Δέρμα και αλκοόλ: Ποια ποτά βλάπτουν περισσότερο;

 

Η λιγότερο υγιεινή διατροφή που υιοθετούν οι περισσότεροι τις μέρες των εορτών, ο ανεπαρκής ύπνος, η μεγαλύτερη χρήση προϊόντων καπνού και η αύξηση του στρες λόγω των προετοιμασιών, αλλά και της ανάγκης για ολοκλήρωση των εκκρεμοτήτων μέχρι το τέλος του έτους, επηρεάζουν την υγεία και την ομορφιά της επιδερμίδας.

Η αυξημένη κατανάλωση αλκοόλ είναι άλλος ένας παράγοντας που προκαλεί βραχυπρόθεσμες αλλά και μακροπρόθεσμες βλάβες σε αυτήν. Η αποφυγή ή ο μετριασμός της κατανάλωσης οινοπνευματωδών ποτών, όπως και η επιλογή των λιγότερο επιβλαβών, μπορεί να προφυλάξει το δέρμα και να το διατηρήσει καθαρό, λαμπερό, χωρίς ρυτίδες και σημάδια.

«Είναι γεγονός ότι ο αριθμός των ενηλίκων που πίνουν τακτικά έχει μειωθεί τις τελευταίες δύο δεκαετίες. Πρόκειται για μια αλλαγή που συμβαδίζει με την ανάγκη για καλύτερη υγεία, που θα χαρίσει περισσότερα και ποιοτικότερα χρόνια ζωής. Από δερματολογικής απόψεως αυτή η αλλαγή είναι ωφέλιμη, αφού η κατανάλωση αλκοόλ επιταχύνει τη γήρανση του δέρματος, μέσω της αφυδάτωσης, της διατάραξης του ύπνου και της μείωσης του κολλαγόνου που προκαλεί. Πέραν των αισθητικών επιπτώσεων, έχει άμεσες επιπτώσεις στο ακνεϊκό και ψωριασικό δέρμα, αλλά και σε εκείνα με σμηγματορροϊκή δερματίτιδα», επισημαίνει ο Δερματολόγος - Αφροδισιολόγος δρ Χρήστος Στάμου.

Η κατανάλωση ακόμα και δύο ποτών ημερησίως επηρεάζουν όλα τα κύτταρα και τις μεμβράνες του οργανισμού. Στο δέρμα μπορεί να προκαλέσουν ξηρότητα, κοκκίνισμα και μείωση της ελαστικότητάς του.

Πιο συγκεκριμένα, οι διουρητικές ιδιότητες του αλκοόλ στερούν υγρά από τον οργανισμό, προκαλώντας αφυδάτωση, η οποία εκδηλώνεται με ξηρότητα και μικρά σκασίματα. Το σώμα μαζί με την απώλεια υγρών χάνει, επίσης, βιταμίνες και θρεπτικά συστατικά, όπως βιταμίνη Α, η οποία είναι γνωστή για τις αντιγηραντικές της ιδιότητες. Έτσι, το ξηρό δέρμα αποκτά γρηγορότερα ρυτίδες, χάνει την λάμψη και το υγιές χρώμα του και φαίνεται θαμπό και ταλαιπωρημένο.

Εκτός από την ξηροδερμία, η κατανάλωση αλκοόλ έχει επιπτώσεις στη διάρκεια και στην ποιότητα του ύπνου. Παρότι, όσοι πίνουν κοιμούνται ευκολότερα, είναι πιθανότερο ο ύπνος τους να μην είναι ήρεμος και συνεχόμενος. Ο κακής ποιότητας ύπνος είναι γνωστή αιτία δημιουργίας μαύρων κύκλων κάτω από τα μάτια, όπως και ωχρότερης και πιο θαμπής επιδερμίδας.

Τα οινοπνευματώδη ποτά μπορεί να αυξήσουν και την πιθανότητα εμφάνισης ερυθρότητας στο δέρμα, λόγω διαστολής των αιμοφόρων αγγείων από την απελευθέρωση ισταμινών, όπως και αύξηση των επιπέδων ινσουλίνης, η οποία μπορεί να οδηγήσει στην εμφάνιση συμπτωμάτων ροδόχρους ακμής.

«Πρόκειται για μια συχνή, χρόνια, φλεγμονώδη δερματική πάθηση που προκαλεί ερυθρότητα, συχνότερα στα μάγουλα, τη μύτη, το πηγούνι και το μέτωπο, και σπανιότερα στο τριχωτό της κεφαλής, τα αφτιά, τον λαιμό και το στήθος. Μπορεί να εκδηλωθεί, επίσης, με φλύκταινες και σπυράκια, αλλά και ορατά αιμοφόρα αγγεία.

Για την ύφεση των συμπτωμάτων χρησιμοποιούνται αντιφλεγμονώδη φάρμακα, θεραπείες με λέιζερ και φωτοθεραπεία. Η τελευταία επιλέγεται περισσότερο τα τελευταία χρόνια, αφού είναι απολύτως ασφαλής και αποτελεσματική στη μείωση της ερυθρότητας και του ερεθισμού του δέρματος, χωρίς να προκαλεί τις παρενέργειες που ενδεχομένως να δώσουν τα από του στόματος φάρμακα», εξηγεί ο δρ Στάμου.

Η κατανάλωση μεγάλων ποσοτήτων αλκοόλ μπορεί να οδηγήσει και σε εμφάνιση ψωρίασης, σμηγματορροϊκής δερματίτιδας, δισκοειδούς εκζέματος, να προκαλέσει πτώση του ανοσοποιητικού συστήματος και ως εκ τούτου να αυξήσει τον κίνδυνο δερματικών λοιμώξεων, αλλά και καρκίνου του δέρματος. Εάν προκαλέσει βλάβη στο ήπαρ, μπορεί το δέρμα να γίνει πιο ωχρό, να εμφανιστούν  μαύροι κύκλοι κάτω από τα μάτια, κνησμός και τηλαγγειεκτασία.

Ρόλο στις επιπτώσεις παίζει και το είδος του αλκοόλ που θα καταναλωθεί. Σύμφωνα με τον δρ Στάμου, καλό είναι να αποφεύγονται τα κρασιά, η μπύρα και τα κοκτέιλ εξαιτίας  της μεγάλης ποσότητας υδατανθράκων που περιέχουν, οι οποίοι αυξάνουν τις πιθανότητες φλεγμονής και ακμής. Αντιθέτως, τα λεγόμενα διαυγή ποτά, όπως η βότκα, η τεκίλα και το τζιν αποτελούν ασφαλέστερες επιλογές, αφού αποβάλλονται γρηγορότερα από το σώμα και έχουν λιγότερη ζάχαρη.

«Εδώ και μερικά χρόνια έχουν κάνει την εμφάνισή τους μη αλκοολούχα ποτά, τα οποία προτιμούνται από ολοένα και περισσότερα άτομα, αλλάζοντας τις τάσεις της εποχής. Η μεγάλη πλειονότητα, όμως, των ανθρώπων εξακολουθεί και πίνει μερικά αλκοολούχα ποτά την εβδομάδα.

Για όσους θα ενδώσουν αυτές τις ημέρες στο αλκοόλ καλό είναι να γνωρίζουν ότι υπάρχουν τρόποι να μετριάσουν τις επιπτώσεις και να αναγεννήσουν το δέρμα τους. Πρωταρχικό στόχο θα πρέπει να αποτελεί η ενυδάτωση του οργανισμού και της επιδερμίδας. Γι’ αυτό για κάθε ποτό που καταναλώνεται θα πρέπει να λαμβάνεται και ένα ποτήρι νερό, το οποίο εκτός από την επαναφορά της υγρασίας βοηθά στη γρηγορότερη αποβολή του αλκοόλ, που για τον οργανισμό είναι μια τοξίνη.

Καθημερινά θα πρέπει να ακολουθείται η ρουτίνα περιποίησης του δέρματος με ενυδατικά προϊόντα. Αυτό θα προσφέρει ανακούφιση στο ξηρό δέρμα και θα ελέγξει την ένταση της έξαρσης ορισμένων δερματοπαθειών. Θα πρέπει να προτιμώνται τα προϊόντα που περιέχουν αντιοξειδωτικά.

Πρέπει να επισημανθεί, βέβαια, ότι η επαναφορά του δέρματος εξαρτάται και από την ηλικία, καθώς από αυτή εξαρτάται η ποσότητα κολλαγόνου που παράγει ο οργανισμός, όπως και από την ποσότητα του αλκοόλ που καταναλώνεται.

Μετά τις γιορτές η “αποτοξίνωση” θα δώσει την ευκαιρία στο δέρμα να αναγεννηθεί, ειδικά εάν συνδυαστεί με ξεκούραση, πλούσια σε βιταμίνες διατροφή και αισθητικές θεραπείες, όπως μεσοθεραπεία, microneedling, αυτόλογους αυξητικούς παράγοντες, κ.ά.», καταλήγει ο δρ Στάμου.

 

 

 

Έξαρση των συμπτωμάτων του έρπητα παρατηρείται τους καλοκαιρινούς μήνες. Η αιτία εντοπίζεται στην υπερβολική έκθεση στον ήλιο, η οποία μπορεί να επηρεάσει το ανοσοποιητικό σύστημα, με συνέπεια αυτό να μην μπορεί πλέον να κρατήσει υπό έλεγχο τον ιό. Η ενημέρωση για τον τρόπο μείωσης των πιθανοτήτων επανεμφάνισης των δερματικών βλαβών είναι εξαιρετικά σημαντική, προκειμένου οι πάσχοντες να απολαμβάνουν τις ευεργετικές ιδιότητές του ήλιου χωρίς τον κίνδυνο υποτροπής.

«Οι ερπητοϊοί είναι μια οικογένεια ιών ευρέως διαδεδομένων στη φύση. Χωρίζονται σε τρεις υποοικογένειες, εκ των οποίων μόνο η μία δημιουργεί δερματικές βλάβες στον άνθρωπο. Σε αυτήν ανήκουν ο ιός της ανεμευλογιάς - έρπητα ζωστήρα (VZV) και ο ιός του απλού έρπητα (HSV). Υπάρχουν δύο τύποι του HSV: ο ιός του απλού έρπητα 1 (HSV-1) και ο ιός του απλού έρπητα 2 (HSV-2).

Η μόλυνση γίνεται με στενή επαφή με άτομο που έχει ενεργό ιό. Μετά την αρχική εκδήλωση των συμπτωμάτων και την υποχώρησή τους, αυτός παραμένει σε λανθάνουσα κατάσταση στα νευρικά γάγγλια, καθώς δεν υπάρχει θεραπεία που να τον εκριζώνει. Περιοδικά μπορεί να επανενεργοποιείται, προκαλώντας φυσαλιδώδη εξανθήματα σε ερυθηματώδη βάση, που συνοδεύονται από πόνο και κνησμό. Οι φυσαλίδες συνήθως επιμένουν για λίγες ημέρες και στη συνέχεια σπάνε και στεγνώνουν, σχηματίζοντας μια λεπτή κιτρινωπή κρούστα. Οι βλάβες επουλώνονται πλήρως, αλλά οι πολυάριθμες υποτροπές στο ίδιο σημείο μπορεί να γίνουν αιτία ατροφίας και ουλών» εξηγεί ο Δερματολόγος - Αφροδισιολόγος δρ Χρήστος Στάμου.

Ειδικότερα, ο HSV μεταδίδεται με άγγιγμα των βλαβών και εκδηλώνεται στο δέρμα, το στόμα, τα χείλη, τα μάτια και τα γεννητικά όργανα. Ο επιχείλιος έρπης είναι η πιο συχνή κλινική μορφή στην περιοχή του προσώπου. Ο έρπης των γεννητικών οργάνων είναι η πιο διαδεδομένη σεξουαλικά μεταδιδόμενη ελκωτική νόσος στις ανεπτυγμένες χώρες και μπορεί να προκληθεί τόσο από τον HSV-1 όσο και τον HSV-2.

Ο VZV μεταδίδεται με την εισπνοή  εκκρίσεων των αεροφόρων οδών ή την επαφή με δερματικές βλάβες. Κατά τη διάρκεια της πρωτογενούς λοίμωξης (ανεμευλογιά), ο ιός καθίσταται στα ραχιαία γάγγλια. Υπό ορισμένες συνθήκες “ξυπνά” και ο ασθενής εμφανίζει έρπη ζωστήρα σε οποιοδήποτε σημείο του σώματος. Κάθε άτομο με ιστορικό ανεμευλογιάς διατρέχει περίπου 30% κίνδυνο επανενεργοποίησης του VZV τουλάχιστον μία φορά στη ζωή του.

Τρεις στις δέκα υποτροπές οφείλονται στην απότομη έκθεση στο ηλιακό φως, κυρίως (αλλά όχι αποκλειστικά), λόγω της καταστολής της ανοσολογικής απόκρισης που προκαλεί στον οργανισμό.

Μια μελέτη που διεξήχθη από το Kobe University Graduate School of Medicine της Ιαπωνίας διαπίστωσε ότι περίπου το 10,4% των ατόμων με τον ιό HSV-1 ανέφεραν επανεμφάνιση των συμπτωμάτων. Κατά τους μήνες Ιούλιο και Αύγουστο οι εξάρσεις που προκλήθηκαν από τον ήλιο αυξήθηκαν στο 19,7% συνολικά. Ωστόσο, το ποσοστό αυτό ανήλθε στο 28% στους ασθενείς ηλικίας κάτω των 30 ετών που διαγνώστηκαν κατά τους ίδιους μήνες και στο 40% στα άτομα ίδιας ηλικίας που υποτροπίασαν στο παραπάνω χρονικό διάστημα.

«Η έκθεση στον ήλιο έχει επιδράσεις στον οργανισμό μας. Για παράδειγμα, προσφέρει ένα ευχάριστο αίσθημα ευεξίας, λόγω της απελευθέρωσης ορμονών που δρουν ως αντικαταθλιπτικά. Είναι απαραίτητη δε για την παραγωγή της σημαντικής για την εύρυθμη λειτουργία του βιταμίνης D. Όμως, προκαλεί και βλάβες, όπως εγκαύματα, φωτογήρανση, φωτοαλλεργικές αντιδράσεις, καρκίνο του δέρματος, οφθαλμικές παθήσεις και ανοσοκαταστολή. Η έκθεση στο ήμισυ της ηλιακής ακτινοβολίας  που απαιτείται για την εμφάνιση ενός ελάχιστα ανιχνεύσιμου εγκαύματος είναι αρκετή για να καταστέλλει την ικανότητα του οργανισμού να αμύνεται.

Επομένως, ο πιο αποτελεσματικός τρόπος μείωσης του κινδύνου υποτροπής το καλοκαίρι είναι η αποφυγή του ήλιου. Ωστόσο, αυτό δεν είναι εφικτό. Ευτυχώς, από τις μέχρι σήμερα μελέτες  φαίνεται ότι η χρήση αντηλιακού, πριν από την έκθεση, προστατεύει», επισημαίνει ο δρ Στάμου.

Πρόσθετοι τρόποι με τους οποίους μπορεί να μειώσει κάποιος τις πιθανότητες επανεμφάνισης των συμπτωμάτων είναι:

·       η ενυδάτωση των χειλιών με lip balm που περιέχει SPF,

·       η χρήση καπέλου που δημιουργεί σκιά στο πρόσωπο και στα χείλη,

·       η αποφυγή οποιαδήποτε μηχανήματος ή συσκευής που παράγει υπεριώδη ακτινοβολία,  και

·       η επαρκής ενυδάτωση του δέρματος.

Για όσους δεν στέκονται τυχεροί και εμφανίζουν τις επώδυνες και κνησμώδεις φυσαλίδες, υπάρχουν τρόποι μείωσης της σοβαρότητας και της διάρκειας των υποτροπών. Συγκεκριμένα, οι ασθενείς έχουν την επιλογή να χρησιμοποιήσουν επιθέματα που προστατεύουν την πληγείσα περιοχή, τοπικές αγωγές που ανακουφίζουν από τα συμπτώματα και από του στόματος αντιιϊκά φάρμακα που διακόπτουν την αναπαραγωγή του ιού.

«Αν και υποτροπές μπορεί να προκύψουν και από άλλες αιτίες, όπως από έκθεση σε θερμότητα ή κρύο, τραυματισμό, ορμονικές αλλαγές, έντονο ψυχικό στρες, κάπνισμα, λοίμωξη ή σοβαρά προβλήματα υγείας και νευρική βλάβη, η έκθεση στον ήλιο είναι ο πιο συχνός και τροποποιήσιμος παράγοντας κινδύνου.

Το μόνο που απαιτείται είναι η προοδευτική έκθεση στον ήλιο, ώστε να δίδεται η δυνατότητα σταδιακής ενεργοποίησης της προστατευτικής μελανίνης (χωρίς πρόκληση ερυθήματος), η επιλογή ρούχων που δεν επιτρέπουν την είσοδο της ακτινοβολίας (π.χ. μετάξι και blue jeans) και η χρήση επαρκούς ποσότητας αντηλιακού κατά της UVB και της UVA με δείκτη προστασίας κατάλληλο για κάθε φωτότυπο και για τις επικρατούσες περιβαλλοντικές συνθήκες (π.χ. μήνας του έτους, χιόνι, θάλασσα, άμμος, υψόμετρο, γεωγραφικό πλάτος)», καταλήγει ο δρ Στάμου.

 

 

Μύκητες νυχιών: Πώς αντιμετωπίζονται οι υποτροπές;

 

Εξαιρετικά άβολα νιώθουν την άνοιξη όσοι πάσχουν από ονυχομυκητίαση, ιδιαίτερα οι γυναίκες, αφού η άνοδος της θερμοκρασίας “επιβάλλει” τη χρήση πέδιλων, αντί κλειστών παπουτσιών που κρύβουν το πρόβλημα. Οι λευκές, κίτρινες, καφέ αποχρώσεις στα νύχια που έχουν προσβληθεί από μύκητες, η ανώμαλη επιφάνεια και το πάχος τους, αλλά και η δυσάρεστη οσμή που αναδύουν τους προκαλούν ντροπή και αμηχανία. Γι’ αυτό συχνά επιλέγουν να μην τα εκθέτουν τελικά σε… κοινή θέα.

Το πρόβλημα απασχολεί ακόμα και εκείνους που έχουν καταβάλει πολύμηνες προσπάθειες να αντιμετωπίσουν την πάθηση και είτε δεν καταφέρνουν να θεραπευτούν πλήρως είτε υποτροπιάζουν εντός ελαχίστου χρονικού διαστήματος από την παύση της αγωγής ακόμα και μετά από επίτευξη 100% καθαρού νυχιού!

«Οι μύκητες προσβάλλουν τόσο τα νύχια των χεριών όσο και τα νύχια των ποδιών, αλλά η ονυχομυκητίαση των νυχιών των ποδιών είναι πολύ πιο συχνή. Η χρόνια μυκητιασική λοίμωξή τους αντιπροσωπεύει το 50% του συνόλου των παθολογιών των νυχιών. Υπολογίζεται ότι το ένα τρίτο του παγκόσμιου πληθυσμού θα χρειαστεί κάποια στιγμή να την αντιμετωπίσει.

Συνήθως προκαλείται από δερματόφυτα  (90% των περιπτώσεων στα νύχια των ποδιών και 50% των χεριών), αλλά όχι μόνο από αυτά, αλλά και από ζυμομύκητες και σαπροφυτικούς μύκητες. Παρουσιάζεται συχνά ως ένα ή περισσότερα, ανώμαλα, πεπαχυσμένα ή/και αποχρωματισμένα νύχια, πιο συχνά του ενός ή των δύο μεγαλύτερων του ποδιού. Βέβαια, δεν σημαίνει ότι ένα ανώμαλο νύχι έχει προσβληθεί οπωσδήποτε από μύκητες. Μπορεί να είναι απλώς δυστροφικό ή ένα ψωριασικό νύχι. Η διάγνωση συχνά δεν περιορίζεται στην κλινική εξέταση αλλά απαιτεί την εργαστηριακή επιβεβαίωση, η οποία προσδιορίζει και το είδος του μύκητα προκειμένου να δοθεί η κατάλληλη αγωγή», εξηγεί ο Δερματολόγος - Αφροδισιολόγος δρ Χρήστος Στάμου.

Για την αντιμετώπιση της, η οποία είναι πολύμηνη εξαιτίας της αργής ανάπτυξης των νυχιών (ιδίως των ποδιών), η πρώτη θεραπευτική επιλογή είναι τα από του στόματος αντιμυκητιασικά φάρμακα, τα οποία χορηγούνται σε ασθενείς με μέτρια ως σοβαρή νόσο, ιδίως σε όσους πάσχουν από σακχαρώδη διαβήτη, λόγω του αυξημένου κινδύνου πρόκλησης ελκών. Όμως, έχει παρατηρηθεί αύξηση της ανθεκτικότητας των μυκήτων σε κάποια από αυτά, ενώ περιμένουν απάντηση ερωτήματα σχετικά με τη δυνατότητα πρόκλησης ηπατοτοξικότητας.

Όταν η αγωγή με χάπια συνδυάζεται με τοπική εφαρμογή φαρμάκων, χειρουργικό ή χημικό καθαρισμό, οι πιθανότητες απαλλαγής από τους μύκητες είναι πιθανότερη. Ως έσχατη λύση εξετάζεται η αφαίρεση του νυχιού χειρουργικά, όταν όλες οι συντηρητικές μέθοδοι έχουν αποτύχει.

Στους ασθενείς με ήπιες ή μέτριας σοβαρότητας λοιμώξεις που οι μύκητες δεν έχουν προσβάλλει τη μήτρα του νυχιού μπορούν να χρησιμοποιηθούν τοπικά σκευάσματα, δεδομένου ότι τα τελευταία χρόνια η αποτελεσματικότητά τους έχει βελτιωθεί. 

Ωστόσο, υπάρχουν περιπτώσεις που το προσβεβλημένο νύχι φαίνεται καθαρό, απαλλαγμένο από τους μύκητες, αλλά μετά από λίγο καιρό εμφανίζει ξανά τα ίδια σημάδια.

Το φαινόμενο δεν είναι σπάνιο και οφείλεται σε διάφορους λόγους. Ο σπουδαιότερος είναι η διακοπή των τοπικών φαρμάκων (κρέμες ή βερνίκια) με την πρώτη ένδειξη απαλλαγής από τους μύκητες. Αλλά, παρότι δεν φαίνονται με γυμνό μάτι, οι μύκητες εξακολουθούν να βρίσκονται εκεί (κάτι που μπορεί να επιβεβαιωθεί με εργαστηριακές εξετάσεις), σταδιακά οι πληθυσμοί τους πολλαπλασιάζονται και η πάθηση υποτροπιάζει. Το ίδιο ισχύει και όταν δεν ολοκληρώνεται η από του στόματος φαρμακευτική αγωγή.

Η επανεμφάνιση των συμπτωμάτων της ονυχομυκητίασης, ωστόσο, μπορεί να οφείλεται σε μια νέα μόλυνση, ιδίως εάν ο ασθενής επαναλαμβάνει τις ίδιες πρακτικές που τον οδήγησαν στην αρχική μόλυνση. Δηλαδή εξακολουθεί να περπατά ξυπόλητος σε κοινόχρηστους χώρους, όπως σε χαλιά ξενοδοχείων, σε πισίνες και ντους, ή σε χώρους που υπάρχουν άτομα με ονυχομυκητίαση, να περιποιείται τα νύχια του με μολυσμένα εργαλεία και να μην φροντίζει επαρκώς την υγιεινή τους. 

«Οι ασθενείς με υποτροπές ή επαναμολύνσεις είναι ακόμα δυσκολότερο να θεραπευτούν, αφού η ήδη πολύμηνη αγωγή που έχουν ακολουθήσει τους έχει κουράσει και παύουν να ακολουθούν πιστά τις οδηγίες που δίνονται από τον γιατρό τους. Σε αυτόν τον φαύλο κύκλο που ανοίγει πιο επιρρεπείς είναι όσοι δεν λαμβάνουν αγωγές από το στόμα, είτε από πεποίθηση, είτε επειδή ιατρικοί λόγοι το αποκλείουν λόγω παρενεργειών ή αλληλεπιδράσεων με άλλα φάρμακα που παίρνουν (π.χ. στατίνες, ψυχοτρόπα).

Σε αυτές τις περιπτώσεις είναι καλύτερο να ακολουθούνται εναλλακτικές θεραπείες. Τα τελευταία χρόνια τα λέιζερ βρίσκονται στο προσκήνιο και μελέτες δείχνουν καλά κλινικά και μικροσκοπικά ποσοστά ίασης από τη χρήση τους.

Υπάρχουν διάφοροι τύποι λέιζερ που χρησιμοποιούνται για την ονυχομυκητίαση, συμπεριλαμβανομένων ορισμένων που χρησιμοποιούν φως και άλλων που χρησιμοποιούν διοξείδιο του άνθρακα (CO2).

«Οι συσκευές λέιζερ εκπέμπουν παλμούς ενέργειας που παράγουν θερμότητα, η οποία διεισδύσει στο νύχι μέχρι το σημείο που βρίσκεται ο μύκητας. Σε απόκριση στη θερμότητα, ο μολυσμένος ιστός διασπάται, καταστρέφοντας τον. Ωστόσο, το έργο του λέιζερ δεν ολοκληρώνεται σε μία συνεδρία, αφού κάποιοι από τους μυκητιασικούς μικροοργανισμούς επιβιώνουν, αφού η ενέργεια που εκπέμπεται είναι χαμηλή για λόγους ασφαλείας.

Άλλο ένα πλεονέκτημα της θεραπείας με λέιζερ είναι η αποστειρωτική δράση της παραγόμενης θερμότητας, η οποία συμβάλλει στην πρόληψη της ανάπτυξης νέων μυκήτων. 

Το θετικότερο είναι ότι έχει υψηλό ποσοστό ίασης και κλινικής βελτίωσης, σε συντομότερο χρονικό διάστημα από εκείνο που απαιτείται με άλλες θεραπείες.

Για ακόμα καλύτερα αποτελέσματα προτείνεται ο συνδυασμός τους με φαρμακευτικές αγωγές, όπου αυτό είναι δυνατόν», μας εξηγεί ο δρ Χρήστος Στάμου και καταλήγει συμβουλεύοντας όλους να λαμβάνουν μέτρα προφύλαξης για την αποφυγή τόσο της αρχικής λοίμωξης όσο και της υποτροπής:

«Μην φοράτε παπούτσια που χρησιμοποιούσατε πριν από τη προσβολή των νυχιών από τη λοίμωξη, ή απολυμάνετέ τα με κατάλληλα προϊόντα. Επιλέγετέ τα στο σωστό μέγεθος, προκειμένου να αποφεύγετε μικροτραυματισμούς και από υλικό που αναπνέει. Χρησιμοποιείτε αντιμυκητιασικές πούδρες μέσα σε αυτά. Διατηρείτε τα πόδια και τα παπούτσια καθαρά και στεγνά. Αλλάζετε κάλτσες καθημερινά ή συντομότερα αν τα πόδια ιδρώνουν. Φοράτε παπούτσια ή σαγιονάρες σε χώρους που αναπτύσσονται μύκητες (π.χ. αμμουδιές, πισίνες). Φροντίζετε τα νύχια να είναι περιποιημένα και τα εργαλεία που χρησιμοποιείτε γι’ αυτό τον σκοπό απολυμασμένα. Τέλος, αποφεύγετε την αφυδάτωση, χρησιμοποιώντας ενυδατικά προϊόντα, προκειμένου να αποτραπεί ο σχηματισμός μικρορωγμών, που αποτελούν πύλες εισόδου των μυκήτων».

 

 

Λεύκη: Προλαμβάνεται η εποχική έξαρση των συμπτωμάτων;

 

Πρόκληση αποτελεί η διαχείριση της λεύκης την άνοιξη και το καλοκαίρι, αφού τα συμπτώματα των πασχόντων αυτούς τους μήνες επιδεινώνονται. Ο λόγος είναι ότι όταν το δέρμα γύρω από τις προσβεβλημένες περιοχές αρχίζει να σκουραίνει ως αντίδραση στον ήλιο, οι λευκές κηλίδες γίνονται πιο εμφανείς. Πέραν του αισθητικού προβλήματος, τα ανοιχτότερου χρώματος τμήματα του δέρματος είναι πιο ευαίσθητα στην ηλιακή ακτινοβολία και ευκολότερο να υποστούν εγκαύματα από ότι το υπόλοιπο δέρμα, εάν μείνουν απροστάτευτα.

Αντίθετα απ’ ότι θα περίμενε κανείς, η απόλυτη αποφυγή του ήλιου δεν ενδείκνυται, τόσο για την ίδια την πάθηση όσο και για τη συνολική υγεία του οργανισμού, για τη σύνθεση της βιταμίνης D, τα επίπεδα της οποίας είναι χαμηλότερα στους πάσχοντες από λεύκη από τον υπόλοιπο πληθυσμό, αλλά και για την ψυχολογία τους.

Η ακραία φωτοπροστασία έρχεται σε αντίθεση, άλλωστε, με το γεγονός ότι η φωτοθεραπεία θεωρείται ως το "χρυσό πρότυπο" για τη θεραπεία της λεύκης. Επομένως, η ορθή προσέγγιση για τη διαχείριση των συμπτωμάτων τους είναι η ελεγχόμενη, υπό ιατρικές οδηγίες, έκθεση στην ηλιακή ακτινοβολία (ειδικά όταν ακολουθείται φωτοθεραπεία για τον έλεγχο των συμπτωμάτων) η οποία πρέπει πάντα να γίνεται κατόπιν σωστής χρήσης του ενδεδειγμένου αντηλιακού.
«Η λεύκη προσβάλλει 1 - 2 στους 100 ανθρώπους. Η έναρξη των συμπτωμάτων στο 50% των πασχόντων  ξεκινά πριν από την ηλικία των 20 ετών και το 20% αυτών έχουν τουλάχιστον άλλο ένα μέλος στην οικογένειά τους με την πάθηση.

Πρόκειται για μια δερματοπάθεια που η απώλεια των μελανοκυττάρων, και συνεπώς της μελανίνης, σε διάφορα σημεία του δέρματος προκαλούν κηλίδες πιο ανοιχτού χρώματος από το υπόλοιπο δέρμα. Αυτές εμφανίζονται συχνότερα στο πρόσωπο και τα χείλη, στους καρπούς, στα χέρια και τα πόδια, καθώς και στις περιοχές των γεννητικών οργάνων, τις περισσότερες φορές ομοίως και στις δύο πλευρές του σώματος» μας εξηγεί ο Δερματολόγος - Αφροδισιολόγος δρ Χρήστος Στάμου.
«Το χρώμα τους εξαρτάται από το βαθμό απώλειας της μελανίνης σε κάθε σημείο του δέρματος. Συνεπώς, μπορεί να είναι διαφορετικό τόσο από κηλίδα σε κηλίδα όσο και εντός της ίδιας κηλίδας. Σε ορισμένους ανθρώπους η απώλεια της μελανίνης είναι καθολική, και πολλές φορές το ενιαίο χρώμα του δέρματος εσφαλμένως ερμηνεύεται ως θεραπευμένη λεύκη.
Στους ανθρώπους με σκουρόχρωμο δέρμα οι κηλίδες είναι εμφανείς καθ’ όλη τη διάρκεια του έτους, σε εκείνους όμως με πιο ανοιχτό δέρμα γίνονται πιο διακριτές όταν το υπόλοιπο δέρμα μαυρίζει από τον ήλιο», συμπληρώνει.

Λόγω της έλλειψης μελανίνης, οι πάσχοντες είναι πιο ευάλωτοι στα ηλιακά εγκαύματα και ο λόγος είναι η απουσία της προστασίας που φυσιολογικά παρέχει η μελανίνη στο δέρμα. Πιο ευαίσθητα είναι τα σημεία όπου το δέρμα είναι λεπτότερο. Επίσης, πέραν της αύξησης του μεγέθους των κηλίδων, μπορούν να γίνουν αιτία εμφάνισης νέων βλαβών.

Το ερώτημα σχετικά με τον κίνδυνο που αντιμετωπίζουν όσοι πάσχουν από λεύκη να εμφανίσουν καρκίνο του δέρματος, παραμένει υπό διερεύνηση.
« Έχοντας ως γενικό κανόνα ότι η έκθεση στις ακτίνες UVA και UVB είναι επιβλαβής για το δέρμα και αυξάνει τις πιθανότητες καρκίνου στον γενικό πληθυσμό, θα περίμενε κανείς ότι η συγκεκριμένη ομάδα ανθρώπων έχει ακόμα περισσότερες πιθανότητες να εμφανίσει καρκίνο. Όμως, πραγματοποιούνται έρευνες που δείχνουν ότι πράγματι ο κίνδυνος είναι υπαρκτός και σε όσους έχουν λεύκη, αλλά μικρότερος, συγκριτικά με εκείνους που δεν πάσχουν από αυτήν» σημειώνει ο κ. Στάμου.

Ενδεικτικά, τα ευρήματα μιας ολλανδικής μελέτης υποστηρίζουν ότι αντιμετωπίζουν 3 φορές μικρότερο κίνδυνο εμφάνισης καρκίνου του δέρματος (συμπεριλαμβανομένου του μελανώματος), απ’ ότι ανάλογων δημογραφικών χαρακτηριστικών άνθρωποι. Οι ερευνητές ωστόσο δεν κατάφεραν να εντοπίσουν την αιτία, δεδομένου ότι αποκλείστηκε η πιθανότητα ο μικρότερος κίνδυνος να οφειλόταν στη μικρότερη έκθεση στον ήλιο ή στη λήψη  μέτρων προστασίας των συμμετεχόντων από τον ήλιο.

Επομένως, όσοι έχουν λεύκη δεν πρέπει να φοβούνται την άνοιξη και το καλοκαίρι, αλλά να εκμεταλλευτούν την ηλιοφάνεια προς όφελός τους. Πώς;

«Η έκθεση στον ήλιο να γίνεται μόνο τις ώρες που οι ακτίνες του ήλιου δεν είναι κάθετες, δηλαδή μέχρι τις 10:00 και μετά τις 17:00 και πάντα με τη χρήση αντηλιακών υψηλής προστασίας, κατά προτίμηση ορυκτών τα οποία χρησιμοποιούν οξείδιο ψευδαργύρου ή τιτανίου για να εκτρέψουν τις ακτίνες του ήλιου και όχι χημικών που μπορεί να προκαλέσουν ερεθισμούς. Η αρχική εφαρμογή να γίνεται 20 λεπτά πριν από την έκθεση στον ήλιο και να επαναλαμβάνεται ανά 2ωρο ή συχνότερα όταν ο χρήστης ιδρώνει ή κολυμπάει. Προσοχή να δίδεται στην ομοιόμορφη και πλήρη επάλειψη του σώματος.

Τις υπόλοιπες ώρες να χρησιμοποιούνται καπέλα και γυαλιά που προστατεύουν το δέρμα από την άμεση έκθεση στην ηλιακή ακτινοβολία, καθώς και μακριά, ελαφρά, άνετα ρούχα που το καλύπτουν, όπως άλλωστε ισχύει για όλους.

Σημαντικό ρόλο έχει αποδειχθεί ότι παίζει και η διατροφή. Τροφές πλούσιες σε βιταμίνη Β12 και φυλλικό οξύ ή συμπληρώματα διατροφής με αυτά τα συστατικά έχει βρεθεί, από το Πανεπιστήμιο της Ουψάλα, ότι βοηθούν στην επαναμελάγχρωση μετά από έκθεση του δέρματος στον ήλιο.

Το πιο σημαντικό όμως βήμα στον έλεγχο των συμπτωμάτων είναι ο σταδιακός επαναχρωματισμός των κηλίδων πριν από την έκθεση στον ήλιο, με φωτοθεραπεία με μονοχρωματικό φως στενού φάσματος. Αυτή η θεραπεία πραγματοποιείται με τη χρήση του, εγκεκριμένου από τον FDA, Excimer Light, που αφενός καταστέλλει την επίθεση που πραγματοποιεί ο οργανισμός ενάντια στα ίδια του τα μελανοκύτταρα και αφετέρου ενεργοποιεί τη μετανάστευση των μελανοκυττάρων σε περιοχές όπου το δέρμα εμφανίζει κηλίδες, διεγείροντας τη σύνθεση μελανίνης σε αυτές.

Οι ασθενείς μετά από 2 ή 3 αγωγές ανά εβδομάδα για μερικές εβδομάδες έχουν μικρότερη διαφορά χρώματος μεταξύ των κηλίδων και του υπόλοιπου δέρματος, και λιγότερες πιθανότητες εμφάνισης νέων με την έκθεσή τους στον ήλιο. Είναι μια εξαιρετική θεραπεία που τα αποτελέσματά της γίνονται εμφανή μετά τη 10η συνεδρία και μπορεί να διαρκέσουν 1 χρόνο ή και περισσότερο, οπότε και επαναλαμβάνεται», καταλήγει ο δρ Χρήστος Στάμου.

 

Η σχέση μεταξύ βιταμίνης D και καρκίνου του δέρματος είναι στενά συνδεδεμένη, καθώς ενώ για τη σύνθεσή της είναι απαραίτητη η έκθεση στον ήλιο, χρειάζεται προσοχή γιατί η ηλιοθεραπεία είναι επιβλαβής πάνω από ορισμένα όρια. Αυτό ισχύει τόσο για τα υγιή άτομα, όσο και για εκείνα που πάσχουν από μελάνωμα ή άλλο τύπο καρκίνο του δέρματος.

Η έρευνα έχει εστιάσει στον πιθανό ρόλο της συγκεκριμένης βιταμίνης στη μείωση του κινδύνου εμφάνισης καρκίνου και ειδικότερα του μελανώματος. Ορισμένες μελέτες δείχνουν τον προστατευτικό ρόλο της στον επιθετικό αυτό καρκίνο. Έρευνα Ισπανών ερευνητών που παρουσιάστηκε στο 31ο συνέδριο Δερματολογίας και Αφροδισιολογίας και τα αποτελέσματά της δημοσιεύθηκαν στο περιοδικό Melanoma Research έδειξε επίσης ότι οι πάσχοντες από μελάνωμα που έχουν φυσιολογικά - επαρκή επίπεδα της βιταμίνης ζουν περισσότερο.

«Το ποσοστό των ατόμων που αναπτύσσουν μελάνωμα παρουσιάζει σταθερή άνοδο τις τελευταίες δεκαετίες. Σύμφωνα με στοιχεία, πρόκειται για τον 17ο συχνότερο καρκίνο παγκοσμίως. Η εμφάνισή του είναι απότοκο πολύπλοκων αλληλεπιδράσεων μεταξύ γενετικών και περιβαλλοντικών παραγόντων κινδύνου, αλλά η υπερβολική έκθεση σε υπεριώδη ακτινοβολία, είτε αυτή προέρχεται από τον ήλιο είτε από solarium, είναι ο σοβαρότερος παράγοντας κινδύνου. Το ίδιο ισχύει για κάθε καρκίνο του δέρματος.

Όσοι έχουν υποστεί ηλιακό έγκαυμα στην παιδική, εφηβική ή ενήλικη ζωή τους -το οποίο σημειωτέον μπορεί να προκληθεί ακόμα και τον χειμώνα ιδίως κατά την παραμονή σε περιοχές σε μεγάλο υψόμετρο και σε περιβάλλοντα που αντανακλούν τις ακτίνες του ήλιου, π.χ. χιόνι- αντιμετωπίζουν διπλάσιο κίνδυνο σε σχέση με τους ανθρώπους που αποφεύγουν στον ήλιο.

Η αιτία είναι ότι η υπεριώδης ακτινοβολία μπορεί να βλάψει άμεσα το DNA και επίσης να δημιουργήσει συνθήκες που είναι επιβλαβείς για αυτό, ευνοώντας την ανάπτυξη και την εξέλιξη του καρκίνου. Αυτές, βέβαια, οι επιδράσεις δεν συμβαίνουν σε όλους, αλλά διαμορφώνονται από γενετικούς παράγοντες», εξηγεί ο Δερματολόγος - Αφροδισιολόγος δρ Χρήστος Στάμου.

«Πέραν αυτών, τα επίπεδα της βιταμίνης D θα μπορούσαν να επηρεάσουν τον κίνδυνο εμφάνισης του καρκίνου και να διαδραματίσουν ρόλο στην εξέλιξή του», σημειώνει.

Για να διαπιστωθεί η σχέση μεταξύ της βιταμίνης D και της πρόγνωσης ασθενών με διηθητικό μελάνωμα, η ισπανική ερευνητική ομάδα αξιολόγησε, σε Πανεπιστημιακό νοσοκομείο της Βαρκελώνης, τα επίπεδά της σε συνολικά 264 πάσχοντες. Η μέση ηλικία τους ήταν τα 57,51 έτη και το 54,2% αυτών ήταν γυναίκες. Τα άτομα κατηγοριοποιήθηκαν σε δύο ομάδες: η πρώτη είχε βιταμίνη D κάτω από 10 ng/ml και η δεύτερη ίση ή υψηλότερη από 10 ng/ml. Παρακολουθήθηκαν για 6-7 χρόνια, κατά μέσο όρο. Επισημαίνεται ότι παρότι η μέτρηση κάτω από 10 ng/mL θεωρήθηκε έλλειψη στη συγκεκριμένη μελέτη, υπάρχει διαφορά μεταξύ των χωρών. Σε κάποιες το όριο αυτό είναι υψηλότερο.

Οι ερευνητές εξέτασαν τις διαφορές στη συνολική επιβίωση αλλά και στον κίνδυνο θανάτου ειδικά από το μελάνωμα με βάση τα επίπεδα της βιταμίνης D, λαμβάνοντας υπόψη την ηλικία, το φύλο, την εποχή που έγινε η εξέταση και διάφορες άλλες μεταβλητές.

Διαπίστωσαν ότι οι ασθενείς που είχαν χαμηλά επίπεδα βιταμίνης D είχαν χαμηλότερο ποσοστό επιβίωσης από κάθε αιτία. Η ανάλυση έδειξε ότι μετά από 5 έτη το  90,1% των ατόμων που το επίπεδο της βιταμίνης ήταν πάνω από 10 ng/ml ζούσε, σε σύγκριση με το 84,2% εκείνων που είχαν κάτω από 10 ng/ml.  Αυτή η διαφορά στη συνολική επιβίωση μεταξύ εκείνων που βρίσκονταν πάνω και εκείνων που βρίσκονταν κάτω από το όριο των 10 ng/ml φάνηκε να διευρύνεται με την πάροδο του χρόνου.

Τόσο στους ασθενείς με καρκίνο του δέρματος όσο και στον γενικό πληθυσμό συστήνεται να περιορίζουν την έκθεσή τους στον ήλιο. Η αποφυγή του, όμως, έχει επίπτωση στα επίπεδα της βιταμίνης D και εν συνεχεία σε διάφορες παθήσεις και όχι μόνο του δέρματος. Το ζητούμενο επομένως είναι η εύρεση ενός τρόπου επίτευξης και διατήρησης των επιπέδων της σε ικανοποιητικά επίπεδα.

Αρκετοί πιστεύουν ότι η λύση είναι η διατροφική πρόσληψη, η οποία δεν επαρκεί ομολογουμένως, ή η λήψη συμπληρωμάτων βιταμίνης D. Παρότι η έλλειψή της έχει συνδεθεί με οστεοπόρωση, κάποιες μορφές καρκίνου, με αυτοάνοσα νοσήματα, καρδιακή νόσο, σακχαρώδη διαβήτη, κ.ά. και η συμπλήρωσή της με φαρμακευτικά ιδιοσκευάσματα σε δισκία, κάψουλες, σταγόνες έχει αποδειχθεί ευεργετική, τα δεδομένα για το κατά πόσον θα μπορούσε να παραταθεί η ζωή των ασθενών με μελάνωμα εάν αυξηθούν με αυτόν τον τρόπο τα επίπεδα της βιταμίνης D δεν έχει ακόμα αποσαφηνιστεί. Μελέτες βρίσκονται σε εξέλιξη και ενδεχομένως να δείξουν ότι τα συμπληρώματα αποτρέπουν τον κίνδυνο υποτροπής.

«Γενικότερα, απαιτείται περισσότερη έρευνα για να εδραιωθεί ο ρόλος της βιταμίνης D στην πρόληψη και την εξέλιξη του μελανώματος και κατά πόσον τα συμπληρώματα μπορούν να βοηθήσουν.

Στη συγκεκριμένη μελέτη, πάντως, εκτός από τα επίπεδα της βιταμίνης D το αποτέλεσμα επηρέασαν και άλλοι παράγοντες όπως η μεγαλύτερη ηλικία, το φύλο και η ύπαρξη υψηλότερου δείκτη Breslow, που μετρά το πάχος του όγκου. Το πάχος του όγκου αποτελεί ένα από τους σημαντικότερους προγνωστικούς δείκτες για την εξέλιξη του μη μεταστατικού μελανώματος και την επιβίωση του ασθενή. 

Αυτή εξαρτάται από την έγκαιρη διάγνωσή του. Επομένως, οποτεδήποτε εντοπιστεί κάποια διαφοροποίηση του δέρματος στο χρώμα, τη μορφή, το μέγεθος ή στο σχήμα ενός υπάρχοντος σπίλου θα πρέπει να αναζητείται διάγνωση από δερματολόγο. Δεδομένου ότι η κλινική εμφάνιση του μελανώματος διαφέρει ανάλογα με τον τύπο της νόσου, η ευαισθησία της κλινικής διάγνωσης από έναν έμπειρο δερματολόγο είναι περίπου 70%, ποσοστό που αυξάνεται με την ψηφιακή δερματοσκόπηση, για τη διενέργεια της οποίας όμως απαιτείται εκπαίδευση και εξειδίκευση», καταλήγει ο δρ Στάμου.

 

 

Επικίνδυνη κρίνεται από τους ειδικούς η κατανάλωση αλκοόλ το καλοκαίρι, αφού μπορεί να γίνει αιτία εμφάνισης δερματικών νόσων και επιδείνωσης των υφιστάμενων. Η δροσιστική μπίρα και το απολαυστικό κοκτέιλ ειδικά κάτω από τον ήλιο μπορεί να βλάψουν το δέρμα και όχι μόνο λόγω της αφυδάτωσης που προκαλεί το αλκοόλ. Η έρευνα έχει δείξει ότι ευθύνεται για ταχύτερη πρόκληση ηλιακών εγκαυμάτων, αυξάνοντας τον κίνδυνο εμφάνισης απειλητικών για τη ζωή καρκίνων του δέρματος, όπως το μελάνωμα.

«Είναι γνωστό ότι η υπεριώδης ακτινοβολία διαταράσσει την ομοιόσταση του δέρματος με πολλαπλούς μηχανισμούς. Οι επιπτώσεις δεν περιορίζονται απλώς σε ένα κοκκίνισμα του δέρματος, αλλά σε αυτές περιλαμβάνονται και τα ηλιακά εγκαύματα, η μείωση των αντιοξειδωτικών, η βλάβη του DNA και η εξασθένιση της ικανότητας του δέρματος να αντιμετωπίζει αποτελεσματικά τις επιθέσεις που δέχεται.

Οι επιπτώσεις είναι ακόμα χειρότερες όταν πίνουμε αλκοόλ ενόσω εκτιθέμεθα στον ήλιο. Μελέτες δείχνουν ότι η επίδρασή του είναι επιβλαβής και δοσοεξαρτώμενη, γεγονός που καθιστά τη σοβαρότητα των ηλιακών εγκαυμάτων ακόμα πιο επικίνδυνη από εκείνη που προκύπτει όταν απέχουμε από το αλκοόλ», προειδοποιεί ο Δερματολόγος - Αφροδισιολόγος δρ Χρήστος Στάμου.

Το αλκοόλ είναι μια τοξίνη σχεδόν χωρίς καμία θρεπτική αξία που προκαλεί πολλά προβλήματα στον οργανισμό. Επιδεινώνει τη λειτουργία του ήπατος, έχει αρνητική επίπτωση στο ανοσοποιητικό, προκαλεί ορμονικές διαταραχές, κυτταρικές βλάβες και προβλήματα ινσουλίνης, τα οποία επηρεάζουν την ποιότητα, την εμφάνιση και τη γήρανση του δέρματος.

Είναι, επίσης, διουρητικό και μπορεί να οδηγήσει σε αφυδάτωση, έχοντας επιπτώσεις στα κύτταρα του δέρματος, το οποίο γίνεται ξηρό, θαμπό και εμφανίζει λεπτές γραμμές και ρυτίδες.

Αρκετά από τα ποτά που πίνουμε το καλοκαίρι έχουν συχνά και υψηλή περιεκτικότητα σε ζάχαρη. Το κρασί, τη μπίρα και τα κοκτέιλ ο οργανισμός τα επεξεργάζεται όπως και την απλή ζάχαρη, αφού όλα την περιέχουν σε διαφορετικές ποσότητες. Η ζάχαρη προάγει τη φλεγμονή (αυξάνοντας την έκκριση ινσουλίνης, η οποία έχει αρνητική επίδραση στην ανισορροπία των ορμονών οδηγώντας σε δερματικά προβλήματα), καταστρέφει τις ίνες κολλαγόνου και ελαστίνης και αδρανοποιεί τα φυσικά αντιοξειδωτικά του δέρματος.

Επιπλέον, το αλκοόλ διαταράσσει το μικροβίωμα του εντέρου, το οποίο φυσιολογικά συμβάλλει στη ρύθμιση του ανοσοποιητικού συστήματος και στην αντιμετώπιση φλεγμονωδών δερματικών παθήσεων όπως το έκζεμα.

Προβλήματα, όμως δεν προκαλεί μόνο η πόση αλκοόλ, αλλά και η προετοιμασία των κοκτέιλ κάτω από τον ήλιο! Οι μαργαρίτες με λάιμ ή τα bloody mary, μπορούν να αποτελέσουν κίνδυνο για την υγεία ορισμένων ανθρώπων και συγκεκριμένα φυτοφωτοδερματίτιδα.

«Πρόκειται για μια πάθηση που προκαλείται από φυτά που περιέχουν φωτοευαισθητοποιητικούς παράγοντες που ονομάζονται ψωραλένια. Αυτά βρίσκονται σε λαχανικά και φρούτα. Κάποια χρησιμοποιούνται για την παρασκευή κοκτέιλ, όπως για παράδειγμα τα εσπεριδοειδή (λεμόνι, πορτοκάλι, λάιμ) και το σέλινο. Όταν αυτά αγγίξουν το δέρμα ατόμων με προδιάθεση προκαλούν μια αντίδραση στο δέρμα που μοιάζει με ηλιακό έγκαυμα. Ενδεχομένως να παρουσιαστούν και φουσκάλες, εάν η έκθεση στις ακτίνες UVA είναι παρατεταμένη και η επαφή με τα ψωραλένια μεγαλύτερη», εξηγεί ο δρ Στάμου.

Φυσικά, το αλκοόλ δεν χρειάζεται να συνδυαστεί με τον ήλιο για να προκαλέσει προβλήματα στο δέρμα, ιδιαίτερα στα άτομα που κάνουν κατάχρηση. Τα ποσοστά αποδεικνύουν την έκταση του προβλήματος: έως και το 43% των ανδρών και το 33% των γυναικών εμφανίζουν δερματικές εκδηλώσεις όταν πίνουν περισσότερο από τις συστάσεις των ειδικών.

Ενδεικτικά, η κατάχρηση αλκοόλ προκαλεί:

Τελαγγειεκτασίες - Τα αραχνοειδή αγγειώματα είναι οι πιο συχνές τελαγγειεκτασίες που παρατηρούνται σε συνδυασμό με ηπατική νόσο.

Ερύθημα - Το κοκκίνισμα, ιδιαίτερα οξύ, εμφανίζεται παροδικά ως διάχυτο ερύθημα στο πρόσωπο, το λαιμό και το άνω τμήμα των χεριών των ατόμων που κάνουν κατάχρηση αλκοόλ.

Κνησμό - Ο κνησμός είναι αποτέλεσμα της ύπαρξης ηπατοχολικής νόσου που αποδίδεται στο αλκοόλ και μπορεί να εμφανιστεί σε όλο το σώμα ή να είναι εντοπισμένος στις παλάμες και τα πέλματα.

Υπερμελάγχρωση - Το αλκοόλ μπορεί να προκαλέσει μελαγχρωματικές αλλοιώσεις στο εκτιθέμενο στον ήλιο δέρμα λόγω της υπερβολικής παραγωγής μελανίνης, οι οποίες ωστόσο είναι αναστρέψιμες.

Κνίδωση - Κνίδωση λόγω πόσης αλκοόλ έχει αναφερθεί σε πολλές περιπτώσεις. Εντός 10 λεπτών μπορεί να αναπτυχθούν ερυθηματώδεις οιδηματώδεις πλάκες στο άνω μέρος του κορμού και στα άκρα. Είναι επίσης πιθανό να εμφανιστούν κνησμός και αναφυλαξία.

Αλλαγές στα μαλλιά - Η χρόνια κατάχρηση αλκοόλ προκαλεί τριχόπτωση και αραίωση των μαλλιών μέσω τόσο της διατροφικής ανεπάρκειας όσο και των ορμονικών ανισορροπιών.

Δερματικές λοιμώξεις - Η συνήθεια φαίνεται να μεταβάλλει τις τοπικές άμυνες του δέρματος. Έχει παρατηρηθεί ότι όσοι κάνουν κατάχρηση αλκοόλ εμφανίζουν συχνότερα και μεγαλύτερης σοβαρότητας δερματικές λοιμώξεις, ιδίως από Staphylococcus aureus.

Ψωρίαση - Η κατάχρηση αλκοόλ έχει ενοχοποιηθεί για την ανάπτυξη και την επιδείνωση της ψωρίασης και τα στοιχεία που το επιβεβαιώνουν όλο και πληθαίνουν. Το αλκοόλ μπορεί επίσης να έχει κακή επίδραση στην επιτυχή θεραπεία της ψωρίασης, ενδεχομένως μέσω της μείωσης της αποτελεσματικότητας των αντιψωριασικών θεραπειών ή της μειωμένης θεραπευτικής συμμόρφωσης.

Σμηγματορροϊκή δερματίτιδα - Τα στοιχεία δείχνουν ότι η σμηγματορροϊκή δερματίτιδα εμφανίζεται δύο φορές συχνότερα σε άτομα που κάνουν κατάχρηση αλκοόλ, σε σύγκριση με τον γενικό πληθυσμό. Οι ασθενείς με ελλείψεις θρεπτικών συστατικών ή προχωρημένη ηπατική νόσο προσβάλλονται περισσότερο.

Ροδόχρου ακμή - Η κατανάλωση αλκοόλ αποτελεί σημαντικό παράγοντα επιδείνωσης αλλά και ανάπτυξης ροδόχρου ακμής. Η αυξημένη σοβαρότητα της νόσου έχει συνδεθεί με την κατανάλωση πολλών αλκοολούχων ποτών σε σύντομο χρονικό διάστημα. Έχει βρεθεί ότι η κατανάλωση αλκοόλ από 1 έως 4 γραμμάρια την ημέρα αυξάνει σημαντικά τον κίνδυνο εμφάνισης της νόσου στις γυναίκες.

Καρκίνο του δέρματος - Η κατανάλωση αλκοόλ αυξάνει τις πιθανότητες καρκίνου και ο κίνδυνος είναι εφ’ όρου ζωής. Μεταξύ των καρκίνων που προκαλεί περιλαμβάνεται και εκείνος του δέρματος, τόσο μη μελανώματος όσο και μελανώματος. Μια μελέτη ανέφερε ότι η κατανάλωση αλκοόλ μπορεί να μειώσει άμεσα την προστασία που προσφέρει το δέρμα μέσω της μείωσης της συγκέντρωσης των καροτενοειδών, μειώνοντας έτσι την ικανότητα του δέρματος να εξουδετερώνει τη βλάβη από τις ελεύθερες ρίζες που προκαλούνται από την υπεριώδη ακτινοβολία. Η ίδια μελέτη ανέφερε επίσης ότι τα άτομα έχουν αυξημένο κίνδυνο ηλιακών εγκαυμάτων.

«Εάν εξαιρέσουμε όσους πίνουν αλκοόλ συστηματικά, οι οποίοι διατρέχουν τον μεγαλύτερο κίνδυνο εκδήλωσης δερματικών προβλημάτων ακόμα και όταν δεν εκτίθενται στον ήλιο, όσοι αρέσκονται να πίνουν αλκοολούχα ποτά στην παραλία θα πρέπει να το ξανασκεφτούν και να λάβουν τα μέτρα τους. Η κατανάλωση αλκοόλ κάτω από τον ήλιο απορυθμίζει το ανοσοποιητικό σύστημα, προκαλεί περισσότερες βλάβες σε κυτταρικό επίπεδο και αυξάνει τον κίνδυνο καρκίνου του δέρματος. Και δυστυχώς δεν χρειάζονται πολλά ποτά για να προκύψουν αυτές οι αρνητικές συνέπειες.

Οποιαδήποτε αλλαγή εμφανιστεί στο δέρμα, θα πρέπει να ελέγχεται από έμπειρο δερματολόγο, αφού η έγκαιρη διάγνωση και παρέμβαση αυξάνει τις πιθανότητες επιτυχούς θεραπείας», καταλήγει ο δρ Στάμου.

 

Αναγκαία, αλλά παραμελημένη είναι η προστασία του τριχωτού της κεφαλής και των μαλλιών κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού και των διακοπών, ενάντια στις αρνητικές συνέπειες της ηλιακής ακτινοβολίας.

Δυστυχώς, οι περισσότεροι άνθρωποι δεν λαμβάνουν κανένα μέτρο προφύλαξής τους, αφού ελάχιστοι είναι εκείνοι που γνωρίζουν τις βλάβες που μπορούν να προκύψουν από την παρατεταμένη έκθεση στον ήλιο. Κι αυτό γιατί οι εντατικές προσπάθειες ευαισθητοποίησης του κοινού για τις βλαβερές επιδράσεις του ήλιου περιορίζονται συνήθως μόνο στο δέρμα.

Κι όμως, όταν τα μαλλιά εκτίθενται στον ήλιο, χάνουν τα προστατευτικά έλαια που αποτρέπουν βλάβες της κυτταρικής δομής τους. Η δε εμφάνισή τους είναι απογοητευτική, αφού γίνονται ξηρά και σπάνε εύκολα. Το πρόβλημα, βέβαια, δεν είναι μόνο αισθητικό. Η επίδραση του ήλιου μπορεί να οδηγήσει σε αραίωση των μαλλιών, αφού οι ακτίνες του μπορούν να προκαλέσουν αλλαγή στον κύκλο ανάπτυξης της τρίχας.

«Ο ήλιος έχει ευεργετικές επιδράσεις αλλά και καταστροφικές συνέπειες. Από τα πρώτα χρόνια της ζωής μας, μαθαίνουμε να προστατεύουμε το δέρμα από τις υπεριώδεις ακτίνες του. Τελικά, δίνουμε έμφαση στην τήρηση των οδηγιών για ασφαλή έκθεση του στις ακτίνες του ήλιου και ξεχνάμε να φροντίζουμε το τριχωτό του κεφαλιού και τα μαλλιά μας, παρότι με την πάροδο του χρόνου διαπιστώνουμε ότι βλάπτει και τις ίνες της τρίχας. Πράγματι, η ξηρότητα, η μειωμένη αντοχή, η τραχιά υφή, η απώλεια του χρώματος, η μειωμένη λάμψη και ελαστικότητα και η ευθραυστότητα είναι μερικές μόνο συνέπειες της έκθεσής τους στον ήλιο», επισημαίνει ο Δερματολόγος - Αφροδισιολόγος δρ Χρήστος Στάμου.

«Το τριχωτό της κεφαλής είναι εξίσου πιθανό να υποστεί εγκαύματα, όπως οποιαδήποτε άλλη περιοχή του δέρματος, με τις ίδιες επικίνδυνες για την υγεία και την ζωή συνέπειες. Ιδιαίτερα ευαίσθητες είναι οι περιοχές όπου υπάρχει αραίωση των μαλλιών ή απώλειά τους, αλλά και το σύνολο του κεφαλιού στα άτομα που το ξυρίζουν. Ο χρόνος που χρειάζεται ο ήλιος για να προκαλέσει βλάβες στο απροστάτευτο δέρμα του κεφαλιού είναι λιγότερος από 15 λεπτά», προσθέτει.

Πιο συγκεκριμένα, η χρόνια φλεγμονή που προκαλείται στο δέρμα από την υπεριώδη ακτινοβολία ασκεί έμμεσες βλαβερές επιδράσεις στην ανάπτυξη της τρίχας. Η ακτινοβολία UVB είναι η κύρια ακτινοβολία που ευθύνεται για την απώλεια πρωτεϊνών της τρίχας. Μπορεί να προκαλέσει απόπτωση στον ανώτερο θύλακά της και να ασκήσει είτε διεγερτικές είτε ανασταλτικές επιδράσεις, ανάλογα με το μήκος κύματος. Έχει διαπιστωθεί, για παράδειγμα ότι η αποδόμηση των πρωτεϊνών της τρίχας προκαλείται από μήκη κύματος 254-400 nm. Η ακτινοβολία UVA είναι αυτή που ευθύνεται για τις αλλαγές στο χρώμα, ανεξάρτητα από τον τύπο της τρίχας. Οι χρωματικές αλλαγές εξαρτώνται από τον τύπο της τρίχας και είναι πιο έντονες στα ανοιχτόχρωμα μαλλιά.

Μια μελέτη έδειξε ότι οι υψηλές ή/και χαμηλές δόσεις UVA+UVB προκαλούν οξειδωτική βλάβη του DNA και κυτταροτοξικότητα στα τριχοθυλάκια. Επιπλέον, μειώνουν τον πολλαπλασιασμό και προάγουν την απόπτωση των κερατινοκυττάρων του έξω ελύτρου της ρίζας του τριχοθυλακίου και της μήτρας της τρίχας, και διεγείρουν το στάδιο του καταγόνου (μια από τις τρεις φάσεις ανάπτυξης της τρίχας, κατά την οποία τα μαλλιά σταματούν να αναπτύσσονται και ετοιμάζονται να πέσουν). Η βλάβη του τριχοθυλακίου είναι πιο σοβαρή όταν η υπεριώδης ακτινοβολία είναι υψηλή και φθάνει και στα βαθύτερα διαμερίσματά του.

Ο ήλιος, όμως, δεν επιδρά μόνο στις τρίχες αλλά και στο τριχωτό του κεφαλιού. Οι ασθενείς συχνά αναφέρουν επιδείνωση στον ήλιο ή επαναλαμβανόμενα επεισόδια ηλιακού εγκαύματος στο τριχωτό. Στις φωτοευαίσθητες δερματοπάθειες που εντοπίζονται σε αυτό περιλαμβάνονται, μεταξύ άλλων, το ενδογενές έκζεμα που επιδεινώνεται από το φως, η δερματομυοσίτιδα και ο δερματικός ερυθηματώδης λύκος. Επιπλέον, η ροδόχρου ακμή του τριχωτού της κεφαλής επηρεάζει τους ανθρώπους που έχουν φαλάκρα ή πολύ αραιά μαλλιά.

«Ο ήλιος είναι σημαντικός για την υγεία μας. Η βιταμίνη D είναι ένα απαραίτητο συστατικό που συνθέτει το σώμα μας κυρίως μέσω της έκθεσης στον ήλιο. Διεγείρει την ανάπτυξη των κυττάρων και διατηρεί το δέρμα μας υγιές. Είναι τόσο σημαντική για το δέρμα και τα μαλλιά που η έλλειψή της μπορεί να προκαλέσει απώλειά τους. Όλα αυτά τα οφέλη επιτυγχάνονται με περιορισμένη έκθεση στον ήλιο, ιδανικά μεταξύ 10 και 30 λεπτών την ημέρα.

Ενώ όμως οι μικρές δόσεις υπεριώδους ακτινοβολίας μπορεί να αποδειχθούν πολύ χρήσιμες, η υπερβολική έκθεση μπορεί να προκαλέσει ηλιακά εγκαύματα, τα επαναλαμβανόμενα επεισόδια των οποίων μπορεί να γίνουν αιτία ανάπτυξης δερματικού καρκίνου ακόμα και στο τριχωτό της κεφαλής», επισημαίνει ο δρ Στάμου και δίνει τις συμβουλές του για την προστασία των μαλλιών που έχουν υποστεί βλάβες από τον ήλιο:

• Καλύπτετε τα μαλλιά και το κεφάλι όταν βρίσκεστε έξω με ένα καπέλο με φαρδύ γείσο ή ένα μαντήλι

• Αγοράστε ένα σπρέι αντηλιακής προστασίας που είναι ειδικά σχεδιασμένο για να προστατεύει τα μαλλιά και το κεφάλι, χωρίς να λιπαίνει τα μαλλιά

• Αλλάζετε τακτικά τη χωρίστρα, ώστε ο ήλιος να μην χτυπά ποτέ σε μια περιοχή του τριχωτού της κεφαλής για πολύ ώρα

• Ενισχύστε την υγρασία. Βοηθήστε στην αναδόμηση των ξηρών και κατεστραμμένων από τον ήλιο μαλλιών χρησιμοποιώντας λάδι ή μάσκες μαλλιών.

«Μην ξεχνάτε να προστατεύετε σωστά το δέρμα σας από τις υπεριώδεις ακτίνες UV όταν βρίσκεστε σε εξωτερικούς χώρους για πολύ ώρα, χρησιμοποιώντας αντηλιακό και κατάλληλο ρουχισμό», καταλήγει ο δρ Χρήστος Στάμου.

 

 

Πολυάριθμα είναι τα προβλήματα που μπορεί να προκαλέσει η ονυχοφαγία, δηλαδή το δάγκωμα ή κόψιμο των νυχιών με τα δόντια. Η ακούσια αυτή συμπεριφορά μπορεί να είναι επικίνδυνη, ιδιαίτερα για τα διαβητικά άτομα, αφού ενέχει τον κίνδυνο βακτηριακής ή μυκητιασικής λοίμωξης. Αιτία είναι η παρωνυχία που προκαλεί. Η προσπάθεια απομάκρυνσης της παρωνυχίδας με τα δόντια προκαλεί ένα μικρό σχίσιμο στο δέρμα, το οποίο γίνεται πύλη εισόδου μικροβίων και μυκήτων. 

«Η ονυχοφαγία είναι μια χρόνια κατάσταση που έχει επαναλαμβανόμενο και καταναγκαστικό χαρακτήρα και παρατηρείται τόσο σε παιδιά όσο και σε ενήλικες, κυρίως νεαρής ηλικίας. Στην υιοθέτηση αυτής της συμπεριφοράς παίζουν ρόλο πολλοί παράγοντες, με συχνότερους τους ψυχολογικούς. Οι επιπλοκές είναι ποικίλες και δυνητικά σοβαρές, τόσο στο δέρμα όσο και στα νύχια, και κυμαίνονται από αιμορραγία και εμφανή παραμόρφωση της κοίτης του νυχιού έως τη μόλυνσή τους. Ωστόσο, δεν περιορίζονται σε αυτές, αφού η ονυχοφαγία μπορεί να προκαλέσει βλάβες στα δόντια, στα ούλα και μολύνσεις στη στοματική κοιλότητα. Επίσης, οι ονυχοφάγοι έχει αποδειχθεί ότι φέρουν στο σάλιο τους υψηλότερο φορτίο εντεροβακτηριοειδών, τα οποία αυξάνουν τον κίνδυνο συστημικών λοιμώξεων», επισημαίνει ο Δερματολόγος - Αφροδισιολόγος δρ Χρήστος Στάμου.

Τα εντεροβακτηριοειδή είναι μια οικογένεια αερόβιων και αναερόβιων αρνητικών κατά Gram βακτηρίων που περιλαμβάνει τόσο μη παθογόνους όσο και παθογόνους εντερικούς μικροοργανισμούς. Τα σημαντικά μέλη αυτής της οικογένειας είναι η Εσερίχια, η Κλεμπσιέλλα, η Σιγκέλα, η Σαλμονέλλα, η Σεράτια, η Providencia και ο Πρωτέας, που βρίσκονται κυρίως στο έδαφος, στο νερό, στα φυτά και στα ζώα. Προκαλούν εντερικές και συστημικές νόσους, όπως μηνιγγίτιδα, βακτηριακή δυσεντερία, ουρολοίμωξη και τροφική δηλητηρίαση.

Μετά από αυτήν Εκτιμάται ότι το 20% έως 30% του γενικού πληθυσμού συνηθίζει να “τρώει” τα νύχια του. Η συνήθεια είναι πιο διαδεδομένη στα άτομα ηλικίας 3-21 ετών. την ηλικία υπάρχει μια πτωτική τάση, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν υπάρχουν μεσήλικες ονυχοφάγοι. 

Κανείς όμως δεν ξέρει με ακρίβεια την αιτιολογία της συγκεκριμένης συμπεριφοράς. Μέχρι σήμερα έχουν εντοπιστεί λίγοι παράγοντες κινδύνου. Το τάισμα με μπιμπερό για παρατεταμένο χρονικό διάστημα, μαζί με τη χρήση πιπίλας, θεωρούνται πιθανοί λόγοι. Αυτές οι συμπεριφορές φυσιολογικά σταματούν μέχρι την ηλικία των 3 ετών. Η έναρξη της ονυχοφαγίας εικάζεται ότι αποτελεί παθολογική συνέχεια αυτών.

ΕΠΙΠΛΟΚΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΝΥΧΟΦΑΓΙΑ 
 

Οι επιπλοκές της χρόνιας ονυχοφαγίας είναι πολυάριθμες. Μπορεί να προκληθεί προοδευτική μείωση του νυχιού, ακόμα και διαχωρισμός του από την κοίτη. Άλλα προβλήματα που μπορεί να εμφανιστούν είναι ανάστροφο πτερύγιο ονύχων, γραμμοειδής αιμορραγία, μελανοχονδρία και λευκοχονδρία. Επιπλέον, η είσοδος των δακτύλων στο στόμα μπορεί να γίνει αιτία μετάδοσης των ιών HPV (ιός ανθρωπίνων θηλωμάτων) και HSV (ιός του έρπητα) στο στόμα.

Η συχνότερη επιπλοκή της ονυχοφαγίας, η παρωνυχία, έχει δύο μορφές, την οξεία και τη χρόνια. Η οξεία παρωνυχία δεν διαρκεί πολύ, αλλά γίνεται συχνά αιτία δημιουργίας αποστημάτων γύρω από το νύχι. Η χρόνια παρωνυχία μπορεί να διαρκέσει αρκετές εβδομάδες κάθε φορά, με τον ασθενή να περνά περιόδους ύφεσης και έξαρσης. Η έξαρση μπορεί να εξηγηθεί από κάποιο υποκείμενο άγχος (για παράδειγμα ένα διαγώνισμα στο σχολείο ή μια έντονη διαφωνία στο σπίτι) δημιουργώντας μια ανατροφοδοτούμενη παρορμητική συμπεριφορά. Κάποιοι ερευνητές υποστηρίζουν ότι στα παιδιά και τους εφήβους το δάγκωμα των νυχιών είναι μια μορφή αναζήτησης προσοχής.

Όταν η παρωνυχία γίνεται αιτία βακτηριακής λοίμωξης, ο ασθενής παρουσιάζει φλεγμονή στις πλευρικές πτυχές ή/και εγγύς πτυχώσεις των νυχιών. Τα συμπτώματα περιλαμβάνουν ερυθρότητα, πρήξιμο και φουσκάλες γεμάτες πύον γύρω από το νύχι. Καθώς επιδεινώνεται, η λοίμωξη μπορεί να εξαπλωθεί στο νύχι και να προκαλέσει ονυχομυκητίαση. Μπορεί να αποδειχθεί ιδιαίτερα επικίνδυνη ιδίως στους ανθρώπους που πάσχουν από διαβήτη, αφού η λοίμωξη μπορεί να εξαπλωθεί από το νύχι στους ιστούς του σώματος και στα οστά. Στα χειρότερα σενάρια η μόλυνση μπορεί να οδηγήσει στην απώλεια των δακτύλων. 

«Η θεραπεία της ονυχοφαγίας απαιτεί τη συνδρομή ιατρών τριών ειδικοτήτων: ψυχολόγων/ψυχιάτρων, οι οποίοι θεραπεύουν την αιτία του προβλήματος, δερματολόγων και οδοντιάτρων, που αντιμετωπίζουν τις συχνότερες συνέπειες της ονυχοφαγίας. Για τα μικρά παιδιά απαιτείται και η συμμετοχή και υποστήριξη των γονέων και των δασκάλων, οι οποίοι θα τα βοηθήσουν ενισχύοντας την αυτοπεποίθησή τους.

Από δερματολογικής πλευράς, η φαρμακοθεραπεία αποτελεί θεραπεία δεύτερης γραμμής σε παιδιά και εφήβους. Οι επιπλοκές, ωστόσο, επιβάλλουν πολλές φορές τη χορήγηση φαρμάκων, αναλόγως των βλαβών που προκύπτουν κάθε φορά, όπως αντιβιοτικά και αντιμυκητιασικά φάρμακα. Για την αντιμετώπιση της μυκητίασης στα νύχια υπάρχει και η επιλογή της θεραπείας με εξελιγμένα λέιζερ που είναι απολύτως ασφαλής για κάθε ηλικία. Ο συνδυασμός τοπικής αγωγής με εφαρμογή λέιζερ σε συνδυασμό με φωτοθεραπεία θεωρείται η πιο ασφαλής, αποτελεσματική και σίγουρη μέθοδος για την καταπολέμηση των μυκήτων στα νύχια.

Αποτελεσματική στην αποτροπή της ονυχοφαγίας είναι η εφαρμογή βερνικιού με πικρή γεύση. Η έρευνα, ωστόσο, δείχνει ότι πρέπει να αποφεύγεται σε ασθενείς που πάσχουν από υποκείμενη ψυχαναγκαστική διαταραχή. Εναλλακτική και εξίσου αποτελεσματική επιλογή για τον περιορισμό του καταναγκαστικού δαγκώματος των νυχιών είναι το μάσημα τσίχλας. 
Όταν ήδη έχει προκληθεί τραυματισμός στα δάκτυλα ή τα νύχια συστήνεται η χρήση αυτοκόλλητων επιδέσμων για την αποτροπή περαιτέρω βλάβης. 

Βέβαια, η πρόληψη μέσω της υγιεινής των νυχιών παραμένει το κλειδί για την αποφυγή των λοιμώξεων των νυχιών και των συνεπειών τους. Η προσεκτική περιποίηση των νυχιών με συχνό μανικιούρ προστατεύει το νύχι και μειώνει την ικανοποίηση από το δάγκωμα των νυχιών. 

Η διακοπή αυτής της συνήθειας μπορεί να αποβεί σωτήρια, καθώς η ονυχοφαγία μπορεί να μεταδώσει ακόμα και θανατηφόρες ασθένειες, μεταξύ αυτών και η COVID-19, η οποία έχει αποδειχθεί ότι παραμένει σε επιφάνειες για μέρες. Οι ειδικοί έχουν συστήσει την αποφυγή του αγγίγματος του προσώπου, την απολύμανση των χεριών ακόμα και όταν πρόκειται απλώς να βάλουμε ή να βγάλουμε τη μάσκα. Αυτή και μόνο η επισήμανση αναδεικνύει την ανάγκη αναζήτησης βοήθειας για τη θεραπεία της ονυχοφαγίας, η οποία γενικά κρύβεται ή αγνοείται από τους ασθενείς και τις οικογένειες», καταλήγει ο δρ Χρήστος Στάμου.
 

Ιδιαίτερα σημαντική κρίνεται η τακτική αυτοεξέταση του δέρματος για την εύρεση τυχόν ύποπτων αλλαγών σε υπάρχοντες σπίλους ή γένεση βλαβών. Παρότι για τους αδαείς είναι δυσδιάκριτες, με την προσεκτική παρατήρηση είναι πιθανό να εντοπιστούν παθήσεις ή διαφοροποιήσεις που δύνανται να θέσουν σε κίνδυνο τη ζωή. Ωστόσο, αμέσως μετά την επιστροφή από τις διακοπές, που η έκθεση στην ηλιακή ακτινοβολία είναι παρατεταμένη, η επαγγελματική εκτίμηση της κατάστασης του δέρματος είναι απαραίτητη, αφού αποτελεί τον μοναδικό τρόπο διάγνωσης και ελέγχου ακόμα και σε σημεία του σώματος που είναι αδύνατον να παρακολουθούνται χωρίς βοήθεια.