Η ταινία του Θόδωρου Αγγελόπουλου από το 1991 σε επανέκδοση με νέες ψηφιακές κόπιες.

Ένας πολιτικός, έπειτα από μια συνεδρίαση στη βουλή όπου εκφωνεί μάλλον μια ποιητική ανακοίνωση παρά έναν πολιτικό λόγο, εγκαταλείπει το κοινοβούλιο και το σπίτι του, κι εξαφανίζεται χωρίς ν' αφήσει κανένα ίχνος. Ένας δημοσιογράφος που κάνει ρεπορτάζ στην παραμεθόριο για τους εγκλωβισμένους στα σύνορα μετανάστες και πρόσφυγες διαφόρων φυλών, συναντά έναν άντρα που η εξωτερική του εμφάνιση ταιριάζει με τα χαρακτηριστικά του αγνοούμενου πολιτικού. Παρά τις έρευνές του και μια συνάντηση που καταφέρνει να οργανώσει ανάμεσα στον άγνωστο και τη Γαλλίδα γυναίκα του πολιτικού, η ταυτότητα του αγνώστου παραμένει ανεξακρίβωτη. Η γυναίκα δεν τον αναγνωρίζει, κι εκείνος δε φαίνεται διατεθειμένος ούτε για μια στιγμή να μας δώσει ένα σημάδι ότι δεν πρόκειται για τον πολιτικό που αγνοείται. Σ’ αυτόν τον κατακερματισμένο κόσμο όπου έχει καταφύγει, στην απομόνωση ενός κόσμου με δικό του θεό και νόμο, συμπιεσμένο ανάμεσα σε εμπόδια, σύνορα και όρια, όλα μετεωρίζονται σε μιαν αβέβαιη πραγματικότητα…

Ελλάδα, 1991, Εγχρωμο

 Σκηνοθεσία: Θόδωρος Αγγελόπουλος
 Σενάριο: Θόδωρος Αγγελόπουλος, Τονίνο Γκουέρα, Πέτρος Μάρκαρης, Θανάσης Βαλτινός
 Φωτογραφία: Γιώργος Αρβανίτης, Ανδρέας Σινάνος
 Μοντάζ: Γιάννης Τσιτσόπουλος
 Μουσική: Ελένη Καραΐνδρου

Πρωταγωνιστούν: Μαρτσέλο Μαστρογιάνι, Ζαν Μορό, Γκρέγκορι Καρ, Ηλίας Λογοθέτης, Δώρα Χρυσικού, Βασίλης Μουγιουκλάκης, Δημήτρης Πουλικάκος.

Διάρκεια: 138 λεπτά

Δείτε το τρέιλερ:

Μπορεί κάποιοι να θέλησαν να σβήσουν το graffiti με την προσωπογραφία του εμβληματικού σκηνοθέτη Θεόδωρου Αγγελόπουλου που κοσμούσε τον εξωτερικό τοίχο της αίθουσας τελετών του ΑΠΘ και είχε φιλοτεχνήσει ο καλλιτέχνης Γιώργος Κόφτης για να τιμήσει τον σπουδαίο δημιουργό, ωστόσο ο ιστορικός κινηματογράφος Τέχνης «STUDIO new star art cinema», αποφάσισε να το «διασώσει».

Ειδικότερα, η «NEW STAR» επικοινώνησε με τον καλλιτέχνη, ως ένδειξη συμπαράστασης και αλληλεγγύης και εξασφάλισε την άδειά του για να ανατυπώσει την προσωπογραφία του Θόδωρου Αγγελόπουλου σε υψηλής ανάλυσης αρχείο και σε εξαιρετικής ποιότητας χαρτί σε μέγεθος 34×48 και να το διανείμει δωρεάν στο «STUDIO new star art cinema» σε όσους θα ήθελαν να το προμηθευτούν.

«Το εξαιρετικό γκράφιτι μπορεί να μην κοσμεί πλέον τον τοίχο του ΑΠΘ, αλλά μπορεί να στολίζει τοίχους σε κατοικίες, φοιτητικά δωμάτια, σε καφετέριες, σε συλλόγους, σε λέσχες, σε εργοστάσια και σε κάθε τοίχο που μπορεί να κατανοήσει την έννοια της Τέχνης. Ο Αγγελόπουλος ζει μέσα από το έργο του και είναι πάντα μαζί μας», σημειώνει ο ιστορικός κινηματογράφος, όπως δημοσιεύει η εφημερίδα Μακεδονία.

Υπενθυμίζουμε ότι στο «STUDIO» είναι σε εξέλιξη το έτος Αγγελόπουλου, όπου για 13 μήνες προβάλλεται κάθε μήνα μια ταινία του σπουδαίου δημιουργού.

Γκράφιτι με προσωπογραφία του Θεόδωρου Αγγελόπουλου σβήστηκε από το σημείο που είχε δημιουργηθεί στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης.

Και γιατί, δηλαδή, να σβηστεί κάτι τόσο ενδιαφέρον; Ίσως, να αναρωτηθεί κάποιος. Ή και όχι.

Σε κάθε περίπτωση, τη δική του απάντηση για τους λόγους που έσβησαν την τέχνη του έδωσε ο δημιουργός του γκράφιτι, Γιώργος Κόφτης, μέσω μιας ανάρτησης στον προσωπικό του λογαριασμό στο Facebook.

Όπως ανέφερε χαρακτηριστικά στην ανάρτησή του, το ζήτημα με αυτή την κίνηση του ΑΠΘ είναι «πώς ένας οργανισμός, που θα μπορούσε να αποθεώνει την ελευθερία του νου, τη μελέτη, την ανάγκη για διερεύνηση του κόσμου αλλά και του εαυτού μας, καταλήγει ένα μίζερο ίδρυμα που δε διαφέρει και πολύ από την αισθητική της χούντας».

H ανάρτηση του καλλιτέχνη για το γκράφιτι με την προσωπογραφία του Θόδωρου Αγγελόπουλου

«Σήμερα έσβησαν στο ΑΠΘ μια προσωπογραφία του Αγγελόπουλου που είχα κάνει πριν κάνα μήνα. Προφανώς και τέτοιου είδους επεμβάσεις είναι παράτυπες. Επίσης, αυτονόητο είναι το να μην επιτραπεί να γίνει το πανεπιστήμιο χάος. Παρόλα αυτά, το ζήτημα για μένα είναι οι αποφάσεις. Ποια επιλέγεις να κρατήσεις και ποια όχι. Τι σημαίνει πανεπιστήμιο. Τι σημαίνει αισθητική, τι σημαίνει ιδέα, πρωτοβουλία και πώς όλα αυτά έρχονται σε άμεση σύγκρουση με την τυπολατρία, τη μίζερη και άνευ κριτικής τήρηση κανόνων. Πώς, στο κάτω κάτω, ένας οργανισμός που θα μπορούσε να αποθεώνει την ελευθερία του νου, τη μελέτη, την ανάγκη για διερεύνηση του κόσμου αλλά και του εαυτού μας καταλήγει ένα μίζερο ίδρυμα που δεν διαφέρει και πολύ από την αισθητική της χούντας.

Μου δίνει ιδιαίτερη χαρά που αποφάσισε το ίδιο το ίδρυμα να σβήσει τον Θόδωρο Αγγελόπουλο από την αίθουσα τελετών. Ήρθε άθελά του και ολοκλήρωσε με αυτήν του την κίνηση την ίδια την απόπειρά μου να θυμίσω το βλέμμα του μεγάλου σκηνοθέτη. Του ανθρώπου που διάβασε την ιστορία της χώρας με το βάθος και την ακρίβεια που της αξίζει. Κρίμα που δεν ήμουν εκεί της στιγμή του αφανισμού. Ήθελα να δω τον υπάλληλο που με τη νωχέλεια του πήρε την μπογιά και τον εξαφάνισε. Με τις βουρτσιές του να ανακουφίζει το ΑΠΘ από το επίμονο βλέμμα του μεγάλου Τεό. Το έργο πέτυχε τον σκοπό του λοιπόν.

Δεν είναι η πρώτη φορά που σβήνουν έργα αξίας (δεν μιλώ για το δικό μου). Έσβησαν μια εξαιρετική Γκουέρνικα πριν δύο χρόνια μιας αγαπημένης μου πρώην μαθήτριας όπου ένιωθα τόσο μεγάλο καμάρι για την πρόοδο της, αλλά και αυτή ήρθε αντιμέτωπη με το ίδρυμα. Ένα ίδρυμα που επιτελεί σχεδόν το αντίθετο από ότι θα’ πρεπε. Αντί να προάγει και να εμψυχώνει την ιδέα και τη σκέψη, κάνει ό,τι περνάει από το χέρι του για να τη χαντακώνει. Κλείνοντας, το μόνο που θα κάνω και θα ευχηθώ είναι να δώσει πείσμα αυτό στους απανταχού καλλιτέχνες της πόλης αλλά και της χώρας να αγνοήσουν με πείσμα αυτόν τον ζόφο και να πέσουν με τα μούτρα στη δουλειά, στην όρεξη, στο φως».

Ποιος ήταν ο Θεόδωρος Αγγελόπουλος

Ο Θεόδωρος Αγγελόπουλος ήταν μεγάλος Έλληνας σκηνοθέτης, σεναριογράφος και παραγωγός ταινιών. Κυριάρχησε στον ελληνικό καλλιτεχνικό κινηματογράφο από το 1975 και μετά, ενώ υπήρξε ένας από τους πιο επιδραστικούς και ευρέως γνωστούς κινηματογραφιστές στον κόσμο. Ξεκίνησε να γυρίζει ταινίες το 1967. Ο Θεόδωρος Αγγελόπουλος γεννήθηκε το 1935 στην Αθήνα και πέθανε το 2012. Κάποιες από τις πιο γνωστές ταινίες του είναι οι Τοπίο στην Ομίχλη, Μία αιωνιότητα και μία μέρα, Ο Θίασος, Το Βλέμμα του Οδυσσέα και Μεγαλέξαντρος.

H μεγάλη έκθεση του 63ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης «Αναπαράσταση (Anaparastasi): Reconstruction, Reenactment, Reconstitution» που πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο του αφιερώματος Αγγελόπουλος για πάντα, με αφορμή τα δέκα χρόνια από τον θάνατο του Θόδωρου Αγγελόπουλου, έρχεται στην Αθήνα, στη The Project Gallery (Νορμανού 3, Μοναστηράκι).

Με τα λόγια των επιμελητών της έκθεσης: 

Η πρώτη ταινία του Θόδωρου Αγγελόπουλου, Αναπαράσταση έγινε ο πυρήνας του 63ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, ως μια κομβική έννοια που συμπυκνώνει και εκφράζει το πώς βλέπουμε, αντιλαμβανόμαστε και βιώνουμε τον κόσμο που μας περιβάλλει. Στο σινεμά του Θόδωρου Αγγελόπουλου, αλλά και στην τέχνη γενικότερα, η αναπαράσταση ταυτίζεται με την ανθρώπινη ερμηνεία της πραγματικότητας και της ίδιας της ζωής.

Η έκθεση εξερευνά τις διαφορετικές παραλλαγές και αποδόσεις της αναπαράστασης: την ανασύσταση, την αναθέσπιση και την ανακατασκευή. Στο πλαίσιο της έκθεσης, δώδεκα καλλιτέχνες από την Ελλάδα και το εξωτερικό αντλούν έμπνευση από το σκηνοθετικό ντεμπούτο του Αγγελόπουλου και στοχάζονται στις μορφές, το περιεχόμενο και τα όρια που συνοδεύουν τη διαδικασία της αναπαράστασης.

Στην έκθεση συμμετέχουν οι καλλιτέχνες: Δημήτρης Αναστασίου, Ειρήνη Ευσταθίου, Αντώνης Θεοδωρίδης, Ναταλία Μαντά, Αντώνης Ντόνεφ, Βιβή Παπαδημητρίου, Larry Amponsah, Andrew Pierre Hart, το καλλιτεχνικό δίδυμο Hippolyte Hentgen (Lina Hentgen και Gaëlle Hippolyte), Magdalena Karpinska και Asako Masunouchi.
Η έκθεση φιλοξενήθηκε στο Momus-Πειραματικό Κέντρο Τεχνών (Λιμάνι Θεσσαλονίκης).

Εγκαίνια της έκθεσης: Τρίτη 20 Δεκεμβρίου, 19:00
Διάρκεια έκθεσης: 20/12/2022-28/1/2023). Ωράριο: Τρίτη-Σάββατο, 12:00-20:00.
Επιμέλεια έκθεσης: Ορέστης Ανδρεαδάκης
Συντονισμός-Παραγωγή: Θάνος Σταυρόπουλος.
Είσοδος: Δωρεάν.