Το «Cleansed», το έργο-σταθμός της Σάρα Κέιν, σε σκηνοθεσία Δημήτρη Καραντζά, κάνει πρεμιέρα στις 5 Δεκεμβρίου 2025 στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης.
To «Cleansed» της Σάρα Κέιν (γνωστό στα Ελληνικά με τον τίτλο "Καθαροί, Πια"), γραμμένο το 1998, αποτελεί ακόμη και σήμερα μια κρίσιμη αλληγορία, ένα σήμα κινδύνου για μια κοινωνία που απαγορεύει, καταστέλλει και εξουδετερώνει την αγάπη, την ελεύθερη βούληση και την πνευματικότητα. Σε μια στιγμή της ανθρωπότητας που ξανανθίζουν οι πόλεμοι, ο φασισμός και ο συντηρητισμός το - ακόμη και σήμερα - σοκαριστικό έργο της Σάρα Κέιν φαντάζει πιο αναλλοίωτο και πιο ταιριαστό από ποτέ. Ένα έργο - ποίημα, χωρισμένο σε 20 μικρές σκηνές, λειτουργεί σαν ένα μανιφέστο υπέρ του Ανθρώπου.
Σ’ ένα Πανεπιστημιακό Ίδρυμα, το οποίο διαχειρίζεται ο Τίνκερ, 6 πρόσωπα προσπαθούν να βρουν την ταυτότητα τους, τη φωνή τους και να ζήσουν έξω από ταξινομήσεις και στενά πλαίσια. Ο Γκράχαμ ψάχνει τον θάνατο, η Γκρέις ψάχνει τον αδελφό της και θέλει να γίνει αυτός, ο Καρλ ζητάει απόλυτη δέσμευση, ο Ροντ ψάχνει την ανεξαρτησία, ο Ρόμπιν προσπαθεί να σταματήσει τη φωνή που ακούει στο κεφάλι του, η Γυναίκα θέλει να βρει κάποιον να την σώσει και να την αναβαπτίσει. Όλοι ψάχνουν την αγάπη και την αποδοχή, το δικαίωμα στη διαφορετικότητα σε μια κοινωνία πλήρως αποστεγνωμένη που “καθαρίζει” τους ανθρώπους από ό,τι θεωρεί απαγορευμένο. Ο Τίνκερ θα τους υποβάλλει - και θα υποβάλλει εαυτόν - στις πιο σκληρές δοκιμασίες για να τους εξιλεώσει (η για να τους τιμωρήσει;).
Ένα έργο σκοτεινό, λυρικό και βαθιά σωματικό, όπου οι ήρωες παλεύουν να αγαπήσουν και να αγαπηθούν σε έναν κόσμο που τους κατακερματίζει, με φόντο την αδυσώπητη εξουσία και την ακραία βία. Πόσο μπορείς να αντισταθείς για να διατηρήσεις την υπόσταση σου και την ελευθερία σου;
7 ηθοποιοί, 7 φωνές(εκφάνσεις του ίδιου υπαρξιακού αδιεξόδου) συνθέτουν μια πανανθρώπινη κραυγή που αναζητά την Κάθαρση. Ο Δημήτρης Καραντζάς σκηνοθετεί το πιο τολμηρό έργο του 20ου αιώνα με τον πιο ιδανικό θίασο: Χρήστος Λούλης, Μαίρη Μηνά, Δημήτρης Καπουράνης, Νατάσα Εξηνταβελώνη, Γιώργος Ζυγούρης, Νικολάκης Ζεγκίνογλου, Θανάσης Ραφτόπουλος.
«Cleansed»
της Σάρα Κέιν
Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης
Πρεμιέρα: 5 Δεκεμβρίου 2025
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
Μετάφραση: Αντώνης Γαλέος
Σκηνοθεσία: Δημήτρης Καραντζάς
Σκηνικά: Εύα Μανιδάκη
Κοστούμια: Ιωάννα Τσάμη
Κίνηση: Τάσος Καραχάλιος
Μουσική: Γιώργος Ραμαντάνης
Φωτισμοί : Ελίζα Αλεξανδροπούλου
Βοηθός Σκηνοθέτη: Δημήτρης Χαραλαμπόπουλος
Φωτογραφίες & Trailer: Γκέλυ Καλαμπάκα
ΔΙΑΝΟΜΗ
Τίνκερ: Χρήστος Λούλης
Γκρέις: Μαίρη Μηνά
Γκράχαμ: Δημήτρης Καπουράνης
Γυναίκα: Νατάσα Εξηνταβελώνη
Ροντ: Γιώργος Ζυγούρης
Καρλ: Νικολάκης Ζεγκίνογλου
Ρόμπιν: Θανάσης Ραφτόπουλος
Επικοινωνία & Δημόσιες Σχέσεις: Όλγα Παυλάτου
Social Media: Renegade Media
Παραγωγή: Θεατρικές Επιχειρήσεις Τάγαρη
ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΩΝ
Τετάρτη στις 19:00
Πέμπτη στις 20:00
Παρασκευή στις 21:00
Σάββατο στις 17:30 & στις 21:00
Κυριακή στις 19:00
* Η παράσταση είναι αυστηρά ακατάλληλη για ανηλίκους
Μετά από δύο χρονιές επιτυχημένης πορείας, με συνεχόμενα sold out και διθυραμβικές κριτικές,η θεατρική ομάδα «Πτωχαλαζόνες» παρουσιάζει για τρίτη χρονιά το κωμικό διήγημα του Στρατή Μυριβήλη «Οι Κάλπηδες», σε σκηνοθεσία Κώστα Παπακωνσταντίνου και παραγωγή «Ξανθίας» ΑΜΚΕ, στο Θέατρο OLVIO.
Ένα παραμύθι γεμάτο φως, από τον Στρατή Μυριβήλη, έναν σημαντικό νεοέλληνα πεζογράφο που ο περισσότερος κόσμος γνωρίζει μόνο από τα «σκοτεινά» αντιπολεμικά του αριστουργήματα.
Η ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ
Τα παλιά τα χρόνια, ζούσαν πάνω στο νησί της Λέσβου δύο ξακουσμένοι κατεργάρηδες. Ο Ψευτοθόδωρος στη Χώρα και ο Καλπομανώλης στη Συκαμιά (το χωριό του Μυριβήλη). Κόμπαζαν και οι δύο πως κανείς δεν τους παραβγαίνει στην πονηριά και την μπαμπεσιά. Δεν άντεχαν όμως να ακούνε ο ένας για τα κατορθώματα του άλλου κι έτσι ξεκίνησαν να βρουν τον ανταγωνιστή τους, να τον ξεγελάσουν και να αποδείξουν μια και καλή ποιος είναι ο πρωταθλητής στην κατεργαριά. Συναντιούνται στη μέση της διαδρομής, και χωρίς να αναγνωρίσει ο ένας τον άλλον, ξεγελούν και ξεγελιούνται αμοιβαία, σε μια ευτράπελη σκηνή. Το «ματς» έχει έρθει ισόπαλο κι ο αντίπαλος αποδεικνύεται υπολογίσιμος.
Ποιος είναι όμως ο αρχικάλπης;
Είναι ζήτημα τιμής και αξιοπρέπειας και πρέπει να λυθεί.
Στην προσπάθειά τους να το λύσουν, οι δύο κάλπηδες μπλέκουν σε περιπέτειες, συναντούν πειρατές, θησαυρούς, βρυκόλακες, δαιμόνους και «περιποιητικούς» Ανατολίτες.
Αφού κακοπάθουν αρκετά, αναγκάζονται να παραδεχτούν ο ένας την αξία του άλλου στην απατεωνιά,
και να ζήσουν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα...
ΣΚΗΝΟΘΕΤΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ
Οι «Κάλπηδες» είναι ένα άκρως κωμικό διήγημα, με έντονη δράση, αλλαγή σκηνικών χώρων, και σπαρταριστές σκηνές.
Σατιρίζει στοιχεία κουλτούρας και συμπεριφοράς που αν και αρνητικά, αποδίδονται ως χαριτωμένα στην ελληνική ράτσα, όπως: το ψέμα, η επιπολαιότητα, η πονηριά, η καπατσοσύνη, η κομπορρημοσύνη, ο εύκολος πλουτισμός κ.α.
Ως παράσταση, θέλουμε μέσα από το γέλιο, να αναγνωρίσουμε τα ελαττώματά μας, να συμφιλιωθούμε μαζί τους, όχι όμως για να τα αποδεχτούμε, αλλά μήπως καταφέρουμε έτσι να λυτρωθούμε από αυτά, αφήνοντάς τα πίσω μας.
Με τους «Κάλπηδες», επιστρέφουμε ως ομάδα στο είδος θεάτρου με το οποίο ξεκινήσαμε, γίναμε γνωστοί, ασχοληθήκαμε για χρόνια και το αγαπάμε, την δραματοποίηση λογοτεχνίας.
Επιστρέφουμε κυρίως στην πρωτότυπη μέθοδο δραματοποίησης τής τριτοπρόσωπης αφήγησης που επινοήσαμε και χρησιμοποιήσαμε στις παραστάσεις μας: «οι Χαλασοχώρηδες» του Αλ. Παπαδιαμάντη, «Μαζώχτρα» του Αργ. Εφταλιώτη, «Αυτόχειρ» του Μιχαήλ Μητσάκη, «Μεταξύ Πειραιώς και Νεαπόλεως» του Γ. Βιζυηνού. H μέθοδος αυτή αντιμετωπίζει όλο το κείμενο ως διάλογο και επιτρέπει στο διήγημα να αποκτήσει θεατρική μορφή, διατηρώντας το όμως αυτούσιο, χωρίς διασκευή. Για 3 χρόνια (2019-22) δίδαξα αυτή τη μέθοδο στο μάθημα «δραματοποίηση της λογοτεχνίας» στο μεταπτυχιακό πρόγραμμα του Τμήματος Θεατρικών Σπουδών του ΕΚΠΑ.
Κ.Π.
*Η θεατρική ομάδα«Πτωχαλαζόνες» έχει παρουσιάσει από το 2012 έως σήμερα 8 έργα, αν και απέκτησε το όνομά της μόλις φέτος.
«[...]Το αποτέλεσμα, δικαιώνει στο απόλυτο τη σκηνική τοποθέτηση. Η παράσταση έχει τον χαρακτήρα ενός λαϊκού ανέκδοτου καθρεφτίζοντας τόσο με απλόχερη ευθύτητα όσο και με εσωτερικό πικρό σχόλιο, την ελληνική ψυχή και όλα τα στερεότυπα στα οποία έχει γαλουχηθεί. Οι ηθοποιοί, οι «Πτωχαλαζόνες», Ελισσαίος Βλάχος, Αγγελική Μαρίνου και Δημοσθένης Ξυλαρδιστός, συνεργάτες του σκηνοθέτη από χρόνια, οι οποίοι έχουν ολοκληρωτικά βαπτιστεί στη σκηνική τεχνοτροπία του σκηνοθέτη, επικοινωνούν όχι μόνο μεταξύ τους επί σκηνής (βασικό συστατικό της), αλλά και με το ίδιο το κοινό, με τον ίδιο πηγαίο και αυθόρμητο τρόπο. Και, κάπως έτσι, αναστέλλεται η στείρα ηθογραφία του Μυριβήλη, από την ίδια τη σκηνική δημιουργικότητα».
Κώστας Β. Ζήσης, Fragile.gr
«...Πιστή σε ένα σκηνικό ύφος που μπλέκει την αφήγηση με τη δράση χωρίς να τα διαχωρίζει, η ομάδα ξαναβρίσκεται εδώ σε μια απολαυστική παράσταση υψηλής ενέργειας (άκρως κατάλληλη και για παιδιά και
εφήβους), που αποθεώνει τόσο το συγκινητικό στην απλότητά του αφήγημα του Μυριβήλη όσο και τη θεατρική τέχνη..».
Τώνια Καράογλου, Αθηνόραμα
«Όλα και όλοι μαζί δημιούργησαν ένα πολύ εύστοχο ως προς την ανάδειξη της ιστορίας και τη σκηνική της αφήγηση και ευφρόσυνο αποτέλεσμα, που χάρισε αβίαστο γέλιο στους θεατές και μια πολύ ωραία ιστορία ενός σημαντικού Έλληνα συγγραφέα».
Όλγα Σελλά, oanagnostis.gr
«Είναι πολύ σπάνιο για τους καλλιτέχνες να είναι δοτικοί για τη χαρά του μοιράσματος και όχι ως πράξη προεπίβουλη, μπας και φανεί μια κάποια «σύνδεσις». Τόσο γνήσιοι ήταν και οι τρεις τους, που είτε ήμασταν δέκα ετών είτε τριάντα είτε ογδόντα, το ίδιο, νομίζω, θα νιώθαμε: μια σχεδόν αγνή απόλαυση της ιστορίας. Την οποία θέλουμε να ξαναδούμε και πάλι, για να ξανανιώσουμε ακριβώς το ίδιο».
Νόρα Ράλλη, Η εφημερίδα των συντακτών
«Οι Κάλπηδες» είναι μια παράσταση πλημμυρισμένη από ευφυές χιούμορ, από φαντασία, γεμάτη με θεατρικά ευρήματα και κάποιες στιγμές με δραματική ένταση, για τις αδυναμίες, τα ελαττώματα, τα ήθη, την υποκρισία, τη στενοκεφαλιά και τον συντηρητισμό της μικρής κοινωνίας της υπαίθρου. Η κωμικότητα της παράστασης και οι απολαυστικοί ηθοποιοί (Ελισσαίος Βλάχος, Αγγελική Μαρίνου, Δημοσθένης Ξυλαρδιστός) δημιουργούν οικειότητα. Μια οικειότητα που αμβλύνει τις αποστάσεις ανάμεσα στα πρόσωπα, φτιάχνει
κώδικες και στήνει γέφυρες επικοινωνίας. [...] Στους «Κάλπηδες» η ευτράπελη ατμόσφαιρα από τη μια μας φέρνει πιο κοντά στους ηθοποιούς, ενώ από την άλλη μας συνδέει δραστικά με τον Μυριβήλη. [...] Καταπληκτικές ερμηνείες, σκηνική λιτότητα, έντονη δράση και θεατρική αρτιότητα. Άριστα σε όλα!
Ειρήνη Αϊβαλιώτου, Catisart.gr
«Η δύναμη της αφήγησης και η δραματική ορμή του θεάτρου, συναντιούνται και σμίγουν αρμονικά υπό την σκηνοθεσία του Κώστα Παπακωνσταντίνου. “Οι Κάλπηδες” είναι μια έξοχη ευκαιρία για να ευχαριστηθείτε καλό θέατρο, χωρίς τέταρτο τοίχο, σαν να μοιραζόμαστε μια ιστορία από το χωριό, και να μας την διηγούνται - αναπαριστούν οι πιο “θεατρίνοι” της παρέας, μέσα στην παρέα αλλά και απέναντι της, σαν ένα μοντέρνο “μπουλούκι”».
Νάγια Παπαπάνου, Boemradio.gr
[…η Αγγελική Μαρίνου, ο Δημοσθένης Ξυλαρδιστός και ο Ελισσαίος Βλάχος δίνουν τον καλύτερο εαυτό τους, κάτω από αυστηρές σκηνοθετικές οδηγίες. Ένα απόλυτα κωμικό διήγημα δίνει το υλικό για ένα θέατρο στοιχειακό, οργανικά λαϊκό, με σαφείς βολές κατά του πολιτικού προσκηνίου: «Κρίμας που δεν ζούνε στα χρόνια μας! Θα μπορούσαν ακόμα να γίνουνε και υπουργοί!..].
Νίκος Ξένιος, bookpress
[…Πανάξιοι οι τρεις ηθοποιοί που επωμίστηκαν όλους τους ρόλους.
Πάντα τέτοια. Η παράσταση κύλησε νερό. Αφηγηματικός ρυθμός από τους λίγους, ζωντάνια, κέφι, μπρίο, μεράκι. Θέαμα κι ακρόαμα αντάξιο τής εορταστικής μας διάθεσης, για κάθε μέρα, εάν θέλουμε να επανεκτιμούμε και να αξιολογούμε διαρκώς το ανεκτίμητο, το ανεπανάληπτο, το … ανεπανόρθωτο δώρο τής ζωής…]
Κωνσταντίνος Μπούρας, periou.gr
[…Η παράσταση «Κάλπηδες» αποτελεί μια τρυφερή αλλά και διδακτική σάτιρα της ανθρώπινης πονηριάς, κούτοπονηριάς και αλαζονείας, προσφέροντας ταυτόχρονα πολύ γέλιο. Παράλληλα, καταφέρνει να αγγίξει βαθύτερα θέματα, όπως η ανάγκη συμφιλίωσης με τα ανθρώπινα ελαττώματα και η υπέρβαση αυτών μέσα από την αποδοχή και το γέλιο. Η επιλογή του κειμένου του Μυριβήλη αναδεικνύει την αξία της νεοελληνικής λογοτεχνίας στο σύγχρονο θέατρο, ενώ οι σκηνοθετικές και ερμηνευτικές επιλογές της ομάδας «Πτωχαλαζόνες» αποδεικνύουν την επιμονή τους σε ένα υψηλής ποιότητας αποτέλεσμα...]
Άρης Γαβριελάτος, Debop.gr
[…Εξαιρετική η Αγγελική Μαρίνου στο ρόλο και των δυο συζύγων της Ψευτοθοδωρίνας και της Καλπομανώλενας. Ενθαρρυντική για τις αλογισιές του συζύγου της και επικριτική στην αποτυχία του, ενώ είναι σταθερή παραστάτης του και εκτελεστής των οδηγιών του…]
[…]Ο Ελισσαίος Βλάχος και ο Δημοσθένης Ξυλαρδιστός είναι αυθεντικοί, γήινοι, ξεκαρδιστικοί. Οι δύο ήρωες είναι σαν ένα πρόσωπο με δύο όψεις. Είναι η πραγματική ενσάρκωση του Καραγκιόζη, του πονηρού ραγιά, που πρέπει να ελιχθεί στους χαλεπούς καιρούς της τουρκοκρατίας…]
Μαρία Μαρή, Catisart.gr
[...Η δραματοποίηση ενός λογοτεχνικού κειμένου σε μια παράσταση με γρήγορες εναλλαγές και καταιγιστικό ρυθμό, που θυμίζει comedia dell arte, μετουσιώνει ένα διήγημα ή μάλλον ένα σκωπτικό παραμύθι, που μιλάει για την επιβίωση, την απάτη, την κομπορρημοσύνη, την κουτοπονηριά, τη μπαμπεσιά, τη λαμογιά, αποτελώντας τελικά έναν καθρέφτη της κοινωνίας μας. Ένα κείμενο που αναφέρεται στο χθες, στο σήμερα και (δυστυχώς) στο αύριο. Μια παράσταση για να συνειδητοποιήσουμε, για ακόμη μια φορά, πως όλα τριγύρω αλλάζουνε, μα κι όλα τα ίδια μένουν…]
Έλενα Χατζοπούλου, Sin Web Radio
[...Η σκηνοθεσία του Κώστα Παπακωνσταντίνου χρησιμοποιεί ως όχημα την κωμωδία, διανθίζοντάς τη με φόρμες από το παιδικό θέατρο. Οι ήρωες παρότι πονηροί δεν γίνονται πότε «κακοί» αντιθέτως καταλήγουν έως και συμπαθείς στους θεατές λόγω των παθημάτων-μαθημάτων τους. Το λιτό σκηνικό της Ματίνας Μέγκλα και της Φιλάνθης Μπουγάτσου είναι πλήρως λειτουργικό στις ανάγκες αλλαγής τόπων. Τα φώτα του Γιώργου Αγιαννίτη και η μουσική του Νίκου Ζουρνή πλαισιώνουν όμορφα τις εναλλαγές της ιστορίας...]
Μαίρη Μαρκογιαννάκη, Ζω ένα δράμα
«Οι τρεις ηθοποιοί Ελισσαίος Βλάχος, Αγγελική Μαρίνου και Δημοσθένης Ξυλαρδιστός αναλαμβάνουν με παροιμιώδη δεξιοτεχνία να ενσαρκώσουν τους χαρακτήρες του Μυριβήλη και να μας υπενθυμίσουν την αξία του λαϊκού θεάτρου σε μια ιστορία που πρέπει όλοι να ακούσουμε και να δούμε. Έχοντας ως εργαλεία τις πρακτικές της comedia dell arte, τη ζωηρή κίνηση, συμβολικά και πρακτικά σκηνικά αντικείμενα, τη παιχνιδιάρικη υπαινικτική μουσική οι τρεις ηθοποιοί καταφέρνουν να σφυρηλατήσουν μια εξαιρετικά ζωντανή σκηνική αφήγηση [...] η Ομάδα «Πτωχαλαζόνες» μας υπενθυμίζει τη δύναμη και την αξία του λαϊκού θεάτρου σφυρηλατώντας μια αδιάρρηκτη και ασυνείδητη σχέση μεταξύ των παραδοσιακών μορφών θεάτρου και του σήμερα ως μια μορφή υπενθύμισης που θα έπρεπε να μας αφορά περισσότερο».
Ελένη Αντωνίου, Quinta Blogspot
Θέατρο OLVIO
Ιερά Οδός 67 & Φαλαισίας 7, Βοτανικός, τηλ: 210 34 14 118
Ώρες κράτησης εισιτηρίων: 17:00- 21:00 Wwww.olviotheater.gr | ΜΑυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε. | FBOLVIO.theater
σε νέα θεατρική σκηνή στην οδό Σίνα 2-4 (Auditorium)
Σκηνοθεσία: Γιάννης Λασπιάς
Αθώος ή Ένοχος;
Είσαι έτοιμος να αναμετρηθείς ξανά με τον ρόλο του δικαστή;
Το βραβευμένο έργο του Andrew Keatley, Αλιγάτορες (Alligators) σε μετάφραση καισκηνοθεσία Γιάννη Λασπιά, μετά την πολύ επιτυχημένη πορεία του στο θέατρο Γκλόρια την άνοιξη του 2024, επιστρέφει πιο επίκαιρο από ποτέ, για περιορισμενο αριθμό παραστάσεων, στη νέα θεατρική σκηνή της Αθήνας Auditorium στην οδό Σίνα 2-4 ( πλησίον μετρό Πανεπιστημίου).
Ο Γεράσιμος Γεννατάς και η Φαίη Ξυλά στους πρωταγωνιστικούς ρόλους μαζί με τους Αναστασία Τσιλιμπίου, Αθηνά Χατζηαθανασίου και Παναγιώτα Χαϊδεμένου έρχονται να δώσουν απαντήσεις αλλά και να θέσουν νέα ερωτήματα στο δυνατό ψυχολογικό δράμα του Keatley.
Αρκεί μια καταγγελία για να ανατρέψει μια ολόκληρη ζωή;
Πόσο εύκολα μπορεί να «κατασκευαστεί» μια πληροφορία; Πού αρχίζει και πού τελειώνει η αλήθεια; Πόσο επικίνδυνη μπορεί να γίνει η πόλωση και η καταδίκη από την κοινή γνώμη, πριν ληφθεί υπόψη το τεκμήριο της αθωότητας;
Ποιοι είναι τελικά τα θύματα και ποιοι οι θύτες;
Ποιοι είναι οι«Αλιγάτορες»αυτής της κοινωνίας;
Κρατήσεις: more.com & 210-3614216 / 210 3642334 (Καθώς και στο ταμείο του θεάτρου Γκλόρια, Ιπποκράτους 7, από 11.00 έως 17.00 )
ΥΠΟΘΕΣΗ
Ο καθηγητής Ντάνιελ Τέρνερ (Γεράσιμος Γεννατάς) φαίνεται να τα έχει όλα∙ μια δουλειά που υπηρετεί με αγάπη και αφοσίωση και μια υπέροχη σύζυγο (Φαίη Ξυλά) που τον αγαπά και τον στηρίζει. Όλα ανατρέπονται όταν μια πρώην μαθήτριά του τον καταγγέλλει για σεξουαλική κακοποίηση. Ο σπόρος της αμφιβολίας φυτεύεται σε αυτόν τον, φαινομενικά, οικογενειακό παράδεισο.
Μέσα σε λίγες ώρες, η ζωή του αλλάζει, καθώς ο ίδιος, παρότι αρνείται την καταγγελία, βρίσκεται ξαφνικά στη δίνη της προβολής των ΜΜΕ και των μέσων κοινωνικής δικτύωσης. Απομακρύνεται από τη δουλειά του, παλιοί του φίλοι και συνεργάτες τού γυρνούν την πλάτη, μυστικά και ψέματα βγαίνουν στην επιφάνεια και οι υποψίες εναντίον του αρχίζουν να γίνονται βεβαιότητες. Την υπόθεση αναλαμβάνει η δικηγόρος Ρέιτσελ (Αθηνά Χατζηαθανασίου), η οποία καλείται ν’ ανακαλύψει την αλήθεια. Είναι οι φήμες πιο ισχυρές από τα αποδεικτικά στοιχεία;
Όλα αυτά φαντάζουν σαν ένα σκοτεινό παραμύθι στα μάτια της 9χρονης κόρης του Άλις, όταν η ζούγκλα της ανθρώπινης φύσης μεταφέρεται μέσα στο σπίτι τους. Οι «Αλιγάτορες» βρίσκονται παντού και είναι έτοιμοι σαν αγέλη να κατασπαράξουν εκείνη και τους γονείς της.
12 χρόνια μετά, η Άλις(Αναστασία Τσιλιμπίου)προσπαθεί ν’ αντιμετωπίσει και να ανασυνθέσει τις μνήμες της παιδικής της ηλικίας. Ποιος πραγματικά είναι ο πατέρας της;
Οι θεατές καλούνται να καταδικάσουν ή να αθωώσουν τον Ντάνιελ, την ώρα που η κοινή γνώμη παραληρεί εναντίον του και ο ίδιος υπερασπίζεται με μανία την αθωότητα του.
Σκηνοθετικό σημείωμα Γιάννη Λασπιά
«Στον κόσμο των “Αλιγατόρων” το πιο ευάλωτο πλάσμα είναι το παιδί. Η αθωότητά του απειλείται όταν η ζούγκλα των ενηλίκων εισβάλλει στο σπίτι του, μετατρέποντας τα παραμύθια σε εφιάλτες και τη μνήμη σε πεδίο μάχης. Η προστασία των παιδιών από τη βία, την κακοποίηση και τη διαστρέβλωση της αθωότητάς τους είναι μια αδιαπραγμάτευτη αξία.
Οι Αλιγάτορες του Andrew Keatley δεν είναι μόνο πλάσματα της φαντασίας∙ είναι οι φόβοι μας, οι προκαταλήψεις μας, η ίδια η κοινωνία που άλλοτε προστατεύει και άλλοτε κατασπαράσσει. Η εποχή του #MeToo μας έφερε αντιμέτωπους με αλήθειες που σιωπούσαν επί δεκαετίες, με φωνές που έπρεπε να ακουστούν. Την ίδια στιγμή, μας θύμισε πόσο λεπτή είναι η γραμμή ανάμεσα στη διεκδίκηση της δικαιοσύνης και στην καταδίκη χωρίς αποδείξεις.
Στη σκηνή, οι ήρωες βρίσκονται στη δίνη αυτού του διλήμματος: ένας άνθρωπος κατηγορείται, μια οικογένεια διαλύεται, ένα παιδί παλεύει να κατανοήσει τι είναι αλήθεια και τι ψέμα. Κι εμείς, ως θεατές, γινόμαστε οι δικαστές∙ καλούμαστε να αποφασίσουμε αν θα πιστέψουμε, αν θα αμφισβητήσουμε, αν θα συγχωρήσουμε. Η ανθρώπινη φύση μπορεί να είναι το πιο επικίνδυνο ζώο∙ ικανή να προστατεύει ή να πληγώνει, να καταστρέφει ή να λυτρώνει.
Οι “Αλιγάτορες” δεν είναι μόνο μια ιστορία καταγγελίας. Είναι ένα καθρέφτισμα της κοινωνίας μας, που οφείλει να προστατεύει τα πιο αδύναμα μέλη της, να δίνει χώρο στη φωνή των θυμάτων, αλλά και να διαφυλάσσει το θεμελιώδες δικαίωμα στο τεκμήριο της αθωότητας. Σε αυτή την εύθραυστη ισορροπία κρίνεται η ανθρωπιά μας».
Έγραψαν για την παράσταση:
«ΑΛΙΓΑΤΟΡΕΣ», ένα έργο σύγχρονο, επίκαιρο και άκρως τρομακτικό που απηχεί στο πνεύμα της εποχής. Και μία παράσταση καλοστημένη, η οποία σκιαγραφεί τις σκοτεινές πτυχές του ανθρώπινου είδους και ακροβατεί μεταξύ αλήθειας και ψεύδους. Πόσο καλά γνωρίζουμε τους πιο κοντινούς μας ανθρώπους;Ντίνα Καρρά/onlytheater.gr
Αν κάτι πρέπει πραγματικά να αποκαλύψω, είναι πως οι «Αλιγάτορες» θα ρίξουν ένα ισχυρό χαστούκι στο μάγουλό σου, θα σε κάνουν να συνειδητοποιήσεις ότι έχεις κάνει και εσύ βαρύτατα λάθη και θα σε υποβάλουν σε μία παραγωγική διαδικασία επαναπροσδιορισμού αρκετών πραγμάτων που ίσως και να θεωρούσες δεδομένα. Σίγουρα, πάντως, θα σε καταστήσουν σοφότερο και πιο εκπαιδευμένο, σε μία προσπάθεια να σε απομακρύνουν από την αρένα της ανθρωποφαγίας και του δικαστηρίου επί πληκτρολόγιω./Μάριος Μάντζος, streetradio.gr
Μια παράσταση γροθιά στο στομάχι βασισμένη στο εξαιρετικό κείμενο του Andrew Keatley, την εύστοχη σκηνοθεσία του Γιάννη Λασπιά, τα κατάλληλα ηχοτοπία που δημιουργεί ζωντανά επί σκηνής η Ειρήνη Τηνιακού και μ’ έναν διαλεχτό θίασο με κορυφαίο τον Γεράσιμο Γεννατά. /Ράνια Ααρών, all4fun.gr
Πρόκειται για ένα άρτιο, απόλυτα ρεαλιστικό και δύσκολο στην απόδοση θέαμα με εξαιρετικές ερμηνείες από όλους τους συντελεστές που αξίζει να δείτε /Μαρκέλλα Δελλή, mikrofwno.gr
Μια προσεγμένη παράσταση, η οποία επικεντρώνεται σε κρίσιμα κοινωνικά προβλήματα, τα οποία αφορούν το ευρύ φάσμα καταγγελιών και της ‘εγλκηματικής’ παντοδυναμίας του διαδικτύου, φανερώνοντας τις ανεξέλεγκτες συνέπειες, τις οποίες μπορεί να επιφέρουν σε προσωπικό και οικογενειακό επίπεδο, καταφέρνοντας μια γερή γροθιά στο στομάχι του θεατή και αφήνοντας μια στυφή επίγευση στο στόμα. /Σμαρώ Κώτσια, artandpress.gr
Καμιά προχειρότητα, καμιά βιασύνη, καμιά στιγμή αφημένη στην τύχη της. Οι φωτισμοί, τα σκηνικά αντικείμενα [...] ο τρόπος που μας παρουσιάζει την έφοδο της αστυνομίας στην οικία για την προσωρινή κατάσχεση αντικειμένων, ο τρόπος ακόμη που θέτει ερωτήσεις η κοινωνική λειτουργός στο [...], η στιγμή που το ζευγάρι ανακαλύπτει ότι έχει δημιουργηθεί συκοφαντική σελίδα στο Facebook αλλά πολύ περισσότερο η τελευταία σκηνή οπότε οι δύο σύζυγοι είναι εξουθενωμένοι από την περιπέτεια του Ντάνιελ, όλα αυτά τα στοιχεία αιτιολογούν πλήρως την άποψή μου ότι οι σύγχρονοι Έλληνες σκηνοθέτες πάνε από το καλό στο καλύτερο! /Μαρίνα Αποστόλου, theatrikesapopseis.gr
-Κρατήσεις: more.com, 210-3614216 / 210 3642334 (Δευτ.-Σαβ. 11.00-17.00) και στο ταμείο του θεάτρου Γκλόρια
-Για συλλόγους και ομαδικές κρατήσεις σε ειδικές τιμές: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.
Η παράσταση «Εκείνος κι Εκείνος», μετά την θερμή υποδοχή και το ζεστό χειροκρότημα του θεατρόφιλου κοινού σε επιλεγμένα φεστιβάλ σε όλη την Ελλάδα, κατά την προσεχή χειμερινή θεατρική περίοδο θα παρουσιαστεί στο Θέατρο Αργώ, από τέλος Οκτώβρη μέχρι την Κυριακή των Βαΐων, από Πέμπη έως Κυριακή.
Το φημισμένο και εμβληματικό έργο του σπουδαίου Έλληνα συγγραφέα Κώστα Μουρσελά«Εκείνος κι Εκείνος», είναι μια παραγωγή της θεατρικής εταιρίας Non Grata Productions, με τους Γιώργο Κωνσταντίνου, Λεωνίδα Κακούρη, Δημήτρη Σταρόβα, Σοφία Μανωλάκου και σκηνοθεσία του Αλέξανδρου Ρήγα.
Το «Εκείνος κι Εκείνος» είναι ένας ύμνος στην ποιητική αλητεία, στην παράλογη λογική σκέψη και στο ελεύθερο χιούμορ. Μια την σατυρική - σκεπτόμενη κωμωδία.
Ολοκληρώνεται με επιτυχία την Κυριακή 4 Ιανουαρίου 2026 ο δεύτερος χρόνος παραστάσεων στο Σύγχρονο Θέατρο για τον «Πουπουλένιο» (The Pillowman) του Μάρτιν ΜακΝτόνα σε σκηνοθεσία Νικορέστη Χανιωτάκη. Στη συνέχεια, η παράσταση που κέρδισε το κοινό της Αθήνας και απέσπασε διθυραμβικές κριτικές, θα παρουσιαστεί σε πόλεις της Ελλάδας.
Το έργο του Μάρτιν ΜακΝτόνα, που θεωρείται ένα από τα σημαντικότερα της σύγχρονης παγκόσμιας δραματουργίας, συνδυάζει στοιχεία αστυνομικού θρίλερ και μαύρης κωμωδίας, αγγίζοντας βαθιά ανθρώπινα και κοινωνικά ζητήματα, μέσα από την ιστορία ενός συγγραφέα που ερευνάται για τα φρικιαστικά παραμύθια που γράφει. Ο κόσμος της φαντασίας μπλέκεται με τον πραγματικό κόσμο, δημιουργώντας ένα σύμπαν όπου όλα είναι πιθανά και απίθανα.
Η παράσταση ξεδιπλώνει τις σκοτεινές και συχνά αθέατες όψεις της ανθρώπινης ψυχής, ενώ ταυτόχρονα διερευνά τη σχέση της τέχνης με την εξουσία και την ελευθερία της έκφρασης. Με έντονη δραματική ένταση και μαύρο χιούμορ, κρατά το κοινό καθηλωμένο από την αρχή έως το τέλος, προκαλώντας συγκίνηση και στοχασμό.
Σημείωμα Σκηνοθέτη
«Μια φορά κι έναν καιρό» οι γονείς και οι παππούδες μας, μάς αφηγούνταν όμορφα παραμύθια για να κοιμηθούμε γλυκά και ήσυχα. Εδώ ο ΜακΝτόνα μας αφηγείται ένα σκληρό, «αιματοβαμμένο» παραμύθι για να μας ξυπνήσει. Ο «Πουπουλένιος» - αλήθεια, πόσο τρυφερή λέξη; - δεν είναι μια ιστορία για παιδιά, αλλά ΜΕ παιδιά. Παιδιά που κακοποιήθηκαν, που δεν έλαβαν αγάπη, που βίωσαν τον πόνο και που εν τέλει… δεν μεγάλωσαν ποτέ. Το κείμενο αυτό αγγίζει πολύ σοβαρά ζητήματα της ζωής του σύγχρονου ανθρώπου. Μέσα από αυτήν την παράσταση, προσπαθούμε να εξερευνήσουμε την βία που γεννιέται σήμερα στις κοινωνίες και πώς αυτή διασπείρεται σε κάθε οικογένεια, σε κάθε σπίτι. Επίσης, ψάχνουμε την απάντηση στο ερώτημα: ποια η σχέση της Τέχνης με την πραγματικότητα; Πόσο χρήσιμη ή «επικίνδυνη» μπορεί να είναι η Τέχνη για την -κάθε μορφής- εξουσία; Δυστυχώς απολυταρχικά καθεστώτα υπάρχουν ακόμα στις μέρες μας σε πολλά μέρη του κόσμου… Η ελευθερία λόγου και έκφρασης δεν είναι δεδομένη και οφείλουμε να την προστατεύουμε σε κάθε φάση της ανθρώπινης ιστορίας. Φεύγοντας από το θέατρο, ας αναρωτηθούμε: τελικά... ζήσαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα;
Κάποτε, μια-δυο γενιές πριν, η ΑΡΤΖΕΝΤΙΝΑ ήταν ένα καταφύγιο ονείρων. Ένα σύμβολο ευημερίας. Ένα υπερωκεάνιο άλμα προς μια ζωή καλύτερη. Κάποιοι τόλμησαν να την αποζητήσουν. Μα οι πολλοί έμειναν με την άτολμη νοσταλγία των ευσεβών πόθων.
Κι η ΑΡΤΖΕΝΤΙΝΑ πάντα εκεί, πάντα παρούσα. Άπιαστη. Μακρινή. Ανεκπλήρωτη.
Σήμερα, η ΑΡΤΖΕΝΤΙΝΑ είναι ένα μπαρ. Κι ένα βράδυ, εκεί στο κλείσιμο, ο ιδιοκτήτης του, ο ΠΑΝΤΕΛΗΣ και ένας παιδικός του φίλος, ο ΑΠΟΣΤΟΛΗΣ, θα βρεθούν μπροστά σ’ ένα αβάσταχτο δίλημμα.
Πόσα προλαβαίνουν να συμβούν και να αλλάξουν αυτήν την ώρα, κατά την οποία η μέρα, επίσημα, έχει τελειώσει προ πολλού και η επόμενη δεν έχει ακόμα αποφασίσει με τι πρόσωπο θα ανατείλει;
ΣΚΗΝΟΘΕΤΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ
Η ΑΡΤΖΕΝΤΙΝΑ μιλά για μια γενιά που αλλιώς της τα είπανε και αλλιώς τα βρήκε. Κι έτσι, μουδιασμένη τώρα, κοιτά και περιμένει τι θα συμβεί. Άνθρωποι που αδυνατούν να πάρουν πρωτοβουλία για τις ζωές τους, παρά μόνο όταν φτάσει ο κόμπος στο χτένι.
Αυτοί είναι οι ήρωές μας. Δυο άντρες στα 40+ που κουβαλούν τις μνήμες της προηγούμενης γενιάς, τα όνειρα, τα πρότυπα, τα ιδανικά. των γονιών τους. Τα κουβαλούν σαν δεκανίκια, σαν μπούσουλα, σαν τρόπαια ή και απλώς σαν σουβενίρ. Καταφύγιο, θα έλεγε κανείς, έναντι της βαριάς πραγματικότητας του εδώ και του τώρα.
Αναφέρομαι, φυσικά, στην κοινωνική και οικονομική πραγματικότητα που ζούμε όλοι μας. Αυτήν της ταξικής και οικονομικής ακρότητας με το χάσμα ανάμεσα να καταπίνει κάθε ελπίδα, αξία και ιδανικό.
Για τον ΠΑΝΤΕΛΗ και τον ΑΠΟΣΤΟΛΗ, το τελευταίο οχυρό φαίνεται να είναι η φιλία τους. Μια σχέση από τα παιδικά τους χρόνια που εμπεριέχει όλες της πτυχές της ζωής: Αγάπη, αλληλεγγύη , απογοήτευση, θυμό, πίστη, ενοχή, αυτοθυσία και άλλα τόσα.
Και να λοιπόν που οι δύο αυτοί φίλοι, στο μπαρ ΑΡΤΖΕΝΤΙΝΑ, μετά το κλείσιμο, την ώρα που οι καθωσπρέπει αστοί κοιμούνται στα σπίτια τους, θα κληθούν να αντιμετωπίσουν ένα δίλλημα. Θα μετρηθούν και θα αναμετρηθούν μέσα στην απόγνωση.
Κι αν αποδειχθούν λίγοι;
Έφη ΣΙΣΜΑΝΙΔΟΥ
ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΤΟΥ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ
Η λέξη «Αρτζεντίνα» πάντα ηχούσε ωραία στ' αφτιά μου. Όταν την προφέρεις ή την ακούς, νιώθεις σαν ένα μικρό κάλεσμα, σαν μια πρόσκληση σε έναν τόπο τόσο μακρινό, που ίσως και να μην υπάρχει. Και όπως όλα τα μακρινά πράγματα, ο καθένας μας πλάθει μια εικόνα γι' αυτά όπως ακριβώς τα φαντάζεται. Οι ήρωες του έργου ζουν μέσα στη δική τους «Αρτζεντίνα». Θα ήθελαν να τη φανταστούν και να την πλάσουν διαφορετικά, όμως η Αρτζεντίνα είναι αυτή που είναι... όπως ακριβώς την παρέλαβαν από τους προηγούμενους.
Το Θέατρο της Ημέρας για τη νέα θεατρική περίοδο θα παρουσιάσει την παράσταση ΤΙΜΙΕΣ ΠΟΡΝΕΣ της Λένας Τερκεσίδου.
Βασισμένο σε αληθινές ιστορίες που περιέχονται στο ομότιτλο βιβλίο της από τις εκδόσεις ΩΚΕΑΝΟΣ, το έργο προσεγγίζει με ευαισθησία το επίκαιρο θέμα της βίας και επιβολής εξουσίας κατά των γυναικών που έχει γιγαντωθεί στις μέρες μας και απασχολεί καθημερινά όχι μόνο την κοινή γνώμη αλλά και το αστυνομικό δελτίο.
Η συγγραφέας αντιμετωπίζει τις ηρωίδες της - καθημερινές γυναίκες ανάμεσά μας - με συμπάθεια και κατανόηση επιχειρώντας να διεισδύσει στον ψυχισμό της κάθε μιας, να τις απενοχοποιήσει, ενώ παράλληλα εισάγει πρόσωπα που με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, τις ώθησαν στην κοινή τους μοίρα, αλλά και μορφές που άπλωσαν χέρι βοηθείας και επούλωσαν τις πληγές τους.
Η παράσταση παρουσιάζεται σε σκηνοθεσία της Ανδρομάχης Μοντζολή και πρωτότυπη μουσική και τραγούδια του Γιάννη Ζουγανέλη.
Οι ηθοποιοί Μάρα Δαρμουσλή και Κρυσταλλία Κεφαλούδη (αλφαβητικά) που ενσαρκώνουν τις ηρωίδες «συναντώνται» μέσα από τις ιστορίες τους σ' έναν κοινό ψυχικό βιότοπο ψάχνοντας την φωνή τους και ορθώνοντας το ανάστημά τους. Σε ένα έργο μαρτυρία - καταγγελία, πλούσιο σε αλληλοσυγκρουόμενα συναισθήματα και αισθήσεις, οι ηθοποιοί με την ευαισθησία και τις λεπτές αποχρώσεις της ερμηνείας τους, δρουν καταλυτικά στην ατμόσφαιρα και εξέλιξη της παράστασης που με κινηματογραφικά στοιχεία ξετυλίγεται μπροστά στο θεατή.
Η βραβευμένη σκηνοθέτης Γιώτα Τζουάνη , μετά την περσινή επιτυχία και την πετυχημένη περιοδεία σε όλη την Ελλάδα παρουσιάζει στο Θέατρο Αυλαία στον Πειραιά , από ΚΥΡΙΑΚΗ 26 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ και κάθε ΚΥΡΙΑΚΗ στις 20.30 την πρώτη της ΚΩΜΩΔΙΑ “ ΣΟΔΟΜΑ ΚΑΙ ΓΟΜΟΡΡΑ “
ΕΚΤΟΣ από τις παρακάτω ΚΥΡΙΑΚΕΣ 23/11-30/11-7/12-14/12
Μια ξεκαρδιστική κωμωδία που θα σας ξετρελάνει από την αρχή μέχρι το τέλος του έργου …
Τι θα συμβεί όταν ο Διευθυντής Κος Παπαδόγκονας , λέει ψέματα , ότι θα φύγει για το εξωτερικό , αλλά εκείνος πηγαίνει στο εξοχικό του κρυφά από την γυναίκα του και τους υπαλλήλους του και ανακαλύπτει , ότι δεν είναι μόνος του εκεί…..
Ένα εξοχικό , 2 κλειδιά , 3 ζευγάρια και 1 γιαγιά…..Πού θα καταλήξουν όλα αυτά , άραγε ;
Σε ΚΕΙΜΕΝΟ- ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ της ΓΙΩΤΑΣ ΤΖΟΥΑΝΗ……
ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ :
Κείμενο, Διασκευή, Σκηνοθεσία: ΓΙΩΤΑ ΤΖΟΥΑΝΗ
Βοηθός Σκηνοθέτη: ΡΙΑ ΝΤΕΓΙΑΝΝΗ
Σκηνικά: ΜΑΡΣΩ ΦΙΛΗ
Ήχος-Φώτα : ΧΡΙΣΤΙΝΑ – ΙΟΥΣΤΙΝΑ ΑΡΧΟΝΤΗ
Γραφικά :BEEZY STUDIO ATHENS - ANASTASIOS EVANGELAKOS
Το σύγχρονο έργο « Σε βλέπω » ( The Counter ) της Αμερικανίδας συγγραφέως Meghan Kennedy, παρουσιάζεται σε σκηνοθεσία της Βίκυς Βολιώτη, στο θέατρο Μικρό Παλλάς, από τις 14 Οκτωβρίου, κάθε Δευτέρα και Τρίτη.
Πρωταγωνιστούν : Θοδωρής Αθερίδης, Πέγκυ Τρικαλιώτη - που συνεργάζονται πρώτη φορά στο θέατρο - Βίκυ Βολιώτη.
Πρόκειται για ένα τρυφερό έργο που με έξυπνο χιούμορ και πολλή αλήθεια, μιλάει για όλα εκείνα που φοβόμαστε να συζητήσουμε και για εκείνη τη μία στιγμή, που αποφασίζουμε να τα μοιραστούμε με κάποιον άλλον.
Μυστικά, σχέσεις και συγκρούσεις ξεδιπλώνονται μέσα από τις ζωές τριών ανθρώπων που προσπαθούν να σταθούν ο ένας απέναντι στον άλλον και τελικά απέναντι στον ίδιο τους τον εαυτό και όταν η αλήθεια έρθει στο φως, τίποτα δεν είναι όπως πριν.
Η παράσταση ανέβηκε για πρώτη φορά off Broadway στην Νέα Υόρκη, το φθινόπωρο του 2024, σε σκηνοθεσία του πολυβραβευμένου David Cromer (Tony Award, Obbie award, Lucille Lortel award, κ.α) από το Roundabout Theater Company.
Υπόθεση:
Κάθε πρωί σε ένα τοπικό καφέ μιας μικρής πόλης, μία σερβιτόρα (η Κέιτ) γεμίζει την κούπα του καφέ ενός τακτικού πελάτη (του Πωλ). Πού και πού στο καφέ έρχεται και η πρώην ερωμένη του Πωλ, η Πεγκ, με την πρόφαση να αγοράσει ένα κομμάτι κέικ και την ελπίδα να τον δει εκεί. Ο Πωλ προσπαθεί να τα βγάλει πέρα μέσα στο σκληρό και μεγάλο κόσμο. Η Κέιτ είναι μια γυναίκα που θέλει να κάνει μια καινούργια αρχή.Η Πεγκ αγαπάει ακόμα τον Πωλ αλλά και ο Πωλ αγαπάει την Πεγκ. Τι γίνεται όταν οΠωλζητάει μια σοκαριστική χάρη από την Κέιτ; Και τι θα ακολουθήσει όταν η Κέιτ μάθει πως η Πεγκ είναι ο μεγάλος έρωτας του Πωλ; Μια απρόσμενη φιλία γεννιέται και τα βαθύτερα μυστικά όλων φωτίζονται.
Τρεις άνθρωποι που αγαπούν και αγαπιούνται. Που γελούν αλλά και κλαίνε. Με τα λάθη και τις υπεκφυγές τους. Κάποτε φωτεινοί και κάποτε σκοτεινοί. Όπως όλοι με μικρά και μεγάλα ανομολόγητα μυστικά.
Η αλήθεια δαγκώνει.
Η αλήθεια πονάει.
Η αλήθεια, όμως, γιατρεύει.
Το «ΣΕ ΒΛΕΠΩ» είναι ένα αστείο αλλά και συγκινητικά στοχαστικό έργο για τις καθημερινές μας επαφές που μπορεί να μας αλλάξουν τη ζωή. Ένας ύμνος στη διαπροσωπική μας επικοινωνία που έχουμε χάσει.
Εmail Τμήματος Ομαδικών Κρατήσεων: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.
Με περισσότερους από 34.000 θεατές τον πρώτο χρόνο της παρουσίασής της στο κοινό, η σπαρταριστή κωμωδία «Η δεξιά, η αριστερά και ο κυρ-Παντελής» του Αλέκου Σακελλάριου και του Χρήστου Γιαννακόπουλου, που σκηνοθετεί και πρωταγωνιστεί ο Σταμάτης Φασουλής στο Μικρό Παλλάς, συνεχίζει ακάθεκτη για δεύτερη χρονιά!
Μαζί του στην σκηνή : Ελένη Καστάνη, Γιώργος Δεπάστας, Δέσποινα Πολυκανδρίτου, Γιώργος Βουρδαμής, Απόστολος Καμιτσάκης, Γιώργος Κορομπίλης, Μαρία Καραβά.
Η υπόθεση:
Το έργο παρουσιάζει την πορεία μίας οικογένειας που από την απελευθέρωση περνάει στα Δεκεμβριανά και τελειώνει μετά τη συνθήκη της Βάρκιζας. Πρόκειται για μία ιστορική στιγμή που δεν είναι σίγουρο αν υπάρχει σε άλλη κωμωδία στο ελληνικό θέατρο. Είναι γεγονότα που έχουν ιδωθεί από πολλές γωνίες, αλλά ίσως για πρώτη φορά, τα βλέπουμε μέσα από το μάτι δύο κορυφαίων συγγραφέων, όπως είναι ο Αλέκος Σακελλάριος και ο Χρήστος Γιαννακόπουλος.
«Η κωμωδία «Η δεξιά, η αριστερά και ο κυρ-Παντελής» είναι λυτρωτική και μάλιστα είναι η μοναδική που έχει γραφτεί για τα Δεκεμβριανά!
Πρόκειται για ένα διαχρονικό έργο! Ένα πραγματικό διαμάντι»! λέει ο σκηνοθέτης.
Οι δύο συγγραφείς έχουν μεταφέρει με δεξιοτεχνία, την επικαιρότητα της μεταπολεμικής εποχής στη σκηνή του θεάτρου, καθώς η δυσάρεστη πραγματικότητα ενός λαού αντικατοπτρίζεται στους τέσσερις τοίχους ενός μικροαστικού σπιτιού που έχει κι αυτό μοιραστεί στα δύο, όπως και όλη η Ελλάδα.
«Η Δεξιά η Αριστερά και ο κυρ-Παντελής» είναι το δεύτερο έργο μιας εν δυνάμει τριλογίας, που περιλαμβάνει την κωμωδία «Οι Γερμανοί ξανάρχονται», που γράφτηκε την περίοδο του Εμφυλίου και την «Ανώμαλη προσγείωση» που ανέβασε για πρώτη φορά το θέατρο Τέχνης του Καρόλου Κουν και μετέπειτα, στη δεκαετία του ’60, την παρουσίασε ο θίασος του Λάμπρου Κωνσταντάρα με τον τίτλο «Υπάρχει και φιλότιμο», που μεταφέρθηκε αργότερα με μεγάλη επιτυχία και στον κινηματογράφο.
Στην παράσταση στο Μικρό Παλλάς, ο Σταμάτης Φασουλής ερμηνεύει τον κυρ-Παντελή και η Ελένη Καστάνη τη σύζυγό του, Αθηνά. Ο Απόστολος Καμιτσάκης είναι ο Σταύρος, ο δεξιός γιός και ο Γιώργος Βουρδαμής, είναι ο Κώστας, ο αριστερός γιός.
Τον κυρ-Σωτήρη, τον φίλο του κυρ-Παντελή, ερμηνεύει ο Γιώργος Δεπάστας.
Η Δέσποινα Πολυκανδρίτου ερμηνεύει την «υπηρέτρια» του σπιτιού, τη Φρόσω και τραγουδάει και τα τραγούδια της παράστασης.
Τον πολιτοφύλακα και τον εθνοφύλακα ερμηνεύει, σαν τις δύο όψεις του ίδιου νομίσματος, ο Γιώργος Κορομπίλης.
Το ίδιο συμβαίνει επίσης, με τη Φωφώ την ελασίτισσα και την Πιπίτσα την εθνικίστρια, που τις ερμηνεύει, η Μαρία Καραβά.
«Η δεξιά, η αριστερά και ο κυρ-Παντελής»παρουσιάστηκε πρώτη φορά το 1946 από το Θίασο Κοτοπούλη στο θέατρο Rex, με πρωταγωνιστή τον Βασίλη Λογοθετίδη.
Ταυτότητα Παράστασης
Αλέκος Σακελλάριος – Χρήστος Γιαννακόπουλος
Η δεξιά, η αριστερά και ο κυρ-Παντελής
Σκηνοθεσία : Σταμάτης Φασουλής
Σκηνικά-Κοστούμια : Πάρις Μέξης
Φωτισμοί: Χριστίνα Θανάσουλα
Ηχητικός σχεδιασμός: Αντώνης Παπακωνσταντίνου
Βοηθός σκηνοθέτη: Αιμιλία Καραντζούλη
Βοηθός σκηνογράφου : Μέλπω Κασαπίδου
Βοηθός ενδυματολόγου : Ελευθερία Πέτροβα
Ευχαριστούμε θερμά τη σκηνογράφο και ενδυματολόγο Γεωργίνα Γερμανού για την υποστήριξή της.
Εmail Τμήματος Ομαδικών Κρατήσεων: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.
