Γιώργος Ρωμανός

Συγγραφέας Αναλυτής, Ιστορικός Ερευνητής

Στις 24/11/2022 έγινε γνωστό ότι το Συμβούλιο της Επικρατείας (ΣτΕ) έκρινε ως α ν τ ι σ υ ν τ α γ μ α τ ι κ ή την παράταση της «Υποχρεωτικότητας» του εμβολιασμού εργαζομένων στις δομές Υγείας μέχρι τις 31-12-2022, όπως προέβλεπε η υπουργική απόφαση Θ. Πλεύρη και της αναπληρώτριας υπουργού Υγείας: Γ4β/Γ.Π.οικ.21912/14-4-2022 (ΦΕΚ Β΄1995/20.4.2022). Μάλιστα το ΣτΕ επέβαλλε την δικαστική δαπάνη, 920 ευρώ, σε βάρος του Δημοσίου. Κύριος λόγος της α κ ύ ρ ω σ η ς ήταν ότι η εν λόγω υπουργική απόφαση ήταν α ν τ ί θ ε τ η προς την σ υ ν τ α γ μ α τ ι κ ή  αρχή της α ν α λ ο γ ι κ ό τ η τ α ς –(Άρθρο 25 § 1 του Συντάγματος).

Το αυξημένης σύνθεσης, επταμελές, Γ΄ Τμήμα του ΣτΕ εξέδωσε την απόφαση 2332/2022 με μεγάλη πλειοψηφία, και όπως αυτή αναφέρει στη σελίδα 17, σειρές7-9: «ΔΕΝ απαιτείται παραπομπή της υποθέσεως στην ολομέλεια του Δικαστηρίου κατ’ άρθρο 100 παρ.5 του Συντάγματος.» Έτσι το χαστούκι του ΣτΕ στον υπουργό Πλεύρη και την κυβέρνηση είναι τριπλό καθώς 1. Ακυρώνει την όλως παράνομη υπουργική απόφαση, ως αντισυνταγματική, 2. Επιβάλει την δικαστική δαπάνη στο Δημόσιο το οποίο εκπροσωπεί η κυβέρνηση της ΝΔ, 3. ΔΕΝ επιτρέπει την αναπομπή της υπόθεσης στην ολομέλεια του ΣτΕ.

Η λεπτομερής ανάλυση εκ μέρους μας της απόφασης αποκαλύπτει και τα φτηνά μικροπολιτικά κομματικά παιχνίδια που θέλησαν να παίξουν κάποιοι εκμεταλλευόμενοι τον ν. 4917/2022 και το άρθρο 50, του ν. 4825/2021, βάσει των οποίων προσπάθησαν να διορίσουν προσωπικό ορισμένου χρόνου, με διάρκεια 3+3 μήνες, (μήπως με κομματικά κριτήρια;) σε αντικατάσταση των ουσιαστικά απολυμένων δια αναστολής και με πλήρη στέρηση μισθού, Υγειονομικών. Όμως το ΣτΕ απέρριψε και αυτά τα κυνικά κομματικά σχέδια της ΝΔ. Υπογραμμίζουμε, ότι ακόμη και οι φυλακισμένοι για κακούργημα λαμβάνουν ένα τμήμα του μισθού τους!

Ωστόσο ο αυτουργός του αντισυνταγματικού τερατουργήματος, υπουργός Πλεύρης, εμφάνισε πάραυτα το πολιτικά άνομο και δυσώδες προσωπείο του Ενιαίου Κυβερνητισμού, ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ, κ.λπ. κόμματα του δήθεν «δημοκρατικού τόξου» τα οποία διαχρονικά στηρίζουν όλες τις αντιλαϊκές και εθνικά επιζήμιες αποφάσεις των εκάστοτε «κυβερνήσεων». Και, στις 28/11/22, 09:43, στα Παραπολιτικά FM, εκπομπή του Π. Τζένου ο κ. Πλεύρης είπε τα εξής: α. «η απόφαση θα γίνει δεκτή υπό όρους» [!!!] β. «δεν θα επιτρέψουμε αυτή η απόφαση να γίνει επικίνδυνη», γ. «οι Ανεμβολίαστοι παραμένουν επικίνδυνοι» και δ. «αυτοί (οι Ανεμβολίαστοι) με τη στάση τους διακηρύσσουν την πίστη τους στο ‘‘Χάραγμα του Αντι-Χρίστου» κλπ. Σε αυτή την παραληρηματική δημόσια συκοφαντική δυσφήμιση, καθ’ όλα έντιμων Ελλήνων δημοκρατικών πολιτών, ξεχωρίζει η φράση: «η απόφαση θα γίνει δεκτή υπό όρους»!

Λίγες ώρες μετά δήλωσε ότι ΔΕΝ θα εκτελέσει αμέσως την απόφαση του ΣτΕ, όπως θα έκανε κάθε έντιμος πολιτικός, αλλά θα επιμείνει μέχρις εσχάτων υπερασπιζόμενος την αντισυνταγματική ανομία του και θα επαναφέρει τους Υγειονομικούς, που πολιτικώς καταδιώκει λυσσωδώς, μετά την 1/1/2023. Κι όμως από τις 25 Οκτωβρίου, (βλέπε την ΕΙΚΟΝΑ της τελευταίας σελίδας της απόφασης που δημοσιεύω) το αντισυνταγματικό του εξάμβλωμα είναι ΑΚΥΡΟ, με πιο δικαίωμα επιμένει να κουρελιάζει τις αποφάσεις της Δικαιοσύνης;!

Από την άλλη, ο λαός γνωρίζει καλά ότι το ΣτΕ δεν είναι η κατά Χριστόν σύναξη αθώων αμνών. Όχι μόνο από το πρόσφατο βορβορώδες γεγονός του ανώτατου Δικαστικού, μέλους του, που όπως εγγράφει ευρέως στον Τύπο, παραιτήθηκε υπό το βάρος αποκαλύψεων της επιθετικής παιδολαγνείας του και της σχέσης του με ναρκωτικά, χωρίς καν να διωχθεί! Υπάρχει και κάτι που θα μείνει για πάντα χαραγμένο στη μνήμη μας. Η απόφαση του ΣτΕ, σχετικά με την εθνική τραγωδία της «Συμφωνίας των Πρεσπών», όταν τεχνηέντως αποφάνθηκε υπέρ… της νομιμότητάς της σε χρόνο ρεκόρ, 48 ωρών, ενώ τα υποβληθέντα κείμενα της δικογραφίας υπερέβαιναν τις 1.000 σελίδες. Τότε πρόεδρος ήταν η –παροδικώς ευχόμεθα– εδραζόμενη στο «προεδρικό» Μέγαρο, με την περιφερόμενη γάτα της επί του «προεδρικού» γραφείου, προφανώς σαν προτεινόμενο νέο εθνόσημο.

Ποιος δημιούργησε το σημερινό πρόβλημα, και ποιος είναι τελικά ο ρόλος του ΣτΕ;

Το ΣτΕ πήρε στις 26/11/21 μια χωρίς προηγούμενο απόφαση, με το βασικό τμήμα της επιχειρηματολογίας του να επαναλαμβάνεται και στην τελευταία απόφασή, την 2332/2022, σελίδα 8, σειρές 7-10, ως εξής: «…Τα μέτρα αυτά μπορεί να συνιστούν ακόμη και σοβαρή επέμβαση στην απόλαυση των θεμελιωδών δικαιωμάτων του ανθρώπου, όπως η ελεύθερη ανάπτυξη της προσωπικότητάς του, η ελευθερία κινήσεως και η ιδιωτική του ζωή…» [και πως] «το μέτρο των αναστολών εργασίας των υγειονομικών είναι συνταγματικά ανεκτό και θα πρέπει σε σύντομο χρονικό διάστημα να επαναξιολογηθεί, με βάση τα επιδημιολογικά δεδομένα…»

Σχετικά με τα «επιστημονικά δεδομένα», το ΣτΕ, τα απορρίπτει ως ξεπερασμένα και συνεπώς ακατάλληλα. Γράφει στην ίδια ως άνω απόφαση, σελίδα 15, σειρές 10-12: «… τα στοιχεία [Σ.σ.: του Υπουργού] που προσκομίσθηκαν δεν δικαιολογούν εν πάση περιπτώσει την παράταση της υποχρεώσεως προς εμβολιασμό.» Και, στην ίδια σελίδα, 15, στις σειρές 26-30, αναφέρεται: «ΔΕΝ λαμβάνει υπόψη της την μετάλλαξη Όμικρον[…]ΔΕΝ αξιολογεί την αποτελεσματικότητα των εμβολίων έναντι αυτής. Επομένως οι μελέτες των οποίων γίνεται επίκληση (από τον Υπουργό) ΔΕΝ είναι επίκαιρες εν σχέσει προς τον χρόνο δημοσιεύσεως του ν. 4917/2022». [Σ.σ. οι σημάνσεις δικές μου.]

Και ενώ οι Δικαστές αγνοούν την Ιατρική, το ΣτΕ προχώρησε σε «σοβαρή επέμβαση [Σ.σ.: κατάργηση στην ουσία] στην απόλαυση των θεμελιωδών δικαιωμάτων του ανθρώπου, όπως η ελεύθερη ανάπτυξη της προσωπικότητάς του, η ελευθερία κινήσεως και η ιδιωτική του ζωή» με μελέτες χειραγωγούμενες από την κυβέρνηση, πεπερασμένες και έτσι αμφιβόλου επιστημονικής αξίας.

Το δικαστήριο αναφέρεται σε μελέτη που έγινε στη Γαλλία, (σελίδα 18, 4η σειρά), ενώ ΔΕΝ έλαβε, π.χ., υπόψη του επιστημονικές μελέτες που αφθονούν σε όλο τον πλανήτη, όπως αυτές του Αυτοκρατορικού Ινστιτούτο Ιατρικής της Ιαπωνίας και οι οποίες ανατρέπουν βασικά στοιχεία της όλης υπόθεσης. Γίνεται, δηλαδή, επιλεκτική και όχι αντικειμενική παράθεση στοιχείων, με ό,τι αυτό σημαίνει.

Ωστόσο το μείζον είναι άλλο: από πού κι ως πού το ΣτΕ αντλεί το δικαίωμα και την νομιμοποίηση(!) για «σοβαρή επέμβαση στα θεμελιώδη δικαιώματα του ανθρώπου»;

Οι αρμοδιότητες του ΣτΕ που προβλέπονται από τις διατάξεις του άρθρου 95 του Συντάγματος και του ειδικού περί του ΣτΕ νόμου (Νομ. Δ/γμα 170/1973) διακρίνονται σε Διοικητικές και Δικαστικές. Άρα το ΣτΕ αποτελεί το έλασσον, ένα μικρό μέρος του όλου ελληνικού Συντάγματος. Και ΔΕΝ μπορεί το ελληνικό Σύνταγμα να γίνεται χειραγωγούμενο υποχείριο του ΣτΕ και μάλιστα σε βαθμό που το συγκεκριμένο Δικαστήριο να ακυρώνει το Σύνταγμα! Και, ναι μεν το ΣτΕ ΕΧΕΙ αρμοδιότητα επί κανονιστικών πράξεων ΑΛΛΑ αυτή η αρμοδιότητά του δεν μπορεί να έχει τέτοιο ΕΥΡΟΣ που να ακυρώνει και τα «θεμελιώδη δικαιώματα του ανθρώπου».

Είναι δυνατόν όποτε παραβιάζονται, καθ’ ομολογίαν(!), τα «θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα» να προσφεύγει ο Έλλην πολίτης στο Διεθνές Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων;! Μας είναι λεπτομερώς γνωστά τα όσα «γνωμάτευσαν» επ’ αυτού… οι διαβόητοι… 2-3 «Συνταγματολόγοι», που μετά το 1974 ακύρωσαν στην πράξη το ελληνικό Σύνταγμα. Εδώ φαίνεται, για μία ακόμη φορά, πως η μη ύπαρξη Συνταγματικού Δικαστηρίου στη χώρα μας επιβλήθηκε σκόπιμα από όλες τις κυβερνήσεις του Ενιαίου Κυβερνητισμού με άκρως ιδιοτελή κίνητρα ανεξέλεγκτου εξουσιασμού. Μήπως θα πρέπει να πάψουμε, προς στιγμήν λέω, να ασχολούμεθα με την κατάργηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στη χώρα του Κιμ Γιονγκ Ουν;

Υπάρχει όμως και η κατ’ επανάληψη, και άρα από σκοπού, χρησιμοποίηση από τον αυτουργό υπουργό των παλαιών ξεπερασμένων μελετών, ΧΩΡΙΣ ΕΠΑΝΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ. Γράφει η απόφαση 2332/2022 του ΣτΕ, σελίδα 13, σειρές 1-3, ότι η υπουργική απόφαση για αναστολή εργασίας χωρίς μισθό επεκτάθηκε αυθαίρετα τρεις φορές, «αρχικώς έως 31-12-21 […κατόπιν] έως 31-3-2022 […]και τέλος έως 31-12-2022». Στην 14η σειρά γράφεται: «μεταθέτει για πολλοστή φορά την επαναξιολόγηση του μέτρου του υποχρεωτικού εμβολιασμού…». Και στις σειρές 21-23: «χωρίς ωστόσο να έχει διενεργηθεί επαναξιολόγηση του μέτρου βάσει επίκαιρων κατά τον χρόνο εκείνο επιστημονικών και επιδημιολογικών στοιχείων». Στη δε σελίδα 14, σειρές 11-14 γράφεται: «η επαναξιολόγηση […] θα έπρεπε να γίνεται ανά δύο ή τρεις μήνες». Αλλά ΔΕΝ έγινε ποτέ!

Κανονικά, σε μια ευνομούμενη χώρα, οι πολιτικοί που ενεργούν σκοπίμως αντισυνταγματικά και με παθολογικό μένος κατά των πολιτών θα έπρεπε να διώκονται και να υφίστανται τις νομικές συνέπειες των πράξεών τους, από μία «ανεξάρτητη Δικαιοσύνη».

Ευχής έργο είναι να «αποφυλακιστούν» ΑΜΕΣΩΣ οι Υγειονομικοί που παραμένουν έγκλειστοι στη Βαστίλη της παράνομης –αντισυνταγματικής κατά το ΣτΕ– υπουργικής απόφασης, καταδικασμένοι σε αργό κοινωνικό (μόνο;) θάνατο των ιδίων και των οικογένειών τους. Μακάρι οι μαρτυρικοί Υγειονομικοί να εξέλθουν ΟΛΟΙ ζώντες από τον λάκκο των λεόντων που τους έριξε με πρωτοφανή εκδικητική μανία –ανάλογη ρωμαϊκού πρωτοχριαστινικού διωγμού– η ΝΔ και οι Συνοδοιπόροι της, και να πάρουν εντόκως(!) όλα τα δεδουλευμένα που τους στέρησαν μαζί με την έγγραφη συγνώμη της Πολιτείας. Και τα ποσά να παρακρατηθούν από την προσωπική περιουσία των αυτουργών που ενήργησαν κατ’ επανάληψη και από σκοπού, αντισυνταγματικά.

Αυτό απαιτεί η αληθινή Δικαιοσύνη. Υπάρχει;!