Αισιόδοξο διαγράφεται το μέλλον για τους πάσχοντες από θαλασσαιμία (μεσογειακή αναιμία), χάρη στη μεγάλη πρόοδο της ιατρικής και τις πολλά υποσχόμενες θεραπείες με αλλογενή μεταμόσχευση ή το συνδυασμό της γονιδιακής θεραπείας με την αυτόλογη μεταμόσχευση.

Στις μέρες μας η επαρκής μεταγγισιοθεραπεία και η σωστή υποστηρικτική αγωγή, με κύριο άξονα την αποτελεσματική αποσιδήρωση, έχουν αυξήσει σημαντικά το προσδόκιμο επιβίωσης των πασχόντων από θαλασσαιμία, οι οποίοι πλέον φτάνουν στην ώριμη ενήλικο ζωή. Ωστόσο με την αύξηση του προσδόκιμου επιβίωσης στους θαλασσαιμικούς, εμφανίζονται νέοι κίνδυνοι, όπως είναι η αύξηση του αριθμού των νεοπλασματικών νοσημάτων και ειδικά, του ηπατοκυτταρικού καρκινώματος, όπως επίσης και του αριθμού των αγγειακών εγκεφαλικών επεισοδίων. Τα παραπάνω ανέφερε ο αιματολόγος στο Γενικό Νοσοκομείο Λάρισας, διδάκτωρ Ιατρικής του ΑΠΘ Μιχάλης Διαμαντίδης, μιλώντας στο ΑΠΕ-ΜΠΕ με αφορμή ομιλία του για τις «Νεότερες εξελίξεις και στρατηγικές στη θεραπεία της θαλασσαιμίας και την αγωγή αποσιδήρωσης» σε ημερίδα με θέμα «Εξελίξεις και προοπτικές στη Θαλασσαιμία» την οποία συνδιοργάνωσαν ο Ελληνικός Σύλλογος Θαλασσαιμίας και η Διεθνής Ομοσπονδία Θαλασσαιμίας.

Πλήρης ίαση με αλλογενή μεταμόσχευση

«Η αλλογενής μεταμόσχευση αποτελεί τη μόνη ουσιαστική θεραπεία πλήρους ίασης στη β-θαλασσαιμία και παρά τα σημαντικά ποσοστά επιτυχίας, εφαρμόζεται σε μικρές και νεαρές ηλικίες, ενώ εμφανίζει δυσκολίες, όπως η ανεύρεση συμβατού δότη, η χρόνια λήψη ανοσοκαταστολής ή οι λοιμώξεις» επισήμανε ο κ. Διαμαντίδης.

Σε ότι αφορά τη γονιδιακή θεραπεία ο κ Διαμαντίδης ανέφερε ότι αυτή συνδυάζεται με την αυτόλογη μεταμόσχευση και γίνεται με γενετικά διορθωμένα κύτταρα. «Αποτελεί σύγχρονη θεραπευτική προσέγγιση, όμως οι τεχνικές που εφαρμόζει είναι δαπανηρές, δύσκολες τεχνικά, δεν έχουν τελειοποιηθεί, και έχουν δοκιμαστεί στα πλαίσια κλινικών δοκιμών σε μικρό αριθμό πασχόντων, ενώ συνήθως δεν εφαρμόζονται σε πάσχοντες άνω των 45 ετών, που αποτελούν την πλειοψηφία των θαλασσαιμικών ασθενών. Η γονιδιακή θεραπεία εφαρμόστηκε πρώτα στο θαλασσαιμικό ποντίκι, το 1988 και στον άνθρωπο το 2010 και αποτελεί επαναστατική μέθοδο, παρά τα άνω μειονεκτήματα» πρόσθεσε ο κ. Διαμαντίδης.

Παράλληλα επισήμανε ότι ιδιαίτερα ενθαρρυντικά είναι τα ευρήματα των κλινικών δοκιμών φάσεως I και ΙΙ για το φάρμακο Luspatercept, το οποίο δρα στη μη αποτελεσματική αιμοποίηση της θαλασσαιμίας. Με τη χρήση του φαρμάκου αυτού αυξάνεται η αιμοσφαιρίνη και ελαττώνεται ο αριθμός των απαιτούμενων μεταγγίσεων.

«Υπάρχει αισιοδοξία, καθώς είναι φάρμακο που απευθύνεται σε μεγάλες ομάδες θαλασσαιμικών και χορηγείται απλά (με υποδόρια ένεση, κάθε 3 εβδομάδες) με βάση την κλινική δοκιμή. Μένει να ολοκληρωθούν τα αποτελέσματα της κλινικής δοκιμής φάσεως III και να προσδιοριστούν με ακρίβεια ενδεχόμενες ανεπιθύμητες ενέργειες, προτού εξαχθούν ασφαλή συμπεράσματα και προτού λάβει έγκριση για να κυκλοφορήσει. Λοιπές θεραπευτικές στρατηγικές στη θαλασσαιμία που βρίσκονται σε στάδια κλινικών δοκιμών αποτελούν η αύξηση της παραγωγής της εμβρυϊκής αιμοσφαιρίνης HbF μέσω των γονιδίων των γ-σφαιρινών, η ελάττωση της παραγωγής των τοξικών α-σφαιρινών, η δημιουργία αγωνιστών της εψιδίνης που θα δράσουν ενδεχομένως συμπληρωματικά ή και ανεξάρτητα στην αναγκαία αγωγή αποσιδήρωσης» συνέχισε ο κ. Διαμαντίδης.

Οι νέοι κίνδυνοι για τους θαλασσαιμικούς

Με την αύξηση του προσδόκιμου επιβίωσης, εμφανίζονται νέοι κίνδυνοι, όπως είναι η αύξηση του αριθμού των νεοπλασματικών νοσημάτων και ειδικά, του ηπατοκυτταρικού καρκινώματος, όπως επίσης και του αριθμού των αγγειακών εγκεφαλικών επεισοδίων. «Λόγω ποσοτικής γενετικής διαταραχής στα γονίδια των β-σφαιρινών, οι πάσχοντες από θαλασσαιμία χρειάζονται αρκετές ποσότητες αίματος κάθε μήνα, διότι σε διαφορετική περίπτωση ελαττώνεται σημαντικά ο αιματοκρίτης. Εντούτοις, οι μεγάλες ποσότητες σιδήρου που προσλαμβάνει ο οργανισμός από τις μεταγγίσεις συμπυκνωμένων ερυθρών, αθροίζονται στα διάφορα όργανα (ήπαρ, καρδιά, πάγκρεας, υπόφυση, γονάδες) με δυσάρεστες επιπλοκές και τα ανάλογα νοσήματα, ανάλογα με τα προσβεβλημένα όργανα. Η νόσος είναι ετερογενής με κλινική εικόνα ανάλογη των προσβεβλημένων γονιδίων» εξήγησε ο κ Διαμαντίδης.

Η συμμόρφωση στην αγωγή αποσιδήρωσης βασικό στοιχείο της θεραπείας

Βασικό κορμό της θεραπευτικής αντιμετώπισης των θαλασσαιμικών αποτελεί η συμμόρφωση των πασχόντων στην αγωγή αποσιδήρωσης και η απομάκρυνση του παθολογικού σιδήρου, διατηρώντας τα επίπεδά του στον οργανισμό σε ένα φυσιολογικό εύρος, αναγκαίο για τις ζωτικές λειτουργίες.

«Εξαιρετικά σημαντική είναι η πρόληψη των επιπλοκών της αιμοσιδήρωσης, που γίνεται με την αγωγή αποσιδήρωσης (συχνά από 5 έως 7 μέρες την εβδομάδα, ανάλογα με το φάρμακο αποσιδήρωσης) και η θεραπεία της ηπατίτιδας C που είναι εφικτή στις μέρες μας. Απαιτείται συστηματική παρακολούθηση των πασχόντων σε ειδικά διαμορφωμένα κέντρα, τις μονάδες μεσογειακής αναιμίας από εξειδικευμένο ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό και ο τακτικός τους κλινικοεργαστηριακός έλεγχος. Επίσης, πρέπει να υποβάλλονται σε συχνό απεικονιστικό έλεγχο του ήπατος και σε τακτικό καρδιολογικό και ενδοκρινολογικό έλεγχο. Η έγκαιρη διάγνωση ενδεχόμενων επιπλοκών σώζει ζωές. Πρέπει να σημειωθεί ότι υπάρχει και μια ηπιότερη μορφή της νόσου, η ενδιάμεση θαλασσαιμία, που ανήκει στα μη-μεταγγισιοεξαρτώμενα σύνδρομα. Και αυτή όμως η νόσος απαιτεί τακτική παρακολούθηση, καθώς είναι εξαιρετικά ύπουλη και οι πάσχοντες από ενδιάμεση θαλασσαιμία συχνά εμφανίζουν ηπατική αιμοσιδήρωση, πνευμονική υπέρταση, θρομβώσεις, έλκη κάτω άκρων και χολολιθίαση» ανέφερε ο κ. Διαμαντίδης.

Παράλληλα τόνισε ότι : «Είναι εξαιρετικά σημαντικό να ελαττωθεί το φορτίο των μεταγγίσεων στους πάσχοντες, διότι θα ελαττωθεί ο προσλαμβανόμενος σίδηρος και θα απαιτείται λιγότερο εντατική αποσιδήρωση, χωρίς βέβαια να εκλείψει, αφού είναι αναγκαία. Επίσης, θα εξοικονομηθούν αίμα, οικονομικοί πόροι, αντιδραστήρια και θα ελαττωθεί ο τεράστιος φόρτος εργασίας των μονάδων μεσογειακής και των αιμοδοσιών, που λειτουργούν με ελάχιστο προσωπικό. Θα ελαττωθεί σημαντικά ο κίνδυνος αλλεργικών αντιδράσεων, αλλοανοσοποίησης και λοιπών συμβαμάτων με τις μεταγγίσεις, ο οποίος παρά την εξαιρετική πρόοδο που έχει σημειωθεί στη μεταγγισιοθεραπεία στις μέρες μας, δεν έχει εκλείψει».

Η διαχείριση του πόνου στη δρεπανοκυτταρική νόσο

Η δρεπανοκυτταρική νόσος αποτελεί συγγενή διαταραχή του αίματος, που χαρακτηρίζεται από αιμολυτική αναιμία, επώδυνα επεισόδια και βλάβη οργάνων. Τα επώδυνα επεισόδια εμφανίζονται νωρίς στη ζωή των ασθενών με δρεπανοκυτταρική νόσο και επηρεάζουν την ποιότητα ολόκληρης της ζωής τους.

«Υπολογίζεται ότι το 95% των εισαγωγών των πασχόντων από δρεπανοκυτταρική νόσο στο νοσοκομείο οφείλονται σε οξέα επώδυνα επεισόδια. Η αιτιολογία του πόνου τις περισσότερες φορές είναι η απόφραξη μικρών αγγείων από την αλληλεπίδραση των λευκών, αιμοπεταλίων, ενδοθηλίου αγγείων και δύσκαμπτων ερυθρών, που χαρακτηρίζουν τη νόσο και ονομάζονται δρεπανοκύτταρα» ανέφερε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ η αιματολόγος, διευθύντρια ΕΣΥ στη Μονάδα Μεσογειακής Αναιμίας και Δρεπανοκυτταρικής Νόσου του νοσοκομείου ΑΧΕΠΑ, Δέσποινα Παντελίδου, με αφορμή ομιλία της, στην ίδια ημερίδα, με θέμα: «Νεότερα δεδομένα στη διαχείριση της δρεπανοκυτταρικής νόσου».

O πόνος αντιμετωπίζεται κυρίως με αντιφλεγμονώδη, παρακεταμόλη και οπιοειδή αναλγητικά και όπως επισήμανε η κ.Παντελίδου την τελευταία εικοσαετία η υδροξυουρία, ένας χημειοθεραπευτικός παράγοντας , τροποποίησε σημαντικά την πορεία της νόσου των ασθενών με την ελάττωση του αριθμού και της έντασης των επώδυνων επεισοδίων.

«Τα τελευταία χρόνια, διάφορες φαρμακευτικές ουσίες αξιολογούνται σε προκλινικές και κλινικές μελέτες με στόχο την περαιτέρω βελτίωση της ποιότητας ζωής αυτών των ασθενών. Στοχεύονται αιτίες που σχετίζονται με την παθοφυσιολογία της νόσου και αναζητούνται νέα αναλγητικά που δρουν στο κεντρικό νευρικό σύστημα. Μέχρι στιγμής υπάρχουν ενθαρρυντικά αποτελέσματα από τη χρήση ηπαρινών χαμηλού μοριακού βάρους, αναστολέων των σελεκτινών (Rivipansel και Crizanlizumab), L-αργινίνης και αντιοξειδωτικών. Ειδικότερα η L-γλουταμίνη είναι η πρώτη ουσία τα τελευταία 20 χρόνια, μετά την υδροξυουρία, που πήρε έγκριση από τον FDA για χρήση στη δρεπανοκυτταρική νόσο στοχεύοντας τον πόνο» πρόσθεσε η κ. Παντελίδου.

Νέες θεραπείες για τους πάσχοντες από σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2, που θα χορηγούνται ενέσιμα μία φορά το μήνα, αναμένεται να κυκλοφορήσουν στο εγγύς μέλλον, ενώ ήδη, εδώ κι ένα εξάμηνο, διατίθενται και στην Ελλάδα θεραπείες που χορηγούνται με ένεση μία φορά την εβδομάδα. Οι τελευταίες καλύπτονται από τα ασφαλιστικά ταμεία και συμβάλλουν στη ρύθμιση του σακχαρώδους διαβήτη, με λιγότερες υπογλυκαιμίες, προσφέροντας καλύτερη ποιότητα ζωής στους ασθενείς.

   "Οι νέες θεραπείες, που είναι ανάλογα του GLP, ρυθμίζουν καλύτερα τον σακχαρώδη διαβήτη, απομακρύνοντας τον κίνδυνο υπογλυκαιμιών και επιτυγχάνοντας και μείωση του σωματικού βάρους των πασχόντων. Επιπλέον, επειδή γίνονται μόνο μία φορά την εβδομάδα, οι διαβητικοί αποφεύγουν τις καθημερινές ενέσεις και συνεπώς συμμορφώνονται πιο εύκολα στη θεραπεία τους. Εκτός από τις ενέσιμες θεραπείες που ήδη κυκλοφορούν, αναμένεται να κυκλοφορήσει σύντομα ακόμη μία, η οποία επίσης είναι ανάλογο του GLP" εξήγησε ο πρόεδρος της Ελληνικής Ενδοκρινολογικής Εταιρείας - Πανελλήνιας Ένωσης Ενδοκρινολόγων, Ζαδάλλα Μούσλεχ, κατά τη διάρκεια συνέντευξης τύπου που δόθηκε με αφορμή το 45ο Πανελλήνιο Συνέδριο Ενδοκρινολογίας, Μεταβολισμού και Σακχαρώδους Διαβήτη, το οποίο διεξάγεται στη Θεσσαλονίκη από τις 9 έως τις 12 Μαΐου.

   Σύμφωνα με τον κ. Μούσλεχ οι νέες μορφές ινσουλίνης, που κυκλοφορούν εδώ και λίγο καιρό στη χώρα μας, αποτελούν "ανάσα" για τους διαβητικούς και τα πλεονεκτήματά τους είναι ότι μιμούνται τη φυσιολογική έκκριση και δράση της ινσουλίνης του ανθρώπινου οργανισμού και μειώνουν τα υπογλυκαιμικά επεισόδια.

   Φρένο στους ακρωτηριασμούς διαβητικών ποδιών με μεταμόσχευση δέρματος

   Φρένο στους ανεξέλεγκτους ακρωτηριασμούς των διαβητικών ποδιών μπορεί να βάλει μια σύγχρονη μέθοδος, με μεταμόσχευση δέρματος από τον ίδιο τον ασθενή, η οποία εφαρμόζεται εδώ και χρόνια στην Περούτζια της Ιταλίας. Συγκεκριμένα ένα κομμάτι δέρματος παίρνεται από τον ίδιο τον ασθενή και αφού καλλιεργηθεί στο εργαστήριο μεταμοσχεύεται πάνω στο διαβητικό έλκος και έτσι σώζονται τα πόδια των διαβητικών που εμφανίζουν έλκη, τα οποία μπορεί να εξελιχθούν σε γάγγραινα και να οδηγήσουν σε ακρωτηριασμό εφόσον δεν αντιμετωπιστούν έγκαιρα. Η επέμβαση διαρκεί από μισή έως μία ώρα και σε δύο-τρεις ημέρες ο ασθενής μπορεί να επιστρέψει στο σπίτι του. Το σημαντικό είναι ότι αποφεύγεται ο κίνδυνος απόρριψης του μοσχεύματος, αφού αυτό προέρχεται από τον ίδιο τον πάσχοντα.

   Τα παραπάνω ανέφερε κατά τη διάρκεια της συνέντευξης τύπου η ειδική γραμματέας της Ελληνικής Ενδοκρινολογικής Εταιρείας - Πανελλήνιας Ένωσης Ενδοκρινολόγων, διευθύντρια Ενδοκρινολογικού τμήματος στο Γενικό Κρατικό Νοσοκομείο Νίκαιας "Άγιος Παντελεήμων", Γεωργία Κάσση. Σύμφωνα με την ίδια, το κόστος αυτής της θεραπείας, η οποία δεν εφαρμόζεται στην Ελλάδα, είναι υψηλό καθώς ανέρχεται στις 2.000-3.000 ευρώ, ωστόσο είναι χαμηλό αν συγκριθεί με τον ακρωτηριασμό, ο οποίος μαζί και με την αναπηρία που προκαλεί κοστίζει πολύ περισσότερο.

   "Κατά τη διάρκεια του συνεδρίου θα υπάρχει κλινικό φροντιστήριο, όπου η Ιταλίδα Κριστιάνα Βερμίλι από το εξειδικευμένο κέντρο της Περούτζια, το οποίο είναι ένα από τα δέκα καλύτερα του κόσμου στο θέμα του διαβητικού ποδιού, θα μας παρουσιάσει τη μέθοδο αυτή. Η ομάδα που εφαρμόζει τη μέθοδο αποτελείται από δύο ενδοκρινολόγους και μια καλά εκπαιδευμένη νοσηλεύτρια χειρουργείου" επισήμανε η κ. Κάσση και συμπλήρωσε ότι "θα μπορούσε να γίνει εκπαίδευση και των Ελλήνων ενδοκρινολόγων στη μέθοδο αυτή, ώστε να βοηθηθούν οι διαβητικοί και στη χώρα μας".

   Σύμφωνα με την ίδια, οι ακρωτηριασμοί παραμένουν ανοιχτή πληγή για την Ελλάδα, γεγονός για το οποίο ευθύνονται τόσο οι ασθενείς που αμελούν να ελέγχουν συστηματικά τα πόδια τους, όσο και οι γιατροί οι οποίοι δεν κάνουν εκτεταμένο έλεγχο.

   "Κάθε γιατρός πρέπει να ελέγξει τα κάτω άκρα του διαβητικού ασθενούς ακόμη και με τα χέρια του. Πρέπει να κάνει μια νευρολογική εκτίμηση, να εξετάσει την κατάσταση των αρτηριών. Είναι σημαντικό το πόδι να είναι θερμό κι αν υπάρχει τραύμα να διατηρείται η ιδανική υγρασία" είπε η κ. Κάσση.

   Παράλληλα ανέφερε ότι οι διαβητικοί πρέπει να κάνουν πελματογράφημα, ώστε να βρουν το κατάλληλο πέλμα για τους ίδιους, και στη συνέχεια να επιλέγουν τα παπούτσια τους προσέχοντας να είναι φτιαγμένα από ειδικό δέρμα και να μην έχουν ραφές που να ακουμπούν στην πληγή που μπορεί να έχουν στα πόδια τους.

   Ιδιαίτερη αναφορά έκανε η κ. Κάσση και στα σπάνια μεταβολικά νοσήματα, τα οποία θα συζητηθούν στο συνέδριο. Όπως είπε, εμφανίζονται συνήθως σε νεογνά και παιδιά και το ποσοστό τους στην Ελλάδα αγγίζει το 7%.

   "Έχουμε 10.000 ένζυμα στον οργανισμό μας κι από αυτά έχουμε αναγνωρίσει μόλις τα 588. Όταν κάποια από τα 10.000 ένζυμα δεν υπάρχουν στον οργανισμό μας, τότε μπορεί να εκδηλωθεί ένα σπάνιο μεταβολικό νόσημα. Στο συνέδριο θα μιλήσει ο καθηγητής Tim Barrett, ο οποίος θα παρουσιάσει ένα πανευρωπαϊκό πρωτόκολλο για τους τρόπους διάγνωσης και αντιμετώπισης αυτών των νοσημάτων" εξήγησε η κ. Κάσση και πρόσθεσε ότι "η έγκαιρη διάγνωση μπορεί να αποτρέψει τον θάνατο ενός νεογνού ή ενός παιδιού και να το βοηθήσει να ζήσει μια σχεδόν φυσιολογική ζωή τηρώντας φυσικά αυστηρούς κανόνες διατροφής. Μια εξέταση αίματος για την αναζήτηση συγκεκριμένων ενζύμων μάς επιτρέπει να διαγνώσουμε εάν κάποιος πάσχει από μεταβολικό νόσημα"











ΑΠΕ

Ξεκινά και πάλι τη διαπραγμάτευση ο ΕΟΠΥΥ για τις θεραπείες ειδικής αγωγής.


Μετά από μήνες αναστάτωση στους γονείς αλλά και ακόμη περισσότερες απλήρωτες θεραπείες που έχουν κάνει παιδιά σε ψυχολόγους, εργοθεραπευτές και άλλες ειδικότητες, ο ΕΟΠΥΥ ξεκινά και πάλι τη διαπραγμάτευση.

Η υπόθεση με τις περικοπές αλλά και την αλλαγή στον τρόπο αποζημίωσης για τις ειδικές θεραπείες, είχε προκαλέσει αναστάτωση αλλά και διαμαρτυρίες σε όλη τη χώρα.

Βέβαια δεν αποφεύχθηκαν οι περικοπές καθώς από τον Μάιο έχουν τεθεί νέα όρια στις δαπάνες και για την Ειδική Αγωγή. Διαβάστε ΕΔΩ αναλυτικά: «Νέα όρια δαπανών από ΕΟΠΥΥ για εξετάσεις, νοσηλεία, φυσικοθεραπείες και ειδική αγωγή! Όλη η απόφαση Π.Πολάκη»

Απλήρωτοι γονείς εν μέσω νέων διαπραγματεύσεων

Στο μεταξύ όμως με τη σύγχυση αυτή εκατοντάδες γονείς περιμένουν εδώ και μήνες να εισπράξουν τα χρήματά τους από τον ΕΟΠΥΥ για υπηρεσίες Ειδικής Αγωγής. Η καθυστέρηση αποδίδεται στις παρατάσεις που έχουν δοθεί για τις συμβάσεις ειδικής αγωγής αλλά και στην έλλειψη κονδυλίων στον Οργανισμό.



Η νέα διαπραγμάτευση πάντως θα ξεκινήσει με την ειδική υποεπιτροπή του ΕΟΠΥΥ την Τετάρτη 05/ 07/2017 αφού έχουν κληθεί όλοι οι εκπρόσωποι των κλάδων ειδικής αγωγής.


Από healthreport.gr

Ο Δημήτρης Στρατούλης κατά τη διάρκεια της συγκέντρωσης των εργαζομένων στην ειδική αγωγή:

Να υπάρξει άμεσα εξάμηνη παράταση και ουσιαστικός διάλογος ΕΟΠΥΥ και επαγγελματιών ειδικής αγωγής

Να μην μείνουν χωρίς θεραπείες ειδικής αγωγής τα ΑμεΑ

Να μην πεταχτούν στην ανεργία χιλιάδες νέοι επιστήμονες

Κλιμάκιο της Λαϊκής Ενότητας, με επικεφαλής τον Δημήτρη Στρατούλη μέλος της ΠΓ, παραβρέθηκε σήμερα στην συγκέντρωση που πραγματοποίησαν οι σύλλογοι φορέων και εργαζομένων ειδικής αγωγής μπροστά στο υπουργείο Υγείας.
Κατά την διάρκεια στης συγκέντρωσης ο Δημήτρης Στρατούλης έκανε στους παριστάμενους δημοσιογράφους την εξής δήλωση:

«Η προώθηση από την διοίκηση του ΕΟΠΥΥ της υπογραφής συμβάσεων με επαγγελματίες, που παρέχουν υπηρεσίες ειδικής αγωγής (εργοθεραπείες, λογοθεραπείες, ψυχοθεραπείες), ήταν εσπευσμένη, τελεσιγραφική και επικίνδυνη.

Η απαράδεκτη αυτή πρακτική της διοίκησης του ΕΟΠΥΥ δημιούργησε και δημιουργεί άμεσους κινδύνους πλήρους κατάρρευσης του θεραπευτικού έργου σε βάρος των ΑμεΑ και κυρίως των παιδιών ΑμεΑ, υποβάθμισης των παρεχόμενων υπηρεσιών ειδικής αγωγής, παύσης – παγώματος αυτών των υπηρεσιών λόγω μη ύπαρξης μεταβατικού σταδίου, καταστροφής και οικονομικής κατάρρευσης των έμπειρων επαγγελματιών και ώθησης των ασφαλισμένων σε κερδοσκοπικά συμφέροντα παροχής μη ποιοτικών υπηρεσιών. Κι όλα αυτά για ένα και μόνο λόγο, για να εφαρμοστεί ο μνημονιακός στόχος για μείωση των δημόσιων δαπανών για τις υπηρεσίες ειδικής αγωγής στα ΑμεΑ.

Η ΛΑΕ καλεί την διοίκηση του ΕΟΠΥΥ να σταματήσει τις αιφνιδιαστικές πρακτικές, να δώσει παράταση 6 μηνών για ουσιαστικό διάλογο με την ΕΣΑμεΑ, την ΠΟΣΓΚΑμεΑ και τους συλλόγους των Επαγγελματιών Ειδικής Αγωγής. Μέχρι τότε να εφαρμόζεται το ισχύων σύστημα κάλυψης, ώστε να μην μείνει κανένα ΑμεΑ χωρίς την αναγκαία γι αυτό ειδική αγωγή.»