Κική Βουλγαρέλη
Ευρήματα
Στο Καφέ του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου
Επιμέλεια: Ίρις Κρητικού

Η ζωγράφος και χαράκτρια Κική Βουλγαρέλη παρουσιάζει τα δικά της “Ευρήματα” στο Καφέ του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου υπενθυμίζοντας και επανασυστήνοντας εμβληματικά αρχαία τεχνουργήματα διαφορετικών εποχών και ύλης, απαθανατισμένα μέσα σε ένα νέο, δυναμικό και πρωτότυπο πλαίσιο. 

Μέσα από δεκατέσσερα έργα-κατασκευές, εμπνευσμένα από σημαντικά εκθέματα του Μουσείου, η διακεκριμένη Ελληνίδα εικαστικός προσκαλεί το κοινό να δει και να ερμηνεύσει εκ νέου μια πλούσια σειρά πολύτιμων αρχαίων θησαυρών, προσφέροντας ένα λιτό αλλά βαθυστόχαστο μάθημα οπτικής και προσωπικής προσέγγισης.

Τα Ευρήματα είναι στο Μουσείο  

Με μακρόχρονη έρευνα και βαθιά γνώση, εκλεκτικιστική διαχείριση ύλης, αισθητική εκλέπτυνση, ευπρόσδεκτη αφαιρετική και δεινή συνθετική ικανότητα, αναπάντεχο οξυδερκές χιούμορ και άρτια τεχνική επιτέλεση, η Κική Βουλγαρέλη μάς παραδίδει μια ενότητα που πέρα από την καλλιτεχνική της αξία, αποτελεί μια ταλαντούχα συμπύκνωση διαχρονικής και εξωστρεφούς ελληνικής ταυτότητας. Μια ιδιοφυή εικονοποιητική πολιτισμική «καμπάνια» με διεθνείς δυνατότητες χρήσης και πολλαπλές εφαρμογές θέασης. 

Ο πολυσχιδής εικονογραφικός κύκλος των «Ευρημάτων», δημιουργημένος εξαρχής, με αφορμή την πρώτη του παρουσίαση στο εντευκτήριο του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου, οργανώνει στην πραγματικότητα ένα «μουσείο» μέσα στο Μουσείο, υπενθυμίζοντας και επανασυστήνοντας στον θεατή εμβληματικά αρχαία τεχνουργήματα διαφορετικών εποχών και ύλης, απαθανατισμένα μέσα σε ένα νέο, δυναμικό και πρωτότυπο πλαίσιο. 

Γνώριμα κυκλαδικά ειδώλια, προϊστορικές τοιχογραφίες από το Ακρωτήρι της Θήρας, αρχαϊκά και κλασικά αριστουργήματα ή γεωμετρικά αγγεία, επιτύμβιες στήλες και αναθηματικά γλυπτά συμπλέγματα, κοσμήματα, προσωποποιήσεις ανέμων, σειρήνες και μάσκες θεάτρου, τρεπόμενα σε αυτοτελή οπτικά επίκεντρα, ξεδιπλώνουν ένα γοητευτικό πολιτισμικό παλίμψηστο ευρετήριο, επαναδημιουργημένο με ιστορική ακολουθία, λεπταίσθητη ποιότητα και σπάνια τεχνογνωσία. 

Τα «Ευρήματα» της Κικής Βουλγαρέλη, αποτελούμενα από αρχετυπικές ξαναειδωμένες τρισδιάστατες εικόνες μικρής και μεσαίας διάστασης, δημιουργημένες με παραδοσιακές χειρωνακτικές μεθόδους και σύγχρονα πολυμέσα (ζωγραφική, ψηφιακή σχεδίαση, χάραξη, τύπωμα, κολλάζ κ.ά), και ενταγμένες σε νέο πλαίσιο ή συμπλεγμένες με επιλεγμένο ετερογενές περιβάλλον, παραδίδουν λιτά μαθήματα θέασης και προσωπικής ερμηνείας μιας ευρείας σειράς γνωστών και πολύτιμων κινητών θησαυρών της ελληνικής αρχαιότητας. 

Το σύνολο της ενότητας των «Ευρημάτων», περιλαμβάνει δεκατέσσερα έργα – κατασκευές, εμπνευσμένα από εμβληματικά εκθέματα του Μουσείου. Η προσέγγισή σε αυτά, εγκολπώνοντας οικείες εικόνες σε καινοτόμα κελύφη, πραγματοποιήθηκε με πρόθεση εικαστική, αλλά και με ιδιαίτερη προσοχή ως προς την ακρίβεια της αναλογικής αποτύπωσης του πρωτότυπου έργου. Στην ίδια ενότητα, περιλαμβάνονται επίσης είκοσι έργα με εικαστικές ανατυπώσεις παλαιών γραμματοσήμων (με χρονολογία κυκλοφορίας από το 1901 έως και το 1973), από σειρές μυθολογικού, αρχαιολογικού και ιστορικού περιεχομένου με πρώιμη ευγενή τουριστική στόχευση, σχεδιασμένων από διακεκριμένους Έλληνες χαράκτες (Δ. Μπισκίνη, Ι. Κεφαλληνό, Ο. Περβολαράκη, Τάσσο, Π. Γράββαλο) και βραβευμένων διεθνώς. Η εκτύπωσή τους από τη δημιουργό, πραγματοποιήθηκε σε καμβά ή σε ειδικό χαρτί με την παραδοσιακή μέθοδο της τσιγκογραφικής βαθυτυπίας, σε μια απόπειρα αισθητικής προσέγγισης της παλαιάς πρώτης εκτύπωσής τους, στο πλαίσιο της οποίας είτε κρατήθηκαν τα ίχνη της φθοράς, είτε πραγματοποιήθηκε μια μερική «παρέμβαση αποκατάστασης» προκειμένου να γίνει περισσότερο εμφανής η αρχική τους σχεδίαση.  

Στο σύμπαν της Κικής Βουλγαρέλη, όπου δύο κυκλαδικά ειδώλια λούζονται στο φως της αιγαιακής Πανσελήνου κι ένα ζωόμορφο αγγείο από τη Χαλανδριανή της Σύρου αναπαύεται σε ένα στρώμα φθινοπωρινών φύλλων, ο παλαιός μύθος συναντά τον νέο. 

Ερμηνεύοντας και επανεκθέτοντας με τρόπο προσωπικό μονάκριβα τεχνουργήματα που ακριβώς επειδή τα αναγνωρίζουμε ή απλά, επειδή τα θεωρούμε δεδομένα, τείνουμε ενίοτε να τα προσπεράσουμε ή να ξεχάσουμε τη σπάνια ωραιότητά τους, η Κική Βουλγαρέλη επιχειρεί μια αμφίδρομη ανάπλαση, ανασκάπτοντας μια θεματική που αποτελεί μια εξαιρετική προτροπή νέας ανάγνωσης και απομνημόνευσης αλλά και μια πολλά υποσχόμενη εύχρηστη εικονοποιητική ανακεφαλαίωση της πολιτισμικής μας οντότητας”.
Ίρις Κρητικού,
Επιμελήτρια της έκθεσης                                                                                                               

Ποια είναι η ζωγράφος και χαράκτρια Κική Βουλγαρέλη 

Η Κική Βουλγαρέλη γεννήθηκε στην Αθήνα, φοίτησε στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών Αθηνών καθώς και στην Accademia di Belle Arti της Φλωρεντίας και της Ρώμης.

Έχει ασχοληθεί επαγγελματικά στον χώρο των Γραφικών Τεχνών και της Διαφήμισης.

Συνεργάστηκε με το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας του Μιλάνου.

Έχει σκηνογραφήσει για το θέατρο και  τον Κινηματογράφο. Εικονογράφησε βιβλία σε Ελλάδα και Ιταλία. Εργάστηκε ως Εκπαιδευτικός Τέχνης.

Έχει παρουσιάσει δουλειά της σε ατομικές και ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα, την Ευρώπη και τις ΗΠΑ.

ΙNFO

Κική Βουλγαρέλλη- Ευρήματα/ Έκθεση Ζωγραφικής
Εγκαίνια 12 Νοεμβρίου 2024 17.00-20.00 στο Καφέ του  Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου
Διάρκεια Έκθεσης: 12 Νοεμβρίου - 8 Δεκεμβρίου 2024
Ώρες έκθεσης: Δευτέρα -Κυριακή: 9.00- 19.00 και Τρίτη: 13.00- 19.00
Είσοδος Ελεύθερη

Επιμέλεια: Ίρις Κρητικού

Σοκαριστικά ευρήματα στα εργαστήρια της ΕΛ.ΑΣ. και αναπάντητα ερωτήματα από τα νέα δεδομένα που βλέπουν τον φως της δημοσιότητας για το έγκλημα στα Τέμπη και την επιχείρηση «μπαζώματος της αλήθειας» που στήθηκε αμέσως μετά τη σιδηροδρομική σύγκρουση. 

Ειδικότερα, σύμφωνα με πληροφορίες της εφημερίδας «Ελευθερία», από την ανάλυση στα χώματα οικοπέδου στα Πηγάδια Ευαγγελισμού του δήμου Τεμπών, προσδιορίστηκε γενετικός τύπος που ταυτίστηκε με το DNA ηλικιωμένου επιβάτη - θύματος της πολύνεκρης σιδηροδρομικής τραγωδίας. Το εύρημα καταγράφεται, σύμφωνα με τις ίδιες πληροφορίες, στην έκθεση της Υποδιεύθυνσης Βιολογικών και Βιοχημικών Αναλύσεων της Διεύθυνσης Εγκληματολογικών Ερευνών της ΕΛ.ΑΣ., που διαβιβάστηκε στον εφέτη ανακριτή Σωτ. Μπακαΐμη.

Μετά τον εντοπισμό συντριμμιών και ανθρώπινων οστών, καταρρίπτεται ο αρχικός ισχυρισμός των Αρχών πως τα χώματα που μεταφέρθηκαν στο ιδιωτικό οικόπεδο δεν προήλθαν από τον τόπο του εγκλήματος. Σημειώνεται πως τα χώματα άρχισαν να μεταφέρονται με φορτηγά από το μεσημέρι της επομένης της τραγωδίας, δηλαδή 1-2 Μαρτίου 2023.

Υπενθυμίζεται πως μόλις μια μέρα προτού κλείσει το κοινοβούλιο για τις Ευρωεκλογές, την Πέμπτη, διαβιβάστηκε στη Βουλή η ποινική δικογραφία για τις εργασίες που έγιναν στον τόπο της τραγωδίας, με αποτέλεσμα να αλλοιωθούν στοιχεία, όπως καταγγέλλουν συγγενείς των θυμάτων. Τον προηγούμενη μήνα, συγγενείς των θυμάτων είχαν κοινοποιήσει στα social media την είδηση εντοπισμού «ανθρώπινου υλικού» σε οικόπεδο. 

Το βλήμα έχει μήκος 4,4 εκατοστά και φέρει την επιγραφή «Νίκη του Ηρακλή και του Άρωνα. Βρέθηκε στη Γιαβνέ (τότε ήταν γνωστή ως Ιαμνία) και θεωρείται ότι χρησιμοποιήθηκε σε πιθανή απόπειρα εκφοβισμού του εχθρού, αλλά και συσπείρωσης των πολεμιστών.

Η Εφορεία Αρχαιοτήτων του Ισραήλ αναφέρει

Ανακαλύφθηκε ένα μολυβένιο βλήμα σφεντόνας από την ελληνιστική περίοδο που φέρει πάνω του ελληνική επιγραφή με όρκο νίκης σε μάχη και φαίνεται να συνδέεται με την ιστορία της Χανουκά.

Το βλήμα υπολογίζεται να είναι 2.200 ετών και έχει μήκος 4,4 εκατοστά και φέρει την επιγραφή «Νίκη του Ηρακλή και του Άρωνα. Βρέθηκε στη Γιαβνέ (τότε ήταν γνωστή ως Ιαμνία) και θεωρείται ότι χρησιμοποιήθηκε σε πιθανή απόπειρα εκφοβισμού του εχθρού, αλλά και συσπείρωσης των πολεμιστών.

Όπως δήλωσαν οι διευθυντές της ανασκαφής, Πάμπλο Μπέτζερ και Δρ. Ντάνιελ Βάργκα, είναι πιθανό το βλήμα να έχει σχέση με τη σύγκρουση Ελλήνων και Ασμοναίων. Ο Μπέτζερ είπε ότι βλήματα σαν αυτό «παρέχουν συγκεκριμένες αποδείξεις ότι μια τεράστια μάχη έλαβε χώρα εδώ (σ.σ στη Γιαβνέ) κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου».

 Ωστόσο, όπως επισημάνθηκε, δεν είναι γνωστό σε ποιο πλαίσιο ακριβώς χρησιμοποιήθηκε η σφεντόνα και δεν υπάρχουν πειστικές αποδείξεις ότι ανήκε σε Έλληνα στρατιώτη της ελληνιστικής περιόδου. Σύμφωνα με την καθηγήτρια Γιούλια Ουστίνοβα του Πανεπιστημίου Μπεν Γκουριόν, οι θεότητες Αουρών και Ηρακλής ήταν προστάτες της Γιαβνέ κατά την περίοδο εκείνη.

Η Λέσβος στο επίκεντρο μετά τις ανασκαφές στην αρχαία Άντισσα που συνεχίζονται. Οι αρχαιολόγοι φέρνουν στο φως «θησαυρούς» που αποκαλύπτουν την ιστορία της ευρύτερης περιοχής…

Η συνεχιζόμενη από την Εφορεία Αρχαιοτήτων Λέσβου από το 2017 ανασκαφή στην αρχαία Αντισσα της Δυτικής Λέσβου, μια από τις έξι πόλεις κράτη της αρχαιότητας, συνεχίζει να φέρνει στο φως σημαντικά ευρήματα.

Ένα βίντεο με τίτλο «Ανακαλύπτοντας την αρχαία ‘Αντισσα της Λέσβου» που έδωσε στη δημοσιότητα η Εφορεία Αρχαιοτήτων Λέσβου στα πλαίσια της προβολής της χρηματοδοτούμενης από το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων της Περιφέρειας Βορείου Αιγαίου ανασκαφής και το οποίο επιμελήθηκε ο αρχαιολόγος επικεφαλής της Εφορείας Αρχαιοτήτων Λέσβου και επικεφαλής της ανασκαφής Παύλος Τριανταφυλλίδης γνωστοποίησε τα νεότερα της ανασκαφής.

Συγκεκριμένα πέρα των άλλων αποκαλύφθηκε μια μαρμάρινη κεφαλή αγάλματος της υγείας του 3ου π.Χ αιώνα. Και ένα σιδερένιο σφενδοβόλο όπλο του 14ου μ.Χ αιώνα το οποίο και φαίνεται ότι είχε χρησιμοποιηθεί για την άμυνα του βυζαντινού κάστρου των Αγίων Θεοδώρων που ταυτίζεται με την αρχαία Αντισσα.

Τα δυο αυτά ευρήματα «βρέθηκαν το ένα δίπλα στο άλλο, ανατολικά της κεντρικής πύλης του νότιου επιθαλάσσιου τείχους, κοντά στη λίθινη σκάλα του περιδρόμου των μεσαιωνικών τειχών». Σύμφωνα δε με την αρχαιολογική υπηρεσία «αναμίχτηκαν κατά την πτώση των τειχών του μεσαιωνικού κάστρου το 1462 όταν αυτό πολιορκήθηκε, κατελήφθη και καταστράφηκε από τους Οθωμανούς».

Να σημειώσουμε εδώ ότι όπως πρόσφατα ανακοινώθηκε από το Υπουργείο Πολιτισμού, κατά τις ίδιες ανασκαφές εντοπίσθηκε πεσμένο, τμήμα μαρμάρινου υπέρθυρου, μήκους 3.50 μέτρων που βρέθηκε κοντά στη θεμελίωση της βυζαντινής πύλης του κάστρου των Αγίων Θεοδώρων.

Το υπέρθυρο φέρει ανάγλυφα τα οικόσημα της δυναστείας των Γατελούζων, καθώς και των Παλαιολόγων, τα οποία έως σήμερα ήταν γνωστά από αντίστοιχα του μεσαιωνικού κάστρου της Μυτιλήνης και υποδηλώνουν την παράδοση της διακυβέρνησης της Λέσβου, αλλά και των κάστρων της από τους Βυζαντινούς στους Γατελούζους στα 1355 μ.Χ.

Το πιο ενδιαφέρον όμως του υπερθύρου αυτού της βυζαντινής πύλης είναι ότι βρέθηκε δίπλα στο οικόσημο των Παλαιολόγων αντί του δικέφαλου αετού, συμβόλου του Βυζαντίου, η απεικόνιση ενός κάστρου με την κύρια πύλη και τους τρεις ορθογώνιους πύργους στην ακρόπολη, απεικόνιση η οποία ερμηνεύεται προς το παρόν, ότι ταυτίζεται με το βυζαντινό κάστρο των Αγίων Θεοδώρων.

Πηγή: in.gr