Συνέντευξη με τον πρέσβη της Βενεζουέλας για όλα όσα συμβαίνουν στη χώρα του, την Παρασκευή 21 Ιουλίου 2017 και ώρα 17.00-19.00 στην εκπομπή Ατέχνως στην ΕΡΤopen.

Συντονιστείτε σto ραδιόφωνο της ΕΡΤopen στους 106,7 στα fm στην Αττική ή στο www.ertopen.com/radio

Η συνέντευξη θα μεταδίδεται live  ( και με εικόνα) από τη σελίδα facebook του Ηρακλή Κακαβάνη και τη σελίδα του ηλεκτρονικού περιοδικού Ατέχνως (atexnos.gr) 


Από τον Απρίλη οπότε ξεκίνησαν οι συγκεντρώσεις οι διαδηλώσεις της αντιδραστικής αντιπολίτευσης που προβάλλουν ως βασικό αίτημα την παραίτηση του σοσιαλδημοκράτη Προέδρου Νικολάς Μαδούρο, γινόμαστε καθημερινά δέκτες ειδήσεων που περιγράφουν μια τεταμένη κατάσταση.
Πολλές από αυτές χαλκευμένες ή ειδήσεις που έχουν πηγή την αντιπολίτευση .

 Η αντιπολίτευση, που ελέγχει το κοινοβούλιο (αλλά λόγω του προεδρικού συστήματος την κυβέρνηση έχει το Ενωμένο Σοσιαλιστικό Κόμμα του Ν. Μαδούρο), αντιδρά στο σχεδιασμό της κυβέρνησης για τις εκλογές στις 30 Ιούλη νέας Συντακτικής Συνέλευσης, και συνεχίζει τις βίαιες διαδηλώσεις ήδη 100 μέρες τώρα.

Επίσης, στις 16 Ιούλη είχε καλέσει τον λαό σε δημοψήφισμα για να απορρίψει την Συντακτική Συνέλευση και να απαιτήσει νέες εκλογές.
Θεωρεί τα 7,1 εκατομμύρια συμμετέχοντες στο δημοψήφισμα «εντολή για την ανατροπή της κυβέρνησης Μαδούρο» με γενική απεργία και μπλοκάρισμα στις 20 Ιούλη, με συνεχείς διαδηλώσεις πολιτικής ανυπακοής, ώστε να εμποδιστεί η διενέργεια της εκλογικής διαδικασίας για τη Συντακτική Συνέλευση.

Από την άλλη η κυβέρνηση δίνει έμφαση στην εκλογή αντιπροσώπων για τη νέα Συντακτική Συνέλευση στις 30 Ιούλη, που έχει εξαγγείλει ο σοσιαλδημοκράτης Πρόεδρος της χώρας, Νικολάς Μαδούρο και στην οποία «ο λαός θα αποδείξει ότι θέλει ειρήνη, εθνική συνεννόηση και όχι βόα και χάος».

Έως τώρα πάνω από 80 άνθρωποι έχουν σκοτωθεί σε διαδηλώσεις, οι περισσότεροι από τη βία των ένοπλων ομάδων της αντιπολίτευσης, αλλά υπάρχουν και θύματα αστυνομικών με «υπέρμετρο ζήλο», που αλληλοτροφοδοτούν τον κύκλο των βίαιων συγκρούσεων των αντιδραστικών δυνάμεων, που επιχειρούν να δημιουργήσουν συνθήκες χάους και πρόκληση ακόμα και ξένης επέμβασης.




Σε αυτή την κατεύθυνση κινείται και ο Οργανισμός Αμερικανικών Κρατών, όπου οι ΗΠΑ επιχειρούν να επιβάλουν τη λογική της επέμβασης, στο όνομα της «προάσπισης της ελευθερίας και της δημοκρατίας».

Γεγονός είναι ότι η κατάσταση στη Βενεζουέλα επιδεινώνεται λόγω της όξυνσης της καπιταλιστικής κρίσης, που δεν αποτράπηκε από τη σοσιαλδημοκρατική διαχείριση των κυβερνήσεων Τσάβες και Μαδούρο. Ταυτόχρονα, η αντιδραστική αντιπολίτευση αξιοποιεί τη λαϊκή δυσαρέσκεια για τις ελλείψεις βασικών αγαθών και έχει τη στήριξη των ΗΠΑ και άλλων ισχυρών ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, που επιδιώκουν στη Βενεζουέλα , όπως και σε άλλες χώρες της Λατινικής Αμερικής, να ανακτήσουν γεωστρατηγικά στηρίγματα και αγορές στον ανταγωνισμό με άλλες δυνάμεις, όπως η Κίνα ή η Ρωσία.

Συνέντευξη της Ζωής Κωνσταντοπούλου στη Ραδιοεφημερίδα της ERTopen με τον Νίκο Κλέτσα.
Για τη Διεκδίκηση των Γερμανικών Οφειλών, την υπόθεση του Διστόμου, τις Νομικές Ενέργειες της Δικαιοσύνης για Όλους, την υπόθεση του Χρέους, την πολιτική επικαιρότητα.

Το ηχητικό από την Συνέντευξη της Ζωής Κωνσταντοπούλου στο ραδιόφωνο της ERTopen στους 106.7 στα fm ,
στις 20 Ιουνίου 2017 εδώ:

Η Πρεσβεία της Μπολιβαριανής Δημοκρατίας της Βενεζουέλας στην Ελλάδα οργάνωσε συνέντευξη τύπου στην Αθήνα, στη διάρκεια της οποίας ο Πρέσβης της Βενεζουέλας Κος Φαρίντ Φερνάντες ενημέρωσε τους δημοσιογράφους των ελληνικών ΜΜΕ για την τρέχουσα κατάσταση στη Βενεζουέλα.


Ο Πρέσβης εστίασε στην προσπάθεια της αποσταθεροποίησης της νόμιμα εκλεγμένης κυβέρνησης του Νικολάς Μαδούρο, ο οποίος εξελέγη από το λαό της Βενεζουέλας μέχρι το 2018, μέσω της εκδήλωσης βίαιων επεισοδίων των οποίων υποκινητές είναι η δεξιά αντιπολίτευση και ξένα κέντρα πολιτικής επιρροής. Ο πρώην πρόεδρος της Εθνοσυνέλευσης Henry Ramos Allup είχε δηλώσει πως σε 6 μήνες η αντιπολίτευση θα ρίξει την κυβέρνηση, ενώ ο σημερινός πρόεδρός της Julio Borges, στις 5 Μαίου  του 2017 ζήτησε την επέμβαση των ΗΠΑ στη Βενεζουέλα.


Ο Κος Φερνάντες υπογράμμισε μεταξύ άλλων


- Τη θέση της Βενεζουέλας στον παγκόσμιο ενεργειακό χάρτη, με τη χώρα να διαθέτει ένα από τα μεγαλύτερα αποθέματα πετρελαίου στον κόσμο


- Το μοντέλο ανάπτυξης που δημιούργησε και το οποίο αποτελεί αντίβαρο απέναντι στον καπιταλισμό


- Την ανεξάρτητη και αλληλέγγυα εξωτερική πολιτική που ακολουθεί η χώρα.


Στα επεισόδια βίας, τα οποία αποτελούν τη στρατηγική της δεξιάς αντιπολίτευσης, συμμετέχουν παραστρατιωτικές ένοπλες δυνάμεις. Χρηματίζονται ανήλικοι για να κατασκευάζουν βόμβες. Οι διαδηλωτές τραυματίζουν και σκοτώνουν ειρηνικούς πολίτες που θεωρούν πως είναι Τσαβίστας, επιτίθενται σε στρατιωτικές βάσεις, στο ανώτατο δικαστήριο, σε δημόσιες δομές λειτουργίας, όπως μαιευτήρια, αποθήκες φαρμάκων, κτλ.


Παράλληλα σε επικοινωνιακό επίπεδο η αντιπολίτευση έχει ξεκινήσει μια εκστρατεία ψεύδους στα εγχώρια και ελεγχόμενα από αυτή ΜΜΕ αλλά και στη Δύση, αρνούμενη το διάλογο, παρά τις συνεχείς εκκλήσεις όχι μόνο της Κυβέρνησης Μαδούρο, αλλά και  διεθνών προσωπικοτήτων.


Συνεχίζοντας την ενημέρωση ο Πρέσβης είπε πως μπροστά σε αυτή την κατάσταση ανωμαλίας ο Πρόεδρος Νικολάς Μαδούρο πήρε την πρωτοβουλία, η οποία απορρέει από το Σύνταγμα της χώρας, να συγκληθεί Εθνική Συντακτική Συνέλευση, η οποία θα διασφαλίσει τις κοινωνικές κατακτήσεις του λαού της Βενεζουέλας. Στις 30 Ιουλίου θα διεξαχθούν οι εκλογές οι οποίες θα αναδείξουν τα 544 μέλη της, τα οποία θα προέρχονται από όλες τις πληθυσμιακές και επαγγελματικές τάξεις της χώρας, αγρότες, ψαράδες, φοιτητές, συνταξιούχοι, αυτόχθονες ιθαγενείς, εργαζόμενοι, επιστήμονες, επαγγελματίες, μικροί, μεσαίοι και μεγάλοι επιχειρηματίες. Οι 9 βασικοί άξονες της Εθνικής Συντακτικής Συνέλευσης είναι:


1. Η εδραίωση της ειρήνης, η απομόνωση της βίας και η επιβεβαίωση των αξιών της δικαιοσύνης,της ισότητας, της ελευθερίας και της συμμετοχής.


2. Επέκταση και τελειοποίηση ενός νέου "μετά πετρελαϊκού" οικονομικού συστήματος, χωρίς αποκλεισμούς.


3. Να μπουν στο σύνταγμα όλες οι Μεγάλες Αποστολές που δημιουργήθηκαν από τον Κομαντάντε Ούγκο Τσάβες και την Επανάσταση και αφορούν στη στέγαση, στην υγεία, στην παιδεία, στον πολιτισμό.


4.Η ενίσχυση της απονομής δικαιοσύνης για τηνη ασφάλεια και ενίσχυση του λαού.


5. Να συνταγματοποιηθούν οι νέες μορφές συμμετοχικής και άμεσης δημοκρατίας.


6. Η υπεράσπιση της εθνικής κυριαρχίας και απόρριψη παρεμβατισμών.


7. Η υπεράσπιση της πολιτιστικής ταυτότητας του βενεζουελάνουκαι της πολιτιστικής ποικιλομορφίας.


8. Η διασφάλιση του μέλλοντος με τις εγγυήσεις των δικαιωμάτων και υποχρεώσεων της Βενεζουέλας.


9. Η προστασία του περιβάλλοντος για την επιβίωση για την επιβίωση του ανθρώπινου είδους, έτσι που έχει παρουσιασθεί στο Σχέδιο του Έθνους του Κομαντάντε Ούγκο Τσάβες.


Η ενημέρωση των δημοσιογράφων έκλεισε με την προβολή βίντεο τα οποία δίνουν μια απάντηση στην προκατασκευασμένη εγχώρια και διεθνή προπαγάνδα και με ερωτήσεις από τη μεριά των δημοσιογράφων.

Η διαχρονική και σημαντική συμβολή της ΕΡΤopen στην ενημέρωση και στην αξιοπρέπεια των εργαζομένων της ΕΡΤ επισημάνθηκε για άλλη μία φορά.

Σήμερα ο πρώην υπουργός οικονομικών παραχώρησε αποκλειστική συνέντευξη στην ΕΡΤ3. Αναφέρθηκε ιδιαίτερα στον αγώνα των αγωνιζόμενων εργαζομένων της ΕΡΤ, στη σημασία και στη συμβολή της ΕΡΤopen.
Έδωσε ιδιαίτερη έμφαση στον αγώνα αυτόν, στην προσπάθεια για ελεύθερη και αντικειμενική ενημέρωση ως πρότυπο λειτουργίας για την σημερινή ΕΡΤ.

Δείτε το απόσπασμα:

Ο Νίκος Χουντής ευρωβουλευτής της Λαϊκής Ενότητας, στο ραδιόφωνο της ERTopen και στην ενημερωτική εκπομπή ραδιοεφημερίδα, που επιμελείται και παρουσιάζει ο Νίκος Κλέτσας, στους 106.7 στα fm στην Αττική και διαδικτυακά σε ολόκληρο τον κόσμο στην ιστοσελίδα: www.ertopen.com/radio .

O ευρωβουλευτής της ΛΑΕ Νίκος Χουντής, μιλάει στη συνέντευξη για τις διεθνείς οικονομικές και πολιτικές εξελίξεις, όπως μεταξύ άλλων για την Συμφωνία CETA ΕΕ-Καναδά, όπου υπογραμμίζει ότι, "Η ελληνική Βουλή πρέπει να συνταχθεί με τις εκατομμύρια φωνές των Ευρωπαίων και Καναδών πολιτών που απορρίπτουν τη CETA", καθώς επίσης για την 2η Αξιολόγηση, την πώληση των 14 περιφερειακών αεροδρομίων της Ελλάδας στην Fraport και την εκποίηση της δημόσιας περιουσίας και την εναλλακτική των καταστροφικών πολιτικών των Μνημονίων και του ευρωμονόδρομου που παρουσιάζουν τα συστημικά ΜΜΕ.

Ακούστε εδώ το ηχητικό απόσπασμα της συνέντευξης του κ. Νίκου Χουντή
την Πέμπτη 16 Φεβρουαρίου 2017, στην ERTopen :

Μια συζήτηση με τον Παλαιστίνιο πρέσβη και πρύτανη των Αράβων πρεσβευτών στην Αθήνα, Μαρουάν Εμίλ Τουμπάσι, λίγες ώρες πριν η Κνεσέτ (ισραηλινή Βουλή) ψηφίσει τον επίμαχο νόμο περί αναδρομικής νομιμοποίησης παράνομων εβραϊκών οικισμών σε ιδιόκτητες παλαιστινιακές εκτάσεις στη Δυτική Οχθη.

πηγή: Εφημερίδα των Συντακτών Συναντήσαμε τον Παλαιστίνιο πρέσβη και πρύτανη των Αράβων πρεσβευτών στην Αθήνα, Μαρουάν Εμίλ Τουμπάσι, λίγες ώρες πριν η Κνεσέτ (ισραηλινή Βουλή) ψηφίσει τον επίμαχο νόμο περί αναδρομικής νομιμοποίησης παράνομων εβραϊκών οικισμών σε ιδιόκτητες παλαιστινιακές εκτάσεις στη Δυτική Οχθη.

Συζητήσαμε για την πολιτική του Ισραήλ και του νέου προέδρου των ΗΠΑ, τις προκλήσεις στην ειρηνευτική διαδικασία, την τρομοκρατία και τις προσδοκίες της Παλαιστινιακής Αρχής (Π.Α.) από τη διεθνή κοινότητα και την Ελλάδα.

• Μετά την εκλογή Τραμπ –ο οποίος έχει αφήσει ανοιχτό το ενδεχόμενο μεταφοράς της αμερικανικής πρεσβείας από το Τελ Αβίβ στην Ιερουσαλήμ– το Ισραήλ προωθεί επέκταση του εποικισμού στην Ανατολική Ιερουσαλήμ και στη Δυτική Οχθη, παρά το πρόσφατο καταδικαστικό ψήφισμα του ΟΗΕ. Πώς θα αντιδράσει η Π.Α.;

Η πολιτική του εποικισμού παραβιάζει τους κανόνες του διεθνούς δικαίου, πρωτίστως τις Συμβάσεις της Γενεύης. Οι Ισραηλινοί άρχισαν τους εποικισμούς με μικρούς θύλακες, που σήμερα έφθασαν να είναι ολόκληρες πόλεις, ειδικά στη Δυτική Οχθη.

Η πολιτική τους είναι ξεκάθαρη: έφυγαν μονομερώς από τη Λωρίδα της Γάζας και την κράτησαν πολιορκημένη, διέκοψαν τη γεωγραφική της συνέχεια με τη Δυτική Οχθη –που ήταν διασφαλισμένη από το 1993 και τη Συμφωνία του Οσλο– και είπαν: Ας την καταπιεί η θάλασσα. Κυριολεκτικά.

Στη Δυτική Οχθη, το άλλο μισό των παλαιστινιακών εδαφών, αυξήθηκε ραγδαία ο ρυθμός εποικισμού.

Το αποτέλεσμα είναι το Ισραήλ να κατέχει σήμερα το 60% της Δυτικής Οχθης, μέσω οικισμών, στρατοπέδων, περιοχών όπου απαγορεύεται η είσοδος Παλαιστινίων, καθώς και τον έλεγχο του 87% της Κοιλάδας του Ιορδάνη, όπου επικεντρώθηκαν οι αγροτικοί εποικισμοί.

Εκεί παράγονται τα περισσότερα προϊόντα που εξάγονται στην Ευρώπη, τα οποία συμπεριελήφθησαν στο ψήφισμα του Ευρωκοινοβουλίου για απαγόρευση εισαγωγών.

Τώρα φτάσαμε στο σημείο οι Ισραηλινοί έποικοι να αριθμούν περί τους 600.000-700.000 στη Δυτική Οχθη, απαρτίζοντας το 20% του πληθυσμού.

Στη δε περιοχή της Ιερουσαλήμ, η οποία σχεδόν πολιορκείται από εποικιστικούς θύλακες και το «τείχος της ντροπής», αποτελούν το 60%.

Αυτός είναι ο στόχος, το αποικιοκρατικό σχέδιο που μετέτρεψε τη στρατιωτική κατοχή, η οποία άρχισε το 1967, σε αποικιοκρατική κατοχή, με τη μεταφορά εποίκων από το Ισραήλ σε περιοχές του παλαιστινιακού κράτους, κατά παράβαση του διεθνούς δικαίου.

Σήμερα δεν υποφέρουμε μόνον από τις πολιτικές της κατοχής, αλλά κυρίως από τις πρακτικές χουλιγκανισμού και βίας των ίδιων των Ισραηλινών εποίκων.

Ολα αυτά τα εγκλήματα γίνονται υπό τη σιωπή της διεθνούς κοινότητας. Κατά τη διάρκεια των 24 χρόνων διαπραγματεύσεων με τους Ισραηλινούς, με τους οποίους έχουμε υπογράψει πάρα πολλές συμφωνίες, αυτοί δεν διαπραγματεύονταν, αλλά δημιουργούσαν τετελεσμένα επί του εδάφους, όπως με την αλλαγή του χαρακτήρα της Ιερουσαλήμ σε εντελώς εβραϊκό και, βέβαια, με τον νόμο για ένωση της Ανατολικής και Δυτικής Ιερουσαλήμ και τη δημιουργία της ενιαίας Ιερουσαλήμ.

Γι’ αυτό ακούμε με πολύ ανησυχία όσα ειπώθηκαν για αναγνώρισή της από τη νέα ηγεσία της Αμερικής ως πρωτεύουσας του Ισραήλ.

Το θέμα της Ιερουσαλήμ έχει συμφωνηθεί ότι θα συζητηθεί στα τελικά στάδια των διαπραγματεύσεων. Συνεπώς, αυτή η προοπτική έρχεται σε αντίθεση με τη διεθνή νομιμότητα.

Απ’ ό,τι φαίνεται, τα λόγια δεν μεταφέρονται τόσο απλά στην πράξη. Πιστεύω ότι η αμερικανική πολιτική, αυτή που είναι φανερή, εφαρμόζεται παγίως.

Ακούσαμε πριν από μερικές ημέρες την άποψη της νέας κυβέρνησης των ΗΠΑ για τον εποικισμό, με την ανακοίνωση ότι δεν βλέπει ως εμπόδιο την ύπαρξη των εποικισμών, αλλά την επέκτασή τους.

Κι αυτό φάνηκε και στην τελευταία απόφαση του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, στην οποία ούτε η Αμερική [επί προεδρίας Ομπάμα] άσκησε βέτο.

• Στις 15 Φεβρουαρίου ο Ισραηλινός πρωθυπουργός γίνεται δεκτός στον Λευκό Οίκο, ενώ μέχρι σήμερα δεν έχει υπάρξει επίσημη επαφή της αμερικανικής με την παλαιστινιακή πλευρά. Ποιες μπορεί να είναι οι προσδοκίες της Π.Α. από την προεδρία Τραμπ;

Τις τελευταίες ημέρες υπήρξε μια ανεπίσημη αντιπροσωπεία στις ΗΠΑ, που είχε πολύ σημαντικές συνομιλίες με αξιωματούχους της νέας κυβέρνησης.

Αποτέλεσμα αυτών ήταν η αμερικανική ανακοίνωση για την επέκταση των οικισμών. Βλέπουμε σε αυτήν ένα βήμα προς τη σωστή κατεύθυνση, όχι όμως αρκετό.

Ο Ντόναλντ Τραμπ είχε ήδη επαφές με Αραβες ηγέτες, π.χ. της Ιορδανίας και της Σαουδικής Αραβίας. Πιστεύουμε ότι του επεσήμαναν την επικινδυνότητα της μεταφοράς της αμερικανικής πρεσβείας στην Ιερουσαλήμ, επειδή η Ιερουσαλήμ δεν αφορά μόνον πνευματικά τους Παλαιστίνιους.

Εάν συμβεί αυτό, σημαίνει ότι η κατάσταση σε ολόκληρη την περιοχή θα αλλάξει, με τρόπο που ούτε εμείς μπορούμε να προβλέψουμε.

Θα ενισχύσει την τρομοκρατία, στην οποία αντιτιθέμεθα, γιατί υποφέρουμε από αυτήν. Δεν θέλουμε να δώσουμε σε καμιά πλευρά δικαιολογία για ακραίες θέσεις και περαιτέρω τρομοκρατία και βία.

Μας φτάνει η οργανωμένη τρομοκρατία ενός κράτους, η κατοχή, που είναι από μόνη της έγκλημα κατά της ανθρωπότητας.

Το «Ισλαμικό κράτος» και άλλες οργανώσεις που δρουν στη Μέση Ανατολή χρησιμοποιούν το Ισλάμ ως αφορμή. Βέβαια, δεν είναι αυτός ο πραγματικός λόγος.

Είναι έκφραση μιας πολιτικο-οικονομικής διαμάχης για το πετρέλαιο, για την οικονομία, για τον έλεγχο της περιοχής.

Αυτός που επωφελείται περισσότερο είναι το Ισραήλ, γιατί θα μείνει το πιο δυνατό κράτος στην περιοχή. Εκανε οποιαδήποτε από αυτές τις οργανώσεις, που λένε ότι κόπτονται για την Ιερουσαλήμ, κάτι εναντίον του Ισραήλ;

• Ποιοι άλλοι επωφελούνται από αυτήν την κατάσταση;

Ολες οι αλλαγές που συντελούνται στην περιοχή ωφελούν κατά κύριο λόγο το Ισραήλ. Με τη λεγόμενη «αραβική άνοιξη», είναι το μόνο που ωφελείται. Είμαστε υπέρ της δημοκρατίας στις αραβικές χώρες και σε ολόκληρο τον κόσμο.

Ομως αυτή η ανάγκη για δημοκρατία στον αραβικό κόσμο έγινε αντικείμενο εκμετάλλευσης από άλλες δυνάμεις, που έχουν άλλα συμφέροντα στην περιοχή.

Την καταστροφή της κρατικής οντότητας στις αραβικές χώρες. Την εξάντληση των αραβικών στρατευμάτων. Να σύρουν την περιοχή σε εμφύλιους και εθνικιστικούς πολέμους. Και βέβαια την κυριαρχία στις πηγές του πετρελαίου, της ενέργειας και του νερού, την αλλαγή του γεωπολιτικού χάρτη της περιοχής.

• Οι ευρύτερες ανακατατάξεις στη Μέση Ανατολή πώς επηρεάζουν το παλαιστινιακό ζήτημα;

Φέτος συμπληρώνονται 50 χρόνια ισραηλινής κατοχής και 100 χρόνια από τη Διακήρυξη Μπάλφουρ, με την οποία οι Βρετανοί έδωσαν αυτήν την πατρίδα στους Εβραίους και ιδρύθηκε το κράτος του Ισραήλ, πλην όμως στη βάση του ψηφίσματος 181 του ΟΗΕ, που προέβλεπε τη δημιουργία δύο κρατών, με σύνορα διαφορετικά από εκείνα που διαμορφώθηκαν το 1967.

Υπάρχει μόνον ένα μονοπάτι για ειρήνη και σταθερότητα στην περιοχή, με τη δημιουργία ενός ανεξάρτητου παλαιστινιακού κράτους.

Είμαστε υπέρ της ελευθερίας όλων των λαών, με αυτοδιάθεση. Οπως είμαστε υπέρ του κυπριακού λαού και της ελευθερίας του να αποφασίσει για τα δικά του θέματα με βάση το διεθνές δίκαιο.

Οπως στηρίξαμε τις διαπραγματεύσεις που έγιναν με το Ιράν και τη διεθνή κοινότητα, με τις οποίες επιτεύχθηκε μια λύση. Κάτι που συνέβη και στα Βαλκάνια και στη Νότια Αφρική.

Το ερώτημα στο παλαιστινιακό ζήτημα, που «φλέγεται» εδώ και πάρα πολλά χρόνια, είναι γιατί δεν ελήφθη καμία απόφαση κατά του Ισραήλ.

Το βασικό μας αίτημα είναι να τιμωρηθεί η παράνομη κατοχή, να υπάρξει ένας διεθνής περιορισμός και να απομονωθούν οι πολιτικές της κατοχής. Δεν νοείται στην ιστορική στιγμή που ζούμε να υπάρχει ένα κράτος που θεωρεί εαυτόν υπεράνω της διεθνούς νομιμότητας.

• Πιστεύετε ότι η λύση των δύο κρατών παραμένει βιώσιμη και, εάν ναι, για πόσο ακόμη;

Εκτιμώ ότι αυτή τη στιγμή διακυβεύεται, εξαιτίας της επέκτασης της αποικιοκρατικής επιχείρησης του Ισραήλ στα κατεχόμενα παλαιστινιακά εδάφη.

Το ερώτημα είναι ποια είναι η εναλλακτική λύση και ποια η ευθύνη της διεθνούς κοινότητας ως προς την ειρήνη και την ασφάλεια στον κόσμο και στην περιοχή. Θα αναλάβει την ευθύνη για τις συνέπειες από την εγκατάλειψη της λύσης των δύο κρατών, που θα μας οδηγήσει στο άγνωστο; Λύση ενός κράτους; Λύση Απαρτχάιντ;

Η γενιά μου πίστεψε στην ειρήνη και στη λύση των δύο κρατών. Ηταν συμβιβασμός από πλευράς μας για χάρη της ειρήνης, όχι μόνον για τις επόμενες δικές μας γενιές, αλλά και αυτές των Ισραηλινών. Να σωθεί η περιοχή. Να μπει τέλος στην ατέρμονη αιματοχυσία.

Το ερώτημα όμως είναι τι θέλουν οι Ισραηλινοί. Κοιτάζοντας κανείς τη σημερινή ισραηλινή κυβέρνηση, διαπιστώνει ότι είναι κυβέρνηση εποίκων. Εξι υπουργοί της είναι έποικοι.

Ο πρόεδρος της ισραηλινής Βουλής είναι έποικος. Και σε καθημερινή βάση λένε ότι θέλουν να επεκταθεί η επιχείρηση αποικιοκρατίας.

Κάναμε πολλές θυσίες, αποδεχόμενοι μόνο το 22% της ιστορικής γης της Παλαιστίνης για το ανεξάρτητο κράτος μας.

Στον αντίποδα, όμως, τι θυσίασαν οι Ισραηλινοί; Τι θέλουν; Και την πίτα ολόκληρη και τον σκύλο χορτάτο;

• Φοβάστε ριζοσπαστικοποίηση στα παλαιστινιακά εδάφη;

Η γενιά μας πίστευε στην ειρήνη. Δεν ξέρω τι θα γίνει με τις επόμενες γενιές. Οι γιοι μου, για παράδειγμα, έχουν στους τοίχους των σπιτιών τους εικόνες της Γιάφα και της Χάιφα – από τη Γιάφα παρεμπιπτόντως είναι η καταγωγή μου, ο παππούς μου και ο πατέρας μου γεννήθηκαν εκεί και εξαναγκάστηκαν να φύγουν το 1948.

Αποδεχθήκαμε ότι τώρα αποτελούν μέρος του Ισραήλ, υπό την προϋπόθεση ίδρυσης ενός κυρίαρχου παλαιστινιακού κράτους. Ομως μέχρι πότε ο κόσμος θα συνεχίσει να θυσιάζεται;

Αυτή είναι η ευκαιρία για την ισραηλινή κοινωνία, για την ισραηλινή ηγεσία, να ξυπνήσει και να δει ότι υπάρχει μόνον ένας δρόμος για την επίτευξη ειρήνης στην περιοχή, όχι μόνον με τους Παλαιστίνιους. Κι αυτός δεν είναι ούτε η κατοχή ούτε η καταπίεση. Εσείς οι Ελληνες υποφέρατε υπό την κατοχή σε ορισμένες περιόδους.

Πολεμήσατε κατά των κατακτητών και κατά της δικτατορίας. Πρέπει να αποτινάξουμε την κατοχή και το Ισραήλ να ζήσει ειρηνικά, όπως θέλουμε κι εμείς.

Είναι ο μοναδικός τρόπος συνύπαρξης στην περιοχή. Πρέπει, όμως, να ανοίξουν το μυαλό τους και να δουν το μέλλον, πού οδηγεί το Ισραήλ, προς ποια κατεύθυνση, ενόσω επιμένουν να διατηρούν την κατοχή. Κάποιοι θεωρούν το Ισραήλ ένα από τα δημοκρατικά κράτη.

Πώς γίνεται ένα κράτος που επιβάλλει την κατοχή και παραβιάζει τη διεθνή νομιμότητα να είναι δημοκρατικό; Δεν υπάρχει αντίφαση μεταξύ δημοκρατίας και κατοχής;

Πιστεύω ότι ένα κράτος, που επιβάλλει την κατοχή, δεν μπορεί να είναι ποτέ δημοκρατικό ή ότι ένας λαός δεν μπορεί να είναι ή να αισθάνεται ελεύθερος, ενόσω έχει υπό κατοχή άλλους λαούς.

• Επειτα από χρόνια ανοιχτής ρήξης, Φάταχ και Χαμάς κατέληξαν σε συμφωνία για τον σχηματισμό κυβέρνησης εθνικής ενότητας και μελλοντικές εκλογές. Ποια είναι τα επόμενα βήματα;

Aποφασίσαμε στη Μόσχα ότι ο πρόεδρος θα συγκροτήσει κυβέρνηση εθνικής ενότητας. Βρίσκονται σε εξέλιξη διαβουλεύσεις στη Ραμάλα και στη Γάζα.

Μιλάμε με τη Χαμάς, θα συναντηθούμε στο Κάιρο, όπως κάναμε σε άλλες αραβικές χώρες. Μιλάμε με τους Τούρκους, με πολλούς παίκτες που έχουν επιρροή στη Χαμάς, επειδή το εθνικό μας συμφέρον απαιτεί ενότητα για να αντιμετωπίσουμε αυτή την αποικιοκρατική εποικιστική επιχείρηση κατά του λαού μας και της γης μας.

Προ ημερών αποφασίστηκε η διεξαγωγή δημοτικών εκλογών τον Μάιο. Ο πρόεδρος θα συγκαλέσει επίσης το Παλαιστινιακό Εθνικό Συμβούλιο για την εκλογή νέου εκτελεστικού συμβουλίου της «Οργάνωσης για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης».

Αυτό θα μας οδηγήσει σε βουλευτικές και προεδρικές εκλογές. Το έχουμε συζητήσει εδώ και καιρό με τη Χαμάς και ελπίζω να το αποδεχθούν και να πάνε ένα βήμα παραπέρα, ως παλαιστινιακή οργάνωση, λαμβάνοντας υπόψη το συμφέρον της Παλαιστίνης περισσότερο από τους ένθεν κι ένθεν δεσμούς τους. Μιλώ για τη Μουσουλμανική Αδελφότητα.

• Εχετε κάποιο μήνυμα για την ελληνική κυβέρνηση;

Εχουμε μακρές και πάντα καλές σχέσεις, που είναι προς όφελος και των Παλαιστινίων και των Ελλήνων. Φυσικά είμαστε ικανοποιημένοι με τη στάση της φιλικής προς εμάς κυβέρνησης στην Ελλάδα για την αποαποικιοποίηση της Παλαιστίνης, το θέμα των παράνομων οικισμών στα κατεχόμενα εδάφη της Παλαιστίνης, την επίτευξη της λύσης των δύο κρατών και όλων των άλλων θεμάτων που θα πρέπει να επιλυθούν, όπως το προσφυγικό βάσει της απόφασης 194 του ΟΗΕ.

Ανέκαθεν είχαμε τη στήριξη της ελληνικής κυβέρνησης στους διεθνείς οργανισμούς, ιδιαίτερα τελευταία στο αίτημά μας για ένταξη σε αυτούς.

Ομως ελπίζω ότι η ελληνική κυβέρνηση, ως αποτέλεσμα της προσήλωσης στη λύση των δύο κρατών, όπως αναγνωρίζει το κράτος του Ισραήλ –που αποτελεί μέρος αυτής της αρχής– θα αναγνωρίσει το άλλο μέρος της: το κράτος της Παλαιστίνης, βάσει της απόφασης που έλαβε το ελληνικό Κοινοβούλιο, τον περασμένο Σεπτέμβριο.

Ελπίζουμε οι φίλοι μας στην Ευρώπη να πάρουν την πρωτοβουλία –όπως έκανε η Σουηδία– να αναγνωρίσουν το κράτος της Παλαιστίνης.

Γιατί αυτός είναι ο μοναδικός τρόπος να διασωθεί ή να εφαρμοστεί η λύση των δύο κρατών. Είμαστε ευχαριστημένοι με τις σχετικές αποφάσεις στα περισσότερα ευρωπαϊκά Κοινοβούλια. Ομως στην ελληνική Βουλή ήταν μοναδική, γιατί ελήφθη ομοφώνως. Γεγονός το οποίο εκτιμούμε πολύ.

H Ραχήλ Μακρή σε μία εφ' όλης της ύλης συνέντευξη, με την δημοσιογράφο Ευα Μαυρογένη στο ραδιόφωνο της ERTopen στους 106.7 στα FM στην Αττική και διαδικτυακά στο www.ertopen.com σε ολόκληρο τον κόσμο.


Ακούστε το ενδιαφέρον ηχητικό απόσπασμα της εκπομπής εδώ:

Κάθε Τρίτη και Πέμπτη, στις 8:00 το πρωί, η ΕΡΤopen 106.7 και ο Δημήτρης Παναγούλης σας ενημερώνουν για ό,τι συμβαίνει στην πολιτική και την κοινωνία. Αυτή την Τετάρτη 18/1 εκτάκτως, τηλεφωνικά ο  κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ, Νίκος Ξυδάκης.

Η Ζωή Κωνσταντοπούλου φιλοξενείται απόψε στις 8 , στην εκπομπή της Μαρίας Κωνσταντοπούλου σε μια συνέντευξη εφ όλης της ύλης.

 «Μπλοκάκι έχεις; Γιατί αν δεν έχεις δεν χρειάζεται να κάνουμε τη συνέντευξη».





Αυτά ήταν τα λόγια της αρχισυντάκτριας του σάιτ της εφημερίδας Documento στους υποψήφιους εργαζόμενους, που μετά από τον ντόρο που δημιουργήθηκε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, αφεντικό και παρατρεχάμενοι διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους, ότι ουδείς εργαζόμενος δουλεύει εκεί με απεχθείς όρους. Και το διατυμπανίζουν κυρίως μέσω προσωπικών, χυδαίων επιθέσεων στην εργαζόμενη που τόλμησε να πει ότι τα επίδοξα μέσα της μαχητικής και ανεξάρτητης δημοσιογραφίας, είναι ακόμα μια κόπια των καλά εδραιωμένων μιντιακών γαλερών –μόνο λίγο πιο αριστερά μπαταρισμένη.

Στα χυδαία και σεξιστικά σχόλια των εργαζομένων Παναγιώτη Φρούντζου και Τάσου Θεοδωρόπουλου, που σαν πιστά σκυλιά των αφεντικών τους, έσπευσαν να τα υπερασπιστούν με όλους τους επαίσχυντους τρόπους, φαίνεται σαν να μην προτάθηκαν ποτέ εξευτελιστικοί μισθοί για εργασία στο σάιτ της Documento. Σαν καμία συμφωνία να μην παραβιάζει την εργατική νομοθεσία. Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, καταβλήθηκε ιδιαίτερος κόπος και προσπάθεια, ώστε η άνεργη συνάδελφος που επωνύμως κατέθεσε την προσωπική εμπειρία, χωρίς να κατονομάσει ή να προσβάλλει κανέναν, να παρουσιαστεί ως «μωρή και ατάλαντη», «κωλόπαιδο», «πατσαβούρα», «λέρα και όχι γαλέρα», (sic) και άλλα, προφανώς ενδεικτικά του ήθους των αυτόκλητων υπερασπιστών του αφεντικού.




Η σφοδρότητα και χυδαιότητα των επιθέσεων προς τη συνάδελφο δεν μπορεί παρά να είναι σε άμεση συνάρτηση με δύο βασικά χαρακτηριστικά της: τη μακροχρόνια ανεργία και το γεγονός πως είναι γυναίκα. Το πρώτο αποτέλεσε τη βάση για την αμφισβήτηση της επαγγελματικής της πορείας ακόμα και την απαξίωση των δημοσιογραφικών της ικανοτήτων. Μάλιστα, ο Κώστας Βαξεβάνης (στο εξής: «καπετάνιος γαλέρας», μιας που φαίνεται να το προτιμά) την «γκούγκλαρε» και κατάφερε να βρει μόνο την καταγγελία της για το νέο του μαγαζί. Ξεχνάει μάλλον ο καπετάνιος τον καιρό (2009) που της παραχώρησε ευχαρίστως συνέντευξη για να προωθήσει την δική του δημοσιογραφική καριέρα. Αλλά έτσι φαίνεται χτίζονται οι καριέρες εν γένει: με τη λήθη. Την λησμονιά της ευγένειας, της συναδελφικής αλληλεγγύης, του σεβασμού.




Η παράμετρος του φύλου της δεν είναι λιγότερο σημαντική. Είναι απορίας άξιο τι θα συνέβαινε και πώς θα ενορχηστρωνόταν η επίθεση αν η συνάδελφος δεν ήταν γυναίκα. Ο σεξισμός δεν είναι μόνο ένα φαινόμενο (και) των χώρων δουλειάς είναι επίσης και τρόπος εδραίωσης στους χώρους δουλειάς. Ένα χαρακτηριστικό, συχνά, των «επιτυχημένων» (αντρών) αλλά και η ίδια η μέθοδος της «επιτυχίας». Φαίνεται πως οι επικριτές της συναδέλφου τα γνωρίζουν καλά αυτά και γι’ αυτό τα μεταχειρίζονται.

Ύστερα από όλα αυτά, ένα ερώτημα αναδύεται αυτόματα: ποιες είναι οι ποινές για τους συναδέλφους που προέβησαν στις εξευτελιστικές επιθέσεις; Πού είναι τα πειθαρχικά των Ενώσεών τους να απαιτήσουν εξηγήσεις για την –τουλάχιστον- αντιδεοντολογική τους στάση; (Για αξιοπρέπεια δεν ρωτάμε καν).



Κλείνοντας, μια μικρή επανάληψη

Ο καπετάνιος και τα ναυτάκια του, (όχι πολλά, αλλά πάντως βροντόφωνα), δεν εξαπέλυσαν μόνο χυδαίες επιθέσεις στην συνάδελφο. Είπαν, επιπλέον, και κατάφωρα, ασυνάρτητα ψέματα. Έσπευσαν να διαβεβαιώσουν για σύννομες και αξιοπρεπείς εργασιακές συνθήκες και εμείς αναρωτιόμαστε αν το έκαναν από δόλο ή από βλακεία. Για την πρώτη περίπτωση γνωρίζουμε πως ό,τι και αν πούμε, το αυτί τους δεν πρόκειται να ιδρώσει. Αν όμως ισχύει το δεύτερο και αμέλησαν να κάνουν καλά το ρεπορτάζ τους, έχουμε την (δημοσιογραφική) υποχρέωση να τους ενημερώσουμε, τουλάχιστον, για τις πραγματικές διαθέσεις των αφεντικών τους. Μπας και έρθουν την επόμενη φορά καλύτερα διαβασμένοι.

Το σάιτ θα προσλάμβανε αρχικά 6 μπλοκάκια, στο σύνολο 9 συντακτών. Προσέφερε στους μελλοντικούς εργαζομένους μισθό 600 ευρώ μικτά και διαβεβαιώσεις για 480 καθαρά. Λογιστικά ωστόσο τα κουκιά δεν έβγαιναν. Στην απαίτηση των εργαζομένων την πρώτη μέρα της δουλειάς τους να μιλήσουν ξανά με λογιστή της εφημερίδας για να διαβεβαιώσει για τον μισθό παρουσία όλων, προέκυψε ότι ο καθαρός μισθός για 8ωρο (τουλάχιστον) πενθήμερο, κυλιόμενο, με 1 ή 2 σαββατοκύριακα το μήνα και με ρεπό αδιευκρίνιστο, ήταν όχι 480 αλλά 330.

Στις ενστάσεις των εργαζομένων, οι προϊστάμενοι τους προέτρεψαν να βρουν και άλλη δουλειά για να συμπληρώνουν το εισόδημά τους. Ο λογιστής επέμενε πως οι εργαζόμενοι στην εταιρεία κοστίζουν 600 ευρώ και καλά θα κάνουν να μάθουν πως αυτός είναι ο μισθός τους: για το εάν στο τέλος, τους απομένουν στα χέρια περίπου τα μισά τα φταίει το φορολογικό πλαίσιο και η μαύρη μας η μοίρα, η εταιρεία δεν φέρει πάντως καμία ευθύνη. 

Ύστερα από ατελέσφορες διαπραγματεύσεις, περίπου η μισή ομάδα του σάιτ αποχώρησε από την συνάντηση. Το δίλημμα τέθηκε εκβιαστικά, στην βάση του «αυτά είναι τα δεδομένα, δέχεστε ή μην μας τρώτε το χρόνο». Ο χρόνος όμως μέτραγε αντίστροφα ήδη για το σάιτ, που έπρεπε άμεσα να είναι στον αέρα. Με την αποχώρηση τεσσάρων ατόμων, προτάθηκε στους εναπομείναντες 2 εργαζομένους με μπλοκάκι υψηλότερος μισθός (500 ε) και μισθολόγιο. Αυτή η στοιχειώδης παραχώρηση, θεωρήθηκε από τους αποχωρήσαντες ως μια πρώτη νίκη. 

Μπορούν να επαίρονται σήμερα στην Documento ότι δεν υπάρχουν εργαζόμενοι πια αναγκασμένοι σε μισθούς απελπισίας και ανάγκης, χαμηλότερους της ΕΣΣ και υποχρεωμένοι να παριστάνουν τους ελεύθερους επαγγελματίες, ενώ εργάζονται για έναν και μοναδικό εργοδότη που δεν διστάζει να τους εξοντώνει με την αιτιολογία του «απρόβλεπτου, απαιτητικού αλλά και συναρπαστικού» δημοσιογραφικού επαγγέλματος. Αν αυτό είναι αλήθεια, και μένει να ελεγχθεί, δεν συνέβη γιατί το αφεντικό τρελάθηκε και τα δίνει όλα τζάμπα. Αλλά γιατί υπήρξαν εργαζόμενοι που αποφάσισαν πως ακόμα και οι 70 μήνες ανεργίας τους δεν είναι αρκετοί για να ξεπουλήσουν την αξιοπρέπεια και την ηθική και να αποτελέσουν ακόμα μια επιβεβαίωση για τα αφεντικά, ότι πάντα υπάρχει χώρος για λίγη ακόμη εκμετάλλευση. 

Θα παρακολουθούμε στενά τα έργα και τις ημέρες των αφεντικών και εργοδοτικών της εφημερίδας Documento.

Θα διαπιστώνουμε χωρίς έκπληξη την αθλιότητα αυτών των ιδιοτήτων σε καιρούς εργασιακού μεσαίωνα.

Θα αναμένουμε, χωρίς να πέφτουμε από τα σύννεφα, την κανιβαλιστική «συναδελφική» τους έκφραση, αλλά θα είμαστε άτεγκτοι απέναντι στην εργασιακή βαρβαρότητα.

Έως το βύθισμα των γαλερών. 

Ναι, Κώστα Βαξεβάνη και λοιποί: «Μια από τις χειρότερες αιτίες εχθρότητας είναι η λύσσα και η ποταπή επιθυμία να δεις να υποκύπτει, αυτός που τολμάει να αντιστέκεται σ’ αυτό που σε συνθλίβει».

Συνέλευση έμμισθων, άμισθων, «μπλοκάκηδων», 

«μαύρων», ανέργων και φοιτητών στα ΜΜΕ

πηγή katalipsiesiea.blogspot.gr