Σε δηλώσεις στήριξης της κυβέρνησης αλλά και του πρώην υπουργού Μεταφορών και Υποδομών, Κώστα Καραμανλή, προχώρησε ο Μητροπολίτης Λάρισας, Ιερώνυμος, και μάλιστα από τον τόπο που σημειώθηκε η εθνική τραγωδία στα Τέμπη, προκαλώντας οργή για τη στοίχισή του με την κυβέρνηση.

Ο Μητροπολίτης Λάρισας πραγματοποίησε χθες Κυριακή (25/2) στον τόπο της τραγωδίας τρισάγιο για τα 57 θύματα και αμέσως μετά σε δηλώσεις του πρόσφερε στήριξη στην κυβέρνηση και τον Κώστα Καραμανλή.

«Να ξέρετε ότι έναν κεκοιμημένο τον τιμάς πολύ με τη σιωπή και την προσευχή, δεν τον τιμάς με τον θόρυβο».

Η δήλωση αυτή του Μητροπολίτη Λάρισας είναι πανομοιότυπη με τη δήλωση που έκανε ο Κώστας Καραμανλής κατά την κατάθεσή του στην Εξεταστική Επιτροπή της Βουλής όταν προχώρησε σε «μαθήματα πένθους» προς τους συγγενείς των θυμάτων της τραγωδίας στα Τέμπη προκρίνοντας τον «βουβό πόνο».

Ο Μητροπολίτης Λάρισας που εμμέσως πλην σαφέστατα επέπληξε τους συγγενείς των θυμάτων που αγωνίζονται για να βρουν οι νεκροί τους δικαίωση και καταγγέλλουν την κυβερνητική επιχείρηση συγκάλυψης, συνέχισε τη στήριξή του σε κυβέρνηση και Καραμανλή λέγοντας:

«Για άλλη μια φορά η μικροπολιτική έρχεται να καλύψει την ουσιαστική πολιτική, δηλαδή, το πώς θα γίνει  ώστε οι σιδηρόδρομοι να είναι ασφαλείς, οι τόποι μας να είναι τόποι που θα είναι καύχημα μόνο για την ομορφιά τους και δεν θα γίνονται διάσημοι για άλλους λόγους και από εκεί και μετά όλα τα άλλα είναι απλά λόγια. Λόγια που απλά κουράζουν. Τόσα πολλά που δεν νομίζω ότι δικαιώνουν τις ψυχές που έφυγαν».

Στη συνέχεια ρωτήθηκε για το εάν θεωρεί ότι υπάρχει δικαίωση μέχρι τώρα καθώς δεν έχει γίνει τίποτα προς το παρόν και ο Μητροπολίτης Λάρισας απάντησε και πάλι με στήριξη κυβέρνησης – Καραμανλή.

«Δεν είμαι αρμόδιος επί θεμάτων δικαιοσύνης και κοινοβουλευτικών θεμάτων. Ακούγονται πολλά λόγια και τα πολλά λόγια είναι φτώχεια. Άρα το σπουδαίο είναι να αφήσουμε αυτούς που έχουν την ευθύνη και την αρμοδιότητα να μιλήσουν, να κάνουν τη δουλειά τους, να μην βιαζόμαστε».

Νίκος Τζιανίδης

Τραγωδία στα Τέμπη έναν χρόνο μετά... «Πώς πέρασε ο καιρός;»… είναι το επιμύθιο σε κάθε μας αναφορά στο παρελθόν. Και την επόμενη Τετάρτη, αφού θυμηθούμε, αφού (δήθεν) οργιστούμε, αφού αποφανθούμε για τους ενόχους, εκεί θα καταλήξουμε, (δήθεν) με ενδιαφέρον: «Πώς πέρασε ένας χρόνος»… Γιατί, ναι, πέρασε κιόλας ένας χρόνος από το δυστύχημα στα Τέμπη!

Όμως, ο χρόνος δεν έχει σταθερό όγκο. Για όλους εμάς τους «εκ του μακρόθεν σχολιάζοντες», ένας χρόνος από τον Μάρτιο του 2023 έχει άλλο ειδικό βάρος από τις 365 ημέρες που προσπαθούν να στριμωχτούν μια-μια σε παραδαρμένα μυαλά, που ακόμα δεν μπορούν να το αποδεχτούν· εκείνων, που «χωρίς το παιδί τους», δίχως τους «δικούς τους ανθρώπους» ένας χρόνος είναι ενός αιώνα μνήμες! 

Κι ακόμα περιμένουν! Τι; Να γυρίσουν πίσω οι δικοί τους άνθρωποι; Μα οι «δικοί» ποτέ δεν φεύγουν από τα σπίτια τα χαροκαμένα. Είναι εκεί: στις φωτογραφίες που κάθε μέρα, έναν χρόνο τώρα, μιλάνε με τους γονείς, τ' αδέρφια τους, εκεί στους κιτρινισμένους σοβάδες των τοίχων που απορροφούν τις οιμωγές, είναι εκεί: στους νοτισμένους καθρέφτες πίσω και κοιτάζουν με βλέμμα συμπονετικό. Κι όλοι εκείνοι- οι της Ειμαρμένης έρμαια- γερνούν με την απουσία Τους, που εκείνη δεν γερνάει ποτέ κι ούτε ξέρει από χρόνο και τέτοια ανθρώπινα!

Τι περιμένουν, λοιπόν; Την τιμωρία των ενόχων; Πόσο θα αντέξουν να περιμένουν; Άλλωστε πήραν μιαν απάντηση στην Ελλάδα (και όχι μόνο εδώ...) τι συμβαίνει: ο άμεσα πολιτικός υπεύθυνος «αθωώθηκε» με 40,56% και με πάνω από 20.000+ σταυρούς! Τι να σου κάνουν οι 57 μαρμάρινοι σταυροί, όπου πάνω τους, καθημερινά- ένα χρόνο τώρα- ολοφύρονται συγγενείς και φίλοι, μπροστά στην… σταυροφορία των ψήφων;

Εξεταστική Επιτροπή αναζητεί τους ενόχους! Ποια Εξεταστική Επιτροπή; Πότε μια Εξεταστική Επιτροπή βρήκε ενόχους; Όλα για να ακούνε οι «απ’ έξω» και να βαυκαλίζονται περί Δικαιοσύνης. Γιατί, το ξέρουν καλά και οι «από μέσα» και οι «απ’ έξω»: Το δίκαιον ουκ άλλο τι ή του κρείττονος ξυμφέρον. Ο Πλάτωνας το έχει γράψει στην Πολιτεία του (όχι εκείνη που ανακάλυψε ο τέως δήμαρχος…) και που πάει να πει: Το δίκαιο δεν είναι τίποτε άλλο παρά το συμφέρον του ισχυρού. Και τούτες τις ώρες της καθολικής αγκύλωσης, οι αρμόδιοι γαυριούν ότι «όλα πάνε καλά», αγορεύοντας από το βαθέων θεμελίων υποστατικό της αδιατάρακτης στατικότητας…

Τίποτα δεν πάει καλά! Κι όσο σκοτώνονται άνθρωποι- νέα παιδιά- από εγκληματικές αμέλειες, τόσο τούτος ο τόπος θα βυθίζεται συθέμελος στα βάραθρα της συνείδησης των πολιτών του. «Ποιων πολιτών;» εγείρεται το ερώτημα. Των πολιτών που «αθώωσαν» με τις ψήφους τους τον πολιτικά υπεύθυνο της τραγωδίας; Και αυτών! Γιατί, αν και από έναν φανατισμό ψήφισαν, για να μην βγουν οι «άλλοι», μέσα τους γνωρίζουν καλά «ποιον» και «γιατί» τον ψήφισαν…
Ιδιοφυείς, πραγματικά, οι Έλληνες. Τόσο πολύ, που η ιδιοφυΐα μας ισοδυναμεί με «ιδιωτεία», με μωρία, με ανοησία, αβελτηρία και μήτρα κάθε συμφοράς.

«Δεν ήταν ένα μεγάλο δυστύχημα, αλλά ένα μεγάλο κρατικό έγκλημα. Μας παραπλάνησαν, μας εξαπάτησαν. Απέκρυψαν και συγκάλυψαν κάθε στοιχείο που θα οδηγούσε εμάς και τους έλληνες πολίτες στην αλήθεια και τους ένοχους στη Δικαιοσύνη», είπε με φωνή ριγηλή η μάνα της 20άχρονης- Μάρθης- της χαμένης στων Τεμπών την τραγωδία- Μαρία Καριστιανού… Τι άλλο να πει;

Και ο χρόνος πέρασε, για εμάς, τους εκ του μακρόθεν τεθλιμμένους, σαν να ήταν μια μέρα. Και για τους άλλους, αυτούς που καθημερινά, σαν πέφτει το βράδυ κρεμιούνται στα παράθυρα κι αφουγκράζονται τις σιωπές της νύχτας κωπηλατώντας κόντρα στο ρεύμα των αναμνήσεων, αυτούς που περιμένουν την πόρτα ν’ ανοίξει ξαφνικά τρίζοντας: «γύρισα», εκείνους που ακούνε τραίνα να σφυρίζουν και ο νους τους φεύγει, ε, για εκείνους ο χρόνος δεν έχει τροχοδρομήσει ακόμα. Εκεί, εκεί περιμένουν τον Σταθμάρχη να σφυρίξει για να «αναχωρήσουν» κι εκείνοι…

Πηγή: ethnos.gr

Δίωξη σε βάρος δύο στελεχών της «Hellenic Train» για το έγκλημα στα Τέμπη, ασκήθηκε από τον αρμόδιο Αντεισαγγελέα Εφετών, ο οποίος μετά την ανακοίνωση των αξιόποινων πράξεων από τον Εφέτη – Ανακριτή, Σωτ. Μπακαϊμη, άσκησε χθες δίωξη σε βάρος των δύο στελεχών της εταιρείας.

Σύμφωνα με ρεπορτάζ της εφημερίδας Ελευθερία Η δίωξη αφορά στον διευθύνοντα σύμβουλο και σε διευθυντή διεύθυνσης της Α.Ε. οι οποίοι διώκονται για αξιόποινες πράξεις που τελέστηκαν δια παραλείψεως και ειδικότερα για τα πλημμελήματα, της ανθρωποκτονίας από αμέλεια κατά συρροή, της βαριάς σωματικής βλάβης από αμέλεια κατά συρροή και της απλής σωματικής βλάβης από αμέλεια κατά συρροή, ενώ να διευκρινιστεί ότι σε βάρος των υπολοίπων 31 (στελεχών ΟΣΕ και ΕΡΓΟΣΕ) έχει ασκηθεί δίωξη και για το κακούργημα της διατάραξης της ασφάλειας της συγκοινωνίας.

Συνολικά μέχρι τώρα έχει ασκηθεί δίωξη σε βάρος συνολικά 33 στελεχών, ενώ από τον Εφέτη – Ανακριτή εξετάζονται τυχόν ευθύνες και δύο ακόμη φορέων, χωρίς να αποκλείεται το ενδεχόμενο άσκησης πρόσθετων διώξεων σε βάρος υπηρεσιακών στελεχών.

Εκτιμάται ότι η έναρξη της πολυαναμενόμενης δίκης θα γίνει τον ερχόμενο Ιούνιο και θα διεξαχθεί σε ειδικά διαμορφωμένη αίθουσα του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας.

Σφοδρή επίθεση στην Νέα Δημοκρατία εξαπέλυσε ο Βαγγέλης Βλάχος, που έχασε τον αδερφό του Βάιο, στο σιδηροδρομικό δυστύχημα στα Τέμπη, με αφορμή το βιαστικό κλείσιμο των εργασιών της Εξεταστικής Επιτροπής αλλά και το γεγονός ότι απορρίφθηκε το αίτημα σύσσωμης της αντιπολίτευσης για διαβίβαση της κατάθεσης του Κώστα Καραμανλή στην αρμόδια Εισαγγελία προκειμένου να διερευνηθεί το αδίκημα της ψευδορκίας.

«Τη μεγαλύτερη ευθύνη φέρει η πλειοψηφία, το προεδρείο και συγκεκριμένα ο Μαρκόπουλος» σχολίασε μεταξύ άλλων με ανάρτησή του ο Βαγγέλης Βλάχος, ενώ κατήγγειλε «συγκάλυψη» αναφορικά με τις συνθήκες διεξαγωγής της διαδικασίας, κάνοντας λόγο για «τεράστια προσβολή» των ανθρώπων τους 8 ημέρες «πριν τους κλάψουν» στο πρώτο ετήσιο μνημόσυνο των Τεμπών και έριξε ευθύνες στο «41%» της πλειοψηφίας.

«Σήμερα αποδεικνύεται η συγκάλυψη που καταγγέλλουμε από την αρχή της διαδικασίας» σημειώνει ο ίδιος.

«Αν μέχρι τώρα σας ενοχλούσε το γεγονός ότι δεν ήμασταν βουβοί, ετοιμαστείτε για την εκκωφαντική παρουσία μας από εδώ και τώρα» διαμηνύει ο Βαγγέλης Βλάχος.

Αναλυτικά η ανάρτησή του:

«Όπως ακριβώς περιμέναμε, με απόφαση της ενισχυμένης πλειοψηφίας του 41% κλείνει σήμερα η Εξεταστική Επιτροπή για τα #Τέμπη, χωρίς να έχουν εξεταστεί βασικοί μάρτυρες και το 90% των στοιχείων.

Κλείνει σήμερα, 8 ημέρες πριν κλάψουμε τους ανθρώπους μας στο πρώτο ετήσιο μνημόσυνο των Τεμπών.

Αυτό και μόνο είναι μια τεράστια προσβολή των 57 θυμάτων και των οικογενειών τους.

Επί 3 μήνες μας έλεγαν ότι ο κατάλογος είναι ανοιχτός και η διαδικασία είναι δυναμική, προκειμένου να την κλείσουν σήμερα με το 41%. Και ο εισηγητής της πλειοψηφίας ούτε καν εμφανίστηκε σήμερα στην αίθουσα, ώστε να τεθεί αντιμέτωπος με τα ψέματα που έλεγε στους συναδέλφους του τόσους μήνες.

Σήμερα αποδεικνύεται η συγκάλυψη που καταγγέλουμε από την αρχή της διαδικασίας.

ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ, ΕΛ. ΛΥΣΗ, ΝΕΑ ΑΡΙΣΤΕΡΑ, και ΚΚΕ αποχώρησαν από τη σημερινή διαδικασία, και καλά έκαναν.

Ανεχτήκαμε προσβολές, ψέματα, μεθοδεύσεις, και σηκωμένα δάχτυλα.

Τη μεγαλύτερη ευθύνη φέρει η πλειοψηφία, το προεδρείο και συγκεκριμένα ο Μαρκόπουλος.

Ευχαριστώ προσωπικά όλα τα μέλη της αντιπολίτευσης που προσπάθησαν, με δεμένα τα χέρια, να μας βοηθήσουν απέναντι στο θηρίο της ενισχυμένης πλειοψηφίας. Έχετε κερδίσει την ευγνωμοσύνη μας.

Αν μέχρι τώρα σας ενοχλούσε το γεγονός ότι δεν ήμασταν βουβοί, ετοιμαστείτε για την εκκωφαντική παρουσία μας από εδώ και τώρα».

 

ΜΑΡΙΑ ΛΟΥΚΑ

Oι επιζώντες του ναυαγίου στη Πύλο και οι συγγενείς των θυμάτων δεν πρόκειται ποτέ να ξεχάσουν – Οι ζωές τους σημαδεύτηκαν από αυτό το γεγονός. Το NEWS 24/7 μίλησε με έναν διασωθέντα: Η μαρτυρία του έχει τη μεγαλύτερη βαρύτητα κι είναι κρίσιμο να ακούγεται.

Οχτώ μήνες μετά το ναυάγιο ανοιχτά της Πύλου με τους/τις εκατοντάδες νεκρούς/ες και τις εύλογες αιτιάσεις για τους χειρισμούς του Λιμενικού, το ελληνικό κράτος έχει ξεκάθαρα επιλέξει τη στρατηγική της λήθης. Δεν αναμοχλεύει το θέμα, δεν το συζητά, δεν κινεί ουσιαστικές διαδικασίες, δεν αναζητά, ούτε αποσαφηνίζει το τι συνέβη και φτάσαμε σε μια τέτοια ανείπωτη τραγωδία. Προφανώς η λήθη είναι βολική για να σκεπάσει τις ευθύνες, οι οποίες έχουν καταδειχθεί από πλήθος στοιχείων και μαρτυριών. Η λήθη παράλληλα είναι διαβρωτική για την ίδια την κοινωνία, για τη συνείδηση της, για την εξοικείωση της με τη φρίκη και την ανεκτικότητα απέναντι στη βαναυσότητα. Δε μπορούν όμως όλοι και όλες να ξεχάσουν. Πρώτα και κύρια δεν μπορούν να ξεχάσουν οι επιζώντες του ναυαγίου και οι συγγενείς των θυμάτων. Οι ζωές τους σημαδεύτηκαν από αυτό το γεγονός. Δεν θα είναι ποτέ ξανά οι ίδιες. Ο δικός τους λόγος έχει τη μεγαλύτερη βαρύτητα και είναι κρίσιμο να ακούγεται και να του αποδίδεται η δέουσα προσοχή. 

Ο Χ. είναι ένας από τους 104 επιζώντες του ναυαγίου και ένας εκ των 47 μηνυτών. Με την επίγνωση της επωδυνότητας που έχει η διήγηση του τραυματικού συμβάντος, αποφάσισε να μιλήσει για όσα πέρασε και για τη σημερινή του κατάσταση, ακριβώς για να υπενθυμίσει την ανοιχτή εκκρεμότητα της Πολιτείας με το κράτος δικαίου. 

«Κατάγομαι από την Αίγυπτο. Ήθελα να πάω στην Ευρώπη και γι’ αυτό έδωσα 3500 ευρώ σε διακινητή για να με βοηθήσει να ταξιδέψω. Μας πήγαν στη Λιβύη. Όταν φτάσαμε ήρθε μια παραστρατιωτική ομάδα με όπλα, μας έκλεψαν όλα τα πράγματα κι έφυγαν. Μετά μείναμε για 10 μέρες σε μια αποθήκη. Ήταν οι πιο μαύρες μέρες της ζωής μου. Τώρα που το σκέφτομαι, συνειδητοποιώ πως από την αρχή μέχρι το τέλος ήταν ένα ταξίδι θανάτου. Μας πήρε ένα φορτηγό και μας οδήγησε στην έρημο, τρέχαμε μισή ώρα και φτάσαμε στη θάλασσα. Εκεί ήταν συγκεντρωμένος πολύς κόσμος, υπήρχαν δύο μικρές βάρκες έξω που μετέφεραν τους ανθρώπους στο αλιευτικό. Όποιος αντιδρούσε και δεν ήθελε να ανέβει, τον απειλούσαν πως θα τον σκοτώσουν. Μέσα στο πλοίο μας έβαλαν σε συγκεκριμένες θέσεις. Εμένα με πήγαν στα ψυγεία, στο κάτω επίπεδο. Έμεινα εκεί πέντε μέρες και βγήκα μόνο την τελευταία μέρα πριν το ναυάγιο»

ΤΩΡΑ ΠΟΥ ΤΟ ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ, ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΩ ΠΩΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΗΤΑΝ ΕΝΑ ΤΑΞΙΔΙ ΘΑΝΑΤΟΥ.

Ο χώρος που κάναμε τη συνέντευξη ήταν ένα μικρό γραφείο. Ο Χ. μου είπε πως τα ψυγεία, εκεί που βρίσκονταν με πολλά ακόμα άτομα, είχαν λίγο μεγαλύτερη έκταση. Και κάποια στιγμή μάζεψε τα πόδια του στο σώμα τους σχηματίζοντας μια στάση ερωτηματικού για να δείξει σε ποια στάση χρειάστηκε να περάσει εκείνες τις πέντε μέρες.

«Δε μπορούσαμε καν να απλώσουμε τα πόδια μας. Υπήρχαν μόνο δύο μικρές τρύπες πάνω απ’ όπου έμπαινε αέρας. Υπολογίζω ότι ήμασταν περίπου 350 άτομα εκεί κάτω, οι περισσότεροι Πακιστανοί. Ήταν μια συνθήκη πραγματικής ασφυξίας. Εννοείται πως την ανάγκη μας την κάναμε σ’ ένα μπουκάλι και το αφήναμε δίπλα μας. Την πρώτη μέρα είχε λίγο νερό, μετά τελείωσε. Έφεραν νερό από τη δεξαμενή του κινητήρα που δεν ήταν ούτε για να πλύνεις τα πόδια σου, εμείς αναγκαστικά βάζαμε τη μπλούζα μας και πίναμε. 

Ξεκίνησε ο κόσμος να λιποθυμάει, εγώ δεν άντεχα καθόλου. Με βοήθησαν κάποια άτομα με τα χέρια τους να φτάσω την τρύπα και να βγω έξω. Δεν υπήρχε πλέον ούτε φαγητό, ούτε νερό, έβγαζα τη μπλούζα μου, την έβαζα στη θάλασσα, την άπλωνα στο κεφάλι μου και έβρεχα το στόμα μου. Εκείνη την ημέρα πέθαναν δυο άτομα, ένας Πακιστανός κι ένας Αιγύπτιος και τους ανεβάσαμε στο δωμάτιο του καπετάνιου, άλλοι ήταν λιπόθυμοι. Έκλαιγα όλη μέρα. Ο κόσμος δεν άντεχε πια κι αποφασίσαμε να ζητήσουμε βοήθεια. 

Ο καπετάνιος έστειλε σήμα για βοήθεια τις πρώτες πρωινές ώρες. Μετά από 2-3 ώρες είδαμε το ελικόπτερο που τράβαγε φωτογραφίες και αναθαρρήσαμε, σκεφτήκαμε ότι μας εντόπισαν και θα μας σώσουν. Γνώριζαν δηλαδή τη θέση μας γιατί το πλοίο κινούνταν ελάχιστα. Περιμέναμε αλλά τίποτα. Ξανακαλέσαμε για βοήθεια. Ήρθε ξανά το ελικόπτερο κι έφυγε πάλι. Μετά εμφανίστηκε ένα εμπορικό, μας έδωσαν νερό και βενζίνη με σχοινί, τα πέταξαν στη θάλασσα και τα τραβήξαμε. Βέβαια, δεν αρκούσε το νερό για όλους σε καμία περίπτωση. Όσο περνούσε η ώρα, αισθανόμασταν μεγάλη ανησυχία. Θέλαμε να απεμπλακούμε από αυτήν την κατάσταση. Να φτάσουμε σε στέρεο έδαφος, όπου κι αν ήταν αυτό. Πέρασε ένα δεύτερο εμπορικό, μας πέταξαν σχοινί, τους είπαμε ότι δε θέλουμε νερό, θέλουμε να μας πάρετε μαζί σας. Φωνάζαμε, δείχναμε τα πτώματα, τις οικογένειες με γυναίκες και παιδιά. Ένας προσπάθησε να ανέβει στο εμπορικό. Τότε έκοψαν το σχοινί κι είπαν πως δε γίνεται να μας πάρουν. Μας είπαν να απομακρυνθούμε εμείς γιατί αν έβαζαν εκείνοι μπρος θα προκαλούσαν κυματισμό. Απομακρυνθήκαμε σιγά σιγά, ξεκίνησε να βραδιάζει, ξανακάλεσαμε βοήθεια, τους εξηγήσαμε ότι το καράβι δεν αντέχει. 

Επιζώντες από το πολύνεκρο ναυάγιο ανοιχτά της Πύλου SOOC

Το σκάφος του Λιμενικού έφτασε στις 12 τα μεσάνυχτα.  Φωνάζαμε να μας σώσουν, πεθαίναμε και θέλαμε κάποιος να μας σώσει. Μας είπαν να τους ακολουθήσουμε και ότι είμαστε απόσταση 2 ωρών από τα χωρικά ύδατα της Ιταλίας. Όταν σταματήσαμε, μας πέταξαν σχοινί, την πρώτη φορά κόπηκε και μας είπαν να ξαναδέσουμε. Μας τράβηξαν δυνατά, μπάταρε το καράβι, λέγαμε στοπ στοπ, συνέχισαν να τραβάνε και αναποδογύρισε το καράβι, εγώ ήμουν από κάτω. Φορούσα μια ζακέτα, ο κόσμος κρατούσε τη ζακέτα μου, την έβγαλα για να μπορέσω να φύγω, χτύπησα το κεφάλι μου στο σίδερο του πλοίου, σκέφτηκα ότι  σίγουρα θα πεθάνω αλλά ο θεός μου έδωσε δύναμη να ξαναπροσπαθήσω. Ξεκίνησα να κολυμπάω μέχρι που ένιωσα την άκρη του καραβιού, ήμουν περίπου στα δύο μέτρα βάθος. Όταν βγήκα είδα πολλούς ανθρώπους στο νερό, προσπαθούσα να απομακρυνθώ, κάποιοι έλεγαν να μην πάμε στο σκάφος του λιμενικού που μας βούλιαξε γιατί μπορεί να μας ρίξουν με τα όπλα. Κουράστηκα. Ορισμένα άτομα είχαν ανέβει στο δικό μας σκάφος που ήταν αναποδογυρισμένο. Πήγα κι εγώ για λίγο. Είδα ότι βουλιάζει κι έπεσα ξανά στο νερό. Κολυμπούσα, σταματούσα και προσευχόμουν»

Τον ρώτησα αν το Λιμενικό, μετά το ναυάγιο έκανε γρήγορες κινήσεις για τη διάσωση των ανθρώπων που βρίσκονταν στο νερό, αν τους έριξαν σωσίβια και γενικά πως φερθήκαν στους διασωθέντες:

«Όχι τίποτα δε μας έριξαν. Εγώ αποφάσισα να κολυμπήσω μόνος μου προς τα εκεί. Αν με σκοτώσουν, με σκότωσαν, έτσι κι αλλιώς πεθαμένος είμαι. Έφτασα στο φουσκωτό που ήταν κοντά τους, με τραβηξαν πάνω και μετά με πήγαν στο σκάφος του λιμενικού, μου έβαλαν μια κουβέρτα κι έμεινα εκεί μέχρι το πρωί, μετά μας μετέφεραν σ’ ένα γιοτ και με αυτό φτάσαμε στην Καλαμάτα. Υπήρχε αστυνομία από πάνω μας, όσοι είχαν τηλέφωνα τους τα πήραν , εμένα μου το έκλεψαν στη Λιβύη. Κάποιοι ζητούσαν να πάνε τουαλέτα, στην αρχή τους άφηναν, μετά όχι, ένας τα έκανε πάνω του. Δεν ήξερα που βρισκόμουν, έβλεπα συνέχεια το ναυάγιο, κρύωνα, πονούσα, είχα περάσει έξι μέρες χωρίς φαγητό και νερό, ήμουν χάλια. 

Στην Καλαμάτα μας οδήγησαν σ’ έναν χώρο σαν αποθήκη, όπου υπήρχαν δημοσιογράφοι και ασθενοφόρα, μια σκηνή πρώτων βοηθειών και εξέταζαν τους διασωθέντες. Εγώ δεν άντεχα. Πονούσαν τα πόδια μου σα να ήταν σπασμένα. Έπεσα κάτω, με πήγαν στη σκηνή και μετά με ασθενοφόρο στο νοσοκομείο, όπου έμεινα περίπου πέντε μέρες. Ένας ξάδερφος μου που ζει στην Ιταλία, ήρθε αμέσως μόλις έμαθε τα νέα για να επισκεφτεί εμένα και τον αδερφό του που βρισκόμασταν στο νοσοκομείο. Του επέτρεψαν να με δει μόνο ένα λεπτό από την πόρτα με επίβλεψη της αστυνομίας που ηχογραφούσαν τι λέγαμε»

Η μέριμνα των ελληνικών αρχών, έτσι όπως απορρέει από τις διεθνείς συμβάσεις, για τους πρόσφυγες και τις προσφύγισσες που επέβαιναν στο αλιευτικό χωρίζεται σε δύο στάδια, στο τι έπραξαν ή τι δεν έπραξαν για να σώσουν τον κόσμο από ένα υπερφορτωμένο πλοιάριο που καταφανώς βρισκόταν σε κίνδυνο  και στο πως αντιμετώπισαν τους διασωθέντες, αν δηλαδή τους παρείχαν και τους παρέχουν τη φροντίδα, την υποστήριξη και την προστασία που δικαιούνται. Όπως προκύπτει από τη δική μας μαρτυρία και πολλών ακόμα που έχουν μιλήσει, σε κανένα επίπεδο δεν έγιναν όσα έπρεπε. 

«Το κράτος δε μου προσέφερε καμία βοήθεια με ψυχολόγους ή δικηγόρους. Έχω καταθέσει στον ανακριτή, έχω κάνει αίτηση ασύλου και δεν έχει απαντηθεί ακόμα. Αν μου δώσουν χαρτιά, θα μείνω εδώ, θέλω να σταθεροποιηθώ κάπου, αν δεν έχω χαρτιά μπορεί να με πιάσουν και να με απελάσουν. Αν γυρίσω πίσω στην Αίγυπτο κινδυνεύει η ζωή μου γιατί έδειξα φωτογραφίες του διακινητή και το έμαθαν, μας διεμήνυσαν ξεκάθαρα ότι αν γυρίσουμε πίσω θα μας σκοτώσουν. Όχι οι διακινητές δεν ήταν πάνω στο καράβι. 

Μας υποσχέθηκαν πως θα μας πάνε να μείνουμε κάπου καλά και τελικά μας πήγαν στο camp της Μαλακάσας. Τις πρώτες μέρες ένιωθα ότι το κρεβάτι ήταν καράβι και θα αναποδογυρίσει, δε μπορούσα να κοιμηθώ, έβλεπα εφιάλτες με το που έκλεινα τα μάτια μου ξυπνούσα αμέσως τρομαγμένος, αυτό κράτησε επάνω από ένα μήνα, αργότερα μου έδωσαν φάρμακα και με βοήθησε στον ύπνο. Δε μ’ αρέσει που ζω στο camp, δεν μπορώ να πάω πουθενά, είναι σα φυλακή.»

ΤΙΣ ΠΡΩΤΕΣ ΜΕΡΕΣ ΕΝΙΩΘΑ ΟΤΙ ΤΟ ΚΡΕΒΑΤΙ ΗΤΑΝ ΚΑΡΑΒΙ ΚΑΙ ΘΑ ΑΝΑΠΟΔΟΓΥΡΙΣΕΙ, ΔΕ ΜΠΟΡΟΥΣΑ ΝΑ ΚΟΙΜΗΘΩ.

Ζήτησα από τον Χ. να κλείσει τη μαρτυρία με τον τρόπο που επιθυμεί, με ό,τι ο ίδιος κρίνει πως είναι σημαντικό να επισημανθεί:

«Εμείς ζητήσαμε βοήθεια 8 το πρωί κι αυτοί ήρθαν 12 το βράδυ, ενώ ήξεραν που ήμασταν. Μας άφηναν να πεθάνουμε κι όταν είδανε ότι δεν πεθάναμε, ήρθαν, μας τράβηξαν με το σχοινί και μας έπνιξαν. Το πλοίο αναποδογύρισε εξαιτίας τους. Δε φοβάμαι να το πω καθαρά, γιατί ο θεός μου έδωσε μια δεύτερη ευκαιρία στη ζωή.»

Η τακτική της αοριστολογίας, της άρνησης εξηγήσεων, της υπεκφυγής στην οποία επιδίδεται το ελληνικό κράτος ούτε μακρόπνοο ορίζονταν μπορεί να έχει, ούτε φτάνει για να κρύψει το βουνό ευθυνών. Αντίθετα, ενέργειες πρωτοφανείς, όπως ήταν η απάντηση του Αρείου Πάγου στο ψήφισμα του Ευρωκοινοβουλίου για το κράτος δικαίου στην Ελλάδα (το οποίο συμπεριελάμβανε και το ναυάγιο στην Πύλο) κινούνται στη μεταιχμιακή γραμμή φαιδρότητας και επικινδυνότητας, εκθέτουν τις αρχές της χώρας σε διεθνή κλίμακα και πιστοποιούν την υπονόμευση της ανεξάρτητης λειτουργίας της δικαιοσύνης και τη διαπλοκή της με πολιτικά συμφέροντα.  Όσο περνάει ο καιρός και συγκεντρώνονται τα στοιχεία, επιβεβαιώνονται οι αρχικές υποψίες. Το πόρισμα της Frontex που δημοσιοποιήθηκε πρόσφατα είναι χαρακτηριστικό. Υπογραμμίζει παραλείψεις και προβληματικές ενέργειες του Λιμενικού σχεδόν σε κάθε στάδιο της εμπλοκής του, διατυπώνοντας ρητά τη θέση πως η διάσωση δεν ήταν προτεραιότητα των αρχών πριν το ναυάγιο και αξιολογώντας ως αξιόπιστες τις μαρτυρίες των επιζώντων, ότι το ναυάγιο προκλήθηκε όταν το πλωτό του Λιμενικού έδεσε σχοινί στη βάρκα των προσφύγων και επιχείρησε να τη ρυμουλκήσει, με αποτέλεσμα να αναποδογυρίσει. Αυτό βέβαια δεν συνεπάγεται πως η ίδια η Frontex είναι άμοιρη ευθυνών. 

Η Ελένη Σπαθανά,  δικηγόρος, μέλος της οργάνωσης “Υποστήριξη Προσφύγων στο Αιγαίο-RSA”, σχολιάζει τη συγκεκριμένη εξέλιξη: 

«Η δημοσιοποίηση του Πορίσματος της Έρευνας του Γραφείου Θεμελιωδών Δικαιωμάτων του Frontex  την περασμένη εβδομάδα, η οποία φαίνεται πως είναι προϊόν μιας εμπεριστατωμένης πρώτης έρευνας, επιβεβαιώνει τις αιτιάσεις της μήνυσης των επιζώντων για τις ευθύνες της λιμενικής αρχής και συγκεκριμένα, για εγκληματικές πράξεις και παραλείψεις των ελληνικών λιμενικών αρχών που αφορούν στην έρευνα και τη διάσωση με αποτέλεσμα τον χαμό εκατοντάδων ανθρώπων ανοιχτά της Πύλου. Οι πράξεις, οι πλημμέλειες και οι παραλείψεις αυτές καταγράφονται στο Πόρισμα: καταγράφεται κατ’ αρχάς η μοιραία ολιγωρία, για την ακρίβεια, η μη κήρυξη επιχείρησης έρευνας και διάσωσης παρά μόνο μετά τη βύθιση του αλιευτικού και παρά το γεγονός ότι το σκάφος είχε εντοπιστεί από τις ελληνικές αρχές ευρισκόμενο σε κίνδυνο για πάνω από 12 ώρες. Επίσης, διαπιστώνονται εγκληματικές πλημμέλειες και παραλείψεις κατά τη διάρκεια όλης της ημέρας, από τον εντοπισμό του σκάφους μέχρι τη βύθισή του, ως προς την ενεργοποίηση και χρήση κατάλληλων μέσων για την διάσωση των επιβαινόντων ακόμα και κατά την επιχείρηση διάσωσης μετά τη βύθιση, καθώς δεν χρησιμοποιήθηκαν κατάλληλα μέσα, μέσα τα οποία είχε στη διάθεση του το Λιμενικό, όπως άλλα σκάφη του λιμενικού, ναυαγοσωστικά, παραπλέοντα σκάφη, ούτε καν η βοήθεια του Frontex ούτε βέβαια δόθηκαν σωσίβια ή άλλα σωστικά μέσα.

Καταλήγει, δε, στο συμπέρασμα ότι, «προκύπτει ότι, πριν από το ναυάγιο, η διάσωση δεν ήταν ο άμεσος στόχος των αρχών.». Επίσης, στο Πόρισμα καταγράφονται ως αξιόπιστες οι μαρτυρίες των επιζώντων για την απόπειρα ρυμούλκησης που απέβη μοιραία, παρότι δεν καταλήγει σε συμπέρασμα επ’ αυτού, επειδή δεν κατέχει επαρκείς πληροφορίες. Είναι, επίσης, αξιοσημείωτη η αναφορά στο Πόρισμα ότι οι αρμόδιες ελληνικές αρχές δεν έδωσαν σχετικές πληροφορίες και απαντήσεις σε ερωτήματα της έρευνας του Frontex. Θέλω, όμως, να προσθέσω κι ένα σχόλιο για τις ευθύνες του Frontex γιατί σ’ αυτό το σημείο το πόρισμα είναι αντιφατικά «απαλλακτικό». Ενώ λοιπόν το Πόρισμα καταλήγει ότι ο Frontex ορθά ακολούθησε τις διαδικασίες και μετά την εναέρια παρατήρηση  διαβίβασε τις πληροφορίες στις ελληνικές αρχές χωρίς να εκδώσει σήμα συναγερμού έκτακτης ανάγκης(mayday) ωστόσο όταν δεν έλαβε ενημέρωση για έναρξη  επιχειρήσεων έρευνας και διάσωσης από την ελληνική πλευρά, θα έπρεπε να ελέγξει διεξοδικότερα τα γεγονότα και να κηρύξει κατάσταση κινδύνου.»

47 επιζώντες έχουν καταθέσει μήνυση με την υποστήριξη των οργανώσεων και συλλογικοτήτων Δίκτυο Κοινωνικής Υποστήριξης Προσφύγων και Μεταναστών, Ελληνική Ένωση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, Ελληνικό Συμβούλιο για τους Πρόσφυγες, Υποστήριξη Προσφύγων στο Αιγαίο-RSA, Πρωτοβουλία δικηγόρων και νομικών για το ναυάγιο της Πύλου. Θα έπρεπε, φυσικά, για ένα τόσο κρίσιμο θέμα να ενεργοποιηθεί αυτεπάγγελτα η δικαστικά διερεύνηση. Εντούτοις, επειδή το μοναδικό που έγινε ήταν να διωχθούν ως «διακινητές» εννέα από τους επιζώντες, σύμφωνα με μια σχεδόν κανονικοποιημένη, εκδικητική και πέρα από κάθε λογική και τεκμηρίωση συνήθεια των διωκτικών αρχών να βαφτίζουν «διακινητές» είτε τους ίδιους τους πρόσφυγες, είτε άτομα που συμμετέχουν σε διασωστικές επιχειρήσεις, χρειάστηκε να κατατεθεί μήνυση κατά παντός υπευθύνου των εμπλεκόμενων ελληνικών Υπηρεσιών και Αρχών για το ναυάγιο.

Επιζήσαντες από το ναυάγιο της Πύλου SOOC

«Στην παρούσα φάση, ως προς τη μήνυση των επιζώντων είναι σε εξέλιξη η προκαταρκτική εξέταση της Εισαγγελίας του Ναυτοδικείου Πειραιά. Συνεχίζονται οι καταθέσεις μαρτύρων, έχει κατατεθεί και συμπληρωματική μήνυση ενώ αναμένεται και κατάθεση μήνυσης και από συγγενείς των θυμάτων. Στο πλαίσιο των ανακριτικών πράξεων που έχει διενεργήσει η εισαγγελία ήταν η κατάσχεση και η αίτηση για την άρση απορρήτου των επικοινωνιών μελών του Λιμενικού – ένα αίτημα που αρχικά απορρίφθηκε από το Δικαστικό Συμβούλιο αλλά με έφεση της Εισαγγελίας του Αναθεωρητικού Δικαστηρίου έγινε δεκτό.  Αναμένουμε λοιπόν, περαιτέρω στοιχεία από την προκαταρκτική που συνεχίζεται, παρότι φαίνεται να υπάρχουν ζητήματα όπως το γεγονός ότι συναφή στοιχεία της δικογραφίας που σχηματίσθηκε στην Καλαμάτα δεν έχουν, εξ όσων γνωρίζουμε, αποσταλεί και συνακόλουθα παραμένουν υφιστάμενα και κενά που σχετίζονται με αυτήν.

Χαρακτηριστικά, αναπάντητο παραμένει το ερώτημα για την τύχη και περαιτέρω, αξιοποίηση ως στοιχείων, των κινητών των επιζώντων που «βρέθηκαν» σε μια αποθήκη στα Κύθηρα μετά την αφαίρεσή τους από μέλη του ΠΛΣ920.  Υπενθυμίζουμε ότι, παράλληλα υπάρχει σε εξέλιξη η  ποινική διαδικασία ενώπιον των ανακριτικών  αρχών της Καλαμάτας ως προς τη δικογραφία που σχηματίσθηκε κατά 9 επιζώντων που κατηγορούνται για σειρά αδικημάτων και οι οποίοι, φερόμενοι κατ’ αρχάς ως εμπλεκόμενοι στη διακίνηση των επιβατών του πλοίου, κατηγορούνται ακόμα και για την πρόκληση ναυαγίου. Ενημερωθήκαμε μάλιστα ότι προ ολίγων ημερών ολοκληρώθηκε το πέρας της ανάκρισης. Ανεξάρτητη έρευνα διεξάγει και ο Συνήγορος του Πολίτη, δεδομένης της απουσίας πειθαρχικής έρευνας και της άρνησης διεξαγωγής της από τις αρχές του Λιμενικού. Το ότι δεν διεξήχθη έρευνα από το Λιμενικό είναι εξόχως προβληματικό, κάτι που σημειώνεται και στο πόρισμα του Frontex. 

Ως προς την τύχη των επιζώντων, η πλειοψηφία των ανθρώπων που έλαβαν ταξιδιωτικά έγγραφα, όλοι από Συρία, έχουν μεταβεί σε άλλες χώρες αναζητώντας υποστηρικτικό πλαίσιο, συγγενείς, φίλους. Οι υπόλοιποι παραμένουν σε μια μετέωρη κατάσταση, ζουν σε συνθήκη παρατεταμένης αγωνίας και άγχους, έχοντας περάσει αυτήν την τραυματική εμπειρία. Το ότι το νομικό τους καθεστώς παραμένει ασαφές τους δημιουργεία νασφάλεια που επιδεινώνει την ήδη κακή ψυχολογική τους κατάσταση. Επισημαίνουμε ότι οι άνθρωποι που προέρχονται από την Αίγυπτο και το Πακιστάν, αν απελαθούν θα κινδυνέψουν  γιατί έχουν στοχοποιηθεί ως μάρτυρες από τα κυκλώματα διακίνησης, σε μια υπόθεση που έχει λάβει μεγάλες διαστάσεις στις χώρες τους. Έχουμε ήδη δύο επιζώντες που έχουν λάβει απορριπτικές απαντήσεις στο αίτημα ασύλου τους και βρίσκονται σε κίνδυνο και σε απόγνωση. Εμείς, όλες οι οργανώσεις και συλλογικότητες που τους υποστηρίζουμε και τους εκπροσωπούμε, θα σταθούμε από την πλευρά μας δίπλα τους για να τους δοθεί η προστασία που προβλέπεται από τη νομοθεσία και είναι επιβεβλημένη υπό το βάρος των γεγονότων που έχουν προηγηθεί» αναφέρει η Ελένη Σπαθανά. 

ΕΙΝΑΙ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ ΓΙΑ ΜΙΑ ΥΓΙΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΝΑ ΑΠΟΔΟΘΟΥΝ ΟΙ ΕΥΘΥΝΕΣ ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΑΝΑΛΟΓΟΥΝ, ΝΑ ΑΠΟΔΟΘΕΙ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ.

Το ιστορικό της ελληνικής δικαιοσύνης δεν είναι άμεμπτο. Το ναυάγιο στο Φαρμακονήσι και η καταδικαστική απόφαση από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο συνιστά είναι μια μεγάλη κηλίδα που μακάρι να μην μεγαλώσει κι άλλο. Η πολιτική πρόθεση έχει δηλωθεί και είναι στην κατεύθυνση της συγκάλυψης. Το να μην περάσει είναι και υπόθεση της δημοκρατικής κοινωνίας, να μην ξεχάσει, να μην σταματήσει να ζητάει δικαιοσύνη για την Πύλο, να μην συμμορφωθεί με την ανατριχιαστική ιδέα πως κάποιες ζωές μετράνε λιγότερο.

«Πρόκειται για εξόχως σοβαρή υπόθεση που σχετίζεται με τη λειτουργία του κράτους δικαίου και την ποιότητα της δημοκρατίας στην Ελλάδα. Αυτή τη στιγμή καλύπτεται από ένα μεγάλο σύννεφο αδιαφάνειας εν σχέσει με την απουσία της δέουσας ενημέρωσης από τις Λιμενικές Αρχές. Είναι πολλά τα ερωτήματα που παραμένουν αναπάντητα ως προς το τι και γιατί συνέβη και συνακόλουθα, ως προς τις ευθύνες του Λιμενικού. Θα πρέπει να διερευνηθεί εξονυχιστικά το πώς φτάσαμε στην τραγωδία του ναυαγίου. Γι’ αυτό επιμένουμε πως πρέπει να υπάρξει διαφάνεια, να δοθούν όλα τα στοιχεία στο φως προκειμένου να διερευνηθούν από τις δικαστικές αρχές, γιατί ακόμα και σήμερα δεν υπάρχει λογική εξήγηση για τις εγκληματικές πράξεις και παραλείψεις ως προς την έρευνα και διάσωση, σε σχέση με όσα προβλέπονται από το εθνικό και το διεθνές δίκαιο. Είναι σημαντικό για μια υγιή κοινωνία να αποδοθούν οι ευθύνες εκεί που αναλογούν, να αποδοθεί δικαιοσύνη. Υπάρχει το προηγούμενο της καταδικαστικής απόφασης για το Φαρμακονήσι που κατέδειξε πως δεν  νοείται μια κρατική αρχή, που μάλιστα έχει ως καθήκον την προστασία της ζωής, να μην κάνει ότι είναι δυνατόν για να αποτραπεί η διακινδύνευση και η απώλεια ανθρώπινης ζωής. Και βέβαια, δεν νοείται σε ένα κράτος δικαίου να μην υπάρχει αποτελεσματική διερεύνηση και απόδοση ευθυνών και δικαιοσύνης» καταλήγει η Ελένη Σπαθανά. 

Πηγή: news247.gr

Θύμιος Γεωργόπουλος

“Κύριε Καραμανλή, ακούγοντάς σας σκέφτηκα: τι λυπηρό οι νομοθέτες, δεν μερίμνησαν για ανθρώπους σαν και εσάς. Δεν θα μπορούσαν ποτέ να φανταστούν το μέγεθος της αναξιοπρέπειας και της ανηθικότητας που μπορεί να φτάσει κάποιος. Κρίμα, ο πόνος μας είναι πολύ μεγάλος για εσάς. Πλέον όμως είστε η μειοψηφία. Εσείς και οι υποστηρικτές σας αποτελείτε μια μικρή ομάδα που στηρίζει το έγκλημα, που αγαπά την ατιμωρησία”.

Είναι κάποια μόνο λίγα λόγια από την συγκλονιστική ομιλία της Μαρίας Καρυστιανού, προέδρου του Συλλόγου «Τέμπη 2023» (συγγενείς των δολοφονημένων θυμάτων της σιδηροδρομικής τραγωδίας) κατά διάρκεια της ειδικής εκδήλωσης στο Ευρωκοινοβούλιο, ένα χρόνο μετά το δολοφονικό συμβάν που άφησε πίσω του 57 νεκρούς, εκατοντάδες τραυματίες και έναν λαό ψυχικά ακρωτηριασμένο.

Μόλις λίγες ώρες πριν, το ανθρωπάκι με το αφάνταστο “μέγεθος της αναξιοπρέπειας και της ανηθικότητας”, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής του Αχιλλέως, κατέθετε στην εξεταστική επιτροπή της βουλής, αποδεικνύοντας χωρίς καμία συστολή ότι αυτός και οι υποστηρικτές του αποτελούν “μια μικρή ομάδα που στηρίζει το έγκλημα, που αγαπά την ατιμωρησία”.

Είπε -με την ασφάλεια της βουλευτικής του ασυλίας- ο θρασύς, ανάλγητος και προκλητικός υπουργός: “σε ό,τι αφορά αυτά τα συστήματα, σαφώς και θα συνέβαλλαν στην αύξηση της ασφάλειας, αλλά δεν υπήρχε η βεβαιότητα ότι θα απέτρεπαν το δυστύχημα, γιατί και τα συστήματα αυτά άνθρωποι τα χειρίζονται”.

Αφού λοιπόν (κόντρα στις γνωμοδοτήσεις των ειδικών ότι το σύστημα τηλεδιοίκησης -αν λειτουργούσε- θα ακινητοποιούσε τους συρμούς και θα απέτρεπε το φονικό δυστύχημα) αυτά τα συστήματα απλώς συμβάλλουν στην αύξηση της ασφάλειας, ο υπουργός θεώρησε αμελητέα την ευθύνη του και απέδωσε το έγκλημα αποκλειστικά στο «ανθρώπινο λάθος», του παράνομα διορισμένου (από τον ίδιο) Σταθμάρχη της Λάρισας που ήταν βάρδια το μοιραίο βράδυ.

Στην κατάθεση του, ο δειλός και προκλητικός, υπουργός έπαιξε (ακόμα και) με την νοημοσύνη μας θεωρώντας τα μέλη της επιτροπής αλλά και όλους όσους τον άκουσαν ή τον διάβασαν ηλίθιους και κρετίνους. Είπε για το εξώδικο της Πανελλήνιας Ένωσης Προσωπικού Έλξης (ΠΕΠΕ), που στάλθηκε στον ΟΣΕ, το Υπουργείο Υποδομών και Μεταφορών, τη Ρυθμιστική Αρχή Σιδηροδρόμων (ΡΑΣ), την Hellenic Train και προειδοποιούσε για ορατό κίνδυνο να συμβεί μεγάλη σιδηροδρομική τραγωδία: “το εξώδικο δεν ήταν ότι ο σιδηρόδρομος δεν είναι ασφαλής. Το εξώδικο έλεγε «προχωρήστε γιατί έχουμε ζητήματα ασφάλειας και
ολοκληρώστε την 717»”.

Δηλαδή και «έχουμε ζητήματα ασφάλειας» και «ο σιδηρόδρομος είναι ασφαλής»!!!

Ο -όπως να τον χαρακτηρίσεις τα λόγια χάνουν το νόημα τους- υπουργός του εγκλήματος στα Τέμπη δήλωσε στην εξεταστική της βουλής ότι “κανένα πόρισμα δεν κράτησα στο συρτάρι μου” τονίζοντας με αυτό τον τρόπο ότι ουδείς τον είχε ενημερώσει για τον μεγάλο κίνδυνο σοβαρού ατυχήματος. Κι όμως εκτός από τους συνδικαλιστές μηχανοδηγούς και ο διευθύνων σύμβουλος της ΤΡΑΙΝΟΣΕ Φίλιππος Τσαλίδης (όπως αποκάλυψε η «Δημοκρατία») είχε στείλει εμπιστευτικό έγγραφο στον πρόεδρο και διευθύνοντα σύμβουλο του ΟΣΕ Σπύρο Πατέρα, με κοινοποίηση στον Κώστα Καραμανλή, στον υφυπουργό Μιχάλη Παπαδόπουλο και στην πρόεδρο της ΡΑΣ Ιωάννα Τσιαπαρίκου.

Το θέμα στο οποίο αναφερόταν ο Τσαλίδης ήταν «σοβαρά λειτουργικά προβλήματα του Ελληνικού Σιδηροδρόμου». Στην Ελλάδα, για τους 57 νεκρούς δεν λογοδοτεί κανένας πολιτικός, αντίθετα λογοδοτεί ο καλλιτέχνης Πάνος Βλάχος για χρήση «δολοφονικών» στίχων. “Η φήμη είναι κάτι που πρέπει να κερδηθεί. Η τιμή είναι κάτι που απλά δεν πρέπει να χαθεί”

Άρθουρ Σοπενχάουερ, Γερμανός φιλόσοφος

Πηγή: koutipandoras.gr

Περισσότερες από 350.000 υπογραφές έχει συγκεντρώσει το ψήφισμα της Μαρίας Καρυστιανού σχετικά με το έγκλημα στα Τέμπη.

Η Μαρία Καρυστιανού που έχασε την 20χρονη κόρη της στο τραγικό σιδηροδρομικό δυστύχημα των Τεμπών ζητάει την έναρξη των διαδικασιών για αναθεώρηση του Συντάγματος και κατάργηση της βουλευτικής ασυλίας όταν προκύπτει ποινική ευθύνη πολιτικών προσώπων.

Δείτε εδώ το σχετικό ψήφισμα.

«Οι Έλληνες πολίτες απαιτούν από την Βουλή, την έναρξη των διαδικασιών, για την αναθεώρηση του Συντάγματος και την ενεργοποίηση του νόμου περί ευθύνης υπουργών, καθώς και την κατάργηση της βουλευτικής ασυλίας, όταν προκύπτει ποινική ευθύνη πολιτικών προσώπων.

Η ατιμωρησία πολιτικών προσώπων δεν συνάδει με την ηθική, ούτε με τη δημοκρατία, αρετές για τις οποίες είμαστε περήφανοι! Κατά τη διαδικασία θα σας ζητηθεί χρηματικό ποσό, το οποίο θα είναι προαιρετικό και δεν αφορά τον σύλλογο «Τέμπη 2023» αλλά την πλατφόρμα που φιλοξενεί το ψήφισμα.

Επιλέγετε την κοινοποίηση αντί της κατάθεσης χρημάτων, με email επιβεβαίωσης, ώστε να είναι έγκυρη η υπογραφή σας», αναφέρει στο μήνυμα-κάλεσμά της η Μαρία Καρυστιανού, η οποία είχε καθηλώσει το Πανελλήνιο με την κατάθεσή της ενώπιον της Εξεταστικής Επιτροπής που διερευνά το δυστύχημα».

Μόλις τρεις ημέρες μετά το ρεσιτάλ υποκρισίας - αναισθησίας του πρώην υπουργού Μεταφορών κατά την κατάθεσή του στην Εξεταστική Επιτροπή για τη διερεύνηση των αιτίων του εγκλήματος στα Τέμπη, που προκάλεσε τις αντιδράσεις των συγγενών των θυμάτων, της αντιπολίτευσης και μεγάλου μέρους της κοινωνίας, έρχεται ο ανακριτής που χειρίζεται την υπόθεση και ζητάει τον συσχετισμό της δικογραφίας της Ευρωπαϊκής Εισαγγελίας με την έρευνα που διενεργεί ο ίδιος στη Λάρισα, κρίνοντας ξεκάθαρα ότι αν είχε ολοκληρωθεί η Σύμβαση 717 για τα συστήματα ασφαλείας στον σιδηρόδρομο, δε θα συνέβαινε το πολύνεκρο δυστύχημα, καταρρίπτοντας με τον πλέον εμφατικό τρόπο το επιχείρημα του Κώστα Αχιλλέως Καραμανλή, ότι κανένα σύστημα ασφαλείας δεν θα μπορούσε να αποτρέψει το ανθρώπινο λάθος και απογυμνώνοντας όλη την επιχείρηση απόσεισης ευθυνών από την κυβέρνηση.

Σύμφωνα με αποκλειστικό ρεπορτάζ του News24/7.gr, ο εφέτης Σωτήρης Μπακαΐμης, με έγγραφό του προς την πρωτοδίκη Αθηνών που μελετά τα ευρήματα της Ευρωπαϊκής Εισαγγελίας, ζητά τον συσχετισμό των δύο δικογραφιών. Σημειώνεται ότι η Ευρωπαϊκή Εισαγγελία είχε ζητήσει την ποινική δίωξη 23 προσώπων (απάτη, απιστία κλπ) αναφορικά με τη διαχείριση των κοινοτικών χρημάτων της Σύμβασης 717 και τις συνεχείς παρατάσεις στο έργο.

«Το αντικειμενικό υπόβαθρο των ως άνω αξιόποινων πράξεων της δίωξης του Ευρωπαίου Εισαγγελέα και των αποδεικτικών στοιχείων που έχουν συγκεντρωθεί στα πλαίσια της προκαταρκτικής εξέτασης που διενεργήθηκε από αυτόν, θεμελιώνουν αποδεικτικά το κίνητρο και τον αναγκαίο αιτιώδη σύνδεσμο για τις ερευνώμενες από εμάς πράξεις», σημειώνεται στο έγγραφο του ανακριτή.

Και πιο κάτω: «Οι πολυετείς παρατάσεις στην ολοκλήρωση του έργου της Σύμβασης 717/14, μετά από σχετικά αιτήματα στελεχών της ΕΡΓΟΣΕ […] συνδέονται άμεσα αιτιωδώς με την επέλευση του δυστυχήματος, αφού εάν η Σύμβαση 717/14 είχε εγκαίρως και στα αρχικά συμβατικά πλαίσια ολοκληρωθεί και είχαν παραδοθεί και λειτουργούσαν τα σχετικά συστήματα ασφαλείας-ελέγχου της σιδηροδρομικής κυκλοφορίας, θα αποφευγόταν μετά βεβαιότητας η επέλευση του δυστυχήματος, λόγω της επέμβασης-επενέργειας στη σιδηροδρομική κυκλοφορία των συστημάτων αυτών κατά τη λειτουργίας τους».

Τον συσχετισμό των δύο δικογραφιών – της Ευρωπαϊκής Εισαγγελίας και της έρευνας στη Λάρισα – είχε ζητήσει προ ημερών ο δικηγόρος Θέμης Σοφός, συνήγορος του Προϊσταμένου Επιθεώρησης Λάρισας. Ο τελευταίος, μαζί με τον σταθμάρχη της μοιραίας βραδιάς, παραμένει προφυλακισμένος, και όπως αναφέρει στην τελευταία αίτησή του για την άρση της προσωρινής κράτησης, αυτό συμβαίνει «με μοναδικό στόχο την ικανοποίηση της κοινής γνώμης και δεν ερείδεται σε πραγματικά περιστατικά, ούτε καν στον νόμο».

Ο Προϊστάμενος Επιθεώρησης Λάρισας γράφει ότι είναι το εξιλαστήριο θύμα και σημειώνει: «Η έλλειψη χρηματοδότησης για τη συντήρηση της υποδομής, σε συνδυασμό με τη σοβαρή έλλειψη προσωπικού, δημιουργεί εκρηκτικό μείγμα, το οποίο ανέκαθεν προβλημάτιζε τους εργαζομένους για τις επιπτώσεις που θα έχει στην ομαλή λειτουργία επιβατικών και εμπορικών αμαξοστοιχιών».

Βρυξέλλες

Ελίζα Καραγιώργη

Σε ένα συγκινησιακά φορτισμένο κλίμα πραγματοποιήθηκε στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο στις Βρυξέλλες εκδήλωση, για την τραγωδία των Τεμπών. Στην εκδήλωση που διοργανώθηκε από την Αριστερά/Left με πρωτοβουλία του Ευρωβουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, Κώστα Αρβανίτη, παρευρέθη και ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ Στέφανος Κασσελάκης, ο οποίος ήρθε στις Βρυξέλλες γι’ αυτόν τον λόγο και μίλησε στην εκδήλωση.

Στην εκδήλωση μίλησαν οι συγγενείς των θυμάτων, κ.κ. Μαρία Καρυστιανού και Παύλος Ασλανίδης που έχασαν τα παιδιά τους στα Τέμπη, ενώ κατά την έναρξή της κρατήθηκε και ενός λεπτού σιγή.

Παρόντες ήταν επίσης, ο Νίκος Παπανδρέου, ο Γιώργος Κύρτσος και η Σόφι ιν’τ Φελντ, η οποία πραγματοποίησε και παρέμβαση.

Ο κ. Αρβανίτης τόνισε «το παν είναι η συνεννόηση στο Ευρωκοινοβούλιο. Η Δημοκρατία δέχεται επίθεση. Η ατζέντα της ακροδεξιάς είναι ήδη mainstream και είναι ήδη εδώ».

«Εμείς είμαστε η φωνή των νεκρών μας»

«Το έγκλημα στα Τέμπη, είναι το αποτέλεσμα μιας ασυνείδητης διαχρονικής οικονομικής απιστίας που κατάφερναν να συντηρούν επειδή ακριβώς ελέγχουν και τη δικαιοσύνη και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και έτσι μας κρατούν σε πλάνη, είπε στην ομιλία της η Μαρία Καρυστιανού», πρόεδρος του Συλλόγου Οικογενειών Θυμάτων των Τεμπών.

Η κ. Καρυστιανού έχασε την κόρη της, η οποία ήταν σχεδόν 20 ετών.

«Σε αυτό το δυστύχημα που εγώ έχασα την κόρη μου, σχεδόν 20 ετών, ήταν κυρίως νέοι άνθρωποι, φοιτητές που επέστρεφαν στα σπίτια τους ή στις σχολές τους. Είναι μάταιο να σας μεταφέρω τον πόνο το δικό μας, όμως με σιγουριά μπορώ να πω πως η κοινωνία συγκλονίστηκε και είναι ακόμα συγκλονισμένη γιατί όχι μόνο σχεδόν όλοι είχαν ταξιδέψει έστω μια φορά με το τρένο και μπορούσαν να φανταστούν το εαυτό τους στην θέση μας ή στη θέση των αδικοχαμένων παιδιών μας, αλλά και γιατί αποκαλύφθηκε ένα τεράστιο οικονομικό και κοινωνικό σκάνδαλο», επεσήμανε.

«Ζούσαμε μέσα σε μια πλασματική πραγματικότητα όπου όλα γίνονταν για το καλό μας και η ασφάλεια ήταν δεδομένη. Πού να φανταστούμε την αλήθεια. Μας παραπλανούσαν».

«Παραβιάζοντας όλα τα διεθνή πρωτόκολλα για αντίστοιχες καταστάσεις, παραγκώνισαν τους δικαστικούς λειτουργούς και προχώρησαν σε πλήρη αλλοίωση του χώρου. Έσκαψαν τα χώματα σε βάθος περίπου 1 μέτρου, τα απομάκρυναν και είναι άγνωστο πού τα έριξαν. Προχώρησαν σε επιχωμάτωση και ασφαλτόστρωση εκεί που πριν ήταν χωράφια», συνέχισε η κ. Καρυστιανού.

 

«Αρνήθηκαν τη συμβολή της Ευρωπαϊκής Ρυθμιστικής Αρχής»

«Το ελληνικό Υπουργείο  Μεταφορών αρνήθηκε την συμβολή  της Ευρωπαϊκής Ρυθμιστικής Αρχής να  βοηθήσει  με εξειδικευμένο προσωπικό  την κατάσταση», υποστήριξε η κ. Καρυστιανού.

«Προφανώς φοβούμενοι ότι θα προχωρούσαν και στους απαιτούμενους ελέγχους για τα αίτια του δυστυχήματος, κάτι που ήταν επιβεβλημένο να γίνει σύμφωνα με τους Ευρωπαϊκούς κανονισμούς . Ως απλή ευρωπαία πολίτης αναρωτιέμαι, ο ευρωπαϊκός φορέας που παρέχει αυτά τα κονδύλια στην Ελλάδα πώς είναι δυνατόν να μην έχει το δικαίωμα και ταυτοχρόνως την υποχρέωση του ελέγχου για την αποκατάσταση του εκσυγχρονισμού των σιδηροδρόμων στην Ελλάδα αλλά και τη διερεύνηση του εγκλήματος της 28ης Φεβρουαρίου του 2023», τόνισε η ίδια.

«Ανακριτές και εισαγγελείς, είχαν στα χέρια τους το αρχικό ημιτελές πόρισμα των πραγματογνωμόνων , που αναφέρει  ότι προκύπτουν υπουργικές  ευθύνες. Δεν  γνώριζαν  ότι όφειλαν  να το παραδώσουν αμελλητί στην Βουλή για άρση της ασυλίας , σύμφωνα με τον νόμο περί ευθύνης υπουργών, που ορίζει ότι όταν υπάρχουν έστω και υποψίες για υπουργικό αδίκημα γίνεται άρση της ασυλίας  και οδηγείται ο υπουργός σε ειδικό δικαστήριο;», σημείωσε η κ. Καρυστιανού.

«Αλλά τότε πως θα χαρακτήριζα τις συμβουλές που μας έδωσε  μια εισαγγελέας του Αρείου Πάγου, όταν την συναντήσαμε για να διαμαρτυρηθούμε για όλες τις παραλείψεις και καθυστερήσεις στην υπόθεση μας. Μείναμε άναυδοι όταν  μας συμβούλεψε να μην ασχολούμαστε με το γεγονός παρά να κοιτάξουμε τη ζωή που μας απομένει να την περάσουμε με ηρεμία και γαλήνη, με την βοήθεια της εκκλησίας.».

«Πώς μπορεί λοιπόν ο σιδηρόδρομος στην κατάσταση εγκατάλειψης που βρισκόταν, να έχει άδεια λειτουργίας;», διερωτήθηκε η κ. Καρυστιανού και συνέχισε: «Και όμως είχε και έχει. Ούτε η ρυθμιστική αρχή που αποτελεί μία επιπλέον δικλείδα ασφαλείας, λειτουργούσε σωστά.

«Συγκλονιστήκαμε όταν διαπιστώσαμε ότι δεν υπήρχε κανένα σύστημα ασφαλείας σε λειτουργία στο κύριο μέσο μαζικής μετακίνησης της χώρας. Το Υπουργείο Μεταφορών γνώριζε το πρόβλημα και παρόλα αυτά επέτρεπε τη λειτουργία. Ο πρώην υπουργός όμως υπέπεσε και σε άλλες παραβάσεις όπως δεν προχώρησε στην σύσταση επιτροπής διερεύνησης αεροπορικών και σιδηροδρομικών ατυχημάτων, ως όφειλε από το χρόνο που ανέλαβε  αλλά ούτε φρόντισε να θεσπίσει τους εθνικούς κανόνες ασφαλείας που έχουν όλα τα κράτη υποχρεωτικά. Αλλά πώς να προχωρήσει στην θέσπισή τους όταν θα έπρεπε να αναφέρει ένα προς ένα όλα τα συστήματα ασφαλείας του σιδηρόδρομου κι εμείς δεν είχαμε ούτε ένα σε λειτουργία;», είπε στην ομιλία της η κ. Μαρία Καρυστιανού.

«Κι όμως ο πρώην Υπουργός Μεταφορών δηλώνει χωρίς ντροπή αθώος και θεωρεί ότι δικαιούται να κρατήσει το δικαίωμα της ασυλίας, να μην χρειαστεί δηλαδή ούτε καν να απολογηθεί και μπορεί  ατιμώρητος να συνεχίσει τη ζωή και την καριέρα του», ανέφερε.

«Πώς δόθηκε άδεια  λειτουργίας από την Ελληνική Ρυθμιστική Αρχή και πώς μπόρεσε αυτή  να πείσει την αντίστοιχη Ευρωπαϊκή Αρχή για την ασφάλεια λειτουργίας των σιδηροδρόμων στην Ελλάδα; Ειδικά όταν υπάρχει ιστορικό επαναλαμβανόμενων συστάσεων και προστίμων για μη συμμόρφωση στους κανονισμούς; Ακούσαμε λοιπόν τη δημόσια τοποθέτηση της πρόεδρου της ρυθμιστικής αρχής ότι δεν είχε καμία υποχρέωση  να ελέγχει αν πράγματι τηρούνται οι προβλεπόμενες από τους νόμους διατάξεις σχετικά με  την ασφαλή μετακίνηση των επιβατών, παρά μόνο όφειλε να συμπληρώνει τις εκθέσεις βασιζόμενη  κυρίως σε έγγραφα ή και τηλεφωνικές διαβεβαιώσεις ότι δεν υπάρχουν προβλήματα. Ακολούθως , έστελνε ψευδείς εκθέσεις ότι όλα λειτουργούν άψογα. Ψεύδονταν και σε μας και σε σας».

 

«Μέσα σε τρεις μέρες η εικόνα στον τόπο του εγκλήματος ήταν εντελώς διαφορετική»

«Μέσα σε λίγες ώρες θεωρήσαν πως βρήκαν ότι ήταν να βρουν απ’ τα μέλη των ανθρώπων μας. Αλλοίωσαν τον χώρο που θεωρητικά οι πραγματογνώμονες έπρεπε να διερευνούν για όσο χρειαστεί προκειμένου να έχουν πρόσβαση σε κάθε στοιχείο. Με αυτές τις κινήσεις, όπως καταλαβαίνετε, απέκρυψαν και συγκάλυψαν κάθε στοιχείο που θα οδηγούσε εμάς και τους Έλληνες πολίτες στην αλήθεια και τους ένοχους στη δικαιοσύνη.

»Μέσα σε 3 μέρες η εικόνα στον τόπο του εγκλήματος ήταν εντελώς διαφορετική. Σαν να μην συνέβη ποτέ…

Σε αυτό το πολύνεκρο δυστύχημα η πραγματογνωμοσύνη συντάχθηκε μέσα από γραφεία . Οι πραγματογνώμονες δεν πήγαν ποτέ στον χώρο του εγκλήματος. Αποφάνθηκαν χωρίς αυτοψία ! Μάλιστα έγραψαν ένα ημιτελές πόρισμα , γνωστοποιώντας μας ότι δεν θα ασχοληθούν με την έκρηξη», τόνισε χαρακτηριστικά η Μαρία Καρυστιανού.

«Σε αντίθεση με την ελληνική αδιαφορία η Ευρωπαϊκή Ρυθμιστική Αρχή κινητοποιήθηκε άμεσα και προθυμοποιήθηκε να στείλει ειδικούς πραγματογνώμονες και να ξεκινήσει η έρευνα για τα αίτια του δυστυχήματος παράλληλα με τις ελληνικές κινήσεις. Είναι απορίας άξιο πώς ο ανακριτής, ο οποίος δεν επισκέφτηκε επίσης ποτέ το χώρο του εγκλήματος ως όφειλε, παρά μόνο εννέα μήνες αργότερα, δεν ενδιαφέρθηκε να μάθει την αιτία πρόκλησης αυτών των χημικών εγκαυμάτων».

«Αναγκαζόμαστε να αγωνιζόμαστε για την δικαίωση της μνήμης τους. Οι άνθρωποι που εμπιστευτήκαμε τη ζωή και την ευμάρειά μας αποδείχτηκαν δολοφόνοι μας. Ελάτε στη θέση μας. Να έχετε ακούσει τον υπουργό μεταφορών από το βήμα της Βουλής να εξυμνεί την άριστη λειτουργία των τρένων μόλις 7 μέρες πριν το έγκλημα και να να δείχνει θιγμένος όταν ερωτάται για την ασφάλειά τους».

«Γιατί οι νόμοι δεν ισχύουν για όλους; Για ποιο κράτος δικαίου μιλάμε τότε; Για ποια ανθρώπινα δικαιώματα; Δικαιώματα  δεν είχαν οι επιβάτες που σκοτώθηκαν ; Δικαιώματα εμείς οι συγγενείς δεν έχουμε να μάθουμε τι έγινε πραγματικά;»

«Τα παιδία μας δεν ήθελαν να πεθάνουν. Ήθελαν να ζήσουν, να πραγματοποιήσουν τα όνειρά τους. Δεν ήταν αυτή η μοίρα τους. Ούτε ήταν η τραγική θυσία , όπως αναφέρθηκε πολλές φορές, αλλά ήταν το αποτέλεσμα μια χρόνιας εγκληματικής οικονομικής απάτης . Ανθρωποθυσίες δεν συμβαίνουν το 2023. Μόνο σκόπιμες παραλείψεις, εγκληματικές παραβάσεις και αδιαφορία για τον άνθρωπο».

«Δεν μιλώ κομματικά […] Μιλάω πολιτικά. Ως ενεργός πολίτης, που φωνάζει για το αυτονόητο. Μας ενδιαφέρει να τιμωρηθούν οι ένοχοι. Μας ενδιαφέρει να αποδοθεί δικαιοσύνη και δικαίωση», κατέληξε στην ομιλία της η κ. Καρυστιανού.

Η κ. Καρυστιανού έκλεισε την ομιλία της αναφερόμενη στην κατάθεση του Κώστα Αχ. Καραμανλή στην Εξεταστική Επιτροπή για τα Τέμπη: Ανέφερε ανακρίβειες και ψέματα. Γνωρίζει καλά όμως ότι βρίσκεται σε ασφαλές περιβάλλον. Υπονόησε ότι ο πόνος μας πρέπει να είναι βουβός. Επιτρέψτε μου λοιπόν να απαντήσω: Τι λυπηρό οι νομοθέτες δεν μερίμνησαν για ανθρώπους σαν και εσάς. Ο πόνος μας είναι πολύ μεγάλος για εσάς. Είστε όμως η μειοψηφία».

 

Π. Ασλανίδης: Είδαμε ένα κλειστό φέρετρο και ένα χαρτί που έγραφε “βίαιος θάνατος. Πλήρης απανθράκωση”»

Ο κ. Παύλος Ασλανίδης, συγγενής θύματος των Τεμπών ανέφερε, μεταξύ άλλων: «Κάθε δευτερόλεπτο που περνάει από εκείνη την στιγμή, αιώνας αβάσταχτος. Έναν ολόκληρο χρόνο μετά, καλούμαστε να αποδεχτούμε και να καταπιούμε ψέματα, αίσχη, συγκάλυψη, εξευτελισμό, ξεπούλημα. Πώς μία ανθρώπινη ζωή ξεπουλιέται τόσο εύκολα σε μια χώρα υποτίθεται δημοκρατική, σε μια χώρα που υποτίθεται ότι βρίσκεται κάτω από τις φτερούγες της ”δημοκρατικής Ευρώπης”…»

«Ήρθα εδώ, για να ασκήσω το υπέρτατο δικαίωμά μου, το δικαίωμα να είμαι άνθρωπος. Δίνεις μάχη, απλώς για να είσαι άνθρωπος. Αλλά το να μην είναι κάποιος άνθρωπος, θα έπρεπε να είναι έγκλημα, και μάλιστα εκ προμελέτης. Το έγκλημα των Τεμπών δεν είναι υπόθεση που αφορά 57 ανθρώπους και τις οικογένειές τους. Είναι ένα ζήτημα εθνικό. Είναι ένα ζήτημα ευρωπαϊκό. Ένα ζήτημα που μας αφορά όλους, ανεξαιρέτως. Όσους ταξίδεψαν σε αυτόν τον σιδηρόδρομο-καρμανιόλα και όσους δεν ταξίδεψαν ποτέ. Γιατί όλοι είμαστε ”επιβάτες” στην ίδια ταχεία ενός εκτροχιασμένου και τυχοδιωκτικού κράτους που δεν διστάζει να ξεπουλάει ακόμα και ζωές… για εισιτήρια», είπε κατά την ομιλία του ο κ. Ασλανίδης.

«Την ίδια χώρα που γέννησε αξίες και ιδανικά και υμνήθηκε από όλον τον κόσμο, την ίδια χώρα στην οποία υποκλίνεται όλη η ανθρωπότητα για την γνώση και την σοφία που έσπειρε παντού, που από την αρχαιότητα, ακόμα και μετά από τις πιο σφοδρές μάχες τιμούσε τους νεκρούς με απόλυτο σεβασμό, θάβοντάς τους με τιμές και όχι καλύπτοντάς τους με μπάζα».

«Σε αυτήν την χώρα σήμερα, εμείς πασχίζουμε να ζήσουμε, να εργαστούμε, να μεγαλώσουμε τα παιδιά μας, και τι παίρνουμε πίσω; Ένα κλειστό φέρετρο και ένα χαρτί που απλώς γράφει: Βίαιος θάνατος. Πλήρης απανθράκωση».

«Ούτε μια τελευταία αγκαλιά και ένα φιλί αποχαιρετισμού δεν μπορέσαμε να δώσουμε», είπε σε φορτισμένο κλίμα και συνέχισε «Αγαπημένα μας παιδιά, θα ξεπλύνουμε αυτήν την ντροπή, να το θυμάστε σαν ανταμώσουμε ξανά. Ως τότε, να ξέρετε ότι ζείτε μέσα μας. Είμαστε η ψυχή, η καρδιά και η φωνή σας.

Τίποτε στον κόσμο αυτόν δεν είναι πιο δυνατό από την αγάπη μας για σας».

Στην εκδήλωση μίλησαν επίσης οι κ.κ. Ελεωνόρα Γεωργίου, Νομικός Γιώργος Ηλιόπουλος, Νομικός

Στ. Κασσελάκης: Η ελληνική κυβέρνηση μπάζωσε τα στοιχεία σε ένα σημείο εγκλήματος

«Δεν υπάρχουν λέξεις για να εκφράσω τα συλλυπητήριά μου σε εσάς, για να εκφράσω πόσο σας θαυμάζω. Είστε ήρωές μας, στο όραμά μας για μια καλύτερη Ελλάδα. Σας θαυμάζουμε και δεν θα σας εγκαταλείψουμε», τόνισε ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ.

«Η ελληνική κυβέρνηση μπάζωσε τα στοιχεία σε ένα σημείο εγκλήματος, μέσα σε τρεις ημέρες», είπε ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, μιλώντας στα αγγλικά.

«Οι πολίτες δεν είναι ίσοι στην Ελλάδα απέναντι στον νόμο».

Ο κ. Κασσελάκης αναφέρθηκε και στο θέμα των υποκλοπών και στο θέμα του Κράτους Δικαίου, ενώ επιτέθηκε στην κυβέρνηση και στον πρωθυπουργό προσωπικά.

Παρέμβαση από τη Σόφι ιν’τ Φελντ

«Δεν θέλω να υποστηρίξω ένα κόμμα και να επικρίνω ένα άλλο. Είναι θέμα Κράτους Δικαίου», είπε στην -απρογραμμάτιστη- παρέμβασή της η Ολλανδή Ευρωβουλευτής με το Renew, Σόφι ιν’τ Φελντ.

«Θα μιλήσω όμως για το ΕΛΚ, είναι ένα σημαντικό κόμμα: Πρέπει να αναλάβει την ευθύνη του. Όταν τα θέματα αφορούν την Ελλάδα δεν ασχολούνται. Δεν γίνεται να ασχολούμαστε με την Ουγγαρία, τον κ. Όρμπαν και όχι με την Ελλάδα. Οι Έλληνες δικαιούνται δικαιοσύνη και να απολαμβάνουν ένα Κράτος Δικαίου.

Η κ. ιν’τ Φελντ άφησε αιχμές και για τον επικεφαλής του ΕΛΚ, Μάνφρεντ Βέμπερ και για την πρόεδρο της Κομισιόν, Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν αναφορικά με τους χειρισμούς τους και καλώντας τους «να αναλάβουν δράση».

Κ. Αρβανίτης: Το τρένο θα είχε φτάσει στη Θεσσαλονίκη αν η Σύμβαση 717 είχε εκτελεστεί;

Τον λόγο στο τέλος της εκδήλωσης, έλαβε ο Ευρωβουλευτής με τον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, Κώστας Αρβανίτης: «Μιλάμε για εκτροχιασμό του Κράτους Δικαίου που ταυτίζεται απόλυτα , στην προκειμένη περίπτωση, με τον εκτροχιασμό των δύο αμαξοστοιχιών μετά τη σφοδρή σύγκρουσή τους στις 28 Φεβρουαρίου 2023 στα Τέμπη».

«Ο σιδηρόδρομος την τελευταία εικοσαετία απαξιώθηκε στην Ελλάδα – με ελάχιστες εξαιρέσεις – και πλέον έχει εγκαταλειφθεί με τραγικές συνέπειες […] Αντίθετα όμως με την Ελλάδα, οι περισσότερες χώρες στην ΕΕ επένδυαν και επενδύουν στις σιδηροδρομικές μεταφορές, στις διασυνδέσεις του σιδηροδρόμου με τα λιμάνια, στη ανεύρεση μεταφορικών λύσεων πιο ασφαλών και πιο φιλικών για το περιβάλλον».

«Η ΕΕ θεωρώντας τον σιδηρόδρομο ως τη βέλτιστη λύση για τις εμπορευματικές και επιβατικές μεταφορές, επέλεξε να προτάσσει τις χρηματοδοτήσεις των σιδηροδρομικών έργων. Η Ελλάδα θέλησε να επωφεληθεί από αυτές τις χρηματοδοτήσεις ενισχύοντας τη μια και μόνη ουσιαστικά σιδηροδρομική γραμμή (ΠΑΘΕ) η οποία ωστόσο δεν έχει καταφέρει ακόμη να φτάσει μέχρι την Πάτρα. Ενώ στη Θεσσαλονίκη όπου υπάρχει σιδηροδρομική γραμμή, το μοιραίο τρένο της 28ης Φεβρουαρίου δεν έφτασε ποτέ στη Θεσσαλονίκη, που υπάρχει σιδηροδρομική γραμμή».

«Και τα ερωτήματα που συναφώς αναδεικνύονται είναι: το τρένο θα είχε φτάσει στη Θεσσαλονίκη αν η περίφημη Σύμβαση 717 είχε εκτελεστεί; Αν υπήρχαν ικανά μέτρα ασφαλείας (σηματοδότηση, τηλεδιοίκηση) ώστε να αποτρέψουν τη σύγκρουση; Ποιοι είναι οι λόγοι των υπέρμετρων καθυστερήσεων; Πού πήγαν οι ευρωπαϊκοί πόροι που προορίζονταν για τα συστήματα ασφαλείας και τελικά ποιοι ευθύνονται;», διερωτήθηκε ο Κώστας Αρβανίτης.

Πηγή: naftemporiki.gr

Την άρνησή του να υπογράψει την κατάθεσή του στην εξεταστική επιτροπή για «τη διερεύνηση του εγκλήματος των Τεμπών», επικαλούμενος την ποιότητα της διερμηνείας, γνωστοποίησε με επιστολή του ο διευθύνων σύμβουλος της Hellenic Train, Μαουρίτσιο Καποτόρτο.

Όπως ανέφερε στο κλείσιμο της σημερινής συνεδρίασης, ο πρόεδρος της επιτροπής Δ. Μαρκόπουλος, «τέτοιου είδους ενέργειες εκ μέρους του κ. Καποτόρτο, δυσχεραίνουν ξεκάθαρα το έργο της επιτροπής μας και ενδεχομένως υποκρύπτουν κάποιου είδους σκοπιμότητα, ενδεχομένως να λειτουργούν και παρελκυστικά».

Μετά, δε, από σχετική πρότασή του, η επιτροπή αποφάσισε ομόφωνα να ζητήσει από τους δύο διερμηνείς, που ανέλαβαν την μετάφραση, να υπογράψουν τα σχετικά πρακτικά, και αν χρειαστεί να ξανακούσουν το ηχητικό υλικό των εν λόγω συνεδριάσεων.

 

Αυτό σημαίνει ότι η Επιτροπή θα μπορούσε να στείλει στην εισαγγελία Εφετών την κατάθεση προκειμένου να διερευνηθεί για το αδίκημα της ψευδορκίας. 

Ο CEO της Hellenic Train είχε εμφανιστεί στην Εξεταστική Επιτροπή επιρρίπτοντας ευθύνες για την τραγωδία στον ΟΣΕ, όμως η κατάθεσή του είχε προκαλέσει αντιδράσεις με αποτέλεσμα η επιτροπή να αποφασίσει ομόφωνα τη διαβίβαση της κατάθεσής του στην εισαγγελία εφετών.