Τo έργο «Infinite Accumulation» είναι το μεγαλύτερο γλυπτό της Γιαγιόι Κουσάμα σε δημόσιο χώρο με μήκος 100,5 μέτρα, ύψος 10,5 μέτρα και πλάτος 12 μέτρα. Για το μνημειώδες έργο – το οποίο ήταν ανάθεση από τον φορέα Transport for London (TfL), αρμόδιο για τη λειτουργία του συστήματος μέσων μαζικής μεταφοράς, τη British Land, εταιρεία ανάπτυξης ακινήτων και επενδύσεων στο Ηνωμένο Βασίλειο και το διοικητικό όργανο του ιστορικού κέντρου του Λονδίνου, City of London Corporation.

Το γλυπτό αποτελείται από μια σειρά από ελικοειδείς αψίδες διακοσμημένες με ασημένιες μπάλες με καθρέφτες που θυμίζουν τη χαρακτηριστική χρήση πουά από την Κουσάμα, καθώς και το ευρέως διάσημο Narcissus Garden (Ο Κήπος του Νάρκισσου) που παρουσίασε το 1966.

Η Κουσάμα εγκαταστάθηκε στη Νέα Υόρκη από την Ιαπωνία το 1958 και προσέγγισε αμέσως εμπόρους και καλλιτέχνες για να προωθήσει τα έργα της. Ο Λούτσιο Φοντάνα έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην υλοποίηση του Narcissus Garden. Αν και η Κουσάμα δεν προσκλήθηκε επίσημα να εκθέσει στη 33η Μπιενάλε της Βενετίας, σύμφωνα με την αυτοβιογραφία της, έλαβε την ηθική και οικονομική υποστήριξη από τον Λούτσιο Φοντάνα και την άδεια από τον πρόεδρο της Επιτροπής της Μπιενάλε να παρουσιάσει 1.500 πλαστικές ασημένιες σφαίρες με εξωτερικό περίβλημα από καθρέφτη στο γκαζόν έξω από το περίπτερο της Ιταλίας. Ο τίτλος Narcissus Garden παραπέμπει σε έναν ανθρωπογενή κήπο, αναγνωρίζοντας τον εγγενή ναρκισσισμό στην επιθυμία του θεατή να δει τον εαυτό του να αντανακλάται μέσα του.

«Η Κουσάμα είναι μία από τις κορυφαίες καλλιτέχνιδες στον κόσμο και το γλυπτό της είναι το τελευταίο έργο μιας εξαιρετικής σειράς παραγγελιών σύγχρονης τέχνης για τη γραμμή Elizabeth. Οι τέχνες αποτελούν ζωτικό μέρος της επιτυχίας του Λονδίνου, βοηθώντας να μεταμορφώσουμε τους χώρους μας και να συνδέσουμε τις κοινότητές μας καθώς χτίζουμε μία καλύτερη πόλη για όλους» ανέφερε η Τζάστιν Σίμονς αντιδήμαρχος αρμόδια για τον πολιτισμό και τις δημιουργικές τέχνες.

Πηγή ΑΠΕ-ΜΠΕ

Τη μάχη με την επάρατη νόσο έχασε σε ηλικία 83 ετών η γλύπτρια Σοφία Βάρη.

Η διεθνής εικαστικός άφησε την τελευταία της πνοή σε νοσοκομείο στο Μόντε Κάρλο, την Παρασκευή (5/5) μετά από πολύμηνη μάχη με τον καρκίνο.

Έργα της φιλοξενούνται στις μόνιμες συλλογές σημαντικών μουσείων, όπως το Μουσείο Τέχνης Βασίλης και Ελίζα Γουλανδρή (Αθήνα), στο Παλάτσο Βέκιο (Φλωρεντία), στο Μουσείο Πέρα (Κωνσταντινούπολη) κ.α. και εκτίθενται σε αρκετούς δημόσιους χώρους .

Ποια ήταν η Σοφία Βάρη:

Γεννημένη το 1940, το πραγματικό της όνομα ήταν Σοφία Κανελλοπούλου.

Το επίθετο Βάρη προέκυψε από την οικογενειακή της έπαυλη στην οποία υπογράφηκε η Συμφωνία της Βάρκιζας.

Ο πατέρας της ήταν Έλληνας και η μητέρα της από την Ουγγαρία. Σε ηλικία 16 ετών αρχίζει να ασχολείται με τη ζωγραφική και δυο χρόνια αργότερα αρχίζει να σπουδάζει στην École des Beaux-Arts στο Παρίσι.

Έγινε, ευρέως γνωστή για τις πληθωρικές γυμνές γυναικείες φιγούρες που αντλούν στοιχεία από το μπαρόκ, τον μανιερισμό, τον εξπρεσσιονισμό καθώς και τη γλυπτική της ελληνιστικής εποχής.

Το 1978 γνωρίζει τον Κολομβιανό καλλιτέχνη Φερνάντο Μποτερό με τον οποίο μοιράστηκε τη ζωή της.

Αποτέλεσμα της συναναστροφής της με τους πολιτισμούς της Λατινικής Αμερικής και από καλλιτέχνες όπως Donatello, Luca Della Rubia, Hans Arp, Joan Miró και Alexander Archipenko, είναι το γλυπτό Soirées de Dimanche (1988).

Παράγει έργα για το δημόσιο χώρο που βρίσκονται στη Γαλλία, τη Γερμανία, τις ΗΠΑ, την Ελλάδα, την Ελβετία, την Ιταλία, την Ισπανία, την Κολομβία και σε άλλα μέρη του κόσμου.