«Το Φυλλαράκι που ήθελε να ταξιδέψει»
της Στέλλας Τζίβα από τις εκδόσεις ΑΡΜΟΣ.

  Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένα φύλλο, ένα Φυλλαράκι, που δεν ξεχώριζε από τα αδέρφια του που κρεμόταν από τα κλαδιά ενός μεγάλου γέρικου δέντρου. Ένα Φυλλαράκι που είχε μεγάλα σχέδια: ονειρευόταν πως μια μέρα θα ταξίδευε και θα γνώριζε ολόκληρο τον κόσμο! Και η μέρα αυτή έφτασε! Κι εκείνο, παρ’ όλους τους δισταγμούς και τους φόβους του, ρίχτηκε με λαχτάρα σ΄ αυτούς τους νέους κόσμους. Άραγε συνάντησε όσα ονειρεύτηκε; Τί του χάρισε αυτό το ταξίδι, αυτή η νέα ζωή;

Όλοι είμαστε Φυλλαράκια κρεμασμένα στο γέρικο δέντρο της ζωής με όνειρα και επιθυμίες. Όμως, πόσοι διαθέτουμε τη δύναμη ψυχής να αποκοπούμε από τον παλιό μας μαραμένο εαυτό, την παλιά μας ζωή και να τολμήσουμε να κάνουμε τα όνειρα μας πραγματικότητα; Το Φυλλαράκι τα κατάφερε κι έγινε ο θριαμβευτής της ζωής! 
Το Φυλλαράκι μάς στέλνει το μήνυμα της αγάπης. Γιατί μόνο με την αγάπη ολοκληρώνεται ο άνθρωπος, αποκτά νέα ζωή, γίνεται φρέσκος και γεμίζει χαρά και ευτυχία. Όποιος καταφέρει να έχει μέσα του αγάπη τότε η κάθε μέρα είναι γι’ αυτόν Χριστούγεννα! 

Το Φυλλαράκι δίνει σε μικρούς και μεγάλους τη δύναμη που χρειάζονται για να στηρίξουν τα όνειρά τους και να μην τα προδώσουν ποτέ! 
Το βιβλίο περιλαμβάνει και τη θεατρική διασκευή της ιστορίας, σε συνεργασία με την ταλαντούχα συγγραφέα Άννα Αθανασιάδου. Επίσης, περιέχει και παρτιτούρες με τραγούδια για να τραγουδηθούν από τα παιδιά, αφενός πλουτίζοντας το λεξιλόγιό τους και αφετέρου να γνωρίσουν πως τραγούδια και κείμενο δένονται αρμονικά μεταξύ τους και αποτελούν μία ενότητα.
Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ΑΡΜΟΣ καθώς και σε όλα τα βιβλιοπωλεία. 

ISBN:978-960-615-415-7
Σελίδες:45
Εκδόσεις: ΑΡΜΟΣ 
Μαυροκορδάτου 11, Αθήνα. 
210-33.04.196
www.armosbooks.gr

    Η ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ ΣΤΕΛΛΑ ΤΖΙΒΑ

Η Στέλλα Τζίβα γεννήθηκε στην Αθήνα. Είναι διπλωματούχος καθηγήτρια πιάνου, νηπιαγωγός και συγγραφέας.
Συγγραφικό έργο:
«Ο Λύκος που μαθαίνει πιάνο», ένα εγχειρίδιο για τα παιδιά που μαθαίνουν πιάνο, 
«Ο Λύκος και τα 100 μουσικά παιχνίδια», 100 μουσικές ασκήσεις βασισμένες στη θεωρία της μουσικής, 
«15 Μουσικές Εικόνες Από Ένα Καλοκαίρι», μικρές μελωδίες για πιάνο με 5 νότες για 4 χέρια, 
«15 Μουσικές Εικόνες Από Ένα Καλοκαίρι», μικρές μελωδίες για πιάνο και φλάουτο ή βιολί, όμποε, μαντολίνο με ένθετο cd,
«Οι μελωδίες της ψυχής μας», συλλογή  με κάλαντα, χριστουγεννιάτικα, πρωτοχρονιάτικα τραγούδια και εκκλησιαστικούς ύμνους με συνοδείες,
«Το Φυλλαράκι που ήθελε να ταξιδέψει», χριστουγεννιάτικη ιστορία με θεατρική διασκευή και παρτιτούρες, 
«Ariadne» και «Ασήμι και χρυσόσκονη», μουσικά albums.
Ως στιχουργός έχει συνεργαστεί με τους συνθέτες Τατιάνα Ζωγράφου, Πηγή Λυκούδη, Νίκο Πλατύραχο κ.ά.
Υπήρξε συντάκτρια στα ηλεκτρονικά περιοδικά culturenow, ΗΧΟΔΙΑΣΤΑΣΙΣ magazine και συνεργάτης στο περιοδικό Παράθυρο στην εκπαίδευση του παιδιού. 
 

Ο Μάθιου ΜακΚόναχι αποκάλυψε πώς προέκυψε η συγγραφή του πρώτου του παιδικού βιβλίου, λέγοντας ότι η ιδέα του ήρθε «σε ένα όνειρο».

Το βιβλίο του Αμερικανού ηθοποιού έχει τίτλο «Just Because» και η εικονογράφηση είναι της Ρενέ Κουρίλα.

Εξηγώντας στο USA Today πώς γεννήθηκε η ιδέα για το βιβλίο, ο ηθοποιός είπε: «Αυτό το βιβλίο μου ήρθε σε ένα όνειρο. Ήταν σαν folk τραγούδι. Ξύπνησα στις 2:30 τα ξημερώματα και πήγα και το έγραψα. Νόμιζα ότι ήταν ένα ποίημα του Μπομπ Ντίλαν».

Το εικονογραφημένο βιβλίο του είναι μία συλλογή από δίστιχα, τα οποία έχουν γραφτεί για να πυροδοτούν συζητήσεις μεταξύ αναγνωστών μικρών και μεγάλων.

Ένα παράδειγμα ενός δίστιχου από το βιβλίο αναφέρει: «Το ότι σε συγχωρώ, δεν σημαίνει ότι εξακολουθώ να σε εμπιστεύομαι. Υπάρχει αυτό που κάνεις εσύ, υπάρχει αυτό που κάνω εγώ και το δικό σου δεν είναι απαραίτητο».

«Με το σήμα κατατεθέν χιούμορ και τη σοφία του, ο βραβευμένος με Όσκαρ ηθοποιός και συγγραφέας, δημιούργησε μια συλλογή από μαθήματα ζωής που δίνει τη δυνατότητα στους αναγνώστες, μεγάλους και μικρούς, να εξυμνήσουν το ότι είμαστε όλοι γεμάτοι δυνατότητες» αναφέρεται στην περίληψη.

«Αφορά την ποίηση της ζωής, αντί να έχουμε πάνω μας την πίεση που νιώθουμε όταν μας λένε κάθε μέρα ότι πρέπει να είμαστε απόλυτοι για κάθε πράγμα. Αυτό δεν είναι πραγματικά ζωή. Η ζωή είναι πολύ πιο ποιητική, παράξενη, ειρωνική. Μόλις παραδεχθείς όλες αυτές τις αντιφάσεις, η ζωή γίνεται πολύ περισσότερο ένα ποίημα» τόνισε ο Μάθιου ΜακΚόναχι.

Το «Just Because», που κυκλοφόρησε χθες είναι το δεύτερο βιβλίο που έγραψε ο ΜακΚόναχι μετά τα απομνημονεύματά του «Greenlights» του 2020, τα οποία ήταν στην κορυφή της λίστας των μπεστ σέλερ των New York Times.

«Έγραψα το Just Because για τα παιδιά σας, για τα παιδιά μου και για το παιδί που έχουμε μέσα όλοι μας» είπε ο ηθοποιός.

Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ

«Με τον κ. Ευγένιο Τριβιζά, τον αγαπημένο παραμυθά των παιδιών αλλά και των μεγάλων, συζητήσαμε σήμερα για την πρωτοβουλία να διανεμηθεί στους μικρούς μαθητές μας το εμπνευσμένο βιβλίο του για τον κορωνοϊό, με τίτλο: «ΟΧΙ Δεν θα μας μπείτε στη μύτη», σε εικονογράφηση Παναγιώτη Ρέππα.

Ευχαριστούμε θερμά και τους δύο συντελεστές για την τόσο σημαντική εθελοντική τους προσφορά! Προσεχώς περισσότερα»,

Εδώ και λίγες μέρες το βιβλίο του Ε. Τριβιζά για την πανδημία, «ΟΧΙ Δεν θα μας μπείτε στη μύτη», έχει ξεκινήσει να διανέμεται στα νηπιαγωγεία και στα δημοτικά της χώρας προκαλώντας αντιδράσεις, έριδες και συγκρούσεις που κανείς δεν περίμενε.

Για να είμαστε βέβαια ειλικρινείς ο ασυγκράτητος ενθουσιασμός της υπουργού όφειλε να μας προϊδεάσει για την μη «ομαλή» εξέλιξη των πραγμάτων...

Δάσκαλοι, γονείς και μαθητές διαφωνούν μεταξύ τους, με τους ορκισμένους εχθρούς του βιβλίου να το κατακεραυνώνουν με πολύ βαρείς χαρακτηρισμούς όπως: «Είναι προπαγάνδα τρόμου και φρίκης..», «Τρομοκρατεί και φοβίζει τα παιδιά μας...», «Είναι αντιπαιδαγωγικό και δεν βοηθά καθόλου».

Από την άλλη οι υποστηρικτές του παραμυθιού σημειώνουν πως «αποτυπώνει με έξυπνο και εύληπτο για τα παιδιά τρόπο, την οριακή συνθήκη της πανδημίας».

Οι «κακοί» εξωγήινοι που μπαίνουν από τη μύτη

Όπως σε κάθε παραμύθι έτσι και σε αυτήν την ιστορία του Ευγένιου Τριβιζά, η συνθήκη της πανδημίας και η απειλή του κορονοϊού επιχειρείται να αποτυπωθεί μέσα από μια αλληγορία.

Ο κορονοϊός «γίνεται» εξωγήινη εισβολή που θέλει να αφανίσει μικρούς και μεγάλους και μέσα από τη διαδικασία αναχαίτισης αυτής της εχθρικής επίθεσης, οι μικροί μαθητές υποτίθεται πως μαθαίνουν να τηρούν τα απαραίτητα μέτρα υγιεινής και να προστατεύουν τους εαυτούς τους και τους γύρω τους από τον covid-19.

Για να πάρουμε μια πρώτη ιδέα... ο στρατηγός του εξωγήινου στρατού είναι ο «φριχτός Κοβιντ ο μικροπρεπής», ο οποίος σκιαγραφείται και απεικονίζεται υπερβολικά μοχθηρός και φρικιαστικός.

Αναμφίβολα ο Ευγένιος Τριβιζάς είναι μια συγγραφική ιδιοφυΐα, υπερπολύτιμος και σπουδαίος και είναι κάτι παραπάνω από απαραίτητο οι μικροί μας φίλοι να εισάγονται στους θαυμαστούς κόσμους που χτίζει από πολύ νωρίς. Όπως κάθε δημιουργός, ειδικά ο Τριβιζάς, έχει αναφαίρετο δικαίωμα να εμπνέεται και να εκφράζεται με τον τρόπο που ο ίδιος διαλέγει.

Τα όποια ζητήματα όμως εγείρονται από τη στιγμή που μια ατομική δημιουργία «πλασάρεται» από το υπουργείο ως το ενδεδειγμένο σχολικό εγχειρίδιο για να «εξοικειωθούν» οι μαθητές με την πανδημία. 

Οι βασικές προβληματικές 

Οι πρώτες ενστάσεις περιστρέφονται γύρω από την εικονογράφηση του παραμυθιού. Σύμφωνα με τις επικρίσεις γονέων και εκπαιδευτικών σε αρκετά σημεία οι «ζωγραφιές» του παραμυθιού είναι αρκετά τρομακτικές και εφιαλτικές, σίγουρα όχι ενδεδειγμένες για παιδιά νηπιαγωγείου ή των μικρών τάξεων του δημοτικού.

Σειρά έχει το περιεχόμενο του βιβλίου που και εδώ γίνεται μάχη απόψεων. Το σχήμα της εισβολής εξωγήινων στη γη που παραπέμπει άμεσα σε μια ακραία συνθήκη πολέμου και έντασης δεν μπορεί να αποτελεί παιδαγωγικό πρότυπο. 

Όπως σημειώνουν γονείς και εκπαιδευτικοί...«τα μικρά παιδιά ακόμα και μέσα στην πανδημία δεν χρειάζεται να πολεμήσουν για κάτι. Δεν είναι στρατιώτες και δεν γίνεται να ζουν συνέχεια με το φόβο μην κολλήσουν». Ομολογουμένως, η μιλιταριστική πλαισίωση της πανδημίας μέσα από το δίπολο οι «κακοί ξένοι - εισβολείς» και οι «ντόπιοι σούπερ ήρωες», που δεν απέχει πολύ από το σύμπαν της Marvel, δεν είναι σίγουρο αν βοηθάει τους μικρούς μας φίλους.

Εφόσον ο ιός είναι εξωγήινοι, τι γίνεται με τους ανθρώπους που έχουν κολλήσει;; H αλληγορία δανείζεται στοιχεία από τις ταινίες τρόμου όπου ζόμπι δαγκώνουν ανθρώπους και οι άνθρωποι γίνονται ζόμπι;

Στον αντίποδα, πολλοί βρίσκουν τη μεταφορά της εξωγήινης επίθεσης ως τον πιο έξυπνο τρόπο για να μιλήσεις στα παιδιά για τον κορονοϊό.

Ο δεύτερος άξονας της κριτικής εστιάζει στα θέματα της κοινωνικής αποστασιοποίησης. Οι πολέμιοι του βιβλίου αναφέρουν πως είτε σκόπιμα είτε άθελα του, το εν λόγω παραμύθι παρουσιάζει ως φυσιολογική και σχεδόν επιβραβεύει την έκτακτη συνθήκη της κοινωνικής αποστασιοποίησης. 

Ιδιαίτερα τα σημεία που συμβουλεύουν τους μαθητές για το πώς να συμπεριφέρονται σε παππούδες και γιαγιάδες, έχουν προκαλέσει πραγματικό σάλο.

Σοβαρές αντιδράσεις από τους εκπαιδευτικούς

Για να προλάβουμε παρεξηγήσεις και «πονηρές» επιθέσεις πρέπει να επισημάνουμε πως η κριτική στο έργο του Ε. Τριβιζά είναι πολύ ψηλά στην ατζέντα των κάθε λογής «αρνητών». Ο Κυριάκος Βελόπουλος έκανε αναφορά για το «απαράδεκτο παραμύθι του Τριβιζά» στη Βουλή και ο Πετράκος έχει γράψει εναντίον του, ουκ ολίγες φορές στα προσωπικά του σόσιαλ μίντια.

Αυτό το δεδομένο όμως δεν πρέπει και δεν μπορεί να αποτρέψει μια ψύχραιμη αποτίμηση του κοινωνικού αντίκτυπου που έχει προκαλέσει η συγκεκριμένη πρωτοβουλία του υπουργείου.Ειδικά από τη στιγμή που αυτοί που κυρίως αντιδρούν είναι οι  ίδιοι οι δάσκαλοι και οι εκπαιδευτικοί.

«Δεν θα το έδινα στους μαθητές του δικού μου νηπιαγωγείου. Είναι αρκετά προβληματικό», δηλώνει η Αναστασία Αλειφέρη που είναι νηπιαγωγός στο Περιστέρι.

Στη συνέχεια μάλιστα μας παραπέμπει στα δεκάδες αρνητικά σχόλια που έγιναν από εκπαιδευτικούς, όταν το θέμα του βιβλίου τέθηκε σε μια ομάδα εκπαιδευτικών στο Facebook. Ενδεικτικά παραθέτουμε κάποια από αυτά:

Μπορούμε τελικά να μιλήσουμε με παραμύθια στα παιδιά για τον κορονοϊό; Πώς απηχεί η δυστοπική συνθήκη της πανδημίας στην ψυχολογία των παιδιών, πώς αντιλαμβάνονται σύνθετες έννοιες όπως αρρώστια, απώλεια, μέτρα προφύλαξης, καραντίνα, ατομική ευθύνη; Η πανδημία του κορονοϊού είναι η εξαιρετικά δύσκολη πραγματικότητα που ζούμε εδώ και δύο χρόνια, μια κατάσταση πρωτοφανής και έκτακτη.

Ωστόσο σε αυτή τη φάση της πανδημίας και ειδικά με το δεδομένο του εμβολίου και της άρσης των κοινωνικών αποκλεισμών, το ερώτημα για το αν και κατά πόσο βοηθάει το βιβλίο του Ευγένιου Τριβιζά, «ΟΧΙ Δεν θα μας μπείτε στη μύτη», είναι δύσκολο να απαντηθεί. Σίγουρα όμως, αξίζει να διερευνηθεί...