Ο Δημήτρης Μητσοτάκης και οι «Ρε Καντίνι» μας καλούν σε μια ξεχωριστή ρεμπέτικη βραδιά με "Ρεμπέτικα της καρδιάς". Ένα μουσικό πρόγραμμα βασισμένο στους ρεμπέτικους ήχους των πρώτων, αυθεντικών εκτελέσεων τραγουδιών των Μητσάκη, Χιώτη, Βαμβακάρη, Χατζηχρήστου, Τσιτσάνη, Καλδάρα, Παπαϊωάννου κ.α.
Οι «Ρε Καντίνι» δημιουργήθηκαν το 2013 από τον συνθέτη, στιχουργό και συγγραφέα Δημήτρη Μητσοτάκη, γνωστό από την πορεία του με το συγκρότημα Ενδελέχεια, με σκοπό την παρουσίαση του ρεμπέτικου τραγουδιού στην αυθεντική μορφή τόσο από άποψη φόρμας όσο και περιεχομένου. Για μεγάλο χρονικό διάστημα παρουσίασαν ένα αφιέρωμα στη ζωή και το έργο του Βασίλη Τσιτσάνη καθώς και την παράσταση με τον εύγλωττο τίτλο "Ο έρως στο μεταπολεμικό ρεμπέτικο"
"Η ενασχόλησή μου με το ρεμπέτικο ξεκινά στα πρώτα μετεφηβικά μου χρόνια και διατηρείται ζωντανή μέχρι σήμερα, αφού η αγάπη μου για αυτά ουδέποτε ατόνησε. Όσο τα πράγματα στενεύουν τόσο ερχόμαστε πιο κοντά ο ένας με τον άλλο, κοιτάμε προς τα πίσω, και παίρνουμε δύναμη για να πάμε μπροστά. Εκεί γυρνώ κι εγώ, εκεί που ξεκίνησα και που νιώθω ασφαλής”, εξομολογείται ο Δημήτρης Μητσοτάκης και μας καλεί να γλεντήσουμε με “τραγούδια της καρδιάς” θυμίζοντάς μας τα σχετικά λόγια του Ηλία Πετρόπουλου: “Τα ρεμπέτικα τραγούδια είναι τραγούδια της καρδιάς, και μόνον όποιος τα πλησιάσει με αγνό αίσθημα τα νιώθει και τα χαίρεται”.

Ο ​Δημήτρης Μητσοτάκης, ο Παναγιώτης Κατσιμάνης ​και ο ​Γρηγόρης Κλιούμης​ κουβαλάνε την ακριβή σπορά τους από μπάντες που έγραψαν ιστορία στη σύγχρονη ελληνική μουσική και σημάδεψαν ανεξίτηλα την ελληνική ροκ σκηνή της δεκαετίας του '90.

Τρεις τραγουδοποιοί, με σπουδαία θητεία, παλιοί φίλοι και συνοδοιπόροι, ενώνουν τις φωνές τους και με τρεις κιθάρες παρουσιάζουν ζωντανά μια επιλογή από τα καλύτερα τραγούδια της πολύχρονης πορείας τους μέσα από τους ​Ενδελέχεια, ​τα ​Υπόγεια Ρεύματα,​ αλλά και από την προσωπική τους δισκογραφία.

Μια βραδιά με ακουστικές ροκ εντάσεις, ποιητική διάθεση και αγαπημένα τραγούδια από το χώρο του ρεμπέτικου τραγουδιού, ιδωμένα αλλιώς.

Ταβέρνα ΚΛΗΜΑΤΑΡΙΑ
Πλατεία θεάτρου 2

Ημερομηνία :Τρίτη 19/03/2019
Ώρα έναρξης: 22:00 
Τηλ κρατήσεων: 2103216629

29 & 30 Αυγούστου

 

Η Κληματαριά, είναι μια από τις πιο χαρακτηριστικές και θρυλικές παραδοσιακές αθηναϊκές ταβέρνες, που συνεχίζει να λειτουργεί ακόμα και σήμερα, 90 χρόνια από την ίδρυση της.

Συμπληρώνοντας φέτος τα 90 χρόνια λειτουργίας της, το γιορτάζει με ένα μεγάλο διήμερο Φεστιβάλ δρόμου, την Τετάρτη 29 και την Πέμπτη 30 Αυγούστου, στην γειτονιά της, την πλατεία Θεάτρου, στο κέντρο της Αθήνας.

Μια μεγάλη μουσική γιορτή, για όλους τους φίλους της Κληματαριάς που πέρασαν έστω και μια στιγμή από την αυλή της αλλά και για όσους θέλουν να βιώσουν τη μοναδική ατμόσφαιρα ενός μουσικού πανηγυριού στο κέντρο της Αθήνας

Αναλυτικά το πρόγραμμα του διήμερου Φεστιβάλ Δρόμου της Κληματαριάς:  

Τετάρτη 29 Αυγούστου

Γιώργος Μάγκας - Δημήτρης Λάππας - Το Γνωστό Τρίο - Ρεμπελέτικο

Πέμπτη 30 Αυγούστου

Φωτεινή Βελεσιώτου – Δημήτρης «Χαίνης» Αποστολάκης & Μανώλης Πάππος – Κατερίνα Τσιρίδου - Θοδωρής Μέρμηγκας & Ka.M.Pos.oi band - Νησιώτικο γλέντι (Θ. Μέρμηγκας-Σ. Μαργώνης- Α. Γάτση – Μ. Πλούμη)

Στο διήμερο γλέντι της Κληματαριάς, όλοι θα γίνουν ένα. Μια μεγάλη παρέα που θα τραγουδήσει μαζί στην πλατεία Θεάτρου, εκεί που βρισκόταν κάποτε το ιερό του Απόλλωνα.

Τιμή εισιτηρίου:3 ευρώ. Τα έσοδα θα διατεθούν για τους πυρόπληκτους της Αττικής.

Ώρα έναρξης: 20:30

Χορηγός: Μπύρα Έζα

Κληματαριά: Πλατεία Θεάτρου 2, 10552 Αθήνα

Τηλ. 210 3216629

Η Ιστορία της Κληματαριάς από το 1927 έως σήμερα

Η ταβέρνα Κληματαριά διανύει την πορεία της μέσα στο χρόνο στο ιστορικό κέντρο της Αθήνας.

Συγκεκριμένα, το κτίσμα βρίσκεται πάνω από το Ιερό του Απόλλωνα και δίπλα από το πρώτο σκεπαστό θέατρο της Αθήνας από όπου πήραν το όνομα η Πλατεία Θεάτρου και οι περιμετρικές οδοί Σοφοκλέους, Ευριπίδου, Αριστοφάνους, Αισχύλου κ.τ.λ.

Προς τα τέλη του 19ου αιώνα, ο χώρος χρησιμοποιείται ως καφενείο του Ι. Ν. Αγ. Ιωάννη για τις τελετές της εκκλησίας και μετατρέπεται από τον κ. Γεροδήμο το 1927 σε Οινομαγειρείο με το όνομα ΚΛΗΜΑΤΑΡΙΑ.

Κάτω από τη Βαρβάκειο Αγορά και δίπλα από τα δερματάδικα και τσαγκαράδικα του Ψυρρή, η Κληματαριά, όπως και οι περισσότερες ταβέρνες της περιοχής και εποχής (Δίπορτο, η στοά του Βαγγέλη κ.α.), ξεκουράζει τους ανθρώπους του εμπορίου και των συντεχνιών, με φασολάδα, ρέγγα, γαρδούμπες και απλά μαγειρευτά φαγητά. Το κρασί ρέει άφθονο από τα δρύινα βαρέλια (μάννες) και ο χώρος ζεσταίνεται από τις ανάσες των θαμώνων γύρω από τη μαντεμένια ξυλόσομπα.

Στο αρχείο της Κληματαριάς υπήρχε έγγραφο, που αργότερα καταστράφηκε από πυρκαγιά, όπου μαρτυρεί ότι μερακλής Γεροδήμος, είχε δεχθεί μηνύσεις από τη χωροφυλακή γιατί θέλησε να μετατρέψει το Οινομαγειρείο σε Διασκεδαστήριο.
Αναφέρεται δε ότι έπαιξαν ο Μ. Βαμβακάρης και ο Γ. Παπαϊωάννου με τις ορχήστρες τους.

Το 1961 το εστιατόριο «Κοσμικό» στην Ομόνοια (όπου Hondos Center σήμερα) κατεδαφίζεται και αναζητά στέγη στην Κληματαριά με την επωνυμία «Νέο Κοσμικό». Πάρα ταύτα το νέο όνομα δεν καθιερώνεται.

Το 1996 ο Περικλής αναλαμβάνει την ταβέρνα ως νέος ιδιοκτήτης και αποπειράται και ο ίδιος να αλλάξει το όνομα βαφτίζοντας το χώρο ως «Νέα Αγορά». Η προσπάθεια μετονομασίας πέφτει στο κενό όπως και του προηγούμενου. Και αυτό, είτε γιατί ο Γεροδήμος έριξε καλό λάδι, είτε γιατί η άμπελος, αν όχι του Διονύσου, τότε σίγουρα του Απόλλωνα διαμαρτυρήθηκε στην αλλαγή συμβόλου.

1996

Ο Περικλής όντας ο ίδιος μουσικός και μετά από μια πετυχημένη πορεία (Καφωδείο, Κοτταρού, Σκορδόπιστη) αναβιώνει στην Κληματαριά το πάλαι μουσικό περιβάλλον με αξιόλογα μουσικά σχήματα και χαράζει μια πρωτοπόρα πορεία υπερασπίζοντας τη φιλοσοφία και τον πολιτισμό της ταβέρνας που είναι πια είδος προς εξαφάνιση, τουλάχιστον στο κέντρο της Αθήνας.

Ξημερώματα 23ης Ιουλίου 2005 η Κληματαριά τυλίγεται στις φλόγες και ανακαινίζεται αναγκαστικά χωρίς όμως να αλλοιωθούν οι βασικές αρχές του ύφους της. Ο γνωστός ζωγράφος και αγιογράφος Τ. Ρήγας επιμελήθηκε τα χρώματα και ζωντάνεψε τη πέτρα και τους πεσμένους σοβάδες με απόλυτο σεβασμό στην ιστορία και την αισθητική του χώρου.

Η Κληματαριά διάγοντας σχεδόν έναν αιώνα ζωής σ’ ένα πολύπαθο πολυπολιτισμικό περιβάλλον και παρά την τρομερή υποβάθμιση του Ιστορικού Κέντρου της Αθήνας… είναι ακόμη ζωντανή στη σκηνή σαν ροκ συγκρότημα…