Αποτροπιασμό αλλά και μυστήριο προκαλεί ο θάνατος 57χρονου αστέγου μέσα σε εστιατόριο στο κέντρο της Αθήνας, καθώς ο άνθρωπος εντοπίστηκε από την αστυνομία μπρούμητα και με αίματα στο κεφάλι.
Το εστιατόριο βρίσκεται στην συμβολή των οδών Μάρνη και Καποδιστρίου στην Ομόνοια, ενώ για την υπόθεση έχουν συλληφθεί ο ιδιοκτήτης και δύο υπάλληλοι του εστιατορίου για ανθρωποκτονία από αμέλεια και ήδη έχουν οδηγηθεί ενώπιον του Ανακριτή.
Σύμφωνα με πληροφορίες οι συλληφθέντες αφέθηκαν ελεύθεροι με περιοριστικούς όρους.
Όπως μεταδίδει το ertnews.gr, το περιστατικό έγινε το απόγευμα της Δευτέρας (24/3) σε εστιατόριο με συριακή κουζίνα, ιδιοκτησίας του 56χρονου ιδιοκτήτη που συνελήφθη μαζί με δύο ομοεθνείς του υπαλλήλους 23 και 21 ετών αντίστοιχα.
Συγκεκριμένα, αστυνομικοί της Υποδιεύθυνσης Περιπολιών Αθηνών έλαβαν σήμα για άτομο το οποίο είναι χτυπημένο στο πεζοδρόμιο επί της οδού Μάρνης 33. Οι αστυνομικοί έσπευσαν στο σημείο όπου και εντόπισαν τον άστεγο, ο οποίος αιμορραγούσε από το μπροστινό μέρος του κεφαλιού του, ήταν πεσμένος στο πεζοδρόμιο σε θέση μπρούμυτα και οι αστυνομικοί δεν μπορούσαν να διακρίνουν αν βρισκόταν εν ζωή, καθώς και από τι προερχόταν το τραύμα.
Στο σημείο έφτασε ασθενοφόρο του Ε.Κ.Α.Β. πλήρωμα του οποίου διαπίστωσε το θάνατο του και εν συνεχεία μεταφέρθηκε στο Νοσοκομείο Ευαγγελισμός. Στο σημείο βρισκόταν ο ιδιοκτήτης του εστιατορίου, ο οποίος δήλωσε στους αστυνομικούς ότι δήθεν είχε εντοπίσει με τους δύο υπαλλήλους στο πεζοδρόμιο το θύμα χωρίς να γνωρίζουν τι είχε συμβεί.
Στη συνέχεια σε σχετική ερώτηση των αστυνομικών ο ιδιοκτήτης άλλαξε τα λεγόμενά του και ανέφερε στους αστυνομικούς ότι το θύμα εισήλθε εντός του καταστήματος και κατευθύνθηκε προς το υπόγειο χώρο με σκοπό να χρησιμοποιήσει την τουαλέτα.
Εν συνεχεία, όπως ισχυρίστηκε, πιθανόν γλίστρησε στις σκάλες με αποτέλεσμα να πέσει και να τραυματιστεί στο κεφάλι. Ο ιδιοκτήτης συνέχισε λέγοντας πως ενημερώθηκε από τους υπάλληλους του για το περιστατικό και έσπευσε στο σημείο, καθώς δεν βρισκόταν στο κατάστημα και εν συνεχεία και οι τρεις μαζί τον μετέφεραν εκτός του καταστήματος, πιάνοντας τον από τα άκρα και αφήνοντας τον εκτός του καταστήματος, ενώ ήταν χωρίς τις αισθήσεις του, χωρίς να καλέσουν ασθενοφόρο.
Ο ιδιοκτήτης υπέδειξε στους αστυνομικούς βιντεοληπτικό υλικό από το οποίο και προκύπτει ότι αφού μετέφεραν το θύμα εκτός καταστήματος, στη συνέχεια καθάρισαν το χώρο με χλωρίνη και νερό, χωρίς ωστόσο να έχει καταγραφεί το σημείο όπου βρίσκονται οι σκάλες που οδηγούν στον υπόγειο, καθώς στο συγκεκριμένο σημείο δεν υπήρχαν κάμερες.
Την έρευνα για το περιστατικό έχει αναλάβει το τοπικό Αστυνομικό Τμήμα ενώ η επιχείρηση έχει σφραγιστεί. Από τις Αρχές εξετάζονται όλες οι πιθανότητες, είτε δηλαδή όντως να γλίστρησε από μόνο του το θύμα και στη συνέχεια να έστησαν αυτή την σκηνή ο ιδιοκτήτης και οι υπάλληλοι για να μην μπλέξουν είτε να έγινε να τον έσπρωξαν για να τον βγάλουν έξω και να έσπευσαν να σφουγγαρίσουν για να εξαφανίσουν τα στοιχεία. Ο ένας από τους δύο υπαλλήλους είχε απασχολήσει στο παρελθόν για ναρκωτικά και είχε πρόσφατα αποφυλακιστεί.
Η ξεχωριστή Λίνα Ροδοπούλου με την κέλτικη άρπα της, πότε παρέα με τον κορυφαίο δημιουργό Αντώνη Μιτζέλο και πότε με εξαιρετικούς μουσικούς, μας προσκαλεί σε μία σειρά εμφανίσεων για τις επόμενες εβδομάδες!
Έχοντας τραγούδια από την προσωπική της δισκογραφία (Ηλιοτρόπιο, Αέναο, Υπόγεια σ’ αγαπώ) καθώς και με τραγούδια από τη ρετρό εποχή έως το σήμερα, γαλλόφωνα αλλά και παραδοσιακά υπό τους ήχους της κέλτικης άρπας, η Λίνα Ροδοπούλου μας υπόσχεται τις πιο όμορφες μουσικές βραδιές!
Πιο συγκεκριμένα μπορείτε να απολαύσετε την Λίνα Ροδοπούλου στα εξής μουσικά στέκια:
Σάββατο22 Μαρτίου - Concerto cafe artistic (Μάγιερ 18, Αθήνα)
Ένα ταξίδι στη Μεσόγειο από την έντεχνη ελληνική σκηνή και τα παραδοσιακά τραγούδια της χώρας μας στις μουσικές της Μεσογείου παρέα με τα τραγούδια και την άρπα της Λίνας. Στο πιάνο ο Στέφανος Κοζάνης και στο νέυ ο Νεκτάριος Σταματέλος.
Σάββατο 26 Απριλίου - Jazzetcafé- musichall (Στρ. Καραϊσκάκη 99 Χαϊδάρι)
Ένα ταξίδι στη Μεσόγειο από την έντεχνη ελληνική σκηνή και τα παραδοσιακά τραγούδια της χώρας μας στις μουσικές της Μεσογείου παρέα με τα τραγούδια και την άρπα της Λίνας. Στο πιάνο ο Στέφανος Κοζάνης, στο νέυ ο Νεκτάριος Σταματέλος και στα κρουστά ο Γιάννης Ευσταθόπουλος.
Ύστερα από τις μεγαλειώδεις συγκεντρώσεις και πορείες διαμαρτυρίας σε δεκάδες πόλεις της χώρας και του εξωτερικού, με κεντρικό σύνθημα “Δεν έχω οξυγόνο”, στους δρόμους κατεβαίνουν και οι μαθητές.
Με απόφαση της Συντονιστικής Επιτροπής Μαθητών Αθήνας, την ερχόμενη Παρασκευή, 7/2, στις 12:00 το μεσημέρι, μαθητές δίνουν ραντεβού στα Προπύλαια και θα πραγματοποιήσουν μαθητική πορεία, με το ίδιο σύνθημα “Δεν έχω οξυγόνο”.
Όπως αναγράφεται και στην αφίσα, «να λέει ένα παιδί “δεν έχω οξυγόνο”, αυτό είναι που κάνει το κράτος δολοφόνο».
Σε ανάρτησή της στον λογαριασμό της στο Facebook Μαρία Καρυστιανού γράφει:
“Οι μαθητές στους δρόμους! Περήφανα στεκόμαστε δίπλα σας!!!”
Ανησυχία και πολλά ερωτηματικά για τη στατική επάρκεια των έργων εγκιβωτισμού του Κηφισούποταμού έχει προκαλέσει η έρευνα που έφεραν στο φως της δημοσιότητας τα μέλη της επιστημονικής ομάδας Γεωμυθική μετά τη νέα αποστολή τους στο υπόγειο τμήμα του μεγαλύτερου ποταμού της Αττικής.
Η διαπίστωση σοβαρών διαβρώσεων στα τσιμέντα και στον οπλισμό της κοίτης του ποταμού (που όπως διαπιστώνεται έχει πάχος 5-10 εκατοστά) σε πολλά σημεία έχει καταστραφεί με αποτέλεσμα ολόκληρες πλάκες τσιμέντου της κοίτης να έχουν παρασυρθεί σε άλλα σημεία και μαζί με μπάζα και σκουπίδια φράζουν την ομαλή ροή των υδάτων.
Οι λίμνες και οι κίνδυνοι
Στη θέση τους έχουν δημιουργεί βαθιές λίμνες που σταδιακά μεγαλώνουν, βαθαίνουν και διαβρώνουν το υπέδαφος με καταστροφικές συνέπειες για το σύνολο του έργου με ότι αυτό συνεπάγεται για την ασφάλεια των πολιτών και όλης της πόλης. Πιθανή κατάρρευση της υποδομής εν ώρα πλημμυρικών φαινομένων θα είχε ολέθριες συνέπειες και ανυπολόγιστες καταστροφές.
Εικόνα εγκατάλειψης
Τα μέλη της επιστημονικής κοινότητας Γεωμυθική έχουν εξερευνήσει σχεδόν όλα τα υπόγεια ρέματα της Αττικής αλλά όπως τονίζουν η εικόνα εγκατάλειψης που υπάρχει στον Κηφισό με τον τεράστιο αγωγό είναι πρωτοφανής και δε μπορεί να γίνει σύγκριση με άλλη περίπτωση λόγω του τεράστιου όγκου και της πολυπλοκότητας του έργου. Αλλωστε και από το βίντεο που ανέβασαν στο διαδίκτυο και που περιγράφουν βήμα βήμα την κατάσταση που επικρατεί φαίνεται ξεκάθαρα πως από τότε που εγκιβωτίστηκε ο Κηφισός δεν έχει γίνει κανένας έλεγχος, ούτε και έργα συντήρησης ή καθαρισμού.
«Ελεύθερη ροή όχι εγκιβωτισμός»
Μάλιστα σε ορισμένα σημεία ο οπλισμός του σκυροδεμάτων τόσο στην κοίτη όσο και σε ορισμένα σημεία της οροφής και των τοιχωμάτων είναι εμφανή και με γυμνό μάτι. «Όλα αυτά χρειάζονται άμεση αποκατάσταση γιατί διαπιστώνουμε πως χρόνο με το χρόνο οι φθορές είναι όλο και μεγαλύτερες. Θέλω να είμαι ξεκάθαρος. Η επιστημονική μας θέση για τον Κηφισό και για όλα τα ρέματα δεν είναι ο εγκιβωτισμός τους αλλά η ελεύθερη ροή. Μόνο εάν αλλάξουμε την κουλτούρα μας και τον σχεδιασμό μας θα σταματήσουμε να έχουμε καταστροφές. Δεν θεωρούμε πως παίζει ρόλο μόνο η κλιματική αλλαγή αλλά ο κακός σχεδιασμός των μεγάλων έργων υποδομής», ξεκαθαρίζει στο ethnos.grΔημήτρης Θεοδοσόπουλος μέλος της ομάδας Γεωμυθική.
Η τρίτη λίμνη στο ΚΤΕΟ Περιστερίου
Παραδέχεται και ο ίδιος πως το αποτέλεσμα της έρευνας που έκανε η ομάδα του από το ρέμα της εσχατιάς μέχρι το ΚΤΕΟΠεριστερίου (απόσταση 6 χιλιόμετρα) ήταν μία μεγάλη έκπληξη καθώς διαπιστώθηκε πως το νερό έχει σπάσει τα σκυροδέματα στην κοίτη και έχει δημιουργήσει μία ακόμα μεγάλη λίμνη που είναι απροσπέλαστη και διαβρώνει τα τοιχώματα του έργου. Εκτός των άλλων είναι φανερή η ανεξέλεγκτη μόλυνση από διάφορους αγωγούς αλλά και λήμματα της ΕΥΔΑΠ. «Στο σημείο της συμβολής του Κηφισού με τον Ποδονίφτη εντοπίστηκαν λύματα που ρίχνονται στον Κηφισό, πιθανόν από αστοχία αγωγού της ΕΥΔΑΠ και λύματα που έρχονται μέσα στον Κηφισό από ένα συμβάλλων διευθετημένο ρέμα από τα Πατήσια», τόνισε ο Δημήτρης Θεοδοσόπουλος.
Η αποστολή του 2023 και η λίμνη στη Λεωφόρο Αθηνών
Το 2023 σε μία άλλη αποστολή η ομάδα Γεωμυθική ξεκίνησε από τις εκβολές του Κηφισού με πορεία προς τα ανάντι. Τότε είχαν σταματήσει σε μία λίμνη που είχαν συναντήσει κοντά στη συμβολή του Κηφισού με τη Λεωφόρο Αθηνών και μάλιστα επιχείρησαν να χρησιμοποιήσουν και ένα τσιμέντινο μπαλκόνι το οποίο επίσης είχε σπάσει από τη δύναμη του νερού.
Η αποστολή του 2024 και που σταμάτησε
Παραμονές Πρωτοχρονιάςτου 2025 μπήκαν από την πάνω πλευρά αλλά έφτασαν μέχρι το ΚΤΕΟ Περιστερίου. Το τι συμβαίνει ανάμεσα σε αυτά τα 2,5 χιλιόμετρα κανείς δεν το έχει καταγράψει με ακρίβεια αν και οι ίδιοι υπόσχονται να επαναλάβουν το εγχείρημα τους με καλύτερο εξοπλισμό ώστε να έχουν ασφάλεια 100%.
«Αυτή τη φορά ξεκινήσαμε από το ρέμα της Εσχατιάς. Περπατήσαμε 6 χιλιόμετρα στον υπόγειο αγωγό. Δεν καταφέραμε να φτάσουμε στη Λεωφόρο Αθηνών εκεί που είχαμε φτάσει στην εξερεύνηση του 2023 από τα κατάντι. Σταματήσαμε 2,5 χιλιόμετρα πριν τη λεωφόρο Αθηνών καθώς βρήκαμε και άλλη λίμνη αισθητά μεγαλύτερη από τις δυο προηγούμενες που είχαμε εντοπίσει (μια στην Λεωφόρο Αθηνών και μια άλλη στη συμβολή με τον Ποδονίφτη, ακριβώς στο σημείο όπου ο Κηφισός μπαίνει κάτω από την Εθνική Οδό). Ετσι έχουμε τρεις υπόγειες λίμνες κάτω από την Εθνική Οδό».
Τι σημαίνει η δημιουργία των λιμνών
Όπως τονίζει ο Δημήτρης Θεοδοσόπουλος οι λίμνες είναι προϊόν της καταστροφής του σκυροδέματος της κοίτης ενώ παράλληλα παρατηρήθηκε ανεξέλεγκτη μόλυνση: «Εντοπίσαμε λύματα που ρίχνονται στον Κηφισό, πιθανόν από αστοχία αγωγού της ΕΥΔΑΠ και λύματα που έρχονται μέσα στον Κηφισό από ένα συμβάλλων διευθετημένο ρέμα από τα Πατήσια».
Η μόνη ευχάριστη νότα είναι πως μέσα στο απόλυτο σκοτάδι και σε ένα μολυσμένο περιβάλλον υπάρχει ζωή με διάφορα είδη ψαριών να επιβιώνουν στις λίμνες και στο νερά που τρέχουν και φυσικά τρωκτικά αλλά και φίδια: «Η μόνη χαρά που πήραμε ήταν με τα ψάρια που εντοπίσαμε στην μεγάλη αυτή λίμνη που παλεύουν να επιβιώσουν σε αντίξοες συνθήκες και μας θυμίζουν πως εκεί που βρισκόμαστε δεν είναι αποχέτευση αλλά ποτάμι».
Τα μέλη της Γεωμυθικής σε μία από τις λίμνες / φωτογραφία Γεωμυθική
Το έργο της Γεωμυθικής
«Από το 2016 εξερευνούμε τα υπογειοποιημένα ρέματατης Αττικής με σκοπό την ενημέρωση των πολιτών και την ευαισθητοποίηση των αρμόδιων φορέων για να δράσουν προς όφελος του περιβάλλοντος και των πολιτών. Από το 2017 εξερευνούμε τμηματικά τον ανοιχτό Κηφισό, ενώ η πρώτη μας υπόγεια εξερεύνηση σε αυτόν έγινε το 2019. Στις 3.1.2021 ανακαλύψαμε την πρώτη λίμνη κάτω από την Εθνική Οδό στο ύψος της πεζογέφυρας Περισσού και οδού Βικέλα στα Πατήσια, αμέσως μετά την υπόγεια συμβολή του Κηφισού με τον Ποδονίφτη. Στις 30.7.2023 ανακαλύψαμε και δεύτερη λίμνη στο ύψος της Λεωφόρου Αθηνών, έχοντας μπει από την περιοχή του Ρέντη και έχοντας περπατήσει 3,5 χιλιόμετρα κάτω από την Εθνική Οδό. Στις 31.12.2024 ανακαλύψαμε και τρίτη υπόγεια λίμνη, αισθητά μεγαλύτερη και από τις δυο προηγούμενες, στο ύψος του ΚΤΕΟΠεριστερίου, έχοντας φτάσει στο σημείο περπατώντας 6 χιλιόμετρα μέσα από τον υπόγειο αγωγό της Εσχατιάς».
Σπάστε τα τσιμέντα και ανοίξτε τα ποτάμια
Η πρόταση του Δημήτρη Θεοδοσόπουλου είναι να αλλάξει άρδην το δόγμα του Κηφισού και όλων των ρεμάτων της Αττικής και αλλού: «Όπως βλέπουμε ακόμα και μέσα στα σκοτάδια υπάρχει ζωή. Η φύση προσπαθεί. Φανταστείτε να ήταν ανοικτός ο Κηφισός και να είχε την φροντίδα που του έπρεπε. Σε όλες τις χώρες του κόσμου και σε όλες τις πρωτεύουσες τα ποτάμια είναι ανοικτά. Μόνο στην Αθήνα έχουν εγκιβωτιστεί τα πάντα με ολέθρια αποτελέσματα.
Συνεχίζεται η ταλαιπωρία του κόσμου με τα προβλήματα στο μετρό, καθώς, αυτή τη φορά, το πρωί του Σαββάτου, συρμός της γραμμής 3 εκκενώθηκε στον σταθμό Μοναστηράκι, προκαλώντας αδιαχώρητο στις πλατφόρμες.
Ειδικότερα, σύμφωνα με την «Εφημερίδα των Συντακτών», λίγο πριν τις 8 το πρωί ο συρμός με κατεύθυνση προς Αεροδρόμιο πραγματοποίησε στάση στον σταθμό Μοναστηράκι.
Το τρένο παρέμεινε για αρκετά λεπτά ακινητοποιημένο με τα φώτα μέσα στα βαγόνια να ανάβουν και να σβήνουν δύο φορές ( ενδεχομένως από πτώση τάσης ). Τελικά περίπου στις 8.10 εργαζόμενοι ενημέρωσαν το επιβατικό κοινό ότι το τρένο εκκενώνεται.
Προς το παρόν επικράτησε συνωστισμός στις πλατφόρμες, ενώ εργαζόμενοι έτρεχαν πάνω κάτω και επιθεωρούσαν τα βαγόνια, έως ότου ο συρμός αποσύρθηκε.
Για τα αίτια της καθυστέρησης και της ταλαιπωρίας δεν δόθηκε κάποια εξήγηση, ενώ δεν ήταν λίγοι οι επιβάτες που εξέφρασαν τη δυσαρέσκειά τους για ακόμη μια ταλαιπωρία.
Αρχαία αντικείμενα που χρονολογούνται από τους γεωμετρικούς χρόνους (1100-750 π.Χ.) έως τους ελληνιστικούς χρόνους (μέχρι 31 π.Χ.) εντοπίστηκαν σε κατάστημα που διαχειρίζεται η Εθνική Πινακοθήκη, στο Μέγαρο του Κληροδοτήματος Αλεξάνδρου Σούτσου, επί της οδού Σταδίου 33 και Πεσμαζόγλου 3, στην Αθήνα.
Οι αρχαιότητες, και άλλα κινητά μνημεία, που εμπίπτουν στις διατάξεις της αρχαιολογικής νομοθεσίας, εντοπίστηκαν κατά τη διαδικασία εκτέλεσης αποφάσεων του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών για την απομάκρυνση των πρώην μισθωτών του καταστήματος.
Το σύνολο σχεδόν των αρχαίων αντικειμένων εντοπίστηκε σε δυσπρόσιτο υπόγειο χώρο, προσβάσιμο από καταπακτή στο δάπεδο του ισογείου. Βρέθηκαν συσκευασμένα εντός παλαιών χαρτοκιβωτίων και ορισμένα εξ αυτών ήταν τυλιγμένα σε εφημερίδες της δεκαετίας του 1940, όταν έγινε και η πρώτη εκμίσθωση του ακινήτου, προκειμένου να λειτουργήσει ως κατάστημα πώλησης κοσμημάτων πάσης φύσεως, ωρολογίων, έργων τέχνης και παντός συναφούς είδους.
Τα αντικείμενα μεταφέρθηκαν προς φύλαξη σε αποθηκευτικούς χώρους της Εφορείας Πόλεως Αθηνών και στο Νομισματικό Μουσείο, μέχρι να ολοκληρωθεί η διερεύνηση της υπόθεσης από τις αρμόδιες εισαγγελικές Αρχές. Μετά τη συντήρησή τους θα αποτελέσουν αντικείμενο εξέτασης από ειδική επιστημονική επιτροπή, βάσει της γνωμοδότησης του Κεντρικού Αρχαιολογικού Συμβουλίου, η οποία θα αποφανθεί για τη χρηματική αξία τους.
Η Υπουργός Πολιτισμού Λίνα Μενδώνη, δήλωσε: «Η προστασία των πολιτιστικών αγαθών αποτελεί θεσμοθετημένη υποχρέωση του Υπουργείου Πολιτισμού και από τις βασικές προτεραιότητες της πολιτικής μας. Πέραν του επαναπατρισμού πολιτιστικών αγαθών παρανόμως εξαχθέντων από την χώρα μας -αποτέλεσμα της συστηματικής συνεργασίας μας με πολιτιστικούς φορείς και οντότητες του εξωτερικού ή οικειοθελών παραδόσεων από πολιτιστικούς οργανισμούς ή μεμονωμένους ιδιώτες από το εξωτερικό- υπάρχουν και οι περιπτώσεις παράνομης δραστηριότητας απόκτησης περιπτώσεις αγαθών στο εσωτερικό μας. Μία τέτοια περίπτωση εντοπίστηκε στην καρδιά της Αθήνας.
Πλήθος αρχαίων νομισμάτων, αντικείμενα, αρχαία και εκκλησιαστικά, που χρονολογούνται από τους αρχαίους έως τους νεώτερους χρόνους εντοπίστηκαν σε οίκημα που διαχειρίζεται η Εθνική Πινακοθήκη. Η ετοιμότητα και η συνεργασία μεταξύ των εντεταλμένων φορέων της Πολιτείας και η συνδρομή των αστυνομικών και των δικαστικών Αρχών, όπου κρίνεται απαραίτητη, αποτελούν τα κλειδιά που διασφαλίζουν την προστασία της πολιτιστικής μας κληρονομιάς. Η τεκμηρίωση και η μελέτη κάθε νέου πολιτιστικού αγαθού, που εντοπίζεται, είναι ουσιώδους σημασίας για τη διαφύλαξη του παρελθόντος μας και την κατανόηση των αρχαίων κοινωνιών».
Κατά τον εντοπισμό των αρχαίων αντικειμένων τον Φεβρουάριο του 2024, ο αρμόδιος εκπρόσωπος της Εθνικής Πινακοθήκης – Μουσείου Αλέξανδρου Σούτσου (ΕΠΜΑΣ) ενημέρωσε άμεσα το Υπουργείο Πολιτισμού για τα ευρήματα. Αρχαιολόγοι από τη Διεύθυνση Τεκμηρίωσης και Προστασίας Πολιτιστικών Αγαθών (ΔΤΠΠΑ) και το Νομισματικό Μουσείο πραγματοποίησαν αυτοψία στον χώρο.
Εντοπίστηκαν και καταγράφηκαν 102 αρχαία αντικείμενα που χρονολογούνται στους γεωμετρικούς μέχρι τους ελληνιστικούς χρόνους (κύλικες, κάνθαροι, λεκανίδες, λήκυθοι, σκύφοι, ειδώλια κ.α.), 36 αντικείμενα θρησκευτικού χαρακτήρα μεταβυζαντινών χρόνων (εικόνες, ασημένιες επενδύσεις, αρχιερατική ράβδος και άλλα εκκλησιαστικά αντικείμενα), καθώς και 3.247 νομίσματα, μετάλλια, σφραγιδόλιθοι, σταθμία, μολυβδόβουλα που χρονολογούνται από τους αρχαίους έως τους νεώτερους χρόνους.
Άγαλμα από λευκό μάρμαρο, το οποίο αποδίδει γυμνή ανδρική μορφή στον τύπο του Ερμή Ludovisi, εντοπίστηκε σε μικρή απόσταση από το Ηρώδειο.
Συγκεκριμένα, όπως αναφέρει σε σχετική ανακοίνωση το υπουργείο Πολιτισμού, στο πλαίσιο επίβλεψης έργου τοποθέτησης δικτύου φυσικού αερίου, στη συμβολή των οδών Ερεχθείου και Ν. Καλλισπέρη, εντοπίστηκε εντός σκάμματος πλάτους ενός μόλις μέτρου, άγαλμα από λευκό μάρμαρο, το οποίο αποδίδει γυμνή ανδρική μορφή στον τύπο του Ερμή Ludovisi.
Το έργο ήταν τοποθετημένο εντός κατασκευής κτισμένης από ορθογώνιες πλίνθους και βρέθηκε σε αρκετά καλή κατάσταση.
Στην περιοχή αυτή, στα νότια της Ακρόπολης, κατά τους αυτοκρατορικούς χρόνους (1ος-5ος αιώνας μ.Χ.) είχαν οικοδομηθεί μερικές από τις πλέον περίλαμπες αστικές επαύλεις της Αθήνας. Αυτά τα οικοδομήματα, τεκμήρια μίας πόλης που αποτελούσε αντικείμενο θαυμασμού και προσέλκυσης ευκατάστατων καλλιεργημένων αστών, ήταν πλούσια διακοσμημένα με δάπεδα που έφεραν ψηφιδωτή διακόσμηση και γλυπτά, έργα των περίφημων νεοαττικών εργαστηρίων.
Το προσωπικό της Εφορείας Αρχαιοτήτων Πόλης Αθηνών, αφού ολοκλήρωσε την τεκμηρίωση του ευρήματος, μεριμνά για την ασφαλή μεταφορά του στα εργαστήρια συντήρησης, προκειμένου το έργο να λάβει την απαραίτητη φροντίδα.
Από νωρίς το πρωί της Πέμπτης 21 Νοεμβρίου στο εργοτάξιο του μετρό που κατασκευάζεται πλατεία Εξαρχείων βρέθηκαν τα συνεργεία που εφαρμόζουν την απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών μετά από προσφυγή 113 κατοίκων.
Η απόφαση του δικαστηρίου
Οι κάτοικοι είχαν ζητήσει να μην επεκταθούν οι εργασίες ώστε να μπορούν, μεταξύ άλλων, να διέρχονται χωρίς προβλήματα (πχ ασθενοφόρα) σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης.
Πιο συγκεκριμένα η δικαστική απόφαση «υποχρεώνει τους καθ’ ων να αναστείλουν την επέκταση του εργοταξίου σε όλο το μήκος της οδού Θεμιστοκλέους ή εφόσον αυτό έχει ήδη λάβει χώρα, να απελευθερώσουν τον πεζόδρομο, σε κάθε περίπτωση, στο μέτρο που να επιτρέπεται η ακώλυτη πρόσβαση οχημάτων εκτάκτου ανάγκης (λ.χ. πυροσβεστικών οχημάτων και ασθενοφόρων)».
Η απόφαση του Πρωτοδικείου εκδόθηκε στις 8 Σεπτεμβρίου, ωστόσο έπειτα από 38 ημέρες μη συμμόρφωσης της Ελληνικό Μετρό και της ΕΡΕΤΒΟ ξεκίνησε η διαδικασία αναγκαστικής εκτέλεσης της απόφασης.
Περίπου δυόμιση μήνες μετά τα μέλη των συνεργείων αφαιρούν λαμαρίνες περιμετρικά του εργοταξίου και συγκεκριμένα στην πίσω πλευρά της πλατείας που «βλέπει» στην οδό Θεμιστοκλέους οι οποίες είχαν τοποθετηθεί παράνομα, σύμφωνα με την απόφαση του δικαστηρίου.
Οι κάτoικοι αντιτίθενται στο μετρό
Κάτοικοι της περιοχής υποδέχθηκαν τα συνεργεία με επευφημίες και τραγούδια.
Υπήρξαν κάποιες καταγγελίες ότι άτομα μέσα στο εργοτάξιο προσπάθησαν να παρεμποδίσουν το έργο των συνεργείων σπρώχνοντας τη δικαστική επιμελήτρια.
Η κατασκευή του μετρό στα Εξάρχεια έχει προκαλέσει μεγάλες αντιδράσεις μεταξύ μερίδας των κατοίκων και επαγγελματιών της περιοχής, οι οποίοι υποστηρίζουν ότι ο σταθμός δεν έπρεπε να γίνει στην πλατεία.
Για τον λόγο αυτό έχουν υπάρξει πολλές κινητοποιήσεις με σκοπό να αποτραπεί η κατασκευή του μετρό ώστε να διασφαλισθεί η διατήρηση της ιστορικής φυσιογνωμίας της περιοχής.
Σε συναγερμό βρίσκεται η ΕΥΔΑΠ εξετάζοντας διάφορα σενάρια για την αντιμετώπιση των προβλημάτων υδροδότησης της πρωτεύουσας σε περίπτωση παρατεταμένης ανομβρίας παρότι τα υπάρχοντα αποθέματά στους ταμιευτήρες επαρκούν για τέσσερα χρόνια.
Σύμφωνα με πληροφορίες έχει ήδη προχωρήσει η προμελέτη για την μεταφορά νερού από τους δύο ποταμούς που εκβάλλουν στην λίμνη των Κρεμαστών αλλά και αυτή καθαυτή την λίμνη.
Παράλληλα, έχουν ξεκινήσει οι συζητήσεις με μεγάλους παραγωγούς ηλεκτρικού ρεύματος όπως η ΔΕΗ αλλά και ο όμιλος Μυτιληναίου και άλλους για την κατασκευή και λειτουργία 3 η 4 μονάδων αφαλάτωσης δεδομένου ότι η αφαλάτωση απαιτεί μεγάλη κατανάλωση ηλεκτρικής ενέργειας.
Η μία μονάδα αφαλάτωσης, εφόσον προχωρήσουν οι συζητήσεις με την ΔΕΗ, μπορεί να γίνει στην περιοχή του Λαυρίου.
Οι άλλες δύο ή τρεις στην πλευρά του Κορινθιακού Κόλπου και κατά μήκος του αγωγού μεταφοράς νερού από το Μόρνο στην Αθήνα.
Αρμόδιοι παράγοντες της ΕΥΔΑΠ δήλωσαν στο ΑΠΕ/ΜΠΕ ότι το κόστος του νερού από αφαλάτωση είναι σημαντικό και φτάνει το 1 € το κυβικό ενώ σήμερα η ΕΥΔΑΠ χρεώνει το κυβικό κατά 0,35 λεπτά.
Σε κάθε περίπτωση και οι δύο λύσεις είναι σχετικά χρονοβόρες και θα πάρουν τουλάχιστον μία τριετία μέχρι να λειτουργήσουν.
Οι ίδιοι παράγοντες της ΕΥΔΑΠ τόνιζαν ότι η πιο γρήγορη και πιο συμφέρουσα λύση με χαμηλό κόστος είναι η μεταφορά νερού από την λίμνη των Κρεμαστών η οποία μπορεί να έχει αποτελέσματα και να ενισχύσει το δίκτυο σε χρόνο νωρίτερο και από τα τρία χρόνια εάν δεν υπάρξουν βέβαια προσφυγές στο Συμβούλιο της Επικρατείας για περιβαλλοντικούς ή άλλους λόγους με συνέπεια να καθυστερήσει το έργο.
Το έργο είναι σχετικά εύκολο και θα χρειαστεί βέβαια να γίνει διάνοιξη σηράγγων για την διέλευση του αγωγού, όμως κάτι αντίστοιχο έχει γίνει στο παρελθόν με την μεταφορά νερού από το φράγμα του Ευήνου στο δίκτυο του Μόρνου.
Το αρχικό σενάριο προβλέπει να διασυνδεθούν με το δίκτυο του Μόρνου δύο παραπόταμοι του Αχελώου που εκβάλλουν στη λίμνη Κρεμαστών.
Σύμφωνα με παράγοντες της ΕΥΔΑΠ εξετάζονται όλες οι δυνατές λύσεις για να επιλυθεί οριστικά το πρόβλημα στην υδροδότηση της πρωτεύουσας.
Τις τελικές αποφάσεις θα τις πάρει το αρμόδιο Υπουργείο Περιβάλλοντος και η Κυβέρνηση.
Κατά τη διάρκεια της νύχτας οι Γερμανοί ανασυγκροτούνται και τα ξημερώματα αρχίζουν να αποχωρούν. Όσοι ελάχιστοι έχουν μείνει πίσω συγκεντρώνονται στο Σύνταγμα και με επικεφαλής τον στρατηγό Φέλμι καταθέτουν βιαστικά στεφάνι στο Μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη. Χωρίς επισημότητες στις 9.15 ένας στρατιώτης τους υποστέλλει τη σημαία με τη σβάστικα από τον ιερό βράχο της Ακρόπολης, σημαίνοντας τη λήξη της Κατοχής, που διήρκεσε 1.625 μέρες.
Θα είναι μια απελευθέρωση γλυκιά που θα σκορπίσει τη χαρά, με τους Αθηναίους να βγαίνουν στους δρόμους να πανηγυρίσουν, φωνάζοντας «Χριστός Ανέστη».
Θα είναι όμως παράλληλα και μια απελευθέρωση πικρή. Οι τελευταίοι μήνες της Κατοχής έχουν βαφτεί με αίμα. Οι Γερμανοί, σίγουροι πλέον για την ήττα τους έχουν εκδικηθεί. Κομμένο, Καλάβρυτα, Δίστομο, Χορτιάτης, Γιαννιτσά. Τα σπέρματα ενός νέου εθνικού διχασμού έχουν πέσει και σύντομα θα έρθει ο Δεκέμβρης.
Το σπάνιο βίντεο – ντοκουμέντο που ακολουθεί είναι ένα απόσπασμα από την «χαμένη» ταινία επικαίρων της Φίνος Φιλμ για το τέλος της ναζιστικής Κατοχής στην Αθήνα, η οποία δεν προβλήθηκε τότε στην Ελλάδα.
Τα ιστορικής σημασίας επίκαιρα ανακαλύφθηκαν από το Ροβήρο Μανθούλη σε κινηματογραφικά αρχεία στις ΗΠΑ και παρουσιάστηκαν για πρώτη φορά στην Ελλάδα στην αρχική τους μορφή ενσωματωμένα στο ντοκιμαντέρ του «Βίοι παράλληλοι του Εμφυλίου»
Τα πλάνα αλλά και η περιγραφή είναι συγκλονιστικά:
Ακολουθεί ένα απόσπασμα από το βιβλιου του ιστορικού Μενέλαου Χαραλαμπίδη, «Η Εμπειρία της Κατοχής και της Αντίστασης στην Αθήνα», όπου περιγράφει τη μεγάλη αυτή μέρα.
Το πρωινό της 12ης Οκτωβρίου 1944, ένα άγημα Γερμανών στρατιωτών κατέθεσε στεφάνι στο Μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη, παρουσία του Δημάρχου Αθηναίων και λίγων επισήμων. Μετά από τρεισήμισι χρόνια Κατοχής, οι Γερμανοί έφευγαν από την Αθήνα, αφήνοντας πίσω τους μια κατεστραμμένη πόλη: 40 – 45.000 νεκροί από πείνα, τουλάχιστον 1.800 εκτελεσμένοι και 2.000 περίπου νεκροί από τις εμφύλιες συγκρούσεις που συστηματικά οι κατακτητές υποδαύλιζαν.
Αρκετές εβδομάδες πριν την Απελευθέρωση, επικρατούσε στην Αθήνα ένα εντελώς παράδοξο κλίμα: το κέντρο της πόλης βρίσκονταν υπό κατοχή, ενώ οι γύρω συνοικίες είχαν «απελευθερωθεί». Οι κάτοικοι του κέντρου μετέβαιναν καθημερινά στις προσφυγικές κυρίως συνοικίες για να συμμετέχουν στους πανηγυρισμούς των κατοίκων τους και να παρακολουθήσουν τις παρελάσεις του ΕΛΑΣ και τις γιορτές της ΕΠΟΝ στους κεντρικούς δρόμους και τις πλατείες.
Το πανηγυρικό κλίμα κορυφώθηκε στις 12 Οκτωβρίου 1944, ημέρα της απελευθέρωσης της Αθήνας. Λίγο μετά την υποστολή της ναζιστικής σημαίας από τον βράχο της Ακρόπολης και ενώ γερμανικά στρατιωτικά φορτηγά διέσχιζαν ακόμη την Πανεπιστημίου με προορισμό την Λιοσίων και την Αχαρνών, εκατοντάδες χιλιάδες κόσμου συνέρρευσαν στο κέντρο της πόλης, γιορτάζοντας το τέλος της πιο σκληρής δοκιμασίας που έζησαν οι κάτοικοί της από τότε που η Αθήνα ανακηρύχθηκε πρωτεύουσα του νέου ελληνικού κράτους. Όμως, το ξέφρενο πανηγύρι των Αθηναίων δεν επισκίασε το μεγάλο ερώτημα εκείνης της ημέρας: ποια στάση θα κρατούσε το ΕΑΜ τις πρώτες ώρες μετά την αποχώρηση των γερμανικών στρατευμάτων; Με ποιο τρόπο θα αξιοποιούσε το γεγονός ότι η πρωτεύουσα του κράτους βρίσκονταν σε κενό εξουσίας; Με άλλα λόγια, τι θα γινόταν τις κρίσιμες ώρες που ο ΕΛΑΣ θα μπορούσε να καταλάβει τα κτίρια και τους στρατώνες των Σωμάτων και Ταγμάτων Ασφαλείας και τέλος τα Παλαιά Ανάκτορα, με τις δυνάμεις που είχε ήδη στην Αθήνα, χωρίς να χρειαστεί η επέμβαση του εμπειροπόλεμου ΕΛΑΣ του βουνού;
Ήδη από το καλοκαίρι του 1944, η ανησυχία για τη στάση που θα τηρούσε το ΕΑΜ, οδήγησε την κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας του Γεωργίου Παπανδρέου σε εγρήγορση. Γνωρίζοντας ότι οι βρετανικές δυνάμεις θα μπορούσαν να εισέλθουν στην Αθήνα μετά την αποχώρηση των Γερμανών, προσπάθησε να καλύψει το κρίσιμο χρονικό κενό με τη δημιουργία του Εθνικού Στρατού Αθηνών.
Στις αρχές Αυγούστου του 1944 ο υποστράτηγος Παναγιώτης Σπηλιωτόπουλος, διορίστηκε στρατιωτικός διοικητής Αττικής, από τον πρωθυπουργό Γεώργιο Παπανδρέου. Μια από τις πρώτες εντολές που έλαβε ήταν να θέσει όλες τις εθνικές οργανώσεις, εκτός των εαμικών, υπό ενιαία διοίκηση στο νέο σώμα που θα ονομαζόταν Εθνικός Στρατός Αθηνών. Ο Σπηλιωτόπουλος εφαρμόζοντας ουσιαστικά ένα σχέδιο αμύνης απέναντι στον ΕΛΑΣ, διένειμε τους άνδρες των μη εαμικών αντιστασιακών οργανώσεων, αλλά και της αμιγώς αντικομμουνιστικής οργάνωσης «Χ» σε κεντρικά ξενοδοχεία και κτίρια της Αθήνας:
«…Ουσιαστικά η όλη επιχείρηση αντανακλούσε την πολιτική κατάσταση που επικρατούσε τις παραμονές της απελευθέρωσης. Η εξόριστη ελληνική κυβέρνηση αναζητούσε ένα στρατιωτικό στήριγμα που θα της έδινε την ευκαιρία να μεταφέρει την πολιτική της εξουσία στην Αθήνα και στη συνέχεια να την εδραιώσει με την πολιτικοστρατιωτική συμβολή των Βρετανών. Η δημιουργία του Εθνικού Στρατού Αθηνών αποκλειστικά από ένοπλα τμήματα των εθνικών οργανώσεων, καταδείκνυε τη βαθιά καχυποψία της κυβέρνησης απέναντι στο ΕΑΜ. Η στρατιωτική αυτή δύναμη […] δεν απέκλειε απλώς τις εαμικές δυνάμεις, αλλά ενέτασσε στον Εθνικό Στρατό οργανώσεις όπως η “Χ” και ο ΕΔΕΣ, μέλη των οποίων συγκρούονταν την περίοδο εκείνη με τον ΕΛΑΣ στους δρόμους της Αθήνας.»
Το πρώτο βράδυ της Απελευθέρωσης πρόσφερε μια μεγάλη ανακούφιση στους άνδρες του Εθνικού Στρατού Αθηνών και τα μέλη της κυβέρνησης Παπανδρέου. Ο ΕΛΑΣ της Αθήνας όχι μόνο δεν επιχείρησε να καταλάβει την πόλη, αλλά αντίθετα ήταν ο κύριος παράγοντας διατήρησης της τάξης τη νύχτα εκείνη, αλλά και τις επόμενες ημέρες:
«Την απόλυτη τήρηση των υποχρεώσεων που είχε αναλάβει ο ΕΛΑΣ της Αθήνας απέναντι στην κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας πιστοποιεί και έγγραφο της βρετανικής Force 133, στο οποίο αναφέρεται ότι Βρετανός πληροφοριοδότης, έκανε το γύρο των προαστίων της Αθήνας, συμπεριλαμβανομένων και των εαμικών προπυργίων, τη νύχτα της 12ης Οκτωβρίου: “Απόλυτη ησυχία παντού. Καμία ταραχή και οι δρόμοι σχεδόν άδειοι. Ο ΕΛΑΣ και άλλα όργανα περιπολούν με τάξη”.»
Η στάση αυτή αντανακλούσε την απόφαση της ηγεσίας του ΚΚΕ και του ΕΑΜ να «παραμερίσει» την επαναστατική λύση, στρεφόμενη προς τη νομιμότητα. Άλλωστε η μαζικότητα των εαμικών οργανώσεων αποτελούσε εγγύηση για μια άνετη επικράτηση του ΕΑΜ όχι πλέον ως αντιστασιακής οργάνωσης, αλλά ως πολιτικού φορέα. Την κατάσταση, σε ότι είχε να κάνει με την στάση του ΕΛΑΣ κατά την ημέρα της απελευθέρωσης αλλά και σε όλη τη διάρκεια μέχρι την άφιξη της εξόριστης κυβέρνησης, ξεκαθάριζε η ημερήσια διαταγή του 1ου Συντάγματος της 1ης Ταξιαρχίας του ΕΛΑΣ Αθηνών, την παραμονή της απελευθέρωσης:
«Συναγωνιστές. Μπήκαμε στην πιο αποφασιστική φάση του αγώνα μας μετά από την τρίχρονη σκληρή δοκημασία που σ’ αυτήν θα πρέπει να δείξωμεν την επαναστατηκότητά μας πάνω στην εξασφάληση της τάξης και ησυχίας. Σύνθημά μας μπένει μακριά από ανησυχίες (άσκοπους πυροβολισμούς, ατομικός έλεγχος ταυτοτήτων) […] Συναγωνιστές, προσοχή στη βαθειά κατανόηση της νίκης που ζητάμε να επιτύχωμε και η οποία διαφέρει κατά πολύ από τις νίκες της σκληρής δοκημασίας, είνε νίκη που θάχη σαν αποτέλεσμα να κερδήσωμε την μεγάλη έκπληξη στα μάτια των συμμάχων μας και όλης της ανθρωπότητας του να παρουσιασθούμε σαν στρατός επιβολής, με πειθαρχία εμφάνηση και ταχήτητα πρωτοφανή και πρωτότυπο στην εκτέλεση των διαταγών.»
Υπό αυτή την οπτική, της μεταφοράς δηλαδή της αντιπαράθεσης ανάμεσα στο ΕΑΜ και τις αντιεαμικές δυνάμεις από τις ένοπλες συγκρούσεις των προηγούμενων μηνών στον πολιτικό ανταγωνισμό των ημερών μετά την αποχώρηση των κατακτητών, πρέπει να εξεταστούν οι μεγάλες διαδηλώσεις της Απελευθέρωσης. Μετά το αυθόρμητο «ξέσπασμα» των κατοίκων κατά τη διάρκεια των πανηγυρισμών της 12ης Οκτωβρίου 1944, τις επόμενες δύο ημέρες το ΕΑΜ πραγματοποίησε τεράστιες και άρτια οργανωμένες διαδηλώσεις, παρουσιάζοντας την εντυπωσιακή δύναμη που είχε πλέον στην Αθήνα. Σε αυτές «πρώτο λόγο» είχαν οι κάτοικοι των εργατικών συνοικιών της Αθήνας και του Πειραιά, αλλά και ένα σημαντικό τμήμα των μεσαίων κοινωνικών στρωμάτων, η ζωή των οποίων εξαθλιώθηκε κατά τη διάρκεια της Κατοχής. Στις 15 Οκτωβρίου ήρθε η σειρά των εθνικών οργανώσεων, του μη εαμικού χώρου δηλαδή, να κάνουν επίδειξη ισχύος στους κεντρικούς δρόμους της πρωτεύουσας:
«Η διαδήλωση αυτή πρόβαλε ξεκάθαρα σε επίπεδο εικόνας, συμβολισμών και συνθημάτων, τον ταξικό χαρακτήρα της επερχόμενης σύγκρουσης. Η έκδηλη διαφοροποίηση των δύο στρατοπέδων, έγινε ορατή τις τρεις αυτές πρώτες ημέρες μετά την απελευθέρωση, διότι για πρώτη φορά δινόταν η ευκαιρία δημόσιας και μαζικής έκφρασής της, σε ξεχωριστές εκδηλώσεις. Η διαμάχη του ΕΑΜ με το μη εαμικό χώρο γινόταν πλέον περισσότερο απτή: ο καθένας μπορούσε να δει την απήχηση που είχε η κάθε πλευρά μέσα από τον όγκο και τον παλμό των διαδηλώσεων και να μάθει, κωδικοποιημένα, τις βασικές πολιτικές τους θέσεις μέσα από τη συνθηματολογία τους. Η εικόνα των διαδηλωτών που ζητωκραύγαζαν στους κεντρικούς δρόμους της Αθήνας, οπτικοποιούσε πτυχές της διαμάχης, αναδεικνύοντας το βαθύ διχασμό της ελληνικής κοινωνίας και πως αυτός καταγραφόταν ακόμη και στις ενδυματολογικές διαφοροποιήσεις τους, όπως παρατήρησε ο Γιώργος Θεοτοκάς παρακολουθώντας τη διαδήλωση των “εθνικών” οργανώσεων:
“Πραγματικά η σημερινή διαδήλωση ήταν πολύ αισθητά πιο καλοντυμένη και ευπαρουσίαστη από τη χτεσινή και περιείχε αρκετές κομψές γυναίκες. Είναι η πρώτη φορά αυτές τις μέρες που ένιωσα στην Ελλάδα τόσο έντονα, τόσο ξεκάθαρα κι απόλυτα τον κοινωνικό διχασμό, την ατμόσφαιρα του ταξικού πολέμου”.»
Η κατάληξη της πορείας αυτής ήταν τραγική και αποτέλεσε μια ακόμη τεράστια δοκιμασία για τις δυνάμεις του ΕΛΑΣ στην Αθήνα. Καθώς ομάδες από τις οργανώσεις του ΕΑΜ Βύρωνα και Καισαριανής κατηφόριζαν την οδό Πανεπιστημίου προς την πλατεία Ομονοίας, δέχτηκαν καταιγισμό πυρών από άνδρες αντικομμουνιστικών οργανώσεων που βρίσκονταν υπό περιορισμό, αλλά ένοπλοι, στο ξενοδοχείο «Ερμής». Από τα πυρά σκοτώθηκαν τουλάχιστον επτά μέλη εαμικών οργανώσεων και τραυματίστηκαν 82. Για τους υποστηρικτές του ΕΑΜ η κατάσταση ήταν ξεκάθαρη: ακόμη και μετά την Απελευθέρωση, οι συνεργάτες των Γερμανών προξενούσαν θύματα. Επιπρόσθετα, η επιλογή της κυβέρνησης Παπανδρέου να θέσει υπό περιορισμό τους άνδρες των δωσιλογικών οργανώσεων, όχι στα στρατόπεδα που βρίσκονταν στην περιφέρεια της πόλης, αλλά σε κεντρικά ξενοδοχεία της Αθήνας και μάλιστα χωρίς να τους αφοπλίσει, γεννούσε εύλογα ερωτήματα για το ποιοι ήταν αυτοί που επιθυμούσαν τη δημιουργία ενός ομαλού κλίματος και ποιοι το υπονόμευαν:
«Αμέσως μετά το επεισόδιο επενέβησαν επιτόπου ο επιτελάρχης του στρατιωτικού διοικητή Αττικής, Παυσανίας Κατσώτας και ο διευθυντής της Αστυνομίας Άγγελος Έβερτ, με διαταγή των οποίων αφοπλίστηκαν τα μέλη των οργανώσεων αυτών, ενώ για την αποφυγή παρόμοιων επεισοδίων τοποθετήθηκαν ισχυρές βρετανικές φρουρές στις πλατείες Συντάγματος και Ομονοίας. Όμως για τους υποστηρικτές του ΕΑΜ το γεγονός ότι οι συνεργάτες του κατακτητή όχι μόνον παρέμεναν οπλισμένοι αλλά και προκαλούσαν νέα θύματα, αποδείκνυε την πρόθεση της κυβέρνησης Παπανδρέου και των Βρετανών να διατηρήσουν ετοιμοπόλεμα τα στοιχεία αυτά για μια ενδεχόμενη ένοπλη σύγκρουσή τους με τον ΕΛΑΣ. Το ΕΑΜ, στην προσπάθειά του να αποδείξει έμπρακτα την τήρηση των δεσμεύσεών του απέναντι στην κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας, δεν απάντησε ένοπλα στην επίθεση που δέχτηκαν τα μέλη του στις 15 Οκτωβρίου. Έχοντας ως δεδομένη την πολιτική του κυριαρχία σε ολόκληρη την πρωτεύουσα, επεδίωκε τη συμβολή του στο κλίμα ομαλότητας για να μπορέσει να κεφαλαιοποιήσει σε πολιτικό επίπεδο την απόλυτη επικράτησή του σε Αθήνα και Πειραιά:
ΑΘ“Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι, εάν ήθελε το ΕΑΜ, μπορούσε στις 15 Οκτωβρίου, με τις βοηθητικές του μόνον δυνάμεις, να προκαλέσει λουτρό αίματος των αντιπάλων του και να ελέγξει την πρωτεύουσα. Απλώς δεν το ήθελε, για τους λόγους που υποδεικνύει το ημερολόγιο του Ζέβγου, η κατευναστική επιρροή του οποίου ομολογείται και από εκπροσώπους της συντηρητικής πλευράς […] Αλλά η εαμική αντίδραση παρέμεινε στο επίπεδο της καταγγελίας, χωρίς αντίποινα”.
Οι λίγες εβδομάδες που ακολούθησαν μέχρι την έναρξη των Δεκεμβριανών, κύλησαν μέσα σε ένα κλίμα αναζήτησης πολιτικών ισορροπιών με την απειλή προσφυγής στην ένοπλη βία και από τις δύο πλευρές που συγκρούστηκαν το Δεκέμβρη. Σε ένα πολωμένο κλίμα το οποίο τροφοδοτούνταν διαρκώς από το διχασμό της βάσης της ελληνικής κοινωνίας, μια οποιαδήποτε αιτία μπορούσε να οδηγήσει στην έναρξη της εμφύλιας σύγκρουσης. Η διαφωνία σχετικά με τη διάλυση των αντιστασιακών οργανώσεων και τη σύνθεση του υπό δημιουργία εθνικού στρατού, ήταν κάτι παραπάνω από μια απλή αιτία. Οι συσχετισμοί ανάμεσα στις εαμικές και μη δυνάμεις στον υπό δημιουργία εθνικό στρατό, αποτέλεσαν ανυπέρβλητο εμπόδιο για τη βιωσιμότητα της βραχύβιας κυβέρνησης εθνικής ενότητας. Στις 3 Δεκεμβρίου 1944, ξέσπασε με σαφώς μεγαλύτερη σφοδρότητα μια σύγκρουση που είχε την αφετηρία της στα διχαστικά γεγονότα του τελευταίου χρόνου της Κατοχής. Η πολιτική ηγεσία της χώρας, συμπεριλαμβανομένων και των υπουργών του ΕΑΜ, είχε χάσει την ευκαιρία για μια ειρηνική μετάβαση στη μεταπολεμική περίοδο».
