|
Ennio Morricone
ΑΝΑΖΗΤΩΝΤΑΣ ΕΚΕΙΝΟΝ ΤΟΝ ΗΧΟ
Η μουσική μου, η ζωή μου
Συζητήσεις με τον Alessandro De Rosa
Μετάφραση: Άννα Νούση
Artwork εξωφύλλου: Πέτρος Παράσχης
ISBN: 978-618-5339-92-0, σελίδες: 448
«Είναι περίεργο να παρατηρεί και να επανεξετάζει κανείς τη ζωή του μέσω μιας τέτοιας διαδρομής. Για να είμαι ειλικρινής, δεν είχα σκεφτεί ποτέ ότι θα το κάνω. Ωστόσο, πρόσφατα γνώρισα τον Αλεσάντρο και αυτό το σχέδιο αναπτύχθηκε τόσο σταδιακά κι αυθόρμητα που κι εγώ ο ίδιος ξαναήρθα σε επαφή με τα γεγονότα που αναδύθηκαν στην επιφάνεια, σχεδόν χωρίς να το αντιληφθώ, σιγά σιγά.
Σήμερα μπορώ να πω ότι έχω διαμορφώσει νέα άποψη σε σχέση με κάποια γεγονότα, αυτά που συνήθως κατά τη διάρκεια της ζωής απλώς συμβαίνουν, χωρίς να υπάρχει χρόνος να αναλυθούν και να τεθούν στη σωστή τους διάσταση. Ίσως αυτή η μακρά εξερεύνηση, αυτή η μακρά σκέψη, σε αυτή τη στιγμή της ζωής μου να ήταν σημαντική, ακόμη κι απαραίτητη. Κι έπειτα, όπως ανακάλυψα, το να έρθει κανείς σε επαφή με τις αναμνήσεις δε σημαίνει μόνο μελαγχολία για κάτι που φεύγει μακριά όπως ο χρόνος, σημαίνει επίσης να κοιτάζει μπροστά, να καταλαβαίνει ότι υπάρχει ακόμη, και ποιος ξέρει πόσα ακόμα μπορεί να συμβούν.
Πρόκειται, χωρίς την παραμικρή αμφιβολία, για το καλύτερο βιβλίο που με αφορά, το πιο αυθεντικό, το πιο λεπτομερές και προσεγμένο. Το πιο αληθινό.»
Ένιο Μορικόνε
Το βιβλίο «Ennio Morricone - Αναζητώντας εκείνον τον ήχο | Η μουσική μου, η ζωή μου» είναι το αποτέλεσμα συναντήσεων χρόνων μεταξύ του Ένιο Μορικόνε και του νέου συνθέτη Αλεσάντρο ντε Ρόζα. Είναι ένας διάλογος πυκνός και βαθύς και ταυτόχρονα ξεκάθαρος και ακριβής, που μιλά για τη ζωή, για μουσική και για τους θαυμάσιους και απρόβλεπτους τρόπους με τους οποίους η ζωή και η μουσική έρχονται σε επαφή και επηρεάζουν η μία την άλλη.
Ο Μορικόνε αφηγείται με πολλές λεπτομέρειες την πορεία του. Τα χρόνια των σπουδών στο Ωδείο, το επαγγελματικό ντεμπούτο στη RAI και την RCA, όπου έγραψε και διασκεύασε πολυάριθμα τραγούδια επιτυχίες –δικό του είναι, μεταξύ άλλων, το Se telefonando, το οποίο ερμηνεύει η Μίνα–, τις συνεργασίες με σημαντικούς Ιταλούς και ξένους σκηνοθέτες, από τον Λεόνε μέχρι τον Παζολίνι, τον Μπερτολούτσι και τον Τορνατόρε, από τον Ντε Πάλμα στον Αλμοδόβαρ, μέχρι τον Ταραντίνο και το τελευταίο βραβείο Όσκαρ.
Σε αυτές τις σελίδες, που προκαλούν ζάλη σε οποιονδήποτε αγαπά τη μουσική και την τέχνη, ο μαέστρος ανοίγει για πρώτη φορά τους πόρτες του δημιουργικού του εργαστηρίου, εισάγοντας τον αναγνώστη τους ιδέες που βρίσκονται στην καρδιά τους μουσικής σκέψης του και τον καθιστούν έναν από τους πιο ιδιοφυείς συνθέτες τους εποχής τους. Με διαυγή ειλικρίνεια ο Μορικόνε μάς αφηγείται τι σημαίνει γι’ αυτόν να συνθέτει, αποκαλύπτοντάς τους τη μυστηριώδη και αμφίσημη σχέση που συνδέει τη μουσική και τους εικόνες στον κινηματογράφο, αλλά και τη δημιουργική ανάγκη που βρίσκεται στη βάση των πειραματισμών στο πλαίσιο τους απόλυτης μουσικής.
Οι σελίδες προχωρούν σε έναν διάλογο που συνδέει το βιογραφικό στοιχείο με τη μουσικολογική σκέψη, την ιστορία με την τεχνική εξήγηση: «Είναι περίεργο να παρατηρεί και να επανεξετάζει κανείς τη ζωή του μέσω μιας τέτοιας διαδρομής. Δεν είχα σκεφτεί ποτέ ότι θα το κάνω. Ωστόσο, προσφάτως γνώρισα τον Αλεσάντρο και αυτό το σχέδιο αναπτύχθηκε τόσο σταδιακά κι αυθόρμητα ώστε κι εγώ ο τους ξαναήρθα σε επαφή με γεγονότα που αναδύθηκαν στην επιφάνεια σχεδόν χωρίς να το αντιληφθώ.
Σήμερα μπορώ να πω ότι έχω διαμορφώσει νέα άποψη σε σχέση με κάποια συμβάντα, αυτά που συνήθως κατά τη διάρκεια τους ζωής απλώς επέρχονται, χωρίς να υπάρχει χρόνος να αξιολογηθούν στη σωστή τους διάσταση».
Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μετρονόμος.
***
Ο Ένιο Μορικόνε (1928 - 2020), διπλωματούχος στην τρομπέτα και στη σύνθεση από το Ωδείο της Ρώμης, δοκιμάστηκε σε όλες τις μορφές της μουσικής έκφρασης, κατ’ αρχάς ως ενορχηστρωτής και διευθυντής στον τομέα της δισκογραφίας κι έπειτα ως συνθέτης για το θέατρο, το ραδιόφωνο, την τηλεόραση και τον κινηματογράφο. Συνέθεσε πάνω από τετρακόσιες πενήντα μουσικές επενδύσεις και πάνω από εκατό έργα απόλυτης μουσικής. Το 2007 κέρδισε το Όσκαρ για τη συνολική προσφορά του στον χώρο της Έβδομης Τέχνης και το 2016 το Όσκαρ Καλύτερης Πρωτότυπης Μουσικής για το The hateful eight (Οι μισητοί οκτώ) του Κουέντιν Ταραντίνο. www.enniomorricone.org
Ο Αλεσάντρο ντε Ρόζα (1985) ξεκίνησε να σπουδάζει σύνθεση κατόπιν συμβουλής του Ένιο Μορικόνε. Σπούδασε με τον Μπόρις Πορένα και πήρε το δίπλωμά του έπειτα στην Ολλανδία, στο Ωδείο της Χάγης. Συνεργάστηκε ως συνθέτης και διασκευαστής με τον Γιον Άντερσον των Yes. Τώρα συνεχίζει τη μουσική του δραστηριότητα ως ελεύθερος επαγγελματίας. Εργάζεται για την Audible Amazon και για τη Ραδιοτηλεόραση της Ελβετία
|
Τέσσερα από αυτά τα ποιήματά του –με τίτλους: «Θα γίνεις δικιά μου» (στο «Όμορφη Πόλις»), «Δακρυσμένα μάτια», «Σκέπασε ατμός τον έρωτά μας» και «Χάθηκα»– μελοποιήθηκαν από τον Μίκη την περίοδο 1952-1954 και ηχογραφήθηκαν το 1960 στο παλιό στούντιο της «Columbia», με τον ίδιο τον Μίκη Θεοδωράκη στο τραγούδι, τον Μανώλη Χιώτη στο μπουζούκι, τον Δημήτρη Φάμπα στην κιθάρα και τον Σπύρο Λιβιεράτο «Καζάνα» στα κρουστά. Τίτλος του πρώτου ολοκληρωμένου κύκλου τραγουδιών: «Λιποτάκτες».