Του Στέλιου Σοφιανού

Οταν το δάσος τους ξαναγίνει πράσινο, θα είναι από καιρό ενήλικα. Προς το παρόν βλέπουν, μυρίζουν, αναπνέουν την καταστροφή και εμείς ελπίζουμε αυτή η πληγή στη φύση και η απώλεια στην καθημερινότητά τους να μην τα πονέσει περισσότερο – αυτά που σε τίποτα δεν φταίνε 

«Μπαμπά, πότε θα ξαναγίνει πράσινο το δάσος για να πάμε πάλι βόλτα;».

Στον δρόμο προς τον αγιασμό, πρώτη ημέρα της νέας σχολικής χρονιάς, η ερώτηση της 7χρονης ήταν μαχαιριά στην καρδιά. Που είχε ήδη αρχίσει να ματώνει (η καρδιά), καθώς ο δρόμος προς το σχολείο «περνάει» από τα πρώτα καμένα.

Τις τελευταίες εβδομάδες απέφευγα να κατευθύνομαι προς τα εκεί, τουλάχιστον υπό το φως της ημέρας. Για κάποιο λόγο θέλω να κάνω ότι δεν υπάρχουν. Και όσο δεν τα βλέπω, «δεν υπάρχουν». Είναι εκεί, όμως. Και τώρα που πηγαίνουμε κάθε πρωί στο σχολείο (όσο, τέλος πάντων, διαρκέσει αυτό), περνάμε μπροστά και δίπλα από εκείνο που έως πριν από 40 ημέρες ήταν ο αμέσως προσιτός «παράδεισος» μας. Τώρα τον κλαίμε, του κάνουμε το μνημόσυνο και ξέρουμε ότι θα ζήσουμε χωρίς αυτόν για… πόσα χρόνια είπες, μπαμπά;

Δεν της είπα. Και τι να της πω; Οτι θα είναι κοντά στα 30, όταν το δάσος ξαναγίνει όπως ήταν (και αν…) και τότε θα με πηγαίνει εκείνη βόλτα; Πώς μπορεί να το ακούσει αυτό ένα παιδί; Και πώς μπορείς να του το πεις; Εδώ καλά καλά δεν το λέμε μεταξύ μας οι μεγάλοι. Γιατί, είπαμε, κάνουμε ότι δεν το βλέπουμε.

Ομως, εκείνη, ο αδελφός της, τα δεκάδες παιδιά του δημοτικού σχολείου το βλέπουν. Και βλέπουν ότι…

Το δασάκι στο ρέμα, στην άλλη πλευρά του δρόμου, αυτό που «έκοβε» το κρύο τον χειμώνα και έκανε σκιά το καλοκαίρι, δεν υπάρχει πια.

–Το πράσινο «τείχος» γύρω από τα γήπεδα μπάσκετ, τένις και ποδοσφαίρου, επίσης.

–Το πευκόφυτο πάρκο όπου ακούμπαγε η παιδική χαρά «τους», το ίδιο. Εκεί έπαιζαν κρυφτό, εκεί έφτιαχναν σκηνές από τα πεσμένα κλαδιά που άφησε η «Μήδεια» και τις έκαναν καταφύγιο, εκεί φαντάζονταν τον εαυτό τους ήρωα σύγχρονων ή παλαιών παραμυθιών, εκεί τα μεγαλύτερα φλέρταραν ίσως για πρώτη φορά.

Τα βλέπουν, τα μυρίζουν, τα αναπνέουν, τα ζουν. Και παρ’ όλα αυτά, δείχνουν μια εντυπωσιακή ψυχραιμία, τόση που δεν τη βρίσκεις σε εμάς τους μεγάλους, παρά μόνο μπροστά τους.

Γιατί προσπαθούμε να μείνουμε ψύχραιμοι, ελπίζοντας αυτή η πληγή στη φύση και η απώλεια στην καθημερινότητά μας να μην τα πονέσει περισσότερο – αυτά που σε τίποτα δεν φταίνε.

Προσπαθούμε να τους δείξουμε ότι υπάρχουν διέξοδοι: φορτώνουμε πατίνια και ποδήλατα στο αυτοκίνητο και πάμε βόλτες αλλού, μακριά, κάπου όπου το πράσινο είναι περισσότερο από γκρι και μαύρο (σαν να ακούω να σκέφτεστε «ακόμη»…). Και εκείνα, ορμάνε στο άλλο πάρκο και στο άλλο δάσος και με το παιχνίδι τους και το γέλιο τους, μας δανείζουν λίγη από την ψυχραιμία που ώρες ώρες μας λείπει, μας χαλαρώνουν…

Παιδιά που γίνονται «πρόσφυγες» για το παιχνίδι, «μετανάστες» για λίγη χαρά μέσα στη φύση. Υπάρχουν πολύ χειρότερα, θα πείτε, και δικαίως. Αλλοι έχασαν το σπίτι τους, αλλού κάηκαν περιουσίες, άλλοτε είχαμε και παιδιά καμένα, αγκαλιά με τους γονείς, τον παππού και τη γιαγιά – για να μη μιλήσουμε για το δράμα της πραγματικής προσφυγιάς και της αναγκαστικής μετανάστευσης.

Σωστά όλα αυτά, αλλά δεν μπορείς να τα πεις σε ένα παιδί που έχασε το δάσος του. Μπορείς όμως να τα λες στον εαυτό σου, κάθε φορά που φορτώνεις τα ποδήλατα και τα πατίνια στο αυτοκίνητο για τα επόμενα… πόσα χρόνια είπες, μπαμπά;

Πηγή: Protagon.gr

Σύμφωνα με μελέτη που δημοσιεύθηκε στο CDC στις 30 Ιουλίου σχεδόν 400 παιδιά μεταξύ 12 και 17 ετών διαγνώστηκαν με καρδιακή φλεγμονή μετά τη λήψη του εμβολίου της Pfizer/BioNTech κατά του κορωνοϊού. Ενώ η μελέτη αναφέρει πως 14 παιδιά πέθαναν. 

Το 1959, τα Ηνωμένα Έθνη υιοθέτησαν τη Διακήρυξη για τα Δικαιώματα του Παιδιού που περιλαμβάνει δέκα αρχές.

Το 2018 οι Εκδόσεις Παπαδόπουλος κυκλοφορούν το βιβλίο Ένας καλύτερος κόσμος που αποτελεί την εικονογραφημένη εκδοχή της εν λόγω διακήρυξης.

Δέκα γνωστοί, Ισπανόφωνοι εικονογράφοι αναλαμβάνουν να αναπαραστήσουν την ουσία και τα μηνύματα της διακήρυξης. Ένας εικονογράφος για κάθε Δικαίωμα. Όλοι μαζί διαμορφώνουν την πιο πολύχρωμη και ευφάνταστη διακήρυξη που έγινε ποτέ!

Αν διαβάσει κανείς τα ∆ικαιώματα του Παιδιού, η απλότητά τους θα του προκαλέσει έκπληξη, σε βαθμό που μπορεί να αναρωτηθεί αν υπάρχει όντως ανάγκη αυτές οι τόσο λογικές και προφανείς ιδέες να συγκεντρώνονται και να διαφυλάσσονται μέσω μιας διεθνούς συνθήκης. ∆υστυχώς όμως, η πραγματικότητα είναι πολύ διαφορετική. Τα δικαιώματα και οι υποχρεώσεις που αφορούν τα παιδιά καταπατώνται συστηματικά σε όλο τον κόσμο. Το να γνωρίζουν τα παιδιά, αγόρια και κορίτσια, τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις τους, όπως και οι συγγενείς τους, η κοινωνία και οι κυβερνήσεις, θα συμβάλει στην αποκατάσταση μιας αξιοπρέπειας που πολλές φορές οι ενήλικοι προσβάλλουν επειδή θεωρούν τα παιδιά πιο αδύναμα άτομα.

Αυτός είναι και ο λόγος που το βιβλίο Ένας καλύτερος κόσμος αξίζει μια θέση σε κάθε παιδική βιβλιοθήκη και αποτελεί εξαιρετικό εκπαιδευτικό υλικό.

Μερικά ενδιαφέροντα στοιχεία για τη Διακήρυξη για τα Δικαιώματα του Παιδιού:

Η Διακήρυξη για τα Δικαιώματα του Παιδιού που υιοθέτησαν τα Ηνωμένα Έθνη το 1959 αποτελεί την εκτενή έκδοση της προηγούμενης διακήρυξης του 1946 που με τη σειρά της είχε αποτελέσει την αναθεωρημένη έκδοση της αρχικής Διακήρυξης για τα Δικαιώματα του Παιδιού, γνωστή και ως Διακήρυξη της Γενεύης που είχε υιοθετήσει η Κοινωνία των Εθνών το 1924. Στον πρόλογο της Διακήρυξης του 1959 αναφέρεται χαρακτηριστικά:

«Επειδή το παιδί έχει ανάγκη, λόγω της φυσικής και πνευματικής του ανωριμότητας, από ιδιαίτερη προφύλαξη και φροντίδα, συμπεριλαμβανομένης και της κατάλληλης νομικής προστασίας, τόσο πριν όσο και μετά τη γέννησή του.

[…] Επειδή η ανθρωπότητα οφείλει στο παιδί ό,τι καλύτερο έχει να δώσει.

Για αυτό τώρα η ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ

Προβαίνει σε αυτή τη Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Παιδιού για να μπορεί το παιδί να ζήσει ευτυχισμένο τα παιδικά του χρόνια και να απολαμβάνει, για το δικό του καλό και το καλό της κοινωνίας, τα δικαιώματα που περιέχονται στη Διακήρυξη».

Οι δέκα αρχές της Διακήρυξης για τα Δικαιώματα του Παιδιού του 1959 αποτέλεσαν τον κεντρικό άξονα στον οποίο βασίστηκε η σύνταξη της Σύμβασης για τα Δικαιώματα του Παιδιού (ΣΔΠ) το 1989. Η ΣΠΔ περιλαμβάνει 54 άρθρα και είναι το πρώτο δεσμευτικό νομικό έγγραφο που αναγνωρίζει τα παιδιά, αγόρια και κορίτσια, ως κοινωνικούς παράγοντες και ενεργούς κατόχους δικαιωμάτων.

 

 

 

Οι εικονογράφοι του βιβλίου Ένας καλύτερος κόσμος

Ο Jacobo Muñiz επιμελήθηκε την εικονογράφηση της σελίδας 16 που αποτελεί και το εξώφυλλο του βιβλίου. Adolfo Serra (σ. 8), Ester García (σ. 10), Elena Odriozola (σ. 12), Marco Somà (σ. 14), Violeta Lópiz (σ. 18), Marta Altés (σ. 20), Riki Blanco (σ. 22), Iban Barrenetxea (σ. 24) και Guridi (σ. 26).

Την Κυριακή 2 Σεπτεμβρίου 2018 και ώρα 19:00, στο πλαίσιο της πολιτιστικής δράσης «Από το Ζάππειο στον κήπο της ΕΡΤ» που συνδιοργανώνουν η ΕΡΤ και ο Δήμος Αγίας Παρασκευής, η δημόσια ραδιοτηλεόραση προσκαλεί τα παιδιά και τις οικογένειές τους στον κήπο του ραδιομεγάρου -με ελεύθερη είσοδο– για να απολαύσουν ένα ξεχωριστό Παιδικό Φεστιβάλ με θέμα «Αγαπώ και προστατεύω το περιβάλλον μου».

Πρόκειται για μία γιορτή για τα παιδιά, που συνδυάζει το απρόβλεπτο με το καινοτόμο, το εφευρετικό με το διασκεδαστικό, το παιχνίδι με τη γνώση, την τέχνη με τη χαρά, τη δημιουργία με την αισθητική.

Μία γιορτή για το περιβάλλον, όπου τα παιδιά θα παίξουν, θα τραγουδήσουν, θα ζωγραφίσουν.

Το μοναδικό αυτό Παιδικό Φεστιβάλ περιλαμβάνει: Θέατρο Σκιών του Ηλία  Καρελλά, θεατρική παράσταση από την ομάδα Αστροναύτες, αφήγηση παραμυθιού συνοδεία μουσικής με την Τζένη και τη Νεφέλη Σακοράφα και συναυλία με την ομάδα «Λάχανα και Χάχανα» του Τάσου Ιωαννίδη.

Επίσης, περιλαμβάνει φουσκωτά παιχνίδια, παιχνίδια συναγωνισμού και δεξιοτήτων, μπασκέτα, ποδοσφαιράκι, τρίλιζα, χώρο ζωγραφικής, ζωγραφική προσώπου και λαβύρινθο stand με τενεκεδάκια.

Συμμετέχουν: Ξυλοπόδαροι, μασκότ, εμψυχωτές, ο Μίκυ και η Μίνι, η Γοργόνα, η ομάδα Πίπη και Παφ-Πουφ με την Άννα Μερτζάνη.

Ακόμη, συμμετέχει η Εθελοντική Διασωστική Ομάδα Κρίσεων (Ε.Δ.Ο.Κ.).

Παρουσίαση: Νικόλ Λιακοσταύρου.

Οργάνωση: Γιάννα Τριανταφύλλη.

Ώρα έναρξης: 19:00

Είσοδος ελεύθερη

Το Παιδικό Φεστιβάλ μεταδίδεται απευθείας από την ΕΡΤ2, το Δεύτερο Πρόγραμμα, τους 19 Περιφερειακούς Σταθμούς της ΕΡΤ σε κάθε γωνιά της χώρας, καθώς και από τη Φωνή της Ελλάδας και το Web TV της ΕΡΤ σε όλο τον κόσμο.

25 χρόνια Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού!

Ένα παιδί που από την αρχή μεγαλώνει μέσα στη φτώχεια, μπορεί να υποστεί μακρόχρονες αρνητικές συνέπειες και σε βιολογικό επίπεδο, καθώς η φτώχεια στην πρώιμη παιδική ηλικία φαίνεται να σχετίζεται με μειωμένο όγκο του εγκεφάλου του παιδιού στην εφηβεία, πράγμα που επιδρά αρνητικά στην εγκεφαλική και νοητική ανάπτυξή του, σύμφωνα με μια νέα αμερικανική επιστημονική έρευνα.

 

Η νέα μελέτη έρχεται να επιβεβαιώσει προηγούμενα επιστημονικά ευρήματα που δείχνουν ότι η φτώχεια αυξάνει τον κίνδυνο για μειωμένες νοητικές επιδόσεις και, κατά συνέπεια, για μειωμένη απόδοση στο σχολείο. Από την άλλη, η έρευνα δείχνει ότι η σωστή ανατροφή και η συναισθηματική υποστήριξη από τους γονείς μπορεί να αποτελέσει ένα αντίβαρο και να αντισταθμίσει εν μέρει την αρνητική επίδραση της φτώχειας. Τα φτωχά παιδιά όμως, που δεν έχουν ούτε γονείς με τις κατάλληλες ικανότητες ανατροφής, βρίσκονται στην πιο μειονεκτική θέση.

 

Οι ερευνητές, με επικεφαλής την παιδοψυχίατρο Τζόαν Λούμπι της Ιατρικής Σχολής του πανεπιστημίου Ουάσιγκτον και του Νοσοκομείου Παίδων του Σεν Λιούις, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο παιδιατρικό περιοδικό του Αμερικανικού Ιατρικού Συλλόγου "JAMA Pediatrics", μελέτησαν μέσω μαγνητικής τομογραφίας την επίπτωση της φτώχειας στην ανάπτυξη του εγκεφάλου, εξετάζοντας τον όγκο της λευκής και της φαιάς ουσίας, καθώς και άλλων ζωτικών εγκεφαλικών περιοχών (ιπποκάμπου, αμυγδαλής) σε παιδιά ηλικίας έξι έως 12 ετών. Το βασικό συμπέρασμα ήταν ότι τα πιο φτωχά παιδιά είχαν γενικά μικρότερο όγκο όλων των παραπάνων εγκεφαλικών δομών.

Πηγή ΑΜΠΕ

 

Αυτή η συρρίκνωση του εγκεφάλου μπορεί συχνά να οδηγήσει σε χρόνια προβλήματα, όπως κατάθλιψη, μαθησιακές και μνημονικές δυσκολίες, και μειωμένη αντοχή στο στρες.

 

Σε σχετικό σχόλιο στο ίδιο ιατρικό περιοδικό, ο Τσαρλς Νέλσον της Ιατρικής Σχολής του πανεπιστημίου Χάρβαρντ και του Νοσοκομείου Παίδων της Βοστώνης τονίζει ότι, όπως δείχνει η νέα μελέτη, «οι πρώιμες εμπειρίες έχουν επιπτώσεις στις νευρωνικές και βιολογικές υποδομές του παιδιού με τέτοιο τρόπο που επηρεάζουν την πορεία της ανάπτυξής του και των κατοπινών επιδόσεών του».

 

«Η έκθεση σε πρώιμες αντιξοότητες της ζωής (σ.σ. λόγω της φτώχειας) πρέπει να θεωρείται εξίσου τοξική με την έκθεση στον μόλυβδο, το αλκοόλ ή την κοκαΐνη και, ως τέτοια, πρέπει να τύχει της ανάλογης προσοχής από τις αρχές της δημόσιας υγείας», πρόσθεσε.