Βρυξέλλες

Ελίζα Καραγιώργη

Σε ένα συγκινησιακά φορτισμένο κλίμα πραγματοποιήθηκε στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο στις Βρυξέλλες εκδήλωση, για την τραγωδία των Τεμπών. Στην εκδήλωση που διοργανώθηκε από την Αριστερά/Left με πρωτοβουλία του Ευρωβουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, Κώστα Αρβανίτη, παρευρέθη και ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ Στέφανος Κασσελάκης, ο οποίος ήρθε στις Βρυξέλλες γι’ αυτόν τον λόγο και μίλησε στην εκδήλωση.

Στην εκδήλωση μίλησαν οι συγγενείς των θυμάτων, κ.κ. Μαρία Καρυστιανού και Παύλος Ασλανίδης που έχασαν τα παιδιά τους στα Τέμπη, ενώ κατά την έναρξή της κρατήθηκε και ενός λεπτού σιγή.

Παρόντες ήταν επίσης, ο Νίκος Παπανδρέου, ο Γιώργος Κύρτσος και η Σόφι ιν’τ Φελντ, η οποία πραγματοποίησε και παρέμβαση.

Ο κ. Αρβανίτης τόνισε «το παν είναι η συνεννόηση στο Ευρωκοινοβούλιο. Η Δημοκρατία δέχεται επίθεση. Η ατζέντα της ακροδεξιάς είναι ήδη mainstream και είναι ήδη εδώ».

«Εμείς είμαστε η φωνή των νεκρών μας»

«Το έγκλημα στα Τέμπη, είναι το αποτέλεσμα μιας ασυνείδητης διαχρονικής οικονομικής απιστίας που κατάφερναν να συντηρούν επειδή ακριβώς ελέγχουν και τη δικαιοσύνη και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και έτσι μας κρατούν σε πλάνη, είπε στην ομιλία της η Μαρία Καρυστιανού», πρόεδρος του Συλλόγου Οικογενειών Θυμάτων των Τεμπών.

Η κ. Καρυστιανού έχασε την κόρη της, η οποία ήταν σχεδόν 20 ετών.

«Σε αυτό το δυστύχημα που εγώ έχασα την κόρη μου, σχεδόν 20 ετών, ήταν κυρίως νέοι άνθρωποι, φοιτητές που επέστρεφαν στα σπίτια τους ή στις σχολές τους. Είναι μάταιο να σας μεταφέρω τον πόνο το δικό μας, όμως με σιγουριά μπορώ να πω πως η κοινωνία συγκλονίστηκε και είναι ακόμα συγκλονισμένη γιατί όχι μόνο σχεδόν όλοι είχαν ταξιδέψει έστω μια φορά με το τρένο και μπορούσαν να φανταστούν το εαυτό τους στην θέση μας ή στη θέση των αδικοχαμένων παιδιών μας, αλλά και γιατί αποκαλύφθηκε ένα τεράστιο οικονομικό και κοινωνικό σκάνδαλο», επεσήμανε.

«Ζούσαμε μέσα σε μια πλασματική πραγματικότητα όπου όλα γίνονταν για το καλό μας και η ασφάλεια ήταν δεδομένη. Πού να φανταστούμε την αλήθεια. Μας παραπλανούσαν».

«Παραβιάζοντας όλα τα διεθνή πρωτόκολλα για αντίστοιχες καταστάσεις, παραγκώνισαν τους δικαστικούς λειτουργούς και προχώρησαν σε πλήρη αλλοίωση του χώρου. Έσκαψαν τα χώματα σε βάθος περίπου 1 μέτρου, τα απομάκρυναν και είναι άγνωστο πού τα έριξαν. Προχώρησαν σε επιχωμάτωση και ασφαλτόστρωση εκεί που πριν ήταν χωράφια», συνέχισε η κ. Καρυστιανού.

 

«Αρνήθηκαν τη συμβολή της Ευρωπαϊκής Ρυθμιστικής Αρχής»

«Το ελληνικό Υπουργείο  Μεταφορών αρνήθηκε την συμβολή  της Ευρωπαϊκής Ρυθμιστικής Αρχής να  βοηθήσει  με εξειδικευμένο προσωπικό  την κατάσταση», υποστήριξε η κ. Καρυστιανού.

«Προφανώς φοβούμενοι ότι θα προχωρούσαν και στους απαιτούμενους ελέγχους για τα αίτια του δυστυχήματος, κάτι που ήταν επιβεβλημένο να γίνει σύμφωνα με τους Ευρωπαϊκούς κανονισμούς . Ως απλή ευρωπαία πολίτης αναρωτιέμαι, ο ευρωπαϊκός φορέας που παρέχει αυτά τα κονδύλια στην Ελλάδα πώς είναι δυνατόν να μην έχει το δικαίωμα και ταυτοχρόνως την υποχρέωση του ελέγχου για την αποκατάσταση του εκσυγχρονισμού των σιδηροδρόμων στην Ελλάδα αλλά και τη διερεύνηση του εγκλήματος της 28ης Φεβρουαρίου του 2023», τόνισε η ίδια.

«Ανακριτές και εισαγγελείς, είχαν στα χέρια τους το αρχικό ημιτελές πόρισμα των πραγματογνωμόνων , που αναφέρει  ότι προκύπτουν υπουργικές  ευθύνες. Δεν  γνώριζαν  ότι όφειλαν  να το παραδώσουν αμελλητί στην Βουλή για άρση της ασυλίας , σύμφωνα με τον νόμο περί ευθύνης υπουργών, που ορίζει ότι όταν υπάρχουν έστω και υποψίες για υπουργικό αδίκημα γίνεται άρση της ασυλίας  και οδηγείται ο υπουργός σε ειδικό δικαστήριο;», σημείωσε η κ. Καρυστιανού.

«Αλλά τότε πως θα χαρακτήριζα τις συμβουλές που μας έδωσε  μια εισαγγελέας του Αρείου Πάγου, όταν την συναντήσαμε για να διαμαρτυρηθούμε για όλες τις παραλείψεις και καθυστερήσεις στην υπόθεση μας. Μείναμε άναυδοι όταν  μας συμβούλεψε να μην ασχολούμαστε με το γεγονός παρά να κοιτάξουμε τη ζωή που μας απομένει να την περάσουμε με ηρεμία και γαλήνη, με την βοήθεια της εκκλησίας.».

«Πώς μπορεί λοιπόν ο σιδηρόδρομος στην κατάσταση εγκατάλειψης που βρισκόταν, να έχει άδεια λειτουργίας;», διερωτήθηκε η κ. Καρυστιανού και συνέχισε: «Και όμως είχε και έχει. Ούτε η ρυθμιστική αρχή που αποτελεί μία επιπλέον δικλείδα ασφαλείας, λειτουργούσε σωστά.

«Συγκλονιστήκαμε όταν διαπιστώσαμε ότι δεν υπήρχε κανένα σύστημα ασφαλείας σε λειτουργία στο κύριο μέσο μαζικής μετακίνησης της χώρας. Το Υπουργείο Μεταφορών γνώριζε το πρόβλημα και παρόλα αυτά επέτρεπε τη λειτουργία. Ο πρώην υπουργός όμως υπέπεσε και σε άλλες παραβάσεις όπως δεν προχώρησε στην σύσταση επιτροπής διερεύνησης αεροπορικών και σιδηροδρομικών ατυχημάτων, ως όφειλε από το χρόνο που ανέλαβε  αλλά ούτε φρόντισε να θεσπίσει τους εθνικούς κανόνες ασφαλείας που έχουν όλα τα κράτη υποχρεωτικά. Αλλά πώς να προχωρήσει στην θέσπισή τους όταν θα έπρεπε να αναφέρει ένα προς ένα όλα τα συστήματα ασφαλείας του σιδηρόδρομου κι εμείς δεν είχαμε ούτε ένα σε λειτουργία;», είπε στην ομιλία της η κ. Μαρία Καρυστιανού.

«Κι όμως ο πρώην Υπουργός Μεταφορών δηλώνει χωρίς ντροπή αθώος και θεωρεί ότι δικαιούται να κρατήσει το δικαίωμα της ασυλίας, να μην χρειαστεί δηλαδή ούτε καν να απολογηθεί και μπορεί  ατιμώρητος να συνεχίσει τη ζωή και την καριέρα του», ανέφερε.

«Πώς δόθηκε άδεια  λειτουργίας από την Ελληνική Ρυθμιστική Αρχή και πώς μπόρεσε αυτή  να πείσει την αντίστοιχη Ευρωπαϊκή Αρχή για την ασφάλεια λειτουργίας των σιδηροδρόμων στην Ελλάδα; Ειδικά όταν υπάρχει ιστορικό επαναλαμβανόμενων συστάσεων και προστίμων για μη συμμόρφωση στους κανονισμούς; Ακούσαμε λοιπόν τη δημόσια τοποθέτηση της πρόεδρου της ρυθμιστικής αρχής ότι δεν είχε καμία υποχρέωση  να ελέγχει αν πράγματι τηρούνται οι προβλεπόμενες από τους νόμους διατάξεις σχετικά με  την ασφαλή μετακίνηση των επιβατών, παρά μόνο όφειλε να συμπληρώνει τις εκθέσεις βασιζόμενη  κυρίως σε έγγραφα ή και τηλεφωνικές διαβεβαιώσεις ότι δεν υπάρχουν προβλήματα. Ακολούθως , έστελνε ψευδείς εκθέσεις ότι όλα λειτουργούν άψογα. Ψεύδονταν και σε μας και σε σας».

 

«Μέσα σε τρεις μέρες η εικόνα στον τόπο του εγκλήματος ήταν εντελώς διαφορετική»

«Μέσα σε λίγες ώρες θεωρήσαν πως βρήκαν ότι ήταν να βρουν απ’ τα μέλη των ανθρώπων μας. Αλλοίωσαν τον χώρο που θεωρητικά οι πραγματογνώμονες έπρεπε να διερευνούν για όσο χρειαστεί προκειμένου να έχουν πρόσβαση σε κάθε στοιχείο. Με αυτές τις κινήσεις, όπως καταλαβαίνετε, απέκρυψαν και συγκάλυψαν κάθε στοιχείο που θα οδηγούσε εμάς και τους Έλληνες πολίτες στην αλήθεια και τους ένοχους στη δικαιοσύνη.

»Μέσα σε 3 μέρες η εικόνα στον τόπο του εγκλήματος ήταν εντελώς διαφορετική. Σαν να μην συνέβη ποτέ…

Σε αυτό το πολύνεκρο δυστύχημα η πραγματογνωμοσύνη συντάχθηκε μέσα από γραφεία . Οι πραγματογνώμονες δεν πήγαν ποτέ στον χώρο του εγκλήματος. Αποφάνθηκαν χωρίς αυτοψία ! Μάλιστα έγραψαν ένα ημιτελές πόρισμα , γνωστοποιώντας μας ότι δεν θα ασχοληθούν με την έκρηξη», τόνισε χαρακτηριστικά η Μαρία Καρυστιανού.

«Σε αντίθεση με την ελληνική αδιαφορία η Ευρωπαϊκή Ρυθμιστική Αρχή κινητοποιήθηκε άμεσα και προθυμοποιήθηκε να στείλει ειδικούς πραγματογνώμονες και να ξεκινήσει η έρευνα για τα αίτια του δυστυχήματος παράλληλα με τις ελληνικές κινήσεις. Είναι απορίας άξιο πώς ο ανακριτής, ο οποίος δεν επισκέφτηκε επίσης ποτέ το χώρο του εγκλήματος ως όφειλε, παρά μόνο εννέα μήνες αργότερα, δεν ενδιαφέρθηκε να μάθει την αιτία πρόκλησης αυτών των χημικών εγκαυμάτων».

«Αναγκαζόμαστε να αγωνιζόμαστε για την δικαίωση της μνήμης τους. Οι άνθρωποι που εμπιστευτήκαμε τη ζωή και την ευμάρειά μας αποδείχτηκαν δολοφόνοι μας. Ελάτε στη θέση μας. Να έχετε ακούσει τον υπουργό μεταφορών από το βήμα της Βουλής να εξυμνεί την άριστη λειτουργία των τρένων μόλις 7 μέρες πριν το έγκλημα και να να δείχνει θιγμένος όταν ερωτάται για την ασφάλειά τους».

«Γιατί οι νόμοι δεν ισχύουν για όλους; Για ποιο κράτος δικαίου μιλάμε τότε; Για ποια ανθρώπινα δικαιώματα; Δικαιώματα  δεν είχαν οι επιβάτες που σκοτώθηκαν ; Δικαιώματα εμείς οι συγγενείς δεν έχουμε να μάθουμε τι έγινε πραγματικά;»

«Τα παιδία μας δεν ήθελαν να πεθάνουν. Ήθελαν να ζήσουν, να πραγματοποιήσουν τα όνειρά τους. Δεν ήταν αυτή η μοίρα τους. Ούτε ήταν η τραγική θυσία , όπως αναφέρθηκε πολλές φορές, αλλά ήταν το αποτέλεσμα μια χρόνιας εγκληματικής οικονομικής απάτης . Ανθρωποθυσίες δεν συμβαίνουν το 2023. Μόνο σκόπιμες παραλείψεις, εγκληματικές παραβάσεις και αδιαφορία για τον άνθρωπο».

«Δεν μιλώ κομματικά […] Μιλάω πολιτικά. Ως ενεργός πολίτης, που φωνάζει για το αυτονόητο. Μας ενδιαφέρει να τιμωρηθούν οι ένοχοι. Μας ενδιαφέρει να αποδοθεί δικαιοσύνη και δικαίωση», κατέληξε στην ομιλία της η κ. Καρυστιανού.

Η κ. Καρυστιανού έκλεισε την ομιλία της αναφερόμενη στην κατάθεση του Κώστα Αχ. Καραμανλή στην Εξεταστική Επιτροπή για τα Τέμπη: Ανέφερε ανακρίβειες και ψέματα. Γνωρίζει καλά όμως ότι βρίσκεται σε ασφαλές περιβάλλον. Υπονόησε ότι ο πόνος μας πρέπει να είναι βουβός. Επιτρέψτε μου λοιπόν να απαντήσω: Τι λυπηρό οι νομοθέτες δεν μερίμνησαν για ανθρώπους σαν και εσάς. Ο πόνος μας είναι πολύ μεγάλος για εσάς. Είστε όμως η μειοψηφία».

 

Π. Ασλανίδης: Είδαμε ένα κλειστό φέρετρο και ένα χαρτί που έγραφε “βίαιος θάνατος. Πλήρης απανθράκωση”»

Ο κ. Παύλος Ασλανίδης, συγγενής θύματος των Τεμπών ανέφερε, μεταξύ άλλων: «Κάθε δευτερόλεπτο που περνάει από εκείνη την στιγμή, αιώνας αβάσταχτος. Έναν ολόκληρο χρόνο μετά, καλούμαστε να αποδεχτούμε και να καταπιούμε ψέματα, αίσχη, συγκάλυψη, εξευτελισμό, ξεπούλημα. Πώς μία ανθρώπινη ζωή ξεπουλιέται τόσο εύκολα σε μια χώρα υποτίθεται δημοκρατική, σε μια χώρα που υποτίθεται ότι βρίσκεται κάτω από τις φτερούγες της ”δημοκρατικής Ευρώπης”…»

«Ήρθα εδώ, για να ασκήσω το υπέρτατο δικαίωμά μου, το δικαίωμα να είμαι άνθρωπος. Δίνεις μάχη, απλώς για να είσαι άνθρωπος. Αλλά το να μην είναι κάποιος άνθρωπος, θα έπρεπε να είναι έγκλημα, και μάλιστα εκ προμελέτης. Το έγκλημα των Τεμπών δεν είναι υπόθεση που αφορά 57 ανθρώπους και τις οικογένειές τους. Είναι ένα ζήτημα εθνικό. Είναι ένα ζήτημα ευρωπαϊκό. Ένα ζήτημα που μας αφορά όλους, ανεξαιρέτως. Όσους ταξίδεψαν σε αυτόν τον σιδηρόδρομο-καρμανιόλα και όσους δεν ταξίδεψαν ποτέ. Γιατί όλοι είμαστε ”επιβάτες” στην ίδια ταχεία ενός εκτροχιασμένου και τυχοδιωκτικού κράτους που δεν διστάζει να ξεπουλάει ακόμα και ζωές… για εισιτήρια», είπε κατά την ομιλία του ο κ. Ασλανίδης.

«Την ίδια χώρα που γέννησε αξίες και ιδανικά και υμνήθηκε από όλον τον κόσμο, την ίδια χώρα στην οποία υποκλίνεται όλη η ανθρωπότητα για την γνώση και την σοφία που έσπειρε παντού, που από την αρχαιότητα, ακόμα και μετά από τις πιο σφοδρές μάχες τιμούσε τους νεκρούς με απόλυτο σεβασμό, θάβοντάς τους με τιμές και όχι καλύπτοντάς τους με μπάζα».

«Σε αυτήν την χώρα σήμερα, εμείς πασχίζουμε να ζήσουμε, να εργαστούμε, να μεγαλώσουμε τα παιδιά μας, και τι παίρνουμε πίσω; Ένα κλειστό φέρετρο και ένα χαρτί που απλώς γράφει: Βίαιος θάνατος. Πλήρης απανθράκωση».

«Ούτε μια τελευταία αγκαλιά και ένα φιλί αποχαιρετισμού δεν μπορέσαμε να δώσουμε», είπε σε φορτισμένο κλίμα και συνέχισε «Αγαπημένα μας παιδιά, θα ξεπλύνουμε αυτήν την ντροπή, να το θυμάστε σαν ανταμώσουμε ξανά. Ως τότε, να ξέρετε ότι ζείτε μέσα μας. Είμαστε η ψυχή, η καρδιά και η φωνή σας.

Τίποτε στον κόσμο αυτόν δεν είναι πιο δυνατό από την αγάπη μας για σας».

Στην εκδήλωση μίλησαν επίσης οι κ.κ. Ελεωνόρα Γεωργίου, Νομικός Γιώργος Ηλιόπουλος, Νομικός

Στ. Κασσελάκης: Η ελληνική κυβέρνηση μπάζωσε τα στοιχεία σε ένα σημείο εγκλήματος

«Δεν υπάρχουν λέξεις για να εκφράσω τα συλλυπητήριά μου σε εσάς, για να εκφράσω πόσο σας θαυμάζω. Είστε ήρωές μας, στο όραμά μας για μια καλύτερη Ελλάδα. Σας θαυμάζουμε και δεν θα σας εγκαταλείψουμε», τόνισε ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ.

«Η ελληνική κυβέρνηση μπάζωσε τα στοιχεία σε ένα σημείο εγκλήματος, μέσα σε τρεις ημέρες», είπε ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, μιλώντας στα αγγλικά.

«Οι πολίτες δεν είναι ίσοι στην Ελλάδα απέναντι στον νόμο».

Ο κ. Κασσελάκης αναφέρθηκε και στο θέμα των υποκλοπών και στο θέμα του Κράτους Δικαίου, ενώ επιτέθηκε στην κυβέρνηση και στον πρωθυπουργό προσωπικά.

Παρέμβαση από τη Σόφι ιν’τ Φελντ

«Δεν θέλω να υποστηρίξω ένα κόμμα και να επικρίνω ένα άλλο. Είναι θέμα Κράτους Δικαίου», είπε στην -απρογραμμάτιστη- παρέμβασή της η Ολλανδή Ευρωβουλευτής με το Renew, Σόφι ιν’τ Φελντ.

«Θα μιλήσω όμως για το ΕΛΚ, είναι ένα σημαντικό κόμμα: Πρέπει να αναλάβει την ευθύνη του. Όταν τα θέματα αφορούν την Ελλάδα δεν ασχολούνται. Δεν γίνεται να ασχολούμαστε με την Ουγγαρία, τον κ. Όρμπαν και όχι με την Ελλάδα. Οι Έλληνες δικαιούνται δικαιοσύνη και να απολαμβάνουν ένα Κράτος Δικαίου.

Η κ. ιν’τ Φελντ άφησε αιχμές και για τον επικεφαλής του ΕΛΚ, Μάνφρεντ Βέμπερ και για την πρόεδρο της Κομισιόν, Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν αναφορικά με τους χειρισμούς τους και καλώντας τους «να αναλάβουν δράση».

Κ. Αρβανίτης: Το τρένο θα είχε φτάσει στη Θεσσαλονίκη αν η Σύμβαση 717 είχε εκτελεστεί;

Τον λόγο στο τέλος της εκδήλωσης, έλαβε ο Ευρωβουλευτής με τον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, Κώστας Αρβανίτης: «Μιλάμε για εκτροχιασμό του Κράτους Δικαίου που ταυτίζεται απόλυτα , στην προκειμένη περίπτωση, με τον εκτροχιασμό των δύο αμαξοστοιχιών μετά τη σφοδρή σύγκρουσή τους στις 28 Φεβρουαρίου 2023 στα Τέμπη».

«Ο σιδηρόδρομος την τελευταία εικοσαετία απαξιώθηκε στην Ελλάδα – με ελάχιστες εξαιρέσεις – και πλέον έχει εγκαταλειφθεί με τραγικές συνέπειες […] Αντίθετα όμως με την Ελλάδα, οι περισσότερες χώρες στην ΕΕ επένδυαν και επενδύουν στις σιδηροδρομικές μεταφορές, στις διασυνδέσεις του σιδηροδρόμου με τα λιμάνια, στη ανεύρεση μεταφορικών λύσεων πιο ασφαλών και πιο φιλικών για το περιβάλλον».

«Η ΕΕ θεωρώντας τον σιδηρόδρομο ως τη βέλτιστη λύση για τις εμπορευματικές και επιβατικές μεταφορές, επέλεξε να προτάσσει τις χρηματοδοτήσεις των σιδηροδρομικών έργων. Η Ελλάδα θέλησε να επωφεληθεί από αυτές τις χρηματοδοτήσεις ενισχύοντας τη μια και μόνη ουσιαστικά σιδηροδρομική γραμμή (ΠΑΘΕ) η οποία ωστόσο δεν έχει καταφέρει ακόμη να φτάσει μέχρι την Πάτρα. Ενώ στη Θεσσαλονίκη όπου υπάρχει σιδηροδρομική γραμμή, το μοιραίο τρένο της 28ης Φεβρουαρίου δεν έφτασε ποτέ στη Θεσσαλονίκη, που υπάρχει σιδηροδρομική γραμμή».

«Και τα ερωτήματα που συναφώς αναδεικνύονται είναι: το τρένο θα είχε φτάσει στη Θεσσαλονίκη αν η περίφημη Σύμβαση 717 είχε εκτελεστεί; Αν υπήρχαν ικανά μέτρα ασφαλείας (σηματοδότηση, τηλεδιοίκηση) ώστε να αποτρέψουν τη σύγκρουση; Ποιοι είναι οι λόγοι των υπέρμετρων καθυστερήσεων; Πού πήγαν οι ευρωπαϊκοί πόροι που προορίζονταν για τα συστήματα ασφαλείας και τελικά ποιοι ευθύνονται;», διερωτήθηκε ο Κώστας Αρβανίτης.

Πηγή: naftemporiki.gr

Μπορεί ένα ποντίκι να μάθει ένα νέο «τραγούδι»; Τι περίεργη ερώτηση θα σκεφτούν πολλοί από εμάς. Παρόλο που οι άνθρωποι ζούμε μαζί με τα ποντίκια εδώ και τουλάχιστον 15.000 χρόνια, ελάχιστοι έχουν ακούσει ποτέ ποντίκια να «τραγουδούν». Αυτό επειδή το κάνουν σε συχνότητες άλλες από αυτές που μπορεί να ακούσει ο άνθρωπος. Μοιάζει με μελωδία ή τιτίβισμα.  Το κάνουν όταν είναι μικρά για να φωνάξουν τις μητέρες τους και αργότερα ως ενήλικες για να προσελκύσουν άτομα του αντίθετου φύλου.

Η επικοινωνία των ζώων

Εδώ και πολλούς αιώνες η γλώσσα θεωρείται ως μια ικανότητα που διαθέτει αποκλειστικά το ανθρώπινο είδος. Άλλωστε σύμφωνα με τον Descartes από την ικανότητα σύνθεσης και παραγωγής λόγου ξεκινά και η γραμμή που χωρίζει εξελικτικά τους ανθρώπους από το υπόλοιπο ζωικό βασίλειο.

Σήμερα, ειδικοί στη γλωσσολογία, τη βιολογία και τη γνωστική επιστήμη υποψιάζονται ότι κάποια δομικά στοιχεία  της γλώσσας μπορεί να είναι κοινά σε όλα τα είδη. Νέες έρευνες δείχνουν πως τα ποντίκια, όπως και άλλα ζώα έχουν ικανότητες σύνθεσης μηνυμάτων και «φωνητικής μάθησης».

Η γλώσσα ως σύστημα σημείων και συμβόλων προορισμένο να μεταδίδει μηνύματα διαφέρει από άλλα σημειακά συστήματα ως προς τη μορφή της επικοινωνιακής λειτουργικότητας της. Βασικό χαρακτηριστικό του γλωσσικού κώδικα ως συστήματος επικοινωνίας είναι η πρόθεση.  Η γλώσσα δεν έχει μόνο αναφορική λειτουργία, αλλά και συναισθηματική και βουλητική, καθώς αποτελεί μέσο ανακοίνωσης όχι μόνο πληροφοριών, αλλά και συναισθημάτων και επιθυμιών.

Το ξέρατε ότι οι χιμπατζήδες χρησιμοποιούν συγκεκριμένες ηχητικές εκφράσεις για να ζητήσουν φαγητό, άλλες για να ζητήσουν χάδια και διαφορετικές για να εκφράσουν απειλή;  Πρόκειται για λειτουργίες όπου εκφράζεται πρόθεση και επιθυμία.

Ένα από τα βασικά χαρακτηριστικά της γλώσσας είναι η ικανότητα σύνθεσης με βάση συγκεκριμένους κανόνες και σχέσεις. Οι χιμπατζήδες και άλλοι πίθηκοι μπορούν να επικοινωνούν μεταξύ τους χρησιμοποιώντας μια ποικιλία φωνητικών εκφράσεων, χειρονομιών και μορφασμών.  Σύμφωνα με τους επιστήμονες μπορούν να μάθουν να χρησιμοποιούν ανθρώπινα σύμβολα, όπως η νοηματική γλώσσα ή τα λεξιγράμματα για να επικοινωνούν με τους ανθρώπους.

Όμως κι άλλα ζώα έχουν σύνθετα συστήματα επικοινωνίας. Έχει αποδειχθεί ότι τα δελφίνια δημιουργούν ακολουθίες από διαφορετικούς ήχους με διαφορετικά σημαινόμενα τις μπορούν να συνδυάζουν. Για παράδειγμα χρησιμοποιούν ήχους που μοιάζουν με «κλικ» σε διαφορετικές ακολουθίες για να αναγνωρίζονται μεταξύ τους.

Άλλα ζώα, όπως τα τσομπανόσκυλα χρησιμοποιούν διαφορετικά γαβγίσματα για να προειδοποιήσουν για διαφορετικούς τύπους αρπακτικών. Δηλαδή θα γαβγίσουν με άλλο τρόπο όταν θέλουν να επισημάνουν την παρουσία  γερακιών, αετών, ή ανθρώπων. Αυτό υποδηλώνει ότι τα σκυλιά έχουν κατανόηση του νοήματος των φωνητικών τους εκφράσεων.

Τα ωδικά πτηνά, μπορούν να δημιουργήσουν έναν άπειρο αριθμό μελωδιών από έναν πεπερασμένο αριθμό τιτιβισμάτων σα να αντιστοιχούν σε συλλαβές, πράγμα που σημαίνει ότι έχουν κάποιο σύστημα που τα πουλιά κατανοούν και επικοινωνούν.

Οι φάλαινες παράγουν ηχητικά μηνύματα σαν  μεγάλα, μακρόσυρτα τραγούδια που ταξιδεύουν για αρκετά χιλιόμετρα. Και οι ελέφαντες μπορούν να επικοινωνούν μεταξύ τους χρησιμοποιώντας «φωνητικές εκφράσεις» συμπεριλαμβανομένων των βρυχηθμών χαμηλής συχνότητας που επίσης φτάνουν χιλιόμετρα μακριά.

Ποντίκια με ικανότητες σύνθεσης

Για δεκαετίες, οι ερευνητές πίστευαν ότι  τα τραγούδια των ποντικιών ήταν συγκεκριμένα και αποτελούσαν μια έμφυτη λειτουργία.  Το 2012, μια ομάδα νευροβιολόγων στο Πανεπιστήμιο Duke, με επικεφαλής τον Erich Jarvis, νευροεπιστήμονα που μελετά τη φωνητική μάθηση, σχεδίασε ένα πείραμα για να διαπιστώσει αν πραγματικά ήταν έτσι. Η ομάδα αφαίρεσε την ικανότητα ακοής από  πέντε ποντίκια και ηχογράφησε το «τραγούδι» τους. Το ίδιο έκαναν και με πέντε ποντίκια  που άκουγαν. Στη συνέχεια, συνέκριναν τις ηχογραφήσεις. Το σκεπτικό ήταν πως αν το τραγούδι των ποντικιών ήταν κάτι έμφυτο, ενστικτώδες και συγκεκριμένο, όπως πιστεύονταν, δεν θα υπήρχε καμία διαφορά ανάμεσα στα κουφά και στα άλλα ποντίκια.

Όμως όταν ο Jarvis και η ομάδα του άκουσαν τις ηχογραφήσεις διαπίστωσαν ότι εκείνες των ποντικιών που είχαν την ακοή τους έμοιαζαν με μελωδίες που αποτελούνταν  τιτιβίσματα – συλλαβές όπως ακριβώς των καναρινιών και των δελφινιών.

Όχι όμως και τα τραγούδια των ποντικιών που είχαν χάσει την ακοή τους. Χωρίς ακουστική ανατροφοδότηση, τα τραγούδια τους έγιναν σχεδόν μη αναγνωρίσιμα. Ακούγονταν σαν «κραξίματα και κραυγές».

Οι μελωδίες ενός ποντικιού δεν εξαρτώνται μόνο από την ικανότητά του να ακούει τον εαυτό του και τους άλλους, αλλά επίσης και από την πρόθεσή του διαπίστωσε η επιστημονική ομάδα σε ένα άλλο πείραμα. Τα αρσενικά ποντίκια μπορούν να μεταβάλουν την ένταση τους προκειμένου να ανταγωνιστούν τα άλλα  αρσενικά ποντίκια στην προσέλκυση των θηλυκών.

Όταν οι ερευνητές του Duke εξέτασαν τους εγκεφάλους των ποντικών, βρήκαν ένα υποτυπώδες νευρωνικό κύκλωμα στο πρόσθιο μέρος με το οποίο  ελέγχουν άμεσα τα φωνητικά τους όργανα. Τα ποντίκια δεν φαίνεται να έχουν τη φωνητική ευελιξία των ελεφάντων. Δεν μπορούν να μιμηθούν τον ήχο των φορτηγών στον κοντινό αυτοκινητόδρομο Ναϊρόμπι-Μομπάσα, όπως ο 10χρονος θηλυκός αφρικανικός ελέφαντας στο Τσάβο της Κένυας. Ούτε διαθέτουν τις μιμητικές ικανότητες της φώκιας στο Ενυδρείο της Νέας Αγγλίας, που μπορούσε να εκφέρει αγγλικές φράσεις με την χαρακτηριστική προφορά του Μέιν.

Μήπως η απόσταση δεν είναι τόσο μεγάλη;

Όμως οι υποτυπώδεις δεξιότητες των ποντικιών υποδηλώνουν ότι αυτή η κρίσιμη για τη γλώσσα ικανότητα μπορεί να συνδέεται με την εξέλιξη του ανθρώπου και των άλλων ειδών.

Η θεώρηση της γλώσσας ως ένα πολυσήμαντο και σύνθετο σημειακό σύστημα επικοινωνίας ίσως μας βοηθήσει να κατανοήσουμε περισσότερο τα ζώα και τη συμπεριφορά τους. Ίσως διαπιστώσουμε ότι  η απόσταση που χωρίζει τον άνθρωπο από το υπόλοιπο ζωικό βασίλειο να μην είναι τόσο χαοτικά μεγάλη και όρια της να μην είναι τόσο ξεκάθαρα, όσο πιστεύαμε μέχρι τώρα.

Η μελέτη της επικοινωνίας των ζώων θα μπορούσε να μας βοηθήσει να μάθουμε περισσότερα και για την εξέλιξη της ανθρώπινης γλώσσας. Μελετώντας τους τρόπους με τους οποίους τα ζώα επικοινωνούν μεταξύ τους, μπορούμε να ρίξουμε περισσότερο φως στην εξέλιξή της, τους γνωστικούς και νευρολογικούς μηχανισμούς που στηρίζουν τη λειτουργία της. Ίσως, ακόμη να ανοίξει νέους δρόμους στην έρευνα για την προστασία από απειλές όπως η απώλεια οικοτόπων και η λαθροθηρία. Μπορεί επίσης να μας βοηθήσει να αναπτύξουμε νέους τρόπους εκπαίδευσης και εργασίας με ζώα.

Σίγουρα, όμως, η βαθύτερη κατανόηση της φύσης της γλώσσας και των γνωστικών ικανοτήτων των ζώων και θα αλλάξει τον τρόπο που βλέπουμε τον εαυτό μας και τη θέση μας στον φυσικό κόσμο.

Με πληροφορίες από τους New York Times

Η απροειδοποίητη, όπως αποδείχθηκε τελικά, ομιλία από μέλος του νεοναζιστικού Τάγματος Αζόφ στο ελληνικό κοινοβούλιο, δε ξεσήκωσε μόνο θύελλα αντιδράσεων από την αντιπολίτευση και στελέχη του κυβερνώντος κόμματος, αλλά και από τους χρήστες των μέσων κοινωνικής δικτύωσης.

Στο Twitter, μετά από αρκετό καιρό δεν είναι πρώτο θέμα η υπόθεση της Ρούλας Πισπιρίγκου.

Η "πάσα" Ζελένσκι σε "μαχητή" του Τάγματος Αζόφ και η ομιλία του στη Βουλή, προκαλεί αλυσιδωτές αντιδράσεις. 

Βουλή: Σε νεοναζί του Τάγματος Αζόφ έδωσε το λόγο ο Ζελένσκι (video)

Βουλή: Σφοδρές αντιδράσεις από αντιπολίτευση για την "πάσα" Ζελένσκι στο Τάγμα Αζόφ

Αδελφοποίηση και μνημόνιο συνεργασίας της ΝΔ με το κόμμα του Πούτιν (video)

Τι είναι το Τάγμα Αζόφ... σε 5 λεπτά (video)

Ουκρανία - Έλληνας ομογενής στον ΣΚΑΪ: «Κινδυνεύουμε από τους Ουκρανούς φασίστες» (video)

Όταν τα ελληνικά ΜΜΕ ανησυχούσαν για τους νεοναζί της Ουκρανίας (video)

Ουκρανία: «Τάγμα Αζόφ» - Του Αδόλφου τα παιδιά...

Πηγή: 2020mag.gr

Νέες ενδείξεις ότι τα χιλιάδες μικροσκοπικά σταγονίδια που εκτοξεύονται από το στόμα κατά την ομιλία, αποτελούν ένα δυνητικά σημαντικό τρόπο μετάδοσης του κορονοϊού SARS-CoV-2, βρήκαν επιστήμονες στις ΗΠΑ.

Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον δρ. Φίλιπ Άνφινραντ των Εθνικών Ινστιτούτων Υγείας των ΗΠΑ, οι οποίοι έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών των ΗΠΑ (PNAS), υπολόγισαν ότι ένα λεπτό δυνατής ομιλίας μπορεί να γεννήσει περισσότερα από 1.000 σταγονίδια που περιέχουν τον ιό και τα οποία μπορεί να παραμείνουν αιωρούμενα στον αέρα για τουλάχιστον οκτώ λεπτά.

Η μελέτη, που έκανε πειράματα με τη βοήθεια φωτός λέιζερ, αναφέρει ότι τα σταγονίδια της ομιλίας, μόλις εξέλθουν από το στόμα στον αέρα, συρρικνώνονται γρήγορα στο 20% έως 34% του αρχικού μεγέθους τους.


In a plea for face masks, researchers visualize how speech sends fluid droplets flying.
In PNAS Journal Club:
http://ow.ly/VQgy50zqVr1 #COVID19Pandemic #COVID19 #SocialDistancing #Social_Distancing

Η ομιλία γεννά ανά δευτερόλεπτο περίπου 2.600 σταγονίδια των 12 έως 21 μικρομέτρων (εκατομμυριοστών του μέτρου), τα οποία στον αέρα έχουν μικρότερο μέγεθος περίπου τεσσάρων μικρομέτρων.

«Υπάρχει σημαντική πιθανότητα ότι η κανονική ομιλία προκαλεί την μετάδοση του ιού μέσω του αέρα ιδίως σε περιορισμένα περιβάλλοντα», σύμφωνα με τους ερευνητές.

Πηγή: ΕΡΤ, ΑΠΕ

Η παρακάτω ιστορική ομιλία εκφωνήθηκε από τον Τσε Γκεβάρα σε Κουβανούς φοιτητές της Ιατρικής, στις 20 Αυγούστου 1960.
Την αναδημοσιεύουμε από το independentnews.gr (πηγή: Ημερολόγια Μοτοσικλέτας, Latinoamericana, Εκδόσεις Α.Α. Λιβάνη, 2004. Το πλήρες κείμενο αυτής της ομιλίας περιλαμβάνεται στη νέα έκδοση του Che Guevara Reader, που εκδόθηκε από την Ocean Press το 2003). 
Η ομάδα σύνταξης του independentnews.gr επιμελήθηκε το κείμενο και στο μικρό εισαγωγικό σημείωμα αναφέρει:

«Η δημοσίευση είναι αφιερωμένη με βαθιά ευγνωμοσύνη στους Κουβανούς Ιατρούς που με αλληλεγγύη και απέραντο αλτρουισμό προσφέρουν την βοήθεια τους εθελοντικά στους λαούς ολόκληρου του πλανήτη ακολουθώντας πιστά τη διδαχή του δασκάλου τους Ερνέστο Τσε Γκεβάρα. Όπως και σε όλους τους γιατρούς και νοσηλευτές,υγειονομικούς ,τόσο στην Ελλάδα αλλά και σε κάθε χώρα του κόσμου που μάχονται ακατάπαυστα να κρατήσουν στη ζωή τον Άνθρωπο, δίνοντας τα πάντα,κάποιες φορές ακόμη και ως θύματα,τη ζωή τους. Άξιοι αγωνιστές. Σας Ευγνωμονούμε».

«Όλοι σχεδόν ξέρετε ότι ξεκίνησα τη σταδιοδρομία μου ως γιατρός πριν από αρκετά χρόνια. Όταν ξεκίνησα, όταν άρχισα να σπουδάζω ιατρική, οι περισσότερες από τις ιδέες που έχω σήμερα ως επαναστάτης απουσίαζαν από το οπλοστάσιο των ιδανικών μου. Ήθελα να πετύχω, όπως θέλουν όλοι. Το όνειρο μου ήταν να γίνω διάσημος ερευνητής. Το όνειρο μου ήταν να δουλεύω ακούραστα για να πετύχω κάτι που θα μπορούσε πραγματικά να τεθεί στην υπηρεσία της ανθρωπότητας, αλλά, την ίδια στιγμή, θα αποτελούσε κι έναν προσωπικό θρίαμβο. Ήμουν, όπως όλοι μας, ένα παιδί του περιβάλλοντος μου. Μέσα από κάποιες ειδικές περιστάσεις, ίσως και εξαιτίας του χαρακτήρα μου επίσης, αφού πήρα το  πτυχίο μου, άρχισα να ταξιδεύω στη Λατινική Αμερική και τη γνώρισα πολύ καλά. Με εξαίρεση την Αϊτή και τη Δομινικανή Δημοκρατία, επισκέφτηκα -με τον έναν ή τον άλλο τρόπο- όλες τις άλλες χώρες της Λατινικής Αμερικής. Έτσι όπως ταξίδευα, πρώτα ως φοιτητής και ύστερα ως γιατρός, άρχισα να έρχομαι σε στενή επαφή με τη φτώχεια, την πείνα, τις αρρώστιες, την αδυναμία να θεραπευτεί ένα παιδί από έλλειψη μέσων, με το μούδιασμα που προκαλούν η πείνα και οι τιμωρίες, ώσπου φτάνουμε σ’ ένα σημείο που φαντάζει ασήμαντο γεγονός να χάνει ένας γονιός το παιδί του, όπως συχνά συμβαίνει στις σκληρά δοκιμαζόμενες κοινωνικές τάξεις στην πατρίδα μας, τη Λατινική Αμερική. Κι άρχισα να βλέπω ότι υπήρχε κάτι που μου φαινόταν τότε σχεδόν εξίσου σημαντικό με την καριέρα μου ή με τη συμβολή μου στην ιατρική επιστήμη, και αυτό ήταν να βοηθήσω εκείνους τους ανθρώπους.

Εξακολούθησα όμως να είμαι, όπως όλοι μας εξακολουθούμε να είμαστε, ένα παιδί του περιβάλλοντος μου και ήθελα να βοηθήσω εκείνους τους ανθρώπους με τις προσωπικές μου προσπάθειες. Είχα ήδη ταξιδέψει πολύ – βρισκόμουν τότε στη Γουατεμάλα, στη Γουατεμάλα του [δημοκρατικά εκλεγμένου Γιάκομπο] Άρμπενς – και είχα αρχίσει να κρατάω κάποιες σημειώσεις γιατη συμπεριφορά ενός επαναστάτη γιατρού.

Άρχισα να εξετάζω τι χρειαζόμουν για να γίνω ένας επαναστάτης γιατρός. Η επίθεση εξαπολύθηκε, ωστόσο: το πραξικόπημα [του 1954] οργανώθηκε από τη Γιουνάιτεντ Φρουιτ Κόμπανι, το Υπουργείο Εξωτερικών των ΗΠΑ, τον [διευθυντή της CIA] Φόστερ Ντάλες-στην πραγματικότητα, ήταν όλοι τους ένα και το αυτό – και το ανδρείκελο Καστίγιο Άρμας [με τον οποίο αντικατέστησαν τον Άρμπενς]. Η επίθεση ήταν πετυχημένη, δεδομένου ότι ο λαός δεν είχε φτάσει ακόμα στο επίπεδο ωριμότητας που έχει σήμερα ο λαός της Κούβας. Και μια ωραία μέρα εγώ,όπως πολλοί άλλοι, πήρα το δρόμο της εξορίας, ή πάντως το δρόμο της φυγής από τη Γουατεμάλα, αφού δεν ήταν αυτή η πατρίδα μου. Τότε συνειδητοποίησα κάτι βασικό: για να γίνω επαναστάτης γιατρός ή απλώς επαναστάτης, έπρεπε πρώτα να υπάρξει επανάσταση. Η μεμονωμένη προσπάθεια, η προσωπική προσπάθεια, η καθαρότητα των ιδανικών, η επιθυμία για θυσία μιας ολόκληρης ζωής στο πιο ευγενικό ιδανικό δε σημαίνουν τίποτα αν αυτή η προσπάθεια γίνεται μεμονωμένα, απόμερα, σε μια γωνιά της Λατινικής Αμερικής, απέναντι σε εχθρικές κυβερνήσεις και κοινωνικές συνθήκες που δεν επιτρέπουν την πρόοδο. Η επανάσταση έχει ανάγκη αυτό που γίνεται στην Κούβα: την κινητοποίηση ενός ολόκληρου λαού, που έχει μάθει να χρησιμοποιεί τα όπλα και να είναι ενωμένος στη μάχη, που ξέρει τι αξία έχει ένα όπλο και τι αξία έχει η ενότητα του λαού. Ερχόμαστε λοιπόν στην καρδιά του προβλήματος που έχουμε σήμερα μπροστά μας. Έχουμε ήδη το δικαίωμα και την υποχρέωση ακόμα να είμαστε, πρώτα απ’ όλα, επαναστάτες γιατροί, δηλαδή άτομα που θέτουν τις τεχνικές γνώσεις του επαγγέλματος τους στην υπηρεσία της επανάστασης και του λαού.

Επιστρέφουμε τώρα στα αρχικά ερωτήματα: Πώς δουλεύει κανείς αποτελεσματικά για την κοινωνική ευημερία; Πώς συμβιβάζει κανείς την ατομική προσπάθεια με τις ανάγκες της κοινωνίας;
Πρέπει να ξαναφέρουμε στο νου μας πώς ήταν η ζωή του καθενός από εμάς, τι έκανε και τι πίστευε καθένας από εμάς, ως γιατρός ή λειτουργός της δημόσιας υγείας από άλλη θέση, πριν από την επανάσταση. Πρέπει να το κάνουμε με βαθύ κριτικό ενθουσιασμό. Θα συμπεράνουμε τότε ότι σχεδόν όλα όσα πιστεύαμε και νιώθαμε εκείνη την παλιά εποχή πρέπει να παραμεριστούν και ότι ένας νέος τύπος ανθρώπου πρέπει να δημιουργηθεί.

Αν ο καθένας από εμάς γίνει ο αρχιτέκτονας αυτού του νέου τύπου ανθρώπου για τον εαυτό του, τότε η δημιουργία αυτού του νέου τύπου ανθρώπου που θα αντιπροσωπεύει τη νέα Κούβα θα είναι πολύ ευκολότερη.

Είναι καλό για σας – τους παρόντες, τους κατοίκους της Αβάνας – να βάλετε καλά στο μυαλό σας αυτήν την ιδέα: ότι στην Κούβα γεννιέται ένας νέος τύπος ανθρώπου, που δεν μπορεί να εκτιμηθεί πλήρως στην πρωτεύουσα, αλλά μπορεί κανείς να τον δει σε κάθε άλλη γωνιά της χώρας. Όσοι από εσάς πήγατε στη Σιέρρα Μαέστρα στις 26 Ιουλίου θα είδατε κάτι πολύ σημαντικό… Θα είδατε παιδιά που από το ανάστημα τους φαίνονται οχτώ ή εννιά χρονών, αλλά παρ’ όλα αυτά είναι σχεδόν όλα δεκατριών ή δεκατεσσάρων.

Είναι τα γνήσια τέκνα της Σιέρρα Μαέστρα, τα γνήσια παιδιά της πείνας και της φτώχειας σε όλες τις μορφές της. Είναι τα πλάσματα του υποσιτισμού. Στη μικρή μας Κούβα, με τα τέσσερα ή πέντε τηλεοπτικά κανάλια, με τους εκατοντάδες ραδιοφωνικούς σταθμούς, με την πρόοδο της σύγχρονης επιστήμης, όταν ένα βράδυ εκείνα τα παιδιά έφτασαν στο σχολείο και είδαν για πρώτη φορά ηλεκτρικό φως, αναφώνησαν ότι τα αστέρια ήταν πολύ χαμηλά εκείνη τη νύχτα. Εκείνα τα παιδιά, τα οποία κάποιοι από εσάς θα είδατε, σπουδάζουν τώρα στα σχολεία, από τις πρώτες τάξεις μέχρι την επαγγελματική κατάρτιση, μέχρι την πολύ δύσκολη επιστήμη της επανάστασης. Αυτό είναι το νέο είδος ανθρώπων που γεννιέται στην Κούβα.

Γεννιούνται σε απομονωμένους τόπους, σε απόμερες περιοχές της Σιέρα Μαέστρα και επίσης στις κολεκτίβες και στους χώρους εργασίας. Όλα αυτά συνδέονται στενά με το θέμα της σημερινής μας συζήτησης: την ενσωμάτωση στο επαναστατικό κίνημα των γιατρών και των άλλων εργαζομένων στον τομέα της υγείας.
Γιατί το καθήκον της επανάστασης – το καθήκον της μόρφωσης και διατροφής των παιδιών, το καθήκον της εκπαίδευσης του στρατού, το καθήκον της διανομής της γης των παλιών απόντων γαιοκτημόνων σ’εκείνους που έχυναν τον ιδρώτα τους κάθε μέρα στην ίδια γη χωρίς να δρέπουν τους καρπούς της- είναι το σπουδαιότερο έργο κοινωνικής ιατρικής που έχει γίνει στην Κούβα.

Η μάχη κατά της αρρώστιας πρέπει να βασίζεται στην αρχή της δημιουργίας ενός γέρου σώματος, όχι μέσω της περίτεχνης εργασίας ενός γιατρού πάνω σ’ έναν αδύναμο οργανισμό, αλλά δημιουργώντας ένα γερό σώμα μέσω της δουλειάς ολόκληρου του συνόλου, ιδιαίτερα ολόκληρου του κοινωνικού συνόλου.Μια μέρα η ιατρική θα πρέπει να γίνει μια επιστήμη που θα προλαμβάνει τις ασθένειες, που θα προσανατολίζει το κοινό προς τις ιατρικές υποχρεώσεις του και η οποία θα χρειάζεται να παρεμβαίνει μόνο σε περιπτώσεις εξαιρετικά επείγουσες για να πραγματοποιήσει μια χειρουργική επέμβαση ή να αντιμετωπίσει κάτι εξαιρετικά ασυνήθιστο στη νέα κοινωνία που δημιουργούμε… Εκείνο που απαιτείται γι’ αυτό το οργανωτικό έργο, όπως και για όλα τα επαναστατικά έργα, είναι το άτομο. Η επανάσταση δεν τυποποιεί, όπως ισχυρίζονται κάποιοι, τη συλλογική βούληση, τη συλλογική πρωτοβουλία.
Το αντίθετο, απελευθερώνει τις ατομικές ικανότητες των ανθρώπων. Αυτό που πράγματι κάνει η επανάσταση είναι να κατευθύνει αυτή την ικανότητα. Αποστολή μας σήμερα είναι να προσανατολίσουμε το δημιουργικό ταλέντο όλων των επαγγελματιών του τομέα της υγείας προς το έργο της κοινωνικής ιατρικής. Βρισκόμαστε στο τέλος μιας εποχής, και όχι μόνο εδώ στην Κούβα.
Αντίθετα με όσα λέγονται και παρά τις ελπίδες κάποιων ανθρώπων, οι μορφές του καπιταλισμού που γνωρίσαμε, κάτω από τις οποίες μεγαλώσαμε και υποφέραμε, νικιούνται σ’ ολόκληρο τον κόσμο. Τα μονοπώλια νικιούνται. Η σοσιαλιστική επιστήμη σημειώνει κάθε μέρα νέους, σημαντικούς θριάμβους.

Έχουμε την περηφάνια και το καθήκον να βρισκόμαστε στην πρωτοπορία ενός κινήματος απελευθέρωσης στη Λατινική Αμερική, το οποίο ξεκίνησε πριν από καιρό στις άλλες υποδουλωμένες ηπείρους της Αφρικής και της Ασίας. Αυτή η βαθιά κοινωνική αλλαγή απαιτεί επίσης πολύ βαθιές αλλαγές στη νοοτροπία των ανθρώπων.

Ο ατομικισμός ως τέτοιος, ως η μεμονωμένη δράση ενός προσώπου στο κοινωνικό περιβάλλον, πρέπει να εκλείψει στην Κούβα.
Αύριο ο ατομικισμός θα πρέπει να είναι η σωστή χρησιμοποίηση όλων των ατόμων προς όφελος της κοινότητας.
Αλλά, αν και όλα αυτά, όλα όσα λέω, γίνονται κατανοητά σήμερα, αν και όλοι είναι πρόθυμοι να σκεφτούν λίγο το παρόν, το παρελθόν και το πώς θα πρέπει να είναι το μέλλον, η αλλαγή του τρόπου σκέψης απαιτεί βαθιές εσωτερικές αλλαγές και συμβολή στην πραγματοποίηση βαθιών εξωτερικών αλλαγών, κυρίως κοινωνικών.
Αυτές οι εξωτερικές αλλαγές πραγματοποιούνται στην Κούβα καθημερινά.
Ένας τρόπος να μάθετε γι’αυτή την επανάσταση, να γνωρίζετε τις δυνάμεις που κρύβουν μέσα τους οι άνθρωποι, δυνάμεις που ήταν λανθάνουσες για τόσο καιρό, είναι να επισκεφτείτε όλη την Κούβα, να επισκεφτείτε τις κολεκτίβες και όλους τους χώρους δουλειάς που δημιουργούνται.
Κι ένας τρόπος για να φτάσετε στην καρδιά του ιατρικού ζητήματος είναι όχι μόνο να γνωρίσετε, όχι μόνο να επισκεφτείτε αυτά τα μέρη, αλλά να γνωρίσετε και τους ανθρώπους που συνθέτουν αυτές τις κολεκτίβες και τα κέντρα εργασίας.
Πηγαίνετε εκεί και μάθετε τι αρρώστιες έχουν, από τι πάσχουν, από πόση φτώχεια υπέφεραν σ’ όλη τους τη ζωή, φτώχεια που κληρονόμησαν από αιώνες καταπίεσης και απόλυτης υποταγής.
Ο γιατρός, ο νοσοκόμος, θα φτάσουν τότε στην καρδιά της νέας δουλειάς τους, δηλαδή ως άτομα μέσα στις μάζες, άτομα μέσα στην κοινότητα.
 Ό,τι κι αν συμβαίνει στον κόσμο, μένοντας πάντα κοντά στον άρρωστο, γνωρίζοντας καλά την ψυχολογία του, εκπροσωπώντας εκείνους που έρχονται κοντά στον πόνο και τον ανακουφίζουν, ο γιατρός έχει πάντα πολύ σημαντικό έργο, ένα έργο μεγάλης ευθύνης στην κοινωνική ζωή. Πριν από λίγο καιρό, λίγους μήνες, συνέβη εδώ στην Αβάνα μια ομάδα φοιτητών που μόλις είχαν πάρει το πτυχίο της ιατρικής να μη θέλουν να πάνε στην ύπαιθρο και ζητούσαν επιπλέον πληρωμή για να το κάνουν. Από την οπτική γωνία του παρελθόντος είναι περισσότερο από λογικό να συμβαίνει αυτό- έτσι τουλάχιστον μου φαίνεται και το καταλαβαίνω. Θυμάμαι πως έτσι ήταν τα πράγματα, έτσι σκέφτονταν οι άνθρωποι πριν από μερικά χρόνια. Για ακόμα μια φορά είναι ο μονομάχος στην επανάσταση, ο μοναχικός πολεμιστής αυτός που θέλει να εξασφαλίσει ένα καλύτερο μέλλον, καλύτερες συνθήκες, και να κερδίσει την αναγνώριση για αυτό που κάνει. Τι θα συνέβαινε όμως αν δεν ήταν αυτά τα άτομα – οι οικογένειες των οποίων στην πλειονότητα τους μπορούσαν να πληρώσουν για τις σπουδές τους – εκείνα που ολοκλήρωσαν τα μαθήματα τους και αρχίζουν τώρα να ασκούν το επάγγελμα τους; Τι θα συνέβαινε αν στη θέση τους ήταν διακόσιοι, τριακόσιοι χωρικοί αυτοί που θα ξεπρόβαλλαν – σαν από θαύμα, ας πούμε – από τις αίθουσες διαλέξεων του πανεπιστημίου; Αυτό που απλώς θα συνέβαινε είναι ότι αυτοί οι χωρικοί θα έτρεχαν αμέσως και με μεγάλο ενθουσιασμό να φροντίσουν τα αδέρφια τους. Θα ζητούσαν τις θέσεις με τη μεγαλύτερη ευθύνη και την περισσότερη δουλειά, για να δείξουν ότι τα χρόνια σπουδών δε σπαταλήθηκαν άσκοπα. Αυτό θα συμβεί σε έξι εφτά χρόνια, όταν οι νέοι φοιτητές, παιδιά της εργατικής τάξης και της αγροτιάς, θα πάρουν τα πτυχία τους. Δεν πρέπει όμως να βλέπουμε το μέλλον μοιρολατρικά και να χωρίζουμε τους ανθρώπους σε παιδιά της εργατικής τάξης ή της αγροτιάς και σε αντεπαναστάτες. Αυτό είναι απλουστευτικό, δεν είναι αλήθεια, και τίποτα δε διαπαιδαγωγεί περισσότερο έναν έντιμο άνθρωπο από το να βιώσει την επανάσταση. Κανένας από εμάς, απ’ όσους φτάσαμε πρώτοι με το Granma, εγκατασταθήκαμε στη Σιέρα Μαέστρα και μάθαμε να σεβόμαστε τον αγρότη και τον εργάτη, ζώντας μαζί τους, κανένας από εμάς δεν ήταν εργάτης ή αγρότης στο παρελθόν. Φυσικά, υπήρχαν εκείνοι που είχε χρειαστεί να δουλέψουν, που είχαν γνωρίσει ορισμένες ανάγκες σαν παιδιά.

Την πείνα όμως, την αληθινή πείνα, κανείς μας δεν την είχε γνωρίσει και αρχίσαμε να μαθαίνουμε τι θα πει πείνα, προσωρινά, τα δύο χρόνια πάνω στη Σιέρρα Μαέστρα.
Και τότε πολλά πράγματα έγιναν ξεκάθαρα… Μάθαμε ότι η ζωή ενός ανθρώπου αξίζει εκατομμύρια φορές περισσότερο απ’ όλη την περιουσία του πλουσιότερου ανθρώπου στη γη.
Το μάθαμε εκεί εμείς, που δεν ήμαστε παιδιά της εργατικής τάξης ή της αγροτιάς. Γιατί λοιπόν να διαλαλήσουμε τώρα ότι είμαστε οι προνομιούχοι και ότι ο υπόλοιπος λαός της Κούβας δεν μπορεί κι αυτός να μάθει; Ναι, μπορούν, να μάθουν. Σήμερα μάλιστα η επανάσταση απαιτεί να μάθουν, απαιτεί να καταλάβουν καλά ότι η περηφάνια που πηγάζει από την εξυπηρέτηση του συνανθρώπου μας είναι πολύ σημαντικότερη από ένα καλό εισόδημα· ότι η ευγνωμοσύνη των ανθρώπων είναι μονιμότερη, διαρκεί πολύ περισσότερο απ’ όσο χρυσάφι μπορεί να συσσωρεύσει κάποιος. Κάθε γιατρός, στη σφαίρα της δραστηριότητας του, μπορεί και πρέπει να συγκεντρώσει αυτό τον πολύτιμο θησαυρό, την ευγνωμοσύνη των ανθρώπων. Πρέπει τότε να αρχίσουμε να διαγράφουμε τις παλιές αντιλήψεις μας και να ερχόμαστε όλο και πιο κοντά στο λαό με κριτικό πνεύμα. Όχι με τον τρόπο που τον πλησιάζαμε πριν, γιατί όλοι θα πείτε: «Όχι, εγώ είμαι φίλος του λαού. Μου αρέσει να μιλάω με εργάτες και αγρότες και τις Κυριακές πηγαίνω στο τάδε μέρος για να δω το τάδε πράγμα». Όλοι το έκαναν αυτό. Αλλά το έκαναν υπό τύπον ελεημοσύνης και αυτό που πρέπει να προωθήσουμε σήμερα είναι η αλληλεγγύη. Δεν πρέπει να πλησιάζουμε το λαό για να λέμε: «Να’ μαστε. Ερχόμαστε να σας ελεήσουμε με την παρουσία μας, να σας διδάξουμε την επιστήμη μας, να καταδείξουμε τα λάθη σας, την έλλειψη λεπτότητας και στοιχειώδους γνώσης που σας διακρίνει».

Πρέπει να τον πλησιάζουμε με ερευνητικό ζήλο και ταπεινό πνεύμα, για να μαθαίνουμε από αυτή τη μεγάλη πηγή σοφίας που είναι ο λαός.
Συχνά συνειδητοποιούμε πόσο λανθασμένες ήταν κάποιες αντιλήψεις μας, οι οποίες είχαν γίνει κομμάτι του εαυτού μας και, αυτόματα, της συνείδησης μας. Κάθε τόσο έπρεπε να αλλάζουμε όλες τις αντιλήψεις μας, όχι μόνο τις γενικές, κοινωνικές ή φιλοσοφικές αντιλήψεις, αλλά πότε πότε και τις αντιλήψεις μας για την ιατρική.
Θα δούμε ότι οι ασθένειες δε θεραπεύονται πάντα όπως θεραπεύεται μια αρρώστια στο νοσοκομείο μιας μεγάλης πόλης.

Θα δούμε ότι ο γιατρός πρέπει να είναι και αγρότης, ότι πρέπει να μάθει να καλλιεργεί νέα τρόφιμα και, με το παράδειγμα του, να καλλιεργεί την επιθυμία για κατανάλωση νέων τροφίμων, για διαφοροποίηση της διατροφικής δομής στην Κούβα -τόσο μικρής και τόσο φτωχής σε μια αγροτική χώρα που είναι εν δυνάμει η πλουσιότερη στη γη. Θα δούμε τότε ότι κάτω από αυτές τις περιστάσεις θα πρέπει να είμαστε και παιδαγωγοί, ότι θα πρέπει επίσης να είμαστε και πολιτικοί – ότι το πρώτο που θα πρέπει να κάνουμε δεν είναι να προσφέρουμε τη σοφία μας, αλλά να δείξουμε άτι είμαστε έτοιμοι να μάθουμε με το λαό, να φέρουμε σε πέρας αυτή τη σπουδαία και όμορφη κοινή εμπειρία – να χτίσουμε μια νέα Κούβα.

Έχουμε ήδη κάνει πολλά βήματα και η απόσταση από την 1η Ιανουαρίου 1959 μέχρι σήμερα δεν μπορεί να μετρηθεί με συμβατικό τρόπο. Πριν από καιρό οι άνθρωποι καταλάβαιναν ότι εδώ είχε καταρρεύσει όχι μόνο ένας δικτάτορας, αλλά κι ένα σύστημα. Τώρα ο λαός πρέπει να μάθει ότι πάνω στα ερείπια ενός γκρεμισμένου συστήματος πρέπει να οικοδομήσουμε ένα νέο, το οποίο θα οδηγεί στην απόλυτη ευτυχία του λαού….Πειστήκαμε οριστικά ότι υπάρχει ένας κοινός εχθρός. Ξέρουμε ότι όλοι κοιτάζουν πίσω τους για να δουν μήπως τους ακούει κανείς, μήπως κρυφακούει κανείς από κάποια πρεσβεία και μεταδώσει όσα ακούει, πριν πουν ξεκάθαρα τη γνώμη τους κατά των μονοπωλίων, πριν πουν ξεκάθαρα: «Εχθρός μας και εχθρός ολόκληρης της Λατινικής Αμερικής είναι η κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής, που στηρίζει τα μονοπώλια». Αν όλοι ξέρουν ήδη ότι αυτός είναι ο εχθρός και αν έχουμε ως αφετηρία μας τη γνώση ότι όποιος παλεύει εναντίον αυτού του εχθρού έχει κάτι κοινό με εμάς, τότε προχωρούμε παρακάτω. Ποιοι είναι οι στόχοι μας εδώ στην Κούβα; Τι θέλουμε; Θέλουμε την ευτυχία του λαού ή όχι; Παλεύουμε για την απόλυτη οικονομική απελευθέρωση της Κούβας ή όχι; Δεν παλεύουμε για να είμαστε μια ελεύθερη χώρα ανάμεσα σε ελεύθερες χώρες, χωρίς να ανήκουμε σε κανένα στρατιωτικό συνασπισμό, χωρίς να πρέπει να συμβουλευόμαστε την πρεσβεία οποιασδήποτε μεγάλης δύναμης για κάθε απόφαση που παίρνουμε για εσωτερικά και διεθνή θέματα; Δε σκεφτόμαστε να ανακατανείμουμε τον πλούτο εκείνων που έχουν πάρα πολλά για να δώσουμε σ’ εκείνους που δεν έχουν τίποτα; Δε σκεφτόμαστε εδώ να προσφέρουμε δημιουργικό έργο, μια δυναμική καθημερινή πηγή ευτυχίας; Αν ναι, τότε έχουμε ήδη τους στόχους στους οποίους αναφερθήκαμε… Σε καιρούς μεγάλου κίνδυνου, σε καιρούς μεγάλης έντασης και μεγάλης δημιουργίας, αυτό που έχει σημασία είναι ο μεγάλος εχθρός και οι μεγάλοι στόχοι. Αν συμφωνούμε, αν όλοι μας ξέρουμε ήδη πού πηγαίνουμε, τότε, ό,τι κι αν συμβεί, πρέπει να αρχίσουμε τη δουλειά μας. Σας έλεγα ότι για να είναι κανείς επαναστάτης πρέπει να υπάρχει επανάσταση. Την έχουμε ήδη. Κι ένας επαναστάτης πρέπει επίσης να γνωρίζει τους ανθρώπους με τους οποίους πρόκειται να δουλέψει .Πιστεύω ότι δε γνωρίζουμε ακόμα καλά ο ένας τον άλλο. Πιστεύω ότι έχουμε ακόμα πολύ δρόμο μπροστά μας… [Ωστόσο] αν γνωρίζουμε τους στόχους, αν γνωρίζουμε τον εχθρό και αν γνωρίζουμε προς ποια κατεύθυνση πρέπει να κινηθούμε, τότε το μόνο που μας απομένει είναι να μάθουμε πόση απόσταση πρέπει να διανύουμε κάθε μέρα και να το κάνουμε. Κανένας δεν μπορεί να πει πόση είναι αυτή η απόσταση· η απόσταση αυτή είναι η προσωπική πορεία κάθε ανθρώπου – είναι αυτό που θα κάνει κάθε μέρα, αυτό που θα κερδίζει από την προσωπική του εμπειρία και αυτό που θα δίνει από τον εαυτό του ασκώντας το επάγγελμα του, αφοσιωμένος στην ευημερία του λαού. Αν διαθέτουμε ήδη όλα τα στοιχεία για να βαδίσουμε προς το μέλλον, ας θυμηθούμε τη φράση του Χοσέ Μαρτί, την οποία πρέπει να εφαρμόζουμε διαρκώς: «Ο καλύτερος τρόπος να πεις κάτι είναι να το κάνεις».

Ας βαδίσουμε λοιπόν προς το μέλλον της Κούβας».



πηγή :// imerodromos //

Θυμήθηκε το ΕΣΡ η Νέα Δημοκρατία δύο μέρες πριν την ομιλία Αλέξη Τσίπρα στην τελευταία προεκλογική συγκέντρωση του ΣΥΡΙΖΑ στην πλατεία Συντάγματος..
δύο μέρες πριν από την προεκλογική συγκέντρωση του ΣΥΡΙΖΑ έθεσε θέμα νομιμότητας της τηλεοπτικής μετάδοσης κι ενώ έχει ήδη μεταδοθεί η συγκέντρωση του ΚΙΝ.ΑΛΛ.

Δύο μέρες πριν από την τελευταία προεκλογική συγκέντρωση του ΣΥΡΙΖΑ στην πλατεία Συντάγματος, όπου θα μιλήσει ο Αλέξης Τσίπρας, η Ν.Δ. έθεσε θέμα νομιμότητας της τηλεοπτικής μετάδοσης της ομιλίας του, με σχετική επιστολή που έστειλε στο ΕΣΡ.

Η Φώφη Γεννηματά και το ΚΙΝ.ΑΛΛ. ήδη χρησιμοποίησε το «δικαίωμα» αυτό και, αντί να προχωρήσει σε διακαναλική συνέντευξη, μεταδόθηκε η ομιλία της στο Ηράκλειο της Κρήτης, το προηγούμενο Σάββατο, το ίδιο αναμένεται να συμβεί και απόψε το βράδυ με την κεντρική προεκλογική ομιλία του γενικού γραμματέα του ΚΚΕ, Δημήτρη Κουτσούμπα.

Σε αντίθεση με κάθε εκλογικό έθιμο που θέλει το κυβερνητικό κόμμα να πραγματοποιεί την τελευταία του εκδήλωση την τελευταία Παρασκευή πριν την Κυριακή των εκλογών και το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης την Πέμπτη , η Νέα Δημοκρατία διά της Σοφίας Ζαχαράκη και με επιστολή της προς το ΕΣΡ ζητεί τα αντίθετα…

Ανακοίνωση του Γραφείου Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ σχετικά με την επιστολή της ΝΔ στο ΕΣΡ αναφέρει:

Κατανοητός ο πανικός του κ. Μητσοτάκη λίγο πριν τις εκλογές.  Θα μπορούσε βέβαια να τον κρύψει λίγο περισσότερο και να μην γελοιοποιείται τόσο.  Είχε καταφέρει, εξάλλου, να γελοιοποιηθεί αρκετά, με τις αλλεπάλληλες αρνήσεις του να συμμετάσχει σε ντιμπέιτ με τον πρωθυπουργό.

Σύμφωνα με δημοσιεύματα, με σημερινή επιστολή της κ. Ζαχαράκη προς το ΕΣΡ , η ΝΔ σπεύδει προκαταβολικά να μπλοκάρει την απευθείας μετάδοση ομιλίας του πρωθυπουργού (αντί για μετάδοση διακαναλικής) από τους τηλεοπτικούς σταθμούς. Το κάνει αυτό, μάλιστα, χωρίς να έχει υπάρξει ακόμα αίτημα προς τους ιδιωτικούς τηλεοπτικούς σταθμούς.

Ενημερώνουμε τη ΝΔ, ότι τόσο το ΚΙΝΑΛ, όσο και το ΚΚΕ έκαναν αντίστοιχα αιτήματα για κάλυψη προεκλογικής τους συγκέντρωσης αντί για διακαναλική συνέντευξη, το ΚΙΝΑΛ για συγκέντρωση που προβλήθηκε στις 18 Μαΐου (20.25-21.10 στην ΕΡΤ), ενώ η συγκέντρωση του  ΚΚΕ θα προβληθεί αύριο το βράδυ. Για αυτές τις περιπτώσεις δεν είδαμε καμία αντίδραση από τη ΝΔ.  Σημειώνουμε,  επίσης, ότι αντίστοιχη πρακτική ακολουθήθηκε από τα κόμματα και στις προηγούμενες εκλογικές αναμετρήσεις.

Τι ζητεί η Ν.Δ.

«Το ΕΣΡ έχει την αποκλειστική ευθύνη ελέγχου και επιβολής της τήρησης της Κοινής Υπουργικής Απόφασης. Ως εκ τούτου σας θέτουμε προ των εκ του νόμου ευθυνών σας για τυχόν παραβίαση της ΚΥΑ και μάλιστα από το κυβερνών κόμμα.»

Η κυρία Ζαχαράκη μάλιστα στην επιστολή της προς το ΕΣΡ περιλαμβάνει και τις δικές της μικροκομματικές εκτιμήσεις λέγοντας:

«Η επισήμανση αυτή δεν γίνεται τυχαία, καθώς ο πρωθυπουργός κ. Αλ. Τσίπρας προκειμένου να αποφύγει μια εφ’ όλης της ύλης συνέντευξη Τύπου απέναντι σε όλα τα Μέσα Ενημέρωσης, δρομολογεί την υποχρεωτική αναμετάδοση μιας προεκλογικής ομιλίας του απ’ όλα τα ιδιωτικά κανάλια, κάτι που αντίκειται ευθέως στις διατάξεις της Κοινής Υπουργικής Απόφασης » και συμπληρώνει:

«Και για να το πούμε πολύ απλά, αντιλαμβάνεστε προφανώς ότι μια βραδινή προεκλογική ομιλία ενός πολιτικού αρχηγού δεν έχει καμία απολύτως σχέση με μια μεσημβρινή συνέντευξη Τύπου απέναντι σε όλα τα ΜΜΕ»

Αυτά όταν και η επικεφαλής του ΚΙΝΑΛ, Φώφη Γεννηματά έχει δηλώσει πως επιθυμεί αντί της διακαναλικής συνέντευξης, την μετάδοση της προεκλογικής της ομιλίας όπως και ο γ.γ. του ΚΚΕ Δημήτρης Κουτσούμπας.

Σημειώνεται μάλιστα πως ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας έχει επανειλημμένα καλέσει τον Κυριάκο Μητσοτάκη σε τηλεοπτικό debate, κάτι που ο τελευταίος έχει αρνηθεί.

Τι μπορεί να προκαλεί τον τόσο πανικό στη Νέα Δημοκρατία που προσπαθεί να καπελώσει την προεκλογική διαδικασία πέραν του φόβου των εκλογικών αποτελεσμάτων;

Η επιστολή της ΝΔ:

«Προς Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης

Αγαπητέ κε Πρόεδρε

Όπως προφανώς γνωρίζετε η Νέα Δημοκρατία έχει σεβαστεί κατά γράμμα την Κοινή Υπουργική Απόφαση 1290/2019 η οποία υποχρεώνει την ΕΡΤ να μεταδώσει στην μεσημβρινή ζώνη (12-3) μια συνέντευξη Τύπου του αρχηγού κάθε κόμματος, και τα ιδιωτικά κανάλια να την αναμεταδώσουν την ίδια μέρα, είτε απευθείας, είτε μαγνητοσκοπημένη.

Έχει επίσης συμμορφωθεί απόλυτα και με τις διατάξεις που αφορούν την υποχρέωση της ΕΡΤ να μεταδώσει μόνον δύο ομιλίες κάθε αρχηγού, χωρίς υποχρέωση των ιδιωτικών καναλιών να τις αναμεταδώσουν. Συγκεκριμένα η συνέντευξη Τύπου του πρόεδρου της ΝΔ μεταδόθηκε από την ΕΡΤ και τα ιδιωτικά κανάλια την Κυριακή 12 Μαΐου, ενώ παράλληλα η αξιωματική αντιπολίτευση ζήτησε από την ΕΡΤ την τηλεοπτική κάλυψη της συγκέντρωσης στα Χανιά που έγινε την προηγούμενη Κυριακή και την τηλεοπτική κάλυψη της κεντρικής συγκέντρωσης της ΝΔ που θα λάβει χώρα την Παρασκευή 24 Μαΐου στη Θεσσαλονίκη.

Το ΕΣΡ έχει την αποκλειστική ευθύνη ελέγχου και επιβολής της τήρησης της Κοινής Υπουργικής Απόφασης. Ως εκ τούτου σας θέτουμε προ των εκ του νόμου ευθυνών σας για τυχόν παραβίαση της ΚΥΑ και μάλιστα από το κυβερνών κόμμα.

Η επισήμανση αυτή δεν γίνεται τυχαία, καθώς ο πρωθυπουργός κ. Αλ. Τσίπρας προκειμένου να αποφύγει μια εφ’ όλης της ύλης συνέντευξη Τύπου απέναντι σε όλα τα Μέσα Ενημέρωσης, δρομολογεί την υποχρεωτική αναμετάδοση μιας προεκλογικής ομιλίας του απ’ όλα τα ιδιωτικά κανάλια, κάτι που αντίκειται ευθέως στις διατάξεις της Κοινής Υπουργικής Απόφασης.

Ως εκ τούτου σας καλούμε να λάβετε εγκαίρως όλα τα απαραίτητα μέτρα προκειμένου να μην υπάρξει οποιαδήποτε παραβίαση της νομοθεσίας που προβλέπει επακριβώς και περιοριστικά τους όρους προβολής των κομμάτων από την ΕΡΤ και τα ιδιωτικά κανάλια.

Και για να το πούμε πολύ απλά, αντιλαμβάνεστε προφανώς ότι μια βραδινή προεκλογική ομιλία ενός πολιτικού αρχηγού δεν έχει καμία απολύτως σχέση με μια μεσημβρινή συνέντευξη Τύπου απέναντι σε όλα τα ΜΜΕ.

Η εκπρόσωπος Τύπου της ΝΔ

Σοφία Ζαχαράκη»

Ο Μίκης Θεοδωράκης, εκφώνησε ομιλία, στην πλατεία Συντάγματος, στο συλλαλητήριο για την Μακεδονία που συγκέντρωσε εκατοντάδες χιλιάδες κόσμου στην Αθήνα, την Κυριακή 4 Φεβρουαρίου 2018 .

Ο λόγος του Μίκη Θεοδωράκη, διακοπτόταν συχνά από το σύνθημα «Μίκη, αλλάζεις την ιστορία» από το συγκεντρωμένο πλήθος και ο μεγάλος συνθέτης δεν δίστασε να ζητήσει δημοψήφισμα για την ονομασία της Μακεδονίας, αν δεν βρεθεί λύση χωρίς τον όρο Μακεδονία στις διαπραγματεύσεις για το Σκοπιανό.

Επίθεση κατά της κυβερνητικής πολιτικής, αλλά και της πολιτικής που ασκεί ο ΣΥΡΙΖΑ άσκησε ο γγ της ΚΕ του ΚΚΕ Δημήτρης Κουτσούμπας κατά  τη διάρκεια ομιλίας του στο Εργατικό Κέντρο Σερρών.

 

Οι ευρωεκλογές της 25ης Μαΐου θα είναι το κύκνειο άσμα της κυβέρνησης δήλωσε σε ομιλία του στο Πολεμικό Μουσείο, ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ. Ο Αλέξης Τσίπρας, υπογράμμισε ότι η πρώτη πράξη της κυβέρνησής του θα είναι η ακύρωση του μνημονίου και ο τερματισμός της λιτότητας.