχρονα εργάζονται για τον επιστάτη Ηλγιά Αφανιάσιεβιτς Σαμράγιεφ, καθώς και για τους επίτιμους καλεσμένους του ιδιοκτήτη του κτήματος Πιότρ Νικολάγιεβιτς Σόριν. Την αδερφή του Ιρίνα Νικολάγεβνα Αρκάντινα, τον αμφίθυμο γιο της Κονσταντίν Γαβριίλοβιτς Τρέπλιεφ και ένα σωρό άλλους ανθρώπους που με την δραματικότητα και την υπερβολή τους δεν τους αφήνουν σε ησυχία.
Η παράσταση είναι μια υπαρξιακή κωμωδία που εμπνέεται από τον Γιάκωφ, ένα σχεδόν βουβό ρόλο του θεατρικού έργου Γλάρος του Άντον Τσέχωφ. Η παρουσία του στον Γλάρο είναι τόσο μικρή που αν αφαιρεθεί, όπως και συνήθως συμβαίνει, δεν αλλάζει τίποτα από το έργο. Εστιάζοντας στην παρουσία τέτοιων «ασήμαντων» ανθρώπων και τοποθετώντας τους στο κέντρο της δράσης, παρακολουθούμε μέσα από τα δικά τους μάτια τα γεγονότα στο κτήμα του Σόριν. Πόσο «ζωή» επιτρέπεται στους υπηρέτες; Προλαβαίνουν να ονειρευτούν και να σχεδιάσουν ένα καλύτερο αύριο ή η οριακά βουβή τους παρουσία στην δομή του Γλάρου, αντικατοπτρίζει και την φίμωσή τους σε σχέση με τα δικαιώματα, τις επιθυμίες, και την ίδια τους την ύπαρξη;
Το κείμενο, που ανεβαίνει για πρώτη φορά, δημιουργήθηκε κατά την διάρκεια των προβών με την τεχνική της Δραστικής Ανάλυσης (Active Analysis) του Κονσταντίν Στανισλάφσκι.
Η παράσταση που αγάπησαν μικροί και μεγάλοι, σε σκηνοθεσία της Στέλλας Σερέφογλου- δημιουργού της βρεφικής παράστασης “ΑΒΓΩ”, ξεκινάει το καινούργιο της ταξίδι.
Από την Κυριακή 22 Οκτωβρίου και κάθε Κυριακή στις 12:00, στη φιλόξενη αίθουσα του θεάτρου Χώρος, παιδιά από 3 έως 8 ετών θα βιώσουν μια αξέχαστη θεατρική εμπειρία γεμάτη ακροβατικά, στοιχεία βωβού κινηματογράφου και τεχνικές που ξεπηδούν από τον μαγικό κόσμο του τσίρκου.
“ΟΠ!” Από 22 Οκτωβρίου και κάθε Κυριακή στις 12:00 στο Θέατρο Χώρος Για παιδιά 3-8 ετών
Υπόθεση
Δύο παιδιά, ένα αγόρι κι ένα κορίτσι, συναντιούνται τυχαία σ᾽ ένα λιβάδι. Το αγόρι όμως έχει ένα πρόβλημα: το μπαλόνι του έχει κολλήσει σε ένα δέντρο και δεν μπορεί να το φτάσει. Το κορίτσι προσφέρεται να βοηθήσει, κι έτσι ξεκινούν μαζί μια σειρά από προσπάθειες για να το πάρουν πίσω. Θα τα καταφέρουν; Πόσο σημαντικό είναι το μπαλόνι γι' αυτά; Τι νιώθει το ένα παιδί για το άλλο; Μέχρι πού θα φτάσουν για να πετύχουν τον σκοπό τους;
Τεχνικά μέσα
Η ιστορία ζωντανεύει μέσα από τις ποιητικές εικόνες που δημιουργούν οι ακροβάτες Ευαγγελία Μόσιου και Πάνος Σολδάτος και αποκτά φωνή με την υπέροχη μουσική που έγραψε ειδικά για το έργο ο Σταύρος Ρουμελιώτης (Usurum Band, The Holy Goat). Οι δύο πρωταγωνιστές αφηγούνται την ιστορία με τα σώματα και τις ιδιαίτερες ακροβατικές δεξιότητές τους, τον χορό και την εκφραστικότητα των προσώπων τους. Η μουσική συνοδεύει στιγμές παιχνιδιού και ονειροπόλησης, υπογραμμίζει τη δράση ή τις όποιες αλλαγές στη διάθεση των ηρώων και συμβάλλει στη σύνθεση απρόβλεπτων κόσμων που αναδεικνύουν την ιστορία. Τα μέσα που κυριαρχούν στο έργο είναι τα ακροβατικά, η ρυθμική, ο χορός, η παντομίμα, δηλαδή στοιχεία που συναντά κανείς στον βωβό κινηματογράφο και το τσίρκο.
Σκηνοθετικό σημείωμα
«Συνεργάζομαι συχνά με μικρά παιδιά και κάθε φορά εντυπωσιάζομαι με τη θετική ανταπόκριση που δείχνουν στον ρυθμό. Γι᾽ αυτόν τον λόγο αντιμετωπίζω όλη την παράσταση σαν μια χορογραφία, όπου ο ρυθμός και η διάθεση για παιχνίδι αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι της σκηνοθεσίας. Μελωδίες και δυναμικοί ρυθμοί εναλλάσσονται και δημιουργούν ένα παλλόμενο ηχητικό περιβάλλον που πλαισιώνει τη δράση. Στις δύο προηγούμενες δουλειές μου, συνδύασα στοιχεία κόμιξ και βωβού κινηματογράφου με τη συνοδεία μουσικής. Αυτό ενισχύει τη συνύπαρξη αλλά και την εναλλαγή κωμικών και ονειρικών στιγμών. Στο “ΟΠ!” προσθέτω στην αφήγηση ακροβατικά και στοιχεία που ξεπηδούν από τον μαγικό κόσμο του τσίρκου. Το “ΟΠ!” συνιστά για εμένα ένα μείγμα εξερεύνησης, παρατήρησης και ανακάλυψης του εσωτερικού μίτου που συνδέει τον ενήλικα εαυτό μου με το παντοτινό παιδί μέσα μου. Μνήμες, εμπειρίες, συναισθήματα αλλά και καλλιτεχνικά έργα -όπως οι ταινίες “Το Κόκκινο Μπαλόνι”, “Ο Στρατηγός” ή βιβλία του Jon Klassen κ.ά.- καθώς επίσης και η γνωριμία με τον πολυεπίπεδο κόσμο των ακροβατών, αποτέλεσαν τα υλικά δημιουργίας και σύνθεσης του “ΟΠ!”. Οι θεματικές που με ενδιαφέρει να φτάσουν στο κοινό σχετίζονται με την αξία της φιλίας και του παιχνιδιού καθώς και την ανάγκη για ονειροπόληση αλλά και για σύνδεση με τον γύρω κόσμο. Ως καλλιτέχνης και μητέρα πιστεύω πως οι πιο σημαντικές στιγμές στη ζωή μας προκύπτουν από την ικανότητα να συνδυάζουμε τις επιθυμίες με την ενσυναίσθηση, τη φαντασία με την πραγματικότητα, το οργανωμένο με το απροσδόκητο. Μόνο έτσι ανακαλύπτουμε το “μυθικό” μέσα στις σχέσεις».
Πότε: Από 22 Οκτωβρίου και κάθε Κυριακή στις 12:00 μέχρι τις 17 Δεκεμβρίου Εισιτήρια: 10€ κανονικό και 8€ μειωμένο (φοιτητές, άνεργοι, ΑμεΑ, 65+, ομαδικό 15 άτομα +). Προπώληση:more.comhttps://t.ly/89dAt Διάρκεια: 45´ (χωρίς διάλειμμα)
Τέσσερις μουσικές παραστάσεις, δεκαέξι διακεκριμένοι μουσικοί, ένα ταξίδι στον κόσμο του παράδοξου και της υπερβολής.
Το AthensBaroqueFestival επιστρέφει από 28 Σεπτεμβρίου έως 1 Οκτωβρίου 2023 και υπόσχεται στο αθηναϊκό κοινό μουσικές εμπειρίες υψηλού καλλιτεχνικού επιπέδου, στο θέατρο Χώρος στο Βοτανικό.
Με προσκεκλημένους μουσικούς από όλη την Ευρώπη και όχι μόνο, ανάμεσά τους ο ερμηνευτής - θρύλος της παλαιάς μουσικής Lee Santana, η διακεκριμένη σοπράνο με έδρα τη Γερμανία Μαρία Παλάσκα, ο μπάσο - βαρύτονος και σκηνοθέτης Γρηγόρης Πυριαλάκος, τα σύνολα ELIKΩN Ensemble, CantoSoaveκαιEnsemble Diverse and Bizarre, το μοναδικό αυτό στο είδος του φεστιβάλ υπό την καλλιτεχνική διεύθυνση της βιολονίστριας Αναστασίας Μηλιώρη, επικεντρώνεται στη μουσική του μπαρόκ και την ιστορική της ερμηνεία με όργανα εποχής.
Το AthensBaroqueFestival είναι ένα διεθνές μουσικό φεστιβάλ που, από το Σεπτέμβριο του 2017, διοργανώνεται σε σύγχρονους χώρους της Αθήνας.
Παρουσιάζει μεγάλη ποικιλία συνόλων και έχει φιλοξενήσει καταξιωμένους μουσικούς με διεθνή αναγνώριση, αλλά και νέους ταλαντούχους Έλληνες μουσικούς που ασχολούνται με αυτό το είδος, θέλοντας να προσφέρει βήμα και να ενισχύσει την πολυφωνία.
Η μουσική του μπαρόκ με το τεράστιο ρεπερτόριό της και τα αρχέγονα χαρακτηριστικά που τη διέπουν, αποτελεί μία πανανθρώπινη γλώσσα που συνεχίζει να εμπνέει και να συγκινεί τους μουσικούς και το κοινό ακόμα και σήμερα, όπως μας συγκινεί και μας αφορά η αρχαία τραγωδία, το ελισαβετιανό θέατρο, η κρητική λογοτεχνία της Αναγέννησης ή το δημοτικό τραγούδι.
Οι μουσικές του μπαρόκ υπόσχονται στον ακροατή - θεατή ένα ταξίδι στον κόσμο των μεγάλων αντιθέσεων και των ακατέργαστων ήχων, όπου τίποτα δεν είναι τέλειο και όλα είναι υπέροχα.
ATHENSBAROQUEFESTIVAL 2023 | ΑΝΑΛΥΤΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ
Πέμπτη 28 Σεπτέμβρη, 21:00
“Obligato”
μουσική για φλάουτο τραβέρσο & τσέμπαλο με αφετηρία τον J. S. Bach
ELIKΩNEnsemble
Αντιγόνη Τσάλλα, φλάουτο τραβέρσο
Αλέξης Μαστιχιάδης, τσέμπαλο
Δεν είναι σύνηθες στις μουσικές συνθέσεις του 18ου αιώνα ένα πληκτροφόρο όργανο να αντιμετωπίζεται ισότιμα με ένα μελωδικό όργανο. Ο J. S. Bach όμως κατάφερε να αναδείξει με τον πιο μοναδικό τρόπο, τόσο το τσέμπαλο όσο και το φλάουτο τραβέρσο, μέσα από τις σονάτες του. Ακολουθώντας μετέπειτα αυτόν τον συγκεκριμένο τρόπο γραφής, οι συνθέτες J. J. Quantz και J. A. Scheibe μετέγραψαν δύο ξεχωριστές τρίο σονάτες ειδικά για το συγκεκριμένο συνδυασμό οργάνων.
Οι δύο μουσικοί του ELIKΩN Ensemble (Αντιγόνη Τσάλλα, Αλέξης Μαστιχιάδης) είναι αφιερωμένοι στην ιστορική ερμηνεία της μουσικής του μπαρόκ, αλλά παράλληλα πειραματίζονται με τη σύγχρονη μουσική δημιουργία. Οι συνεργασίες τους περιλαμβάνουν σύνολα παλαιάς μουσικής στην Ολλανδίακαι την Κροατία (Musica Poetica, De Swaen, the Bach Orchestra of the Netherlands, Il Concerto Barocco, Contrasto Αrmonico) και στην Ελλάδα (Καμεράτα Ορχήστρα των Φίλων της Μουσικής, Armonia Atenea). Η δισκογραφική τους δραστηριότητα περιλαμβάνει συνεργασίες με εταιρείες όπως η DECCA, η MDG και η Brilliant Classics.
Παρασκευή 29 Σεπτέμβρη, 21:00
“VitaSegreta, MusicaSegreta”
μουσική για αντισυμβατικές γυναίκες
CantoSoave
Νατάσσα Αγγελοπούλου, σοπράνο
Μάιρα Μηλολιδάκη, σοπράνο
Έφη Μηνακούλη, μέτζο σοπράνο / θεόρβη
Κατερίνα Κτώνα, τσέμπαλο
17ος αιώνας, Adriana Basile - η Σειρήνα του Posillipo. Laura Peverara, Anna Guarini και Livia D’Arco, το περίφημο Concerto delle Donne. Ο Οίκος των Μεδίκων, οι Αυλές των D’ Este και των Gonzaga, η Accademia degli Unisoni.
Μέσα από επιστολές, ημερολόγια και ποιήματα το σύνολο Canto Soave αναζητά τα μυστικά των ταλαντούχων γυναικών που τόλμησαν να ζήσουν και να δημιουργήσουν, συχνά ενάντια στους κοινωνικούς κανόνες της εποχής τους.
H παράσταση Vita Segreta, Musica Segreta εξερευνά την αθέατη ζωή τους, με επίκεντρο την φωνητική μουσική που γράφτηκε για τις διάσημες τραγουδίστριες και τα σπουδαία γυναικεία φωνητικά σύνολα που ψυχαγωγούσαν τους ευγενείς στις αυλές της Φλωρεντίας, της Φερράρα,της Μάντοβα και της Βενετίας. Το πρόγραμμα περιλαμβάνει άριες, ντουέτα και τρίο των L. Luzzaschi, C. Monteverdi, L. Rossi αλλά και των συνθετριών F. Caccini και B. Strozzi.
Το σύνολο Canto Soave ειδικεύεται στην φωνητική μουσική της Αναγέννησης και του Μπαρόκ. Η καθεμία από τις καλλιτέχνιδες που το αποτελούν διαγράφει εδώ και χρόνια την δική της ξεχωριστή πορεία στο χώρο της κλασικής μουσικής και του μουσικού θεάτρου, υπηρετώντας ένα ευρύ φάσμα ρεπερτορίου και αισθητικής. Με εμφανίσεις στο Cotsen Hall της Γενναδίου Βιβλιοθήκης, στο θέατρο του Αμερικάνικου Κολλεγίου Ελλάδος, στον κύκλο συναυλιών του Τρίτου Προγράμματος «Τρίτη και Τρεις στο Τρίτο», στην Εναλλακτική Σκηνή Εθνικής Λυρικής Σκηνής, στη σειρά Γέφυρες, του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών, κ.ά. Έχουν στο ενεργητικό τους το CD με τίτλο Vita Segreta Musica Segreta που κυκλοφόρησε από την FM Records και παρουσιάστηκε στο Μεγάρου Μουσικής Αθηνών τον Φεβρουαρίου του 2019.
Σάββατο 30 Σεπτέμβρη, 21:00
“Cantando con vihuela de mano”
η ισπανική Αναγέννηση & η σεφαραδίτικη παράδοση συναντούν το σύγχρονο τραγούδι
Μια ιδιαίτερη μουσική παράσταση με βασικούς άξονες τον Ισπανό συνθέτη του 16ου αιώνα Luis de Milán, τον σύγχρονο Αμερικανό συνθέτη και λαουτίστα Lee Santana, τη Vihuela, τη Σεφαραδίτικη παράδοση και τη σύγχρονη γυναικεία σοπράνο φωνή.
Η νihuela - παραδοσιακό ισπανικό όργανο - ήταν ιδιαίτερα δημοφιλής το 15ο και 16ο αιώνα στην Ισπανία και ιδιαιτέρως αγαπητή μεταξύ των Εβραίων της Ισπανίας. Ο Luis de Milán ήταν o βιρτουόζος αυτού του οργάνου με την περίφημη μέθοδό του Libro de musica de vihuela de mano - El Maestro (Valencia, 1536).
Χρησιμοποιώντας αυτό το όργανο ο Lee Santana μελοποιεί σεφαραδίτικα λαϊκά ποιήματα από τη Θεσσαλονίκη, γραμμένα στη Ladino, εμπνεόμενος από τον Luis de Milán, και καταθέτοντας τη δική του συνθετική γραφή με σαφής αναφορές στη τζαζ.
O ερμηνευτής - θρύλος της παλαιάς μουσικής Lee Santana, έχει παίξει σε όλα τα μεγάλα φεστιβάλ παλαιάς μουσικής με πολλά από τα πιο γνωστά μουσικά σύνολα ( Freiburg Baroque Orchestra, The Harp Consort, Hesperion XX, Musica Fiata), αλλά και με το δικό του συγκρότημα «Los Otros». Η δουλειά του ως σολίστ, ως κοντινουίστα και ως συνθέτη αποτυπώνεται σε περισσότερες από 60 παραγωγές CD.
Η διακεκριμένη σοπράνο Μαρία Παλάσκα με έδρα τη Γερμανία έχει στο ενεργητικό της πάνω από 15 οπερατικούς ρόλους. Η φωνητική και ερμηνευτική της ευελιξία καλύπτει ένα ρεπερτόριο από τον Claudio Monteverdi έως τον Wolfgang Rihm. Αγαπήθηκε από το Αθηναϊκό κοινό μέσα από παραγωγές όπως η Σαλώμη του Stradella (Φεστιβάλ Αθηνών) και ο Ορφέας του Monteverdi (Μέγαρο Μουσικής) με τους Latinitas Nostra, όπως επίσης η La Bohème και ο Μαγικός Αυλός - Εθνική Λυρική Σκηνή.
Η όπερα La Dirindina είναι ένα κωμικό ιντερμέτζο του Domenico Scarlatti.
Λίγο πριν από την πρεμιέρα της για το Καρναβάλι του 1715 στο Teatro Capranica στη Ρώμη,απαγορεύθηκε και αποσύρθηκε μετά από την λογοκρισία που δέχθηκε από το Βατικανό.
Ο λόγος ήταν το σκανδαλώδες λιμπρέτο του αξιότιμου αλλά ασεβούς και σατιρικού Τοσκανού θεατρικού συγγραφέα Girolamo Gigli, που αποκάλυπτε τις υποκρισίες της «καλής κοινωνίας» της εποχής, ειδικά σε ό,τι αφορούσε στη θέση της γυναίκας, το θέμα του γάμου, των αμβλώσεων, την ματαιοδοξία, κ.α. Η εκτύπωση του λιμπρέτου απαγορεύθηκε, αλλά ένα αντίγραφο ανακαλύφθηκε από τον Giovanni Battista Martini (διάσημος ως δάσκαλος τόσο του J. C. Bach όσο και του Mozart), ο οποίος τελικά συνέβαλε στη μουσική έκδοση που εκτελείται σήμερα. Το έργο ανακαλύφθηκε εκ νέου και επιμελήθηκε πιο πρόσφατα από τον μουσικολόγο Francesco Degrada και μια πρώτη ηχογράφηση έγινε από τον Riccardo Muti στη Νάπολη το 1968.
Ο μπάσο - βαρύτονος και σκηνοθέτης Γρηγόρης Πυριαλάκος έχει στο ενεργητικό του πάνω από 15 οπερατικούς ρόλους και πολυάριθμες συμμετοχές σε ρεσιτάλ και θεατρικά έργα. Έχει σκηνοθετήσει, μεταφράσει και κάνει τη μουσική διδασκαλία στις όπερες "La Dirindina" του D. Scarlatti, "La Canterina" του J. Haydn, "The Old Maid and the Thief" και "The telephone' του G. C. Menotti, "Hansel and Gretel" του E. Humperdinck, "Yolka" του Α. Rebikof, "La Voix humaine",”The Italian Lesson” του L. Hoiby, "Before breakfast" του T. Pasatieri, "Der kanarienvogel kantate" δραματοποιημένη κοσμική καντάτα του G. P. Telemann, “La Princesse Jaune” του C. Saint Saëns και " Little red riding hood" του Seymour Barab - τις περισσότερες σε πρώτη πανελλήνια εκτέλεση.
Το σύνολο παλαιάς μουσικής Ensemble Diverse and Bizarreαποτελείται από νέους, πολύπλευρους μουσικούς και ασχολείται από το 2017 μέχρι σήμερα με την ιστορική ερμηνεία της μουσικής του μπαρόκ. Έχει πραγματοποιήσει εμφανίσεις στην Εναλλακτική Σκηνή του Ιδρύματος Νιάρχος, στον Πειραϊκό Σύνδεσμο, στο Θέατρο Σφενδόνη, στην Αίθουσα Φίλιππος Νάκας, σε περιοδεία στα νησιά την Πάτμο, τη Ρόδο, την Κω, τη Λέρο υπό την αιγίδα της Περιφέρειας Νοτίου Αιγαίου και στη Finska Kyrkan της Στοκχόλμης.
Athens Baroque Festival 2023
Καλλιτεχνική διεύθυνση: Αναστασία Μηλιώρη
Με την υποστήριξη του Ινστιτούτου Θερβάντες της Αθήνας
Τι γίνεται όταν σε ένα κλασικό σαιξπηρικό έργο εισβάλλει το graffiti, ρούχα sportswear και φωτόσπαθα; Αυτό θα πει Ρωμαίος και Ιουλιέτα: Straight outta Verona. Η ιστορία των δύο νέων ερωτευμένων που θα την διηγηθεί το υπηρετικό προσωπικό των Καπουλέτων, ο Πέτρος και η Παραμάνα. Το έργο δυστυχώς δεν ανεβαίνει στην Βερόνα, αλλά στον Βοτανικό. Θέατρο «Χώρος» Ορφέως και Πραβίου 6-8. Βάλτε και κανένα GPS καλού κακού.
Και τώρα λίγα λόγια για το έργο.
Ρωμαίος και Ιουλιέτα, η γνωστή ιστορία αγάπης. Η ανεξήγητη βεντέτα των Μοντέκων και των Καπουλέτων φέρνει τον θάνατο στη Βερόνα-Βοτανικό. Ξεχωρίζει το υπερβολικό πάθος, το πεπρωμένο, η αγάπη, η ανατροπή. Η Ιουλιέτα Καπουλέτου ερωτεύεται και είμαστε μάρτυρες του μυστικού της. Οι ατυχείς συγκυρίες θα οδηγήσουν σε ένα τραγικό τέλος της αγνής αγάπης. Η ιστορία τους μάλιστα με τη συνοδεία του βιολιού και της λύρας μας εντάσσει στο ποιητικό τους σύμπαν. Η Ιουλιέτα μας έχει για γονείς μια μητέρα βάρκα γιαλό και έναν πατέρα υπόδειγμα ωμής πατριαρχίας.
Θέλουν, λοιπόν, να την παντρέψουν με τον Πάρη, ο οποίος είναι ένα χαϊβάνι και μισό, ενώ αυτή θέλει τον Ρωμαίο. Ωραίο παιδί σαν τα κρύα τα νερά. Στο πλάι του Ρωμαίου, ο πάτερ Λαυρέντιος ασχολείται με κάτι χορτάρια, ο Τυβάλδος πουλάει μαγκιά, ο Μερκούτης σίγουρα κάτι έχει πάρει, ο Μπεμβόλιο είναι ψυχούλα. Το τέλειο κάστινγκ: Η Δήμητρα, ο Γιάννης, ο Στέργιος και ο Πέτρος χορεύουν, παλεύουν, ιδρώνουν και συνθλίβουν το εσωτερικό εγώ του ηθοποιού για να γίνει χαμός στη σκηνή αλλά τζάμπα κόπος. Spoiler alert: Δεν ήταν της μοίρας τους γραφτό να σμίξουν.
Ο Δημήτρης και η Χριστίνα «πεθαίνουν» κάθε Δευτέρα και Τρίτη από 19 Δεκεμβρίου μόνο για εσάς. Rest in peace και τα λοιπά. Ο Ουίλλιαμ μας εμπιστεύτηκε προσωπικά για την πιο πιστή απόδοση του έργου του. Όλα τα υπόλοιπα από κοντά.
Η παράσταση με τη χρήση της μάσκας δίνει ζωή στους χαρακτήρες και κυριαρχεί• αυτή άλλωστε είναι και η φιλοσοφία της σκηνοθέτιδας και του θεάτρου Χώρος, με μια μακρά εργασία και έρευνα πάνω στην υποκριτική με τη χρήση της μάσκας.
Τα ζητήματα που στοχεύει να θίξει η σκηνοθέτης είναι ταξικά. Η κοινωνία μας σήμερα βρίσκεται κατακερματισμένη σε αντιμαχόμενα πεδία εξουσίας και πλούτου, όπως η κοινωνία των Καπουλέτων και των Μοντέκων. Ακόμη και ο έρωτας είναι ζήτημα πολιτικό. Η πραγματικότητα των δύο οικογενειών της Βερόνας δεν είναι μακριά από τη δική μας. Τα αθώα συναισθήματα θυσιάζονται στο βωμό των μεγαλύτερων και σκοτεινότερων δυνάμεων. Οι νέες φωνές καταπνίγονται με σκληρότητα για μάταιους σκοπούς.
Η παράσταση με τους νέους της ηθοποιούς προσκαλεί τον θεατή να στοχαστεί πάνω σε αυτά τα ζητήματα και να προτείνει μια διαφορετική αισθητική ανεβάσματος ενός κλασικού – διαχρονικού – έργου, εκείνου του Ρωμαίου και της Ιουλιέτας.
**ΠΡΟΣΦΟΡΑ: με την αγορά ενός εισιτηρίου για την παράσταση «Ρωμαίος και Ιουλιέτα» και ενός για την παράσταση «Βάκχες» η τιμή διαμορφώνεται στα 24 ευρώ (ισχύει μόνο για τηλεφωνικές κρατήσεις)
Τί μένει από τον άνθρωπο αν του πάρεις την αρχή και το τέλος;
Η Θεατρική Ομάδα APUS επιστρέφει με την τραγελαφική φάρσα του Αργύρη Χιόνη «Το Μήνυμα» σε σκηνοθεσία Ανθής Φουντά για ένα νέο κύκλο 8 παραστάσεων.
Άραγε φέτος θα θυμηθούν το Μήνυμα; Εσείς τί λέτε να έγραφε;
Μετά από μια επιτυχημένη σειρά παραστάσεων στο Ανοιχτό Θέατρο Γκράβας (Ιούλιος 2021), το Θέατρο Φούρνος (Οκτώβριος 2022) και το Θέατρο Χώρος (Μάιος 2022), «Το Μήνυμα» του Αργύρη Χιόνη θα παρουσιάζεται από τις 19 Οκτωβρίου και κάθε Τετάρτη και Πέμπτη στις 21.00 στο Θέατρο Χώρος (Πραβίου 6-8, Βοτανικός).
Ερμηνεύουν οι Αντώνης Κυριακάκης και Γιώργος Πατεράκης.
Λίγα λόγια για το έργο και την παράσταση
«Εκείνοι» τους έδωσαν ένα μήνυμα να το μεταφέρουν σε «Εκείνον». Τους είπαν να τραβήξουν ίσια, όμως έχουν χαθεί και δεν μπορούν να θυμηθούν το μήνυμα. Είναι δύο αγγελιαφόροι χωρίς αγγελία. Δύο αγγελιαφόροι χωρίς όνομα. Είναι ο Α και ο Β και έχουν ξεχάσει από πού ξεκίνησαν και πού πηγαίνουν. Περπατούν για εβδομάδες, μήνες, χρόνια ή και αιώνες φτιάχνοντας διαρκώς νέα μηνύματα, τα οποία διαρκώς ξεχνούν. Θα μπορέσουν να θυμηθούν το μήνυμα;
Το έργο είναι ένα από τα τρία και μοναδικά θεατρικά κείμενα που έγραψε ο Αργύρης Χιόνης την περίοδο 1971-1973. Σύμφωνα με τον ίδιο, έμπνευση για το «Μήνυμα» αποτέλεσε το έργο του Franco Sacchetti, Ιταλού συγγραφέα της Αναγέννησης, στο οποίο εντόπισε πρώιμα ψήγματα του θεάτρου του παραλόγου και ειδικότερα ομοιότητες με το έργο «Περιμένοντας τον Γκοντό», του Μπέκετ.
Μια υπαρξιακή φάρσα με σαφείς επιρροές από το θέατρο του παραλόγου. Μια ευρηματική και βαθιά ανθρώπινη παράσταση που χωρά ολόκληρη στα αυστηρά όρια ενός σκηνικού που μοιάζει βγαλμένο από ξύλινο παιχνίδι - γρίφο.
"Αν είχα χρόνο, θα ήμουν άλλο πράγμα" - Αγγελιαφόρος B
Τι είναι τέλος πάντων ένας αγγελιαφόρος χωρίς το μήνυμά του;
Σκηνοθετικό Σημείωμα:
"Είναι σαν αυτό, που δεν μπορείς να σταματήσεις να κάνεις κάτι, χωρίς να ξέρεις ακριβώς γιατί στο καλό το κάνεις. Καλύτερα να κάνεις κάτι χωρίς να ξέρεις γιατί, παρά να σταματήσεις να κάνεις κάτι. Ε; Ποιοί θα ήμασταν αν δεν κάναμε κάτι; Καλύτερα να είμαστε εγκλωβισμένοι σε αυτό που ξέρουμε και εμπιστευόμαστε, παρά να κινδυνέψουμε να μην είμαστε. Έτσι δημιουργούμε τις κινήσεις που μας περιφράσσουν, τις φράσεις που λέμε ξανά και ξανά, το ταξίδι μας. Ένα ταξίδι που δεν θυμόμαστε πότε άρχισε και δεν ξέρουμε πότε θα τελειώσει. Ένα ταξίδι μέσα σε ένα κουτί. Πάντα σε κίνηση, αλλά πάντα μέσα στο κουτί. Σαν την ιστορία με το παιχνίδι αστροναύτη - ναι, τον Buzz Lightyear - που μέσα στο κουτί νόμιζε πως έχει διανύσει γαλαξίες, για να μάθει κάποτε πως δεν έχει κάνει ούτε ένα βήμα. Στο "Μήνυμα" του Αργύρη Χιόνη, ο Α και ο Β δεν είναι άνθρωποι με σάρκα και οστά, είναι δύο σκίτσα, φτιαγμένα τραγελαφικά για να μπορούν να αντέχουν το πέρασμα μέσα από ένα ατελείωτο ακίνητο ταξίδι."
Η Πτέρυγα, μια ονειρική παράσταση για τη μητρότητα εμπνευσμένη από πραγματικά γεγονότα, επιστρέφει απ’ τις 25 Φεβρουαρίου στο θέατρο Χώρος, σε σκηνοθεσία Έλενας Μαυρίδου.
Η Πτέρυγα είναι το παράδοξο, σουρεαλιστικό σύμπαν ενός νοσοκομείου κυήσεων. Κάθε Πανσέληνο, οι καρδιοτοκογράφοι στις κοιλιές των εγκύων τρελαίνονται. Ένας υπεύθυνος ασφαλείας ονειρεύεται πως είναι ο πατέρας του παιδιού στο μονόκλινο δωμάτιο. Η γηραιότερη μαία του νοσοκομείου αναρωτιέται, αν τα παιδιά μοιάζουν με ψάρια. Πάνω απ’ την επιβεβλημένη Παναγία-κάδρο κάθε δωματίου, βγαίνει μια παράξενη σκιά να επιτηρήσει τα δωμάτια. Η Πτέρυγα είναι ο απόκοσμος χορός της μνήμης. Ένας χορός αλλιώτικος, απόκοσμος, ένα μεταμεσονύχτιο requiem. Μα πάνω απ’ όλα, ένας ύμνος στη ζωή, εκεί που σμίγει το φως με το σκοτάδι, στον κενό χώρο ανάμεσα στη γέννα και τον θάνατο.
Αντλώντας υλικό από αληθινές συνεντεύξεις και περιστατικά, η Πτέρυγα εξερευνά τα όρια της πραγματικότητας, της λογικής και της ελευθερίας βούλησης των γυναικών που κυοφορούν, δίνοντας μάχη για τη μητρότητα μέσα στα νοσοκομεία. Μια παράσταση με ελάχιστο λόγο, στα όρια της περφόρμανς και του σωματικού θεάτρου, ξεχωριστή, γεμάτη συγκίνηση και χιούμορ, για την αγάπη και τη μνήμη, τον έρωτα και τη διαφορετικότητα, την απώλεια και τα όνειρα των ανθρώπων για δημιουργία.
Η παράσταση επιχορηγήθηκε τη σεζόν 2019-20 απ’ το Υπουργείο Πολιτισμού & Αθλητισμού.
“Ο Λάμπρος” θα ολοκληρωνόταν πριν από λίγες μέρες, για να έρθουν οι παραστάσεις μας, “Πτέρυγα” και “Βάκχες”. Λόγω της πολύ δύσκολης περιόδου που διανύουμε, αποφασίσαμε μετά λύπης μας να τις αναβάλουμε και να επανέλθουμε, όταν θα μπορούμε να δούμε με μεγαλύτερη αισιοδοξία την προοπτική μιας πρεμιέρας. Λόγω της αναβολής αυτής και επειδή “Ο Λάμπρος” έχει κόσμο που επιθυμεί να τον δει, θα συνεχίσουμε με την παράσταση κάθε Κυριακή στις 20.00.
Ευχόμαστε να είναι, πάνω απ’ όλα, καλά όσοι νοσούν. Αυτό είναι το πιο σημαντικό. Για μας στα θέατρα, πρέπει να υπάρξει μια μέριμνα, διότι αυτό το «ανοιχτά» τα θέατρα, αλλά επί της ουσίας καταδικασμένα, μόνα τους σε αυτοσχεδιασμούς σωτηρίας, είναι τραγικό.
Έλενα Μαυρίδου
Ο Λάμπρος, η εμπνευσμένη από το ομώνυμο αριστουργηματικό ποίημα του Διονύσιου Σολωμού παράσταση, που παρουσιάζεται σε σκηνοθεσία Έλενας Μαυρίδου στο θέατρο Χώρος, παρατείνεται. Ένα έργο πρωτοποριακό, που εξερευνά τα όρια μεταξύ διαφορετικών τεχνών· της κινηματογραφικής αφήγησης, του θεάτρου σκιών, του αναλογικού animation και της performance.
“Ο Λάμπρος θα μείνει απόσπασμα” έλεγε ο Διονύσιος Σολωμός, επιστρέφοντας επί 10 ολόκληρα χρόνια στο ημιτελές έργο του. Ο εθνικός μας ποιητής γράφει το σπουδαίο, πολύπλοκο αυτό ποίημά του στη διάρκεια μιας μακράς περιόδου διαμόρφωσης του συγγραφικού του έργου. Όπως ανέφερε ο μαθητής και εκδότης του έργου του, Iάκωβος Πολυλάς, “Στο ποίημα Ο Λάμπρος ο Σολωμός δείχνει στο έθνος του ότι η απλή γλώσσα δύναται να εκφράσει με θαυμαστή σφοδρότητα και συντομία τα παθητικότερα και πλέον απόκρυφα αισθήματα. Η γιγαντιαία αλλά μάταιη αντίσταση της θέλησης του ανθρώπου εις τους ηθικούς νόμους δεν επαραστήθηκε ίσως ποτέ εις εικόνας τρομερότερη από τούτην του Λάμπρου.”
Ο Λάμπρος αποπλανεί τη Μαρία στα 15 της χρόνια, για να την παντρευτεί. Κάνουν μαζί τέσσερα παιδιά, μία κόρη και τρεις γιους, αλλά ο Λάμπρος τα βάζει σε ορφανοτροφείο. Η Μαρία μένει αστεφάνωτη και για 15 χρόνια στερείται τα παιδιά της. Ο Λάμπρος φεύγει για να πολεμήσει τον Αλή Πασά και να εκδικηθεί τον θάνατο του αδερφού της Μαρίας, ενός ιεροκήρυκα που δολοφονήθηκε απ’ τους Τούρκους. Στο στρατόπεδο γνωρίζει τυχαία ένα κορίτσι, αλλά μην γνωρίζοντας ότι στην πραγματικότητα είναι η κόρη του, το ερωτεύεται. Ο τραγικός πατέρας αναγνωρίζει τα σημάδια του παιδιού του στο κορμί της νέας. Η κόρη μαθαίνει την αλήθεια και αυτοκτονεί. Ο Λάμπρος καταδιώκεται από τύψεις και αυτοκτονεί εκεί, όπου πνίγηκε η κόρη του. Η Μαρία χάνει τα λογικά της, αναζητά έναν άλλο κόσμο, να μην πονάει πια. Ρίχνεται στον γκρεμό.
Ο χρόνος στον Λάμπρο διαστέλλεται, χαρίζοντάς του αυτόν τον αποσπασματικό χαρακτήρα, διαστέλλεται και στην παράσταση, για να μεταφέρει τη δύναμη των εικόνων του Σολωμού. Ο Λάμπρος σε σκηνοθεσία και ερμηνεία Έλενας Μαυρίδου είναι ένα έργο χειροποίητο, κινηματογραφικής αισθητικής. Αναλογικά εργαλεία, όπως το επιδιασκόπιο και οι χάρτινες φιγούρες-μαριονέτες μιας ναΐφ αισθητικής, συναντούν την τεχνολογία του ήχου. Η ανθρώπινη φωνή και τα παραδοσιακά όργανα, όπως οι λύρες Μακεδονίας και Θράκης, αναμιγνύονται με σύγχρονα μέσα της ηλεκτρονικής μουσικής και της ambient noise, χρωματίζοντας την αφήγηση του Λάμπρου, κατασκευάζοντας ένα ακουστικό και οπτικό σύμπαν για να ταξιδέψει ο υπέροχος λόγος του Διονύσιου Σολωμού.
Αντλώντας υλικό από τα ηχοχρώματα και τις μελωδίες της δημοτικής μουσικής του τόπου μας, ο λυράρης Γιώργος Μαυρίδης μεταπλάθει ζωντανά σκοπούς του Αιγαίου και της Ηπειρωτικής Ελλάδας. Μέσα από την αφήγηση και τη μουσική, το υπέροχο ποίημα του Σολωμού ζωντανεύει στον χώρο και τον χρόνο, δίνοντας πνοή σε σκιές ενός κόσμου παλιού που ζητούν να ενωθούν με το τώρα. Η εξερευνητική ψυχή των δυο ερμηνευτών συναντιέται με λέξεις και ήχους που υπερβαίνουν τον χρόνο.
Πληροφορίες για το Εργαστήριο και τα Σεμινάρια στο θέατρο Χώρος: https://horostheatre.gr/
Μέτρα Προστασίας από τον Covid 19
Για τη διασφάλιση της δημόσιας υγείας το θέατρο Χώρος έχει λάβει όλα τα απαραίτητα μέτρα υγειονομικής προστασίας και οι κανονισμοί λειτουργίας του συμμορφώνονται με την τρέχουσα νομοθεσία. Η είσοδος στο θέατροθα πραγματοποιείται σύμφωνα με τις εκάστοτε ισχύουσες υγειονομικές διατάξεις για την είσοδο σε αμιγείς κλειστούς χώρους. Συγκεκριμένα, οι θεατές θα εισέρχονται κατόπιν υποχρεωτικής επίδειξης κατά την είσοδο [α] πιστοποιητικού εμβολιασμού ή [β] πιστοποιητικού νόσησης, που εκδίδεται τριάντα (30) ημέρες μετά από τον πρώτο θετικό έλεγχο και η ισχύς του διαρκεί έως εκατόν ογδόντα (180) ημέρες μετά από αυτόν, επιδεικνύοντας αστυνομική ταυτότητα, δίπλωμα οδήγησης, διαβατήριο ή άλλο αποδεικτικό ταυτότητας, προκειμένου να διενεργείται έλεγχος ταυτοπροσωπίας προς τα παραπάνω. Τα προαναφερθέντα πιστοποιητικά επιδεικνύονται είτε σε έγχαρτη μορφή είτε ηλεκτρονικά μέσω κινητής συσκευής του θεατή, τα οποία ο ιδιοκτήτης ή ο νόμιμος εκπρόσωπος της επιχείρησης (ή εξουσιοδοτημένο πρόσωπο) σαρώνει ηλεκτρονικά μέσω της ειδικής εφαρμογής του άρθρου 33 του ν. 4816/2021 (Α' 118) Covid Free GR. Εναλλακτικά, εφόσον ο αλλοδαπός προέρχεται από χώρα εκτός Ευρωπαϊκής Ένωσης, τα πιστοποιητικά επιδεικνύονται σε έγχαρτη μορφή.
Η χρήση της μάσκας είναι πάντοτευποχρεωτική σε όλους τους χώρους.
