Κινηματογραφική βραδιά του Σχεδίου Β: “The Front”. 1976, “H Βιτρίνα" την Παρασκευή 12.2.2016 στις 8.00 μμ
O σκηνοθέτης Martin Ritt (1914-1990) ξεκίνησε τη σταδιοδρομία του ως ηθοποιός την περίοδο του Β Παγκοσμίου Πολέμου. Η καριέρα του διακόπηκε τη δεκαετία του 50 λόγω των πολιτικών του απόψεων που τον οδήγησαν στη Μαύρη Λίστα του Χόλυγουντ. Όταν επανήλθε, ακολούθησε την καριέρα του σκηνοθέτη. Ήταν ο κατεξοχήν σκηνοθέτης για τον ηθοποιό Paul Newman: “Long Hot Summer”, 1958, “Paris Blues”, 1961, “The Outrage”, 1964. Σκηνοθέτησε επίσης την πασίγνωστη κατασκοπική ταινία “The Spy who came in from the Cold”, 1965, με τον Richard Burton και τον Oscar Werner.
Ο σεναριογράφος Walter Bernstein δούλευε για την τηλεόραση κυρίως, μέχρι που του απαγορεύτηκε η εργασία την εποχή του μακαρθισμού λόγω των πολιτικών του απόψεων. Από την καραντίνα τον έβγαλε το 1959 ο σκηνοθέτης Sidney Lumeit που του ανάθεσε το σενάριο για την ταινία του «That kind of woman». Για την συμμετοχή του στην ταινία «Η βιτρίνα» κέρδισε υποψηφιότητα για όσκαρ σεναρίου.
Γενικά έγραφε με έναν απλό, συναισθηματικό, λαϊκό τρόπο.
Ο συμπρωταγωνιστής της ταινίας Ζero Mostel (1915-1977), αμερικανός εβραικής καταγωγής ξεκίνησε ως ζωγράφος για να περάσει μετά στο θέατρο ως κωμικός. Υπήρξε μέλος του Κ.Κ. ΗΠΑ, και γι΄αυτό κλήθηκε να καταθέσει στην Επιτροπή Αντιαμερικάνικων Ενεργειών του Κογκρέσου. Η κατάθεσή του θεωρήθηκε ως η πιο γενναία και αγέρωχη τοποθέτηση κατηγορουμένου ο οποίος δεν περιορίστηκε μόνο στο θέμα των προσωπικών δικαιωμάτων για τις πολιτικές απόψεις του καθένα ούτε στην κατηγορηματική του άρνηση να καταδώσει έστω και ένα όνομα, αλλά είχε το θάρρος να υποστηρίξει πεισματικά τις ιδεολογικές του θέσεις. Η οικογένεια του πέρασε πάρα πολύ δύσκολα χρόνια κατά τη διάρκεια της Μαύρης Λίστας. Στο Χόλυγουντ επανήλθε μετά τη θριαμβευτική του παρουσία στο θέατρο του Μπρόντγουεϊ, σε έργα όπως « Ο βιολιστής στη στέγη» ή « Ο ρινόκερως» του Ιονέσκο που του χάρισαν τρία βραβεία Τony. Η υποκριτική του στην «Βιτρίνα» είναι εξπρεσσιονιστική , βαθιά βιωματική, σπαραξικάρδια. Θεωρείται ο πιο δυνατός του κινηματογραφικός ρόλος.
Η «Βιτρίνα» είναι μια δραματική κωμωδία με κεντρικό πρόσωπο έναν ταμία bar και παράνομο οργανωτή στοιχημάτων (Γούντυ Άλεν), o οποίος αναλαμβάνει επ’ αμοιβή να δίνει το όνομα του ως «βιτρίνα» για πολλούς απαγορευμένους σεναριογράφους την εποχή Μακάρθι.
Είναι η ταινία που είχε τους περισσότερους συντελεστές (σκηνοθετής, σεναριογράφος, ηθοποιοί, τεχνικοί) που είχαν μείνει χωρίς δουλειά τη δεκαετιά του 50 λόγω των προοδευτικών πολιτικών τους απόψεων.
Ο σεναριογράφος Walter Bernstein δούλευε για την τηλεόραση κυρίως, μέχρι που του απαγορεύτηκε η εργασία την εποχή του μακαρθισμού λόγω των πολιτικών του απόψεων. Από την καραντίνα τον έβγαλε το 1959 ο σκηνοθέτης Sidney Lumeit που του ανάθεσε το σενάριο για την ταινία του «That kind of woman». Για την συμμετοχή του στην ταινία «Η βιτρίνα» κέρδισε υποψηφιότητα για όσκαρ σεναρίου.
Γενικά έγραφε με έναν απλό, συναισθηματικό, λαϊκό τρόπο.
Ο συμπρωταγωνιστής της ταινίας Ζero Mostel (1915-1977), αμερικανός εβραικής καταγωγής ξεκίνησε ως ζωγράφος για να περάσει μετά στο θέατρο ως κωμικός. Υπήρξε μέλος του Κ.Κ. ΗΠΑ, και γι΄αυτό κλήθηκε να καταθέσει στην Επιτροπή Αντιαμερικάνικων Ενεργειών του Κογκρέσου. Η κατάθεσή του θεωρήθηκε ως η πιο γενναία και αγέρωχη τοποθέτηση κατηγορουμένου ο οποίος δεν περιορίστηκε μόνο στο θέμα των προσωπικών δικαιωμάτων για τις πολιτικές απόψεις του καθένα ούτε στην κατηγορηματική του άρνηση να καταδώσει έστω και ένα όνομα, αλλά είχε το θάρρος να υποστηρίξει πεισματικά τις ιδεολογικές του θέσεις. Η οικογένεια του πέρασε πάρα πολύ δύσκολα χρόνια κατά τη διάρκεια της Μαύρης Λίστας. Στο Χόλυγουντ επανήλθε μετά τη θριαμβευτική του παρουσία στο θέατρο του Μπρόντγουεϊ, σε έργα όπως « Ο βιολιστής στη στέγη» ή « Ο ρινόκερως» του Ιονέσκο που του χάρισαν τρία βραβεία Τony. Η υποκριτική του στην «Βιτρίνα» είναι εξπρεσσιονιστική , βαθιά βιωματική, σπαραξικάρδια. Θεωρείται ο πιο δυνατός του κινηματογραφικός ρόλος.
Η «Βιτρίνα» είναι μια δραματική κωμωδία με κεντρικό πρόσωπο έναν ταμία bar και παράνομο οργανωτή στοιχημάτων (Γούντυ Άλεν), o οποίος αναλαμβάνει επ’ αμοιβή να δίνει το όνομα του ως «βιτρίνα» για πολλούς απαγορευμένους σεναριογράφους την εποχή Μακάρθι.
Είναι η ταινία που είχε τους περισσότερους συντελεστές (σκηνοθετής, σεναριογράφος, ηθοποιοί, τεχνικοί) που είχαν μείνει χωρίς δουλειά τη δεκαετιά του 50 λόγω των προοδευτικών πολιτικών τους απόψεων.