Έχασε τη μάχη με τον καρκίνο ο σπουδαίος μουσικός και τραγουδιστής Σταύρος Λογαρίδης σε ηλικία 69 ετών. Σεμνή φιγούρα στον χώρο της μουσικής ήταν μέλος της θρυλικής μπάντας Poll, μαζί με τον Κώστα Τουρνά και τον Ρόμπερτ Ουίλιαμς.

Ο Λογαρίδης γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη το 1953, ήρθε σε ηλικία 15 χρονών στην Αθήνα, ενώ πέρασε και από την Γερμανία. Ξεκίνησε τη μουσική πριν πάει δημοτικό με την καθοδήγηση του παππού του που ήταν άρχων πρωτοψάλτης στο ναό του Αγίου Γεωργίου στο Πατριαρχείο χειροτονημένος από τον Αθηναγόρα.

Την πρώτη κιθάρα του την απέκτησε στην ηλικία των 10 ετών, όταν πρωτοάκουσε τη μουσική των sixties. Στα 14 του χρόνια φτιάχνει το συγκρότημα Juniors και την ίδια χρονιά το συγκρότημα Sphinx. Στα 15 του έρχεται στην Αθήνα και πάει στην τότε Polydor και κυκλοφορεί τον πρώτο του δίσκο 45 στροφών με τον τίτλο «Ήταν μια μικρούλα και μελαχρινούλα». Συνεργάζεται στο στούντιο με τον οργανίστα των Charms και συμμετέχει για να βγάλει λεφτά σε φωνητικά του Χατζηδάκι στις ταινίες της Αλίκης Βουγιουκλάκη, στου Φίνου.

Ο τότε διευθυντής της Polydor, Ν. Αντύπας επιμένει να τον γνωρίσει σε κάτι μουσικούς με «πολύ ωραία τραγούδια» όπως έλεγε για να δημιουργηθεί ένα συγκρότημα το 1970. Τότε γνωρίζεται για πρώτη φορά με τον Κ. Τουρνά, τον Ρ. Ουίλιαμς και τον Κ. Παπαϊωάννου. Ενθουσιάζεται από τα τραγούδια τους και δημιουργούν το συγκρότημα Poll που θα κάνει δύο μεγάλους δίσκους ορόσημο στην ελληνική σκηνή, το «Άνθρωπε» και το «Λευκό Album», καθώς και μια σειρά 45άρια singles. Ο Σταύρος Λογαρίδης αποχωρεί από το συγκρότημα όταν οι υπόλοιποι του γκρουπ παίρνουν την απόφαση να εμφανιστούν στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης το 1972.

Σε ηλικία 19 ετών, ηχογραφεί και κυκλοφορεί το άλμπουμ των Ακρίτας (1972), ένα από τα σπουδαιότερα και σημαντικότερα progressive rock άλμπουμ όλων των εποχών, σε παγκόσμιο επίπεδο.

Ακρίτας

Με το συγκρότημα Ακρίτας, κυκλοφόρησε το ομώνυμο άλμπουμ το οποίο και θεωρείται ένα από τα πιο προοδευτικά άλμπουμ όλων των εποχών στον κόσμο. Το συμπεριλαμβάνουν και το μνημονεύουν ακόμα και σήμερα τα πιο προοδευτικά sites μουσικής σε Ευρώπη και Αμερική. Στην Ιαπωνία μάλιστα κυκλοφόρησε με γιαπωνέζικο εξώφυλλο, που θεωρείται σπάνιο συλλεκτικό αντικείμενο στους κύκλους των μουσικόφιλων σήμερα. Οι Ακρίτας συνεργάστηκαν live με τα Μπουρμπούλια της εποχής εκείνης και ηχογράφησαν έξι τραγούδια στη Γερμανία.

Ο Σταύρος Λογαρίδης κυκλοφόρησε στη συνέχεια μια σειρά από προσωπικούς δίσκους, έγραψε μουσική για την τηλεόραση και τον κινηματογράφο και συνεργάστηκε με πολλούς γνωστούς ερμηνευτές και δημιουργούς της λαϊκής, αλλά και της ροκ σκηνής.

Την τελευταία του πνοή άφησε ο σπουδαίος συνθέτης Νίκος Αντύπας, με την είδηση του θανάτου του να γίνεται γνωστή από την Άλκηστη Πρωτοψάλτη.

Ο Νίκος Αντύπας ήταν ενορχηστρωτής και ντράμερ. Ήταν μια από τις εμβληματικές μορφές της σύγχρονης ελληνικής μουσικής. Υπήρξε μέλος των Socrates (Drank the Conium). Ενορχήστρωσε δίσκους των Χάρη και Πάνου Κατσιμίχα και της Ελευθερίας Αρβανιτάκη, ενώ στη δεκαετία του '90 κυκλοφόρησε μια σειρά επιτυχημένων δίσκων -μεταξύ άλλων- με τη Χαρούλα Αλεξίου και την Άλκηστη Πρωτοψάλτη. Συνεργάστηκε επί σειρά ετών με τη στιχουργό Λίνα Νικολακοπούλου.

Ποιος ήταν ο σπουδαίος Νίκος Αντύπας

Ο Νίκος Αντύπας μπήκε στην ελληνική δισκογραφία αρχικά σαν ντράμερ με τους Ιωνάθαν, αργότερα με το σχήμα των Sunset και στη συνέχεια με τους Socrates (Drank the Conium). Αντικατέστησε τον Γιώργο Τρανταλίδη στα ντραμς και μαζί με την μπάντα κυκλοφόρησαν τα άλμπουμ «Waiting for Something» (1980), «Breaking Through» (1981) και «Plaza» (1983), σε παραγωγή του Βικ Κόπερσμιθ, γνωστού από τις παραγωγές του στους Yes, που άνοιξε την «πόρτα» της Μεγάλης Βρετανίας για σόου σε μεγάλους συναυλιακούς χώρους.

Το 1985 κυκλοφόρησαν τα «Ζεστά Ποτά» των αδερφών Κατσιμίχα, σε ενορχήστρωση του Νίκου Αντύπα, με τη συμβολή τού μέχρι τότε κιθαρίστα των Socrates, Γιάννη Σπάθα. Ο δίσκος εισήγαγε έναν πρωτόγνωρο για τα δεδομένα της εποχής ήχο, βασισμένο τόσο στα κρουστά, όσο και στα ατμοσφαιρικά πλήκτρα, για να πουλήσει τελικά πάνω από 100.000 εκείνη την περίοδο. Το 1991 ο Ν. Αντύπας ανέλαβε την ενορχήστρωση του δίσκου «Μένω Εκτός» της Ελευθερίας Αρβανιτάκη. Στο ένθετο του δίσκου η ερμηνεύτρια δήλωνε: «Ο Νίκος δεν ενορχήστρωσε απλώς. Ανα-σύνθεσε. Αυτός είναι ο σωστός όρος για την παρουσία του σ’ αυτόν τον δίσκο».

Το 1992 έγραψε και ενορχήστρωσε το «Δι’ ευχών» της Χάρης Αλεξίου, σε στίχους της Λίνας Νικολακοπούλου με τεράστια επιτυχία, καθώς ο δίσκος έγινε ο πρώτος ελληνικός που μετά από πολλά χρόνια κυκλοφόρησε στην Ιαπωνία, το Βέλγιο, το Ισραήλ και τη Γαλλία. Ακολούθησε το «Έϊ!» (1994) με τη Χαρούλα Αλεξίου, σε στίχους του Λευτέρη Παπαδόπουλου, του Άρη Δαβαράκη και της ίδιας της ερμηνεύτριας.

Το 1997 συνέθεσε τον δίσκο «Σαν Ηφαίστειο που Ξυπνά», σε στίχους Λίνας Νικολακοπούλου. Ηχογραφημένο στο Παρίσι, το άλμπουμ γνώρισε επιτυχία με το «Διθέσιο» και το «Λάβα», ενώ το 1998 παρουσιάστηκε και με τη μορφή μουσικής παράστασης σε σκηνοθεσία Δημήτρη Παπαϊωάννου.

Το 2001 ο Νίκος Αντύπας διασκεύασε το «Mad About You» του Sting για τον δίσκο «Η Άσφαλτος που Τρέχει» του Γιώργου Νταλάρα, με τον οποίο επρόκειτο να συνεργαστεί ξανά το 2012 στο δίσκο «Τι θα Πει Έτσι Είναι».

Στα τέλη του 2002 κυκλοφόρησε και το «Οπωσδήποτε Παράθυρο», μια από κοινού δουλειά με τον Γιάννη Σπάθα, βασισμένη στην παράστασή τους «Neapolis» και σε στίχους Λίνας Νικολακοπούλου. Στον δίσκο συμμετείχαν η Ελένη Βιτάλη, ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας, οι Σπείρα Σπείρα, η Τάνια Τσανακλίδου, ο Μανώλης Λιδάκης και ο Πάνος Κατσιμίχας, ενώ ραδιοφωνική επιτυχία γίνεται το «Ναι θα Πω» με τη Μελίνα Ασλανίδου. Το 2006 συνεισέφερε συνθετικά στον πρώτο προσωπικό δίσκο της Νάνας Μούσχουρη με τίτλο «Μόνη Περπατώ», ενώ το 2008 έγραψε τον δίσκο της Καίτης Γαρμπή «Καινούργια Εγώ».

Ένα μήνα ακριβώς μετά τον θάνατο του Αντώνη Καλογιάννη η ελληνική μουσική δέχτηκε ακόμη ένα πλήγμα, το οποίο μάλιστα ήταν πολύ ισχυρό.

Πιο συγκεκριμένα, έφυγε από τη ζωή ο δημοφιλής λαϊκός συνθέτης και στιχουργός Τάκης Μουσαφίρης νικημένος από τον κορωνοϊό.

Θεωρούνταν ο συνθέτης και στιχουργός πολύ μεγάλων επιτυχιών που ερμήνευσαν μεγάλοι τραγουδιστές, όπως ο Στράτος Διονυσίου, ο Δημήτρης Μητροπάνος, η Ρίτα Σακελλαρίου, ο Μιχάλης Μενιδιάτης, η Πίτσα Παπαδοπούλου και ο Τόλης Βοσκόπουλος.

Χαρακτηριστική ήταν η δήλωση που έκανε παλαιότερα η Πίτσα Παπαδοπούλου πως «Αν δεν ήταν ο Μουσαφίρης, εγώ θα ήμουν απλά μια τραγουδίστρια που ίσως να μη με ήξερε κανείς σήμερα».
Γεννημένος στα Ιωάννινα, ασχολήθηκε με τη μουσική από μικρός, ενώ άρχισε να δουλεύει στην Αθήνα σε ταβερνάκια και μπουάτ της Πλάκας. Τη δεκαετία του ’80  θα αναδειχθεί σε έναν από τους μεγαλύτερους και πιο σημαντικούς λαϊκούς συνθέτες και στιχουργούς.
Από τα πιο γνωστά τραγούδια που συνέθεσε είναι τα εξής: «Κάνε κάτι να χάσω το τρένο», «Πες μου πού πουλάν καρδιές», «Ένα τραγούδι πες μου ακόμα», «Ο Ταξιτζής», «Μυστικέ μου Έρωτα», «Σ' αγαπώ ακόμα», «Άκου», «Ατάκα κι επιτόπου», «Σε μια στοίβα καλαμιές», «Εγώ ο ξένος», «Ένα λεπτό περιπτερά», «Χιονάνθρωπος», «Άγνωστε φίλε», «Αγαπάω δύσκολα», «Εγώ να δεις», «Το σ' αγαπώ δεν το λέω», «Λέγε μου σ' αγαπώ», «Οι Ξενύχτες», «Εμείς οι δύο».

Έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 69 χρόνων ο Γιάννης Σπάθας.
Ο Γιάννης Σπάθας (30 Νοεμβρίου 1950) ήταν Έλληνας κιθαρίστας, ιδρυτικό μέλος του ροκ συγκροτήματος Socrates Drank the Conium (ή απλά Socrates).


Γεννήθηκε στους Παξούς το 1950. Ήλθε σε επαφή με τη μουσική κοντά στον πατέρα και τους θείους του, μαθαίνοντας από μικρός ακκορντεόν, κιθάρα και τύμπανα. Στον Πειραιά όπου μεγάλωσε, σχημάτισε με τους Αντώνη Τουρκογιώργη και Ηλία Ασβεστόπουλο (τον μετέπειτα ηγέτη των 2002 GR) το ροκ συγκρότημα Persons (1966-1969)και στη συνέχεια τους Socrates, πάλι με τον Τουρκογιώργη (μπάσο, τραγούδι). Μια από τις καλύτερες ελληνικές κιθάρες που έγραψε ιστορία παίζοντας με το συγκρότημα σε κλαμπ όπως το ιστορικό Κύτταρο.

Το 1983, μετά τη διάλυση των Socrates, ο Σπάθας συνεργάστηκε ως ενορχηστρωτής και κιθαρίστας με καλλιτέχνες όπως οι: Μίκης Θεοδωράκης, Μάνος Χατζηδάκις, Μαρία Φαραντούρη, Γιάννης Μαρκόπουλος, Γιώργος Νταλάρας, Χάρις Αλεξίου, Μανώλης Λιδάκης, Νίκος Αντύπας, Λίνα Νικολακοπούλου, Διονύσης Σαββόπουλος, Μάνος Λοΐζος, Ελένη Καραΐνδρου κ.ά. Επίσης συνέθεσε τη μουσική τριών δίσκων του Βασίλη Λέκκα. Το 1999 κυκλοφόρησε τον πρώτο προσωπικό του δίσκο, στον οποίο είχε συμμετοχή η Χάρις Αλεξίου.

Μεγαλύτερες επιρροές του υπήρξαν ο Τζίμι Χέντριξ και ο Τάσος Χαλκιάς. Για την εποχή των Socrates, το παίξιμο του Σπάθα στην ηλεκτρική κιθάρα έχει συγκριθεί με εκείνο του Ρίτσι Μπλάκμορ των Deep Purple. Θεωρείται από τους σπουδαιότερους κιθαρίστες της ελληνικής ροκ σκηνής της εποχής των τελών της δεκαετίας του 1960 μέχρι τα μέσα εκείνης του 1970.

Συνεργάστηκε με μεγάλες προσωπικότητες του ελληνικού τραγουδιού: τον Μίκη Θεοδωράκη, τον Μάνο Χατζιδάκι, τη Μαρία Φαραντούρη, τον Γιάννη Μαρκόπουλο, τον Γιώργο Νταλάρα, τη Χαρούλα Αλεξίου, κ.ά. Ως ενορχηστρωτής και ως κιθαρίστας. Με τον Βασίλη Λέκκα ως συνθέτης των τραγουδιών του για δύο συνεχόμενους δίσκους. Με τον Μανώλη Λιδάκη. Έγραψε ένα τεράστιο κεφάλαιο στο ελληνικό τραγούδι από το 1964 μέχρι σήμερα.

Ο Θεόδωρος Αντωνίου, ένας από τους σημαντικότερους Έλληνες συνθέτες, αρχιμουσικός και παιδαγωγός, πέθανε σε ηλικία 83 ετών, έπειτα από μακροχρόνια προβλήματα με την υγεία του.
Ο Θεόδωρος Αντωνίου γεννήθηκε στην Αθήνα το 1935. Σπούδασε βιολί, φωνητική και σύνθεση στο Εθνικό Ωδείο και στο Ελληνικό Ωδείο της Αθήνας και συνέχισε τις σπουδές του για σύνθεση και διεύθυνση ορχήστρας στη Μουσική Ακαδημία του Μονάχου και στο Διεθνές Μουσικό Κέντρο του Ντάρμστατ.

Δίδαξε μουσική στα Πανεπιστήμια του Στάνφορντ και της Γιούτα των Ηνωμένων Πολιτειών, στη Μουσική Ακαδημία της Φιλαδέλφειας και στο Πανεπιστήμιο της Βοστώνης.

Από το 1974 έως το 1985 υπήρξε συνδιευθυντής όλων των δραστηριοτήτων σύγχρονης μουσικής στο Μουσικό Κέντρο του Τάνγκελγουντ. Από το 1989 κατείχε τη θέση του προέδρου της Ένωσης Ελλήνων Μουσουργών.
Υπήρξε ιδρυτής της Πειραματικής Λυρικής Σκηνής και καλλιτεχνικός διευθυντής της, από το 2004 έως το 2011. Η εργογραφία του αριθμεί πάνω από 450 έργα -πολλά από τα οποία είναι παραγγελίες μεγάλων ορχηστρών και ιδρυμάτων, και περιλαμβάνει τις όπερες «Περίανδρος» (1977-79), «Βάκχες» (1991-92), και «Οιδίπους επί Κολωνώ» (1997) [παραγγελία της Συμφωνικής Ορχήστρας της Ραδιοφωνίας SWF Μπάντεν Μπάντεν/Βραβείο Μουσικής 1998 της Ένωσης Ελλήνων Θεατρικών και Μουσικών Κρητικών], χορωδιακά έργα, καντάτες, έργα μουσικής δωματίου, έργα για σολίστ, συμφωνικά έργα και κοντσέρτα.
Ο Θεόδωρος Αντωνίου υπήρξε επίτιμος διδάκτωρ του Τμήματος Μουσικών Σπουδών του Ιονίου Πανεπιστημίου (2003), ταξιάρχης του Τάγματος της Τιμής και επίτιμος διδάκτωρ του Τμήματος Μουσικών Σπουδών του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών (2009). Έλαβε, επίσης, το βραβείο «Τιμώντας τον Ελληνικό Πολιτισμό» από το Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ (2011) και το βραβείο Απόλλων από την ΕΛΣ και την ΕΦΕΛΣ (2013). Τον Οκτώβριο του 2008 ανακηρύχθηκε ομότιμος Καθηγητής του Πανεπιστημίου της Βοστώνης. Ήταν τακτικό μέλος της Ακαδημίας Αθηνών, από το 2014.