Ημέρες Μουσικού Θεάτρου 2019 - H Πρώτη αγάπη έρχεται στην Εναλλακτική Σκηνή της Εθνικής Λυρικής Σκηνής στο ΚΠΙΣΝ

Πέμπτη, 09/05/2019 - 12:30





Ημέρες Μουσικού Θεάτρου 2019
 Θησαυροί του ελληνικού ελαφρού μουσικού θεάτρου

Νίκος Χατζηαποστόλου
Η πρώτη αγάπη

Αισθηματική οπερέτα σε δύο πράξεις με πρόλογο και επίλογο

Συμπαραγωγή με την ομάδα μουσικού θεάτρου Ραφή

 

23, 24, 29, 30 Μαΐου 2019 / Ώρα έναρξης: 20.30

 

Εναλλακτική Σκηνή Εθνικής Λυρικής Σκηνής
Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος

 

Σκηνοθεσία – Δραματουργική επεξεργασία: Προμηθέας Αλειφερόπουλος

Ενορχήστρωση – Διασκευή: Μιχάλης Παρασκάκης

 

Η Εναλλακτική Σκηνή της Εθνικής Λυρικής Σκηνής, μετά τη μεγάλη επιτυχία της παραγωγής Ο μικάδος των Γκίλμπερτ και Σάλλιβαν, συμπράττει εκ νέου με την Ομάδα μουσικού θεάτρου Ραφή για την αναβίωση της θρυλικής και σπανιότατα παιγμένης οπερέτας Η πρώτη αγάπη (1928) του Νίκου Χατζηαποστόλου. Είναι η πρώτη φορά που το συγκεκριμένο έργο παρουσιάζεται στην Εθνική Λυρική Σκηνή, ενενήντα χρόνια μετά το πρώτο του ανέβασμα.

H Πρώτη αγάπη έρχεται στην Εναλλακτική Σκηνή της Εθνικής Λυρικής Σκηνής στο Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος για τέσσερις παραστάσεις, στις 23, 24, 29 και 30 Μαΐου 2019, στο πλαίσιο του τρίτου κύκλου Ημέρες Μουσικού Θεάτρου 2019, ενώ στη συνέχεια θα περιοδεύσει σε επιλεγμένους χώρους της περιφέρειας.

Τη σκηνοθεσία αναλαμβάνει ο ηθοποιός Προμηθέας Αλειφερόπουλος, γνωστός από τις συμμετοχές του σε διεθνείς κινηματογραφικές παραγωγές και βραβευμένος στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης. Τη μουσική διασκευή επιμελείται ο Μιχάλης Παρασκάκης, ένας από τους πιο δραστήριους νέους συνθέτες σύγχρονης μουσικής με σημαντική παρουσία στο εξωτερικό και ιδρυτής του μουσικού συνόλου Τέττιξ.

Η Πρώτη αγάπη είναι η ερωτική ιστορία δύο νέων, ο χωρισμός και το ξανασμίξιμό τους ύστερα από δεκαπέντε χρόνια. Πικάντικη και γεμάτη χιούμορ, φωτίζει απροσδόκητες πτυχές της εποχής: Πίσω από τις πασίγνωστες νοσταλγικές μελωδίες και τους τρυφερούς στίχους των τραγουδιών, αναδύεται η τολμηρή και μοντέρνα Ελλάδα της δεκαετίας του ’20. Το 1929 είναι μια χρονιά τομή για τη μεσοπολεμική πραγματικότητα. Θα μπορούσε κανείς να τη χαρακτηρίσει ως την τελευταία μιας περιόδου σχετικής ανεμελιάς και, ταυτόχρονα (και γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο) την κορυφαία της. Η Πλάκα και η Καλαμάτα με την αναδυόμενη αστική τάξη, η Αίγλη, το Ζάππειο, ο Απόλλωνας, το Ωδείο Αθηνών, η καθημερινότητα των φοιτητών γεμάτη πάθη και έριδες ξεπροβάλλουν ανάγλυφα μέσα από το έργο αναδεικνύοντας μια εποχή τόσο κοντινή με τη δική μας. Ο κυνισμός και ο ρομαντισμός εναλλάσσονται στις ερωτικές σχέσεις, τα πάθη ξεφτίζουν και αναθερμαίνονται. Τα ζευγάρια στροβιλίζονται στους ρυθμούς του βαλς και του φοξ τροτ, με τη διασαλευμένη αθωότητα της κοινωνίας που επούλωσε τις πληγές του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, ανίδεης για το τι θα επακολουθούσε.

Ο σκηνοθέτης της παράστασης Προμηθέας Αλειφερόπουλος σημειώνει: «Τι θα γινόταν αν δεν εμπιστευόμασταν εκ των προτέρων τη γνησιότητα των χαρακτήρων, την απλοϊκότητά τους, το βάθος των συναισθημάτων τους; Αν στη μουσική εισχωρούσε κάτι από το δυσδιάκριτο σκοτάδι τους; Συχνά έργα παλαιότερων εποχών που δεν έχουν μια τέτοια διαχρονικότητα ώστε να θεωρούνται κλασικά δικαιώνονται και βασίζονται στην ηθική μιας συγκεκριμένης εποχής, πιθανά ασύμβατης με τη δική μας ή ακόμη και ενοχλητικής. Τότε για μένα παρουσιάζεται μια ευκαιρία να δούμε αυτές τις ηθικές αξίες που θεωρούμε ξεπερασμένες με μια κριτική ματιά, να τις σχολιάσουμε, να γελάσουμε στα μούτρα τους. Να ανατριχιάσουμε αναλογιζόμενοι πόσο κοντά μας βρίσκονται πάνω στη χρονική ευθεία της ανθρωπότητας και να αυτοσαρκαστούμε συνειδητοποιώντας τα κατάλοιπα που έχουν αφήσει μέσα μας μέχρι και σήμερα. Αλλά πάνω απ’ όλα να προσπαθήσουμε να κοιτάξουμε μέσα και πέρα από αυτές, να δούμε ανθρώπους μιας άλλης εποχής να έχουν τους ίδιους φόβους και τα ίδια πάθη με εμάς και να νιώθουν το ίδιο αμήχανοι μπροστά στις άγνωστες βουλές της ζωής».

Για τη μουσική διασκευή του έργου ο Μιχάλης Παρασκάκης παρατηρεί: «Η Πρώτη αγάπη είναι γεμάτη γλυκερό ρομαντισμό από τη μια, ενώ κρύβει έναν κυνισμό από την άλλη, πάντα υπό το πρίσμα του πικάντικου χιούμορ. Κρατώντας αυτά τα τρία στοιχεία, “μεταποίησα” τη μουσική ώστε να γίνουν ακόμα πιο διακριτά και ταυτόχρονα αλληλένδετα. Η λιτή ενορχήστρωση (κλαρινέτο, ακορντεόν, κοντραμπάσο) προσδίδει έναν ήχο μεσοπολέμου και η μουσική δραματουργία ακολουθεί την πορεία των δύο πρωταγωνιστών από την αγνή, ανέμελη νιότη στο “σκοτεινό” παρόν».


Σύνοψη

ΠΡΟΛΟΓΟΣ

Ο Νίκος και η Ελένη συναντιούνται τυχαία έπειτα από δεκαπέντε χρόνια. Οι δυο τους υπήρξαν ερωτευμένοι στα φοιτητικά τους χρόνια. Ο Νίκος, παντρεμένος πια, αλλά με τη γυναίκα του να απουσιάζει λόγω ασθενείας, αισθάνεται το πάθος του να ξαναφουντώνει. Η Ελένη, πληγωμένη ακόμη από τον υποχρεωτικό χωρισμό τους, θέλει να φύγει. Ο Νίκος προσπαθεί να της θυμίσει τον φλογερό τους έρωτα.

Α΄ ΠΡΑΞΗ

Δεκαπέντε χρόνια πριν. Ο Νίκος, η Ελένη και η υπόλοιπη φοιτητική τους παρέα: έρωτες, καβγαδάκια, βόλτες και μελέτη. Η Ρενέ, μια όμορφη ζωντοχήρα, μπαίνει στη ζωή του Νίκου και γίνεται η αφορμή για να χωρίσουν οι δύο νέοι.

Β’ ΠΡΑΞΗ

Δυο μήνες μετά τον χωρισμό του ζευγαριού. Ο Νίκος είναι πια διπλωματούχος. Χωρίζει από τη Ρενέ και ζητάει συγγνώμη από την Ελένη. Όμως οι δυο ερωτευμένοι θα πρέπει να χωρίσουν οριστικά, μιας και ο Νίκος υποχρεώνεται να ακολουθήσει τους γονείς του στον τόπο καταγωγής του.

ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Επιστροφή στο παρόν. Η Ελένη συγκινείται από την αναπόληση, αποφασίζει, όμως, να επισπεύσει την αναχώρησή της. Τα σχέδιά της θα ανατραπούν, όταν φτάνει η είδηση του αιφνίδιου χαμού της συζύγου του Νίκου και, μαζί μ’ αυτήν, και η πρόταση γάμου από τον παιδικό της έρωτα.

 

 

 

Νίκος Χατζηαποστόλου

Ο Νίκος Χατζηαποστόλου υπήρξε τραγουδιστής, συνθέτης και αρχιμουσικός. Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1884 (αναφέρονται επίσης τα έτη 1879 και 1885) και πέθανε το 1941. Πρωτοεμφανίστηκε ως κανταδόρος στις αθηναϊκές γειτονιές, εργάστηκε ως αρχιμουσικός στον θίασο οπερέτας του Γιάννη Παπαϊωάννου, ενώ για πολλά χρόνια υπήρξε χορωδός στο Ελληνικό Μελόδραμα του Διονυσίου Λαυράγκα και διηύθυνε τη χορωδία του ναού της Αγ. Ειρήνης Αθηνών. Συνέθεσε περισσότερες από 40 οπερέτες όπως Μοντέρνα καμαριέρα (1916), Μπεμπέκα (1918), Οι ερωτευμένοι (1919), Οι απάχηδες των Αθηνών (1921), Το κορίτσι της γειτονιάς (1922), Η γυναίκα του δρόμου (1924), Μποέμικη αγάπη (1926) και Η πρώτη αγάπη (1929). Επίσης, έγραψε πολλές καντάδες, χορωδιακά έργα, ενόργανη και τετράφωνη εκκλησιαστική μουσική, ενώ ηχογράφησε πολλούς δίσκους γραμμοφώνου. Οι Απάχηδες των Αθηνών συγκαταλέγονται στις πιο δημοφιλείς ελληνικές οπερέτες και έχουν παρουσιαστεί πολλές φορές στην Εθνική Λυρική Σκηνή, ενώ πολυαγαπημένα είναι τα τραγούδια του «Τα κοραλλένια χείλη σου», «Θα κόψω ρόδα μυρωμένα», «Ρετσίνα μου, ρετσίνα μου», «Αγάπης λόγια» και «Το νερωμένο κρασί».  

 

Ομάδα μουσικού θεάτρου Ραφή

Η Ομάδα μουσικού θεάτρου Ραφή ιδρύθηκε το 2010 από τις λυρικές τραγουδίστριες Αναστασία Κότσαλη και Λητώ Μεσσήνη. Έχει παρουσιάσει τα εξής έργα:

Εναλλακτική Σκηνή ΕΛΣ: Ο μικάδος (μιούζικαλ, σκηνοθεσία Ακύλλας Καραζήσης, πρώτη πανελλήνια παρουσίαση), Ζουρ Φιξ (λυρική performance, σκηνοθεσία Ομάδα Ραφή)

Φεστιβάλ Αθηνών: Ιδομενέας (όπερα, σκηνοθεσία Αμάλια Μπένετ)

Μέγαρο Μουσικής Αθηνών: Φροσύνη (όπερα, σκηνοθεσία Ζωή Χατζηαντωνίου)

Θέατρο Οδού Κυκλάδων: Αλτσίνα (όπερα, σκηνοθεσία Θέμελης Γλυνάτσης)

Θέατρο Πόρτα: Πυγμαλίωνας (όπερα, σκηνοθεσία Πάρις Μέξης)

Θέατρο Skrow: Cendrillon (όπερα, σκηνοθεσία Θέμελης Γλυνάτσης, πρώτη παρουσίαση στην Ελλάδα)

Οικία Κατακουζηνού: Fables (λυρική performance, σκηνοθεσία Μάρω Μαρμαρινού)

Ίδρυμα Κακογιάννη: Οι απάχηδες των Αθηνών (οπερέτα, σκηνοθεσία Αλέξανδρος Ευκλείδης)

Κnot Gallery: The little match girl (όπερα, σκηνοθεσία Ομάδα Ραφή, πρώτη παρουσίαση στην Ελλάδα), Μr and Mrs Discobbolos (όπερα, σκηνοθεσία Ομάδα Ραφή, πρώτη πανελλήνια παρουσίαση)

Kέντρο Ελέγχου Τηλεοράσεων: Koυπλέ (λυρική performance, σκηνοθεσία Ομάδα Ραφή).

Έχει επιμεληθεί αφιερώματα πάνω στη λογοτεχνία και το λυρικό τραγούδι στον χώρο τέχνης Μπαγκλαντές, στο Θέατρο Πόρτα και στο Μουσείο Ισλαμικής Τέχνης.

 

 

 


Ημέρες Μουσικού Θεάτρου 2019
Θησαυροί του ελληνικού ελαφρού μουσικού θεάτρου

Επιμέλεια φεστιβάλ: Αλέξανδρος Ευκλείδης

 

Οι Ημέρες Μουσικού Θεάτρου 2019 της Εναλλακτικής Σκηνής της ΕΛΣ εστιάζουν το θεματικό τους ενδιαφέρον σε ένα από τα πιο αγαπημένα αλλά και πιο παρεξηγημένα είδη του ελληνικού πολιτιστικού αποθέματος: το ελαφρό μουσικό θέατρο.

Η οπερέτα και η επιθεώρηση υπήρξαν για δεκαετίες ολόκληρες τα παραγωγικότερα είδη σκηνικής δημιουργίας, τα οποία έφεραν στη σκηνή μόνο κατά τα χρόνια του Μεσοπολέμου χίλια περίπου έργα, που ανέβηκαν όχι μόνο στις αθηναϊκές σκηνές, αλλά και στις σημαντικότερες πόλεις του ελληνισμού. Μεταπολεμικά, πέρασαν σταδιακά στην ανυποληψία και το ευρύ τους ρεπερτόριο στη λήθη. Η ανάσυρση των πιο σημαντικών από τα έργα αυτά, που σημάδεψαν την ιστορία των παραστατικών τεχνών στη χώρα μας, είναι ένα χρέος της εποχής μας και εντάσσεται στην αποστολή του μοναδικού λυρικού θεάτρου της χώρας μας, το οποίο έχει τα τελευταία χρόνια αναβιώσει αρκετά από τα έργα του ρεπερτορίου της ελληνικής οπερέτας.

Στις Ημέρες Μουσικού Θεάτρου 2019 θα παρουσιαστούν στην Εναλλακτική Σκηνή της ΕΛΣ στο Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος τρία από τα πιο άγνωστα μέχρι σήμερα έργα του ρεπερτορίου, σε νέες, φρέσκες σκηνικές προσεγγίσεις:

Η «σατυρική φαντασμαγορία» Σατανερί του Θεόφραστου Σακελλαρίδη, σε μουσική διεύθυνση και αποκατάσταση μουσικού υλικού Χαράλαμπου Γωγιού και σκηνοθεσία Αλέξανδρου Ευκλείδη και Δημήτρη Δημόπουλου, στις 17, 18 και 19 Μαΐου.

Η αισθηματική οπερέτα Η πρώτη αγάπη του Νίκου Χατζηαποστόλου, σε σκηνοθεσία Προμηθέα Αλειφερόπουλου, ενορχήστρωση-διασκευή Μιχάλη Παρασκάκη και σε συμπαραγωγή με την Ομάδα μουσικού θεάτρου Ραφή, στις 23, 24, 29 και 30 Μαΐου.

Η οπερέτα σε τρεις πράξεις Η πριγκίπισσα της Σάσσωνος του Σπυρίδωνος-Φιλίσκου Σαμάρα, σε μουσική διεύθυνση Μιχάλη Παπαπέτρου και σκηνοθεσία Βίκτωρα Αρδίττη, στις 9, 12 και 14 Ιουνίου.

 

Το φεστιβάλ θα συμπληρωθεί από μια επιστημονική διημερίδα για την ιστορία της ελληνικής οπερέτας με τίτλο Ελληνική οπερέτα: αναβίωση, συμβίωση, επιβίωση, που θα πραγματοποιηθεί στις 9 και 10 Ιουνίου.


Ημέρες Μουσικού Θεάτρου 2019

Θησαυροί του ελληνικού ελαφρού μουσικού θεάτρου

 

Η ΠΡΩΤΗ ΑΓΑΠΗ

Νίκος Χατζηαποστόλου

Αισθηματική οπερέτα σε δύο πράξεις με πρόλογο και επίλογο

 

23, 24, 29, 30 Μαΐου 2019

Ώρα έναρξης: 20.30

 

Εναλλακτική Σκηνή Εθνικής Λυρικής Σκηνής

Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος

 

Σκηνοθεσία – Δραματουργική επεξεργασία: Προμηθέας Αλειφερόπουλος

Ενορχήστρωση – Διασκευή: Μιχάλης Παρασκάκης

Σκηνικά – Κοστούμια: Χριστίνα Σπανού

Κίνηση: Μαργαρίτα Τρίκκα

Φωτισμοί: Βαλεντίνα Ταμιωλάκη

 

Νίκος: Διονύσης Τσαντίνης

Ελένη: Αναστασία Κότσαλη

Ρενέ: Λητώ Μεσσήνη

Μιχαλάκης: Γιώργος Ρούπας


Μουσικοί: Δημήτρης Τίγκας (κοντραμπάσο), Μάριο Αδρόβερ Πάρδο (κλαρινέτο, κρουστά), Σταμάτης Πασόπουλος (ακορντεόν)

 

Συμπαραγωγή με την ομάδα μουσικού θεάτρου Ραφή

_____________________________________________________________________

Τιμές εισιτηρίων: €15, €20

Φοιτητικό: €10


Προπώληση:

Ταμεία Εθνικής Λυρικής Σκηνής

Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος

Καθημερινά 09.00-21.00

Τηλ.: 213 088 5700

Ομαδικές πωλήσεις: 213 088 5742

www.nationalopera.gr

Καταστήματα PUBLIC

http://tickets.public.gr

www.ticketservices.gr
Εκδοτήρια Ticket Services,

Πανεπιστημίου 39, εντός Στοάς Πεσμαζόγλου

 

 

Η παράσταση «Η ΠΡΩΤΗ ΑΓΑΠΗ» ανήκει στην ενότητα του προγραμματισμού της Εναλλακτικής Σκηνής ΕΛΣ με τον τίτλο «ΗΜΕΡΕΣ ΜΟΥΣΙΚΟΥ ΘΕΑΤΡΟΥ» που εντάσσεται στην Πράξη «ΦΕΣΤΙΒΑΛΙΚΕΣ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΗΣ ΣΚΗΝΗΣ ΤΗΣ ΕΛΣ» (MIS 5004053) με κωδικό 2017ΕΠΑ08510107 (Άξονας 06 του Ε.Π. «ΑΤΤΙΚΗ») και συγχρηματοδοτείται από το Ευρωπαϊκό Ταμείο Περιφερειακής Ανάπτυξης (ΕΤΠΑ) και από Εθνικούς Πόρους.

Πρόσκληση στην Ημερίδα-Δράση για την Υπογεννητικότητα με τίτλο «Ας γεννήσουμε λύσεις!» την Κυριακή 14 Απριλίου

Σάββατο, 13/04/2019 - 17:00

Η Ελληνική Εταιρεία Περιγεννητικής Ιατρικής (Ε.Ε.Π.Ι.), καλεί στην Ημερίδα-Δράση για την Υπογεννητικότητα με τίτλο «Ας γεννήσουμε λύσεις!», που θα πραγματοποιηθεί την Κυριακή 14 Απριλίου (09:00 – 15:00), στην αίθουσα Φάρος του Κέντρου Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος.

 Η Πρόσκληση:




Το πρόγραμμα της Ημερίδας μπορείτε να το βρείτε εδώ.

PIETA II : 16 ΑΠΡΙΛΙΟΥ ΣΤΟ ΚΠΙΣΝ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΣΚΟΠΟΥΣ ΤΟΥ "ΕΛΠΙΔΑ-ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΦΙΛΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΜΕ ΚΑΡΚΙΝΟ

Δευτέρα, 01/04/2019 - 23:00

P i E T A II

Ένα έργο της Antonia Οικονόμου

Μια ανασκευή

Στην ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΗ ΣΚΗΝΗ ΕΘΝΙΚΗΣ ΛΥΡΙΚΗΣ ΣΚΗΝΗΣ

 ΚΕΝΤΡΟ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΙΔΡΥΜΑ ΣΤΑΥΡΟΣ ΝΙΑΡΧΟΣ

16 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2019

 

Για τους σκοπούς του “ΕΛΠΙΔΑ- Σύλλογος Φίλων Παιδιών με καρκίνο”*

Το έργο αποτελεί μια χορό-ωδή στην καλλιτεχνία του Μιχαήλ Άγγελου, η οποία αποτυπώθηκε σε ένα από τα σημαντικότερα γλυπτά του. Την Pieta. Η Pieta (1498–1499) απεικονίζει το σώμα του Ιησού στα πόδια της μητέρας του Μαρίας μετά την αποκαθήλωσή του από τον σταυρό του μαρτυρίου. Παρά την ένταση της στιγμής αυτής, ο Μιχαήλ Άγγελος έχει καταφέρει να μεταδώσει επιτυχώς όλες τις εκφάνσεις μιας τόσο περίπλοκης σκηνής, με τρόπο σφαιρικό. Το γλυπτό από μόνο του δημιουργεί διαφορετικές εμπειρικές αισθήσεις. Το νεκρό σώμα του Ιησού στα χέρια της Παρθένου και η αποδοχή του ασύλληπτου θρήνου προσδοκούν σε μια εικόνα θανάτου που όμως μεταδίδει ξεκούραση. Το αναπόφευκτο και το αναγκαίο πένθος. Την απόλυτη αίσθηση αγαλλίασης απέναντι στο άγαλμα παρόλο τον θρήνο.

Το σώμα για τον Μιχαήλ Άγγελο αποτελεί στοιχείο κλειδί όσον αφορά την καλλιτεχνία του. Στα έργα του εστίαζε στην ομορφιά και στην μυϊκή υπερδύναμη του σώματος όχι στην ιδεαλιστική του μορφή, αλλά σε ακραία κινητικότητα.

Στο έργο επτά χορευτές καλούνται να μεταφράσουν την προσέγγιση του Μιχαήλ Άγγελου γύρω από το ανθρώπινο σώμα στην κίνησή τους επί σκηνής. Από την ακαμψία στην κίνηση, από την αντίσταση στην παραδοχή: η ακινησία του γλυπτού μετατρέπεται σε αέναη δράση, που διαρκεί 65 λεπτά, κατά την διάρκεια των οποίων οι καλλιτέχνες/ερμηνευτές διερευνούν όλες τις πτυχές του θανάτου που απεικονίζει το γλυπτό. Η χορο-ωδή Pieta II προέκυψε ως έμπνευση από την ιδέα της δημιουργού ότι στο συγκεκριμένο γλυπτό ενυπάρχει μια έντονη προδιάθεση κίνησης. Η φόρμα κίνησης επεκτάθηκε και ολοκληρώθηκε ως χορογραφία και δράση, με βάση την σπουδή ολόκληρου του έργου του Μιχαήλ Άγγελου.

Οι χορευτές αποδίδουν «εικόνες» από όλο το καλλιτεχνικό φάσμα του Μιχαήλ Άγγελου, συνοδευόμενοι από τους ζωντανούς ήχους των συνθέσεων του Σωτήρη Τσόλη και των ηχογραφημένων μουσικών συνθέσεων του Γιώργου Κραββαρίτη.

Έναρξη: 21:00 (Διάρκεια 65 λεπτά)

*Το Σωματείο «ΕΛΠΙΔΑ – Σύλλογος Φίλων Παιδιών με καρκίνο» ιδρύθηκε το 1990 από μια ομάδα γυναικών, με Πρόεδρο την κ. Μαριάννα Β. Βαρδινογιάννη και σκοπό τη συμπαράσταση με κάθε μέσο στα παιδιά που πάσχουν από καρκίνο και στις οικογένειές τους.  Στα 29 χρόνια δράσης του ο Σύλλογος έχει δημιουργήσει την πρώτη αμιγώς παιδιατρική Μονάδα Μεταμόσχευσης Μυελού των Οστών στην Ελλάδα, ένα πενταώροφο Ξενώνα Φιλοξενίας, το πρώτο Ογκολογικό Νοσοκομείο για παιδιά στη χώρα μας και την Τράπεζα Εθελοντών Δοτών Μυελού των Οστών «ΟΡΑΜΑ ΕΛΠΙΔΑΣ». Συνεχίζει το έργο του ακούραστα και με γνώμονα την βελτίωση των συνθηκών νοσηλείας και ζωής των παιδιών που νοσούν από νεοπλασματικές ασθένειες.

 

Συντελεστές

Σύλληψη | Σκηνοθεσία | Χορογραφία: Antonia Οικονόμου

Μουσικές Συνθέσεις: Σωτήρης Τσόλης

Σύνθεση Ηxoγραφημένης Μουσικής: Γιώργος Κραββαρίτης

Καλλιτεχνική Διεύθυνση: Antonia Οικονόμου

Ερμηνεία και ανάπτυξη υλικού:

Ξένια Ταμπούρλου, Περικλής Πετράκης, Παύλος Λυκούδης,

Σοφία Κουρτέση, Ξένια Σταθούλη, Klaus Shehaj, Aidi Ormeni

Ζωντανή Μουσική: Λάμπρος Παπανικολάου (Κοντραμπάσο)

Σχεδιασμός Φωτισμών: View Master

Σκηνικά: Γιάννης Θεοδωράκης

Κοστούμια: Ελισσάβετ Ζαχαράκη

Κατασκευή Κρινολίνου: Ελισσάβετ Ζαχαράκη, Γιάννης Θεοδωράκης

Φωτογραφία: Χριστίνα Μουμούρη

Κινηματογράφηση Παράστασης: Γιάννης Nelson Εσκίογλου

Ηχοληψία: View Master

Εκτέλεση Παραγωγής: Antonia Οικονόμου

Παραγωγή: ERGO

H Antonia Οικονόμου είναι χορογράφος, σκηνοθέτης και performer γεννημένη στην Αθήνα το 1995. Δημιουργεί υλικό μέσα από μία διαρκή εργαστηριακή διαδικασία με χορευτές και μέσα από συνεργασίες της με μουσικούς, καθότι δίνει μεγάλη έμφαση στη δημιουργία αυθεντικής μουσικής για την κάθε παράσταση. Η στενή ακαδημαϊκή της σχέση με την Ιστορία της Τέχνης αποτελεί για εκείνη κεντρική πηγή έμπνευσης ώστε να δημιουργεί εικόνες στην σκηνή. Η Antonia αναλαμβάνει την καλλιτεχνική επιμέλεια και διεύθυνση στα έργα που δημιουργεί. 

Είναι ιδρύτρια και καλλιτεχνική επιμελήτρια της ΕRGO Collective (https://ergocollective.org/), μίας πολυδιάστατης πλατφόρμας καλλιτεχνών, όπου αναλαμβάνει και την εκτέλεση παραγωγής. H ERGO υιοθετεί μία διεπιστημονική προσέγγιση καθότι επεξεργάζεται συνεχώς τα όρια ανάμεσα σε όλους τους κλάδους της Τέχνης, όσον αφορά την δημιουργική τους διαδικασία και την εμπειρία του θεατή/συμμετέχοντα. Μέσα από συνεργασίες ανάμεσα στην ΕRGO και καλλιτέχνες από την Αθήνα και το εξωτερικό, η Antonia βρίσκει τον τρόπο να διαμορφώσει την καλλιτεχνική της πρακτική σαν ένα ανοιχτό πεδίο που δεν περιορίζεται στην θεατρική σκηνή καθότι επεκτείνεται στις Εικαστικές Τέχνες.

Τον Απρίλιο του 2019 η Αντωνία θα παρουσιάσει την PiETA II στην Εναλλακτική Σκηνή Εθνικής Λυρικής Σκηνής στο Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος για φιλανθρωπικό σκοπό (Σύλλογος Φίλων Παιδιών με Καρκίνο, Ίδρυμα ΕΛΠΙΔΑ). Η PiETA II είναι μία ανασκευή της αυθεντικής σύλληψης PiETA, που παρουσίασε η Αντωνία στο Θέατρο ΡΟΕΣ το Μαίο 2018,  με καινούργιους καλλιτέχνες, εικόνες και πρωτότυπες μουσικές συνθέσεις.

Ιστοσελίδα http://antoniaoikonomou.com/

Email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.
Vimeo: https://vimeo.com/antoniaoikonomou

PIETA II - 16 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2019

ΠΡΟΠΩΛΗΣΗ:  https://www.ticketservices.gr/event/pieta-ii-antonia-oikonomou/

FB EVENT https://www.facebook.com/events/557773581387411/

TRAILER https://vimeo.com/317645180

Μουσική στο Summer Nostos Festival 2018

Παρασκευή, 11/05/2018 - 15:58
Το Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος (ΙΣΝ/SNF) σας καλωσορίζει και φέτος στη μεγάλη γιορτή του καλοκαιριού, σε μια γιορτή για όλη την πόλη και για κάθε κάτοικο και επισκέπτη της. Μέσα από τις ανοιχτές εκδηλώσεις του Summer Nostos Festival (SNFestival), το Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος επιστρέφει για τέταρτο καλοκαίρι, ως οικοδεσπότης, διοργανωτής και αποκλειστικός δωρητής, για μία μόνο εβδομάδα το χρόνο, στο σπίτι που δημιούργησε για όλο τον κόσμο, στο Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος (ΚΠΙΣΝ). Η υλοποίηση του SNFestival πραγματοποιείται σε συνεργασία με την ΚΠΙΣΝ ΑΕ.

Κάθε καλοκαίρι, τις ημέρες του SNFestival, το ΙΣΝ ανοίγει τις πόρτες του Δικού Σας σπιτιού σε μουσικές, χορό, σύγχρονη τέχνη, παιχνίδια, παραστάσεις, αθλητικές εκδηλώσεις, ένα διεθνές συνέδριο για τη φιλανθρωπία, ομιλίες και άλλα πολλά.

Και αυτή την χρονιά, το εντυπωσιακό line-up του φεστιβάλ περιλαμβάνει σπουδαίους και καταξιωμένους καλλιτέχνες από τον χώρο της μουσικής, καλύπτοντας μεγάλο φάσμα μουσικών ακουσμάτων. Από τον χώρο της κλασικής και σύγχρονης μουσικής ξεχωρίζει η εμφάνιση της Joyce DiDonato, μιας από τις πιο διάσημες λυρικές τραγουδίστριες στον κόσμο, το "ζωντανό ντοκιμαντέρ" των Sam Green και Joe Bini για το εμβληματικό Kronos Quartet, η παρουσίαση του διάσημου έργου Drone Mass του πρόωρα χαμένου Ισλανδού συνθέτη, Jóhann Jóhannsson, από το American Contemporary Music Ensemble και το Theatre of Voices αλλά και ένα μουσικό παιχνίδι με τραγούδια των Beatles και του Elvis Presley από μουσικούς της Καμεράτα, υπό τη διεύθυνση του Γιώργου Πέτρου.

Πολυαναμενόμενες είναι οι συναυλίες του John Cale & Band, των Animal Collective και των Στέρεο Νόβα, ανάμεσα σε άλλες, καθώς και η πρώτη εμφάνιση στη χώρα μας της ελληνικής καταγωγής R&B τραγουδίστριας, Lianne La Havas. Οι live εμφανίσεις της Άννας Βίσση και των Onirama έρχονται να συμπληρώσουν το μουσικό πρόγραμμα, ξεσηκώνοντας το κοινό του SNFestival, ανεξαρτήτως ηλικίας!

Μια ξεχωριστή ενότητα με τίτλο "Out of Africa" θα φέρει στη χώρα μας για πρώτη φορά ορισμένα από τα πιο δυνατά ονόματα της γειτονικής ηπείρου. O ταλαντούχος τραγουδοποιός Bongeziwe Mabandla είναι ένας από αυτούς, ενώ 4 σύγχρονοι εκπρόσωποι της ηλεκτρονικής σκηνής της Αφρικής θα δώσουν μοναδικό ρυθμό και χρώμα στο φετινό SNFestival.

Με το Summer Nostos Festival, το οποίο διοργανώνει σε συνεργασία με την ΚΠΙΣΝ ΑΕ, το Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος φιλοδοξεί να φέρει κοντά διαφορετικές ηλικίες και ενδιαφέροντα, διαφορετικές μορφές έκφρασης και ερεθίσματα, σε μία μεγάλη καλοκαιρινή γιορτή ανοιχτή σε όλους, που συγκεντρώνει κάτω από την ίδια σκεπή και πάνω στην ίδια σκηνή αυτά που ξαφνιάζουν, ανατρέπουν, κλείνουν παιχνιδιάρικα το μάτι και μας επιστρέφουν στα καλύτερά μας καλοκαίρια!



Αναλυτικές πληροφορίες για όλες τις εκδηλώσεις είναι διαθέσιμες στο

www.SNFestival.org







 
 
 
 
 
KΛΑΣΙΚΗ & ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΜΟΥΣΙΚΗ

Joyce DiDonatoIIPomoD’ Oro
InWar&Peace: HarmonythroughMusic
Παρασκευή 22 Ιουνίου, 20.30, Αίθουσα Σταύρος Νιάρχος, ΕΛΣ
Ελεύθερη είσοδος με ηλεκτρονική προεγγραφή που θα ξεκινήσει στις12/06 στις 15.00. / Η είσοδος επιτρέπεται σε παιδιά από 6 ετών και άνω.



Η μεσόφωνος Joyce DiDonato, μια από τις πλέον διάσημες λυρικές τραγουδίστριες στον κόσμο, εμφανίζεται για πρώτη φορά επίσημα στην Ελλάδα παρουσιάζοντας τη βραβευμένη δισκογραφική της δουλειά In War & Peace συνοδευόμενη από την ορχήστρα Il Pomo D’ Oro.

Με αξιοθαύμαστες ερμηνείες σε όπερες του Handel, του Mozart και του Rossini, η DiDonato έχει συνεργαστεί με ορισμένα από τα κορυφαία λυρικά θέατρα και ορχήστρες , ενώ το 2012 και το 2016 κέρδισε το βραβείο Grammy για το Καλύτερο Κλασικό Φωνητικό Ατομικό Άλμπουμ, με το Diva Divo και το Joyce & Tony - Live from Wigmore Hall, αντίστοιχα.

Έχει αποθεωθεί ως «ίσως η πιο ικανή τραγουδίστρια της γενιάς της» από το περιοδικό TheNew Yorker, ενώ η φωνή της είναι «τίποτα λιγότερο από χρυσός 24 καρατίων», σύμφωνα με τους TheTimes. Επίσης, οι TheFinancial Timesχαρακτήρισαντην εμφάνισή της, ως Έλενα στην Κυρά της Λίμνης του Rossini, ως «απλά η καλύτερη ερμηνεία, εδώ και χρόνια».

Η πρόσφατη δισκογραφική κυκλοφορία της, το In War & Peace: Harmony through Music, κέρδισε το βραβείο Καλύτερου Ρεσιτάλ Gramophone 2017. Πέρα από αυτό το βραβείο, καθώς και τα δύο Grammy, η Joyce DiDonato έχει επίσης στη συλλογή της ένα ακόμη βραβείο Gramophone (Καλλιτέχνης της Χρονιάς), μια θέση στο Gramophone Hall of Fame και ένα γερμανικό βραβείο ECHO Klassik (Τραγουδίστρια της Χρονιάς).

Η DiDonato, αυτήν τη σεζόν, εκτός από την περιοδεία της, εμφανίζεται σταθερά στο Carnegie Hall στη Νέα Υόρκη και στο Barbican Centre στο Λονδίνο.

Συντελεστές:

Joyce DiDonato:Μέτζο σοπράνο

Il Pomo d’Oro

Maxim Emelyanychev: Μουσική Διεύθυνση & τσέμπαλο

Manuel Palazzo: Χορογράφος & Χορευτής

Ralf Pleger: Σκηνογραφία

Henning Blum: Φωτισμοί

Yousef Iskandar: Βίντεο

Παραγωγή: Joyce DiDonato







KronosQuartet&SamGreen: AThousandThoughts
Τρίτη 19 Ιουνίου, 20.30, ΑίθουσαΣταύροςΝιάρχος, ΕΛΣ
Ελεύθερη είσοδος με ηλεκτρονική προεγγραφή που θα ξεκινήσει στις11/06 στις 13.00. / Η είσοδος επιτρέπεται σε παιδιά από 6 ετών και άνω.



Το A Thousand Thoughts είναι ένα ντοκιμαντέρ που παράγεται ζωντανά στην Αίθουσα Σταύρος Νιάρχος της ΕΛΣ από τους κινηματογραφιστές Sam Green και Joe Bini και αφηγείται την ιστορία του εμβληματικού κλασικού κουαρτέτου εγχόρδων, Kronos Quartet. Το Kronos Quartet ιδρύθηκε το 1973 και τις τελευταίες τέσσερις δεκαετίες έχει πουλήσει 1.5 εκατομμύρια δίσκους, έχει κερδίσει βραβείο Grammy καθώς και πολλές άλλες διακρίσεις.

Ο Sam Green με το Kronos Quartet δεν παρουσιάζουν ένα κλασικό μουσικό ντοκιμαντέρ αλλά ένα σύγχρονο ζωντανό κινηματογραφικό αφήγημα, ένα «ζωντανό ντοκιμαντέρ» (live documentary). Στο A Thousand Thoughts ο Sam Green ξεδιπλώνει στη σκηνή την ιστορία του κουαρτέτου, παρουσιάζει αρχειακό υλικό και ηχητικά αποσπάσματα, ενώ ταυτόχρονα το Kronos Quartet επενδύει την αφήγηση με ζωντανή μουσική από το πλούσιο ρεπερτόριό τους. H αφήγηση συνοδεύεται από συζήτηση και αποσπάσματα συνεντεύξεων με τους Philip Glass, Steve Reich, Terry Riley και πολλούς άλλους.

Η αξία του Kronos Quartet στην ιστορία της μουσικής είναι ανυπολόγιστη. Δεν είναι μόνο τα εκατοντάδες νέα έργα που έχουν συνθέσει, και η αγάπη τους για τις μουσικές παραδόσεις του κόσμου, είναι και ο τρόπος με τον οποίο εισήγαγαν το κουαρτέτο εγχόρδων στην pop κουλτούρα. Εμφανίστηκαν για παράδειγμα σε επεισόδιο του Sesame Street, διασκεύασαν από Τζίμι Χέντριξ, έως τη «Μισιρλού» και συνεργάστηκαν με ένα φάσμα καλλιτεχνών από την avant garde Laurie Anderson έως τον μινιμαλιστή Philip Glass.

Τώρα, με το A Thousand Thoughtsθα έχουμε τη δυνατότητα να αφουγκραστούμε τη δύναμη της μουσικής του Kronos Quartet μέσα από μια πειραματική κιναισθητική εμπειρία η οποία παντρεύει τη δύναμη του ήχου με τη μαγεία του σινεμά και την ισχύ της φυσικής παρουσίας στον χώρο.



Drone Mass

In memoriam: Jóhann Jóhannsson
Δευτέρα 18 Ιουνίου, 20.30, Αίθουσα Σταύρος Νιάρχος, ΕΛΣ
Ελεύθερη είσοδος με ηλεκτρονική προεγγραφή που θα ξεκινήσει στις12/06 στις 12.00 / Η είσοδος επιτρέπεται σε παιδιά από 6 ετών και άνω.



To Summer Nostos Festival φιλοξενεί το διάσημο έργο Drone Mass, ένα 60λεπτο ορατόριο που συνδυάζει μελωδίες έγχορδων οργάνων, ηλεκτρονικών ήχων και φωνητικών. Αποτελεί σύνθεση του Ισλανδού Jóhann Jóhannsson (δύο φορές υποψήφιου για Oscar καλύτερης μουσικής) και αντλεί την έμπνευσή του από τα χειρόγραφα της Βιβλιοθήκης Ναγκ Χαμαντί, θρησκευτικών κειμένων που έχουν χαρακτηριστεί ως το Κοπτικό Ευαγγέλιο των Αιγυπτίων.

Το Drone Mass πραγματεύεται συμπαντικές και υπαρξιακές αντιλήψεις του φιλοσοφικού ρεύματοςτου Γνωστικισμού. Πέρα από τη φιλοσοφική του πλευρά, το Drone Mass προσεγγίζει τη θρησκευτική και μουσική διάσταση του βόμβου, του μονότονου και συνεχούς ήχου, που εμφανίζεται σε πολλές θρησκείες και βοηθάει τους ανθρώπους με τρόπο ποιητικό να προσεγγίσουν την έννοια του θείου και της πνευματικότητας. Ένα από τα χαρακτηριστικά σημεία του Drone Mass είναι ένας ύμνος που αποτελείται από μία φαινομενικά ακατάληπτη σειρά φωνηέντων, η οποία μας φέρνει στο μυαλό μεσαιωνικά τραγούδια και προσδίδει στο έργο μία βαθιά θρησκευτικότητα.

Το Drone Mass, που έκανε πρεμιέρα στον αιγυπτιακό ναό του Dendur στο Μητροπολιτικό Μουσείο της Νέας Υόρκη, θα παρουσιαστεί στο Summer Nostos Festival από το διεθνούς φήμης American Contemporary Music Ensemble. Είναι μία πολυδιάστατη σύνθεση που αγκαλιάζει φιλοσοφικά και θρησκευτικό στοιχεία του παρελθόντος, κάνοντάς τα επίκαιρα στο σήμερα. Η καλλιτεχνική φιλοδοξία του έργου θα μπορούσε να το φέρει κοντά στην αξεπέραστη μελοποίηση των Carmina Burana από τον Carl Orff, αφού συνδυάζει το παγερό δράμα του μινιμαλισμού και την αρμονία της θρησκευτικής μουσικής παράδοσης, μπολιασμένα με στοιχεία της σύγχρονης popκαι του ψηφιακού κινηματογράφου.

Συντελεστές:

Drone Mass (2015) του Jóhann Jóhannsson

American Contemporary Music Ensemble (ACME) & Theatre of Voices

Διευθύνειο Paul Hillier



American Contemporary Music Ensemble:

Clarice Jensen, ΚαλλιτεχνικήΔιευθύντρια&Τσέλο

Ben Russell, Βιολί

Yuki Numata Resnick, Βιολί

Caleb Burhans, Βιόλα



Theatre of Voices:

Paul Hillier, Καλλιτεχνικός Διευθυντής & Διευθυντής Χορωδίας

Else Torp

Kate Macoboy

Signe Asmussen

Iris Oja

Paul Bentley-Angell

Jakob Skjoldborg

Steffen Bruun

Lauritz Jakob Thomsen



Christina Vantzou and John Also Bennett, Electronics

FrancescoDonadello, Ηχολήπτης





AmericanContemporaryMusicEnsemble
Τρίτη 19 Ιουνίου, 19.30, ΕναλλακτικήΣκηνή, ΕΛΣ
Ελεύθερηείσοδοςμεηλεκτρονικήπροεγγραφήπουθαξεκινήσειστις11/06 στις 13.00 / Ηείσοδοςεπιτρέπεταισεπαιδιάαπό 6 ετώνκαιάνω.

TοδιάσημομουσικόσύνολοAmericanContemporaryMusicEnsemble (ACME), παρουσιάζειμοναδικέςεπιλογέςαπότοFontanaMixτουJohn Cage, ενόςαπότουςσημαντικότερουςΑμερικανούςσυνθέτεςτου 20ούαιώνα, καθώςκαιεπιλογέςαπότοπρώτοσόλοάλμπουμτηςδιεθνούςφήμηςτσελίστριας Clarice Jensen, For this from that will be filled (Miasmah), πουπεριλαμβάνεικαιτο "bc", μίασυνδημιουργίατης Jensen καιτου Jóhann Jóhannsson. Το ACME, που έχει γίνει παγκοσμίως γνωστό για τη δεξιοτεχνία, το πάθος και τον ανεπανάληπτο τρόπο με τον οποίο συνδυάζει κλασικούς και ροκ ήχους από έργα μεγάλων Αμερικανών συνθετών,θα προσφέρει στους επισκέπτες του Summer Nostos Festival μία εμφάνιση υψηλών καλλιτεχνικών προδιαγραφών.

To ACME θα διευθύνει η διεθνούς φήμης τσελίστρια Clarice Jensen, καλλιτεχνική διευθύντρια του μουσικού συνόλου, η οποία πρόκειται να παρουσιάσει για πρώτη φορά στην Ελλάδα κομμάτια από το παρθενικό της σόλο άλμπουμ με τίτλο For this from that will be filled.

Στη συναυλία θα εμφανιστεί και ο Αμερικανός συνθέτης ακουστικής μουσικής John Also Bennet. Έργα του Bennet έχουν συμπεριληφθεί σε ταινίες μικρού μήκους και κινουμένων σχεδίων, κάνοντας άκρως πετυχημένες εμφανίσεις σε διεθνή κινηματογραφικά φεστιβάλ, όπως το Sundance Film Festival, το International Film Festival Rotterdam, το London International Animation Festival και το ESPTV.

Ειδικές εμφανίσεις θα κάνουν επίσης η μεσόφωνος Άννα Παγκάλου και η ελληνικής καταγωγής συνθέτρια Christina Vantzou, που έχει γίνει γνωστή για τη λεπτότητα και την απόσταση με την οποία προσεγγίζει το θέμα του χρόνου στις μουσικές εμφανίσεις της.



Simone Dinnerstein: J. S. Bach – Goldberg Variations
Δευτέρα 18 Ιουνίου, 19.30, Εναλλακτική Σκηνή, ΕΛΣ
Ελεύθερη είσοδος με ηλεκτρονική προεγγραφή που θα ξεκινήσει στις12/06 στις 12.00. / Η είσοδος επιτρέπεται σε παιδιά από 6 ετών και άνω.



Η Αμερικανίδα πιανίστρια, Simone Dinnerstein, είναι γνωστή για τη «συνειδητή και ανεπιτήδευτη κομψότητά της» σύμφωνα με το περιοδικό TheNew Yorker.

Η Dinnerstein τράβηξε την προσοχή του κόσμου το 2007, με την ηχογράφηση των Παραλλαγών Γκόλντμπεργκ του Μπαχ, μια παραγωγή που χρηματοδότησε η ίδια. Μάλιστα, το άλμπουμ σκαρφάλωσε στην πρώτη θέση του αμερικανικού Billboard Classical Chart, μόλις την πρώτη εβδομάδα κυκλοφορίας του, ενώ μπήκε σε πολλές “Best Off” λίστες εκείνης της χρονιάς, συμπεριλαμβανομένων αυτών των TheNew York Times, Los Angeles Times και TheNew Yorker. Έκτοτε, έχει κυκλοφορήσει ακόμη οκτώ άλμπουμ, με ρεπερτόριο από τον Μπετόβεν ως τον Ραβέλ.

Το άλμπουμ της, Mozart in Havana, που κυκλοφόρησε το 2017 και ηχογραφήθηκε στην Κούβα, έφθασε στο Νο.2 του Billboard Classical Chart. Την ίδια χρονιά, η Simone Dinnerstein παρουσίασε ένα κονσέρτο πιάνου που γράφτηκε ειδικά γι' αυτήν από τον Philip Glass, μετά από κοινή ανάθεση από δώδεκα ορχήστρες.

Οι μοναδικές της εμφανίσεις, την έχουν ταξιδέψει σε όλο τον κόσμο: Από το Weill Recital Hall του Carnegie Hall, έως φεστιβάλ όπως το Aspen και συνεργασίες με τη Συμφωνική Ορχήστρα της Βιέννης, τη Φιλαρμονική της Δρέσδης, τη Φιλαρμονική της Νέας Υόρκης και τη Συμφωνική του Τόκιο, μεταξύ πολλών άλλων.

Η Dinnerstein είναι επίσης αφοσιωμένη στη διάχυση της μουσικής εκπαίδευσης. Πραγματοποιεί συναυλίες για το Ίδρυμα Piatigorsky, έναν οργανισμό αφιερωμένο στην παρουσίαση κλασικής μουσικής σε απροσδόκητους χώρους. Στο πλαίσιο αυτό έχει πραγματοποιήσει ρεσιτάλ σε μία φυλακή στη Λουϊζιάνα. Υλοποιεί,επίσης, τη δική της σειρά συναυλιών, μέσω των οποίων υποστηρίζει τη μουσική εκπαίδευση στα δημόσια σχολεία.

Συντελεστές:

Simone Dinnerstein



Evelyn Glennie - Ορχήστρα Academica Αθηνών - Νίκος Τσούχλος
Κυριακή 24 Ιουνίου, 19.30, Εναλλακτική Σκηνή, ΕΛΣ
Ελεύθερη είσοδος με ηλεκτρονική προεγγραφή που θα ξεκινήσει στις11/06 στις 18.00. / Η είσοδος επιτρέπεται σε παιδιά από 6 ετών και άνω.



Η βιρτουόζος των κρουστών από τη Σκωτία, Evelyn Glennie, μια κωφή συνθέτρια που ηχογραφεί μουσική για τον κινηματογράφο, την τηλεόραση και για μουσικές βιβλιοθήκες, έρχεται στο Summer Nostos Festival 2018 για μια ξεχωριστή συναυλία με την Ορχήστρα Academica Αθηνών, υπό τη διεύθυνση του καταξιωμένου μαέστρου Νίκου Τσούχλου.

Η Glennie έχασε εντελώς την ακοή της από την ηλικία των 12 ετών -σταδιακά, η απώλεια είχε ξεκινήσει από τα δύο της- και, όπως αναφέρει, έμαθε να ακούει μουσική με τα υπόλοιπα μέρη του σώματός της.

Η Evelyn Glennie είναι ο πρώτος άνθρωπος στην ιστορία που κατόρθωσε να δημιουργήσει και να διατηρήσει μια επιτυχημένη καριέρα πλήρους απασχόλησης ως σολίστ κρουστών. «Θυμάμαι ακόμα τη μυρωδιά της μικρής αίθουσας όπου έλαβε χώρα το πρώτο μου μάθημα κρουστών. Θυμάμαι επίσης την έκσταση που ένιωσα όταν έπιασα στα χέρια μου τις πρώτες μπαγκέτες για ντραμς», έχει πει η ίδια.

Έχοντας κερδίσει πάνω από 90 διεθνή βραβεία συνολικά, μεταξύ των οποίων Grammy και Polar, καθώς και μια υποψηφιότητα στα BAFTA, η Glennie είναι μια συνθέτρια που συνεχίζει να εμπνέει. Η ταινία Touch the Sound και μια διαφωτιστική ομιλία της στο TED, τo 2003, όπου περιέγραψε πώς αισθάνεται τη μουσική στα διάφορα μέρη του σώματός της, παραμένουν βασικές μαρτυρίες για την προσέγγισή της στη δημιουργία ήχου.

Η Evelyn Glennie εμφανίζεται παγκοσμίως με τους μεγαλύτερους μαέστρους και καλλιτέχνες, στις σπουδαιότερες ορχήστρες. Μια από τις σημαντικότερες στιγμές της καριέρας τηςαποτελεί η πρώτη συναυλία κρουστών που πραγματοποίησε στην ιστορία του Proms, στο Royal Albert Hall, το 1992, το οποίο άνοιξε τον δρόμο για τις ορχήστρες σε όλο τον κόσμο ώστε να παρουσιάζουν κονσέρτα κρουστών. Είχε, επίσης, την τιμή να αναλάβει έναν ρόλο-κλειδί στην τελετή έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων του Λονδίνου, το 2012, όπου συνεργάστηκε με τους Underworld για το επίσημο τραγούδι της διοργάνωσηςκαι εμφανίστηκε ζωντανά στο στάδιο.

Κατά τη διάρκεια της καριέρας της, έχει συνεργαστεί με ένα εύρος καλλιτεχνών, μεταξύ των οποίων και η Björk, με την οποία τραγούδησαν μαζί το ντουέτο “My Spine”, στο άλμπουμ της τελευταίας, Telegram.

Οι ηχογραφήσεις της Glennie, οι οποίες περιλαμβάνονται σε πάνω από 30 CD, είναι τόσο διαφορετικές όσο η σταδιοδρομία της στη σκηνή. Τα Shadow Behind the Iron Sun και Sound Spirits συνεχίζουν να είναι bestselling άλμπουμ και αποδεικνύουν απόλυτα τις λαμπρές αυτοσχεδιαστικές της ικανότητες.

Η Ορχήστρα Academica Αθηνών εμφανίστηκε για πρώτη φορά στο αθηναϊκό κοινό στις 28 Νοεμβρίου 2013, στην αίθουσα «Άρης Γαρουφαλής» του Ωδείου Αθηνών και τα τελευταία χρόνια έχει κάνει ιδιαίτερα αισθητή την παρουσία της στη μουσική ζωή της Αθήνας.

Συντελεστές:

Συμμετέχει η Ορχήστρα AcademicaΑθηνών

Διευθύνει ο Νίκος Τσούχλος



Theater of War: The Drum Major Instinct
Τετάρτη 20 Ιουνίου, 20.30, Αίθουσα Σταύρος Νιάρχος, ΕΛΣ
Ελεύθερη είσοδος με ηλεκτρονική προεγγραφή που θα ξεκινήσει στις11/06 στις 14.00. / Η είσοδος επιτρέπεται σε παιδιά από 6 ετών και άνω.

Σημείωση:Μετά την παράσταση θα ακολουθήσει συζήτηση.



Mετά την περσινή επιτυχία του Antigone in Ferguson, το Theater of War (Θέατρο του Πολέμου) επιστρέφει στην Αθήνα με ένα έργο εμπνευσμένο από το τελευταίο κήρυγμα του Martin Luther King, The Drum Major Instinct, στις 4 Φεβρουαρίου 1968.

Στο τελευταίο αυτό κήρυγμα, που πραγματοποιήθηκε ακριβώς δύο μήνες πριν από τη δολοφονία του, ο Martin Luther King μίλησε προφητικά για τον επικείμενο θάνατό του και έθεσε στο συγκεντρωμένο πλήθος, αλλά και σε ολόκληρη την ανθρωπότητα, μία μεγάλη πρόκληση: να διατηρήσει άσβεστη την εγγενή, στον άνθρωπο, «επιθυμία να είναι μπροστά στις εξελίξεις, να ηγείται της πορείας, να είναι πάντα στην κορυφή» και να την αξιοποιήσει για να προωθήσει την δικαιοσύνη και την ειρήνη στον κόσμο, μέσα από πράξεις προσφοράς και αγάπης.

To The Drum Major Instinct αποτελεί ένα έργο άκρως επίκαιρο, στην εποχή όπου ο κοινωνικός διάλογος επικεντρώνεται περισσότερο από ποτέ στην κατοχύρωση και την έμπρακτη προστασία των δικαιωμάτων των προσφύγων, των μεταναστών και της LGBTQ κοινότητας. Η παράσταση του Theater of War δεν φιλοδοξεί απλώς να γοητεύσει καλλιτεχνικά, αλλά και να εμπνεύσει σε επίπεδο ιδεών. Περιλαμβάνει δραματοποιημένες απαγγελίες κειμένων του Martin Luther King, συνοδεία πρωτότυπης μουσικής που έχει γραφτεί ειδικά για την παράσταση και την οποία ερμηνεύει χορωδία που περιλαμβάνει αστυνομικούς, δασκάλους, ακτιβιστές και μέλη του εκκλησιάσματος του St. Louis του Μιζούρι.

50 χρόνια μετά το κήρυγμα του Martin Luther King, το Theater of War θα μας θυμίσει στο Summer Nostos Festival ότι σε μία εποχή καταπίεσης και μίσους, ο αγώνας για δικαιοσύνη παραμένει το διακύβευμα της κοινωνίας μας.

Συντελεστές:

Bryan Doerries, Καλλιτεχνικός Διευθυντής, Theater of War

Phil Woodmore, Συνθέτης













Φίλιππος Τσαλαχούρης: Ακάθιστο Requiem για την Ποιήτρια Άννα Αχμάτοβα
Κυριακή 17 Ιουνίου, 19.30, Εναλλακτική Σκηνή, ΕΛΣ
Ελεύθερη είσοδος με ηλεκτρονική προεγγραφή που θα ξεκινήσει στις11/06 στις 11.00. / Η είσοδος επιτρέπεται σε παιδιά από 12 ετών και άνω.



Το έργο του συνθέτη Φίλιππου Τσαλαχούρη, Ακάθιστο Requiem για την Ποιήτρια Άννα Αχμάτοβα, αναβιώνει την ιστορία μίας εμβληματικής και επίκαιρης όσο ποτέ, γυναίκας της παγκόσμιας ιστορίας, της ομώνυμης Ρωσίδας ποιήτριας.

Στο Ακάθιστο Requiem καλλιτέχνες και θεατές στέκονται όρθιοι κατά τη διάρκεια του δρώμενου, προς τιμήν της ποιήτριας που έμεινε επί 17 μήνες στην ουρά μπροστά από τις φυλακές του Λένινγκραντ, εκεί όπου το καθεστώς του Στάλιν είχε φυλακίσει τον γιο της για να την τιμωρήσει για τις ιδέες της.

Η Αχμάτοβα, η ζωή της οποίας ξεκίνησε στην προεπαναστατική Ρωσία, ήθελε μέσω του έργου της να αναδείξει, την περίοδο του 1910, το θέμα της ισότητας των φύλων Το έργο της διαπνέεται από τον ασυγκράτητο ερωτισμό μιας χειραφετημένης γυναίκας. «Μισή καλόγρια και μισή πόρνη» την είχε χαρακτηρίσει ο Αντρέι Ζντάνοφ, ο Γενικός Γραμματέας της Κομμουνιστικής Διεθνούς. Μάλιστα, λέγεται ότι η κόρη του Στάλιν τη λάτρευε και γι’ αυτό εκείνος την κυνηγούσε ανελέητα και την εκβίαζε.

Η εικόνα της ποιήτριας που στέκεται στην ουρά έγινε σύμβολο μιας εποχής. Αυτήν την τραγικότητα θέλει να αναδείξει το έργο του Φίλιππου Τσαλαχούρη με την επισήμανση «ακάθιστο». Ένα Requiem που τα θεμέλιά του δεν είναι στην ποίηση αλλά κυρίως στη στάση που κράτησε η Αχμάτοβα απέναντι στις δυσχέρειες και τα εμπόδια που καθόρισαν τη ζωή της.

Το έργο του Φίλιππου Τσαλαχούρη, ενός από τους πλέον δραστήριους συνθέτες της γενιάς του, του οποίου τα έργα έχουν παρουσιαστεί σε πολλές χώρες στην Ευρώπη, Ασία και Αμερική, μετουσιώνει την τόσο προσωπική αφήγηση της ποίησης της Αχμάτοβα, σε μια κοινή εμπειρία όλων μας.



Μουσικοί της Καμεράτα, Γιώργος Πέτρου - Rock Goes Baroque
Κυριακή 17 Ιουνίου, 20.30, Σκηνή στο Κανάλι



Γνωστοί σε όλο τον κόσμο για τις μπαρόκ ερμηνείες τους, οι Μουσικοί της Καμεράτα-Ορχήστρας των Φίλων της Μουσικής, υπό τη διεύθυνση του πολυβραβευμένου μαέστρου Γιώργου Πέτρου, θα παρουσιάσουν ένα μουσικό παιχνίδι με τραγούδια των Beatles και του Elvis Presley σε μπαρόκ εκδοχή χάρη στις αριστουργηματικές μεταγραφές του Σλοβάκου πιανίστα και συνθέτη Peter Breiner.

Παιγνιώδη concerti grossi, όπου μια μικρή ομάδα οργάνων (π.χ. ένα κουαρτέτο από βιολιά), διαφοροποιείται από τα υπόλοιπα όργανα της ορχήστρας με έναν ξεχωριστό μουσικό ρόλο, στο ύφος μπαρόκ συνθετών όπως οι Corelli, Vivaldi και Handel, και τραγούδια όπως το “Blue Suede Shoes” και το “Here Comes the Sun”, ερμηνεύονται με μοναδικό τρόπο από τους σολίστ της Καμεράτα σε όργανα εποχής.

O Peter Breiner, συνθέτης, πιανίστας, μαέστρος και μεταγραφέας, είναι μια από τις πλέον πολυσχιδείς μουσικές προσωπικότητες της εποχής μας. Tο 1993, υπό τη διεύθυνσή του, κυκλοφόρησε ο δίσκος με τίτλο Beatles Go Baroque, πάνω σε θέματα από τα πιο αγαπημένα τραγούδια των Beatles. Η ηχογράφηση αυτή σημείωσε μεγάλη επιτυχία, με πωλήσεις άνω των 250.000 αντιτύπων. Σύντομα ακολούθησε και ο δίσκος Elvis Goes Baroque.To 2004 ηχογράφησε με τη Συμφωνική Ορχήστρα της Σλοβακικής Ραδιοφωνίας τους εθνικούς ύμνους όλων των κρατών του κόσμου και η ηχογράφηση αυτή χρησιμοποιήθηκε στις απονομές μεταλλίων στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας.

Συντελεστές:

Μουσικοί της Καμεράτα-Ορχήστρας των Φίλων της Μουσικής

Γιώργος Πέτρου

Peter Breiner





Αχιλλέας Γουάστωρ, Cliff Almond, Παναγιώτης Ανδρέου
Πέμπτη 21 Ιουνίου, 20.30, Σκηνή στο Κανάλι



Ο καταξιωμένος Έλληνας πιανίστας Αχιλλέας Γουάστωρ παρουσιάζει στο αθηναϊκό κοινό τις Τέσσερις Εποχές του Antonio Vivaldi σε μία σύγχρονη εκτέλεση, που στοχεύει να συνδέσει το εμβληματικό το έργο του 1721 με τους σύγχρονους ήχους του 21ου αιώνα. Μάλιστα, ο Γουάστωρ καλεί δύο κορυφαίους μουσικούς με πλούσια καριέρα στην Αμερική, τον drummer Cliff Almond και τον μπασίστα Παναγιώτη Ανδρέου, για την επίτευξη αυτού του εγχειρήματος.

Ο Vivaldi, όπως και όλοι οι συνθέτες πριν την ανακάλυψη των μέσων ηχογράφησης, χρησιμοποιούσαν την παρτιτούρα ως το μοναδικό μέσο καταγραφής των μουσικών ιδεών τους, για να ερμηνευθεί διαφορετικά από τους μουσικούς ανάλογα με τα όργανα και την αισθητική της κάθε εποχής. Στη συναυλία θα παρουσιαστεί το εμβληματικό έργο του Ιταλού συνθέτη διασκευασμένο και προσαρμοσμένο στα ηχητικά και αισθητικά δεδομένα της σύγχρονης μουσικής, πέρα από τα όρια της δυτικής κουλτούρας.

Οι Τέσσερις Εποχές του Vivaldi είναι ένα γκρουπ τεσσάρων κονσέρτων, κάθε ένα από τα οποία αντιστοιχεί σε μία εποχή του χρόνου. Το έργο, που αποτελεί το κορυφαίο δημιούργημα του Ιταλού συνθέτη, γράφτηκε περίπου το 1721 και δημοσιεύτηκε το 1725.

Ο Αχιλλέας Γουάστωρ, ένας από τους πλέον ταλαντούχους πιανίστες της γενιάς του, με διεθνές εκτόπισμα, έχει ερμηνεύσει πολλά σύγχρονα και κλασικά έργα σε συναυλίες σε όλη σχεδόν την Ευρώπη και τις ΗΠΑ.

Συντελεστές:

Αχιλλέας Γουάστωρ, πιάνο

Cliff Almond, κρουστά

Παναγιώτης Ανδρέου, μπάσο













ALTERNATIVEMUSIC

JohnCale&Band
Τρίτη 19 Ιουνίου, 22.00, Ξέφωτο



Ο θρυλικός John Cale, ο Ουαλός ροκ σταρ που έχει στιγματίσει όχι μόνο την παγκόσμια μουσική βιομηχανία αλλά και τη σύγχρονη κουλτούρα εν γένει, ανεβαίνει με την μπάντα του στη σκηνή στο Ξέφωτο του ΚΠΙΣΝ με επιλογές από το σύνολο της καριέρας του η οποία μετράει ήδη μισό αιώνα. Από τους Velvet Underground μέχρι το Songs for Drella, με αρκετό κλασικό υλικό αλλά και τραγούδια από την επικείμενη δισκογραφική του δουλειά, oJohnCaleέρχεται στο Summer Nostos Festival για μια σπάνια μουσική αναδρομή.

Ο Cale -ο οποίος μαζί με τον Lou Reed έφτιαξαν ένα από τα σημαντικότερα μουσικά σχήματα, τους Velvet Underground- είναι συνθέτης, τραγουδιστής, τραγουδοποιός και δισκογραφικός παραγωγός rock, drone, κλασικής, avant-garde και ηλεκτρονικής μουσικής. Το 1996 μπήκεστοRockandRollHallofFameωςμέλοςτων VelvetUnderground.

Από τότε που εγκατέλειψε τους Velvet Underground, κυκλοφόρησε 16 ατομικά στούντιο άλμπουμ. Από το σόλο έργο του, ο Cale είναι ίσως πιο γνωστός για το “Paris 1919” και μια εκδοχή του “Hallelujah” του Leonard Cohen, καθώς και μια τριλογία δίσκων στα μέσα της δεκαετίας του '70: Fear, Slow Dazzle και Helen of Troy. Ως παραγωγός έχει συνεργαστεί με τους: PattiSmith, IggyPop, τους Squeeze, τον Τζόναθαν Ρίτσμαν, τους Goya Dress κ.ά.

Η τελευταία δουλειά του, το M:FANS, είναι το 16ο σόλο άλμπουμ του Cale. Κυκλοφόρησε τον Ιανουάριο του 2016, σε παραγωγή του ίδιου, και ουσιαστικά περιλαμβάνει νέες εκδόσεις τραγουδιών από το άλμπουμ του 1982, Music for a New Society.

Συντελεστές:

John Cale & Band





AnimalCollective
Σάββατο 23 Ιουνίου, 22.15, Ξέφωτο



Οι Animal Collective παρουσιάζουν ζωντανά στο αθηναϊκό κοινό το εμβληματικό album Sung Tongs, έναν από τους καλύτερους δίσκους της δεκαετίας των ‘00s.

Η τολμηρή ψυχεδελική popμπάντα από τη Βαλτιμόρη που πειραματίζεται με ήχους noise rock, ambient drone, experimental pop κ.α. έχει αποθεωθεί από κοινό και κριτικούς όχι μόνο για τους δίσκους αλλά και για τις live εμφανίσεις τους, καθώς καταφέρνουν σε μεγάλους συναυλιακούς χώρους ή και club να αποδώσουν τα πολύ προσωπικά και σχεδόν εύθραυστα κομμάτια τηςχωρίς να χαθεί ίχνος της ψυχής της.

Οι Animal Collective απαρτίζονταιαπότους Avey Tare (David Portner), Panda Bear (Noah Lennox), Deakin (Josh Dibb), and Geologist (Brian Weitz). Φίλοι από τα παιδικά τους χρόνια, η κολεκτίβα των τεσσάρων μουσικών πειραματιζόταν από νεαρή ηλικία ηχογραφώντας μουσική και ρυθμούς επηρεασμένους από κλασικά κομμάτια του 20ού αιώνα ή ακόμα και soundtrack ταινιών τρόμου.

Οι Avey Tare και Panda Bear, οι δύο από τους τέσσερις συντελεστές των Animal Collective – είναι οι δημιουργοί του Sung Tongs - έρχονται στην Αθήνα για να σας προσφέρουν μία ανεπανάληπτη μουσική εμπειρία, στη συναυλία που θεωρείται από πολλούς ως το live του καλοκαιριού.

Συντελεστές:

Avey Tare (David Portner),

Panda Bear (Noah Lennox)



Seu Jorge
Κυριακή 17 Ιουνίου, 22.00, Ξέφωτο



Ο Βραζιλιάνος τραγουδοποιός και τραγουδιστής της samba, rock, soul και funk μουσικής σκηνής, Seu Jorge, μαζί με την Κρατική Ορχήστρα Αθηνών, παρουσιάζουν το The Life Aquatic - ένα αφιέρωμα στον David Bowie. Στη σκηνή στο Ξέφωτο του Πάρκου Σταύρος Νιάρχος θα ακουστούν οι μεγαλύτερες επιτυχίες του Bowie στα πορτογαλικά, όπως αυτές ακούστηκαν στην ταινία του Wes Anderson, The Life Aquatic of Steve Zissou, το 2004, ενώ θα αναδημιουργηθεί και το σκηνικό της ταινίας.

Ο Seu Jorge είναι ένας από τους πιο ταλαντούχους σύγχρονους μουσικούς, αλλά και ηθοποιούς της Βραζιλίας. Κέρδισε αρκετή δημοσιότητα μέσα από την ενασχόλησή του με τον κινηματογράφο, ως ηθοποιός και συνθέτης soundtrack, έχοντας συμμετάσχει σε περισσότερα από δέκα φιλμ. Ωστόσο, απέκτησε διεθνή φήμη από την ταινία The Life Aquatic. Μέσα από τον ρόλο του Pelé dos Santos -ενός ναυτικού που λατρεύει το τραγούδι-, ο Seu Jorge τραγούδησε στα πορτογαλικά πολλά κομμάτια του David Bowie μόνο με μια ακουστική κιθάρα.

Ο ίδιος ο Bowie είχε δηλώσει για τη διασκευή των τραγουδιών του: «Αν ο Seu Jorge δεν είχε ηχογραφήσει τα τραγούδια μου στα πορτογαλικά, δεν θα είχα ακούσει ποτέ αυτό το νέο επίπεδο ομορφιάς με το οποίο τα έχει εμποτίσει».

Γέννημα-θρέμμα Βραζιλιάνος -σε μια περιοχή κοντά στο Ρίο ντε Τζανέιρο-, ο Seu Jorge άφησε το σπίτι του σε ηλικία 19 ετών και έμεινε άστεγος για μερικά χρόνια, μέχρι που ήρθε σε επαφή για πρώτη φορά με το θέατρο. Ανακαλύφθηκε από τον σπουδαίο κλαρινετίστα Paulo Moura, πήγε στην οντισιόν για ένα μιούζικαλ και από τότε η ζωή του άλλαξε εντελώς.

Τα εκλεκτικά ενδιαφέροντά του για τη μουσική μπορούν να εντοπιστούν σε ένα ευρύ φάσμα τραγουδιών που έχει διασκευάσει, πέρα από τον Bowie: “Το Don't” των Leiber και Stoller (ηχογραφημένο από τον Elvis Presley), το “Rock With You” του Michael Jackson, το “Chatterton’ του Serge Gainsburg και αρκετά ακόμη.

Συντελεστές:

Seu Jorge

Κρατική Ορχήστρα Αθηνών





The Barr Brothers
Δευτέρα 18 Ιουνίου, 20.30, Σκηνή στο Κανάλι



Οι Barr Brothers μια folk μπάντα από το Μόντρεαλ του Καναδά, παρουσιάζουν στο ελληνικό κοινό τη νέα τους δουλειά Queens of the Breakers. Οι αδερφοί Andrew και Brad Barr -ντραμς και κιθάρα/φωνή αντίστοιχα- πειραματίζονται και καταφέρνουν να μετουσιώνουν σε μουσική τους ήχους του κόσμου γύρω μας – εστιάζουν ιδιαίτερα σε ήχους που παράγουν οι συσκευές που χρησιμοποιούμε στην καθημερινότητά μας – αξιοποιώντας πλειάδα μουσικών οργάνων από ολόκληρο τον κόσμο.

Έχουν υπάρξει δύο φορές υποψήφιοι στα Juno Awards, για το Εναλλακτικό Άλμπουμ της Χρονιάς, το 2013 και το 2015. Για την πιο πρόσφατη δουλειά τους -τέσσερις στο σύνολο- το Queens of the Breakers, απομονώθηκαν για έναν ολόκληρο χειμώνα σε μια ερημική πόλη στο Κεμπέκ, προκειμένου να γράψουν με έναν περισσότερο συνεργατικό και αυτοσχεδιαστικό τρόπο. Ως αποτέλεσμα, ο δίσκος τους περιέχει μία ποικιλία ειδών μουσικής, από αμερικανικά μπλουζ, έως ακουστική folk και ψυχεδελική μουσική.

Υπάρχει μια ωραία ιστορία πίσω από τους αδερφούς Barr και την τωρινή μπάντα τους: Ττην άνοιξη του 2004, οι Barr Brothers, τότε γνωστοί ως The Slip, έπαιζαν σε ένα μικρό club στο Μόντρεαλ, όταν ξαφνικά ξέσπασε πυρκαγιά. Άρπαξαν κάποιες κιθάρες και τα τύμπανα, και βγήκαν έξω, μαζί με όποιον άλλον βρισκόταν στον χώρο - κοινό και εργαζόμενους. Ενώ οι φλόγες «κατάπιναν» το club, ο Andrew προσέφερε το παλτό του σε μια από τις σερβιτόρες, διότι έβρεχε. Αυτή η σερβιτόρα είναι πλέον μια από τους μάνατζέρ τους.



Στέρεο Νόβα
Δευτέρα 18 Ιουνίου, 22.00, Ξέφωτο



Το ελληνικό συγκρότημα που έγραψε ιστορία στην ηλεκτρονική μουσική και στιγμάτισε μία ολόκληρη γενιά, οι Στέρεο Νόβα, έρχονται για μια ιστορική κοινή εμφάνιση στο Ξέφωτο του Πάρκου Σταύρος Νιάρχος στο ΚΠΙΣΝ.

Είκοσι χρόνια μετά την τελευταία τους κοινή δουλειά, οι Κωνσταντίνος Βήτα και Μιχάλης Δέλτα, θα παρουσιάσουν στο Summer Nostos Festival παλιότερο αλλά και νέο υλικό από το album τους «Ουρανός» που κυκλοφόρησε πρόσφατα.

Οι Στέρεο Νόβα δημιουργήθηκαν το 1989 και κυκλοφόρησαν το πρώτο τους άλμπουμ το 1992. Ήταν συγκρότημα ηλεκτρονικής μουσικής με στοιχεία trip hop, ambient και techno. Τα μέλη τού συγκροτήματος ήταν οι Κωνσταντίνος Βήτα, Μιχάλης Δέλτα και Αντώνης Παλάσκας. Ηχογράφησαν 5 άλμπουμ που γνώρισαν μεγάλη επιτυχία, με το MTV να αναφέρει ότι η μουσική τους επηρέασε την ελληνική ηλεκτρονική μουσική όσο και την pop. Το συγκρότημα διαλύθηκε το καλοκαίρι του 1997 ενώ τα μέλη του γκρουπ συνέχισαν την μουσική τους πορεία ξεχωριστά.

Συντελεστές:

Κωνσταντίνος Βήτα, synths, φωνή
Μιχάλης Δέλτα, synths
Συμμετέχει στα τύμπανα ο Πέτρος Τσαμπαρλής
Ηχοληψία: Γιάννης Λαμπρόπουλος
Ηχοληψία: Παύλος Πανταζόπουλος
Φωτισμοί: Σπύρος Κουρκουμέλης:
Visuals & Video Art: DOC TV Specials
Σκηνοθεσία: Νίκος Πατρελάκης
Κινηματογράφηση & Επεξεργασία: Κώστας Κατριός, Νίκος Πατρελάκης
CG&animation: YasBorodin, ΗλιάναΤσαπατσάρη



AlexiMurdoch
Τετάρτη 20 Ιουνίου, 22.00, Ξέφωτο



Ο ελληνικής καταγωγής indie-folk τραγουδιστής, AlexiMurdoch, θα δώσει για πρώτη φορά συναυλία στην Ελλάδα, στο πλαίσιο του SummerNostosFestival. Ο καλλιτέχνης θα γοητεύσει τους Αθηναίους με την απαλή, μοναδική του φωνή στο Ξέφωτο του ΚΠΙΣΝ. Παρόλο που ο Murdoch πραγματοποιεί σπάνια εμφανίσεις, όταν το κάνει, φιλοξενείται συνήθως από τους πιο διάσημους χώρους εκδηλώσεων στον κόσμο. Την τελευταία δεκαετία έχει πραγματοποιήσει soldout συναυλίες στο UnionChapel του Λονδίνου, στο Admiralspalast του Βερολίνου, στο LincolnCenter στη Νέα Υόρκη (AmericanSongbookseries), στο MontrealJazzFestival του Καναδά, στο EdinburghFestival της Σκοτίας και στο LunariodelAuditorioNacional του Μεξικό.



Ακόμη και όσοι δεν έχουν ξανακούσει ποτέ το όνομα του Murdoch, γνωρίζουν το έργο του μέσα από τον κινηματογράφο (από τις ταινίες AwayWeGo, RealSteel, GardenState, GoneBabyGone), την τηλεόραση (PrisonBreak, UglyBetty, Grey’sAnatomy, House) και τις τηλεοπτικές διαφημίσεις. Φέτος, έπειτα από αρκετά χρόνια, κυκλοφόρησε νέα μουσική. Πρόκειται για τη διασκευή του τραγουδιού του RoyHarper, με τίτλο AnotherDay.  



Η μουσική του 44χρονου Murdoch, μοιάζει σαν να προέρχεται από μια άλλη εποχή, ίσως της δεκαετίας του 1960 ή των αρχών του '70. Μέχρι σήμερα, ο Murdoch έχει κυκλοφορήσει δύο ολοκληρωμένες δισκογραφικές δουλειές (Time Without Consequence, 2006 και Towards the Sun, 2009), ένα EP (Four Songs, 2002) καθώς και ένα soundtrack εννέα κομματιών, που περιλαμβάνεται στο φιλμ του σκηνοθέτη Sam Mendes, Away We Go.

Γεννήθηκε στη Βρετανία από Έλληνα πατέρα, ενώ η μητέρα του κατάγεται από τη Γαλλία και τη Σκωτία.. Έζησε στην Ελλάδα μέχρι την ηλικία των δέκα, οπότε η οικογένειά του επέστρεψε στη Βρετανία. Στη συνέχεια εγκαταστάθηκε στη Σκωτία.

Αυτήν τη στιγμή κινείται μεταξύ Βερολίνου, Νέας Υόρκης, Μόντρεαλ, Ρέικιαβικ και ενός μικρού σπιτιού που διατηρεί στην απομακρυσμένη δυτική ακτή της Σκωτίας, όπου περνά τον χρόνο του γράφοντας, ενώ ασχολείται και με το αγαπημένο του ξύλινο ιστιοπλοϊκό, ηλικίας 95 ετών, που βρίσκεται εκεί.









Willie Mae Rock Camp for Girls: The Concert
Σάββατο 23 Ιουνίου, 19:30, Λαβύρινθος

Με σειρά προτεραιότητας. Τα Δελτία Προτεραιότητας θα διανέμονται από το LabyrinthInfoKiosk 60' (18.30) πριν την έναρξη της κάθε εκδήλωσης. /

Ο κάθε παρευρισκόμενος μπορεί να παραλάβει ως 2 δελτία εισόδου.



Το Willie Mae Rock Camp for Girls και το Ωδείο Αθηνών παρουσιάζουν 8 ροκ μπάντες νεαρών κοριτσιών, από 8 εώς 12 ετών! Έπειτα από ένα εντατικό μουσικό πρόγραμμα διάρκειας έξι ημερών, διδασκαλίας μουσικών οργάνων και σύνθεσης τραγουδιών, τα συγκροτήματα που δημιουργήθηκαν από την πιο διασκεδαστική μουσική κατασκήνωση ερμηνεύουν τα δικά τους κομμάτια σε μια ροκ συναυλία.

Το Willie Mae Rock Camp for Girls είναι ένα μη κερδοσκοπικό πρόγραμμα μουσικής και καθοδήγησης για κορίτσια και γυναίκες, που προωθεί τον αυτοσεβασμό και καλλιεργεί τις ηγετικές ικανότητες, τη δημιουργικότητα, την κριτική σκέψη και τη συνεργασία μεταξύ τους. Από το 2005, περισσότερα από 1.000 κορίτσια έχουν συμμετάσχει σε σειρά προγραμμάτων που υλοποιεί ο οργανισμός.





WORLD MUSIC

Yasmine Hamdan
Παρασκευή 22 Ιουνίου, 20.30, Σκηνή στο Κανάλι



Την έχουν αποκαλέσει «το σύγχρονο πρόσωπο της Μέσης Ανατολής», καθώς η συμβολή της στη σύγχρονη αραβική μουσική είναι κάτι παραπάνω από σημαντική από τότε που πρωτοεμφανίστηκε, στα τέλη της δεκαετίας του ‘90. Έκτοτε και μέχρι σήμερα, η καριέρα της Yasmine Hamdan έχει γίνει διεθνής κατακτώντας τον κόσμο - συμπεριλαμβανομένης της Ελλάδας.Η Jasmineαναμειγνύει indie rock και electro folk pop μουσικές με παραδοσιακούς ανατολίτικους ήχους, ενώ η φυσική παρουσία της στη σκηνή είναι απίθανη. Οι στίχοι της συνδυάζουν διάφορες αραβικές διαλέκτους, παρόλο που η ίδια μιλά, επίσης, άψογα αγγλικά και γαλλικά. Είναι άλλωστε πολίτης του κόσμου, έχοντας ζήσει σε Λίβανο, Κουβέιτ, Αμπού Ντάμπι, Γαλλία και Ελλάδα. Σήμερα, έδρα της είναι το Παρίσι.

Η Yasmine Hamdan επιστρέφει, λοιπόν, το καλοκαίρι στην Ελλάδα, για το Summer Nostοs Festival. Η Αθήνα άλλωστε είναι μια πόλη με την οποία δεν έκοψε ποτέ δεσμούς, από τότε που ζούσε εδώ τα παιδικά της χρόνια με την οικογένειά της.Έχει στο ενεργητικό της έξι άλμπουμ -τρία με το ντουέτο Soapkills, που ίδρυσε στη Βηρυτό και αποτελεί το πρώτο indie συγκρότημα που εμφανίστηκε στη Μέση Ανατολή, ένα σε συνεργασία με τον Mirwais (Arabology) και τα δύο της σόλο (Ya Nass και Al Jamilat)-, καθώς και σημαντικές συνεργασίες με τους Coco Rosie και τον Μarc Colin (Nouvelle Vague).

Συντελεστές:

Yasmine Hamdan





Petrakis, Lopez, Chemirani Trio
Τετάρτη 20 Ιουνίου, 20.30, Σκηνή στο Κανάλι



Η κρητική μουσική συναντά ήχους από τη μεσαιωνική Ευρώπη και την περσική μουσική παράδοση στη σκηνή στο Κανάλι, σε μία από τις πιο ιδιαίτερες παραστάσεις του Summer Nostos Festival. Πρόκειται για το τελευταίο πρότζεκτ τριών σπουδαίων καλλιτεχνών που έχουν αναγνωριστεί στο παγκόσμιο μουσικό στερέωμα σε διαφορετικά είδη μουσικής.

Είναι ο Στέλιος Πετράκης, ένας από τους πιο γνωστούς συνθέτες κρητικής μουσικής της γενιάς του, o Efrén Lopez, ένας Βαλενσιανός πολυοργανίστας και ιδρυτής της L’Ham de Foc, μίας μπάντας που συνδυάζει μουσικές παραδόσεις από την Ιβηρική χερσόνησο και την Ελλάδα, μπολιασμένες με ανατολίτικα στοιχεία, καθώς και ο μουσικός κρουστών Bijan Chemirani, ο οποίος σήμερα θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους εκπροσώπους της περσικής μουσικής παράδοσης.

Το πρότζεκτ των τριών καλλιτεχνών περιλαμβάνει μουσικές συνθέσεις βασισμένες σε ρυθμούς και κλίμακες από διαφορετικές μουσικές παραδόσεις, συμπεριλαμβανομένων ήχων από την Κρήτη και άλλα ελληνικά νησιά, την Τουρκία, το Ιράν και τη μεσαιωνική Ευρώπη.

Συνθέτης, οργανοποιός και οργανοπαίκτης, ο Στέλιος Πετράκης συνθέτει μουσική επηρεασμένη τόσο από την Κρήτη, την ιδιαίτερη πατρίδα του, όσο και από άλλες μουσικές παραδόσεις της Ελλάδας, της Μικράς Ασίας, της Κωνσταντινούπολης και του Ιράν. Έχει βγάλει τρία σόλο άλμπουμ σε συνεργασία με σημαντικούς εκπροσώπους της κρητικής μουσικής σκηνής. Ακόμη, έχει ιδρύσει το Κρητικό Κουαρτέτο, ένα μουσικό σχήμα που ταξιδεύει τους κρητικούς ρυθμούς και χορούς στα μεγαλύτερα φεστιβάλ του κόσμου και σε χώρες όπως η Ινδία, οι ΗΠΑ, η Μαλαισία, η Γαλλία και το Μαρόκο. Το τελευταίο του άλμπουμ με τίτλο Ωρίων συμπεριλήφθηκε στην 10άδα των κορυφαίων δίσκων του βρετανικού περιοδικού Songlines για το 2009, ενώ ο αμερικανικός οργανισμός Just Plain Folks ανακήρυξε το άλμπουμ No1 στην κατηγορία World Music (2009). Ο ίδιος διατηρεί στο Ηράκλειο Κρήτης εργαστήρι κατασκευής μουσικών οργάνων όπου φτιάχνει διάφορους τύπους λύρας, λαούτου και saz.

Πολυοργανίστας και ιδρυτής των μουσικών σχημάτων L’Ham de Foc, Aman Aman και Sabir, ο Efrén López προσεγγίζει μεσαιωνικούς και παραδοσιακούς ήχους μέσα από ποικίλα μουσικά συστήματα —όπως το makam και το raga— και συνεργάζεται με επιφανείς μουσικούς από την Ελλάδα, την Τουρκία, το Αφγανιστάν και την Ινδία, όπως είναι οι Ross Daly, Necati Çelik, Erol Parlak, Mehmet Erenler, Erdal Erzincan, Daud Khan, Ustad Mohammed Rahim Khusnawaz, Yurdal Tokcan, Ajoy Chakrabakhti, Στέλιο Πετράκη, Γιώργο Ξυλούρη και Βασίλη Σταυρακάκη. Ακόμη, έχει εμφανιστεί σε σημαντικά φεστιβάλ της Ευρώπης, της Νότιας Αφρικής, της Αμερικής και της Κίνας, ενώ έχει συμμετάσχει στην παραγωγή περισσότερων από 60 άλμπουμ.

Όντας το νεότερο μέλος της οικογένειας Chemirani, o Bijan είναι αφοσιωμένος στο zarb, το σημαντικότερο κρουστό της περσικής μουσικής παράδοσης. Σήμερα ζει στη Μασσαλία, όπου διοργανώνει εργαστήρια κρουστών μαζί με τον γνωστό τραγουδιστή Sam Karpienia. Ακόμη, έχει κυκλοφορήσει δύο σόλο άλμπουμ, τα Eos και Gulistan, και διευθύνει καλλιτεχνικά το μουσικό σχήμα Oneira.

Συντελεστές:

Στέλιος Πετράκης

Efrén López

Bijan Chemirani





Bongeziwe Mabandla
Κυριακή 24 Ιουνίου, 20.30, Λαβύρινθος
Με δελτίο προτεραιότητας. Τα δελτία προτεραιτότητας θα διανέμονται από το Labyrinth Info Kiosk 60' (19.30) πριν την έναρξη της κάθε παράστασης. / Ο κάθε παρευρισκόμενος μπορεί να παραλάβει ως 2 δελτία εισόδου.



Όταν ο Bongeziwe Mabandla πρωτοεμφανίστηκε, με το άλμπουμ Umlilo το 2012, ανακηρύχθηκε ως το νέο πρόσωπο της afro-folk μουσικής. Στα έξι χρόνια που πέρασαν από την κυκλοφορία του Umlilo (που θα πει φωτιά στη γλώσσα Xhosa), ο Mabandla θεωρείται ένας από τα πιο ταλαντούχους μουσικούς της Αφρικής, ο οποίος έχει δημιουργήσει τον δικό του afro-folk ήχο, πάνω στον οποίο γοητεύει με τη μοναδική του φωνή, τραγουδώντας στα αγγλικά και στα Xhosa, μια από τις 11 επίσημες γλώσσες της Νότιας Αφρικής.

Οι ζωντανές εμφανίσεις του καλλιτέχνη από τη Νότια Αφρική έχουν κερδίσει εξαιρετικές κριτικές - με περιοδείες στην Αυστραλία, την Ασία και τον Καναδά, και εμφανίσεις σε πολλά διεθνή και εθνικά φεστιβάλ.

Ο Mabandla έχει υπάρξει δύο φορές υποψήφιος στα SAMA (South African Music Awards), για Αφρικανικό Άλμπουμ της Χρονιάς και ως Καλύτερος Πρωτοεμφανιζόμενος (2012).

Στο δεύτερο άλμπουμ του, το Mangaliso, γίνεται αισθητή η καλλιτεχνική εξέλιξη του Mabandla. Από την κυκλοφορία του, τον Μάιο του 2017, το Mangaliso έχει χαρακτηριστεί ως μία από τις σημαντικότερες αφρικανικές κυκλοφορίες της χρονιάς.



Choir! Choir! Choir!
Τετάρτη 20 Ιουνίου, 21.30, Αγορά - To Choir! Choir! Choir! γιορτάζει την Παγκόσμια Ημέρα Προσφύγων
Πέμπτη 21 Ιουνίου, 23.00, Εναλλακτική Σκηνή, ΕΛΣ - Η είσοδος επιτρέπεται σε παιδιά από 6 ετών και άνω / Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με τη συμμετοχή στην εκδήλωση επισκεφτείτε το www.SNFestival.org.



Πάρτε μέρος σε μία χορωδία, ακόμα κι αν δεν έχετε τραγουδήσει ποτέ ξανά στη ζωή σας. Οι Choir! Choir! Choir!, ένα ιδιαίτερο δίδυμο από το Τορόντο, θα σας διδάξει πώς να τραγουδήσετε τον αγαπημένο σας σκοπό. Όχι μόνο δεν περνάτε από οντισιόν για να συμμετάσχετε, αλλά το ίδιο το κοινό είναι η χορωδία. Το Choir! Choir! Choir! γιορτάζει τη μουσική αμφισβητώντας τα όρια που διαχωρίζουν μια πρόβα από μια παράσταση ή το κοινό από τους καλλιτέχνεςεστιάζοντας στη δημιουργία μιας κοινότητας.

Στις 20 Ιουνίου το Choir! Choir! Choir! γιορτάζει την Παγκόσμια Ημέρα Προσφύγων ενώνοντας μέσα από τη μουσική μόνιμους και προσωρινούς κατοίκους της πόλης, μετανάστες, πρόσφυγες, έμπειρους και άπειρους τραγουδιστές.

Το δίδυμο έχει παίξει με καταξιωμένους καλλιτέχνες όπως η Patti Smith και ο Rufus Wainwright (που τραγούδησε με 1.500 άτομα το “Hallelujah”), ενώ έχει εμφανιστεί στο Carnegie Hall και το Radio City Music Hall στη Νέα Υόρκη παρέα με καλλιτέχνες όπως η Debbie Harry και οι Flaming Lips.

Συντελεστές:

Daveed Goldman & Nobu Adilman, Καλλιτεχνικοί Διευθυντές







POP / R&B MUSIC

Lianne La Havas
Παρασκευή 22 Ιουνίου, 22.00, Ξέφωτο



Το νέο μεγάλο όνομα της παγκόσμιας μουσικής σκηνής, η ελληνικής καταγωγής Lianne La Havas, που έχει χαρακτηριστεί ως μία αντιπροσωπευτική φωνή της νεο-folk μουσικής, έρχεται στο Summer Nostos Festival για ένα ατμοσφαιρικό live στο Ξέφωτο.

Γεννημένη στο Λονδίνο, από Έλληνα πατέρα και Τζαμαϊκανή μητέρα, η Lianne La Havas έγινε ευρέως γνωστή χάρη στη συνεργασία της με τον Prince και την Paloma Faith, αλλά και μέσα από την συμμετοχή της στην περιοδεία A Head Full of Dreams των Coldplay το 2016.

Το πρώτο της άλμπουμ, Is Your Love Big Enough? ανακηρύχθηκε άλμπουμ της χρονιάς στα βραβεία iTunes Best of 2012. Το 2015 κυκλοφόρησε το δεύτερο της άλμπουμ, Blood, το οποίο της χάρισε δύο υποψηφιότητες για τα βραβεία Grammy (Καλύτερο Σύγχρονο Urban Άλμπουμ) και BRIT (Βρετανίδα Σόλο Καλλιτέχνιδα).

Η La Havas ξεκίνησε να τραγουδάει στα επτά της ενώ σε ηλικία 11 ετών είχε γράψει ήδη το πρώτο της κομμάτι. Ο πατέρας της, μουσικός κι ο ίδιος, της δίδαξε τα βασικά της κιθάρας και του πιάνου. Το πραγματικό της επώνυμο είναι Barnes, ενώ το καλλιτεχνικό της αποτελεί μια παραλλαγή του επιθέτου του Έλληνα πατέρα της, Henry Vlahavas. Η Lianne, σήμερα, ζει στο Λονδίνο.





Άννα Βίσση
Κυριακή 24 Ιουνίου, 22.15, Ξέφωτο



Η Άννα Βίσση έρχεται στο ΚΠΙΣΝ για μια εκρηκτική συναυλία την τελευταία ημέρα του Summer Nostos Festival, ένα κανονικό πάρτι για την ολοκλήρωση των εκδηλώσεων.

Η Άννα Βίσση είναι μια από τις σημαντικότερες και αγαπητές Ελληνίδες τραγουδίστριες που όχι μόνο κατάφερε να αφήσει ισχυρό στίγμα στην ελληνική μουσική βιομηχανία, αλλά συνεχίζει να παραμένει επίκαιρη καλλιτεχνικά για περισσότερες από τέσσερις δεκαετίες.

Ξεκίνησε την καριέρα της τη δεκαετία του ’70 και συνεργάστηκε με κορυφαίους Έλληνες μουσικούς, όπως ο Γιάννος Σπανός, ο Μάνος Ελευθερίου και ο Σταύρος Κουγιουμτζής. Η συνεργασία με τον Νίκο Καρβέλα στιγμάτισε όχι μόνο τη ζωή και την καριέρα των δύο καλλιτεχνών αλλά και συνολικά τη μουσική της Ελλάδας. Η Άννα Βίσση έχει κυκλοφορήσει 28 προσωπικά άλμπουμ ενώ έχει πρωταγωνιστήσει και σε τέσσερις μουσικοθεατρικές παραστάσεις, τρεις Όπερες και ένα Μιούζικαλ.

Στη σκηνή του Summer Nostos Festival, η Άννα Βίσση θα τραγουδήσει με τη μοναδική της φωνή, κομμάτια που καλύπτουν το σύνολο της μουσικής της σταδιοδρομίας.

Συντελεστές:

Η 11μελής ορχήστρα της με γνωστούς σολίστες και οι νέοι τραγουδιστές Νικόλας Ραπτάκης και Νατάσα Μηνδρινού.





Onirama
Πέμπτη 21 Ιουνίου, 22.00, Ξέφωτο



Από τα πιο πετυχημένα και αναγνωρίσιμα εγχώρια συγκροτήματα στον χώρο της mainstream pop-rock, οι Onirama έρχονται για ένα εκρηκτικό live στο Summer Nostos Festival.

Οι Onirama, ξεκίνησαν από τη Θεσσαλονίκη στις αρχές του 2000 και κατάφεραν μέσα σε λίγα χρόνια να γίνουν γνωστοί για τις δυναμικές live εμφανίσεις τους. Το 2005 κυκλοφόρησε το πρώτο τους album με τίτλο Δύσκολος καιρός για πρίγκιπες όπου περιεχόταν το ήδη πολύ πετυχημένο κομμάτι τους «Χορός» και συνέχισαν την ανοδική τους πορεία με πληθώρα ζωντανών εμφανίσεων και κυκλοφορώντας ένα ακόμη album, την Κλεψύδρα στο οποίο βρίσκουμε ηχηρές υπογραφές όπως αυτές του Λάκη Παπαδόπουλου και του Νίκου Ζιώγαλα.

Έχουν στο ενεργητικό τους studio albums, singles και συλλογές καθώς και αμέτρητες ζωντανές εμφανίσεις, όπου συνδυάζουν τις rock καταβολές τους με την αγάπη τους για την pop μουσική, δημιουργώντας σε κάθε live ξεσηκωτικό κλίμα, που αφήνει τους θεατές με την αίσθηση ότι βρίσκονται σε ένα ξέφρενο πάρτι.





OUT OF AFRICA



Πιστεύοντας ακράδαντα ότι ρόλος των σύγχρονων φεστιβάλ είναι να ενθαρρύνουν την ανάπτυξη του διαπολιτισμικού διαλόγου, το Summer Nostos Festival φέρνει στην Αθήνα ορισμένους από τους καλύτερουςDJs χωρών της Αφρικής, οι οποίοι μπολιάζουν την ηλεκτρονική μουσική με τοπικούς ήχους, διαλέκτους και στοιχεία της παράδοσής τους.Η μουσική τους δεν είναι φτιαγμένη με εξωτικά στοιχεία της Αφρικής για να ικανοποιηθεί το δυτικό κοινό που αγαπά τους έθνικ ήχους. Είναι οι αυθεντικοί ήχοι μιας νέας γενιάς καλλιτεχνών που διαμορφώνουν καινούργια ακούσματα, μετατρέποντας το τοπικό σε διεθνές και το παραδοσιακό σε επίκαιρο.


Kampire
Τρίτη 19 Ιουνίου, 00.00, Σκηνή στο Κανάλι



Υπάρχει ένα καυτό όνομα στη χορευτική σκηνή της Ουγκάντα σήμερα: Η Kampire είναι μια DJ που κάνει τους ανθρώπους στην Ουγκάντα να χορεύουν από το 2015. Αποτελεί βασικό μέλος της κολεκτίβας Nyege Nyege Tapes και έχει παρουσιάσει το ταλέντο της σε όλο το φάσμα της ηλεκτρονικής μουσικής σκηνής της Ανατολικής Αφρικής.

Τα set της Kampire συνδυάζουν τέλεια τη νοσταλγική και σύγχρονη αφρικανική ευαισθησία. Το στιλ της μπορεί να χαρακτηριστεί δυνατό, με έμφαση στο μπάσο - το είδος μουσικής που άσχετα απ' το πόσο κουρασμένα νιώθεις τα πόδια σου, θα σε κάνει να χορέψεις. Ενδιαφέρεται ιδιαίτερα για το πώς κλασικά μουσικά μοτίβα της Ανατολικής Αφρικής, όπως η κογκολέζικη rumba ή το soukous, διασταυρώνονται με τη δυτική ηλεκτρονική μουσική. Το αποτέλεσμα είναι μια πλούσια, ηδονιστική παρουσίαση της σύγχρονης μουσικής της Ανατολικής Αφρικής.

Αφού τελειοποίησε την τέχνη της στο Hollywood, έχει ανοίξει τη συναυλία της Jojo Abot για την Ημέρα της Γυναίκας στην Καμπάλα, έχει «ροκάρει»στη σκηνή Eternal Disco στο Διεθνές Φεστιβάλ Μουσικής Nyege Nyege στην Τζίντζα, έχει εμφανιστεί στο Amani Festival Goma στο Κονγκό, στο African Bass Culture στην Μπουρκίνα Φάσο, ενώ άνοιξε και την εμφάνιση των Dipl και DJ Maphorisa στην Ουγκάντα - μεταξύ άλλων.



Rudeboyz
Κυριακή 17 Ιουνίου, 00.00, Σκηνή στο Κανάλι



Οι DJs και παραγωγοί των Rudeboyz (Andile T & Masive_Q) έρχονται στο Summer Nostos Festival με σκοπό να μας μεταδώσουν τη μοναδική ενέργεια και τον ήχο του Gqom, ενός μουσικού είδους που έχει τις ρίζες του στο Durban της Νοτίου Αφρικής και χαρακτηρίζεται από ρυθμικούς ήχους που θυμίζουν τη νοτιοαφρικανική μουσική Kwaito της δεκαετίας του '90, ένα κράμα house και hip-hop μουσικής.

Oι Rudeboyz απαρτίζονται από τους Andile T, Menchess & Masive_Q. Αν και φρέσκοι στη μουσική βιομηχανία, έχουν καταφέρει την τελευταία πενταετία να κάνουν γνωστό το Gqom πέρα από το Durban, και πλέον γνωρίζει ιδιαίτερη απήχηση στη λονδρέζικη μουσική σκηνή. Μάλιστα, έχουν κατορθώσει να συγκεντρώσουν επάνω τους τα μάτια πολλών διεθνών «παικτών» της μουσικής βιομηχανίας, όπως η δισκογραφική Goon Club Allstars, από τη Βρετανία, μέσω της οποίας κυκλοφόρησε το 2015 το πρώτο τους EP σε βινύλιο, το Rudeboyz, ενώ το 2017 κυκλοφόρησαν το Gqomwave.

Πέρα από την παραγωγή των δικών τους κομματιών, επεκτείνουν τη δουλειά τους σε πρωτότυπες συνθέσεις κομματιών για άλλους καλλιτέχνες, καθώς και remixes.

Συντελεστές

AndileT, Masive_Q



SoundsofSisso
Πέμπτη 21 Ιουνίου, 00.00, ΣκηνήστοΚανάλι



To Sounds of Sisso είναι ένα σόου ηλεκτρονικής μουσικής από τον παραγωγό Bampa Pana και τον MC Makavelli (επίσης, αποτελεί συλλογή κομματιών από τη δισκογραφική εταιρία Nyege Nyege Tapes), που επικεντρώνεται στη σημερινή, συναρπαστική, underground μουσική Singeli -τη μουσική της νεολαίας της Τανζανίας- και έχει αποσπάσει διθυραμβικές κριτικές παγκοσμίως.

Η Singeli είναι ένα αναδυόμενο είδος ηλεκτρονικής μουσικής (υπο-είδος της hardcore techno) που εμφανίστηκε αρχικά στην πρωτεύουσα της Τανζανίας, το Dar Es Salaam, μια πόλη που την τελευταία 15ετία διαθέτει μια από τις πιο εντυπωσιακές σκηνές ηλεκτρονικής μουσικής στην Ανατολική Αφρική. Ο ρυθμός είναι γρήγορος, με επίσης γρήγορες μελωδίες, που μπαίνουν και βγαίνουν στα κομμάτια, ενώ ένας MC ραπάρει -και αυτός- γρήγορα.

Το Sounds of Sisso αποτελεί μια δυνατή, πρώτη εισαγωγή στον ήχο της Singeli. Μέσα από τα 14 κομμάτια του, εξοικειωνόμαστε με μερικούς από τους σημαντικότερους παραγωγούς της Singeli, όπως οι Bwax, Sisso, Bampa Pana και Yung Keyz Morento, και κάποιους εκπληκτικούς ράπερ, όπως για παράδειγμα οι Dogo Niga και MC Makavelli.

Είναι, σαφώς, ένα χορευτικό (έως και rave) είδος μουσικής, που προσφέρει παράλληλα τροφή για σκέψη, μιας και οι στίχοι του καταπιάνονται με θέματα όπως η διαφθορά που μπορεί να συναντήσει κανείς στην εξουσία.

Συντελεστές:

Bampa Pana, MC Makavelli



Otim Alpha
Σάββατο 23 Ιουνίου, 00.00, Σκηνή στο Κανάλι



O Otim Alpha είναι θρύλος στην πόλη Gulu, στη Βόρεια Ουγκάντα. O μουσικός/τραγουδιστής αποτελεί έναν από τους πρωτοπόρους του κινήματος Acholitronix, μιας ηλεκτρονικής ερμηνείας της λαϊκής μουσικής Acholi (όνομα που έχει πάρει από την τοπική κοινότητα).

Η Acholi, πλέον, αναπαράγεται με τη βοήθεια ηλεκτρονικών υπολογιστών – εξού και το όνομα Acholitronix. Οι γρήγοροι ρυθμοί, οι κυκλικές μελωδίες και τα χορωδιακά τραγούδια είναι συνήθως σε ρυθμό γρήγορου βαλς, αλλά οι έντονοι τόνοι του, προσδίδουν μια punk, polka ή techno αίσθηση.

Μια από τις ξεχωριστές δουλειές του Otim Alpha είναι το Gulu City Anthems, που πρέπει να ακούσει όποιος επιθυμεί να βυθιστεί στη μουσική της πόλης Gulu. Σε αυτό το μουσικό λεύκωμα, ο Οtim Alpha μαζί με τον παραγωγό Leo Palayeng (επίσης πρωτοπόρος της Acholitronix), επιλέγουν παραδοσιακά γαμήλια τραγούδια Acholi και, μέσω μουσικού λογισμικού, τα αναπαράγουν ψηφιακά, έχοντας γνωρίσει μεγάλη επιτυχία στην τοπική σκηνή.

Ο Ottim Alpha -που σημειωτέον είναι πρώην πυγμάχος και μετρ στο παίξιμο της άρπας Adungu- θεωρείται θρύλος, γιατί συνέβαλε στη διατήρηση των παραδόσεων των Acholi που εδώ και πολλά χρόνια βρίσκονται στο περιθώριο λόγω των ιεραποστόλων που τις χαρακτηρίζουν αντιχριστιανικές.












Ανακοίνωση παραίτησης Γιώργου Κιμούλη από το Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος

Πέμπτη, 16/03/2017 - 13:15
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΠΑΡΑΙΤΗΣΗΣ

Το Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος αποτελεί σήμερα το μεγαλύτερο στοίχημα δυναμικού μετασχηματισμού του πολιτισμικού μας χάρτη. Η τεράστια ευθύνη διοίκησης είχε εξ αρχής ως δεσμευτική παράμετρο την συγκρότηση ενός συλλογικά δημιουργικού και αποφασιστικού Διοικητικού Συμβουλίου το οποίο θα λειτουργεί με απόλυτη διαφάνεια. 



Η τελική αποκρυστάλλωση όμως της διοικητικής έκφρασης, προϊόν αναίτιων πολυήμερων “εσωκομματικών διαπραγματεύσεων”, απεδείχθη στην πράξη κατώτερη των περιστάσεων. Παρά το συμφωνημένο πλαίσιο, ο διορισμένος εκ του Υπουργείου Οικονομικών διευθύνων σύμβουλος κ. Μανωλόπουλος - πρώην Διευθυντής του Οργανισμού Μεγάρου Μουσικής Αθηνών -  υποκαθιστά στην ουσία όλο το Διοικητικό Συμβούλιο εκμεταλλευόμενος τις εύθραυστες εσωτερικές ισορροπίες του κυβερνώντος κόμματος στις οποίες αρνούμαι να συμμετέχω. 



Ως μέλος μιας συλλογικότητας που δεν δύναται να ενεργοποιηθεί τελικώς  - παρ’ όλες τις προσπάθειες που κατέβαλα όλον αυτόν τον καιρό -  και ενός ασαφούς τοπίου καλλιτεχνικής διεύθυνσης που αρχίζει να διαμορφώνεται πλέον καθιστώντας σχεδόν απαγορευτικό οποιοδήποτε παραγόμενο έργο εκ μέρους του Κ.Π.Ι.Σ.Ν. ΑΕ, υπέβαλα σήμερα την παραίτησή μου προς το Διοικητικό Συμβούλιο. Σε καμία περίπτωση δεν προτίθεμαι να συμβάλλω στην ακύρωση της δυναμικής του Κέντρου Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος, αλλά ούτε και να συναινέσω σε διαδικασίες που μελλοντικά μπορεί να προκαλέσουν υπόνοιες αδιαφάνειας.



Οι δημόσιες θέσεις δεν είναι επισφράγιση κοινωνικής αποκατάστασης ούτε κάλυψη κάποιου υπαρξιακού κενού. Ναι μεν στήριξα δημοσίως τον ΣΥΡΙΖΑ γιατί έκρινα πως ήταν η μοναδική λύση εκείνη την περίοδο για τη χώρα μου, αλλά δεν το έκανα για να εγκατασταθώ σε κάποια θέση. Ούτως ή άλλως έχει κατά κόρον γραφτεί πως έχω αρνηθεί αρκετές προτάσεις στο παρελθόν για θέσεις ιδιαίτερα σημαντικές. Ευτυχώς για μένα δεν είμαι ανέστιος. Έχω τον τόπο της τέχνης μου. Εκεί κατοικώ. Ουδέποτε  έχω παίξει ρόλο σε πολιτικά παρασκηνιακά παιχνίδια ή σε εσωκομματικές συγκρούσεις, όπως επίσης ουδέποτε υπήρξα παιδί κομματικού σωλήνα. Ας ελπίσουμε, για το καλό όλων και του ΚΠΙΣΝ η παραίτηση αυτή να αναγκάσει τους αρμόδιους να σκεφτούν με μεγαλύτερη προσοχή τον τρόπο λειτουργίας του. 



Τέλος θα ήθελα να υπενθυμίσω δύο βασικά πράγματα: πρώτον η αξιοπρέπεια δεν έχει ανταλλακτική αξία και δεύτερον όταν ρίχνουμε κάποιον εν γνώσει μας στην αρένα, δεν τον αφήνουμε μόνο του να κοιτάζει τι θα δείξει ο αντίχειρας.





Με εκτίμηση



Γιώργος Κιμούλης

ΚΠΙΣΝ: Μια «δωρεά» με ουρές

Κυριακή, 05/03/2017 - 12:01
αναδημοσίευση από την efsyn
Τάσος Κωστόπουλος:

Τις θλιβερότερες στιγμές της καταστροφικής φάρσας των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004 θύμιζε η πρόσφατη πανηγυρική τελετή της παραλαβής από το ελληνικό κράτος της «δωρεάς» του Κέντρου Πολιτισμού Ιδρυμα Σταύρος Νιάρχος (ΚΠΙΣΝ) που θα στεγάσει την Εθνική Βιβλιοθήκη και τη Λυρική Σκηνή.

«Η μεταφορά της Εθνικής Βιβλιοθήκης», διακήρυξε στην ομιλία του ο πρωθυπουργός, «θα συμβάλει στο να είναι το πολύτιμο αυτό υλικό προσβάσιμο σε ολοένα και ευρύτερο κοινό».

Στην πραγματικότητα συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο. Μέχρι τη φετινή Πρωτοχρονιά η Εθνική Βιβλιοθήκη ήταν απόλυτα προσβάσιμη στο κοινό καθώς λειτουργούσε στο κέντρο της Αθήνας, δίπλα σε σταθμό του μετρό.

Eθνική Βιβλιοθήκη
ΑΠΕ - ΜΠΕ / ΣΥΜΕΛΑ ΠΑΝΤΖΑΡΤΖΗ


Με τη μετεγκατάστασή της θα μείνει κλειστή για τουλάχιστον επτά μήνες και όταν ξανανοίξει πρέπει να ταξιδεύει κανείς ώς την παραλιακή, να πληρώνει πάρκινγκ (του Ιδρύματος) και να εξαρτάται από τις καντίνες του πολυτελούς και απομονωμένου «Κέντρου Πολιτισμού», δίχως την ευχέρεια των αντίστοιχων επιλογών που προσφέρει το αθηναϊκό κέντρο. Κάτω απ’ αυτές τις συνθήκες, μόνο για «άνοιγμα» της βιβλιοθήκης δεν μπορεί να γίνει λόγος.

Ο πρωθυπουργός έχει βέβαια το ελαφρυντικό ότι δεν επέλεξε ο ίδιος την παραλαβή της «δωρεάς», αλλά δέθηκε χειροπόδαρα από τις ρήτρες της λεόντειας σύμβασης που υπέγραψαν το 2009 με το Ιδρυμα Νιάρχος οι τότε υπουργοί Πολιτισμού και Παιδείας, Αντώνης Σαμαράς και Αρης Σπηλιωτόπουλος.

Νομιμοποίησε όμως με την ομιλία του μια πρακτική που δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από το έπος του Μεγάρου Μουσικής, που ο ίδιος στηλίτευσε στην ομιλία του.

Αρκεί να ξεφυλλίσει κανείς την επίμαχη σύμβαση, που κυρώθηκε μ’ έναν από τους τελευταίους νόμους της κυβέρνησης Καραμανλή (Ν. 3785 της 7/8/2009), και τις διαφημιστικές «Μελέτες Επιδράσεων» που συνέταξε για λογαριασμό του Ιδρύματος κάποιο Boston Consulting Group (BCG) κι έχουν αναρτηθεί στον ιστότοπο του Κέντρου (www.snfcc.org), για να διαπιστώσει πως η «δωρεά» δεν είναι στην ουσία παρά έμμεση ιδιωτικοποίηση ενός από τους σημαντικότερους πνευματικούς θεσμούς της χώρας.

Διαρκής ομηρία

Ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας με τον πρόεδρο του διοικητικού συμβουλίου του Ιδρύματος Σταύρος ΝιάρχοςΑΠΕ - ΜΠΕ /ANDREA BONETTI

Ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας με τον πρόεδρο του διοικητικού συμβουλίου του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος κατά την πανηγυρική τελέτη παράδοσης στο Δημόσιο. Η’ μήπως της έμμεσης «παράδοσης» του Δημοσίου; Ο Αλέξης Τσίπρας πάντως έχει ένα... ελαφρυντικό: ότι δεν επέλεξε ο ίδιος την παραλαβή της «δωρεάς», αλλά δέθηκε χειροπόδαρα από τις ρήτρες της λεόντειας σύμβασης που υπέγραψαν άλλοι το 2009

Κατ’ αρχάς, δεν πρόκειται για κανονική δωρεά αλλά για μεταμφιεσμένη μίσθωση. Σύμφωνα με το άρθρο 29§1 της σύμβασης του 2009, το Ιδρυμα Σταύρος Νιάρχος διατηρεί το δικαίωμα να ανακαλέσει μονομερώς τη «δωρεά» με μια απλή αιτιολογημένη «έγγραφη δήλωσή του προς το Ελληνικό Δημόσιο»· η λύση επέρχεται μέσα σ’ ένα δίμηνο, αν το Δημόσιο δεν «προβεί στις κατάλληλες ενέργειες θεραπείας των συγκεκριμένων πράξεων ή παραλείψεων, οι οποίες αναφέρονται στην ανωτέρω δήλωση του Ιδρύματος» (ΦΕΚ 2009/Α/138, σ. 3945). Κανονικό τελεσίγραφο, δηλαδή.

Οι ρήτρες που δεσμεύουν το Δημόσιο στην περίπτωση τέτοιας μονομερούς λύσης της σύμβασης ισοδυναμούν με πραγματική ομηρία.

Μέσα σ’ ένα τρίμηνο θα πρέπει να καταβάλει στο Ιδρυμα Σταύρος Νιάρχος όσα αυτό (ισχυριστεί ότι) ξόδεψε για την κατασκευή του Κέντρου, βάσει δικών του επιλογών και δίχως τον παραμικρό κρατικό έλεγχο πάνω στις επιμέρους δαπάνες.

Τι ακριβώς μπορεί να περιληφθεί σ’ αυτό το ποσό μας το διευκρινίζει («ενδεικτικά») το άρθρο 29§2: «Το σύνολο των αμοιβών και των πάσης φύσεως δαπανών των εκπονηθεισών μελετών, της κατασκευής και διαμόρφωσης του Κ.Π., της αγοράς και τοποθέτησης εξοπλισμού, των υπηρεσιών συμβούλων και συνεργατών του Ιδρύματος και του Οργανισμού για τις ανάγκες υλοποίησης του Κ.Π. καθώς και το κόστος διακοπής των σχετικών εργασιών, προμηθειών και συμβάσεων».

Το ποσό αυτό θα προσαυξηθεί για κάθε χρονιά «κατά ποσοστό ίσο με την αύξηση του τιμαρίθμου» (μείον 1,5%), σε περίπτωση δε καθυστέρησης της καταβολής επιβαρύνεται με τόκο υπερημερίας (άρθρο 29§4).

Σύμφωνα με το φυλλάδιο του BCG, το Ιδρυμα προσδιόρισε το κόστος κατασκευής σε 596 εκατομμύρια ευρώ. Ο δε πρωθυπουργός, στην πανηγυρική ομιλία του, ανέφερε ακόμη μεγαλύτερο ποσό (617 εκατομμύρια).

Μολονότι άκρως λεπτομερειακό, το κείμενο της σύμβασης δεν αναφέρει τίποτα για την τύχη του περιεχομένου της Εθνικής Βιβλιοθήκης σε περίπτωση λύσης της σύμβασης.

Το πιθανότερο είναι να εφαρμοστούν οι σχετικές διατάξεις του Αστικού Κώδικα. Να μετατραπούν δηλαδή τα βιβλία και τα σπάνια χειρόγραφα σε ενέχυρο στα χέρια του «δωρητή» για τη διασφάλιση των απαιτήσεών του.

Με ποιες δικαιολογίες μπορεί να καταγγελθεί η σύμβαση; Εκτός από διάφορες επιπλοκές που ανάγονταν στην κατασκευή του έργου, ενίοτε αρκετά εύγλωττες (όπως η περίπτωση καθυστέρησης του έργου πάνω από ένα τρίμηνο «λόγω ανεύρεσης αρχαιοτήτων», άρθρο 29§1.ε), πιθανότερη αιτία αποτελεί η πρόβλεψη του άρθρου 29§1.ιδ: αν το Δημόσιο, η Βιβλιοθήκη ή η Λυρική μέσα στα πρώτα πέντε χρόνια λειτουργίας του Κέντρου «καταγγείλουν τις συμβάσεις παροχής ολοκληρωμένων υπηρεσιών» που, βάσει του άρθρου 16 της σύμβασης, θα τους παρέχει κατ’ αποκλειστικότητα η Α.Ε. «Κέντρο Πολιτισμού Ιδρυμα Σταύρος Νιάρχος», «ή/και τις συμβάσεις που έχει συνάψει» η Α.Ε. «πριν την ολοκλήρωση» του έργου.

Για την έκταση που μπορούν να πάρουν αυτές οι απαιτήσεις, αποκαλυπτική είναι η «Μελέτη Επιδράσεων» που συνέταξε το BCG.

Ως «προαπαιτούμενο» για την αποδοτική λειτουργία του Κέντρου «κατά τα διεθνή πρότυπα», απαιτείται εκεί προϋπολογισμός 14,5 εκατομμυρίων ευρώ τον χρόνο για τη Λυρική, 8 εκατομμυρίων για τη Βιβλιοθήκη και 5 για την Α.Ε. – συνολικά 27,5 εκατομμύρια (σ. 69).

Ο συνολικός προϋ­πολογισμός της Εθνικής Βιβλιοθήκης για το 2016 ήταν αντίθετα λίγο πάνω από ένα εκατομμύριο (1.189.579,58 ευρώ).

Ο δωρητής τα παίρνει όλα

Ο αρχιτέκτονας του έργου Ρέντσο Πιάνο (όρθιος) Ο αρχιτέκτονας του έργου Ρέντσο Πιάνο (όρθιος) παρουσιάζει στον τότε πρωθυπουργό Κώστα Καραμανλή τη μακέτα του έργου. Αριστερά ο Φίλιππος Νιάρχος |EUROKINISSI / ΤΑΤΙΑΝΑ ΜΠΟΛΑΡΗ

Η βασική ιδιομορφία της επίμαχης «δωρεάς» έγκειται στο γεγονός ότι βασικές λειτουργίες του «δώρου» περνούν από τα χέρια του (τύποις) «ιδιοκτήτη» σ’ εκείνα του «δωρητή». Η ιδιοτυπία αυτή δεν αποκρύπτεται αλλά εξυμνείται, με την κατάλληλη φυσικά φρασεολογία, στη διαφημιστική «Μελέτη Επιδράσεων» του BCG:

«Στα επιπρόσθετα οφέλη για την ελληνική οικονομία από το ΚΠΙΣΝ», διαβάζουμε, «συμπεριλαμβάνεται το μοναδικό μοντέλο συνεργασίας δημοσίου-ιδιωτικού τομέα που αναπτύχθηκε μέσω της συνεργασίας του ΚΠΙΣΝ με το ελληνικό κράτος» (σ. 52 και ξανά σ. 53).

Προεξοφλείται, μάλιστα, πως «το ΚΠΙΣΝ μπορεί να λειτουργήσει ως πρότυπο για μελλοντικές συνεργασίες μεταξύ δημοσίου και ιδιωτικού τομέα σε παρόμοια έργα» (σ. 63).

Τι ακριβώς προβλέπει αυτή η συνεργασία όσον αφορά τη λειτουργία της Εθνικής Βιβλιοθήκης; Σύμφωνα με το άρθρο 2§3 της σύμβασης, «η διαχείριση και συντήρηση του συνόλου των υποδομών του Κ.Π. θα γίνεται από τον Οργανισμό» (δηλαδή την Α.Ε.) μέσω ενός «συμφωνητικού παροχής ολοκληρωμένων υπηρεσιών», το οποίο θα αφορά «ενδεικτικά» τις «υπηρεσίες συντήρησης, φύλαξης και καθαριότητας των εγκαταστάσεων».

Σκοπό της Α.Ε. αποτελούν όχι μόνο τα παραπάνω, αλλά και «η εν γένει αξιοποίηση και διαχείριση του Κέντρου Πολιτισμού» (άρθρο 3). Ως βασική πηγή εσόδων της Α.Ε. προβλέπεται «η επαρκής χρηματοδότηση από το Υπουργείο Οικονομίας και Οικονομικών» (άρθρο 3§2.3.2), με συμπληρωματικές εισροές από δωρεές, επιχορηγήσεις, ευρωπαϊκά προγράμματα κ.λπ., αλλά και τα «έσοδα από την παροχή ολοκληρωμένων υπηρεσιών προς την Ε.Β.Ε. και την Ε.Λ.Σ., την εκμετάλλευση των υποδομών του Κ.Π. και την παροχή υπηρεσιών για την κάλυψη των λειτουργικών αναγκών των υποδομών αυτών».

Η ίδια διάταξη επαναλαμβάνεται ως άρθρο 7 του καταστατικού της Α.Ε., που έχει ενσωματωθεί στον ίδιο νόμο (σ. 5.962).

Παρά τη στρυφνή νομική γλώσσα, τα πράγματα είναι εξαιρετικά σαφή. Το Δημόσιο υποχρεώνεται να καλύπτει το κόστος λειτουργίας του πολυδάπανου Κέντρου που του «χάρισε» το Ιδρυμα, τόσο μέσω της απευθείας χρηματοδότησης όσο και μέσω του προϋπολογισμού των κρατικών ιδρυμάτων που φιλοξενούνται εκεί. Η δε Α.Ε. εκμεταλλεύεται κατ’ αποκλειστικότητα τις «υποδομές» και τις «παροχές υπηρεσιών» του Κέντρου.

Σύμφωνα λ.χ. με τα άρθρα 6 και 7 του (δεσμευτικού) «σχεδίου σύμβασης» Α.Ε. και Εθνικής Βιβλιοθήκης, που έχει επίσης ενσωματωθεί στον Ν. 3785, η τελευταία «δεν δικαιούται να συμμετέχει στα έσοδα από την εκμετάλλευση των χώρων στάθμευσης» των πελατών της, ούτε «στα έσοδα από την εκμετάλλευση των εστιατορίων και των κυλικείων» (σ. 5.949).

Πρόκειται για το ίδιο μοντέλο διαχείρισης (δημόσιων πόρων από ανεξέλεγκτους ιδιωτικούς φορείς) που μεγαλούργησε προ δεκαπενταετίας στα χέρια της Γιάννας Αγγελοπούλου.

Παρά την υποχρεωτική χρηματοδότηση της Α.Ε. από το κράτος, ξεκαθαρίζει το άρθρο 3§3.1 της σύμβασης, αυτή «δεν υπάγεται στον ευρύτερο δημόσιο τομέα, το δημόσιο λογιστικό, τις εθνικές διατάξεις περί εκπόνησης μελετών, παροχής υπηρεσιών, εκτέλεσης έργων και διενέργειας προμηθειών του δημοσίου, τις διατάξεις για την πρόσληψη προσωπικού στον δημόσιο τομέα και θα λειτουργεί ως φορέας ιδιωτικού δικαίου» (σ. 5.936).

Εξίσου εύγλωττη είναι η ρητή απαλλαγή της Α.Ε. (άρθρο 3§4.3) «από την υποχρέωση υποβολής στην αρμόδια Δ.Ο.Υ. προς θεώρηση συμβάσεων ή συμφωνητικών και καταστάσεων με συμβάσεις ή συμφωνητικά που συνομολογεί με τρίτους».

Ποιος όμως κουμαντάρει αυτή την τόσο προνομιούχα Α.Ε.; Σύμφωνα με το καταστατικό της (άρθρο 16§2), διευθύνεται από επταμελές Δ.Σ. που ορίζει η Γ.Σ. των μετόχων – το Ιδρυμα Σταύρος Νιάρχος μέχρι τώρα, το ελληνικό Δημόσιο εφεξής.

Με κάποιους, όμως, ρητούς περιορισμούς όσον αφορά τη διακριτική ευχέρεια αυτού του τελευταίου. Η Εθνική Βιβλιοθήκη και η Λυρική απαγορεύεται π.χ. ρητά από τη σύμβαση να υποδείξουν περισσότερα από τρία συνολικά μέλη (άρθρο 3§2.4). «Επιπλέον», ξεκαθαρίζει το άρθρο 16§4 του καταστατικού της Α.Ε., «τα μέλη του Δ.Σ. θα πρέπει να μην έχουν ανταγωνιστικά προς τον Οργανισμό ή το Ιδρυμα συμφέροντα». Αρμόδιο για την επισήμανση «ανταγωνιστικών συμφερόντων» είναι, λογικά, το ίδιο το Ιδρυμα. Νιάρχος κερνά και Νιάρχος πίνει...

Disclaimer, δηλαδή... χάντρες και καθρεφτάκια

Η άτυπη αυτή ιδιωτικοποίηση συνοδεύεται στη «Μελέτη Επιδράσεων» από φανταχτερές υποσχέσεις, μπροστά στις οποίες ωχριούν οι μεγαλόστομες επαγγελίες των παπαγάλων του αλήστου μνήμης «Αθήνα 2004»: οι τουρίστες θα παρατείνουν τη διαμονή τους στην Αθήνα για να επισκεφτούν το ΚΠΙΣΝ, επιστήμονες απ’ όλο τον κόσμο θα εισρεύσουν για να φωτιστούν, χιλιάδες θέσεις εργασίας θα δημιουργηθούν, το Δημόσιο θα μαζέψει φόρους, η γύρω περιοχή θα αναπτυχθεί και άλλα συναφή.

Στην τελευταία σελίδα του φυλλαδίου, αμετάφραστη και τυπωμένη με μικροσκοπικά γράμματα (σε αντίθεση με τα πολύχρωμα διαγράμματα του κυρίως περιεχομένου), παρατίθεται η αγγλόγλωσση «Αποποίηση Ευθύνης» (Disclaimer) της συντάκτριας εταιρείας:

«Οι οικονομικές εκτιμήσεις», διαβάζουμε, «και τα συμπεράσματα που περιέχονται σ’ αυτά τα υλικά βασίζονται σε πάγιες μεθοδολογίες αποτίμησης, δεν είναι οριστικές προβλέψεις και δεν τις εγγυάται το BCG». Χάντρες και καθρεφτάκια για Βαλκάνιους ιθαγενείς, δηλαδή.

Οπως διαβάζουμε άλλωστε στη σύμβαση του 2009 (σ. 5.947), η υπογραφή της έγινε από τους μεν υπουργούς στην Αθήνα, για λογαριασμό δε του Ιδρύματος από τους Φίλιππο και Σπύρο Νιάρχο στο Σεντ Μόριτς της Ελβετίας.

Τα μυστικά του «δανεισμού»

Η κάρπωση των εσόδων από την εκμετάλλευση της Εθνικής Βιβλιοθήκης είναι η μια πλευρά του νομίσματος.

Υπάρχει και η άλλη: η διακηρυγμένη πρόθεση αλλαγής πελατείας, μέσω της αλλοίωσης της λειτουργίας ενός θεσμού που μέχρι σήμερα κάλυπτε τις πνευματικές ανάγκες όσων δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα αγοράς των βιβλίων που χρειάζονται για τη δουλειά τους.

Για τα σχέδια αυτά, αποκαλυπτικό είναι το φυλλάδιο «Μελέτη Επιδράσεων ΚΠΙΣΝ» που συνέταξε το BCG κι έχει αναρτηθεί στον ιστότοπο του Κέντρου.

Η «Μελέτη» επιμένει στη μετατροπή της Εθνικής Βιβλιοθήκης σε δανειστική (σ. 21, 23 & 25), απαιτώντας μάλιστα ρητά την «προσαρμογή του τρέχοντος νομοθετικού πλαισίου» προς αυτή την κατεύθυνση (σ. 70).

Η αλλαγή αυτή δεν ισοδυναμεί μόνο με κατάργηση της Εθνικής Βιβλιοθήκης ως τέτοιας, ως χώρου δηλαδή όπου οποιοσδήποτε μπορεί να διαβάσει όποιον τίτλο αναζητά δίχως να περιμένει πότε θα τον επιστρέψει ο προηγούμενος πελάτης.

Αφήνουμε κατά μέρος τα προβλήματα ασφάλειας που δημιουργεί μια τέτοια μετάλλαξη για το μοναδικό σε έκταση και σημασία υλικό ενός κρατικού θεσμού που υφίσταται από το 1829. Υπάρχουν επίσης σοβαρές ενδείξεις για την πρόθεση οικονομικής εκμετάλλευσης αυτού του «δανεισμού».

Τον περασμένο Οκτώβριο πραγματοποιήθηκε λ.χ. ειδική έρευνα (τηλεφωνική και διά ζώσης), με κομβικό ερώτημα αν οι χρήστες είναι διατεθειμένοι να πληρώνουν εισιτήριο σε περίπτωση «αναβάθμισης των παροχών» της Βιβλιοθήκης.

Το ενδεχόμενο επιβολής αντιτίμου διαφαίνεται και από την ταυτόχρονη προαναγγελία «ψηφιακού δανεισμούβιβλίων» (σ. 70) – και όχι απλής ανάρτησης των ψηφιακών αντιγράφων τους στο Διαδίκτυο, όπως κάνουν οι εθνικές και λοιπές δημόσιες βιβλιοθήκες όλου του κόσμου.