Τα Εξόριστα καλοκαίρια του Ιωάννη Παπουτσάκη* κυκλοφορούν από τις Εκδόσεις Βακχικόν.

Εξώφυλλο:Άρης Καλαφάτης

Ρεπορτάζ από την επίσημη παρουσίαση του βιβλίου μπορείτε να δείτε εδώ.

ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΡΟΛΟΓΟ ΤΗΣ ΠΟΙΗΤΙΚΗΣ ΣΥΛΛΟΓΗΣ

Εξόριστα καλοκαίρια είναι τα χαμόγελα που μας στέρησαν, που τα εξόρισαν μακριά μας άπονες εξουσίες που δεν συγχωρούν τους ασυμβίβαστους και τους αγωνιστές.
Χαμόγελα που προσδοκούν κάποια στιγμή να επιστρέψουν στους κήπους της καρδιάς μας. Αυτοί οι κήποι δεν θα υπήρχαν, αν δεν τους δρόσιζαν η αγάπη, η καλοσύνη και κυρίως η διαρκής θυσία των γονιών μας, των γονιών μου, του Σταμάτη και της Ασπασίας.
Τους είμαι ευγνώμων και θα τους κρατάω βαθιά μέσα στην καρδιά και στη σκέψη όσο ζω.
Θέλω να ευχαριστήσω επίσης όλες και όλους που αγκάλιασαν με θέρμη την πρώτη μου συλλογή Στις Ράγες της Μνήμης και μου έδωσαν δύναμη για να συνεχίσω να πορεύομαι στα μαγικά μονοπάτια της ποίησης.Η συλλογή αυτή είναι αφιερωμένη σ’ εκείνους “όπου στην ζωή των ώρισαν και φυλάγουν Θερμοπύλες’’, σ’ εκείνους που πορεύονται χωρίς να προδώσουν ποτέ τις ιδέες, τις αρχές, τα όνειρα και τα ιδανικά τους.
Στους πραγματικούς μαχητές της ζωής.

Κάποιοι άνθρωποι

Είναι κάποιοι άνθρωποι
που το μάτι σου δεν τους πιάνει
Δεν έχουν το παράστημα και την ομορφιά
που σαγηνεύουν
μήτε λένε τα λόγια τα πολλά και τα μεγάλα
Είναι οι άνθρωποι οι απλοί, οι ωραίοι
οι δικοί μας άνθρωποι
που τη λεβεντιά δεν τη μετράνε με το μπόι
μα με την καρδιά
Που λένε λίγα κι αφτιασίδωτα
και κάνουνε πολλά
Που ξέρουν να μιλάνε με τη σιωπή
ν’ ακούνε τη φωνή του φεγγαριού
Είναι οι άνθρωποι του μεροκάματου
του τίμιου αγώνα
για ένα καρβέλι, για ένα ποτήρι κρασί
για ένα χαμόγελο
που θα γεμίσει τη φτωχική κάμαρα με φως
Είναι οι άνθρωποι της γειτονιάς
που κάνουνε τα μεράκια τους τραγούδια
και πίνουνε τους καημούς τους γουλιά γουλιά
Έρχονται, ζουν και φεύγουν
με τραγούδια
γνήσιοι, ζεστοί
σαν τ’ απομεσήμερα τ’ Αυγούστου
Χαμογελάνε όταν πονούν
για να μη τους δούνε πικραμένους τα παιδιά
Ξεσηκώνονται όταν τους αδικούν
Βγαίνουν στους δρόμους, στις πλατείες
Μπροστάρηδες στους αγώνες
κι ακούραστοι διεκδικητές του ονείρου
πέφτουν, σηκώνονται
ξαναπέφτουν, ξανασηκώνονται και προχωρούν
για να νικήσουν τη συννεφιά
Είναι οι άνθρωποι που δεν βολεύονται
με μια στάλα ουρανό
γιατί θέλουν να πετάνε λεύτεροι
να τους βλέπουν οι άλλοι εκεί ψηλά
και να λένε ‘’ναι, μπορούμε κι εμείς
να ανοίξουμε φτερά’’
Ρίχνουν το σπόρο
για να ριζώσει στη μάνα γη
και ν’ αρχίσουν να φυτρώνουν ηλιοχαμόγελα
σε τούτο τον ρημαγμένο τόπο
Αυτοί είναι οι δικοί μας άνθρωποι
Ολόφωτοι και καθάριοι
σαν τη λιακάδα στα μάτια των παιδιών
Μπαίνουν στην καρδιά μας
και μένουν εκεί στις μέρες και στα χρόνια

---

*Ο Γιάννης Παπουτσάκης γεννήθηκε στην Αθήνα. Από μικρή ηλικία έδειξε έφεση στην ποίηση, τη λογοτεχνία, τον κινηματογράφο και τον αθλητισμό. Σπούδασε δημοσιογραφία στο «Εργαστήρι Επαγγελματικών Σπουδών» και αμέσως μετά εργάστηκε στις πολιτιστικές στήλες των εφημερίδων Εξόρμηση και Βραδυνή.

Από το 1986 βρίσκεται στην ΕΡΤ, στο αθλητικό και πολιτιστικό ρεπορτάζ της τηλεόρασης και, για 19 χρόνια, στο περιοδικό Ραδιοτηλεόραση, όπου έγραφε μεταξύ άλλων τις αθλητικές σελίδες και την κριτική κινηματογράφου. Την περίοδο 1990 - 1994 διετέλεσε προϊστάμενος του Γραφείου Τύπου της ΕΡΤ2, ενώ από το 2000 έως το 2003 συνεργάστηκε στην τηλεοπτική εκπομπή - ντοκιμαντέρ  «Σε ρυθμούς ελληνικούς».

Μετά το κλείσιμο της ΕΡΤ, συνέχισε στο ραδιόφωνο της ΕΡΤ Οpen και στην εφημερίδα Το Χωνί. Η επαναλειτουργία της ΕΡΤ τον Ιούνιο του 2015 τον βρίσκει να παρουσιάζει εκπομπές στο Δεύτερο και Τρίτο Πρόγραμμα της ΕΡΑ και στη Φωνή της Ελλάδας. Επίσης, έχει εργαστεί στους ραδιοφωνικούς σταθμούς Κανάλι Ένα, Πόλις, Αlpha Sport, Κανάλι 15. Είναι μέλος της ΕΣΗΕΑ.

Το 2014 κυκλοφόρησε η πρώτη του ποιητική συλλογή Στις ράγες της μνήμης (The Leaders Publications).

Σε πεζούς καιρούς κάποιοι επιμένουν να ονειρεύονται ποιητικά. Άλλωστε για το Γιάννη η ποίηση ήταν και παραμένει το καταφύγιο για να στεγάζει τα όνειρα του… και ένα μεγάλο πάθος της ζωής του - όπως η δουλειά του, η μουσική, ο κινηματογράφος, το Δερβένι, η ΑΕΚ (τυχαία η σειρά).

Η δεύτερη ποιητική συλλογή του καλού φίλου και συναδέρφου «Εξόριστα καλοκαίρια» που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Βακχικόν είναι αφιερωμένη σ’ εκείνους που πορεύονται χωρίς να προδώσουν ποτέ τις ιδέες, τις αρχές, τα όνειρα και τα ιδανικά τους, στους πραγματικούς μαχητές της ζωής.

Είναι κάποιοι άνθρωποι που το μάτι σου δεν τους πιάνει δεν έχουν το παράστημα και την ομορφιά που σαγηνεύουν μήτε λένε τα λόγια τα πολλά και τα μεγάλα είναι οι άνθρωποι οι απλοί οι ωραίοι οι δικοί μας άνθρωποι που τη λεβεντιά δεν τη μετράνε με το μπόι μα με την καρδιά που λένε λίγα κι αφτιασίδωτα και κάνουνε πολλά είναι οι άνθρωποι που ξέρουν να μιλάνε με τη σιωπή ν’ ακούνε τη φωνή του φεγγαριού...



Πηγές:  tvxs και ERT