Μια σε βάθος ανάλυση της ¨τηλεφαγίας¨ των παιδιών (κινηματο-γραφήθηκαν αρχικά 700 παιδιά). Τα γιαπωνέζικα καρτούν σχολιάζει ο διάσημος ψυχίατρος Ρενέ Ντιαντκίν. Περιέργως, είναι η μόνη ταινία που έγινε -παγκοσμίως- για το θέμα. Η ταινία έγινε δεκτή με ύμνους από τον Γαλλικό Τύπο (κι από τις δημοτιικές λέσχες της Ευρώπης) κι έγινε αφορμή να ενισχυθούν οι μορφωτικές εκπομπές καθώς και να ιδρυθεί από το Υπουργείο Πολιτισμού το ίδρυμα χρηματοδότησης JULES VERNE.

●Γράφει η στο Anik Marti στο FIGARO :«’Ένα μάθημα από την Τηλεόραση.

Μια λεπτότατη ανάλυση της συμπεριφοράς των παιδιών μπροστά στην "ηλεκτρονική νταντά"»

●Γράφει η Ariane Chemin στη MONDE :

’’Ο Ροβήρος Μανθούλης γύρισε ένα φιλμ νεανικό και ζωντανό για την τηλεόραση και τα παιδιά και το προσφέρει στην τηλεόραση και τους γονείς. «Η τηλεόραση των μπόμπιρων θα καταφέρει να βρει τη ταυτότητά της ; Θα είναι αγορά, άλλοθι ή επιτέλους ένας κήπος ψυχαγωγίας όπου θα καλλιεργούμε τις τέχνες για να διασκεδάζουμε το πνεύμα με την παρήγορη γοητεία τους;».Η ερώτηση του Μανθούλη είναι ανοιχτή. Για την Τηλεόραση και το Εθνικό Παιδαγωγικό Κέντρο που την συμπαρήγαγαν’’.