Οι τιμές των τροφίμων στην Ελλάδα και την Ευρωζώνη καταγράφουν μεγαλύτερες αυξήσεις από τις τιμές των άλλων ομάδων προϊόντων, συμβάλλοντας περισσότερο στον πληθωρισμό.

Σύμφωνα με προκαταρκτικά στοιχεία της Eurostat, η μείωση του πληθωρισμού στην Ελλάδα τον Μάρτιο στο 5,4% σε ετήσια βάση από 6,5% τον Φεβρουάριο οφειλόταν στη μείωση των τιμών ενέργειας κατά 14,7%, ενώ αντίθετα οι τιμές των τροφίμων, του αλκοόλ και του καπνού συνέχισαν να αυξάνονται με διψήφιο ποσοστό 11,8% έναντι αύξησης 12,2% τον Φεβρουάριο.

Στην Ευρωζώνη, ο πληθωρισμός μειώθηκε στο 6,9% από 8,5%, με την αποκλιμάκωση να οφείλεται επίσης στις τιμές ενέργειας, οι οποίες μειώθηκαν 0,9% έναντι αύξησης 13,7% τον Φεβρουάριο, ενώ οι τιμές στα τρόφιμα, αλκοόλ και καπνό συνέχισαν να αυξάνονται και μάλιστα με ταχύτερο ρυθμό (15,4% έναντι 15% τον Φεβρουάριο).

Οι άλλοι επιμέρους δείκτες, όπως των τιμών μη ενεργειακών βιομηχανικών προϊόντων και των υπηρεσιών αυξήθηκαν, αλλά πολύ λιγότερο απ' ό,τι των τροφίμων (6,6% και 5%, αντίστοιχα).

Παράλληλα, όμως, από στοιχεία που ανακοίνωσε ο Οργανισμός Τροφίμων και Γεωργίας του ΟΗΕ (FAO) προκύπτει ότι οι διεθνείς τιμές των τροφίμων, οι οποίες διαπραγματεύονται στα χρηματιστήρια εμπορευμάτων, μειώθηκαν φέτος τον Μάρτιο, για 12ο συνεχόμενο μήνα, μετά το ράλι που έκαναν το 2021 και το πρώτο τρίμηνο του 2022.

Ο γενικός δείκτης τιμών του FAO ήταν μειωμένος κατά 20,5% σε σχέση με τα υψηλά επίπεδα του Μαρτίου 2022, καθώς μειώθηκαν οι τιμές στα φυτικά έλαια (47,7%), στα δημητριακά (18,6%), στα γαλακτοκομικά προϊόντα (15,6%) και τα κρέατα (5,3%) και μόνο οι τιμές της ζάχαρης συνέχισαν την ανοδική τους κούρσα, σκαρφαλώνοντας στο υψηλότερο επίπεδο από τον Οκτώβριο του 2016.

Η αντίθετη πορεία των διεθνών τιμών των τροφίμων σε σχέση με τις λιανικές τιμές στην Ελλάδα και την Ευρωζώνη έχει διάφορες εξηγήσεις. Κατ' αρχήν, οι εγχώριες σχετίζονται εν μέρει μόνο με τις διεθνείς τιμές. Σύμφωνα με εκτιμήσεις του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, οι διεθνείς τιμές αύξησαν κατά έξι ποσοστιαίες μονάδες τις λιανικές τιμές των τροφίμων το 2022, δηλαδή εξηγούν ένα μέρος μόνο των αυξήσεων τους.

Δεύτερον, υπάρχει σημαντική χρονική υστέρηση όσον αφορά το πέρασμα των αυξήσεων ή μειώσεων των διεθνών τιμών στις λιανικές, η οποία εκτιμάται από το ΔΝΤ σε 6 έως 12 μήνες.

Τρίτον, οι εγχώριες τιμές επηρεάζονται σε σημαντικό βαθμό από τη φύση της παραγωγής διάφορων αγροτικών προϊόντων, όπως π.χ. του ελαιόλαδου, η παραγωγή του οποίου γίνεται μία φορά τον χρόνο. Επομένως η τιμή του στα ράφια δεν θα μειωθεί παρά μόνο με τη νέα παραγωγή του στα τέλη του έτους, εφόσον το κόστος της είναι μειωμένο, όπως αναμένεται λόγω της μείωσης στις τιμές σημαντικών αγροτικών εισροών, όπως των λιπασμάτων και της ενέργειας. Αναφορικά με τις τιμές των λιπασμάτων, άλλη μελέτη του ΔΝΤ δείχνει ότι κάθε μεταβολή στις τιμές τους επηρεάζει άμεσα τις διεθνείς τιμές των σιτηρών μέσα σε τέσσερα τρίμηνα.

Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο εκτιμά ότι η Γερμανία κινδυνεύει να χάσει το 4,8% της οικονομικής παραγωγής εάν η Ρωσία σταματήσει τις προμήθειες φυσικού αερίου και η Bundesbank έχει προσδιορίσει την πιθανή ζημιά στα 220 δισεκατομμύρια ευρώ (225 δισεκατομμύρια δολάρια). Αν και είναι βέβαιο ότι θα είναι ένα οδυνηρό χτύπημα, ο φόβος στη Γερμανία είναι ότι σύντομα θα ακολουθήσει διαρθρωτική απώλεια ανταγωνιστικότητας.

Οι ενεργοβόρες βιομηχανίες πιθανότατα θα έλκονται σε περιοχές με αξιόπιστους πόρους ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, όπως οι θυελλώδεις ακτές της Γερμανίας ή περιοχές πλούσιες σε ηλιακή ακτινοβολία στη Μεσόγειο, δυνητικά εξουδετερώνοντας βιομηχανικές περιοχές κατά μήκος του Ρήνου και στο νότο της Γερμανίας, σύμφωνα με ανώτερο στέλεχος μεγάλης γερμανικής κατασκευαστής.

Ορισμένα στελέχη της χημικής βιομηχανίας λένε ότι η παραγωγή θα μπορούσε να μεταφερθεί στην Τουρκία όπου υπάρχει πρόσβαση στους αγωγούς του Αζερμπαϊτζάν.

Σχεδόν τα μισά από τα 40,6 εκατομμύρια σπίτια της Γερμανίας θερμαίνονται με φυσικό αέριο. «Το οικονομικό μας σύστημα κινδυνεύει να καταρρεύσει», δήλωσε ο Michael Kretschmer, ο πρωθυπουργός του κρατιδίου της Σαξονίας από τους συντηρητικούς της αντιπολίτευσης. «Αν δεν είμαστε προσεκτικοί, η Γερμανία θα μπορούσε να αποβιομηχανοποιηθεί», είπε στην εφημερίδα Die Zeit, επαναλαμβάνοντας την έκκλησή του να «παγώσει» ο πόλεμος στην Ουκρανία και να αποδεχτεί ουσιαστικά τις στρατιωτικές προόδους του Πούτιν.

Οι περισσότεροι Γερμανοί υποστηρίζουν την Ουκρανία – περίπου οι μισοί λένε ότι η κυβέρνηση πρέπει να συνεχίσει να υποστηρίζει το Κίεβο παρά το αυξανόμενο ενεργειακό κόστος, σύμφωνα με δημοσκόπηση του Policy Matters για την Die Zeit – αλλά επικριτές όπως ο Kretschmer θα μπορούσαν να κερδίσουν έλξη καθώς πέφτουν οι θερμοκρασίες. Αυτό θα ασκούσε ακόμη μεγαλύτερη πίεση στον Σολτς.

Παρά το γεγονός ότι βρισκόταν σε μήνες στην κρίση, η κυβέρνησή του μόλις άρχισε να κοινοποιεί δημόσια έναν στόχο να μειώσει τη ζήτηση έως και 20%. Και σε ένδειξη του επείγοντος, αύξησε πρόσφατα τον ελάχιστο στόχο της για αποθήκευση φυσικού αερίου – τώρα 15 ποσοστιαίες μονάδες υψηλότερα από τα επίπεδα σε ολόκληρη την ΕΕ.

Λίγο μετά την ανάληψη της εξουσίας από την κυβέρνηση του Σολτς τον Δεκέμβριο, δεκάδες νεοεκλεγέντες πολιτικοί στον συνασπισμό του Σοσιαλδημοκρατών, Πρασίνων και Ελεύθερων Δημοκρατών που ήταν υπέρ των επιχειρήσεων θεωρούσαν θεωρία συνωμοσίας τη συζήτηση για τους κινδύνους αερίου της Γερμανίας, αλλά στη συνέχεια είδαν τα γεγονότα: ο χρόνος θα διαρκούσε περίπου 10 ημέρες εάν εμφανιστεί ένα κρυολόγημα. Ήταν η αρχή ενός ριάλιτι. Για δεκαετίες, η ηγεσία της Γερμανίας υπό τον Γκέρχαρντ Σρέντερ και την Άνγκελα Μέρκελ υποστήριξε ότι οι άνετες ενεργειακές σχέσεις με τη Ρωσία ήταν πλεονέκτημα παρά υποχρέωση. Στην περσινή εκστρατεία, ο Σολτς χαρακτήρισε την κριτική των ΗΠΑ για τη γερμανική πολιτική «ψευδή» επειδή δεν έλαβε υπόψη ολόκληρο το ενεργειακό μείγμα. Η σκέψη σε μεγάλο μέρος του πολιτικού φάσματος της χώρας ήταν ότι αν η Ρωσία δεν έκοψε τις προμήθειες κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, δεν θα το έκανε κατά τη διάρκεια μιας σύγκρουσης με την Ουκρανία.

Αλλά με την Ευρώπη να στρέφεται προς τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας και να απομακρύνεται από τα ορυκτά καύσιμα που παρέχει η Ρωσία, οι αξιωματούχοι υποτίμησαν την προθυμία του Πούτιν να εκμεταλλευτεί τη μόχλευση όσο ακόμη την είχε. Έχασαν επίσης μια βασική κόκκινη σημαία. Πριν από τον πόλεμο, μια μονάδα της Gazprom ήλεγχε περίπου το 20% της χωρητικότητας αποθήκευσης φυσικού αερίου της Γερμανίας, είχε σημαντικό μερίδιο σε μια αυστριακή τοποθεσία και είχε δικαιώματα απόκρυψης μεγάλων ποσοτήτων καυσίμων στην Ολλανδία. Ωστόσο, ο κρατικός γίγαντας φυσικού αερίου δεν ανοικοδόμησε τα αποθέματα πριν από τον περασμένο χειμώνα, σημάδι ότι οι προετοιμασίες για την εξόπλιση της ενέργειας είχαν γίνει κάτω από τη μύτη της Ευρώπης.

Πηγή: kontranews.gr

Η Αργεντινή ανακοίνωσε σήμερα ότι κατέληξε σε μια “λογική” συμφωνία για το χρέος της με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, που θα “ανακουφίσει” την τρίτη μεγαλύτερη οικονομία της Λατινικής Αμερικής που αντιμετώπιζε ανυπέρβλητες δυσκολίες εξόφλησης των οφειλών της τα επόμενα τρία χρόνια, εκ των οποίων ένα ποσό 19 δισεκ. δολαρίων που θα πρέπει να εξοφληθεί μέσα στο 2022.

“Θέλω να σας ανακοινώσω πως η κυβέρνηση της Αργεντινής κατέληξε σε συμφωνία με το ΔΝΤ”, δήλωσε σε σύντομο διάγγελμά του ο κεντροαριστερός πρόεδρος Αλμπέρτο Φερνάντες.

Τι προβλέπει η συμφωνία

Η συμφωνία “προβλέπει τη διατήρηση της οικονομικής ανάκαμψης που έχει ήδη αρχίσει”, είπε, καθώς η οικονομική μεγέθυνση στη χώρα έφθασε το 11,3% για τους έντεκα πρώτους μήνες του 2021, έπειτα από τρία χρόνια ύφεσης, που οφείλεται εν μέρει στις σοβαρές συνέπειες της υγειονομικής κρίσης που συνδέεται με την Covid-19.

“Έχουμε ένα χρέος που δεν μπορεί να εξοφληθεί και που θα μας άφηνε χωρίς παρόν ούτε μέλλον και έχουμε τώρα μια λογική συμφωνία που θα μας επιτρέψει να αναπτυχθούμε και να τηρήσουμε τις υποχρεώσεις μας χάρη στην ανάπτυξή μας”, πρόσθεσε ο Φερνάντες.

Το εμπόδιο του δημόσιου ελλείματος

Η κυβέρνηση, που βρίσκεται στην εξουσία από τα τέλη του 2019, είναι από τότε σε συνομιλίες με το ΔΝΤ, και πιο εντατικά τις τελευταίες εβδομάδες, για την αναδιαπραγμάτευση μιας οφειλής ύψους 44 δισ. δολαρίων που σύναψε το 2018 η προηγούμενη κεντροδεξιά κυβέρνηση του Μαουρίσιο Μάκρι.

Αν δεν κατέληγε σε συμφωνία με το ΔΝΤ, η Αργεντινή θα έπρεπε να καταβάλει τα τρία επόμενα χρόνια, σε κεφάλαιο και τόκους, περισσότερα από 19 δισ. δολάρια το 2022, περίπου τόσα το 2023 και περίπου τέσσερα δισεκ. δολάρια το 2024.

 υπουργός Οικονομίας Μάρτιν Γκουσμάν έδωσε μερικές λεπτομέρειες της επιτευχθείσας συμφωνίας, ιδιαίτερα για τη “δημοσιονομική πορεία”, τη σταδιακή μείωση του δημοσιονομικού ελλείμματος — σήμερα στο 3% του ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος (ΑΕΠ)– που αποτελούσε το κύριο εμπόδιο των διαπραγματεύσεων τις τελευταίες εβδομάδες.

Η νοτιοαμερικανική χώρα και το ΔΝΤ συμφώνησαν για μια σταδιακή μείωση του ελλείμματος στο 2,5% του ΑΕΠ το 2022, στο 1,9% το 2023, στο 0,9% το 2024.

Δεν εμποδίζει την οικονομική ανάκαμψη

Ο σκοπός αυτός επιτρέπει μια δημοσιονομική πολιτική “που δεν εμποδίζει την οικονομική ανάκαμψη” και μια εξέλιξη των δημοσίων δαπανών “χωρίς δομική προσαρμογή”, υποστήριξε ο Γκουσμάν.

“Είναι η καλύτερη συμφωνία στην οποία θα μπορούσαμε να καταλήξουμε”, εκτίμησε ο υπουργός.

Καθ΄όλη τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων, η Αργεντινή είχε ζητήσει “χρόνο” προκειμένου να τιμήσει της υποχρεώσεις της και αυτές να μην πλήξουν την οικονομική ανάκαμψη.

Ο Μάρτιν Γκουσμάν είπε επίσης ότι δεν θα υπάρξει αλλαγή στο καθεστώς ελέγχου των αλλαγών που ισχύουν από το 2019.

Η συμφωνία πρέπει να περάσει από τη Βουλή

“Οι διαπραγματεύσεις ήταν πραγματικά δύσκολες”, είπε ο υπουργός που ήταν στην πρώτη γραμμή των συνομιλιών εδώ και δύο χρόνια. “Υπήρξε μια πολύ ισχυρή πολιτική και τεχνική εργασία”, είπε, κάνοντας λόγο για μια τελική συμφωνία που “επιτεύχθηκε (σήμερα) την αυγή”.

Η συμφωνία με το ΔΝΤ θα πρέπει να ενσωματωθεί σε ένα πολυετές πρόγραμμα της κυβέρνησης, που θα πρέπει να εγκριθεί από τη Βουλή, όπου ο κεντροαριστερός κυβερνών συνασπισμός δεν έχει πλειοψηφία, αν και αποτελεί τη μεγαλύτερη κοινοβουλευτική ομάδα.

Εξάλλου, σύμφωνα με τον υπουργό, τεχνικά κλιμάκια της Αργεντινής και του ΔΝΤ θα πρέπει “ακόμη να εργαστούν για τα πρωτόκολλα συμφωνίας και αυτό θα πάρει μερικές εβδομάδες”. “Το χρονοδιάγραμμα των μελλοντικών πληρωμών θα καθοριστεί από τα (επερχόμενα) μνημόνια”.

Η ανακοίνωση της συμφωνίας με το ΔΝΤ γίνεται ακριβώς την ημέρα που η Αργεντινή θα έπρεπε να καταβάλει την πρώτη εξόφληση ύψους 700 εκατομμυρίων δολαρίων πριν από 370 εκατ. την ερχόμενη Τρίτη. Ο υπουργός επιβεβαίωσε πως η σημερινή πληρωμή “θα καταβληθεί”.

Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ

Με ένα βίντεο προειδοποιεί το ΜέΡΑ25 «όσους σοκαρίστηκαν με τα στοιχεία του ΔΝΤ για ύφεση 10%» ότι προβλέπει να έρχεται το τσουνάμι του 5ου μνημονίου.

Στο βίντεο ο επικεφαλής του ΜέΡΑ25, Γιάνης Βαρουφάκης εμφανίζεται στις 17 Μαρτίου να δηλώνει:
«Ξέρετε ποιο θα είναι το ΑΕΠ μας; Με αυτά τα δεδομένα; Μείον 10%».

Αμέσως μετά εμφανίζεται ο υπουργός Οικονομικών Γιάννης Σταϊκούρας να δηλώνει στις 18 Μαρτίου, δηλαδή μία ημέρα μετά, να δηλώνει: «Σας προϊδεάζω ότι σύμφωνα με τις εκτιμήσεις, η οικονομία θα κυμανθεί οριακά στο μηδέν».

Ακολουθούν δηλώσεις των δυο σε μεταγενέστερες ημερομηνίες με τον Γιάνη Βαρουφάκη να επιμένει στο μείον 10% και μάλιστα να σημειώνει ότι αυτό είναι το αισιόδοξο σενάριο και τον Χρήστο Σταϊκούρα να κάνει στις 26 Μαρτίου λόγο για μείωση 5% και «σε ένα ακραίο σενάριο το 9%» αλλά για την… Ευρώπη. Στις 5 Απριλίου, ο υπουργός Οικονομικών δηλώνει ότι κανείς δεν μπορεί να κάνει ασφαλής προβλέψεις και στις 13 Απριλίου επαναλαμβάνει ότι δεν μπορεί να γίνει ασφαλής εκτίμηση.

Τελικά το ΔΝΤ ανακοίνωσε σήμερα τις προβλέψεις του για το 2020. Αυτές για την Ελλάδα προβλέπουν ύφεση στο 10% - την μεγαλύτερη στην ευρωζώνη - και ανεργία 22,3%. 

Κάποιοι έπεσαν από τα σύννεφα με την έκθεση του ΔΝΤ που μιλάει για Ύφεση -10%.
Τους προειδοποιούμε πως βλέπουμε να έρχεται το τσουνάμι του 5ου μνημονίου.




πηγή tvxs.gr

Ύφεση 10% και έκρηξη της ανεργίας στο 22,3% του εργατικού δυναμικού προβλέπει το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο για την Ελλάδα το 2020. Πρόκειται για την χειρότερη επίδοση στο σύνολο της ευρωζώνης.

Στην έκθεση World Economic Outlook, η οποία δόθηκε σήμερα στη δημοσιότητα, προβλέπεται επιστροφή σε τροχιά ανάκαμψης με επέκταση 5,1% το 2021 ενώ οι επιπτώσεις στην αγορά εργασίας φαίνεται ότι δεν ανατραπούν καθώς το ΔΝΤ εκτιμά ότι η ανεργία στην Ελλάδα για το 2021 θα είναι 19%. Σημαντική επιδείνωση προβλέπεται και στο έλλειμμα του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών με άνοιγμα της ψαλίδας από το 2,1% στο 6,5% του ΑΕΠ το 2020 πριν περιοριστεί στο 3,4% το 2021.

Στην ευρωζώνη, το ΔΝΤ προβλέπει ύφεση 7,5% φέτος (επέκταση 4,7% το 2021) με την Ελλάδα να αγγίζει το -10%, την Ιταλία στο -9,1%, την Ισπανία στο -8%, τη Γαλλία στο -7,2% και τη Γερμανία στο -7%. Η ύφεση στην παγκόσμια οικονομία προβλέπεται στο 3% με την αναθεώρηση να ξεπερνά τις 6 ποσοστιαίες μονάδες σε σχέση με τις προβλέψεις πριν ο κόσμος αρχίσει να δοκιμάζεται από την πανδημία.

Το ΔΝΤ συγκρίνει ευθέως το μέγεθος της παρούσας κρίσης με αυτή της Μεγάλης Ύφεσης του 1930 αναδεικνύοντας τις μεγάλες αβεβαιότητες στη διατύπωση προβλέψεων. Όπως σημείωνει άλλωστε η προβλεπόμενη ανάκαμψη της παγκόσμιας οικονομίας με 5,8% στο βασικό σενάριο το 2021 εξαρτάται καθοριστικά από το ρυθμό με τον οποίο θα περιορίζεται το δεύτερο εξάμηνο του 2020 η πανδημία, επιτρέποντας τη σταδιακή άρση των περιοριστικών μέτρων και την επάνοδο της καταναλωτικής και επενδυτικής εμπιστοσύνης.

Το ΔΝΤ στην έκθεσή του για τις Παγκόσμιες Οικονομικές Προοπτικές, εξηγώντας γιατί αυτή η κρίση διαφέρει από τις προηγούμενες, αναφέρει: 

• Πρώτον το σοκ είναι τεράστιο. Η απώλεια του ΑΕΠ που σχετίζεται με αυτήν την έκτακτη υγειονομική κατάσταση και τα μέτρα περιορισμού της, υπερακοντίζουν τις απώλειες που προκάλεσε η παγκόσμια χρηματοοιονομική κρίση.
• Δεύτερον, όπως σε μια πολεμική ή πολιτική κρίση, υπάρχει συνεχιζόμενη σοβαρή αβεβαιότητα ως προς τη διάρκεια και την ένταση του σοκ.
• Τρίτον, υπό τις τρέχουσες συνθήκες, ο ρόλος της οικονομικής πολιτικής είναι πολύ διαφορετικός. Σε κανονικές κρίσεις, οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής προσπαθούν να ενθαρρύνουν την οικονομική δραστηριότητα τονώνοντας τη συνολική ζήτηση όσο το δυνατόν συντομότερα. Αυτή τη φορά όμως, η κρίση είναι σε μεγάλο βαθμό αποτέλεσμα της ανάγκης για μέτρα περιορισμού. Αυτό καθιστά πιο δύσκολη την τόνωση της δραστηριότητας ή και ανεπιθύμητη για τους τομείς που επηρεάζονται περισσότερο.

Σύμφωνα με το ΔΝΤ, είναι πολύ πιθανό φέτος η παγκόσμια οικονομία να βιώσει την χειρότερη ύφεση από την περίοδο της Μεγάλης Ύφεσης, ξεπερνώντας αυτήν που βίωσε κατά την περίοδο της παγκόσμιας χρηματοπιστωτικής κρίσης πριν από μια δεκαετία.

Το βασικό σενάριο

Το βασικό σενάριο του ΔΝΤ προβλέπει πως το 2020 θα καταγραφεί παγκόσμια ύφεση 3%, πολύ χειρότερη από αυτήν που κατεγράφη κατά την παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση του 2008. Πρόκειται για πρόβλεψη χειρότερη κατά περισσότερο από 6 ποσοστιαίες μονάδες σε σχέση με τις προηγούμενες εκτιμήσεις των Παγκόσμιων Οικονομικών Προβλέψεων (Οκτωβρίου 2019 και Ιανουαρίου 2020).

Η ανάπτυξη στην ομάδα των αναπτυγμένων χωρών - όπου αρκετές οικονομίες βιώνουν εκτεταμένα κρούσματα και εφαρμόζουν μέτρα περιορισμού - προβλέπεται στο -6,1% το 2020. Οι περισσότερες οικονομίες της ομάδας αυτής προβλέπεται να συρρικνωθούν φέτος, περιλαμβανομένων των ΗΠΑ (-5,9%), της Ιαπωνίας (-5,2%), του Ηνωμένου Βασιλείου (-6,5%), της Γερμανίας (-7%), της Γαλλίας (-7,2%), της Ιταλίας (-9,1%) και της Ισπανίας (-8%). Στις αναδυόμενες και αναπτυσσόμενες οικονομίες, προβλέπεται συρρίκνωση 1% το 2020, ενώ εξαιρουμένης της Κίνας ο ρυθμός ανάπτυξης της ομάδας αυτής αναμένεται να είναι -2,2%.

Αβέβαιη ανάκαμψη το 2021

Η παγκόσμια ανάπτυξη αναμένεται να ανακάμψει στο 5,8% το 2021, πολύ υψηλότερα της τάσης, αντανακλώντας την ομαλοποίηση της οικονομικής δραστηριότητας από πολύ χαμηλά επίπεδα. Ουσιαστικά, δηλαδή, προβλέπει μια ανάκαμψη τύπου “V”. Η ομάδα των αναπτυγμένων οικονομιών προβλέπεται να αναπτυχθεί με ρυθμό 4,5%, ενώ η ανάπτυξη στην ομάδα των αναδυόμενων αγορών και των αναπτυσσόμενων οικονομιών προβλέπεται στο 6,6%. Συγκριτικά, το 2010 η παγκόσμια ανάπτυξη ανέκαμψε στο 5,4% από -0,1% το 2009.

Η ανάκαμψη του 2021 θα εξαρτηθεί από την αποκλιμάκωση της πανδημίας κατά το β’ εξάμηνο του 2020, τονίζει το ΔΝΤ στην έκθεσή του, κάτι που θα επιτρέψει τη σταδιακή χαλάρωση των περιοριστικών μέτρων και την αποκατάσταση της καταναλωτικής και επενδυτικής εμπιστοσύνης. Όπως σημειώνει το Ταμείο, έχουν ήδη ληφθεί σημαντικές ενέργειες οικονομικής πολιτικής σε όλον τον κόσμο, που επικεντρώνονται στη διευκόλυνση των απαιτήσεων για τη δημόσια υγεία, περιορίζοντας ταυτόχρονα την ενίσχυση της οικονομικής δραστηριότητας και του χρηματοπιστωτκού συστήματος. Η προβλεπόμενη ανάκαμψη υποθέτει πως αυτές οι ενέργειες πολιτικής θα είναι αποτελεσματικές στην αποτροπή εκτεταμένων χρεοκοπιών επιχειρήσεων, εκτεταμένης απώλειας θέσεων εργασίας και συστημικών χρηματοπιστωτικών πιέσεων.

Οι υποθέσεις του βασικού σεναρίου

Το ΔΝΤ, στο βασικό του σενάριο, χρησιμοποιεί τις εξής υποθέσεις:

• Πανδημία: Θα εξασθενίσει στο β’ εξάμηνο του 2020, δίνοντας τη δυνατότητα για μια σταδιακή άρση των μέτρων περιορισμού
• Διάρκεια shutdown: Δεδομένου ότι μέχρι το τέλος Μαρτίου του 2020 ο κορωνοϊός είχε εξαπλωθεί στις περισσότερες χώρες, οι προβλέψεις για την παγκόσμια ανάπτυξη υποθέτουν πως όλες οι χώρες βιώνουν διαταράξεις στην οικονομική τους δραστηριότητα. Οι διαταράξεις θεωρείται πως συγκεντρώνονται κυρίως το β’ τρίμηνο του 2020 για όλες σχεδόν τις χώρες, εκτός της Κίνας (που επηρεάστηκε περισσότερο το α’ τρίμηνο), με μια σταδιακή ανάκαμψη μετά από αυτό, καθώς θα χρειαστεί κάποιος χρόνος για να ενισχυθεί η παραγωγή μετά το σοκ.
• Χρηματοπιστωτικές συνθήκες: Οι δύσκολες χρηματοπιστωτικές συνθήκες για τις αναπτυγμένες και αναδυόμενες οικονομίες αναμένεται να διατηρηθούν κατά το πρώτο εξάμηνο του έτους και να χαλαρώσουν το β’ εξάμηνο, εάν υπάρξει σταδιακή ομαλοποίηση της οικονομικής δραστηριότητας.
• Τιμές εμπορευμάτων: Με βάση την τιμολόγηση στην αγορά των futures στο τέλος Μαρτίου 2020, η μέση τιμή spot του πετρελαίου εκτιμάται στα 35,60 δολάρια το βαρέλι φέτος και στα 37,9 δολάρια το 2021.

Ενδεχόμενο χειρότερο σενάριο

Το ΔΝΤ προειδοποιεί πως ακόμα και μετά τη σοβαρή υποβάθμιση της παγκόσμιας ανάπτυξης, τα ρίσκα για τις προοπτικές παραμένουν πτωτικά. Η πανδημία θα μπορούσε να αποδειχθεί πιο επίμονη από τις υποθέσεις που περιλαμβάνονται στο βασικό σενάριο, ενώ οι επιπτώσεις της υγειονομικής κρίσης στην οικονομική δραστηριότητα και τις χρηματαγορές θα μπορούσαν να αποδειχθούν πολύ ισχυρότερες και μεγαλύτερης διάρκειας, δοκιμάζοντας τα όρια των κεντρικών τραπεζών στην προστασία των χρηματοπιστωτικών συστημάτων και αυξάνοντας περισσότερο το δημοσιονομικό βάρος του σοκ. Φυσικά, γράφει το ΔΝΤ, εάν βρεθεί νωρίτερα του αναμενόμενου κάποια θεραπεία ή ένα εμβόλιο, τότε τα μέτρα κοινωνικής αποστασιοποίησης μπορούν να αρθούν και η ανάκαμψη μπορεί να έρθει πιο γρήγορα από το αναμενόμενο.

Στις αρχές Απριλίου του 2020 η πορεία της πανδημίας του Covid-19 παραμένει αβέβαιη. Οι ισχυρές προσπάθειες περιορισμού που εφαρμόζονται για να επιβραδυνθεί η εξάπλωση του ιού μπορεί να χρειαστεί να παραμείνουν σε ισχύ και μετά το πρώτο εξάμηνο του έτους, εάν η πανδημία αποδειχθεί να είναι πιο επίμονη από αυτήν που προβλέπεται στο βασικό σενάριο των Παγκόσμιων Οικονομικών Προβλέψεων.

Όταν αρθούν οι προσπάθειες περιορισμού και ο κόσμος αρχίσει να κινείται πιο ελεύθερα, ο ιός θα μπορούσε και πάλι να εξαπλωθεί ταχύτατα από τοπικά clusters. Επιπλέον, περιοχές που μειώνουν επιτυχώς την εξάπλωση εντός της κοινότητάς τους, θα μπορούσαν να είναι ευάλωτες σε νέες «εισερχόμενες» μολύνσεις. Σε τέτοιες περιπτώσεις, τα μέτρα δημόσιας υγείας θα πρέπει και πάλι να ενισχυθούν, οδηγώντας σε πιο μακροχρόνια κάμψη από αυτήν που προβλέπεται στο βασικό σενάριο. Και ενώ η ασθένεια επικεντρώνεται περισσότερο στις αναπτυγμένες οικονομίες, η εμφάνιση νέων κρουσμάτων σε μεγάλες αναδυόμενες αγορές ή αναπτυσσόμενες οικονομίες θα μπορούσε να εμποδίσει περαιτέρω την όποια ανάπτυξη, ενώ η φύση της επιδημίας θα μπορούσε να υποδηλώσει μεγαλύτερης διάρκειας διαταράξεις στα ταξίδια.

Η ανάκαμψη της παγκόσμιας οικονομίας θα μπορούσε να είναι πιο αδύναμη του αναμενόμενου μετά την επιβράδυνση της εξάπλωσης του ιού για διάφορους άλλους λόγους, όπως η αβεβαιότητα που αισθάνεται ο κόσμος για την μετάδοση, η αποτυχία βελτίωσης της εμπιστοσύνης, οι διαρθρωτικές μεταβολές στη συμπεριφορά επιχειρήσεων και νοικοκυριών, που θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε περισσότερες και μεγαλύτερης διάρκειας διαταράξεις στην αλυσίδα προμηθειών και σε αδυναμία της συνολικής ζήτησης.



πηγή ://tvxs.gr/

Η Ελλάδα επιδιώκει να συνάψει συμφωνία αυτό το Σαββατοκύριακο για να αποπληρώσει πρόωρα περίπου τα μισά δάνεια που έλαβε από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, σε μία προσπάθεια να μειώσει το χρέος της, δήλωσε ανώτερος αξιωματούχος χθες το βράδυ, σύμφωνα με το Reuters.

«Η αποπληρωμή στο ΔΝΤ θα συμφωνηθεί αυτό το Σαββατοκύριακο», δήλωσε ο αξιωματούχος στο Reuters, υπό το καθεστώς της ανωνυμίας, στο περιθώριο της εαρινής Συνόδου του ΔΝΤ και της Παγκόσμιας Τράπεζας στην Ουάσιγκτον. Πρόσθεσε επίσης, ότι η Γερμανία και η Ολλανδία φέρουν αντιρρήσεις για αυτή την κίνηση, καθώς ανησυχούν ότι το ΔΝΤ θα επιθυμεί να αποχωρήσει από τις τακτικές αξιολογήσεις για τις ελληνικές μεταρρυθμίσεις, εντούτοις δεν θα εκτροχιάσουν τη διαδικασία. «Λαμβάνουν διαβεβαιώσεις ότι το ΔΝΤ θα παραμείνει στην αξιολόγηση, επομένως θα άρουν τις αντιρρήσεις τους. Η Ελλάδα θα αποπληρώσει περίπου 4-5 δισεκ. ευρώ», υπογράμμισε ο αξιωματούχος. Ο ESM, στον οποίο σύμφωνα με τους κανονισμούς θα έπρεπε να δοθεί ανάλογο ποσό, είναι πιθανό ότι θα παραιτηθεί από αυτό το δικαίωμα, ικανοποιημένος από τη βελτίωση της βιωσιμότητας του ελληνικού χρέους, δήλωσε την περασμένη βδομάδα ο επικεφαλής του, Κλάους Ρέγκλινγκ.

Το Reuters μετέδωσε στις 3 Απριλίου ότι η Ελλάδα εξετάζει νέα έξοδο στις αγορές στα τέλη Ιουνίου για να ενισχύσει την αποπληρωμή του χρέους. Επισημαίνεται ότι η Ελλάδα πρέπει να αποπληρώσει περί τα 9,3 δισεκ. ευρώ στο ΔΝΤ μέχρι το 2024, με επιτόκιο 5%, ενώ το ανάλογο επιτόκιο για τα δάνεια από τα κράτη μέλη της ευρωζώνης μέσω του ESM είναι 0,9%. Η Αθήνα έχει κεφαλαιακό απόθεμα ύψους 27 δισεκ. ευρώ από την έξοδό της στις αγορές και δάνεια που δεν χρησιμοποιήθηκαν. Αυτό το κεφάλαιο είναι επαρκές για τις χρηματοδοτικές της ανάγκες μέχρι το 2021 χωρίς να χρειάζεται να ξαναβγεί στις αγορές έως τότε.

Economist: Μικρότερο το έλλειμμα του εμπορικού ισοζυγίου της Ελλάδας

Η Ελλάδα σημείωσε έλλειμμα εμπορικού ισοζυγίου 1,7 δισεκ. ευρώ για τον μήνα Φεβρουάριο, περί τα 61 εκατομμύρια ευρώ λιγότερο (3,6%) από το προηγούμενο έτος, γράφει ο Economist.

Οι εξαγωγές αυξήθηκαν κατά 9,3%, ξεπερνώντας την αύξηση 4% της αξίας των εισαγωγών κατά την ίδια περίοδο. Οι εξαγωγές προς χώρες εκτός Ε.Ε. αυξήθηκαν κατά 16,4% ετησίως, έναντι 3,5% για πωλήσεις σε άλλα μέλη της Ένωσης.

Έπειτα από δύο δύσκολους μήνες, οι ελληνικές εξαγωγές επέστρεψαν σε άνοδο τον Φεβρουάριο, παρά τις σαφείς ενδείξεις αποδυνάμωσης της περιφερειακής αλλά και της παγκόσμιας οικονομίας. Τον Δεκέμβριο και τον Ιανουάριο οι ελληνικές εξαγωγές είχαν υποχωρήσει, σε ετήσια βάση, κατά 2,2% και 1,2% αντίστοιχα. Αυτό υποδηλώνει ότι η ασθενέστερη εξωτερική ζήτηση είχε επιπτώσεις στον εξαγωγικό τομέα της χώρας. Το προηγούμενο διάστημα, οι ελληνικές εξαγωγές παρουσίαζαν ισχυρή πορεία, σημειώνοντας ανάπτυξη κατά μέσο όρο 17,4% ετησίως, κατά τους 12 μήνες έως τον Νοέμβριο του 2018 (η υψηλή βάση που προκάλεσε η έντονη ανάπτυξη του περασμένου έτους καθιστά την απόδοση του Φεβρουαρίου ακόμη πιο εντυπωσιακή). Οι ισχυρές εξαγωγικές επιδόσεις κατά το μεγαλύτερο μέρος του 2018 καθορίστηκαν από τη σταθερή ζήτηση από την ΕΕ και από χώρες εκτός ΕΕ. Μαζί με το Ηνωμένο Βασίλειο και την Ιρλανδία, η Ελλάδα είναι μεταξύ των χωρών της ΕΕ που είναι λιγότερο ενσωματωμένες στις ευρωπαϊκές περιφερειακές αλυσίδες αξίας ως μερίδιο του συνολικού εμπορίου, με το μεγαλύτερο μερίδιο του εξωτερικού εμπορίου να διεξάγεται με οικονομίες εκτός της Ένωσης.

Η αύξηση των εισαγωγών κατά 4% που σημειώθηκε τον Φεβρουάριο ήταν ίδια με τον Ιανουάριο, η οποία με τη σειρά της είχε ενισχυθεί σημαντικά έναντι του 0,6% τον Δεκέμβριο. Κατά τους προηγούμενους έξι μήνες, η αξία των εισαγωγών αυξήθηκε κατά μέσο όρο κατά 19,9% ετησίως.

Οι εισαγωγές είναι πολύ μεγαλύτερες από τις εξαγωγές σε απόλυτες τιμές και παρά το ελαφρώς μειωμένο εμπορικό έλλειμμα τον Φεβρουάριο, η υποκείμενη τάση είναι αύξηση του εξωτερικού ελλείμματος.

Αναμένουμε χαμηλότερες παγκόσμιες τιμές ενέργειας από τα τέλη του 2018 που αναμένεται να επιβραδύνουν την αύξηση των τιμών των εισαγωγών, γεγονός που θα συμβάλει στη συγκράτηση του κόστους των εισαγωγών το 2019. Παρόλο που η δυναμική ανάπτυξης επιβραδύνθηκε στη ζώνη του ευρώ, η σχετικά υψηλή έκθεση της Ελλάδας σε άλλες αγορές αναμένεται να βοηθήσει τις εξαγωγές, αναφέρει ο Economist.

Εργατικά συνδικάτα και κοινωνικές οργανώσεις έκαναν πορεία και έκλεισαν δρόμους στο κέντρο του Μπουένος Άιρες την Τετάρτη, καθώς εντείνονται οι κινητοποιήσεις εναντίον των μέτρων λιτότητας που προωθεί η κυβέρνηση του προέδρου Μαουρίσιο Μάκρι στο πλαίσιο της συμφωνίας της Αργεντινής με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, με στόχο να μειωθεί το κρατικό χρέος της τρίτης μεγαλύτερης οικονομίας της Λατινικής Αμερικής.

Οι διαδηλωτές εξέφρασαν την οργή τους για τα μέτρα λιτότητας που προωθούνται, ειδικά διότι πλήττονται υπηρεσίες προς τους πολίτες με τα χαμηλότερα εισοδήματα, την ώρα που ο πληθωρισμός έχει φθάσει το 31% και συνεχίζει να ανεβαίνει.

Αψηφώντας τις διαδηλώσεις, ο πρόεδρος Μάκρι επιμένει ότι η κυβέρνησή του θα συνεχίσει να εφαρμόζει τα μέτρα, που χαρακτηρίζει απαραίτητα για την ανάκτηση της εμπιστοσύνης των επενδυτών και τη μείωση των δημοσίων δαπανών.

Η προοπτική της οικονομίας της Αργεντινής μοιάζει όλο και πιο σκοτεινή, τόσο για τους λεγόμενους ορθόδοξους οικονομολόγους, όσο και αριστερούς οικονομολόγους. Οι σχεδιαζόμενες περικοπές σε δημόσιες υπηρεσίες, που θα αναγκάσουν μεγάλο μέρος των πολιτών να πληρώνει περισσότερα για τις μετακινήσεις ή ακόμη για την ηλεκτροδότηση, αναμένεται πως θα συνεχίσουν να ασκούν ανοδική πίεση στον δείκτη τιμών καταναλωτή για το υπόλοιπο του 2018.

«Η καθημερινή αβεβαιότητα γίνεται όλο και χειρότερη», είπε η Γκαμπριέλα, 49 ετών, μητέρα πέντε παιδιών, που πήρε μέρος στη διαδήλωση.

Οικονομολόγοι προβλέπουν ότι η χρονιά θα κλείσει με τον πληθωρισμό στο 40%. Εκείνα που πλήττονται περισσότερο είναι τα νοικοκυριά με τα χαμηλότερα εισοδήματα, που ξοδεύουν το μεγαλύτερο μέρος των διαθεσίμων τους για τρόφιμα.

«Οι φτωχότεροι πολίτες της χώρας βρίσκονται στα πρόθυρα της πείνας», τόνισε ο Ντανιέλ Μενέντες, εκπρόσωπος της Barrios de Pie, μιας από τις οργανώσεις που κάλεσαν στη διαδήλωση.

Τα μέτρα με στόχο την τιθάσευση του πληθωρισμού, όπως η αύξηση του βασικού επιτοκίου της κεντρικής τράπεζας στο 60%, ωθούν την οικονομία βαθύτερα στην ύφεση, στραγγαλίζοντας τις χορηγήσεις πιστώσεων. Το να υπάρξει πακέτο τόνωσης της οικονομίας θα ερχόταν σε πλήρη αντίθεση με την υπόσχεση του Μάκρι να φέρει το πρωτογενές δημοσιονομικό έλλειμμα στο μηδέν το 2019. Ο προηγούμενος στόχος για το έλλειμμα το 2019 ήταν 1,3% του ΑΕΠ.

Ο υπουργός Οικονομίας και Οικονομικών Νικολάς Ντουχόβνε έκρινε νωρίτερα αυτόν τον μήνα ότι ήταν η αδυναμία της «δημοσιονομικής πτέρυγας» της Αργεντινής αυτή που προκάλεσε την ελεύθερη πτώση του πέσο τον Αύγουστο. Το νόμισμα της χώρας απώλεσε το 26% της αξίας του τον περασμένο μήνα και πλέον πάνω από τη μισή αξία του εντός του 2018.

Την Τρίτη, το πέσο υπέστη πτώση 1,4%, φθάνοντας σε μια ισοτιμία 38,5 προς ένα έναντι του αμερικανικού δολαρίου.

Η κυβέρνηση του Μάκρι, που υπέγραψε μια συμφωνία δανεισμού ύψους 50 δισεκατομμυρίων δολαρίων με το ΔΝΤ τον Ιούνιο, δεσμεύθηκε όταν βρέθηκε αντιμέτωπη με την επίθεση στο πέσο ότι θα προχωρήσει σε ακόμη πιο μεγάλες περικοπές δαπανών, προκειμένου να εξασφαλίσει την εσπευσμένη εκταμίευση δόσεων.

Οι νέοι στόχοι για τις δημοσιονομικές δαπάνες τελούν υπό διαπραγμάτευση ανάμεσα σε στελέχη της κυβέρνησης και μια αποστολή του ΔΝΤ που βρίσκεται στο Μπουένος Άιρες, ανέφερε ο θεσμός της Ουάσινγκτον σε ανακοίνωση που δημοσιοποίησε την Τετάρτη. «Ο κοινός μας στόχος είναι να υπάρξει ταχεία ολοκλήρωση αυτών των συνομιλιών ώστε να παρουσιαστεί μια πρόταση στο εκτελεστικό συμβούλιο του ΔΝΤ», ανέφερε η ανακοίνωση.

Οι νέοι στόχοι θα συμπεριληφθούν στο υπό κατάρτιση σχέδιο του κρατικού προϋπολογισμού του 2019 που ο Μάκρι αναμένεται να στείλει στο Κογκρέσο μέσα στις προσεχείς ημέρες.

Καθώς οι επενδυτές αξιώνουν η κυβέρνηση να τηρήσει το πρόγραμμα περικοπών των δημοσίων δαπανών που έχει εξαγγείλει, οικονομολόγοι προειδοποιούν ότι τα σκληρά μέτρα που περιλαμβάνει η συνταγή του ΔΝΤ για το Μπουένος Άιρες ίσως αποδειχθούν πολύ πιο επώδυνα από ό,τι η ύφεση και ο πληθωρισμός που ήδη δοκίμαζαν την Αργεντινή.

«Οι χρηματαγορές είναι κλειστές για τη χώρα. Η κυβέρνηση της Αργεντινής αντιδρά αποπειρώμενη μια πολύ πιο δραστική δημοσιονομική προσαρμογή», επισήμανε ο Μαρτίν Γκουσμάν, οικονομολόγος στο Columbia University Business School.

«Η άποψή μου είναι ότι ένα πακέτο τέτοιων μέτρων θα οδηγήσει σε νέα ύφεση το 2019», συμπλήρωσε.






ΑΠΕ

Ο Δημήτρης Στρατούλης, μέλος της Π.Γ. της Λαϊκής Ενότητας, πρώην υπουργός Κοινωνικής ασφάλισης, μιλώντας στην εκδήλωση με θέμα:


«Οι συντάξεις σε καιρούς κρίσης, ποιο είναι το μέλλον τους;», που πραγματοποιήθηκε στις Βρυξέλλες, στο Ευρωπαϊκό κοινοβούλιο, με πρωτοβουλία του ευρωβουλευτή της ΛΑ.Ε., Νίκου Χουντή, καθώς και της ανεξάρτητης ευρωβουλευτή, Σοφία Σακοράφα, και της ευρωβουλευτή, Λίντια Σένρα, από την εναλλακτική Αριστερά της Γαλικίας, ανέφερε τα εξής:

«Θα ήθελα πριν αρχίσω την ομιλία μου να στείλω ένα μήνυμα στην κυρία Λαγκάρντ, την επικεφαλής του ΔΝΤ, σχετικά με αυτό που είπε δημόσια, ότι οι συντάξεις στην Ελλάδα ήταν και είναι υψηλές.

Κυρία Λαγκάρντ λέτε συνειδητά ψέματα και μάλιστα μπροστά σε παγκόσμιο ακροατήριο.

Και λέτε συνειδητά ψέματα, γιατί γνωρίζετε, ότι, μετά τις 26 σφαγιαστικές μειώσεις συντάξεων που επιβάλατε στην χώρα μας μαζί με την ΕΕ και τις μνημονιακές κυβερνήσεις ΝΔ- ΠΑΣΟΚ-ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, το 60% των συνταξιούχων στην Ελλάδα παίρνουν μηνιαίες μικτές συντάξεις από 152 μέχρι 600 ευρώ. Επίσης, ότι μετά τις νέες μειώσεις συντάξεων που προβλέπονται στο ανομολόγητο 4ο μνημόνιο από 1/1/2019 και τη νέα μείωση του αφορολόγητου από 1/1/2020 η μέση καθαρή μηνιαία σύνταξη θα φτάσει τα 480 ευρώ.

Εάν λοιπόν κυρία Λαγκάρντ θεωρείτε αυτές τις συντάξεις υψηλές, τότε ελάτε μετά την θητεία σας στο ΔΝΤ να πάρετε σύνταξη στην χώρα μας.

ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΕΣ – ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΕΣ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΑ ΣΥΣΤΗΜΑΤΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΑΣΦΑΛΙΣΗΣ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

Η ΕΕ και η Ευρωζώνη προωθούν με ιδεολογική εμμονή το νεοφιλελεύθερο μοντέλο εργασίας και το κεφαλαιοποιητικό σύστημα κοινωνικής ασφάλισης.

Μεγάλα θέματα που έχουν προκαλέσει έντονες πολιτικές αντιπαραθέσεις σε ευρωπαϊκό επίπεδο σχετικά με την κοινωνική ασφάλιση είναι τα παρακάτω:

Δημογραφικό – ελαστικές εργασιακές σχέσεις

Η όξυνση του δημογραφικού και η επέκταση των ελαστικώνμορφών εργασίας στην ΕΕ και στην Ευρωζώνη στερούν τα συστήματα κοινωνικής ασφάλισης από σημαντικά έσοδα.

Οι νεοφιλελεύθερες λογικές και τα μνημόνια της λιτότητας, που εφαρμόστηκαν στις χώρες του φτωχού ευρωπαϊκού Νότου, με πρόσχημα την οικονομική κρίση και το δημογραφικό, προωθούν αντεργατικές επιλογές φορτώνοντας τα βάρη στους εργαζόμενους και συνταξιούχους. Συγκεκριμένα αυξάνουν τις ασφαλιστικές εισφορές, μειώνουν το ποσοστό αναπλήρωσης και κατά συνέπεια το ύψος των συντάξεων, αυξάνουν τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης, μειώνουν τη δημόσια χρηματοδότηση και ενισχύουν τα ατομικά κεφαλαιοποιητικά συστήματα κοινωνικής ασφάλισης σε βάρος των δημόσιων αναδιανεμητικών.

Οι δυνάμεις της Αριστεράς είναι αντίθετες μ' αυτές τις πολιτικές και θεωρούν ότι χρειάζεται μια εναλλακτική προοδευτική πολιτική, με μέτρα, όπως:

• Αύξηση του όγκου απασχόλησης με κεντρικό μοχλό την δραστική μείωση του χρόνου εργασίας και πολιτικές απασχόλησης, που θα αυξάνουν την πλήρη και σταθερή εργασία σε βάρος της ελαστικής και θα δημιουργούν πρόσθετη απασχόληση στον κοινωνικό τομέα, την ποιότητα ζωής και το περιβάλλον.
  
  
• Κοινωνική και οικονομική ένταξη των μεταναστών με πλήρη ασφαλιστικά και κοινωνικά δικαιώματα.
  
  
• Δραστικός περιορισμός, με στόχο την κατάργηση, της “μαύρης” - ανασφάλιστης εργασίας.
  
  
• Αντιμετώπιση της υπογεννητικότητας με δημόσιες κοινωνικές πολιτικές ενίσχυσης της οικογένειας και των νέων.
  
  
• Μακροοικονομικές πολιτικές, που να προωθούν αυξημένους ρυθμούς ανάπτυξης, η οποία να δημιουργεί θέσεις εργασίας και να αναδιανέμει εισοδήματα και δικαιώματα υπέρ της μισθωτής εργασίας.
  
  

Κοινωνική Ασφάλιση – Ιδιωτική Ασφάλιση

Στην Ε.Ε δεν υπάρχει ένα ενιαίο σύστημα κοινωνικής ασφάλισης, ούτε σε κάθε χώρα υπάρχει πλέον αμιγές σύστημα, που να στηρίζεται αποκλειστικά είτε στο αναδιανεμητικό είτε στο κεφαλαιοποιητικό σύστημα. Η κεντρική όμως κατεύθυνση είναι η αντικατάσταση των αναδιανεμητικών συστημάτων από ατομικά - κεφαλαιοποιητικά.

Η ΕΕ και η Ευρωζώνη προωθούν πολιτικές ενίσχυσης της ιδιωτικήςασφάλισης σε βάρος της δημόσιας, με αποκορύφωμα το πανευρωπαϊκό ατομικό συνταξιοδοτικό πρόγραμμα ΡΕΡΡ. Αυτό συζητιέται αυτή την περίοδο στο ευρωπαϊκό κοινοβούλιο και αναμένεται να εγκριθεί το 2019. Επιδιώκει να στρέψει τους ασφαλισμένους προς ατομικά ασφαλιστικά συμβόλαια, που θα έχουν ενιαία ισχύ σε όλες τις χώρες της Ε.Ε.

Εμείς, αντιθέτως εκτιμούμε, ότι πρέπει να στηριχθούν τα δημόσια αναδιανεμητικά συστήματα κοινωνικής ασφάλισης, που βασίζονται στην αλληλεγγύη γενεών, εργαζομένων - ανέργων, εργαζομένων – συνταξιούχων. Κι αυτό να γίνει σε βάρος όσων εξατομικεύουν την ασφαλιστική προσδοκία και στηρίζονται αποκλειστικά στους νόμους της καπιταλιστικής αγοράς.

Ως Αριστερά μας ενδιαφέρει να έχουμε εργαζόμενους, που αγωνίζονται για την συλλογική βελτίωση των δικαιωμάτων τους, και όχι άθροισμα ανθρώπων που ωθούνται στο να σκέφτονται περισσότερο την επενδυτική συμπεριφορά των ταμείων τους ή την τύχη των μετοχών εκείνων, που θα τους διασφαλίσουν το ατομικό ασφαλιστικό τους μέλλον. Η εμπειρία, άλλωστε, από χρεοκοπίες μεγάλων ιδιωτικών ασφαλιστικών εταιρειών, που συμπαρέσυραν αντίστοιχα ασφαλιστικά σχήματα, είναι οδυνηρή και διδακτική.

Εμείς θέλουμε τους ασφαλισμένους να λειτουργούν ως ενεργοί πολίτες, που διεκδικούν δημόσιες, συλλογικές και καθολικές κοινωνικές υπηρεσίες και παροχές και όχι ως καταναλωτές των υπηρεσιών ασφάλισης των αγορών.





Χρηματοδότηση Κοινωνικής Ασφάλισης

Ο τρόπος χρηματοδότησης και το ύψος συμμετοχής των συντελεστών της ποικίλει από χώρα σε χώρα της ΕΕ.

Θα πρέπει να αποτελεί κεντρικό ζήτημα, όχι μόνο η κοινωνική αποτελεσματικότητα (αξιοπρεπείς συντάξεις), αλλά και η οικονομική βιωσιμότητα των συστημάτων κοινωνικής ασφάλισης. Αυτή πρέπει να στηρίζεται στην τριμερή χρηματοδότηση, δηλαδή εκτός από τους εργαζόμενους και εργοδότες και από ισχυρή δημόσια χρηματοδότηση.

Κατά τη γνώμη μου, το νεοφιλελεύθερο σύστημα που έχει δημιουργηθεί στη ΕΕ δεν μπορεί να μεταρρυθμιστεί, αλλά πρέπει, κάτω από τον αγώνα των λαών, να ανατραπεί και να διαμορφωθεί ένα νέο πλαίσιο σχέσεων ισότιμης συνεργασίας ανεξάρτητων και κυρίαρχων χωρών και λαών της Ευρώπης.

Παράλληλα, όμως, θεωρώ σημαντική οποιαδήποτε κοινή πανευρωπαϊκή κινηματική και πολιτική πρωτοβουλία, η οποία θέτει υπό δημοκρατική αμφισβήτηση το νεοφιλελεύθερο οικοδόμημα της ΕΕ.

Για τους λόγους αυτούς, όσον αφορά την κοινωνικήασφάλιση, οι Αριστερές δυνάμεις και τα κοινωνικά κινήματα μπορούμε και πρέπει να αναζητήσουμε κοινούς στόχους, που μπορούν να αρθούν πάνω από τις διαφορετικότητες που υπάρχουν από χώρα σε χώρα και να αποτελέσουν το κοινό πεδίο των Ευρωπαϊκών μας διεκδικήσεων. Αυτές αφορούν τον χρόνο συνταξιοδότησης, τον εβδομαδιαίο χρόνο εργασίας, την εγγυημένη κατώτερη σύνταξη, τον αξιοπρεπή κατώτατο μισθό, την ενίσχυση των Δημοσίων συστημάτων ασφάλισης, το κατώτερο και το ανώτατο ποσοστό αναπλήρωσης του μισθού με την σύνταξη, τις προϋποθέσεις ασφαλούς εγγυημένης αποδοτικής αξιοποίησης των αποθεματικών της κοινωνικής ασφάλισης.





Εναλλακτικές προτάσεις για το ελληνικό σύστημα κοινωνικής Ασφάλισης

Η Κοινωνική Ασφάλιση στην Ελλάδα δεν έχει προβλήματα λόγω υψηλών δαπανών της για συντάξεις, όπως ισχυρίζονται ψευδώς η ΕΕ και η Ευρωζώνη.Οι συντάξεις έχουν μειωθεί δραματικά (50-80%) τα χρόνια των μνημονίων της λιτότητας.Αυτά που, επίσης, μειώθηκαν ήταν τα έσοδα της κοινωνικής ασφάλισης, εξαιτίας των πολιτικών συνεχούς λιτότητας και απορρύθμισης των εργασιακών σχέσεων, που οδήγησε σε εκτίναξη της αδήλωτης και ανασφάλιστης εργασίας και λόγω της μεγάλης μείωσης της δημόσιας χρηματοδότησής τους.

Επομένως η κοινωνική ασφάλιση μπορεί να στηριχτεί και να αναβαθμιστεί,μόνον εφόσον καταργηθούν τα μνημόνια της λιτότητας και διασφαλιστούν και αυξηθούν τα έσοδά της, δηλαδή ΕΑΝ:

1. Ανακεφαλαιοποιηθεί, δηλαδή αποκατασταθεί με συμπληρωματικούς δημόσιους πόρους, η διαχρονική λεηλασία των αποθεματικών της, που συντελέστηκε στη χώρα μας μετά το 1950, από τις κυβερνήσεις, τις τράπεζες και την μεγαλοεργοδοσία.
   
   
2. Μειωθεί η ανεργία με την προώθηση ενός αναπτυξιακού σχεδίου παραγωγικής ανασυγκρότησης.
   
   
3. Χτυπηθεί η εισφοροδιαφυγή και η ανασφάλιστη εργασία, ώστε να αποδοθούν στην κοινωνική ασφάλιση οι πόροι που διαφεύγουν.
   
   
4. Αρχίσουν να αυξάνονται οι μισθοί, με την επαναφορά των συλλογικών συμβάσεων εργασίας, που ουσιαστικά έχουν καταργηθεί.
   
   
5. Επαναρρυθμιστούν οι εργασιακές σχέσεις και περιοριστούν δραστικά οι ελαστικές μορφές εργασίας προς όφελος της πλήρους και σταθερής απασχόλησης.
   
   
6. Αυξηθεί η κρατική χρηματοδότησή της κοινωνικής ασφάλισης, σύμφωνα με τις ανάγκες της.
   
   
7. Αξιοποιείται με ασφάλεια και αποδοτικότητα και όχι με ρίσκο η εναπομείνασα κινητή και ακίνητη περιουσία της.
   
   
8. Γίνει βαθειά διαγραφή του δημοσίου χρέους της χώρας, ώστε να υπάρξουν οι αναγκαίοι δημόσιοι πόροι για την χρηματοδότηση της κοινωνικής ασφάλισης, των κοινωνικών πολιτικών και της ανάπτυξης.
   
   

Αυτό που χρειάζεται είναι ένα δημόσιο σύστημα κοινωνικής ασφάλισης, εγγυημένων παροχών, αλληλέγγυο, αναδιανεμητικό και καθολικό.

Η έξοδος της Ελλάδας από την Ευρωζώνη και η επιστροφή στο εθνικό νόμισμα, σε συνδυασμό με ένα προοδευτικό πρόγραμμα ανάπτυξης και παραγωγικού μετασχηματισμού της, μπορούν να δώσουν την αναγκαία οικονομική ρευστότητα για να χρηματοδοτηθεί μια δραστική αύξηση των δημόσιων κοινωνικών και ιδιωτικών επενδύσεων, να μειωθεί η ανεργία, να στηριχτεί οικονομικά η κοινωνική ασφάλιση, να χρηματοδοτηθεί η δημόσια Παιδεία, Κοινωνική Προστασία και Υγεία.

Η αντιμετώπιση του δημογραφικού προβλήματος στη χώρα μας προϋποθέτει ακύρωση της λιτότητας, ανάπτυξη με δημιουργία θέσεων εργασίας και αναδιανομή εισοδημάτων υπέρ των λαϊκών στρωμάτων, ενίσχυση των κοινωνικών πολιτικών και των κοινωνικών δομών στήριξης της οικογενείας, των νέων καθώς και των παιδιών.





Βασικές αρχές οργάνωσης, λειτουργίας και χρηματοδότησης της κοινωνικής ασφάλισης.

Αγωνιζόμαστε για ένα δημόσιο σύστημα Κοινωνικής Ασφάλισης που είναι:

• Ισχυρό και κοινωνικά αποτελεσματικό, έξω από τη λειτουργία της αγοράς, χωρίς να έχει σχέση με ''ασφαλιστικά προϊόντα'', που προωθούν ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρείες.
  
  
• Δημόσιο και υποχρεωτικό. Για εμάς ο χαρακτηρισμός «δημόσιο» δεν βασίζεται μόνο στο τυπικό κριτήριο οργάνωσης και νομικής μορφής, αλλά έχει την έννοια, ότι το κράτος υποχρεούται να μεριμνά για την εκπλήρωση των θεσμοθετημένων υποχρεώσεων και παροχών της κοινωνικής ασφάλισης και κυρίως για τη χορήγηση αξιοπρεπών συντάξεων.
  
  
• Καθολικό, που θα προστατεύει εξ ίσου όλου/ες τους ασφαλισμένους, ανεξάρτητα από το χρόνο που εντάχθηκαν στην ασφάλιση.
  
  
• Αναδιανεμητικό, σε αντιπαράθεση με το κεφαλαιοποιητικό μοντέλο ατομικών κουμπαράδων, που θα αναδεικνύει τα θετικά αποτελέσματα της αλληλεγγύης των γενεών και τα αδιέξοδα της ατομικής κεφαλαιοποίησης.
  
  
• Αλληλέγγυο μεταξύ των γενεών και όλων των εργαζομένων.
  
  

Η ενίσχυση των δημοσίων ελεγκτικών υπηρεσιών, η κωδικοποίηση και απλούστευση της ασφαλιστικής νομοθεσίας, με στόχο να θεσπιστεί Κώδικας Ασφαλιστικού Δικαίου, η έκδοση χρηστικού ασφαλιστικού οδηγού και η προώθηση μιας μεγάλης δημόσιας καμπάνιας ενημέρωσης των εργαζομένων για τα ασφαλιστικά τους δικαιώματα μπορούν να ελαχιστοποιήσουν την ανασφάλιστη εργασία και την εισφοροδιαφυγή.

Ο εγγυητικός ρόλος του Κράτους στην κοινωνική ασφάλιση οφείλει να συνδυάζεται με διαδικασίες ουσιαστικού κοινωνικού ελέγχου, ενεργή ενημέρωση και συμμετοχή εκπροσώπων των ασφαλισμένων στη Διοίκηση των Ασφαλιστικών Ταμείων, στη λήψη των αποφάσεων και στο σχεδιασμό πολιτικών για την κοινωνική ασφάλιση, αλλά και δυνατότητα ουσιαστικών ελέγχων των εκπροσώπων των εργαζομένων μέσα στις επιχειρήσεις.

Η κοινωνική ασφάλιση πρέπει να στηρίζεται οικονομικά, εκτός από τις ασφαλιστικές εισφορές εργαζομένων και εργοδοτών και στην κρατική χρηματοδότηση σε εφαρμογή της 102 Διεθνούς Σύμβασης Εργασίας (άρθρο 71.3), το κράτος πρέπει να συμμετέχει στην κοινωνική ασφάλιση ως:

- νομοθέτης,

- επόπτης της λειτουργίας της,

- συγχρηματοδότης λόγω του υποχρεωτικού χαρακτήρα της,

-και εγγυητής της καταβολής των προβλεπόμενων παροχών της προς τους ασφαλισμένους.





Άμεσες προτεραιότητες μας για την Κοινωνική Ασφάλιση στην Ελλάδα.

• Επαναφορά του δημόσιου – καθολικού - αναδιανεμητικού χαρακτήρα της Κοινωνικής Ασφάλισης, με κατάργηση όλων των νόμων που ψηφίστηκαν στη διάρκεια των μνημονίων λιτότητας που εφαρμόζονται στη χώρα μας από το 2010, με τους οποίους το σύστημα κοινωνικής ασφάλισης μετατράπηκε κατά 70% σε κεφαλαιοποιητικό.
  
  
• Να σταματήσουν οι μειώσεις κύριων - επικουρικών συντάξεων και εφάπαξ παροχών.
  
  
• Σταδιακή αποκατάσταση των μειωμένων κατά 50 %-80% μετά το 2010 συντάξεων, με βάση τους ρυθμούς ανάκαμψης της οικονομίας ξεκινώντας από τους χαμηλοσυνταξιούχους.
  
  

Έχουμε ως πρώτη προτεραιότητα την υπεράσπιση της δημόσιας κοινωνικής ασφάλισης και την απόκρουση της νεοφιλελεύθερης αντιμεταρρρύθμισής της. Στην Ελλάδα απαιτείται μια μεγάλη δημοκρατική - αντιμνημονιακή ανατροπή και ένα προοδευτικό αναπτυξιακό πρόγραμμα ανασυγκρότησης. Μία ανατροπή που μπορεί να έρθει με την ανάπτυξη των εργατικών και λαϊκών αγώνων, την κοινή δράση των αριστερών και των αντιμνημονιακών δυνάμεων για την οποία η ΛΑΪΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ εργάζεται με συνέπεια».

Το γεγονός ότι κατά την προεκλογική εκστρατεία στη Γερμανία η Ελλάδα πέρασε σχεδόν απαρατήρητη, ερμηνεύεται ως ένδειξη ομαλοποίησης των συνθηκών στη χώρα μας. Ωστόσο, δείχνει και κάτι άλλο. Πως κανένα από τα δύο μεγάλα κόμματα εξουσίας, τους Χριστιανοδημοκράτες και τους Σοσιαλιστές δεν ήταν διατεθειμένο να θέσει το ζήτημα της ελάφρυνσης του ελληνικού χρέους.

Η επικρατούσα άποψη στη Γερμανία είναι πως το ελληνικό χρέος επιμηκύνθηκε σε βάθος χρόνου σε τέτοιο βαθμό, ώστε από οικονομικής άποψης είναι απόλυτα βιώσιμο.

Τη θέση αυτή την ασπάζονται πολλοί Ευρωπαίοι, αλλά όχι το ΔΝΤ που θεωρεί πως παρά το ευνοϊκό «προφίλ» του ελληνικού χρέους οι εγγενείς αδυναμίες της ελληνικής οικονομίας και κυρίως οι πιέσεις από το δημογραφικό, θα απαιτήσουν μια ακόμη μεγαλύτερη ελάφρυνση του χρέους μεσοπρόθεσμα.

Δεν είναι τυχαίο πως ακόμη και επικριτές της λιτότητας που επέβαλαν η Γερμανία και η ευρωζώνη στην Ελλάδα, όπως ο καθηγητής του Πανεπιστημίου του Βίρατσμπουργκ και μέλος του συμβουλίου των «Πέντε Σοφών» της γερμανικής κυβέρνησης Πέτερ Μπόφινγκερ, θεωρούν πως το ελληνικό χρέος έχει ήδη καταστεί βιώσιμο.

Σύμφωνα με πρόσφατες δηλώσεις του Μπόφινγκερ, το βουνό του ελληνικού χρέους υφίσταται πλέον περισσότερο στα χαρτιά, καθώς αν και συνεχίζει νομικά να υπάρχει, έχει κατανεμηθεί στα επόμενα 40-50 χρόνια μειώνοντας την ετήσια επιβάρυνση της Ελλάδας για την αποπληρωμή τόκων και χρεολυσίων εντός των ορίων που θεωρούνται βιώσιμα.

Αυτή άλλωστε τη θέση εκπέμπει συχνά πυκνά και ο επικεφαλής του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας Κλάους Ρέγκλινγκ ο όποιος υποστηρίζει πως για την ελάφρυνση του ελληνικού χρέους έχουν γίνει πάρα πολλά και πως η οικονομική ελάφρυνση για την Ελλάδα έχει έρθει εδώ και καιρό.

Παρά τις δεσμεύσεις του Eurogroup του Μάιου του 2016 για το ελληνικό χρέος και τις πιο πρόσφατες αποφάσεις του Eurogroup του Ιουνίου 2017, η νέα γερμανική κυβέρνηση που θα προκύψει από τις εκλογές της 24ης Σεπτεμβρίου δεν αναμένεται να κάνει καμία «γενναία» κίνηση ελάφρυνσης του χρέους, ειδικά εάν σχηματιστεί μια κυβέρνηση Χριστιανοδημοκρατών – Φιλελευθέρων.

Κάτι τέτοιο αργά ή γρήγορα θα θέσει το ΔΝΤ εκτός του ελληνικού προγράμματος, καθώς η μη ελάφρυνση του χρέους θα καταστήσει άκυρη τη συμφωνία για «επί της αρχής» χρηματοδότηση της Ελλάδος με 1,6 δισ. ευρώ από το Ταμείο.

Υπενθυμίζεται πως το ΔΝΤ θεωρεί ότι το ελληνικό χρέος είναι «εξαιρετικά μη βιώσιμο», καθώς εκτιμά πως οι ακαθάριστες ανάγκες χρηματοδότησης της χώρας μας θα υπερβούν το όριο του 15% του ΑΕΠ μέχρι το 2028 και το 20% μέχρι το 2033, φτάνοντας στο 45% έως το 2060.



Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο βασίζει τις αρνητικές αυτές εκτιμήσεις στο γεγονός ότι η ανάπτυξη στην Ελλάδα θα σταθεροποιηθεί στο 1% σε μακροπρόθεσμο ορίζοντα, λόγω κυρίως της γήρανσης του πληθυσμού, αλλά και στο ότι η στρατηγική μείωσης του χρέους της ΕΕ, η οποία βασίζεται στην διατήρηση πολύ υψηλών πρωτογενών πλεονασμάτων εκ μέρους της Ελλάδος ή πολύ ισχυρής ανάπτυξης για μεγάλες περιόδους δεν είναι αξιόπιστη, ακόμα και με πλήρη εφαρμογή των σχεδιαζόμενων πολιτικών.

Το ΔΝΤ επιμένει λοιπόν σε μία στρατηγική η οποία θα βασίζεται σε ρεαλιστικές παραδοχές για πλεονάσματα και ανάπτυξη και η οποία θα καθιστά πραγματικά βιώσιμο το ελληνικό χρέος.

Αν και θεωρείται απίθανο η νέα γερμανική κυβέρνηση να ενδώσει σε αυτές τις πιέσεις, ωστόσο η στάση που θα κρατήσει το Βερολίνο είναι ένα από τα μεγάλα ερωτηματικά των επομένων μηνών.




ΠΗΓΗ: www.cnn.gr / Θανάσης Κουκάκης