• Επιστημονική κοινότητα: Επικίνδυνο και αναχρονιστικό το νομοσχέδιο του υπουργείου Υγείας με τίτλο «Ολοκλήρωση της Ψυχιατρικής Μεταρρύθμισης» που κατατέθηκε στη Βουλή τον Ιούλιο του 2024
• Όλα για το χρήμα. Πίσω από τα «παχιά» λόγια για τον σεβασμό στα δικαιώματα των ατόμων με ψυχικές διαταραχές, κρύβεται η προσπάθεια για την ελαχιστοποίηση των κρατικών δαπανών για την ψυχική υγεία.
• Συγχώνευση προγραμμάτων. Από το 2025 ομογενοποιούνται ΚΕΘΕΑ, «18 ΑΝΩ», «ΑΡΓΩ», «ΙΑΝΟΣ», «ΔΙΑΠΛΟΥΣ» με συγχώνευση όλων των προγραμμάτων, που σημαίνει κατάργηση στεγνών προγραμμάτων και ενίσχυση της μείωσης της βλάβης με υποκατάστατα και χώρους εποπτευόμενης χρήσης.
• Αφροδίτη Ρέτζιου, πρόεδρος της Ομοσπονδίας Ενώσεων Νοσοκομειακών Γιατρών Ελλάδας (ΟΕΝΓΕ) και ψυχίατρος στο Θριάσιο νοσοκομείο: «Η ψυχιατρική μεταρρύθμιση είναι στρατηγική κατεύθυνση της Ευρωπαϊκής Ένωσης η οποία υλοποιείται εδώ και 30 χρόνια στη χώρα μας, με τραγικές συνέπειες για τους ασθενείς. Υπάρχει διαχρονική αδιαφορία από όλες τις κυβερνήσεις για τη συγκεκριμένη ομάδα ασθενών».
• Μαύρα Ασλάνογλου-Δοκορού, μπήκε στο πρόγραμμα του 18ΑΝΩ τον Ιούνιο του 2015, βγήκε τον Ιούνιο του 2016: «Για μένα είναι σαν να κλείνει το σπίτι μου»
• Υπό κατάρρευση το Δαφνί: Η πληρότητα των κλινών είναι στο 100% και οι κενές θέσεις σε ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό αγγίζουν ή και ξεπερνούν το 50%.
• Θωμάς Δημουλάς, πρόεδρο του Σωματείου Εργαζομένων στο ΨΝΑ Δαφνί: Το 2010 υπήρχαν 1.016 νοσηλευτές, σήμερα είναι μόλις 575. Είναι δυνατόν να υπάρχουν μόλις 2 νοσηλευτές για 30 και 32 ασθενείς;».
• Βαρβάρα Μουχτούρη, ψυχολόγος σε συμβουλευτικό σταθμό της Μονάδας απεξάρτησης από το αλκοόλ (ΨΝΑ): «Έχουν αυξηθεί τα αιτήματα για νοσηλεία, έρχεται περισσότερος κόσμος για βοήθεια, ενώ υπάρχει μεγάλη λίστα αναμονής. Το πρόγραμμα θα συνεχίσει, αλλά δεν ξέρουμε πως θα λειτουργήσει. Υπάρχουν πολλές παραιτήσεις λόγω του καινούργιου νομοσχεδίου».

Του Αλέξανδρου Πηγαδά

Στην Ελλάδα οι αναδιαρθρώσεις στον τομέα της ψυχικής υγείας με την ταμπέλα της «Ψυχιατρικής Μεταρρύθμισης» χρονολογούνται από τα μέσα της δεκαετίας του 1980. Το αποτύπωμα των αλλαγών, που εξειδίκευαν και προωθήθηκαν από όλες τις κυβερνήσεις, διέψευσε τις προσδοκίες όσων πίστεψαν στο όραμα της υπέρβασης της ιδρυματοποιημένης περίθαλψης και στη μετάβαση στην Κοινωνική-Κοινοτική Ψυχιατρική, στο γκρέμισμα των τειχών του ασύλου και σε μια διαφορετική συνολική προσέγγιση του ψυχικά πάσχοντα. Γρήγορα αποδείχτηκε ότι πίσω από τα «παχιά» λόγια για την ανάγκη μετατόπισης του κέντρου βάρους από την «ιδρυματική» στην «κοινοτική φροντίδα», την καταπολέμηση του στίγματος, τον σεβασμό στα δικαιώματα των ατόμων με ψυχικές διαταραχές, κρύβεται η προσπάθεια για την ελαχιστοποίηση των κρατικών δαπανών για την ψυχική υγεία.

Όλο και μεγαλύτερο μέρος των αναγκών των ψυχικά ασθενών αποτελεί πεδίο επιχειρηματικής δράσης από ιδιώτες και ΜΚΟ, ενώ παρατηρείται και η μετακύλιση της ευθύνης της φροντίδας στις οικογένειες και στις λεγόμενες «άτυπες» μορφές υπηρεσιών. Η ενίσχυση του ιδιωτικού τομέα διευκολύνθηκε με σειρά νομοθετικών ρυθμίσεων που, την ίδια περίοδο που με πρόσχημα την κατάργηση της ιδρυματικής περίθαλψης έκλειναν δημόσιες ψυχιατρικές κλινικές, ανέπτυσσαν και επέκτειναν τις ιδιωτικές ψυχιατρικές κλινικές.

Σύμφωνα με στοιχεία του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ), η δαπάνη για τα ιδιωτικά νοσοκομεία μεταξύ 2009 και 2011 παρουσίασε αύξηση από τα 1.98 δισ. ευρώ σε 2.53 δισ. ευρώ. Το Εθνικό Σχέδιο Δράσης για την Ψυχική Υγεία 2022-2030 με τους 10 Άξονες παρέμβασής του, το οποίο χρηματοδοτείται από το Ταμείο Ανάκαμψης και τα ΕΣΠΑ, προάγει τη σχεδόν εξ ολοκλήρου ανάθεση όχι μόνο των υπηρεσιών ψυχικής υγείας, αλλά και πάνω από το 50% της στέγασης σε ΑΜΚΕ, ΜΚΟ και ΝΠΙΔ (Μονάδες έγκαιρης παρέμβασης στη ψύχωση, εκτίμηση και μεταφορά ασθενών για ακούσια νοσηλεία κ.α.).

Έτσι, τον Ιούλιο του 2024 κατατέθηκε στη Βουλή ένα νομοσχέδιο, που από την πρώτη στιγμή της δημοσίευσής του κρίθηκε από τη συντριπτική πλειοψηφία της επιστημονικής κοινότητας και της κοινωνίας ως επικίνδυνο και αναχρονιστικό. Ο λόγος για το ν/σ του υπουργείου Υγείας με τίτλο «Ολοκλήρωση της Ψυχιατρικής Μεταρρύθμισης».

Και παρότι με τον όρο «ψυχιατρική μεταρρύθμιση» νοείται η μετάβαση από την ασυλική τύπου περίθαλψη στην κοινοτική φροντίδα, με στόχο την αποϊδρυματοποίηση των θεραπευόμενων, το μόνο κοινό που έχει η εν λόγω φιλοσοφία με το παρόν νομοσχέδιο είναι ο τίτλος. Επί της ουσίας, επιδιώκεται το ακριβώς αντίθετο, αφού απειλείται η υγεία χιλιάδων ψυχιατρικά ασθενών και εξαρτημένων ατόμων της χώρας, μαζί και το μέλλον των αντίστοιχων δομών.

Σύμφωνα με την αιτιολογική έκθεση, το σχέδιο νόμου «καλείται να ολοκληρώσει την ψυχιατρική μεταρρύθμιση στην χώρα μας, η οποία ξεκίνησε με τον ν. 2716/1999», και «παραμένει έκτοτε σε εκκρεμότητα», τον νόμο δηλαδή που έβαλε τις βάσεις για να συρρικνωθούν οι κρατικές δομές και να αποποιηθεί το κράτος κάθε ευθύνη, στο όνομα της «αποασυλοποίησης».

Καταργούνται τα Ψυχιατρικά Νοσοκομεία και τα στεγνά προγράμματα

Με το παραπάνω νομοσχέδιο που έχει γίνει ήδη νόμος του κράτους, τα εναπομείναντα Ειδικά Ψυχιατρικά Νοσοκομεία και οι ψυχιατρικές κλινικές των Γενικών και Πανεπιστημιακών Νοσοκομείων της χώρας εντάσσονται σε ένα ενιαίο και καθολικό δίκτυο συνεργαζόμενων δομών, μονάδων και υπηρεσιών, το Εθνικό Δίκτυο Υπηρεσιών Ψυχικής Υγείας (Ε.Δ.Υ.Ψ.Υ.), την ώρα που από 1/1/2025 καταργείται το Δαφνί (δεν κλείνει το νοσοκομείο, καταργείται ο οργανισμός) και το Ψυχιατρικό Νοσοκομείο Θεσσαλονίκης.

Επιπλέον, κλείνουν τα Κέντρα Πρόληψης αφού δεν διασφαλίζεται μετά το 2027 η λειτουργία τους και δεν γίνεται καμία αναφορά στο σχέδιο νόµου για το μέλλον των εργαζομένων σε αυτά. Μπαίνει λουκέτο στο ΚΕΘΕΑ, στο «18 ΑΝΩ», στο «ΑΡΓΩ», στο «ΙΑΝΟΣ», στο «ΔΙΑΠΛΟΥΣ», σε δημόσια και δωρεάν «στεγνά» θεραπευτικά προγράμματα που έχουν αφήσει το δικό τους αποτύπωμα στην αποτελεσματική αντιμετώπιση των εξαρτήσεων.

Αυτό σημαίνει αυτομάτως ότι προχωράμε σε μια συρρίκνωση υπηρεσιών τόσο ως προς τους ωφελούμενους όσο και προς τους εργαζόμενους. Ενδεικτικό της κατάστασης που επικρατεί εν έτη 2024 στα ψυχιατρικά νοσοκομεία της χώρας είναι ότι ούτε καρδιογράφημα δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί στο μεγαλύτερο ειδικό ψυχιατρικό νοσοκομείο των Βαλκανίων. Το Δαφνί είναι χωρίς καρδιολόγο από τις 29 Οκτωβρίου με τους εργαζόμενους να μην μπορούν να περιθάλψουν όπως αρμόζει τους ασθενείς που χρειάζονται καρδιολογική φροντίδα.

Αποκαλυπτικά στοιχεία

Σήμερα στην Ελλάδα, σύμφωνα με τα στοιχεία του υπουργείου Υγείας, λειτουργούν συνολικά 3 Ψυχιατρικά Νοσοκομεία (από 11 το 2009), 41 Ψυχιατρικά και 7 Παιδοψυχιατρικά Τμήματα Γενικών Νοσοκομείων (αρκετά από αυτά στα χαρτιά), 24 Κέντρα Ψυχικής Υγείας, 22 Κοινοτικά Κέντρα Ψυχικής Υγείας Παιδιών και Εφήβων, 30 Κινητές Μονάδες, 88 Κέντρα Ημέρας, 30 Κοινωνικοί Συνεταιρισμοί Περιορισμένης Ευθύνης, 501 Μονάδες Ψυχοκοινωνικής Αποκατάστασης και 39 Ιδιωτικές Ψυχιατρικές Κλινικές, με το 64% αυτών να είναι συγκεντρωμένες σε Αττική, Θεσσαλονίκη και Λάρισα.

Την περίοδο 2009-2018 ο ιδιωτικός Ψυχιατρικός Τομέας ενισχύθηκε κατά πολύ σε κλίνες έναντι του Δημοσίου. Ενδεικτικά, το 2007 στη χώρα λειτουργούσαν 53.888 κλίνες, εκ των οποίων 37.574 στο Δημόσιο, 1.607 σε νομικά πρόσωπα ιδιωτικού δικαίου (μη κερδοσκοπικά) και 14.707 σε ιδιωτικά θεραπευτήρια. Το 2015, σε σύνολο 45.945 κλινών, οι 29.856 αφορούν δημόσια ιδρύματα και οι 15.208 ιδιωτικά. Παρατηρείται λοιπόν μια αύξηση των κλινών του ιδιωτικού τομέα ως ποσοστό επί του συνόλου, από 27,3% σε 33,1% το 2015. Το 2018, σε σύνολο 7.062 κλινών, οι κλίνες σε δημόσια θεραπευτήρια ήταν 1.356 έναντι 5.706 σε ιδιωτικά*.

Διαχρονική αδιαφορία

Η πρόεδρος της Ομοσπονδίας Ενώσεων Νοσοκομειακών Γιατρών Ελλάδας (ΟΕΝΓΕ) και ψυχίατρος στο Θριάσιο νοσοκομείο, Αφροδίτη Ρέτζιου τονίζει πως «η ψυχιατρική μεταρρύθμιση είναι στρατηγική κατεύθυνση της Ευρωπαϊκής Ένωσης η οποία υλοποιείται εδώ και 30 χρόνια στη χώρα μας, με τραγικές συνέπειες όσον αφορά τους ασθενείς. Υπάρχει διαχρονική αδιαφορία από όλες τις κυβερνήσεις για τη συγκεκριμένη ομάδα ασθενών, καθώς έκλεισαν δημόσια ψυχιατρικά νοσοκομεία, με αποτέλεσμα να κλείσουν και να χαθούν εκατοντάδες κλίνες. Αυτή τη στιγμή υπάρχουν περίπου 4.700 ιδιωτικές ψυχιατρικές κλίνες έναντι μόλις 900 δημόσιων του ΕΣΥ στην Αττική».

Η πρόεδρος των Νοσοκομειακών Γιατρών αναφέρει πως η συγκεκριμένη κατάσταση οδηγεί στο φαινόμενο της «περιστρεφόμενης πόρτας» όπου ασθενείς μπαινο-βγαίνουν στις ψυχιατρικές κλινικές, καθώς δεν υπάρχει η αναγκαία ανάπτυξη των δομών της κοινότητας έτσι ώστε να εξασφαλιστεί η ομαλή ένταξή τους σε αυτήν. Ακριβώς ίδια είναι και η κατάσταση στα κέντρα ψυχικής υγείας που υπάρχουν ανά την Ελλάδα.

 

Τα λεφτά σε ΜΚΟ και ιδιώτες

Παράλληλα, η κ. Ρέτζιου σημειώνει πως τον πακτωλό χρημάτων που θα πάρει η κυβέρνηση από το Ταμείο Ανάκαμψης για την ενίσχυση της προσβασιμότητας του πληθυσμού σε Υπηρεσίες Ψυχικής Υγείας, θα τον διαθέσει σε ΜΚΟ και ιδιώτες, οι οποίοι θα παρέχουν υποτυπώδεις υπηρεσίες με ημερομηνία λήξης. Αντίθετα, «τα συγκεκριμένα χρήματα θα έπρεπε να δοθούν σε προσλήψεις μόνιμου προσωπικού, ανάπτυξη κέντρων ψυχικής υγείας, καθώς και δομών», προσθέτει.

Επίσης, μπαίνει στο στόχαστρο και η δωρεάν πρόληψη και η απεξάρτηση από ναρκωτικές ουσίες, αλκοόλ και τζόγο, καταργώντας τους εγκεκριμένους φορείς πρόληψης και θεραπείας, πολλοί εκ των οποίων εντάσσονται στο δημόσιο σύστημα Υγείας (ΚΕΘΕΑ, 18 ΑΝΩ, ΙΑΝΟΣ, Διάπλους κ.λπ.) και συνενώνονται σε έναν Οργανισμό, τον Ε.Ο.Π.Α.Ε. (Εθνικός Οργανισμός για την Πρόληψη και την Αντιμετώπιση των Εξαρτήσεων), ο οποίος θα είναι Νομικό Πρόσωπο Ιδιωτικού Δικαίου και θα λειτουργεί με όρους οικονομικής αυτοτέλειας.

«Δυστυχώς έχουμε εμπειρία από τα προηγούμενα προγράμματα τα οποία μόλις έληξαν δεν υπήρξε κάποια συνέχεια και στήριξη από τον κρατικό προϋπολογισμό. Έκλεισαν οι δομές και οι ασθενείς οδηγήθηκαν στις πύλες των δημόσιων ψυχιατρικών νοσοκομείων. Η εμπειρία μας έρχεται και από άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης όπου οι ασθενείς καταλήγουν άστεγοι, στις φυλακές ή στην αφάνεια. Μπαίνουμε δηλαδή στη λογική της μείωσης της βλάβης και στερούν από τους εξαρτημένους τη δυνατότητα να δώσουν τη μάχη για να ζήσουν μια ζωή χωρίς ουσίες», σημειώνει.

Σχετικά με τη λεγόμενη ψυχιατρική μεταρρύθμιση που πραγματοποιήθηκε στα τέλη της δεκαετίας του 1990, απαντά πως ανέκαθεν το κράτος ήταν απών, καθώς «οι εξειδικευμένες υπηρεσίες ψυχικής υγείας κοστίζουν, ενώ ο νόμος της ψυχιατρικής μεταρρύθμισης που είχε ψηφιστεί τότε, τονίζει πως δεν θα πρέπει να αναπτυχθούν νέες δομές στο δημόσιο σύστημα υγείας και θα πρέπει να υπάρξει μια συνύπαρξη δημόσιου και ιδιωτικού τομέα. Φυσικά, όπως έχει δείξει η ιστορία υπήρξε μόνο συρρίκνωση και υποβάθμιση του δημόσιου τομέα, προς όφελος του ιδιωτικού», καταλήγει.

Τεράστιες οι ελλείψεις

Μιλώντας για τις ελλείψεις στον τομέα της ψυχικής υγείας, τόνισε ότι το πρόβλημα είναι ακόμη πιο οξυμένο σε σχέση με την κατάσταση στο ΕΣΥ, καθώς μιλάμε για έναν παραμελημένο τομέα. Για το κράτος οι ψυχιατρικοί ασθενείς κοστίζουν και δεν θεωρούνταν μέχρι και πριν από λίγα χρόνια «εκμεταλλεύσιμοι». Δηλαδή δεν μπορούσαν να βγουν στην αγορά εργασίας και να συμμετέχουν στην παραγωγή. Οπότε οι ελλείψεις είναι τεράστιες, κυρίως σε νοσηλευτικό προσωπικό, ενώ παράδειγμα της κατάστασης που επικρατεί στον χώρο είναι ότι στο Θριάσιο δεν υπάρχουν εργοθεραπευτές, δεν υπάρχει κέντρο ψυχικής υγείας στην περιοχή, καθώς και ούτε και δομές αποκατάστασης.

 «Είναι σαν να κλείνει το σπίτι μου»

Η Μαύρα Ασλάνογλου-Δοκορού, τρανς, που ανήκει στην ΛΟΑΤΚΙ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ, μπήκε στο πρόγραμμα του 18ΑΝΩ τον Ιούνιο του 2015, βγήκε τον Ιούνιο του 2016 και όπως λέει η ίδια κατάφερε να θεραπευτεί μέσα από τη συλλογική δουλειά που γίνεται, καθώς παραμένει καθαρή από το αλκοόλ σχεδόν 9,5 χρόνια.

Η ίδια μάλιστα αναρωτιέται πώς γίνεται να καταργείται ένα τόσο αποτελεσματικό πρόγραμμα που φέρνει αποτελέσματα στην κοινότητα, καθώς όπως λέει «δημιούργησα σχέσεις με την ομάδα, έμαθα τη συνέπεια, την υπευθυνότητα, ανέπτυξα τις δεξιότητές μου και έμαθα να λειτουργώ αλλιώς. Γιατί να αλλάξουν όλα αυτά;».

«Για μένα είναι σαν να κλείνει το σπίτι μου, ήδη υπάρχουν θεραπευτές που λένε στους ασθενείς ότι μπορεί να μην υπάρχουμε σε λίγο καιρό, είναι τραγικό όλο αυτό που συμβαίνει. Η ψυχική υγεία είναι κοινωνικό αγαθό, ενώ είναι τόσο αντιφατικό να πειράζεις κάτι που λειτουργεί τόσο καλά», αναφέρει.

Επιπλέον, μιλά για τον σπουδαίο ρόλο των θεραπευτών που ξεπερνούν τον εαυτό τους σε καθημερινή βάση για να υπάρχουν αυτά τα αποτελέσματα, ενώ ασχολήθηκαν μαζί της σαν να ήταν οικογένεια. Τέλος, τονίζει πως υπήρχαν φορές όπου τις ελλείψεις των υλικών τις κάλυπταν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι του προγράμματος, την ώρα που υπάρχει μεγάλο «μούδιασμα» των ασθενών για το επερχόμενο κλείσιμο.

Υπό κατάρρευση το Δαφνί

Παράλληλα, η κατάσταση που επικρατεί στο Δαφνί είναι δραματική. Πρόκειται για ένα ψυχιατρικό νοσοκομείο που δέχεται καθημερινά ασθενείς από όλη την Ελλάδα, η πληρότητα των κλινών είναι στο 100% και οι κενές θέσεις σε ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό αγγίζουν ή και ξεπερνούν το 50%!

Σύμφωνα τα στοιχεία που έφερε στο φως της δημοσιότητας ο Σύλλογος Εργαζομένων του νοσοκομείου το 2019 η κατάσταση ήταν η εξής:

Στο ίδιο μήκος κύματος είναι και οι αναφορές από τον Θωμά Δημουλά, πρόεδρο του Σωματείου Εργαζομένων στο ΨΝΑ Δαφνί, ο οποίος καταγγέλλει πως πριν την οικονομική κρίση και συγκεκριμένα το 2010 υπήρχαν 1.016 νοσηλευτές, ενώ τώρα είναι μόλις 575. Ταυτόχρονα, διαψεύδει τους ισχυρισμούς της κυβέρνησης για προσλήψεις στη δημόσια υγεία λέγοντας χαρακτηριστικά πως από το 2020 έχουν γίνει μόλις… 7, με αποτέλεσμα το προσωπικό να ανακυκλώνεται. Όπως λέει χαρακτηριστικά «ο μέσος όρος του προσωπικού ξεπερνά τα 50 έτη, καθώς οι περισσότεροι από εμάς βρισκόμαστε στον χώρο πάνω από 20 χρόνια, ενώ προσλήψεις γίνονται με το σταγονόμετρο. Υπάρχει νέος κόσμος που θέλει να δουλέψει, αλλά δεν μπορεί, καθώς δεν γίνονται προκηρύξεις. Εννοείται πως υπάρχουν τεράστιες ανάγκες στο νοσοκομείο, μιλάμε για το μεγαλύτερο ψυχιατρικό νοσοκομείο των Βαλκανίων. Δεχόμαστε ασθενείς από όλη την Ελλάδα και αναγκαζόμαστε πολλές φορές να δουλέψουμε διπλοβάρδιες για να καλύψουμε τις ανάγκες. Είναι δεδομένο ότι μας χρωστούν ρεπό, άδειες και χρήματα, αλλά αυτά για την κυβέρνηση είναι ψιλά γράμματα».

Όπως συνεχίζει ο ίδιος, το 2023 πραγματοποιήθηκαν 4.472 εισαγωγές από όλη την Ελλάδα, εκ των οποίων το 16% ήταν από άλλες περιφέρειες, ενώ συνολικά το νοσοκομείο επισκέφθηκαν πάνω από 85.000 άνθρωποι. Επιπλέον, τα τακτικά εξωτερικά ιατρεία επισκέφτηκαν 16.000 άνθρωποι, ενώ πραγματοποιήθηκαν 23.136 ατομικές συνεδρίες. Τον τεράστιο αυτό όγκο περιστατικών αντιμετώπισαν μόνο 46 ψυχίατροι και 65 ειδικευόμενοι.

Το 68% των εισαγωγών είναι ακούσιες νοσηλείες (η χωρίς τη συγκατάθεση του ασθενή εισαγωγή και παραμονή του για θεραπεία, σε κατάλληλη Μονάδα Ψυχικής Υγείας) και το 6% προέρχεται από τις Περιφέρειες. Αξίζει να σημειωθεί ότι μόνο το 13,8% από τους ασθενείς αυτής της κατηγορίας που εξέρχονται του νοσοκομείου παραπέμπονται σε Δομές Κοινοτικής Ψυχιατρικής, ενώ χωρίς καν πρόταση παραπομπής παραμένει το 32,2%.

Ανειδίκευτο προσωπικό

Σύμφωνα με τον κ. Δημουλά, η κατάσταση στο Δαφνί είναι εδώ και χρόνια τραγική, καθώς όπως λέει κινδυνεύουμε και εμείς οι ίδιοι με την υποστελέχωση του νοσοκομείου. «Είναι δυνατόν να υπάρχουν μόλις 2 νοσηλευτές για 30 και 32 ασθενείς;». «Υπάρχουν εργαζόμενοι στο νοσοκομείο που δουλεύουν με 3μηνες συμβάσεις, με μερική απασχόληση, ακόμη και άτομα από το Πρόγραμμα 55-67 που προσφέρει θέσεις πλήρους απασχόλησης για ανέργους αυτής της ηλικίας. Πόσο άραγε είναι εφικτό να στηρίζεται ένα νοσοκομείο σε προσωπικό ανειδίκευτο, καθώς ένας άνθρωπος που έρχεται σε αυτή την ηλικία και δεν έχει την εμπειρία της δουλειάς, πώς θα την μάθει σε λίγες ημέρες; Να σημειωθεί επίσης ότι μιλάμε για προγράμματα με ημερομηνία λήξης, άρα και αυτοί οι άνθρωποι κάποια στιγμή θα σταματήσουν, άρα και πάλι το νοσοκομείο μένει ανοχύρωτο», σημειώνει.

Η λογική της κυβέρνησης είναι η μείωση της «βλάβης»

Σχετικά με το νομοσχέδιο της ψυχικής υγείας, ανέφερε πως η κυβέρνηση εντάσσει τα νοσοκομεία (Δαφνί και ψυχιατρικό νοσοκομείο Θεσσαλονίκης) μαζί με τα κέντρα ψυχικής υγείας και τα κέντρα απεξάρτησης, σε ένα δίκτυο, όπου οι ΜΚΟ, οι αστικές μη κερδοσκοπικές εταιρείες και οι ιδιώτες θα μπουν στο παιχνίδι του κέρδους που έχει ο χώρος της ψυχικής Υγείας. Έφερε ως παράδειγμα μία ΜΚΟ στη Νέα Ιωνία, που έκλεισε ύστερα από ένα χρόνο λειτουργίας, γιατί τελείωσαν τα λεφτά που έπαιρνε από το Ταμείο Ανάκαμψης, ενώ έχει κλείσει και η ψυχιατρική κλινική «Κασταλία». Οι τρόφιμοι και από τα δύο ψυχιατρεία μεταφέρθηκαν στο Δαφνί και το Δρομοκαΐτειο, επισήμανε, υπογραμμίζοντας τις επιπτώσεις στους ασθενείς αλλά και στις οικογένειές τους από τη δράση των ιδιωτών.

Η λογική της κυβέρνησης είναι η μείωση της «βλάβης» και όχι η ολοκληρωτική θεραπεία του εξαρτημένου ατόμου. Τα κλειστά προγράμματα (18 Άνω, εξαρτημένη γυναίκα, σωματική αποτοξίνωση, μονάδα απεξάρτησης αλκοολικών, απεξάρτηση από τον τζόγο) που λαμβάνουν χώρα στο Δαφνί είναι όλα στεγνά, κρατάνε 2 χρόνια και δεν χρησιμοποιούνται υποκατάστατα. Σκοπός τους είναι ο ασθενής να θεραπευτεί πλήρως και για να γίνει αυτό χρειάζεται συνεχή εποπτεία. Οι νοσηλευόμενοι και οι ασθενείς χτίζουν μεταξύ τους σχέσεις εμπιστοσύνης. Κάτι που ανατρέπει το συγκεκριμένο νομοσχέδιο, καθώς δίνει τη δυνατότητα στον Ε.Ο.Π.Α.Ε. (Εθνικός Οργανισμός Πρόληψης και Αντιμετώπισης Εξαρτήσεων) να μεταφέρει τους εργαζόμενους σε άλλη μονάδα, ανάλογα με τις ανάγκες που υπάρχουν.

 

Προωθείται η μεταφορά εργαζομένων

Συγκεκριμένα, στην παρ. 2β του άρθρου 30 περιγράφεται: «Το προσωπικό που υπηρετεί, κατά τη δημοσίευση του παρόντος, με σχέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου αορίστου και ορισμένου χρόνου στις θεραπευτικές μονάδες, τμήματα και προγράμματα της παρ. 1 του άρθρου 29 δύναται να μεταφερθεί, με ταυτόχρονη μεταφορά της θέσης του στην περίπτωση του προσωπικού με σχέση εργασίας Ιδιωτικού Δικαίου Αορίστου Χρόνου και έως τη λήξη της σύμβασής του στην περίπτωση του προσωπικού με σχέση εργασίας Ιδιωτικού Δικαίου Ορισμένου Χρόνου, στον Ε.Ο.Π.Α.Ε. μετά από αίτησή του, που υποβάλλεται εντός δύο (2) μηνών από την έναρξη ισχύος του παρόντος προς την αρμόδια Διεύθυνση της οικείας Δ.Υ.ΠΕ. Για τη μεταφορά εκδίδονται σχετικές διαπιστωτικές πράξεις του Προέδρου του Ε.Ο.Π.Α.Ε., οι οποίες ισχύουν από την 1η.1.2025 για όλες τις έννομες συνέπειες».

 

Βάσει αυτού, οι εργαζόμενοι με σχέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου αορίστου και ορισμένου χρόνου στις θεραπευτικές μονάδες, τμήματα και προγράμματα της παρ. 1 του άρθρου 29 (“18ΑΝΩ”, “Ιανός”, “Μέθεξις”, “Αργώ”, “Διάπλους”) δεν έχουν καμία άλλη επιλογή, όπως προβλέπεται στην παρ. 2α του άρθρου 30 για τους μόνιμους υπαλλήλους των ίδιων θεραπευτικών μονάδων και τμημάτων, πέραν του να μεταβούν έπειτα από αίτησή τους στον Ε.Ο.Π.Α.Ε.. Αίτηση, που αν δεν υποβάλλουν βάσει νόμου χάνουν τις θέσεις εργασίας τους. Ωστόσο, στις 19/9/2024, εκδόθηκε πληροφοριακού τύπου έγγραφο από το Υπουργείο Υγείας και υπεγράφη από τον Υφυπουργό κ. Θεμιστοκλέους, το οποίο δόθηκε στους εργαζόμενους στις 26/9/2024 (4 μέρες πριν τη λήξη της αρχικής προθεσμίας καταβολής αιτήσεων, η οποία τελικά πήρε παράταση για 1/11/2024) που ανέφερε ότι οι εργαζόμενοι αυτοί αν δεν υποβάλλουν αίτηση στον Ε.Ο.Π.Α.Ε. μεταφέρονται στις οικείες ΥΠΕ. Έγγραφο, το οποίο μόνο πληροφοριακό χαρακτήρα έχει και σε καμία περίπτωση δεν υπερισχύει του Ν. 5129/24, γεγονός το οποίο έχει προκαλέσει ανησυχία στους εκατοντάδες εργαζόμενους των φορέων που υπάγονται σε αυτό το εργασιακό καθεστώς.

 

Τραγική υποστελέχωση στο ΤΕΠ

Τη δική του οπτική για την κατάσταση που επικρατεί στο Δαφνί, μεταφέρει και εργαζόμενος-νοσηλευτής στο ΤΕΠ (Τμήμα Επειγόντων Περιστατικών). Τονίζει ότι μέχρι το 2020 καταγράφαμε μεγάλα νούμερα προελεύσεων και εισαγωγών, αλλά με την πανδημία τα πράγματα περιορίστηκαν, καθώς λόγω των αυστηρών μέτρων, ο κόσμος δεν ερχόταν τόσο εύκολα. Παράλληλα, εστιάζει στο γεγονός ότι το 90% της απασχόλησής του είναι διοικητική δουλειά, την οποία κάνει μόλις 1 άτομο, λόγω των μεγάλων ελλείψεων. Χαρακτηριστικά αναφέρει πως «κάνουμε όλοι τα πάντα, ενώ δεν έχουμε καμία στήριξη από τη διοίκηση». Όσον αφορά τα περιστατικά σημειώνει πως «πλέον είναι πιο περίπλοκα, ενώ μετά την πανδημία άρχισε να έρχεται και πολύς νέος κόσμος με ψυχώσεις, κάτι που είναι το πιο ανησυχητικό». Για την υποστελέχωση του νοσοκομείου ανέφερε πως υπάρχουν τεράστιες ελλείψεις. Είναι χαρακτηριστικό πως στο ΤΕΠ δουλεύουν 10 άτομα, λειτουργικοί είναι οι 7, ενώ θα έπρεπε να δουλεύουν 20.

 

Οι μόνιμοι είμαστε… μειονότητα, από τον Covid-19 και μετά δουλεύουμε με επικουρικούς και εργαζόμενους από προγράμματα του ΟΑΕΔ. Έχουμε εξαντλητικά ωράρια, το καλοκαίρι του 2023, δουλεύαμε 8 στα 7, δηλαδή 8 βάρδιες σε 7 ημέρες, κανονικά είναι 5 βάρδιες την εβδομάδα, μετά τα μνημόνια είχαμε εξαιρεθεί από τις προσλήψεις. Έχουμε να δούμε μόνιμο προσωπικό πάνω από 10 χρόνια

 

Έχει να γίνει μόνιμη πρόσληψη από το 2006

Ο Βαγγέλης Πουλής, ψυχολόγος στη μονάδα απεξάρτησης από το αλκοόλ, 18ΑΝΩ, στο ΔΑΦΝΙ, αναφέρει πως το πρόγραμμα που είναι ενταγμένο στο ΕΣΥ, περνάει σε νομικό πρόσωπο ιδιωτικού δικαίου, τη στιγμή που το Διοικητικό Συμβούλιο θα είναι διορισμένο από την κυβέρνηση.

Μιλώντας για τη νέα συνθήκη που θα επικρατήσει, τονίζει ότι χάνεται η αυτοτέλεια του προγράμματος, προωθείται η υποκατάσταση, ενώ ο ΟΚΑΝΑ που προωθεί τα υποκατάστατα, θα ηγηθεί του προγράμματος.

 

Ο κ. Πουλής αναφέρει πως «από τους 45 ψυχολόγους που υπάρχουν τώρα στο πρόγραμμα, μόλις 5 ή 6 θα ακολουθήσουν, ενώ οι υπόλοιποι θα παραμείνουν στο δίκτυο. Δηλαδή, θα καλύπτουν τις εκάστοτε ανάγκες, όπου αυτές και αν είναι, είτε στην Αττική, είτε στη Ρόδο, είτε όπου σε στέλνουν κάθε φορά».

«Από 1/1/2025 το ΔΑΦΝΙ καταργείται, δεν υπάρχει κάποιο οργανόγραμμα για την επόμενη μέρα, δεν ξέρουμε που θα δουλεύει ο καθένας, ποιες θα είναι οι συνθήκες, οι μισθοί, τίποτα. Σκεφτείτε ότι τώρα ξεκίνησα μια θεραπευτική ομάδα για 2 χρόνια, αλλά τον Ιανουάριο δεν ξέρω πού θα είμαι. Ανάγκασαν τους γιατρούς να διαλέξουν αν θα δουλεύουν στον ΕΟΠΑΕ ή αν αυτοδικαίως θα μεταφέρονται στην ΥΠΕ (Υγειονομική Περιφέρεια). Νοσηλευτές και ειδικοί θεραπευτές αναγκάστηκαν να μείνουν στον ΕΟΠΑΕ γιατί αλλιώς θα έμεναν χωρίς δουλειά…», υπογραμμίζει.

Παράλληλα, εστιάζει στο γεγονός ότι ο ΕΟΠΑΕ διαθέτει ελάχιστο προσωπικό, την ώρα που τον εξισώνουν με τις ιδιωτικές κλινικές απεξάρτησης. Φυσικά όπως είπε «μιλάμε για ευέλικτες σχέσεις εργασίας, προσλήψεις με μπλοκάκι, ενώ στο 18ΑΝΩ δουλεύουμε με κάτω από το 50% του προσωπικού. Δουλεύουν 8 νοσηλευτές, αντί για 20, την ώρα που η τελευταία πρόσληψη έγινε το 2006, όπου ήμουν εγώ ο τελευταίος εργαζόμενος χωρίς ελαστική σχέση εργασίας».

Μεγάλη λίστα αναμονής στην απεξάρτηση

Στο ίδιο μήκος κύματος βρίσκονται και οι δηλώσεις της Βαρβάρας Μουχτούρη, ψυχολόγου σε συμβουλευτικό σταθμό της Μονάδας απεξάρτησης από το αλκοόλ, μονάδα που ανήκει στον οργανισμό του ΨΝΑ.
Όπως αναφέρει και η ίδια, «έχουν αυξηθεί τα αιτήματα για νοσηλεία, έρχεται περισσότερος κόσμος για βοήθεια, ενώ υπάρχει μεγάλη λίστα αναμονής. Το πρόγραμμα θα συνεχίσει, αλλά δεν ξέρουμε πως θα λειτουργήσει. Υπάρχουν πολλές παραιτήσεις λόγω του καινούργιου νομοσχεδίου. Επικρατεί ανασφάλεια ανάμεσα στους εργαζόμενους, θα υπάρχει συγχώνευση προγραμμάτων και δεν ξέρουμε ποιος θα επιλέγει που θα πάει ο κάθε άνθρωπος. Η κυβέρνηση ενθαρρύνει την ιδιωτική πρωτοβουλία στην απεξάρτηση, το κλειστό πρόγραμμα κοστίζει, αλλά είναι αποτελεσματικό».

 

Είναι φανερό ότι η πολιτική της κυβέρνησης δεν προωθεί την πρόληψη, ούτε τη θεραπεία, ούτε την κοινωνική επανένταξη. Το νομοσχέδιο αυτό προστίθεται σε όλους τους προηγούμενους νόμους, με τους οποίους καταργείται ουσιαστικά η δημόσια υγεία προς όφελος των επιχειρηματιών ιδιωτικής υγείας, που κερδοσκοπούν και εκμεταλλεύονται τον ανθρώπινο πόνο.

Παράλληλα, αλλάζει τελείως ο χάρτης στο πεδίο της πρόληψης και της αντιμετώπισης των εξαρτήσεων, καθώς καταργούνται τα στεγνά προγράμματα, δίνεται χτύπημα στη δημόσια και δωρεάν απεξάρτηση, συνεχίζεται η υποστελέχωση και η υποχρηματοδότηση, υποβαθμίζονται η πρόληψη και η ενημέρωση με προσανατολισμό στην ολοκληρωμένη ψυχοκοινωνική προσέγγιση με βάση τις ανάγκες της κοινότητας, ενώ δίνεται από τη μία, χτύπημα στις εργασιακές σχέσεις και στο συνεχές της θεραπείας (πρόληψη-θεραπεία-επανένταξη) και από την άλλη, η δυνατότητα για περαιτέρω διείσδυση των ΜΚΟ στον χώρο της απεξάρτησης.

Την ώρα μάλιστα που η κατάσταση στις ψυχιατρικές κλινικές γίνεται όλο και πιο επισφαλής για τους ασθενείς και το προσωπικό, οι ασυλικές συνθήκες εξαιτίας των τραγικών ελλείψεων σε υπηρεσίες ψυχοκοινωνικής υποστήριξης στην κοινότητα, αλλά και σε επανενταξιακό επίπεδο γιγαντώνονται, τη στιγμή που οξύνονται τα κοινωνικά και οικονομικά αδιέξοδα και αυξάνονται οι ανάγκες για ψυχολογική υποστήριξη και πρόληψη-απεξάρτηση, αυτός ο νόμος ήρθε να δώσει τη χαριστική βολή.

 

*Άτλαντας Υγείας του υπουργείου Υγείας (Υποδομές Υγείας – προσπέλαση Φλεβάρης 2022)

Πηγή: datajournalists.co.uk

Νέα συγκέντρωση διαμαρτυρίας κατά της διάλυσης των δημόσιων υπηρεσιών Ψυχικής Υγείας και Απεξάρτησης, μετά και την ψήφιση του νομοσχεδίου για την «Ψυχιατρική Μεταρρύθμιση», διοργανώνουν την Πέμπτη 31 Οκτωβρίου στις 17:30 στα Προπύλαια, φορείς και σωματεία στο χώρο της ψυχικής υγείας.

Στο κάλεσμα για την συγκέντρωση μεταξύ άλλων τονίζουν: «Έκαναν νόμο την παράδοση ενός τόσο ευαίσθητου και σύνθετου τομέα σε κάθε λογής ιδιώτες, διαγράφοντας έτσι όλες τις κοινωνικές αιτίες που οδηγούν στην ανάπτυξη ψυχικών διαταραχών και εξαρτήσεων και η ευθύνη της εμφάνισης και της «θεραπείας» πετιέται αποκλειστικά στο άτομο, περιχαρακώνοντάς το εκ νέου κοινωνικά.

Έκαναν νόμο τη λειτουργία των δημόσιων ψυχιατρικών νοσοκομείων με όρους «αποθήκης ψυχών», με αποστολή δηλαδή απλά την καταστολή έντονων συμπτωμάτων, χωρίς φροντίδα για το πριν και το μετά του ασθενή.

Έκαναν νόμο τον αφανισμό όλων των «στεγνών» προγραμμάτων, με τεράστια εμπειρία στη θεραπεία και την επανένταξη, όπως το «ΚΕΘΕΑ», το «18ΑΝΩ», το «ΑΡΓΩ», το «ΔΙΑΠΛΟΥΣ», το «ΙΑΝΟΣ» και με αποτελεσματικότητα που άγγιζε το 80% ακριβώς γιατί δεν αντιμετώπιζαν τον εξαρτημένο σαν «άρρωστο που μόνο να παρηγορηθεί μπορεί» με ένα υποκατάστατο, αλλά σαν ενεργό υποκείμενο που μπορεί να γίνει η καλύτερη εκδοχή του εαυτού του μέσω της συλλογικότητας”, αναφέρουν στην ανακοίνωσή τους φορείς και σωματεία στον χώρο της ψυχικής υγείας και της απεξάρτησης.

Και όλα αυτά σε μια περίοδο που οι εργαζόμενοι, ο λαός και η νεολαία έρχονται καθημερινά αντιμέτωποι με την ανεργία, την φτώχεια, τους πολέμους, την ακρίβεια, την εντατικοποίηση στους χώρους εργασίας, την εργασιακή ανασφάλεια, την εργοδοτική τρομοκρατία, την ανασφάλεια σε σχέση με την ικανοποίηση βασικών αναγκών, όπως η παιδεία, η υγεία, η εξασφάλιση στέγης και άλλα. Αποτέλεσμα όλων αυτών, όπως κάθε χρόνο καταγράφουν οι εκθέσεις όλων των επίσημων φορέων που ερευνούν αυτά τα φαινόμενα, είναι η αύξηση των ψυχικών διαταραχών, της αυτοκτονικότητας και των εξαρτητικών συμπεριφορών».

Σύμφωνα με τα στοιχεία που παραθέτουν: «Μόνο στα ΤΕΠ του ΨΝΑ – Δαφνί για το έτος 2023 εξετάσθηκαν 4.472 άνθρωποι από όλη την Ελλάδα, ενώ έγιναν 2.525 εισαγωγές μέσα σε ένα χρόνο! Τα τακτικά εξωτερικά ιατρεία (εντός και εκτός ΨΝΑ) επισκέφθηκαν για το 2023, 16.489 περιστατικά ενώ συνολικά πραγματοποιήθηκαν 23.136 ατομικές συνεδρίες. Το Ψυχιατρικό Νοσοκομείο Αττικής είναι το νοσοκομείο με τις περισσότερες ανεπτυγμένες κλίνες 1.135, ενώ κατά μέσω όρο για το 2023 οι νοσηλευόμενοι ημερησίως φτάνουν τους 967. Η Μονάδα Απεξάρτησης του 18 ΑΝΩ με τα δεκάδες προγράμματα για όλες τις μορφές των εξαρτήσεων μόνο για το έτος 2023 είχε 3.476 εξυπηρετούμενους – θεραπευόμενους.

Στο ΚΕΘΕΑ τα αιτήματα για θεραπεία την τελευταία 3ετία αυξάνονται σταθερά στις περισσότερες κατηγορίες υπηρεσιών αλλά το 40% των εργαζομένων δουλεύει με ληξιπρόθεσμες συμβάσεις ορισμένου χρόνου, ενώ ολόκληρα προγράμματα κινδυνεύουν με κλείσιμο γιατί η λειτουργία τους επαφίεται στη χρηματοδότηση των ΕΣΠΑ. Σε θεραπευτικά προγράμματα η αναλογία θεραπευτών – εξυπηρετούμενων φτάνει ακόμα και το 1 / 150, με την εντατικοποίηση να έχει φτάσει σε ιστορικά ρεκόρ. Το έτος 2023, συνολικά 428 εργαζόμενοι και 85 εθελοντές εξυπηρέτησαν 21.793 ανθρώπους στο σύνολο των υπηρεσιών του ΚΕΘΕΑ».

Οι φορείς και τα σωματεία ζητούν:

Ενίσχυση εδώ και τώρα των δημόσιων δομών ψυχικής υγείας και απεξάρτησης. Δεν θα ανεχτούμε να ζουν οι ασθενείς μας και οι θεραπευόμενοι μας σε τριτοκοσμικές συνθήκες.
Όχι στην κατάργηση του ΨΝΑ και του ΨΝΘ. Να συνεχίσει η λειτουργία τους ως Νοσοκομεία στο ΕΣΥ.
Κάτω τα χέρια σας από τον «ΚΕΘΕΑ», το «18ΑΝΩ», το «ΑΡΓΩ», το «ΔΙΑΠΛΟΥΣ», το «ΙΑΝΟΣ», από όλα τα στεγνά προγράμματα απεξάρτησης και τα Κέντρα Πρόληψης. Ενίσχυση των στεγνών προγραμμάτων ως κύρια μορφή θεραπείας. Διατήρηση και ενίσχυση των προγραμμάτων απεξάρτησης από τον τζόγο, το διαδίκτυο, το αλκοόλ και τις ουσίες, των προγραμμάτων για τις διατροφικές διαταραχές.
Όχι στις απολύσεις και την εργασιακή ομηρία των χιλιάδων συναδέλφων συμβασιούχων στις δημόσιες μονάδες υγείας και στα προγράμματα απεξάρτησης. Άμεση μονιμοποίησή τους, χωρίς όρους και προϋποθέσεις.
Μαζικές προσλήψεις μόνιμου προσωπικού σε όλες τις ειδικότητες με βάση τις ανάγκες. Πλήρη εργασιακά – μισθολογικά – ασφαλιστικά – επιστημονικά δικαιώματα για όλους.
Κατάργηση κάθε μορφής επιχειρηματικής δράσης στο χώρο της ψυχικής υγείας και της απεξάρτησης. Να μην τολμήσουν να φέρουν τα μπλοκάκια παροχής υπηρεσιών.
Διασφάλιση όλων των εργασιακών σχέσεων. Να περάσει άμεσα η τροπολογία που θα διασφαλίζει τους εργαζόμενους ΙΔΑΧ/ΙΔΟΧ των προγραμμάτων απεξάρτησης στα Νοσοκομεία.
Να διασφαλιστούν όλα τα εργασιακά δικαιώματα των εργαζομένων (άδειες, ρεπό, συμβάσεις εργασίας).

Στη συγκέντρωση καλούν:

Ενιαίος Σύλλογος Εργαζομένων Ψ.Ν.Α (ΔΑΦΝΙ).
Σύλλογος Εργαζομένων ΚΕΘΕΑ.
Ομοσπονδία Συλλόγων Οικογένειας ΚΕΘΕΑ.
Σύλλογος Φίλων Πασχόντων από Διαταραχή Πρόσληψης Τροφής «ΕΠΙΣΤΡΕΦΩ».
Ε.ΣΥ.Ν Εθνικό Συμβούλιο κατά των Ναρκωτικών.
Σωματείο Υποστήριξης του Επιστημονικού και Κοινωνικού Έργου 18 ΑΝΩ
Σύλλογος Αποφοίτων ΚΕΘΕΑ
Συλλογικές Δράσεις Κοινωνικής Αλληλεγγύης για το 18 ΑΝΩ
Στη συγκέντρωση θα υπάρχουν δρώμενα από καλλιτέχνες και θεραπευόμενους 

Αμετανόητος ο υφυπουργός Υγείας, Δημήτρης Βαρτζόπουλος, υποστήριξε χθες πως παρεξηγήθηκε όταν έλεγε πως «η γυναικοκτονία έχει βιολογική βάση», μετά την κάλυψη που του παρείχαν ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, Παύλος Μαρινάκης, και υπουργός Δικαιοσύνης, Γιώργος Φλωρίδης. Η αποστροφή  του υφυπουργού για το «θηλυκό», που κατά τον ίδιο είναι «για να τίκτει», προκάλεσε πρόσφατα σφοδρές αντιδράσεις από την αντιπολίτευση, ενώ στην επίμαχη συνέντευξή του ο ίδιος επικέντρωνε στους ψυχικά ασθενείς δίνοντας ρεσιτάλ αντιεπιστημονικότητας.

Ο κ. Βαρτζόπουλος μιλούσε, μεταξύ άλλων, για ανθρώπους που είναι «γεννημένοι επιθετικοί» και για δυνητικούς εγκληματίες τονίζοντας την ανάγκη για μηχανισμούς «καταστολής και έγκαιρης αναγνωρίσεως», για «προληπτικά μέτρα καταστολής, περιορισμού του ή και φυλακίσεως», για για υπηρεσίες που θα λειτουργούν στα πλαίσια της εκπαίδευσης, «στα πλαίσια της αστυνομίας, του δικαστικού συστήματος, που θα έχουν έναν ειδικό τρόπο αντιμετωπίσεως αυτών των ειδικών φαινομένων στους ανηλίκους». 

Η Πρωτοβουλία για ένα Πολύμορφο Κίνημα Στην Ψυχική Υγεία, που ανέδειξε το ζήτημα, επανέρχεται επισημαίνοντας πως ο κίνδυνος από τις δηλώσεις του κ. Βαρτζόπουλου «δεν αφορά μόνο το θέμα των γυναικοκτονιών. Στα μάτια μας μοιάζει να επαναφέρει παλαιές θεωρίες της συντηρητικής αμερικάνικης πολιτικής των δεκαετιών του 60 και του 70, η οποία αγκάλιασε ή μάλλον έθρεψε θεωρίες όπως αυτή του Τζέιμς Κ. Γουίλσον  και οδήγησε σε αυτό που σήμερα γνωρίζουμε ως το πλέον απάνθρωπο σύστημα "σωφρονισμού" στον λεγόμενο "αναπτυγμένο" κόσμο».

Όπως τονίζει η Πρωτοβουλία, στον λόγο του υφυπουργού απουσιάζει η έννοια της θεραπευτικής παρέμβασης, ενώ αφθονεί «η έγκαιρη ανίχνευση, η καταστολή, ο περιορισμός». «Αναφέρει ξεκάθαρα ότι "κοινωνικές δομές πρόληψης υπό αυτή την έννοια δεν μπορούν να υπάρξουν, δηλαδή δεν μπορεί να υπάρξει μία ειδική δομή η οποία θα προλαμβάνει τέτοια φαινόμενα", ενώ στις κοινωνικές υπηρεσίες αποδίδει έναν ρόλο προληπτικής αστυνόμευσης, ως "αισθητήρες του κράτους στην κοινωνία", που θα εντοπίσει αυτές τις οικογένειες και θα τις απομονώσει».

Η Πρωτοβουλία διερωτάται «πώς να χωρέσουν σε αυτόν τον τρόπο σκέψης η περιπλοκότητα της ψυχικής οδύνης και οι απαιτήσεις ενός πολυδιάστατου ψυχοκοινωνικού πλαισίου; Για αυτό και μια σκέψη τόσο μονοδιάστατη και γραμμική αποτελεί ξεκάθαρη απειλή για τις υπηρεσίες ψυχικής υγείας και απεξάρτησης αλλά και για την κοινωνία στο σύνολό της».

«Πώς ένας άνθρωπος που κατανοεί και περιγράφει με τέτοιους όρους την εγκληματικότητα, θα μπορούσε ποτέ να κατανοήσει πόσο περίπλοκη απαιτείται να είναι η θεραπεία; Αυτονόητο λοιπόν είναι να ανησυχούμε ότι η απεξάρτηση θα μετατραπεί σε προγράμματα (υποτιθέμενης) μείωσης της βλάβης με χορήγηση υποκατάστατων και διάλυση οποιασδήποτε θεραπευτικής προσπάθειας» σημειώνεται στην νέα ανακοίνωση της συλλογικότητας. Όλο το κείμενο έχε ως εξής:

Θα μιλήσουμε για σπασμένα παράθυρα ή για σπασμένες ζωές;

Ο άνθρωπος θα γίνει καλύτερος όταν του δείξεις ποιος είναι

Άντον Τσέχοφ

Επιμένει ο κ. Βαρτζόπουλος ότι τον αδικούμε, ότι παρερμηνεύσαμε τα λεγόμενά του σε ό,τι αφορά στη βιολογική βάση των γυναικοκτονιών. Ας δούμε όμως αν είναι μόνο αυτό το σημείο στη σκέψη του που αναδεικνύει τον βιολογικό ντετερμινισμό που την διακατέχει.

Ο κίνδυνος από τις δηλώσεις του κ. Βαρτζόπουλου είναι πολύ μεγαλύτερος και δεν αφορά μόνο το θέμα των γυναικοκτονιών. Στα μάτια μας μοιάζει να επαναφέρει παλαιές θεωρίες της συντηρητικής αμερικάνικης πολιτικής των δεκαετιών του 60 και του 70, η οποία αγκάλιασε ή μάλλον έθρεψε θεωρίες όπως αυτή του Τζέιμς Κ. Γουίλσον (καθηγητή Διοίκησης Επιχειρήσεων στο UCLA και καθηγητή Δημόσιας Διοίκησης στο Χάρβαρντ) και οδήγησε σε αυτό που σήμερα γνωρίζουμε ως το πλέον απάνθρωπο σύστημα «σωφρονισμού» στον λεγόμενο «αναπτυγμένο» κόσμο.

Σύμφωνα με τον Γουίλσον «η καλύτερη θεραπεία για το έγκλημα είναι να κλείνεις μέσα τους εγκληματίες». Η θεωρία του «σπασμένου παραθύρου» έγινε άμεσα αγαπητή από τον Ρόναλντ Ρήγκαν: «Αν ένα παράθυρο σπασμένο κτιρίου δεν επισκευαστεί, σύντομα θα βρεθούν και τα άλλα παράθυρα σπασμένα και σύντομα θα εγκατασταθούν σε αυτό ναρκομανείς, καταληψίες, παρίες, αποβράσματα. Οι δολοφονίες μετά είναι θέμα χρόνου να συμβούν».

Πρόκειται για μια απλοϊκή θεωρία που διαμόρφωσε την κατασταλτική πολιτική των ΗΠΑ. Το ΔΟΓΜΑ «Νόμος και Τάξη» με επίκεντρο τη Νέα Υόρκη στηρίχτηκε ακριβώς σε αυτή τη θεωρία. Η κύρια πολιτική γραμμή στηριζόταν στο αξίωμα «απομονώστε το σάπιο μήλο, να μη σαπίσουν και τα υπόλοιπα». Το 2015 εκτεταμένη μετα-ανάλυση έδειξε πως δεν υπάρχουν στοιχεία ότι η επιθετική πολιτική αστυνόμευσης συμβάλλει στη μείωση της εγκληματικότητας. Στα μάτια μας είναι αναμενόμενο να έρχεται η στήριξή του από τον υπουργό Δικαιοσύνης. Η ιδιωτικοποίηση του «σωφρονιστικού συστήματος» είναι μάλλον ένα επόμενο ή μεθεπόμενο βήμα.

Πώς λοιπόν ο υφυπουργός Υγείας να μην υποστηρίζει πως «η δική μας πρόληψη πρέπει να κινηθεί εξωοικογενειακώς με σκοπό να προσεγγίσει αυτή την οικογένεια (...) και αν δεν μπορέσει να συμμορφωθεί, να απομονωθεί»; Να απομονώσουμε λοιπόν το σάπιο μήλο.

Αναπόφευκτα επομένως απουσιάζει στον λόγο του υφυπουργού, καθώς περιγράφει τέτοια περίπλοκα κοινωνικά φαινόμενα, η έννοια της θεραπευτικής παρέμβασης, ενώ αφθονεί «η έγκαιρη ανίχνευση, η καταστολή, ο περιορισμός». Αναφέρει ξεκάθαρα ότι «κοινωνικές δομές πρόληψης υπό αυτή την έννοια δεν μπορούν να υπάρξουν, δηλαδή δεν μπορεί να υπάρξει μία ειδική δομή η οποία θα προλαμβάνει τέτοια φαινόμενα», ενώ στις κοινωνικές υπηρεσίες αποδίδει έναν ρόλο προληπτικής αστυνόμευσης, ως «αισθητήρες του κράτους στην κοινωνία», που θα εντοπίσει αυτές τις οικογένειες και θα τις απομονώσει.

Η κοινωνία δεν υπάρχει. Οι σχέσεις δεν διαμορφώνουν συνειδήσεις. Το ίδιο ισχύει κι αν είσαι φτωχός ή πλούσιος, ας είναι καλά τα γονίδιά σου. Με την ίδια βεβαιότητα επιμένει ότι δεν είναι σύνηθες «κάποιος να αναμορφώσει το αξιακό του σύστημα, να βάλει μυαλό».

Ας μας εξηγήσει ο ψυχίατρος κ. Βαρτζόπουλος με ποιον τρόπο αυτές οι αντιλήψεις μπορούν να χωρέσουν την κατανόηση περίπλοκων κοινωνικών φαινομένων, όπως οι εξαρτήσεις, και ας αναρωτηθούμε όλοι πώς αυτές οι αντιλήψεις μπορεί να εκφράζονται στα σχέδιά του για τις δομές απεξάρτησης και υπηρεσιών ψυχικής υγείας.

Το ερώτημα προφανώς είναι ρητορικό. Οι εργαζόμενοι στην απεξάρτηση γνωρίζουν πόσο συχνά χρειάζεται κανείς να προσεγγίσει φαινόμενα παραβατικών συμπεριφορών με μια θεραπευτική και όχι κατασταλτική λογική. Γνωρίζουν πώς κοινωνικά αίτια, όπως οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές άκρατου ανταγωνισμού και η κοσμοθεωρία περί «ζωώδους φύσης» του ανθρώπου, συντελούν στην εκδήλωση «αντικοινωνικών» και βίαιων συμπεριφορών.

Πώς όμως ένας άνθρωπος που κατανοεί και περιγράφει με τέτοιους όρους την εγκληματικότητα, θα μπορούσε ποτέ να κατανοήσει πόσο περίπλοκη απαιτείται να είναι η θεραπεία; Αυτονόητο λοιπόν είναι να ανησυχούμε ότι η απεξάρτηση θα μετατραπεί σε προγράμματα (υποτιθέμενης) μείωσης της βλάβης με χορήγηση υποκατάστατων και διάλυση οποιασδήποτε θεραπευτικής προσπάθειας. Και βέβαια αναπόφευκτα θυμόμαστε τις πολιτικές που εφαρμόστηκαν στις ΗΠΑ -όπως αναφέραμε και παραπάνω- όπου με το παράλληλο βίαιο κλείσιμο των ψυχιατρείων (που προωθείται και εδώ με το νομοσχέδιο που έχουν έτοιμο Βαρτζόπουλος και Άδωνης) ένα μεγάλο μέρος των φυλακισμένων σε δημόσιες και ιδιωτικές φυλακές είναι, εδώ και χρόνια, ψυχικά πάσχοντες/ουσες, με μόνη θεραπεία, τη φυλακή.

Πώς να χωρέσουν σε αυτόν τον τρόπο σκέψης η περιπλοκότητα της ψυχικής οδύνης και οι απαιτήσεις ενός πολυδιάστατου ψυχοκοινωνικού πλαισίου; Για αυτό και μια σκέψη τόσο μονοδιάστατη και γραμμική αποτελεί ξεκάθαρη απειλή για τις υπηρεσίες ψυχικής υγείας και απεξάρτησης αλλά και για την κοινωνία στο σύνολό της.

*Στοιχεία αντλήθηκαν από το βιβλίο του Rutger Bregman «Ανθρωπότητα μια απροσδόκητα αισιόδοξη ιστορία», Εκδόσεις Κλειδάριθμος, σελ. 318-327.

Πηγή: efsyn.gr

Εκτός λειτουργίας βρίσκεται από χθες Δευτέρα (03/07) η Παιδοψυχιατρική Κλινική του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου Ηρακλείου, η μοναδική δημόσια δομή αυτής της ειδικότητας για όλη την ανωτέρω περιοχή.

Ακόμη και για ένα τόσο ζωτικής σημασίας θέμα όπως είναι η ψυχική υγεία των παιδιών, η Πολιτείας συνεχίζει να επιδεικνύει αδιαφορία, αφού είχε αφήσει την δομή με δύο γιατρούς.

Σύμφωνα με πληροφορίες που επικαλείται το neakriti.gr, το μεσημέρι πήρε εξιτήριο το μοναδικό περιστατικό που παρέμενε στην εν λόγω Κλινική.

Όπως αναφερόταν, εξάλλου, σε προηγούμενες δημοσιεύσεις του ίδιου Μέσου για το θέμα, η συγκεκριμένη κλινική είχε μόνο δύο γιατρούς, οι οποίοι καλούνταν να ανταποκριθούν στον μέγιστο δυνατό βαθμό στα ιατρικά τους καθήκοντα. Οι εφημερίες αρκετές, με άμεση συνέπεια το “burnout” για το προσωπικό της επίμαχης Κλινικής.

«Αλλά δεν είναι μόνο οι υπερωρίες ή οι εφημερίες που έχουν εξοντώσει το ιατρικό προσωπικό, είναι και η μη καταβολή χρημάτων. Σύμφωνα με έγκυρες πληροφορίες, τις μισές εφημερίες πληρώνονται οι συγκεκριμένοι γιατροί. Είναι επομένως ευνόητο πως οι συνθήκες εργασίας δεν ευνοούν για τον υποψήφιο ενδιαφερόμενο. Και έτσι ακριβώς συμβαίνει. Σύμφωνα με την προκήρυξη που είδε το φως της δημοσιότητας στα μέσα της άνοιξης, καμία θέση δεν πληρώθηκε σε ιατρικό προσωπικό. Αυτό σημαίνει πως δεν υπάρχει απορρόφηση των γιατρών με ειδικότητα Παιδοψυχιατρική» ανέφερε ακόμη το προ ημερών ρεπορτάζ του neakriti.gr.

Όπως τονίζει σε ανακοίνωσή της η Ένωση Συλλόγων Γονέων Μαθητών Ηρακλείου, η μονάδα αυτή εγκαινιάστηκε με χρηματοδότηση ΕΣΠΑ, χωρίς μόνιμο προσωπικό ενώ μέσα σε αυτά τα χρόνια η συρρίκνωση της ήταν σκόπιμη και διαρκής χωρίς το αναγκαίο προσωπικό ώστε να καλυφθούν οι διαρκώς αυξανόμενες ανάγκες- ειδικά μέσα στην πανδημία και μετά- με εξακριβωμένες συνέπειες στον ψυχισμό των παιδιών με αποτέλεσμα να φτάσουμε στο σήμερα.

Αναλυτικά η ανακοίνωση
Με πολλή οργή και αγανάκτηση πληροφορηθήκαμε ότι από χθες (3-7-2023) ΕΚΛΕΙΣΕ η Παιδοψυχιατρική του ΠΑΓΝΗ, η μοναδική δημόσια δομή για όλη την Κρήτη και τα νησιά του Ν. Αιγαίου! Καθώς σταμάτησε να νοσηλεύει και να εφημερεύει!

Παίχτηκε λοιπόν η τελευταία σκηνή σε ένα πολύ κακοπαιγμένο έργο: από την αρχή η δημιουργία της αναγκαίας αυτής κλινικής ήταν θνησιγενής: εγκαινιάστηκε με χρηματοδότηση ΕΣΠΑ (!) , χωρίς μόνιμο προσωπικό ενώ μέσα σε αυτά τα χρόνια η συρρίκνωση της ήταν σκόπιμη και διαρκής χωρίς το αναγκαίο προσωπικό ώστε να καλυφθούν οι διαρκώς αυξανόμενες ανάγκες- ειδικά μέσα στην πανδημία και μετά- με εξακριβωμένες συνέπειες στον ψυχισμό των παιδιών με αποτέλεσμα να φτάσουμε στο σήμερα….οι ευθύνες γιαυτή την κατάσταση βαραίνουν τόσο τις κυβερνήσεις όσο και τις διοικήσεις ΥΠΕ και ΠΑΓΝΗ!

ΔΕΝ αποδεχόμαστε αυτή την κατάσταση… δεν θα αποδεχτούμε αυτή την κατάσταση! Η Ένωση μας με εκδηλώσεις που πραγματοποίησε το προηγούμενο διάστημα αλλά και με συμμετοχή στις κινητοποιήσεις που έγιναν ενάντια στο κλείσιμο και την διαρκή υποβάθμιση των δημόσιων δομών όπως η Παιδοψυχιατρική, το Κοινοτικό Κέντρο Ψυχικής Υγείας παιδιών και εφήβων του Βενιζελείου Νοσοκομείου Ηρακλείου (Κοι.Κε.Ψ.Υ.Π.Ε.), το ΚΕΔΑΣΥ, κλπ, ανέδειξε την αναγκαιότητα ποιοτικής και ποσοτικής αναβάθμισης των υπαρχόντων αυτών δομών αλλά και τη δημιουργία νέων.

Δηλώνουμε σε όλους τους αρμόδιους: ΔΕΝ ΘΑ ΔΕΧΤΟΥΜΕ το κλείσιμο της Παιδοψυχιατρικής! και απαιτούμε μαζί με τους εργαζόμενους που ΜΟΝΟ με το φιλότιμο τους κρατούσαν ανοιχτή ως τώρα την κλινική με απλήρωτες εξοντωτικές εφημερίες:

Να προκηρυχτούν ΑΜΕΣΑ το σύνολο των οργανικών θέσεων των γιατρών που παραμένουν κενές! Η Παιδοψυχιατρική να στελεχωθεί με μόνιμο και αποκλειστικής απασχόλησης προσωπικό όλων των ειδικοτήτων.
Να αποζημιωθούν άμεσα οι χρωστούμενες εφημερίες των γιατρών της Παιδοψυχιατρικής.
Να λυθεί άμεσα το χωροταξικό πρόβλημα της κλινικής: Επιστροφή των χώρων της Παιδοψυχιατρικής ώστε τα παιδιά να νοσηλεύονται με ασφάλεια!
Ενίσχυση της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας με μόνιμες προσλήψεις σε Κέντρο Ψυχικής Υγείας, ΚοιΚεΨΥΠΕ και ΚΕΔΑΣΥ. Δημιουργία ξενώνα βραχείας νοσηλείας και ψυχοκοινωνικής αποκατάστασης για εφήβους.
 

Η ψυχική μας υγεία σύμφωνα με διάφορες μελέτες έχει επιδεινωθεί τα τρία τελευταία χρόνια, δηλαδή κατά τη διάρκεια της πανδημίας και στην πρώτη μεταπανδημική φάση, ενώ κυριαρχεί ο φόβος πως το 2023 θα υπάρχει μεγαλύτερο στρες. Στο τελευταίο συμπέρασμα κατέληξε η Αμερικανική Ψυχιατρική Ενωση σε μια έρευνα που διεξήγαγε σε 2.220 ενηλίκους στα τέλη του 2022, στην αντίπερα όχθη του Ατλαντικού.

Τι σχέση έχει αυτή η επιδείνωση με τις εργασιακές πραγματικότητες στον δυτικό κόσμο; Είναι γεγονός πως έχει μεταβληθεί ο τρόπος που εργαζόμαστε και συνεργαζόμαστε, ο τρόπος που υπάρχουν και που αποτιμούν τη δουλειά μας κι εμάς.

Το αίσθημα της διαρκούς ψηφιακής επιτήρησης και παράλληλα της εργασιακής επισφάλειας λειτουργεί συχνά παραβιαστικά και περιθωριοποιητικά. Το υπουργείο Υγείας δείχνει να μεριμνά για τις αγχώδεις διαταραχές που συνδέονται με την εργασία καθώς ανακοίνωσε τη λειτουργία τεσσάρων μονάδων για την αντιμετώπιση του εργασιακού στρες.

Ο ψηφιακός μετασχηματισμός έχει λειτουργήσει αναμφισβήτητα σαν μεγεθυντικός φακός για την ήδη υπάρχουσα επισφάλεια και πίεση. Η κυριαρχία της ψηφιακής εικόνας του εαυτού μας, ο τρόπος που αντιλαμβανόμαστε την ύπαρξη του άλλου και κρίνουμε την αποδοτικότητά του.

Μια πρόσφατη μελέτη του ομίλου Adecco Global Workforce of the Future 2022, κατέληγε πως η διασάλευση της ψυχικής υγείας αποτελεί ένα μεγάλο πρόβλημα για το εργατικό δυναμικό, καθώς 1 στους 4 εργαζομένους, σε διεθνές επίπεδο, αναφέρει πως η ψυχική του υγεία έχει επιδεινωθεί τον τελευταίο χρόνο. Βάσει της έρευνας οι ηλικιακές ομάδες που έχουν πληγεί περισσότερο είναι οι Millennials και η Γενιά Ζ.

Αξιοσημείωτο είναι πως το 36% των συμμετεχόντων δήλωσε ότι βιώνει επαγγελματική εξουθένωση, το 35% των συμμετεχόντων ομολόγησε πως σκέφτεται να εγκαταλείψει την εργασία του στο προσεχές διάστημα εξαιτίας μεγάλης κόπωσης και στρες, ενώ το 49% των εργαζομένων ανέφερε ότι φοβάται πως θα βιώσει επαγγελματική εξουθένωση κάποια στιγμή στο προσεχές μέλλον. Σύμφωνα με στοιχεία του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας (ΠΟΥ), περίπου 3 δισ. δολάρια κάθε χρόνο χάνονται από τις επιχειρήσεις, είτε επειδή οι εργαζόμενοι αντιμετωπίζουν έντονο στρες στη δουλειά τους και παίρνουν άδεια είτε επειδή δεν μπορούν να είναι παραγωγικοί κατά τη διάρκεια της εργασίας τους.

Τι συμβαίνει; Από τη μία έχουμε το πλεόνασμα ελευθερίας που μας παρέχει ο ψηφιακός κόσμος, έχουμε δηλαδή τη δυνατότητα να εξοικονομήσουμε χρόνο και κόπο και μια πρωτοφανή ευελιξία και ελευθερία ως προς την επιλογή του χώρου εργασίας και του τρόπου συνδιαλλαγής. Από την άλλη εγκαθίσταται ένα νέο εργατικό δίκαιο που επιτείνει το εργασιακό στρες... καθώς μας καθιστά πιο εύκολα περιττούς στα εργοδοτικά μάτια.

Ετσι, συχνά οι σύγχρονες μορφές εργασίας μάς εγκλωβίζουν σε μια νέα μετανεωτερική απόλαυση με στοιχεία οικειοθελούς εγκλωβισμού. Δεν δουλεύουμε για να ζούμε αλλά ζούμε για να δουλεύουμε. Μέχρι που «σπάμε». Και τότε έχουμε το φαινόμενο της μαζικής παραίτησης.

Τον τελευταίο καιρό ολοένα και περισσότεροι νέοι εγκαταλείπουν τη δουλειά τους στον δυτικό κόσμο, απορρίπτοντας την κεντρικότητα που καταλαμβάνει η εργασία στο όνομα της ψυχικής τους ηρεμίας. Πριν από τη μεγάλη παραίτηση είχαν καταγραφεί πολλές αυτοκτονίες εξαιτίας της εργασιακής πίεσης και της εργασιακής αβεβαιότητας σε χώρες της Ευρώπης και κυρίως στη Γαλλία. Τουλάχιστον αυτές είχαν δει το φως της δημοσιότητας.

Οι ειδικοί είχαν καταλήξει πως οι εργαζόμενοι δυσφορούσαν στον χώρο εργασίας, δεν άντεχαν το ψυχικό αδιέξοδο: την αδυναμία ανταπόκρισης στο καθήκον και την αδυναμία προβολής του εαυτού τους στο μέλλον και έβαζαν τέλος στη ζωή τους. Η αυτοχειρία είναι, εξάλλου, μια κοινωνιολογικά προσδιορισμένη πράξη, καθώς αποτελεί προϊόν κοινωνικών συνθηκών και πιέσεων, όπως έχει σημειώσει ο Εμίλ Ντιρκέκ, ο Γάλλος θεμελιωτής της Κοινωνιολογίας.

Τα μέτρα που ανακοινώνει το υπουργείο Υγείας συνεπώς δεν θα αποδειχτούν επαρκή αν δεν τροποποιηθεί το νομικό πλαίσιο για την εργασία. Γιατί το ψυχικό δεν μπορεί να αποσυνδεθεί από το πολιτικό. Αν, λοιπόν, δεν αλλάξει η εργασιακή κουλτούρα και δεν θωρακιστούν οι εργαζόμενοι, «οι μονάδες για το στρες των εργαζομένων» θα είναι περιτύλιγμα ατομικών βομβών που κάποια στιγμή θα σκάσουν.

Ο νέος ανθρωπότυπος που ανατέλλει στα χρόνια του ψηφιακού μετασχηματισμού θα έχει θετικό πρόσημο στον ψυχισμό του όταν αντιμετωπιστεί ως άνθρωπος και όχι σαν μηχανή με στόχο τη μεγιστοποίηση του κέρδους.

Τότε, ναι, οι μονάδες κατά του στρες των εργαζομένων θα έχουν να προσθέσουν κάτι στη διαχείριση του στρες ή του θυμού, θα έχουν να προσθέσουν στη βελτίωση των σχέσεων στον εργασιακό χώρο.

Πηγή: ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ

Με σύνθημα «Τύπωσε την είδηση, όχι το στίγμα» ένα σποτ από την ομάδα του προγράμματος «Σβήνουμε το στίγμα. στο λόγο μας» μιλάει στους ανθρώπους για την αποτροπή του στίγματος ψυχικής υγείας.

Το έργο Σβήνουμε το στίγμα. Στο λόγο μας, παρουσιάζει το νέο του σποτ το οποίο απευθύνεται σε δημοσιογράφους, ανθρώπους των ΜΜΕ και παραγωγούς περιεχομένου, αλλά και στο ευρύ κοινό.

Με σύνθημα “Τυπώνουμε την είδηση, όχι το στίγμα” και με τη μορφή animation, το νέο σποτ της δράσης παρουσιάζει έναν δημοσιογράφο ο οποίος στην προσπάθειά του να καλύψει ένα θέμα ψυχικής υγείας που δεν είναι και τόσο καλά πλαισιωμένο, βρίσκεται μπροστά σε μια δυσάρεστη έκπληξη η οποία του υπενθυμίζει μερικές βασικές αρχές του αντιστιγματιστικού λόγου:

“Πριν τη δημοσίευση θυμήσου:

– Μη συσχετίζεις την ψυχική υγεία με βίαιες και εγκληματικές συμπεριφορές.

– Μη χαρακτηρίζεις καταστάσεις και γεγονότα με ψυχιατρικούς όρους.

– Δείξε σεβασμό στον άνθρωπο και την ιστορία του”.

Το σποτ ήταν μια εσωτερική παραγωγή της ομάδας έργου του “Σβήνουμε το στίγμα. Στο λόγο μας” και το animation επιμελήθηκε η βραβευμένη animator Δάφνη Ξουράφη (δημιουργός του “Mine” που διακρίθηκε στον διεθνή διαγωνισμό Cannes – World Film Festival).

Όπως σημειώνουν οι άνθρωποι που βρίσκονται πίσω από τη σημαντική δράση, το στίγμα ψυχικής υγείας επηρεάζει αρνητικά εκατομμύρια συνανθρώπους μας. Τους αποτρέπει από το να ζητήσουν την ενδεδειγμένη βοήθεια όταν αντιμετωπίζουν προκλήσεις ψυχικής υγείας και τους περιθωριοποιεί μέσα από προκαταλήψεις και παρωχημένα στερεότυπα για την ψυχική υγεία. Πάνω από 450 εκατομμύρια άνθρωποι παγκοσμίως αντιμετωπίζουν κάποια μορφή ψυχικής διαταραχής ενώ, ειδικά στην Ελλάδα, σχεδόν ένα στα δύο άτομα που αντιμετωπίζουν κατάθλιψη δεν αναζητούν την ενδεδειγμένη στήριξη υπό τον φόβο του στίγματος. Μια πολύ σημαντική έκφανση του στίγματος ψυχικής υγείας εντοπίζεται στο λόγο που χρησιμοποιείται στα ΜΜΕ και τα δημόσια έγγραφα.

«Υπάρχουν πολλές λέξεις που κυκλοφορούν και είναι διαστρεβλωτικές για την περιγραφή της ψυχικής ασθένειας, λέξεις στιγματιστικές. «Τρελός». Αυτή είναι μια σκληρή λέξη. Χρησιμοποιείται πάρα πολύ στην καθημερινή συζήτηση, αλλά δε γνωρίζουμε εμείς κατά βάθος – όλοι οι υπόλοιποι εμείς – πόσο επώδυνη είναι για έναν άνθρωπο με προβλήματα ψυχικής υγείας. Ξέρετε μας το έχουνε πει οι άνθρωποι με προβλήματα ψυχικής υγείας. Χαρακτηριστικά λέει ένα μέλος από το focus group “στο χωριό μου με φωνάζανε τρελή”. Το λέει και πονάει ο άνθρωπος. Και λέει στη συνέχεια πώς μπόρεσε μέσα από τις υπηρεσίες που έλαβε να στέκεται μια χαρά, να εργάζεται, να είναι στην κοινότητα, αλλά αυτό το “τρελή” της είχε κοστίσει μέσα της. Εκτός από στιγματιστικό,  είναι και ανακριβές» είχε σχολιάσει σε προηγούμενο ρεπορτάζ του ΤΡΡ η Παναγιώτα Φίτσιου, ψυχολόγος και υπεύθυνη έργου της πρωτοβουλίας «Σβήνουμε το στίγμα. Στο λόγο μας».

Για περισσότερες πληροφορίες για την καταπολέμηση του στίγματος ψυχικής υγείας και το έργο “Σβήνουμε το στίγμα. Στο λόγο μας”, επισκεφθείτε το svinoumetostigma.gr.

Η διάσημη τραγουδίστρια αποφάσισε να βάλει τελεία στην καριέρα της, καθώς δεν βρίσκει πλέον, νόημα σε τίποτα - «Δεν θα υπάρξει ποτέ ξανά κάτι, για το οποίο θα τραγουδήσω»

«Κανένα νόημα» δεν βρίσκει στη ζωή της η Σινέντ Ο' Κόνορ, μετά την αυτοκτονία του 17χρονου γιου της, Σέιν.

Ο νεαρός αποφάσισε τον Ιανουάριο να βάλει τέλος στη ζωή του, βυθίζοντας στη θλίψη τους κοντινούς του ανθρώπους και φυσικά, τη μητέρα του, Σινέντ και τον πατέρα του, Ντόναλ Λάνι.
 

Η τραγουδίστρια μπορεί να μην έβαλε κι εκείνη τέλος στη ζωή της, όπως έγραφε τις πρώτες ημέρες μετά την αυτοκτονία του γιου της στο Twitter, όμως δεν βρίσκει πλέον, κανένα νόημα σε τίποτα, για να την κάνει να εμφανιστεί ξανά στη σκηνή και να ερμηνεύσει τις επιτυχίες της.
 

Με μία δημοσίευσή της στο Twitter, η τραγουδίστρια ενημέρωσε  το κοινό της πως δεν θα τη δει ποτέ ξανά να τραγουδάει. «Απλά για να σας ενημερώσω, οι υπαινιγμοί για πιθανές εμφανίσεις μου φέτος ή τον επόμενο χρόνο ή γενικά καποια στιγμή είναι λανθασμένοι. Δεν θα υπάρξει ποτέ ξανά κάτι, για το οποίο θα τραγουδήσω», έγραψε η Σινέντ Ο' Κόνορ.
 

 

Είναι γνωστό πως εδώ και κάποια χρόνια, η γνωστή τραγουδίστρια αντιμετωπίζει προβλήματα ψυχικής υγείας. Ωστόσο, η απώλεια του γιου της σίγουρα επιδείνωσε την κατάστασή της και η ίδια χρειάζεται πολύ χρόνο για να επανέλθει.
 

Την είδηση του θανάτου του 17χρονου γιου της ανακοίνωσε η ίδια η Σινέντ Ο’ Κόνορ.

Όπως προκύπτει από την ανακοίνωσή της, ο νέος εντοπίστηκε νεκρός δύο ημέρες, μετά την εξαφάνισή του. Η Σινέντ Ο’ Κόνορ είπε στους φανς της ότι «αποφάσισε να τελειώσει την επίγεια μάχη του».

«Ο υπέροχος γιος μου, το φως της ζωής μου, αποφάσισε να τελειώσει την επίγεια μάχη του σήμερα και βρίσκεται με τον Θεό. Ελπίζω να αναπαυτεί εν ειρήνη και κανένας να μην ακολουθήσει το παράδειγμά του. Μωρό μου, σε αγαπώ τόσο πολύ. Σε παρακαλώ, μείνε εν ειρήνη», έγραψε.
 

Μία εβδομάδα μετά τον θάνατό του, η τραγουδίστρια νοσηλεύτηκε στο νοσοκομείο, προσπαθώντας να ελέγξει την κατάσταση της ψυχικής της υγείας.

Κάποια tweet που ανέβασε, προτού τα σβήσει στη συνέχεια, μαρτυρούν πως οδηγήθηκε εκεί, καθώς είχε αυτοκτονικές τάσεις.

«Δεν έχει νόημα να ζω χωρίς αυτόν. Ό,τι αγγίζω, το καταστρέφω, έμενα μόνο για εκείνον και τώρα εκείνος έφυγε. Κατέστρεψα την οικογένειά μου. Τα παιδιά μου δεν θέλουν να με ξέρουν πλέον», έγραψε χαρακτηριστικά ενώ λίγη ώρα αργότερα, κατευθύνθηκε στο νοσοκομείο.
 

Στη συνέχεια, πρόσθεσε: «Συγγνώμη που σας αναστάτωσα όλους. Είμαι χαμένη χωρίς το παιδί μου και μισώ τον εαυτό μου. Το νοσοκομείο θα βοηθήσει για λίγο, αλλά θα βρω τον Σέιν. Αυτή είναι απλώς μία καθυστέρηση».

 

 

Διαδικτυακή- διαδραστική συζήτηση από την ιστοσελίδα του ΔΘΠ

www.dithepi.gr

Σάββατο 10 Οκτωβρίου

Ώρα 18.00

 

Το Δημοτικό Θέατρο Πειραιά,  με αφορμή την  Παγκόσμια Ημέρα Ψυχικής Υγείας,  διοργανώνει διαδικτυακή  - διαδραστική συζήτηση  με θέμα την ψυχική υγεία, η οποία θα μεταδοθεί  από την ιστοσελίδα του θεάτρου  www.dithepi.gr , το Σάββατο 10 Οκτωβρίου,  18.00

·         Τι είναι Ψυχική Υγεία και κατά πόσο αφορά όλους μας;

·         Πως μπορούμε να την προστατέψουμε απέναντι στις δυσκολίες και τα δεινά της καθημερινότητας;

·         Υπάρχει Ευτυχία και κατά πόσο είναι εφικτή;

·         Ποια είναι τα κλειδιά για μια ευτυχισμένη ζωή;

·         Πως αναπτύσσεται η ψυχική ανθεκτικότητα;

·         Τι αποτελέσματα έχει η Ευτυχία στο μυαλό, το σώμα και την συμπεριφορά μας;

Ο κλινικός ψυχολόγος Σταλίκας Αναστάσιος - Καθηγητής Ψυχολογίας στο Πάντειο Πανεπιστήμιο Πολιτικών & Κοινωνικών Επιστημών και  ο οργανωτικός ψυχολόγος Γαλανάκης Μιχάλης - Ειδικό επιστημονικό Προσωπικό στο Εθνικό Κέντρο Δημόσιας Διοίκησης & Αυτοδιοίκησης (ΕΚΔΔΑ),  θα επιχειρήσουν να απαντήσουν στα παραπάνω ερωτήματα αλλά και στα ερωτήματα των θεατών της συζήτησης,  αναπτύσσοντας  έναν διάλογο σε σχέση με την αναζήτηση της Ευτυχίας,  σε μια χρονιά ορόσημο λόγω του Κορονοϊού και των εξελίξεων σε διεθνές επίπεδο.

 

Μέσα από την ματιά της Ψυχολογίας αλλά ταυτόχρονα με απλό και πρακτικό τρόπο θα προταθούν δράσεις για μια ζωή γεμάτη νόημα και σκοπό.

Τη συζήτηση θα συντονίσει η Άννα Δρούζα, δημοσιογράφος και δημιουργός του www.boro.gr

Όσοι επιλέξουν να παρακολουθήσουν τη διαδικτυακή συζήτηση μπορούν να στέλνουν τις ερωτήσεις τους στο info@dithepi.gr

Περιμένουμε τις απόψεις σας και τα ερωτήματά σας  σε μια διαδικτυακή - διαδραστική συζήτηση για τη ψυχική υγεία. 

 

Η εκδήλωση εντάσσεται στο πλαίσιο του κοινωνικού ρόλου του ΔΘΠ και  είναι υπό την Αιγίδα της Ελληνικής Εταιρείας Θετικής Ψυχολογίας (ΕΕΘΕΨΥ) (www.positiveemotions.gr) 

ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΨΥΧΙΚΗΣ ΥΓΕΙΑΣ
10 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2018

Θέμα : «Η ψυχική υγεία των νέων σε ένα μεταβαλλόμενο κόσμο»


ΑΙΘΟΥΣΑ ΤΕΛΕΤΩΝ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΑΘΗΝΩΝ, ώρα 18.30 μ.μ.

Η Παιδοψυχιατρική Κλινική, η Α΄ Ψυχιατρική Κλινική & η Β΄ Ψυχιατρική Κλινική της Ιατρικής Σχολής Πανεπιστημίου Αθηνών σε συνεργασία με την Ελληνική Ψυχιατρική Εταιρεία και την Παιδοψυχιατρική Εταιρεία Ελλάδος – Ένωση Ψυχιάτρων Παιδιών & Εφήβων, με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Ψυχικής Υγείας, σας προσκαλούν στην επιστημονική εκδήλωση που διοργανώνουν με θέμα «Η ψυχική υγεία των νέων σε ένα μεταβαλλόμενο κόσμο», την Τετάρτη 10 Οκτωβρίου και ώρα 18.30 μ.μ. στην Αίθουσα Τελετών του Πανεπιστημίου Αθηνών (Πανεπιστημίου 30)
ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΕΚΔΗΛΩΣΗΣ

18.30 • Χαιρετισμοί

18.45 • Ομιλητής : Γ. Χριστοδούλου : «Παγκόσμια Ημέρα Ψυχικής Υγείας Ιστορική αναδρομή»
Καθηγητής Ψυχιατρικής ΕΚΠΑ, Επίτιμος Πρόεδρος της ΕΨΕ

19.00 • Ομιλήτρια : Δρ. Ε. Σουμάκη : «Ψυχοπαθολογία εφηβείας & νέων ενηλίκων σήμερα»
Παιδοψυχίατρος, Ψυχαναλύτρια ΕΕΨΨ, Διδάκτωρ Πανεπιστημίου Ιωαννίνων
Γραμματέας Παιδοψυχιατρικής Εταιρείας Ελλάδος

19.20 • Ομιλήτρια : Στ. Χρηστίδη : «Νέοι και Διαδίκτυο»
Επιμ. Α΄, Επιστημ. Υπευθ., Τμ. Προβληματικής χρήσης του διαδικτύου & του
Ειδ. προγράμματος απεξάρτησης γυναικών 18 άνω

19.40 • Ομιλητής : Στ. Κρασανάκης : «Η έκφραση των νέων μέσα από την τέχνη σ’ ένα κόσμο που
αλλάζει - η περίπτωση Γ. Λάνθιμου»
Ψυχίατρος, Δραματοθεραπευτής, Μέλος του ΔΣ της ΕΨΕ, Πρόεδρος του
Κλάδου «Τέχνη & Ψυχιατρική» της ΕΨΕ, Διδάσκων ΕΚΠΑ, Σκηνοθέτης

20.00 • Ομιλητής : Χ. Τσόπελας : Προβολή Video «Ίδρυση και νέες δράσεις» από το ΚΨΥ
Αθηνών του ΨΝΑ
Ψυχίατρος, Γεν. Γραμματέας της ΕΨΕ

20.15 • Κλείσιμο
Είσοδος ελεύθερη