Ένα δάσος με έλατα δημιούργησαν ερευνητές στο Μεξικό, στην προσπάθειά τους να προστατεύσουν την απειλούμενη πεταλούδα «μονάρχη».

Πιο αναλυτικά, σχεδόν 1.000 έλατα του είδους oyamel (Abies religiosa ) έχουν μεταφυτευτεί σε ένα βουνό που βρίσκεται στην πολιτεία Μιτσοακάν.

Όπως επισημαίνει το Nature, εάν τα δέντρα επιβιώσουν τις επόμενες δεκαετίες, θα μπορούσαν να βοηθήσουν στην προστασία του μεταναστευτικού πληθυσμού των πεταλούδων «μοναρχών» ( Danaus plexippus ), οι οποίες περνούν τον χειμώνα κουρνιάζοντας σε δάση έλατου oyamel, από τις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής.

Οι πεταλούδες μονάρχες που μεταναστεύουν έως και 4.500 χιλιόμετρα από τις Ηνωμένες Πολιτείες και τον Καναδά προς το Μεξικό, έχουν μειωθεί δραματικά από τη δεκαετία του 1990, λόγω της κλιματικής αλλαγής.

Οι προσπάθειες μετεγκατάστασης
Για να δοκιμάσουν αν ο βιότοπος της πεταλούδας θα μπορούσε να μεταφερθεί, ο Sáenz-Romero και οι συνάδελφοί του μετέφεραν εκατοντάδες δενδρύλλια στην πλαγιά ενός βουνού περίπου 400 μέτρα μακριά από εκεί που βρισκόταν πριν από αρκετά χρόνια.

Δασοφύλακες ανακάλυψαν μια νέα αποικία πεταλούδων να περνά εκεί το χειμώνα από το 2019, γεγονός που υποδηλώνει ότι θα μπορούσε να είναι μια κατάλληλη τοποθεσία για τη δημιουργία ενός νέου οικοτόπου, σημειώνει ο επικεφαλής της μελέτης.

Το υψόμετρο στο οποίο εκτιμάται πως μπορούν να αναπτυχθούν τα έλατα είναι περίπου τα 3.550 μέτρα. Αλλά η ομάδα διαπίστωσε ότι το 68% των δενδρυλλίων που φυτεύτηκαν στα 3.800 μέτρα επέζησαν, όπως και το 44% αυτών που φυτεύτηκαν στα 4.000 μέτρα. Αναπτύχθηκαν, ωστόσο, πιο αργά από εκείνα που φυτεύτηκαν στα δύο χαμηλότερα υψόμετρα.

Αυτή η μελέτη, λοιπόν, έχει μεγάλη σημασία, αλλά θα απαιτούσε πολλή προσπάθεια για να φυτευτούν αρκετά δέντρα σε τέτοιο υψόμετρο ώστε να καταφέρουν να προσφέρουν καταφύγιο στις πεταλούδες, σημειώνει ο καθηγητής Τζον Πλέζαντς, τονίζοντας πως ίσως «αυτή μπορεί να είναι η μόνη επιλογή που έχουν». 

Κάθε 25 Νοεμβρίου, μια μέρα σαν σήμερα δηλαδή ο ΟΗΕ έχει καθιερώσει να τιμάται η Παγκόσμια Ημέρα ενάντια στη Βία κατά των Γυναικών. Γιατί σήμερα;

Διότι τρεις Πεταλούδες σταμάτησαν βίαια να πετούν ελεύθερες και να ενοχλούν τον στυγνό δικτάτορα που σκοτείνιαζε τον ουρανό τους… Η δολοφονία των αδελφών Μιραμπάλ τις μετουσίωσε σε σύμβολα της λαϊκής και φεμινιστικής αντίστασης σε ολόκληρο τον κόσμο!

Με τα λόγια του συγγραφέα: «Στη ζούγκλα του Άνω Παρανά οι πιο όμορφες πεταλούδες γλιτώνουν τη ζωή τους επιδεικνύοντας τα φτερά τους· τα ανοίγουν, μαύρα με κόκκινες ή κίτρινες αποχρώσεις και πετούν ανέμελες από λουλούδι σε λουλούδι… Οι εχθροί τους έχουν μάθει ότι αυτές οι πεταλούδες έχουν για όπλο τους ένα ισχυρό δηλητήριο και έτσι οι αράχνες, οι μεγάλες σφήκες οι σαύρες, οι νυχτερίδες τις κοιτούν από μακριά θαυμάζοντας τις εξ αποστάσεως…

Σαν σήμερα 25 Νοεμβρίου του 1960 τρεις γυναίκες που αντιτάχθηκαν στη δικτατορία του στρατηγού Τρουχίγιο ξυλοκοπήθηκαν μέχρι θανάτου και πετάχτηκαν σαν τα σκουπίδια σε κάποια χαράδρα της Δομινικανής Δημοκρατίας. Ήταν οι αδελφές Μιραμπαλ, που επειδή ήταν όμορφες τις έλεγαν Πεταλούδες. στη μνήμη τους στη μνήμη της ανείπωτης ομορφιάς τους η σημερινή μέρα είναι αφιερωμένη κατά της ενδοοικογενειακής βίας. Ή πιο σωστα καλύτερα κατά της βίας των διαφόρων μικρών Τρουχίγιο που ασκούν τη δικτατορία τους μέσα στο σπίτι…».

Ποιες ήταν οι αδελφές Μιραμπάλ

Οι αδελφές Μιραμπάλ , η Πάτρια Μεσέντες, η Μαρία Αρχεντίνα Μινέρβα και η Αντονία Μαρία Τερέζα, γεννήθηκαν από οικογένεια αγροτών και μεγάλωσαν σε μεσοαστικό περιβάλλον. Ήταν όλες τους έξυπνες και μορφώθηκαν, σε μια εποχή που οι γυναίκες – ιδιαίτερα στα μέρη των νησιών της Καραϊβικής – ήταν ένα σκαλοπάτι πιο πάνω από τα ζώα… Και ίσως και να μην ήταν. Όλες τους απέκτησαν πτυχία. Όλες εκτός από την τέταρτη αδερφή, τη Μπέλχικα ή Ντεντέ, που προτίμησε να μείνει σπίτι και να φροντίζει την οικογένειά της· αυτή, η τέταρτη σώθηκε. Τις άλλες τις σκότωσε… η γνώση!

Η μεγαλύτερη αδερφή, η Πάτρια, γεννήθηκε το 1924. Όταν ήταν 14 χρονών, οι γονείς της την έστειλαν σε ένα Καθολικό οικοτροφείο. Τρία χρόνια αργότερα, άφησε το σχολείο για να παντρευτεί έναν αγρότη, τον Πέδρο Γκονζάλες, που τη στήριξε στον αγώνα της κατα του καθεστώτος Τρουχίγιο. Η Πάτρια είχε πει: «Δεν μπορούμε να επιτρέψουμε στα παιδιά μας να μεγαλώσουν σε αυτό το διεφθαρμένο και τυραννικό καθεστώς. Πρέπει να παλέψουμε εναντίον του και είμαι πρόθυμη να τα παρατήσω όλα· ακόμα και τη ζωή μου αν χρειαστεί»!
Και χρειάστηκε!

Η αμέσως επόμενη αδελφή, η Μινέρβα ήταν γεννημένη το 1926 και είχε σπουδάσει νομικά. Η Μινέρβα ήταν η πιο δραστήρια και ριζοσπαστική από τις αδερφές της και ήταν η πρώτη που εναντιώθηκε στον Τρουχίγιο. Τέλος η Μαρία Τερέζα είχε γεννηθεί το 1935 και οι σπουδές της στράφηκαν στα μαθηματικά

Οι τρεις αδερφές σχημάτισαν το Κίνημα της 14ης Ιουνίου, ένα αντιστασιακό κίνημα, με στόχο την ανατροπή του δικτάτορα. Οι δραστηριότητές τους περιελάμβαναν τη διανομή φυλλαδίων που περιείχαν τα ονόματα των ανθρώπων που σκοτώθηκαν από τον Τρουχίγιο και επίσης απόκτησαν υλικά για την κατασκευή όπλων και βομβών σε περίπτωση ανοιχτής εξέγερσης.

Και οι τρεις σύζυγοι των αδερφών που ήταν επίσης μέλη της ομάδας «Κίνημα της 14ης Ιουνίου» φυλακίστηκαν. Στις 25 Νοεμβρίου του 1960 έπειτα από επισκεπτήριο στις φυλακές όπου ήταν κλεισμένοι οι άντρες τους, οι τρεις αδερφές συνελήφθησαν και οδηγήθηκαν σε ένα χωράφι με ζαχαροκάλαμα, εκεί βασανίστηκαν, ξυλοκοπήθηκαν και στραγγαλίστηκαν. Τα πτώματά τους στριμώχτηκαν στο αυτοκίνητό τους, το οποίο οι άνδρες του δικτάτορα έριξαν σε μια χαράδρα, έτσι ώστε ο θάνατός τους να μοιάζει με ατύχημα.

Έξι μήνες αργότερα, όταν ο ελεεινός Τρουχίγιο δολοφονήθηκε, ο στρατηγός Πούπο Ρομάν παραδέχτηκε ότι οι τρεις αδερφές δολοφονήθηκαν και υπέδειξε τους ανθρώπους που το έκαναν.
Το 1999 ο ΟΗΕ κήρυξε την 25η Νοεμβρίου ως Παγκόσμια Ημέρα ενάντια στη Βία κατά των Γυναικών, στη μνήμη των 3 αδελφών Μιραμπάλ. Η μοναδική επιζήσασα αδερφή, η Ντεντέ, σήμερα τιμά τη μνήμη των αδελφών της συντηρώντας το Μουσείο Ερμάνας Μιραμπάλ, το οποίο βρίσκεται στο Σαλσέδο και ήταν ο τόπος όπου τα κορίτσια έζησαν τους τελευταίους 10 μήνες της ζωής τους.

Πηγή: ethnos.gr