Σ’ ένα ιστορικό θέατρο της Πατησίων, Μάρτιος 2024.
Σε λίγες μέρες έχει πρεμιέρα ο «Άμλετ».
Το θέατρο έχει μετατραπεί σε εργοτάξιο. Γίνονται ηλεκτρολογικές και κατασκευαστικές σκηνογραφικές εργασίες.
Σκόνη και μπερδεμένα καλώδια παντού. Η σκηνογράφος,ο ηλεκτρολόγος και η υπεύθυνη του θεάτρου, ανάμεσά τους.
Μετά από λίγο καταφθάνει η θιασάρχις, σκηνοθέτις και πρωταγωνίστρια (στο ρόλο του Άμλετ) της παράστασης. Απόψε θα έπρεπε να βρίσκεται στην τιμητική βραδιά για τον πατέρα της.
Κι όμως, θα είναι στο θέατρο. Στο θέατρο που της ανήκει. Που ανήκει, τέλος πάντων, εδώ και χρόνια στην οικογένεια της.
Θα είναι στο θέατρο γιατί μια βραδιά σαν κι αυτή πριν από κάποια χρόνια...
Ο Τάσος Ιορδανίδης γράφει και σκηνοθετεί:
«Τζούλια»
ένα νέο θεατρικό έργο
βασισμένο στην «Δεσποινίδα Τζούλια» του Αυγούστου Στρίντμπεργκ.
Πρεμιέρα: Δευτέρα 11 Μαρτίου 2024
Κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 21:00
στο θέατρο Άλφα – Ληναίος - Φωτίου
Η πάλη των κοινωνικών τάξεων -οι ομοιότητες και οι διαφορές τους-, το αδηφάγο πρόσωπο των μέσων μαζικής ενημέρωσης, η έννοια της φιλίας, η τοξικότητα των ανθρώπινων εξαρτητικών σχέσεων, ο κοινωνικός ρατσισμός, η χρήση ουσιών, η προδοσία, ο έρωτας στη διάσταση του πόθου,η δυσκολία του ανθρώπου να αγαπήσει, η βαθιά του ανάγκη να αγαπηθεί, το ανικανοποίητο του είδους μας.
Μήπως τελικά υπάρχει και αυτό που λέμε κάρμα; Μήπως τελικά τίποτα δεν είναι τυχαίο;
Όλα αυτά τα θέματα τίθενται κάτω από τη σκιά του υποβόσκοντος κεντρικού θέματος.
Αμαρτίες γονέων παιδεύουσι τέκνα…
«Δύο ήταν τα στοιχήματα που θέσαμε σαν ομάδα όταν ξεκινήσαμε το εγχείρημα.
- Να αποκωδικοποιήσουμε τα ζητήματα που έθεσε ο Στρίντμπεργκ στην εποχή του και να τα μεταγράψουμε - να τα μεταφέρουμε στη σύγχρονη πραγματικότητα, προσπαθώντας να καταθέσουμε εύστοχες αναγωγές και για τους ψυχισμούς των χαρακτήρων και για το περιβάλλον στο οποίο κινούνται και δρουν.
- Ο Στρίντμπεργκ στην εισαγωγή του έργου κατέθεσε το νατουραλιστικό μανιφέστο του. Μπήκαμε στη διαδικασία να φανταστούμε πως θα ήθελε να μεταφραστούν και να κατατεθούν οι αρχές αυτού του μανιφέστου σε ένα σύγχρονο ανέβασμα. Τολμήσαμε, με θάρρος και θράσος, να προσπαθήσουμε να “γκρεμίσουμε” τον τέταρτο τοίχο που υπάρχει ανάμεσα στους θεατές και τους ερμηνευτές. Για αυτό και η δράση από την κουζίνα των υπηρετών του μεταφέρεται σε ένα θέατρο.Στο εδώ και τώρα. Με την εξέλιξη των γεγονότων να πραγματοποιείται σε πραγματικό χρόνο. Με το συγκεκριμένο κώδικα υποκριτικής. Με αυτό το δραματουργικό λόγο. Στόχος, η δημιουργία της αίσθησης ή και της ψευδαίσθησης, ότι όλα αυτά που διαδραματίζονται, μπορεί και να μην ανήκουν στο πλαίσιο μιας θεατρικής παράστασης.
Εμείς χαρήκαμε πολύ και αισθανθήκαμε δημιουργικοί κατά τη διάρκεια της διαδικασίας των δοκιμών. Ελπίζουμε κι εσείς που θα μας τιμήσετε με την παρουσία σας στο θέατρο Άλφα-Ληναίος-Φωτίου, να μη μετανιώσετε για την επιλογή σας.»
Τάσος Ιορδανίδης
«Τζούλια» βασισμένο στο έργο του Α. Στρίντμπεργκ «Δεσποινίς Τζούλια»
Μετά το «Θέλω να σου κρατάω το χέρι» ο Τάσος Ιορδανίδης συστήνει στο θέατρο Άλφα-Ληναίος-Φωτίου, ένα νέο έργο με τίτλο «Φακντ-απ». Τη σκηνοθεσία υπογράφει η Θάλεια Ματίκα, σε μία απόπειρα «συνομιλίας» με εφήβους όλων των ηλικιών.
Στη σκηνή, δύο νέοι ταλαντούχοι ηθοποιοί: Αφροδίτη Λιάντου και Διονύσης Παπανδρέου.
Κατάλληλο για 12 ετών και πάνω...
Σκηνικός χώρος: μια κλινική αντιμετώπισης ψυχικών νοσημάτων κάπου στο δυτικό κόσμο.
Ρόλοι: δύο εκπρόσωποι της γενιάς Ζ, ένα κορίτσι κι ένα αγόρι.
Εκείνος είχε όνειρο να γίνει σκηνοθέτης. Εκείνη τραγουδίστρια.
Τελικά, η ζωή τα έφερε έτσι και είναι «φακντ απ».
Από την άλλη «η ζωή είναι ωραία», όπως έχει πει κι ο Ρομπέρτο Μπενίνι.
Δύο νέοι που προσπαθούν να ακουστούν σε έναν κόσμο που δεν τους ακούει. Στην προσπάθεια τους θα φτιάξουν μία δική τους πραγματικότητα. Για το τώρα και για το μετά. Για να γιατρέψουν αυτά που τους πονάνε.
Ψάχνουν έναν κοινό κώδικα.
Εκείνος πιο αποφασισμένος. Εκείνη, επιφυλακτική. Ή μήπως συμβαίνει το αντίστροφο;
Αμαρτίες γονέων παιδεύουσι τέκνα και οι κραυγές τους παλεύουν να δημιουργήσουν το νόημα της νέας ζωής που προσπαθούν να φτιάξουν.
Σε έναν κόσμο που τρέχει γρήγορα. Που κρίνει εύκολα. Που βάζει ταμπέλες με ελαφριά καρδιά. Που ζει μέσα από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Δεν θέλουν αυτό.
Εκείνος φωνάζει μέχρι την τελευταία στιγμή… Γιατί θέλει να την πείσει. Γιατί θέλει να πείσει τον εαυτό του. Σε σινεμά, σε θέατρα, σε εστιατόρια, στα αστέρια. Και εκείνη αρχίζει να γελάει… Και γεννιέται η ελπίδα πως μαζί, ο «Κεφάλας» και το «Βλήμα», μπορούν να ξεφύγουν από αυτή τηνκατάσταση.
Σημείωμα Τάσου Ιορδανίδη:
«Οι δύο νέοι μου ήρωες μπήκαν με μεγάλη ορμή στη ζωή μου.
Είναι η γενιά του εδώ και τώρα. Με τις ανησυχίες της, τους προβληματισμούς της, τα ερωτηματικά της.
Ψάχνουν το μονοπάτι για να αγαπηθούν.
Είναι το παρελθόν των ανθρώπων που πάλεψαν για τη σωτηρία της ψυχής τους.
Τι είναι πιο σημαντικό; Ο προορισμός; Ο άνθρωπος που θα σταθεί δίπλα σου; Μήπως τελικά ο ερωτευμένος είναι γεμάτος απορίες που ψάχνει απαντήσεις;
Οι δύο ήρωες είναι εσύ κι εγώ σε μια Fucked up φάση της ζωής μας.»
Μετά το «Θέλω να σου κρατάω το χέρι» ο Τάσος Ιορδανίδης συστήνει στο θέατρο Άλφα-Ληναίος-Φωτίου, ένα νέο έργο με τίτλο «Φακντ-απ». Τη σκηνοθεσία υπογράφει η Θάλεια Ματίκα, σε μία απόπειρα «συνομιλίας» με εφήβους όλων των ηλικιών.
Στη σκηνή, δύο νέοι ταλαντούχοι ηθοποιοί: Αφροδίτη Λιάντου και Διονύσης Παπανδρέου.
Κατάλληλο για 12 ετών και πάνω...
Σκηνικός χώρος: μια κλινική αντιμετώπισης ψυχικών νοσημάτων κάπου στο δυτικό κόσμο.
Ρόλοι: δύο εκπρόσωποι της γενιάς Ζ, ένα κορίτσι κι ένα αγόρι.
Εκείνος είχε όνειρο να γίνει σκηνοθέτης. Εκείνη τραγουδίστρια.
Τελικά, η ζωή τα έφερε έτσι και είναι «φακντ απ».
Από την άλλη «η ζωή είναι ωραία», όπως έχει πει κι ο Ρομπέρτο Μπενίνι.
Δύο νέοι που προσπαθούν να ακουστούν σε έναν κόσμο που δεν τους ακούει. Στην προσπάθεια τους θα φτιάξουν μία δική τους πραγματικότητα. Για το τώρα και για το μετά. Για να γιατρέψουν αυτά που τους πονάνε.
Ψάχνουν έναν κοινό κώδικα.
Εκείνος πιο αποφασισμένος. Εκείνη, επιφυλακτική. Ή μήπως συμβαίνει το αντίστροφο;
Αμαρτίες γονέων παιδεύουσι τέκνα και οι κραυγές τους παλεύουν να δημιουργήσουν το νόημα της νέας ζωής που προσπαθούν να φτιάξουν.
Σε έναν κόσμο που τρέχει γρήγορα. Που κρίνει εύκολα. Που βάζει ταμπέλες με ελαφριά καρδιά. Που ζει μέσα από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Δεν θέλουν αυτό.
Εκείνος φωνάζει μέχρι την τελευταία στιγμή… Γιατί θέλει να την πείσει. Γιατί θέλει να πείσει τον εαυτό του. Σε σινεμά, σε θέατρα, σε εστιατόρια, στα αστέρια. Και εκείνη αρχίζει να γελάει… Και γεννιέται η ελπίδα πως μαζί, ο «Κεφάλας» και το «Βλήμα», μπορούν να ξεφύγουν από αυτή τηνκατάσταση.
Σημείωμα Τάσου Ιορδανίδη:
«Οι δύο νέοι μου ήρωες μπήκαν με μεγάλη ορμή στη ζωή μου.
Είναι η γενιά του εδώ και τώρα. Με τις ανησυχίες της, τους προβληματισμούς της, τα ερωτηματικά της.
Ψάχνουν το μονοπάτι για να αγαπηθούν.
Είναι το παρελθόν των ανθρώπων που πάλεψαν για τη σωτηρία της ψυχής τους.
Τι είναι πιο σημαντικό; Ο προορισμός; Ο άνθρωπος που θα σταθεί δίπλα σου; Μήπως τελικά ο ερωτευμένος είναι γεμάτος απορίες που ψάχνει απαντήσεις;
Οι δύο ήρωες είναι εσύ κι εγώ σε μια Fucked up φάση της ζωής μας.»
Στις 17 Οκτωβρίου 1963, οι Beatles ηχογραφούσαν για πρώτη φορά σε FourTrack το τραγούδι τους I Want to Hold Your Hand(Θέλω να σου κρατάω το χέρι).
Το νούμερο ένα χιτ του 1964 στη Βρετανία έδωσε το 2021 την έμπνευση στον Τάσο Ιορδανίδη για τη συγγραφή ενός σύγχρονου θεατρικού έργου που αγαπήθηκε πολύ από το Αθηναϊκό κοινό.
Ο Τάσος Ιορδανίδης και η Θάλεια Ματίκα επιστρέφουν για 3η χρονιά στη σκηνή του Θεάτρου Άλφα – Ληναίος-Φωτίου ως «παράνομοι» εραστές που αναζητούν διέξοδο στα προβλήματα των γάμων τους.
To σκηνικό ένα δωμάτιο σε ένα ξενοδοχείο ημιδιαμονής. Και οι δυο τους. Απέναντι αλλά και δίπλα. Μαζί αλλά και χωριστά. Μία γυναίκα και ένας άντρας ή-αν προτιμάτε-ένας άντρας και μια γυναίκα, σ´ένα συναισθηματικό και ψυχολογικό bras de fer.
Είναι και οι δύο γονείς. Έχουν και οι δύο τα δίκια τους. Έχουν κάνει και οι δύο λάθη.
Η παγκόσμια δραματουργία έχει συχνά ασχοληθεί με το ζήτημα των ανθρώπινων σχέσεων, με τις ανάγκες των δύο φύλων, με τα θέλω τους και τα πρέπει τους, ίσως επειδή ο θεατής άμεσα ή έμμεσα μπορεί να ταυτιστεί πολύ εύκολα και να κινητοποιηθεί συναισθηματικά. Οι δύο ήρωες μάς «προσκαλούν» να ισορροπήσουμε ανάμεσα στο γέλιο και το δάκρυ και να αντιληφθούμε, μέσα από τις συναντήσεις τους, ότι αυτό που ψάχνουμε όλοι μας στο τέλος της ημέρας είναι η ουσιαστική συντροφικότητα. Κάποιον να μας κρατάει το χέρι.
Θα τα καταφέρουν;
Μια παράσταση που όπως επεσήμαναν οι κριτικοί, βγαίνει από την καθημερινότητα όλων μας.
Ο Τάσος Ιορδανίδης για το έργο του:
«Μία νύχτα στην καραντίνα. H Θάλεια Ματίκα ξενυχτούσε μαζί μου. Σιγοτραγουδώντας για να μην ξυπνήσουμε τα παιδιά μας αποφασίσαμε να μιλήσουμε για όλα όσα αποτελούν την καθημερινότητα που μας κυνηγά, μας κάνει ευτυχισμένους και που εν τέλει είναι η ζωή μας.
Λίγες ώρες μετά βρέθηκα να γράφω ασταμάτητα. Αφορμή τα 14 χρόνια συμβίωσης με τη Θάλεια, οι γέννες των παιδιών μας, η κοινή μας επαγγελματική ζωή, οι ώρες στο σπίτι. Το έργο περιλαμβάνει πολλά δραματοποιημένα βιογραφικά στοιχεία. Για πράγματα που έχουμε βιώσει, για πράγματα που έχω παρατηρήσει, για κάποιες προσωπικές εμπειρίες ζωής. Για τη συμβίωση. Για τον έρωτα. Για την κοινή πορεία. Για τα προβλήματα. Για τις αμφισβητήσεις. Για τις ανάγκες, τον σεβασμό, την απόγνωση, την αγάπη, την έννοια της συντροφικότητας.
Εύχομαι το κοινό αποτέλεσμα να μην απογοητεύσει κανέναν θεατή».
Ταυτότητα παράστασης
«Θέλω να σου κρατάω το χέρι» του Τάσου Ιορδανίδη
Σκηνοθεσία, μουσική επιμέλεια: Θάλεια Ματίκα
και τηλεφωνικές κρατήσεις στο ταμείο του θεάτρου: 210-5201828
Έγραψαν για την παράσταση:
«Ως ηθοποιός ο Ιορδανίδης, πατώντας επάνω στον ρόλο που πριν λίγα χρόνια αποτέλεσε τη μεγάλη του προσωπική επιτυχία στον «Πατέρα» του Στρίντμπεργκ… παραθέτει μια μετεφηβική ευαισθησία που συγκινεί.
Δίπλα του, η Θάλεια Ματίκα συμπρωταγωνιστεί συμπληρώνοντας με την καθάρια ερμηνεία της μια παράσταση συγκρουσιακή, ώρες-ώρες σπαραχτική αλλά καθόλου μελό.
Το «Θέλω να σου κρατάω το χέρι» είναι μια γενναιόδωρη συναισθηματικά παράσταση, έχοντας επιστρατεύσει όλα τα αναγκαία εργαλεία μιας σύμβασης μεταξύ θεατών και πρωταγωνιστών. Καιρό είχαμε να δούμε ένα ζευγάρι στη ζωή και στη σκηνή να παρουσιάζει ένα τόσο ζωντανό θέαμα που να συνομιλεί τόσο πετυχημένα με την πλατεία.»
Χρήστος Παρίδης - Lifo
«Το "Θέλω να σου κρατάω το χέρι" έχει τη δική του οντότητα, είναι ένα αυτοτελές, ολοκληρωμένο έργο, που μπορεί να ερμηνευτεί από οποιοδήποτε δίδυμο. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, ο Τάσος Ιορδανίδης και η Θάλεια Ματίκα, ζευγάρι στη ζωή και στη σκηνή, μοιράζονται ισόποσα τους ρόλους, ερμηνεύοντας τα δύο πρόσωπα και υπογράφοντας την παράσταση και ως καλλιτεχνικοί συντελεστές, ο μεν ως συγγραφέας, η δε ως σκηνοθέτις. Η χημεία μεταξύ τους είναι αυτονόητη και το κείμενο προκύπτει αβίαστα, ενώ σε σκηνοθετικό επίπεδο η Ματίκα έχει οργανώσει τα ημιτόνια, τα ξεσπάσματα και τις εσωτερικεύσεις του κειμένου με επιτυχία, επιμελούμενη και τις μουσικές επιλογές.»
ΤώνιαΚαράογλου - Αθηνόραμα
«Ιορδανίδης,Ματίκα δίνουν μαθήματα ερμηνείας...»
Νόρα Ράλλη - Εφημερίδα των Συντακτών
«Ο Τάσος Ιορδανίδης γράφει και δεν προσπαθεί ούτε αυτιά να χαϊδέψει, ούτε να ωραιοποιήσει καταστάσεις ούτε να δώσει συγχωροχάρτια σ ένα γλυκανάλατο happy end. Μέσα από ένα ευφυές εγκεφαλικό παιχνίδι, θέτει αντιμέτωπους τους δύο ήρωές του στην “ουδέτερη ζώνη” ενός ξενοδοχείου ημιδιαμονής, τους απογυμνώνει από τους ρόλους τους και επιχειρεί να “βγάλει” από μέσα τους αλήθειες με στόχο να βρει τους συνεκτικούς τους ιστούς.Η σκηνοθετική ματιά τηςΘάλειας Ματίκα είναι ευαίσθητη και ταυτόχρονα ρεαλιστική.
Η ερμηνευτική χημεία του πρωταγωνιστικού διδύμου αξιοπρόσεκτη. Οι δονήσεις που προκαλούν μέσα από τους διαλόγους τους, από τον τρόπο που κινούνται, αλλά και που επικοινωνούν σωματικά, δυνατές. […]
Συμπέρασμα: Ένα φρέσκο θεατρικό έργο που κάνει ανατομία στις σύγχρονες σχέσεις και σίγουρα αξίζει να δείτε, αφενός μεν γιατί εμβαθύνει στην ουσία τους, αφετέρου δε για την εξαιρετική χημεία των δύο πρωταγωνιστών. Το θέατρο Αλφα/ Ληναίος-Φωτίου, του οποίου την καλλιτεχνική διεύθυνση ανέλαβε ο Τάσος Ιορδανίδης σε μια δύσκολη χρονική συγκυρία, μπαίνει στη νέα του εποχή με τον καλύτερο τρόπο.»
Γεωργία Οικονόμου - News24.7
«Μια θεατρική παράσταση που αξίζει να δείτε, αφενός μεν για το ισχυρό νόημα που κρύβεται μέσα στο κείμενο, αφετέρου δε για την εκπληκτική χημεία και ερμηνεία του πρωταγωνιστικού διδύμου.»
Αγγελική Κατσίκα - monopoli
«Μια παράσταση ανθρώπινη που αντανακλά τις φυγές και τα άλλοθι των σύγχρονων ζευγαριών επάνα στις λείες και στιλπνές επιφάνειες των μικρών παράνομων ξενοδοχείων.»
Βασίλης Κοκκώνης - FREESUNDAY
«Η Ματίκα και ο Ιορδανίδης, μας συγκίνησαν, μας έκαναν να “μας” αναγνωρίσουμε μυστικά, να αισθανθούμε τρυφερά, να νιώσουμε μνήμες μας να ξαναζωντανεύουν. Και να δούμε μια παράσταση που αγαπήσαμε.»
Μελίνα Αδαμοπούλο - youfly
«Αν ο Χάρολντ Πίντερ χρειάστηκε να επιστρατεύσει το παράλογο για να µιλήσει σχετικά µε τις συζυγικές και εξωσυζυγικές σχέσεις, την ερωτική απιστία ή την ερωτική αναγκαιότητα, τον αρχέγονο αγώνα εξισορρόπησης της σχέσης των φύλων ή την ικανοποίηση ερωτικών φαντασιώσεων και αναζητήσεων, ο Τάσος Ιορδανίδης και η Θάλεια Ματίκα, πατώντας δηµιουργικά ακριβώς πάνω σε αυτή την πιντερική θεµατολογία, επανατοποθέτησαν όλη αυτή την προβληµατική σε µια απροσχηµάτιστη πραγµατικότητα. Σύγχρονη µόνο; Οχι, πάντα διαχρονική. Όµως σε αυτό που φάνηκαν ευφυώς ευρηµατικοί είναι το γεγονός πως επαναδιατύπωσαν στη σκηνή του Αλφα µε ρεαλιστικούς πλέον όρους την έννοια της ροµαντικής κοµεντί.»
Κώστας Β.Ζήσης- Documento
«Αυτό το έργο παρακολουθήσαμε (και ανταλλάσαμε κλεφτές και εννίοτε ευθείες ματιές με την σύζυγο μου). Και αυτό είναι που το κάνει να ξεχωρίζει. Ξεχωρίζει για την ειλικρίνεια του, για τον αυθορμητισμό του, για τις αλήθειες που εκφράζονται από τον Τάσο και την Θάλεια που ερμηνεύουν και προβάλουν από κει πάνω απ’ το θεατρικό σανίδι όλα αυτά που η σχέση ενός παντρεμένου ζευγαριού, άμεσα ή έμμεσα και χωρίς πολλές περιστροφές μπορεί να βιώσει.
Και βέβαια είναι τόσο καλές οι ερμηνείες τους, όπως και η σκηνοθετική ματιά της Θάλειας Ματίκα, που δεν σου αφήνουν περιθώρια να ”ξεφύγεις”, να νοιώσεις ότι βλέπεις, απλώς, ένα θεατρικό έργο διάρκειας 90 λεπτών. Η αμεσότητα του σε ”κρατάει” σε ένταση, σε εγρήγορση, αλλά και με το μεγάλο ”ατού” του. Που είναι η δράση και η αντίδραση του. Τίποτα δεν σε προϊδεάζει. Τίποτα δεν μπορείς να υποψιαστείς για το που θα καταλήξει αυτή η θεατρική συνθήκη των συναντήσεων ενός άντρα και μιας γυναίκας σε ένα ξενοδοχείο ημιδιαμονής. Ούτε να προβλέψεις καν, την συνέχεια, πόσο μάλλον το απρόσμενο τέλος. Ή και αν κάτι υποψιαστείς, καθόλου σίγουρος δεν είσαι! Σημαντικό στοιχείο για την ποιότητα και την ορθή προβολή ενός θεατρικού έργου, όσο και για την οξυδέρκεια του συγγραφέα του. Εν προκειμένω, του Τάσου Ιορδανίδη.»
Γιάννης Γαβρίλης - reformer
«Δύο εκπληκτικοί ηθοποιοί που αρέσκονται να αναμετριούνται με διαφορετικούς ρόλους.
Η παράσταση είναι μεγάλη και προσωπική «περιουσία» για τον Τάσο Ιορδανίδη και τη Θάλεια Ματίκα, αλλά και για όσους τη δουν.»
Παναγιώτης Μουλόπουλος - theaternow
«ΔΥΟ ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΟΙ ΗΘΟΠΟΙΟΙ, ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΤΑΙΡΙΑΣΤΟΙ ΚΑΙ ΩΣ Physique (σημαντικό αυτό στη ρεαλιστική ηθογραφία). Ήταν όλα τέλεια και παρασύρθηκα κι εγώ να κλαίω ενώ δεν είμαι παντρεμένος και δεν σκοπεύω να ξαναπαντρευτώ μετά το τελευταίο διαζύγιό μου. Αυτή είναι η μεγάλη θεατρική επιτυχία: να κινητοποιεί την ΕΝΣΥΝΑΙΣΘΗΣΗ ακόμα κι όταν ΔΕΝ σε αφορά το επί σκηνής θέμα.Δείτε αυτή την παράσταση αν θέλετε να σώσετε τον γάμο ή τον δεσμό σας. […] Δεν σας προδίδω το τέλος αυτής της καλοδομημένης αστικής κομεντί με στοιχεία νεομπαρόκ και ψυχολογικού θρίλερ.»
Δρ Κωνσταντίνος Μπούρας, Επισκέπτης Καθηγητής Θεατρικής Κριτικής στο ΕΚΠΑ -grafei.wordpress
«Δεν νομίζω πως χρειάζεται να γράψω περισσότερα. Ήδη έγραψα πάρα πολλά. Σε τέτοιες παραστάσεις, το μόνο που θα έπρεπε να γράφω είναι «Ακόμα κάθεστε; Τι περιμένετε»; Ανεπιφύλακτα προτείνεται σαν μια από τις καλύτερες προτάσεις της σεζόν.»
Νάσος Κόνιτσας - Noizy
«Μια αληθινή παράσταση βγαλμένη μέσα από την ίδια τη ζωή, που προτείνεται και δεν πρέπει να χάσει κανείς!»
Έλενα Γαζγαλή - All4fun
«Οι ερμηνείες των Ματίκα - Ιορδανίδη, ισορροπούν προσεκτικά ανάμεσα στις συναισθηματικές μεταπτώσεις και αποκαλύπτουν μια βαθειά εσωτερική κατάθεση ανησυχιών και βιωμάτων με αλληλοϋποστήριξη τόσο στην καλλιτεχνική όσο και στην προσωπική προσπάθεια που απαιτεί το ανέβασμα της παράστασης.
Με εξόφθαλμη επιρροή από Πίντερ και -γιατί όχι- Μπέργκμαν, ο Τάσος Ιορδανίδης και η Θάλεια Ματίκα συνδημιουργούν μία σκηνική πραγματικότητα, δυνατή σε σχετικότητα με τη ρεαλιστική και παντοδύναμη καθημερινότητα. […]
Μία άρτια και ταυτόχρονα συγκινητική παράσταση, ιδανική για ζευγάρια αλλά και για θεατές που αναζητούν μία ενδεικτική ιστορία που μοιάζει με τη δική τους ή και των γονιών τους και αναδεικνύει τη σημασία της συμπόρευσης στις ανθρώπινες σχέσεις.»
Ραφαέλα Χαμπίπη - theatromania
«Πραγματικά αν αξίζει να παρακολουθήσεις κάποια θεατρική παράσταση φέτος και να ξεχαστείς για δυο ώρες, τι καλύτερο από την συγκεκριμένη παράσταση;»
Χρήστος Γκόγκος - Youfly
«Τα όσα συμβαίνουν στη σκηνή του θεάτρου «Άλφα» είναι η αποθέωση της απλότητας, του συναισθήματος και του καθημερινού -ιερού- αγώνα. Ο Τάσος Ιορδανίδης και η Θάλεια Ματίκα έχουν δημιουργήσει κάτι χειροποίητο, κάτι που σε αγγίζει στην καρδιά, κάτι κοινό και μοναδικό την ίδια στιγμή. Η χημεία των Ιορδανίδη, Ματίκα είναι εκπληκτική..»
Αλέξανδρος Στεργιόπουλος – Gazetta
«Ένα έργο που σε γεμίζει απορίες, σου δίνει τροφή για σκέψη και στο τέλος βλέπεις πάνω στη σκηνή, να παίρνουν μορφή οι σκέψεις σου , όχι όμως μόνο οι δικές σου! Μαζί και σκέψεις του ανθρώπου που έχεις επιλέξει στη ζωή σου…»
Εύα Μ.Βλάχου - Peopleofart
«Τοποθετημένο σε ένα αγεωγράφητο και ανώνυμο σύμπαν, σημερινό αλλά και βαθιά διαχρονικό, το κείμενο του Τάσου Ιορδανίδη αποτελεί μια σύγχρονη, φρέσκια αλλά και οικουμενική σπουδή στον γάμο, τον έρωτα και τη συνύπαρξη...Η Θάλεια Ματίκα, από την πρωτη κιόλας στιγμή που εισβάλλει στη σκηνή, δίνει το στίγμα της δυναμικής ερμηνείας που θα ακολουθήσει...Το κλικ στην ερμηνεία του Ιορδανίδη,τη στιγμή που χτυπά στο τηλέφωνο και μιλά στον 8χρονο γιο του θα μου μείνει αξέχαστο.»
Μάνος Θηραίος – Urbanlife
«Στο θέατρο Άλφα είδαμε ένα σύγχρονο θεατρικό έργο, απόλυτα εναρμονισμένο στις συνθήκες και τη νοοτροπία της εποχής μας. […]
Το κείμενο του Τάσου Ιορδανίδη έχει μια αφοπλιστική ειλικρίνεια που δεν γίνεται να σε αφήσει αδιάφορο. Χρησιμοποιεί τη μέθοδο της δράσης- αντίδρασης στο λόγο του παρασύροντας το θεατή σε ένα συνοθύλευμα συναισθημάτων και κάνοντάς τον ξεκάθαρα να ταυτιστεί με τους δυο ήρωες του έργου.
Υποκριτικά, το αποτέλεσμα δικαιώνει το πρωταγωνιστικό δίδυμο αφού η χημεία τους επί σκηνής αλλά και γενικότερα (αφού είναι ζευγάρι και στη ζωή) είναι αδιαπραγμάτευτη. Οι σιωπές τους είναι εκκωφαντικές με το κλίμα να ηλεκτρίζεται επικίνδυνα και οι ειλικρινείς τους εντάσεις αντικατοπτρίζουν την επιθυμία τους για το μαζί, για την ουσία μιας σχέσης που δεν είναι άλλη από την συντροφικότητα και την κατανόηση των αναγκών του ζευγαριού. Θερμά συγχαρητήρια και στους δύο!
Μαριάντζελα Ψωμαδέλλη – radioalchemy.net
«Ο Τάσος Ιορδανίδης, αναντίρρητα, είναι ένας από τους καλύτερους Ηθοποιούς της γενιάς του.
Έγραψε ένα θεατρικό έργο που αφορά σχεδόν τους πάντες με συναίσθημα, χιούμορ, ενσυναίσθηση και ειλικρίνεια σαν ένα παιδί που θέλει να τα πει όλα σε μία πρόταση
Η Θάλεια Ματίκα έχω την αίσθηση ότι σκηνοθετεί με την ματιά, την υπομονή και την προσήλωση ενός Αρχιτέκτονα, τόσο καθαρές και ευδιάκριτες είναι οι γραμμές ή οι ράγες -αν προτιμάται- που κινούνται οι Ηθοποιοί. Σκηνοθετεί ευφυώς, ενδοσκοπικά και με προσήλωση στο κείμενο· υπηρετεί το κείμενο, δεν θέλει να το υπερβεί, δεν επιδιώκει να το αφομοιώσει, αλλά, να την αφομοιώσει και το πραγματώνει εξαιρετικά -συμπεριλαμβανομένης και της μουσικής επιμέλειας-!
[…] Μόνο καλά έχω να καταθέσω για αυτήν τη σύμπραξη. Έχουν μέτρο, ρυθμό, συναίσθημα, αλήθεια, πάθος, νοιάξιμο και υποκριτική ωρίμανση! Τί άλλο να ζητήσει κανείς από ένα θεατρικό -και όχι μόνο- ζευγάρι;»
«Ακολουθώντας αντίθετες πορείες οι δύο πρωταγωνιστές αποκαλύπτουν σταδιακά το παρελθόν τους, έρχονται πιο κοντά, αφήνουν το συναίσθημα να γεμίσει τα κενά τους, οδηγώντας σε νέα αδιέξοδα με τις εκρήξεις του ενός να συναντούν την ηρεμία του άλλου ως κυματοθραύστη, μέχρι τα κύματα να αλλάξουν κατεύθυνση και τα πρόσωπα να ανταλλάξουν ρόλους. Ένα ερωτικό παιχνίδι εξομολογήσεων, που μετατρέπεται σε παιχνίδι με τη φωτιά, φέρνοντας στην επιφάνεια ενδόμυχες σκέψεις και αλήθειες, που δύσκολα λέγονται. […] Πολύ καλή η χημεία των ηθοποιών, που είναι έκδηλη και στην αρμονική "συνύπαρξη" σκηνοθεσίας και κειμένου, ενώ εξίσου ενδιαφέρουσες και οι μουσικές επιλογές με το "In your room" των Depeche Mode να δίνει τον τόνο, έχοντας τις σιωπές των πρωταγωνιστών να αποδεικνύονται το ίδιο σημαντικές με τους διαλόγους τους.»
Νίκος Πράσσος - Paspartou
«Η παράσταση με τίτλο “Θέλω να σου κρατάω το χέρι”, θέλει να είναι ξεχωριστή. Δεν είναι μόνο ο τίτλος της, που είναι και τίτλος τραγουδιού των Beatles. Ούτε το ότι οι πρωταγωνιστές είναι όντως μαζί και στη ζωή. Ούτε το ότι εις εκ των δύο είναι ο δημιουργός της (Τάσος Ιορδανίδης) και η συμπρωταγωνίστριά του (Θάλεια Ματίκα) είναι, εκτός από σύντροφός του στη ζωή, και η πηγή έμπνευσής του για το έργο. Το κυριότερο είναι ίσως ο τρόπος που η παράσταση προσεγγίζει τον έρωτα. Τον έρωτα όχι τη στιγμή που γεννιέται. Ούτε καν τη στιγμή που πεθαίνει ακαριαία, μετά από μια ξαφνική απογοήτευση ή ένα τετελεσμένο. Όχι. Το “Θέλω να σου κρατάω το χέρι” πραγματεύεται τον έρωτα που πεθαίνει. Σιγά σιγά, χωρίς να το καταλάβουμε.»
Θέατρο Άλφα – Ληναίος-Φωτίου
2ος χρόνος
Θέλω να σου κρατάω το χέρι
(I want to hold your hand)
του Τάσου Ιορδανίδη
Παράταση παραστάσεων έως 28 Μαΐου 2023
Στις 17 Οκτωβρίου 1963, οι Beatles ηχογραφούσαν για πρώτη φορά σε FourTrack το τραγούδι τους I Want to Hold Your Hand (Θέλω να σου κρατάω το χέρι).
Το νούμερο ένα χιτ του 1964 στη Βρετανία έδωσε το 2021 την έμπνευση στον Τάσο Ιορδανίδη για τη συγγραφή ενός σύγχρονου θεατρικού έργου που αγαπήθηκε πολύ, την περσινή χειμερινή θεατρική περίοδο, από το Αθηναϊκό κοινό.
Ο Τάσος Ιορδανίδης και η Θάλεια Ματίκα επιστρέφουν στη σκηνή του Θεάτρου Άλφα – Ληναίος-Φωτίου ως «παράνομοι» εραστές που αναζητούν διέξοδο στα προβλήματα των γάμων τους.
To σκηνικό ένα δωμάτιο σε ένα ξενοδοχείο ημιδιαμονής. Και οι δυο τους. Απέναντι αλλά και δίπλα. Μαζί αλλά και χωριστά. Μία γυναίκα και ένας άντρας ή-αν προτιμάτε-ένας άντρας και μια γυναίκα, σ´ένα συναισθηματικό και ψυχολογικό bras de fer.
Είναι και οι δύο γονείς. Έχουν και οι δύο τα δίκια τους. Έχουν κάνει και οι δύο λάθη.
Η παγκόσμια δραματουργία έχει συχνά ασχοληθεί με το ζήτημα των ανθρώπινων σχέσεων, με τις ανάγκες των δύο φύλων, με τα θέλω τους και τα πρέπει τους, ίσως επειδή ο θεατής άμεσα ή έμμεσα μπορεί να ταυτιστεί πολύ εύκολα και να κινητοποιηθεί συναισθηματικά. Οι δύο ήρωες μάς «προσκαλούν» να ισορροπήσουμε ανάμεσα στο γέλιο και το δάκρυ και να αντιληφθούμε, μέσα από τις συναντήσεις τους, ότι αυτό που ψάχνουμε όλοι μας στο τέλος της ημέρας είναι η ουσιαστική συντροφικότητα. Κάποιον να μας κρατάει το χέρι.
Θα τα καταφέρουν;
Μια παράσταση που όπως επεσήμαναν οι κριτικοί, βγαίνει από την καθημερινότητα όλων μας.
Ο Τάσος Ιορδανίδης για το έργο του:
«Μία νύχτα στην καραντίνα. H Θάλεια Ματίκα ξενυχτούσε μαζί μου. Σιγοτραγουδώντας για να μην ξυπνήσουμε τα παιδιά μας αποφασίσαμε να μιλήσουμε για όλα όσα αποτελούν την καθημερινότητα που μας κυνηγά, μας κάνει ευτυχισμένους και που εν τέλει είναι η ζωή μας.
Λίγες ώρες μετά βρέθηκα να γράφω ασταμάτητα. Αφορμή τα 14 χρόνια συμβίωσης με τη Θάλεια, οι γέννες των παιδιών μας, η κοινή μας επαγγελματική ζωή, οι ώρες στο σπίτι. Το έργο περιλαμβάνει πολλά δραματοποιημένα βιογραφικά στοιχεία. Για πράγματα που έχουμε βιώσει, για πράγματα που έχω παρατηρήσει, για κάποιες προσωπικές εμπειρίες ζωής. Για τη συμβίωση. Για τον έρωτα. Για την κοινή πορεία. Για τα προβλήματα. Για τις αμφισβητήσεις. Για τις ανάγκες, τον σεβασμό, την απόγνωση, την αγάπη, την έννοια της συντροφικότητας.
Εύχομαι το κοινό αποτέλεσμα να μην απογοητεύσει κανέναν θεατή».
Ταυτότητα παράστασης
«Θέλω να σου κρατάω το χέρι» του Τάσου Ιορδανίδη
Σκηνοθεσία, μουσική επιμέλεια: Θάλεια Ματίκα
Σκηνικά, κοστούμια: Ηλένια Δουλαδήρη
Φωτισμοί: Ζωή Μολυβδά-Φαμέλη
Φωτογραφίες: Βαγγέλης Πατεράκης (2021-22), Ελίνα Γιουνανλή (2022-23)
Official Trailer: Jaco and the Magic beans
Video (Στιγμιότυπα παράστασης): Liccorice Pizza
Σχεδιασμός ήχου: Στέφανος Κεραμίδας
Βοηθός σκηνοθέτη: Μαρία Καρτσαφλέκη
Επικοινωνία θεάτρου: Μαρίκα Αρβανιτοπούλου | Art Ensemble
Διεύθυνση θεάτρου: Μανώλης Φραγκάκης
Παίζουν: Τάσος Ιορδανίδης - Θάλεια Ματίκα
Πληροφορίες
ΘΕΑΤΡΟ ΑΛΦΑ - ΛΗΝΑΙΟΣ-ΦΩΤΙΟΥ: 28ης Οκτωβρίου 37, Αθήνα 104 32 Ημέρες και ώρες παραστάσεων: Παρασκευή 21.00, Σάββατο 21.00, Κυριακή 19.00
Παράταση παραστάσεων έως 28 Μαΐου 2023
Διάρκεια παράστασης: 90’
Τιμές εισιτηρίων: 16 ευρώ (γενική είσοδος), 12 ευρώ (φοιτητικό, εκπαιδευτικών, άνω των 65), 8 ευρώ (ανέργων)
Προπώληση εισιτηρίων μέσω viva.gr: https://www.viva.gr/tickets/theater/alfa/thelo-na-sou-kratao-to-cheri/
και τηλεφωνικές κρατήσεις στο ταμείο του θεάτρου: 210-5201828
Έγραψαν για την παράσταση:
«Ως ηθοποιός ο Ιορδανίδης, πατώντας επάνω στον ρόλο που πριν λίγα χρόνια αποτέλεσε τη μεγάλη του προσωπική επιτυχία στον «Πατέρα» του Στρίντμπεργκ… παραθέτει μια μετεφηβική ευαισθησία που συγκινεί.
Δίπλα του, η Θάλεια Ματίκα συμπρωταγωνιστεί συμπληρώνοντας με την καθάρια ερμηνεία της μια παράσταση συγκρουσιακή, ώρες-ώρες σπαραχτική αλλά καθόλου μελό.
Το «Θέλω να σου κρατάω το χέρι» είναι μια γενναιόδωρη συναισθηματικά παράσταση, έχοντας επιστρατεύσει όλα τα αναγκαία εργαλεία μιας σύμβασης μεταξύ θεατών και πρωταγωνιστών. Καιρό είχαμε να δούμε ένα ζευγάρι στη ζωή και στη σκηνή να παρουσιάζει ένα τόσο ζωντανό θέαμα που να συνομιλεί τόσο πετυχημένα με την πλατεία.»
Χρήστος Παρίδης - Lifo
«Το "Θέλω να σου κρατάω το χέρι" έχει τη δική του οντότητα, είναι ένα αυτοτελές, ολοκληρωμένο έργο, που μπορεί να ερμηνευτεί από οποιοδήποτε δίδυμο. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, ο Τάσος Ιορδανίδης και η Θάλεια Ματίκα, ζευγάρι στη ζωή και στη σκηνή, μοιράζονται ισόποσα τους ρόλους, ερμηνεύοντας τα δύο πρόσωπα και υπογράφοντας την παράσταση και ως καλλιτεχνικοί συντελεστές, ο μεν ως συγγραφέας, η δε ως σκηνοθέτις. Η χημεία μεταξύ τους είναι αυτονόητη και το κείμενο προκύπτει αβίαστα, ενώ σε σκηνοθετικό επίπεδο η Ματίκα έχει οργανώσει τα ημιτόνια, τα ξεσπάσματα και τις εσωτερικεύσεις του κειμένου με επιτυχία, επιμελούμενη και τις μουσικές επιλογές.»
Τώνια Καράογλου - Αθηνόραμα
«Ιορδανίδης,Ματίκα δίνουν μαθήματα ερμηνείας...»
Νόρα Ράλλη - Εφημερίδα των Συντακτών
«Ο Τάσος Ιορδανίδης γράφει και δεν προσπαθεί ούτε αυτιά να χαϊδέψει, ούτε να ωραιοποιήσει καταστάσεις ούτε να δώσει συγχωροχάρτια σ ένα γλυκανάλατο happy end. Μέσα από ένα ευφυές εγκεφαλικό παιχνίδι, θέτει αντιμέτωπους τους δύο ήρωές του στην “ουδέτερη ζώνη” ενός ξενοδοχείου ημιδιαμονής, τους απογυμνώνει από τους ρόλους τους και επιχειρεί να “βγάλει” από μέσα τους αλήθειες με στόχο να βρει τους συνεκτικούς τους ιστούς.Η σκηνοθετική ματιά της Θάλειας Ματίκα είναι ευαίσθητη και ταυτόχρονα ρεαλιστική.
Η ερμηνευτική χημεία του πρωταγωνιστικού διδύμου αξιοπρόσεκτη. Οι δονήσεις που προκαλούν μέσα από τους διαλόγους τους, από τον τρόπο που κινούνται, αλλά και που επικοινωνούν σωματικά, δυνατές. […]
Συμπέρασμα: Ένα φρέσκο θεατρικό έργο που κάνει ανατομία στις σύγχρονες σχέσεις και σίγουρα αξίζει να δείτε, αφενός μεν γιατί εμβαθύνει στην ουσία τους, αφετέρου δε για την εξαιρετική χημεία των δύο πρωταγωνιστών. Το θέατρο Αλφα/ Ληναίος-Φωτίου, του οποίου την καλλιτεχνική διεύθυνση ανέλαβε ο Τάσος Ιορδανίδης σε μια δύσκολη χρονική συγκυρία, μπαίνει στη νέα του εποχή με τον καλύτερο τρόπο.»
Γεωργία Οικονόμου - News24.7
«Μια θεατρική παράσταση που αξίζει να δείτε, αφενός μεν για το ισχυρό νόημα που κρύβεται μέσα στο κείμενο, αφετέρου δε για την εκπληκτική χημεία και ερμηνεία του πρωταγωνιστικού διδύμου.»
Αγγελική Κατσίκα - monopoli
«Μια παράσταση ανθρώπινη που αντανακλά τις φυγές και τα άλλοθι των σύγχρονων ζευγαριών επάνα στις λείες και στιλπνές επιφάνειες των μικρών παράνομων ξενοδοχείων.»
Βασίλης Κοκκώνης - FREESUNDAY
«Η Ματίκα και ο Ιορδανίδης, μας συγκίνησαν, μας έκαναν να “μας” αναγνωρίσουμε μυστικά, να αισθανθούμε τρυφερά, να νιώσουμε μνήμες μας να ξαναζωντανεύουν. Και να δούμε μια παράσταση που αγαπήσαμε.»
Μελίνα Αδαμοπούλο - youfly
«Αν ο Χάρολντ Πίντερ χρειάστηκε να επιστρατεύσει το παράλογο για να µιλήσει σχετικά µε τις συζυγικές και εξωσυζυγικές σχέσεις, την ερωτική απιστία ή την ερωτική αναγκαιότητα, τον αρχέγονο αγώνα εξισορρόπησης της σχέσης των φύλων ή την ικανοποίηση ερωτικών φαντασιώσεων και αναζητήσεων, ο Τάσος Ιορδανίδης και η Θάλεια Ματίκα, πατώντας δηµιουργικά ακριβώς πάνω σε αυτή την πιντερική θεµατολογία, επανατοποθέτησαν όλη αυτή την προβληµατική σε µια απροσχηµάτιστη πραγµατικότητα. Σύγχρονη µόνο; Οχι, πάντα διαχρονική. Όµως σε αυτό που φάνηκαν ευφυώς ευρηµατικοί είναι το γεγονός πως επαναδιατύπωσαν στη σκηνή του Αλφα µε ρεαλιστικούς πλέον όρους την έννοια της ροµαντικής κοµεντί.»
Κώστας Β.Ζήσης- Documento
«Αυτό το έργο παρακολουθήσαμε (και ανταλλάσαμε κλεφτές και εννίοτε ευθείες ματιές με την σύζυγο μου). Και αυτό είναι που το κάνει να ξεχωρίζει. Ξεχωρίζει για την ειλικρίνεια του, για τον αυθορμητισμό του, για τις αλήθειες που εκφράζονται από τον Τάσο και την Θάλεια που ερμηνεύουν και προβάλουν από κει πάνω απ’ το θεατρικό σανίδι όλα αυτά που η σχέση ενός παντρεμένου ζευγαριού, άμεσα ή έμμεσα και χωρίς πολλές περιστροφές μπορεί να βιώσει.
Και βέβαια είναι τόσο καλές οι ερμηνείες τους, όπως και η σκηνοθετική ματιά της Θάλειας Ματίκα, που δεν σου αφήνουν περιθώρια να ”ξεφύγεις”, να νοιώσεις ότι βλέπεις, απλώς, ένα θεατρικό έργο διάρκειας 90 λεπτών. Η αμεσότητα του σε ”κρατάει” σε ένταση, σε εγρήγορση, αλλά και με το μεγάλο ”ατού” του. Που είναι η δράση και η αντίδραση του. Τίποτα δεν σε προϊδεάζει. Τίποτα δεν μπορείς να υποψιαστείς για το που θα καταλήξει αυτή η θεατρική συνθήκη των συναντήσεων ενός άντρα και μιας γυναίκας σε ένα ξενοδοχείο ημιδιαμονής. Ούτε να προβλέψεις καν, την συνέχεια, πόσο μάλλον το απρόσμενο τέλος. Ή και αν κάτι υποψιαστείς, καθόλου σίγουρος δεν είσαι! Σημαντικό στοιχείο για την ποιότητα και την ορθή προβολή ενός θεατρικού έργου, όσο και για την οξυδέρκεια του συγγραφέα του. Εν προκειμένω, του Τάσου Ιορδανίδη.»
Γιάννης Γαβρίλης - reformer
«Δύο εκπληκτικοί ηθοποιοί που αρέσκονται να αναμετριούνται με διαφορετικούς ρόλους.
Η παράσταση είναι μεγάλη και προσωπική «περιουσία» για τον Τάσο Ιορδανίδη και τη Θάλεια Ματίκα, αλλά και για όσους τη δουν.»
Παναγιώτης Μουλόπουλος - theaternow
«ΔΥΟ ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΟΙ ΗΘΟΠΟΙΟΙ, ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΤΑΙΡΙΑΣΤΟΙ ΚΑΙ ΩΣ Physique (σημαντικό αυτό στη ρεαλιστική ηθογραφία). Ήταν όλα τέλεια και παρασύρθηκα κι εγώ να κλαίω ενώ δεν είμαι παντρεμένος και δεν σκοπεύω να ξαναπαντρευτώ μετά το τελευταίο διαζύγιό μου. Αυτή είναι η μεγάλη θεατρική επιτυχία: να κινητοποιεί την ΕΝΣΥΝΑΙΣΘΗΣΗ ακόμα κι όταν ΔΕΝ σε αφορά το επί σκηνής θέμα.Δείτε αυτή την παράσταση αν θέλετε να σώσετε τον γάμο ή τον δεσμό σας. […] Δεν σας προδίδω το τέλος αυτής της καλοδομημένης αστικής κομεντί με στοιχεία νεομπαρόκ και ψυχολογικού θρίλερ.»
Δρ Κωνσταντίνος Μπούρας, Επισκέπτης Καθηγητής Θεατρικής Κριτικής στο ΕΚΠΑ - grafei.wordpress
«Δεν νομίζω πως χρειάζεται να γράψω περισσότερα. Ήδη έγραψα πάρα πολλά. Σε τέτοιες παραστάσεις, το μόνο που θα έπρεπε να γράφω είναι «Ακόμα κάθεστε; Τι περιμένετε»; Ανεπιφύλακτα προτείνεται σαν μια από τις καλύτερες προτάσεις της σεζόν.»
Νάσος Κόνιτσας - Noizy
«Μια αληθινή παράσταση βγαλμένη μέσα από την ίδια τη ζωή, που προτείνεται και δεν πρέπει να χάσει κανείς!»
Έλενα Γαζγαλή - All4fun
«Οι ερμηνείες των Ματίκα - Ιορδανίδη, ισορροπούν προσεκτικά ανάμεσα στις συναισθηματικές μεταπτώσεις και αποκαλύπτουν μια βαθειά εσωτερική κατάθεση ανησυχιών και βιωμάτων με αλληλοϋποστήριξη τόσο στην καλλιτεχνική όσο και στην προσωπική προσπάθεια που απαιτεί το ανέβασμα της παράστασης.
Με εξόφθαλμη επιρροή από Πίντερ και -γιατί όχι- Μπέργκμαν, ο Τάσος Ιορδανίδης και η Θάλεια Ματίκα συνδημιουργούν μία σκηνική πραγματικότητα, δυνατή σε σχετικότητα με τη ρεαλιστική και παντοδύναμη καθημερινότητα. […]
Μία άρτια και ταυτόχρονα συγκινητική παράσταση, ιδανική για ζευγάρια αλλά και για θεατές που αναζητούν μία ενδεικτική ιστορία που μοιάζει με τη δική τους ή και των γονιών τους και αναδεικνύει τη σημασία της συμπόρευσης στις ανθρώπινες σχέσεις.»
Ραφαέλα Χαμπίπη - theatromania
«Πραγματικά αν αξίζει να παρακολουθήσεις κάποια θεατρική παράσταση φέτος και να ξεχαστείς για δυο ώρες, τι καλύτερο από την συγκεκριμένη παράσταση;»
Χρήστος Γκόγκος - Youfly
«Τα όσα συμβαίνουν στη σκηνή του θεάτρου «Άλφα» είναι η αποθέωση της απλότητας, του συναισθήματος και του καθημερινού -ιερού- αγώνα. Ο Τάσος Ιορδανίδης και η Θάλεια Ματίκα έχουν δημιουργήσει κάτι χειροποίητο, κάτι που σε αγγίζει στην καρδιά, κάτι κοινό και μοναδικό την ίδια στιγμή. Η χημεία των Ιορδανίδη, Ματίκα είναι εκπληκτική..»
Αλέξανδρος Στεργιόπουλος – Gazetta
«Ένα έργο που σε γεμίζει απορίες, σου δίνει τροφή για σκέψη και στο τέλος βλέπεις πάνω στη σκηνή, να παίρνουν μορφή οι σκέψεις σου , όχι όμως μόνο οι δικές σου! Μαζί και σκέψεις του ανθρώπου που έχεις επιλέξει στη ζωή σου…»
Εύα Μ.Βλάχου - Peopleofart
«Τοποθετημένο σε ένα αγεωγράφητο και ανώνυμο σύμπαν, σημερινό αλλά και βαθιά διαχρονικό, το κείμενο του Τάσου Ιορδανίδη αποτελεί μια σύγχρονη, φρέσκια αλλά και οικουμενική σπουδή στον γάμο, τον έρωτα και τη συνύπαρξη...Η Θάλεια Ματίκα, από την πρωτη κιόλας στιγμή που εισβάλλει στη σκηνή, δίνει το στίγμα της δυναμικής ερμηνείας που θα ακολουθήσει...Το κλικ στην ερμηνεία του Ιορδανίδη,τη στιγμή που χτυπά στο τηλέφωνο και μιλά στον 8χρονο γιο του θα μου μείνει αξέχαστο.»
Μάνος Θηραίος – Urbanlife
«Στο θέατρο Άλφα είδαμε ένα σύγχρονο θεατρικό έργο, απόλυτα εναρμονισμένο στις συνθήκες και τη νοοτροπία της εποχής μας. […]
Το κείμενο του Τάσου Ιορδανίδη έχει μια αφοπλιστική ειλικρίνεια που δεν γίνεται να σε αφήσει αδιάφορο. Χρησιμοποιεί τη μέθοδο της δράσης- αντίδρασης στο λόγο του παρασύροντας το θεατή σε ένα συνοθύλευμα συναισθημάτων και κάνοντάς τον ξεκάθαρα να ταυτιστεί με τους δυο ήρωες του έργου.
Υποκριτικά, το αποτέλεσμα δικαιώνει το πρωταγωνιστικό δίδυμο αφού η χημεία τους επί σκηνής αλλά και γενικότερα (αφού είναι ζευγάρι και στη ζωή) είναι αδιαπραγμάτευτη. Οι σιωπές τους είναι εκκωφαντικές με το κλίμα να ηλεκτρίζεται επικίνδυνα και οι ειλικρινείς τους εντάσεις αντικατοπτρίζουν την επιθυμία τους για το μαζί, για την ουσία μιας σχέσης που δεν είναι άλλη από την συντροφικότητα και την κατανόηση των αναγκών του ζευγαριού. Θερμά συγχαρητήρια και στους δύο!
Μαριάντζελα Ψωμαδέλλη – radioalchemy.net
«Ο Τάσος Ιορδανίδης, αναντίρρητα, είναι ένας από τους καλύτερους Ηθοποιούς της γενιάς του.
Έγραψε ένα θεατρικό έργο που αφορά σχεδόν τους πάντες με συναίσθημα, χιούμορ, ενσυναίσθηση και ειλικρίνεια σαν ένα παιδί που θέλει να τα πει όλα σε μία πρόταση
Η Θάλεια Ματίκα έχω την αίσθηση ότι σκηνοθετεί με την ματιά, την υπομονή και την προσήλωση ενός Αρχιτέκτονα, τόσο καθαρές και ευδιάκριτες είναι οι γραμμές ή οι ράγες -αν προτιμάται- που κινούνται οι Ηθοποιοί. Σκηνοθετεί ευφυώς, ενδοσκοπικά και με προσήλωση στο κείμενο· υπηρετεί το κείμενο, δεν θέλει να το υπερβεί, δεν επιδιώκει να το αφομοιώσει, αλλά, να την αφομοιώσει και το πραγματώνει εξαιρετικά -συμπεριλαμβανομένης και της μουσικής επιμέλειας-!
[…] Μόνο καλά έχω να καταθέσω για αυτήν τη σύμπραξη. Έχουν μέτρο, ρυθμό, συναίσθημα, αλήθεια, πάθος, νοιάξιμο και υποκριτική ωρίμανση! Τί άλλο να ζητήσει κανείς από ένα θεατρικό -και όχι μόνο- ζευγάρι;»
Νίκος Ανδρείος - nikosandreios.com
«Ακολουθώντας αντίθετες πορείες οι δύο πρωταγωνιστές αποκαλύπτουν σταδιακά το παρελθόν τους, έρχονται πιο κοντά, αφήνουν το συναίσθημα να γεμίσει τα κενά τους, οδηγώντας σε νέα αδιέξοδα με τις εκρήξεις του ενός να συναντούν την ηρεμία του άλλου ως κυματοθραύστη, μέχρι τα κύματα να αλλάξουν κατεύθυνση και τα πρόσωπα να ανταλλάξουν ρόλους. Ένα ερωτικό παιχνίδι εξομολογήσεων, που μετατρέπεται σε παιχνίδι με τη φωτιά, φέρνοντας στην επιφάνεια ενδόμυχες σκέψεις και αλήθειες, που δύσκολα λέγονται. […] Πολύ καλή η χημεία των ηθοποιών, που είναι έκδηλη και στην αρμονική "συνύπαρξη" σκηνοθεσίας και κειμένου, ενώ εξίσου ενδιαφέρουσες και οι μουσικές επιλογές με το "In your room" των Depeche Mode να δίνει τον τόνο, έχοντας τις σιωπές των πρωταγωνιστών να αποδεικνύονται το ίδιο σημαντικές με τους διαλόγους τους.»
Νίκος Πράσσος - Paspartou
«Η παράσταση με τίτλο “Θέλω να σου κρατάω το χέρι”, θέλει να είναι ξεχωριστή. Δεν είναι μόνο ο τίτλος της, που είναι και τίτλος τραγουδιού των Beatles. Ούτε το ότι οι πρωταγωνιστές είναι όντως μαζί και στη ζωή. Ούτε το ότι εις εκ των δύο είναι ο δημιουργός της (Τάσος Ιορδανίδης) και η συμπρωταγωνίστριά του (Θάλεια Ματίκα) είναι, εκτός από σύντροφός του στη ζωή, και η πηγή έμπνευσής του για το έργο. Το κυριότερο είναι ίσως ο τρόπος που η παράσταση προσεγγίζει τον έρωτα. Τον έρωτα όχι τη στιγμή που γεννιέται. Ούτε καν τη στιγμή που πεθαίνει ακαριαία, μετά από μια ξαφνική απογοήτευση ή ένα τετελεσμένο. Όχι. Το “Θέλω να σου κρατάω το χέρι” πραγματεύεται τον έρωτα που πεθαίνει. Σιγά σιγά, χωρίς να το καταλάβουμε.»
Γιώργος Χατζηλάμπρου - Beasty
Ο Οργανισμός Πολιτισμού, Αθλητισμού και Νεολαίας Δήμου Αθηναίων προσφέρει 300 δωρεάν εισιτήρια για την παράσταση «Θέλω να σου κρατάω το χέρι» του Τάσου Ιορδανίδη στο Θέατρο Άλφα - Ληναίος - Φωτίουγια την Παρασκευή 21 και το Σάββατο 22 Ιανουαρίου στις 21:00. Με αυτήν την προσφορά ολοκληρώνεται η διάθεση δωρεάν εισιτηρίων για θεατρικές παραστάσεις, που πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο των χριστουγεννιάτικων εκδηλώσεων του Δήμου Αθηναίων.
Ο Δήμος Αθηναίων και ο ΟΠΑΝΔΑ θα συνεχίσουν να στηρίζουν έμπρακτα το ελληνικό θέατρο, τους ηθοποιούς και τους εργαζόμενους στον Πολιτισμό, έναν κλάδο που λόγω της πανδημίας δοκιμάζεται και πλήττεται βαθύτατα.
Η διάθεση των εισιτηρίωνθα ξεκινήσει την Παρασκευή 14 Ιανουαρίου και θα γίνεται μέσω τηλεφωνικής προ-κράτησης στο θέατρο, στο τηλέφωνο 210 5201828 από Δευτέρα έως Σάββατο 15.00 – 23.00 και Κυριακή 13.00 – 21.00
Οι κάτοχοι των εισιτηρίων θα πρέπει να έχουν πιστοποιητικό εμβολιασμού ή νόσησης.
Λίγα λόγια για την παράσταση Στις 17 Οκτωβρίου 1963, οι Beatles ηχογραφούσαν για πρώτη φορά σε FourTrack το τραγούδι τους I Want to Hold Your Hand (Θέλω να σου κρατάω το χέρι). Το νούμερο ένα χιτ του 1964 στη Βρετανία έδωσε το 2021 την έμπνευση για τη συγγραφή ενός σύγχρονου θεατρικού έργου που θα εγκαινιάσει τη νέα καλλιτεχνική εποχή ενός από τα ιστορικότερα θέατρα της Αθήνας. Το έργο του Τάσου Ιορδανίδη Θέλω να σου κρατάω το χέρι (I want to hold your hand) παρουσιάζεται από τις 29 Οκτωβρίου, στο θέατρο Άλφα - Ληναίος - Φωτίου που μετονομάστηκε προς τιμήν των «ακριβών» ιδρυτών του, Στέφανου Ληναίου και Έλλης Φωτίου. Η κούραση στον γάμο, η κρίση που βιώνουν οι άνθρωποι μετά από πολλά χρόνια συγκατοίκησης, η απιστία κι ένα ξενοδοχείο ημιδιαμονής γίνονται το σκηνικό για δύο «παράνομους» εραστές. Είναι και οι δύο γονείς. Έχουν και οι δύο τα δίκια τους. Έχουν κάνει και οι δύο λάθη. Η παγκόσμια δραματουργία έχει συχνά ασχοληθεί με το ζήτημα των ανθρώπινων σχέσεων, με τις ανάγκες των δύο φύλων, με τα θέλω τους και τα πρέπει τους, ίσως επειδή ο θεατής άμεσα ή έμμεσα μπορεί να ταυτιστεί πολύ εύκολα και να κινητοποιηθεί συναισθηματικά. Οι δύο ήρωες μάς «προσκαλούν» να ισορροπήσουμε ανάμεσα στο γέλιο και το δάκρυ και να αντιληφθούμε, μέσα από τις συναντήσεις τους, ότι αυτό που ψάχνουμε όλοι μας στο τέλος της ημέρας είναι η ουσιαστική συντροφικότητα. Κάποιον να μας κρατάει το χέρι. Θα τα καταφέρουν;
Ο Τάσος Ιορδανίδης για το έργο του: «Μία νύχτα στην καραντίνα. H Θάλεια Ματίκα ξενυχτούσε μαζί μου. Σιγοτραγουδώντας για να μην ξυπνήσουμε τα παιδιά μας αποφασίσαμε να μιλήσουμε για όλα όσα αποτελούν την καθημερινότητα που μας κυνηγά, μας κάνει ευτυχισμένους και που εν τέλει είναι η ζωή μας. Λίγες ώρες μετά βρέθηκα να γράφω ασταμάτητα. Αφορμή τα 14 χρόνια συμβίωσης με τη Θάλεια, οι γέννες των παιδιών μας, η κοινή μας επαγγελματική ζωή, οι ώρες στο σπίτι. Το έργο περιλαμβάνει πολλά δραματοποιημένα βιογραφικά στοιχεία. Για πράγματα που έχουμε βιώσει, για πράγματα που έχω παρατηρήσει, για κάποιες προσωπικές εμπειρίες ζωής. Για τη συμβίωση. Για τον έρωτα. Για την κοινή πορεία. Για τα προβλήματα. Για τις αμφισβητήσεις. Για τις ανάγκες, τον σεβασμό, την απόγνωση, την αγάπη, την έννοια της συντροφικότητας. Εύχομαι το κοινό αποτέλεσμα να μην απογοητεύσει κανέναν θεατή».
Στις 17 Οκτωβρίου 1963, οι Beatles ηχογραφούσαν για πρώτη φορά σε FourTrack το τραγούδι τους I WanttoHoldYourHand (Θέλω να σου κρατάω το χέρι).
Το νούμερο ένα χιτ του 1964 στη Βρετανία έδωσε το 2021 την έμπνευση για τη συγγραφή ενός σύγχρονου θεατρικού έργου που θα εγκαινιάσει τη νέα καλλιτεχνική εποχή ενός από τα ιστορικότερα θέατρα της Αθήνας.
Το έργο του Τάσου Ιορδανίδη Θέλω να σου κρατάω το χέρι (I wanttoholdyourhand) παρουσιάζεται από τις 29 Οκτωβρίου, στο θέατρο Άλφα - Ληναίος-Φωτίου που μετονομάστηκε προς τιμήν των «ακριβών» ιδρυτών του, Στέφανου Ληναίου και Έλλης Φωτίου.
Η κούραση στον γάμο, η κρίση που βιώνουν οι άνθρωποι μετά από πολλά χρόνια συγκατοίκησης, η απιστία κι ένα ξενοδοχείο ημιδιαμονής γίνονται το σκηνικό για δύο «παράνομους» εραστές.
Είναι και οι δύο γονείς. Έχουν και οι δύο τα δίκια τους. Έχουν κάνει και οι δύο λάθη.
Η παγκόσμια δραματουργία έχει συχνά ασχοληθεί με το ζήτημα των ανθρώπινων σχέσεων, με τις ανάγκες των δύο φύλων, με τα θέλω τους και τα πρέπει τους, ίσως επειδή ο θεατής άμεσα ή έμμεσα μπορεί να ταυτιστεί πολύ εύκολα και να κινητοποιηθεί συναισθηματικά. Οι δύο ήρωες μάς «προσκαλούν» να ισορροπήσουμε ανάμεσα στο γέλιο και το δάκρυ και να αντιληφθούμε, μέσα από τις συναντήσεις τους, ότι αυτό που ψάχνουμε όλοι μας στο τέλος της ημέρας είναι η ουσιαστική συντροφικότητα. Κάποιον να μας κρατάει το χέρι.
Θα τα καταφέρουν;
Ο Τάσος Ιορδανίδης για το έργο του:
«Μία νύχτα στην καραντίνα. H Θάλεια Ματίκα ξενυχτούσε μαζί μου. Σιγοτραγουδώντας για να μην ξυπνήσουμε τα παιδιά μας αποφασίσαμε να μιλήσουμε για όλα όσα αποτελούν την καθημερινότητα που μας κυνηγά, μας κάνει ευτυχισμένους και που εν τέλει είναι η ζωή μας.
Λίγες ώρες μετά βρέθηκα να γράφω ασταμάτητα. Αφορμή τα 14 χρόνια συμβίωσης με τη Θάλεια, οι γέννες των παιδιών μας, η κοινή μας επαγγελματική ζωή, οι ώρες στο σπίτι. Το έργο περιλαμβάνει πολλά δραματοποιημένα βιογραφικά στοιχεία. Για πράγματα που έχουμε βιώσει, για πράγματα που έχω παρατηρήσει, για κάποιες προσωπικές εμπειρίες ζωής. Για τη συμβίωση. Για τον έρωτα. Για την κοινή πορεία. Για τα προβλήματα. Για τις αμφισβητήσεις. Για τις ανάγκες, τον σεβασμό, την απόγνωση, την αγάπη, την έννοια της συντροφικότητας.
Εύχομαι το κοινό αποτέλεσμα να μην απογοητεύσει κανέναν θεατή».
Αυστηρά, μέχρι την ημέρα της πρεμιέρας, θα ισχύει η ειδική τιμή των 10 ευρώ.
ΘΕΑΤΡΟ ΑΛΦΑ - ΛΗΝΑΙΟΣ-ΦΩΤΙΟΥ
28ης Οκτωβρίου 37, Αθήνα 104 32
Τηλέφωνο: 210-5201828
Το θέατρο Άλφα - Ληναίος-Φωτίου θα λειτουργήσει:
κάθε Σάββατο και Κυριακή ως αμιγώς covid free κλειστός χώρος, μόνο για εμβολιασμένους και νοσήσαντες με πιστοποιητικό σε ισχύ (180 ημέρες μετά τον πρώτο θετικό έλεγχο).
Κάθε Παρασκευή θα είναι μεικτός χώρος, δηλαδή για όσους έχουν κάνει rapidtest με διάρκεια 48 ωρών, εμβολιασμένους και νοσήσαντες.
*Αστυνομική ταυτότητα, δίπλωμα οδήγησης ή διαβατήριο είναι απαραίτητα προκειμένου να διενεργείται έλεγχος ταυτοπροσωπίας.
Στις 17 Οκτωβρίου 1963, οι Beatles ηχογραφούσαν για πρώτη φορά σε FourTrack το τραγούδι τους I WanttoHoldYourHand (Θέλω να σου κρατάω το χέρι).
Το νούμερο ένα χιτ του 1964 στη Βρετανία έδωσε το 2021 την έμπνευση για τη συγγραφή ενός σύγχρονου θεατρικού έργου που θα εγκαινιάσει τη νέα καλλιτεχνική εποχή ενός από τα ιστορικότερα θέατρα της Αθήνας.
Το έργο του Τάσου Ιορδανίδη Θέλω να σου κρατάω το χέρι (I wanttoholdyourhand) παρουσιάζεται από τις 22 Οκτωβρίου, στο θέατρο Άλφα - Ληναίος-Φωτίου που μετονομάστηκε προς τιμήν των «ακριβών» ιδρυτών του, Στέφανου Ληναίου και Έλλης Φωτίου.
Η κούραση στον γάμο, η κρίση που βιώνουν οι άνθρωποι μετά από πολλά χρόνια συγκατοίκησης, η απιστία κι ένα ξενοδοχείο ημιδιαμονής γίνονται το σκηνικό για δύο «παράνομους» εραστές.
Η παγκόσμια δραματουργία έχει συχνά ασχοληθεί με το ζήτημα των ανθρώπινων σχέσεων, με τις ανάγκες των δύο φύλων, με τα θέλω τους και τα πρέπει τους, ίσως επειδή ο θεατής άμεσα ή έμμεσα μπορεί να ταυτιστεί πολύ εύκολα και να κινητοποιηθεί συναισθηματικά. Οι δύο ήρωες μάς «προσκαλούν» να ισορροπήσουμε ανάμεσα στο γέλιο και το δάκρυ και να αντιληφθούμε, μέσα από τις συναντήσεις τους, ότι αυτό που ψάχνουμε όλοι μας στο τέλος της ημέρας είναι η ουσιαστική συντροφικότητα. Κάποιον να μας κρατάει το χέρι.
Θα τα καταφέρουν;
Ο Τάσος Ιορδανίδης για το έργο του:
«Μία νύχτα στην καραντίνα. H Θάλεια Ματίκα ξενυχτούσε μαζί μου. Σιγοτραγουδώντας για να μην ξυπνήσουμε τα παιδιά μας αποφασίσαμε να μιλήσουμε για όλα όσα αποτελούν την καθημερινότητα που μας κυνηγά, μας κάνει ευτυχισμένους και που εν τέλει είναι η ζωή μας.
Λίγες ώρες μετά βρέθηκα να γράφω ασταμάτητα. Αφορμή τα 14 χρόνια συμβίωσης με τη Θάλεια, οι γέννες των παιδιών μας, η κοινή μας επαγγελματική ζωή, οι ώρες στο σπίτι. Το έργο περιλαμβάνει πολλά δραματοποιημένα βιογραφικά στοιχεία. Για πράγματα που έχουμε βιώσει, για πράγματα που έχω παρατηρήσει, για κάποιες προσωπικές εμπειρίες ζωής. Για τη συμβίωση. Για τον έρωτα. Για την κοινή πορεία. Για τα προβλήματα. Για τις αμφισβητήσεις. Για τις ανάγκες, τον σεβασμό, την απόγνωση, την αγάπη, την έννοια της συντροφικότητας.
Εύχομαι το κοινό αποτέλεσμα να μην απογοητεύσει κανέναν θεατή».
Αυστηρά, μέχρι την ημέρα της πρεμιέρας, θα ισχύει η ειδική τιμή των 10 ευρώ.
ΘΕΑΤΡΟ ΑΛΦΑ - ΛΗΝΑΙΟΣ-ΦΩΤΙΟΥ
28ης Οκτωβρίου 37, Αθήνα 104 32
Τηλέφωνο: 210-5201828
Το θέατρο Άλφα - Ληναίος-Φωτίου θα λειτουργήσει:
κάθε Σάββατο και Κυριακή ως αμιγώς covid free κλειστός χώρος, μόνο για εμβολιασμένους και νοσήσαντες με πιστοποιητικό σε ισχύ (180 ημέρες μετά τον πρώτο θετικό έλεγχο).
Κάθε Παρασκευή θα είναι μεικτός χώρος, δηλαδή για όσους έχουν κάνει rapidtest με διάρκεια 48 ωρών, εμβολιασμένους και νοσήσαντες, και με πληρότητα 50%.
*Αστυνομική ταυτότητα, δίπλωμα οδήγησης ή διαβατήριο είναι απαραίτητα προκειμένου να διενεργείται έλεγχος ταυτοπροσωπίας.
1η Ιουλίου στο Δημοτικό Θέατρο «Δ. Κιντής» στις 21:00
Μετά την επιτυχία των παραστάσεων για δυο σεζόν στην Αθήνα και την επίσημη συμμετοχή της στο διεθνές φεστιβάλ Ανατολικής Ευρώπης στην Τυφλίδα της Γεωργίας (http://www.tbilisiinternational.com/en), το αντιπολεμικό αριστούργημα του Ντάλτον Τράμπο σε θεατρική διασκευή Σοφίας Αδαμίδου, με τον Τάσο Ιορδανίδη στο ρόλο του Τζόνι, συνεχίζει την πορεία του και αυτό το καλοκαίρι, με πρώτο σταθμό την Ηλιούπολη, την 1η Ιουλίου, στο Δημοτικό Θέατρο «Δ. Κιντής».
«O Τζόνι πήρε το όπλο του» είναι η πρώτη παράσταση για το φετινό καλοκαιρινό φεστιβάλ της Ηλιούπολης.
Ένα σκληρό και καθηλωτικό αντιπολεμικό έργο, αλλά ταυτόχρονα μια οριστική κατάφαση στη ζωή και μαζί ένα βαθιά πολιτικό έργο από εκείνα που τα γέννησε η εποχή –μετά από έναν καταστροφικό Παγκόσμιο Πόλεμο και λίγο πριν ξεκινήσει ο επόμενος.
Γράφτηκε το 1939 και κέρδισε το Εθνικό Βραβείο Βιβλίου των ΗΠΑ. Μεταφέρθηκε από τον ίδιο στον κινηματογράφο το 1971 και απέσπασε το Διεθνές Βραβείο του Κινηματογραφικού Φεστιβάλ Καννών. Ο Τράμπο σκιαγραφεί τη μεγαλύτερη παράνοια του πολιτισμού μας σαν ένα εργοστάσιο παραγωγής κουφαριών. Στο βιβλίο -από το οποίο έγινε και η διασκευή- είναι ιδιαίτερα αιχμηρός με αυτούς που «σπέρνουν» πολέμους, «θερίζοντας» κέρδη.
Ο Τζόνι, συμβολίζει τον απλό ανώνυμο στρατιώτη, που τραυματίζεται την τελευταία μέρα του πολέμου και χάνει τα πάντα. Χωρίς χέρια και πόδια αλλά και μεγαλύτερο μέρος του κεφαλιού του κατεστραμμένο, έχοντας χάσει το πρόσωπό του, την όραση και την ακοή του, την ομιλία του. Κι όμως παραμένει Άνθρωπος. Μέσα σε αυτή την σωματική ανυπαρξία είναι κάτι που δεν το διέλυσε η οβίδα του πολέμου, το μυαλό. Αυτό που ξεχωρίζει τον άνθρωπο από τα άλλα ζώα. Η σκέψη, η συνείδηση είναι ακόμα ζωντανά μέσα σε ένα σώμα που πέθανε. Κι αν κρατάει ένα όπλο, είναι ακριβώς αυτό. Αυτό που τον ξυπνάει από το λήθαργο. Αντιλαμβάνεται ότι ακόμα είναι εκεί και σκέφτεται, αναλύει, θυμάται, νοσταλγεί, λυπάται, αντιλαμβάνεται, ξαναπιάνει το νήμα των γεγονότων και σιγά – σιγά, εκείνος ο δίχως σώμα άνθρωπος, φτάνει στην αιτία, φωνάζει, θυμώνει, εξεγείρεται… Ναι, δεν το ακούει κανείς. Κι όμως η φωνή του μυαλού του είναι τόσο δυνατή που τον ακούει ολόκληρη η ανθρωπότητα.
«Θα μείνουμε ζωντανοί, θα περπατάμε, θα μιλάμε, θα τρώμε, θα τραγουδάμε, θα γελάμε, θα αισθανόμαστε, θα αγαπάμε και θα γεννάμε τα παιδιά μας μέσα στην ασφάλεια, στην αξιοπρέπεια, στην ηρεμία, στην ειρήνη. Σχεδιάστε τους πολέμους, κυρίαρχοι των ανθρώπων, σχεδιάστε τους πολέμους και δείξτε το δρόμο κι εμείς θα σας δείξουμε τα όπλα μας».
Διάρκεια: 60’
Συντελεστές
Θεατρική διασκευή και απόδοση κειμένου: Σοφία Αδαμίδου
Το αντιπολεμικό αριστούργημα «Ο Τζόνι πήρε το όπλο του» του Ντάλτον Τράμπο με τη μορφή θεατρικού μονόλογου από τον Τάσο Ιορδανίδη στον ρόλο του Τζο, ενός νεαρού στρατιώτη θύματος της πολεμικής βίας. Μετά τα ανοιχτά θέατρα της χώρας και την επίσημη συμμετοχή της στο διεθνές φεστιβάλ Ανατολικής Ευρώπης στην Τυφλίδα της Γεωργίας (http://www.tbilisiinternational.com/en) η παράσταση συνεχίζει την πορεία της στο θέατρο Επί Κολωνώ από τις 30 Σεπτεμβρίου και κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 09.00 μ.μ.
Πόσο επίκαιρο είναι σήμερα το έργο του Τράμπο;
Αρκεί να ρίξει κανείς μια ματιά γύρω του με προσοχή, σε όλες τις εστίες πολέμου στον πλανήτη.
«Ο Τζόνι πήρε το όπλο του», μια αμείλικτη κριτική στον μιλιταρισμό και τον πόλεμο, κέρδισε το Εθνικό Βραβείο Βιβλίου των ΗΠΑ, ενώ η ταινία, που σκηνοθέτησε ο συγγραφέας, πήρε το Διεθνές Βραβείο του Κινηματογραφικού Φεστιβάλ Καννών.
Λίγα λόγια το έργο:
Ο Τζο, ένας νεαρός Αμερικανός στρατιώτης, τραυματίζεται φρικτά κατά τη διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου από μια οβίδα. Ακρωτηριασμένος στα χέρια και τα πόδια, χωρίς όραση και ακοή, με διαλυμένο πρόσωπο και, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των γιατρών, με κατεστραμμένο εγκέφαλο, μεταφέρεται στο νοσοκομείο, με την προοπτική να χρησιμοποιηθεί ως πειραματόζωο. Ωστόσο, ο Τζο, καταδικασμένος σε μια ολοκληρωτική σιωπή, αρχίζει ξαφνικά να σκέφτεται, να αισθάνεται, να ονειρεύεται και να θυμάται, διαψεύδοντας τις εκτιμήσεις της επιστήμης…
Ο ρόλος του στρατιώτη Τζο Μπόναμ αποτέλεσε το πρώτο επαγγελματικό θεατρικό εγχείρημα του Τάσου Ιορδανίδη (2006) και μάλιστα στο Black Box του θεάτρου Επί Κολωνώ. Γεγονός που δίνει και μια συναισθηματική αξία στη μεταφορά της παράστασης στον συγκεκριμένο θεατρικό χώρο.
Όπως σημειώνει η Σοφία Αδαμίδου:
«Πρόκειται για ένα τραγικά επίκαιρο έργο που συγκλονίζει με τη δύναμη και την αμεσότητά του. Ένα έργο γροθιά στο στομάχι. Ένα έργο που θέτει όλους μας απέναντι στην ευθύνη όπως την ορίζει ο Καζαντζάκης “Ν΄ αγαπάς την ευθύνη. Να λες: Εγώ, εγώ μονάχος μου έχω χρέος να σώσω τη γης. Αν δε σωθεί, εγώ φταίω”. Μπροστά σ' αυτή την ευθύνη θέτει όλους μας ο Τράμπο. Δεν ασχολείται με τον πόλεμο ως θέαμα, αλλά με τα αποτελέσματά του. Σκιαγραφεί τη μεγαλύτερη παράνοια του πολιτισμού μας σαν ένα εργοστάσιο παραγωγής κουφαριών. Στο βιβλίο μάλιστα είναι ιδιαίτερα αιχμηρός με αυτούς που «σπέρνουν» πολέμους, «θερίζοντας» κέρδη. Διαβάζοντας το βιβλίο από τα αγγλικά, το τέλος μου θύμισε το Γερμανικό Εγχειρίδιο Πόλεμο, του Μπρεχτ, που κατά μαγική σύμπτωση γράφτηκε επίσης το 1939: “Ο πόλεμος που έρχεται δεν είναι ο πρώτος. Πριν από αυτόν γίνανε κι άλλοι πόλεμοι. Όταν τελείωσε ο τελευταίος, υπήρχαν νικητές και νικημένοι. Στους νικημένους, ο φτωχός λαός πέθαινε από την πείνα. Στους νικητές ο φτωχός λαός πέθαινε το ίδιο... Στρατηγέ, ο άνθρωπος είναι χρήσιμος πολύ. Ξέρει να πετάει, ξέρει και να σκοτώνει. Μόνο που έχει ένα ελάττωμα: Ξέρει να σκέφτεται”. Αυτό μας λέει και ο Τράμπο. Η σκέψη μπορεί να αναχαιτίσει τα σχέδιά τους.»
Ο Τάσος Ιορδανίδης αναμετριέται με τον συγκεκριμένο μονόλογο ακολουθώντας τις σκηνοθετικές οδηγίες της Θάλειας Ματίκα, η οποία σημειώνει «ο Τζο, όπως κάθε άνθρωπος, το μόνο που ήθελε ήταν να ζήσει. Γεννήθηκε και μεγάλωσε σε μια όμορφη χώρα. Δεν έχει σημασία σε ποιά. Όλες οι χώρες είναι όμορφες. Ο πόλεμος όμως ακύρωσε τη ζωή του. Δεν ήταν δικός του αυτός ο πόλεμος. Ποτέ δεν έμαθε κι ούτε θα μάθει για ποιο λόγο πραγματικά έγινε αυτός ο πόλεμος, για ποιο λόγο γίνονται οι πόλεμοι. Το μόνο που νιώθει είναι το αίμα του να χτυπάει στα μηνίγγια του. Αλλά δεν πονάει. Είναι ένας ζωντανός που είναι νεκρός. Ένας νεκρός που είναι ζωντανός. Μπορεί να μην έχει ούτε πόδια, ούτε χέρια, ούτε ακοή, ούτε φωνή, να μην έχει πρόσωπο, να είναι ένα κομμάτι κρέας που το τρέφουν με σωληνάκια, αλλά χτυπάει η καρδιά του και το κυριότερο σκέφτεται. Έχει μνήμη. Θυμάται, σκέφτεται, θυμώνει, επιθυμεί, παλεύει για επικοινωνία.
στο ταμείο του Επί Κολωνώ, Ναυπλίου 12 & Λένορμαν 94, Κολωνός
τηλ 210 5138067, email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε., site: www.epikolono.gr
Στάση Μετρό Μεταξουργείο
Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε. Στάση Μεταξουργείο " width="558" height="183" />
Έγραψαν για την παράσταση: