Την ώρα που σύσσωμο το μιντιακό, δικαστικό και πολιτικό κατεστημένο ασχολείται με την αποφυλάκιση του Άκη Τσοχατζόπουλου για λόγους υγείας, άλλους κρατούμενους και κρατούμενες τους αντιμετωπίζει άνισα και αντεκδικητικά, αφήνοντάς τους να «σαπίζουν» στην αφάνεια της διακριτικής του ανυπαρξίας.

Άνθρωποι με σοβαρότατες παθήσεις όπως κακοήθειες τελικού σταδίου, εγκεφαλικά επεισόδια, καρδιοπάθειες, χρόνια νεφρική ανεπάρκεια, ανεπαρκώς αντιμετωπιζόμενες λοιμώξεις, ασθενείς με μοσχεύματα, κατάκοιτοι και μη αυτοεξυπηρετούμενοι, υπερήλικες 80 ετών και άνω, στοιβάζονται, απομονώνονται και καταδικάζονται περαιτέρω σε μια πρωτόγονη εξαθλίωση, καταπατάται κάθε στοιχειώδες ανθρώπινο δικαίωμα, εν έτει 2017 στις φυλακές της χώρας μας. Η μεταχείριση αυτή ισοδυναμεί με εν δυνάμει θανατική ποινή, καθώς κρατούνται σε νοσοκομειακά σωφρονιστικά καταστήματα-κολαστήρια, παρά την άκρως επιβεβαρυμένη υγεία τους και παρότι υπάρχουν ακόμη και διατάξεις που, όπως φαίνεται, δεν αφορούν όλους τους κρατούμενους!

Άνθρωποι, που έχοντας εκτίσει τον προβλεπόμενο χρόνο ποινής και με βεβαιωμένες από τα Κέντρα Πιστοποίησης Αναπηρίας (ΚΕΠΑ) αναπηρίες άνω του 67%, δικαιούνται βάσει νομικών διατάξεων αποφυλάκιση, βλέπουν τα νόμιμα αιτήματά τους να απορρίπτονται συνεχώς, με έωλο, καταχρηστικό και αυθαίρετο τρόπο από τα Συμβούλια Φυλακών. Το αποτέλεσμα είναι να καταδικάζονται επί της ουσίας εκ νέου σε στέρηση της ελευθερίας τους, και με σημαντικές επιπτώσεις στην υγεία τους.

Περισσότεροι από 100 άνθρωποι έχουν πεθάνει τα τελευταία χρόνια στο κατ’ ευφημισμόν αποκαλούμενο «νοσοκομείο» των φυλακών Κορυδαλλού, όπου επικρατεί οικτρή κατάσταση: όπως έχουν καταγγείλει πολλές φορές οι ίδιοι οι κρατούμενοι, επιτροπές δικαιωμάτων, συλλογικότητες ιατρικού προσωπικού, πρόκειται για ένα πραγματικό κολαστήριο, όπου οι θάνατοι κρατουμένων, που σε άλλες συνθήκες θα είχαν σωθεί, αποτελούν τακτικό φαινόμενο!

Όλα αυτά για ακόμη μια φορά υπενθυμίζουν πως η αστική τους Δικαιοσύνη και ο σωφρονισμός που επιβάλλει, δε μπορεί –γιατί δεν θέλει- να συμπεριφερθεί σε όλους με τον ίδιο τρόπο. Αντιθέτως, ακόμη και στη φυλακή αναδεικνύει ευνοούμενους κρατούμενους και «ξεχασμένους ανθρώπους».



Ως ΑΝΤΑΡΣΥΑ:

Υποστηρίζουμε τα δίκαια αιτήματα των ασθενών κρατουμένων.

Απαιτούμε από τις δικαστικές αρχές να εφαρμοστούν οι διατάξεις που προβλέπουν την αποφυλάκιση των ασθενών κρατουμένων

Καλούμε την κυβέρνηση άμεσα να τερματίσει τα αδιέξοδα που έχει επιβάλλει στις φυλακές και τα σωφρονιστικά νοσηλευτικά καταστήματα (με ανύπαρκτες υποδομές χωρίς καμία νοσηλευτική και ιατρική μέριμνα, με έλλειψη προσωπικού, με υπερδιπλάσιους ασθενείς από την χωρητικότητα τους), αδιαφορώντας για τις τραγικές καταστάσεις της διαβίωσης της συντριπτικής πλειοψηφίας των κρατουμένων! Καλούμε τα ΜΜΕ να ασχοληθούν με τις πραγματικές συνθήκες διαβίωσης στις ελληνικές φυλακές.

Πολιτική πρόταση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ

ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΚΟΙΝΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΒΗΜΑΤΙΣΜΟ, ΤΗΝ ΚΟΙΝΗ ΔΡΑΣΗ, ΤΟΝ ΔΙΑΛΟΓΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΤΩΝ ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΩΝ, ΑΝΤΙΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΩΝ, ΑΝΤΙ-ΕΕ ΔΥΝΑΜΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ ΤΗΣ ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ

ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΗΣ ΕΠΙΘΕΣΗΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΤΑΞΙΚΗ ΑΝΑΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗ ΤΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ

ΓΙΑ ΤΟ ΚΙΝΗΜΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΤΗΣ ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ


Στη βάση της πολιτικής απόφασης της 3ης Συνδιάσκεψης, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ διατυπώνει σήμερα την πρότασή της γιατον διάλογο, τον κοινό βηματισμό και την πολιτική συνεργασία, που απευθύνεται στις δυνάμεις της αντικαπιταλιστικής, αντιιμπεριαλιστικής, αντιΕΕ αριστεράς και τις πολύμορφες δυνάμεις που κινούνται σε λογική ανατροπής και έρχονται σε ρήξη με τις λογικές της διαχείρισης του συστήματος.

Α. Οι πολιτικές εξελίξεις

Οι πυκνές και σημαντικές πολιτικές εξελίξεις της περιόδου (δεύτερη αξιολόγηση με καταιγιστικά μέτρα ενάντια στον λαό και η ανάγκη ανάπτυξης των εργατικών και λαϊκών αντιστάσεων,  όξυνση των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών και των πολεμικών κινδύνων στην περιοχή) δημιουργούν την ανάγκη για διαμόρφωση εναλλακτικής λύσης  σε ρήξη με την πολιτική του κεφαλαίου, της ΕΕ και του ΔΝΤ, απέναντι στον ισχυρισμό όλων των αστικών και μνημονιακών κομμάτων ότι δεν υπάρχει εναλλακτική(ΤΙΝΑ).

Η πολύμορφη επίθεση περιλαμβάνει: το χτύπημα των συνδικαλιστικών ελευθεριών και κατακτήσεων, με το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, τις νέες περικοπές μισθών και συντάξεων, την παράδοση των «κόκκινων δανείων» στα κοράκια των αγορών, τους μαζικούς πλειστηριασμούς της λαϊκής κατοικίας, τον «αυτόματο κόφτη», τους δημοσιονομικούς κανόνες της ευρωζώνης και της ΕΕ. Με αυτή την πολιτική χτυπιούνται οι δημοκρατικές ελευθερίες και καταχτήσεις. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ΑΝΕΛ έχει ενστερνιστεί και υλοποιεί την βαθιά αντιλαϊκή πολιτική, με στόχο να σώσει τους καπιταλιστές και τους τραπεζίτες από τη κρίση του συστήματος τους, προσπαθώντας να πείσει ότι η πολιτική αυτή είναι μονόδρομος και για τα λαϊκά στρώματα. Αντιγράφει όλες τις προηγούμενες μνημονιακές αστικές κυβερνήσεις.

Την ίδια στιγμή η  ΕΕ, που αποτελεί το «όραμα» της ελληνικής ολιγαρχίας για μισό και πάνω αιώνα,  βιώνει την μεγαλύτερη από ποτέ οικονομική, πολιτική, ιδεολογική και κοινωνική κρίση. Μετά το ελληνικό και το βρετανικό, ήρθε και το ιταλικό ΟΧΙ για να επιβεβαιώσει όχι μόνο ότι το «κοινό ευρωπαϊκό όραμα» αποτελεί  πλέον εφιάλτη για την εργατική τάξη και τους λαούς της Ευρώπης, αλλά και ότι δυναμώνει η δυνατότητα να αμφισβητηθεί μαζικά ο «μονόδρομος της ΕΕ» από εργατική σκοπιά.

Την ίδια στιγμή, ζούμε την όξυνση των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών (ΗΠΑ, ΕΕ, Ρωσία) και των αστικών τάξεων στην περιοχή μας, την επέκταση των πολέμων και του δράματος της προσφυγιάς, τον ανταγωνισμό των αστικών τάξεων Ελλάδας και Τουρκίας. Η ελληνική κυβέρνηση εμπλέκεται ενεργά στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και ανταγωνισμούς. Γίνεται ο καλός στρατιώτης του ΝΑΤΟ, ενισχύει τον ιμπεριαλιστικό άξονα ΗΠΑ-Ισραήλ, από κοινού με την Αίγυπτο και την Κύπρο. Τμήμα αυτής της πολιτικής είναι και η συμφωνία ΕΕ- Τουρκίας, την οποία στηρίζει και υλοποιεί η ελληνική κυβέρνηση που μετατρέπει το Αιγαίο σε «πεδίο μάχης» κατά των προσφύγων και μεταναστών, με καταδιώξεις από το ΝΑΤΟ, τη FRONTEX και τους συνοριοφύλακες Ελλάδας και Τουρκίας, με στρατόπεδα συγκέντρωσης και ιδιαίτερη προσφυγική γκετοποίηση στα νησιά του Αν. Αιγαίου.

Με βάση τα παραπάνω, κρίσιμο ζήτημα αποτελεί η συσπείρωση των κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων που επιδιώκουν την ανατροπή αυτής της επίθεσης, την απελευθέρωση της εργατικής τάξης και του λαού από την μέγγενη των ευρωμνημονίων και της καπιταλιστικής βαρβαρότητας, της  ΕΕ και ΔΝΤ, την ανεξαρτησία από τους ιμπεριαλιστικούς μηχανισμούς, που επιδιώκουν να ανοίξει ένας άλλος δρόμος για την κοινωνική πλειοψηφία.

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ διαπιστώνει ότι σήμερα, παρά τις αναγνωρισμένες και σεβαστές διαφορές που υπάρχουν ανάμεσα στις δυνάμεις που κινούνται σε αντικαπιταλιστική, αντιιμπεριαλιστική, αντιΕΕ κατεύθυνση, και τις ευρύτερες δυνάμεις ανατροπής, που απορρίπτουν τις λογικές «φιλολαϊκής» διαχείρισης του καπιταλισμού,είναι αναγκαίο, ώριμο και ρεαλιστικό να υπάρξει τουλάχιστον ένας κοινός συνολικός πολιτικός βηματισμόςμε ανοικτή την δυνατότητα της πολιτικής συνεργασίας.



 Για το λόγο αυτό διατυπώνουμε την πολιτική αυτή πρόταση για τον κοινό πολιτικό βηματισμό και τηνπολιτική συνεργασία, που  αφορά:

α) Μορφέςμόνιμης κοινής δράσηςστα πλαίσια της λογικής του αγωνιστικού μετώπου ρήξης και ανατροπής στους κοινωνικούς χώρους,

β) Κοινή συμμετοχή σε μόνιμες δράσεις που αφορούνκορυφαία πολιτικά ζητήματα όπως η Ε.Ε,  το θέμα των λαϊκών ελευθεριών κα

γ)Η από κοινού συμβολή στην ενίσχυση των κοινωνικοπολιτικών συσπειρώσεων και σχημάτων (συνδικαλιστικό κίνημα, Περιφέρειες, Δήμους, νεολαία, κίνημα ενάντια στους πλειστηριασμούς),

δ) ένας ευρύτερος συστηματικός διάλογος, για τα μεγάλα ζητήματα του αντικαπιταλιστικού προγράμματος, της αριστεράς και του μετώπου που απαιτεί η εποχή μας.

Πιο συγκεκριμένα:

Β. Για την πάλη για την ανατροπή της επίθεσης και την ανασυγκρότηση του κινήματος

Τα βήματα της πολιτικής συνεργασίας περνούν πρώτα από όλα μέσα από την κοινή δράση στο κίνημα, για να ανατραπεί η επίθεση, για να μην περάσουν τα μέτρα της «δεύτερης αξιολόγησης» και όλες οι υπόλοιπες αναδιαρθρώσεις. Η προσπάθεια αυτή αφορά προφανώς ευρύτερες δυνάμεις, αλλά σε κάθε περίπτωση οι δυνάμεις στις οποίες απευθύνεται η παρούσα πρόταση κοινού πολιτικού βηματισμού είναι αναγκαίο να δράσουν από κοινού και ενοποιητικά για την οικοδόμηση ενός ισχυρού αγωνιστικού μετώπου αντιπολίτευσης, ρήξης, ανατροπής.

Σε αυτή την κατεύθυνση είναι κρίσιμο ζήτημα ηαναπτυγμένη κοινή δράσηόλων των μαχόμενων δυνάμεων της αριστεράς, η από κοινού ενίσχυση των μαζικών, ενωτικών μαχητικών πρωτοβουλιών που συγκροτούνται στο κοινωνικό επίπεδο και επιδιώκουν να συμβάλλουν στην ανασυγκρότηση του εργατικού και λαϊκού κινήματος.

Υπάρχουν κρίσιμες μάχες που πρέπει και μπορεί να δοκιμαστεί στην πράξη αυτή η προσπάθεια. Οι αγώνες ενάντια στις νέες περικοπές και για αυξήσεις στους μισθούς και τι συντάξεις, ενάντια στην ιδιωτικοποίηση του νερού και συνολικά στην πάλη για την υπεράσπιση των δημόσιων αγαθών από τα αρπαχτικά της αγοράς, την υπεράσπιση της σταθερής δουλειάς ενάντια στην ελαστική εργασία. Τη δράση μας στο ζήτημα της αντιιμπεριαλιστικής και αντιπολεμικής δράσης.  Στο προσφυγικό για να κλείσουν τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, για ανοιχτά σύνορα και ανθρώπινες συνθήκες στέγασης και εκπαίδευσης για τους πρόσφυγες. Η αντιφασιστική πάλη.

Η στήριξη των προσπαθειών της «από τα κάτω συγκρότησης», στα μέτωπα αυτά και ο προσανατολισμός στην -πιο αναγκαία από ποτέ-ταξική ανασυγκρότηση του εργατικού κινήματος σε κόντρα με την εργοδοσία, τον υποταγμένο συνδικαλισμό και τους μηχανισμούς τους, ο έμπρακτος διαχωρισμός από κάθε λογική «ακολουθητισμού» και «αναμονής» των πρωτοβουλιών της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας είναι απόλυτα αναγκαία για πραγματικά βήματα αντίστασης.

Γ.Βήματα για μια άλλη, ανατρεπτική, αντισυστημική, αριστερά

Παράλληλα με την κοινή δράση στο κίνημα, χρειάζεται να ανοίξουμε ένα συστηματικό και συντροφικό διάλογο γύρω από τα μεγάλα πολιτικά ζητήματα που έχουν αναδειχθεί. Απέναντι στην ΤΙΝΑ που προβάλλουν τα κόμματα που υλοποιούν τα μνημόνια (ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝΕΛ, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, Ποτάμι, ΕΚ), και στον φασισμό (ΧΑ),η επεξεργασία και ο αγώνας για μια εναλλακτική λύσησεαντικαπιταλιστική αντιιμπεριαλιστική κατεύθυνσηαποτελεί κρίσιμο παράγοντα και για το ξεδίπλωμα και τη νικηφόρα πορεία των αγώνων.

Αντικείμενο του  διαλόγου πιστεύουμε πως πρέπει να είναι τα μεγάλα ζητήματα που σφράγισαν την συζήτηση στο κίνημα και την αριστερά το προηγούμενο διάστημα και πρέπει να συζητηθούν πλατιά, στη βάση του κριτηρίου της πράξης και των συμπερασμάτων από την ιστορική εμπειρία ειδικά των τελευταίων χρόνων. Τέτοια ζητήματα, κατά τη γνώμη μας, αποτελούν:

• Το ζήτημα του αν υπάρχει η δυνατότητα κατάργησης των μνημονίων χωρίς ρήξη και έξοδο από την ευρωζώνη και την ΕΕ». Εκτιμούμε ότι, με βάση την εμπειρία και ιδιαίτερα το κρίσιμο διάστημα του 2015, έχει αποδειχτεί ότι η ΕΕ με τις συνθήκες, τους κανονισμούς της, έχει οικοδομήσει ένα τερατώδη μηχανισμό «υλοποιημένου» μνημονίου. Το ευρώ αποτελεί όπλο διαρκούς εκβιασμού και πιστωτικής ασφυξίας. Για αυτό η ρήξη / έξοδος από την ΕΕ αποτελεί αναγκαίο όρο για την εξυπηρέτηση των λαϊκών συμφερόντων. Η μαχόμενη αριστερά οφείλει και πρέπει να προετοιμάσει τους εργαζόμενους για αυτή τη μεγάλη σύγκρουση, και να ανοίξει τη συζήτηση για τους αναγκαίους κοινωνικούς μετασχηματισμούς, ώστε η ρήξη αυτή να γίνει προς όφελος της εργατικής τάξης και του λαού και σε βάρος του κεφαλαίου.

• Το ζήτημα του ότι δεν μπορεί να βελτιωθεί ουσιαστικά η ζωή των εργαζόμενων αν δεν πληρώσει το κεφάλαιο. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ πιστεύει ότι η αντιδραστική πολιτική που εφαρμόζεται σε όλη την Ευρώπη είναι ταξική πολιτική του κεφαλαίου για να ξεπεράσει ο καπιταλισμός την κρίση του. Η λογική ότι τα λαϊκά συμφέροντα μπορεί να εξυπηρετηθούν μέσα από την «συνεργασία όλων των τάξεων», την «δίκαιη ανάπτυξη» ή την «προοδευτική παραγωγική ανασυγκρότηση» μέσα στο πλαίσιο της κυριαρχίας του κεφαλαίου και των καπιταλιστικών σχέσεων παραγωγής, οδηγεί στην αποδοχή των κριτηρίων του κέρδους και της ανταγωνιστικότητας, του αστικού εκσυγχρονισμού και τελικά την υποταγή στις αστικές επιλογές.

• Το ερώτημα του αν αποτελεί «εναλλακτική λύση» η προβολή του στόχου για «αριστερή κυβέρνηση»,  μέσα στο πλαίσιο των μηχανισμών του «βαθέως κράτους» (στρατός, μυστικές υπηρεσίες, μηχανισμοί καταστολής), των μηχανισμών εξουσίας του κεφαλαίου (μεγάλεςεπιχειρήσεις, τράπεζες, ιδεολογικοί μηχανισμού του κράτους) και των φανερών ή μυστικών ιμπεριαλιστικών μηχανισμών (υπερεθνικοί μηχανισμοί ΕΕ, Ευρωζώνη, ΔΝΤ), υποβαθμίζοντας τον ενιαίο, βαθιά αντιδραστικό χαρακτήρα τους. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ πιστεύει πως αποδείχτηκε από την εμπειρία ότι αντικειμενικά το ζήτημα της κυβέρνησης τίθεται στο πλαίσιο της πάλης για την  πολιτική εξουσία της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων, της οργάνωσης του λαού με τα δικά το όργανα για ρήξη με το κράτος και τους μηχανισμούς του ιμπεριαλισμού,στην πορεία για την συντριβή τους και την αντικατάστασή τους με τους λαϊκούς θεσμούς,μιας δημοκρατίας και εξουσίας των ίδιων των εργαζομένων.

• Το ερώτημα του αν οδηγεί σε αλλαγή των συσχετισμών η αναπαραγωγή «αντιμνημονιακών» ή «αντινεοφιλεύθερων» μετώπων. Πιστεύουμε ότι σήμερα χρειάζεται συσπείρωση δυνάμεων ενάντια στην ουσία της αστικής πολιτικής,δηλαδή στην επίθεση στα δικαιώματα, τις αντιδραστικές αναδιαρθρώσειςκαι τους φορείς της(κυβέρνηση, ΕΕ, ΔΝΤ). Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, τόσο με τη συγκρότησή της όσο και με τις πολιτικές προτάσεις που διατυπώνει, στρατεύεται στην οικοδόμηση και ενίσχυση του αντικαπιταλιστικού μετώπου. Δηλαδή ενός μετώπου που το πρόγραμμά του, η προοπτική του και η πρακτική του στρέφονται ενάντια στην αστική τάξη και το κράτος της, στους βασικούς νόμους του συστήματος (της εκμετάλλευσης, του κέρδους, των αγορών κλπ), και έχει ορίζοντά του την πολιτική  εξουσία της εργατικής τάξης και των συμμάχων της. Που παλεύει για μια σύγχρονη σοσιαλιστική προοπτική. Που παλεύει ενάντια στον ιμπεριαλισμό, τους ιμπεριαλιστικούς μηχανισμούς (ΕΕ, ΝΑΤΟ κλπ) και τον πόλεμο. Που παλεύει για τα δημοκρατικά δικαιώματα και τις ελευθερίες του κόσμου της δουλειάς, ενάντια στην σύγχρονη απολυταρχία των πολυεθνικών, του κράτους, των μιντιοκρατών.

Κατάληξη αυτού του κοινού πολιτικού βηματισμού είναι, κατά την γνώμη μας, η επίτευξη μιας συνολικής πολιτικής συνεργασίας οι ρυθμοί και οι μορφές της οποίας θα αποφασιστούν από κοινού από τις δυνάμεις π0υ συμφωνούν σε αυτή την κατεύθυνση,

Πολιτική βάση αυτής της συνεργασίας είναι κατά την γνώμη μας οι εξής κρίσιμοι πολιτικοί στόχοι:

• Ανατροπή της αντιλαϊκής επίθεσης του αστικού, μνημονιακού μπλοκ κυβέρνησης-ΕΕ-ΔΝΤ-κεφαλαίου, με τη δύναμη του εργατικού λαϊκού  κινήματος.
• Άμεση, «μονομερής» ικανοποίηση των αιτημάτων του εργατικού και λαϊκού κινήματος, όπως πχ η προστασία των ανέργων, οι αυξήσεις των μισθών, των συντάξεων και του λαϊκού εισοδήματος, σε πλήρη αντίθεση με όλα μνημονιακά μέτρα νέα και παλιά, η διεκδίκηση των δικαιωμάτων της νέας γενιάς, η προστασία της λαϊκής κατοικίας και περιουσίας, η αντίσταση στο ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας και των αγαθών, η υπεράσπιση των μικρομεσαίων στρωμάτων και της φτωχομεσαίας αγροτιάς από την καταστροφή. Αυτά μπορούν να γίνουν μόνο με μείωση της εκμετάλλευσης, σε ρήξη με τους νόμους του κέρδους, της ανταγωνιστικότητας/παραγωγικότητας, αλλά και τη λογική ότι η αύξηση των μισθών και η βελτίωση της ζωής των εργαζόμενων εξαρτάται από την «αντοχή της οικονομίας».

• Κατάργηση παλιών και νέων μνημονίων και των δανειακών συμβάσεων  της κοινωνικής καταστροφής και της επιτροπείας.
• Άμεση στάση πληρωμών στους δανειστές τοκογλύφους, μη αναγνώριση και διαγραφή του χρέους.

• Έξοδος από την ευρωζώνη, ρήξη/αποδέσμευση από την  ΕΕ, από τη σκοπιά του διεθνισμού στην κατεύθυνση της εξυπηρέτησης των λαϊκών-εργατικών αναγκών.

• Εθνικοποίηση  του τραπεζικού συστήματος και των στρατηγικών επιχειρήσεων χωρίς αποζημίωση, με εργατικό και λαϊκό έλεγχο.
• Αντιπολεμικός αντιιμπεριαλιστικός αγώνας, αλληλεγγύη στους πρόσφυγες. Έξοδος της Ελλάδας από το ΝΑΤΟ, αποδέσμευση από τους σχεδιασμούς του ιμπεριαλισμού.
• Υπεράσπιση και διεύρυνση των εργατικών και λαϊκών δημοκρατικών δικαιωμάτων ενάντια στην εργοδοτική βία, την κρατική καταστολή, στη δικτατορία των μιντιοκρατών, τη συρρίκνωση τωνσυνδικαλιστικώνκαι κοινωνικών ελευθεριών, την αστυνομοκρατία και το νεοφασισμό.
• Αγώνας ενάντια στην οικονομική βία που υφίσταται ο λαός. Να σταματήσει η κλοπή των εργαζόμενων  από τις τράπεζες. «Σεισάχθεια» στο ιδιωτικό χρέος των λαϊκών οικογενειών

Προτεραιότητα μιας μαχόμενης και ανατρεπτικής Αριστεράς σήμερα είναι να παλεύει για την επιβολή αυτών των πολιτικών στόχων με τη δύναμη του εργατικού λαϊκού κινήματος και του οργανωμένου λαού. Να συγκρούεται με την αστική τάξη απορρίπτοντας λογικές ταξικής συνεργασίας. Να απορρίπτει κάθε «ενδιάμεση λύση φιλολαϊκής» διαχείρισης του καπιταλισμού και «αριστερής» ή άλλης κυβέρνησης μέσα στο πλαίσιο των ιμπεριαλιστικών μηχανισμών της ΕΕ και του  ΝΑΤΟ, της «συνέχειας του κράτους», της κυριαρχίας του κεφαλαίου. Να απορρίπτει οποιαδήποτε αυταπάτη για την προώθηση του προγράμματος αυτού μέσα από τη συμμετοχή στους θεσμούς του αστικού κράτους, κάθε λογική και πρακτική κρατικής αστικής διαχείρισης που, ιδιαίτερα στις σημερινές συνθήκες, οδηγεί σε άσκηση αντιλαϊκής πολιτικής. Να έχει ως ορίζοντα την ανατροπή του καπιταλισμού και του μετασχηματισμού της κοινωνίας σε σοσιαλιστική κατεύθυνση, για μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση και καταπίεση.

Σύντροφοι / ισσες,

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ έχει επεξεργαστεί τα παραπάνω ήδη από την Συνδιάσκεψή της. Συνέβαλε σε μετωπικές πρωτοβουλίες τόσο στο κοινωνικό όσο και στο πολιτικό επίπεδο. Έχοντας σταθερή την επιδίωξη της συμβολής μας στο αντικαπιταλιστικό μέτωπο και έχοντας συνείδηση ότι αυτό θα είναι μία πορεία δεν μπορούμε και δεν πρέπει να εγκλωβιστούμε στην λογική ή όλα ή τίποτα. Με την πολιτική αυτή πρόταση επιδιώκουμε να συμβάλλουμε στο άνοιγμα μιας πλατιάς συζήτησης, να ανοίξει μια διαδικασία ώστε να υπάρξει ο ώριμος και αναγκαίος κοινός πολιτικός βηματισμός για το κίνημα και την αριστερά της ανατροπής που απαιτεί η εποχή μας.

ΚΣΕ ΑΝΤΑΡΣΥΑ

ΤΟ ΟΧΙ ΤΟΥ ΛΑΟΥ ΕΙΝΑΙ ΕΔΩ ΚΑΙ ΘΑ ΝΙΚΗΣΕΙ

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΑΝΤΕΡΓΑΤΙΚΗ ΕΠΙΔΡΟΜΗ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ–ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ–ΕΕ

Συμπληρώνεται ένας χρόνος από το δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου, μια κορυφαία στιγμή της ταξικής σύγκρουσης στην Ελλάδα που σφραγίστηκε με τη σαρωτική νίκη του 61,3% υπέρ του ΟΧΙ ενάντια στη Συμφωνία με την Τρόϊκα.

Ούτε η λυσσαλέα τρομοκρατική καμπάνια όλων των κυρίαρχων δυνάμεων της ΕΕ και των πολιτικών κομμάτων του αστικού κόσμου ΝΔ – ΠΑΣΟΚ – Ποτάμι κλπ, ούτε οι απειλές για Grexit, ούτε τα αφεντικά που απειλούσαν με απολύσεις, οι τραπεζίτες που έκλεισαν τις τράπεζες, τα παπαγαλάκια των ΜΜΕ που έσπερναν το φόβο, ούτε η υπονόμευση της κυβέρνησης, κατάφεραν να φοβίσουν και να πισωγυρίσουν τον κόσμο. Το συγκλονιστικό ΟΧΙ της εργατικής τάξης, της νεολαίας και του λαού άνοιξε ένα βαθύ ταξικό ρήγμα, άφησε άναυδους εχθρούς και ψεύτικους φίλους, έγινε πηγή έμπνευσης και αλληλεγγύης σε όλο τον πλανήτη. Έβαλε στο κέντρο της πολιτικής διαπάλης την ευρεία λαϊκή απαίτηση για μια άλλη πολιτική με κέντρο τις εργατικές και λαϊκές ανάγκες και δικαιώματα.

ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΤΕΛΕΙΩΣΕ – ΤΟ ΟΧΙ ΕΙΝΑΙ ΕΔΩ!

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ μετέτρεψε το λαϊκό ΟΧΙ σε ένα ντροπιαστικό ΝΑΙ σε όλα, με μια ιστορικών διαστάσεων εξευτελιστική κωλοτούμπα. Κόντρα στη θέληση της συντριπτικής πλειοψηφίας υπέγραψε και ψήφισε μαζί με όλο το μνημονιακό μπλοκ ένα τρίτο, ακόμα χειρότερο απ’ τα δύο προηγούμενα, μνημόνιο και στη συνέχεια, τη διάλυση του ασφαλιστικού, την ένταση της φορολεηλασίας, το υπερ-ταμείο ιδιωτικοποιήσεων, τον «κόφτη», τη ρατσιστική αντιπροσφυγική συμφωνία ΕΕ-Τουρκίας. Αποτελεί σήμερα την βασική επιλογή των δανειστών και του κεφαλαίου για την προώθηση αυτής της βάρβαρης πολιτικής. Και τα χειρότερα είναι μπροστά!

Μπροστά στην «δεύτερη αξιολόγηση» ακολουθεί ένα φριχτό πακέτο μέτρων για τα εργασιακά ανάλογων και χειρότερων ρυθμίσεων με το νόμο που έχει βγάλει στους δρόμους τους γάλλους εργαζόμενους. Ομαδικές απολύσεις, κατάργηση απεργιακών δικαιωμάτων, λοκ άουτ υπέρ της εργοδοσίας, κατάργηση 13ου και 14ου μισθού και στον ιδιωτικό τομέα και άλλα παρόμοια μέτρα είναι στην ημερήσια διάταξη, στοχεύοντας στην πλήρη διάλυση του κινήματος, στο χτύπημα ακόμα και του δικαιώματος στον αγώνα. Με την συνταγματική αναθεώρηση η κυβέρνηση επιδιώκει μια βαθύτερη αντιδραστική θωράκιση του συστήματος, την μετατροπή των μνημονίων σε συνταγματική επιταγή!

Τα κυβερνητικά επιτελεία όχι μόνο προσπαθούν να πείσουν ότι δεν υπάρχει εναλλακτική πέρα από την εφαρμογή των μνημονίων, αλλά παρουσιάζουν το δικό τους success story «της δίκαιης ανάπτυξης». Προσπαθούν να εξωραΐσουν την βαρβαρότητα των μνημονίων, και προβάλλουν το «όραμα» μιας νέας καπιταλιστική ανάπτυξης, βασισμένη στους μισθούς των 300 ευρώ, την γενικευμένη ελαστική εργασία, την κατάργηση των κοινωνικών αγαθών, τον αυταρχισμό, την κοινωνική ζούγκλα. Λογαριάζουν χωρίς τον ξενοδόχο! Οι πρωταγωνιστές της μάχης του ΟΧΙ, η μόνη δύναμη που μπορεί να κάνει τα παλιά και νέα μνημόνια κυβέρνησης – κεφαλαίου – ΕΕ – ΔΝΤ να «μείνουν στα χαρτιά» είναι εδώ!

Ενάντια στον εφησυχασμό, κόντρα στην ηττοπάθεια τίποτα δεν τελείωσε, τίποτα δεν κρίθηκε. Από την υγεία και την εκπαίδευση έως τα λιμάνια και τις συγκοινωνίες, από τις κινητοποιήσεις στο πλευρό των προσφύγων μέχρι τις μάχες ενάντια στους φασίστες, από τους αγρότες μέχρι την νεολαία που την θέλουν το πρώτο πειραματόζωο της εξαθλίωσης, όλα τα σκιρτήματα αντίστασης δείχνουν πως ένας νέος γύρος, ακόμα πιο μεγάλης αναμέτρησης μπορεί να βάλει τη σφραγίδα του λαού στις εξελίξεις.

ΕΝΩΤΙΚΑ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΤΗΣ ΡΗΞΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ!

Πριν από ένα χρόνο οι κυρίαρχες τάξεις σε Ευρώπη και Ελλάδα απειλούσαν με Grexit. Σήμερα η κρίση τους, ανεπίλυτη, απλώνεται σε ολόκληρη την Ευρώπη παράλληλα με την οργή των εργατών και της νεολαίας. Το κίνημα στη Γαλλία, το δημοψήφισμα στη Βρετανία, η κυβερνητική κρίση στην Ισπανία δείχνουν ότι η λαϊκή δυσαρέσκεια κι αντίσταση αγγίζει τον πυρήνα της ΕΕ και των μεγάλων καπιταλιστικών κρατών.

Για να επικρατήσει η δυναμική των από κάτω και όχι η απογοήτευση, για να δικαιωθεί το ΟΧΙ, για να συνεχίσουμε τους αγώνες μας μέχρι τη νίκη, χρειάζεται να ξεπεράσουμε τις αυταπάτες που καλλιέργησε ο ΣΥΡΙΖΑ. Η συνέχεια στη λειτουργία του κράτους και η αναζήτηση εναλλακτικής διαχείρισης στα πλαίσια του καπιταλισμού, αποδείχθηκε όχι δρόμος ανατροπής αλλά ενσωμάτωσης και προώθησης της αντιλαϊκής επίθεσης. Δεν υπάρχει πολιτική καλή και για τους δανειστές και για τον λαό, και για το κεφάλαιο και για τους εργαζόμενους. Δεν υπάρχουν δυνατότητες «διαπραγμάτευσης» και «μεταρρύθμισης» εντός της ΕΕ, μόνο η ρήξη και αποδέσμευση από την ΕΕ των μνημονίων, του ρατσισμού και των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων μπορεί να ανοίξει δρόμους για άλλη πολιτική. Δεν αρκούν τα ρηχά αντιμνημονιακά μέτωπα, χρειάζεται σύνδεση της πάλης για την κατάργηση των μνημονίων με το συνολικό στόχο της αντικαπιταλιστικής ανατροπής της επίθεσης. Η «αριστερή κυβέρνηση» που θα προσπαθήσει να ανατρέψει την επίθεση μέσα στα πλαίσια του συστήματος και της ΕΕ, αποδείχθηκε φενάκη. Εκείνο που απαιτείται είναι ένα κίνημα που δεν θα διστάζει να οδηγήσει τη σύγκρουση με την κυρίαρχη τάξη μέχρι το τέλος, μέχρι την ανατροπή της, μέχρι την εξουσία και κυβέρνηση των εργαζόμενων, στηριγμένη στη δύναμη του εργατικού και λαϊκού κινήματος.

Ταυτόχρονα, χρειαζόμαστε μια άλλη αριστερά που θα πρωτοστατεί σε όλες τις μάχες. Για την κλιμάκωση και τον συντονισμό των αγώνων από τα κάτω, κόντρα στη συνδικαλιστική γραφειοκρατία, για την οικοδόμηση ενός πλατιού αγωνιστικού μετώπου με στόχο την ανατροπή όλων των μνημονιακών μέτρων, της κυβέρνησης και της πολιτικής της και όλου του μνημονιακού μπλοκ. Για την ενίσχυση του πόλου της αντικαπιταλιστικής αριστεράς, τη συστράτευση σε μια ανατρεπτική, ενωτική γραμμή όλων των μαχόμενων κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων που βαδίζουν και αναζητούν δρόμους ανατροπής με πυξίδα τα εργατικά – λαϊκά συμφέροντα.

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ έπαιξε πρωτοπόρο, ενωτικό και προωθητικό ρόλο στη μάχη του δημοψηφίσματος. Κόντρα στις παλινωδίες της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ και στη γραμμή της αποχής από την ηγεσία του ΚΚΕ, οι δυνάμεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ στους χώρους δουλειάς και στις γειτονιές πήραν πρωτοβουλίες για κοινή δράση με τον αριστερό κόσμο του ΟΧΙ, ανεβάζοντας το ποσοστό στις εργατογειτονιές της Β΄Αθήνας και των μεγάλων πόλεων στο 82%. Πρόβαλε το «τριπλό ΟΧΙ», ενάντια στη Συμφωνία, στην ΕΕ, και την πολιτική της κυβέρνησης. Αναβάθμισε το περιεχόμενο της καμπάνιας προβάλλοντας τα αντικαπιταλιστικά αιτήματα της διαγραφής του χρέους, της εθνικοποίησης των τραπεζών, της ρήξης με ευρώ και ΕΕ και του εργατικού ελέγχου. Έδειξε στην πράξη τον κρίσιμο ρόλο που μπορεί να παίζει η αντικαπιταλιστική αριστερά και γι αυτό κέρδισε την εκτίμηση χιλιάδων αγωνιστών που έδωσαν μαζί της τη μάχη του ΟΧΙ.

Ένα χρόνο μετά, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ απευθύνεται σε κάθε εργαζόμενη/ο, σε κάθε αριστερή/ο που παλεύει κόντρα στον ατέλειωτο κατήφορο της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ. Μαζί στους νέους αγώνες, μαζί στη μεγάλη συζήτηση για την αριστερά που δεν θα μένει στα μισά του δρόμου. Στην επέτειο του δημοψηφίσματος θα είμαστε ξανά στο Σύνταγμα για να δείξουμε ότι η δύναμη των εργατών δεν ανακόπηκε. Ο Τσίπρας συντάσσεται με τους Ολαντρέου, εμείς με τα αδέρφια μας στη Γαλλία για ένα κόσμο χωρίς εκμετάλλευση και καταπίεση!

Όλες και όλοι στους δρόμους! Στην πρώτη γραμμή για ένα δυνατό κίνημα αντίστασης και ανατροπής! Για να πάρει ο λαός στα χέρια του τον κόσμο που του ανήκει!

Τρίτη 5 Ιούλη 2016 στις 19.00 στο Σύνταγμα

Δείτε εδώ φωτογραφίες από την 3^η Συνδιάσκεψη της ΑΝΤΑΡΣΥΑ

Ξεκίνησαν το Σάββατο 5 Μάρτη και ολοκληρώθηκαν το βράδυ της Κυριακής 6 Μάρτη οι διαδικασίες της 3ης Συνδιάσκεψης της ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α. στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας, με τη συμμετοχή σχεδόν 1.000 εκλεγμένων αντιπροσώπων.

Οι εργασίες ξεκίνησαν το Σάββατο το πρωί με την παρουσίαση της εισήγησης-θέσεων του απερχόμενου ΠΣΟ της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και των προτάσεων-τροπολογιών και συνεχίστηκαν με χαιρετισμούς από οργανώσεις (ΕΕΚ, ΛΑΕ, ΚΚΕ (μ-λ), Ανασύνθεση ΟΝΡΑ, ΟΚΔΕ).
Η πρώτη μέρα ολοκληρώθηκε αργά το βράδυ με τις ομιλίες πάνω από 70 εκλεγμένων αντιπροσώπων.

Την 2η μέρα της Συνδιάσκεψης, την Κυριακή 6 Μάρτη, οι εργασίες αφορούσαν τις αποφάσεις. Πρώτα συζητήθηκαν οι προτάσεις και τροπολογίες πάνω στις Θέσεις, και αμέσως μετά υπερψηφίστηκαν με ευρεία πλειοψηφία από το Σώμα. Ακολούθησε η συζήτηση πάνω στην πρόταση Πολιτικής Απόφασης, που επίσης ψηφίστηκε με πλειοψηφία. Ακολούθησε η συζήτηση για το οργανωτικό του μετώπου και αμέσως μετά ξεκίνησαν οι εκλογές για την συγκρότηση νέου Πανελλαδικού Συντονιστικού Οργάνου και νέας Κεντρικής Συντονιστικής Επιτροπής.

Η συλλογική αποτίμηση της διαδικασίας της 3ης Συνδιάσκεψης καθώς και οι απόφάσεις και τα νέα όργανα θα ανακοινωθούν τις αμέσως επόμενες μέρες.

ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ 4/2/2016.

ΜΕ ΠΑΝΕΡΓΑΤΙΚΟ - ΠΑΛΛΑΪΚΟ ΞΕΣΗΚΩΜΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΟΣΥΡΣΗ ΤΟΥ ΑΝΤΙΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟΥ ΕΚΤΡΩΜΑΤΟΣ

ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΗΣ ΕΠΙΘΕΣΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ - ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ - ΕΕ - ΔΝΤ. 

ΣΤΗΡΙΖΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ ΤΑΞΙΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΤΩΝ ΣΩΜΑΤΕΙΩΝ ΩΡΑ 10.30 ΣΤΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΚΑΙ ΠΟΡΕΙΑ ΠΡΟΣ ΤΗ ΒΟΥΛΗ