«Το δίλημμα για νέο Μνημόνιο είναι ψευτοδίλημμα»
«Το δίλημμα για νέο Μνημόνιο είναι ψευτοδίλημμα» δήλωσε μιλώντας στην εκπομπή «Live U» του STAR ο επικεφαλής του Γραφείου Προϋπολογισμού της Βουλής Παναγιώτης Λιαργκόβας με αφορμή την ενδιάμεση έκθεση για τα μέλη των αρμόδιων Κοινοβουλευτικών Επιτροπών της Βουλής των Ελλήνων, υπό τον τίτλο «Η νέα οικονομική διακυβέρνηση στη ζώνη του ευρώ και η Ελλάδα. Οι μηχανισμοί εποπτείας και αλληλεγγύης υπό όρους μετά το Μνημόνιο».
Ο κ. Λιαργκόβας τόνισε ότι αυτό που θα υπάρχει στο μέλλον είναι «ένα σύνολο δεσμεύσεων, η υλοποίηση των οποίων θα παρακολουθείται στενά από την ΕΕ και το Συμβούλιο των υπουργών, όπου το Κοινοβούλιο θα έχει μικρότερο ρόλο» και πρόσθεσε: «Θα υπάρχει σφικτή πολιτική, δε θα επιτρέπεται στις χώρες να υπάρχει χαλάρωση της πολιτικής λιτότητας καθώς οι δημοσιονομικό κανόνες ανά την ΕΕ είναι πολύ αυστηροί».
Σύμφωνα με τον ίδιο, η χώρα μας θα πρέπει να εξοικονομεί τουλάχιστον 7 δισ. ευρώ το χρόνο για να πιάνει τους στόχους για τη μείωση του χρέους. «Είναι απαραίτητη μια ρύθμιση του χρέους είτε αυτό θα είναι κούρεμα είτε επιμήκυνση είτε ένας συνδυασμός» εκτίμησε ο ίδιος.
Ο κ. Λιαργκόβας πρόσθεσε ότι η Ελλάδα έχει ακόμη διαπραγματευτικό χαρτί για το χρέος της αλλά πρόσθεσε ότι όταν το χρέος ήταν ιδιωτικό «ήταν μεγαλύτερη η διαπραγματευτική μας δύναμη», κάτι που δεν συμβαίνει τώρα που το μεγαλύτερο μέρος του το έχουν κράτη και οργανισμοί.
Μετά το Μνημόνιο τί;
Ειδικότερα, στην έκθεση του Γραφείου Προϋπολογισμού του Κράτους στη Βουλή τονίζεται, μεταξύ άλλων, πως οι εξελίξεις στην Ε.Ε. και την Ευρωζώνη ορίζουν σε μεγάλο βαθμό το νέο θεσμικό πλαίσιο, σαφώς πιο περιοριστικό από αυτό που υπήρχε πριν το 2010, εντός του οποίου θα κινούνται πλέον οι εθνικές κυβερνήσεις. Αυτό το πλαίσιο οφείλει να λάβει υπόψη της και η ελληνική πολιτική, αναφέρει το Γραφείο Προϋπολογισμού.
Εξηγεί, έτσι, πως στο μέλλον κάθε ελληνική κυβέρνηση, ανεξάρτητα αν υπογραφεί νέο μνημόνιο, θα πρέπει να κινείται εντός των νέων κανόνων οικονομικής και δημοσιονομικής πολιτικής. Επίσης, πρέπει να υπογράψει μαζί με άλλα κράτη μέλη πάσης φύσης «συμβατικές διευθετήσεις» οι οποίες θα θέτουν τους όρους υπό τους οποίους θα χορηγείται βοήθεια μέσω των διαφόρων μηχανισμών.
Από το 2014 βρισκόμαστε σε μια διαφορετική Ε.Ε. και Ευρωζώνη, δηλαδή σε μια νέα κατάσταση συλλογικής εποπτείας για τη δημοσιονομική της πολιτική και στενότερης συνεργασίας για τη γενικότερη οικονομική της πολιτική, αναφέρεται στην έκθεση η οποία στηρίζεται στην παραδοχή ότι η Ελλάδα παραμένει στη Ζώνη του Ευρώ ή ότι υπάρχει ευρεία πολιτική συναίνεση για να αποφευχθεί η επιστροφή στη δραχμή.
Σύμφωνα με το Γραφείο Προϋπολογισμού, η παραμονή στην Ευρωζώνη οριοθετεί σήμερα τις δυνατότητες της χώρας με διαφορετικό τρόπο από το παρελθόν λόγω των θεσμικών (και άλλων) εξελίξεων. Η επιλογή αυτή έχει, αναμφίβολα, υψηλό κόστος, παρατηρεί το Γραφείο.
Οι συντάκτες της έκθεσης, επικαλούμενοι τον αμερικανό οικονομολόγο Robert Barro, αναφέρουν ότι «το υψηλό δημόσιο χρέος αργά ή γρήγορα, θα οδηγήσει σε υψηλότερη φορολογία, η οποία θα μειώσει το δυναμικό της οικονομικής ανάπτυξης».
Όπως λένε, «η οδυνηρή εμπειρία των τελευταίων ετών έχει επιβεβαιώσει την άποψη του Barro, αφού σχεδόν σε όλα τα κράτη μέλη της Ε.Ε. έχουν αυξηθεί οι φόροι, ενώ ταυτόχρονα έχουν μειώσει την πρόβλεψη για οικονομική ανάπτυξη. Επίσης, νέοι στόχοι – προτεραιότητες είχαν υψηλό κόστος λόγω της πτώσης του ΑΕΠ που προκάλεσαν και της δραματικής αύξησης της ανεργίας».
Υπό το πρίσμα όμως αυτό, όπως εκτιμούν οι συντάκτες της έκθεσης, «δεν λύθηκε το ζήτημα του χρέους της Ελλάδας, της Πορτογαλίας κ.α. Κράτη – μέλη όπως η Ελλάδα (με το δημόσιο χρέος να παραμένει στα δυσθεώρητα ύψη του 170%) δεν έχουν την παραμικρή δυνατότητα να μειώσουν τα χρέη (σε απόλυτα μεγέθη και ως ποσοστό του ΑΕΠ) στο επίπεδο που απαιτούν οι νέοι δημοσιονομικοί κανόνες αποκλειστικά μόνο με εθνικές προσπάθειες. Αν το επιχειρήσουν θα πρέπει να εφαρμόσουν και στο μέλλον “τυφλή” λιτότητα που όμως θα επιδεινώσει την κρίση χωρίς να λύσει το πρόβλημα της υπερχρέωσης. Επομένως, λογικό είναι να αναζητούνται εναλλακτικές λύσεις» από την Ε.Ε.
Σύμφωνα με την έκθεση, «κάθε κράτος μέλος θεσμοθετεί και τηρεί τον κανόνα του ισοσκελισμένου προϋπολογισμού (“χρυσός κανόνας”)» ενώ, όπως επίσης σημειώνεται στο σχετικό κείμενο, «η Ελλάδα θα πρέπει να δημοσιοποιήσει το νέο Μεσοπρόθεσμο 2014-2016 μέχρι τα τέλη Απριλίου 2014. Θα πρέπει να περιλαμβάνει τα μέτρα που θα διασφαλίσουν τη δημοσιονομική ισορροπία για την περίοδο μετά το τρέχον Μνημόνιο. Θα γίνουν τότε φανερές οι δεσμεύσεις της χώρας στο ευρωπαϊκό πλαίσιο».
Οι 15 προορισμοί της δημοσιονομικής πολιτικής μετά το Μνημόνιο
Οι νέοι περιορισμοί για την ελληνική δημοσιονομική πολιτική, σύμφωνα με την ενδιάμεση έκθεση του Γραφείου Προϋπολογισμού, είναι οι ακόλουθοι:
1. Κάθε κράτος - μέλος θεσμοθετεί και τηρεί τον κανόνα του ισοσκελισμένου προϋπολογισμού
2. Κάθε κράτος - μέλος αποφασίζει μεσοπρόθεσμους στόχους
3. Κάθε κράτος - μέλος εφαρμόζει πολιτικές που οδηγούν σε διατηρήσιμα αποτελέσματα
4. Εθνικός νόμος θα πρέπει να προβλέπει μηχανισμό αυτόματης διόρθωσης τυχόν αποκλίσεων από δημοσιονομικούς στόχους
5. Ο προϋπολογισμός θα υπόκειται σε προληπτική εποπτεία / έλεγχοι μέσα από την πολύπλοκη διαδικασία του “ευρωπαϊκού εξαμήνου”.
6. Η πορεία εκτέλεσης των προϋπολογισμών θα ελέγχεται στενότερα από την Επιτροπή.
7. Τα συμβαλλόμενα κράτη που υπόκεινται σε διαδικασία υπερβολικού ελλείμματος θα πρέπει να συμφωνούν με την Επιτροπή “πρόγραμμα δημοσιονομικής και οικονομικής εταιρικής σχέσης” που θα περιλαμβάνει και λεπτομερή προγράμματα διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων ώστε να διασφαλισθεί μια διαρκής μείωση υπερβολικών ελλειμμάτων.
8. Ο εθνικός προϋπολογισμός θα πρέπει να ελέγχεται από ανεξάρτητες εθνικές αρχές.
9. Κάθε χώρα θα υπάγεται σε καθεστώς “ενισχυμένης εποπτείας” όταν προσφεύγει στη χρηματοδοτική στήριξη του ΕΜΣ.
10. Η σύναψη μνημονίου συνεννόησης προβλέπεται γενικά για κάθε δάνειο που θα χορηγείται από τον ΕΜΣ.
11. Καθιερώθηκε η “διαδικασία υπερβολικών ανισορροπιών” για την έγκαιρη αντιμετώπιση μακροοικονομικών ανισορροπιών που μπορεί να αποτυπώνονται στο εξωτερικό ισοζύγιο και άλλα μεγέθη.
12. Είχε προηγηθεί το Εuro- Plus – Pact για την ενίσχυση της συνεργασία ς σε θέματα οικονομικής πολιτικής που όμως παραμένουν στην αρμοδιότητα των κρατών – μελών (εισοδηματική πολιτική, εκπαίδευση και επαγγελματική κατάρτιση, μετάβαση σε ένα σύστημα ευελιξίας και ασφάλειας στο ασφαλιστικό κ. α.)
13. Προβλέπεται εμπλοκή του ΔΝΤ σε αμιγώς ενωσιακούς κανονισμούς
14. Η νέα “αιρεσιμόρτητα” στα διαρθρωτικά ταμεία.
15. Η νέα διαδικασία επιβολής κυρώσεων
Πηγή star.gr, bankwars.gr