Όπως επισημαίνει ο Ντε Χράου, η υπομονή των πολιτών και η ανθεκτικότητα των πολιτικών συστημάτων στην ευρωζώνη δεν είναι ανεξάντλητες, καθώς είναι αδιανόητο να ζητείται από ένα λαό να ανεχθεί ποσοστά ανεργίας στο 20 ή στο 30% για περίοδο 10 ετών. Στο πλαίσιο αυτό, η Ελλάδα, αναφέρει, αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα, όπου η κατάσταση αγγίζει το «κρίσιμο όριο». Η ΕΚΤ θα πρέπει λοιπόν να προωθεί πολιτικές που λαμβάνουν υπόψη τους τον πολιτικό και κοινωνικό παράγοντα, με σκοπό την «ευημερία όλων, αντί της εξυπηρέτησης των ευαισθησιών ορισμένων».

Συγκεκριμένα, ο Βέλγος οικονομολόγος υποστηρίζει ότι η έλλειψη ρευστότητας των τραπεζών, κυρίως στην περιφέρεια της ευρωζώνης, πρέπει να αντιμετωπιστεί μέσω της διάθεσης ρευστότητας από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, κατά το παράδειγμα της αμερικανικής Fed. Σημειώνει, ωστόσο, ότι η διάθεση ρευστότητας παρεμποδίζεται από τη «φοβία» που διακατέχει την ΕΚΤ για αύξηση του πληθωρισμού στην ευρωζώνη, με αποτέλεσμα τη δημιουργία ενός φαύλου κύκλου έλλειψης πίστωσης και ύφεσης της πραγματικής οικονομίας.

Ο Ντε Χράου αναφέρει ότι σε αντίθεση με την αμερικανική Fed, η ΕΚΤ χρηματοδοτεί απευθείας τις τράπεζες αντί να παρεμβαίνει απευθείας στις αγορές, κυρίως στην αγορά ομολόγων των κρατών. Με τον τρόπο αυτό, σχολιάζει ο Βέλγος οικονομολόγος, αντί να στηρίζει απευθείας τις κυβερνήσεις, τις παρακάμπτει προς όφελος των τραπεζών.

Πιο «επιθετική πολιτική»

Ο Βέλγος οικονομολόγος προτείνει μια «επιθετική πολιτική» παροχής ρευστότητας εκ μέρους της ΕΚΤ, όχι μόνο μέσω της διάθεσης ρευστότητας στις τράπεζες αλλά και μέσω «αντισυμβατικών πολιτικών». Επίσης, ο ίδιος σχολιάζει ότι η δημοσιονομική προσαρμογή των χωρών του Νότου της ευρωζώνης, μέσω της μείωσης των δημοσίων δαπανών, είναι μεν απαραίτητη, αλλά θα πρέπει να εφαρμοστεί σε μακροχρόνια βάση, αντί της σημερινής πολιτικής δραστικής λιτότητας. Από την άλλη πλευρά, οι πλεονασματικές χώρες θα πρέπει να προτρέψουν τους πολίτες τους να δαπανούν περισσότερο προκειμένου να εξισορροπηθεί η ασυμμετρία πλεονάσματος - ελλείμματος που παρατηρείται σήμερα μεταξύ των κρατών μελών της ευρωζώνης. Τέλος, επικρίνει την Ευρωπαϊκή Επιτροπή σημειώνοντας ότι τα μέτρα τα οποία προτείνει δεν αποσκοπούν σε διαρθρωτικές αλλαγές, αλλά έχουν αποκλειστικά οικονομικό προσανατολισμό και μάλιστα τέτοιο που βραχυχρόνια λειτουργούν μάλλον προς την κατεύθυνση της ύφεσης παρά της ανάπτυξης. Ως χαρακτηριστικό παράδειγμα αναφέρει την ελαστικοποίηση της αγοράς εργασίας, για την οποία τονίζει ότι μπορεί να βελτιώσει την παραγωγικότητα σε μακροχρόνια βάση, ενώ αντίθετα, σε πρώτο χρόνο, έχει αρνητικά αποτελέσματα στην οικονομία.

Πηγή: ΑΠΕ/ΜΠΕ