Πώς εξηγεί ο ιατροδικαστής Γαλεντέρης τον θάνατο του Βασίλη Τόπαλου

Σε εξέλιξη βρίσκεται η έρευνα για τα αίτια του θανάτου του 16χρονου πρωταθλητή πυγμαχίας Βασίλη Τόπαλου.

Οι Αρχές, εστιάζουν στο τι έγινε πριν το μοιραίο χτύπημα στoν νιπτήρα του γυμναστηρίου μετά από την  προπόνηση  και στο πώς προκλήθηκε η βαριά κρανιοεγκεφαλική κάκωση, που έδειξε η ιατροδικαστική εξέταση.

«Το αιμάτωμα δημιουργήθηκε πριν την πτώση στην τουαλέτα»

Ο ιατροδικαστής Δημήτρης Γαλεντέρης, ο οποίος, έχει ήδη δηλώσει ότι δεν τον πείθει η εκτίμηση, πως το αιμάτωμα οφείλεται στην πτώση του αδικοχαμένου αθλητή, δίνει περισσότερα στοιχεία, λέγοντας μεταξύ άλλων ότι από το ιστορικό προκύπτει ότι το επεισόδιο που είχε στις τουαλέτες ο Βασίλης Τόπαλος «δεν ήταν λιποθυμία, αλλά κατάρρευση» και ότι πρόκειται για το «τελευταίο στάδιο».

Οπως σημείωσε, μιλώντας στο Open, από τη νευροχειρουργική επέμβαση που υποβλήθηκε προκύπτει ότι υπήρχε ένα υποσκληρίδιο αιμάτωμα «δηλαδή μία συλλογή αίματος μεταξύ εγκεφάλου και κρανίου» τονίζοντας ότι για να δημιουργηθεί και να προκαλέσει αυτά τα συμπτώματα χρειάζεται κάποιο χρόνο.

«Ο νεαρός αθλητής στην τουαλέτα καταρρέει, συνεπώς είναι στο τελικό στάδιο της δημιουργίας του αιματώματος, οπότε υποχρεωτικά θα πρέπει να υπολογίσουμε ότι αυτό το αιμάτωμα άρχισε να δημιουργείται ώρα πριν». Σημείωσε δηλαδή ότι η αιτία θα πρέπει να μετακινηθεί πριν τη λιποθυμία του 16χρονου. Σε ερώτημα για αν το αιμάτωμα θα μπορούσε να προκληθεί ώρες ή και ημέρες πριν την κατάρρευση ο ιατροδικαστής είπε ότι σε αυτές τις περιπτώσεις «η αιμορραγία είναι αργή. Ο χρόνος στον οποίο εξελίσσονται εξαρτάται από το τραύμα του αγγείου. Όσο πιο μεγάλο τόσο πιο γρήγορα οργανώνεται η συλλογή».

Δεν ευθύνεται για τον θάνατο του Βασίλη η πτώση στην τουαλέτα

Αναφορικά με τον χρόνο στον οποίο μπορεί να δημιουργηθεί μία τέτοιου είδους αιμορραγία για να χαρακτηριστεί οξύ αιμάτωμα ο κ. Γαλεντέρης εξήγησε ότι είναι οι τέσσερις ημέρες. «Αυτές τις τέσσερις ημέρες θα πρέπει να έχουμε συμπτωματολογία», επεσήμανε. Πρόσθεσε ότι σύμφωνα με όσα γνωρίζουμε, συμπτώματα δεν υπήρχαν, εξηγώντας με αυτό τον τρόπο ότι η πτώση του αθλητή στην τουαλέτα δεν ευθύνεται για τον θάνατό του.

Παράλληλα εξέφρασε την άποψη ότι το χτύπημα που προκάλεσε την αιμορραγία εντοπίζεται την ίδια ημέρα, δηλαδή στην προπόνηση, που προηγήθηκε της ζάλης.

«Θα μπορούσε να είχε σωθεί»

Ο ιατροδικαστής, εκτίμησε ότι ο Βασίλης Τόπαλος θα μπορούσε να είχε σωθεί.

«Συνήθως τα υποσκληρίδια αιματώματα αντιμετωπίζονται με μία αποσυμφόρηση και μία νοσήλια με στενή παρακολούθηση», είπε ο ίδιος προσθέτοντας ότι σε αυτή την περίπτωση η αιμορραγία ήταν πάρα πολύ έντονη, εκτεταμένη και είχε επιπλοκές, σύμφωνα με το ιστορικό του ασθενούς.

Στη συγκεκριμένη περίπτωση οι κινήσεις έγιναν αρκετά γρήγορα με το ασθενοφόρο να φθάνει άμεσα και το παιδί να μπαίνει γρήγορα στο χειρουργείο. «Οι ασθενείς που έχουν υποσκληρίδια αιματώματα τα αντιλαμβάνονται τη στιγμή της κατάρρευσης, εκτός αν ο αρχικός τραυματισμός οδήγησε στο νοσοκομείο και πάνω στη διερεύνηση ανακαλύφθηκε το υποσκληρίδιο αιμάτωμα».

Πηγή: in.gr

Ο ελληνικός αθλητισμός θρηνεί για τον θάνατο ενός νέου παιδιού, του 16χρονου πυγμάχου, Βασίλη Τόπαλου, ο οποίος άφησε σήμερα την τελευταία του πνοή.

Είναι μια τραγική είδηση που βύθισε στη θλίψη την ελληνική πυγμαχία και όχι μόνο, καθώς ο νεαρός αθλητής έχασε τη ζωή του μετά από σοβαρό τραυματισμό στη διάρκεια αγώνων σπάρινγκ, στις 16 Δεκεμβρίου.

Ο Βασίλης Τόπαλος έδωσε γενναία μάχη τις δύο προηγούμενες εβδομάδες αλλά δεν κατάφερε να κρατηθεί στη ζωή.

Θα πρέπει εδώ να σημειωθεί πως ο υφυπουργός αθλητισμού, Λευτέρης Αυγενάκης είχε ζητήσει από την πρώτη στιγμή να διενεργηθεί έρευνα στην υπόθεση, ενώ και η ελληνική ομοσπονδία πυγμαχίας εξέδωσε συλλυπητήρια ανακοίνωση.

Χρήζει επίσης ιδιαίτερης μνείας η τοποθέτηση της ομοσπονδίας όταν είχε τραυματιστεί ο νεαρός αθλητής, με την οποία έκανε γνωστό πως θα γίνονταν μηνυτήρια αναφορά κατά παντός υπευθύνου, για διερεύνηση και απόδοση τυχόν ποινικών ευθυνών.

«Έφυγε» το Χρυσό παιδί μας, ο χαμογελαστός Βασίλης μας, ο γεννημένος Πρωταθλητής με καρδιά από ατόφιο χρυσάφι.

Ανείπωτη θλίψη για την οικογένεια της Ελληνικής Πυγμαχίας… Τα λόγια δεν είναι ικανά να εκφράσουν αυτό που αισθανόμαστε, είμαστε όλοι συντετριμμένοι.

Βασίλη μας άφησες πολύ νωρίς. Θα σε θυμόμαστε πάντα με αγάπη και νοσταλγία. Συλλυπητήρια στην οικογένειά του και στους οικείους του.

Ας είναι ελαφρύ το χώμα που θα σε σκεπάσει. Θα είσαι για πάντα στις καρδιές μας», αναφέρει η ανακοίνωση που εξέδωσε η ομοσπονδία πυγμαχίας, μετά την τραγική είδηση για τον χαμό του 16χρονου αθλητή.

Το σπάρινγκ είναι επί της ουσίας μια προπόνηση στο… κόκκινο, μια προπόνηση που κάνει ο πυγμάχος χωρίς να έχει απέναντι του σάκο, αλλά έναν αντίπαλο.

Κι αυτού του είδους την προπόνηση επιλέγουν πολλοί αθλητές, ειδικά υψηλού επιπέδου, ώστε να είναι πανέτοιμοι στους αγώνες.

Σε ένα τέτοιο σπάρινγκ τραυματίστηκε πολύ σοβαρά ο 16χρονος πυγμάχος στις 16 του περασμένου μήνα και δυστυχώς έφυγε σήμερα από τη ζωή.

Αισθάνθηκε αδιαθεσία την ώρα του αγώνα και σταμάτησε. Σύμφωνα με πληροφορίες, πήγε στο μπάνιο για να ρίξει νερό στο πρόσωπο του και πάντα με βάση τα όσα είχαν δει το φως της δημοσιότητας, ο άτυχος Βασίλης λιποθύμησε κι έπεσε σε σκληρή επιφάνεια, με αποτέλεσμα τον σοβαρό τραυματισμό του.

Είχε διακομιστεί στο Τζάνειο όπου υποβλήθηκε σε χειρουργική επέμβαση στο κεφάλι για να αφαιρεθεί το αιμάτωμα. Όπως προαναφέραμε έδωσε μια μεγάλη μάχη αλλά δεν τα κατάφερε.

Το ασημένιο μετάλλιο στην κατηγορία των 51 κιλών του διεθνούς τουρνουά "Strandja Memorial", που διεξήχθη στη Σόφια της Βουλγαρίας, κατέκτησε η Κατερίνα Κουτσογεωργοπούλου.

Η Ελληνίδα μποξέρ, στον δρόμο για τον τελικό σημείωσε τρεις νίκες.

Επικράτησε 3-2 της Βουλγάρας Τοντορόβα, 3-2 της Σόουζα από την Βραζιλία και 3-2 της Αμερικανίδας Φουκς.

Στον τελικό, η Κουτσογεωργοπούλου ηττήθηκε 5-0 από την Βουλγάρα Ντιμιτρόβα, ανεβαίνοντας στο δεύτερο σκαλοπάτι του πόντιουμ των νικητριών.










ΑΠΕ

Ο θρύλος του παγκόσμιου μποξ άφησε την τελευταία του πνοή σε ξενοδοχείο του Φοίνιξ καθώς τα τελευταία 32 χρόνια έδινε μεγάλη μάχη με το Πάρκινσον αλλά και τα αναπνευστικά προβλήματα που τον ταλαιπωρούσαν. 

Ο 74χρονος Αμερικανός μπήκε εσπευσμένα χθες στο νοσοκομείο αντιμετωπίζοντας αναπνευστικά προβλήματα, τα οποία επιβαρύνονταν από το γεγονός πως πάσχει από Πάρκινσον- και όπως ανέφεραν τα διεθνή ΜΜΕ, βρισκόταν σε μηχανική υποστήριξη.
Άνθρωποι του κοντινού του περιβάλλοντος φέρεται να δήλωσαν πως αυτή τη φορά η κατάσταση της υγείας του ήταν πιο σοβαρή από όλες τις υπόλοιπες φορές που έχει νοσηλευτεί, με πιο πρόσφατη αυτήν στις αρχές του 2015.
 Η κηδεία του Μοχάμεντ Άλι θα γίνει στη γενέτειρά του, το Λούιβιλ του Κεντάκι.

O Μοχάμεντ Άλι πραγματικό όνομα Κάσιους Μαρσέλους Κλέι, (Cassius Marcellus Clay),  (17 Ιανουαρίου 1942- 3 Ιουνίου 2016) :

Αποσύρθηκε οριστικά από την ενεργό δράση της πυγμαχίας το 1981, έχοντας φτάσει συνολικά στις 56 νίκες, με μόλις πέντε ήττες και κατακτώντας τρεις φορές τον τίτλο του παγκόσμιου πρωταθλητή βαρέων βαρών καθώς και ένα χρυσό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1960.

Υπήρξε ο πρώτος πυγμάχος που κατέκτησε τρεις φορές τον τίτλο του παγκόσμιου πρωταθλητή, τον οποίο υπερασπίστηκε με επιτυχία συνολικά 19 φορές.

Ο τρόπος που πυγμαχούσε διακρινόταν για την ταχύτητα των κινήσεων του, τη δύναμη και την ευελιξία του.
Μέσα από τον συχνά προκλητικό, αλαζονικό και αυθάδη χαρακτήρα του απέναντι στους αντιπάλους του, απομακρύνθηκε από τα παραδοσιακά δεδομένα των αγώνων πυγμαχίας, ενώ ταυτόχρονα απασχόλησε την κοινή γνώμη για τις θέσεις του πάνω σε θρησκευτικά και πολιτικά ζητήματα, αποτελώντας σύμβολο διαμαρτυρίας.
Στη δεκαετία του 1960 ασπάστηκε το Ισλάμ, προσχωρώντας στην οργάνωση των «Μαύρων Μουσουλμάνων» και μετονομάστηκε σε Μοχάμεντ Άλι, θεωρώντας πως μέχρι τότε κατείχε το «όνομα ενός δούλου». Τοποθετήθηκε ανοιχτά σε θέματα που άπτονταν της ελευθερίας των Αφροαμερικανών στις Ηνωμένες Πολιτείες, ενώ αρνήθηκε επίσης να καταταγεί στον αμερικανικό στρατό κατά τη διάρκεια του πολέμου του Βιετνάμ, στάση για την οποία του αφαιρέθηκε προσωρινά ο τίτλος του πρωταθλητή. Το 1983 διαγνώστηκε πως πάσχει από το σύνδρομο Πάρκινσον.
Κατά τα τελευταία χρόνια της ζωής του, έχει λάβει πολυάριθμες τιμητικές διακρίσεις, όπως το «Προεδρικό Μετάλλιο της Ελευθερίας», ενώ το 2005 ιδρύθηκε προς τιμή του το «Κέντρο Μοχάμεντ Άλι», αφιερωμένο στη ζωή του, στην αθλητική σταδιοδρομία του και στα ιδανικά που υπερασπίστηκε.


Ο Κάσιους Κλέι γεννήθηκε στο Λούισβιλ της πολιτείας του Κεντάκι στο νότο των ΗΠΑ. Ο πατέρας του, Κάσιους Μάρσελους Κλέι ο πρεσβύτερος, συντηρούσε την οικογένειά του εργαζόμενος ως σχεδιαστής πινακίδων και η μητέρα του, Οντέσα Γκρέιντι Κλέι, εργαζόταν ως οικιακή βοηθός. Η ενασχόλησή του με την πυγμαχία ξεκίνησε όταν ήταν στην ηλικία των δώδεκα ετών, αρχικά σε ερασιτεχνικό επίπεδο. Το 1960 κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Ρώμης, στην κατηγορία των 87.5 κιλών, γεγονός που σηματοδότησε την έναρξη της επαγγελματικής του σταδιοδρομίας στην πυγμαχία.

Οι πρώτες επαγγελματικές εμφανίσεις του προκάλεσαν εντύπωση περισσότερο εξαιτίας της συμπεριφοράς του, καθώς συνήθιζε να απευθύνεται με υπεροπτικό και ειρωνικό ύφος προς τους αντιπάλους του, υιοθετώντας για τον εαυτό του το παρωνύμιο «Μέγας» και χρησιμοποιώντας στίχους ή φράσεις με τις οποίες αυτοχαρακτηριζόταν, όπως η περίφημη ρήση του πως «πετά σαν πεταλούδα, τσιμπά σαν μέλισσα».
Η συμπεριφορά του και ο τρόπος που αγωνιζόταν προκάλεσαν τόσο το θαυμασμό μέρους του κοινού και των ειδικών του αθλήματος όσο και την οργή άλλων. Στη διάρκεια των αγώνων, ο Κλέι διατηρούσε τα χέρια του αρκετά χαμηλά και επιχειρούσε να αποφεύγει τα χτυπήματα περισσότερο με την κίνηση του σώματός του, αντί της συνηθισμένης παθητικής άμυνας. Στις 25 Φεβρουαρίου του 1964, διεκδίκησε για πρώτη φορά τον τίτλο του πρωταθλητή, από τον Σόνι Λίστον, νικώντας στην αναμέτρησή τους μετά από έξι γύρους. Δύο ημέρες αργότερα, ο Κλέι προκάλεσε την αντίδραση της αμερικανικής ομοσπονδίας της πυγμαχίας, ανακοινώνοντας πως είχε ασπαστεί το Ισλάμ και προσχωρήσει στην οργάνωση του Έθνους του Ισλάμ (γνωστή και ως «Μαύροι Μουσουλμάνοι»). Η θρησκευτική μεταστροφή του συνοδεύτηκε από αλλαγή του ονόματός του και στις 6 Μαρτίου 1964 υιοθέτησε το όνομα Μοχάμεντ Αλί που του δόθηκε από τον πνευματικό καθοδηγητή του, Ελάιτζα Μοχάμεντ. Οι θρησκευτικές του πεποιθήσεις εξελίχθηκαν στη διάρκεια του χρόνου και τo 1975, μετά το θάνατο του Ε. Μοχάμεντ, στράφηκε προς το «ορθόδοξο» Ισλάμ.

Τα επόμενα χρόνια, ο Μοχάμεντ Αλί κυριάρχησε στους αγωνιστικούς χώρους όπως λίγοι πυγμάχοι στην ιστορία του αθλήματος. Κατόρθωσε να υπερασπιστεί τον τίτλο του απέναντι στον Λίστον το Μάιο του 1965, επικρατώντας του αντιπάλου του με νοκ άουτ στον πρώτο γύρο του αγώνα, ενώ ακολούθησαν και άλλες επιβλητικές νίκες επί σπουδαίων πυγμάχων.

Στις 18 Φεβρουαρίου του 1966, ο 24χρονος παγκόσμιος πρωταθλητής βαρέων βαρών, διάσημος όχι μόνο για τις αθλητικές του επιδόσεις αλλά και για τις ριζοσπαστικές πολιτικές του θέσεις, προκάλεσε σοκ στην αμερικανική και τη διεθνή κοινή γνώμη ανακοινώνοντας την απόφασή του να μην πολεμήσει στο Βιετνάμ. Μυημένος στο κίνημα των “Μαύρων μουσουλμάνων” από τον μαύρο ριζοσπάστη ηγέτη Μάλκολμ Χ, που δολοφονήθηκε τον Φεβρουάριο του 1965, ο Μοχάμεντ Άλι αρνήθηκε τη στράτευση για λόγους συνείδησης, ως μουσουλμάνος ιερέας.

“Δεν γνωρίζω τίποτα για το Βιετνάμ και δεν έχω τίποτα να χωρίσω με τους Βιετκόνγκ. Τουλάχιστον, αυτοί δεν με φωνάζουν βρωμο-νέγρο”, δήλωσε το ίνδαλμα εκατομμυρίων μαύρων, διακινδυνεύοντας ποινή φυλάκισης τουλάχιστον 5 ετών για λιποταξία και απώλεια του τίτλου του. Για τη στάση αυτή, αντιμετώπισε έντονη κριτική από μεγάλη μερίδα της αμερικανικής κοινής γνώμης, σε μία περίοδο που η πλειοψηφία των Αμερικανών πολιτών συνέχιζε να υποστηρίζει την αναγκαιότητα του πολέμου στο Βιετνάμ.

Στις 21 Μαΐου του 1966 έβγαλε νοκ άουτ τον Βρετανό διεκδικητή του τίτλου Χένρι Κούπερ και στις 6 Αυγούστου με τον ίδιο τρόπο τον Μπράιαν Λόντον. Αξιοσημείωτη υπήρξε και η αναμέτρησή του με τον Κλίβελαντ Γουίλιαμς, στις 14 Νοεμβρίου, όταν στη διάρκεια των τριών γύρων της, επέφερε στον αντίπαλό του περισσότερα από εκατό χτυπήματα, προκάλεσε τέσσερις πτώσεις του, ενώ ο ίδιος δέχθηκε μόλις τρία χτυπήματα. Στις 28 Δεκεμβρίου, κατάφερε ένα φοβερό “κροσέ” εναντίον ενός άλλου διεκδικητή του τίτλου, του Έρνι Τέρελ, όχι μέσα στο ριγκ αλλά σε μία συνέντευξη Τύπου, όπου ο αντίπαλός του έκανε το μοιραίο σφάλμα να τον αποκαλέσει με το όνομα Κάσιους Κλέι. “Αυτό είναι όνομα δούλου, όνομα λευκού, όνομα ενός μπαρμπα-Θωμά”, φώναξε έξαλλος ο Μοχάμεντ Άλι μπροστά στους έκπληκτους δημοσιογράφους, δίνοντας ένα μέτρο της αφοσίωσής του στην καινούργια του πίστη.

Όμως, λόγω της άρνησής του να καταταχθεί στο στρατό, του αφαιρέθηκε ο τίτλος του πρωταθλητή και αποκλείστηκε από κάθε αθλητική διοργάνωση των Ηνωμένων Πολιτειών για τρεισήμισι χρόνια, ενώ καταδικάστηκε σε πέντε χρόνια φυλάκισης, ποινή που ωστόσο αναιρέθηκε τέσσερα χρόνια αργότερα από το Ανώτατο Δικαστήριο των Η.Π.Α. Στη διάρκεια της δεκαετίας του 1960, ο Μοχάμεντ Άλι ξεχώρισε γενικά για τη στάση του απέναντι σε θέματα που άπτονταν της ελευθερίας και των δικαιωμάτων των Αφροαμερικανών ασκώντας αξιοσημείωτη επίδραση στην αμερικανική κοινωνία, με μηνύματα που βρίσκονταν στην αιχμή του κινήματος για τα ανθρώπινα δικαιώματα.

Επέστρεψε στην αγωνιστική δράση τον Οκτώβριο του 1970 και ενώ ο τίτλος του πρωταθλητή ανήκε πλέον στον Τζο Φρέιζερ. Οι εμφανίσεις του, μετά την πολυετή αποχή του, δεν υπήρξαν ανάλογες με αυτές που είχαν προηγηθεί. Στις 8 Μαρτίου του 1971 διεκδίκησε τον τίτλο του πρωταθλητή βαρέων βαρών από τον Τζο Φρέιζερ, ωστόσο ηττήθηκε για πρώτη φορά στη σταδιοδρομία του, στα σημεία, μετά από αγώνα 15 γύρων που χαρακτηρίστηκε ως «η αναμέτρηση του αιώνα». Οι δύο πυγμάχοι αναμετρήθηκαν για δεύτερη φορά το 1973 και ενώ ο Φρέιζερ είχε ήδη απολέσει τον τίτλο του πρωταθλητή, με τον Αλί να αναδεικνύεται νικητής μετά από αγώνα 12 γύρων. Στις 30 Οκτωβρίου 1974 διεκδίκησε εκ νέου τον τίτλο με αντίπαλο τον Τζορτζ Φόρμαν. Ο μεταξύ τους αγώνας διοργανώθηκε στο Ζαΐρ σημερινή Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό, χάρη σε χρηματοδότηση του προέδρου της χώρας, Μομπούτου και έμεινε γνωστός στην ιστορία της πυγμαχίας με τον τίτλο Rumble in the Jungle («Βροντή στη ζούγκλα»). Με ένθερμη υποστήριξη από το κοινό, που ενίσχυε τον Μοχάμεντ Αλί τραγουδώντας τη χαρακτηριστική φράση «Ali Boma Ye» («Αλί σκότωσέ τον») κατάφερε να νικήσει τον αντίπαλό του, πετυχαίνοντας νοκ άουτ στον όγδοο γύρο της αναμέτρησης και ακολουθώντας αυτή τη φορά μία διαφορετική στρατηγική, παλαιότερα σε χρήση από τον πυγμάχο Άρτσι Μουρ. Σε αντίθεση με την διαρκή κίνηση του παρελθόντος, επέλεξε να αγωνιστεί για μεγάλα χρονικά διαστήματα στηριζόμενος στα σκοινιά του ρινγκ, αποφεύγοντας τα χτυπήματα του Φόρμαν και εκμεταλλευόμενος στη διάρκεια του αγώνα την κούραση του αντιπάλου του.

Το επόμενο διάστημα, ο Αλί βρέθηκε στο αποκορύφωμα της δημοτικότητάς του και από τους επόμενους αγώνες του ξεχώρισε η τρίτη αναμέτρησή του με τον Τζο Φρέιζερ στις Φιλιππίνες, κοντά στην πρωτεύουσα της χώρας Μανίλα, η οποία θεωρείται ένας από τους κορυφαίους αγώνες πυγμαχίας στην ιστορία του αθλήματος. Το 1978 απώλεσε τον τίτλο του πρωταθλητή από τον χρυσό ολυμπιονίκη του Μόντρεαλ Λέον Σπινκς, τον οποίο απέκτησε ξανά, συνολικά για τρίτη φορά, επτά μήνες αργότερα. Αποχώρησε από την αγωνιστική δράση για τα επόμενα δύο χρόνια. Η επιστροφή του συνοδεύτηκε από μία ήττα από τον Λάρι Χολμς το 1980, ενώ τον επόμενο χρόνο έδωσε τον τελευταίο αγώνα του, χάνοντας με αντίπαλο τον Τρέβορ Μπέρμπικ. Αν και η στατιστική των αγώνων του δεν είναι σήμερα μοναδική, η ποιότητα των αντιπάλων του και ο τρόπος με τον οποίο πέτυχε τις νίκες του στη διάρκεια της πολύχρονης σταδιοδρομίας του, τον κατατάσσουν μέχρι σήμερα στους κορυφαίους πυγμάχους της ιστορίας.

Το 1983 διαγνώστηκε πως πάσχει από το σύνδρομο Πάρκινσον. Μετά την απόσυρσή του από την πυγμαχία, ο Μοχάμεντ Αλί έχει τιμηθεί αρκετές φορές για την αθλητική αλλά και κοινωνική προσφορά του. Το 1996 επιλέχθηκε για την αφή της ολυμπιακής φλόγας κατά την έναρξη των Ολυμπιακών Αγώνων που διοργανώθηκαν στην Ατλάντα των ΗΠΑ, ενώ το 2005 τιμήθηκε με το «Προεδρικό Μετάλλιο της Ελευθερίας». Τον ίδιο χρόνο τιμήθηκε επίσης με το χρυσό «Μετάλλιο Ειρήνης Otto Hahn» για την πολύχρονη συμμετοχή του στο αμερικανικό κίνημα για τα ανθρώπινα δικαιώματα και τη χειραφέτηση των μαύρων παγκοσμίως, καθώς και για το έργο του ως πρεσβευτής καλής θέλεησης των Ηνωμένων Εθνών. Στις 19 Δεκεμβρίου 2005 ιδρύθηκε προς τιμή του το μη κερδοσκοπικό «Κέντρο Μοχάμεντ Άλι», αφιερωμένο στη ζωή του, στην αθλητική σταδιοδρομία του και στα ιδανικά που υπερασπίστηκε.

Πατέρας εννέα παιδιών, ο Μοχάμεντ Αλί ζούσε ως τις τελευταίες του ώρες, μαζί με την τέταρτη σύζυγό του, στο Σκότσντειλ της Αριζόνα.








παραπομπές el.wikipedia:

1.  John Grasso, Historical Dictionary of Boxing, Scarecrow Press, 2013, σελ. 38
2. Άλμα πάνω↑ Mark Staniforth (12 Δεκεμβρίου 1999). «Muhammad Ali named BBC Sportsman of the Century». The Independent. 
3. Άλμα πάνω↑ William Plumber (3 Νοεμβρίου 2003). «Presidential Medal of Freedom Recipients». White House Press Secretary. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις March 6, 2008. Ανακτήθηκε στις 20 Μαΐου 2008.
4. Άλμα πάνω↑ Δικτυακός τόπος Κέντρου Μοχάμεντ Άλι <http://www.alicenter.org/about>
5. Άλμα πάνω↑ Bill Mallon, Jeroen Heijmans, Historical Dictionary of the Olympic Movement, Scarecrow Press, 2011, σελ. 27
6. Άλμα πάνω↑ Ezra (2009), σελ. 158
7. Άλμα πάνω↑ Ο Κάσιους Κλέι αρνείται να πάει στο Βιετνάμ, Ιστορικό Λεύκωμα 1966, σελ. 111, Καθημερινή (1997)
8. ↑ ^{Άλμα πάνω, στο:8,0 8,1 8,2} Ali, Muhammad. (2007). Encyclopædia Britannica.
9. Άλμα πάνω↑ Brad Herzog, The 20 Greatest Athletes of the 20th Century, Rosen Publishing Group, 2002, σελ. 8
10. Άλμα πάνω↑ William Plumber (2003-11-03). «Presidential Medal of Freedom Recipients». Office of the Press Secretary - The Whitehouse. Ανακτήθηκε στις 16 Ιουνίου 2007.
11. Άλμα πάνω↑ The Associated Press. «Ali receiving German peace prize». USA Today. Ανακτήθηκε στις 16 Ιουνίου 2007.
12. Άλμα πάνω↑ «Πέθανε ο θρυλικός πυγμάχος Μοχάμεντ Αλι». www.kathimerini.gr. Ανακτήθηκε στις 2016-06-04.

Βιβλιογραφία

• Thomas Hauser, Muhammad Ali: His Life and Times, Pan Books, 1992
• Mike Marqusee, Redemption Song: Muhammad Ali and the Spirit of the Sixties, Verso, 2005
• Elliot J. Gorn (ed.), Muhammad Ali: The People's Champ, University of Illinois Press, 1998
• Michael Ezra, Muhammad Ali: The Making of an icon, Temple University Press, 2009