ΟΜΙΛΙΑ ΕΚ ΜΕΡΟΥΣ ΤΩΝ ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΖΑΠΑΤΙΣΤΑΣ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΕΝΑΡΞΗ ΤΗΣ ΠΡΩΤΗΣ ΔΙΕΘΝΟΥΣ, ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ, ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΗΣ, ΑΘΛΗΤΙΚΗΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗΣ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗΣ ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΠΟΥ ΑΓΩΝΙΖΟΝΤΑΙ.


8 Μαρτίου 2018. Καρακόλ της περιφέρειας Tzotz Choj.

Καλημέρα αδελφές από το Μεξικό και τον κόσμο.

Καλημέρα συντρόφισσες της εγχώριας και διεθνούς Έκτης

Καλημέρα συντρόφισσες του Εθνικού Ιθαγενικού Κογκρέσου και του Ιθαγενικού Συμβουλίου Διακυβέρνησης

Καλημέρα συντρόφισσες comandantas, βάσεις στήριξης, που είστε στις αυτόνομες αρχές, υπεύθυνες τομέων, πολιτοφύλακες και αντάρτισσες.

Καταρχήν θέλουμε να στείλουμε μια μεγάλη αγκαλιά στην οικογένεια της συντρόφισσας Eloisa Vega Castro, από τη νότια Baja California η οποία συμμετείχε στα δίκτυα υποστήριξης του Ιθαγενικού Συμβουλίου Διακυβέρνησης της, και πέθανε, στις 14 Φεβρουαρίου ενώ συνόδευε την αποστολή του CIG (Ιθαγενικού Συμβουλίου Διακυβέρνησης).

Περιμέναμε μέχρι σήμερα για να χαιρετίσουμε τη μνήμη της Eloisa που η αγκαλιά μας είναι μεγαλύτερη και μπορεί να φτάσει μακριά, ως την άλλη άκρη του Μεξικού.

Και είναι μεγάλη αυτή η αγκαλιά και αυτός ο χαιρετισμός γιατί είναι από όλες τις γυναίκες και όλους τους άντρες ζαπατίστας, σήμερα 8 Μαρτίου, γι’ αυτή τη γυναίκα που αγωνίστηκε και σήμερα μας λείπει: την Eloisa Vega Castro. Τα συλλυπητήρια μας στην οικογένειά της.

Αδελφές και συντρόφισσες που μας επισκεφθήκατε:

Ευχαριστούμε όλες όσες παρευρίσκεστε σε αυτή την πρώτη διεθνή συνάντηση γυναικών που αγωνιζόμαστε.

Σας ευχαριστούμε για τις προσπάθειες που καταβάλλατε για να έρθετε από όλους τους κόσμους σε αυτή τη γωνιά που βρισκόμαστε.

Γνωρίζουμε καλά πως δεν ήταν εύκολο και  ίσως πολλές γυναίκες που αγωνίζονται να μην μπόρεσαν να έρθουν σε αυτή τη συνάντηση.

Ονομάζομαι αντάρτισσα Erika.  Αυτό είναι το όνομα που χρησιμοποιούμε οι αντάρτισσες όταν ο λόγος μας δεν είναι ατομικός αλλά συλλογικός. Είμαι αντάρτισσα λοχαγός του πεζικού. Δίπλα μου βρίσκονται αντάρτισσες και πολιτοφύλακες διαφόρων βαθμών.

Η δουλειά μας είναι να φροντίσουμε ώστε σε αυτό το χώρο να βρίσκονται μόνο γυναίκες και να μην επιτρέψουμε σε κανέναν άντρα να χωθεί. Γιατί ξέρουμε πόσο πανούργοι είναι.

Θα μας βλέπετε λοιπόν να γυρνάμε παντού ελέγχοντας ώστε να μην μπουν άντρες. Και αν κάποιος καταφέρει να περάσει θα τον πιάσουμε και θα τον διώξουμε. Γιατί είχαμε τονίσει ξεκάθαρα πως οι άντρες δεν είναι ευπρόσδεκτοι και άρα πρέπει να βρίσκονται έξω από αυτό το χώρο. Αργότερα θα ενημερωθούν για όλα όσα συνέβησαν εδώ.  

Εσείς μπορείτε να πηγαίνετε όπου θέλετε. Μπορείτε να βγείτε και να μπείτε όσες φορές θέλετε. Το μόνο που χρειάζεται να έχετε είναι το καρτελάκι με το όνομά σας. Δεν επιτρέπεται όμως η είσοδος στους άντρες μέχρι να ολοκληρωθεί η συνάντησή μας.

Υπάρχουν επίσης συντρόφισσες λειτουργοί υγείας και κάποιες γιατροί. Αν λοιπόν κάποια αρρωστήσει ή αδιαθετήσει αρκεί να το πει σε οποιαδήποτε από μας κι εμείς θα ενημερώσουμε αμέσως τις λειτουργούς υγείας ώστε να σας φροντίσουν.  Επίσης αν θεωρηθεί απαραίτητο μπορεί να σας εξετάσει η γιατρός και αν χρειαστεί, υπάρχει ασθενοφόρο έτοιμο να σας μεταφέρει σε κάποιο νοσοκομείο.

Υπάρχουν ακόμα συντρόφισσες συντονίστριες, τεχνικοί ήχου, φωτισμού, για την περίπτωση διακοπής και υπεύθυνες για την υγιεινή του χώρου δηλαδή για τα σκουπίδια και τις τουαλέτες. Ζητάμε κι από σας να φροντίζετε για τα σκουπίδια, την υγιεινή και τις τουαλέτες προκειμένου να μπορούν να συμμετέχουν στη συνάντηση και αυτές οι συντρόφισσες.  

Αν και βρισκόμαστε πολλές εδώ σήμερα, σας καλωσορίζουμε και σας υποδεχόμαστε σαν να ήμασταν μονάχα μια, ώστε να νιώσετε όσο το δυνατό καλύτερα, ανάλογα με τις συνθήκες που υπάρχουν εδώ.

Αδελφές και συντρόφισσες:

Ο λόγος μας είναι συλλογικός. Γι’ αυτό και εδώ δίπλα μου βρίσκονται οι συντρόφισσές μου.  

Ανέθεσαν σε μένα να τον διαβάσω, ωστόσο αυτό το λόγο τον συμφωνήσαμε συλλογικά με όλες τις συντρόφισσες που οργάνωσαν και συντόνισαν αυτή τη συνάντηση.

Ως γυναίκες ζαπατίστας είμαστε πολύ περήφανες που βρισκόμαστε εδώ μαζί σας και σας ευχαριστούμε που μας δώσατε ένα χώρο για να μοιραστούμε τα αγωνιστικά μας λόγια με σας ως γυναίκες ζαπατίστας που είμαστε.  

Καθώς μιλώ εκ μέρους των συντροφισσών μου, ο λόγος μου μπορεί να είναι λίγο μπερδεμένος γιατί είμαστε γυναίκες διαφορετικών ηλικιών, μιλάμε διαφορετικές γλώσσες και έχουμε διαφορετικές ιστορίες.

Γιατί εγώ πριν την εξέγερση εργαζόμουν ως υπηρέτρια σε ένα σπίτι στην πόλη αλλά μεγάλωσα μέσα στη ζαπατιστική αντίσταση και εξέγερση των γιαγιάδων, των μανάδων και των μεγαλύτερων αδελφών μου.

Και είδα ποια ήταν η κατάσταση των λαών μας πριν τον αγώνα. Μια κατάσταση που είναι πολύ δύσκολο να την εξηγήσει κανείς με λόγια, και ακόμα περισσότερο να τη βιώνει, αφού βλέπαμε να πεθαίνουν από ιάσιμες ασθένειες παιδιά, νέοι και νέες, ενήλικες, ηλικιωμένοι και ηλικιωμένες.

Και όλα αυτά λόγω της έλλειψης ιατρικής περίθαλψης, καλής διατροφής και εκπαίδευσης.

Αλλά πεθαίναμε επίσης, και πεθαίναμε περισσότερες, ως γυναίκες.

Δεν υπήρχαν κλινικές, και όπου υπήρχαν βρίσκονταν πολύ μακριά. Οι γιατροί της κακής κυβέρνησης δεν μας περιέθαλπαν γιατί δεν ξέραμε καστιλιάνικα και δεν είχαμε χρήματα.

Στο σπίτι στο οποίο εργαζόμουν ως υπηρέτρια δεν έπαιρνα μισθό, δεν ήξερα ισπανικά και δεν μπορούσα να σπουδάσω. Έμαθα μόνο κάποια λίγα για να μπορώ να μιλάω.

Αργότερα πληροφορήθηκα πως υπήρχε μια οργάνωση που αγωνίζεται και άρχισα να συμμετέχω ως βάση στήριξης. Έφευγα τις νύχτες για να πάω να σπουδάσω και επέστρεφα το ξημέρωμα αφού εκείνη την εποχή κανείς δε ήξερε για τον αγώνα μας. Όλα ήταν παράνομα.

Μαζί με άλλες γυναίκες ζαπατίστας συμμετείχαμε σε συλλογικές εργασίες όπως για παράδειγμα στη χειροτεχνία, ή στα χωράφια όπου καλλιεργούσαμε φασόλι και καλαμπόκι καθώς και στις φάρμες.

Και τα κάναμε όλα σε συνθήκες άκρας μυστικότητας. Χρησιμοποιούσαμε διάφορες δικαιολογίες για να πάμε στις συνελεύσεις και στα πολιτικά μαθήματα, αφού αρκετοί, ακόμα και μέσα από τις οικογένειες μας, δεν γνώριζαν τίποτε για τον αγώνα.  

Γεννήθηκα και μεγάλωσα ωστόσο και μετά την έναρξη του πολέμου.

Γεννήθηκα και μεγάλωσα με τις στρατιωτικές περιπολίες στις κοινότητες και στους δρόμους μας, ακούγοντας τους στρατιώτες να βρίζουν τις γυναίκες επειδή απλά εκείνοι ήταν ένοπλοι άντρες κι εμείς ήμασταν, και είμαστε, γυναίκες.

Αλλά καθώς ήμασταν όλες μαζί, όχι μόνο δε φοβόμασταν, αντίθετα αποφασίσαμε να αγωνιστούμε και να αλληλοβοηθηθούμε συλλογικά ως γυναίκες ζαπατίστας που είμαστε.

Έτσι μάθαμε ότι μπορούμε να αμυνθούμε και να διοικήσουμε.

Δεν ήταν απλώς λόγια. Πήραμε πραγματικά τα όπλα και πολεμήσαμε τον εχθρό. Όντως αναλάβαμε τη διοίκηση και καθοδηγήσαμε μάχες όπου η πλειοψηφία των στρατευμάτων μας ήταν άντρες.

Και ναι, υπάκουαν στις εντολές μας γιατί αυτό που είχε σημασία δεν ήταν αν ήσουν άντρας ή γυναίκα, αλλά αν είσαι διατεθειμένη να αγωνιστείς χωρίς να υποταχθείς, χωρίς να ξεπουληθείς, χωρίς να παραδοθείς.

Παρόλο που δεν είχαμε σπουδάσει, ήμασταν γεμάτες οργή και θυμό για όλες αυτές τις μαλακίες που μας έκαναν.

Γιατί εγώ βίωσα την περιφρόνηση, την ταπείνωση, τις κοροϊδίες, τις βιαιότητες, το ξύλο, τους θανάτους επειδή είμαι γυναίκα, επειδή είμαι ιθαγενής, επειδή είμαι φτωχή και τώρα επειδή είμαι ζαπατίστας.

Και να ξέρετε ότι δεν ήταν πάντα άντρας εκείνος που με εκμεταλλευόταν, με έκλεβε, με ταπείνωνε, με χτυπούσε, με περιφρονούσε, με σκότωνε.

Πολλές φορές ήταν γυναίκα εκείνη που έκανε και συνεχίζει να κάνει όλα τούτα.

Μεγάλωσα όμως και μέσα στην αντίσταση βλέποντας τις συντρόφισσές μου να δημιουργούν σχολεία, κλινικές, να οργανώνουν συλλογικές εργασίες και να συγκροτούν αυτόνομες κυβερνήσεις.

Και είδα δημόσιες γιορτές, όπου όλες ξέραμε πως ήμασταν ζαπατίστας και ήμασταν όλες μαζί.

Είδα πως η εξέγερση, η αντίσταση, ο αγώνας είναι κι αυτά γιορτή, παρόλο που αρκετές φορές δεν υπάρχει μουσική και χορός παρά μόνο ο παιδεμός της δουλειάς, της προετοιμασίας, της αντίστασης.

Είδα ότι ενώ πριν πεθαίναμε επειδή είμαστε ιθαγενείς, φτωχές και γυναίκες, τώρα χαράζαμε συλλογικά μια άλλη πορεία ζωής:  αυτή της ελευθερίας, της δικής μας ελευθερίας.

Είδα ότι ενώ πριν είχαμε μόνο ένα σπίτι και ένα χωράφι, τώρα έχουμε σχολεία, κλινικές, έχουμε τις συλλογικές μας εργασίες, όπου ως γυναίκες χειριζόμαστε μηχανήματα και διευθύνουμε τον αγώνα. Προχωράμε, και με τα λάθη μας, χωρίς κανείς άλλος, εκτός από μας τις ίδιες, να μας λέει πως και τι πρέπει να κάνουμε.

Και βλέπω τώρα  πως έχουμε όντως προχωρήσει, πάντα προχωράμε έστω και λίγο.

Και μη νομίζετε πως ήταν εύκολο. Ήταν και συνεχίζει να είναι πολύ επίπονο.

Και όχι μόνο γιατί το γαμημένο καπιταλιστικό σύστημα θέλει να μας καταστρέψει αλλά και γιατί πρέπει να αγωνιστούμε ενάντια σε αυτό το σύστημα που κάνει τους άντρες να πιστεύουν και να θεωρούν τις γυναίκες κατώτερες και άχρηστες.

Και μερικές φορές, πρέπει να το πούμε, αυτό συμβαίνει και μεταξύ των γυναικών. Εξαπατά η μια την άλλη, μιλά άσχημα, με άλλα λόγια δεν υπάρχει σεβασμός μεταξύ μας.

Γιατί δεν είναι μόνο οι άντρες. Υπάρχουν και γυναίκες των πόλεων οι οποίες μας περιφρονούν, επειδή, όπως λένε, δεν ξέρουμε τίποτε για τους γυναικείους αγώνες, δεν έχουμε διαβάσει βιβλία στα οποία οι φεμινίστριες εξηγούν πως αυτοί πρέπει να είναι, και μας κάνουν διάφορα επικριτικά σχόλια ενώ αγνοούν τον αγώνα μας.

Γιατί είναι άλλο πράγμα να είσαι γυναίκα, άλλο να είσαι φτωχή και εντελώς διαφορετικό να είσαι και ιθαγενής. Και οι γυναίκες ιθαγενείς που με ακούν τώρα το γνωρίζουν καλά. Και φυσικά πολύ διαφορετικό και πιο δύσκολο να είσαι γυναίκα ιθαγενής ζαπατίστα.

Ξέρουμε φυσικά ότι μένουν ακόμη πολλά να γίνουν, αλλά επειδή είμαστε γυναίκες ζαπατίστας, δεν υποχωρούμε, δεν ξεπουλιόμαστε και δεν παρεκκλίνουμε από το δρόμο του αγώνα, δηλαδή δεν υποτασσόμαστε.

Μπορούμε να κάνουμε πολλά. Το βλέπετε εδώ σε αυτή τη συνάντηση που οργανώσαμε οι γυναίκες ζαπατίστας.

Γιατί δεν επρόκειτο απλώς για μια ιδέα και τίποτε άλλο.

Όταν, πριν από κάποιους μήνες, το Εθνικό Ιθαγενικό Κογκρέσο και το Ιθαγενικό Συμβούλιο Διακυβέρνησης δήλωσαν ότι ως γυναίκες θα πούμε ότι δε νιώθουμε φόβο ή αν νιώθουμε τον ελέγχουμε, αρχίσαμε να σκεφτόμαστε συλλογικά ότι πρέπει κι εμείς να κάνουμε κάτι.

Έτσι αρχίσαμε να συζητάμε σε όλες τις περιφέρειες, στις μεγάλες και μικρές συλλογικότητες γυναικών, τι να κάνουμε ως γυναίκες ζαπατίστας που είμαστε. 

Πέρυσι λοιπόν, στη Συνάντηση Comparte[i]  γεννήθηκε η ιδέα να είμαστε μόνο γυναίκες ζαπατίστας εκείνες που θα μιλήσουμε και θα τιμήσουμε το Ιθαγενικό Συμβούλιο Διακυβέρνησης. Έτσι και έγινε. Γιατί, ήμασταν μόνο γυναίκες εκείνες που υποδεχθήκαμε τις συντρόφισσές μας του Ιθαγενικού Συμβουλίου Διακυβέρνησης και την εκπρόσωπο Marichuy που βρίσκεται εδώ σήμερα.

Και όχι μόνο. Σκεφτήκαμε και συζητήσαμε στις συλλογικότητες μας πως πρέπει να κάνουμε κάτι παραπάνω γι’ αυτά που βλέπουμε ότι συμβαίνουν.

Και αυτό που βλέπουμε, αδελφές και συντρόφισσες, είναι ότι μας σκοτώνουν.

Και ότι μας σκοτώνουν επειδή είμαστε γυναίκες.

Σα να επρόκειτο για έγκλημα  και μας επιβάλλουν την ποινή του θανάτου.

Σκεφτήκαμε λοιπόν να οργανώσουμε αυτή τη συνάντηση και να προσκαλέσουμε όλες τις γυναίκες που αγωνίζονται.

Και θα σας πως για ποιο λόγο σκεφτήκαμε κάτι τέτοιο:

Παρευρίσκονται εδώ γυναίκες από πολλά μέρη του κόσμου.

Γυναίκες με σημαντικές σπουδές, που είναι γιατροί, δικηγόροι, μηχανικοί, επιστήμονες, δασκάλες, φοιτήτριες, καλλιτέχνιδες, επικεφαλής. 

Εμείς λοιπόν, δεν έχουμε γνώσεις, κάποιες από μας μετά βίας μιλούν λίγα ισπανικά.

Ζούμε σε αυτά τα βουνά, στα βουνά του νοτιοανατολικού Μεξικού.

Εδώ γεννηθήκαμε, εδώ μεγαλώνουμε, εδώ αγωνιζόμαστε, εδώ πεθαίνουμε.

Βλέπουμε για παράδειγμα, αυτά τα δέντρα εκεί πέρα. Εσείς τα ονομάζετε «δάσος» εμείς τα λέμε «βουνό».

Ξέρουμε ότι σε αυτό το δάσος, σε αυτό το βουνό υπάρχουν πολλά δέντρα, διαφορετικά μεταξύ τους.

Ξέρουμε ότι υπάρχει πχ ocote[ii] ή πεύκο, μαόνι, κέδρος, bayalté[iii] και πολλά άλλα είδη δέντρων.  

Όμως όλα τα πεύκα ή τα ocote δεν είναι ίδια, διαφέρουν μεταξύ τους.  

Και παρόλο που το ξέρουμε αυτό, όταν τα βλέπουμε όλα μαζί λέμε πως είναι ένα δάσος ή ένα βουνό.

Είμαστε, λοιπόν, εδώ όπως το δάσος ή το βουνό.

Είμαστε όλες γυναίκες.

Ξέρουμε όμως πως έχουμε διαφορετικά χρώματα, διαστάσεις, γλώσσες, κουλτούρες, επαγγέλματα, σκέψεις και τρόπους αγώνα.

Ωστόσο λέμε ότι είμαστε γυναίκες, και επιπλέον γυναίκες που αγωνίζονται.

Είμαστε λοιπόν διαφορετικές αλλά ίσες.

Υπάρχουν πολλές γυναίκες που αγωνίζονται και δεν βρίσκονται εδώ, εμείς όμως τις σκεφτόμαστε εξίσου κι ας μη τις βλέπουμε.

Από την άλλη ξέρουμε ότι υπάρχουν και γυναίκες που δεν αγωνίζονται, που συμβιβάζονται, δηλαδή δειλιάζουν.

Μπορούμε λοιπόν να πούμε ότι σε όλο τον κόσμο υπάρχουν γυναίκες, ένα δάσος από γυναίκες, και αυτό που τις κάνει ίσες είναι ότι είναι γυναίκες.

Ωστόσο εμείς, ως γυναίκες ζαπατίστας βλέπουμε και κάτι άλλο. Αυτό που επίσης μας εξισώνει είναι η βία και ο θάνατος που μας επιβάλλουν.  

Βλέπουμε το σύγχρονο χαρακτήρα αυτού του γαμημένου καπιταλιστικού συστήματος που έχει μετατρέψει σε δάσος όλες τις γυναίκες του κόσμου με τη βία και το θάνατο που έχουν το πρόσωπο, το σώμα και το μαλακισμένο κεφάλι της πατριαρχίας.  

Σας λέμε λοιπόν ότι σας προσκαλέσαμε για να μιλήσουμε, για να ακούσουμε η μια την άλλη, για να κοιταχτούμε, για να γιορτάσουμε.

Σκεφτήκαμε πως πρέπει να είμαστε μόνο γυναίκες για να μπορούμε να μιλήσουμε, να ακούσουμε, να κοιτάξουμε, να γιορτάσουμε χωρίς το βλέμμα των αντρών, ανεξαρτήτως αν είναι καλοί ή κακοί.

Αυτό που έχει σημασία είναι ότι είμαστε γυναίκες και επιπλέον ότι είμαστε γυναίκες που αγωνιζόμαστε, δηλαδή δεν συμβιβαζόμαστε με όσα συμβαίνουν, και ότι η καθεμία μας, ανάλογα με τον τρόπο, το χρόνο, τον τόπο της, αγωνίζεται δηλαδή εξεγείρεται.  Εξοργίζεται και δρα.

Σας λέμε λοιπόν, αδελφές και συντρόφισσες, ότι μπορούμε να επιλέξουμε τι θέλουμε να κάνουμε σε αυτή τη συνάντηση.

Μπορούμε δηλαδή να διαλέξουμε.

Είτε να ανταγωνιστούμε για να δούμε ποια είναι η πιο καταπληκτική, η πιο καλή στα λόγια, η πιο επαναστάτρια, η πιο διανοούμενη, η πιο ριζοσπάστρια, η πιο ευγενική, η πιο απελευθερωμένη, η πιο όμορφη, η πιο καλή, ποια χορεύει καλύτερα, ζωγραφίζει πιο όμορφα, τραγουδάει καλά, ποια είναι περισσότερο γυναίκα, ποια νικά στα αθλήματα, ποια αγωνίζεται περισσότερο.

Έτσι κι αλλιώς δε θα υπάρχουν άντρες για να πουν ποια κερδίζει και ποια χάνει. Μόνο εμείς.

Είτε να ακούσουμε και να μιλήσουμε με σεβασμό, ως γυναίκες του αγώνα που είμαστε, να προσφέρουμε η μια στην άλλη χορό, μουσική, σινεμά, βίντεο, ζωγραφική, ποίηση, θέατρο, γλυπτική, διασκέδαση, γνώση και έτσι να τροφοδοτήσουμε τους αγώνες που η καθεμιά μας έχει εκεί όπου ζει.

Μπορούμε λοιπόν να επιλέξουμε, αδελφές και συντρόφισσες.

Είτε να ανταγωνιστούμε η μια την άλλη και στο τέλος της συνάντησης, όταν θα έχουμε πλέον επιστρέψει στους κόσμους μας, να συνειδητοποιήσουμε ότι καμιά μας δε νίκησε.

Είτε να συμφωνήσουμε να αγωνιστούμε μαζί, ως διαφορετικές που είμαστε, ενάντια στο πατριαρχικό καπιταλιστικό σύστημα που μας κακοποιεί και μας σκοτώνει.

Εδώ δεν έχει σημασία η ηλικία, αν είστε παντρεμένες, ανύπαντρες, χήρες ή χωρισμένες, αν έρχεστε από την πόλη ή την επαρχία, αν συμμετέχετε σε κόμματα, αν είστε λεσβίες, ασεξουαλικές,  τρανς ή όπως χαρακτηρίζει η καθεμιά τον εαυτό της, αν έχετε σπουδάσει ή όχι, αν είστε φεμινίστριες ή όχι.

Όλες είστε καλοδεχούμενες και, ως γυναίκες ζαπατίστας, θα σας ακούσουμε, θα σας κοιτάξουμε και θα σας μιλήσουμε με σεβασμό.

Έχουμε οργανωθεί κατά τέτοιο τρόπο ώστε σε όλες τις δραστηριότητες, σε όλες, να υπάρχουν κάποιες από μας οι οποίες θα μεταφέρουν το μήνυμά σας στις συντρόφισσές μας στα χωριά και στις κοινότητες.

Θα στηθεί επίσης ένα ειδικό τραπέζι όπου θα δεχόμαστε τις κριτικές σας. Μπορείτε είτε να μας τις δώσετε εκεί είτε να μας πείτε τι είναι αυτό που βλέπετε πως κάναμε ή κάνουμε λάθος.

Εμείς θα το δούμε και θα το αναλύσουμε, κι αν αυτό που λέτε είναι σωστό, θα κοιτάξουμε να το βελτιώσουμε.  

Αν όχι, και πάλι θα εξετάσουμε το λόγο για τον οποίο μας κάνατε αυτή την κριτική.

Αυτό που δεν πρόκειται να κάνουμε είναι να κατηγορήσουμε τους άντρες ή το σύστημα για τα δικά μας λάθη.

Γιατί εμείς πρέπει να αγωνιστούμε για τη δική μας ελευθερία, ως γυναίκες ζαπατίστας που είμαστε.

Δεν είναι δουλειά  των αντρών ή του συστήματος να μας χαρίσουν την ελευθερία μας. 

Το αντίθετο. Η δουλειά του πατριαρχικού καπιταλιστικού συστήματος είναι να μας κρατά υποταγμένες.

Αν θέλουμε να είμαστε ελεύθερες πρέπει να κατακτήσουμε οι ίδιες την ελευθερία μας, ως γυναίκες που είμαστε.

Θα σας κοιτάξουμε και θα σας ακούσουμε με σεβασμό, συντρόφισσες και αδελφές.

Από αυτά που θα ακούσουμε και θα δούμε, θα κρατήσουμε αυτό που θα μας βοηθήσει στον αγώνα μας ως γυναίκες ζαπατίστας που είμαστε. Και ό,τι δε μας βοηθά θα το αφήσουμε.

Όμως εμείς δεν πρόκειται να κρίνουμε καμία.

Δεν πρόκειται να πούμε: αυτό είναι σωστό ή λάθος.

Δε σας καλέσαμε για να σας κρίνουμε.

Ούτε σας καλέσαμε για να ανταγωνιστούμε.

Σας καλέσαμε για να συναντηθούμε ως διαφορετικές και ως ίσες.

Εδώ βρίσκονται συντρόφισσες ζαπατίστας από διαφορετικές ιθαγενικές γλώσσες. Θα ακούσετε τα συλλογικά λόγια των γυναικών της κάθε περιφέρειας.

Αλλά δεν βρισκόμαστε όλες εδώ.

Είμαστε πολύ περισσότερες. Είναι πολύ μεγαλύτερη η οργή και ο θυμός μας.

Αλλά η οργή μας, δηλαδή ο αγώνας μας, δεν είναι μόνο για μας, αλλά και για όλες τις γυναίκες που έχουν κακοποιηθεί, δολοφονηθεί, βιαστεί, χτυπηθεί, προσβληθεί,  περιφρονηθεί, χλευαστεί, εξαφανιστεί, φυλακιστεί.

Σου λέμε λοιπόν, αδελφή και συντρόφισσα, ότι δε σου ζητάμε να έρθεις εδώ  για να αγωνιστείς αντί για μας, όπως κι εμείς δε θα πάμε να αγωνιστούμε αντί για σένα.

Η καθεμιά μας γνωρίζει την πορεία, τον τρόπο και το χρόνο της.

Το μόνο που σας ζητάμε είναι να συνεχίσετε να αγωνίζεστε, να μην υποταχθείτε, να μην ξεπουληθείτε, να μην απαρνηθείτε ότι είστε γυναίκες που αγωνίζονται.

Τελειώνοντας θέλουμε να σας ζητήσουμε κάτι ιδιαίτερο αυτές τις μέρες που θα είστε μαζί μας.

Έχουν έρθει από διάφορα μέρη του Μεξικού και του κόσμου, αδελφές και συντρόφισσες ηλικιωμένες, «σοφές» τις ονομάζουμε εμείς.

Είναι γυναίκες που αν και είναι προχωρημένης ηλικίας, αγωνίζονται.

Σας ζητάμε λοιπόν να τους δείξετε σεβασμό και ιδιαίτερη ευαισθησία γιατί εμείς θέλουμε να τους μοιάσουμε.  Θέλουμε να φτάσουμε στην ηλικία τους και να συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε.

Θέλουμε να γεράσουμε και να μπορούμε να λέμε ότι έχουμε πολλά χρόνια στην πλάτη μας και κάθε χρόνος είναι ένας χρόνος αγώνα.

Αλλά για να το καταφέρουμε πρέπει να μείνουμε ζωντανές.

Γι’ αυτό η συνάντηση αυτή είναι για τη ζωή.

Και κανείς δεν πρόκειται να μας το χαρίσει αυτό, αδελφές και συντρόφισσες.

Ούτε ο θεός, ούτε ο άντρας, ούτε το πολιτικό κόμμα, ούτε ο σωτήρας, ούτε ο ηγέτης, ούτε η ηγέτης, ούτε η αρχηγός.

Πρέπει να αγωνιστούμε για τη ζωή.

Τι να κάνουμε, αυτός είναι ο αγώνας που έλαχε σε μας, σε σας, αδελφές και συντρόφισσες, και σε όλες τις γυναίκες που παλεύουν.

Ίσως όταν θα έχει πλέον τελειώσει αυτή η συνάντηση, όταν θα έχετε επιστρέψει στους κόσμους, στους χρόνους, στους τρόπους σας, να σας ρωτήσουν αν καταλήξατε σε κάποια συμφωνία. Γιατί ήταν πολλές και διαφορετικές οι σκέψεις που έφτασαν  σε αυτή ζαπατιστική γη.

Ίσως τότε να απαντήσετε αρνητικά.

Ίσως πάλι απαντήσετε πως ναι, καταλήξαμε σε κάποια συμφωνία.

Και ίσως όταν σας ρωτήσουν τι συμφωνήσατε εσείς να πείτε «συμφωνήσαμε να ζήσουμε, και καθώς για μας ζωή είναι ο αγώνας, συμφωνήσαμε να αγωνιστούμε η καθεμιά ανάλογα με τον τρόπο, τον τόπο και το χρόνο της».

Ίσως πάλι να απαντήσετε: «και στο τέλος της συνάντησης συμφωνήσαμε να ξαναβρεθούμε του χρόνου στη γη των γυναικών ζαπατίστας γιατί εκείνες μας προσκαλούν ξανά».

Αυτός είναι ο λόγος μας. Σας ευχαριστούμε που μας ακούσατε.

Ζήτω όλες οι γυναίκες του κόσμου!

Θάνατος στο πατριαρχικό σύστημα!

Από τα βουνά του νοτιοανατολικού Μεξικού.

Οι γυναίκες ζαπατίστας.

8 Μαρτίου 2018, Chiapas, Μεξικό, Κόσμος.

[i] Πρόκειται για την συνάντηση που οργάνωσαν οι ζαπατίστας τον Ιούλιο του 2016 «CompArte por la Humanidad». Πρόκειται για λογοπαίγνιο των λέξεων Comparte που σημαίνει μοιράσου και arte που σημαίνει τέχνη.

[ii] Είδος πεύκου της Κεντρικής Αμερικής

[iii] Τροπικό δέντρο που συναντάται στην Λατινική Αμερική. Ο κορμός έχει διάμετρο από 40 έως 60 μέτρα ενώ το ύψος του μπορεί να φτάσει έως και τα 30 μέτρα.

Κοινή ανακοίνωση του Εθνικού Ιθαγενικού Κογκρέσου (CNI) και του Εθνικοαπελευθερωτικού Ζαπατιστικού Στρατού (EZLN) που καταγγέλλει την επίθεση ενάντια στην κοινότηταArantepacua του λαού Πουρέπετσα στο Μιτσοακάν

Προς την κοινότητα των Πουρέπετσα της Arantepacua στο Μιτσοακάν,

Προς τα εναλλακτικά μέσα επικοινωνίας,

Προς τους λαούς του κόσμου,

Το Εθνικό Ιθαγενικό Κογκρέσο, οι λαοί, οι εθνότητες και οι φυλές που το αποτελούμε, διακηρύσσουμε την αγανάκτησή μας για τη θρασύδειλη επίθεση ενάντια στην Πουρέπετσα κοινότητα της Arantepacua στο Μιτσοακάν που έλαβε χώρα στις 4 και 5 Απρίλη του τρέχοντος έτους.

Ενώ μια επιτροπή κατοίκων βρισκόταν σε διαδικασία διαλόγου με την κακή κυβέρνηση της πολιτείας του Μιτσοακάν, ο κυβερνήτης Silvano Aureoles Conejo τους πρόδωσε. Ενώ η επιτροπή κατευθυνόταν προς τη Μορέλια προσπαθώντας να έρθει σε συμφωνία για την επίλυση ενός χρονίζοντος αγροτικού ζητήματος, ο Silvano Aureoles εμπόδισε τη διέλευσή τους με εκατοντάδες άντρες της μονάδας των granaderos και δεκάδες οχήματα. Έπειτα, ενώ η επιτροπή βρισκόταν σε διαπραγμάτευση με την κυβέρνηση, μεγάλος αριθμός της πολιτειακής αστυνομίας του Μιτσοακάν και το πολιτειακό τμήμα της ομοσπονδιακής αστυνομίας επιτέθηκαν στην κοινότητα, σπέρνοντας τον τρόμο, εισβάλλοντας σε σπίτια για να συλλάβουν κατοίκους και ανοίγοντας πυρ ανεξέλεγκτα, αφαιρώντας τη ζωή τριών κατοίκων της κοινότητας, των:

• José Carlos Jiménez Crisóstomo (25 ετών)
• Luis Gustavo Hernández Cuenete (15 ετών)
• Francisco Jiménez Alejandre (70 ετών περίπου).

Επιπλέον υπήρξε αδιευκρίνιστος αριθμός τραυματιών, από τους οποίους δύο βρίσκονται σε κρίσιμη κατάσταση, ενώ 38 κάτοικοι συνελήφθησαν από την κυβέρνηση του Μιτσοακάν στις 4 Απρίλη και 18 ακόμη στις 5 Απρίλη, με κατηγορίες για κατασκευασμένα εγκλήματα ώστε να στοχοποιηθεί η απαίτηση των δικαιωμάτων τους.

Αδερφοί και αδερφές της κοινότητας Arantepacua, ο πόνος σας για τη δολοφονία των συντρόφων είναι και δικός μας. Αγωνιζόμαστε, έχουμε τη βεβαιότητα ότι η τιμωρία των ενόχων θα προέλθει από την αξιοπρέπεια, την αντίσταση και την εξέγερση των λαών μας. Αυτό που ξέρουν να κάνουν οι λαοί είναι νa σπέρνουν την αλήθεια και τη δικαιοσύνη στην καταστροφή που μας φέρνουν οι ισχυροί.

Οι κακές κυβερνήσεις θεωρούν ότι διασπείροντας τον τρόμο στη γη των ιθαγενών του Μιτσοακάν, καθώς και σε μεγάλο μέρος της εθνικής γεωγραφίας, θα φιμώσουν τους λαούς και το λόγο τους, αλλά αυτό δεν θα συμβεί, καθώς τα λόγια που φωνάζουν συλλογικά σήμερα οι ιθαγενικοί πληθυσμοί γεννιούνται δικαίως από την αγανάκτηση, τον κορεσμό και την αποφασιστικότητα να μην αφεθούν να τους σκοτώσουν, να τους λεηλατήσουν, να τους διασπάσουν ή να τους εξαγοράσουν.

Από κοινού με την κοινοτική συνέλευση της Arantepacua καλούμε:

1. Την άμεση άρση της αυξανόμενης καταστολής ενάντια στην Arantepacua και των κοινοτήτων Πουρέπετσα της περιοχής.
2. Την άμεση απελευθέρωση των συλληφθέντων συντρόφων από την κακή κυβέρνηση.
3. Δικαιοσύνη για τα θύματα της θρασύδειλης επίθεσης και αποκατάσταση όλων των προκληθεισών βλαβών.
4. Την τιμωρία του κυβερνήτη Silvano Aureoles και όλων των φυσικών και ηθικών αυτουργών των διαπραχθέντων εγκλημάτων.
5. Την άμεση απόσυρση των αστυνομικών και στρατιωτικών δυνάμεων από την Arantepacua, καθώς όσο παραμένουν συνεχίζεται η καταστολή των κατοίκων.

Με εκτίμηση,

6 Απρίλη 2017

Δικαιοσύνη για τηνArantepacua

Δικαιοσύνη για το λαό Πουρέπετσα

Για την Ολική Ανασυγκρότηση των Λαών μας

Ποτέ Πια Ένα Μεξικό Χωρίς Εμάς

Εθνικό Ιθαγενικό Κογκρέσο

Εθνικοαπελευθερωτικός Ζαπατιστικός Στρατός



enlacezapatista.ezln.org.mx

ΚΑΙ ΣΕΙΣΤΗΚΕ!… ΑΝΑΦΟΡΑ ΑΠΟ ΤΟ ΕΠΙΚΕΝΤΡΟ…

Αναδημοίευση από enlacezapatista.ezln.org.mx:

Στους ιθαγενείς λαούς του Μεξικού,

Στην κοινωνία των πολιτών του Μεξικού και του κόσμου,

Στην Εθνική και Διεθνή Έκτη,

Στα ελεύθερα μέσα ενημέρωσης

Αδελφοί, αδελφές

Είναι η στιγμή των λαών, είναι η στιγμή να σπείρουμε και να ξαναχτίσουμε τους εαυτούς μας.  Είναι η στιγμή να περάσουμε στην επίθεση και αυτή είναι η συμφωνία που ζωγραφίζεται στα μάτια μας, τα μάτια των ανθρώπων, των κοινοτήτων και των λαών του Εθνικού Ιθαγενικού Κογκρέσου. Είναι καιρός η αξιοπρέπεια να κυβερνήσει αυτή τη χώρα και αυτόν τον κόσμο. Και στο βηματισμό της να ανθίσουν η δημοκρατία, η ελευθερία και η δικαιοσύνη.

Σας ανακοινώνουμε ότι στη δεύτερη φάση του Πέμπτου Εθνικού Ιθαγενικού Συνεδρίου αξιολογήσαμε λεπτομερειακά το αποτέλεσμα της διαβούλευσης των λαών που συμμετέχουμε στο Εθνικό Ιθαγενικό Κογκρέσο και η οποία έγινε κατά τους μήνες Οκτώβρη, Νοέμβρη και Δεκέμβρη του 2016. Αυτούς τους μήνες με όλους τους τρόπους, τις μορφές και τις γλώσσες που μας αντιπροσωπεύουν στη γεωγραφία αυτής της χώρας, πραγματοποιήσαμε κοινοτικές συνελεύσεις, συνελεύσεις στα εχίδος [μορφή συλλογικής γαιοκτησίας], συνελεύσεις ομάδων, δημοτικές, διαδημοτικές και περιφερειακές συνελεύσεις, που κατέληξαν σε αποφάσεις οι οποίες μας οδηγούν και πάλι στην κατανόηση και την αντιμετώπιση, με αξιοπρέπεια και εξεγερσιακότητα, της κατάστασης που περνά η χώρα και ο κόσμος μας.

Χαιρετίζουμε τα μηνύματα στήριξης, προσδοκίας και αλληλεγγύης από διανοούμενους, συλλογικότητες και λαούς, μηνύματα που αντανακλούν την ελπίδα που έφερε η πρότασή μας την οποία δημοσιοποιήσαμε στην πρώτη φάση του Πέμπτου Εθνικού Ιθαγενικού Συνεδρίου, με το όνομα «Να σειστούν τα Έγκατα της Γης». Χαιρετίζουμε επίσης και τις κριτικές φωνές, πολλές από αυτές με επιχειρήματα βαθιά ρατσιστικά, που αντανακλούν μια οργισμένη αγανάκτηση και περιφρόνηση στη σκέψη ότι μια ιθαγενής γυναίκα μπορεί να επιδιώξει όχι μόνο να μπει στον στίβο των προεδρικών εκλογών αλλά και να αλλάξει πραγματικά, από τα κάτω, αυτή την πονεμένη χώρα.

Σε όλους αυτούς λέμε ότι πράγματι σείστηκε η γη και εμείς μαζί της. Τους λέμε ότι σκοπεύουμε να ταρακουνήσουμε τη συνείδηση του έθνους· ότι πράγματι επιδιώκουμε να εκπροσωπηθούν στις προεδρικές εκλογές του 2018 η αγανάκτηση, η αντίσταση και η εξέγερση, αλλά ότι δεν έχουμε καμία απολύτως πρόθεση να ανταγωνιστούμε σε ο,τιδήποτε με τα κόμματα και όλη την τάξη των πολιτικών, που μας οφείλουν ακόμη πολλά: κάθε νεκρό, αγνοούμενο, φυλακισμένο, κάθε λεηλασία, καταστολή και περιφρόνηση. Μην μας συγχέετε· δεν έχουμε πρόθεση να ανταγωνιστούμε μαζί τους γιατί δεν είμαστε ίδιοι με αυτούς. Δεν είμαστε ο ψεύτικος και διεστραμμένος λόγος τους. Είμαστε ο συλλογικός από τα κάτω και αριστερά λόγος, αυτός, που όταν σείεται η γη, ταρακουνάει τον κόσμο με δονήσεις αυτονομίας, που μας κάνουν τόσο υπερήφανα διαφορετικούς από αυτούς που:

1. Ενώ η χώρα βυθίζεται στο φόβο και τον τρόμο που γεννιέται ανάμεσα στους χιλιάδες νεκρούς και αγνοούμενους, οι λαοί μας, στους ορεινούς και παράκτιους δήμους του Γκερρέρο, έχουν δημιουργήσει συνθήκες ασφάλειας και αληθινής δικαιοσύνης. Στην Σάντα Μαρία Οστούλα του Μιτσοακάν, ο λαός Νάουα (Nahua) έχει ενωθεί με άλλες ιθαγενικές κοινότητες για να παραμείνει η ασφάλεια στα χέρια των κοινοτήτων. Επίκεντρο αυτής της αντίστασης είναι η κοινοτική συνέλευση της Οστούλα, εγγυητής της ηθικής ενός κινήματος που ήδη έχει διαπεράσει τους δήμους της Ακίλα, της Κοαουαγιάνα, της Τσινικουίλα και του Κοαλκομάν. Στο οροπέδιο των Πουρέπετσα η κοινότητα του Τσεράν, αποδεικνύει ότι, με οργάνωση, πετώντας έξω τους πολιτικούς και τις δομές της κακής κυβέρνησης και ασκώντας τις δικές της μορφές ασφάλειας και διακυβέρνησης, είναι δυνατό όχι μόνο να οικοδομήσει τη δικαιοσύνη αλλά και -όπως συμβαίνει και σε άλλες γεωγραφίες της χώρας- να οικοδομήσει, από τα κάτω και από την εξέγερση καινούργιες κοινωνικές συμφωνίες, αυτόνομες και δίκαιες. Και δεν πάψαμε ούτε θα πάψουμε να αγωνιζόμαστε από τα κάτω για την αλήθεια και τη δικαιοσύνη που αρνήθηκαν στους 43 αγνοούμενους φοιτητές της αγροτικής ακαδημίας της Αγιοτσινάπα του Γκερρέρο, στους 3 συντρόφους φοιτητές που δολοφονήθηκαν, στους τραυματισμένους συντρόφους τους, εγκλήματα για τα οποία υπεύθυνη είναι η μεξικάνικη ναρκοκυβέρνηση και οι δυνάμεις καταστολής. Στο μεταξύ οι κακές κυβερνήσεις του Μεξικού ποινικοποιούν τους κοινωνικούς αγώνες, την αντίσταση και την εξέγερση, κυνηγώντας, βασανίζοντας, εξαφανίζοντας, φυλακίζοντας και δολοφονώντας γυναίκες και άντρες που παλεύουν δυναμικά για δίκαιες αιτίες.
2. Ενώ η καταστροφή φτάνει σε όλες τις γωνιές της χώρας χωρίς να γνωρίζει όρια, απομακρύνοντας τους ανθρώπους από τη γη και τους ιερούς τους τόπους, ο λαός Ουϊχάρικα μαζί με τις επιτροπές υπεράσπισης της ζωής και του νερού στα οροπέδιο του Ποτοσί, στις οποίες συμμετέχουν εφτά δήμοι από την ιερή περιοχή του λόφου Ουϊρικούτα στο Σαν Λουίς Ποτοσί, αποδεικνύουν ότι είναι δυνατόν να υπερασπιστούμε την κοινοτική γη και τη φύση και να δημιουργήσουμε ισορροπίες  βασισμένες στο σεβασμό της φύσης, μέσα από μια ιερή οπτική που ανανεώνει κάθε μέρα τους προγονικούς δεσμούς με τη ζωή, τη γη, τον ήλιο και τους προγόνους.
3. Ενώ οι κακές κυβερνήσεις αποσυνθέτουν με τις πολιτικές τους την εκπαίδευση, θέτοντάς την στην υπηρεσία των καπιταλιστικών εταιριών ώστε να πάψει να συνιστά δικαίωμα, οι ιθαγενείς λαοί δημιουργούν δημοτικά, γυμνάσια, λύκεια, πανεπιστήμια με δικά τους εκπαιδευτικά συστήματα. Συστήματα βασισμένα στην προστασία της μάνας γης, στην υπεράσπιση της κοινοτικής γης, στην παραγωγή, στις επιστήμες, τις τέχνες, τις γλώσσες μας. Και αυτές οι διαδικασίες εκπαίδευσης, παρ’ ότι στην πλειοψηφία τους αναπτύσσονται χωρίς στήριξη από οποιαδήποτε βαθμίδα της κακής κυβέρνησης, είναι στην υπηρεσία όλων.
4. Ενώ τα πληρωμένα μέσα μαζικής ενημέρωσης -φερέφωνα όσων εκπορνεύουν κάθε λέξη τους – εξαπατούν κρατώντας κοιμισμένους τους λαούς της υπαίθρου και της πόλης, παρουσιάζοντας σαν εγκληματίες, κακούς, βάνδαλους και απροσάρμοστους όσους σκέφτονται και υπερασπίζουν αυτά που είναι δικά τους, ενώ -για αυτά μέσα- όσοι ζουν στην άγνοια και την αποξένωση είναι οι κοινωνικά καλοί, και όσοι καταπιέζουν, εκμεταλλεύονται και λεηλατούν είναι πάντα οι καλοί, αυτοί που αξίζουν να τους σέβονται, που αξίζουν να κυβερνάνε για να υπηρετούνται. Και ενώ αυτό συμβαίνει, οι λαοί έχουν φτιάξει τα δικά τους μέσα επικοινωνίας, επινοώντας διάφορους τρόπους ώστε να μην θολώσει η συνείδηση από τα ψέματα που επιβάλλουν οι καπιταλιστές. Και χρησιμοποιούν ταυτόχρονα αυτά τα μέσα και για να ενισχύσουν την οργάνωση από τα κάτω, από εκεί που γεννιέται ο αληθινός λόγος.
5. Ενώ η αντιπροσωπευτική «δημοκρατία» των πολιτικών κομμάτων έχει μετατραπεί σε μια καρικατούρα της λαϊκής βούλησης, στην οποία οι ψήφοι αγοράζονται και πουλιούνται σαν ένα ακόμα εμπόρευμα και χειραγωγούνται λόγω της φτώχειας στην οποία κρατά τις κοινωνίες της υπαίθρου και των πόλεων το καπιταλιστικό σύστημα, οι ιθαγενείς λαοί συνεχίζουν να φροντίζουν και να δυναμώνουν μορφές συναίνεσης και συνελεύσεων, ως όργανα διακυβέρνησης, στις οποίες από τη φωνή όλων προκύπτουν βαθιά δημοκρατικές συμφωνίες, που αγκαλιάζουν ολόκληρες περιοχές μέσα από τη συνάρθρωσή τους με συμφωνίες άλλων συνελεύσεων που και αυτές με τη σειρά τους αναδύονται από τη βαθιά θέληση κάθε οικογένειας.
6.  Ενώ οι κυβερνήσεις επιβάλλουν αποφάσεις προς όφελος κάποιων λίγων, υποκαθιστώντας τη συλλογική βούληση των λαών, ποινικοποιώντας και καταστέλλοντας όποιον αντιτίθεται στα σχέδια θανάτου -σχέδια όπως  το καινούργιο αεροδρόμιο της Πόλης του Μεξικού- που επιβάλλουν πάνω στο αίμα των λαών μας, υποκρινόμενοι ότι διαβουλεύονται την ώρα που επιβάλλουν το θάνατο, οι ιθαγενείς λαοί έχουμε δικούς μας σταθερούς τρόπους και μορφές διαβούλευσης, ελεύθερης και πληροφορημένης όσο μικρή ή μεγάλη κι αν είναι.
7.  Ενώ οι κακές κυβερνήσεις με τις μεταρρυθμιστικές πολιτικές ιδιωτικοποίησης παραδίδουν την ενεργειακή κυριαρχία της χώρας σε ξένα συμφέροντα και ενώ οι ψηλές τιμές της βενζίνης προδίδουν το καπιταλιστικό ψέμα που ανοίγει δρόμους μόνο για την ανισότητα και ενάντια στην εξεγερμένη απάντηση των ιθαγενών και μη λαών του Μεξικού -την οποία οι ισχυροί δεν θα μπορέσουν ούτε να κρύψουν ούτε να αποσιωπήσουν-, ενόσω αυτά συμβαίνουν οι λαοί δημιουργούμε μέτωπα και αγωνιζόμαστε για να σταματήσουμε την καταστροφή στα εδάφη μας από το fracking [υδραυλική ρωγμάτωση], τα αιολικά πάρκα, τον εξορυκτισμό, τις πετρελαιοπηγές, τους αγωγούς φυσικού αερίου και πετρελαίου σε πολιτείες όπως η Βερακρούς, η Σονόρα, η Σιναλόα, η Μπάχα Καλιφόρνια, η Οαχάκα, το Γιουκατάν και σε όλο το εθνικό έδαφος.
8.  Ενώ οι κακές κυβερνήσεις επιβάλλουν τοξικές και μεταλλαγμένες τροφές σε όλους τους καταναλωτές της υπαίθρου και των πόλεων, οι λαοί της οικογένειας των Μάγιας συνεχίζουν έναν ακούραστο αγώνα για να σταματήσουν την καλλιέργεια μεταλλαγμένων στη χερσόνησο του Γιουκατάν και για να διατηρήσουν τη γενετική προγονική ποικιλότητα σε όλη τη χώρα, ποικιλότητα που είναι συνυφασμένη με τη ζωή μας, τη συλλογική μας οργάνωση και αποτελεί τη βάση της πνευματικότητά μας.
9.  Ενώ η τάξη των πολιτικών μόνο καταστρέφουν και υπόσχονται, οι λαοί δημιουργούμε. Όχι για κυβερνήσουμε αλλά για να υπάρξουμε με αυτονομία και ελεύθερο αυτοπροσδιορισμό.

Οι αντιστάσεις μας και οι εξεγέρσεις μας δημιουργούν την εξουσία από τα κάτω. Δεν προσφέρουν υποσχέσεις ούτε αερολογίες, αλλά πραγματικές διαδικασίες ριζοσπαστικού μετασχηματισμού στις οποίες συμμετέχουν όλες και όλοι και οι οποίες αποτελούν χειροπιαστή πραγματικότητα στις ποικίλες και τεράστιες ιθαγενικές γεωγραφίες αυτού του έθνους. Γι’ αυτό λοιπόν ως Εθνικό Ιθαγενικό Κογκρέσο, ενωμένοι σε αυτό το Πέμπτο Συνέδριο 43 λαοί αυτής της χώρας, ΣΥΜΦΩΝΟΥΜΕ να ορίσουμε ένα Ιθαγενικό Συμβούλιο Διακυβέρνησης με εκπροσώπους άντρες και γυναίκες από κάθε έναν από τους λαούς, τις φυλές και τις εθνότητες που το απαρτίζουν. Και αυτό το Συμβούλιο προτίθεται να κυβερνήσει τη χώρα. Και θα έχει ως φωνή μία ιθαγενή γυναίκα από το Εθνικό Ιθαγενικό Κογκρέσο (CNI), μια γυναίκα με ιθαγενική καταγωγή και κουλτούρα.  Θα έχει δηλαδή εκπρόσωπο μια γυναίκα ιθαγενή του Εθνικού Ιθαγενικού Κογκρέσου που θα είναι ανεξάρτητη υποψήφια για την προεδρία του Μεξικού στις εκλογές του 2018.

Το Εθνικό Ιθαγενικό Κογκρέσο, ως το Σπίτι Όλων των Λαών, είμαστε οι αρχές που διαπλάθουν την ηθική του αγώνα μας και στον οποίο χωρούν όλοι οι ιθαγενείς λαοί αυτής της χώρας. Αυτές οι αρχές κάτω από τις οποίες στεγάζεται το Ιθαγενικό Συμβούλιο Διακυβέρνησης είναι:

Υπακούμε και δεν διατάζουμε

Εκπροσωπούμε και δεν υποκαθιστούμε

Υπηρετούμε και δεν υπηρετούμαστε

Πείθουμε και δεν νικούμε

Κατεβαίνουμε και δεν ανεβαίνουμε

Προτείνουμε και δεν επιβάλλουμε

Δημιουργούμε και δεν καταστρέφουμε

Είναι ό,τι επινοήσαμε και επαναεπινοήσαμε, όχι από γούστο αλλά ως τον μοναδικό τρόπο που έχουμε για να συνεχίσουμε να υπάρχουμε. Αυτοί οι νέοι δρόμοι, βγαλμένοι από τη συλλογική μνήμη των δικών μας μορφών οργάνωσης, είναι προϊόν της αντίστασης και της εξέγερσης, προϊόν του ότι είμαστε αντιμέτωποι κάθε μέρα με τον πόλεμο, που δεν έχει σταματήσει και που, όμως, δεν έχει μπορέσει να μας αποτελειώσει. Μέσα από αυτούς τους τρόπους όχι μόνο έγινε δυνατό να χαράξουμε το δρόμο για την καθολική ανασύνταξη των λαών, αλλά και καινούργιες μορφές πολιτισμού και συλλογικές ελπίδες σε κοινότητες, δήμους, περιφέρειες και πολιτείες. Μορφές και ελπίδες  που δίνουν ακριβείς απαντήσεις στα πραγματικά προβλήματα της χώρας, μακριά από την τάξη των πολιτικών και τη διαφθορά τους.

Από αυτό το Πέμπτο Εθνικό Ιθαγενικό Συνέδριο καλούμε τους ιθαγενείς λαούς αυτής της χώρας, τις συλλογικότητες της Έκτης, τους εργαζόμενους και τις εργαζόμενες, τα μέτωπα και τις επιτροπές αγώνων της υπαίθρου και των πόλεων, τις κοινότητες των σπουδαστών, των διανοουμένων, των καλλιτεχνών και των επιστημόνων, την μη οργανωμένη κοινωνία των πολιτών και όλους τους ανθρώπους με καλή καρδιά να συσπειρωθούμε και να περάσουμε στην επίθεση. Να αποδιαρθρώσουμε την εξουσία των από πάνω και να ανασυνταχθούμε, από τα κάτω και αριστερά, όχι πια μόνο ως λαοί αλλά ως χώρα. Να ενωθούμε σε μια και μόνη οργάνωση στην οποία η αξιοπρέπεια να είναι η τελευταία μας λέξη και η πρώτη μας πράξη.  Σας καλούμε για να οργανωθούμε και να σταματήσουμε αυτόν τον πόλεμο, για να μην φοβόμαστε να οικοδομήσουμε τους εαυτούς μας και να σπείρουμε πάνω στα ερείπια που αφήνει ο καπιταλισμός.

Αυτό είναι που μας ζητά η ανθρωπότητα και η μάνα μας που είναι η γη· σε αυτό θα βρούμε το χρόνο της εξεγερμένης αξιοπρέπειας. Και θα το υλοποιήσουμε συγκαλώντας την ιδρυτική συνέλευση του Συμβουλίου Ιθαγενικής Διακυβέρνησης του Μεξικού, το Μάη του 2017.  Από αυτή τη στιγμή θ’ αρχίσουμε να στήνουμε γέφυρες με τους συντρόφους και τις συντρόφισσες της κοινωνίας των πολιτών, τα μέσα  επικοινωνίας και τους ιθαγενείς λαούς για να κάνουμε να σειστούν τα έγκατα της γης, για να νικήσουμε το φόβο και να ανακτήσουμε αυτό που ανήκει στην ανθρωπότητα, στη γη και τους λαούς· για την ανάκτηση των καταπατημένων και κατεστραμμένων εδαφών· για την επιστροφή των αγνοουμένων της χώρας· για την ελευθερία όλων των πολιτικών κρατουμένων· για την αλήθεια και τη δικαιοσύνη για τους δολοφονημένους· για την αξιοπρέπεια της υπαίθρου και της πόλης. Δηλαδή, μην έχετε αμφιβολία: πάμε για όλα. Γιατί ξέρουμε ότι, ως ιθαγενείς λαοί και ως μεξικάνικη κοινωνία έχουμε μπροστά μας την τελευταία ίσως ευκαιρία για να αλλάξουμε ειρηνικά και ριζοσπαστικά τις μορφές διακυβέρνησής μας, κάνοντας την αξιοπρέπεια επίκεντρο ενός νέου κόσμου.

Από το Οβεντίκ, Έδαφος Ζαπατιστικό, Τσιάπας, Μεξικό

Ποτέ Πια ένα Μεξικό Χωρίς Εμάς

Εθνικό Ιθαγενικό Κογκρέσο

Εθνικοαπελευθερωτικός Ζαπατιστικός Στρατός



Διαβάστε επίσης την ελληνική μετάφραση της ανακοίνωσης του EZLN στη λήξη της Β΄ φάσης του Συνεδρίου του Εθνικού Ιθαγενικού Κογκρέσου εδώ.