Εγκαινιάζεται τη Δευτέρα 30 Σεπτεμβρίου, στις 19.30, στο Μορφωτικό Ίδρυμα της ΕΣΗΕΑ, η έκθεση ζωγραφικής του δημοσιογράφου Βαγγέλη Παπαδόπουλου. Η έκθεση θα παραμείνει ανοιχτή ως τις 7 Οκτωβρίου και φιλοξενείται στην αίθουσα του πρώτου ορόφου της ΕΣΗΕΑ.

Ο γνωστός δημοσιογράφος επιστρέφει στον εικαστικό χώρο μετά από απουσία πολλών ετών, και εκθέτει τη νέα δουλειά του, όπως και πίνακες από τα παλιά. Τα έργα του αποτελούν μικρές ενότητες θεμάτων και μορφών όπως: Γυμνά, προσωπογραφίες, τοπία, καράβια, ακρογυαλιές, βράχια, κεριά και γεγονότα. Ο Βαγγέλης Παπαδόπουλος αποτυπώνει στα έργα του μορφές και γεγονότα.

Και όπως έγραψε ο Χρήστος Χαιρόπουλος ως «δημοσιογράφος της καλλιτεχνίας και καλλιτέχνης της δημοσιογραφίας» βιώνει και συνεπαίρνεται από τις φυσικές καταστροφές, από τις φωτιές και τις πλημμύρες, το δράμα των μεταναστών, τον πόλεμο στην Ουκρανία και τη Γάζα, πρόσωπα της επικαιρότητας, αλλά «χάνεται» ταυτόχρονα στο γαλάζιο του Αιγαίου, στα βράχια του Λαυρίου, στα καράβια του Περάματος, στην αίσθηση του κάλλους του γυναικείου κορμιού. Ιδιαίτερη αίσθηση προκαλεί η σειρά με τα αερόστατα, που αποτελείται από ανατύπωση ισάριθμων έργων του το κάθε ένα από τα οποία έχει ένα, δύο, τρία, έως 10 αερόστατα! Ο Βαγγέλης Παπαδόπουλος, γνωστός από την τηλεόραση-ραδιόφωνο και τη βραβευμένη εκπομπή του «Ραντεβού το μεσημέρι» στην ΕΡΤ όπως και τη δουλειά του σε εφημερίδες και περιοδικά, εμφανίστηκε στο χώρο των εικαστικών τεχνών το 1963.

Με τρεις διαδοχικές εκθέσεις ζωγραφικής στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών στην Καβάλα, αργότερα στο Πρακτορείο Πνευματικής Συνεργασίας του Μάριου Βαϊάνου στην Αθήνα και μετέπειτα στη Θεσσαλονίκη και σε πολλές επαρχιακές πόλεις, επικοινώνησε το έργο του στο ευρύ κοινό… Μαθήτευσε κοντά στον σπουδαίο καλλιτέχνη Θόδωρο Δρόσο, όταν νέος τότε, προετοιμάστηκε για να δώσει εξετάσεις στη Σχολή Καλών Τεχνών.

Ασκήθηκε στη βυζαντινή αγιογραφία σε μοναστήρια, μαθητεύοντας κοντά στους μάστορες μοναχούς του Αγίου Όρους και αγιογράφησε το ναΰδριο της ΧΙ Μεραρχίας. Πάνω από 600 έργα του βρίσκονται σε πολλές ζιδιωτικές και δημόσιες συλλογές.

Ο ζωγράφος Παύλος Μοσχίδης έγραψε τον Μάιο του 1975: «...ο Βαγγέλης Παπαδόπουλος είναι ο ζωγράφος που κάνει γυμνά με ξεχωριστό δικό τρόπο, πέρα από τους δικούς μας που ασχοληθήκαμε με την αποτύπωση του γυναικείου κορμιού.Και ενώ είναι ερωτικός και ευαίσθητος σε πολλά γυμνά του γίνεται εκρηκτικός και βίαιος ξεπερνώντας τους κανόνες και την ευπρέπεια. Νομίζω πως σε αντίθεση με μας, πήρε πολλά στοιχεία από τη σύγχρονη τέχνη της φωτογραφίας. Και προσπαθεί μέσα από τη μορφή, είτε να αποδώσει την άυλη είτε τη ρεαλιστική εικόνα της γυναίκας.

Πολλές φορές αγγίζει τα όρια της πορνογραφίας που την εξαγνίζει με την αγάπη του για τη γυναίκα. Αβίαστα ερωτικός και τρυφερός δέχεται την ομορφιά του γυναικειου κορμιού ως δώρο Θεού και την αποτυπώνει αδιαφορώντας για τις τεχνικές και τεχνοτροπίες, άσχετα αν σήμερα πολλοί θέλουν να βλέπουν το εγχείρημα του ως σκάνδαλο ή ως μωρία… Οι χαρακτηρισμοί των ζωγράφων σε ρομαντικούς, κλασικούς ή μοντέρνους δεν έχει σήμερα καμιά σημασία. Όλα έχουν ξεπεραστεί…».

Από την πλευρά του ο κριτικός τέχνης Λεόντιος Πετμεζάς έχει γράψει: «…στον απόλυτο λυρισμό της εικαστικής γραφής του Βαγγέλη Παπαδόπουλου διακρίνουμε την ευρεία γκάμα της απόδοσης του. Οι επιφάνειες του με έναυσμα την έμπνευση επιτρέπουν στα χρωματικά μοτίβα και στις σχεδιαστικές επινοήσεις του να μεταφέρουν στον θεατή έναν διάλογο που βασίζεται στην αισθητική, προβάλλοντας ένα θεματικό καταρράκτη που ρέει αέναα. Τα γνώριμα πρόσωπα ,οι φιγούρες ,τα μέρη της αγαπημένης πόλης του, αλλά και άλλες συλλήψεις, συγκροτούν τον ορισμό της δύναμης, της αρμονίας και της μαγείας . Καθρεφτίζουν τις πραγματικές αξίες της ζωογόνας έφεσης. Δεσπόζουν σε ένα ημερολόγιο αφήγησης με πυρήνα την αισιοδοξία, την γαλήνη, την τρυφερότητα και τους συνδυασμούς της ζωτικής χάρης…»