«Η αστυνομία ηθών δεν έχει καμία σχέση με τη δικαστική εξουσία και καταργήθηκε από τις αρχές που τη δημιούργησαν». Αυτά είναι τα λόγια του γενικού εισαγγελέα της χώρας, όπως τα μετέδωσε το πρακτορείο Isna.

Πρακτικά αυτό σημαίνει ότι το σκληρό σώμα καταστολής που ήταν επιφορτισμένο με την επιβολή των αυστηρών νόμων κατά των γυναικών αποτελεί πια παρελθόν έπειτα από δύο και πλέον μήνες δυναμικών και αιματοβαμμένων κινητοποιήσεων.

Στελέχη της διαβόητης «αστυνομίας ηθών» εξάλλου είναι αυτά που κατηγορούνται ως υπεύθυνα για τη δολοφονία της Μχασά Αμινί, η δολοφονία της οποίας αποτέλεσε τη σπίθα για το ξέσπασμα οργής των τελευταίων εβδομάδων στη χώρα.

Η αστυνομία ηθών, γνωστή με το όνομα Γαστ- ε- Ερσάντ (περιπολίες προσανατολισμού) ιδρύθηκε υπό τον υπερσυντηρητικό πρόεδρο του Ιράν Μαχμούντ Αχμαντινετζάντ «για να διαδώσει την κουλτούρα της σεμνότητας και του χιτζάμπ». Αποτελείται από άνδρες με πράσινη στολή και γυναίκες που φορούν μαύρο τσαντόρ, ένα ένδυμα που καλύπτει το κεφάλι και το πάνω μέρος του σώματος. Η αστυνομία αυτή ξεκίνησε τς περιπολίες της το 2006.

Εξάλλου χθες Σάββατο οι ιρανικές αρχές ζήτησαν από τη δικαιοσύνη και το κοινοβούλιο να αναθεωρήσουν νόμο του 1983 για την υποχρεωτική χρήση της μαντίλας προκειμένου να βρεθεί μια διέξοδος στο κίνημα διαμαρτυρίας.

Η μαντίλα έγινε υποχρεωτική στο Ιράν τέσσερα χρόνια μετά την ισλαμική επανάσταση του 1979. Σύμφωνα με τον νόμο του 1983, οι γυναίκες στο Ιράν – ντόπιες και αλλοδαπές--, ανεξαρτήτως θρησκείας, θα πρέπει να φορούν δημοσίως μαντίλα και φαρδιά ρούχα.

Από τις 5 Ιουλίου ένας νέος νόμος «για τη μαντίλα και τη σεμνότητα στη χώρα», τον οποίο προώθησε ο Ιρανός πρόεδρος Εμπραχίμ Ραϊσί, επέβαλε νέους περιορισμούς στις γυναίκες: βάσει αυτού, η μαντίλα πρέπει να καλύπτει όχι μόνο τα μαλλιά τους, αλλά και τον λαιμό και τους ώμους.

 

Πριν λίγη ώρα έγινε γνωστό ότι ο Κώστας Γκουσγκούνης, ο γνωστός Έλληνας πρωταγωνιστής ερωτικών ταινιών της δεκαετίας του ’70, πέθανε την περασμένη Παρασκευή σε ηλικία 92 ετών από ανακοπή καρδιάς.

Πέραν από τα ειλικρινή συλλυπητήρια που εκφράζονται στους οικείους του, την τελευταία ώρα στα social media αλλά και σε πολλά ΜΜΕ πολλοί επιχειρούν παράλογα να προσδώσουν έναν νοσταλγικό και αγνό χαρακτήρα στις… ατάκες του Κώστα Γκουσγκούνη.

Διαβάζουμε σε διάφορα ΜΜΕ για τις… «ένδοξες», «αλησμόνητες» και «αξεπέραστες» ατάκες του από τις οποίες κι έγινε γνωστός, και ενώ η πάντα δυσάρεστη είδηση θανάτου ενός ανθρώπου μπορεί να σταθεί από μόνη της, η επιχειρούμενη αναπόληση και εκθείαση ατακών των ’70s που υπονόμευαν πλήρως την γυναίκα και την θέση της και καλλιεργούν την υποτίμησή της, τείνει να γίνει το κεντρικό θέμα.

Αυτή η πτυχή της κουλτούρας της απόλαυσης δεν καλλιεργεί μόνο την κουλτούρα του βιασμού, αλλά παρουσιάζει κι ένα πορνό φτιαγμένο υποτιμητικά προς τις γυναίκες, επίπονο κι εξευτελιστικό και κακοποιητικό, όπως σημειώνει η Ειρήνη Γεωργη.

Μπορεί να είναι επαγγελματικό κι όχι αληθινό όμως διαμορφώνει τα σεξουαλικά πρότυπα και για τα δύο φύλα. Έρευνα του 2012 με τίτλο Η επίδραση της διαδικτυακής πορνογραφίας στους εφήβους, έδειξε ότι η παρακολούθηση πορνογραφίας από τους εφήβους συνδέεται με μεταβολές συμπεριφοράς όπως η αποδοχή της ανδρικής κυριαρχίας και της γυναικείας υποταγής ως τα πρωταρχικά σεξουαλικά πρότυπα, με τις γυναίκες να θεωρούνται σεξουαλικά παιχνίδια πρόθυμα να ικανοποιήσουν τις ανδρικές σεξουαλικές ανάγκες. Διαπιστώθηκε πως οι έφηβοι που παρακολουθούσαν βίαιο πορνογραφικό υλικό είχαν 6 φορές πιο επιθετική σεξουαλική συμπεριφορά σε σχέση με όσους δεν είχαν εκτεθεί σ’ αυτό.

Και για του λόγου το αληθές, παραθέτουμε ορισμένες από τις ατάκες αυτές, τις οποίες δύσκολα μπορεί να χαρακτηρίσει κάποιος εν έτει 2022 «αξεπέραστες» και «ένδοξες» (Προσοχή: η φρασεολογία μπορεί να επαναφέρει μνήμες τραύματος):

1. Γκουσγκούνης: «Τι φαΐ έκανες;»

Σύζυγος: «Δεν έκανα φαΐ»

Γκουσγκούνης: «Δεν έκανες φαΐ; Θα σε γ@μ@σω»

2. Γκουσγκούνης: «Γυναίκα, τι φαΐ έχουμε;»

Σύζυγος: «Μακαρόνια»

Γκουσγκούνης: «Τη γ@μ@σες!»

3. Η παρτενέρ του λέει: «Άκου, πώς κελαηδούν τα πουλάκια»

Γκουσγκούνης: «Άστα αυτά και κοίτα να κάνεις το δικό μου πουλάκι να κελαηδήσει»

4. Γκουσγκούνης στην παρτενέρ του: «Βάστα τοίχο, θα σπρώξω»

5. Σε ρόλο βαρκάρη, ο Γκουσγκούνης μεταφέρει μια τουρίστρια. Του πέφτει το ένα κουπί και η τουρίστρια αναφωνεί: «Ωχ, έφυγε το ένα». Τότε, ο Γκουσγκούνης ρίχνει και το άλλο. Ρωτάει η τουρίστρια πώς θα περάσει τώρα απέναντι και ο Γκουσγκούνης της απαντά: «Θα σε περάσω γ@μι@ντ@ς»

6. Σε μία παραλία, ο Γκουσγκούνης κόβει βόλτες και βλέπει δυο κοπέλες να κάνουν ηλιοθεραπεία.

«Τι κάνετε εδώ, κορίτσια;» τις ρωτά.

«Περιμένουμε να έρθει κάποιος να μας γ@μ@σει» του απαντούν. Και εκείνος λέει: «Α, ευτυχώς που πέρναγα».

7. Είναι ο Γκουσγκούνης στο σπίτι και ρωτά μια κοπέλα αν θέλει αχλάδι (!). Όχι, του απαντά εκείνη, με τον ίδιονα της λέει: «Ε τότε δεν μένει τίποτα άλλο παρά να σε γ@μ@σω».

8. Σε μία επίσης χωρίς κανένα νόημα ατάκα, ο Γκουσγκούνης είναι σε ένα σπίτι. Κάνει τον υδραυλικό. Η γυναίκα που είναι εκεί, τον ρωτά αν θέλει νερό. «Α φιρί φιρί το πας να σε γ@μ@σω» της απαντά.

9. Σε ρόλο ψαρά, είναι δυο γυναίκες που θέλουν να αγοράσουν ψάρια. «Γλώσσες έχετε;» τον ρωτούν; (…..). «Ψάρια θέλατε, π@τ@ν@ς» σχολιάζει ο Γκουσγκούνης.

10. Ο Γκουσγκούνης στο σπίτι, είναι πρωί, έχει τοποθετήσει τα επίμαχα πάνω στο καλοριφέρ. Ακολουθεί ο παρακάτω διάλογος:

Παρτενέρ: «Τι κάνεις εκεί;»

Γκουσγκούνης: «Ζεσταίνω το πρωινό σου»

  Πηγή: www.rosa.gr

Σάλο προκάλεσαν οι δηλώσεις του Δρος Χασάν Κονί, καθηγητή στο Πανεπιστήμιο Πολιτισμού της Κωνσταντινούπολης, ο οποίος κλήθηκε σε ζωντανή σύνδεση στον τουρκικό τηλεοπτικό σταθμό υψηλής τηλεθέασης Habertürk να ερμηνεύσει τις τελευταίες εξελίξεις στον πόλεμο μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας.

Ο Δρ Χασάν Κονί (φωτογραφία, επάνω, αριστερά) ενώ ανέλυε την άποψή του ότι η Ευρώπη δεν μπορεί να διαχειριστεί τη μετανάστευση από την Ουκρανία, είπε: «Φυσικά, οι άντρες μας περιμένουν να έρθουν οι Ουκρανές, αλλά δυστυχώς αυτές πάνε στην Ευρώπη».

Προκάλεσε οργή

Αυτή η δήλωση προκάλεσε οργή στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, όπως μεταδίδουν τουρκικές ειδησεογραφικές ιστοσελίδες.

Ενώ ο πόλεμος μεταξύ Ουκρανίας και Ρωσίας συνεχίζεται για 11η ημέρα, ο αγώνας για την επιβίωση των αμάχων που βρίσκονται εν μέσω συγκρούσεων και βομβαρδισμών συνεχίζεται, ανέφεραν τα τουρκικά μέσα ενημέρωσης.

Πολλοί ουκρανοί πολίτες κατέφυγαν σε γειτονικές χώρες όπως η Πολωνία και η Ρουμανία, και ο συνολικός αριθμός των προσφύγων λέγεται ότι έφτασε το 1,5 εκατομμύριο, προσθέτουν.

Χαμηλού επιπέδου δηλώσεις

Από την άλλη πλευρά, οι χαμηλού επιπέδου δηλώσεις στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης για τους ουκρανούς αιτούντες άσυλο έχουν προκαλέσει πολλές αντιδράσεις τις τελευταίες ημέρες, αναφέρουν επίσης.

Αυτήν τη φορά, ο καθηγητής Χασάν Κονί, ο οποίος συνδέθηκε μέσω βίντεο σε ζωντανή μετάδοση της Habertürk για να ερμηνεύσει τον πόλεμο μεταξύ των δύο χωρών, έκανε δηλώσεις που προκάλεσαν νέο κύμα οργής στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, σημειώνεται.

«Ως ευκαιρία»

Υποστηρίζοντας ότι η Ευρώπη δεν μπορεί να διαχειριστεί τη μετανάστευση από την Ουκρανία λόγω του πολέμου, ο Χασάν Κονί δήλωσε ότι ο αριθμός των μεταναστών είναι 1,5 εκατομμύριο και πρόσθεσε:

«Θα αυξηθεί ακόμη περισσότερο. Φυσικά, οι άντρες μας περιμένουν να έρθουν οι Ουκρανές, αλλά δυστυχώς αυτές πηγαίνουν στην Ευρώπη. Αυτό είναι άλλο θέμα. Το λέω ως λογοτεχνική αναφορά, αλλά «αυτό αυξάνεται μέρα με τη μέρα. Το αναφέρουν και ως ευκαιρία», τόνισε.

 

 

 

Σάββατο 5 Φεβρουαρίου – 12 Φεβρουαρίου – 19 Φεβρουαρίου

Με αφορμή το έργο των Φρανκ Ράμε και Ντάριο Φο «Όλο σπίτι, κρεβάτι κι εκκλησία» σε σκηνοθεσίαΕμμανουήλ Μαύρου διοργανώνουμε τρεις συζητήσεις που θα ακολουθήσουν την παράσταση εκτός θεατρικού προγράμματος και με ειδικό μειωμένο εισιτήριο. Τις  συζητήσεις θα παρακολουθήσει το κοινό της παράστασης, ενώ  ταυτόχρονα θα υπάρξει live streaming (των συζητήσεων).

Στο πάνελ των συζητήσεων συμμετέχουν καλλιτέχνες, εκπαιδευτικοί, δημοσιογράφοι και ακτιβιστές. 

Το έργο των Φρανκ Ράμε και Ντάριο Φο «Όλο σπίτι, κρεβάτι κι εκκλησία» ανέβηκε για πρώτη φορά το 1977 και πραγματεύεται την κατάσταση της γυναίκας και τη θέση της, όχι μόνο στις “σύγχρονες” αλλά και στις μελλοντικές κοινωνίες, θίγοντας ζητήματα κοινωνικής, πολιτικής και οικογενειακής καταπίεσης και απόγνωσης.

Ένα έργο που αποδεικνύεται προφητικό και παραμένει τραγικά επίκαιρο 45 χρόνια μετά το πρώτο του ανέβασμα. Κάθε μέρα γινόμαστε μάρτυρες μιας παγκόσμιας πανδημίας που χάνεται στα βάθη της ιστορίας και δεν αντιμετωπίστηκε ποτέ παρά το ότι άφησε και εξακολουθεί να αφήνει στο πέρασμά της χιλιάδες θύματα. Γυναικοκτονίες, βιασμοί, σεξουαλική παρενόχληση στον εργασιακό χώρο, ψυχολογική και σωματική βία.

Η αφύπνιση της κοινωνίας κρίνεται όχι  απλά σημαντική αλλά απαραίτητη προκειμένου  να καταργήσει την πατριαρχία, εγγενές στοιχείο της οποίας είναι η έμφυλη βία σε όλες τις μορφές της, ως σύστημα εξουσίας και οργάνωσης των κοινωνικών σχέσεων. Και προκειμένου να σταματήσει εδώ και τώρα το φαινόμενο της Πατριαρχίας και οι συνέπειές του είναι όχι απλά σημαντική αλλά απαραίτητη.

Το Θέατρο Δρόμος, ο σκηνοθέτης Εμμανουήλ Μαύρος, και οι συνεργάτες του στο πλαίσιο της παράστασης που συνεχίζεται με μεγάλη επιτυχία, θεωρούν ότι είναι χρέος τους να συμβάλουν σε αυτήν την αφύπνιση που θα οδηγήσει στην αποδόμηση της Πατριαρχίας και των αντίστοιχων προτύπων που προάγει,  με τον τρόπο που ξέρουν: Το Θέατρο.

Πρόγραμμα συζητήσεων:  

Σάββατο 5 Φεβρουαρίου

18:00 |  Παράσταση «Όλο σπίτι, κρεβάτι κι εκκλησία» των Φ. Ράμε και Ντάριο Φο

20:00 | Συζήτηση

Θέμα: Η Πατριαρχία και τα έμφυλα στερεότυπα ως σύστημα εξουσίας και ιεράρχησης σχέσεων

Συμμετέχουν

Ήρα Κατσούδα, stand - up comedian

Φωτεινή Κοκκινάκη, δημοσιογράφος, γενική γραμματέας Ελληνικής Ένωσης για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα

Βασιλίκα Σαριλάκη, δημοσιογράφος, ιστορικός τέχνης  

Συντονίζει η Νόρα Ράλλη, δημοσιογράφος (Εφημερίδα των Συντακτών)

Σάββατο 12 Φεβρουαρίου

18:00 |  Παράσταση «Όλο σπίτι, κρεβάτι κι εκκλησία» των Φ. Ράμε και Ντάριο Φο

20:00 | Συζήτηση

Θέμα: #METOO

Συμμετέχουν

Δώρα Χρυσικού, ηθοποιός

Ειρήνη Γεωργή, συγγραφέας

Βασίλης Νανούρης, εκπαιδευτικός

Μαρία Κωνσταντοπούλου, δημοσιογράφος (ραδιόφωνο ερτόπεν), Μέλος ΔΣ ΕΣΠΗΤ

Ελισάβετ Φαρφαλλίνα Βακόλα, Κινηματογραφίστρια / Φωτορεπόρτερ

Συντονίζει η Μαρία Θανασούλια,  ραδιοφωνική παραγωγός (105,5 Στο Κόκκινο)

Σάββατο 19 Φεβρουαρίου  

18:00 | Παράσταση «Όλο σπίτι, κρεβάτι κι εκκλησία» των Φ. Ράμε και Ντάριο Φο

20:00 | Συζήτηση

Θέμα:  Η θέση της γυναίκας στην Τέχνη, από τη Μήδεια μέχρι σήμερα

Συμμετέχουν

Αναστασία Κουμίδου, σκηνοθέτις

Εύα Σπαθάρα, κοινωνιολόγος, ποιήτρια

Γεωργία Δρακάκη, δημοσιογράφος, συγγραφέας

Εμμανουήλ Μαύρος, σκηνοθέτης

Αθηνά Αλαμανή, απόφοιτος δραματικής σχολής

Συντονίζει η Ειρήνη Δρίβα, δημοσιογράφος (Documento)

Διοργάνωση Συζητήσεων: Χρύσα Ματσαγκάνη, υπεύθυνη επικοινωνίας – Θέατρο Δρόμος

Οι συζητήσεις θα μεταδοθούν και Live Streaming μέσα από τα κανάλια:

Facebook: Θέατρο “Δρόμος” https://www.facebook.com/dromostheatre

Youtube: ΘΕΑΤΡΟ ΔΡΟΜΟΣ

https://www.youtube.com/channel/UCmEKlJu1kU5YAecPzM64kkQ

Η παράσταση

“Όλo Σπίτι, Κρεβάτι κι Εκκλησία” των Φράνκα Ράμε - Ντάριο Φο

Από την Θεατρική Ομάδα ΜΗΔΕΙΑ

Σκηνοθεσία: Εμμανουήλ Μαύρος

2222μ.Χ.

Οι γυναίκες εδώ και χιλιάδες χρόνια κλαίνε, γελάνε, υποδουλώνονται, αγνοούνται, διαχωρίζονται, δολοφονούνται… Σε ένα μακρινό κόσμο σε μια άλλη διάσταση, σε μια άλλη εποχή με τις κοινωνίες να έχουν διαμορφωθεί περισσότερο τρομακτικές και ανεπιθύμητες, τρεις γυναίκες βρίσκουν την δύναμη να αντισταθούν. Ο λόγος τους εκτοξεύει σιδερένια καρφιά στους εγκεφάλους όλου του κόσμου.

Το έργο των Φράνκα Ράμε και Ντάριο Φο πραγματεύεται την κατάσταση της γυναίκας και τη θέση της, όχι μόνο στις “σύγχρονες” αλλά και στις μελλοντικές κοινωνίες, θίγοντας ζητήματα κοινωνικής, πολιτικής και οικογενειακής καταπίεσης και απόγνωσης.

Το έργο ανέβηκε για πρώτη φορά το φθινόπωρο του ’77 από τη Φράνκα Ράμε σε μουσική Di Capri αλλά τότε δεν είχαν παιχτεί όλοι οι μονόλογοι λόγω της μεγάλης τους διάρκειας.

Όταν η Φράνκα Ράμε έγραψε το έργο, στο σημείωμά της είχε αναφέρει:

“Το “Όλο σπίτι, κρεβάτι κι εκκλησία”, είναι ένα θεατρικό έργο με θέμα την κατάσταση της γυναίκας, και ιδίως την σεξουαλική δουλεία της. Η παράσταση βλέπει τα πάντα μέσα από ένα κωμικό, γκροτέσκο πρίσμα. Επιλέξαμε ηθελημένα αυτό το πρίσμα: κυρίως επειδή εμείς οι γυναίκες εδώ και 2.000 χρόνια κλαίμε, αλλά αυτήν την φορά γελάμε μαζί και ίσως να κρυφογελάμε και μετά, επειδή ένας κύριος που γνώριζε πολλά για το θέατρο, κάποιος Μολιέρος, έλεγε: “Όταν πηγαίνεις στο θέατρο και βλέπεις μια τραγωδία, ταυτίζεσαι, συμμετέχεις, κλαις, κλαις, κλαις, κι ύστερα γυρίζεις σπίτι και λες: πόσο πολύ έκλαψα απόψε! …και κοιμάσαι ανακουφισμένος. Ο πολιτικός λόγος πέρασε από πάνω σου όπως το νερό πάνω στο γυαλί. Ενώ αντίθετα για να γελάσεις -μιλά πάντα ο Μολιέρος- χρειάζεται ευφυΐα, εξυπνάδα. Το γέλιο ανοίγει διάπλατα το στόμα σου αλλά και το μυαλό σου, και στο μυαλό σου χώνονται τα καρφιά της λογικής!”. Ευχόμαστε κι απόψε κάποιοι να γυρίσουν σπίτι τους με το κεφάλι τους γεμάτο καρφιά!”

Από όλο το έργο της Φράνκα Ράμε που αριθμεί 9 μονολόγους θα παρουσιαστούν 3 μονόλογοι και 1 “πρόζα”: ΜΙΑ ΓΥΝΑΙΚΑ ΜΟΝΗ, ΜΟΝΟΛΟΓΟΣ ΤΗΣ ΠΟΥΤΑΝΑΣ ΣΤΟ ΦΡΕΝΟΚΟΜΕΙΟ, ΕΓΩ, Η ΟΥΛΡΙΚΕ ΜΑΪΝΧΟΦ, ΚΑΤΑΓΓΕΛΩ, ΜΗΔΕΙΑ, προχωρώντας σε μια σύνδεση των ιστοριών μεταξύ τους παρουσιάζοντας ένα ενιαίο έργο που εξελίσσεται στο μακρινό μέλλον…

Trailer παράστασης: https://bit.ly/3GWn7EK

Συντελεστές

Συγγραφέας: Φράνκα Ράμε - Ντάριο Φο

Απόδοση-Διασκευή: Εμμανουήλ Γ. Μαύρος & Θεατρική Ομάδα ΜΗΔΕΙΑ

Σκηνοθεσία: Εμμανουήλ Γ. Μαύρος

Σκηνικά / Καλλιτεχνική επιμέλεια: Ρένα Σανταμούρη

Κοστούμια: Μάγδα Καλορίτη

Μουσική: Δημήτρης Ευαγγελινός

Φωτισμοί: Πάνος Μπέσης

Φωτογραφίες: Χριστίνα Φυλακτοπούλου

Trailer: Εμμανουήλ Γ. Μαύρος

Video Post Production: Μανώλης Πετρής

Σχεδιασμός Αφίσας:  Ρένα Σανταμούρη

Επικοινωνία: Χρύσα Ματσαγκάνη

Παραγωγή: Medea Pictures

Διανομή (αλφαβητικά):  Ήρα Δαμίγου, Στυλιανή Κλείδωνα, Ελένη Φαλατάκη

Πληροφορίες Παράστασης

Ημέρες & ώρες παραστάσεων

Σάββατο  05/02, 12/02, 19/02 στις 18:00

Τιμές εισιτηρίων

Ειδικό Μειωμένο Εισιτήριο: 10€

Διάρκεια παράστασης

90 λεπτά χωρίς διάλειμμα

 

Προπώληση εισιτηρίων

Viva.gr:

https://www.viva.gr/tickets/theater/texni-vs-emfylivia-sexismos-patriarxia/?fbclid=IwAR3HIRwQFf6BspGK7r05wzphNsd_U0ZncrU8LNI4VhYq29GldoKCgHUZWcE

Για την είσοδό τους στην παράσταση οι θεατές πρέπει να επιδεικνύουν είτε πιστοποιητικό πλήρους εμβολιασμού είτε πιστοποιητικό νόσησης καθώς και πιστοποιητικό ταυτοπροσωπίας (αστυνομική ταυτότητα, διαβατήριο, δίπλωμα οδήγησης). Επίσης  υποχρεούνται να φορούν μάσκα κατά την παραμονή τους σε όλους τους χώρους του θεάτρου.

Θέατρο Δρόμος

Αγ. Μελετίου 25, Αθήνα

Τηλ. 210 8818906

Web Site: https://dromostheatre.gr/

Facebook: https://www.facebook.com/dromostheatre

Instagram: https://www.instagram.com/dromostheatre/

 

Ομοφοβικές και σεξιστικές τοποθετήσεις σε συνέντευξη για εργασία φαίνεται ότι εκφράζουν εκπρόσωποι του Goody’s Burger House στο Πασαλιμάνι. Σύμφωνα με ανάρτηση που έκανε στο Facebook συνεντευξιαζόμενο άτομο, την Τρίτη 5/10/21 το απόγευμα που πέρασε από συνέντευξη, αναγκάστηκε να ακούσει έναν χυδαίο ομοφοβικό και σεξιστικό οχετό. Χαρακτηριστικά, ο διαχειριστής είπε ότι οι άνδρες απαγορεύεται να φοράνε σκουλαρίκια, και πρόσθεσε: «Οι γυναίκες είναι για να τις γ@μάνε (ναι, αυτό ακριβώς είπε). Οι άντρες είναι για να γ@μάνε. Όχι οι άντρες να γ@μιούνται.» 

Το συνεντευξιαζόμενο άτομο απάντησε, ωστόσο, ανάλογα και ανέφερε ότι το επόμενο βήμα είναι να κάνει αναφορά στην εταιρεία.

Ακολουθεί ολόκληρη η μαρτυρία:

Τρίτη, 5/10/2021

Στις 6:23 το απόγευμα έγινε η συνέντευξή μου στο Goody’s Burger House, στο Πασαλιμάνι του Πειραιά. Οι συνεντευκτές μου ήταν δύο, ένα παλικάρι με σκουλαρίκι (διευθυντής) και ένας μεσήλικας άντρας (διαχειριστής). Προς το τέλος της συνέντευξης έγινε μια αναφορά για τα σκουλαρίκια. Ο μεσήλικας μού είπε πως απαγορεύονται τα σκουλαρίκια στους άντρες.

Τον ρώτησα, επειδή κάτι δε μου κολλούσε, το φύλο ήταν πολύ συγκεκριμένο: «Συγγνώμη, αλλά τι εννοείτε “στους άντρες”; Τα σκουλαρίκια δεν απαγορεύονται στον χώρο της εστίασης και για τις γυναίκες; Για λόγους ασφαλείας και υγιεινής των τροφίμων;»

(Εντωμεταξύ δε φοράω σκουλαρίκια, ήταν εντελώς άτοπο, αλλά χαίρομαι που στο τέλος αναφέρθηκε για να τρέξω μακριά, όσο πιο μακριά γίνεται, καθώς και όποιο άλλο άτομο διαβάζει αυτή την ανάρτηση)

Απάντησε: «Όχι. Τα σκουλαρίκια φτιάχτηκαν για τις γυναίκες. Οι άντρες απαγορεύεται.»

«Μα και το παιδί εδώ φοράει σκουλαρίκι.»

Σε εκείνη τη φάση δε με ενδιέφερε να φανώ ευγενικός πλέον, προφανώς.

Ο άλλος συνεντευκτής (ο διευθυντής) σε αυτό το στάδιο ήταν φανερό πως ένιωθε και εκείνος άβολα, αρκετά άβολα για να μην επέμβει (αλλά και αρκετά οικεία για να μη δώσει σημασία, αφού αντιλήφθηκα πως άνθρωπος με τέτοιες απόψεις δύσκολα τις κρύβει κιόλας ή δεν μπορείς να του πεις κάτι αφού είναι «παλαιών αρχών»).

«Αυτός… άστο με τα σκουλαρίκια», απάντησε και συνέχισε. «Στις γυναίκες, στα κορίτσια, είναι ωραίο όταν φοράνε σκουλαρίκια. Άντρας δεν είσαι; Είμαστε άντρες ή δεν είμαστε; Αν δω άντρα με χαλκάδες έχει φύγει.»

Και με το επόμενο επικό, μου πέφτουν τα μαλλιά: «Οι γυναίκες είναι για να τις γ@μάνε (ναι, αυτό ακριβώς είπε). Οι άντρες είναι για να γ@μάνε. Όχι οι άντρες να γ@μιούνται.»

Και επειδή δεν άντεξα να ακούω άλλες κουταμάρες, τους απάντησα ψύχραιμα: «Ναι, αλλά κι εγώ γ@μιέμαι:)»

Δεν είμαι σίγουρος αν τους άρεσε ή όχι η απάντηση. Προσπάθησαν να το παίξουν χαλαροί, ότι «τώρα που μιλάς τη γλώσσα μας, πέρασες το τεστ». Αν και πιο πολύ μου φάνηκε, «Α, κάπως έτσι είναι να αισθάνεσαι υπερβολικά άβολα;»

Μου είπαν ότι θα μου τηλεφωνήσουν. Δεν ξέρω, αν τηλεφωνήσουν σκέφτομαι να τους πω, «Αυτή τη στιγμή γ@μιέμαι, δεν ενδιαφέρομαι.»

Ένιωσα τύψεις για την απάντησή μου; Ναι, γιατί γενικά δε μου αρέσει να εκφράζομαι έτσι, αλλά δε θα έπρεπε να νιώθω τύψεις για κάτι τέτοιο. Ένιωσα καλά που το είπα; Και πάλι όχι, γιατί ήδη ο εμετός του με έκανε να νιώσω άσχημα. Αλλά τους έκανα να νιώσουν επίσης άβολα; Ναι. Άξιζε; Ναι. Για μένα, ναι.

Γιατί ένιωθα σαν ηλίθιος που περνούσα συνέντευξη και με «εξέταζαν» επί σαράντα λεπτά, που έχω ανάγκη τα χρήματα (και ο καθένας μας) και έπρεπε να καθίσω να ακούσω τέτοια πράγματα, χωρίς να περιμένουν αντίδραση, νομίζοντας ότι θα παρακαλέσω για μια γ*μημένη θέση, και «Όποιος θέλει να δουλέψει…» κλπ κλπ. Μερικές φορές ξεχνάνε (ή δεν τους νοιάζει) ότι και οι ίδιοι περνάνε από συνέντευξη.

Επόμενο βήμα, να στείλω στην εταιρεία τα παράπονά μου. Όποιο άτομο έχει να μου προτείνει τρόπους για να το προχωρήσω μπορεί ελεύθερα να μου γράψει και θα το εκτιμήσω βαθύτατα (no pun intended).

ΥΓ: Επειδή πολλά άτομα μπορεί να μου πουν πως δεν πρέπει να ασχολούμαστε. Εγώ διαφωνώ με αυτό. 1) Είναι ποινικό αδίκημα η εκφορά κακοποιητικού λόγου, ή οποιαδήποτε παραβατική συμπεριφορά με ρατσιστικά κίνητρα, με βάσει τον αντιρατσιστικό νόμο —τηρείται ή δεν τηρείται όσο θα έπρεπε. 2) Ωστόσο, και νόμος να μην υπήρχε, ή να μη γινόταν αυστηρή εφαρμογή του, είναι θετικό να εκθέτουμε τέτοιες καταστάσεις, συμπεριφορές και τέτοια περιστατικά, γιατί βοηθάμε κι άλλα άτομα να μη βρεθούν στην ίδια ή σε παρόμοια δυσάρεστη θέση και να ξέρουν τι ανθρώπους έχουν να αντιμετωπίσουν. Ότι ο άνθρωπος «παλιάς κοπής» δε θα αλλάξει, το ξέρω, το ξέρουμε καλά όλα μας, όλα όσα έχουμε βιώσει (και εξακολουθούμε ακόμη να βιώνουμε, όπως φαίνεται) ρατσισμό στον πυρήνα μας.

Η ουσία είναι όμως με τη στάση μας ότι ενισχύουμε και φροντίζουμε για τους ανθρώπους μετά από εμάς, είτε ενημερώνοντάς τους για τις συνθήκες είτε γιατί θέλουμε να κάνουμε τούτον τον κόσμο λίγο πιο φιλικό για τον καθένα μας. Δε θα ήθελα κανένας, άντρας ή γυναίκα ή άλλο, γκέι ή bi ή διεμφυλικό άτομο, ΛΟΑΤΚΙ+, να καθίσει στην ίδια θέση που κάθισα εγώ σήμερα, για τρία ευρώ (και αν/ή λιγότερο) την ώρα. Δεν αξίζει σε κανέναν!

Πηγή: avmag.gr

Η εκτελεστική επιτροπή της ΑΔΕΔΥ καλεί στη συγκέντρωση που διοργανώνεται στις 8 Μάρτη, 6μμ, στην πλατεία Κλαυθμώνος και καλεί τα Νομαρχιακά Τμήματα, τις Ομοσπονδίες και τα Σωματεία να αναδείξουν με κάθε τρόπο την παγκόσμια μέρα της γυναίκας και τα σύγχρονα αιτήματα της εργαζόμενης γυναίκας.

Χυδαία σεξιστική συμπεριφορά από βουλευτές με προεξάρχοντα τον Γρηγόρη Ψαριανό και τον Πέτρο Τατσόπουλο καταμαρτυρά το ήθος της υποτιθέμενης "αριστεράς της ευθύνης" όπως αρέσκονται κατά καιρούς να αυτοαποκαλούνται.