ΕΝΑ ΠΟΙΗΜΑ – ΜΙΑ ΖΩΗ

Σήμερα Ο ηθοποιός Αλέξανδρος Λογοθέτης διαβάζει ένα απόσπασμα από το θεατρικό   Συνομωσία των Συναισθημάτων του Ρώσου συγγραφέα Γιούρι Ολέσα (1899-1960), που ανέβηκε στο Θέατρο Βαχτάγκοφ στη Μόσχα 90 χρόνια πριν, το 1929.

Το έργο ήταν διασκευή του μυθιστορήματός του Ο Φθόνος, που δημοσιεύτηκε δύο χρόνια νωρίτερα, το 1927: το βιβλίο έγινε ευρέως γνωστό στους κύκλους της ρωσικής διανόησης του εξωτερικού, των εμιγκρέδων, και η Νίνα Μπερμπέροβα, που δεν χρωστούσε να πει ένα καλό λόγο ποτέ και για κανένα και «τουφέκαγε» αριστερά και δεξιά όλα τα μεγάλα ονόματα του ρωσικού λογοτεχνικού στερεώματος, ομολόγησε: «Το καλοκαίρι του 1927 διάβασα τον Φθόνο και μου προκάλεσε τη πιο δυνατή λογοτεχνική εντύπωση των τελευταίων χρόνων.
Ήταν και έμεινε για μένα το μεγαλύτερο γεγονός της σοβιετικής λογοτεχνίας, μεγαλύτερο και από τα Κύματα του Πάστερνακ… Περιμέναμε άλλα βιβλία του Ολέσα, αλλά δεν έγραψε τίποτα του ίδιου επιπέδου, και στη Μεγάλη Σοβιετική Εγκυκλοπαίδεια του 1954 δεν υπάρχει ούτε το όνομά του…Το 2006, σχεδόν μισό αιώνα μετά το θάνατο του Γιούρι Ολέσα, βγήκε το βιβλίο με τα ημερολόγιά του, Το Βιβλίο του Αποχαιρετισμού, μια καταπληκτική μαρτυρία της εποχής και της ψυχής του. Η Νίνα Μπερμπέροβα δεν πρόλαβε να το διαβάσει, σε όλους εμάς όμως το Βιβλίο προκάλεσε το ίδιο δυνατή λογοτεχνική εντύπωση, που η Μπερμπέροβα, αναφερόμενη στον Ολέσα, περιγράφει στο βιβλίο της Τα πλάγια γράμματα είναι δικά μου…