Ωστε νοείται πλέον καταδίκη σε πολυετή κάθειρξη χωρίς αποδείξεις ενοχής; Εστω. Τι σηματοδοτεί όμως αυτή η αναίσχυντη εκδήλωση μιας εξουσίας που αδιαφορεί να τηρήσει τα προσχήματα μιας κάποιας δημοκρατικής νομιμοποίησης;

Πίσω από την εικόνα της αστυνομικής διαχείρισης του αναρχικού/αντεξουσιαστικού χώρου μέσω του εκφοβισμού –ως αναπόσπαστο μέρος ενός πλέγματος μεταβαλλόμενων σχέσεων απειλής, εκβιασμού, επιτήρησης και χειραγώγησης– τι διαφαίνεται; Πίσω από την εικόνα του άδικου δικαστή –ως υποκείμενο ενδεχομένως ιδεοληπτικό ή και ευάλωτο ενώπιον των διωκτικών αρχών ή και σαγηνεμένο από τις προοπτικές της σταδιοδρομίας του– τι διαφαίνεται; Πίσω από την εικόνα της επιβολής μιας νέας τάξης πραγμάτων που απαιτεί την καθυπόταξη των δημοκρατικών κεκτημένων στην απληστία των κεφαλαιοκρατών –ως έκφραση ενός επιθετικού νεοφιλελευθερισμού που συγκρούεται με τις πολιτικές ελίτ της αστικής δημοκρατίας εντός και εκτός μνημονιακών πλαισίων– τι διαφαίνεται;

Ενα γυμνό παιχνίδι εξουσίας. Αυτό διαφαίνεται. Η επιθυμία των κυβερνητικών εταίρων να παραμείνουν στην εξουσία προϋποθέτει την κατάκτηση της αβίαστης λαϊκής συναίνεσης μέσα από τις κάλπες, το ύστατο δημοκρατικό προπύργιο ενός λαού καταπονημένου από την άκρατη αστυνομική βία και αυθαιρεσία. Η διακυβέρνηση μέσω της καταστολής έχει εξ ορισμού προσωρινό, μεταβατικό χαρακτήρα. Σε μια περίοδο όπου οι λαϊκές κινητοποιήσεις έχουν χάσει τον μαζικό χαρακτήρα τους, η ανανέωση της λαϊκής εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση είναι το επόμενο αναγκαίο βήμα για την επίτευξη μιας μόνιμης αποδοχής της συρρίκνωσης της δημοκρατικής πολιτείας. Τότε θα επέλθει η κοινωνική σταθερότητα που χρειάζονται οι διεθνείς και εγχώριοι κεφαλαιοκράτες για να κερδοφορήσουν ακίνδυνα. Τότε θα επέλθει και η πολιτική σταθερότητα που απαιτείται για να αποφευχθεί η άσκηση ποινικών διώξεων εντός ορισμένων εγχώριων πολιτικών και επιχειρηματικών κύκλων.

Είναι κοινός τόπος ότι κάθε απονομιμοποιημένη κυβέρνηση που επιθυμεί να παραμείνει στην εξουσία μπορεί να επιλέξει να κυβερνήσει μέσω του φόβου. Σήμερα, δεν υπάρχει εξωτερική απειλή ικανή να συσπειρώσει τον λαό γύρω από την προάσπιση εθνικών συμφερόντων. Η πιθανότητα εξόδου από το ευρώ δεν επηρεάζει καθοριστικά τις αποφάσεις των ψηφοφόρων που βουλιάζουν στην εξαθλίωση. Η μετανάστευση προβάλλεται ως αξιόπιστη απειλή, αλλά οι επανειλημμένες διεθνείς καταδίκες των απάνθρωπων κυβερνητικών πρακτικών αποδυναμώνουν τον εκφοβιστικό αντίκτυπό της. Μένει μόνον ο φόβος της ανεξέλεγκτης αταξίας. Λόγω ακραίων μορφών πολιτικής βίας. Κατά ειρωνεία της τύχης, ο φόβος αυτός είχε αμβλυνθεί τα τελευταία χρόνια χάρη στη δράση των διωκτικών αρχών. Των ίδιων αρχών που εμπλέκονται σήμερα σε μια εν τοις πράγμασι αναίρεση της αλλοτινής επιτυχίας τους.

Αρχικά, με κάποιο μαγικό τρόπο, έχασαν μέσα από τα χέρια τους τον Μαζιώτη. Αμέσως μετά, έχασαν και τη Ρούπα. Λίγο αργότερα, έσπευσαν να χαρακτηρίσουν «τρομοκρατικό χτύπημα» την εμφανώς μαφιόζικου τύπου εκτέλεση των δύο χρυσαυγιτών, αναγνωρίζοντας ως γνήσια μια χονδροειδή μίμηση αναρχικής προκήρυξης – οφείλω πάντως να ομολογήσω ότι, κατόπιν της δημόσιας κριτικής, οι συντάκτες της δεύτερης προκήρυξης των ΜΛΕΟ εμφανίστηκαν ποιοτικά αναβαθμισμένοι. Επειτα, με τον ίδιο πάντα μαγικό τρόπο, έχασαν μέσα από τα χέρια τους τον Ξηρό. Τέλος, ανακοινώνουν εν χορώ τη βεβαιότητά τους ότι οι επικηρυγμένοι «τρομοκράτες» θα επέμβουν βίαια στην πολιτική ζωή του τόπου. Εντελώς συμπτωματικά, αυτό ενδέχεται να συμβεί εν μέσω άτυπης ή επίσημης προεκλογικής περιόδου. Πυροδοτώντας αναπόφευκτα τα συντηρητικά ανακλαστικά μιας μερίδας του εκλογικού σώματος και προσφέροντας ανέλπιστα στην κυβέρνηση τον σωτήριο ρόλο του ενεργού προστάτη του Νόμου και της Τάξης.

Όσο όμως τα γεγονότα αυτά παραμένουν ζωντανά στη μνήμη του κόσμου, διατηρείται και η υπόνοια μεθοδεύσεων. Η πειστική ανάδειξη της κυβέρνησης ως αποτελεσματικός φραγμός στην αταξία προϋποθέτει την επισκίαση του δυσώδους παρασκηνίου από την καθησυχαστική εικόνα της σθεναρής πάταξης κάθε υπαρκτής ή δυνητικής πολιτικής αταξίας. Τι το καλύτερο από την παραδειγματική εξόντωση ενός νέου αναρχικού; Κατ’ αυτή την έννοια, η ανυπόφορη καταδίκη του Τάσου Θεοφίλου, εξαιρετικό δείγμα αήθους διαχείρισης των κοινών, είναι μια θλιβερά αναμενόμενη κίνηση σε μια σάπια πολιτική σκακιέρα.

Της Αναστασίας Τσουκαλά

Αναπληρώτρια καθηγήτρια Εγκληματολογίας, Πανεπιστήμιο Paris XI

Αναδημοσίευση από: http://www.efsyn.gr/?p=176497

Το Λονδίνο κάλεσε τη Μόσχα να μην επέμβει στην «πολύπλοκη κρίση» που συνταράσσει την Ουκρανία. Ο Βρετανός ΥΠΕΞ Ουίλιαμ Χέιγκ ανέφερε ότι η βρετανική κυβέρνηση βρίσκεται σε τακτική επαφή με αυτήν της Ρωσίας σε μια προσπάθεια να την πείσει ότι οι στενότεροι δεσμοί μεταξύ Ουκρανίας και Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν θα έπρεπε να την ανησυχούν.

Τηλεφωνική επικοινωνία με τη Γερμανίδα καγκελάριο Άγκελα Μέρκελ είχε η Γιούλια Τιμοσένκο. Η ηγέτιδα της ουκρανικής αντιπολίτευσης αποφυλακίστηκε το Σάββατο, με απόφαση της ουκρανικής Βουλής, η οποία παράλληλα ψήφισε την καθαίρεση του φιλορώσου προέδρου της χώρας Βίκτρο Γιανουκόβιτς.

Τη στήριξη του ΚΚΕ «στον αγώνα που δίνουν οι εργαζόμενοι στο Αθλητικό Κέντρο Αγίου Κοσμά και ευρύτερα ο λαός της περιοχής, έτσι ώστε να μην γίνει καμιά μετεγκατάσταση και καμιά ιδιωτικοποίηση» εξέφρασε ο γενικός γραμματέας της Κεντρικής Επιτροπής του κόμματος, Δημήτρης Κουτσούμπας.

Σε προσαγωγές οκτώ ατόμων κατά τη διάρκεια διαμαρτυρίας περίπου δύο ωρών,στην Πάχη Μεγάρων για τις αυξήσεις στα διόδια προχώρησε η Αστυνομία. Οι διαμαρτυρόμενοι είχαν σηκώσει τις μπάρες των διοδίων επιτρέποντας την ελεύθερη διέλευση των αυτοκινήτων, ενώ σύμφωνα με την αστυνομία για περίπου 15 λεπτά διακόπηκε η κυκλοφορία στην Εθνική Οδό.

Όπως αναφέρει η αστυνομία, οι προσαγωγές έγιναν γιατί η ομάδα των ατόμων διατάρασσε την ασφάλεια της κυκλοφορίας των οχημάτων. 

«Είναι η πρώτη φορά στα παγκόσμια χρονικά που καλείται ένας λαός να συμφωνήσει να καταργηθεί το κράτος του», δήλωσε από την Κύπρο, όπου πραγματοποίησε διήμερη επίσκεψη, ο πρόεδρος των Ανεξάρτητων Ελλήνων, Πάνος Καμμένος.

Στην ανεπαρκή, όπως αναφέρει, εθνική πολιτική ευαισθητοποίησης τους λαού σχετικά με τη σοβαρότητα της πρόληψης από την εποχιακή γρίπη αποδίδει ο Ιατρικός Σύλλογος Αθηνών (ΙΣΑ) το χαμηλό εμβολιαστικό status των Ελλήνων και των υπολοίπων κατοίκων της χώρας μας και την έκθεση του πληθυσμού απέναντι στο πανδημικό κύμα της γρίπης με 58 νεκρούς ως σήμερα.

Προσωρινά τα καθήκοντα του προέδρου μετά την καθαίρεση του Βίκτορ Γιανουκόβιτς, αναλαμβάνει ο πρόεδρος του κοινοβουλίου της Ουκρανίας και στενότερος συνεργάτης της ηγέτιδας της αντιπολίτευσης, Γιούλια Τιμοσένκο, που αποφυλακίστηκε το Σάββατο. 

Με αφορμή την έλευση της τρόικας ο ΣΥΡΙΖΑ εκτοξεύει πυρά κατά της κυβέρνησης.  «Άλλη μια επίσκεψη της τρόικας ξεκινά έχοντας αυτή τη φορά στο στόχαστρό της την ιδιωτικοποίηση μέρους της ΔΕΗ με σκοπό τη συρρίκνωσή της και τη συμμόρφωση με τις ''μνημονιακές υποχρεώσεις'' από την εργαλειοθήκη του ΟΟΣΑ», τονίζεται σε σχετική ανακοίνωσή του.

Εταιρεία Θεάτρου «Θέρος»

Φευγάδα, εμείς κι οι Έλληνες
 
Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης
 Υπόγειο Γκαράζ
Πειραιώς 206 / 210.34.18.550.
 
 
Πρεμιέρα Δευτέρα 3 Μαρτίου 2014
 
Δευτέρα & Τρίτη στις 20.30 / Είσοδος: 12 € & 8 € μειωμένο / Διάρκεια: 80 λεπτά

{η παράσταση της Ηλέκτρας Ελληνικιώτη, μες στο σκηνικό της bijoux de kant}


 
Ποιος είναι ο πολιτισμός της κρίσης; Παράγεται σήμερα πολιτισμός ή απλώς ανακυκλώνονται απομεινάρια πολιτισμού; Πόσο ξένοι είμαστε στον ίδιο μας τον τόπο; Ποιες είναι οι ευθύνες του παρελθόντος και οι δυνατότητες του μέλλοντος με ένα τέτοιο παρόν;

Η «bijoux de kant» παραχωρεί το σκηνικό της παράστασης «Πολιτισμός: μια κοσμική τραγωδία» στην εταιρεία θεάτρου «Θέρος» και στην παράσταση «Φευγάδα: Εμείς κι οι Έλληνες», ένα έργο σε εξέλιξη που πρωτοπαρουσιάστηκε το Μάιο του 2013.

Βασισμένη στα ποίηματα της δεύτερης ποιητικής συλλογής του Γιώργου Πρεβεδουράκη, το «Κλέφτικο» και σε κείμενα και άρθρα του Δημήτρη Δημητριάδη, η παράσταση ερευνά την έλλειψη πολιτισμού ως γενεσιουργό αιτία της κρίσης και παρουσιάζει την Ελλάδα ως μια χώρα που μονίμως «φεύγει» από τον εαυτό της και τους Έλληνες. Πόσο Έλληνες μπορούμε να είμαστε όταν η ίδια η Ελλάδα δεν είναι πια η Ελλάδα, αλλά μια Φευγάδα;
 
Σύλληψη - Σκηνοθεσία: Ηλέκτρα Ελληνικιώτη
Σκηνική Εγκατάσταση: bijoux de kant
Κοστούμια: Νικολέττα Παναγιώτου
Μουσική: Κώστας Δαλακούρας
Φωτισμοί:  Χριστίνα Θανάσουλα
Βοηθός Σκηνοθέτη: Εύη Νικολοβγένη
 
Παίζουν: Μαρία Μαμούρη, Ελένη Ορνεράκη, Χρήστος Καπενής