Αντιμέτωποι με νέες αυξήσεις σε περισσότερα από 1.700 γενόσημα φάρμακα βρίσκονται οι ασφαλισμένοι μετά τη νέα ασφαλιστική τιμολογιακή πολιτική που εφάρμοσε το υπουργείο Υγείας και τέθηκε σε εφαρμογή από τη Δευτέρα.

Οι τιμές των φαρμάκων αυτών τραβάνε την ανηφόρα, με τη συμμετοχή για τους ασφαλισμένους να είναι έως και τριπλάσια, καθώς η τιμή σε ορισμένες περιπτώσεις θα αυξηθεί έως και κατά 80% [Διαβάστε αναλυτικό ρεπορτάζ στην αυριανή έντυπη έκδοση της «Εφημερίδας των Συντακτών].

Η παρέμβαση του υπουργού Υγείας μειώνει πολλές ασφαλιστικές τιμές φαρμάκων, με τη διαφορά να μεταφέρεται στις τσέπες των ασφαλισμένων, οι οποίοι, πλέον, καλούνται να πληρώσουν τη συμμετοχή επί της ασφαλιστικής τιμής, αλλά και τη διαφορά μεταξύ ασφαλιστικής κα λιανικής τιμής. 

Σύμφωνα με τον Φαρμακευτικό Σύλλογο Αττικής οι αυξήσεις εκτιμώνται έως και 80%, ενώ στην ανακοίνωση υπογραμμίζεται πως οι φαρμακοποιοί «γίνονται δέκτες οργισμένων αντιδράσεων από πολλούς ασφαλισμένους», οι οποίοι καλούνται να πληρώσουν ξαφνικά πιο ακριβά τα φάρμακα που λαμβάνουν. 

«Οι φαρμακοποιοί δεν φέρουν καμία ευθύνη για τις νέες τιμές, ξεκαθαρίζοντας πως οι λιανικές και ασφαλιστικές τιμές των φαρμάκων καθορίζονται αποκλειστικά από το υπουργείο Υγείας» επισημαίνει με νόημα ο ΦΣΑ.

Οι ασφαλιστικές τιμές αναφέρονται στο μέρος της τιμής ενός φαρμάκου που καλύπτεται από τον ΕΟΠΥΥ. Με βάση αυτές τι τιμές υπολογίζεται μετέπειτα και η συμμετοχή στη δαπάνη από τους ασφαλισμένους και η τελική τιμή στη αγορά. 

Αναλυτικά η ανακοίνωση του ΦΣΑ

«Από την Δευτέρα 12/2 που άρχισε να ισχύει το καινούριο δελτίο τιμών στα φάρμακα, οι φαρμακοποιοί γίνονται δέκτες οργισμένων αντιδράσεων από πολλούς ασφαλισμένους.

Ο Φαρμακευτικός Σύλλογος Αττικής συμμεριζόμενος την δίκαιη αγανάκτηση των πολιτών θέλει να διευκρινίσει ότι:

• Οι φαρμακοποιοί δεν φέρουν καμία ευθύνη για τον καθορισμό των τιμών των φαρμάκων.
• Οι αυξήσεις στις συμμέτοχες συγκεκριμένων, κυρίως γενοσήμων φαρμάκων, φθάνουν ακόμα και το 80%.
• Η επιβάρυνση αφορά σε πάνω από 1700 γενόσημα φάρμακα
• Οι λιανικές και ασφαλιστικές τιμές των φαρμάκων καθορίζονται από το Υπουργείο Υγείας και οι φαρμακοποιοί δεν έχουν οποιαδήποτε ευθύνη.

Σύμφωνα με δημοσιεύματα η επιβάρυνση των ασφαλισμένων θα είναι της τάξης των 30 εκ. ευρώ. Αυτό θα είναι και το ποσό που θα ωφεληθούν οι φαρμακευτικές εταιρίες καταβάλλοντας αντίστοιχα λιγότερο claw back στον ΕΟΠΥΥ. Προφανώς και αυτό είναι κυβερνητική επιλογή, στην οποία και είμαστε κατηγορηματικά αντίθετοι». 

Μπάμπης Μιχάλης

Οργή προκαλεί η απόφαση της Pfizer να αυξήσει την τιμή του πατενταρισμένου φαρμάκου της για τη θεραπεία του κορονοϊού Paxlovid σε επίπεδα τιμών... Prada.

Ο αμερικανικός φαρμακευτικός κολοσσός που έβγαλε κέρδη δεκάδων δισεκατομμυρίων στη διάρκεια της πανδημίας χάρη στα εμβόλιά της, ανακοίνωσε την προηγούμενη Τετάρτη ότι υπερδιπλασιάζει την τιμή του εν λόγω φαρμάκου στα 1.390 δολάρια. Το Paxlovid περιέχει δύο δραστικές ουσίες, το PF-07321332 και τη ριτοναβίρη, και χορηγούνται δύο δόσεις τριών χαπιών ημερησίως επί πέντε ημέρες. Ερευνητές του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ εκτίμησαν πρόσφατα ότι το κόστος παραγωγής μιας θεραπείας πέντε ημερών με τις δύο παραπάνω δραστικές ουσίες είναι μόλις 13 δολάρια. Ούτε λίγο-ούτε πολύ δηλαδή η νέα τιμή του φαρμάκου της Pfizer είναι 100 φορές μεγαλύτερη από το κόστος παραγωγής του. Είναι επίσης πάνω από 2,5 φορές υψηλότερη από την τιμή που η αμερικανική κυβέρνηση αγόρασε το Paxlovid για να το διαθέσει δωρεάν στους πολίτες μετά τον Δεκέμβριο του 2021 όταν εγκρίθηκε από τον Οργανισμό Τροφίμων και Φαρμάκων των ΗΠΑ.

Η κραυγαλέα αύξηση της τιμής ενός σκευάσματος που μπορεί να σώσει εκατομμύρια ανθρώπους από τον θάνατο προκάλεσε όπως ήταν φυσικό έντονες αντιδράσεις. Μεταξύ άλλων και από την Public Citizen, μια μη κυβερνητική οργάνωση που υπερασπίζεται τους καταναλωτές και το δημόσιο συμφέρον.

Ο Peter Maybarduk, διευθυντής του προγράμματος Access to Medicines της Public Citizen, υπενθύμισε ότι «η Pfizer έχει κερδίσει ήδη δεκάδες δισεκατομμύρια από τις πωλήσεις του Paxlovid, κυρίως μέσω μεγάλων κρατικών αγορών, και θα μπορούσε να επιλέξει τώρα να υποστηρίξει τον αγώνα κατά του Covid και να διευκολύνει την πρόσβαση στη θεραπεία μειώνοντας τις ήδη φουσκωμένες τιμές της. Αντίθετα η Pfizer επέλεξε να διπλασιάσει την τιμή του στις ΗΠΑ, τη στιγμή που η χρηματοδότηση για την πανδημία παραπαίει και ξεκινά η επισφαλής χειμερινή περίοδος των ιών. Και αυτό επιβαρύνει τους προϋπολογισμούς για την υγεία και θα συμβάλει σε περαιτέρω περιορισμό της ίασης». «Η Pfizer αντιμετωπίζει το Paxlovid σαν μια τσάντα Prada, μια πολυτέλεια για τους λίγους, παρά σαν ένα φάρμακο για τους πολλούς. Είναι ντροπή», κατέληξε ο Maybarduk σε σχετική δημοσίευσή του στην ιστοσελίδα της ΜΚΟ.

Επαγγελματίες υγείας και φορείς υποστήριξης των ασθενών εξέφρασαν από την πλευρά τους και αυτοί την ανησυχία τους για την κατακόρυφη αύξηση της τιμής του Paxlovid. Προειδοποίησαν ότι ενδέχεται να χαθούν ανθρώπινες ζωές λόγω της αδυναμίας των ασθενών να το αγοράσουν. Ας σημειωθεί ότι το Paxlovid έχει αποδειχθεί ότι μειώνει τον κίνδυνο θανάτου ή σοβαρής νόσησης από Covid-19 για ασθενείς με εξασθενημένο ανοσοποιητικό σύστημα ή παθήσεις όπως ο διαβήτης και τα καρδιακά προβλήματα.

Ενα εικοσιτετράωρο πριν από την τεράστια αύξηση της τιμής του Paxlovid, η Public Citizen σε συνεργασία με τη Health Global Access Project (Health GAP) δημοσίευσαν ανάλυση η οποία αποκάλυψε ότι πέρυσι περισσότεροι από 8 εκατομμύρια άνθρωποι με λοιμώξεις υψηλού κινδύνου Covid-19 σε χώρες χαμηλού και μεσαίου εισοδήματος δεν κατάφεραν να έχουν πρόσβαση στο φάρμακο, αφήνοντας έτσι πάνω από το 90% της ανάγκης για θεραπεία ακάλυπτο. «Τουλάχιστον 10 φορές περισσότεροι άνθρωποι είχαν ανάγκη το Paxlovid και δεν μπόρεσαν να το πάρουν στις αναπτυσσόμενες χώρες» ανέφερε χαρακτηριστικά ο Maybarduk.

Εκτός από το Paxlovid, η Pfizer παράγει ακόμη ένα από τα δύο διαθέσιμα εμβόλια mRNA για τον Covid-19. Μόνο πέρυσι οι πωλήσεις του εμβολίου και του Paxlovid έφεραν στα ταμεία της Pfizer 56 δισ. δολάρια. Τα συνολικά της κέρδη αυξήθηκαν κατά 43%, ξεπερνώντας τα 31 δισ. δολάρια, ενώ ο διευθύνων σύμβουλός της, Αλμπέρ Μπουρλά, είδε τις αποδοχές του να αυξάνονται κατά 36%, στα 33 εκατ. δολάρια. Διαβλέποντας μείωση των πωλήσεων με την υποχώρηση της πανδημίας το 2023, η Pfizer είχε εξαγγείλει ήδη από τα τέλη του 2022 τα σχέδιά της για τεράστια αύξηση της τιμής του σκευάσματός της, που ως γνωστόν είχε χρηματοδοτηθεί και με δημόσιο χρήμα, αλλά προστατεύεται από πατέντα.

Πηγή: ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ

Απάντηση δίνει ο Σύνδεσμος Φαρμακευτικών Επιχειρήσεων Ελλάδος (ΣΦΕΕ) στις ανακοινώσεις του Πανελλήνιου Συλλόγου Φαρμακαποθηκάριων, ο οποίος ανέφερε ότι για τις ελλείψεις φαρμάκων δεν ευθύνονται οι φαρμακαποθήκες, αλλά οι φαρμακευτικές εταιρείες που εφοδιάζουν συστηματικά την αγορά.

Όπως υποστηρίζει ο ΣΦΕΕ, στην πρόσφατη ενημέρωση του Πανελλήνιου Συλλόγου Φαρμακαποθηκαρίων διανεμήθηκε υλικό και διατυπώθηκαν κατηγορίες για εταιρίες μέλη του.

Σε σχετική ανακοίνωση, ο ΣΦΕΕ αναφέρει ότι:

«H Διοίκηση των Φαρμακαποθηκάριων φαίνεται να αγνοεί τα εξής:

1.    Ένας από τους παράγοντες των ελλείψεων είναι προβλήματα σε πρώτες ύλες σε παγκόσμιο επίπεδο, οι οποίες επηρεάζουν την παραγωγή πολλών φαρμάκων.

2.    Ενώ δεν υπάρχουν προβλήματα ελλείψεων φαρμάκων στα Νοσοκομεία και τα φαρμακεία του ΕΟΠΥΥ, υπάρχουν ελλείψεις στο κανάλι των ιδιωτικών φαρμακείων, των οποίων η προμήθεια γίνεται μέσω του χονδρεμπορίου

3.    Σε πολλά από τα αναφερθέντα προϊόντα, έχουμε δεχθεί σημαντικές επιστροφές το 2022, γεγονός που αποδεικνύει ότι ποσότητες λιμνάζουν στην αγορά, υποκείμενες σε εποχιακή ζήτηση παράλληλων εξαγωγών.

4.    Οι πολυεθνικές και οι τοπικές φαρμακευτικές εταιρίες ανελλιπώς (ακόμη και σε περιόδους εορτών) καλύπτουν τη ζήτηση για συνταγογραφούμενα φάρμακα και επιπλέον καθημερινά δηλώνουν τις πωλήσεις τους στον ΕΟΦ.

5.    Ο ΕΟΦ έχει τη δυνατότητα να ελέγξει εάν οι φαρμακευτικές εταιρίες καλύπτουν τις ανάγκες των ασθενών της χώρας και να ορίσει αν υφίσταται υποεφοδιασμός. Επιπλέον οι εταιρίες ενημερώνουν τον ΕΟΦ όταν προκύπτουν προβλήματα εφοδιασμού της αγοράς, για οποιαδήποτε αιτία, συμπεριλαμβανομένων προβλημάτων παραγωγής ή υπερβολικής αύξησης της ζήτησης.

6.    Ο Πανελλήνιος Σύνδεσμος Φαρμακαποθηκάριων δεν δέχθηκε ποτέ να δώσει στοιχεία για τις πωλήσεις των μελών του σε συνεχή βάση όπως η φαρμακοβιομηχανία, αλλά και η Πολιτεία δεν υποστήριξε τη διαφάνεια σε αυτόν τον τομέα. Ως εκ τούτου δεν μπορεί η Διοίκηση των Φαρμακαποθηκάριων να αναφέρεται σε υποεφοδιασμό, με αποκλειστική ευθύνη των εταιρειών.

7.    Οι χαμηλές τιμές των φαρμάκων στην Ελλάδα αφήνουν ένα τεράστιο περιθώριο κέρδους (από 50% έως 300%) σε αυτούς που πραγματοποιούν παράλληλες εξαγωγές και αυτοί είναι οι χονδρέμποροι και όχι οι φαρμακευτικές εταιρίες».

Τέλος, ο ΣΦΕΕ και οι εταιρίες μέλη του τονίζουν ότι προτεραιότητα είναι η Δημόσια Υγεία στην Ελλάδα και στην Ευρώπη και συνεργαζόμαστε με τις Αρχές και την Ευρωπαϊκή Επιτροπή για να διασφαλιστεί η συνεχής και απρόσκοπτη προμήθεια φαρμάκων στους ασθενείς.

 

Άρης Χατζηστεφάνου | Η Εφημερίδα των Συντακτών 20/08/2022

Η πρόσφατη απόφαση του ελληνικού υπουργείου Υγείας να μην προσφέρει δωρεάν πρόσβαση σε αναλώσιμα συσκευών για τον διαβήτη έρχεται ακριβώς έναν αιώνα από την πρώτη φαρμακευτική χρήση της ινσουλίνης ● Μια συναρπαστική ιστορία που μας θυμίζει τις λαμπρότερες ημέρες της ιατρικής, τις χειρότερες στιγμές του καπιταλισμού αλλά και μια τιτανομαχία που βρίσκεται σε εξέλιξη στις ΗΠΑ και θα μπορούσε να αλλάξει την πορεία της παγκόσμιας φαρμακοβιομηχανίας.

Νέα Υόρκη

Ο Φρέντερικ Μπάντινγκ θα μπορούσε να είναι ένας από τους πλουσιότερους ανθρώπους της εποχής του. Όταν κατάφερε, πριν από έναν αιώνα, να χρησιμοποιήσει για πρώτη φορά την ινσουλίνη για τη φαρμακευτική αγωγή ασθενών με διαβήτη γνώριζε ότι θα έσωζε εκατομμύρια ζωές σε όλο τον κόσμο. Όπως εξηγούσε πρόσφατα ο συγγραφέας ιατρικών θεμάτων Λέι Φίλιπς, μέχρι τότε οι γονείς που πληροφορούνταν ότι το παιδί τους πάσχει από διαβήτη ήξεραν ότι θα πεθάνει το πολύ σε έναν χρόνο.

Όταν όμως πρότειναν στον Μπάντινγκ και τους συνεργάτες του να κατοχυρώσουν με πατέντα τη νέα ανακάλυψη αυτός χαμογέλασε. «Η ινσουλίνη», τους είπε, «ανήκει σε όλο τον κόσμο, όχι σε εμένα» και πούλησε την πατέντα στο Πανεπιστήμιο του Τορόντο για το συμβολικό ποσό του ενός δολαρίου.

Προφανώς το κυρίαρχο οικονομικό σύστημα είναι εδώ για να καταστρέφει αυτές τις μεγάλες στιγμές της ανθρωπότητας και αυτό ακριβώς έκανε με την ινσουλίνη. Έναν αιώνα από την πρώτη φαρμακευτική χρήση της το 90% της παγκόσμιας αγοράς ινσουλίνης ελέγχεται από ένα άτυπο τραστ τριών πολυεθνικών, την Eli Lilly, τη Sanofi και τη Novo Nordisk, οι οποίες κερδοσκοπούν ασύστολα με το δράμα εκατομμυρίων ανθρώπων σε όλο τον πλανήτη.

Η έλλειψη ινσουλίνης είναι ένα από τα πρώτα προβλήματα που αντιμετωπίζει μια χώρα σε κρίση (σήμερα το βιώνει η Ουκρανία και παλαιότερα η Βενεζουέλα η οποία λόγω του αμερικανικών κυρώσεων αναγκαζόταν να εισάγει ινσουλίνη από την Ινδία). Ακόμη όμως και υπό αυτές τις συνθήκες πολέμου και εμπορικού αποκλεισμού η κατάσταση ίσως να είναι καλύτερη από αυτή που επικρατεί στις Ηνωμένες Πολιτείες. Εδώ η τιμή για τις δόσεις που χρειάζεται ένας ασθενής κυμαίνεται από 300 έως και 1.000 δολάρια τον μήνα, ενώ βρισκόταν κοντά στα 20 πριν από δύο δεκαετίες. Αρκετοί ασθενείς που δεν έχουν την απαιτούμενη ιατροφαρμακευτική ασφάλιση αναγκάζονται να περιορίσουν τις δόσεις τους αντιμετωπίζοντας ακόμη και τον κίνδυνο τύφλωσης, παράλυσης ή ακρωτηριασμού των άκρων. Λίγα πράγματα θα μπορούσαν να περιγράψουν καλύτερα το σημερινό πρόσωπο του καπιταλισμού από το γεγονός ότι στην πλουσιότερη χώρα του κόσμου μπορεί να σου κόψουν το πόδι γιατί δεν έχεις πρόσβαση σε ένα φάρμακο, η πατέντα του οποίου προσφέρθηκε πριν από έναν αιώνα για ένα δολάριο.

Ομολογουμένως η παρασκευή της ινσουλίνης αλλά και των υποκατάστατων φαρμάκων (που αποτελούν πρωτεΐνη και όχι μια απλή χημική ουσία) δεν είναι τόσο απλή όσο σε άλλα φάρμακα, οι πατέντες των οποίων λήγουν ύστερα από μερικές δεκαετίες. Η διατήρηση όμως της τιμής σε δυσθεώρητα ύψη είναι αποτέλεσμα της δράσης του «τραστ» των τριών εταιρειών. Με διάφορες πρακτικές εκβιασμών αλλά και με απειροελάχιστες τροποποιήσεις στη σύνθεση, που τους επιτρέπουν να ανανεώνουν τις πατέντες, καταφέρνουν να κρατούν εκτός ανταγωνισμού τους μικρότερους παίκτες. Στις ΗΠΑ, όπως εξηγούσε ο Λέι Φίλιπς σε πρόσφατη ανάλυσή του στο περιοδικό «Jacobin», η κατάσταση επιδεινώνεται από ιδιωτικές επιχειρήσεις, γνωστές ως PBM, που λειτουργούν ως μεσάζοντες ανάμεσα στις φαρμακοβιομηχανίες, τις ασφαλιστικές εταιρείες και τα φαρμακεία. Πρόκειται για ακόμη έναν ολιγοπωλιακό μηχανισμό που διαχειρίζεται μια αγορά 200 δισεκατομμυρίων δολαρίων και στην περίπτωση της ινσουλίνης ευθύνεται έως και για το 75% της τελικής τιμής.

Θα περίμενε κανείς ότι αυτά τα πανίσχυρα τραστ θα ήταν ακλόνητα. Η αντίσταση όμως γεννήθηκε εκεί που κανείς δεν το περίμενε – στο εσωτερικό των ΗΠΑ. Ο κυβερνήτης της Καλιφόρνιας, Γκάβιν Νιούσαμ, ανακοίνωσε πριν από μερικές εβδομάδες σχέδια για την παραγωγή ινσουλίνης από την Πολιτεία. «Τίποτα δεν αποδεικνύει», σημείωσε ο ίδιος, «την αποτυχία των δυνάμεων της αγοράς όσο η τιμή της ινσουλίνης».

 

Το σχέδιό του να χτυπήσει το τραστ των τριών εταιρειών είναι πολύ πιο ριζοσπαστικό από κάθε μορφή κρατικής παρέμβασης για τον έλεγχο των τιμών που υπάρχει στις αναπτυγμένες χώρες, αφού ουσιαστικά μεταφέρει την παραγωγή στον δημόσιο τομέα. Μάλιστα ο αποκαλούμενος «σοσιαλισμός της ινσουλίνης» βρίσκει ευήκοα ώτα και στην Πολιτεία του Μέιν, αλλά και στο Μίσιγκαν όπου ο κυβερνήτης είναι Ρεπουμπλικανός.

Η δημόσια εταιρεία που θα αναλάβει την παραγωγή στην Καλιφόρνια ονομάζεται CalRx και υπόσχεται να πουλά σχεδόν στην τιμή κόστους, γεγονός που αν επιτευχθεί θα αποτελέσει ένα επιτυχημένο παράδειγμα για κράτη σε όλο τον κόσμο. Τη στιγμή λοιπόν που το τραστ των φαρμακοβιομηχανιών ινσουλίνης είχε στραμμένη την προσοχή του προς χώρες όπως η Ινδία, που επιχειρούσαν να σπάσουν το ολιγοπώλιο, το χτύπημα ήρθε από το δικό τους στρατόπεδο.

Τα ερωτήματα που προκύπτουν είναι φυσικά πολλά και διάφορα. Θα διανέμει η δημόσια εταιρεία της Καλιφόρνιας δόσεις ινσουλίνης και σε άλλες Πολιτείες (και σε ποια τιμή;) ή θα δούμε το παράδοξο να πεθαίνουν άνθρωποι σε γειτονικές περιοχές γιατί η ομοσπονδιακή κυβέρνηση δεν τολμά να προχωρήσει σε ανάλογα βήματα; Θα μπορέσει η Καλιφόρνια να αντιμετωπίσει τις τρομακτικές πιέσεις από τα λόμπι των φαρμακοβιομηχανιών, τα οποία το 2021 δαπάνησαν 263 εκατομμύρια δολάρια για να κρατήσουν τις τιμές των φαρμάκων στα ύψη;

Και το βασικότερο ίσως ερώτημα: είναι τελικά οι ΗΠΑ μια ενιαία χώρα ή κάποια στιγμή θα πρέπει να διασπαστούν ανάμεσα σε Πολιτείες που ζουν στον μεσαίωνα και σε άλλες που βρίσκονται δεκαετίες μπροστά απ’ όσο θα τολμούσε να διανοηθεί η θατσερική Ευρωπαϊκή Ένωση;

Θοδωρής Γεωργακόπουλος

 

Από τα μέσα της δεκαετίας του 1990 και μέχρι σήμερα, μια τραγική επιδημία έχει σκοτώσει περίπου μισό εκατομμύριο αμερικανούς, έχει διαλύσει οικογένειες, έχει καταστρέψει νοικοκυριά και έχει αφήσει πίσω της πληγές τεράστιες σε κοινότητες κυρίως φτωχών και ταλαιπωρημένων ανθρώπων. Είναι η επιδημία των αναλγητικών οπιοιειδών φαρμάκων, τα οποία πλημμύρισαν την αγορά (νόμιμη και παράνομη) και προκάλεσαν τον εθισμό εκατομμυρίων ανθρώπων σε ολόκληρη τη χώρα. Πρόκειται για φάρμακα με ονόματα όπως Fentanyl, Vicodin και OxyContin, τα οποία χορηγούνταν με συνταγή γιατρού. Ο τρόπος που λειτουργεί η αμερικανική αγορά φαρμάκου και η απληστία ανήθικων, αχαλίνωτων κερδοσκόπων οδήγησε στην ακραία και ανεξέλεγκτη κατάχρηση αυτών των φαρμάκων και, τελικά, σε μια τεράστια εθνική τραγωδία.

Γιατί συνέβη όμως αυτή η τραγωδία; Και γιατί συνέβη ειδικά στις ΗΠΑ και όχι, ας πούμε, στην Ευρώπη; Οι λόγοι είναι πολλοί, αλλά ένα από τα καταλυτικά συμβάντα ήταν η κυκλοφορία ενός από τα παραπάνω φάρμακα το 1995: του OxyContin της φαρμακοβιομηχανίας Purdue Pharma. Εκείνη την εποχή το πιο γνωστό αποτελεσματικό αναλγητικό οπιοειδές ήταν η μορφίνη. Οι γιατροί τη χρησιμοποιούσαν όμως σπάνια, μόνο σε ακραίες περιπτώσεις και κυρίως σε καρκινοπαθείς στα τελευταία, εξαιρετικά επίπονα στάδια της ασθένειάς τους, καθώς ήταν μια ουσία πάρα πολύ ισχυρή και πολύ εθιστική. Τότε είχε εμφανιστεί και μια έντονη τάση στους ιατρικούς κύκλους για την αναγνώριση του πόνου -κάθε είδους πόνου- ως ένα σοβαρό, αυθύπαρκτο ιατρικό και κοινωνικό πρόβλημα. Σχεδόν ένας στους τρεις αμερικανούς υπέφεραν από κάποιας μορφής χρόνιο πόνο, και σε αυτό το πρόβλημα οι ιδιοκτήτες της Purdue διέγνωσαν μια επιχειρηματική ευκαιρία. Η ιδέα τους ήταν να εισάγουν στην αγορά ένα νέο αναλγητικό οπιοειδές, διαφορετικό από την μορφίνη, το οποίο θα διαφήμιζαν πολύ επιθετικά στους γιατρούς ως ασφαλές, ηπιότερο, λιγότερο επικίνδυνο, πρακτικά μη-εθιστικό και κατάλληλο για συνταγογράφηση ακόμα και για μέτριους πόνους. Το πρόβλημα ήταν ότι η δραστική ουσία αυτού του φαρμάκου δεν ήταν ηπιότερη από τη μορφίνη -ήταν δύο φορές πιο δραστική. Και, βεβαίως, ώς ένα κανονικό οπιοειδές, ήταν εξαιρετικά εθιστική. Η Purdue Pharma υποστήριξε ότι το περίβλημα του χαπιού ανάγκαζε τη δραστική ουσία να περνά στον οργανισμό σταδιακά, ούτως ώστε να μην νιώθει ο χρήστης την εθιστική ευφορική αντίδραση που προκαλούν τα άλλα παρόμοια ναρκωτικά, και έσπευσε να πάρει τη σχετική άδεια από την FDA (τον εκεί ΕΟΦ) για την κυκλοφορία του στην αγορά.

Για το τι έγινε στη συνέχεια έχουν γραφτεί πολλά άρθρα, μερικά εξαιρετικά βιβλία, ενδιαφέροντα ντοκιμαντέρ και τουλάχιστον μία εξαιρετική τηλεοπτική σειρά (λέγεται “Dopesick”, υπάρχει στο Disney+). Για να μη σας τα πολυλογώ, η έγκριση από την FDA δόθηκε σε χρόνο-ρεκόρ, οι πωλητές της Purdue ξαμολύθηκαν στις ΗΠΑ προσπαθώντας να πείσουν τους γιατρούς να συνταγογραφούν όσο περισσότερο OxyContin μπορούσαν, για οποιονδήποτε πόνο, με πλουσιοπάροχα κίνητρα και τεράστια μπόνους από την εταιρεία. Οι γιατροί άρχισαν να συνταγογραφούν για ψήλου πήδημα, η Purdue Pharma τους επιβράβευε με ταξίδια και δώρα ώστε να συνταγογραφούν ακόμα περισσότερα και, φυσικά, οι ασθενείς άρχισαν να εθίζονται. Φτιάχτηκαν ειδικές κλινικές που συνταγογραφούσαν μαζικά χαπάκια για χιλιάδες εθισμένους, ποσότητες περνούσαν στη μαύρη αγορά και, βεβαίως, οι ασθενείς βρήκαν τρόπους να σπάνε το περίβλημα για να καταναλώνουν το OxyContin σαν κανονικό ναρκωτικό και, όταν πια άρχισα να δυσκολεύονταν να το βρουν, πάρα πολλοί πέρασαν σε κάτι ευκολότερα διαθέσιμο, πολύ παρόμοιο χημικά, και φτηνότερο: την ηρωίνη. Πολύ γρήγορα, κόσμος άρχισε να πεθαίνει.

Δύο είναι τα βασικά διδάγματα αυτής της ιστορίας: η απερίγραπτη τρωτότητα και η αδιανόητη διαφθορά στην καρδιά ενός οικονομικού και κανονιστικού συστήματος που κατά τα άλλα θεωρείται επιτυχημένο (του αμερικανικού) και το περιθώριο που έχει μια συμμορία αδίστακτων, αληθινά μοχθηρών ανθρώπων να κάνει τρομερό κακό στην κοινωνία χωρίς να αντιμετωπίζει καμία σοβαρή συνέπεια μέσα σε αυτό το σύστημα.

Στο βιβλίο “The Empire of Pain” ο αμερικανός δημοσιογράφος Πάτρικ Ράντεν Κιφ περιγράφει γλαφυρά την ιστορία αυτής της συμμορίας που, στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι μια οικογένεια: η οικογένεια Σάκλερ. Την έχετε ακουστά; Πιθανότατα όχι, παρ’ όλο που είναι μια από τις πλουσιότερες οικογένειες στον κόσμο. Είναι, επίσης και κάτι άλλο: ένα από τα πιο γνωστά ονόματα στο χώρο της φιλανθρωπίας. Οι Σάκλερ έχουν βάλει το όνομά τους σε πτέρυγες των μεγαλύτερων μουσείων (στο Μετροπόλιταν της Νέας Υόρκης, στο Γκούγκενχαϊμ, στο Λούβρο) και σχολές των μεγαλύτερων πανεπιστημίων (στο Κολούμπια, την Οξφόρδη, το Χάρβαρντ, το Γέιλ) του κόσμου, αλλά για δεκαετίες, από τότε που τα τρία αδέρφια που ξεκίνησαν τη δυναστεία άρχισαν την επιχειρηματική τους δραστηριότητα στο χώρο του ιατρικού μάρκετινγκ, απέφευγαν συστηματικά να το βάζουν οπουδήποτε αλλού. Ούτε σε συνεντεύξεις, ούτε σε νομικά έγγραφα, ούτε καν σε πολλές θέσεις ευθύνης των επιχειρήσεών τους. Μια οικογένεια τυλιγμένη στη μυστικοπάθεια που κάποια στιγμή άρχισε να βγάζει πάρα, πάρα πολλά λεφτά (υπολογίζεται ότι, ως αποκλειστικοί μέτοχοι, τράβηξαν από την Purdue Pharma πάνω από $10 δισ.) ως, πρακτικά, “νόμιμοι” έμποροι ναρκωτικών.

Η ανάγνωση του βιβλίου προκαλεί απόγνωση σε όποια ή όποιον εξακολουθεί να πιστεύει ακόμα στην αξιοπιστία και την εγκυρότητα των θεσμών στις ΗΠΑ. Ο Ράντεν Κιφ, μέσα από εκτενή έρευνα στα στοιχεία που ήρθαν στη δημοσιότητα μετά την (πολύ καθυστερημένη) επέμβαση της δικαιοσύνης γράφει για το πώς η FDA έδωσε τόσο γρήγορα την έγκριση στην κυκλοφορία του φαρμάκου με την ένδειξη “λιγότερο εθιστικό”, για το πώς το υπεύθυνο στέλεχος της FDA που ενέκρινε το φάρμακο στη συνέχεια παραιτήθηκε από την υπηρεσία και έπιασε δουλειά στην Purdue Pharma (!) για το πώς εισαγγελείς, πολιτικοί και δικαστές συντάσσονταν ανερυθρίαστα και ξεδιάντροπα με το πλευρό της εταιρείας σε κάθε βήμα, για το πώς στρατιές δικηγόρων χρησιμοποιούσαν κάθε διαθέσιμο κόλπο, παραθυράκι και στρατηγική καθυστέρησης για να μην αποκαλυφθεί ή τελεσιδικήσει τίποτε, για το πώς ασκούνταν πολιτικές πιέσεις σε όποιους εισαγγελείς προσπαθούσαν να κινηθούν εναντίον της εταιρείας, και για το πώς σε όλες τις περιπτώσεις τα μέλη της οικογένειας εξασφάλιζαν με τα λεφτά και την επιρροή τους ότι δεν θα βρεθούν ποτέ κατηγορούμενοι για τίποτε. 

Στις ελεύθερες οικονομίες ο ρόλος του κράτους είναι να βάζει τους κανόνες και να επιβλέπει την τήρησή τους για να διαφυλάξει το δημόσιο συμφέρον, ειδικά στις περιπτώσεις που το “αόρατο χέρι” της αγοράς είναι ανίκανο να προβλέψει ή να περιορίσει φαινόμενα σαν της Purdue Pharma. Τελικά, δεκαετίες μετά, κι αφού τεκμηριώθηκαν τα εγκλήματά της πέραν πάσης αμφιβολίας, η Purdue Pharma πέρασε σε καθεστώς χρεοκοπίας και πλήρωσε ένα πρόστιμο δισεκατομμυρίων (ένα πολύ μικρό ποσοστό του τζίρου της όλα αυτά τα χρόνια). Η οικογένεια εξευτελίστηκε δημόσια, τα μουσεία και τα πανεπιστήμια (με πολύ μεγάλη καθυστέρηση) κατέβασαν το όνομά τους από τις πτέρυγές τους. Αλλά οι Σάκλερ κράτησαν τα δισεκατομμύριά τους, και τα απολαμβάνουν σήμερα στις επαύλεις τους ανά τον κόσμο. Η τραγωδία των οπιοειδών είναι μια τρανταχτή ήττα του αμερικανικού συστήματος, μια καθολική αποτυχία των ελεγκτικών μηχανισμών, της δικαιοσύνης, της επιστημονικής κοινότητας, της κοινωνίας των πολιτών, της δημοσιογραφίας, των πάντων. Είναι λίγο ανακουφιστικό να διαπιστώνει κανείς ότι στην Ευρωπαϊκή Ένωση μια τέτοια καθολική ήττα όλων των μηχανισμών ελέγχου της αγοράς θα ήταν πάρα πολύ δύσκολο να συμβεί, αλλά είναι και απελπιστικό να διαπιστώνει κανείς ότι στην πλουσιότερη χώρα του κόσμου, εκεί όπου οι φυλακές είναι γεμάτες με χρήστες ναρκωτικών ουσιών, ούτε ένας από τους δισεκατομμυριούχους Σάκλερ δεν θα περάσει ούτε μία μέρα στη φυλακή.

Πηγή: kathimerini.gr

Νότης Μαριάς: Κυνική ομολογία της Κομισιόν-H νομική ασυλία των πολυεθνικών του φαρμάκου αποτελεί κίνητρο για την ταχύτερη δημιουργία του κορονοεμβολίου!!!

Απίστευτο και όμως αληθινό. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή (Κομισιόν) με επίσημο έγγραφό της ομολογεί αυτό που όλοι μας υποψιαζόμασταν. Ότι δηλαδή οι κυβερνήσεις των κρατών μελών της ΕΕ χορήγησαν νομική ασυλία στις πολυεθνικές του φαρμάκου προκειμένου να προχωρήσουν στην παρασκευή του κορονοεμβολίου το ταχύτερο δυνατόν.!!! Γιατί χωρίς δήθεν «το κίνητρο αυτό» η παρασκευή του κορονοεμβολίου θα γινόταν σε δέκα χρόνια!!! 

Αυτό προκύπτει από την έγγραφη Απάντηση που έδωσε η Κομισιόν στην υπ΄ αριθμ. 0127/2021 Αναφορά που κατέθεσε στις 3 Φεβρουαρίου 2021 ενώπιον της Επιτροπής Αναφορών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου ο Πρόεδρος του Κόμματος ΕΛΛΑΔΑ- Ο ΑΛΛΟΣ ΔΡΟΜΟΣ, πρώην Ευρωβουλευτής και Καθηγητής Θεσμών της ΕΕ στο Πανεπιστήμιο Κρήτης Νότης Μαριάς. 

Μάλιστα ενώ το έγγραφο της Κομισιόν φέρει ημερομηνία 27  Σεπτεμβρίου 2021 τελικά κοινοποιήθηκε στον Νότη Μαριά το 2022!!! καθώς παρέμενε επί μήνες ως επτασφράγιστο μυστικό.

Επισημαίνεται ότι με την από 3 Φεβρουαρίου 2021 Αναφορά του ο Νότης Μαριάς είχε  καταγγείλει ότι Βρυξέλλες και Αθήνα είχαν συνομολογήσει λεόντειες και σκανδαλώδεις ρήτρες αποκλεισμού ευθύνης και αποζημίωσης υπέρ της AstraZeneca για το εμβόλιο κατά του COVID-19. Επισήμαινε δε ότι οι ρήτρες αυτές που συμφωνήθηκαν με τις πολυεθνικές των εμβολίων ήταν παράνομες. Μάλιστα μέγα σκάνδαλο αποτελούσε η παραίτηση ΕΕ, Ελλάδας και των άλλων κρατών μελών της ΕΕ ακόμη και από τις εγγυήσεις της νομολογίας του Δικαστηρίου της ΕΕ για τα εμβόλια.

Η Αναφορά του Νότη Μαριά σε μεγάλο βαθμό επικεντρωνόταν σε καταγγελίες για τις σκανδαλώδεις ρήτρες απαλλαγής ευθύνης που συνομολόγησε η Κομισιόν, η ελληνική κυβέρνηση και οι άλλες κυβερνήσεις υπέρ της AstraZeneca. Ιδίως δε καθώς σύμφωνα με τις ρήτρες αυτές αν κάτι συμβεί σε κάποιον εμβολιασθέντα με το εν λόγω εμβόλιο τότε ευθύνη αποζημίωσης υπάρχει μόνο εκ μέρους των κρατών μελών της ΕΕ και όχι εκ μέρους της πολυεθνικής.

Μάλιστα στις 30/6/2021 η Πρόεδρος της Επιτροπής Αναφορών ενημέρωσε τον Νότη Μαριά ότι η Αναφορά του κρίθηκε παραδεκτή και διαβιβάστηκε για προκαταρκτική έρευνα στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή αλλά και στην αρμόδια Επιτροπή Περιβάλλοντος,
Δημόσιας Υγείας και Ασφάλειας των Τροφίμων του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου για γνώμη. 

Ζήτημα λοιπόν τεράστιων πολιτικών διαστάσεων και μάλιστα εν μέσω πανδημίας προκύπτει από τους χειρισμούς της Κομισιόν και των κυβερνήσεων των κρατών μελών της ΕΕ καθώς από την παραπάνω από 27/9/2021 Απάντηση της Κομισιόν  αποδεικνύεται η βασιμότητα των ισχυρισμών του Νότη Μαριά αφού  η ίδια η Κομισιόν επιβεβαιώνει ότι χορήγησε νομική ασυλία στην AstraZeneca σε περίπτωση που κάποιος υποστεί βλάβη στην υγεία του έχοντας εμβολιασθεί με εμβόλιο της AstraZeneca.

Έτσι η Κομισιόν στην Απάντησή της αφού επισημαίνει ότι δήθεν «έχει διασφαλίσει ότι όλες οι συμφωνίες προαγοράς συνάδουν πλήρως με το δίκαιο της ΕΕ και ότι σέβονται πλήρως και προστατεύουν τα δικαιώματα των πολιτών, σύμφωνα με την οδηγία για την ευθύνη λόγω ελαττωματικών προϊόντων», στη συνέχεια  ομολογεί επί λέξει τα εξής: «Σύμφωνα με τους κανόνες περί ευθύνης της ΕΕ, η ευθύνη βαραίνει τον παρασκευαστή. Ωστόσο, οι συμφωνίες προαγοράς προβλέπουν ότι τα κράτη μέλη αποζημιώνουν τον παρασκευαστή για ενδεχόμενες ευθύνες που προκύπτουν, υπό συγκεκριμένες προϋποθέσεις που καθορίζονται στη συμφωνία προαγοράς».

 

Επομένως η ίδια η Κομισιόν παραδέχεται ότι τελικά τα κράτη μέλη της ΕΕ άρα και η Ελλάδα θα αποζημιώσει την AstraZeneca για ενδεχόμενες ευθύνες της ως παρασκευάστρια εταιρεία σε περίπτωση που κάποιος εμβολιασθείς υποστεί βλάβη στην υγεία του. Δηλαδή η Κομισιόν επιβεβαιώνει πλήρως το περιεχόμενο της Αναφοράς του Νότη Μαριά και όλα αυτά ήδη από τις 27 Σεπτεμβρίου 2021 όταν και η Κομισιόν έστειλε την Απάντησή της στην Επιτροπή Αναφορών.

Επιπλέον η Κομισιόν αναφερόμενη σε «συμφωνίες προαγοράς» παραδέχεται ότι η παραπάνω νομική ασυλία που χορηγήθηκε στην AstarZeneca προφανώς ισχύει και για τις άλλες παρασκευάστριες εταιρείες εμβολίων κατά του κορονοϊού.

Τέλος η Κομισιόν επιχειρώντας να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα για το γεγονός ότι οι «συμφωνίες προαγοράς  προβλέπουν ότι τα κράτη μέλη αποζημιώνουν τον παρασκευαστή για ενδεχόμενες ευθύνες που προκύπτουν, υπό συγκεκριμένες προϋποθέσεις που καθορίζονται στη συμφωνία προαγοράς», επισημαίνει:

«Οι συμφωνίες προαγοράς επιτυγχάνουν τη σωστή ισορροπία μεταξύ της ανάγκης πλήρους συμμόρφωσης με την ισχύουσα νομοθεσία της ΕΕ και της ανάγκης παροχής κινήτρων στις φαρμακευτικές εταιρείες, για την ανάληψη του αντίστοιχου κινδύνου, ούτως ώστε το εμβόλιο κατά της νόσου COVID-19 να διατεθεί εγκαίρως στα κράτη μέλη, δεδομένου ότι οι παρασκευαστές αναμένεται να αναπτύξουν ασφαλή εμβόλια σε πολύ μικρότερο χρονικό διάστημα από το σύνηθες χρονικό διάστημα των 10 ετών».

Δηλαδή σε απλά ελληνικά η Κομισιόν λέει ότι υπό κανονικές συνθήκες τα εμβόλια αναπτύσσονται μέσα σε μια δεκαετία. Όμως λόγω της πανδημίας και προκειμένου τα εμβόλια να αναπτυχθούν σε πολύ πιο σύντομο διάστημα προκύπτει δήθεν η ανάγκη παροχής κινήτρων στις φαρμακευτικές εταιρείες σε σχέση με την ανάληψη κινδύνου. Όπερ  σημαίνει ότι τελικά το κόστος αποζημίωσης για πιθανές βλάβες υγείας των εμβολιαζομένων το αναλαμβάνουν  σε τελική ανάλυση τα ίδια τα κράτη μέλη τα οποία και θα αποζημιώνουν τις παρασκευάστριες φαρμακευτικές εταιρείες.

«Και την πίτα ολάκερη και τον σκύλο χορτάτο» όπως λέει και ο λαός μας, καθώς και τα κέρδη από τις πωλήσεις των εμβολίων θα πηγαίνουν στις τσέπες των πολυεθνικών φαρμακευτικών εταιρειών και αν υπάρξει βλάβη στην υγεία όσων εμβολιασθούν τελικά το μάρμαρο της αποζημίωσης θα βαραίνει τα κράτη μέλη!!!

Όμως έτσι ανακύπτει σε όλο του το μεγαλείο το ζήτημα του περίφημου ηθικού κινδύνου. Διερωτάται λοιπόν κανείς ποια τελικά θα είναι η συμπεριφορά των φαρμακευτικών εταιρειών που παρασκευάζουν τα εμβόλια κατά του κορονοϊού και μάλιστα «σε πολύ μικρότερο χρονικό διάστημα από το σύνηθες χρονικό διάστημα των 10 ετών» όταν γνωρίζουν ότι η ενδεχόμενη αποζημίωση για βλάβες στην υγεία όσων εμβολιασθούν με τα εμβόλια τους τελικά θα καλυφθεί από τα κράτη μέλη;

Και όλα αυτά βεβαίως όταν επίσης έχουν το κίνητρο να παράξουν το εμβόλιο προκειμένου να αυξήσουν τα κέρδη τους όπως άλλωστε έχει ήδη συμβεί;

Να γιατί λοιπόν κάποιοι ακόμη και σήμερα επιχειρούν να θάψουν την Αναφορά του Νότη Μαριά. 

Γιατί αν αυτή συζητηθεί δημόσια ενώπιον της Επιτροπής Αναφορών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου τότε, στην εν λόγω συνεδρίαση η οποία μεταδίδεται live streaming  και σε διερμηνεία των  24 επισήμων γλωσσών της ΕΕ, θα τεθούν δημόσια όλα τα παραπάνω ζητήματα και οι υπεύθυνοι θα κληθούν να λογοδοτήσουν.

Πηγή: militaire.gr

του Αλέξανδρου Γιατζίδη, διευθυντή σύνταξης, medlabnews.gr

Η φαρμακοβιομηχανία κρούει τον κώδωνα του κινδύνου στη κυβέρνηση και ζητά αναπροσαρμογή του προϋπολογισμού, της φαρμακευτικής δαπάνης. Επίσης ζητούν την κατάργηση του clawback το οποίο φτάνει στο ύψος του 40% κάθε έτος την στιγμή που όταν επιβλήθηκε, θεωρήθηκε προσωρινό μέτρο.


Ο ΕΟΠΥΥ εφάρμοσε το clawback με επιταγή των μνημονίων σε βάρος όλων των παρόχων του (από φαρμακευτικές εταιρείες μέχρι απλών φυσικών προσώπων γιατρών κλπ), από το 2013 και με την προοπτική να το καταργήσει τον επόμενο χρόνο. Όμως όπως τελικά φαίνεται ακόμα και σήμερα συνεχίζει να υπάρχει και μάλιστα έχει τάσεις αυξητικές.

   TA ΠΕΡΙΘΩΡΙΑ  ΕΧΟΥΝ  ΕΞΑΝΤΛΗΘΕΙ

Οι φαρμακοβιομηχανίες διαμαρτύρονται και λένε ότι η άμεση και έμμεση φορολογία των φαρμακευτικών παραγωγικών επιχειρήσεων φτάνει στο 70% του τζίρου τους πράγμα που καθιστά πλέον μη βιώσιμη τη λειτουργία τους.

Ο Σύνδεσμος Φαρμακευτικών Επιχειρήσεων Ελλάδος ενημερώνει ότι η δημόσια φαρμακευτική δαπάνη δεν επαρκεί να καλύψει τις ολοένα αυξανόμενες ανάγκες της χώρας μας, η υπέρβασή της είναι ανεξέλεγκτη, οι σπατάλες και οι καταχρήσεις συνεχίζονται, οι μεταρρυθμίσεις καθυστερούν. Η βιωσιμότητα, όμως, του Συστήματος Υγείας συνδέεται με την πρόσβαση των ασθενών στις σωτήριες για τη ζωή τους, υπάρχουσες αλλά και μελλοντικές, θεραπείες. Συνεπώς, η βιωσιμότητα του Συστήματος Υγείας είναι άμεσα συνυφασμένη με τη βιωσιμότητα των φαρμακευτικών εταιριών και αυτό θα πρέπει επιτέλους να γίνει κατανοητό από την πολιτική ηγεσία. Ο κλάδος του φαρμάκου είναι ένας πολύ σημαντικός αναπτυξιακός πυλώνας και η υγεία είναι επένδυση και όχι κόστος για τη χώρα μας. Απαιτείται τώρα μία ξεκάθαρη πολιτική απόφαση για μία προβλέψιμη και πιο βιώσιμη φαρμακευτική πολιτική. Τα περιθώρια έχουν εξαντληθεί. 

Αντιλαμβανόμενο το Υπουργείο Υγείας το τεράστιο πρόβλημα που έχει δημιουργηθεί όλα αυτά τα μνημονιακά χρόνια, προτίθεται να αλλάξει τον τρόπο υπολογισμού του clawback.

Μέχρι σήμερα η αναλογία του clawback είναι 90% στην αγορά του φαρμάκου και 10% στα αναπτυσσόμενα φάρμακα δηλαδή στο προϊόν. Το Υπουργείο σκέπτεται να το μεταβάλει, με επικρατέστερη την κατανομή του κατά 70% σε όλη την αγορά του φαρμάκου και κατά 30% στα αναπτυσσόμενα φάρμακα δηλαδή στο προϊόν.

Με αυτό τον τρόπο όμως είναι σαν να «τιμωρούνται» τα φάρμακα που προφανώς η αύξηση των πωλήσεών τους, οφείλεται στο ότι έχουν σημαντικό θεραπευτικό αποτέλεσμα. Υπάρχει δε ο κίνδυνος εταιρείες με καινοτόμα φάρμακα μαζί με το rebate να φτάνουν να επιβαρύνονται με 60 - 70 % των πωλήσεων τους καθιστώντας αδύνατη την λειτουργία τους. Και φυσικά προκειμένου να αντιμετωπιστεί η βιωσιμότητα των εταιρειών υπάρχει κίνδυνος να μην μπορούν να κυκλοφορήσουν νέα και αποτελεσματικά φάρμακα στην Ελληνική αγορά. 

Εχει ενδιαφέρον ότι οι ελληνικές επιχειρήσεις που επιθυμούσαν η αναλογία 90-10 να είναι μέχρι και 50-50 αντιλαμβάνονται τώρα ότι θα πληρώσουν μεγαλύτερο clawback και αν επιτυγχανόταν το 50-50 θα κατέβαλαν ακόμη υψηλότερο.

Μέσα στους επικείμενους σχεδιασμούς επίσης είναι η τιμολόγηση να γίνεται με βάση τη χαμηλότερη τιμή της Ευρωζώνης. Μέχρι σήμερα η τιμή ενός φαρμάκου προέκυπτε από το Μ.Ο. των 3 χαμηλότερων τιμών των 28 χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Αν όμως ισχύσει η χαμηλότερη τιμή μπορεί να διευκολύνει πρόσκαιρα την πολιτική του Υπουργείου όμως πυροδοτεί το φαινόμενο των παράλληλων εξαγωγών δίνοντας σημαντικά οικονομικά κίνητρα στους επιτήδειους. Επίσης υπάρχει κίνδυνος να υπάρξουν προβλήματα επάρκειας φαρμάκων στην χώρα. Είναι χαρακτηριστικό ότι παρόλο που τιμολογούνται τα φάρμακα με το μέσο όρο των 3 χαμηλότερων τιμών των 28 χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης-, λόγω των παράλληλων εξαγωγών ο ΕΟΦ αναγκάζεται να δημοσιοποιεί λίστες με φάρμακα για τα οποία απαγορεύει τις εξαγωγές. Επιπλέον μια τέτοια απόφαση έχει κριθεί από τον Μάιο του 2003 ως αντισυνταγματική από το Συμβούλιο της Επικρατείας. Συγκεκριμένα κρίθηκε αντισυνταγματικός ο νόμος 2992/02 που έθετε τότε ως κριτήριο για τον προσδιορισμό της τιμής των φαρμάκων τη χαμηλότερη τιμή πώλησής τους στην Ευρώπη. Το σκεπτικό ήταν ότι παραβιάζεται η συνταγματικά κατοχυρωμένη οικονομική ελευθερία, που πρέπει να λαμβάνει ως κριτήριο τη λειτουργία μιας ορθολογικά οργανωμένης επιχείρησης που πρέπει να έχει και κάποιο ποσοστό κέρδους.


Η καλύτερη λύση που επιβάλλεται αυτή την στιγμή είναι η αναπροσαρμογή του προϋπολογισμού της φαρμακευτικής δαπάνης σε ρεαλιστικά επίπεδα.

Επίσης επιβάλλεται η εξαίρεση των εμβολίων από τον προϋπολογισμό της φαρμακευτικής δαπάνης καθώς και
η κάλυψη των ανασφάλιστων και των προσφύγων από ειδικούς λογαριασμούς πρόνοιας. 

Δυστυχώς την νοοτροπία loss-loss όπως ισχύει σήμερα, οι εταιρείες, δεν μπορούν να την συνεχίζουν για πολλά χρόνια και αν δεν αλλάξει άμεση αντιμετώπιση αυτής της κατάστασης, υπάρχει σοβαρός κίνδυνος να λείψουν φάρμακα απαραίτητα ή να μην έχουμε πρόσβαση στα νέα και αποτελεσματικότερα φάρμακα. 

Σκάνδαλο Novartis: Σκληρό ροκ κυβέρνησης-αντιπολίτευσης – Βροχή οι αποκαλύψεις

Στην επόμενη φάση με τη σύσταση προανακριτικής για όλα τα πολιτικά πρόσωπα που αναφέρονται στη δικογραφία, περνά πλέον η υπόθεση Novartis.

Τη Δευτέρα, όπως γνωστοποίησε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, τη σχετική πρόταση θα κάνει ο πρωθυπουργός στην ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ. Ήδη θετικά έχουν τοποθετηθεί ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, Ποτάμι και Ένωση Κεντρώων.



Μιλώντας σε τηλεοπτικό σταθμό, ο Δημήτρης Τζανακόπουλος διευκρίνισε ότι σκοπός σ` αυτή τη φάση είναι η διερεύνηση των καταγγελιών και ότι η προανακριτική είναι το μόνο θεσμικά αρμόδιο όργανο για να αποφανθεί αν έχουν παραγραφεί ή όχι αδικήματα και αν υπάρχουν επαρκείς ενδείξεις για να ασκηθούν ποινικές διώξεις.

Επισήμανε ακόμη ότι η κυβέρνηση δεν θα επιδοθεί σε κυνήγι μαγισσών, αλλά ταυτόχρονα δεν θα δείξει καμία επιείκεια σε οποιονδήποτε αποδειχτεί ότι καταχράστηκε δημόσια εξουσία ή χρήμα.

Στο θέμα αναφέρεται, με συνέντευξή του στη «Νέα Σελίδα» και ο υπουργός Ψηφιακής Πολιτικής Νίκος Παππάς, σημειώνοντας, μεταξύ άλλων, ότι «παρά τις φιλότιμες προσπάθειες των “ενδιαφερομένων” να παρουσιάσουν την υπόθεση  ως σκευωρία της κυβέρνησης, το γεγονός ότι πρόκειται για μια διεθνή έρευνα, η οποία έχει και ελληνικό παρακλάδι, καταρρίπτει τον ισχυρισμό περί “στημένης υπόθεσης»».

Η αξιωματική αντιπολίτευση θέτει ως προϋπόθεση για την προανακριτική την άρση του καθεστώτος της προστασίας των μαρτύρων, ενώ για σκευωρία κάνουν λόγο όλα τα πολιτικά πρόσωπα που φέρονται να εμπλέκονται, τέσσερα εκ των οποίων μιλάνε σήμερα στα ΝΕΑ.

«Θα τους πάω μέχρι τέλους», τονίζει ο Αντώνης Σαμαράς και κατηγορεί τον πρωθυπουργό και την εισαγγελέα Διαφθοράς για την στοχοποίησή του.

Για «λαθρεμπόριο λάσπης που δεν θα περάσει», μιλά ο Ευάγγελος Βενιζέλος,και προεξοφλεί ότι με την υπόθεση θα ασχοληθούν σύντομα οι ευρωπαϊκοί θεσμοί.

Οι συμμορίτες θα πληρώσουν ακριβά, εκτιμά ο Ανδρέας Λοβέρδος, κάνοντας λόγο για αντιδικονομικές και πολύ ύποπτες συνθήκες, ενώ οΓιάννης Στουρνάραςχαρακτηρίζει την υπόθεση μία στημένη σκευωρία με συγκεκριμένη πολιτική στόχευση.

Εισαγγελική έρευνα σε σπίτι

Στο πλαίσιο των συνεχιζόμενων ερευνών για την υπόθεση Novartis σε μη πολιτικά πρόσωπα, τα ονόματα των οποίων αναφέρονται στη δικογραφία, εντάσσεται  η έρευνα στο σπίτι και στο γραφείο πρώην συνεργάτιδος του ‘Αδωνι Γεωργιάδη, που πραγματοποιήθηκε σήμερα με εντολή της εισαγγελέως διαφθοράς.
Όπως αναφέρει το ΑΠΕ, είναι πιθανό να ακολουθήσουν έρευνες και σε άλλα μη πολιτικά πρόσωπα που εμπλέκονται στην υπόθεση.

Εν τω μεταξύ, κριτική ασκήθηκε κατά την σημερινή τακτική γενική συνέλευση της Ένωσης Διοικητικών Δικαστών τόσο από τον πρόεδρο του Συμβουλίου της Επικρατείας Νικόλαο Σακελλαρίου, όσο και από την πρόεδρο της Ένωσης Αγγελική Λαϊνιώτη για τις επιθέσεις που δέχονται οι δικαστές όταν οι αποφάσεις τους δεν είναι αρεστές.

Παράλληλα, 5  μέλη της Ένωσης Δικαστών και Εισαγγελέων εκ των οποίων ο ένας είναι μέλος της μειοψηφίας, σε ανακοίνωσή τους επισημαίνουν ότι η εισαγγελέας διαφθοράς Ελένη Τουλουπάκη στην υπόθεση της φαρμακοβιομηχανίας Novartis έπραξε ορθά καθώς ήταν υποχρεωμένη να διαβιβάσει αμελλητί τη δικογραφία στη Βουλή.





ΠΗΓΗ: ΕΡΤ