Σε κακές συνήθειες ύπνου αποδίδονται τις περισσότερες φορές η δυσκαμψία και ο πόνος στη μέση που βιώνει μεγάλο ποσοστό ανθρώπων όταν κοιμούνται και αμέσως μόλις ξυπνούν. Παρότι ενοχλητικά, τα συμπτώματα αυτά δεν πηγάζουν συνήθως από ιατρικά προβλήματα, αλλά οφείλονται σε ακατάλληλα στρώματα, κακή στάση ύπνου και απότομες κινήσεις μετά από παρατεταμένη αδράνεια των μυών. Υποχωρούν δε με αλλαγή συνηθειών ύπνου και με ήπια, σταδιακή δραστηριοποίηση.

Έχει βρεθεί, επίσης, ότι υπάρχει στενή σχέση μεταξύ οσφυαλγίας και διαταραχών ύπνου. Ένας αυξανόμενος όγκος επιστημονικών στοιχείων υποδηλώνουν ότι η ποιότητα και η διάρκειά του έχει αντίκτυπο στην καλή λειτουργία της σπονδυλικής στήλης, ιδίως των ηλικιωμένων. Μεταξύ πολλών άλλων, μια κινεζική μελέτη που δημοσιεύθηκε πολύ πρόσφατα στο επιστημονικό περιοδικό Experimental Gerontology, έδειξε ότι τα μεσήλικα και ηλικιωμένα άτομα που δεν κοιμούνται αρκετά και όσα δεν κάνουν ποιοτικό ύπνο έχουν 28% και 35% αντίστοιχα αυξημένο κίνδυνο εμφάνισης πόνου στη μέση.

Σπανιότερα η αδυναμία κίνησης χωρίς ενοχλήσεις και ο πόνος οφείλονται σε παθήσεις που απαιτούν διάγνωση προκειμένου είτε να θεραπευτούν είτε να αναχαιτιστεί η πορεία τους και ο ασθενής να κοιμάται και να ξυπνά γεμάτος ενέργεια και ευεξία.

«Ο πόνος στη μέση είναι ένα πολύ συχνό φαινόμενο. Η συχνότητα εμφάνισής του κυμαίνεται από 22% έως 48% παγκοσμίως, ποσοστό που προβλέπεται αυξηθεί μελλοντικά, λόγω του παρατεταμένου προσδόκιμου ζωής. Όσο ο άνθρωπος γερνά οι μυς αδυνατίζουν, οι αρθρώσεις εκφυλίζονται και τα οστά χάνουν πυκνότητα, με αποτέλεσμα την εμφάνιση μυοσκελετικών παθήσεων που έχουν ως κύρια συμπτώματα τον πόνο, τη δυσκαμψία και τελικά τον περιορισμό των καθημερινών δραστηριοτήτων.

Επίσης με τη γήρανση βιώνει συχνότερα διαταραχές ύπνου -κοιμάται λιγότερο, ξυπνά συχνά μέσα στη νύχτα- φαινόμενο που έχει επιπτώσεις στη μυοσκελετική υγεία. Ο ανεπαρκής ύπνος επηρεάζει αρνητικά την οστική πυκνότητα, περιορίζει την ικανότητα αποκατάστασης των μυϊκών ιστών οδηγώντας σε σταδιακή μείωση της δύναμης, αυξάνει την ευαισθησία στον πόνο και επιδεινώνει τη φλεγμονή, αυξάνοντας τον κίνδυνο για πόνο στη σπονδυλική στήλη. Επομένως, η διαχείριση του ύπνου είναι παράγοντας που θα πρέπει να λαμβάνεται υπόψη στην πρόληψη του πόνου της μέσης και εν γένει της σπονδυλικής στήλης», εξηγεί ο Χειρουργός Σπονδυλικής Στήλης, Διευθυντής Τμήματος Σπονδυλικής Στήλης & Σκολίωσης στο Ιατρικό Κέντρο Αθηνών και επιστημονικός Διευθυντής και υπεύθυνος του τμήματος σπονδυλικής στήλης της Osteon Orthopedic & Spine Clinic, δρ Κωνσταντίνος Σταραντζής. 

Φυσικά, από πόνο στη μέση κατά τη διάρκεια του ύπνου και αμέσως μετά από αυτόν υποφέρουν και νέοι άνθρωποι. Στις περισσότερες περιπτώσεις είναι αποτέλεσμα της κακής στάσης ύπνου, κατά την οποία η σπονδυλική στήλη δεν είναι φυσικά ευθυγραμμισμένη. Για παράδειγμα, όσοι κοιμούνται στο πλάι χωρίς να λυγίζουν τα γόνατά τους ή με λυγισμένα γόνατα χωρίς να τοποθετούν μαξιλάρι ανάμεσά τους, μπρούμυτα χωρίς μαξιλάρι κάτω από το στομάχι ή ανάσκελα χωρίς μαξιλάρι κάτω από τα γόνατα είναι πολύ πιθανόν να ξυπνήσουν με πόνο και δυσκαμψία.

Ένας άλλος τροποποιήσιμος παράγοντας που προκαλεί νυχτερινό ή πρωινό πόνο είναι το στρώμα. Μελέτες από το Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ έχουν αποκαλύψει ότι όσοι κοιμούνται σε ορθοπεδικά στρώματα αναφέρουν χαμηλότερης ποιότητας ύπνο σε σύγκριση με εκείνους που απολαμβάνουν τον ύπνο τους σε πιο “αφράτα”. Η επιλογή ενός στρώματος καλής ποιότητας θα μπορούσε να προφυλάξει ή να βοηθήσει στην ύφεση των συμπτωμάτων. Στην αγορά διατίθεται πλήθος προϊόντων εξελιγμένης τεχνολογίας που στηρίζουν το σώμα, προσφέροντας εξαιρετικά ποιοτικό ύπνο.

Πάντως, όσο εξουθενωτικός κι αν είναι ο πόνος και η δυσκαμψία, οι περισσότεροι πάσχοντες αναρρώνουν σύντομα χωρίς δραστικές θεραπευτικές παρεμβάσεις.

Τα πράγματα διαφοροποιούνται, ωστόσο, για εκείνους που τα συμπτώματα οφείλονται σε υποκείμενη πάθηση. Σε αυτούς που εξακολουθούν να αισθάνονται πόνο αφότου σηκωθούν από το κρεβάτι και αρχίσουν να κινούνται θα πρέπει να το υποψιαστούν και να αναζητήσουν ιατρική συμβουλή.

Η εκφυλιστική νόσος δίσκου είναι από τις πιο συχνές αιτίες. Πάνω από το 90% των ενηλίκων άνω των 60 έχουν εκφυλιστική δισκοπάθεια, η οποία μπορεί να αναπτυχθεί με την ηλικία ή από βαριά εργασία και έντονες αθλητικές δραστηριότητες και να οδηγήσει σε εμφάνιση αρθρίτιδας, δισκοκήλης και στένωσης. Παρότι δεν βιώνουν πόνο όλοι οι πάσχοντες, σε όσους συμβαίνει αυτός είναι εντονότερος το πρωί, λόγω μακράς αδράνειας.

Η θεραπεία για την εκφυλιστική νόσο δίσκου περιλαμβάνει παυσίπονα, αντιφλεγμονώδη και μυοχαλαρωτικά, τα οποία όμως έχουν περιορισμό εφαρμογών, και φυσικοθεραπεία επί εξάρσεων. Για σοβαρότερες περιπτώσεις, που η συντηρητική αντιμετώπιση έχει αποτύχει, συστήνεται η εφαρμογή της ηλεκτροθερμικής πυρηνοπλαστικής, μιας ελάχιστα επεμβατικής τεχνικής που στα πλεονεκτήματα της περιλαμβάνονται η απλότητα, η ασφάλεια, η χαμηλή πιθανότητα βλάβης του περιβάλλοντος ιστού, η αυθημερόν επιστροφή στο σπίτι, ο σύντομος χρόνος αποκατάστασης και η δυνατότητα διενέργειας ανοικτής χειρουργικής επέμβασης εάν απαιτηθεί.

«Ο νυχτερινός πόνος στην πλάτη μπορεί να είναι σύμπτωμα και σοβαρότερων παθήσεων όπως οστεομυελίτιδας, αγκυλοποιητικής σπονδυλίτιδας και όγκων της σπονδυλικής στήλης. Αν και αυτές οι παθήσεις είναι εξαιρετικά σπάνιες, η συνύπαρξη συμπτωμάτων όπως επέκταση πόνου σε ένα ή και στα δύο πόδια, μούδιασμα ή μυρμήγκιασμα τους, αδυναμία, πυρετός, ανεξήγητη απώλεια βάρους θα πρέπει να κινητοποιούν για άμεση διάγνωση», καταλήγει ο δρ Σταραντζής.

Προσοχή και εντατική φροντίδα χρειάζονται τα άτομα με οσφυαλγία που διαρκεί περισσότερο από ενάμιση μήνα, καθώς κινδυνεύουν να μετατραπεί ο πόνος στη μέση τους σε χρόνια κατάσταση. Σε μια ανασκόπηση μελετών, που δημοσιεύθηκε στο Canadian Medical Association Journal, διαπιστώθηκε ότι τα άτομα με οξεία και υπο-οξεία οσφυαλγία παρουσιάζουν βελτίωση του πόνου και των δυσκολιών που αντιμετωπίζουν στην καθημερινότητα εξαιτίας του μέσα στις πρώτες 6 εβδομάδες.

Υπάρχει, όμως, ένα ποσοστό ασθενών με υπο-οξεία οσφυαλγία που αναρρώνει πολύ αργά. Επειδή τα συμπτώματα αυτών είναι πολύ πιθανό να μετατραπούν σε χρόνια και να μην καλυτερεύουν σημαντικά με την πάροδο του χρόνου (όπως φάνηκε και από τη μελέτη), κρίνεται σκόπιμος ο εντοπισμός και η εντατικοποίηση της φροντίδας τους, προκειμένου να αποτραπεί μια τέτοια εξέλιξη.

«Η οσφυαλγία είναι πολύ συχνό ορθοπαιδικό πρόβλημα, δεδομένου ότι πάνω από 600 εκατομμύρια άνθρωποι παγκοσμίως βιώνουν πόνο στη μέση κάθε χρόνο. Ο πόνος αυτός μπορεί να προέρχεται από οποιαδήποτε δομή της περιοχής, όπως από οστά, αρθρώσεις, μύες, τένοντες, σύνδεσμοι και νεύρα.

Αν και δεν κάνει ηλικιακές διακρίσεις, η οσφυαλγία εμφανίζεται συχνότερα σε άτομα ηλικίας μεταξύ 30-50 ετών, ιδίως σε όσους δεν ασκούνται, αφού τότε οι μύες δεν είναι τόσο ισχυροί για να μπορούν να στηρίξουν επαρκώς τη σπονδυλική στήλη.

Το αυξημένο βάρος, η επανειλημμένη άρση βάρους, η κακή στάση σώματος και το κάπνισμα (εξαιτίας της πρόκλησης μειωμένης ροής αίματος στους δίσκους της σπονδυλικής στήλης) είναι οι συχνότερες αιτίες πρόκλησής της. Η γενετική παίζει επίσης σημαντικό ρόλο, καθώς ευθύνεται για την εμφάνιση ορισμένων παθήσεων, όπως η αγκυλοποιητική σπονδυλίτιδα», εξηγεί ο Χειρουργός Σπονδυλικής Στήλης, Διευθυντής Τμήματος Σπονδυλικής Στήλης & Σκολίωσης στο Ιατρικό Κέντρο Αθηνών και επιστημονικός Διευθυντής και υπεύθυνος του τμήματος σπονδυλικής στήλης της Osteon Orthopedic & Spine Clinic, δρ Κωνσταντίνος Σταραντζής. 

Μερικές φορές, ο πόνος προκαλείται από συγκεκριμένο λόγο, όπως από τραυματισμό ή πάθηση (δισκοκήλη, στένωση, οστεοπόρωση, κ.ά), αλλά στις περισσότερες περιπτώσεις ο πόνος είναι μη ειδικός, δηλαδή δεν έχει διασαφηνιστεί η αιτία που τον προκαλεί. Είναι συχνά αποτέλεσμα απλής καταπόνησης.

Η έναρξη του πόνου στη μέση διαφέρει από άτομο σε άτομο, ενώ διαφοροποιείται και από περιστατικό σε περιστατικό στον ίδιο ασθενή. Μπορεί να εμφανιστεί ξαφνικά, μετά από μια κακή κίνηση ή λανθασμένη στάση σώματος ή άρσης βάρους, ή σταδιακά. Άλλοτε είναι ήπιος και υποφερτός και άλλες φορές ανυπόφορος.

Η υποχώρησή του έχει, επίσης, μεγάλη χρονική διακύμανση, από λίγες ημέρες έως εβδομάδες, ή πολύ περισσότερο. Σύμφωνα με την Αμερικανική Ακαδημία Ορθοπαιδικών Χειρουργών, οι περισσότεροι ασθενείς αναρρώνουν σε λίγες εβδομάδες. Στο 90% περίπου των περιπτώσεων ο πόνος είναι προσωρινός. Όμως, το 50% των ανθρώπων που βιώνουν πόνο στη μέση θα υποτροπιάσουν εντός ενός έτους.

Η κατανόηση της κλινικής πορείας της οσφυαλγίας είναι απαραίτητη για τον εντοπισμό των ασθενών που κινδυνεύουν να μονιμοποιηθεί ο πόνος που νιώθουν στη μέση, ώστε να λάβουν τις σωστές θεραπευτικές αγωγές και συμβουλές.

Στην ανασκόπησή τους οι Αυστραλοί ερευνητές περιέλαβαν 95 μελέτες, στις οποίες συμμετείχαν άτομα με μη ειδική, κατά την έναρξη της μελέτης, οξεία οσφυαλγία (< 6 εβδομάδες), υπο-οξεία (6 έως 12 εβδομάδες) ή επίμονη-χρόνια (12 έως λιγότερο από 52 εβδομάδες).

Βρέθηκε ότι οι συμμετέχοντες που ανήκαν στην τρίτη κατηγορία είχαν υψηλά επίπεδα πόνου και αναπηρίας με ελάχιστες βελτιώσεις με την πάροδο του χρόνου. Τα περισσότερα άτομα που ανήκαν στις δύο άλλες κατηγορίες, άρχισαν να καλυτερεύουν μέσα στις πρώτες 6 εβδομάδες, αλλά σημαντικός αριθμός στην ομάδα της υπο-οξείας οσφυαλγίας είχε συνεχή πόνο και σωματικές δυσκολίες. Ο εντοπισμός αυτών και η λήψη αυξημένης φροντίδας αποτελεί το καταληκτικό σημείο της μελέτης, προκειμένου να επισπευστεί η αργή ανάρρωσή τους και να αποφύγουν να καταστεί η οσφυαλγία τους χρόνια.

«Η διαχείριση της μη ειδικής οσφυαλγίας περιλαμβάνει φαρμακευτικές αγωγές, όπως από του στόματος μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα και μυοχαλαρωτικά ή/και τοπικά αναλγητικά, μη φαρμακευτικές επιλογές, όπως ανάπαυση (όχι ακινησία αλλά περιορισμένη δραστηριότητα) και ζέστη. Η φυσικοθεραπεία είναι πολύτιμη τόσο για την ανάρρωση από ένα επεισόδιο όσο και για την πρόληψη της υποτροπής, καθώς ενδυναμώνει τους μύες της πλάτης και της κοιλιάς, ενισχύει την ευλυγισία και εκπαιδεύει τον ασθενή να στέκεται και να κάθεται ευθυγραμμίζοντας σωστά το σώμα του, ώστε να μην καταπονείται η μέση του.

Για την αντιμετώπιση του πόνου σε ασθενείς που δεν βελτιώνεται με συντηρητικούς τρόπους, υπάρχουν επεμβατικές τεχνικές. Στη διάθεσή μας έχουμε φάρμακα, που χορηγούνται μέσω ένεσης στη σπονδυλική στήλη (ενδοτρηματικές – περινευρικές – επισκληρίδιες εγχύσεις), τα οποία στοχεύουν στη μείωση του οιδήματος και της φλεγμονής των νωτιαίων νεύρων. Γίνονται σε μη νοσηλευόμενους ασθενείς, χωρίς νάρκωση, υπό ακτινολογική καθοδήγηση. Η διάρκεια της διαδικασίας δεν ξεπερνάει συνολικά τα 10 λεπτά. Η επανάληψη αυτών των εγχύσεων επιτρέπεται σε άτομα που δεν μπορούν να χειρουργηθούν, ανεξαρτήτως λόγου, αλλά υπάρχει περιορισμός στον αριθμό ανά έτος.

Οι ασθενείς με ειδικό πόνο, δηλαδή που είναι γνωστός ο λόγος πρόκλησής του, η θεραπευτική πορεία είναι η ίδια, μόνο που έχουν άλλη μία τελική επιλογή: τη χειρουργική επέμβαση, η οποία δίνει οριστική λύση στον πόνο και τις καθημερινές δυσκολίες αυτοεξυπηρέτησης λόγω αυτού. Το είδος της επέμβασης εξαρτάται από την πάθηση.

Το κυριότερο, όμως, που πρέπει να έχουν υπόψη τους όσοι βιώνουν πόνο στη μέση είναι ότι πρέπει να απευθύνονται στον εξειδικευμένο χειρουργό σπονδυλικής στήλης όταν ο πόνος διαρκεί περισσότερες από δύο έως τρεις εβδομάδες, προκειμένου αυτός να αξιολογήσει και να πραγματοποιήσει κλινικές και απεικονιστικές εξετάσεις για να προσδιορίσει την αιτία του και να συστήσει την κατάλληλη θεραπεία.

Η έγκαιρη διάγνωση μπορεί να επισπεύσει την οριστική θεραπεία και να τους απαλλάξει από επαναλαμβανόμενα περιστατικά που έχουν αναπόφευκτα επιπτώσεις στην ποιότητα ζωής τους», καταλήγει ο δρ Σταραντζής.