Ήλιος με δόντια
μια παράσταση βασισμένη στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Γιάννη Μακριδάκη
Σκηνοθεσία: Θανάσης Ζερίτης
Κάθε Σάββατο στις 18:00 & Κυριακή στις 21:00
«Γυρνοκοπούσα σαν την άδικη κατάρα δεξιά κι αριστερά κι απ᾿ όπου περνούσα, τα κορίτσια που ήτανε συναγμένα γύρω από τα παιχνίδια τους βουβαίνονταν και µε κοιτούσανε µε µισό µάτι και τ᾽ αγόρια τρέχανε να φύγουνε. δε µου μιλούσε κανένα, διότι φοβούνταν τις µανάδες τους, που λέγανε ότι αποτελούσα τη δεύτερη μεγάλη ντροπή του Φρουρίου. Μετά τις παστρικές λογαριάζανε εµένα, γυναικωτό µε ανεβάζανε, ανώμαλο µε κατεβάζανε. σταυροκοπιόντουσαν στα παράθυρα και κλείνανε µε ορµή τα πατζούρια. μαζεύανε αλαφιασμένες και τα κουτσούβελά τους από το κατώφλι να µη µε δούνε κι εγώ δεν ήξερα από τέτοια τότε και απορούσα.»
«Έχω ένα προαίσθημα πως σήμερα θα πάει η ιστορία ως το τέλος, ναι, ναι…»
λέει και ξαναλέει ο απόκληρος Κωνσταντής· ή «Ιδιώνυμο» ή «η δεύτερη μεγάλη ντροπή του Φρουρίου», όπως τον ξέρανε στη γειτονιά, στη φτωχιά προκυμαία της Χίου.
Σήμερα, ο Κωνσταντής θα κατορθώσει να βάλει τη ζωή του σε σειρά, φτάνοντας σ’ αυτή τη μαύρη μέρα που αλλάξανε όλα κι έχασε τον μόνο άνθρωπο που τον αποδέχτηκε, όπως είναι. Σήμερα, μέσα απ’ τις μνήμες του Κωνσταντή θα αναβιώσουν μερικές από τις σημαντικότερες σελίδες της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας. Σήμερα, θα ακουστεί για πρώτη φορά, η φωνή αυτού που αναγκάστηκε να σωπαίνει, για να μην προκαλεί τους «ευυπόληπτους και νοικοκυρεμένους».
Γεννημένος στις αρχές του προηγούμενου αιώνα, σε μια παράγκα μέσα στο Φρούριο της Χίου, ο Κωνσταντής παλεύει με τις μνήμες, τις πληγές και τα πάθη μιας ολόκληρης κοινωνίας που τον κατέκρινε για τη διαφορετικότητά του και τον περιθωριοποίησε.
Η παράσταση «Ήλιος με δόντια», βασισμένη στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Γιάννη Μακριδάκη, θα αξιοποιήσει τον φρενήρη ρυθμό των σκέψεων του Κωνσταντή, για να μεταφέρει στη σκηνή, μέσω δύο ερμηνευτών, τη λησμονημένη ζωή ενός ανθρώπου που γεννήθηκε και έζησε στο περιθώριο της ιστορίας.
Συντελεστές
Σκηνοθεσία: Θανάσης Ζερίτης
Δραματουργική επεξεργασία: Νεφέλη Μαϊστράλη
Σκηνικά- Κοστούμια: Γεωργία Μπούρδα
Σχεδιασμός φωτισμών: Σάκης Μπιρμπίλης
Μουσική επιμέλεια/ σύνθεση: Μιχάλης Λατουσάκης, Γιάννης Λατουσάκης
Βοηθός σκηνοθέτη: Αιμιλία Κεφαλά
Κίνηση: Πάνος Τοψίδης
Επικοινωνία: Μαρίκα Αρβανιτοπούλου | Art Ensemble
Φωτογραφίες: Ελίνα Γιουνανλή
Γραφιστική επιμέλεια/trailer: Θωμάς Παλυβός
Παραγωγή: Εταιρεία Τέχνης Ars Aeterna – Σταμάτης Μουμουλίδης
Ακούγεται ο Δημήτρης Καραμπέτσης και ο Κώστας Φλωκατούλας.
Από το Σάββατο 1 Μαρτίου και κάθε Σάββατο ώρα 21:00 και Κυριακή ώρα 19:00, αλλά και κάθε Παρασκευή ώρα 21:00 [Μόνο για συλλόγους], το Διάχρονο Θέατρο Μαίρης Βιδάλη, παρουσιάζει με ένα εισιτήριο, δύο παραγωγές, επιλέγοντας δύο από τα πιο αντιπροσωπευτικά έργα του Λουίτζι Πιραντέλλο με τίτλο “Έτσι Όπως Με Θες” σε μετάφραση – διασκευή Γιώργου Δανεσή και σκηνοθεσία Μαίρης Βιδάλη και το μονόπρακτο «Ο άνθρωπος με το λουλούδι στο στόμα» σε σκηνοθεσία Μπάμπη Χατζηδάκη.
Στην παράσταση “Έτσι Όπως Με Θες” η ηρωίδα πρέπει να επιλέξει αν αξίζει να παραμείνει με τον άντρα που έγινε για χάρη του έτσι όπως αυτός την ήθελε, ή να επιστρέψει σ’ αυτόν που στρέφει κι ένα περίστροφο στον εαυτό του για να μη τη χάσει. Μα πρώτα απ’ όλα, πρέπει η ίδια ν’ αποφασίσει ποια είναι στ’ αλήθεια. Μυστήριο και πάθος μέσα σ’ έναν παράλογα κωμικό περίγυρο.
Τη θεωρία που ανάπτυξε στα έργα του ο συγγραφέας, πρέπει να την εμπνεύστηκε από την προσωπική του εμπειρία, αφού η γυναίκα του ήταν νευρασθενική. Όπως έλεγε και ο ίδιος «Έχουμε δυο μάσκες, μια εσωτερική, που μόνο εμείς τη ξέρουμε και μια εξωτερική με την οποία μας γνωρίζουν οι άλλοι. Πολλές φορές την εξωτερική μας την επιβάλλουν οι συνθήκες του κοινωνικού μας περίγυρου.»
Ειδικά για τα δύο έργα συνθέτει μουσική ο Θάνος Γεωργουλάς, τα σκηνικά δημιουργεί η Ιωάννα Κατσιαβού και τα κοστούμια εποχής υπογράφει η Γκαλίνα Σουλτανόβιτσι.
ΕΤΣΙ ΟΠΩΣ ΜΕ ΘΕΣ: πρωταγωνιστούν: η Μαίρη Βιδάλη, ο Βύρων Κολάσης, ο Μπάμπης Χατζηδάκης και η Ελένη Ροδά. Συμπρωταγωνιστούν αλφαβητικά: Σωτήρης Αντωνίου, Κώστας Ζέκος, Φιλίτσα Καλογεράκου, Τάσος Μπλάτζιος, Αιμιλία Σπαχάι και Έφη Χαντζούλη.
Σημείωμα της σκηνοθέτιδος Μαίρης Βιδάλη:
«Πριν 24 χρόνια σκηνοθέτησα για πρώτη φορά “Το Σπίτι της Μπερνάρντα Άλμπα” του Λόρκα. Μου έδωσε δύναμη η αποδοχή της Κατερίνας Χέλμη που ήταν μια μοναδική Μπερνάρντα. Στη συνέχεια, ξανά Λόρκα, Ίψεν, Μπομαρσέ. Σε σύγκριση με τον αριθμό των έργων που έχει ανεβάσει το ΔΙΑΧΡΟΝΟ, σπάνια αναλαμβάνω την ευθύνη της διδασκαλίας. Ο Πιραντέλλο όμως είναι πειρασμός: μυστήριο, μάσκα, παράλογο, κωμικό. Για μένα είναι ένα κράμα της κλασικής και της σύγχρονης θεατρικής έκφρασης. Ούτε Στρίντμπεργκ ούτε Ιονέσκο, όμως υπάρχουν αμιγή στοιχεία και των δυο. Νιώθω ασφαλής με τόσους αξιόλογους συνεργάτες και ακόμα περισσότερο αφού ένας από τους τρεις συμπρωταγωνιστές μου, ο Μπάμπης Χατζηδάκης, είναι και θεατρολόγος»
Η παράσταση είναι αφιερωμένη στη μνήμη των
Γιάννη Μόρτζου
και Κώστα Γεωργουσόπουλου
Μετά το τέλος αυτής της παράστασης οι θεατές θα μπορούν με το ίδιο εισιτήριο να παρακολουθήσουν στην συνέχεια, το κορυφαίο μονόπρακτο του Πιραντέλλο «Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΜΕ ΤΟ ΛΟΥΛΟΥΔΙ ΣΤΟ ΣΤΟΜΑ» σε σκηνοθεσία Μπάμπη Χατζηδάκη με τον ίδιον στον ομώνυμο ρόλο και συμπρωταγωνιστή τον Κώστα Ζέκο. Γυναικεία φιγούρα η Μαίρη Βιδάλη με τους ίδιους συντελεστές.
«Τα δύο έργα που επιλέξαμε ανήκουν στην ίδια καλλιτεχνική περίοδο του συγγραφέα και μπορούν να ενταχθούν στο ύστερο στάδιο του θεατρικού έργου του.
“Ο Άνθρωπος με το λουλούδι στο στόμα” εξερευνά τα ζητήματα της ταυτότητας, της υποκειμενικής πραγματικότητας, και της διαφυγής από την πραγματικότητα, τις σχέσεις ζωής και θανάτου, την υπαρξιακή φιλοσοφία για την θνητότητα. Όλα αυτά θα εκφρασθούν σε ένα σιδηροδρομικό σταθμό, μετά το τελευταίο τρένο’’
Παράσταση αφιερωμένη στην μνήμη του συναδέλφουΣτέλιου Γεράνη
Θεωρείται ο κορυφαίος Ιταλός δραματουργός, όπου μέσα από τα εγκεφαλικά του έργα ξεπηδούν νατουραλιστικότατα το πάθος και η βιαιότητα του σικελικού του αίματος. Έλεγε “Δεν είναι δυνατόν η τέχνη να μπορεί να μιμηθεί την πολύπλοκη ανθρώπινη φύση, την τόσο ρευστή και αβέβαιη.” Γι αυτό τα κείμενά του κρύβουν πάντα ένα μυστήριο, τη διαφορά ανάμεσα στη φαινομενικότητα και στην πραγματικότητα.
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ «ΕΤΣΙ ΟΠΩΣ ΜΕ ΘΕΣ»
Συγγραφέας : Λουίτζι Πιραντέλλο
Μετάφραση: Γιώργος Δανεσής
Σκηνοθεσία: Μαίρη Βιδάλη
Μουσική σύνθεση Θάνος Γεωργουλάς
Σκηνικά: Ιωάννα Κατσιαβού
Κοστούμια: Γκαλίνα Σουλτανόβιτσι
Φωτισμοί: Γιώργος Δανεσής
Φωτογραφίες: Απόστολος Δελάλης
VideoArt: Αντώνης Μανδρανής
Βοηθός Σκηνοθέτη: Αιμιλία Σπαχάι
ΔΙΑΝΟΜΗ
Πρωταγωνιστούν:
Μαίρη Βιδάλη, Βύρων Κολάσης, Μπάμπης Χατζηδάκης και η Ελένη Ροδά.
Πληροφορίες - e-mail: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.
« κι όλοι είχαν την ιδέα πως χρωστούσαν κι απόφευγαν να κοιταχτούν»
Γιάννης Ρίτσος, Χρονικό
Μετά την μεγάλη επιτυχία της παράστασης του έργου «Μαχαίρι στο κόκαλο», που απέσπασε διθυραμβικές κριτικές και παρουσιάστηκε για δύο σεζόν, η ομάδα θεάτρου ÇaVa επιστρέφει στο Θέατρο 104.
Αυτή τη φορά, ανεβάζουν την παράσταση «Χρονικό», βασισμένη στην ομώνυμη ποιητική σύνθεση του σπουδαίου μας ποιητή, Γιάννη Ρίτσου, που περιλαμβάνεται στον τόμο «Τέταρτη διάσταση».
Στην ομάδα έρχεται να προστεθεί η σημαντική ηθοποιός Γιώτα Φέστα που μαζί με την Σάντρα Λειβαδάρα, τον Γιώργο Σύρμα και τον ίδιο τον σκηνοθέτη θα δώσουν σκηνική υπόσταση στους στίχους του Ρίτσου.
Σκηνοθετικό σημείωμα:
« Όπου και να σας βρίσκει το κακό, αδελφοί
όπου και να θολώνει ο νους σας
μνημονεύετε Διονύσιο Σολωμό
και μνημονεύετε Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη …»
Πριν επτά χρόνια, σε ένα αφιέρωμα για τον Γιάννη Ρίτσο, ο μεγάλος σκηνίτης του θεάτρου μας, Βασίλης Παπαβασιλείου, πρόσθετε με θάρρος στον περιβόητο στίχο του Οδυσσέα Ελύτη και το όνομα του Μονεμβασίτη ποιητή: « Μνημονεύετε και Γιάννη Ρίτσο. »
Τώρα λοιπόν που στα ερείπια του καιρού, προστέθηκαν και τα ερείπια του πολέμου, μνημονεύουμε και εμείς Γιάννη Ρίτσο. Μέσα σε δίσεκτους χρόνους ακατάσχετης αυτοαναφορικότητας, ίσως οφειλή ελάχιστη του θεάτρου να είναι η Ποίηση. Η Ποίηση στο Μνημονικό μας ως Χρέος. Και είναι η έννοια του Χρέους που επιστρέφει συνεχώς στο Χρονικό, μία σύνθεση μοναδική μέσα στην περιβόητη Τέταρτη Διάσταση.
Εκεί εξιστορείται το χρονικό της πολιτείας που εν δυνάμει προσωπογραφεί την Ελλάδα ως πραγματικότητα μέσα στο πέρασμα του χρόνου.
Το ερώτημα που θέτουμε σήμερα ως καλλιτέχνες και «άνθρωποι του καιρού μας» είναι κατά πόσο η πολιτεία αυτή μέσα στο Χρονικό είναι κτήμα του παρελθόντος ή εν τέλει διαθλάται και στο μέλλον, στο δικό μας παρόν δηλαδή, της τρίτης δεκαετίας του 21ου αιώνα.
Μείζονος σημασίας μορφή μέσα στο έργο αναδύεται ο Ταμίας του σωματείου « Πυθαγόρας ».
Αυτός «που κοιτούσε τόσο οικεία τα απόμακρα κ’ εξοφλούσε με το χρυσάφι των άστρων, που άλλωστε δεν είταν και δικό του, τα άγνωστα ακόμη χρέη ανθρώπων και αιώνων.» Η μορφή του Ταμία-Ποιητή, είτε στο παρελθόν είτε στο παρόν, στέκει πάντα το τελευταίο καταφύγιο ανθρωπισμού σε μια εποχή παραδομένη στην εικόνα της και την αγοροπωλησία της.
ΑΝ δεν έχουμε πουληθεί ακόμη ΙΣΩΣ έχουμε κάποιο Χρέος να την αναζητήσουμε.
Όχι μόνο στους νεκρούς, αλλά σε ό, τι ζωντανό έχει μείνει μέσα μας.
E-mail: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.
Στο Αίγιο, στην ιδιαίτερη πατρίδα της και τόπο που γεννήθηκε, έπεσε η αυλαία σήμερα, Τετάρτη (12/03) για την ηθοποιό Καίτη Κωνσταντίνου, η οποία έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 62 ετών, βυθίζοντας στο πένθος την οικογένειά της, τους συναδέλφους της ηθοποιούς αλλά και το κοινό που τη γνώρισε και την αγάπησε μέσα από τους ρόλους της.
Κηδεία της ηθοποιού Καίτης Κωνσταντίνου από τον Ιερό Ναό Αγίου Σπυρίδωνα στη Ροδάνθη Αιγίου, Τετάρτη 12 Μαρτίου 2025. (EUROKINISSI)
Συγγενείς, φίλοι και συνεργάτες, εκπρόσωποι του καλλιτεχνικού χώρου ταξίδεψαν μέχρι την Ροδοδάφνη Αιγίου, για να αποχειρετήσουν την αγαπημένη ηθοποιό.
Η κηδεία τελέστηκε σε κλίμα θλίψης και συγκίνησης στις 12:00 μ.μ. στον Ιερό Ναό Αγίου Σπυρίδωνα.
Κηδεία της ηθοποιού Καίτης Κωνσταντίνου από τον Ιερό Ναό Αγίου Σπυρίδωνα στη Ροδάνθη Αιγίου, Τετάρτη 12 Μαρτίου 2025. (EUROKINISSI)
Η σορός της ηθοποιού βρισκόταν στην εκκλησία από τις 11 το πρωί και εκεί πρώτη έφτασε η μητέρα της Καίτης Κωνσταντίνου, υποβασταζόμενη από την κόρη της, Μαρία.
Αγαπημένα της πρόσωπα, εκπρόσωποι του πολιτικού και καλλιτεχνικού κόσμου έστειλαν στεφάνια, με το μήνυμα σε ένα από αυτά να προκαλεί ρίγη συγκίνησης.
Ήταν αυτό των τριών αγαπημένων φίλων της, Ζέτας Μακρυπούλια, Μαρίας Καβογιάννη και Ελισάβετ Κωνσταντινίδου, στο οποίο έγραφε: “Καιτούλα μας, καλό σου ταξίδι. Μας νίκησες!“, καθώς οι τέσσερις τους λάτρευαν να παίζουν μπιρίμπα.
Κηδεία της ηθοποιού Καίτης Κωνσταντίνου από τον Ιερό Ναό Αγίου Σπυρίδωνα στη Ροδάνθη Αιγίου, Τετάρτη 12 Μαρτίου 2025. (EUROKINISSI)
Στεφάνι έστειλε και ο υφυπουργός Πολιτισμού, Ιάσων Φωτήλας.
Σημειώνεται πως η οικογένειά της κάνει παράκληση, αντί στεφάνων να πραγματοποιηθούν δωρεές στο Ειδικό Κέντρο Αποκατάστασης Αιγίου (Ε.Κ.Α.ΜΕ.).
Κηδεία της ηθοποιού Καίτης Κωνσταντίνου από τον Ιερό Ναό Αγίου Σπυρίδωνα στη Ροδάνθη Αιγίου, Τετάρτη 12 Μαρτίου 2025. (EUROKINISSI)
Σε ένα απολυταρχικό καθεστώς, που δεν κατονομάζεται, μια ομάδα καλλιτεχνών
του θεάτρου ανεβάζει στη σκηνή ένα απαγορευμένο έργο, κάτω από το ραντάρ ελέγχου της κυβέρνησης.
Τοέργο Ένας Καθρέφτης της Σαμ Χόλκροφτ καυτηριάζει με οξύ τρόπο τις καταχρηστικές δομές της εξουσίας στο χώρο του θεάτρου και ευρύτερα της βιομηχανίας του θεάματος.
Είναι μια μαύρη κωμωδία για την ηθική κενότητα του φαινομένου της λογοκρισίας, την προπαγάνδα και τον παραλογισμό των τυράννων που κολακεύονται να πιστεύουν πως είναι προστάτες των Τεχνών.
Είναι μια αιχμηρή κριτική της τέχνης του θεάτρου γενικότερα και κυρίως της εμμονής του να παρουσιάζει καλοφτιαγμένες, τακτοποιημένες εκδοχές της αληθινής ζωής αντί να μιλά για το χάος που την διέπει.
Το έργο μιλά για το όριο μεταξύ τέχνης και ζωής, για το τι είναι η θεατρική αλήθεια, ποιο το νόημα στο ανέβασμα μιας παράστασης, καθώς και για τις αυταπάτες που χρειάζεται κανείς να διαθέτει για να επιβιώνει σε ένα όλο και πιο βίαιο παρόν.
Το έργο Ένας Καθρέφτης της Σαμ Χόλκροφτ, είναι το απόλυτο ψέμα, ίσως όμως και ό, τι πιο κοντινό στην αλήθεια έχει γραφτεί στις μέρες μας.
Οι παραστάσεις ξεκίνησαν τον Δεκέμβριο 2024 στη Σκηνή Μπέκετ και θα συνεχιστούν έως και τα τέλη Απριλίου 2025 στους χώρους Βρυσάκι – ArtFix και Space Baby | Visual & Performing Arts Center.
Η παράσταση πραγματοποιείται υπό την αιγίδα και με την οικονομική υποστήριξη του Υπουργείου Πολιτισμού.
Και με την υποστήριξη του Hellenic Initiative Australia
Το έργο του Αμερικανού συγγραφέα Stephen Belber, «Η Συνάντηση» («Match»), ανεβαίνει στο Θέατρο Coronet από τις 8 Νοεμβρίου, σε σκηνοθεσία Γιώργου Κιμούλη, ο οποίος πρωταγωνιστεί στον ρόλο του Τόμπι Πάουελ, μαζί με την Κατερίνα Θεοχάρη και τον Βασίλη Γιακουμάρο.
Ένας ηλικιωμένος πρώην διάσημος χορογράφος, ο Τόμπι Πάουελ, ο οποίος έχει αποσυρθεί πλέον από την ενεργό δράση και τώρα ζει εντελώς μοναχικά, δέχεται στο χώρο του, την επίσκεψη ενός ζευγαριού. Tη Λίζα και τον Μάικ Ντέιβις. Είναι εκεί για να του πάρουν συνέντευξη για μία διατριβή που κάνει η Λίζα στο Πανεπιστήμιο που πηγαίνει, με θέμα την ιστορία του χορού στη Νέα Υόρκη της δεκαετίας του 1980. Καθώς όμως οι ερωτήσεις γίνονται όλο και πιο προσωπικές και πιο απειλητικές, ο Τόμπι αρχίζει να υποψιάζεται ότι ο Μάικ και η Λίζα δεν τον ανακρίνουν για ακαδημαϊκούς λόγους. Όσο προχωράει η «συνέντευξη» γίνεται όλο και πιο σαφές ότι υπάρχουν απώτερα κίνητρα στην επίσκεψη του ζευγαριού, ώσπου ο μοναχικός χορογράφος αναγκάζεται να έρθει αντιμέτωπος μ’ ένα μεγάλο θαμμένο μυστικό του παρελθόντος του.
H «Συνάντηση» είναι έργο που αποδεικνύει πως κανενός το παρελθόν δεν μπορεί διαγραφεί, υπενθυμίζοντας τη φράση του Σαίξπηρ στην Τρικυμία: «Το παρελθόν είναι πρόλογος».
Η πρεμιέρα του έργου έγινε στη Νέα Υόρκη το 2004 με τους Frank Langella, Ray Liotta και Jane Adams, ενώ το 2014 o Stephen Belber σκηνοθέτησε το έργο για τον κινηματογράφο με τους Patrick Stewart, Carka Gugino και Matthew Lillard.
Μετά τις sold οut παραστάσεις στη Θεσσαλονίκη, η εκρηκτική κωμωδία «Λαπωνία» των Μάρκ Ανζελέτ και Χριστίνα Κλεμέντε, σε σκηνοθεσία Νικορέστη Χανιωτάκη, έρχεται στην Αθήνα, στο θέατρο Ζίνα, από τις 12 Μαρτίου 2025, με τους (αλφαβητικά) Μελέτη Ηλία, Βίβιαν Κοντομάρη, Βάσω Λασκαράκη και Σπύρο Τσεκούρα.
Με φόντο την χιονισμένη χριστουγεννιάτικη Λαπωνία, δύο ζευγάρια, διαφωνούν, συμφωνούν, μαλώνουν, γελούν, κλαίνε και μονοιάζουν.
Δύο οικογένειες συναντιούνται στη Λαπωνία για να γιορτάσουν τα Χριστούγεννα. Όμως η χαρούμενη ατμόσφαιρα διαταράσσεται όταν ένα απ’ τα παιδιά λέει στο άλλο ότι ο Άγιος Βασίλης είναι ένα ψέμα που δημιουργούν οι μαμάδες κι οι μπαμπάδες! Και τότε οι γονείς τους καλούνται να βγάλουν το φίδι απ’ την τρύπα…
Μια παράσταση ηθικών διλημμάτων για τις έννοιες του ψέματος, της αλήθειας, της λογικής, της μαγείας, των οικογενειακών αξιών αλλά και ανείπωτων μυστικών, που οδηγούν σε ανατρεπτικές καταστάσεις.
Η «Λαπωνία» είναι μία σύγχρονη κωμωδία που ανεβαίνει στο για πρώτη φορά στη χώρα μας. Η μεταφορά στην ελληνική πραγματικότητα έγινε από τη μεταφράστρια Μαρία Χατζηεμμανουήλ
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ:
Μετάφραση - Διασκευή: Μαρία Χατζηεμμανουήλ
Σκηνοθεσία: Νικορέστης Χανιωτάκης
Σκηνικά: Αγγελίνα Παπαχατζάκη
Κοστούμια: Ιωάννα Καλαβρού
Φωτισμοί: Νικορέστης Χανιωτάκης
Πρωτότυπη μουσική: Γιάννης Μαθές
Φωτογράφηση: Πάνος Γιαννακόπουλος
Video φωτογράφησης: Έφη Καρανικόλα
Βοηθός σκηνοθέτη: Σοφία Μπακιρτζή
Διαχείριση Social media: Δάφνη Πιτσίκα
Γραφιστική Επιμέλεια: Μαίρη Μούσα Mousart
Κομμώσεις – μακιγιάζ φωτογράφισης: Le Boudoir Salons
Ένα εμβληματικό έργο της νεοελληνικής λογοτεχνίας της σπουδαίας Διδώς Σωτηρίου παρουσιάζεται, για πρώτη φορά επί σκηνής, στο Θέατρο Noūs – Creative space.
H «Εντολή» της Διδώς Σωτηρίου, σε σκηνοθεσία και θεατρική διασκευή της Νάντιας Δαλκυριάδου, συνεχίζει την επιτυχημένη της πορεία κάθε Σάββατο στις 21.15 και κάθε Κυριακή στις 20.15. Παίζουν οι ηθοποιοί: Ξένια Αλεξίου, Ειρήνη Αμπουμόγλι, Άρης Μπαταγιάννης, Σταύρος Μόσχης, Ήρα Ρόκου, Δημήτρης Χατζημιχαηλίδης.
Το βιβλίο της Διδώς Σωτηρίου βασίζεται σε αυτοβιογραφικό υλικό και έχει ως κεντρικό θέμα τη σύλληψη, τις δύο δίκες και την εκτέλεση του Νίκου Μπελογιάννη με την κατηγορία της κατασκοπείας. H ιστορία ξεκινά όταν η Διδώ Σωτηρίου μέσα σε συνθήκες παρανομίας έρχεται σε επαφή με τον Μπελογιάννη με τον οποίο διατηρεί σχέση η αδερφή της Έλλη Παππά. Γρήγορα όμως η Διδώ Σωτηρίου παραμερίζει τη μυθιστορηματική αφήγηση και προχωράει στην δημοσιογραφική κάλυψη της δίκης, με πρακτικά, επιστολές και άρθρα εφημερίδων της εποχής.
Έξι αυτόπτες μάρτυρες της ιστορίας μας μεταφέρουν από τις ανέμελες κουβέντες και τις πολιτικές διαφωνίες ως τις υπόγειες φυλακές, τους δρόμους της Αθήνας, τις αίθουσες δικαστηρίων και τις εκτελέσεις.
250.000 γραπτά μηνύματα, τηλεγραφήματα και επιστολές, μέσα σε μια εβδομάδα απ’ όλο τον κόσμο για να αποτραπεί η εκτέλεση του “ανθρώπου με το γαρύφαλλο”. Του ανθρώπου που “δεν θυσίασε τίποτα από την τιμή και την ελπίδα μας για ένα αύριο φωτεινό. Χαμογελούσε…”.
“Το χαμόγελο σου Νίκο Μπελογιάννη δε θα μπορέσει κανείς να μας το πάρει πίσω. Δεν ήσουν ένας άνθρωπος, μα μια γενιά. Ένα κίνημα που νίκησε την ήττα του.”
Σκηνοθετικό Σημείωμα
Γιατί σήμερα η ιστορία του Μπελογιάννη; Πιστεύω πως σήμερα, σε έναν κόσμο διαρκώς μεταβαλλόμενο ως προς τις αξίες και τα ιδανικά του, η ιστορία του Μπελογιάννη θέτει το υψηλό ερώτημα αν αξίζει να παραμείνει κανείς αλύγιστος, αμετανόητος και ανυποχώρητος τη στιγμή μάλιστα που η ήττα φαίνεται σίγουρη. Η ιστορία του Μπελογιάννη είναι συγκλονιστική καθώς μας παρουσιάζει πως οι δυνάμεις που επικράτησαν στη μετεμφυλιακή Ελλάδα χρησιμοποίησαν κάθε τρόπο για να τον εξοντώσουν κι αυτός βάδισε προς το εκτελεστικό απόσπασμα με σταθερό βήμα, χαμογελώντας στη ζωή με περηφάνια.
Στο πρόσωπό του βλέπουμε μια γενιά που νίκησε την ήττα της. Νομίζω πως δεν είναι -τυχαίο, ότι 70 χρόνια μετά από την εκτέλεσή του, η προσωπικότητα του Μπελογιάννη εμπνέει και συγκινεί.
Με το βλέμμα στραμμένο στο μεγάλο, το ωραίο, το συγκλονιστικό.
“Το μεγάλο, μου ‘γραφε, είναι να βρίσκεσαι μέσα στον αγώνα για μια καλύτερη ζωή, να αγωνίζεσαι στην πρώτη γραμμή. Όποιος δεν το κάνει, σέρνεται πίσω απ’ τη ζωή δειλά κι αναποφάσιστα. Το ωραίο είναι η δημιουργία και καθετί που πλουτίζει τη ζωή, η τέχνη, η επιστήμη. Το συγκλονιστικό είναι μια αγάπη σαν τη δική μας.”
Φεστιβάλ DANCING TREES
Διοργάνωση θέατρο ΤΟΠΟΣ ΑΛΛΟύ στη Ρεματιά Χαλανδρίου
στα πλαίσια του προγράμματος CREATIVE EUROPE
Το Θέατρο ΤΟΠΟΣ ΑΛΛΟύ ΑΕΡΟΠΛΟΙΟ διοργανώνει ένα μοναδικό φεστιβάλ στη Ρεματιά Χαλανδρίου, αφιερωμένο στο κρίσιμο ζήτημα της κλιματικής αλλαγής και την αναγκαιότητα προστασίας των δέντρων και των δασών. Από 18-22 Ιουνίου η Ρεματιά Χαλανδρίου, αυτό το μοναδικό οικοσύστημα στον αστικό ιστό της Αθήνας θα γεμίσει από τέχνη. Το θέατρο βγαίνει από τις κλειστές αίθουσες και εγκαθίσταται σ’ ένα φυσικός πνεύμονα της Αττικής, που γίνεται το ιδανικό σκηνικό για αυτό το φεστιβάλ, καλώντας το κοινό να βιώσει τη δύναμη της τέχνης σε αρμονία με τη φύση.
Θεατρικές παραστάσεις, χοροθέατρο, site-specific παραστάσεις και διαδραστικά events για παιδιά και οικογένειες, θα ευαισθητοποιήσουν τον κόσμο γύρω από το θέμα της κλιματικής αλλαγής και την προστασία δασών και δέντρων.
Το θέατρο ΤΟΠΟΣ ΑΛΛΟΥ επέλεξε αυτόν τον εμβληματικό χώρο που υπέφερε τόσες φορές από τις πυρκαγιές και κάλεσε εφτά από τα πιο πρωτοποριακά θέατρα της Ευρώπης να παρουσιάσουν τις δημιουργίες τους στο Ελληνικό κοινό.
Την πρόταση έκανε δεκτή ο Δήμος Χαλανδρίου και η αντιδήμαρχος πολιτισμού Χριστίνα Μαχαίρα την αγκάλιασε από την πρώτη στιγμή.
Το φεστιβάλ είναι κάτω από την αιγίδα του προγράμματος CREATIVE EUROPE
Οι εκδηλώσεις και οι παραστάσεις θα είναι ΔΩΡΕΑΝ για το κοινό.
Τα θέατρα και οι πολιτιστικοί οργανισμοί από την Ευρώπη θα είναι :
UG DAH TEATAR (Serbia)
THEATRO TOPOS ALLOU AEROPLOIO Greece
SMASHING TIMES THEATRE COMPANY LIMITED Ireland
GRENLAND FRITEATER Norway
CENTRO DE ARTE Y PRODUCCIONES TEATRALES SL Spain
PROTAGON - FREUNDE UND FOERDERER FREIER THEATER Germany
STICHTING ZID Netherlands
ACTION SYNERGY Greece
Το φεστιβάλ απευθύνεται σε όλες τις ηλικίες και προσκαλεί το κοινό να συμμετάσχει ενεργά, ανακαλύπτοντας νέους τρόπους κατανόησης της σχέσης μας με τη φύση.
Διοργάνωση: Θέατρο ΤΟΠΟΣ ΑΛΛΟύ ΑΕΡΟΠΛΟΙΟ Με την υποστήριξη: του CREATIVE EUROPE και του Δήμου Χαλανδρίου.
Έναρξη: Παρασκευή 7 Φεβρουαρίου έως Κυριακή 16 Μαρτίου
Το Δημοτικό Θέατρο Πειραιά, σε συνεργασία με τα Αθηναϊκά Θέατρα, παρουσιάζει, σε πρώτη πανελλήνια παρουσίαση, το τελευταίο κείμενο της Γλυκερίας Μπασδέκη «HOW SOON IS NOW» που εμπνέεται ελεύθερα από το λογοτεχνικό πρόσωπο της Μαργαρίτας Περδικάρη, μιας νεαρής δασκάλας αστικής καταγωγής, που την περίοδο του δεύτερου Παγκοσμίου πολέμου η ένταξη της στην ΕΠΟΝ Πίνδου, θα αποτελέσει την αφορμή για να ανοίξει ο ασκός του Αιόλου μιας ολόκληρης χώρας, η οποία δύσκολα συμπράττει με τα «φαντάσματα» του παρελθόντος της.
Η παράσταση, αξιοποιώντας το θέμα της Ελληνικότητας, επιχειρεί να ανοίξει έναν θαρραλέο διάλογο γύρω από το δράμα της Γερμανικής κατοχής το οποίο φαίνεται να τελειώνει, αλλά σε λίγο θ’ αρχίσουν νέες συμφορές: ο εμφύλιος.
Μέσα από τον κώδικα του Θεάτρου σκιών, τον Αττίκ, τους ελληνικούς καφενέδες, αλλά και την εγχώρια ζωγραφική, επιχειρείται η δόμηση ενός «Εθνικού ψηφιδωτού» μνήμης, για όλα εκείνα που στον απόηχο της μετεμφυλιακής Ελλάδας, οι άνθρωποι προσπαθούν να ξεχάσουν.
Μια συμπαραγωγή των Αθηναϊκών Θεάτρων με το Δημοτικό Θέατρο Πειραιά.
Ευχαριστούμε την Μαρία Νόρρα για την βοήθειά της στο μακιγιάζ της παράστασης, την Αλίκη Μάτση για την πολύτιμη βοήθειά στο δημιουργικό κομμάτι και τον Κωνσταντίνο Σαββάκη για τις περούκες της παράστασης.
Έναρξη Παρασκευή 7 Φεβρουαρίου έως Κυριακή 16 Μαρτίου.
