Αναλυτικά στοιχεία αναφορικά με την επιδείνωση των δεικτών που αφορούν την ανισότητα, τον κοινωνικό αποκλεισμό και τις συνθήκες διαβίωσης στη χώρα μας από το 2020 έως το 2022 παρέχει η έκθεση της Τράπεζας της Ελλάδας για το περασμένο έτος.

Συγκρίνοντας τα εισοδήματα των νοικοκυριών το 2020 με τα αντίστοιχα του 2022, διαπιστώθηκε η άνοδος του δείκτη κινδύνου σχετικής φτώχειας που ανήλθε στο 19,6% από 17,7%.

Παράλληλα, ο κίνδυνος σχετικής φτώχειας στη χώρα παραμένει πάνω από τον μέσο όρο της Ε.Ε και είναι ο όγδοος υψηλότερος στη σχετική λίστα. Λογικό και επόμενο να αυξηθεί το ποσοστό του πληθυσμού που βρίσκεται σε οικονομικό κίνδυνο (28,3%, από 27,4% το 2019). Σύμφωνα με την ίδια έρευνα, μεταξύ των χωρών της Ε.Ε , η Ελλάδα εμφάνιζε το 2020 τον τρίτο υψηλότερο κίνδυνο φτώχειας ή κοινωνικού αποκλεισμού.

Αύξηση παρατηρήθηκε και στους δείκτες εισοδηματικής ανισότητας στην Ελλάδα, εμφανίζοντας σημαντική επιδείνωση σε σχέση με το 2020. Συγκεκριμένα, ο δείκτης ανισότητας Gini αυξήθηκε στο 32,4% για τα εισοδήματα του 2020, από 31,4% για τα εισοδήματα του 2019.

Στην έκθεση της ΤτΕ που παρουσιάστηκε από τον Γιάννη Στουρνάρα, επισημαίνεται η ανάγκη «καλύτερης στόχευσης της κοινωνικής πολιτικής», καθώς υπάρχουν συγκεκριμένες πληθυσμιακές ομάδες που αντιμετωπίζουν υψηλότερο κίνδυνο φτώχειας, όπως οι άνεργοι (45,4%), οι οικονομικά μη ενεργοί (27,3%), τα νοικοκυριά με εξαρτώμενα παιδιά (23,6%) και τα παιδιά ηλικίας έως 17 ετών (23,7%).

Σύμφωνα με τον διοικητή της ΤτΕ, το κενό κάλυψης για τα πολύ φτωχά νοικοκυριά θα μπορούσε να αντιμετωπιστεί με αύξηση της κάλυψης των δικαιούχων του ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος. Ενδεικτικά αναφέρεται ότι, σύμφωνα με τον ΟΟΣΑ, μία αύξηση στο ποσό του ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος κατά 25% θα ωφελούσε κυρίως το χαμηλότερο εισοδηματικό δεκατημόριο και, σε συνδυασμό με την αύξηση του εισοδήματος από εργασία που εξαιρείται από το εισόδημα για τον υπολογισμό του επιδόματος, θα μείωνε τον κίνδυνο φτώχειας κατά 2 σχεδόν ποσοστιαίες μονάδες.

Με τον κίνδυνο της φτώχειας ή του κοινωνικού αποκλεισμού βρίσκεται αντιμέτωπο το 27,5% των Ελλήνων, έναντι ποσοστού 21,9% που είναι ο μέσος όρος στην ΕΕ, σύμφωνα με στοιχεία της Eurostat για το 2020, που δόθηκαν σήμερα στη δημοσιότητα.

Η Ελλάδα βρίσκεται στην τρίτη υψηλότερη θέση της ΕΕ (27,5%), σε ό,τι αφορά το ποσοστό του πληθυσμού που διατρέχει τον κίνδυνο της φτώχειας, μετά τη Ρουμανία (35,8%) και τη Βουλγαρία (33,6%). Ακολουθούν η Ισπανία με ποσοστό (27%), η Λιθουανία (24,5%) και η Εσθονία (22,8%) και η Γερμανία (22,5%).

Τα χαμηλότερα ποσοστά καταγράφονται στην Τσεχία (11,5%), στη Σλοβακία (13,8%), στη Σλοβενία (14,3%), στην Ολλανδία (15,8%) και στη Φιλανδία (15,9%).

Ειδικότερα, σε ό,τι αφορά την Ελλάδα, κοντά στο όριο της φτώχειας ή του κοινωνικού αποκλεισμού βρίσκεται το 31,5% του ανήλικου πληθυσμού (κάτω των 18 ετών), έναντι ποσοστού 24,2% στην ΕΕ. Οι άνω των 65 ετών στην Ελλάδα βρίσκονται αντιμέτωποι με τον κίνδυνο της φτώχειας σε ποσοστό 19,3%, έναντι 20,4% στην ΕΕ.

Επιπλέον, σύμφωνα με τη Eurostat, τον κίνδυνο της φτώχειας ή του κοινωνικού αποκλεισμού αντιμετωπίζει το 29,7% των νοικοκυριών με παιδιά στην Ελλάδα (έναντι 22,3% στην ΕΕ) και το 25,7% των νοικοκυριών χωρίς παιδιά (έναντι 21,6% στην ΕΕ).

Συνολικά στην Ελλάδα βρίσκονται αντιμέτωποι με τον κίνδυνο της φτώχειας ή του κοινωνικού αποκλεισμού το 28,8% των γυναικών και το 26,1% των ανδρών, έναντι 22,9% και 20,9% αντιστοίχως στην ΕΕ.

Τέλος, οι άνεργοι στην Ελλάδα αντιμετωπίζουν τον κίνδυνο της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού σε ποσοστό 67,5%, ενώ οι εργαζόμενοι σε ποσοστό 16,1%. Τα αντίστοιχα ποσοστά στην ΕΕ είναι 66,2% και 11,8%.

Η Eurostat δημοσιοποίησε τα εν λόγω στοιχεία, με αφορμή τη Διεθνή Ημέρα για την Εξάλειψη της Φτώχειας, τη 17η Οκτωβρίου.

Με πληροφορίες από ΑΠΕ – ΜΠΕ

Στο 28,9% του πληθυσμού της χώρας (3.043.869 άτομα) ανήλθε το 2020 ο πληθυσμός σε κίνδυνο φτώχειας ή κοινωνικό αποκλεισμό, παρουσιάζοντας μείωση σε σχέση με το 2019 κατά 1,1 ποσοστιαίες μονάδες (3.161.936 άτομα που αντιστοιχούσαν στο 30,0% του πληθυσμού), σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία της Έρευνας Εισοδήματος και Συνθηκών Διαβίωσης των Νοικοκυριών 2020 της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής.

Δείτε αναλυτικά τα στοιχεία

Η έρευνα

Ειδικότερα, με βάση τα αποτελέσματα της έρευνας:

– Ο κίνδυνος φτώχειας ή κοινωνικός αποκλεισμός είναι υψηλότερος στην περίπτωση των ατόμων ηλικίας 18-64 ετών (31,9%).

– Από τον πληθυσμό ηλικίας 18-64 ετών που βρίσκεται σε κίνδυνο φτώχειας ή κοινωνικό αποκλεισμό εκτιμάται ότι το 30,0% είναι Έλληνες και το 52,2% είναι αλλοδαποί που διαμένουν στην Ελλάδα.

– Από τον πληθυσμό ηλικίας 18 ετών και άνω που βρίσκεται σε κίνδυνο φτώχειας ή κοινωνικό αποκλεισμό εκτιμάται ότι το 27,0% είναι Έλληνες και το 55,7% είναι αλλοδαποί εκτός χωρών της ΕΕ των 28 που διαμένουν στην Ελλάδα. 

– Από τους αλλοδαπούς που διαμένουν στην Ελλάδα, ηλικίας 18-64 ετών και βρίσκονται σε κίνδυνο φτώχειας ή κοινωνικό αποκλεισμό το 49,9% γεννήθηκαν σε άλλη χώρα, ενώ το 29,8% είναι αλλοδαποί που γεννήθηκαν και διαμένουν στην Ελλάδα.

– Το ποσοστό του πληθυσμού που βρίσκεται σε κίνδυνο φτώχειας, αλλά διαβιεί σε νοικοκυριά χωρίς υλική στέρηση και χωρίς χαμηλή ένταση εργασίας ανέρχεται σε 7,1%.

– Το 17,7% του πληθυσμού βρίσκεται σε κίνδυνο φτώχειας (μετά τις κοινωνικές μεταβιβάσεις), το 16,6% βρίσκεται σε υλική στέρηση και το 12,6% του πληθυσμού ηλικίας 0-59 ετών διαβιεί σε νοικοκυριά με χαμηλή ένταση εργασίας.

– Το ποσοστό του πληθυσμού που δεν βρίσκεται σε κίνδυνο φτώχειας και διαβιεί σε νοικοκυριά χωρίς υλική στέρηση, αλλά με χαμηλή ένταση εργασίας ανέρχεται σε 3,5%. 

– Το ποσοστό του πληθυσμού που δεν βρίσκεται σε κίνδυνο φτώχειας και διαβιεί σε νοικοκυριά με υλική στέρηση, αλλά χωρίς χαμηλή ένταση εργασίας ανέρχεται σε 7,4%.

Πόσοι βρίσκονται στο κατώφλι της φτώχειας

Το κατώφλι της φτώχειας ανέρχεται στο ποσό των 5.269 ευρώ ετησίως ανά μονοπρόσωπο νοικοκυριό και σε 11.064 ευρώ για νοικοκυριά με δύο ενήλικες και δύο εξαρτώμενα παιδιά ηλικίας κάτω των 14 ετών, και ορίζεται στο 60% του διάμεσου συνολικού ισοδύναμου διαθέσιμου εισοδήματος των νοικοκυριών, το οποίο εκτιμήθηκε σε 8.781 ευρώ, ενώ το μέσο ετήσιο διαθέσιμο εισόδημα των νοικοκυριών της Χώρας εκτιμήθηκε σε 17.263 ευρώ.

Το έτος 2020 (περίοδος αναφοράς εισοδήματος 2019), το 17,7% του συνολικού πληθυσμού της Χώρας ήταν σε κίνδυνο φτώχειας. Ο δείκτης αυτός που κατά το έτος 2005 (με περίοδο αναφοράς εισοδήματος το έτος 2004) ανερχόταν στο 19,6%, σημείωσε αυξητική πορεία έως το έτος 2012 όπου εκτιμήθηκε στο 23,1% ενώ άρχισε να μειώνεται από το έτος 2014.

Τα νοικοκυριά που βρίσκονται σε κίνδυνο φτώχειας εκτιμώνται σε 701.405 σε σύνολο 4.115.678 νοικοκυριών και τα μέλη τους σε 1.856.081 στο σύνολο των 10.514.769 ατόμων του εκτιμώμενου πληθυσμού της Χώρας.

Ο κίνδυνος φτώχειας για παιδιά ηλικίας 0-17 ετών (παιδική φτώχεια) ανέρχεται σε 20,9% σημειώνοντας πτώση κατά 0,2 ποσοστιαίες μονάδες σε σχέση με το 2019, ενώ για τις ομάδες ηλικιών 18-64 ετών και 65 ετών και άνω ανέρχεται σε 18,4% και 13,0%, αντίστοιχα.

Ο κίνδυνος φτώχειας, υπολογιζόμενος με κατώφλια διαφορετικά του 60% του διάμεσου συνολικού διαθέσιμου ισοδύναμου εισοδήματος, ανέρχεται σε:

– 7,3%, αν το κατώφλι οριστεί στο 40% του διάμεσου συνολικού διαθέσιμου ισοδύναμου εισοδήματος,

– 11,8%, αν το κατώφλι οριστεί στο 50% του διάμεσου συνολικού διαθέσιμου ισοδύναμου εισοδήματος και

– 25,6%, αν το κατώφλι οριστεί στο 70% του διάμεσου συνολικού διαθέσιμου ισοδύναμου εισοδήματος, αντίστοιχα.

Σε πέντε (5) Περιφέρειες (Ιόνια Νησιά, Αττική, Κρήτη, Νότιο Αιγαίο και Ήπειρος) καταγράφονται ποσοστά κινδύνου φτώχειας χαμηλότερα από αυτό του συνόλου της Χώρας, ενώ σε οκτώ (8) Περιφέρειες (Θεσσαλία, Στερεά Ελλάδα, Πελοπόννησος, Βόρειο Αιγαίο, Κεντρική Μακεδονία, Δυτική Μακεδονία, Ανατολική Μακεδονία και Θράκη και Δυτική Ελλάδα) τα αντίστοιχα ποσοστά είναι υψηλότερα

Πηγή: in.gr

Από το Γιώργο Παληγεώργο

Βρισκόμαστε στην εκπνοή του Ιούλη! Κατά τα ειωθότα, τα περασμένα χρόνια-πριν τη μνημονιακή ισοπέδωση-, οι περισσότεροι και κυρίως οι νεότερες ηλικίες ή θα είχαμε φύγει για διακοπές ή θα ‘τοιμάζαμε τα μπαγκάζια μας, για μαγευτικούς προορισμούς, προς τέρψη των αισθήσεών μας και της καρδιάς μας!

Αναφερόμαστε πάντα στις λαϊκές διακοπές κι όχι στις διακοπές εκείνων των λίγων, που δεν έχουν πληγεί απ’ τα μνημόνια ή και που ίσως έχουν αυξήσει τα πλούτη τους! Αυτοί αποτελούν τους μόνιμους καβαλάρηδες της αδικίας, που θεωρούν τις διακοπές αποκλειστικό-ταξικό τους προνόμιο!

Η εικόνα για τους πολλούς έχει αλλάξει άρδην!

α. Κάποιοι δεν το κουνάνε ρούπι, ότι και τα ναύλα είναι κονδύλι απαγορευτικό για το οικογενειακό ή ατομικό βαλάντιο.

β. Κάποιοι επιλέγουν αποκλειστικά τα χωριά, αν υπάρχει σπίτι, ή στέλνουν μόνο τα παιδιά, γλυτώνοντας τη διατροφή τους, με σχετική επιβάρυνση των παππούδων με τις κουτσουρεμένες συντάξεις.

γ. Κάποιοι περιόρισαν τις διακοπές τους από τρεις ή τέσσερες εβδομάδες τα περασμένα χρόνια σε μόλις μία ή σε δυο Σαββατοκύριακα!

δ. Κάποιοι περιμένουν τα παιδιά τους,  που έχουν καταφύγει στο εξωτερικό ως οικονομικοί μετανάστες – το επιστημονικό προλεταριάτο της Ελλάδας- και έτσι να κανονίσουν μαζί τους κάποιες μικρές διακοπές ή φεύγουν οι ίδιοι στις χώρες που εργάζονται τα παιδιά τους για να τα δουν ( πεντακόσιες χιλιάδες οικογένειες).

Διακοπές και ξενιτειά! Τι είναι άραγε προτιμότερο; Ποια ζυγαριά μπορεί να δώσει το σωστό ζύγι; Σε κάθε οικογενειακή συζήτηση, για το τι πρέπει να πράξουν τα παιδιά μόλις πάρουν πτυχίο, το δίλημμα μένει μετέωρο, Ελλάδα ή εξωτερικό; Ποιος πόνος είναι προτιμότερος, ο πόνος στην Ελλάδα ή ο πόνος για την Ελλάδα, μακριά απ’ την Ελλάδα;

Και μένουν να υποφέρουν οι εδώ, με τη λαχτάρα τους για τους ξενιτεμένους κι οι ξενιτεμένοι για τους εδώ κι ο νόστος τους να φουντώνει! Κι αναβιώνουν το δημοτικό τραγούδι «Την ξενιτειά, την ορφανιά, την πίκρα, την αγάπη, τα τέσσερα τα ζύγιασαν, βαρύτερα είν’ τα ξένα.»

Κατάφεραν πάλι οι κυβερνήτες, με τις παρέες τους, να ξανακάνουν την Ελλάδα Ψωροκώσταινα*!

Θα πεις, εύκολο είναι να κατηγορείς τους άλλους, να κατηγορείς αυτούς που κυβέρνησαν, μα τι πρέπει να γίνει;

Ας  μην κρυβόμαστε, τα μνημόνια ξέρουμε ποιοι τα έφεραν και ποιοι τα εφάρμοσαν και τα εφαρμόζουν, όπως πολύ καλά ξέρουμε και ποιοι προηγήθηκαν και τα προετοίμασαν, εκθέτοντας μια χώρα κι ένα λαό στα τοκογλυφικά γεράκια, διαλύοντας την οικονομία  και την κοινωνική συνοχή! Τα έχουμε ξαναπεί, δε θα επιμείνουμε σ’ αυτό!

Μια σκέψη-σχόλιο μόνο για τη δικαιολογία που χρησιμοποιούν οι κυβερνώντες και οι λοιποί του μνημονιακού ευρωλαγνικού συστήματος. Μας λένε, η Ελλάδα είναι χώρα μικρή κι αδύναμη και δε μπορεί μόνη της να τα καταφέρει, χωρίς την αγκαλιά των ισχυρών, της Ευρωζώνης δηλαδή και της ΕΕ. Θυμίζουμε σε όλους ότι, οι κυβερνητικές δυνάμεις, διαχρονικά στην Ελλάδα, μόλις αναλάμβαναν ή καταλάμβαναν την εξουσία, ξεχνούσαν πως υπάρχει ιμπεριαλισμός και τον καθιστούσαν απαγορευμένη λέξη σε όσους τον θυμούνταν και τον χρησιμοποιούσαν στον πολιτικό τους  λόγο. Όμως κι αν δεν(θέλουμε να) βλέπουμε την πραγματικότητα, η πραγματικότητα δεν παύει να υπάρχει, βοά!

Άραγε όταν κάποτε υπήρξαν πιο αξιοπρεπείς συνθήκες διαβίωσης(πριν το ευρώ), ήταν καλός ο ιμπεριαλισμός, ήταν καλύτερες οι κυβερνήσεις ή δεν μπορούσαν να κάνουν αλλιώς κάτω απ’ την πίεση των λαών και του «ψυχρού πολέμου»; Γιατί δε μιλούν;

Ο ιμπεριαλισμός(αυτά τα μαύρα ξένα δηλαδή), υπήρχε απ’ τα ιστορικά βάθη και εξακολουθεί και θα εξακολουθεί (για πολύ ακόμα) να υπάρχει. Η μεγάλη πολιτική και αντιπατριωτική απατεωνιά είναι, πως όταν τους βολεύει(ο ιμπεριαλισμός),  τον κρύβουν κι όταν δεν τους βολεύει, τον χρησιμοποιούν ως δικαιολογία του αναγκαίου κακού! Όλοι ξέρουμε ή βάσιμα φανταζόμαστε ότι οι συνομιλίες των Ελλήνων κυβερνητών με τους εκπροσώπους του Ιμπεριαλισμού (ΗΠΑ, ΕΕ, ΕΚΤ, Γερμανία) γίνονται κρυφά και στο σβέρκο του Ελληνικού λαού!

Ο ιμπεριαλισμός, είναι πασίγνωστο αυτό, θα παραμένει ο λύκος που θα αλλάζει μόνο την τρίχα και ποτέ τη γνώση. Το ίδιο θα ισχύει πάντα και για τους υποτακτικούς κυβερνώντες!

Αν δεν υπάρξει ενεργοποίηση του λαϊκού παράγοντα, μέσα από κάθε είδους δημοκρατική συλλογικότητα, στην κατεύθυνση απελευθέρωσης της χώρας μας, κοινωνικής δικαιοσύνης και φιλολαϊκής οικονομικής πολιτικής, έξω απ’ την ευρωζωνική φυλακή, όχι διακοπές δεν θα ξαναδούμε, αλλά θα μας πετάξουν κι απ’ τα σπίτια μας! Κάποιοι απλώς θα υπηρετούν ως σερβιτόροι, αντί πινακίου φακής, τις διακοπές των ξένων τουριστών, στα μαγευτικά νησιά του Αιγαίου, του Ιονίου, του Κρητικού και του Λυβικού Πελάγους και στην υπόλοιπη δαντελωτή Ελλάδα!

Δεν ξέρω πόσοι συμπολίτες περιμένουν το Σεπτέμβρη για να ενεργοποιηθούν ή να ξαναενεργοποιηθούν. Ας έχουν υπόψη τους όμως ότι,  το κυβερνητικό μόρφωμα ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, με την ανοχή της ΝΔ και του υπόλοιπου μνημονιακού μπλοκ  και των ναζί της Χ.Α., περνάει και θα περάσει ένα σωρό ελεεινές νομοθετικές τροπολογίες, εξυπηρετώντας συμφέροντα αντίθετα με τις ανάγκες της χώρας και της κοινωνίας!

Για όσους πάνε διακοπές, καλές διακοπές! Για τους υπόλοιπους, καλές υπομονές!

---

* Ως Ψωροκώσταινα αναφέρεται με το παρατσούκλι της Πανωραίας Χατζηκώστα ή Χατζηκώσταινας, καταγόμενης από αρχοντική οικογένεια των Κυδωνιών (Αϊβαλί). Κατέφυγε στο Ναύπλιο, μετά την καταστροφή του Αϊβαλιού από τον τουρκικό στρατό (όπου έχασε και τα πέντε της παιδιά) , που μπήκε στην πόλη στις 2 Ιουνίου 1821 για να εκδικηθεί την πυρπόληση τουρκικού δίκροτου στις 27 Μαΐου στην Ερεσό.

Η «Ψωροκώσταινα» καταγράφηκε στην ιστορική μνήμη, όταν, σύμφωνα με αναφορές της εποχής, προσέφερε τα ελάχιστα υπάρχοντά της στον έρανο που έλαβε χώρα στο Ναύπλιο για την ενίσχυση των πολιορκημένων του Μεσολογγίου, το 1826. Είχε δηλώσει, «Δεν έχω τίποτα άλλο από αυτό το ασημένιο δαχτυλίδι κι αυτό το γρόσι. Αυτά τα τιποτένια προσφέρω στο μαρτυρικό Μεσολόγγι».

Έκτοτε χρησιμοποιείται η έκφραση, «θα τα πληρώσει η Ψωροκώσταινα» με την έννοια ότι θα επιβαρυνθεί -αναιτίως- από το υστέρημά του ο ελληνικός λαός για υποχρεώσεις που προέρχονται από πράξεις και παραλείψεις των κυβερνώντων.




ΠΗΓΗredlineagrinio.gr

Φτωχός, απογοητευμένος και αγανακτισμένος είναι ο σημερινός συνταξιούχος όπως προκύπτει από έρευνα μεταξύ των μελών του, που έγινε από το Ενιαίο Δίκτυο Συνταξιούχων.

Όπως προκύπτει από την έρευνα, οι 8 στους 10 συνταξιούχους έχουν φθάσει πια στο στάδιο της εξαθλίωσης. Δεν μπορούν να πληρώσουν ούτε τα φάρμακά τους ενώ δεν έχουν χρήματα για να πληρώσουν ούτε τους λογαριασμούς του ηλεκτρικού και το τηλέφωνο.

Όπως σημειώνει ο πρόεδρός του Ενιαίου Δικτύου Συνταξιούχων ΝίκοςΧατζόπουλος, «οι μειώσεις που έχουν υποστεί τα εισοδήματά μας είναι μεγάλες, γιατί δεν είναι μόνο η μείωση στη σύνταξή μας, είναι και η αύξηση των ασφαλιστικών εισφορών, η αύξηση της φορολογίας και όλα αυτά τα χαράτσια που έχουν οδηγήσει σε φτωχοποίηση τους απόμαχους της δουλειάς. Οι συντάξεις ,οι οποίες αντιστοιχούν στις κρατήσεις των κόπων μιας ολόκληρης ζωής, μετατρέπονται πλέον μέσα από τις μνημονιακές ρυθμίσεις, σε φιλοδωρήματα , πρόσθεσε ο κ. Χατζόπουλος».

Τα στοιχεία του Ενιαίου Δικτύου Συνταξιούχων, για τη φτωχοποίηση των συνταξιούχων, είναι αποκαλυπτικά:

• Περίπου 1,5 εκατομμύριο συνταξιούχοι (με εισόδημα 4.500 ευρώ τον χρόνο), «βουλιάζουν» στη φτώχεια, τη στιγμή που οι νέες περικοπές στις σημερινές συντάξεις το 2019 θα οδηγήσουν σε συνολική μνημονιακή απώλεια εισοδημάτων για τους συνταξιούχους έως 70%.
  
  
• Συνολικά, λόγω των μνημονιακών περικοπών ύψους 50 δισ. ευρώ έως 31/12/2016 και κάθε μήνα από 1/1/2017, αφαιρούνται 848 εκ. ευρώ μηνιαίως. Οι συνταξιούχοι θα χάσουν συνολικά (και με τις νέες περικοπές το 2019 και μείωση του αφορολόγητου) περίπου το 70% των εισοδημάτων τους.
  
  
• Οι νέες κύριες συντάξεις δε θα υπερβαίνουν τα 655 ευρώ για τους ασφαλισμένους με μέση αμοιβή.
  
  
• Παρατηρείται «εξαφάνιση» των επικουρικών συντάξεων, καθώς οι 7 μειώσεις σε σχέση με την αρχική σύνταξη (πριν από τις μνημονιακές περικοπές) αγγίζουν ή και ξεπερνούν το 78%. Είναι χαρακτηριστική περίπτωση συνταξιούχου που η αρχική επικουρική του σύνταξη ήταν της τάξης των 585,2 ευρώ και η σημερινή του σύνταξη είναι 138,8 ευρώ (μείωση 78%).
  
  
• Σχεδόν 1.200.000 συνταξιούχοι ζουν με κύρια σύνταξη κάτω από 500 ευρώ, ενώ άλλοι 962.466 συνταξιούχοι λαμβάνουν μηνιαίως από 500 έως 1.000 ευρώ! Δηλαδή από το σύνολο των 2.892.000 συνταξιούχων, οι 2.150.000 (ποσοστό 74%) είναι υποχρεωμένοι να τα βγάλουν πέρα με συντάξεις που δεν ξεπερνούν τα 1.000 ευρώ. Η μέση κύρια σύνταξη ανέρχεται στα 722 ευρώ τον μήνα, η μέση επικουρική σύνταξη διαμορφώνεται στα 170 ευρώ μηνιαίως, ενώ το μέσο μέρισμα των συνταξιούχων του Δημοσίου φτάνει τα 97 ευρώ τον μήνα.
  
  
• Οι συνταξιούχοι θα χάσουν έως 3 συντάξεις το 2019 εξαιτίας της μείωσης κατά 18% της προσωπικής διαφοράς όλων των κύριων καταβαλλόμενων συντάξεων, τη μείωση κατά 18% της προσωπικής διαφοράς όλων των επικουρικών συντάξεων, τη κατάργηση των οικογενειακών επιδομάτων (συζύγου και τέκνων) από όλες τις κύριες και επικουρικές συντάξεις, το «πάγωμα» των αυξήσεων σε όλες τις συντάξεις μέχρι τον Δεκέμβριο του 2021 και τέλος από τη κατάργηση του ΕΚΑΣ για 280.000 χαμηλοσυνταξιούχους.
  
  

Τα κυριότερα συμπεράσματα της έρευνας του ΙΜΕ ΓΣΕΒΕΕ που έγινε σε συνεργασία με την εταιρεία ΜARC ΑΕ σε πανελλαδικό δείγμα 1000 νοικοκυριών, στο διάστημα 14 έως 23 Νοεμβρίου 2016 έχουν ως εξής:

ΕΙΣΟΔΗΜΑ-ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΝΟΙΚΟΚΥΡΙΩΝ

1. Πάνω από 37% των νοικοκυριών δηλώνει ότι διαβιώνει με ετήσιο οικογενειακό εισόδημα που βρίσκεται στην κατώτερη εισοδηματική κλίμακα (37,1% αναφέρει ότι διαθέτει εισόδημα <10,000€, ποσοστό οριακά αυξημένο σε σχέση με το 36,3% του 2015). Στην πιο δεινή θέση είναι τα νοικοκυριά με έναν τουλάχιστον άνεργο, όπου καταγράφεται ποσοστό άνω του 50%.

2. Το 75,3% των νοικοκυριών παρουσίασε μείωση των εισοδημάτων το 2016 σε σχέση με το 2015, με σαφέστατη την τάση διεύρυνσης της ανισότητας υπέρ των ανώτερων εισοδηματικών κλιμακίων (στην κατηγορία άνω των 30,000€ παρουσιάζεται αύξηση στο 11,1% του πληθυσμού). Ιδιαίτερα ευάλωτα είναι τα μονομελή νοικοκυριά και όσα έχουν ένα άνεργο στο νοικοκυριό. Ενδεικτικό είναι το γεγονός ότι μόνο το 1,5% του πληθυσμού καταφέρνει να αποταμιεύσει. Σύμφωνα με στοιχεία της AMECO, η καθαρή αποταμίευση του ιδιωτικού τομέα το 2015 μειώθηκε κατά 9,5 δις. Σε πρόσφατη μελέτη της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, επισημαίνεται ότι τα ελληνικά νοικοκυριά έχουν απολέσει το 35,9% της αξίας των περιουσιακών τους στοιχείων μετά την έναρξη της κρίσης.

3. Το 16,0% των νοικοκυριών δηλώνει ότι τα εισοδήματά του δεν επαρκούν για να καλύψουν ούτε τις βασικές τους ανάγκες, εύρημα που συνάδει με το ποσοστό ακραίας φτώχειας που σημειώνεται στη χώρα (το οποίο υπολογίζεται στο 40% του ενδιάμεσου εισοδήματος, ΕΛΣΤΑΤ). Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία της EurostatΈρευνα Εισοδήματος και Συνθηκών Διαβίωσης των Νοικοκυριών), το κατώφλι σχετικής φτώχειας μειώθηκε από τις 7,178 στο 2010 στις 4,512€ το 2015, ένδειξη κατάρρευσης των μεσαίων εισοδημάτων. Αν λαμβάναμε ως μέτρο σύγκρισης το κατώφλι φτώχειας του 2010, τότε περίπου τα μισά νοικοκυριά θα θεωρούνταν σήμερα φτωχά.

4. Ενδεικτικό της εκτεταμένης εισοδηματικής επισφάλειας  είναι το γεγονός ότι στο ενδεχόμενο μιας έκτακτης ανάγκης πληρωμής 500€, το 15,8% δηλώνει ότι δεν θα μπορούσε να την πραγματοποιήσει, ενώ το 51,4% θα κάλυπτε αυτή τη δαπάνη με μεγάλη δυσκολία.

5. Σχεδόν τα 2/3 των νοικοκυριών (65,3%) αναγκάζονται να κάνουν περικοπές για να εξασφαλίσουν τα αναγκαία προς το ζην. Αξίζει να σημειωθεί ότι τα πολυμελή (άνω 5 ατόμων) νοικοκυριά, τα νοικοκυριά με ανέργους και χαμηλό εισόδημα αντιμετωπίζουν σοβαρότερο πρόβλημα κάλυψης των βασικών αναγκών.

6. Αποθαρρυντικό είναι το γεγονός ότι οι προσδοκίες των νοικοκυριών για το νέο έτος παραμένουν συντριπτικά αρνητικές, καθώς το 73,5% αναμένει επιδείνωση της οικονομικής του κατάστασης (μόνο το 5,1% αναμένει βελτίωση των οικονομικών του δυνατοτήτων). Τούτο συναρτάται με τις προβολές των νοικοκυριών σχετικά με την ικανότητα τους να ανταποκριθούν στις τρέχουσες και μελλοντικές υποχρεώσεις.

ΑΠΑΣΧΟΛΗΣΗ-ΑΝΕΡΓΙΑ

7. Το 32,6% των νοικοκυριών, δηλαδή σχεδόν 1,1 εκ. νοικοκυριά έχουν στην οικογένεια ένα τουλάχιστο άτομο σε ανεργία.
Το ποσοστό της μακροχρόνιας ανεργίας ανέρχεται στο 73,3% του συνολικού αριθμού των ανέργων. Από το σύνολο των άνεργων μελών των νοικοκυριών, μόνο το 9,5% λαμβάνει επίδομα ανεργίας. Πρόκειται για μια ιδιαίτερα ευάλωτη ομάδα πληθυσμού, για την οποία απαιτείται να διαμορφωθεί ένα ελάχιστο πλαίσιο κοινωνικής προστασίας που θα συνδυάζει οικονομική- κοινωνική στήριξη και παροχές σε είδος, με σκοπό την επανένταξη στην αγορά εργασίας και όχι την περιθωριοποίηση.

8. Η οικονομική επισφάλεια δεν διατρέχει μόνο άνεργους αλλά και εργαζόμενους. Περισσότερα από 1 στα 5 νοικοκυριά (22,4%) έχουν ένα μέλος στην οικογένεια που εργάζεται για λιγότερα χρήματα από τον επίσημα καθορισμένο κατώτατο μισθό των 586€ (490,00€ καθαρή αμοιβή).

9. Εκρηκτικές διαστάσεις φαίνεται ότι έχει λάβει το φαινόμενο της οικονομικής μετανάστευσης.  Το 9,7% των νοικοκυριών δηλώνει ότι είχε ένα τουλάχιστο μέλος που μετανάστευσε στο εξωτερικό για να βρει εργασία (αυτό αντιστοιχεί σε πάνω από 400,000 οικογένειες). Ο αριθμός αυτός συγκλίνει σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία των στατιστικών αρχών, όπου υπάρχει η εκτίμηση της μετανάστευσης περισσότερων από 500,000 Ελλήνων πολιτών από την απαρχή της κρίσης (427,000 την περίοδο 2008-2013).
Ακόμη πιο ανησυχητική είναι η προοπτική συνέχισης του φαινομένου, καθώς το 42% των νοικοκυριών θα εξέταζε σοβαρά το ενδεχόμενο να μεταναστεύσει στο εξωτερικό, αν υπήρχαν οι προϋποθέσεις για εξεύρεση εργασίας. Στις νεότερες ηλικίες 18-35 ετών, το ποσοστό αυτό ανέρχεται στο 67,7%.

10. Τα νοικοκυριά που δηλώνουν εισοδήματα από επιχειρηματική δραστηριότητα ως κύρια πηγή εισοδήματος παραμένουν στο χαμηλό 9% (από 12,6% το 2012), ποσοστό που αναμένεται να υποχωρήσει με την εφαρμογή του νέου υπολογισμού των ασφαλιστικών εισφορών. Σταθερά υψηλό, αλλά οριακά μειούμενο είναι το ποσοστό των νοικοκυριών (49,2%) που δηλώνει  τη σύνταξη κάποιου μέλους ως την κυριότερη πηγή εισοδήματος. Η μικρή μείωση (έναντι 52% το Δεκέμβριο του 2014) πιθανότατα οφείλεται στην προοδευτική οριζόντια μείωση του επιπέδου των συντάξεων).

ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΕΣ ΥΠΟΧΡΕΩΣΕΙΣ

11. Το 21,3% των νοικοκυριών έχει ληξιπρόθεσμες οφειλές προς την εφορία, ενώ το 58,2% των οφειλετών έχει υπαχθεί σε κάποιου είδους ρύθμιση, ένδειξη της αδυναμίας τους να ανταποκριθούν στα υπέρογκα φορολογικά βάρη. Ασφαλώς, οι ρυθμίσεις που θεσπίστηκαν, και ιδιαίτερα των 100 δόσεων έχουν επιφέρει θετικά αποτελέσματα στη διαχείριση των φορολογικών βαρών. Συνολικά, από την έναρξη της κρίσης, πάνω από 160,000 νοικοκυριά έχουν υποστεί δέσμευση/ ή κατάσχεση περιουσιακών στοιχείων. Αξίζει να αναφερθεί ότι οι φόροι ως %ΑΕΠ καταγράφουν την υψηλότερη τιμή στις χώρες της περιφέρειας.

12. Το 27,3% των νοικοκυριών με δανειακές υποχρεώσεις έχει ληξιπρόθεσμες οφειλές προς τις τράπεζες (αφορά περίπου 430,000 νοικοκυριά). Εντονότερο πρόβλημα αντιμετωπίζουν τα φτωχότερα και μονομελή νοικοκυριά (άνω του 40%).

13. Το 34% των νοικοκυριών εκτιμά ότι δεν θα μπορέσει να ανταποκριθεί στις φορολογικές υποχρεώσεις το επόμενο έτος, ενώ ειδικότερα, το 15,1% των νοικοκυριών με ιδιόκτητο ακίνητο δηλώνει ότι αδυνατεί να πληρώσει τους φόρους για τα ακίνητα που διαθέτει (ΕΝΦΙΑ). Είναι χαρακτηριστικό ότι το 24,7% των ιδιοκτητών είναι διπλά υπόχρεοι για το ακίνητό τους: παράλληλα με την καταβολή ΕΝΦΙΑ πρέπει να καταβάλλουν και τις δόσεις του στεγαστικού δανείου.

14. Το 34,5% εκτιμά ότι δεν θαμπορέσει να ανταποκριθεί στις δανειακές του υποχρεώσεις το επόμενο έτος. 1 στα 4 νοικοκυριά που διαμένουν σε ιδιόκτητο σπίτι έχουν στεγαστικό δάνειο, ενώ το 31,5 % εξ αυτών των οφειλετών έχει καθυστερημένες οφειλές.

15. Συνολικά, το ύψος των δανείων των νοικοκυριών ανέρχεται, με βάση στοιχεία της ΤτΕ σε 94,8 δις. Τα 67,2 δις αφορούν στεγαστικά δάνεια και τα 27,6 καταναλωτικά δάνεια. Τα μη εξυπηρετούμενα ανοίγματα των νοικοκυριών ανέρχονται στο 45,7%.

16. Από τα στοιχεία της έρευνας, προκύπτει ότι οι τράπεζες έχουν προχωρήσει σε ρυθμίσεις στο 40% των στεγαστικών δανείων. Ωστόσο, 1 στα 4 (24,3%) νοικοκυριά εκφράζουν φόβο ότι θα χάσουν το σπίτι τους εξ αιτίας τόσο των συσσωρευμένων υποχρεώσεων όσο και των επιπρόσθετων επιβαρύνσεων (δανειακών, φορολογικών και άλλων).

ΚΑΤΑΝΑΛΩΣΗ

17. Συνεχίζεται η πτωτική πορεία της εγχώριας ζήτησης καθώς σχεδόν στο σύνολο των αγαθών και υπηρεσιών σημειώνεται αρνητικό ισοζύγιο. Σχετικά με τις τάσεις κατανάλωσης,  μεγάλο τμήμα του πληθυσμού σημείωσε περικοπές στις δαπάνες ένδυσης- υπόδησης (53%), στις εξόδους (48,2%) και στα είδη διατροφής (40,2%), ένδειξη στροφής στην κατανάλωση χαμηλότερης ποιότητας αγαθών.

18. Αντίθετα, διευρύνθηκε ο αριθμός νοικοκυριών δήλωσε ότι αύξησε την ιδιωτική δαπάνη για τους οικιακούς λογαριασμούς, την υγειονομική και φαρμακευτική περίθαλψη (3η συνεχή χρονιά) και την εκπαίδευση.  Αυτό συμβαίνει λόγω προφανώς της αύξησης της ιδιωτικής συμμετοχής και της μείωσης της δημόσιας δαπάνης, ειδικά στην υγεία. Η τάση αυτή διεύρυνσης της ιδιωτικής δαπάνης για την εξασφάλιση αγαθών κοινωνικού χαρακτήρα (υγεία, εκπαίδευση, λογαριασμοί κοινής ωφέλειας) αποτελεί ανασταλτικό παράγοντα για την διατήρηση της οικονομικής και κοινωνικής συνοχής.

19. Πάνω από τα μισά νοικοκυριά δήλωσαν ότι καθυστέρησαν να λάβουν ιατρικές συμβουλές  και θεραπείας λόγω οικονομικής αδυναμίας.  Πάνω από 1 στα 3 νοικοκυριά έχει καθυστερήσει να επισκευάσει ηλεκτρική οικιακή συσκευή, ενώ αντίστοιχα το 35% καθυστερεί να κάνει service στο αυτοκίνητο.

20. Αξιοσημείωτη είναι η προσαρμογή των ελληνικών νοικοκυριών στη νέα ψηφιακή εποχή και τα capital controls. Περίπου τα μισά νοικοκυριά χρησιμοποιούν πλαστικό χρήμα και e-banking για αγορά αγαθών και πληρωμή λογαριασμών, αλλά παραμένει ένα 46% που προτιμά να πληρώνει μόνο με μετρητά. Αυτό σημαίνει ότι απαιτείται διαφορετικό μίγμα κινήτρων σε διαφορετικές ομάδες του πληθυσμού, αλλά και συμμόρφωση των τραπεζών με τις οδηγίες της ΤτΕ και το πνεύμα μετάβασης στη νέα ψηφιακή εποχή. Σημαίνει επίσης ότι ένα πολύ σημαντικό κομμάτι του πληθυσμού αδυνατεί να προσαρμοστεί σε αυτή την συναλλακτική συνήθεια.


*Η ετήσια έρευνα που παρουσιάζεται διεξάγεται από το Ινστιτούτο Μικρών Επιχειρήσεων της ΓΣΕΒΕΕ σε συνεργασία με την εταιρία MARC AE από το Δεκέμβριο του 2012. Η έρευνα πραγματοποιήθηκε σε δείγμα 1.000 αντιπροσωπευτικά επιλεγμένων νοικοκυριών από όλη την Ελλάδα στο διάστημα 14 με 24 Νοεμβρίου 2016. Στόχος της έρευνας ήταν η καταγραφή των επιπτώσεων της οικονομικής κρίσης στο εισόδημα, τις δαπάνες και τις νέες καταναλωτικές συμπεριφορές των νοικοκυριών, που προκύπτουν εξαιτίας των οικονομικών δυσκολιών, καθώς και η αποτύπωση της στάσης σχετικά με την ποιότητα διαβίωσης και τις φορολογικές και άλλες οικονομικές υποχρεώσεις. Τα ευρήματα αυτής της έρευνας μπορούν να συγκριθούν με τα αντίστοιχα των προηγούμενων ερευνών.

---

Η έρευνα εισοδήματος 2016 του ΙΜΕ ΓΣΕΒΕΕ πιστοποιεί το αρνητικό πρόσημο που διατρέχει  τη σχέση λιτότητας- επιχειρούμενης παραγωγικής αναδιάρθρωσης σε ένα περιβάλλον διευρυμένων αβεβαιοτήτων και εξωγενών κινδύνων που αντιμετωπίζει η ελληνική οικονομία. Πρόκειται για ένα ιδιότυπο σπιράλ απομόχλευσης εισοδημάτων, κατανάλωσης και επένδυσης, που μας οδηγεί σε χαμηλότερη κοινωνική ευημερία και περιορισμένη δυνατότητα υπέρβασης της παγίδας στασιμότητας.

Φαίνεται ότι ο στόχος μετασχηματισμού του οικονομικού μοντέλου κατανάλωσης προς ένα περισσότερο φιλικό μοντέλο για τη διευκόλυνση επενδύσεων αποτυγχάνει διαδοχικά εν μέσω εφαρμογής σκληρών προγραμμάτων εσωτερικής υποτίμησης, που συνδυάζουν υπερφορολόγηση, ανισότητα και κάθετη πτώση των πραγματικών εισοδημάτων και της κατανάλωσης.

Οι ανισότητες που είχαν διαμορφωθεί καθ’ όλη τη διάρκεια της κρίσης διευρύνονται και μέσα στο 2016, ενώ οι νέες ρυθμίσεις του τρίτου προγράμματος έχουν ήδη προσθέσει βάρη στους οικογενειακούς προϋπολογισμούς και τα εισοδήματα των νοικοκυριών.  Από τα στοιχεία της έρευνας προκύπτει ότι το 75% των ελληνικών νοικοκυριών διαβιώνει με πολύ χειρότερους όρους (ποσοτικούς και ποιοτικούς) σε σχέση με το προηγούμενο διάστημα της κρίσης.

Τα στοιχεία αποτυπώνουν με το πιο ανάγλυφο τρόπο ότι τα ελληνικά νοικοκυριά αντιμετωπίζουν μεγάλες δυσκολίες στην αντιμετώπιση των καθημερινών υποχρεώσεων. Μάλιστα, ρυθμίσεις όπως η άρση της αναστολής πλειστηριασμών, η αύξηση των φόρων σε αγαθά ευρείας κατανάλωσης (τηλέφωνο, καπνός, αύξηση ΦΠΑ στα νησιά) οι πρόσθετες επιβαρύνσεις που προβλέπει το νέο ασφαλιστικό αναμένεται να συρρικνώσουν περαιτέρω την δυνητική κατανάλωση.

Σύμφωνα με στοιχεία που έχουν παρουσιαστεί από διεθνείς και εγχώριους οργανισμούς, τόσο η εισοδηματική όσο και η περιουσιακή κατάσταση των ελληνικών νοικοκυριών έχει υποστεί σημαντικές απώλειες, οι οποίες δεν είναι γραμμικές, αλλά έχουν κατά κύριο λόγο επιδράσει κατά των χαμηλών και μεσαίων εισοδημάτων. Το πρόβλημα της ανισότητας λαμβάνει πλέον ανησυχητικές διαστάσεις διεθνώς και θεωρείται σημαντική απειλή για την παγκόσμια οικονομία. Σύμφωνα με μελέτη που παρουσιάστηκε στο Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ (WEF- GlobalRisksReport 2017), το 1% του πλουσιότερου πληθυσμού της γης νέμεται το 22% πλούτου (έρευνα 2015, έναντι 10% το 1980).

Στην Ελλάδα, η σωρευτική άσκηση πιέσεων από τους φόρους, τον πληθωρισμό και τα επιτόκια για τους δανειολήπτες έχουν μεγεθύνει το βαθμό απαξίωσης των εισοδημάτων και αξιών. Η πρόσφατη έρευνα που διεξήχθη από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα καταδεικνύει μείωση των περιουσιακών στοιχείων των ελληνικών νοικοκυριών κατά 35,9%, ενώ το κατώφλι της σχετικής φτώχειας στην ελληνική περίπτωση έχει υποχωρήσει δραματικά στα 4,500€ (από 7170 το 2010, EUSILC- Eurostat). Παραδόξως, οι επιπτώσεις στις χώρες που εφάρμοσαν αντίστοιχα προγράμματα προσαρμογής ήταν ηπιότερες για τα χαμηλότερα οικονομικά στρώματα.

Όλα τα παραπάνω ενισχύουν την άποψη ότι η οικονομική προσαρμογή στη χώρα μας ήταν πολύ οξύτερη και βίαιη για τη «μεσαία τάξη», εγείροντας ερωτηματικά για την αναγκαιότητα συνέχισης της ίδιας οικονομικής πολιτικής, που συνδυάζει μειωμένες δημόσιες δαπάνες και αυξημένες φορολογικές επιβαρύνσεις. Η έναρξη εφαρμογής του προγράμματος κοινωνικού εισοδήματος αλληλεγγύης παρά τις θετικές προθέσεις που φέρει ως ρύθμιση, αδυνατεί να αντιμετωπίσει το ζήτημα της «αξιοπρεπούς διαβίωσης» και της καταπολέμησης της φτώχειας - καθώς προβλέπει μέγιστη ενίσχυση κατ’ άτομο 200€-  και ενδέχεται να οδηγήσει σημαντικό τμήμα του πληθυσμού σε μια ιδιότυπη ομηρία φτώχειας και απλήρωτης εργασίας. Το μέτρο αυτό πρέπει να συνδυαστεί με ένα οργανωμένο πλαίσιο κοινωνικής προστασίας, που θα συνδυάζει παροχές σε χρήμα και είδος, και θα διευθετεί αποτελεσματικά το ζήτημα της ιδιωτικής υπερχρέωσης.

Σύμφωνα με τα στοιχεία της έρευνας το 75,3% των νοικοκυριών παρουσίασε σημαντική μείωση των εισοδημάτων μέσα στο 2016. Ακόμη, πάνω από 1 στα 3 νοικοκυριά δηλώνουν ότι διαβιούν με ετήσιο οικογενειακό εισόδημα που βρίσκεται στην κατώτερη εισοδηματική κλίμακα (37,1% δηλώνουν εισόδημα <10,000€). Σταθερά υψηλό παραμένει το ποσοστό των νοικοκυριών που δηλώνει ως κύρια πηγή εισοδήματος τη σύνταξη των μελών (αγγίζει το 50%).

Οι αποσπασματικές επισημάνσεις διεθνών οργανισμών για νέες προσαρμογές στο επίπεδο των συντάξεων και του αφορολόγητου, πριν γίνουν ορατές οι επιπτώσεις από το προηγούμενο κύμα περικοπών και νέων έμμεσων φόρων, πυροδοτούν νέο κύμα ανασφάλειας στα νοικοκυριά, αλλά και στις επιχειρήσεις αναφορικά με το κλίμα καταναλωτικής εμπιστοσύνης.

Άλλωστε, εξ αιτίας της κρίσης και άλλων παραγόντων, η ελληνική κοινωνία αντιμετωπίζει και ένα δομικό πρόβλημα που αφορά το δημογραφικό και την βιωσιμότητα του ασφαλιστικού. Σύμφωνα με τα στοιχεία της έρευνας, πάνω από 450,000 Έλληνες πολίτες έχουν μεταναστεύσει στο εξωτερικό για να βρουν εργασία, ενώ 2 στους 3 νέους (ηλικίας 18-35) εξετάζουν σοβαρά το ενδεχόμενο να μεταναστεύσουν αν τους δοθεί η κατάλληλη ευκαιρία για εργασία.

Προς αναμονή ολοκλήρωσης της β’ αξιολόγησης και ενδεχόμενης ανάληψης νέων δημοσιονομικών και ασφαλιστικών δεσμεύσεων από τη χώρα μας, η ΓΣΕΒΕΕ υπογραμμίζει την ανάγκη να παρασχεθεί επιπρόσθετος δημοσιονομικός χώρος και χρόνος στην ελληνική οικονομία, προκειμένου να αξιοποιηθεί για την τόνωση της επενδυτικής ζήτησης και της απασχόλησης. Παράλληλα, οι πολιτικές δυνάμεις που αρχίζουν να συγκλίνουν σε χαμηλότερους στόχους πρωτογενών πλεονασμάτων – γεγονός ασφαλώς θετικό- πρέπει να εργαστούν προς την κατεύθυνση παράλληλης διαμόρφωσης ενός εθνικού σχεδίου για την ανάπτυξη και την παραγωγική ανασυγκρότηση με κίνητρα για τη μικρομεσαία επιχειρηματικότητα με χαμηλότερη φορολόγηση, αναπροσαρμογή των ασφαλιστικών επιβαρύνσεων και υιοθέτηση ενός πλαισίου ρυθμίσεων που θα διασφαλίζουν την κοινωνική συνοχή και δε θα εντείνουν τον κοινωνικό αυτοματισμό.

Έρευνα ΙΜΕ ΓΣΕΒΕΕ

Σχετικά αρχεία:

• Δελτίο τύπου έρευνας εισοδήματος με αναλυτικά στοιχεία
• Παρουσίαση έρευνας "Εισόδημα - Δαπάνες Νοικοκυριών Δεκέμβριος 2016"
• Infographics "Εισόδημα - Δαπάνες Νοικοκυριών Δεκέμβριος 2016"
• Δελτίο τύπου έρευνας εισοδήματος με αναλυτικά στοιχεία σε word